12

Oude Luister in eenNieuwe WereldDe huidige Japanse tentoonstelling Manga in het We-reldmuseum in Rotterdam waar Stanley Bremer de scepter zwaait, geeft mooi de symboliek van zijn mu-seumproject weer en laat zich als een jongensboek le-zen. Waar bij Manga de helden zijn gebaseerd op de eeuwenoude wachters die de boeddhistische filosofie bewaken, is Stanley een vergelijkbare voorvechter om kunst, ruimtes en mensen bij elkaar te brengen en het hart van het Wereldmuseum weer zoals vroeger te la-ten kloppen.

Verhaal VertellenStanley is in 2001 door de toenmalige gemeentewethouder van Cultuur & Financiën gevraagd om directeur te worden van het volkenkundig museum. Het museum in het voorma-lige gebouw van de Koninklijke Yachtclub aan de Maas was zo goed als failliet en Stanley had met zijn werk voor het Ma-ritiem Museum op Curaçao bekendheid binnen de museum-wereld verworven. Hij heeft dit museum zonder subsidie met succes weer opnieuw gelanceerd. De van oorsprong grafisch ontwerper, afgestudeerd aan de kunstacademie in Arnhem, heeft zich altijd tot ruimtelijke vormgeving en kunst aange-

trokken gevoeld. Hij runde samen met zijn vrouw Melanie Bremer, een museaal projectbureau en bedacht vanuit con-ceptueel denken hoe bedrijven en musea kunst in relatie tot de ruimte als boodschap kunnen gebruiken om een verhaal mee te vertellen. Dus niet alleen een schilderij aan een muur hangen en dan maar afwachten wie het komt zien, nee, vertel een verhaal waarin kunst, ruimtes en alle zintuigen worden betrokken en waarin een bezoeker vooral wordt uitgedaagd om na te denken over wat hij of zij ziet.

OutsiderMakkelijk was het niet want Stanley Bremer was een outsider in de gevestigde orde, en je eigen broek op willen houden werd met argwaan bekeken. Wanneer je de wereld van musea binnenstapt, ontmoet je niet alleen vrije geesten maar kom je ook dogmatische, bestuurlijke opvattingen tegen. Geld met een kunstcollectie willen verdienen, ‘is commercieel’ en daar-mee verkocht Stanley zijn ‘ziel aan de duivel’ was de teneur van menig overigens veelal noodlijdend collega museumdi-recteur. Over geld spreek je niet. Bremer zag en ziet dat echter anders en vroeg bij zijn aantreden carte blanche van de ge-meente welke hij ook kreeg. Hij veranderde hierdoor van een

Boulevaarder in Beeld: Stanley

PDF Eraser – Free Version

PDF Eraser – Free Version

PDF Eraser – Free Version

13

zelfstandig ondernemer in een ambtenaar Hij kwam als di-recteur in dienst bij de Gemeente Rotterdam, en dat was wel even slikken voor een onafhankelijke geest. Echter, nu zoveel jaren later spreekt hij nog met bezieling over ‘zijn’ museum en wat hij met zijn team daar heeft bereikt; hij heeft zijn onder-nemersgeest in het museum weten over te brengen.

Handel en KunstZijn eerste stap was om het gebouw weer in oude glorie te herstellen en terug te brengen naar wat het was: de Koninklij-ke Yachtclub Rotterdam waar prins Hendrik, broer van Willem III, samen met de rijke koopmansfamilies en reders zoals Van Hoboken, Van Rijckevorsel en Van Vollenhoven uit Rotterdam bijeenkwamen. Toen al kreeg het, naast de sporttribune voor roeiwedstrijden op de Maas en een herensociëteit, een mu-seumfunctie en brachten de heren van hun verre handelsrei-zen prachtige stukken mee terug die de basis van de huidi-ge collectie hebben gevormd. Ook in die periode werden de zalen verhuurd voor feesten en was handel en kunst nauw met elkaar verbonden. Deze verzamelaarsfunctie van het We-reldmuseum wil Stanley dan ook weer in het huidige concept terug laten komen. Wissel collecties met elkaar uit, ga voor de hoogste kwaliteit en kijk ook wat privéverzamelaars aan bijzondere collecties kunnen aanbieden. Kunst behoort te rei-zen, ook van eigenaar naar eigenaar, en met de opbrengsten kun je weer andere, bijzondere kunst aankopen.

KunstarrangementenNadat het museum was gerestaureerd stond het diep in de rode cijfers en de gemeente had weinig financiële middelen beschikbaar. Dit was een moeilijke periode ‘want veel men-sen moeten ontslaan is pijnlijk’, aldus Bremer. Tegelijkertijd was het ook een veelbelovende, creatieve periode; alles lag open. Hoe krijg je het voor elkaar om zonder geld, toch het museum tot bloei te laten komen? Zijn eerste actie, tot grote verbijstering van de museumwereld, was om met Kras Reizen kunstarrangementen aan te bieden. Dit werd een succes en met de opbrengsten konden ze het museum verder uitbrei-den en de collecties nog beter tentoonstellen. “Het museum beschikt over een prachtige kerncollectie maar daarnaast zul je altijd weer nieuwe kunstthema’s moeten bedenken om be-zoekers terug te laten komen. Kwaliteit staat daarbij voorop, daarmee moet je niet marchanderen. De collectie, de manier waarop deze wordt tentoongesteld: geef kunst de ruimte. Het restaurant, de prachtige balzaal, de trap die in oude luister is hersteld, een boetiek waar je naast de ansichtkaart ook kunst kan kopen, een gerestaureerde klok die tot op de minuut ge-lijk loopt en mijn laatste project; een Zen Tuin aan de Maas.”Vermakelijk is zijn verhaal hoe dat met de gemeente verloopt; ‘een horecaterras met vlonders mag niet’; ‘dit is ook geen ho-recaterras, het is een Zen Tuin voor contemplatie’; ‘oh, okay’.

Vernieuwende AanpakNog steeds zijn het uitdagende tijden en heeft Bremer een haat/liefde verhouding met de Gemeente Rotterdam. De ge-meente heeft het afgelopen jaar het Wereldmuseum naar ver-houding met de omliggende Rotterdamse musea onevenredi-ge extra hoge bezuinigingen opgelegd waardoor het museum weer financieel onder druk staat. Terwijl het Wereldmuseum maandelijks 10.000 bezoekers ontvangt waarbij 70% van bui-ten Rotterdam afkomstig is. Bremer is van mening dat het museumcircuit en de gemeente zijn vernieuwende manier van aanpak nog steeds niet erkent en waardeert. Echter, dit wak-kert ook zichtbaar zijn gedrevenheid aan. De tuin is zelfs al in

gang gezet zonder dat het museum over het budget beschik-te “zo werk ik. Ik bedenk altijd eerst een plan, het concept, en dan ga ik daar de middelen bij zoeken wat soms wel tot stress leidt bij mijn financiële man. Terwijl de realisatie van de tuin nog in volle gang was, zijn twee bijzondere schilderij-en van een Indonesische kunstenares die bij ons niet tot hun recht kwamen via Christie’s geveild en dit leverde onverwacht een buitengewoon hoge opbrengst op. Ik belde meteen mijn financiële man en zei: je hebt je miljoen! Dit heeft hij blijk-baar eerst even gecheckt bij Christie’s, heb ik later gehoord.” Stanley kan daar wel om lachen. Een goede samenwerking met zijn team is voor hem dan ook cruciaal om succesvol te zijn. Aan het eind van het gesprek droomt hij ervan dat hun kantoorgedeelte tot een Museumhotel wordt omgebouwd tot een prachtig hotel aan de Maas met kunst op de kamers. Dat heeft hij de ambtenaar overigens nog niet verteld (bij deze dan).

IntuïtiefOp de vraag of hij wel eens twijfelt, geeft hij aan van wel. Zeker omdat hij nog steeds weerstand ervaart bij collega’s en gemeente, zelfs nu het museum goed loopt en zeer hoge bezoekersaantallen trekt. “Alles wat we met commerciële ac-tiviteiten verdienen, gaat direct weer terug naar het museum. Daarbij werk ik vaak intuïtief en blijf ik dicht bij mezelf. Zo ook bij het ontwerpen van het logo. Dat kun je bijna niet uitbe-steden. Het externe bureau kwam met allemaal landkaarten maar dat is maar één laag van het Wereldmuseum. De bedoe-ling van een goed museum is om als bezoeker, maar ook als bestuurder, steeds meer lagen aan te brengen in het ontdek-ken van de kunst. Deze gelaagdheid, deze zoektocht, vond ik terug in een eeuwenoud, grafisch symbool: het labyrint”.

Wereldmuseum: www.wereldmuseum.nl

Stanley Bremer (1952)Zijn eigen reis begon in Ede waar zijn ouders overigens helemaal niets met kunst hadden. En al is hij geen geboren en getogen Rot-terdammer, hij stroopt zijn mouwen wel op. Na Curaçao is hij met zijn vrouw Melanie (kinderen zijn het huis uit) in het woonhuis van de toenmalige wethouder Bolsius aan de Mathenesserlaan 242A terecht gekomen en daar woont hij nog steeds met veel plezier. De mooie laan met bomen doet hem aan Parijs denken. In Parijs bevindt zich ook het museum waar hij graag komt; de afdeling Grafische kunst van het Louvre. Het heeft een aparte ingang en het is daar heerlijk rustig. Minder prettig was de overlast van de drugsparkeerders op de laan, maar door de komst van het betaald parkeren destijds werd het weer een stuk rustiger. Verder eet hij graag bij Spaghettata, is hij dol op zijn kleinkinderen en voor Stan-ley is de Maas zelf de mooiste plek van Rotterdam!

PDF Eraser – Free Version

PDF Eraser – Free Version

PDF Eraser – Free Version