1  

Con Amore Helen met hoofd en hart            

Liefdesbrief  20  november  2011  

 

✪  De  boodschap  van  pijn  

 Dierbare  vriend/vriendin,    Pijn  kennen  we  allemaal.  Pijn  door  je  hoofd  te  stoten,  door  vallen  of  bevallen,  door  een  splinter,  een  ontsteking  of  door  kramp.  Fysieke  pijn  of  emotionele  pijn,  niemand  wil  pijn.  En  toch,  zonder  pijn  zou  het  niet  goed  met  je  gaan!  Pijn  is  een  bewustzijnswekker  van  de  bovenste  orde.  Zonder  pijn  zou  je  je  lelijk  kunnen  verbranden,  tot  de  geur  van  geroosterd  vlees  je  zou  waarschuwen  dat  er  iets  niet  klopt.      De  functie  van  pijn  Pijn  heeft  een  belangrijke  functie:  het  waarschuwt  je  dat  er  iets  mis  is.  Pijn  is  een  boodschapper,  een  soort  van  plaatsvervangend  bewustzijn,  omdat  je  zelf  blijkbaar  even  aan  het  slaapwandelen  was.  Bij  verbranden  ligt  dat  duidelijk  voor  de  hand,  maar  bij  een  ander  soort  pijn  ben  je  misschien  niet  gewend  om  zo  te  kijken.    Neem  nou  migraine.  Veel  mensen  (vooral  vrouwen!)  hebben  er  last  van.  Het  hoofd  bonkt  van  jewelste,  je  voelt  je  zo  ziek  dat  je  niet  meer  op  je  benen  kunt  staan.  Je  hebt  last  van  je  hoofd.  Zo  denk  je  meestal,  zo  interpreteer  je  hoofdpijn  en  zo  handel  je:  je  neemt  een  krachtige  pijnstiller,  desnoods  een  injectie,  en  dan  wachten  tot  het  over  gaat.    Maar  wat,  als  jij  geen  last  hebt  van  je  hoofd,  maar  jouw  hoofd  last  heeft  van  jou!  Je  hoofd  geeft  een  boodschap  af.  Als  je  die  niet  wilt  begrijpen  en  alleen  maar  onderdrukt,  dan  komt  die  ongetwijfeld  weer  terug,  meestal  frequenter  en  heviger  dan  daarvoor.  Net  zolang  tot  je  de  boodschap  hebt  begrepen.  De  afzender  van  de  boodschap  is  geduldig  en  heel  vindingrijk.  Die  afzender  ben  jezelf  natuurlijk,  het  oneindig  wijze  en  liefdevolle  deel  van  jou,  dat  jou  wil  helpen  om  te  worden  wie  je  ten  diepste  bent.    Je  kunt  dus  maar  beter  op  zoek  gaan  naar  de  kern  van  de  boodschap:  wat  is  er  eigenlijk  met  me  aan  de  hand,  waardoor  ben  ik  uit  balans?  Wat  wordt  er  op  een  dieper  niveau  van  me  gevraagd?  Hoe  ga  ik  hiermee  om?  Sommige  mensen  denken  dat  iemand  die  hierover  diep  nagedacht  heeft,  ervaringsdes-­‐kundige  is  en  er  wijze  dingen  over  weet  te  zeggen  (en  ook  nog  eens  dokter  is),  gevrijwaard  

  2  

blijft  van  dit  soort  ellende.  Gelukkig  niet  !  Het  leven  geeft  altijd  mogelijkheden  om  verder  te  groeien.          Mijn  eigen  pijnverhaal  Zes  weken  geleden  kreeg  ik  hevige  pijn  in  mijn  nek  en  schouder,  die  uitstraalde  naar  mijn  linker  arm.  De  pijn  was  echt  ondraaglijk,  alsof  iemand  met  een  boormachine  in  mijn  nek  aan  het  boren  was,  zonder  verdoving.  Mijn  arm  functioneerde  niet  meer  naar  behoren,  ik  had  krachtsverlies  en  een  doof  gevoel  en  liet  zomaar  een  nieuw  potje  jam  uit  mijn  hand  vallen  (bosvruchten,  erg  lekker).  Ik  was  opeens  vreselijk  onhandig,  niks  voor  mij.  Zitten,  liggen,  me  wassen,  iets  tillen  of  tennissen  ging  moeizaam  of  was  gewoon  onmogelijk.  Ik  was  gehandicapt.  Had  ik  iets  bijzonders  gedaan?  Nee.  Ik  doe  toch  nooit  iets  bijzonders!  Dus  hield  ik  mezelf  voor  dat  het  wel  weer  over  zou  gaan  en  nam  wat  pijnstillers,  die  geen  enkel  resultaat  hadden.  Ik  voegde  nog  wat  ander  snoepgoed  toe,  maar  ook  dat  hielp  onvoldoende.  Ik  belandde  in  klasse  3  van  pijnstilling,  een  stadium  net  onder  morfine.  Nu  was  het  weliswaar  draaglijk,  maar  ik  kreeg  ook  last  van  bijwerkingen,  een  beetje  tollend  hoofd,  gevoelige  buik,  je  kent  dat  wel.      

Werk  in  uitvoering   Ja,  toen  moest  ik  wel  aan  de  bak,  want  het  werd  duidelijk  dat  dit  niet  zomaar  iets  was.  De  MRI  wees  uit  dat  ik  een  flinke  nekhernia  had:  twee  wervels  persten  de  tussenwervelschijf  plat,  zodat  die  tegen  een  grote  zenuwwortel  aan  drukte.  Mooi,  het  etiket  zat  erop,  dat  scheelde  meteen  (grapje).  Om  een  lichamelijke  boodschap  ten  diepste  te  begrijpen  is  er  meer  nodig.  Het  rationele  verstand  kan  er  niet  helemaal  bij.  Daarvoor  moet  je  ‘naar  binnen’  met  je  aandacht,  een  helende  reis  maken  naar  (de  oorsprong  van)  het  probleem.  Ik  zag  met  mijn  innerlijke  oog  de  wervelkolom,  die  krachtige  zuil  die  ons  in  staat  stelt  rechtop  te  staan  en  ons  te  manifesteren  in  deze  wereld.  Maar  dan  wel  een  flexibele  zuil,  met  zachte  verbindingsstukken  tussen  de  wervels,  zodat  we  kunnen  buigen  als  het  nodig  is.  Hard  en  zacht  dus  in  balans.  Maar  bij  mij  kwam  de  zachte  kant  letterlijk  in  de  knel,  blijkbaar  had  ik  die  verwaarloosd.  Plots  zag  ik  mezelf:  een  man  die  heel  erg  zijn  best  deed  of  moest  doen.  Daar  hing  waardering  en  erkenning  van  af,  zijn  inkomen  en  zijn  hele  bestaan.  Althans,  dat  geloofde  ik  en  dus  leefde  ik  op  deze  manier.      Ik  herkende  ineens  het  thema  dat  al  mijn  hele  leven  een  rol  speelt  en  op  verschillende  manieren  steeds  weer  opduikt.  Het  is  blijkbaar  mijn  levensthema:  ont-­‐moeten.    Niets  moeten  dus,  niet  persen  of  forceren,  maar  in  vertrouwen  ontspannen  en  het  leven  ontmoeten.  Eigenlijk  heel  simpel.  Blijkbaar  was  ik  dat  vergeten  en  was  ik  toe  aan  een  wake-­‐upcall.  En  omdat  ik  mogelijk  wat  eigenwijs  ben  aangelegd  (volgens  Rinske,  en  die  kan  het  weten)  moest  die  boodschap  wel  in  ‘blokletters’  worden  overgebracht  om  hem  op  te  pikken.    De  scheidslijn  tussen  enthousiasme  en  gedrevenheid  is  bij  mij  soms  heel  dun.  Enthousiasme  is  een  prachtige  uiting  van  bloeiende  vitaliteit,  maar  bij  gedrevenheid  neemt  de  mind  het  stuur  in  handen  en  gaat  de  zweep  erover:  er  moeten  doelstellingen  gehaald  worden,  ik  moet  goed  zijn  in  wat  ik  doe  (of  nog  liever:  de  beste),  ik  moet  zorgen  voor  mijn  gezin.  Het  moeten  

  3  

houdt  maar  niet  op.  Dat  kan  toch  niet  de  bedoeling  van  het  leven  zijn?  Ik  heb  17  jaar  geleden  al  eens  een  hernia  gehad.  Ik  ben  er  aan  geopereerd,  kreeg  een  postoperatieve  infectie  met  een  dreigende  dwarslaesie  en  moest  daarvoor  drie  maanden  in  het  ziekenhuis  liggen.  Daarna  maandenlang  een  gipscorset  van  dijbeen  tot  taille.  Moest  ik  weer  op  herhaling?  Nu  zou  ik  het  anders  gaan  doen,  besloot  ik.    Het  oude  opruimen,  het  nieuwe  opbouwen  Het  inzicht,  verkregen  door  de  helende  reis,  werkte  wonderwel,  in  combinatie  met  Bowentherapie  (een  vorm  van  fysiotherapie).  Vrijwel  meteen  kon  ik  de  medicatie  verminderen  en  afbouwen.  De  pijn  is  nog  niet  helemaal  weg,  maar  wel  draaglijk.  Ik  ben  niet  vrij  van  pijn,  maar  dat  hoeft  ook  niet:  ik  leef  nu  tamelijk  ontspannen  in  pijn.  De  pijn  is  blijkbaar  nog  steeds  nodig.  Die  maakt  me  bewust  dat  er  iedere  dag  werk  aan  de  winkel  is  om  het  oude  aangeleerde  patroon  te  doorbreken.  Een  helende  reis  is  weliswaar  een  krachtige  impuls  om  het  verleden  op  te  schonen,  maar  is  méér  voor  nodig  om  een  nieuwe  leefwijze  voor  de  toekomst  te  creëren.  Dat  inzicht  hebben  wij  wel  verworven  door  duizenden  (!)  helende  reizen  te  geven.      Geheime  wil    

Zijn  we  allemaal  in  ontwikkeling,  op  reis  naar  een  hogere  bestemming?  Of  zijn  we  slechts  veertjes  die  zweven  op  een  kosmische  bries  tot  we  gevangen  worden  door  prikkeldraad  van  het  leven?  Of  beide?  Wat  geloof  jij?    Als  je  gelooft  dat  je  op  reis  bent,  dan  mag  je  toch  ten  minste  een  vermoeden  hebben  van  je  bestemming.  Mijn  intuïtie  zegt  dat  die  het  alledaagse  overstijgt.  Wij  zijn  tot  méér  bestemd  en  tot  veel  meer  in  staat.    Die  bestemming  heeft  met  onze  Geheime  Wil  te  maken.  Maar  hoe  ontdek  je  iets  wat  geheim  is?  Geheim  is  relatief,  het  is  geheim  voor  de  ratio,  voor  de  wetenschap,  maar  niet  voor  je  hart.  Diep  in  onszelf  leven  de  impulsen  die  ons  op  reis  sturen.  Wanneer  we  ons  daarvan  bewust  worden,  kunnen  we  met  liefdevolle  discipline  een  nieuw  patroon  creëren  conform  onze  geheime  wil,  die  ons  in  balans  brengt  ,  vrij  en  liefdevol  zoals  we  bedoeld  zijn.  Dan  komt  het  erop  aan  om  onszelf  elke  dag  even  in  contact  met  ons  hart  te  brengen  en  een  wilsbesluit  te  nemen  hoe  we  de  dingen  gaan  aanpakken  die  op  onze  weg  komen.  Dit  is  hartstikke  

  4  

moeilijk,  want  alle  impulsen  hebben  de  neiging  om  snel  uit  te  doven.  Daarom  ben  ik  zo  blij  met  mijn  pijn  (echt  waar!).  Die  herinnert  mij  eraan  dat  ik  niet  moet  inslapen  en  in  het  oude  patroon  verval.  Hup,  aan  de  bak  Albert  Jansen!  O  jee,  nu  gebruik  ik  weer  dat  zweepje.  Zo  sneaky  is  dat  dus,  zelfs  in  mijn  taalgebruik  heeft  het  zich  verstopt.      Gelukkig  hebben  Rinske  en  ik  een  succesvol  en  vrolijk  trainingsprogramma  ontwikkeld  om  onszelf  en  anderen  in  dit  bewustzijnsproces  te  ondersteunen:  The  Creation-­‐workshops  (klik  hierop  voor  meer  info).  Het  oefenmateriaal  van  The  Creation  blijkt  erg  waardevol  in  elke  overgangsfase  of  crisissituatie,  zoals  nu  in  mijn  geval  met  de  nekhernia.  Het  is  precies  zoals  een  deelneemster  aan  onze  workshops  het  bondig  verwoordde:  ‘Ik  heb  geen  smoesjes  meer  om  mijn  hart  niet  te  volgen!’    Ook  therapeuten  en  coaches  hebben  veel  aan  dit  programma,  omdat  zij  hiermee  tools  in  handen  krijgen  die  zeer  goed  toepasbaar  zijn  en  een  verrijking  vormen  voor  hun  werk.    Voel  je  ook  de  behoefte  om  je  geheime  wil  te  ontdekken  en  dagelijkse  impulsen  te  krijgen  om  jezelf  te  ontwikkelen,  geef  je  dan  op  voor  onze  workshops.  Je  zult  er  veel  plezier  aan  beleven.    

✪  Niet  balen,  maar  stralen!              Het  antiklaagbandje  nu  ook  in  kindermaatje.    Het  gaat  goed  met  onze  polsbandjesactie  NIET  BALEN,  MAAR  STRALEN!  Op  het  moment  van  schrijven  staat  de  teller  op  2600  verkochte  bandjes.  Dat  betekent  dat  er  al  heel  veel  mensen  meedoen,  die  zichzelf  trainen  om  onbewust  moppergedrag  om  te  buigen  tot  (blije)  acceptatie  van  wat  er  speelt.  Tegelijkertijd  hebben  we  hiermee  €2600  opgehaald  voor  Green  School  Haïti.    We  krijgen  heel  leuke  reacties  van  gezinnen  en  stellen  die  ermee  bezig  zijn.  Bedrijven  en  scholen  doen  nu  ook  (zij  het  nog  wat  schoorvoetend)  mee.  Ook  de  mensen  in  Haïti  reageren  zeer  enthousiast.  Het  feit  dat  wij,  onbekenden  heel  ver  bij  hen  vandaan,  zich  voor  hen  inzetten,  geeft  hun  weer  hoop.  En  dat  was  iets  dat  hen  ontbrak,  zo  berichtte  ons  Sandra  Rénelique,  de  initiatiefneemster  van  Green  School  Haïti.  Nu  bruist  het  weer  van  activiteiten,  ze  nemen  zelf  het  initiatief  om  met  recyclingmaterialen  hun  eigen  schoolgebouw  neer  te  zetten.  Er  is  nog  veel  nodig,  zoals  leermiddelen,  schoon  water,  salaris  voor  de  leerkrachten.  We  gaan  dus  gewoon  door,  want  dit  is  slechts  het  begin.  Heb  je  nog  geen  polsbandje,  bestel  dan  via  de  website  (klik  op  website).    Vanaf  eind  november  hebben  we  nu  ook  een  kindermaatje.  Kinderen  in  het  basisonderwijs  (en  ouders  met  slanke  polsjes)  kunnen  dus  ook  meedoen.  Iets  voor  kindercoaches  of  leerkrachten,  voor  sport-­‐  en  andere  clubjes  waar  kinderen  iets  met  elkaar  doen.  Leuk  cadeautje  wellicht  voor  Sinterklaas  of  voor  in  een  kerstpakket?    Heb  je  al  een  elevatorpitch  klaar,  voor  als  iemand  je  plots  vraagt  wat  dat  nou  voor  een  bandje  is?  Hier  heb  je  de  mijne:    ‘Dit  is  een  antiklaagbandje  oftewel  een  geluksbandje.  Het  maakt  je  bewust  wanneer  je  moppert  en  klaagt.  Iedereen  klaagt  onbewust  heel  vaak,  weet  je.  Maar  door  het  bandje  te  wisselen  van  pols,  kun  je  dit  patroon  doorbreken  en  voel  je  je  prettiger.  Heel  simpel,  heel  effectief  en  gewoon  erg  leuk  om  met  elkaar  te  doen.  Iets  voor  jou?’  Ik  hoop  dat  je  meehelpt  om  deze  blijde  straalboodschap  te  helpen  verspreiden.    

  5  

Het  Con  Amore-­‐team  Rinske  Zielstra  heeft  vroeger  als  verpleegkun-­‐dige  in  het  ziekenhuis  gewerkt,  daarna  in  de  huisartsenpraktijk  van  Albert.  Nu  is  ze  Journeytherapeute  en  Creationcoach  met  opleiding  psychodrama.  Ze  is  ook  moeder  van  vier  kinderen  en  sinds  1971  levensmaatje  van    Albert  Jansen.  Hij  was  20  jaar  antroposofisch  huisarts  in  Bergen  NH,  nu  antroposofisch  arts,    Journeytherapeut,  Creationcoach  en  docent    medische  basiskennis.  Altijd  in  voor  iets  nieuws,  zolang  het  de  liefde  en  de  waarheid  dient.  Albert  is  vader  van  dezelfde  vier  kinderen   .    

 Mocht  je  mensen  kennen  zoals  jij,  die  geïnteresseerd  zijn  in  dagelijkse  spiritualiteit,  (of  die  gewoon  wel  eens  een  liefdesbrief  willen  krijgen),  stuur  dan  deze  brief  gerust  door.  Heb  je  deze  brief  via  via  gekregen  en  wil  je  ook  een  abonnement,  stuur  een  mailtje  met  je  gegevens  en  ‘aanmelden  Liefdesbrief’  naar  crejazie@gmail.com.    Om  af  te  melden,  stuur  een  mailtje  met  ‘afmelden  Liefdesbrief’  naar  crejazie@gmail.com.      Veel  liefs,    Rinske  en  Albert