Huize Middelland

EEN BLIK OP DE TOEKOMST

Pag. 7

familiezaken

DRIE MOOIE MIDDEL-LANDSE BEDRIJVEN

Pag. 3

fotostrip

ODE AAN 1000 DINGEN EN EEN DOEKJE

Pag. 8

Fotoimpressie

FEEST OP HET HENEGOUWERPLEIN

Pag. 5Pag. 4

EDITIE 15 WWW.MOOIMOOIERMIDDELLAND.NLOPLAGE 10.000

MIDDELLAND POSTDECEMBER 2018

Het is woensdagavond 28 novem-ber, rond de klok van tien. De aula van Lyceum Rotterdam is nog steeds gevuld met Middellanders. Mooi, Mooier, Middelland 2.0 staat op de agenda. Hoe gaat Mooi, Mooier, Middelland verder? Barbara Kath-mann heeft als wethouder Wijken het laatste woord: “Jullie mogen trots zijn. Er is de afgelopen jaren veel bereikt. De samenwerking tus-sen overheid en burgers is uniek. We gaan door met co-creëren. Ik heb er ontzettend veel zin in!”

Haar peptalk geeft de verzamelde Middellanders moed. De inzet van vele Middellanders is de afgelopen jaren cruciaal geweest. Honder­den mensen hebben meegedacht in werkgroepen, meegestuurd in projectleiding, meegeholpen als vrijwilliger bij tal van buurtini­tiatieven, meegetrokken aan eve­nementen, meegedaan met het opruimen, aankleden en invullen van de wijk. Dit is gezien en ge­waardeerd, aldus de wethouder.

In 2015 zijn we met vereende krach­ten gestart met Mooi, Mooier, Middelland. Een programma waar bewoners, ondernemers en de gemeente samenwerken aan de verbetering van de wijk. Drie jaar later kijken we terug op een inspi­rerende, creatieve, op momenten roerige, maar ook constructieve en productieve periode. We hebben mooie dingen (mee) gemaakt van zomerse festivals tot pleinen en parken, van het ontstaan van Huize Middelland tot het vieren van

kunst en gedichten op vele ge­vels. We hebben geleerd, zijn soms gevallen, maar elke keer weer opgestaan. Middelland is een wijk geworden met een eigen gezicht, een eigen identiteit, waar ge­meente, bewoners en ondernemers samen werken. Samen belangrijke keuzes maken om de wijk vorm te geven. Samen aan de uitvoering werken. Samen verbeteren wat mis liep. Samen vieren wat goed gaat. #samenstadswijkmaken is in Mid­delland gemeengoed geworden

en onderdeel van deze identiteit. Barbara Kathmann is duidelijk. “We gaan door!”

MOOI, MOOIER, MIDDELLAND ZET DOOR!

“Worden wie je bent” - jongens van de Topacademie aan het werk met het groen rond het Impluvium van de Bron van Middelland. Foto: Philip Kuypers

Een uitgebreide impressie van Mooi, Mooier Middel-land 2.0 - Meetup op 28 november j.l. vind je op pagina 4.

OPENING VAN

HET MOOI, MOOIER,

MIDDELLANDPLEIN

Zaterdag 15 december a.s.

houd de nieuwsbrief, fb en instagram

in de gaten voor updates.

2

Verras buren, vrienden of familie in of ver buiten Middelland met dit zonnige streekproduct

Heb jij al een echte Middelland pin? Sinds deze zomer worden deze Middelland tokens verkocht. De pinnetjes zijn ontworpen door buurtgenoot Peter Palland van Het Echte Werk. Het zijn kleine siera­den voor mannen en vrouwen, voor op een jas of of op een tas.

‘Een samenleving zonder armoede is pas echt rijk' Vanuit deze gedachte is besloten dat de opbrengst van de pinnen gaat naar het Fonds Bijzondere Noden Rotterdam. Het fonds helpt jaarlijks duizenden Rotterdamse huishou­dens die in een financiële noodsi­tuatie terecht zijn gekomen. Be­staande wettelijke en gemeentelijke voorzieningen kunnen niet in alle

gevallen een oplossing bieden. Als mensen tussen wal en schip dreigen te vallen, kan het Fonds Bijzondere Noden Rotterdam bijspringen met een (eenmalige) gift.

Een Middelland pin, geeft de feest dagen zinDe pinnen kosten 2 euro per stuk (of 7 euro voor de hele serie). Ze zijn te koop op zaterdag 15 de­cember bij de feestelijke opening van het Middellandplein en in Het Wijk paleis of bij Kaya Pastanesi op de 1e Middel landstraat.

PraktischMaar nu nog even niet ...

Dat dan blijkt dat je een exponent bent van een al jaren groeiende trend: gezinnen die in de stad blijven wonen. Tijdenlang wilde ik de stad uit. Juist toen ik nog overtuigd was nooit kinderen te willen. Een hutje op de hei, dat leek me wel wat. Het is er niet van gekomen. Wel kwamen er kin-deren. Twee meisjes. Leuk, juist in de stad. Altijd wat te doen, te beleven. Natuur is voor vakanties en weekenden. “Op avontuur”, noemen we dat. Maar het echte leven, dát leven we in de stad. En de stad is goed voor ons-zelf én onze kinderen. Het is een misverstand dat de stad moet veranderen voor gezinnen. Als de stad al moet veranderen, is dat voor ons allemaal. Want iedereen wil schone lucht, brede stoepen en hier en daar een boom. Maar niet iedereen wil een benepen huisje met een voor- en achtertuin. Dat is voor de buitenwijken. Het neemt te veel plek in. Laten we juist zor-gen voor meer collectieve gronden en meer stadsavontuur.

Ooit las ik over de verdwenen speeltuinen van Aldo van Eyck in Amster-dam. Zijn speeltuinen werden parkeerplekken. Ik verheug me op de auto-loze stad, meer ruimte om te spelen. Niet alleen voor kinderen hè, juist ook voor oude of gestresste mensen, of juist heel aardige mensen. Nu ja, voor mensen dus.

Nog een misvatting: het leven moet praktisch zijn voor gezinnen. Als je praktisch bent ingesteld, moet je geen kinderen willen. Het zijn van een gezin is per definitie onpraktisch. Je huis raakt overvol, je hebt nergens tijd voor, je sleept voortdurend heen en weer met kleren, bedjes en an-dere zaken die niet meer ‘passen’. En je sleept vervolgens nieuwe spullen aan via vrienden of Marktplaats. Of je koopt alles nieuw, wat ik waar-deloos vind want alles is er al. Dus als je met een kinderwagen de trap af moet terwijl boven in de box je baby huilt, dan is dat onderdeel van dat onpraktisch leven. Dat wordt echt niet beter als je je kinderwagen zo je saaie eengezinshuis in rijdt. Ik breng een ode aan het onpraktische leven met kinderen in de stad. We moeten het de wannabee stadsgezinnen - die misschien beter in de praktische Vinex tot hun recht komen - niet te gemakkelijk maken.

Leven in de stad is de romantiek van een iets te klein huis zodat je niet van elkaar kunt vervreemden; de blijdschap met elke boom die iemand plant, elke stoeptegel die wordt gelicht ten gunste van een zonnebloem of een afrikaantje; het plezier dat je met je kind door de stad fietst en dat dit spannend is, maar ook heel leuk. Het leven in de stad waar bibliothe-ken zijn - die dan wel weer zorgen voor boetes (hoera voor de boetevrije Leeszaal); waar het nooit stil is (gelukkig maar), waar rare mensen wan-delen door de straten, maar alles beter dan allemaal dezelfde mensen.

En als ik later oud ben … dan verhuis ik naar het platteland. Kan ik einde-lijk genieten van een eindeloos uitzicht en regen die je ziet aankomen in de verte. En misschien neem ik dan wel een hond, want dat hoort bij het buitenleven. Of zoals Mijke Loeven (woont ook in de wijk!) zingt: “Van-daag of morgen ga ik naar het platteland …”, maar nu nog even niet.

Rineke Kraaij

MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

COLUMN

Ouders die een bedrijf opzetten en kinderen die het voortzetten. Familiebedrijven zijn iets van alle tijden en alle landen en ook zeker ook iets van de Middellandstraat. Zo’n veertig jaar geleden streken hier winkeliers neer. Hun kinderen kregen de liefde voor het vak, de neus voor goede producten en het ondernemerschap met de paplepel ingegoten. Mooie voorbeelden zijn patisserie Kaya Pastanesi, feest-winkel Zin el Afrah en Torarica, de Kaapeverdiaanse supermarkt.

Nog altijd bakt eigenaar Nezi Kaya alles wat in de Kaya Pastanesi te koop is zelf ­ gewoon in de bak­kerij achter de winkel en volgens traditioneel Turks recept. Zijn kleinkinderen rennen graag naar achter voor één van zijn koekjes. Ook bij klanten zijn die geliefd, maar echt befaamd in Rotterdam zijn de baklava, dolma’s en Turkse pizza die worden gebakken met de beste ingrediënten en een be­hoorlijke portie liefde. Dat proef je. Zijn vrouw en kinderen, maar ook tantes, ooms, nichten en neven stonden in de winkel om al het heerlijks te verkopen.

Liefde voor de zaakSinds een paar jaar zwaaien doch­ter Yeliz en schoonzoon Hassan de scepter over Kaya Pastanesi. Zij hebben voor een groot gedeelte de bedrijfsleiding van Nezi overge­nomen en zetten die met evenveel liefde voort. Liefde voor de zaak, kennis van de producten die je ver­koopt en respect voor de klant kre­gen ook Mustafa en Aziz El Koubie van kleins af aan mee. Als jongetjes hielpen ze hun vader na schooltijd en in de vakanties met allerlei klus­jes in zijn winkel in huishoudar­tikelen en later feestkleding. Ze groeiden er als vanzelf in en samen breidden ze de zaak uit. Inmiddels is Zin el Afrah – ofwel ‘schoonheid der feestelijkheden’­ een enorme winkel waar alles te koop is dat met feestvieren te maken heeft, van versiering en accessoires tot ver­huur van kleding en zelfs de orga­nisatie van complete trouwerijen.

Geboren ondernemersDe vader van Aziz en Mustafa komt af en toe nog een kopje koffie drin­ken. Hij is trots op zijn zoons en kleinzoon, die inmiddels ook part­time in de winkel werkt. Zoals dat

vaak gaat bij familiebedrijven, rol­den ook de gebroers Somaroe in de winkel van hun ouders. In hun geval noodgedwongen, omdat hun vader te jong overleed en hun moe­der er alleen voor kwam te staan. Toch is vader Somaroe niet weg uit de winkel, zijn portret waakt nog over toko Torarica ­ de huiskamer van de Kaapverdianen, ook wel be­kend als de winkel van opa en oma. Ooit was dit één van de eerste Suri­naamse toko’s in Rotterdam. Toen er steeds meer vraag kwam naar specifiek Kaapverdische produc­ten, besloot familie Somaroe zich daar op te richten. Inmiddels staat zoon Sunil aan het roer, bijgestaan door zijn broer. En hun moeder? Die is inmiddels tachtig en kan het niet laten af en toe nog een kijkje te nemen in de winkel en een praatje met de klanten te maken. Hoe verschillend deze drie winkels ook zijn, allemaal hebben ze iets huiselijks, een gemoedelijke sfeer waardoor je je welkom voelt. Zou dat het recept zijn voor het runnen van een familiebedrijf?

FamiliezakenPortret van drie Middellandse ondernemingen

Mijnheer El Koubie met zijn zonen Mustafa en Aziz voor feestwinkel Zin El Afrah. Foto: Mark Bolk

Pinnen voor de feestdagen

Tineke Lutgerink uit de Jan Sonjé-straat koopt, net voordat zij naar Blij-dorp verhuist, de serie Middelland-pinnen, als herinnering aan 40 mooie jaren wonen in Middelland. foto: Cye Wong-Loi-Sing (Brand New Guys creative agency)

CADEAUTIP:

Het buurt cadeau

van 2018

3

Kansen voor ontwikkeling

MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

Het Oostervantgebied verandert de komende jaren stevig. De directe aanleiding is de slechte techni-sche staat van de huizenblokken rondom het sport- en recreatie-centrum Oostervant. Dit maakt sloop en nieuwbouw noodzakelijk. Ook het recreatiecentrum is hard aan vernieuwing toe. Een gebieds-visie wordt ontwikkeld: iedereen is het eens dat het gebied met de blik op de toekomst op de schop moet worden genomen.

Het Oostervantgebied is slechts een kleine vijftig hectare groot en ligt ingeklemd tussen de Beu­kelsdijk, Hene gouwerlaan en de 1e Middellandstraat. Het is een bijzonder gebied met twee grote sportvoorzieningen, het markan­te Marnixgymnasium, een voor­malig politiebureau, speel tuin het Dieren landje en uiteraard de woon­blokken met sociale woningbouw.

Middelland is door de gemeente aangeduid als ‘kansrijke wijk’. Oostervant op haar beurt als als kansrijk gebied voor ontwikkeling. Met het doel de aantrekkelijkheid van dit gebied te versterken heeft de gemeente het initiatief geno­men samen met belanghebben­de partijen een gebiedsvisie voor Ooster vant te maken. Van bewo­ners tot Woonstad Rotterdam, van Sportfondsen tot scholen koepel CVO hebben mee ge praat en ge­dacht. Door woningen voor hogere en middeninkomens toe te voegen, sociale huurwoningen te vernieuwen of te vervangen, de (sport­)voorzie­ningen te verbeteren en de kwaliteit van de openbare ruimte te versterken, wordt het Oostervant klaargestoomd voor de toekomst.

Door deze partijen is nagedacht over het gewenste woonprogram­ma, de auto en andere gebruikers in het verkeer, ruimte om te spelen en te recreëren, maar wordt ook reke­ning gehouden met klimaatveran­dering en gevolgen als toenemende water overlast en de opwarming van de stad. De komende acht tot tien jaar wordt het gebied aangepakt.

Vanaf 2017 heeft werkgroep Buurt-power! van Mooi, Mooier, Middel­land bewoners benaderd met het doel hen te betrekken bij de plan­nen. Bewoners zijn gevraagd naar hun ideeën over de buurt, het re­creatiecentrum en de woonomge­ving. De input is meegenomen in de uitwerking van verschillende scenario’s voor de gebiedsvisie. Tevens is een 14­puntenlijst opge­steld door de bewonerswerkgroep Oostervant. Op basis van deze lijst worden momenteel korte termijn acties in de buitenruimte van Oos­tervant gerealiseerd. Een defini­tieve gebiedsvisie voor Oostervant wordt opgesteld zodra meer duide­lijk is over de toekomst van sport­ en recreatiecentrum Oostervant.

Ondertussen is Woonstad Rot­terdam bezig met de aanpak van de bouwblokken aan de Ooster­vantstraat 6­30 en 3­19, Duiven­voordestraat 1 tot 63 en Henne­wierstraat 6­64. Deze zijn in te slechte staat om nog langer te wachten. Woonstad Rotterdam heeft de bewoners, die wonen in de woningen die op de nominatie staan om gesloopt te worden, de garantie gegevens dat zij tenmin­ste tot 1 januari 2020 in hun woning kunnen blijven wonen. Op de vraag of mensen kunnen terugkeren na de sloop en nieuwbouw is Niels

van der Ham van Woonstad eer­lijk; “De huidige bewoners kunnen niet terugkeren naar hun huidige woning, omdat de oude woningen worden gesloopt en er nieuwe an­dere andere woningen voor terug komen”. De nieuwe woningen een mix van en derde sociale huur, een derde middenhuur en een derde huur in het hoge segment zullen zijn. “Wij weten dat sommige be­woners graag in de buurt blijven wonen, anderen gebruiken dit moment om een lang gekoesterde woonwens in vervulling te laten gaan zoals wonen buiten de stad of op de plek waar men is opgegroeid. De periode tussen verhuizen en de oplevering van de nieuwe huizen is ongeveer twee jaar. We probe­ren een nieuwe woning te vinden die voldoet aan de wensen van de mensen”.

Vooruitlopend op de ontwikkeling van het gebied zijn kleinere initi­atieven gestart. De puntenlijst van de bewonersgroep Oostervant is hierbij richting gevend. Zo wordt het Oostervantplein, nu nog stenig en schraal, al komende zomer een aan­gename, groene ontmoetingsplek met veel speel­ en zitgelegenheid. Het Henegouwer plein wordt sinds kort beheerd en geprogrammeerd met vrijwilligers van Ooster vant en het sportgebouwtje heeft een nieu­we look gekregen. Op de velden zijn twee voormalige Straatkijkers als tribunes geplaatst. Bij het basket­balveld is een Impluvium gebouwd, waarmee regenwater wordt opge­vangen, gebouwd als icoon voor de toekomst van het gebied. Op naar dat wat komen gaat!

14 puntenplan bewoners voor

de toekomst van Oostervant

Wonen1. Rekening houden met bewoners die willen blijven wonen2. Ruimte voor nieuwe bewoners die passen bij het stedelijke

karakter van buurt en wijk3. Wonen in Oostervant is niet anoniem; de woningen zijn

betrokken bij straat en plein

Buitenruimte / verbindingen / parkeren4. Straten en pleinen zijn schoon, veilig en groen; de auto is

ondergeschikt5. Het Oostervantplein is een ruimte voor verblijf,

ontmoeting en activiteiten met een horecaterras 6. De bomen in de Oostervantstraat en de Duivenvoordestraat

worden behouden en komen tot hun recht in de nieuw in te richten openbare ruimte

7. De circulatie voor voetgangers/fietsers binnen de Oostervantbuurt wordt verbeterd

8. Passende parkeervoorzieningen voor auto’s en fietsen, die het straatbeeld niet domineren

9. Voldoende parkeerplaatsen voor de bewoners10. De Duivenvoordestraat is een levendige straat; in de plint

is ook ruimte voor functies die zijn gerelateerd aan het wonen

11. Dierenlandje is een besloten tuin en een veilige speelplek; gastvrij en met goed toezicht en beheer

Voorzieningen12. Het sport­ en recreatiegebouw blijft in de

Oostervantbuurt. Het heeft een gastvrije uitstraling13. Het Henegouwerplein heeft aantrekkelijke, goed

onderhouden, beheerde sportfaciliteiten14. Het Marnixcollege is een markant gebouw. Het heeft een

publieke functie met dag­ en avondgebruik (eventueel gecombineerd met wonen); dat brengt leven en veiligheid rondom het grote gebouw

De toekomst ligt in OostervantMarco Stout

Op zoek naar het juiste perspectief voor deze foto bezocht Daria Scagliola vier apartementen aan de Oostervantstraat. Mensen lieten haar aarzelend binnen om vervolgens te vertellen met hoeveel plezier zij hier wonen. Foto: Daria Scagliola

4

Ruben Looij had maar een nano- seconde nodig. Op de stoep van zijn woning stonden Lot Mertens en Niels Hoogwerf. Ze vertelden hem dat hij was geloot om deel te nemen aan het wijkcomité. Zonder aarzelen, stemde hij in. Samen met vier anderen vormt hij sinds de zomer van 2018 het “Wijk-comité”, de spreekbuis voor bur-gers naar de gemeente en andersom in onze wijk.

De beslissing was niet moeilijk, al­dus Ruben: “Ik had me kort daarvoor al verkiesbaar willen stellen en nu werd ik gevraagd!” Het enthou­siasme bij de 47­jarige software ondernemer straalt er vanaf. “Dit is de mooiste wijk waar je zo’n rol kunt uitvoeren. Het dieptepunt ligt al jaren achter ons. Er is veel ini­tiatief van geëngageerde burgers. De culturele gevarieerdheid van de wijk is uitdagend groot. Aan de Coolsingel kun je nota’s schrijven, maar hier spelen de echte dingen. Arm en rijk ontmoeten elkaar.”

Vijf totaal verschillende mensen zijn geloot voor deze rol. Mink van Maanen, Joël van der Zanden, Fat­ma Özcay, Kubilay Yildiz en Ruben Looij. Samen denken ze na, for­

muleren ze adviezen en nemen ze besluiten. De spits ligt op het vlak van welzijn en openbare ruimte, maar alles wat de wijk dient, past op hun bord. Hoe gaat dat? Samen­werken met mensen die je niet kent? “We zijn allemaal onszelf. We bren­gen onze eigen expertise, kennis, netwerk en ervaring mee. Ieder heeft zijn eigen kijk. We hebben nog geen vaste rollen. Na elk besluit verdelen we de taken die erbij horen in goed overleg. Natuurlijk lukt het niet al­tijd om de neuzen één kant op te krijgen. Maar dan wordt gewoon met meerderheid van stemmen beslist.”

Het wijkcomité is uniek, omdat het niet wordt gevoed door verkiezingen. De politieke partijen spelen geen rol. Volgens Ruben kan dat goed omdat het om het kleine, lokale niveau gaat. “Als wijkbewoners beoordeel je elkaar niet naar po­litieke voorkeur. Je gaat gewoon samen voor je straat staan. Alle­maal wil je toch dat de wijk veilig en groen is? Iedereen wil een schone buurt waar mensen omkijken naar

elkaar, ongeacht afkomst. En dat mensen met problemen goede hulp verdienen, dat vinden we allemaal normaal. Daar heb je geen politieke partijen voor nodig.”

Het is ook uniek dat niet één lid enige politieke ervaring heeft. Geen enkele oude rot die de nieuwe­lingen kon vertellen: “Dat doen we zo…” En het is bijzonder dat 4 van de 5 leden qua leeftijd net onder of boven de twintig zitten. Daar­mee is dit wijkcomité in onze stad waarschijnlijk het jongste verte­genwoordigende orgaan ooit. Juist die jeugdige onervarenheid schept kansen. Omdat het wijkcomité op geen enkele wijze gebonden of belanghebbend is, kan een voorstel puur op de inhoud worden beoor­deeld.

Het is vroeg om na drie maanden al om resultaten te vragen, maar toch... Ruben is blij hoe het wijk­comité heeft kunnen helpen bij het slagen van de oversteek van het Wijkpaleis naar de Claes de Vriese­laan. Dat is een moeilijk proces, waar de Wijkpaleis­mensen zelf verreweg het meeste aan hebben getrokken. Vanuit zijn rol, via con­tacten met ambtenaren en politici

heeft Ruben ook een “tikkie mee” kunnen geven. Dat stemt hem dankbaar: “Als wijkcomité willen we zorgen dat enthousiaste bur­gers, die hun ziel en zaligheid in de wijk investeren, zo goed mogelijk worden gesteund. Die energie moet niet weglekken naar de verkeerde zaken. Waar we kunnen zullen we die ruggensteuntjes geven.”

Voor het wijkcomité is weten wat speelt in de wijk essentieel. Door veel met bewoners te praten, voelt Ruben wat er gaande is. Elke bur­ger kan de openbare vergaderin­gen bijwonen. Elke eerste dinsdag van de maand, en elk kwartaal op een andere locatie in de wijk. Vaak komen belanghebbenden luisteren als hun aanvraag wordt besproken en zijn er geïnteresseerde burgers. Dat maakt de besprekingen trans­parant.

En de toekomst? Ruben: “We moeten

deze proef gewoon zo goed moge­lijk doen. Ik beweer niet dat dit het ideaal is voor overal en altijd. Gekozen vertegenwoordigers die zich gedegen hebben voorbereid op hun taak, hebben ook waarde.”

Het wijkcomité ziet ook een taak als er onrust ontstaat. Zoals dit najaar, toen de gemeente onver­wacht besloot dat Lot Mertens als wijkmanager moest terugtreden vanwege familiebanden met de nieuwe wethouder ‘wijken’. In de wijk gonsde het van onzekerheden: “Gaat Mooi, Mooier, Middelland door, ook in 2019 en verder?” En Lot Mertens, volgens Ruben “iemand die veel verder ging dan een negen tot vijf mentaliteit”, moet worden vervangen. “Hebben we daar in-spraak in?”

Op de schoorsteen zie ik een op­merkelijk bordje met familieregels. “Hier dealen we coke, geven we kritiek en biechten we niet.” Een knipoog naar de moralistische va­rianten die je dagelijks tegen komt. Ik waardeer de gezonde rebellie die eruit spreekt. En ik neem het met een heerlijke korrel zout. Het wijk­comité ziet er gezond uit. Ik geef ze graag een tikkie mee.

We willen zorgen dat enthousiaste burgers zo goed mogelijk worden gesteundAllemaal wil je

toch dat de wijk veilig en groen is?

4 MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

Tikkie meeRuben Looij over de rol van het Wijkcomité Bram Dingemanse

In het Lyceum aan de Beukelsdijk zijn op 28 november 2018 ruim honderd Middellanders samen. Regen en wind trotserend kiezen ze voor meedenken. Mooi, Mooier, Middelland wordt besproken. Gaat het goed? Moeten we ermee door gaan? Wat kan beter?

Overheid is positiefBarbara Kathmann, wethouder Wijken, geeft de aftrap. Ze roemt het proces van samenwerking tus­sen burgers en overheid. “Uniek, een voorbeeld voor de stad.” Pan­den zijn opgeknapt en pleinen ver­nieuwd. Gevelkunst siert de straten en groen neemt toe. Winkeliers vinden elkaar en burgers weten el­kaar beter te vinden dan ooit. Het geluid dat de gemeente deze avond uitzendt, is positief. Niels Hoog­werf: “Jullie moeten doorgaan. Blijf de gemeente gek maken. Blijf het samen doen. André Hammink: “Kom met een goed plan. Dan is er altijd geld voor te vinden.” En Jean Paul Andela, de interim wijkma­nager die de avond kundig leidt, proeft het: “de Coolsingel ver­schuift naar Middelland”.

Burgers denken meeIn de maand november zijn alle bewoners van de wijk per brief uitge­nodigd om mee te denken en ideeën in te sturen hoe we samen Middel­land nóg mooier kunnen maken. Ruim honderd inzendingen hangen aan een waslijn de hele zaal door. Ook via de MMM­werkgroepen, Huize Middelland, de winkeliers­verenigingen en het spel Wijk bereik zijn ideeën opgehaald. Vanavond borduren de aanwezigen voort op het opgehaalde materiaal. Groepen

bespreken zes thema’s: Middelland als veilige wijk, levendige wijk, ge­zonde en sociale wijk, winkelwijk en wijk voor iedereen. Het gonst in de lokalen van ideeën, gekruid met dromen en irritaties. De leden van het wijkcomité luisteren nieuws­gierig mee. Daarna wordt in de arena van Lyceum het grote gesprek voortgezet.

Vroeger was het ook goed!Sommige bewoners zijn duide­lijk met een missie gekomen. “Me gal spoegen” zegt een wat oudere man. Iemand roept emotioneel: “Mensen, stop alsjeblieft met fietsen over de stoep!” en een ander vraagt waarom er zo weinig af­valbakken voor plastic zijn. Het gaat goed, maar het kan echt nog beter. Diverse burgers vragen aandacht voor afgehaakten. “We kennen heel wat mensen die vroe­ger enthousiast meededen in de wijk. Ook toen is al intensief met de overheid samengewerkt in de stadsvernieuwing. Maar velen zijn afgehaakt door de traagheid.” Nieuwere Middellanders reageren instemmend. “Laten we het verle­den meer recht doen.”

Laat je oren groeienHonderd mensen die vanavond meedoen is mooi, maar hoe maken we een beweging van Mooi, Mooier, Middelland? Er komen ideeën langs: “Kom naar de scholen, daar vind je de ouders. Ga samenwerken met jonge influencers. Praat met mensen dit soort avonden niets vinden. Blijf communiceren, zowel online als offline.” Nienke Bouw­huis: “Samen bloembollen planten en de singel schoon vissen, dat ver­

Het Wijkcomité luisterde tijdens de Meet Up en bracht terug wat zij hoorde in de grote zaal. Vlnr: Joël van der Zanden, Fatma Özcay, Mink van Maanen en Ruben Looij.

“Omarm het veranderen”

bindt ook!” Cye Wong­Loi­Sing benadrukt het belang van luiste­ren. Of in de woorden van Merete Schiøler: “Laat je oren groeien”. Barbara Kathmann wijst op de uitslag van het spel Wijkbereik. Armoede en veiligheid leven het meest bij bewoners. Goed advies klinkt: “Laten we de armoede niet bestrijden door mensen de wijk uit te jagen met onbetaalbare huizen.” Philip Kuypers brengt in dat we een eigen woonvisie nodig hebben voor deze wijk, zodat dit een wijk voor iedereen kan blijven. Floris

van Gennep pleit voor meer wijk­economie.

DNA van veranderenZo gonst het de hele avond van ideeën. Vandaar dat af en toe ook iemand roept om het DNA van de wijk. Wat zijn we? Wie zijn we? Waar willen we naar toe? Als we dat helder hebben, kunnen we samen beter sturen. Als de nabranders op zijn, krijgt Ruud Reutelingsperger het woord. “Middelland is nooit klaar. Verandering zit in ons DNA. We blijven altijd maar in beweging

als burgers, om het samen mooier te maken. Streef niet naar een be­paalde status quo. Omarm de veran­dering.” Aan het eind van de avond valt de naam van Lot Mertens. De wethouder memoreert de enor­me bijdrage van onze ‘vorige’ wijkmanager aan dit proces. En te­recht. Deze avond is ook een pluim op haar hoed. Verandering omar­men … zeker … maar dat valt niet altijd mee.

55MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

Worden wie je bent op het HenegouwerpleinOp een prachtige zomerse september zaterdagmiddag is het een drukke, vrolijke bedoening op het Henegouwerplein. Het eerste Middfest wordt gevierd. Voor wie het heeft gemist een impressie. Barbara Kathmann, wethouder Wijken opent het ‘fest’, samen met Francisco Elson en atlete Nelli Cooman onthult zij de nieuwe gevel van het sporthuisje. De twee initiatoren Houssein Bouziane en Samir Yaaqoubi staan te midden van deze BM’ers (beroemde middellanders) te ‘shinen’. De verdere middag staat in het teken van de wijze woorden van Derek Otte “je kunt worden wie je bent”. Ontdekken wat jouw talent is, wat vind jij leuk, wat kan je goed, wat doe jij graag? Is dat voetballen of doe jij liever een street wor-kout (calisthenics), kun jij breien met jouw armen of maak jij de mooiste prints voor tassen of t shirts? We kijken reikhalzend uit naar Middfest #2.

Fotografie: TheProduction

6 MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

Middelland on tour: langs beelden en gedichten Op donderdag 27 september trekt een bonte stoet mensen door Middel-land. Ze lopen, staan stil, kijken naar gevels en luisteren naar sprekers en dichters. Dankzij de werkgroep Leefbaar is in Middelland in korte tijd een groot aantal gevellijsten voorzien van een kunstwerk of een gedicht. Deze middag trekt de groep belangstellenden langs de verschillende werken. Jules Deelder opent de tocht bij zijn gedicht ‘Lotgenoten’ op een gevel bij Het Aleidisplein, daarna lopen we door langs ‘The power of Love’ van de Rotterdamse kunstenaar Efrat Zehavi op de hoek van de Hendrik Sorch- en de Middellandstraat en ‘The Nomad’ van portret-schilder Sidi el Karchi op de hoek van de Volmarijnstraat en de Claes de Vrieselaan. Bij de laatste halte leest Derek Otte zijn door takken verhulde, of zoals hij zelf zegt zijn ‘takke gedicht’ ‘Middelland’ voor.

Fotografie Mischa Mannot

7

Huize Middelland: een blik op de toekomst

MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

Het is lente 2046. Burgemeester Mariam Méara schrijft een speech voor de de viering van twintig jaar Huize Middelland. Om zich voor te bereiden, herleest ze het verhaal dat zij al goed kent: hoe in 2015-2016 twaalf bewonersinitiatieven in Middelland de handen ineen sloegen om samen het ‘huis van de wijk’ te vormen. Hoe zij elk hun eigen plek en karakter behielden, maar toch steeds slimmer samen-werkten om de wijk een vertrouw-de omgeving te maken, waarin mensen tot hun recht komen.

Tot zover niets nieuws. Maar wat schrijft burgemeester Méara over de jaren 2019, 2020 en verder? Vermoedelijk vloeit er zo iets uit haar pen: “na een spannende begin periode, waarin de initiatieven elkaar steeds beter leerden ken­nen, werd in 2019­2024 het volle poten tieel van dit unieke wijknet­werk zichtbaar.” Natuurlijk kan de burgemeester niet voorbij gaan aan de vele verhuizingen en ver­bouwingen uit 2018 en 2019: zo opende het nieuwe Thuis in West onlangs haar deuren in de Robert

Fruinstraat (bent u er nou al eens geweest? Nee? Ga toch kijken!), ont­fermde zwembad Oostervant zich over het beheer van het Heneg­ouwerplein, vond de Zorgvrijstaat een eigen vaste werkplek en kreeg het Dierenlandje nieuwe opslag­ruimte. Voor 2019 staat de grote verhuizing van het Wijkpaleis op stapel. Deze ‘plek om het te maken’ gaat verkassen van het souterrain in de HUB (naast de Dirk) naar de voormalige Eloutschool in de Claes de Vrieselaan. Mogelijk betrekt ook de Werkgroep Jongeren daar een deel van de ruimte. Kortom: in haar terugblik op de jaren 2018­2019 kan burgemeester Méara niet om de fysieke aanpassingen heen.

Maar belangrijker nog dan ste­nen, stof en muurverf zijn het on­zichtbare versterkingen van Huize Middelland in deze jaren, die bur­gemeester Méara opvallen. Huize Middelland is een open buurthuis, dat nu en in de toekomst nieuwe buurtinitiatieven in de eigen boe­zem verwelkomt. Zo heeft bijvoor­beeld de Brancogroep aangegeven, graag als 13de deelnemer toe te

treden. Vernieuwender nog zijn de vele kruisverbanden die momen­teel ontstaan tussen de twaalf deel­nemers onderling én tussen hen en de ‘professionele’ partijen in de wijk zoals NL­Educatie, WMO­ Radar, stadsbeheer, de wijkteams, huisartsen, praktijkondersteuners, scholen, ondernemers ... “Wat we van Huize Middelland leerden,” schrijft burge meester Méara in 2046, “is dat de grens tussen professional en vrijwilliger, tus­sen ambtenaar en burger, tussen buurman en hulpverlener een stuk complexer is dan we dachten. Om mensen werkelijk te betrekken bij het bestuur van de wijk, bleek het slim om niet alleen naar indivi­duele bewoners te kijken, maar juist naar de groepen die zich al onderling hadden verbonden.” Misschien schrijft ze zelfs: “Huize Middelland ontwikkelde zich tot een ‘meedenkcentrum’ voor de wijk en de kapstok voor een duur­zame vorm van cocreatie waar we nu, in 2046, nog altijd de vruchten van plukken.”

Ach, zou dat niet mooi zijn?

Middelland voor DummiesHuize Middelland ... Mooi, Mooier, Middelland ... wat is het verschil, wat zijn de overeenkomsten?

Huize Middelland en Mooi, Mooier, Middelland staan in principe los van elkaar. Huize Middelland is een samenwerkingsverband van twaalf bewonersinitiatieven. Zoals bijvoorbeeld het BuurtAtelier, het Wijkpaleis, Thuis in West, Ettaouhid ... en nog veel meer. Samen zijn zij het ‘huis van de wijk’ in Middelland. Net als Post West het ‘huis van de wijk’ is in het Nieuwe Westen. Of Pier80 in Tussendijken. Uniek aan Huize Middelland is, dat het niet op één plek staat, maar op twaalf plekken in de wijk. En dat niet een welzijnsorganisatie de baas is, maar bewoners zelf.

Huize Middelland krijgt steun van de gemeente, net als andere ‘huizen van de wijk’ zoals Post West en Pier80. Deze bijdrage staat los van Mooi, Mooier, Middelland en gaat voornamelijk op aan de huisvesting van de twaalf initiatieven. Veel bewoners die actief zijn in Huize Middelland denken ook actief mee met Mooi, Mooier, Middelland. Maar Huize Middelland heeft zelf (nauwe­lijks) een beroep gedaan op de wijkbegroting van Mooi, Mooier, Middelland. Naar verwachting zal dat ook niet veranderen.

Bekijk waar je de twaalf initiatieven die Huize Middelland maken, kunt vinden in de wijk op www.huizemiddelland.nl. Volg Huize Middelland op facebook of Instagram: @HuizeMiddelland

Philip KuypersEen kijkje in Huize Middelland

BB met R en stokbrood van Marrakesh

Ze woont in Amsterdam, toch voelt Mary Biervliet (66) zich nog altijd Rotterdamse: “Vanwege de mentaliteit van “niet lullen, maar poetsen”. Hetzelfde geldt voor zus Friedl (62), al waardeert zij ook de serene rust van de natuur in haar woonplaats Twello. De zussen bezoeken wekelijks hun zus Joan (70) en broer Martin (68) in de Duivenvoordestraat voor praktische ondersteuning en gezelligheid. “Een mooie manier om de familieband in stand te houden”, vindt Joan, die in 1950 met haar ou­ders vanuit Suriname aan de Claes de Vrieselaan kwam wonen. In het grote huis, op de hoek met de De Vlieger­straat, vestigde hun vader zich als arts.

De Biervliets waren toen nog de enige Surinamers in de buurt. Mary: “Voor mijn ouders was het feest toen na de onafhankelijkheid van Suriname steeds meer landgeno­ten in de buurt kwamen wonen. Moeder was blij met de winkels waar zij ingrediënten voor BB met R kon inslaan.”

Dierbare herinneringen bewaren de zussen en broers aan verstoppertje spelen in de struiken achter het vroegere GEB­gebouw aan de Rochussenstraat en de bezoeken aan de kerk, waar alle broers als misdienaar optraden. Dertien kinderen waren er, elf zijn nog in le­ven. Mary herinnert zich de sociale samenhang, die ze nu ziet terugkeren in Middelland: “Als arts hoorde va­der tot de gegoede stand, maar wij speelden met kinde­ren van allerlei standen. Die saamhorigheid was een tijd weg, toen straten verloederden door drugsoverlast. Leuk dat bewoners nu wijkverbeteringen bottom up invullen.”

Geïnspireerd door het Wijkpaleis en een actieve buur­vrouw, gaan Joan, Mary en Friedl binnenkort meehelpen de buurt te verbeteren: “Iedereen gooit troep op straat, er moeten meer vuilnisbakken komen.”Maar het gaat de goede kant op, benadrukken de zussen: “Leuke horeca, een mooi winkelbestand. Marrakesh heeft lekkerder stokbrood dan in Frankrijk.”

Knokken voor je bestaan

“Als je ergens wilt komen, moet je hard werken”. Dat is het motto van de familie Dos Santos ondervond Hilaria dos Santos, toen zij in de jaren zestig naar Rotterdam kwam, om zich bij echtgenoot Miguel te voegen.Het paar woonde aan de Beukelsdijk en buffelde om hun leven op te bouwen. Miguel bij een kaarsenfabriek, Hilaria bij een suikerfabriek en later als schoonmaak­ster in ziekenhuizen. Hilaria hield dochter Hilia (42) haar motto voortdu­rend voor, Hilia doet dit op haar beurt bij dochter Mel­lody (20). Zij leven het na. Hilia als freelance educatief werker in musea, Mellody als stagiaire­consulent bij het Jongerenloket.

Vader Miguel kwam na de Tweede Wereldoorlog als zeeman naar Rotterdam, waar hij zich permanent ves­tigde. “Het bekende Kaapverdiaanse zeevaardersver­haal”, volgens Hilia. Nadat Miguel in de jaren ’70 in de WAO belandde, werd hij actief in de toenmalige Werk­groep Kaapverdianen, een belangenorganisatie voor Kaapverdianen. Om landgenoten in contact te brengen, organiseerde Miguel in Wijkcentrum Middelland aller­lei activiteiten. Hilia: “Hij was altijd betrokken bij wat er gebeurde in de Kaapverdiaanse gemeenschap en in Middelland.”

Hilia bewaart mooie herinneringen aan haar jeugd aan de Beukelsdijk, later in de Hendrick Sorchstraat: “Schaatsen en picknicken op de Heemraadssingel, videokijken bij mijn Nederlandse vriendinnetje. Daar aten we aardappels, gehaktballen en appelmoes. Haar opvoeding was vrijer dan de mijne. Bij haar thuis wer­den de aardappels per persoon geteld. Bij ons at zij cachupa, een bonenschotel. Mijn zwemdiploma’s en bruine band karate haalde ik bij Oostervant, bij Ans Kalkman zat ik op ballet.”Hilia is niet actief in Middel­land: “Ik woon net buiten de wijk, maar vind het mooi om de verbeteringen te volgen.”

Markante Families Ineke Westbroek

Vakanties werden gepland rond bevallingen en terminale zieken

“U bent precies uw vader”, zeggen patiënten wel eens tegen huisarts Bernadette van Doorn: “Misschien omdat ik patiënten op dezelfde manier ruimte geef om mij in vertrouwen te nemen.” Bernadette, die werkt in de vroegere praktijk van haar vader, in het gezondheidscentrum aan de Mathenes­serlaan, weet nog hoe geliefd vader Jan van Doorn was: “Onder hoog­ en laag opgeleide patiënten. Als socialist accepteerde hij mensen zoals zij zijn. Daarin zijn wij thuis opgevoed.”

Bernadette herinnert zich haar vaders praktijk waar hij woonde en werkte, als een 24­uursbedrijf waarin het hele gezin meehielp: “Als er zondag iets was, haalden wij vader uit de kerk. Vakanties werden gepland rond bevallingen en terminale zieken. Mijn moeder deed maandelijks de administratie. Dat betekende weer een tafel vol papier.”“Met elkaar weet je meer.”, vanuit die filosofie richtte vader Van Doorn met collega’s in 1976 Gezondheids­centrum Mathenesserlaan op, naast de katholieke kerk. De praktijk veranderde, sinds Bernadette haar vader dertig jaar geleden opvolgde: “Vroeger ging het vooral om fysieke klachten, zoals stratenmakers met rugklachten, en koolmonoxidevergiftigingen door on­deugdelijke kachels. Tegenwoordig hebben klachten vaker een psychische oorzaak.” Bezuinigingen in de zorg verontrusten haar: “Mensen mijden zorg, de we­deropbouwgeneratie krijgt nauwelijks hulp.”

Evenals haar vader werkt en woont zij in Middelland. Zij ging er naar school ging en rolschaatste op het asfalt van de Mathenesserlaan, (“dat kon toen nog”) en leerde tennissen tegen de kerkmuur. Het huidige Middelland vindt zij een leuke mix van culturen en inkomensklas­sen: “De leukste wijk van Rotterdam. Je kan hier zijn wie je bent, zonder dat iemand gek opkijkt.”

8

COLOFON

Redactie: Marieke Hillen, Marco Stout, Rineke Kraaij, Robert Jager, Niels Hoogwerf

Eindredactie: Marieke Hillen

Aan dit nummer werkten mee: Ineke Westbroek, Marco Stout, Robert Jager, Moni van Bruggen, Rineke Kraaij, Bram Dingemanse, Philip Kuypers, Mischa Mannot, TheProduction, Daria Scagliola, Cye Wong-Loi-Sing

Ontwerp: Het Echte WerkVormgeving: Fenna Schaap

Illustraties: Stang

Oplage: 10.000

In Mooi, Mooier, Middelland werken bewoners, ondernemers en de gemeente Rotterdam aan een programma ter verbetering van de wijk. Deze samenwerking is door burgemeester Aboutaleb co creatie genoemd en houdt in dat bewoners en ondernemers de kar trekken. Zij bepalen de koers van de ontwikkeling van de wijk en de gemeente ondersteunt. Kenmerkend voor deze manier van werken is dat we samen onderzoeken wat co creatie in Middelland betekent en dat iedereen welkom is zijn of haar steentje bij te dragen.

Voor meer informatie of updates kijk op www.mooimooiermiddelland.nl,

abonneer je op de digitale nieuwsbrief of volg ons op Facebook of Instagram

Voor contact met de redactie: info@mooimooiermiddelland.nl

of kom naar de open redactie op donderdag 17 januari

MIDDELLAND POSTEditie 15 december 2018

SCHUIF

AAN BIJ

DE OPEN

REDACTIE

donderdag 17 januari 2019

om 17.00 uur in Het Wijkpaleis,

1e Middellandstraat 103

HANGT ‘IE RECHT?

WE MAKEN ZE GÉK DAAR OP HET STADHUIS, WE GAAN GELD

VERDIENEN ALS WIJK!

VAN WIE IS NOU EIGENLIJK DIE STAD, SASKIA? TOCH NIET VAN

MIJNHEER ABOU TA LÉB?!

NOU, EN TOEN GINGEN WE KNIKKEREN … EN TOEN

ZEIDEN DE MENSEN …

NON, RIEN DE RIEN ... NON, JE NE REGRETTE RIEN…

OHHH DIE MANNEN, DIE KENNE HELEMAAL NIET TIMMEREN …

HOE MOET DAT NOU?! LOT, JE BENT MIJN DOCHTER, MIJN MOEDER, MIJN …NOU JA, WE KUNNEN

JE GEWOON NIET MISSEN!

ZIT DE WIJK DÁÁR NOU OP TE WACHTEN??

PINNETJE?

Kopen? Kijk op pag. 2 voor de verkooppunten

Deze strip is een ode aan Lot Mertens. Lot heeft vanaf 2008 tot 1 oktober j.l. als gebieds-ambtenaar of zoals zij het zelf altijd zei als 1000 dingendoekje in Middelland gewerkt. Zij was de bedenker en maker van alle strips in de Middelland Post, maar deed met dezelfde energie en bevlogenheid alle andere 999 dingen voor de co creatie Mooi, Mooier, Middelland.

ODE AAN 1000 DINGEN EN EEN DOEKJE