• Onjuiste herhaling

• Tautologie

• Pleonasme

• Contaminatie

• Dubbele ontkenning

• Onjuist verwijswoord

• Onduidelijk verwijzen

• Incongruentie

• Dat/als-constructie

Als een voorzetsel ten onrechte twee

keer wordt gebruikt, is dat een onjuiste

herhaling

Voorbeeld: Op zo‟n partij als de PVV zou

een mensenrechtenactivist niet op moeten stemmen. Een

mensenrechtenactivist zou niet moeten

stemmen op een partij als de PVV.

Als hetzelfde twee keer wordt gezegd

met verschillende woorden van dezelfde

woordsoort (synoniemen).

Voorbeeld: Ik lees graag boeken over de

toekomst van de samenleving, zoals

bijvoorbeeld „1984‟ van George Orwell

en „Brave new world‟ van Aldous Huxley

Als een deel van de betekenis van een woord of een woordgroep, nog eens door een ander woord uitgedrukt wordt. (meestal van een andere woordsoort).

Voorbeelden: De aanwezige toeschouwers kregen van

de organisatie allemaal een aandenken.

Ik heb toestemming van de docent scheikunde om dit gevaarlijke proefje uit te mogen voeren.

De export van textiel naar het buitenland is dit jaar met twintig procent gegroeid.

Als twee woorden of uitdrukkingen worden verward en ten

onrechte worden vermengd.

Voorbeelden:

Deze computer kost duur. (kost veel of is duur)

Ik zal dat nachecken. (nakijken of checken)

Hij kreeg ongenadeloos op zijn kop.

(ongenadig of genadeloos)

Hij neemt in de klas altijd het hoogste woord. (heeft het

hoogste woord of het woord nemen)

Aan het eind van de partij legde hij het laatste loodje.

( het loodje leggen of de laatste loodjes wegen het

zwaarst)

In zinnen met een werkwoord dat al een

„ontkennend‟ karakter heeft

(voorkomen, verbieden, enz.) wordt soms

ten onrechte een tweede ontkenning

toegevoegd

Voorbeeld:

De examenkandidaten deden veel moeite

om te voorkomen dat er in hun

profielwerkstuk geen spelfouten zouden

staan.

Verwijswoorden wijzen vooruit of terug naar woorden,

woordgroepen of zinnen. Het antecedent (datgene waarnaar

verwezen wordt) bepaalt welk verwijswoord je moet gebruiken.

Bij woordgroepen wordt dat bepaald door het kernwoord.

In het Nederlands kennen we mannelijke, vrouwelijke en

onzijdige woorden.

Voorbeelden van fouten:

Hem werd een contract aangeboden die nogal wat onduidelijkheden bevatte. Hem werd een contract

aangeboden dat nogal wat onduidelijkheden bevatte.

De scholier stelde de staatssecretaris voor een probleem wat ze niet direct kon oplossen. De scholier stelde de staatssecretaris

voor een probleem dat ze niet direct kon oplossen.

Dat is het beste dat ik ooit gedaan heb. Dat is het

beste wat ik ooit gedaan heb.

Die of dat; deze of dit? De die of dat; het deze of dit

Hen of hun? Hen LV; na een VZ

Hun MV zonder VZ ervoor; nooit als O

Dat of wat? Het dat

Wat overtreffende trap; OVW, hele zin

Wie of waar …? Personen voorzetsel + wie

Zaken waar + voorzetsel

Soms wijst een verwijswoord terug naar iets wat helemaal niet in de tekst staat. Het heeft dan geen antecedent.

Voorbeeld:

Natuurlijk is natuurbescherming blij met wildviaducten, omdat ze dan gemakkelijk van de ene kant van de snelweg naar de andere kunnen komen.“Ze” slaat op “het wild”, en dat staat niet in de tekst!

In andere gevallen is er meer dan één antecedent mogelijk: dan is het onduidelijk wat het juiste antecedent is.

Voorbeeld:

Karianne zei tegen Daniëlle dat ze haar blonde haren voor de presentatie bruin moest laten verven, omdat dat intelligenter stond.Je weet niet of Karianne of Daniëlle haar haar bruin moet verven!

Incongruentie ontstaat vaak: Als het onderwerp meervoudig lijkt, maar

enkelvoudig isVb. de jeugd in grote steden hebben een schrijvend gebrek aan hangplekken.

Als persoonsvorm en het onderwerp ver uit elkaar staanVb. Eneco verwacht dat het gebruik van gas de komende jaren bij de meeste huishoudens alleen maar verder zullen zal toenemen.

Als een MV ten onrechte voor het O wordt aangezienVb. Mensen die belangstelling hebben voor de functie (mv) worden wordt verzocht hun sollicitaties te richten aan het dagelijks bestuur (o).

Een bijzin van voorwaarde begint vaak met als en wanneer. Als de bijzin niet achteraan de zin staat, ontstaat er een dat/als-constructie. Vermijd die door „volgens mij‟ te gebruiken i.p.v. „ik denk‟ of „ik vind‟.

Voorbeeld:Daarom vind ik dat als films schokkende beelden bevatten, ze niet voor tien uur ‟s avonds uitgezonden moeten worden. Daarom vind ik dat films niet voor tien uur ‟s avonds moeten worden uitgezonden, als ze schokkende beelden bevatten.