- 1354 / 1 - 97 / 98

Belgische Kamervan Volksvertegenwoordigers

GEWONE ZITTING 1997 -1998 (')

13 JANUARI 1998

WETSVOORSTEL

tot wijziging van het Strafwetboek envan de voorafgaande titel van het

Wetboek van Strafvordering teneindede kwalificatie van kindermoord

uit te breiden

(Ingediend door de heer Hugues Wailliez)

TOELICHTING

DAMES EN HEREN,

Volgens wijlen Moeder Theresa doodt abortus nietalleen het kind, maar ook het geweten van alle be-trokkenen.

Wie herinnert zich niet de verklaring van ZijneMajesteit Koning Boudewijn tijdens een vermaardetoespraak voor het Europees Parlement op 8 april1987 ? «Misschien verwacht u van een van de staats-hoofden die de behoeders moeten zijn van de groteonveranderlijke waarden dat hij de gezinsharmonietot één van de meest essentiële zaken rekent (...). Ja,dat doe ik, met heel veelovertuiging, op een ogenblikdat de huwelijksbanden in Europa vaak in gevaarkomen door een verkeerd idee van wat vrijheid is.Tal van kwalen van deze wereld, zoals drugs, gewelden prostitutie, vinden hun oorsprong in het gebrekaan een warme thuis. Ik zou willen dat (...) het gezinoveral als de hoeksteen van onze samenleving wordtbeschouwd.» (vert.) Bijna dag op dag drie jaar laterweigerde de Koning de wet betreffende de legalise-ring van abortus te ondertekenen.

(*) Vierde zitting van de 49"0 zittingsperiode

- 1354/1 - 97 / 98

Chambre des Représentantsde Belgique

SESSION ORDINAIRE 1997 -1998(')

13 JANVIER 1998

PROPOSITION DE LOI

modifiant le Code pénal et le titrepréliminaire du Code d'instruction

criminelle en vue d'étendre laqualification de l'infanticide

(Déposée par M. Hugues Wailliez)

DEVELOPPEMENTS

MESDAMES, MESSIEURS,

L'avortement, disait Mère Theresa de Calcutta, netue pas seulement l'enfant mais également la cons-cience de toutes les personnes concernées.

Qui ne se souvient de ce que déclarait Sa Majestéle Roi Baudouin lors d'un célèbre discours au Parle-ment européen le 8 avril 1987: «Peut-être attendez-vous d'un des chefs d'Etat qui sont les gardiens desgrandes valeurs permanentes qu'il place l'harmoniefamiliale parmi les biens les plus nécessaires (...)? Oui,je le fais, avec une immense conviction à un momentoù, en Europe, les liens matrimoniaux sont souventmis en question par une fausse conception de la li-berté. L'origine de nombreuses maladies de notremonde actuel, comme la drogue, la violence, la pros-titution, se retrouve souvent dans l'absence d'un foyerchaleureux. Je souhaite que (...) la famille apparaissepartout comme la cellule de base de notre société".Trois ans plus tard presque jour pour jour, le Souve-rain refusait de signer la loi autorisant l'avortement.

(*) Quatrième session de la 49èillO législature

3369

- 1354 / 1 - 97 / 98

Abortus is inderdaad waarschijnlijk zo oud als demensheid en wordt sinds onheuglijke tijden met wis-selend succes en gevaar uitgevoerd. De banaliseringvan abortus daarentegen is duidelijk een verschijnselvan deze tijd.

Het Front National heeft, in tegenstelling tot dedemagogische slogans die tot het zedelijk failliet vanonze samenleving hebben geleid, altijd gepleit vooreen echt gezinsbeleid. «Wat zijn de redenen van deteloorgang van het gezin in Europa en in België inhet bijzonder ? In de eerste plaats een geestesge-steldheid : men herinnert zich ongetwijfeld de gau-chistische slogan van mei '68 <famille, je vous hais».Steeds weer werd ons in de kranten en ook op radioen tv, ingehamerd dat het gezin een voorbijgestreefd,burgerlijk en zelfs fascistisch begrip was. C.') Van-waar die gedrevenheid? Omdat een sterk, natalistischen dynamisch Europa een economisch gevaar zoubetekenen voor hen die nu vanuit New York of Tokiozeggenschap hebben over de wereld. Een tweede re-den waarom de gezinnen uit elkaar vallen, is wat menten onrechte de emancipatie van de vrouw heeft ge-noemd. De wens van de vrouwen om zich te latenhoren en zich te ontplooien door deel te nemen aanhet arbeidsproces, is vanzelfsprekend terecht; dat ishet punt niet. We moeten evenwel vaststellen dat eensituatie waarin beide echtgenoten uit werken gaan,geen gunstige invloed heeft op de stabiliteit van deechtparen. Kinderen hebben wordt blijkbaar al tevaak gezien als een vorm van vervreemding, als eenverlies van vrijheid en zelfs van financiële middelen.»(Le National, april/mei 1990, blz 12).(vert.)

Wat is het resultaat van dat alles? Uit een juri-disch oogpunt kan vrijwillige zwangerschaps-afbreking, waarvoor «afbreking van hinderlijk Ieven»of «het vrijwillig elimineren van de zwangerschap»een betere formulering zou zijn, krachtens de beruchtewet van 3 april 1990 voortaan in ons land wordenuitgevoerd, zelfs zonder dat de vader er zich tegenkan verzetten.

Zonder te willen betwisten dat er inderdaad nood-situaties bestaan die verdienen met de grootste wel-willendheid te worden behandeld, zien wij op het eer-ste gezicht niet in waarom er een wet nodig was omdie uitzonderlijke gevallen te regelen. Uit de feitenblijkt namelijk dat in 95% van de abortussen zelfsgeen medische reden worden aangehaald.

Het vergelijkend recht leert ons daaromtrent dat inalle landen waar abortus wettelijk is toegestaan, infeite gewoon abortus wordt gepleegd op verzoek vande vrouw: de vrouwen die abortus wensen te plegenen niet beantwoorden aan de voorwaarden of de bepa-lingen van de wet, slagen er uiteindelijk altijd wel ineen arts te vinden die «depapieren wil ondertekenen».

[ 2 ]

Effectivement, si l'avortement est probablementaussi ancien que l'humanité, s'il est pratiqué de tempsimmémoriaux avec des fortunes et des risques divers,la banalisation de l'avortement est, par contre, unphénomène éminemment contemporain.

A l'encontre des slogans démagogues qui ont pro-voqué la faillite morale de notre société, le Front na-tional a toujours défendu une véritable politique dela famille. «Quelles sont les causes de la déliquescencede la famille européenne et belge en particulier?D'abord un état d'esprit: on se souviendra du slogangauchiste de mai '68: «famille, je vous hais». A lon-gueur de colonnes dans les journaux, à la radio, à latélévision, on nous expliquait en long et en large quela famille était un concept dépassé, bourgeois, voirefasciste C.'). Pourquoi cette volonté? Parce qu'uneEurope forte, nataliste et dynamique serait un dan-ger économique pour ceux qui aujourd'hui dirigent lemonde depuis New-York ou Tokyo. Une deuxièmecause d'éclatement de la famille est ce qu'on a abusi-vement appelé l'émancipation féminine. Il est légi-time bien sûr que les femmes souhaitent s'exprimeret se réaliser dans le monde du travail; ce n'est pascela qui est en cause. Mais force nous est de consta-ter que ces situations où le mari et l'épouse travaillenttous les deux ne sont pas favorables à l'équilibre descouples. Avoir des enfants apparaît bien souventcomme une forme d'aliénation, une perte de libertéet même d'argent» (Le National, avril/mai 1990,p.12).

Résultat de tout cela? D'un point de vue juridique,l'interruption volontaire de grossesse (lVG), qu'onpourrait plus justement appeler «interruption de lavie gênante» ou SVG (suppression volontaire de gros-sesse), peut désormais être pratiquée dans notre pays,sans même que le père puisse s'y opposer, par la grâcede la funestement célèbre loi du 3 avril 1990.

D'emblée et sans contester qu'il existe évidemmentdes situations de détresse méritant la plus bien-veillante sollicitude, on n'aperçoit pas pourquoi uneloi s'imposait pour régler ces cas exceptionnels, puis-que l'expérience démontre que dans plus de 95 % descas, l'indication qui amène l'avortement n'est mêmepas une indication médicale.

A cet égard, le droit comparé nous enseigne quec'est l'avortement simple sur demande qui se prati-que dans les faits au sein de tous les Etats où l'avor-tement a été légalisé, tous les candidats ne rentrantpas dans le «moule» ou les stipulations de la loi finis-sant toujours par convaincre ou trouver un médecinpour «signer les papiers».

Meer met betrekking tot de grond van de zaak,zullen de juristen allicht hebben vastgesteld dat dezewetgeving een rechtstreekse aanslag op en een echteontkenning is van wat zeer duidelijk is bepaald inartikel 3 van de Universele Verklaring van de Rech-ten van de Mens (Verenigde Naties, 1948) :«Elk indi-vidu heeft recht op leven, de vrijheid en de veiligheidvan zijn persoon.»

Ook al valt te betreuren dat dergelijke internatio-nale normen niet rechtstreeks van toepassing zijn inonze interne rechtsorde, toch neemt dat niet weg datze boven de nationale wetten staan, zoals dat op moe-dige wijze werd onderstreept door dokter PhilippeSchepens, voorzitter van de «Association des Médecinspour la Vie» en secretaris-generaal van de «FédérationMondiale des Médecins pour le Respect de la VieHumaine». Deze Belgische chirurg neemt geen juri-disch, wel een ethisch en medisch standpunt in enberoept zich op de eed van Hippocrates, die elke jongegediplomeerde arts aflegt: «Ik zal het menselijk le-ven van in den beginne eerbiedigen en zal mijn medi-sche kennis niet aanwenden in strijd met de wettender menselijkheid.» (Association Médicale Mondiale,Genève 1948).

In een open brief van 22 mei 1987 aan de heerGérard Deprez, vestigde dokter Schepens de aandachtvan de toenmalige PSC-voorzitter op het feit dat hetwetenschappelijk bewezen wordt geacht dat hetmenselijk leven begint bij de bevruchting van de eiceldoor de zaadcel. Men hoeft geen eminent embryoloogte zijn om dat te begrijpen.

Ten tijde van de legalisering van abortus schreefeen journalist het volgende: «Deverdediging van ditprincipiële standpunt veronderstelt zelfs niet dat meneen beroep doet op christelijke overtuigingen, aange-zien het respect voor het leven zo fundamenteel is.De socialistische protagonisten stellen evenwel allesin het werk om de christen-democraten religieuze,en dus obscurantistische en onvermijdelijk intole-rante, motieven toe te dichten, en die dan voor te stel-len als de enige reden van verzet tegen wettelijkeabortus C.'). Even absurd is het standpunt van devoorstanders van depenalisering die weliswaar nietmeer durven te beweren dat het leven niet begint bijde bevruchting, maar toch weigeren te erkennen dathet vernietigen van dat leven moord is. De gauchistengrijpen dan terug naar de goede oude praktijk vanhun ideologie : de publieke opinie vermurwen metoverdreven sentimentele voorbeelden, door tot in dedetails en heel pakkend de ontreddering te beschrij-ven van verkrachte vrouwen ofvan vrouwen die reedstien kinderen hebben, en vervolgens te besluiten dathet onmenselijk zou zijn om geen abortus toe te pas-sen. Door die stortvloed aan sentiment vergeet men

[3 ] - 1354 / 1 - 97 / 98

Plus fondamentalement, les juristes auront devinéque cette législation constitue une atteinte directe etun véritable déni au prescrit sans ambages de l'arti-cle 3 de la Déclaration Universelle des Droits del'Homme (Nations Unies, 1948), selon lequel «Toutindividu a droit à la vie, à la liberté et à la sûreté desa personne.»

S'il faut regretter que de telles normes internatio-nales ne soient pas directement applicables dans no-tre ordre juridique interne, elles n'en transcendentpas moins les lois des Etats, comme ce fut courageu-sement mis en évidence par le Dr. Philippe Schepens,Président de l'<<Associationdes Médecins pour la Vie»et Secrétaire Général de la «Fédération Mondiale desMédecins pour le Respect de la Vie Humaine». Se pla-çant sur un plan non plus juridique mais d'ordre éthi-que et médical, ce chirurgien belge se réclame en outredu Serment d'Hippocrate prononcé par tout jeunedocteur en médecine diplômé: «Je garderai le respectabsolu de la vie humaine dès sa conception, et n'utili-serai pas mes connaissances médicales contre les loisde l'humanité» (Association Médicale Mondiale,Genève 1948).

Dans une lettre ouverte adressée le 22 mai 1987 àM. Gérard Deprez, le Dr. Schepens attirait l'atten-tion du président du PSC, sur le fait qu'il est scienti-fiquement admis que la vie humaine commence dèsla fécondation de l'ovule par le spermatozoïde. Pointn'est besoin d'être un brillant embryologiste pour s'enconvaincre.

Comme le soulignait un journaliste à l'époque dela légalisation, «La défense de cette position de prin-cipe ne suppose même pas d'appel à des convictionschrétiennes tant ce respect de la vie est élémentaire.Toutefois, les protagonistes socialistes s'efforcerontd'attribuer aux sociaux-chrétiens des impératifs reli-gieux, donc obscurantistes et nécessairement intolé-rants, censés être le seul motif au refus de l'avorte-ment légal C.') Tout aussi absurde est la position despartisans de la dépénalisation qui n'osent même plusprétendre qu'il n'y a pas de vie dès la conception etpourtant refusent qu'il y ait meurtre en supprimantcette vie. Nos gauchistes recourent alors à la bonnevieille pratique de leur idéologie: apitoyer l'opinionavec des exemples sentimentaux à souhait en décri-vant par le menu et avec trémolos la détresse des fem-mes violées ou ayant déjà dix enfants pour conclurequ'il serait inhumain de ne pas avorter; et sous cetorrent de sentiments, on oublie que la victime estaussi un être humain C.'). Qu'une telle situation soitpossible ne doit pourtant pas nous étonner, mais cer-tainement nous alarmer. C'est le résultat de l'indi-vidualisme de nos sociétés qui amène l'égoïsme

- 1354 / 1 - 97 / 98

dat ook het slachtoffer een mens is C.'). Dat zoietsmogelijk is, hoeft ons nochtans niet te verwonderen.Het moet ons daarentegen wel alarmeren. Dat is hetresultaat van het individualisme van onze samenle-vingen, dat leidt tot monsterlijk en vervolgens moord-dadig egoïsme van de volwassenen.» (Le National,december 1989 - januari 1990, blz 14-15). (vert.)

Abortus kan principieel nooit worden getolereerd,niet alleen omdat het de enige daad is die voor meerdan 100% doodt (de baby wordt altijd om het levengebracht, doch soms laat ook de moeder er het levenbij), maar ook omdat het gaat om het bestaan zelfvan een derde persoon die bijzonder kwetsbaar enuitzonderlijk achtenswaardig is en zeker beschermingverdient : het ongeboren kind, dat wil zeggen eenvolwaardige en bovendien onschuldige persoon, eenreëel - geen virtueel - menselijk wezen, in welke ru-dimentaire ontwikkelingsfase het zich ook bevindt.Het is een mens «in wording», zoals de geijkte maarniet zo geslaagde uitdrukking het wil.

Op een conferentie in Sion (Wallis - Zwitserland)op 27 mei 1994 legde dokter Schepens de nadruk ophet «post-abortussyndroom» : het rouwproces dat opelke abortus volgt en het gevolg is van een subjec-tieve, dramatisch precieze perceptie van de situatie.De vrouwervaart de zwangerschapsafbreking als hetbewust en met voorbedachten rade doden van haareigen kind. «Dat de abortus door een arts werd uitge-voerd, maakt de zaken er alleen maar verschrikkelij-ker op. De perceptie van medeplichtigheid van devrouw is van doorslaggevend belang om te begrijpenwat er zich afspeelt in het geweten van de vrouw dieabortus heeft gepleegd. Het post-abortussyndroom isvoor de vrouw zeker een nog veel verschrikkelijkerbeproeving dan het verlies van een kind door eenmiskraam, en waarschijnlijk zelfs dan het verlies vaneen kind na de geboorte.

De reden daarvoor is dat elke vrouw die abortuspleegt, dat schuldgevoel zeer precies ervaart. Geenenkele, maar werkelijk geen enkele vrouw, gelooftecht dat ze door een abortus alleen een «hoopje cel-len» verwijdert, zoals een foetus wordt omschrevenin een bepaalde soort van damesbladen, die zich maarweinig bekommeren om een correcte weergave vande feiten. Elke vrouw weet maar al te goed dat zedoodt wanneer ze abortus pleegt, dat ze haar eigenkind doodt, en bovendien bewust en met voor-bedachten rade.stuerz.)

Het Elliot Institute for Social Sciences Researchkomt tot de volgende bevindingen:

- 90%van deze vrouwen heeft psychische schadeopgelopen wat hun zelfrespect betreft;

- 50%begint alcohol ofdrugs te gebruiken of'voerthet gebruik ervan op;

- 60% vertoont zelfmoordneigingen;

[ 4]

monstrueux, puis meurtrier, des adultes.» (Le Na-tional, décembre 1989-janvier 1990, pp. 14-15).

L'avortement ne saurait être toléré par principe,non seulement parce qu'il est le seul acte qui tue àplus de 100 % (le bébé est toujours exécuté, maisquelquefois, aussi, la maman ...)mais parce que c'estde l'existence même d'un tiers particulièrement fai-ble qu'il s'agit, particulièrement respectable, parti-culièrement digne de protection: l'enfant à naître,c'est-à-dire une personne à part entière, innocente desurcroît, bref un être humain, bien réel et non pasvirtuel, fût-il encore rudimentaire ou, selon la sotteexpression consacrée, «en devenir».

Par ailleurs, à l'occasion d'une conférence pronon-cée le 27 mai 1994 à Sion (Valais - Suisse), le Dr.Schepens mit en évidence le «syndrôme post-avorte-ment», processus de deuil dont tout avortement estla source et conséquence d'une perception subjectivedramatiquement exacte de la situation, la femme res-sentant l'interruption de grossesse comme le faitd'avoir tué son propre enfant de façon consciente etpréméditée: «Que ce soit un médecin qui l'ait fait nefait qu'ajouter à l'horreur. La perception d'une com-plicité de la part de la femme est d'importance capi-tale pour essayer de comprendre ce qui se passe auniveau de la conscience de l'avortée. Partant, il estclair que le syndrôme post-avortement constitue pourla femme une épreuve beaucoup plus terrible encoreque la perte d'un enfant par fausse couche, et proba-blement même que la perte d'un enfant déjà né.

La raison en est que cette culpabilité est fort jus-tement ressentie par toute femme qui avorte. Aucune,mais vraiment aucune femme ne croit dans son for leplus intérieur, qu'elle élimine par avortement «unpetit amas de cellules» ainsi que l'on décrit un foetusdans une certaine presse féminine peu scrupuleusede représenter les faits tels qu'ils le sont. Toute femmesait fort bien qu'en avortant elle tue. Qu'elle tue sonpropre enfant. Et cela de façon lucide et préméditée.»

C'est ainsi que selon l'Elliot Institute for SocialSciences Research :

- 90 %de ces femmes souffrent de dommages psy-chiques dans l'estime qu'elles ont d'elle-même;

- 50 % commencent ou accroissent la consomma-tion de boissons alcoolisées et/ou celle de drogues;

- 60 % sont sujettes à des idées de suicide;

- 28% geeft toe echte zelfmoordpogingen te heb-ben ondernomen;

- 20% leidt aan zeer ernstige «post-traumatischestresssymptomen» (50% heeft minder ernstige symp-tomen);

- 52% heeft wroeging en koestert zelfs haatgevoe-lens jegens de mensen die hen ertoe hebben aangezetde abortus de plegen.

Ter zake beschikken we dan nog niet eens over sta-tistieken betreffende ander aspecten, zoals de toe-name van het aantal nachtmerries, de relatie-problemen of interpersoonlijke problemen, depaniekaanvallen of depressies bij het zien van an-dere kinderen enzovoort.

Zorgwekkender en net zo moeilijk te kwantifice-ren zijn de lichamelijke klachten na dit soort van psy-chische schok: gynaecologische problemen zoals lang-durige amenorroe (het uitblijven van de menstruatie),aanhoudende pijn in de borsten enzovoort. Bovendienbestaat er geen twijfelover dat veel voorkomendesymptomen van verdringing naar het onderbewust-zijn ertoe leiden dat vrouwen die abortus hebben ge-pleegd hun min of'meer erkende wroeging zullen com-penseren door zich op plaatsvervangende activiteitente werpen en rusteloos bezig te zijn, om maar niet tehoeven nadenken ...

Het ergste is misschien nog dat die ongelukkigevrouwen hun psychische stoornissen niet toeschrijvenaan de zwangerschapsafbreking die ze hebben onder-gaan. De alomtegenwoordige desinformatie maakt eenschandelijke gemeenplaats aannemelijk, met name datde vrouwen verlichting zouden vinden met een abor-tus ! Het post-abortussyndroom is helaas niet alleenhet lot van de vrouw die abortus heeft gepleegd. Allepsychiaters weten dat dit syndroom opeenvolgendslachtoffers maakt : vanzelfsprekend de echtgenoot,ofmeer algemeen de biologische vader van het gedodekind (gevoel van onmacht, onuitstaanbare wrijvingen,echtscheidingen, verlies van verantwoordelijkheidszinenzovoort), maar vooral de broertjes en zusjes, die lij-den aan het «syndroom van de overlevende van deabortus» zoals de Amerikanen het formuleren, maarin de eerste plaats een gevoel van onveiligheid heb-ben, het vertrouwen in hun ouders verliezen en zelfseen afkeer krijgen van ouders «die in staat zijn ookhen te doden, aangezien ze het hebben aangedurfd eenbroertje of een zusje te doden». En dan zijn er nog degrootouders, die in hun levensavond moeten toezienhoe hun kleinkinderen door hun eigen kinderen omhet leven worden gebracht.

Hebben het Westen en de mensheid dan de schan-delijke tirannie van het Derde Rijk overwonnen ener de weerzinwekkende gruwelen van aan de kaakgesteld om nu, vijftig jaar later, plaats te ruimen vooreen nieuwe vorm van racisme, die dit keer nog verra-derlijker is : het chromosoomracisme, zoals professor

[ 5 ] - 1354 / 1 - 97 / 98

- 28 % avouent même avoir physiquement tentéde se suicider;

- 20 % souffrent très gravement de symptômes detype «stress post-traumatique» (50 % en souffrent defaçon moins grave);

- 52 % souffrent de ressentiment, et même de sen-timent de haine vis-à-vis des personnes qui les ontpoussées à commettre l'avortement.

Encore ne dispose-t-on pas de statistiques relati-vement à certains autres aspects comme l'augmenta-tion des cauchemars nocturnes, les difficultés rela-tionnelles ou inter-personnelles, les états de panique,de dépression à la vue d'autres enfants, etc.

Plus préoccupants et tout aussi difficiles à quanti-fier sont les troubles organiques résultant de ce typede choc psychologique, tels les problèmes gynécologi-ques comme l'aménorrhée (absence de règles) prolon-gée, les douleurs persistantes au niveau des seins,etc ... Pour le surplus, il n'est pas douteux que de fré-quents symptômes de relégation dans le subconscientamènent les avortées à compenser leurs remords plusou moins avoués, dans des activités vicariantes lesastreignant à se jeter à corps perdu dans des occupa-tions trépidantes les empêchant de penser ...

Le pire n'est-il pas que bien souvent ces malheu-reuses ne mettent pas leurs désordres psychiques surle compte de l'interruption de grossesse subie, la dé-sinformation ambiante accréditant le honteux poncifselon lequel les femmes seraient soulagées par l'avor-tement! Mais le syndrôme post-avortement n'est hé-las pas l'apanage exclusif de l'avortée, et fait, tousles psychiatres le savent, des victimes en cascade: oncitera bien sûr le mari, ou en général le père biologi-que de l'enfant tué (sentiment d'impuissance, frictionsintolérables, divorces, perte de responsabilité, etc.),mais surtout les frères et soeurs (<<syndrômedu sur-vivant de l'avortement» disent les Américains, maisavant tout sentiment d'insécurité, perte de confianceet aversion vis-à-vis de parents «susceptibles de lestuer eux aussi, puisqu'ils ont osé tuer un frère ou unesoeur»), sans oublier les grand-parents voyant au soirde leur vie, leurs petits-enfants tués par leurs pro-pres enfants.

L'Occident et l'humanité n'ont-ils donc triomphéde la tyrannie honteuse du Troisième Reich, n'en ont-ils stigmatisé les horreurs révoltantes, que pour res-taurer, cinquante ans plus tard, un racisme nouveau,mais autrement insidieux, le racisme chromosomi-que, selon les termes du Professeur Jerôme Lejeune,

- 1354 / 1 - 97 / 98

Jerôme Lejeune, die de oorzaken van trisomie 21(mongolisme) ontdekte, het noemde? De befaamdeRechten van de Mens, waar we zo prat op gaan, stem-men tot nadenken wanneer we zien dat onze samenle-vingen Irak ofChili in een opwellingvan deugdzaam-heid bestraffend met de vinger wijst, terwijl zij zelfdagelijks oogluikend toestaan dat embryo's die als«overtallig» worden bestempeld - en nochtans evenonbetwistbaar mensen zijn - in de laboratoria doorde gootsteen worden gespoeld !

Wordt ook de grote les van Nürnberg meteen meeweggegooid? Hield die les nochtans niet in dat menhet recht, en zelfs de onaantastbare plicht, heeft omwetten te overtreden indien die tegen die van de mens-heid indruisen ?

Of de wetgever het nu al dan niet over het hoofdheeft gezien, of hij het net als Kreon van Sophoclesaanvaardt of niet, een misdaad blijft objectief gezieneen misdaad. Men hoeft niet Antigone of het tribu-naal van Nürnberg te zijn om de meest elementairewetten van de mensheid te voorvoelen ! Het FrontNational is van oordeel dat die misdaad zo erg is, datze met levenslange opsluiting moet worden gestraft,en dat op het stuk van de strafrechtspleging moetworden afgeweken van de vereisten van het gemeenrecht inzake dubbele tenlastelegging (zie artikel6 vanons voorstel).

Naast het respect voor het menselijk leven en demenselijke persoon, is het voor de overleving van demenselijke soort noodzakelijk de strengste straffenop te leggen aan wie abortus pleegt, net zoals diestrengste straffen ookmoeten gelden voor wie anderevormen van kindermoord pleegt. Moge dit wetsvoor-stel ervoor zorgen dat de toekomstige generaties onzegeneratie nooit de collectieve zelfmoord zullen kun-nen verwijten van een samenleving die demografischgezien in vrije val is en paradoxaal genoeg haar zwak-ste of ongewenst geachte medemensen door abortusof euthanasie elimineert. Zulks is een uiting van au-thentiek primitivisme, de dieren uit het oerwoudwaardig, dat op hypocriete wijze van zijn scherpekantjes wordt ontdaan overeenkomstig de onderwer-pende canon van verderfelijke ideologieën. Zoverlaagtmen zich uiteindelijk tot een twijfelachtig maat-schappelijk neo-darwinisme van ontspoordebiocraten.

[ 6 ]

qui découvrit les causes de la trisomie 21 (mongo-lisme)? Les fameux Droits de l'Homme dont nous nousenorgueillissons laissent songeur, au spectacle de nossociétés pointant un index vertueux et réprobateurvers l'Irak ou le Chili, tandis qu'elles cautionnentquotidiennement l'élimination d'embryons qualifiésde «surnuméraires» -pourtant eux aussi indubitable-ment humains- dans des éviers de laboratoires!

Eliminée elle-aussi dans les éviers des laboratoi-res, la grande leçon de Nuremberg? Celle-ci n'était-elle pas pourtant que l'on a le droit, voire le devoirimprescriptible de désobéir aux lois quand elles sontcontraires à celles de l'humanité?

Que le législateur l'ait oublié ou non, qu'il l'accepteou non à l'instar du Créon de Sophocle, un crime resteun crime, objectivement, et point n'est besoin d'êtreAntigone ou le tribunal de Nuremberg pour pressen-tir les lois les plus élémentaires de l'humanité! Et uncrime à vrai dire tellement grave qu'à l'estime duFront national, il doit être sanctionné de la réclusionà perpétuité et, au plan de la procédure pénale, déro-ger aux exigences du droit commun en matière dedouble incrimination (cf. article 6 de notre proposi-tion).

Au-delà du respect de la vie et de la personne hu-maines, la conservation de notre espèce appelle, com-mande et exige que les peines les plus sévères frap-pent les auteurs d'avortements, comme ils doiventsanctionner les responsables d'autres formes d'infan-ticides. Puisse la présente proposition de loi faire ensorte que les générations futures ne se permettentjamais de reprocher à la nôtre le suicide collectif d'unesociété démographiquement en chute libre, parado-xalement occupée à éliminer par l'avortement oul'euthanasie ses représentants les plus faibles ou ju-gés indésirables, authentique primitivisme digne desanimaux de la forêt vierge, hypocritement édulcoréau nom des canons asservisseurs d'idéologies délétè-res, se réduisant en finale au néo-darwinisme socialdouteux de biocrates dévoyés.

COMMENTAAR BIJ DE ARTIKELEN

Art.2

Dit artikel heft hoofdstuk I van titel VII, boek II,hoofdstuk I, van het Strafwetboek, met name de arti-kelen 348 tot 352, zonder meer op. Aangezien abor-tus wordt gelijkgesteld met kindermoord, komen dieartikelen namelijk te vervallen.

Wat meer in het bijzonder de opheffing van artikel349 betreft, wijzen wij erop dat wij voorstellen datartikel te vervangen door een artikel 398bis - waar-over verder meer - , dat het artikel voordelig zal ver-vangen aangezien de essentie ervan wordt overgeno-men en tegelijkertijd wordt gestreefd naar eenharmonieuze structuur van het Wetboek.

Art.3

Artikel 396 van het Strafwetboek, zoals gewijzigddoor ons voorstel, bevat een logische nieuwe omschrij-ving van het begrip kindermoord. Voortaan wordt ookabortus in de strikte zin van het woord, maar even-eens «het verminderen van het aantal embryo's» of«het wegnemen van overtallige embryo's» enzovoort,als kindermoord beschouwd.

Art.4

De invoeging van het door ons voorgestelde artikel398bis, strekt ertoe de weglating van artikel 349 opte vangen. Het betreft een abortus veroorzaakt doorgeweld, weliswaar opzettelijk gepleegd, maar zonderhet oogmerk om de abortus te veroorzaken. Deze wij-ziging beoogt dus hoofdzakelijk een harmonieuzestructuur van het Strafwetboek.

Art.5

De opheffing van deze wet was vanzelfsprekendnoodzakelijk.

Art. 6 en 7

De voorafgaande titel van het Wetboek van Straf-vordering wordt in dit voorstel aangepast, zodat eenkindermoord die door een Belg of een vreemdeling inhet buitenland wordt gepleegd, in België kan wordenvervolgd, ook al is kindermoord in dat land toege-staan. Het betreft bijgevolg afwijkingen van de eiseninzake dubbele tenlastelegging.

[ 7 ] - 1354 / 1 - 97 / 98

COMMENTAIRE DES ARTICLES

Art.2

Il s'agit purement et simplement d'une abrogationdu chapitre 1er du titre VII, livre II du Code pénal,soit des articles 348 à 352, devenus caducs, dès lorsqu'on assimile l'avortement à l'infanticide.

S'agissant plus particulièrement de l'abrogation del'article 349, on attirera l'attention sur le fait que nousproposons de le remplacer par un article 398bis -dis-position dont il sera question ci-après-, qui s'y substi-tuera avantageusement en en reprenant l'essentiel,mais dans le souci d'une architecture harmonieusedu Code.

Art.3

L'article 396 du Code pénal, tel que modifié parnotre proposition, procède à une requalification toutà fait logique de l'infanticide, en y incluant désormaisles cas d'avortement à strictement parler, mais ausside «réduction embryonnaire», d'élimination «d'em-bryons surnuméraires», etc.

Art.4

L'insertion de l'article 398bis que nous proposonsvise à pallier les inconvénients de l'abrogation de l'ar-ticle 349 en cas d'avortement causé par des violencesexercées, volontairement, certes, mais sans l'inten-tion de le produire, et s'inscrit donc essentiellementdans le souci d'un toilettage harmonieux de l'archi-tecture du Code pénal.

Art.5

L'abrogation s'imposait d'évidence.

Art. 6 et 7

Le titre préliminaire du Code d'instruction crimi-nelle est ici aménagé de manière telle qu'un infanti-cide commis à l'étranger par un Belge ou un étrangerpuisse être poursuivi en Belgique même si l'infanti-cide est autorisé dans ce pays. Il s'agit donc de déro-gations aux exigences de double incrimination.

H. WAILLIEZ

- 1354 / 1 - 97 / 98

WETSVOORSTEL

Artikel1

Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld inartikel 78 van de Grondwet.

Art.2

De artikelen 348 tot 352 van het Strafwetboekworden opgeheven.

Art.3

Artikel 396 van hetzelfde Wetboek wordt vervan-gen door de volgende bepaling :

«Art. 396. Doodslag gepleegd op een kind vanaf deverwekking tot dadelijk na de geboorte, wordt kin-dermoord genoemd.

Kindermoord wordt gestraft met levenslange op-sluiting.»

Art.4

In hetzelfde Wetboek wordt een artikel 398bis in-gevoegd, luidend als volgt :

«Art. 398bis. - Wanneer de in artikel396 bedoeldekindermoord wordt veroorzaakt door geweld, opzet-telijk gepleegd, maar zonder het oogmerk om de kin-dermoord te plegen, wordt de schuldige gestraft metgevangenisstrafvan zes maanden tot drie jaar en metgeldboete van vijftig frank tot vijfhonderd frank.

Wordt het geweld gepleegd met voorbedachten radeof met kennis van de toestand van de vrouw, dan isde gevangenisstraf één tot tien jaar en de geldboeteduizend frank tot vijfduizend frank.»

Art.5

De wet van 13 augustus 1990 houdende oprichtingvan een commissie voor de evaluatie van de wet van3 april1990 betreffende de zwangerschapsafbreking,tot wijziging van de artikelen 348, 350, 351 en 352van het Strafwetboek en tot opheffing van artikel 353van hetzelfde Wetboek, wordt opgeheven.

[ 8 ]

PROPOSITION DE LOI

Article 1er

La présente loi règle une matière visée à l'article78 de la Constitution.

Art.2

Les articles 348 à 352 du Code pénal sont abrogés.

Art.3

L'article 396 du même Code est remplacé par ladisposition suivante:

«Art. 396. Est qualifié infanticide le meurtre com-mis sur un enfant depuis sa conception jusqu'à im-médiatement après sa naissance.

L'infanticide sera puni de la réclusion à perpétuité».

Art.4

Un article 398bis, rédigé comme suit, est insérédans le même Code:

«Art. 398bis. - Lorsque l'infanticide visé à l'arti-cle 396 a été causé par des violences exercées volon-tairement, mais sans intention de le produire, le cou-pable sera puni d'un emprisonnement de six mois àtrois ans et d'une amende de cinquante francs à cinqcents francs.

Si les violences ont été commises avec prémé-ditation ou avec connaissance de l'état de la femme,l'emprisonnement sera d'un an à dix ans, et l'amendede mille à cinq mille francs».

Art.5

La loi du 13 août 1990 visant à créer une commis-sion d'évaluation de la loi du 3 avril 1990 relative àl'interruption de grossesse, modifiant les articles 348,350, 351 et 352 du Code pénal et abrogeant l'article353 du même Code, est abrogée.

Art.6

In artikel 6, eerste lid, van de voorafgaande titelvan het Wetboek van Strafvordering, wordt een l°bis(nieuw) ingevoegd, luidend als volgt:

«10bis. Aan een kindermoord als bedoeld in artikel396 van het Strafwetboek;»,

Art.7

In artikel10 van dezelfde voorafgaande titel, wordteen l°bis (nieuw) ingevoegd, luidend als volgt :

«lobis. Aan kindermoord als bedoeld in artikel 396van het Strafwetboek;»

20 november 1997

[ 9 ] - 1354 / 1 - 97 / 98

Art.6

Dans l'article 6, alinéa t-, du titre préliminaire duCode d'instruction criminelle, il est inséré un l°bis(nouveau), rédigé comme suit:

« l°bis. D'un infanticide tel que visé à l'article 396du Code pénal;».

Art.7

Dans l'article 10 du même titre préliminaire, il estinséré un l°bis (nouveau), rédigé comme suit:

« l°bis. L'infanticide visé à l'article 396 du Codepénal;».

20 novembre 1997

H. WAILLIEZ