Lintje voor Frans de Voeght

vrijdag 1 november 2013, 17:00

Frans de Voeght is vrijdagmiddag koninklijk onderscheiden. Tijdens een bijeenkomst ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum bij het Haagse ziekenhuis MCH Westeinde, speldde burgemeester Van Aartsen (Den Haag) hem de versierselen op behorende bij de benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Frans De Voeght is bij MCH Westeinde hoofd van de afdeling Spoed-eisende Hulp. Hij speelde een belangrijke rol bij de invoering van een systeem, waarbij het grote aantal patiënten met relatief eenvoudig letsel niet meer door een arts worden geholpen, maar door een groep speciaal getrainde verpleegkundigen. Ook leidde hij verschillende projecten op het gebied van scholing, verpleegkundige triage en de uitbouw van traumazorg.

Vanaf de oprichting in 1992 is De Voeght lid van de Nederlandse Ver-eniging Spoedeisende Hulp Verpleegkundigen (NVSHV). Sinds 2005 is hij hiervan voorzitter. Namens de NVSHV maakt hij sinds 2010 deel uit van het bestuur van de European Society of Emergency Nurses.

Onverzekerde patiënt op SEH moet voorschot betalen

Onverzekerde patiënten die zich in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven en het St. Anna Ziekenhuis in Geldrop melden op de afdeling Spoedeisende Hulp moeten binnenkort een voorschot betalen. Dat meldt het Eindhovens Dagblad. Onverzekerde zorgDe ziekenhuizen vragen een voorschot van tweehonderd euro voor de behandeling van niet-acute gevallen. Deze maatregel is volgens de zie-kenhuizen nodig om de oplopende kosten te drukken. Ziekenhuizen draaien namelijk zelf op voor de kosten van de behandeling van een onverzekerde. Wie zich zonder doorverwijzing van de huisarts bij de spoedeisende hulp meldt, is formeel alleen verzekerd als er sprake is van een acute zorgvraag. Bij niet-acute zorg is de patiënt

NIEUWSBRIEFNieuwsbrief 5, 2013

niet verzekerd. Minister Schippers constateerde deze zomer dat in de praktijk zorgverzekeraars het meestal ten onterecht toch vergoeden “terwijl de verzekerde de zorg eigenlijk volledig zelf dient te betalen.”

ElkerliekHet Catharina Ziekenhuis voert de maatregel per 1 oktober in. Het St. Anna doet dit voor het einde van het jaar, meldt het ED. Het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond doet dit al ruim anderhalf jaar, om financiële redenen. “Vooral in de zomer komen veel onverzekerde buitenlandse seizoensarbeiders naar onze regio”, meldt een woordvoerster aan het ANP.De Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) zegt desgevraagd tegen Skipr niet bekend te zijn met het verschijnsel. De NVZ weet niet welke van haar leden deze maatregel ook hanteren.

Commentaar Elkerliek ziekenhuisWij hebben Robert van der Vrande, afdelingsmanager SEH uit het Elker-liek Ziekenhuis in Helmond om commentaar gevraagd. Hij geeft aan dat het om niet aantoonbaar verzekerde patiënten gaat met een niet medische noodzakelijke zorgvraag. Van der Vrande: “ Uiteraard verle-nen wij altijd direct medisch noodzakelijk zorg. We handelen volgens de normen uit de medische professie. De medische noodzakelijkheid is ter beoordeling aan de SEH arts of specialist.”

Niet (aantoonbaar) verzekerde patiënten moeten een voorschot van 200 euro betalen. Zij krijgen een standaard nota. Deze kunnen ze indienen bij de eigen zorgverzekeraar als ze toch verzekerd blijken te zijn, anders komt het voor eigen rekening. Het geeft wel enige extra administratieve belasting voor de SEH-afde-ling. De voordelen van het betaald worden wegen echter duidelijk op tegen die belasting. Het heeft nog niet tot problemen met patiënten geleid. In het buitenland wordt deze procedure overigens veel toege-past.

Eigen risico gaat in 2014 naar € 360

In 2014 gaan we weer meer betalen voor zorg. En wie volgend jaar de huisarts vraagt om een verwijsbriefje, gaat merken dat de regels daarvoor verscherpt zijn. Net als voor het aanvragen van een persoonsgebonden budget. Dat blijkt uit de begroting voor 2014 die het kabinet op Prinsjesdag presenteerde.

We zetten de zorgmaatregelen voor 2014 op een rij:

• Het verplichte eigen risico in de zorg stijgt met € 10, naar € 360 per jaar.

• Volgens de berekeningen van minister Schippers (VWS) kan de premie voor de zorgverzekering komend jaar met € 24 omlaag tot € 1226 per jaar. De minister gaat alleen niet over de hoogte van de zorgverzekeringspremie. Begin november maken de meeste zorg-verzekeraars hun nieuwe premies bekend.

• De zorgtoeslag gaat in 2014 voor de meesten omlaag. • Huisartsen gaan patiënten minder snel doorverwijzen naar een spe-

cialist. De huisarts gaat zelf meer behandelingen uitvoeren en mag patiënten alleen doorverwijzen als dat medisch noodzakelijk is.

• Gemeenten en zorgverzekeraars worden vanaf volgend jaar verant-woordelijk voor ouderen en gehandicapten die niet in een instelling wonen. Het doel daarvan is om mensen langer thuis te laten wonen.

• Diverse regelingen worden samengevoegd, zoals de Wet tegemoet-koming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg), compensatie ei-

gen risico en de fiscale regeling voor aftrek van specifieke zorgkos-ten. De gemeenten gaan bepalen wie wat krijgt. Mensen die gebruik maken van deze regelingen, gaan alleen al hierdoor - volgens de regering met 2% - inleveren op koopkracht.

• Er gaan striktere normen gelden om in aanmerking te komen voor een persoonsgebonden budget (pgb) waarmee chronisch zieken en gehandicapten zelf hun zorg kunnen regelen. Nieuwe aanvragers die minder dan 10 uur zorg nodig hebben, krijgen geen pgb, maar voor de 40.000 mensen die nu al een pgb hebben, verandert er niets.

Franciscus Ziekenhuis Roosendaal wint 5e editie Prijs Klinische Paden 2013

Op donderdag 10 oktober vond de 5e editie van de Prijs Klinische Paden plaats. De ‘NKP Prijs Klinische Paden 2013’ is dit jaar gewonnen door het Franciscus ziekenhuis uit Roosendaal met het project “Per-soonlijke patiëntenzorg centraal in de steeds verbeterende CVA-keten”. De jury roemde het project voor het consequent centraal stellen van de patiënt in de keten organisatie en het gebruik van de 7 fasen me-thodiek zorgpaden teneinde richtlijn en zorgstandaard te implemente-ren met als gevolg voortdurend verbeterende resultaten. De prijs van de jury bestaat uit een bedrag van € 2.000 dat besteed kan worden door het multidisciplinaire team en uit een lezing op een internationale conferentie.

Tijdens de uitreikingsplechtigheid op het CBO in Utrecht werd onder de aanwezigheid van meer dan 80 genodigden uit België en Nederland tevens een publieksprijs toegekend aan het Wilhelmina Ziekenhuis Assen voor de beste poster voor het project “Zorgpad electieve CAG, ontworpen voor en door patiënten”. De publieksprijs bestaat uit € 500.

SuNa: Suïcide (poging) NazorgAuteurs: Marion Ferber & Christien van der Linden & de SuNa casemanagers

De GGD Den Haag initieerde in 2005 SuNa. SuNa staat voor nazorg na suïcidaal en zelfbeschadigend gedrag. Het doel van SuNa is het in beeld krijgen en begeleiden van jongeren in de leeftijd van 12 tot en met 27 jaar, die een suïcidepoging hebben gedaan en/of zelfbescha-digend gedrag vertonen. Nadat deze jongeren op de SEH gezien zijn, melden de verpleegkundigen (en artsen) de jongeren bij SuNa aan. Na een melding neemt SuNa binnen twee weken contact op met de (familie van de) jongere. In het contact met de jongere wordt gekeken

wat er nodig is en de ernst van de situatie ingeschat. Soms ontvangt de jongere al hulp en kan een rol op afstand voldoende zijn. In andere situaties is juist het stimuleren van passende hulp een belangrijke taak. SuNa begeleidt en motiveert jongeren, indien nodig, naar de GGZ. Goed contact met de ketenpartners is van essentieel belang. In Den Haag werken daarom alle instellingen zoals de SEH afdelingen, de ambulancediensten, en de GGZ-instellingen (PsyQ, Parnassia, De Jut-ters en Bureau Jeugdzorg) nauw samen.

Hieronder het verhaal van Jasmina, een voorbeeld uit de dagelijkse praktijk van een SuNa-casemanager

Jasmina 18 jaarOp het antwoordapparaat hoor ik de stem van een arts van de SEH-Afdeling die mij naam en geboortedatum van een meisje doorgeeft die ‘s nachts is opgenomen op de Intensive Care (IC). Het gaat over Jasmina die een overdosis medicatie heeft genomen. Omdat zij nu op de IC ligt wacht ik een paar dagen met bellen. Na vijf dagen bel ik haar op en gelukkig gaat het nu zo goed met haar dat ze mij te woord kan staan. Ik stel mij voor en het eerste wat ik haar vraag is hoe het met haar is. Het blijkt niet goed te gaan. Er zijn grote problemen thuis, ze is de oudste dochter en heeft twee broertjes waar ze voor moet zorgen. Hierdoor kan ze vaak niet naar school, wat ze wél heel graag wil. Haar vader is veel weg en bemoeit zich nauwelijks met het gezin. Haar moeder vindt ze wel lief, maar kan de kinderen eigenlijk niet goed aan waardoor er veel verantwoordelijkheid is komen te liggen op Jasmina’s schouders. Op de dag van de Tentamen Suïcide barstte de bom: Jasmina heeft een vriendje en daar was haar moeder achter gekomen. Er ontstond een grote ruzie en dat deed Jasmina in haar wanhoop besluiten om de TS te doen. Omdat Jasmina erg open is aan de telefoon vraag ik haar of het goed is dat we een keer afspreken. Dit vindt ze goed. Een huisbezoek wordt door mij ingepland.Een week later sta ik bij Jasmina voor de deur. Zij woont in een klein jaren-30 portiekwoning. Bij binnenkomst valt mij de karige inrichting op: er ligt niets op vloer en er staat een kapotte bank.

Er hangt een grote tv aan de muur die hard aanstaat. De broertjes van Jasmina zijn thuis en lopen half aangekleed door het huis, uit een andere kamer steekt een jongeman zijn hoofd om de deur om te kijken wie daar is. Jasmina zelf zit in een hoekje van de kamer naast haar moeder, een nog jonge, opzichtig opgemaakte vrouw.Ik ga in gesprek met de moeder van Jasmina, maar het wordt mij al snel duidelijk dat ik met haar niet veel zal bereiken. Ze geeft aan dat er, wat haar betreft, niet veel aan de hand is. Wat Jasmina gedaan heeft was in haar ogen zeker geen zelfmoordpoging, maar slechts een roep om aandacht. Je moest er maar niet te veel over praten, vindt ze. Tijdens het gesprek checkt moeder regelmatig haar Blackberry. Dan staat ze op en zegt dat ze nog een afspraak heeft en loopt de kamer uit. Jasmina heeft niet veel gezegd. Het is een klein, tenger meisje. Ze heeft een verdrietige uitdrukking op haar gezicht. Door het lawaai en de mensen in huis kan ik geen gesprek met haar voeren en vraag haar mee naar buiten te gaan. Eenmaal buiten vertelt ze dat ze erg onge-lukkig is. Maar eigenlijk wil ze helemaal niet dood. Ze heeft spijt van de poging, maar weet niet goed hoe het nou verder moet. Ze is erg open en vraag haar ook of ze zichzelf wel eens beschadigd. Jasmina trekt dan zwijgend de mouw van haar jas omhoog. In haar arm staan diverse littekens, sommige nog heel vers. “Ik doe dit al jaren”, fluistert ze. “Niemand weet dat ik dit doe, ik schaam me er voor. Maar als ik het doe is het een opluchting, het lucht meer op dan huilen”. Langzaam aan wordt een aantal dingen mij pijnlijk duidelijk. Haar moeder heeft contacten met verschillende mannen, mannen die ook wel eens aan Jasmina zitten. Dit gebeurt al sinds haar 7e jaar. Haar vader ziet ze zelden of nooit en als ze hem ziet is hij dronken of agressief. De twee broertjes van 4 en 5 jaar oud zijn beiden van andere vaders. Ik geef

Jasmina mijn telefoonnummer en emailadres zodat zij in ieder geval contact met mij kan opnemen. Nu begint het werk als casemanager pas echt. In het geval van Jas-mina betreffen de problemen niet alleen Jasmina zelf, maar het hele systeem, het gezin. Daarom wordt ook het AMK (Advies & Meldpunt Kindermishandeling) betrokken bij de hulpverlening. Het AMK besluit een onderzoek in te stellen ook om de situatie van haar twee kleine broertjes te verbeteren. Daarnaast krijgt Jasmina gesprekken bij een psycholoog, binnen een week heb ik een intake gesprek geregeld. Om-dat Jasmina aangegeven heeft dat ze het heel eng vindt, besluit ik met haar mee te gaan naar het gesprek. Ook de school wordt benaderd. Zij blijkt een gemotiveerde leerlinge van het ROC te zijn en ze willen graag meedenken hoe haar te kunnen helpen. Wij spreken af dat zij mij op de hoogte zullen houden of Jasmina naar school komt en hoe het met haar gaat. Met de hulpverlener van de GGZ-instelling blijkt het goed te klikken. Zelf spreek ik haar wekelijks op een vast tijdstip om te vernemen hoe alles gaat. De moeder van Jasmina had in het begin nogal wat weerstand tegen de hulp die werd aangeboden. Na verloop van tijd gaf ze echter te kennen toch blij te zijn met het hulpproces dat in gang was gezet door het AMK. Er komt nu regelmatig iemand van Jeugdzorg die de kleine jongens in de gaten houdt, aandacht geeft aan de moeder en vooral Jasmina ondersteunt in de opvoeding. Jasmina heeft het uitgemaakt met haar vriendje. Ze is er erg verdrietig van, maar wil nu eerst aan zichzelf werken voordat ze aan een nieuwe relatie begint. De relatie met haar moeder is nu wat verbeterd, moe-der beseft dat het echt heel slecht ging met Jasmina en zij is ook al een keer mee geweest op gesprek bij de GGZ. Naar aanleiding van dat gesprek is de moeder van Jasmina zelf ook hulp gaan zoeken.

Zeven maanden na het eerste gesprek heeft Jasmina besloten om op zichzelf te gaan wonen om rust te krijgen en afstand te creëren. Met behulp van de GGZ en bemiddeling van mijn kant is het gelukt om woonruimte te vinden. De therapie valt haar heel zwaar, en ze heeft een schooljaar over moeten doen. Toch is ze optimistisch over de toekomst.

SEH voor 24.000 Nederlanders te ver weg

Ruim 24.000 Nederlands kan niet binnen de norm van 45 minuten per ambulance naar een SEH gebracht worden. Dat blijkt uit een analysen door het RIVM in opdracht van het ministerie van VWS.

Uit de voorgaande analyse van 2011 bleek dat 46.950 inwoners niet binnen 45 minuten naar een SEH konden worden gebracht. VWS gebruikt de ana-lyse op de spreiding van SEH’s te toetsen.Het gaat nu om inwoners van de Waddeneilanden, van een postcodegebied in de gemeente De Marne en om inwoners van een postcodege-bied in de gemeente Baarle-Nassau. Zij maken 0,15 procent uit van de Nederlandse bevolking.

‘Gevoelige ziekenhuizen’In de vorige doorrekening in 2011 waren er 26 ziekenhuizen die voor in totaal 311.400 inwoners de enige optie waren om in geval van nood heen te kunnen. Het RIVM spreekt hierbij van ‘gevoelige ziekenhuizen’. In de huidige actualisatie zijn dit 18 ziekenhuizen en 233.00 inwoners minder.De ziekenhuizen die nu niet meer gevoelig zijn, zijn de ziekenhui-zen in Dokkum, Bergen op Zoom, Hoorn, Roermond, Lelystad, Breda (Molengracht), Heerenveen, Boxmeer, Harderwijk, Groningen (UMCG), Spijkenisse, Tilburg, Delfzijl, Venlo, Winschoten, Zwolle (Sophia), Alk-maar en Apeldoorn. De afname van gevoelige ziekenhuizen heeft drie redenen volgens het RIVM.De belangrijkste verklaring ligt in het nieuwe rijtijdenmodel dat RIVM heeft gebruikt. Voor de meeste wegtypes en regiosoorten gelden nu hogere snelheden hoger dan in het oude model. Een andere reden is dat nu meer en andere ambulancestandplaatsen zijn meegenomen in de analyse. Belangrijke verschillen op dit gebied zijn er in de regio’s Noordoost-Gelderland en Zeeland. In vergelijking met de 2011-analyse zijn in die regio’s meer standplaatsen en in Zeeland zijn deze boven-dien op andere locaties. Dit heeft effect op de bereikbaarheid van de SEH’s en op het aantal inwoners dat nu buiten de 45-minuten bereik-baarheid ligt. En een gevoelig ziekenhuis dat is weggevallen is de Sionsberg in Dokkum, simpelweg omdat deze geen SEH meer heeft.

NVZ: ‘SEH moet zich specialiseren’

Ziekenhuizen moeten zich specialiseren op het gebied van complexe spoedzorg. Deze maakt 5 procent uit van alle spoedzorg. De niet-complexe spoedeisende zorg is en blijft een basisvoorziening in elk ziekenhuis. Dat blijkt uit onder-zoek dat in opdracht van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) is gehouden. De concentratie van com_plexe acute zorg is op veel plaatsen in Nederland al in gang gezet, stelt de NVZ. Branchevereniging Zorgverzekeraars Nederland stuurde hier vorig jaar al op aan in haar kwaliteitsvisie complexe acute zorg.

Het gaat vaak om zeer spoedeisend en soms levensbedreigende situa-ties waarbij een 24-uurs bereikbaarheid van de spoedeisende hulppost noodzakelijk is. Ziekenhuizen en zorgverzekeraars moeten met elkaar in de regio overleggen hoe dit het best georganiseerd kan worden. Het kan zijn dat het op bepaalde ziekenhuislocaties niet noodzakelijk en doelmatig is om deze zorg aan te bieden, stelt de NVZ. “Een ideaalmo-del dat geldt voor het hele land is niet te maken.”

Gespecialiseerde ambulancezorgOok de ambulancezorg moet zich meer specialiseren zodat acute zorg zo snel mogelijk plaatsvindt stelt de NVZ. Hulp bij een herseninfarct en hartinfarct moet altijd zo snel mogelijk plaatsvinden. Doordat com-plexe spoedzorg voor bepaalde aandoeningen niet meer op alle SEH’s wordt aangeboden, duurt het gemiddeld 40 procent langer voor een patiënten op de juiste plek voor spoedhulp is.

HAP en SEHWat betreft de basiszorg die tot ieder ziekenhuis behoort,moet de samenwerking tussen Spoedeisende hulp afdeling (SEH) en Huisartsen-post (HAP) verder worden ontwikkeld om bijvoorbeeld zelfverwijzing te beperken. “Het doel daarbij is om zorg zowel op de juiste plek als

doelmatig te leveren. Een ziekenhuis waar patiënten liggen, zal altijd spoedeisende zorgvoorzieningen nodig hebben”, aldus de NVZ.

Evacueren bij overstromingen:

het hogerop zoeken is vaak beter dan vertrekken

Radboud actueel Wat is de beste evacuatiestrategie bij dreigende overstroming? Ram-penplannen zetten vooral in op: preventief evacueren. Maar dat is niet altijd haalbaar of slim. Inzetten op ‘verticale evacuatie’ als basisstra-tegie, naar een hogere verdieping of droge plek in het overstroomde gebied, is verstandiger, toont Bas Kolen aan. ‘Nu kan het gebeuren dat we mensen de verkeerde kant op sturen.’ Als hulpmiddel heeft hij daarom een bijsluiter voor rampenplannen ontwikkeld. Kolen promo-veerde woensdag 9 oktober aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Overstromingen uit zee en van rivieren – bij grote rivierafvoer of stor-men - kennen we vooral uit het buitenland. In Nederland komt het niet vaak voor dat waterkeringen dreigen te bezwijken en dat evacuatie overwogen moet worden – maar de overheid en crisisdiensten berei-den zich er wel op voor en roepen burgers en bedrijven op zelfred-zaam te zijn.

Effectiviteit rampenplannen overschat‘De voorbereiding is nu vooral gericht op preventieve evacuatie, mensen tijdig uit het overstromende gebied halen. Maar alle plannen daarvoor gaan uit van best case scenario’s: dus dat je op tijd een be-sluit kunt nemen, dat alles werkt, en dat iedereen doet wat er gezegd wordt. De werkelijkheid is vaak minder perfect en eenduidig. Daar sluiten we onze ogen voor,’ constateert promovendus Bas Kolen, in het dagelijks leven werkzaam als adviseur crisisbeheersing en waterveilig-heid voor adviesbureau HKV Lijn in water. ‘De effectiviteit van rampen-plannen wordt overschat. Want we houden nu nog geen rekening met onzekerheid.’

Verticaal evacueren Kolen berekende dat verticale evacuatie vaak veiliger is dan preven-tieve evacuatie. ‘Dat hangt af van verschillende factoren, maar grofweg komt het hierop neer: als er weinig tijd is, levert verticale evacuatie

Beeld uit tv-serie The Flood

minder slachtoffers op. Preventieve evacuatie is een bonus die kan worden ingezet als de omstandigheden dat toelaten.’‘Verticale evacuatie is ook sneller uitgevoerd dan preventieve evacu-atie. Daardoor kun je het evacuatiebesluit langer uitstellen, zodat de onzekerheid kleiner is. Zodoende leidt het ook tot minder maatschap-pelijke en economische ontwrichting, zeker als de overstroming niet optreedt.’

Investeer in centrale regie Een tweede aanbeveling betreft de efficiëntie van evacueren. ‘Nu heb-ben gemeentes, hulpdiensten, veiligheidsregio’s, provincies, water-schappen, de landelijke overheid, Rijkswaterstaat allemaal een eigen crisisdienst. Die zijn vooral bezig met vaak voorkomende rampen en niet met overstromingen. Ik laat in mijn onderzoek via een kosten-batenanalyse zien dat het efficiënter is om de voorbereiding en besluit-vorming te centraliseren op nationaal niveau en om een expertgroep te vormen op dit onderwerp.’

Actueel: Deltaprogramma 2014Volgend jaar worden door Minister Schultz (Infrastructuur en Milieu) de normen voor waterkeringen herzien zoals blijkt uit het Deltaprogram-ma 2014. Hierbij wordt rekening gehouden met onder meer het risico op slachtoffers. De effectiviteit van evacuatie en het zelfredzaamheid van mensen speelt hierbij een grote rol. Als een andere of betere evacuatiestrategie tot aantoonbaar minder slachtoffers leidt kan dat gevolgen hebben voor de eisen die gesteld worden aan waterkeringen maar ook aan gebouwen als vluchtplekken.’

Rampenplan met resultaatIn Nederland bestaan geen eisen aan het resultaat van evacuatieplan-nen, desondanks wordt vaak gesteld dat het ´op orde´ is. Volgens Kolen kan met zijn onderzoek de bijdrage van evacuatie, inclusief het effect van onzekerheden, wel worden bepaald. ‘Hiermee kan de over-heid ook resultaatseisen voor de overheid te bepalen voor rampenbe-heersing.’Het gaat vaak om zeer spoedeisend en soms levensbedreigende situa-ties waarbij een 24-uurs bereikbaarheid van de spoedeisende hulppost noodzakelijk is. Ziekenhuizen en zorgverzekeraars moeten met elkaar in de regio overleggen hoe dit het best georganiseerd kan worden. Het kan zijn dat het op bepaalde ziekenhuislocaties niet noodzakelijk en doelmatig is om deze zorg aan te bieden, stelt de NVZ. “Een ideaalmo-del dat geldt voor het hele land is niet te maken.”

Burgemeester Van der Laan opent nieuwe SEH VUmc11 oktober 2013

Vrijdagmiddag heeft Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam, de nieuwe spoedeisende hulp van VUmc officieel geopend. Hij kreeg een verbandschaar aan-gereikt door sopraan Judith van Wanroij om een rood lint door te knippen. Van Wanroij

luisterde de opening op ludieke wijze op door al zingend uit een am-bulance te komen. De nieuwe spoedeisende hulp is zodanig uitgerust dat diagnose en behandeling nog sneller gestart kunnen worden. Hier-mee vergroot de herstelkans van de patiënt. Wouter Bos, voorzitter van de raad van bestuur van VUmc noemde de nieuwe spoedeisende hulp in zijn toespraak ‘hypermodern en in alle opzichten groot en indrukwekkend. Hier staat iets moois en daar zijn we trots op. Vooral omdat onze patiënten er van gaan profiteren en omdat het onze mensen in staat zal stellen nog professioneler hun diensten aan te bieden, nog meer te leren en nog beter te wor-den.’ De nieuwe SEH heeft 4 shockrooms, 1 voor reanimaties, 2 voor traumapatiënten en ook 1 voor kinderen. Daarnaast heeft de SEH een eigen CT-scan, echo- en röntgenkamer. Tevens beschikt de SEH over 11 behandelcabines, 4 specialistische ruimtes voor KNO, oogheelkunde, mond- kaak en aangezichtschirurgie en gynaecologie. Ook is er een gipskamer met 3 behandelplekken, een observatorium met 6 bedden om bijv. een familie met een koolmonoxidevergiftiging op te nemen en een compleet ingerichte kinderhoek /wachtruimte. De ambulancehal is maar liefst 800 m2 groot. Hier kunnen bij grote rampen alle slacht-offers terecht en wordt de mate van urgentie van de zorg bepaald. Ook zijn er in de ambulancehal faciliteiten aanwezig om chemisch- of biologisch besmette slachtoffers op te vangen.

De zorg op de nieuwe SEH concentreert zich rond de patiënt. Er wordt onderscheid gemaakt in zorg: urgent, high en low. Voor elke stroom zijn artsen en verpleegkundigen aanwezig (de juiste arts voor de juiste patiënt). Door die stromen uit elkaar te halen kan efficiëntere zorg worden geboden en wordt de service voor de patiënt verhoogd.

PluhZ wil Apple voor de zorg worden

Mensen die verdwalen in de spelonken van de gezondheids-zorg, kunnen terecht bij PluhZ. De organisatie wil de Apple van de zorgen worden: PluhZ beantwoordt vragen van patiënten binnen 24

Of het nu gaat over vragen over zie-kenhuisnota’s, het recht op een second opinion of het leren leven met een chronische ziekte, dat maakt allemaal niet uit. PluhZ, een nieuwe onafhan-kelijke helpdesk die zeven dagen per week dag en nacht bereikbaar is, geeft binnen 24 uur een gratis advies. PluhZ heeft de kennis niet zelf in huis, maar maakt gebruik van een netwerk van 48 medisch specialisten en andere zorg-

professionals en experts die voorlopig belangeloos mee werken.

Apple is inspiratieDe initiatiefnemers Robert Weij, Ellen van der Geest en Lianne Bolle-boom en alle betrokken mensen werken zelf in de zorg. De motivatie voor hun initiatief is dat ze merken dat steeds meer patiënten de zorg als een doolhof ervaren. Ze willen het directe contact tussen cliënt en zorgverlener herstellen. Een bron van inspiratie is Apple, vertelt Weij, die als divisiemanager werkt in Medisch Centrum Haaglanden. ‘Apple is afgestapt van de onpersoonlijke helpdesks. Als je een vraag hebt over een Apple-product, stuur je een e-mail en Apple brengt je binnen 24 uur in contact met iemand die echt verstand van zaken heeft. Zo werken wij ook. Mensen kunnen ons mailen, en binnen 24 uur krijgen ze een deskundige aan de lijn.’

PluhZ: gratis adviesHoe kan PluhZ gratis adviseren? De organisatie krijgt steun van diverse partijen, waaronder de gemeente Den Haag en zorginstellingen. De initiatiefnemers hebben zelf geld geïnvesteerd in hun eigen bedrijf. Op de lange termijn wil PluhZ kostendekkend worden door bijdragen van zorgverzekeraars. Weij: ‘Ook zorginstellingen kunnen gebruikmaken van de diensten van PluhZ. We kunnen voor hen in kaart brengen waar de knelpunten liggen voor patiënten.’ De Erasmus Universiteit onder-zoekt de effectiviteit van het initiatief.

NPCF in beroep tegen besluit ACM om ziekenhuisfusie goed te keuren

Ziekenhuisfusies niet in het belang van de patiënt

P

atiëntenfederatie NPCF gaat in beroep tegen het besluit van de Autoriteit Consument & Markt (ACM) om de fusie tussen het Franciscus Ziekenhuis in Roosendaal en het Lievensberg ziekenhuis in Bergen op Zoom goed te keuren. Volgens de NPCF zijn er voor patiënten meer nadelen dan voordelen aan deze fusie.

De ACM gaat nagenoeg voorbij aan de mogelijke gevolgen van de fusies zoals prijsstijgingen, beperkte keuzevrijheid voor patiënten, en machtsvorming. ‘Dat ziekenhuizen door samen te werken, efficiënter worden en tot betere zorg komen is een must,’ zegt NPCF directeur Wilna Wind. ‘Maar een fusie is niet altijd nodig, en vaak niet in het belang van de patiënt.’

Meer dan andere naamBehalve in Brabant, fuseren ook ziekenhuizen in Den Haag, Leiden, Friesland, Twente. Wilna Wind: ‘Als ziekenhuizen fuseren betekent het dat één ziekenhuisbestuur het voor het zeggen krijgt op alle locaties. Eén bestuur dat bepaalt welke zorg geboden wordt en welke niet, welk beleid ze hebben ten aanzien van kwaliteit. Er is geen prikkel meer om het beter of goedkoper te doen dan de concurrent, want die is er niet meer. Zorgverzekeraars kunnen het moeilijk krijgen om te onderhan-delen over prijs en kwaliteit met zo’n machtig en groot ziekenhuis. En niet in de laatste plaats maken wij ons zorgen omdat de keuzevrijheid van mensen beperkt wordt.’

SamenwerkenSchaalvergroting in de ziekenhuiszorg houdt aan. Maar niet alle zie-kenhuisfusies zijn in het belang van patiënten en verzekerden. Het is

de taak van de Autoriteit Consument & Markt (ACM) om via de toepas-sing van de Mededingingswet veilig te stellen dat een fusie niet alleen de belangen van ziekenhuizen en zorgverzekeraars dient, maar ook die van patiënten en verzekerden.

De ACM heeft de fusie goedgekeurd omdat deze de concurrentie niet zou beperken. Deze conclusie is niet goed onderbouwd en dus specu-latief. De NPCF is er voorstander van dat ziekenhuizen samenwerken en taken verdelen ten aanzien van complexe en dure zorg. ‘Dat is goed voor de kwaliteit en dus voor de patiënt,’ zegt Wilna Wind. ‘Maar een fusie waarbij ziekenhuizen in elkaar geschoven worden, is daarvoor vaak helemaal niet nodig. Volgens minister Schippers moest er pas op de plaats gemaakt worden met de fusies. Maar daar merk ik weinig van. Wij willen voorkomen dat de ongewenste gevolgen straks voor de patiënt zijn. Daarom gaan wij in beroep.’