Stan Strik en Thijmen de Niet 4V3

Het Fenomenologisch Onderzoek

Stap 1:Wat is belangrijk in het leven? Hieronder volgen de verschillende antwoorden van verschillende geloven en levensovertuigingen.

Christendom:

In het Christendom is de liefde voor God het meest belangrijkst. Christenen vinden het belangrijk dat je af en toe naar de kerk gaat en bid, om je liefde te laten zien aan god. Christenen vinden het ook belangrijk dat je je hart kunt luchten bij God, dat wil zeggen dat als je iets dwars zit, je dat tegen god zegt. Christen houden zich vast aan het idee dat er meer is dan leven alleen. Ook is je naaste liefhebben een van de belangrijkste dingen in het Christendom. Het komt er op neer dat je leeft zoals God.

Jodendom:

In het Jodendom is het liefhebben van familie, kennissen en natuurlijk God het belangrijkst. Ook moet je jezelf en de medemens respecteren. Je moet niet te veel aan jezelf denken en anderen helpen. Om dit alles te doen heb je verstand nodig, Joden zeggen dat je dit verstand uit de Thora moet halen. Als je slecht leeft en je niet houd aan de leefregels zal god je straffen, maar als je goed leeft zal God je belonen.

Islam:

Allah. Dat is waar het om draait, in het leven van een moslim dan. Allah is voor moslims het allerbelangrijkst. De bekende spreuk in de islam is dan ook: ‘Allah is machtig, bij hem begint, en eindigt alles’. Allah wil rechtvaardigheid, en dat willen moslims dan ook. Als je rechtvaardig bent, dien je Allah. Wat verder ook essentieel is in het leven van de moslim, zijn de vijf zuilen. De vijf zuilen zijn eigenlijk het fundament van de levenswijze van enorm veel moslims. De vijf zuilen bestaan uit:

De geloofsbelijdenis (sjahada). Die luidt: "Er is geen andere god dan Allah, en Mohammed is zijn Profeet."

Ten tweede heb je het rituele gebed (salaat). Dat betekent vijf keer per dag naar Mekka bidden dus. Moslims zien Mekka als hun heilige stad.

Als derde is er de armenbelasting (zakaat). Dit houd in dat een deel van het loon van de moslim naar de armen gaat, om hen steun te betuigen.

De vierde, en meest bekende zuil is de vastenmaand (Rammadan). Dit houd in dat mensen in de negende maand van de moslimkalender overdag niks mogen eten, noch drinken. Ook andere genoegdoeningen zoals roken en vrijen zijn uitgesloten.

Als laatste staat een reis naar Mekka (haddj) in principe op de agenda van elke moslim, mits men daartoe financieel in staat is. Mensen bezoeken de grootste moskee ter wereld en lopen daar rondjes om de Ka’aba, en proberen die tevens aan te raken.

Hindoeïsme:

In het hindoeïsme zijn leefregels erg belangrijk. Er zijn er heel erg veel maar de belangrijkste regels zijn de vijf dagelijkse plichten

De Brahma-jayna vraagt de hindoe 's ochtends en 's avonds te bidden, belangrijke boeken te lezen, voorgeschreven yoga-lichaamsoefeningen te doen en traditionele rituelen uit te voeren.

De deva-jayna, is hetgene wat duidelijk maakt dat Hindoes in een god of goden geloven

Athiti-jana, dat is de plicht tot gastvrijheid. Hindoes vinden het goed en vriendelijk behandelen van vreemden belangrijk.

De zorg voor ouders en ouderen, de pitri-jayna, is hoe de Hindoes het noemen. Erg gewaardeerd in vrijwel elke samenleving, zo ook die van ons.

De zorg voor al wat groeit en bloeit, de ballivaishwa-jayna. Spreekt eigenlijk voor zichzelf, behandel alles met respect.

Hindoes kunnen hun leven allemaal heel anders vormgeven. Iedereen mag kiezen hoe vaak wanneer en hoe hij of zij bidt. Wat Hindoes echter allemaal gemeen hebben met elkaar, is het geloof in het leven na de dood. Reïncarnatie, kort gezegd.

Boeddhisme:

Als je Boeddhist bent geloof je in de leer van Boeddha. Alles in het leven van een Boeddhist word als tijdelijk gezien. Doden worden volgens de karma herboren in een nieuw leven. Als je je goed gedragen hebt, word je opnieuw geboren als mens, maar als je je slecht gedragen hebt kan je opnieuw geboren worden als een dier. Iedere Boeddhist bereikt uiteindelijk het nirvana, dit kan bereikt worden door ontwikkeling van je geest. Het ontwikkelen van je geest kun je doen door bijvoorbeeld te mediteren of door wijsheid te vergaren. Als iemand stervende is wordt hij voorgelezen uit de heilige geschriften. Drie dagen na overleiden wordt een Boeddhist gecremeerd, dit is ook erg belangrijk.

Het boeddhisme kent ook leefregels:

Geen geslachtelijke omgang hebben Niet stelen Geen enkel schepsel, zelfs geen worm of mier, het leven ontnemen Niet liegen Geen geestdodende middelen innemen

Humanisme:

Wat humanisten in het kort belangrijk vinden in het leven, zijn Mensenrechten, onafhankelijk, vrijheid, verantwoordelijkheid en zelfontwikkeling. Het heeft wel wat trekjes van het liberalisme, wat ook de nadruk op zelfstandigheid en verantwoordelijkheid legt.

Humanisten geloven er niet in dat de mens met zijn eigen gevoelens, de eigen zekerheden en onzekerheden, de eigen aanleg, het eigen karakter en de eigen levensovertuiging een bepaalde beperktheid heeft en dat die beperktheid de mens nietig maakt. De waarde van een mens is in het humanisme onbeperkt.

Vergelijking van de geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Wat vindt het/de … belangrijk in het leven?

Wat meteen opvalt, als je naar de resultaten kijkt, is dat sommige overtuigingen levensregels het belangrijkste aspect vinden terwijl andere overtuigingen dat niet hebben.

Alle overtuigingen hebben geen allesbepalende regels waar het geloof op steunt, alleen de Islam en het Hindoeïsme hebben die. Natuurlijk worden de beide geloven niet geheel bepaald door de regels, maar het blijft een belangrijk element in wat beide godsdiensten belangrijk vinden in het leven.

Christenen en Joden hebben beide het aspect van liefde voor elkaar en God. Beide geloven vinden dat je respect en medeleven zou moeten hebben voor je medemens. Nou is in het Christendom de nadruk nog meer gelegd op jij als persoon en God, die band is het belangrijkste. Bij het Jodendom is de band met jij als persoon met je omgeving het belangrijkste en daarnaast is het met God bezig zijn ook heel belangrijk.

In de Islam zien we dit element ook terug maar dan in een iets grotere mate. Waar in het Christendom en Jodendom je medemens een van de belangrijkste punten in het geloof is, krijgen we dat gevoel iets minder bij de Islam. In de Islam zijn moslims vooral gericht op God, en wat God wil. In de vijf zuilen is dit ook weer terug te vinden. Drie van de vijf zuilen zijn namelijk op godsdienstige aspecten gericht, en wat minder met je medemens. De armenbelasting is een goed voorbeeld van het verantwoordelijks gevoel wat moslims voor elkaar hebben.

Bij het Boeddhisme is duidelijk te zien dat de gelovige of overtuigde zich voornamelijk op zichzelf gefocust is. Het gaat om mediteren, een bepaalde staat bereiken. Je moet zelf je geest ontwikkelen en je zelf goed gedragen. Dit op jezelf gericht zijn vinden we ook terug in het Humanisme, maar men ook hamert op het zelf-gerichte. Daarbij moet wel gezegd worden dat het Boeddhisme wel spirituele aspecten heeft, zoals reïncarnatie.

Dan is er nog het Hindoeïsme, waarin, naar ons idee, vooral het leven en de maatschappij belangrijk zijn. Tuurlijk hebben de Hindoes veel goden en hebben ze geloof in bijvoorbeeld reïncarnatie ( dit is ook te zien in de vijf levensregels ). Maar wij hebben het idee dat de vele goden van Hindoeïsme met de samenleving en maatschappij verbonden zijn.

Dus in het kort:

Christendom en Jodendom zijn vooral gericht op jij en God en jij en de samenleving.

Islam is vooral gericht op jij en God

Hindoeïsme is vooral gericht op jij en de samenleving en de maatschappij.

Boeddhisme en Humanisme zijn vooral op jezelf gericht.

Stap 2:Hoe leven mensen samen? Hieronder volgen de verschillende antwoorden van verschillende geloven en levensovertuigingen.

Christendom:

Een van de verwerpelijkste dingen in de samenleving vinden Christenen jaloezie. Je moet tevreden met jezelf zijn, en als je dat niet bent, moet je dat leren, maar zeker niet het andere mensen vervelend maken. Ook belangrijk in het Christendom is je naasten liefhebben. Elkaar respecteren, en sympathiseren. Daarom is het goed mensen te steunen die het minder hebben. Hoe proberen Christenen dus te leven? Simpelweg door gewoon een goed en liefhebbend mens te zijn.

Hindoeïsme:

Het hindoeïsme kent een aparte vorm van samenleving. Het is bij de meesten wel bekend, de hindoe-maatschappij is als kastenstelsel vormgegeven. Het kastensysteem kwam voort uit de Hindoestaanse religie. Deze religie gelooft, dat het doel van het leven is om je te binden aan de vele goden, die zij hebben en op die manier steeds hoger in de ‘Reinheid’ te komen. Hier heb je heel veel levens voor nodig.

Wat is een Kastenstelsel binnen het hindoeïsme nou eigenlijk? Een kastenstelsel verdeelt de bevolking onder vijf groepen:

Brahmanen (priesters);

Kshattriya's (edelen en soldaten);

Vaishya’s (kooplieden);

Sudra's (dienaren);

(Paria's) (onaanraakbaren of dalits, behoren niet tot het kastensysteem)

Het is de gewoonte alleen met iemand uit je eigen kaste te trouwen, en als er geen vrouwen waren in je kaste die je niet geschikt vond, of als er simpelweg geen zijn, mocht je met een vrouw uit een lagere klasse trouwen.

Elke varna heeft zijn eigen rechten en plichten: zo moet iedere lid van een bepaalde varna alleen maar dat werk doen, dat bij die varna past. Andere soorten bezigheden zijn voor dat lid verboden. Elke varna kent zijn eigen voedingsregels.

Boeddhisme:

Als je boeddhist bent, dan ben je eigenlijk een monnik. We gaan dus uit van de boeddhisten in dit stukje van het verslag, monniken en nonnen zijn. Boeddhisten leven volgens meerdere soorten regels, die hun leven bepalen. Ten eerste hebben boeddhisten leefregels. Een paar van deze zijn:

Geen geslachtelijke omgang hebben Niet stelen Geen enkel schepsel, zelfs geen worm of mier, het leven ontnemen Niet liegen Geen geestdodende middelen innemen

De monniken beloven ook aan de sangha, de boeddhistische gemeenschap, dat ze zich aan de tien voorschriften zullen houden, die dateren uit de tijd van Boeddha. De tien voorschriften zijn eigenlijk tien geboden. Hier zijn er enkele:

Levende wezens geen kwaad doen;Niet nemen wat niet gegeven is;Niet de zintuigen misbruiken;Niet verkeerd spreken (liegen);Bedwelmende stoffen nemen;En ga zo maar door.

Het voornaamste doel van de monnik is de levensdrang als bron van lijden in zich te laten opdrogen om uiteindelijk te kunnen opgaan in het nirvana.

Humanisme:

Humanisten geloven er niet in dat de mens met zijn eigen gevoelens, de eigen zekerheden en onzekerheden, de eigen aanleg, het eigen karakter en de eigen levensovertuiging een bepaalde beperktheid heeft en dat die beperktheid de mens nietig maakt. De waarde van een mens is in het humanisme onbeperkt. De humanisten zien zichzelf als een sociaal en vrij wezen. Ze vragen zich af hoe de moderne mens het bestaan zin kan geven en zinvol kan ervaren. Ze

willen hun leven zelf inrichten en willen zich niet laten leiden door bijvoorbeeld een hogere macht die hen moet vertellen wat wel en niet mag.

Ze beschouwen zichzelf als wereldburgers. We hebben maar één wereld en daar zijn we samen verantwoordelijk voor.

Jodendom :

Joodse mensen leven volgens de leefregels van de tien woorden of ook wel de tien geboden genoemd. Dit zijn de tien geboden:1. Je mag alleen Mij (god) dienen.2. Je mag geen beeld van Mij (god) maken.3. Je mag Mijn naam niet misbruiken.4. Een keer in de week is het rust- en gedenkdag (Sjabbat). 5. Eer je vader en je moeder (heb respect voor je ouders).6. Je mag niet doden.7. Je moet trouw zijn aan je echtgenoot of echtgenote.8. Je mag niet stelen.9. Je mag niet roddelen over anderen.10. Je moet je zinnen niet zetten op iets wat van een ander is.De basisprincipes van het Jodendom zijn het liefhebben van je naasten en het liefhebben van God.

Islam

Leven volgens het geloof is in de islam heel belangrijk, de verschillen tussen man en vrouw spelen hier een rol in. Volgens de Koran hebben mannen en vrouwen dezelfde rechten. Zoals recht op bezittingen en recht op opleiding. Daar zijn niet alle moslimmannen het mee eens. Vrouwen hebben wel andere plichten dan mannen. Zo is werken in eerste instantie bedoeld voor de mannen, maar vrouwen mogen ook werken als ze hun huishoudelijke taken hebben volbracht. Dat is namelijk hun belangrijkste plicht: zorgen voor naasten en familie. Qua godsdienst zijn de plichten van mannen gelijk aan die van de vrouwen. Alleen hoeven vrouwen niet per se het vrijdags gebed bij te wonen. Ook houden moslims ze aan de 5 zuilen, dat is de houvast voor veel moslims.

Vergelijking van de geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Hoe leven volgens het/de … mensen samen?

Wat meteen weer opvalt, net als bij de andere conclusie, zijn de leefregels. Een belangrijk verschil is wel dat hier ten eerste wordt gevraagd moe mensen met elkaar leven, en niet wat mensen belangrijk vinden in het leven. Sommige overtuigingen vonden een bepaald iets belangrijk in het leven, en wil dat nu bereiken door met elkaar bepaalde regels te volgen. Dus mensen stellen een bepaald doel en dat doel willen ze bereiken door in dit geval gebruik te maken van leefregels.

Bij het Christendom is er niet veel verandert ten opzicht van de ‘doelen’. Christenen willen een samenleving creëren, waarin men elkaar met liefde en respect behandelt, en wil daar niet regels als belangrijkste rol in laten spelen.

Voor de rest gebruiken ( op het Humanisme na ) alle overtuigingen concrete regels om mensen goed met elkaar te laten samenleven. Soms verschillen de wetten wat met elkaar, soms niet. Zo vinden islamieten de vijf zuilen de belangrijkste regels, net als bij wat ze belangrijk vinden in het leven, en boeddhisten hebben weer allemaal andere, losse regels waar niet hun hele overtuiging op steunt, zoals bij de Islam.

Het humanisme wil een goede samenleving bereiken, niet door concreet regels te stellen aan elkaar, maar zichzelf zo goed mogelijk te gedragen.

Stap 3:

Wie is de mens? Hieronder volgen de verschillende antwoorden van verschillende geloven en levensovertuigingen.

Christendom:

Volgens Christenen is de mens geschapen naar het beeld van God. Ze bedoelen daarmee dat je alle eigenschappen die men aan God toekent ook zelf moet toepassen. Voorbeelden zijn hulpvaardigheid, rechtvaardigheid eerlijkheid. Ook is elke mens uniek en god heeft ze geschapen als vrij wezen. In tegenstelling tot dieren heeft de mens het vermogen om keuzes te maken. Hij mag deze macht echter niet gebruiken om kwaad te doen.

http://home.zonnet.nl/van_neerven/christendom%205.2.htm

Jodendom:

De Mens is geschapen naar Gods beeld en hij is goed geschapen. De mens is uniek en heeft een ziel. Die ziel zit in de hersenen maar het zijn niet de hersenen zelf, want dieren hebben ook hersenen. Door deze ziel hebben mensen het vermogen om keuzes te maken. Dieren kunnen dat niet en gaan daarom op hun instinct af. Door het vermogen waarover de mens beschikt kan hij bewust kiezen voor goed of kwaad. Wanneer hij vanuit vrije wil voor het kwade kiest. Beschouwen joden hem als lager dan dieren.

http://www.shalomgemeente.nl/JoodsDenken.htm

Islam:

Allah zegt in het heilige boek de Koran dat de mens zijn vertegenwoordiger op aarde is. Allah heeft de mens verantwoordelijk gesteld voor de gehele schepping. Dit houdt in dat de zorg van zowel mens, dier als milieu aan hem is toevertrouwd. Volgens de moslims is de mens een dienaar van God, maar dit begrip mag je zeker niet verwarren met slaaf. De mens heeft namelijk een vrije wil en kan dus zelf bepalen hoe zijn relatie met Allah er uit zal zien. Het willen dienen van god wordt door gelovige moslims echter gezien als het hoogste levensdoel.

Er geldt een overweging bij deze opvatting: ‘Ik dien God niet, omdat hij mij dat beveel, maar ik dien god, omdat hij meester der werelden is en barmhartig en genadevol is. Hierdoor weet hij wat het beste is voor mij.’ Volgens de moslims is er geen priester nodig om de afstand tussen Allah en de mens te overbruggen. http://ivisep.org

Hindoeïsme:

Mensen die het hindoeïsme aanhangen zeggen dat we allemaal uit de zelfde bron komen. Ieder mens draagt daardoor een stukje van die Bron, wat symbool staat voor het goddelijke. Dat Goddelijke aspect is de mens zijn eigenlijke natuur en wordt zijn Ware Natuur of zijn Ware Zelf genoemd. Het doel van een hindoe in zijn leven is om weer één te worden met de bron. Dat geeft rust en vrede, want die bron wordt als onze ware aard gezien en die is goddelijk. De mens heeft de keuze om deze Ware Natuur tot uitdrukking te brengen, te realiseren.

Dit noemen ze Zelfrealisatie. Om dit ideaal te bereiken is aan de mens het leven op aarde gegeven, daarom leven hindoes volgens bepaalde normen en waarden. Deze normen en waarden kennen we ook wel als Hindoe Dharma. Er zijn verschillende wegen om dat te bereiken. Belangrijke aspecten daarvan zijn vegetarisme als onderdeel van geweldloosheid, reïncarnatie, neerdaling (avatar), de heilige koe, beeldenverering, bedevaart naar de Ganges, Yoga en meditatie, verering van de ouders en voorouders.

http://www.gratisadviseurs.nl/question.php?id=175542

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dharma_(hindoe%C3%AFsme)

Boeddhisme:

Het Boeddhisme zegt over het leven: het leven is lijden.

Volgens Boeddha moet je een manier van leven ontwikkelen waarin je de volgende vaststelling doet: “Zelf streef ik naar geluk, en wil ik lijden vermijden. Hetzelfde geldt voor levende wezens, ontelbaar als stofdeeltjes in de ruimte. Ook zij wensen niets anders dan geluk. Ook zij proberen lijden te vermijden”. Boeddha ziet de mens als een sociaal wezen de mens zal alles doen om lijden voor zichzelf maar zeker ook voor anderen te voorkomen.

Praat je over je eigen welzijn, dan heb je het maar over één persoon. Het welzijn van een ander daarentegen betreft een oneindig aantal wezens. Boeddha interpreteert dat het welzijn van anderen veel meer bedraagt dan het welzijn van jezelf en dat je dit dus boven je eigen welzijn zou moeten plaatsen.

http://www.boeddhisme.nl/

Humanisme:

Het humanisme is de levensbeschouwing waarin de mens en de ontwikkeling van deze mens centraal staan. Het humanisme vertrouwt op de eigen kracht van mensen, dat ieder mens zelf kan nadenken, zelf kan oordelen, zelf keuzes kan maken en binnen de mogelijkheden het eigen leven inhoud kan geven en dus bepalen. Van een humanist wordt verwacht dat hij graag een debat aan gaat en niet zomaar met de stroom mee loopt, zodat hij betere inzichten kan krijgen. De geest van een humanist houd een onderzoekende, vrijzinnige geest in die de wereld wil begrijpen.

In het humanisme kunnen twee belangrijke motieven en inspiratiebronnen worden onderscheiden.

Het ideaal van een menswaardig bestaan voor iedereen;

Het ideaal van autonomie, individuele vrijheid en het ontwikkelen van het vermogen zelf na te denken. De term die humanisten hier voor nemen luidt: Zelf denken, samen leven.

Ieder mens is anders, en deze verschillen zijn wat humanisten betreft goed en

waardevol. Het gaat er in de humanistische levensbeschouwing dus niet om dat iedereen hetzelfde doet of vindt, het gaat erom dat mensen proberen hun leven zo in te richten dat het voor hen een betekenis heeft, dat ze zich erin herkennen. Dat is voor iedereen anders.

http://www.humanistischealliantie.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=74&Itemid=138&ep=wat-is-humanisme

Vergelijking van geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Wie is de mens volgens het/de …..?

Het jodendom en christendom hebben heel veel met elkaar gemeen. De mens zou naar Gods beeld geschapen zijn. De islam ziet de mens als een vertegenwoordiger en eveneens een dienaar van God op aarde. Het humanisme en boeddhisme komen redelijk overheen er wordt niet over god gesproken maar de mens staat centraal. Bij het humanisme staat vooral de ontwikkeling centraal en bij het boeddhisme vooral het zorgen voor geluk bij jezelf en anderen. Het hindoeïsme spreekt over een bron waar de mens vandaan komt. Zelfrealisatie is het belangrijkst voor de Hindoes.

Stap 4:

Wat is natuur?

Christendom:

De natuur is in het christendom belangrijk. De natuur was namelijk een onderdeel van de schepping van God. De mens werd als laatste geschapen en heeft de taak gekregen deze schepping goed te verzorgen. Volgens de Bijbel is de natuur ondergeschikt aan de mens: de mens heeft de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren. Maar de mens mag daarom niet alles vernietigen, want de natuur heeft een eigenaar en dat is god. De mens is slechts Gods rentmeester. Dit houdt in dat de mens voor de aarde moet zorgen in de naam van god, omdat na hem er weer nieuwe mensen en dieren op aarde komen. De christenen zeggen dat ze de aarde geleend hebben en ze mogen hem niet uitbuiten.

Veel christenen denken dat de natuur nog meer inhoud heeft dan we denken. Zij denken namelijk dat in de natuur het bewijs van Gods bestaan aanwezig is. Zoiets kan volgens hen niet zijn ontstaan vanuit een oerknal, maar er moet een schepper aan te pas zijn gekomen. Vernieling van de natuur, milieuvervuiling en slecht zorgen voor dieren zien christenen als het verwaarlozen van de schepping. En dat mag niet want dat is niet wat God bedoelde toen hij de mens zijn rentmeester maakte.

http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-christendom

Jodendom:

Jahweh, de god van de joden, heeft de natuur aan de mens gegeven, dus moet de mens er goed mee omgaan: “Kijk naar mijn creaties! Zie hoe mooi en perfect ze zijn! Ik heb ze voor jullie gemaakt. Wees er zeker van dat je Mijn wereld niet kapot maakt of vernietigt. Als jullie dat doen, zal er niemand na jullie zijn om het te maken.” Dit is hoe de natuur wordt beschreven door de joden.

De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, zoals voedsel, hout om huizen te bouwen etc. Maar wie de natuur kapot maakt, schendt de regels van god.

Er zijn veel joodse organisaties die zich richten op de natuur, in Israël en daarbuiten. Deze organisaties willen de mensen dichter bij de natuur brengen, willen hen leren over halacha,

een joodse godsdienstige wet, en natuur. Ook willen ze kinderen er bewust van maken hoe belangrijk de natuur is.

De joden zien in de na zien in de natuur niet alleen positieve kanten. Zij denken namelijk dat god de natuur ook kan gebruiken om mensen te straffen voor slechte daden. Denk aan de Egyptenaren die werden gestraft voor slavernij met 10 natuurrampen/plagen.

Islam:

Volgens de islam heeft Allah de mens als ghalief of hoeder van de hele schepping geschapen. Dit betekent niet dat de mens met de natuur kan doen en laten wat hij wil, want Allah is de werkelijke eigenaar van de aarde en dus ook flora en fauna. Wat dit echter wel betekent, is dat de mens verantwoordelijk is voor het gebruik van de natuur.

In tegenstelling tot de immense macht en uitdrukking in het grotere universum, is de aarde geschapen als een wieg voor de mensheid, de zachtaardigste schepping van Allah. Als teken van genade, heeft Allah tegelijkertijd oneindig veel beloningen in de natuur voor ons geschapen, die we mogen gebruiken en waarmee we ons in leven kunnen houden. Van moslims wordt verwacht dat ze al het moois intact houden en dankbaarheid tonen

Daarnaast is de mensheid het recht toevertrouwd om de natuur te gebruiken. Dit vertrouwen gaat gepaard met verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid, in het bijzonder wanneer dit vertrouwen verbroken wordt. Moslims, en eigenlijk alle mensen, worden geacht het milieu te beschermen en te erover te waken, zoals ze over alles wat hen toevertrouwd is, zouden waken.

http://www.vraagislam.nl/milieu/

Hindoeïsme:

Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en hebben daarom groot respect voor de natuur. Sommige hindoes geloven bovendien dat de natuur een ziel kan hebben. Vooral oude bomen, bergen, grotten en bronnen zijn volgens hen geliefde woonplaatsen van de geesten.

Hindoes geloven dat je andere wezens geen pijn mag doen. Ook niet om zelf aan voedsel te komen. Ze eten dus geen vlees. De hindoes kozen een dier als respect voor de natuur: de koe. Koeien zijn voor hindoes zelfs heilige dieren.

Twee andere elementen van het hindoeïsme zijn ook belangrijk voor de omgang met de natuur. De Ahinsaleer is de leer van de geweldloosheid. Hindoes mogen geen geweld gebruiken. Deze geweldloosheid draagt ook bij tot respect voor de dieren, planten, natuur, milieu etc.

Volgens het hindoeïsme is het de plicht van ieder mens om altijd bezig te zijn met het verrichten van goede, eerlijke en oprechte daden. Van die goede daden profiteren andere mensen, dieren, planten en het milieu.

http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-hindoeisme

Boeddhisme:

Boeddhisten zien zichzelf als onderdeel van de natuur. Mensen zijn slechts een draadje in het web van het leven. Andere belangrijke draden zijn de dieren en de planten. Als je de andere draden van het web kapot maakt of vernielt, heeft dat invloed op de samenstelling van het web waar jouw bestaan van afhangt. We vernielen het evenwicht en de harmonie in het web en, uiteindelijk, in onszelf. De mensen moeten zich bewust zijn van hun afhankelijkheid van de lucht, de zon, de aarde en de regen. Ze moeten inzicht hebben in de relatie tussen de mensen en de planten, dieren en alle andere levende wezens. De mens kan zich niet gedragen alsof de aarde zijn eigendom is zodat hij ermee kan doen wat in hem opkomt.

We zijn hier slechts op bezoek, net zoals de rest van de levende wezens. Boeddhisten wordt daarom aangeraden om met de natuur heel respectvol en voorzichtig om te gaan. Milieuvervuiling of op een andere manier schade toebrengen aan de natuur gaat in tegen de aard van het boeddhisme. De natuur is alles wat groeit en bloeit.

Boeddhisten gebruiken De natuur ook vaak om moeilijke dingen uit te leggen. Kijk maar eens naar de lotusbloem: hij groeit vanuit de modder als een prachtige bloem naar het licht. Dat is volgens de boeddhisten wat er met mensen gebeurt als ze de leer van Boeddha volgen.

http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/schietgebed-voor-de-natuur/lees-dit-boeddhisme

Humanisme:

We hebben maar een wereld en daar zijn we samen verantwoordelijk voor. Iedereen moet dus goed zorgen voor de natuur. Mensen zijn verbonden met de natuur en dat zal blijven. Ze zijn ontstaan uit de natuur en kunnen zonder die natuur niet leven. Maar als we de natuur haar gang laten gaan wordt de wereld een oerwoud, waarin de zwakkeren uiteindelijk als eerste zullen sterven. Dat is in strijd met de menselijke waardigheid en dat is dus ook tegen de leer in. Er moet dus een middenweg gevonden worden tussen de leefbaarheid en het behouden van de natuur.

Humanisten denken vaak na over deze verhouding. Ze willen een samenleving die de natuur ziet als meer dan alleen maar een randvoorwaarde. De leefbaarheid van de samenleving en het bestaan van een gezonde natuur moeten in goed evenwicht met elkaar zijn. Mensen moeten de mogelijkheid krijgen om zich te ontwikkelen en de dingen te doen die ze graag willen doen,

maar ook de natuur speelt een belangrijke rol. Deze mag hier namelijk niet te veel onder leiden. Het is overigens niet zo dat je niks kan doen wat de natuur zou kunnen aantasten. Je moet alleen proberen een evenwicht te vinden tussen deze twee.

Vergelijking van geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Wat is natuur volgens het/de …..?

Je kunt zien dat qua natuur veel van de overtuigingen met elkaar overeenkomen: Je moet goed zijn voor de natuur en proberen deze intact te houden. Bij het christendom, jodendom en de islam gaat men er vanuit dat de mens aangewezen is als hoeder/rentmeester en dat hij moet zorgen voor het goed verlopen van de schepping. Bij het boeddhisme en hindoeisme daarentegen ziet men zichzelf als onderdeel van de natuur en niet als een verzorger of iets dergelijks. Het humanisme staat een beetje los van de rest omdat hier natuurlijk niet wordt gesproken over god of iets goddelijks, maar er wordt wel weer uitgegaan van het goed zorgen voor de natuur. Het jodendom ziet de natuur als enige als een methode van God om de mens te straffen. De Boeddhisten en Hindoes gaan wat verder in het respecteren van de natuur zij behandelen de natuur alsof het een leven wezen is

Stap 5:Wat is lijden en dood?

Christendom:

http://home.zonnet.nl/van_neerven/christendom%205.2.htm

https://sites.google.com/site/levensbeschouwingophetoc/1-levensvragen/6-2-zes-groepen-levensvragen/6-2-4-levensvraag-4

Lijden en dood zijn dingen die bij het leven horen en evident zijn, omdat ze door God in de schepping meegegeven zijn. Door het rentmeesterschap en het vermogen om na te denken van de mens, heeft hij de taak om zo veel mogelijk lijden te voorkomen, omwille van naastenliefde. Natuurrampen, ziektes, etc zijn niet zo makkelijk te voorkomen, maar lijden dat door mensen is veroorzaakt is te voorkomen door je goed in te zetten voor de maatschappij en je medemens. Dat betekent niet dat je niet aan het milieu en dieren moet denken. Lijden is dus eenmaal een deel van deze wereld, probeer het zoveel mogelijk te voorkomen en bestrijden met steun van God. De steun van God komt terug in een van de belangrijkste gebeurtenissen van de Christelijke geschiedenis: de kruisiging van Jezus. In Jezus is zichtbaar geworden dat

God het lijden niet wil en een oplossing heeft geboden. Jezus koos zelf voor het lijden en sterven om een nieuwe weg uit de gebrokenheid mogelijk te maken. Dat betekent dat God zelf in ons lijden deelt. Hij lijdt mee aan de gebrokenheid van een wereld die anders bedoeld is. Hoewel het kwaad nog steeds in de wereld is, betekent het niet dat we als mensen niet tegen het kwaad kunnen strijden. In Romeinen 12:21 wordt gezegd: “Overwin het kwade door het goede”. Dat is niet zomaar een opmerking, maar de kern van het probleem van het lijden en het kwaad. Het goede doen betekent in goedheid gericht zijn op de ander. Het is niet: “Wat zit er bij de ander voor mij in?” Maar: “Wat zit er in mij voor de ander?”

Jodendom:

Lijden is iets wat bijna iedereen ondergaat, omdat het een straf is van God voor je zonden, en bijna iedereen heeft zonden. Joden moeten lijden ook zo zien (als een straf), en zich beseffen dat ze iets fout hebben gedaan. Ze moeten lijden dus niet zien als iets toevalligs of onrechtvaardigs. Met die gedachte in het achterhoofd moeten Joden zich onderwerpen aan leed en er solidair mee zijn. Maar ook moeten joden zich er tegen verzetten door zo min mogelijk zondig en zo veel mogelijk naar de regels van God te leven. Zijn straf ondergaande zal God de straffer zijn, maar ook de verlosser. Als je berouw en spijt toont, en niet zondig leeft, zal hij je troost en liefde bieden. Daarnaast is lijden ook een teken van sterkte: toen Mozes het teken van God aanschouwde: de brandende struik, was dat naast een boodschap van God ook een teken van sterkte: Het jodendom zal ondanks het lijden wat ze aangedaan wordt door onder andere Egyptenaren overleven. Het was een voorbode van toekomstig succes, een teken dat Israël voor altijd zal blijven bestaan.

http://users.telenet.be/wereldgodsdiensten/lijden.htm

islam:

In de Islam is God almachtig en alwetend, dit gaat zelfs zo ver, dat moslims ook veronderstellen dat hun lichaam niet hem- of haarzelf is. De mens heeft zijn lichaam dus in ‘leen’ gekregen. De mens heeft zijn lichaam gekregen en God heeft het dus in bruikleen gegeven. Om te testen of de mens het lichaam waard is, geeft God het lichaam een ziekte. mens Als degene die lijdt met overgave met de ziekte omgaat, wordt door God beloond. Steun aan een zieke tijdens zijn lijden is dan ook niet bepaald een vriendelijkheid, maar een religieuze plicht. Overigens wordt de verzorging van de zieken gedaan door iemand van hetzelfde geslacht. Lijden heeft ook een plaatsvervanging voor het lijden wat na de dood komt. Als je hebt geleden op aarde, is al een bepaald deel van je zonden vergeven. Als het aangeduide uur komt, staat elke ziekte of gebrek in het lichaam, voor een uitnodiging aan de Engel der Dood, die in de Moslimliteratuur Azra’il wordt genoemd. Essentieel is het God Zelf Die de dood der mensen instelt. Nochtans, opdat mensen niet over God zouden klagen omwille van de dood, die voor velen onaangenaam lijkt, gebruikt God de Aartsengel Azra’il,

vzmh, als een sluier om de zielen te nemen. Bovendien stelt God ziekten en andere ongemakken in als een bijkomende sluier tussen Azra’il en de dood, zodat de mensen de aartsengel niet zouden beschuldigen voor hun sterfelijkheid. De dood kan iets positiefs of negatiefs betekenen. Als men goed geleefd heeft, zal God hen daar ook naar beoordelen. Je komt dan in het paradijs. En als je niet goed geleefd hebt in de hel. Als je gestorven bent tijdens een godsdienstige bezigheid, wordt je een martelaar genoemd. Sommige moslims denken dat een martelaarschap een plek in het paradijs garandeert.

http://www.vraagislam.nl/hiernamaals/de-dood/

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/religie/16004-gebruiken-rond-sterven-en-dood-islam.html

Hindoeïsme:

voor hindoes is lijden de uitwerking van het karma, de levenswijze van de mens. Het lijden is een gevolg van een verkeerde levenswijze in dit of het vorige leven. De verlossing van het lijden zal komen door meditatie en door je plicht te doen tegenover je eigen klasse of bevolkingsgroep. Ook kan de oorzaak van alle lijden, op fysiek, emotio- neel en spiritueel gebied, de afscheiding van de individuele ziel/geest (Atman) van de Schepper (Paramatman) zijn. Lijden is ook het resultaat van de individuele onwetendheid in de relatie met het Almachtige. Hoe groter de onwetendheid, hoe groter het lijden. Een hindoedood begint bij de geboorte. De wijze waarop een hindoe leeft, is een weerspie- geling van waarop hij dood zal gaan. De natuurlijke dood volgt wanneer de hindoe heeft voltooid wat hij in dit leven heeft moeten doen. Op het moment dat een hindoe in een aards lichaam is geboren, maakt hij zich klaar voor de dood door te leven in devotie, barmhartigheid, dienstbaarheid en vriendschap. Om het lijden te verminderen, zijn er zeven levensvormen waarnaar men streeft: waarheid, zelfbeheersing, puurheid, controle van de verlangens, simpel- heid, volledige kennis en toewijding.

Wikipedia.nl/hindoeïsme

Boeddhisme:

Volgens het boeddhisme ligt de oorsprong van het lijden in begeerten en hunkeringen. In het boeddhisme wordt de term dukkha gebruikt voor lijden. Volgens het boeddhisme is het mogelijk een einde aan het lijden te brengen, en dit is ook het voornaamste doel van de leer van de Boeddha. De centrale boeddhistische lering van de Vier Nobele Waarheden gaat over het lijden, de oorzaak van het lijden, het einde aan het lijden en het pad naar het einde van het lijden. Boeddhisten denken dat lijden evident is, en vrezen het daardoor niet want het hoort nou eenmaal bij het leven. Alles is vergankelijk. Ziekte, leven en dood. Het boeddhisme draait grotendeels om bewustzijn. Het bewustzijn van jezelf, het bewustzijn van de wereld enzovoorts. Daarom wil een boeddhist ook bewust door zijn dood heen gaan. Ze willen geen geest benevelende middelen als narcose of euthanasie. Ook de boeddhisten geloven in reïncarnatie. Als je lichaam doodgaat leeft je geest verder en gaat je geest in een ander lichaam wonen. In wat voor lichaam je geest gaat wonen ligt aan je karma. Als je een slecht karma hebt gaat je geest in een later rijk in een lichaam wonen. Bijvoorbeeld het dierenrijk. Als je een positief karma hebt echter, komt je geest in een hoger rijk. Het mensenrijk of het godenrijk bijvoorbeeld.

http://www.maitreya.nl/boeddhisme-intro-vergangkelijkheid-lijden.htm

Humanisme:

Voor humanisten is de dood een ondoorgrondelijke gebeurtenis waarover verschillende opvattingen kunnen bestaan. Aangezien de dood in de ogen van humanisten in ieder geval het einde van het menselijk leven in de huidige vorm is, richten zij zich op de eerste plaats op de kwaliteit van het leven. De angst voor de dood wordt door humanisten beantwoord met het streven naar aanvaarding. De dood is een niet te veranderen gegeven dat je onder ogen moet zien en waarmee je moet leren leven, zeggen zij. Daarom stimuleren zij mensen om tijdens hun leven al wensen over hun uitvaart vast te leggen. Het humanisme vindt dat de mens zelf moet kunnen beslissen over leven en dood. Als bijvoorbeeld een meisje ongewenst zwanger raakt, moet ze zelf kunnen beslissen of ze abortus wil plegen of niet omdat het haar lichaam is. Hetzelfde geldt voor euthanasie. Er zijn mensen die erg veel pijn lijden en liever dood dan levend zijn omdat ze het leven dan als een last gaan zien. Deze mensen moeten een arts kunnen verzoeken om hen te helpen bij een menswaardige, zachte dood. Dit moet dan natuurlijk wel op eigen verzoek zijn. Doordat humanisten grote waarde hechten aan persoonlijke zelfstandigheid en vrijheid en ziekte deze zelfstandigheid en vrijheid aantast, is ziekte een lastig punt. Ziekte hoort voor humanisten bij de onvermijdelijke problemen van het leven. Humanisten hechten grote waarde aan de menselijke waardigheid, daarom worden zieken goed verzorgd. Zieken moeten de ruimte hebben hun eigen beslissingen te nemen. Niet alles wat medisch gezien gedaan kan worden, moet ook gebeuren, de bepalende factor is de menselijke waardigheid.

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/diversen/15750-gebruiken-rond-sterven-en-dood-humanisme.html

Vergelijking van de geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Wat is de betekenis van lijden en dood volgens het/de …..?

Erg opvallend om te zien is dat het Jodendom, Islam en het Christendom alle drie een hele andere opvatting over lijden hebben, terwijl ze het met veel dingen met elkaar eens zijn. Hier in gaat het christendom er het mildst mee om: God zal je helpen in het overwinnen van je lijden, en je moet elkaar daar in helpen. Lijden is ook het vaakst door mensen veroorzaakt. Bij het Jodendom wordt dit al anders: lijden is hier een straf van God: accepteer het lijden en beter je leven. Bij de Islam gaat het nog verder: Hier is lijden een beproeving van God: hij test of je dit leven waardig bent of niet. Best vergaande verschillen dus in de 3 overtuigingen die we het beste kennen.

Verder lijken het hindoeïsme, boeddhisme en het jodendom op elkaar als je kijkt naar hun opvatting over lijden. Alle 3 zeggen ze dat het lijden een gevolg is van hoe je leeft. Bij de ene is het een straf van God bij de ander een karma en bij de laatste is het iets wat je voor jezelf gecreëerd hebt (door je levenswijze). Een straf is een gevolg van een slechte levenswijze, karma is het gevolg van een slechte levenswijze, en lijden zoals boeddhisme het ziet is ook een gevolg van een ‘slechte’ (hebberige) levenswijze. In tegenstelling tot het Christendom die zegt dat lijden iets kwaads is en dat het bestreden moet worden met god.

Stap 6:Wat is tijd?

Jodendom

De Joden geloven in het scheppingsverhaal genaamd Genesis. In dit verhaal staat dat god de aarde in een week heeft geschapen. Op de eerste zes dagen van de week vonden iedere keer een of twee scheppingen plaats. Op de zevende dag was god klaar en rustte hij volgens het verhaal uit. Deze dag is later heilig verklaard en god heeft het verboden om op deze dag te werken. De Genesis is te vinden aan het begin van de Tenach. Dit scheppingsverhaal zou volgens de Tenach ergens rond 4000 voor Christus hebben plaats gevonden. De Joden denken dus dat de aarde op deze manier is ontstaan, maar tegenwoordig geloven niet heel veel mensen meer in dit verhaal, dit komt vooral door de evolutietheorie en door andere wetenschappelijke ontdekkingen. De tijd hier op aarde is ook eindig. Iedereen gaat natuurlijk dood en dan houdt je persoonlijke leven op. Maar ook het leven op aarde is eindig volgens de joden, namelijk wanneer de Apocalyps komt. De joodse kalender begint vanaf het moment dat de joodse schepping heeft plaats gevonden, dit gebeurde ongeveer in het jaar 3761 voor christus. In het jodendom gebruiken ze ook een maankalender, gemiddeld duurt een maand 29,5 dagen. De ene maand duurt dan 29 dagen en de volgende maand weer 30 dagen. Na 12

maanden komen ze dan uit op een jaar van 354 dagen. Een joods jaar is dus elf dagen korter dan een christelijk jaar, dat 365 dagen duurt. Om weer gelijk te lopen met de christelijke zonnekalender wordt er zeven keer in de negentien jaar een schrikkelmaand toegevoegd. Deze maand duurt altijd dertig dagen op één maand na, die duurt 29 dagen, waarna de joodse kalender weer exact gelijk loopt met de zonnekalender. Het begin van het joodse jaar is altijd in september of oktober. Komende september begint bijvoorbeeld het 5776ste joodse jaar.

Christendom

Christenen hebben denkbeelden over de hoe de toekomst eruit moet zien hebben hier dan ook een eigen visie op. De gebeurtenissen uit het verleden beïnvloeden de toekomst. In het verleden ziet het christendom het ontstaan van het christendom door een groep joden die hem zagen als de Messias en de ideeën van Jezus zijn gaan volgen. Veel gebeurtenissen uit het verleden van het christendom, hebben geleid tot waarin christenen nu geloven en in de toekomst zullen blijven geloven. Het verleden heeft er dan ook voor gezorgd dat het christendom overal over de wereld is verspreid.

Het christendom heeft een zogenaamde lineaire visie op de tijd, dit wil zeggen dat ze de tijd als het ware zien als een lijn met een begin en een eind. Het begin is hierbij de schepping en het eind de komst van het koninkrijk van God. Het christendom zegt eigenlijk dat de geschiedenis een ontwikkeling naar een bepaald doel is.

De geschiedenis is dus een proces met een beginpunt (de schepping), een ontwikkeling en een eindpunt (het Rijk van God). In deze opvatting is er steeds sprake van ontwikkeling: er gebeuren nieuwe dingen, betere dingen. De geschiedenis is een proces waarbij mensen en culturen leren van de ervaringen die ze opdoen. Uiteindelijk komt alles goed met de mensheid en loopt de geschiedenis uit op een ideale toestand: het Rijk van God.

Beleving.nl/Christendom/visie-op-tijd

Islam

In de Koran staat het scheppingsverhaal waarin de moslims geloven. Hierin staat dat Allah de aarde heeft geschapen uit een gaswolk. Eerst schiep Allah de hemel en de aarde en daarna schiep hij de zee, de regen en de planten. Vervolgens schiep hij de zon, de maan en de sterren en daarna schiep hij de vissen, de vogels en allerlei andere dieren. Als laatste schiep Allah de mens, dit alles deed hij in zes dagen. Dit scheppingsverhaal is dus ook hetzelfde als de joden en de christenen. De moslims geloven echter niet in alle verhalen die in Het Oude Testament staan. Ook is de tijd die je doorbrengt in de hemel, als je goed geleefd hebt, erg anders dan bij de joden en christenen. Want hoewel het bij de christenen en joden zo is dat je vooral geestelijk gelukkig wordt wanneer je in de hemel bent, geloven de moslims dat er in de hemel heel veel lekker eten is en ook heel veel mooie maagden, wat vooral lichamelijk genot is. Verder is de islamitische jaartelling anders dan die van de christenen, maar ook erg compleet.

De islamitisch jaartelling is begonnen in het jaar 622 voor christus. Ze kennen 12 maanden die van volle maan tot volle maan lopen. Een van deze maanden is de ramadan. Een islamitisch jaar duurt ongeveer 354 dagen net zoals bij het jodendom, maar de moslims kennen niet zoiets als een schrikkelmaand, waardoor het islamitische jaar niet gelijk loopt met het christelijke jaar en het islamitische nieuw jaar steeds op een ander moment is.

Vraagislam.nl/opvatting-over-tijd

Hindoeïsme

Het hindoeïsme is eigenlijk een verzamelnaam voor alle oude godsdiensten die er waren in India, daardoor zijn er ook veel verschillende scheppingsverhalen. Een van de bekendste verhalen is het verhaal van het gouden ei. In dit verhaal schiep Brahma, een van de hindoeïstische oergoden, de zee en daarin bracht hij zaad aan. Uit dit zaad groeide een gouden ei. Brahma spleet het gouden ei open en van de gouden helft ontstonden de wateren, uit de zilveren helft ontstond de aarde en uit het ei kwam de gehele schepping. Er zijn echter nog veel meer andere versies van dit verhaal, bijvoorbeeld het verhaal uit het Satapatha Brahmana. Dit verhaal gaat als volgt: In het begin waren er alleen wateren en hierin groeide een ei. Na negen maanden barstte het ei open en Prajapati kwam eruit. hij schiep de aarde en de hemel, als laatste deelde hij zichzelf in tweeën en onstonden de man en de vrouw, die samen kinderen kregen en er zo een wereldbevolking ontstond. Ook het Hindoeïsme kent een maankalender met 12 maanden, maar deze maanden tellen alleen maar 27 dagen. Om het verschil te compenseren is er soms een maand die 28 dagen duurt. Een hindoe maand begint op de eerste dag na de volle maan en duurt tot de volgende volle maan. Ook zijn er in het hindoeïsme er zes seizoenen, die allemaal ongeveer 2 maanden duren.

Wikipedia.nl/hindoeïsme

Boeddhisme

Het boeddhisme kent eigenlijk geen scheppingsverhaal, volgens de Boeddhisten is de wereld namelijk een cyclische beweging zonder begin en einde, dit noemen ze de Samsara. Volgens de Boeddhisten wordt de wereld bepaald door de Karma van alle levende wezens en is de wereld niet geschapen door een god. Eigenlijk is het boeddhisme ook geen godsdienst, omdat ze niet in een god geloven. Boeddha heeft het geloof gesticht, maar zei zelf dat hij geen god is. Desondanks zijn er toch een groep boeddhisten die hem als een god vereren. Er is ook een groep Boeddhisten die wel geloven in een scheppingsverhaal, dit zijn de Tibetaanse Boeddhisten. Ze geloven dat er in het begin alleen maar leegte was en in deze leegte ontstond een wezen. Ook ontstond er een licht met vele kleuren. Daarna kwamen wind, vuur, water, schuim en werd er een schildpad geboren. Deze schildpad had zes eieren, waaruit zes slangen werden geboren en deze slangen moeten dan de zes klassen van organismen op aarde voorstellen. Dit is wel vreemd, omdat er volgens de biologie maar vier rijken bestaan. Vanaf

het moment van de dood van de grondlegger van he boeddhisme, Gautama Boeddha, begint de boeddhistische jaartelling. De meeste Boeddhisten zeggen dat de jaartelling is begonnen in het jaar 543 voor Christus. In veel Zuidoost-Aziatische landen is dit nog steeds de officiële jaartelling. Zo is het jaar 2015 in Thailand het 2558ste jaar, maar in Sri Lanka komt het jaar 2015 overeen met het 2559ste boeddhistische jaar.

http://www.maitreya.nl/boeddhisme-intro

Humanisme

De humanisten stellen de mens centraal en geloven dus niet in een god, ze geloven dus ook niet in een scheppingsverhaal zoals dat van de Bijbel. De humanisten geloven daarentegen wel in de wetenschappelijke verklaring van het ontstaan van de aarde, de oerknal. Ook geloven ze dat de mens van de apen afstamt en door evolutie in een mens is geëvolueerd. Verder wordt de evolutietheorie ook wel het scheppingsverhaal van het humanisme genoemd. De humanistische jaartelling is hetzelfde als de christelijke jaartelling en de jaartelling die nu in de westerse landen gehandhaafd wordt.

https://www.Humanisme.nl/de-tijd/?_

Vergelijking van de geloven en levensovertuigingen op de vraag:

‘Wat is tijd volgens de/het….?’

Tussen het jodendom en Christendom zijn natuurlijk als het gat om de schepping gelijk, ze hebben namelijk een boek gemeen: het oude testament voor de christenen en de tenach voor de joden. Het verhaal van de Islam lijkt op dat van het joden- en christendom, er is hier namelijk ook één god, Allah, die de hele wereld heeft geschapen. Ook werd er in beide verhalen de mens als laatste geschapen en beide scheppingen van de aarde vonden binnen zes dagen plaats.

Tussen het verhaal van het hindoeïsme en dat van het christen- en Jodendom zitten veel verschillen, bijvoorbeeld dat in de Genesis staat dat God de hele aarde heeft geschapen en bij het hindoeïsme is het zo dat de god, Brahma, alleen de zee en een ei schiep waaruit de hele wereld ontstond.

Tussen het Boeddhisme, waar ze wel in een scheppingsverhaal geloven, en het hindoeïsme zit verder een kleine overeenkomst, in het hindoeïstische verhaal komt de schepping namelijk voort uit een gouden ei en ook in het Boeddhistische verhaal komen er slangen, die de zes klassen van levende wezens op aarde voorstellen, uit eieren.

Het humanisme is het enige geloof dat gelooft dat alles eindigt als je dood gaat, want ze geloven niet in een hemel of hel en ook niet in reïncarnatie