Witte de With presenteert twee films van Manon de Boer (geb. 1966, woont en werkt in Brussel): Sylvia Kristel – Paris (2003) en Presto, Perfect Sound (2006) in de “institutionele zone” van Liam Gillick’s architectonische metastructuur.

De tentoonstelling in Witte de With overlapt met De Boers solotentoon-stelling in de Frankfurter Kunstverein, een samenwerking bedoeld om extra aandacht te vestigen op deze belangrijke kunstenaar. Witte de With en de Frankfurter Kunstverein coproduceren de eerste substantiële monografie over De Boer, die verschijnt in het voorjaar van 2008.

In haar werk analyseert De Boer de mogelijkheden van film in de beeldende kunst. Haar werk is gepresenteerd op de 52ste Biënnale van Venetië in 2007 en zal in 2008 getoond worden tijdens de Biënnale van Berlijn. In 2006 won zij de Prix Marseille Espérance van het Festival International du Documentaire in Marseille en de prijs voor beste experimentele film tijdens het Curtas Vila do Condo Film Festival in Portugal. Vanwege de nadruk op film in De Boers werk zal de tentoon-stelling in Witte de With gelijktijdig plaatsvinden met het International Film Festival Rotterdam (24 jan – 3 feb, 2008).

De Boer stelt in haar werk de conventies van het documentaire genre ter discussie. Zij voelt zich aangetrokken tot individuen met een opmerke-lijke persoonlijke geschiedenis (vaak acteurs, musici en intellectuelen). De intieme portretten stellen hun eigen waarheidsgetrouwheid ter discussie en demonstreren de onmogelijkheid van het navertellen van iemands leven door middel van een samenhangende biografie. Door gedurende een langere periode met dezelfde personen samen te werken onderzoekt De Boer de discrepanties tussen de beleving van tijd en de manier waarop tijd wordt vastgelegd.

Sylvia Kristel – Paris is opgebouwd rond twee interviews, die met een interval van twee jaar plaatsvonden tussen de kunstenaar en de actrice, eens de ster uit ‘Emmanuelle’. Tegen de achtergrond van een heden-daags Parijs, contrastrijk gefilmd op super-8, vertelt Kristel over sleutel-momenten in haar leven, die voornamelijk haar vele liefdesaffaires en hun relatie tot de stad Parijs betreffen. De twee interviews verschillen aanzienlijk, waardoor inconsistenties in Kristels verhaal zichtbaar worden. De beladen stiltes maken duidelijk dat veel ongezegd blijft.

De soundtrack komt van George van Dam, een componist met wie De Boer al eerder samenwerkte. In Presto, Perfect Sound, waarin Van Dam te zien is terwijl hij viool speelt, wordt hij zelf het onderwerp. Presto is het vierde deel uit Béla Bartoks Sonate voor soloviool Sz 117 (1944), ge-kozen door De Boer vanwege zijn lengte, tempo en plot-achtige opbouw. De verschillende opnames zijn zo gemonteerd dat een perfect geluid ontstaat. De kwaliteit en continuïteit van het geluid hebben prioriteit boven het beeld, waardoor de montages wel te zien zijn, maar niet te horen. Of het nu om persoonlijke vertellingen of muzikale composities gaat, in De Boers werk zijn vooral de herhalingen het meest zeggend.

PRESS RELEASE – Rotterdam, december 2007

Donderdag 24 January 200818:00 uur Opening19:00 uur Manon de Boer in gesprek met Elena Crippa

MANON DE BOERTENTOONSTELLING25 JANUARI – 24 FEBRUARI 2008

Curatoren: Nicolaus Schafhausen, Zoë GrayOndersteund door: Het International Film Festival Rotterdam, Mondriaanstichting, Amsterdam

Tentoonstellingspartner: Frankfurter Kunstverein, The Time That is Left, 8 februari tot 27 april, 2008. Curator: Chus Martinez

Noot voor de persVoor meer informatie kunt u contact opnemen met Nathalie Hartjes, via press@wdw.nl