Kimon Congo: de straatkinderen zijn weer in beeld!

Aruba, eiland van zon en... schaduw.

Op zondagochtend naar het 'teater'...

Colofon Adressen veldwerkersDoel van de stichting Hulpver lening en Evangelie ver- kondiging wereldwijd aan kinde-ren in nood.

Secretariaat W.A.J. JansenWatertuin 2763772 VE Barneveldtel.0342-442190E-mail: wajjansen@kimon.nl

Grondslag van de stichtingDe Heilige Schrift vormt het uit-gangspunt en is de in spi ra tie bronvoor het werk van de Stichting.Hierbij zijn de Reformatorischebelijdenisgeschriften voor ons een leid raad tot het verstaan vanGods Woord.

BestuursledenJ.K.W. Stout, voorzitterA. Steehouwer RA, penningmeesterW.A.J. Jansen, secretarismevr. G. van Schaik-Boevemevr. D. van den Belt

DirecteurC. MoermanMenkemaborg 558226 TB Lelystadtel. 0320-411271E-mail cmoerman@kimon.nl

Eindredactie: C. MoermanE-mail: cmoerman@kimon.nl

Werkvakanties en stagesG.H. Fikse, Soest, Tel. 035 - 6981918 E-mail: werkvakantie@kimon.nl

Financiële adoptieFam. J.W. Lemstra, Tel. 033 - 2462065 of sponsoreenkind@kimon.nl

Zangavonden e.d.drs. A.G. Laseur, ZwolleTel. 038 - 4600650.

PresentatiesSeleke Steehouwer Tel. 078-6822151C. Moerman, Tel. 0320-411271of cmoerman@kimon.nl

LezersadministratieTheodora Otterspeer-Vastenburg,Prins Hendrikstraat 83341 XS Hendrik Ido Ambachttel: 06 33 80 46 85E-mail: lezers@kimon.nl

WebmasterJohan Meijer, Veenendaal

Comité van aanbevelingDs. D.J. Budding, Waarder; Ds. A.A. Egas, Middelharnis; Ds. K. Hoefnagel, Katwijk; Ds. G.C.de Jong, Moor drecht; Mr. J.J.Jacobse, advocaat, Middelburg; Ds.G.D. Kamphuis, Amersfoort; Ds. R.Kattenberg, Lelystad; mr. C. G. vander Staaij, tweedekamerlid voor deSGP; Dr. A.A. Teeuw, Ridderkerk; Mw. J.J. Vreugdenhil-Fieret, Vlis singen

LegatenIndien u ons een legaat wilt nala-ten, kunt u hierover contactopnemen met het bestuur.

2

Léonie Dieleman (2 februari 1969)p/a Hunniusstraat 34333 LV Middelburg

Post voor Léonie wordt doorgestuurd, dus verzenden in extra envelop met extralosse postzegels (€ 0,44 tot 20 gr, etc.)

Marianne van Helden (25 oktober 1975)Gerda Klaver (27 november 1972)Dineke Stam (5 december 1982)Hans Frinsel (7 maart 1952)Carla Frinsel (19 mei 1957)

Apartado 908, BissauRGB Guiné-BissauAfrica Ocidental

Jantina Mastenbroek (5 juni 1985)Sat: Ostrovul Corbului Cod: 227248Com: HinovaJud: MehedintiROMANIA

Lies Mukuna-Adelaar (6 juni 1984)Elie Pierre Kanda Mukuna B.P. 72CyanguguRWANDA

familie BornPostNet Suite 80Private Bag X4Gordon's Bay 7151South AfricaErwin Born (13 oktober 1970) Ida Born-Meijer (12 september 1969)Japke (15 juli 1995)Marianne (5 februari 1999)Gerrit (13 april 2004)

Jeannette van Oostrum (12 oktober 1976)Anneke van Asselt (5 februari 1975)

Anneke van Asselt,PO Box 560171,Petauke, Eastern Province,Zambia

Kandidaat-veldwerkersGonnie Maasse (26 mei 1980)W. Beckmanstraat 1042806 MB Gouda

Frits van Dijk (3 december 1980)Jantine van Dijk (24 november 1983)Van Tolstraat 4b2411 BR Bodegraven

Bij dit decembernummerontvangt u een gratisdriehoekskalender! Vouwdeze langs de rillijnen, enmaak hem vast met dekleefstrip. Met dezepraktische kalender vooruw bureau bedankenwe u voor uw betrok-kenheid. Bovendienbrengen we zo onswerk onder uw dage-lijkse aandacht. Wijhopen dat u dit pre-

sentje waardeert!!

Postbank rek.nr.: 6849217 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik-Ido-Ambacht

Ik open mijn mailbox en lees de noodkreet ‘Toestand kritiek!’ Ditmaal betreft het Oost-Congo. Een regio, waar Kimon sindskort vertegenwoordigd is door de overname van een nieuwproject. Honderdduizenden mensen worden voortdurendopgejaagd in het oosten van Congo. Steeds maar op devlucht voor de gruwelijke oorlog. De mensen zijn doodsbang.Velen zijn chronisch ziek of gewond. Anderen zijnmishandeld en verkracht. Ronselen van kindsoldaten is aande orde van de dag. In de krant lees ik dat het aantalvolwassen in Zuid-Afrika dat overlijdt aan aids ten opzichtevan 1996 (destijds circa 10%) inmiddels minimaalverdrievoudigd is. Het aantal aidswezen neemt schrikbarendtoe. De helft van de met het HIV-virus besmette baby’s sterftbinnen twee jaar omdat zij niet de juiste behandelingkrijgen. Deze ontwikkelingen wekken ons op om waakzaam te zijn,maar ook om werkzaam ‘de hand aan de ploeg te slaan’. Datlaatste hebben we gedurende het afgelopen jaar wereldwijdmogen doen. Op steeds meer terreinen waren veldwerkersnamens de stichting werkzaam. Veldwerkers, die allecarrièreperspectieven en mogelijkheden in onzewelvaartsmaatschappij achter zich lieten om zich gedurendeeen langere periode in te zetten voor het werk onderkinderen in nood. Dit aspect mag zeker wel eens benadruktworden. Wij danken allen, hetzij lezer, donateur, sponsor,thuisfrontcommissie of vrijwilliger voor jullie bijdrage hetafgelopen jaar. Mede daardoor kon onze missie gestaltekrijgen: evangelisatie en hulpverlening aan kinderen in noodwereldwijd. Er mocht uitbreiding plaatsvinden. We denken

daarbij aan de uitzending van Dineke Stam en Hans en CarlaFrinsel naar Guinee Bissau, maar ook aan ons nieuweaandachtsgebied Roemenië, met Jantina Mastenbroek alsveldwerker. Vorige maand mochten we Lies Mukuna-adelaarin onze gelederen opnemen, door de overdracht aan Kimonvan haar project onder straatkinderen in Congo. Het zeerbetrokken bestuur van de (voormalige) stichting Imado zalzich als thuisfrontcommissie blijven inzetten voor het project.Voor 2009 zijn, Deo Volente, meerdere uitzendingengepland, en ligt een nieuw werkterrein in het verschiet:Aruba. U leest er alles over in dit nummer.Achter de bestuurstafel heeft een aantal wijzigingenplaatsgevonden. Zoals inmiddels duidelijk zal zijn hanteertondergetekende nu ‘de voorzittershamer’, zoals dat heet.Bestuurslid Hans Jansen heeft het secretariaat op zichgenomen. Hiermee is aan de interim-situatie een eindegekomen, en hopen we met vaste hand de ploeg te kunnen(be)sturen. Om de sterke groei het hoofd te kunnen bieden,zal directeur Kees Moerman zich vanaf 1 januari fulltime gaaninzetten. Hij heeft daartoe zijn baan in het onderwijsopgegeven. Wij hopen en vertrouwen dat u ook in het nieuwe jaar, juistnu ons werk zich mag verheugen in zo’n sterke groei, onsblijft steunen door middel van uw bijdragen en uw gebeden,‘want de tijd is nabij’.Een gezegend Nieuwjaar toegewenst.

Van de bestuurstafelWilliam Stout, voorzitter

Waakzaam enwerkzaam

Er is weer bijna een jaar voorbij. Het jaaranno domino 2008. Ook dit jaar zal dewereldgeschiedenis ingaan als een jaar metveel heftige gebeurtenissen. Raken dezegebeurtenissen ons nog of raken we er aan‘gewend’ ? Ik moet denken aan de vele terro-ristische aanslagen, waaronder de aanslag inMumbai, India. De onzekerheid met betrek-king tot veiligheid neemt wereldwijd toe. Ofneem de kredietcrisis, waarbij veel mensen inAmerika, maar ook dichterbij hun financiëlezekerheid van de één op de andere dag kwijt-raken.

3

Acceptgiro niet geaccepteerd?

Wanneer u de vorige keer gebruik heeft gemaakt vande meegezonden acceptgiro om uw gift over temaken, is het mogelijk dat deze niet door uw bank isgeaccepteerd. Een administratieve fout, die inmiddels ishersteld. Niettemin heeft deze fout zeer in het nadeelvan onze stichting gewerkt. Wij willen u oproepen omalsnog uw gift aan ons over te maken. U heeft daarvoordiverse mogelijkheden: • maak gebruik van de meegezonden acceptgiro• stort zelf uw bijdrage op een van de volgende

rekeningnummers:Postbank 6849217 / ABN-AMRO 400598698 t.n.v. st. Kinderhulp Mondiaal te Hendrik-Ido-Ambacht.

• machtig de stichting voor een eenmalige ofperiodieke afschrijving via de antwoordcoupon

Uw bijdrage is cruciaal voor de voortgang van onswerk. Hartelijk dank!

Ook de tijd ontglipt ons zo vaak. Voor je het weet is er weereen dag voorbij. Wat is er die dag gedaan? Welke waardeheeft het in onze ogen en welke waarde in Gods ogen?

AidsbeestjeVandaag heb ik weer consulten gedaan. Er kwam een voorhet oog gezonde vrouw, met een baby van bijna een jaar. Ze

liet me een geel kaartje zien: HIV drager! Ik had haarechtgenoot een paar maanden geleden naar het ziekenhuisgestuurd omdat hij huidproblemen had. Ik had hem toengezegd dat hij daar ook maar om een bloedonderzoek moestvragen. Sinds enkele maanden wordt er in Titi gratis getestop HIV/AIDS, en indien nodig medicijnen verstrekt. Hetonderzoek wees uit dat hij HIV-positief was. Daarop heb ikook zijn vrouw voor onderzoek laten gaan. En nu kwam zijhaar kaartje laten zien. Daar zat zij dan, een mooi kindje ophaar schoot en nog een ander kindje thuis. De kinderenwaren niet getest. Toen ik haar vroeg of ze wist welke ziekteze had, zei ze eerst nee. Maar later zei ze: “Ik weet niet of ikhet goed begrepen heb, maar de arts zei dat ik het ‘beestje’van de aids-ziekte bij me droeg...” Nu, dat had ze goedbegrepen, maar zou ze ook beseffen wat dat inhoudt?

Bijbelse waarheidDe afgelopen weken zijn erg druk geweest. Marianne is metverlof en ik ben begonnen met het inwerken van Dineke inde kliniek en bij allerlei andere werkzaamheden. Zo hebbenwe ook onze eigen sla, bonen, paprika, selderie, prei en zelfsbloemen gezaaid. Te zijner tijd kan Dineke dan aangevenwelke taken ze zelf op zich wil nemen. Ook hebben we een zondagsschooltraining gegeven inEnxude. Dat wilde ik al zo lang, maar nu is het er eindelijkvan gekomen. Doordeweeks elke avond twee uur en ‘szaterdags vijf uur. Dit herhaalt zich om de week. De jongerenhebben al heel wat geleerd, maar ze zijn er nog niet. Hetmoeilijkste voor hen is dat je niet zomaar een verhaal vertelt,

Wat voel ik daar? Het is nacht en er knabbeltiets aan mijn vinger. Als ik m’n zaklampaanknip vang ik nog net een glimp op vaneen… ratje. Het is nu echt tijd om rattenval-len te zetten. Helaas werken die dingen vaakniet best. Ze willen niet goed dichtklappen,dus zodra we horen dat er een rat in de valzit, springen we uit bed. Met een slipper ofiets anders meppen we het beest dan dood,voordat hij kans ziet te ontglippen. Ook in dekliniek vonden we een complete rattenfamilieachter de kast. Inmiddels hebben we er heelwat gedood, maar Moeder Rat is ons steedste vlug af.

Vanuit Guinee-BissauGerda Klaver

Beestjes

4

maar dat je de kinderen daarmee een Bijbelse waarheid dientte onderwijzen. Dat de kinderen ook naar huis moeten gaan met de opdrachtom die waarheid in praktijk te brengen. Tijdens de trainingkomt ook het zogenaamde “Woordenloze Boek” aan de orde,waarbij via de kleuren goud-zwart-rood-wit-groengeloofsbegrippen worden aangeleerd. Dan hoop je dat zeook op een eenvoudige manier het Evangelie aan anderenkunnen doorgeven. Ze moeten nog veel oefenen, maar al met al was het goed,ook vanwege de aandacht die deze jongeren zo ontvangen.

BijpratenDe tijd gaat zo snel. Het einde van het jaar komt al weer inzicht. In februari hoop ik naar Nederland te komen voorverlof. Ik hoop dat het zondagsschoolwerk in Enxude dangoed mag verlopen, dat de training vruchten afwerpt. Ik zieernaar uit om weer bij te komen van het werk, om bij tepraten met de familie en mijn nieuwe neefje en nichtje tebewonderen.

Hartelijke groeten en misschien tot ziens,Gerda Klaver

PresentatiesVan DV 14 februari tot 3 april hoop ik met verlof in Nederland te zijn. Bel gerust voor een presentatie in degemeente, op school of waar dan ook. Ik vind het heel fijn om presentaties te geven, om te laten zien hoede Heere doorgaat met Zijn werk en ook hoe we anderen kunnen helpen.

5

(bon opsturen naar Lezersservice Kimon, p/a Theodora Otterspeer, Prins Hendrikstraat 8, 3341 XS Hendrik Ido Ambacht)

Gebedspunten:

Wilt u met ons danken voor:

• de uitbreiding van ons team met Dineke, Hans en Carla Frinsel.• de rijstoogst die redelijk is gelukt, de mensen zijn weer gered van

de honger.• de zondagsschooltraining die we mochten geven in Enxude.• de school in Titi die nu zover af is, dat er les gegeven kan worden.

Wilt u met ons bidden voor:

• een goede samenwerking met de nieuwe teamleden• gezondheid en kracht, wijsheid van de Heere om ook in 2009

verder te kunnen• de voortgang van de schoolbouw in Titi, dat er zoals gepland nog

een gebouw bijgebouwd kan worden.• de nieuwe eerste minister, voor de vooruitgang van Guinee-

Bissau. De uitslag van de verkiezingen is op dit moment nog nietbekend.

Vooraf

In 1992 keerden Hans en Carla Frinsel uit Guinee-Bissau terugnaar Nederland na jaren van zendingsarbeid. Hans was, na zijnopleiding als bouwkundig tekenaar in 1972 naar Schotlandgegaan voor een zendingsopleiding. In 1976 werd hijuitgezonden door WEC International, in die tijd het enigezendingsgenootschap in Guinee-Bissau. Tijdens een verlof leerdehij Carla kennen, toen werkzaam als wijkverpleegster inZoetermeer. In 1984 ging zij samen met Hans naar Guinee-Bissau, waar zij pionierswerk onder de Biafada-stam verrichtten.In 1990 verhuisden ze naar de hoofdstad Bissau om de taak vanveldleider op zich te nemen. Voor het onderwijs van hunkinderen keerden zij in 1992 terug naar Nederland, waar Hansging werken bij de stichting Tot Heil des Volks in Amsterdam.Maar de visie voor zending in Afrika bleef.

Hans en Carla, jullie gaan nu voor de tweede keernaar Guinee-Bissau. Wat is daaraan voorafgegaan?

“We hebben altijd het verlangen gehad om terug te gaannaar Guinee-Bissau. Zovelen daar hebben het Evangelie nogniet gehoord. Maar we zagen dat terugkeer pas mogelijk zouzijn wanneer de kinderen het huis uit waren. In 2005 zagenwe die tijd dichterbij komen en we baden de Heere om eenopening om weer in de zending actief te kunnen worden.Begin 2006 werden we gevraagd om als interimdirecteursechtpaar te komen werken op Cornerstone inBeugen, een tweejarige Engelstalige zendingsopleiding vanstichting WEC. Dat was een grote stap. Het betekende allesopgeven: een mooi huis, een baan met een vast salaris, enonze (volwassen) kinderen achterlaten. We hebben dezeafgelopen twee jaar ervaren als een voorbereiding op devolgende stap: Guinee-Bissau.”

Hoe zijn jullie tenslotte uitgekomen bij de stichtingKimon?

“Toen we eind 2007 in Discipel de advertentie lazen voor eenervaren echtpaar voor Guinee-Bissau, was onze reactie: ‘datzou wat voor ons zijn’. We hebben het in gebed gebracht entoen we de advertentie voor de tweede keer zagen, haddenwe de overtuiging dat we er op in moesten gaan. We haddenal sinds het begin van het werk van Kimon in Guinee-Bissaucontact met directeur Kees Moerman, die ons indertijd omadvies had gevraagd. Sinds die tijd volgen we denieuwsberichten van Marianne, Gerda, Dineke en hun werkin Foie. Een paar jaar geleden ontvingen we een brief van dekerk in Tite, de dichtstbijzijnde grotere plaats bij Foie, waarineen ouderling (een oude bekende van ons) enthousiastschreef over het werk van Kimon. Het Kimon werk spreektons erg aan en we hebben stichting WEC gevraagd ons voortenminste anderhalf jaar ‘uit te lenen’ aan Kimon.”

Wat wordt jullie taak in Guinee-Bissau?

“We gaan eerst voor een kortetermijn opdracht naar Guinee-Bissau. Hoewel we Gods hand zien in de wijze waarop wegeleid worden, merken we ook dat we ouder worden. Dezeeerste anderhalf jaar met Kimon zal duidelijk maken of we deomstandigheden en het klimaat van Guinee-Bissau weer goedaankunnen. In Foie zullen we met name helpen in hetBijbelonderwijs en de gemeenteopbouw, maar ook in hetpraktische en technische werk. Samen met de anderen vanhet team gaan we ook de structuur en de voortgang van hetwerk in Foie doordenken en lijnen naar de toekomstuitzetten.”

Wat zouden jullie de achterban in Nederland willenmeegeven?

“Er zijn veel materiële, maar vooral geestelijke noden in Foie.Als team hebben we de voorbede en steun van een trouwthuisfront in Nederland nodig. Wilt u met ons in dezegeestelijke strijd staan?”

‘Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofdhebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij nietgehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hunpredikt?’ Rom. 10:24

6

Interviewmet Hans en Carla Frinsel – veldwerkers in Guinee-Bissau

Terug naar Guinee-Bissau

7

ben, kan ik al veel volgen en begin ik zelf ook Creools tespreken. Naar Gerda’s idee nog te weinig. Dus nu stuurt zeme regelmatig alleen op pad, zodat ik wel móet praten. Zeheeft natuurlijk helemaal gelijk, want anders leer ik het nooit!Zoals deze week, we moesten nog brood halen in een dorpje

verderop. “Nee hoor, ik hebecht geen tijd, je zult alleenmoeten gaan!” zei Gerda,nadat ik haar vroeg om meete gaan omdat ik ertegenop zag. En daar gingik op de brommer…vriendelijk knikkend naar demensen die ik tegenkwam.In Titi aangekomen kwam ikaardig wat bekenden tegen,en voor ik er erg in hadstond ik gezellig met hen tepraten. Natuurlijk methapers en fouten, maar…ze begrepen me. Na 20minuten stapte ik, voorzienvan brood, weer op debrommer. Op de terugwegvertelde Juliu (13 jaar), diebij me achterop debrommer zat, dat hij de

Een hele overgang van het welvarende Holland naar hetdorpje Foye in Guinee-Bissau. Op 12 september vertrok hetvliegtuig uit Amsterdam, en de volgende dag kwam ik op deplaats van mijn bestemming. Ik zal niet zeggen dat hetafscheid nemen makkelijk was, helaas niet. Maar tijdens dereis mocht ik ervaren dat God bij mij was, maar ook bij mijnfamilie en vrienden zou blijven. Dat is geweldig toch? Metspanning en verwachting keek ik uit naar het weerzien van debevolking en de ontmoeting met Gerda en Marianne. Hetwelkom was warm en hartelijk. Dat deed erg goed na eentoch wel vermoeiende reis. Veel van mijn spullen waren algearriveerd met de boot, en de eerste dagen had ik tijd ommijn kamertje in te richten en wat te acclimatiseren.

Alleen op padIn Nederland heb ik 3 maanden Creoolse taalles gehad, en nukwam dus de proef op de som: hoeveel zou ik kunnenverstaan? Het viel me echt mee en nu ik hier ruim 2 maanden

Vanuit Guinee-BissauDineke Stam

Judan! Judan! Fomi tene… Help me alsje-blieft, ik heb zo’n honger! Elke dag staan erkinderen, jonge en oude mensen op de veran-da met deze vraag. En wat doe je als je zelfelke dag te eten hebt?

Op de plaats vanbestemming

Persbericht 27-11-2008

Stichting Imado draagt project over aan Kimon

TERNEUZEN - De stichting Imado uit Terneuzen heeft haarproject onder straatkinderen in Bukavu (Congo)overgedragen aan de stichting Kinderhulp Mondiaal(Kimon).Onlangs hebben de voorzitters van beide stichtingen deoverdrachtsovereenkomst getekend, zo melddeKimondirecteur Kees Moerman woensdag. Met dezeoverdracht heft de stichting Imado zichzelf op.Imado -een afkorting in het Swahili voor ”geloof, hoop enliefde”- werd in 2007 opgericht ter ondersteuning van eeninitiatief van de Terneuzense Lies Adelaar om in de stad

Bukavu een project onder straatkinderen te beginnen.Bukavu (Oost-Congo) ligt in het gebied dat momenteel geteisterd wordt door hevige onlustentussen rebellen en het Congolese leger. De situatie is dan ook uiterst gespannen, met name na demoord op een radiojournalist uit deze stad. Het werk onder de straatkinderen kon echter tot opheden doorgang vinden. De steeds moeizamer wordende samenwerking met plaatselijkeorganisaties was mede aanleiding om het project onder te brengen bij Kimon, temeer omdat visieen doelstellingen verreweg dezelfde zijn.Het huidige Imadobestuur gaat verder als thuisfrontcommissie voor het project. Kimon verlangt vanzijn veldwerkers dat zij via een dergelijke commissie hun eigen fondsen verzamelen.Lies Mukuna-Adelaar is de tiende veldwerker die namens Kimon evangelisatie- enhulpverleningswerk onder kinderen verricht. De stichting maakt een zeer sterke groei door, aldusMoerman. Momenteel bereiden bovendien vijf kandidaat-vrijwilligers zich voor op een uitzending in2009, onder andere naar Hongarije, Roemenië, Aruba en Zambia.

bijna klaar om te oogsten en kunnen de mensen weer vanhun eigen land eten. Er gaat geen dag voorbij, of ik maakweer wat nieuws mee. De kracht die God ons geeft om hierons werk te doen, mogen we dagelijks ervaren. Hij is goedvoor ons!

kerkdienst van de vorige dag zo fijn had gevonden. Hijvertelde me ook dat het leven met de Heere Jezus rijk was,ondanks de honger en andere problemen. Dáár word je blijvan, als je dat hoort! Geweldig dat zo’n jonge knul dat met jewil delen. Het leven als christen hier is niet makkelijk. Maarde Heere houdt Zijn kinderen vast. Wij mogen hen steedsbemoedigen met woorden en gebed. Maar wat veel mooieris, God Zélf geeft hen kracht om staande te blijven.

Iedere dag een belevenisNu ik hier ruim 2 maanden ben, begin ik aardig te wennen.Zelfstandig werken, zoals het vertellen van een Bijbelverhaalof medicijnen geven, is er nog niet bij omdat ik de taal nogniet voldoende machtig ben. Maar door Gerda overal mee tehelpen leer ik veel. Ik zie er naar uit om zelfstandig aan de slag te gaan, al zullendaarvoor eerst nog wat hindernissen moeten wordengenomen. In het begin had ik even moeite met het warme,vochtige klimaat, maar daar ben ik inmiddels aardig aangewend. Gewoon elke dag lekker zweten! Iedere dag is nog steeds een belevenis. Mooie belevenissen,maar ook moeilijke, zoals de honger. Gelukkig is de rijst nu

8

Gebedspunten:

Wilt u bidden:

- Voor het onder de knie krijgen van de taal.- Dat ik de cultuur goed zal gaan begrijpen.- Dat ik nu, ondanks de taalbarrière, tot een zegen mag

zijn voor de bevolking.- Voor uitbreiding van Gods Koninkrijk in het gebied

waar wij werken, en overal ter wereld.

Wilt u danken:

- Voor mijn goede overkomst naar Guinee-Bissau, en dekracht die God elke dag geeft om hier in te burgeren.

- Voor de teamuitbreiding die we krijgen: Hans en CarlaFrinsel. Dat ook zij tot een zegen mogen zijn.

9

... om daarna een nieuw lijstje te maken met wat je wèl had:

05:25 M’n Nyanja leraar belt en vraagt of meneerMufwinda het pakketje wel opgestuurd heeft. Attentvan hem om even te checken. En al is het nog ergvroeg, ‘t is ook wel lekker; de zon schijnt en het isnog lekker koel. Kan ik vast met de was beginnen,want met de hand heb je iets meer tijd nodig omdie berg weg te krijgen.

06:00 Peter belt dat de kleurplaatjes gekopieerd zijn enklaar liggen. Gelukkig maar, want dan hoeven wevanmiddag in ieder geval de kinderen niet teleur testellen wanneer de stroom uit zou vallen.

06:30 De buurman staat aan het hek en vraagt of we dewaterpomp af kunnen zetten. Fijn dat ze nu eindelijkiets aan het probleem gaan doen. Misschien komt erstraks wel weer water uit de kraan.

07:15 Twee mannen van de malariapreventie; ze willengraag ons hele huis behandelen tegenmalariamuggen. We mogen 2 uur lang niet in huis,maar het is gelukkig droog en we kunnen op onzestoep zitten. Wel goed dat er serieus over hetmalariaprobleem wordt nagedacht. Ieder huis, tot inde dorpjes toe, krijgt een gratis behandeling.

05:25u(!) Mijn Nyanja leraar belt me wakker: of ik hetpakketje van meneer Mufwinda al ontvangen heb.‘n Beetje vreemde tijd om daarvoor te bellen.

06:00(!) Weer telefoon: Peter van de copyshop belt dat dekopietjes klaar zijn... geen rust voor iemand metochtendhumeur.

06:30(!) De huiseigenaar staat aan het hek te rammelen ofwe de waterpomp even af kunnen zetten. Hetsysteem werkt niet goed en iedere keer belooft hijdat het goed komt. We prutsen al zolang metemmertjes, afwachten maar wat er vandaaggebeurt. De afvoer zit ook nog steeds verstopt en hijzou de schutting nog maken.

07:15(!) Twee mannen bij het hek met maskers ensprayapparaten: “Madam, we komen het huisbehandelen met anti-malaria spray. Wilt u in allekamers even alles van de muren verwijderen zodatwe overal goed bij kunnen. Daarna mag u 2 uurlang niet in huis en moeten ramen en deurengesloten blijven.” Daar zit je dan op je stoepje van07:15 tot 09:15 uur met je hele hebben en houden.Wat een gedoe, ‘k heb m’n tanden nog niet eensgepoetst.

10:00 Naar Petauke: helaas geen brood bij de slager (!),geen post in de postbus, de kool op de markt zag erniet echt fris uit, maar toch maar eentjemeegenomen; kopietjes opgehaald. Al die mensenbij de auto: de één wil geld, de ander eten, weereen ander wil met je trouwen, pfff.. vraag maar aanm’n vader. Eindelijk thuis natuurlijk geen water, maarer zit nog wat in de emmer. Denk je lekker een bakjekoffie te nemen, is de stroom eraf.

Vanuit ZambiaAnneke van Asselt

Onlangs kreeg ik het boek “Nog éénmaalover de brug” van Diny van Bruggen toege-stuurd. Ze schrijft hierin over haar ervarin-gen in Cambodja, waar ze als kinderartsontwikkelingshulp deed. Ze geeft veel her-kenbare situaties weer. Door ons mee te latenkijken hoe ze daarmee omging, vond ik hetook leerzaam. Dingen die je eigenlijk welweet maar niet doet. Zoals het terugblikkenop een dag, en een lijstje opstellen van wat ergepasseerd is...

Twee lijstjes

10:00 Even naar Petauke boodschappen doen. Gezelligmet z’n tweeën, nu Jeannette er ook bij is. Met deauto ben je erzo. Op de markt samen griezelen bijde manden met rupsen die als delicatesse verkochtworden. Weliswaar heeft de slager vandaag geenbrood, maar wel lekkere koude yoghurt; helaas ditkeer geen post, na al die pakjes van vorige week;toch nog een kool kunnen vinden, er lagen zelfsworteltjes - de kleurplaatjes opgehaald, wat zullende kinderen vanmiddag weer blij zijn.

Als we thuiskomen zijn de mannen druk bezig metde waterpomp. Banjo de hond helemaal blij dat weweer terug zijn, alsof we een jaar weggeweest zijn..

Wat wordt alles anders als je het negatieve positief maakt. Enwat hebben we dan veel, vooral vergeleken met mensen omons heen. Maar om dat te kunnen zien, luk de ene keermakkelijker dan de andere. Dit keer ging het wel, vast doorhet feit dat ik op 16 oktober Jeannette opgehaald had inLusaka en we samen op 17 oktober m’n werkvergunning inontvangst mochten nemen bij het immigratiekantoor.Genoeg redenen om dankbaar te zijn!

Griezelen bij een mand met rupsen

10

Köszönöm szépen!

Mede dankzij uw steun is mijnsponsoring al flink gevorderd.Daarom zeg ik in het Hongaars:“Dank u wel!” Als alles goedgaat, betekent dit dat ik februari2009 naar het gehandi-captenhuis Szeretetház inHongarije kan vertrekken. In oktober mocht ik eenpresentatie over mijn toekomstigwerk houden in mijn eigenkerkelijke gemeente. Dankbaar

zie ik terug op een mooie avond, waar warmte enbetrokkenheid werd ervaren. Ook waardeer ik de spontaneacties, zoals de verkoop van zelfgemaakte artikelen enkerstkaarten. Telkens weer blijkt dat beelden veel meerzeggen dan woorden. Daarom kom ik ook graag bij u eenpresentatie geven! Mailt u daarvoor naar mijn TFC(Thuisfrontcommissie): actiehongarije@hotmail.com. Ookop andere wijze kunt u mij een laatste “zetje” geven. Kijktu daarvoor eens op de website van Kimon, onder hetkopje “Onze veldwerkers.”Ondertussen maak ik gestage vorderingen met hetHongaars. De taal blijft pittig! Hartelijke groeten van Gonnie Maasse.

Een ontspannende gedachte

Wikken en wegen, passen enmeten… Ik zit in het midden vande kamer, de vloer bezaaid metspullen. De koffer kan niet dicht enis bovendien echt te zwaar! Telkensweer pak ik iets uit de koffer enmaak ik dezelfde afweging: “Heb ikhet echt nodig of niet?” Zo slinktde inhoud van mijn koffer tot enkelde hoogstnoodzakelijke dingen zijnovergebleven.

Terwijl ik zo naar mijn koffer kijk, denk ik: “Zo is het nu ookvaak in het leven. We nemen te veel taken op onzeschouders, die ons afleiden van datgene wat ons doel hoortte zijn.” Zo druk met van alles en nog wat, dat we het juistezicht dreigen te verliezen. ’t Is allemaal nodig, maar… Daarom is het zo fijn om van tijd tot tijd met verlof te komenom zo te reflecteren, doelen bij te stellen en nieuwewerkstrategieën uit te denken. Vlak voor mijn verlof zei eencollega tegen mij: “Ik heb een ding geleerd tijdens mijn ziekzijn, namelijk dat God geen ezels in dienst heeft die domwegaltijd doorwerken. God wil ons gebruiken in Zijn dienst, maarvoor Hem komt op de eerste plaats of wij elke dag met Hemleven, niet wat wij allemaal voor Hem doen.” Wat eenontspannende gedachte! Met zo’n God kan ik ook deterugreis weer aan, want Hij blijft dezelfde, hier in Nederlanden daar in Guinee-Bissau!

Marianne van Helden

Het is woensdagmiddag twee uur. Tijd voor de kinderclub.Vandaag in het dorpje Chowowa. We rijden naar Kawere enhalen daar Josephine op. Josephine is de vertaalster. Zijvertaalt de Engelse verhalen naar het Nyanja.We rijden door naar Chowowa. Als we het dorp binnenrijden,komen van alle kanten de kinderen naar de auto rennen:“Anika, Anika!” (Nyanja voor Anneke). Het kerkje is nog opslot. Dan maar even wachten. De kinderen gaan onder deboom zitten en beginnen alvast te zingen: Ine dine MbusaWabwino, mbusa wabwino. Ataya moyo wace, cifukwa cankosa. (Joh 10:11). Weldra komen nog meer kinderen op hetzingen af.

Kijk- en luisterbijbelInmiddels is de deur van het kerkje open, de kinderenverdringen elkaar en gaan in rijen op deharde, stoffige grond zitten. Banken zijner niet in deze kerk. Het deert hen niet.We gaan door met zingen. Zingen vindenze hier altijd prachtig, de gezichtjesstralen. Uit volle borst zingen ze het enena het andere lied, soms gaat het watvals, soms zitten we te hoog, maar watmaakt het uit… Dan gaan de kinderenzitten, eerbiedig vouwen ze hun handenen sluiten ze hun ogen. Het wordt stil inhet kerkje. We gaan bidden en een zegenvragen over deze middag. Na het biddenvolgt het verhaal. Vanmiddag gaat hetover de herders die de Heere Jezusvonden in de stal van Bethlehem. Degrote platen uit de Kijk- en luisterbijbelworden aandachtig bekeken. Ik zit tussen de kinderen. Sommigendrinken het verhaal in. Wat zal er in hen

Vanuit ZambiaJeannette van Oostrum

Zaaienin Zambia

Op 16 oktober vertrok Jeannette van Oostrum naarZambia, voor een oriëntatieperiode op het veld.Jeannette: “Een intensieve, maar goede tijd. Ik hebkennis gemaakt met allerlei mensen en ben begonnenom iets van de Zambiaanse cultuur te leren. Tijdensde afgelopen weken heb ik al enkele keren eenBijbelverhaal verteld in één van de dorpjes.”Van januari tot half februari zal Jeannette in Nederlandzijn voor de laatste voorbereidingen en ompresentaties te geven. Na haar officiële uitzending,halverwege februari DV, zal zij dan definitief naarZambia vertrekken.

11

om gaan? Hoeveel zullen ze er van begrijpen? Ik zie kinderenmet gescheurde, vieze kleren en bolle buikjes vanwege heteenzijdige voedsel. Ik zie kinderen met kale plekken in hunhaar. Het is hongertijd, de oogst is nog niet binnen en devoedselvoorraad slinkt. Dat is de kinderen aan te zien. Het raakt me. Zoveel kinderen. Ze hebben allen een Verlossernodig. Maar hoe vaak horen ze van Hem? Sommige kinderengaan naar school, maar veel kinderen ook niet. Er zijn veelweeskinderen die door een tante of oma worden opgevoed.Voor velen van hen is er geen geld om een schooluniform enschoolspullen te kopen, wat betekent dat ze thuis moetenblijven. Misschien leren ze wel nooit lezen. Mijn gedachtengaan naar de kinderen in Nederland. Goed gevoed. Goedgekleed. Iedere dag gaan ze naar school, ze horen deBijbelverhalen. Thuis wordt er voorgelezen uit de kinderbijbel.Op zondagsschool en in de kerk horen ze de verhalenopnieuw. Wat een rijkdom!

VoorrechtIk kijk nogmaals de kerk rond. Nee, de kinderen in Zambiavoelen zich niet arm. Het zijn blijde, opgewekte kinderen. Zespelen met elkaar, ze stoeien met elkaar, ze maken hun eigenspeelgoed, ze komen hand in hand naar de kinderclubrennen. Nee, ongelukkig zijn ze niet. En toch is er armoede.Geestelijke armoede. Opeens ervaar ik het als een voorrechtom in Zambia te zijn. Om bij deze kinderen te zijn en hen temogen vertellen uit Gods Woord. Om hen ervan bewust temaken dat wij allen zondaren zijn, maar om hen dan ook deweg tot behoud te mogen wijzen. Om te zaaien. Of er vruchtzal volgen? De Heere zal er Zelf voor zorgen!

12

Die Hereis in beheer

Goeie Hoop, Zuid-AfrikaIda Born

De vrijdagavond ervoor was ik lelijk ten val gekomen dooreen van de vele klippen (stenen) die onze tuin rijk is. Mijnbeen sloeg dubbel en mijn enkel werd verbrijzeld, terwijl mijnonderbeen op drie plaatsen brak.Graag citeer ik wat uit de “familiecorrespondentie”: “Vanaf het moment dat ik met hevige pijn in de tuin lag tot nutoe bid ik alleen maar of Gods naam door alles heen geëerd magworden. Het zal wel weer ergens goed voor zijn geweest, zoalsalles in mijn leven ergens toe heeft gediend. Laten we dus Hemin alles danken, en vertrouwen dat Hij zonder dat ik erom hoef tevragen in alles zal voorzien. Gewoon omdat Hij allang weet watik vandaag en morgen nodig heb!” “...Het zal wel heel veel geduld van je vergen, de hele dag zitten.Je bent anders wel meteen erg creatief met je beperkingen. Wateen bijzondere ervaring zoals je de operatie in ging! Daar wordje gewoon warm van! Wat zijn wij hier dan een kouwe kikkers...”“...Wat een pech dat jou dit nu weer moest overkomen! Maarmet jouw energie, creativiteit en altijd positief blijven denkenkomt het vast wel goed. Volgens mij heb je ook een heleboel lievemensen om je heen die jullie zullen helpen...”“...moet nog een stukje preek schrijven over Psalm 4; vreugde inhet hart, gaat boven de vreugde van een goede oogst. Dan kunje in vrede liggen of in een rolstoel zitten en rustig slapen.Sjalom!”

Tegen de klippen opVolgens mijn chirurg kreeg ik nu plenty stille tijd, om te lerendat “die Here in beheer is”. Wat ik in ieder geval geleerd hebis het volgende: “Wanneer ons God dien vir wat Hy vir ons kan dóén, is ditmaklik om ontnugter te word as dinge nie presies gebeursoos wat ons gedink of gebid het nie. Maar wanneer ons Goddien vir wie Hy ís, leer ons verstaan en vertrou dat Hyvolkome in beheer is van wat ook al gebeur. Dat ons Homvolkome kan vertrou, selfs wanneer ons nie ’n bloue duit vanons omstandighede verstaan nie.Moenie na omstandighede kyk as ’n rede om moed op te geenie, maar kyk na God as ’n rede om te volhard.”En… we hebben alle reden om te volharden. Het is inderdaadwerken tegen de klippen van Zuid-Afrika op. Aids,alcoholverslaving, drugs, moord, misbruik en mishandelingmaken harten en levens hard en moeilijk te bereiken.Geduldig gaat ons team door met zaaien en nathouden.Verwonderd kijken we naar de zaadjes die ontkiemen enlevens veranderen. Moeders gaan hun huisjes (bouwvallen enkrotten) opruimen. De alcohol blijft staan en kinderenworden beter verzorgd. Werd er eerst aarzelend gebeden en

Wie had gedacht dat ik nog eens op zondag-ochtend in het “teater” (Afrikaans voor ope-ratiekamer) terecht zou komen? En dat ikdaar met aanbiddingsmuziek in mijn orenonder narcose zou worden gebracht?

gezongen; nu komen de lofzangen naar buiten. Iedere weekhuppelen de kinderen de Goeie Hoop auto tegemoet,wanneer die hobbelend door de vele kuilen en plassen dearmste wijken aandoet. De meegebrachte bananen en soepworden gretig verorberd door lijfjes die soms duidelijk detekenen dragen van honger. De Hollandse vrijwilligers enikzelf genieten erg van dit werk. We zien zo duidelijk dat deHeere ons gebruikt en dat we Goeie Hoop mogen uitstralenin hopeloze omstandigheden. Zoals een moeder tegen mijzei: “Asseblief, kom terug om ons sterk te maak?”, doelendop de pastorale gesprekken en gebeden. Of die anderemoeder, die me met tranen in de ogen aankeek, haar handentegen haar hart drukte en zei: “Vorige week wilde ik me nogmet mijn dochtertje op de snelweg voor de auto’s gooien.Maar nu draag ik alles wat ik heb gehoord en gezien in mijnhart mee.” Ze tuurde daarna lang voor zich uit, om met eenrustige blik in haar ogen te zeggen: “Ek gaan aan met mylewe, ek vertrou...”

KinderzielMet de kinderen in het Goeie Hoop huis gaat het erg goed.Legheto (7) was ons zorgenkind. Onopgevoed kwam hij bijons, zonder enig besef van liefde, goed of kwaad, en met eenlichaam dat aan alle kanten kapotgeslagen was. Wat heeftons team geworsteld om hem. Vurig hebben we gebeden omverandering en kracht om zijn verzorging en opvoeding volte kunnen houden. Het wonder gebeurde… Leghetoveranderde! We zijn er nog lang niet. Het kwaad, de pijn en

het verdriet zitten diep in zijn kinderziel en we hopen dat detijd die hij bij ons door mag brengen iets nalaat voor zijnverdere leven. Soms zouden we de kinderen langer bij onswillen houden, maar de maatschappelijk werkers en derechter beslissen wel eens anders. Het is hun taak omovergebleven familie te traceren en de kinderen daar zomogelijk onder te brengen. En zo zal Legheto naar zijn omamoeten verhuizen, 1200 kilometer verderop. Bidden julliemee voor hem?Het is altijd weer iets om stil van te worden wanneer jekinderen ziet veranderen. Vorig jaar schreef ik over mijnevangelisatiewerk op de krottenwijkschool. Daar zat Cheslyn,emotieloos, dof en doods voor zich uit te staren. Nu doet onsteam bij zijn moeder thuis evangelisatiewerk onder 30buurtkinderen! Cheslyn zelf staat als een leider de boel teoverzien en zorgt dat Tannie Ida “haar kinderen” op dekrottenwijkschool niet vergeet! Ik heb voor dat werk nu geentijd meer, maar Cheslyn onderhoudt briefwisseling met dekinderen en mij. “Die Here is in beheer”!Tot slot wil ik jullie heel Gezegende Kerstdagen toewensen.Laten we oprecht de Heere dienen om wie Hij is en niet omwat Hij voor ons kan doen. Hij heeft alles al volbracht. Wijhoeven alleen maar te knielen voor kribbe en kruis en onsleven aan Hem toe te vertrouwen. Aan Hem, Die volkomen inbeheer is!

Liefs,Ida

13

aandacht, en dat ontgaat ook de vrijwilligers niet die toevalliggeen “nachtdienst” hebben. Ook is er onvoldoende ruimtevoor de kasten en ledikanten. Ieder moment kunnen nieuwebewoners aan onze zorgen worden toevertrouwd, elk metzijn of haar specifieke eisen. Het huis staat inmiddels bomvolmet bedden die door gordijnen zijn afgescheiden. Wehebben op dit moment allemaal grotere kinderen in huis, enhet is vechten om een plekje aan de ene tafel die er kanstaan. De vrijwilligers zijn vaak genoodzaakt hun dossiers ene-mails zittend op de vloer van hun slaapkamer te verwerken.Een slaapkamer die ze bovendien met hun vieren delen.U begrijpt, we snakken allemaal naar de nieuwbouw van hetHome Care Centre. Daar zal ook ons kantoor in wordengevestigd. Ida en ik doen dit momenteel vanuit huis, wat hetmoeilijk maakt om een band te onderhouden met dekinderen en het team.Het belangrijkste is echter, dat we daar zeker 40 kinderenhopen op te vangen. Kinderen, die we nu vaak nog moetenafwijzen. En afwijzen betekent menselijkerwijs gesproken:prijs geven aan morele, geestelijke en fysieke ondergang.Daarom in dit laatste nummer van 2008 nogmaals eendringend appèl: help ons mee om in 2009 Goeie Hoop tebieden aan de kinderen van Zuid-Afrika. Saam kan ons!Erwin

Ondertussen wordt de situatie in het huurhuis, waar we nude kinderen opvangen, steeds nijpender. Zevengetraumatiseerde kinderen in een kleine ruimte geeft alproblemen, maar dat ook de vrijwilligers met z’n vieren inditzelfde huis moeten wonen, zonder enige privacy, datwordt bijna ondoenlijk. De kinderen vragen dag en nacht de

De aanvraag van de bouwvergunning voorhet Home Care Centre, met plaats voor 40kinderen, verloopt naar wens. Zuid-Afrikakent heel wat regels, net als Nederland.Maar gelukkig ontmoeten we bij de mensendezelfde passie die ook wij hebben. Daaromblijven we hoopvol voor wat betreft debouwvergunning. Ook vertrouwen we eropdat het nu nog ontbrekende bedrag (€ 100.000) er zal komen. Er is al veel gege-ven: Goeie Hoop is een project dat iets losmaakt in Zuid-Afrika èn in Nederland.

Voortgang en belemmering: een dringend appèl

Goeie Hoop, Zuid-AfrikaErwin Born

14

15

Ik wil meehelpen om Goeie Hoop te bieden!

❏ Ik steun de opvang van kinderen door “Goeie Hoop.” Ik machtig de stichting Kimon om € ____________ per maand / per kwartaal* van mijn rekening af te schrijven.

Naam: __________________________________________________

Adres: ___________________________________________________

Postcode: _____________ Woonplaats: _______________________

Emailadres:_______________________________________________

Bank- of gironummer: _____________________________________

Datum: _______________ Handtekening:

* Doorhalen wat niet van toepassing is.

Goeie Hoop is een crisisopvang voor aids kinderen en anderekinderen in noodsituaties. Ons project bevindt zich in Gordon’sBay, een kustdorpje in de Westkaap van Zuid-Afrika. Op korteafstand van ons opvanghuis beginnen de uitgestrekte krotten -wijken. Niet alleen de gam mele, lekkende houten en golf -platen krotjes zorgen voor problemen. Vooral de ziekte aidszaait dood en verderf om zich heen. Gezinnen vallen uitelkaar. In komen valt weg. Kinderen ver wezen en voeden elkaarop en vaak lijkt drank de enige oplossing. Temidden van deze ellen de laat Goeie Hoop haar lichtschijnen. De kinder en in onze crisis opvang knappen onder deliefdevolle en medi sche zorg vaak won der boven wonderweer op en moe ders en familie krijgen weer hoop. Onsenthousiaste en kundige team weet zich gedragen door Godstrouwe zorg. Maar ook door gebed en financiële steun vanuitNeder land en hier in Zuid-Afrika. Ook u kunt deel uitmakenvan dit Goeie-Hoop-team door een kindje persoon lijk te

sponsoren en zo op afstand mee te helpen zor gen. Hetverzorgen van deze zieke en kwetsbare kinderen is kostbaar.Eén sponsor per kind is daarom bijna onmogelijk. Daar komtbij, dat door de soms beperkte levensverwachting, of doorplaatsing in pleeg gezinnen, vaker zal worden gewis seld danbij normale financiële adoptie. We hopen dat u daar begripvoor heeft. Omdat we ieder kind het plezier gunnen vansponsors en daarmee post vanuit Nederland, wijzen wij ugraag zelf een sponsorkindje toe. U krijgt regelmatig eenpersoonlijk beriggie en foto van hem of haar toegestuurd.

Wanneer een kind in staat is terug te keren naarfamilie of pleeggezin buiten het ‘Goeie-Hoop-project’, gaat mijn sponsoring over op een anderkind binnen dit project. Ik krijg dan de naam engegevens van dit nieuwe sponsorkind door.U ontvangt ieder kwartaal het gratis magazine‘discipel’, met daarin een ‘Goeie Hoop’-verslagvanuit Zuid-Afrika.

Bon opsturen naar: Sponsorprogramma Kimon, Fam. J.W. Lemstra, Van Oldenbarneveltstraat 68, 3862 SG Nijkerk

Elk kind heeft eenmin of meer

ernstig levens -verhaal.

Daar willen wediscreet mee

omgaan. Daaromvermelden we

slechts de naam ende leeftijd.

Legheto, 7 jaar

Ashlyn, 3 jaar

Kinderen in het Goeie-Hoop-Huis:

Amfuyele, 2 jaarKholossa, 2 jaarFinn, 8 jaar Gcobisa, 10 jaar

Diane, 7 jaarAnathi, 6 jaarSiphe, 3 jaar

Kinderen in het nazorgprogramma:

Wie sponsort ons?

We zitten met 23 mensen opgepropt in eenVolkswagenbusje. Ik ben op weg naar eentweedaagse training die ik zal geven aan eengroep “plattelandsvrouwen”. Naast me ziteen oorlogsveteraan. Hij is naar de stadgeweest om zijn ‘oorlogspensioentje’ op tehalen en is nu op weg naar huis.

Af en toe kijkt hij even grijnzend opzij bij het aanhoren vanmijn pogingen om wat dialect te spreken met m’n anderebuurman. We maken een korte stop en ik zie hoe de oud-strijder een hard gekookt eitje koopt van een straatverkoper.Ik geniet ervan hoe hij zichzelf verwent met een -voor hierluxe- lekkernij. Als we weer rijden stoot hij me zachtjes aan.Hij doet z’n hand open en laat twee eitjes zien. Hij grijnstopnieuw en zegt: “Ik heb er ook eentje voor jóu gekocht.” Iksmelt weg en hij krijgt nu op zíjn beurt een big smile van mij.Zo beginnen we allebei ons eitje te pellen. Onder ’toppeuzelen doet hij af en toe opnieuw z’n hand open: daarligt nog wat zout in, om ’t smullen compleet te maken...Zomaar even een gouden moment, hier in Mozambique.

Sterk taboeIk had besloten om in de kerk een aantal weken te werkenover “Gezondheid in de Bijbel”. Uiteraard met de bedoelingom zo bij het precaire onderwerp “Aids” uit te komen. Uithet boek “Moderne wetenschap in de Bijbel” (Ben Hobrink)had ik hen meegegeven hoe wonderlijk het bijvoorbeeld isdat de besnijdenis op de achtste dag behoort plaats tevinden. Verder dat Mozes het al over geslachtsziekten heeften dat de priester destijds bepaalde of een ziekte besmettelijkwas of niet. Ik maakte een vertaalslag naar vandaag: wanneerJezus zegt “Ga heen, vertoon u aan de priester,” zou datvandaag de dag kunnen klinken als: “Ga een Aidstest doen.”De jeugd en de jongvolwassenen reageerden positief, maar erwas ook oppositie. Eén van de kerkleiders maakte bezwaar, ennu komt het: deze man is zèlf besmet met het HIV-virus! Zijnvrouw wist van niets. Na lang aandringen van mijn kant heefthij het uiteindelijk verteld. Haar reactie: “Je hebt geen Aids, jehebt gewoon malaria.” De ontkenning en het taboe zijnontzettend sterk. Het bespreekbaar maken is een heus - daarzijn ze weer - op eieren lopen…

LeeuwIk kreeg verschillende reacties naar aanleiding van mijn

verhaal over Castigo in de vorige ‘Discipel’. Vaak betrof hetzijn náám: ‘straf’. Vanmiddag hoorde ik een meisje dat werdaangesproken als ‘Malouca’ ofwel ‘gek’. Bij navraag bleek dithaar èchte naam te zijn! Het viel me overigens onlangs nog op met hoeveelverschillende benamingen ik zèlf word aangeduid. “Dat is deAidsjuf,” hoorde ik vorige week ineens. “Hé, blanke Afrikaan,”begroette een ander me, die weet hoe graag ik meedoe metAfrikaanse zang en dans. Mijn eigen naam wordt overigensook met een scala aan neus- en keelklanken uitgesproken.Vaak klinkt het dan als “leeuw” in het Portugees. Laat m’nnaam dat nu ook betékenen! Maar ik heb de laatste tijd ookwel overeenkomsten met dit dier. Ik kan aardig grommen afen toe, dat ook, maar ik doel met name op z’n mánen. Hetwaait hier deze weken soms zó hard dat ik me ergens op defiets in Zeeland waan tijdens een Noordwesterstorm. M’nhaar vertoont dan ook veel gelijkenis met heuseleeuwenmanen. Geen gel of haarlak is daar tegenopgewassen. Van de week was er op het postkantoor een Nederlands“overlevingspakket” gearriveerd met pepernoten, eenGelderse rookworst, een bus slagroom, enzovoorts. Er zat óókeen souvenirtje in van een vriendin die naar Ierland opvakantie was geweest. Toen ik het open maakte keek ikrechtstreeks in de ogen van m’n evenbeeld en naamgenoot:een leeuw. Naast z’n manen stond: “You can’t controleverything. Your hair was put on your head to remind you ofthat.” Toen gaf ik ècht een brul!Eergisteren zat ik in een weeshuis sommen te maken metAgosto. Een andere jongen, Filipi, kwam naar me toe met eenboekje over Simson. “Juf,” zei hij opgewonden, “Simsonwoonde vroeger ook in Mozambique, hè? Kijk maar: hierstaat dat hij in Gaza was en Gaza ligt in Mozambique!” Simson?, bedenk ik even later - die had óók iets met eenleeuw en óók iets met z’n haar...

Een hartelijke groet,

Léonie

16

Leeuw...

Vanuit MozambiqueLéonie Dieleman

Van 21 april t/m 10 juni hoop ik met verlof in Nederlandte zijn. Graag verzorg ik dan een presentatie op school,op een jeugdavond of vrouwenochtend, etc. Neemcontact op met de stichting Kimon!

Binnen één maand op twee plaatsen “thuis-komen”… dat klinkt vreemd, maar ik heb hetzo ervaren. Halverwege september was hetheerlijk om me weer “thuis” te voelen inNederland, met alle ontmoetingen, kerkdien-sten, enzovoorts. In deze verlofperiode zijn erook veel dingen geregeld. Zo is de thuisfront-commissie van start gegaan en kwam de toe-zegging van giften op gang.

Toen ik het eerste overzicht van de giften zag, overweldigdehet me! Geweldig dat er trouwe, meelevende mensen zijn,die inzien dat dit werk waardevol is. Het was voor mij ookweer een bevestiging dat God zorgt! Bedankt! Er moet nogverder (op)gebouwd worden. En dit alles voor de toekomstvan deze kinderen met het oog op dé Toekomst. Helpt umee? Wilt u het werk ook een plaats geven in uw gebed? Na een aantal weken kreeg ik toch ook weer zin om terug tegaan naar Roemenië. Wat een “thuiskomen” was ook dat,toen ik een dikke omhelzing kreeg van een paar kinderen opstraat… Ik ben een nieuwe zoektocht begonnen: welke programma’sblijf ik doen, waar kan ik nieuwe programma’s starten.Nieuwe contacten moeten worden opgebouwd. Ik sta elkedag weer voor nieuwe uitdagingen en verrassingen.

LeugensTijdens een kinderevangelisatieprogramma kwam ik ingesprek met een paar meiden die al langere tijd komen. Hetwas naar aanleiding van de les over de rijke jongeling. Dezemeiden ontdekten dat de Bijbel ons leert dat we niet doorgoede werken in de hemel kunnen komen, maar alleen doorgenade. Nieuw voor hen was ook, dat kinderen van God nahun sterven zonder tussentijd, direct, naar de hemel gaan.Bijzonder? Ja, want de orthodoxe kerk leert dit zo anders: “Alsje in de hemel wilt komen, moet je goede werken doen.Zolang je je best doet kom je er wel. Dat de één het ‘je bestdoen’ wat serieuzer neemt dan de ander, dat doet er nietzoveel toe. Het duurt misschien wat langer, maar je komt erwel.” De mensen in onze streek geloven ook dat de doden

niet direct naar de hemel gaan, maar via een ‘omweg’. Hoelang het duurt voordat iemand in de hemel is, weten ze niet.Daarom worden er regelmatig maaltijden gehouden enwordt voor hen gebeden. Doe je dat niet, dan blijft de geestvan de dode “rondzweven”. Leugens… die de waarheid in deweg staan.Dan is mijn gebed: Heere, laat deze waarheid tot hendoordringen, wilt U hen bekeren, zodat ze de waarheid zullengeloven. Alleen als kind van U zullen ze een waardevol levenhebben, voor eeuwig tot eer van Uw Naam! Bidt u mee?

Elk kind waardevolOok mijn educatieprogramma in het dorp Gruia heeft eendoorstart gemaakt. Op maandag en woensdag komen erongeveer 10 kinderen van groep 3 en 10 kinderen van groep4. Met hen ben ik weer helemaal opnieuw begonnen met hetleren van de letters en cijfers. Ik wil heel graag een goedebasis leggen om straks verder te kunnen met lezen enrekenen.Pas kwam een van de moeders naar me toe: “Pfff… ik snapniet dat je dit doet… stuur ze allemaal de straat op, er valttoch niets mee te beginnen,,,”

Wat is het dan heerlijk om te weten dat er een God in dehemel is, die het beste weet wat waardevol is. Dan hoef ikniets anders te doen dan naar Hem te luisteren en Hem tevolgen. Hij heeft Zelf een plan uitgevoerd tot redding van mensenwaar “niets mee te beginnen viel”. Voor zulke mensen kwamJezus naar de wereld. “Want alzo lief heeft God de wereldgehad...!” In Gods ogen is elk mens waardevol, ook dezekinderen! Dat is mijn grootste motivatie om verder te werken,met het oog op hun Toekomst.

Ik wens u een gezegend Kerstfeest!

Jantina Mastenbroek

18

Vanuit RoemeniëJantina Mastenbroek

“Stuur ze allemaal

de straat op...”

Kijkdooshallo mensen van KIMON,Ik ben Lotte Jansen en ik hebmet mijn kijkdoos 46 euroopgehaald voor julliemijn vader heeft hetovergemaakt op jullie rekeninghartelijke groetjes van lottejansen, oostdijk

KraamcadeauOp 5 augustus werd Nienkevan Vuuren geboren. Haarouders vroegen voor haargeboorte aan familie enkennissen om een bijdragevoor het project Goeie Hoop:“onze kinderen hebben immersal alles.” Achteraf schreven zeons: “Het mooie was dat webijna even veel kraamcadeausals anders hebben gekregen,maar dat de visites daarnaast gul hebben gegeven tbv uwwerk. Van harte wensen we u als stichting en veldwerkersGods zegen toe bij dit mooie werk. Marcel en Elisabeth van Vuuren; Janneke, Henri, Izak, Pieter,Marleen, Idelette, Ernst en Nienke”

Kimon in actie

4 februari 2009uitzending Jeannette van Oostrum naar Zambia, vanuitde Hersteld Hervormde Kerk te Elspeet. De dienst zalworden geleid door ds. H. Zweistra. Naderemededelingen volgen.

24 februari Hervormde Vrouwenvereniging Poederoyen, Gerda Klaver

23 mei 2009 Concert t.b.v. Kimon in Kootwijkerbroek. Deze avondzullen meewerken: Chr. gemengd Rehobothkoor uitKootwijkerbroek o.l.v. A. Loonstra; het Chr. MannenkoorEde o.l.v. W. van Galen; bariton Karel Bogerd; organist R.van Middendorp. Plaats Herv. Kerk, Veluweweg 98.

23 december 2009Kerstzangavond in de Chr. Ger. Kerk Beth-el, Kerkbuurt72, SliedrechtGemengd Koor Sursum Corda, o.l.v. Everhard Zwart,jongerenkoor Jerimôth, o.l.v. Martien van der Zwan enkinderkoor Mattánja o.l.v. Reinier Korver. Jan van der Hel:begeleiding op orgel en piano. Pieter en Barbera deRuijter: orgel en dwarsfluit. Opening en sluiting ds. A. vander Zwan. Aanvang 19.15 uur. Samenzang vanaf: 19:00uur! Toegang gratis, collecte t.b.v. stichting Kimon.Iedereen heel hartelijk welkom!

Agenda

Uit “Help News”,de nieuwsbrief vanSamaritan ChildrenHome inBangladesh, nemenwe graag eenaantal bijzondereberichten over.In de eerste plaatshet goede nieuwsover BadhonBiswas. Nog niet zolang geledenbereikte ons hetverzoek om te

bidden voor deze jongen vanwege een levensbedreigendevorm van kanker (leukemie). Nu kan echter worden gemeld,dat hij uit het ziekenhuis in de hoofdstad Dhaka is ontslagen,en dat zijn bloed vrij lijkt te zijn van kwaadaardige cellen. Hijmoet nu nog maandelijks terug voor controle. Bijzonder vermeldenswaard is ook het eerste huwelijk tusseneen “Home girl” en een “Home boy”! Shaymoli heeft 18 jaarin Samaritan Home gewoond, Liton 16 jaar. Alle kinderen enpersoneelsleden waren aanwezig bij hun huwelijk op 21

19

november. Shaymoli isnog steeds aan het tehuisverbonden als medischassistente. Op de fotoziet u een trotse directeurDavid Halder, met hetpasgetrouwde stel.

Gratis DVDInmiddels worden alruim 60 kinderen van“Samaritan” door Kimon-sponsors onder-steund,en dat aantal neemtgestaag toe. Dat is ookwel nodig, want nog nietalle 360 kinderen hebbeneen persoonlijke sponsor. Hun foto’s staan op onze websitewww.kimon.nl bij “Meehelpen” (Sponsor een kind -Euroactie). Voor maar 1 euro per dag geeft u toekomst aan een van dezekinderen “met een geschiedenis!” Als sponsor ontvangt u eenDVD die een levendige impressie geeft van het reilen enzeilen in het Bengaalse tehuis.

Actueel nieuws uit BangladeshJan-Willem en Willemien Lemstra

20

Beste mensen,

Kimon Congo is een feit! Na een aantalmaanden van voorbereiding en gesprekken ishet zo ver. En we zijn er blij mee!

De Democratische Republiek CongoVoor de duidelijkheid: als we het hebben over Congo, danbedoelen we de Democratische Republiek Congo, hetvoormalige Zaïre, met als hoofdstad Kinshasa. Niet teverwarren dus met het buurland Congo met de hoofdstadBrazzaville. Beide landen zijn genoemd naar de rivier deCongo, die de grens tussen beide landen vormt.

Nieuws Als u het nieuws de laatste tijd heeft gevolgd, is Congo geenonbekend land voor u. In de achterliggende maanden is hetland bijna dagelijks in het internationale nieuws geweest,omdat rebellen de oostelijke provincies onveilig maken. Opzich is dat niets nieuws. Al jarenlang wordt dit deel vanCongo gekenmerkt door oorlog en geweld. Zelfs de 17.000koppige VN macht ter plaatse kan daar niets aan veranderen.

Gevolgen Natuurlijk heeft deze politiek instabiele situatie gevolgen voorde bevolking. Gezinnen worden uit elkaar gescheurd,kinderen worden gebruikt door de strijdende groepen, metde economie is het dramatisch gesteld. Daarnaast zoekt eeneindeloze horde mensen een veilig heenkomen in de steden,op vlucht voor de wreedheden op het platteland. Eenmaal inde stad aangekomen, valt de realiteit tegen: er is voor zoveel

mensen geen werk of een fatsoenlijk onderkomen te vinden.Duizenden kinderen belanden door al deze moeilijkheden opstraat.

Onze geschiedenisSamen met mijn man Elie wonen en werken we in dit land,

om precies te zijn in de stad Bukavu (Zuid-Kivu). Afrika trokmij al sinds mijn kinderjaren. Tijdens mijn studie SPH (SociaalPedagogische Hulpverlening) aan de CHE in Ede werd hetverlangen om te werken onder mensen aan de rand van desamenleving steeds groter. Tijdens mijn eerste stage bij eenopvang van het Leger des Heils in Rotterdam werd ik diepgeraakt door de geestelijke, psychische en lichamelijke noodonder dak- en thuislozen. Daarna kwam ik in Kenia terecht,waar ik in de hoofdstad Nairobi onder straatjongens werkte.Tijdens een training die ik in 2006 in Congo volgde,begonnen we in Bukavu in samenwerking met eenplaatselijke organisatie een project voor straatkinderen. In dieperiode ontmoetten Elie en ik elkaar. We waren beiden vanafhet begin betrokken bij het project voor straatkinderen. Elie isdoor zijn voorstudie pedagogiek en zijn studieprojectmanagement een waardevolle aanvulling op ons team.

Ons werkIn het project vingen we jongeren op die al jarenlang opstraat leefden. Na intensieve begeleiding werden dertien vandeze jongeren herenigd met ouders of familieleden, die terondersteuning van hun gezin een microkrediet ontvingen.Deze kinderen werden allemaal ingeschreven op eenbasisschool dicht bij hun huidige woonplaats. Van vijfanderen konden we geen ouders of familieleden vinden. Zijwonen nu zelfstandig en werken in de ateliers die we voorhen opzetten: een naaiatelier en een metaalbewerkingatelier.We zijn de Heere dankbaar voor deze resultaten. Het was

Vanuit CongoLies Mukuna-Adelaar

Kimon Congo is geboren

directeur Kees Moerman, Lies en Elie.

deze bezoekjes vragen we hoe het gaat met het kind. Dat isper geval verschillend. Sommige kinderen zijn er zo weer aangewend om thuis te leven, voor anderen kost het wat meertijd en moeite. We praten met de ouders over de bestedingvan hun microkrediet. We proberen zoveel mogelijk positieveadviezen te geven, ook over de opvang en opvoeding vanhun kind.

‘Kans van slagen’In deze wereld is het belangrijk om hoge cijfers en resultatente kunnen noemen. We streven naar de beste resultaten,maar zijn blij dat onze Werkgever cijfers niet zo belangrijkvindt en ons de garantie geeft dat Zijn Woord nooit ledig totHem weerkeert. Veel straatkinderen horen via het project overGod en zijn Woord. Wie weet komt er een dag dat een kind zich herinnert wat hijheeft geleerd, en brengt dat hem bij zijn Schepper terecht.Deze innerlijke veranderingen kunnen we niet meten. Latenwe dus niet naar de cijfers kijken, maar zien op de hoop dieer is omdat we werken met de Landman, die Zijn oogst zogoed in de gaten houdt dat geen aar vallen zal zonder dat Hijhet ziet.

Bukavu, Congo, Lies en Elie Mukuna-Adelaar

21

geen gemakkelijke opdracht om degeharde gasten ‘om te smeden’. ZonderGods hulp was dat nooit gelukt. Wekijken terug op een waardevolle enleerzame periode, voor de jongens envoor ons als werkers.

Kimon - ImadoAl die tijd hoefden we gelukkig niet zelfonze boontjes te doppen! Vanaf mei2007 werden we hartelijk gesteund doorStichting Imado, die naast defondsenwerving ook zorgde voor eensteun in de rug. De soepele en warmesamenwerking met Imado hebben westeeds gezien als een zegen van Boven!Toen na verloop van tijd onze visie endie van de plaatselijke organisatie steedsverder uit elkaar kwamen te liggen,zochten we een andere ‘paraplu’ om hetproject voort te zetten. Die paraplu vonden we in de vormvan stichting Kimon. Imado zal verdergaan alsthuisfrontcommissie ter ondersteuning van ons werk, onderKimon.

CentrumKimon Congo is dus geboren. En al hebben we nu eennieuwe naam, het werk dat ons vijfkoppig team verricht blijfthetzelfde: straatkinderen opzoeken en ze uitnodigen op onscentrum. Ze kunnen daar hun verhaal kwijt, krijgen eenvoedzame maaltijd aangeboden, wassen zichzelf en volgenlessen. Bijbelles is een vast onderdeel van het programma enook in de andere lessen wordt de Bijbelse boodschap zoveelmogelijk verweven. Ons streven is dat een groep van tienkinderen na maximaal zes maanden een betere plaats vindt inde maatschappij. We kiezen voor een klein aantal omdat wedan alle kinderen persoonlijk kunnen leren kennen en naareen individuele oplossing voor ieder kind kunnen zoeken.

NazorgDaarnaast steken we veel tijd in de nazorg aan de kinderendie nu thuis leven. We proberen ieder gezin ongeveer éénkeer per maand te bezoeken. Zo’n bezoek neemt vaak veeltijd in beslag, omdat de mensen ver uit elkaar wonen. Tijdens

22

Aruba. Een eiland zo groot als Texel. Bij velen bekend alszonnig vakantieoord met schitterende palmstranden en luxehotels. Hetzelfde eiland heeft echter ook een minder zonnigekant. Van de ongeveer 100.000 inwoners leven velen ingeestelijke duisternis. Onder hen zijn veel kinderen. Frits en Jantine van Dijk bereiden zich voor om volgendnajaar onder de vlag van Kimon uitgezonden te worden naardit tropische eiland in de Caribische zee. Tijd voor eeninterview.

Frits en Jantine, Aruba - is daar ook nog zendingswerk te bedrijven? Dat eiland is toch al langgekerstend?

Inderdaad zijn veel mensen op Aruba aangesloten bij eenkerk; 82% van de Arubaanse bevolking is katholiek, 8%protestant. Toch is de geestelijke nood op het eiland groot,zowel onder volwassenen als kinderen. De meeste mensenhebben weinig kennis van de Bijbel en er is veel bijgeloof.Kinderen krijgen van huis uit heel weinig mee over God en deBijbelse boodschap. Op christelijke scholen is het niet veelbeter. Omdat de Protestante Kerk op Aruba op dit momentook niets voor kinderen doet, groeien kinderen op zonder teweten wie de Heere God voor hen wil zijn. Zowel binnen alsbuiten de kerk is er dus genoeg werk te doen.

Hoe is jullie band met Aruba ontstaan?

Frits: Zes jaar geleden ben ik voor vier maanden op Arubageweest in verband met een stage voor mijn opleiding totleraar biologie. In die tijd maakte ik kennis met eenpredikantenechtpaar van de Protestante Kerk van Aruba.Weer terug in Nederland bleef het contact met hen bestaan.Ruim een jaar geleden kwam via deze predikant de vraagvanuit Aruba of we bereid waren kinderwerk op te starten op

het eiland. We hebben dit aan de Heere voorgelegd enkregen daarop vrijmoedigheid om concrete stappen richtingAruba te ondernemen.

Kunnen jullie iets meer over jezelf vertellen?

Wij zijn Frits (28) en Jantine (25) van Dijk. Ons zoontjeMatthias is bijna 2 jaar oud en rond januari verwachten weons tweede kindje. We wonen in Bodegraven, waar wekerkelijk aangesloten zijn bij de Gereformeerde Gemeente.Frits werkt als docent biologie aan de Goudse Waarden enheeft ook de opleiding tot kerkelijk werker gedaan. Jantineheeft na haar bachelor culturele antropologie een aantal jarenals vrijwilligster bij stichting Friedensstimme gewerkt. Ze is nuoverdag thuis bij Matthias.

Hoe zijn jullie bij Kimon terecht gekomen?

We zagen er voordelen in om via een bestaande stichtinguitgezonden te worden. Kimon was voor ons geenonbekende omdat we in het verleden al eens contact methen hadden gehad. De stap om met ons project aansluitingte zoeken bij stichting Kimon was dan ook snel gemaakt.

Aruba is voor veel Nederlanders een vakantieoord.Kunnen jullie iets meer vertellen over het eiland?

Aruba is een mooi eiland, beroemd vanwege de wittestranden aan de westelijke en zuidelijke kust. De Noordkust iserg ruig met grote rotspartijen waar de golven op kapotslaan. Het landschap is droog, er groeien voornamelijkcactussen.

InterviewKees Moerman

Kimon naar Aruba

Graag help ik Frits en Jantine uitzenden naar Aruba!Ik machtig de stichting Kimon om elke maand/elk kwartaal € 10 / € 15 / € 25 / € 50 / € 100 / € .......... van mijn rekening af te schrijven, ingaande per ................* ten behoeve van deuitzending van Frits en Jantine naar Aruba. Via het kwartaalblad ‘Discipel’ word ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.

* doorhalen wat niet van toepassing is;even tueel zelf bedrag aangeven.

** datum invullen; indien gewenst kunt uhet bedrag binnen een maand op uwrekening laten terug storten.

Stuur deze bon op naar

Stichting Kimon, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik Ido Ambacht

Eenmalige of periodieke giften, o.v.v.‘Aruba/uitzending Frits en Jantine’ zijnwelkom op:

• Postbank 6849217 t.n.v. St. Kinder hulpMondiaal Hendrik Ido Ambacht, of

• ABN-Amro Bank 40.05.98.698 t.n.v.St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik IdoAmbacht.

Naam:

Adres:

Postcode:

Woonplaats:

Telefoonnummer:

E-mail:

Rekeningnummer:

Handtekening:

Het klimaat is tropisch, de temperatuur schommelt altijd rondde 29 graden. In het heldere water is het schitterend duikenen snorkelen. Al met al een ideaal vakantieland! Toch heeft dit alles ook een andere kant. Het eiland is, metuitzondering van het natuurpark en de noordkust, erg volgebouwd. Er zwerft overal enorm veel vuil rond. Deloslopende geiten eten elke plant op waar geen stekels aanzitten. Verder is het eiland erg klein, dertig bij acht kilometer,dus ben je er vrij snel uitgekeken. Om er te wonen is het ergwarm. Altijd zomer lijkt mooi, maar het is wel het jaar rond30 graden in huis!

Waarom gaan jullie vanuit een bestaande kerkwerken?

De Protestante Kerk op Aruba bestaat uit vier autonomegemeenten in verschillende plaatsen. In twee van dezegemeenten wordt al twintig jaar geen kinder- en jeugdwerkmeer gedaan. Mede doordat de geloofsopvoeding vaakontbreekt weten kinderen erg weinig van de Bijbelseboodschap. De kerkenraden van deze gemeenten zien denood onder kinderen en de noodzaak dat er iemand vanbuiten de gemeente moet komen om kinder- enjongerenwerk op te zetten. Aan ons hebben zij vervolgens devraag gesteld of wij ons beschikbaar willen stellen om ditwerk op te starten, met als doel in de toekomst het werk overte dragen aan lokale gemeenteleden. We zullen ons in ons werk niet alleen richten op kerkelijkekinderen, maar hopen ook buitenkerkelijke kinderen tebereiken met de boodschap van de Bijbel. Zij hebben het ooknodig te weten wie God is, en door de Heere Jezus voor henwil zijn.

Hoe gaan jullie straks te werk?

Vanuit twee gemeenten willen we kinderwerk op gaan zetten.Omdat het kinderwerk in de toekomst overgedragen zalworden aan lokale gemeenteleden, zullen we ookgemeenteleden opleiden tot leiders van clubs enzondagsscholen.Zoals het er nu uitziet beginnen we met het opstarten vaneen zondagschool voor kinderen. Daarna hopen we het werkuit te breiden met (Bijbelstudie)clubs voor kinderen enjongeren.

Het duurt nog een klein jaartje voordat jullie naarAruba vertrekken. Is er zoveel tijd nodig voor devoorbereiding?

De voorbereiding kost veel tijd, maar daar is in principe geenheel jaar voor nodig. Frits heeft nu zijn baan nog en kan dieniet opzeggen voordat een groot deel van de financiën,nodig voor drie jaar, toegezegd zijn. Vervolgens zit hij meteen opzegtermijn van drie maanden. Als de financiën het toelaten hopen we van juli t/mseptember 2009 in Zwitserland een cursus voorkinderevangelisatie te volgen. Hierna zouden we spoedignaar Aruba kunnen vertrekken. Natuurlijk moet er voor dietijd nog erg veel gedaan worden, zoals het aanvragen van deverblijfsvergunningen en het starten met Papiaments leren. Wanneer we precies vertrekken hangt dus sterk af van detoegezegde financiën. We leggen dit in de hand van deHeere God. Hij zal ons ook hierin leiden en Hij weet precieswat goed is voor ons. We verlangen niet anders dan Zijn wegte gaan.

Uitzicht vanaf de Hooiberg

De Hooiberg

Kerk, Piedra Plat

Kerk, San Nicolas

Leguanen

FinancieelArie Steehouwer, penningmeester

GiftenverantwoordingIn het 3e kwartaal van 2008 heeft Kimon voor € 78.230,69 aan giften ontvangen. De specificatie hiervan is als volgt: €

-Ontvangen giften van particulieren en bedrijven (algemeen): 14.927,69-Giften en collecten van kerken, scholen en verenigingen: 2.974,40

Herv. Gem. Wekerom € 505,90; Diak. Herv. Gem. Zuilichem € 300; Diak. Ger. Gem. Aagtekerke € 250; Diak.Ned. Herv. Gem. Nieuwe Tonge € 458,30; Diak. Ned. Herv. Gem. Nijkerk € 1.005,70; Herst. Herv. Gem. PleinkerkHouten € 64,50; Diak. Ger. Gem. Hendrik-Ido-Ambacht € 100; Herst. Herv. Gem. Wouterswoude € 200; Diak.Ned. Herv. Gem. Tholen € 90

-Giften en acties: 7.899,77School met de Bijbel Nieuwer ter Aa € 100; Oudercommissie Kon. Wilhelminaschool € 827,39; School met de Bij-bel Wekerom € 100; School voor Speciaal Basisonderwijs De Akker Barendrecht € 6.205 (50% voor Zuid-Afrika en50% voor Guinee Bissau); Groep 8 Faukeliusschool Middelburg € 15; Opbrengst braderie Zuid-Beijerland € 340;opbrengst rommelmarkt Abbenbroek € 300; Winkeltje Bollebijt € 12,38

-Giften en acties voor Zuid-Afrika: 14.957,96School met de Bijbel Wekerom € 4.500; Wessels Financieel Advies Rijssen € 200; Herv. Vredeskerk Veenendaal €725; Diak. Chr. Ger. Kerk Noordeloos € 2.251,04 en € 338,45; via ds. Meijer collecten Raron Zwitserland € 430;presentatie Gelderhof Dirksland € 200; presentatie Ger. Gem. Lelystad € 221,45; presentatie reünie Fam.Born/Lodder € 134; verjaardag fam. v.d. Steenhoven-van Es € 60; braderie Zaamslag € 468,02; Giften van parti-culieren € 2.115,50; incasso’s van particulieren € 3.314,50;

-Giften en acties voor Guinee-Bissau: 15.064,06Giften van particulieren Guinee-Bissau € 997,50; incasso’s van particulieren € 950; Eben Haëzerschool Emmeloord€ 7.200; Ned. Herv. Schoolvereniging Elspeet € 500; Fam. Nap i.v.m. geboorte Jonathan € 500; collecte huwelijkfam. Schepping-Leeuwdrent € 207,06; Diakonie Herv. Gem. Nieuw-Lekkerland € 414,50; Isala Kliniek maatschapchirurgie/orthopedie € 340; Isala Kliniek zorggroep chirurgie € 400; aktiegelden werkvakantie € 2.620 en € 935

-Giften en acties voor Bangladesh: 4.044,00Sponsoring € 3.894; particulieren € 150

-Giften en acties voor Zambia: 15.101,00Ger. Gem. in Ned. De Beek-Uddel € 600; Diakonie Herst. Herv. Gem. Elspeet € 300; Diakonie Herv. Gem. Elspeet€ 500; Neuff Fruitbroker Montfoort € 1.000; Rehobothschool Uddel € 1.000; Paman Minjak B.V. € 1.000; Slin-gerland Bouw B.V. Nijkerk € 2.000; Systra Automaterialen € 50; Handelsonderneming Vebeto Elspeet € 50; Mon-tagebedrijf Dekker Elspeet € 50; Hofmanagement Elspeet € 250; Zorgcentrum Oranjehof Elspeet € 1.500;opbrengst Zomermarkt vrouwenvereniging Uddel € 1.100; giften van particulieren € 2.706; incasso’s vanparticulieren € 2.995

-Giften en acties voor Mozambique: 47,50Giften van particulieren € 40; incasso’s van particulieren € 7,50

-Giften en acties voor Hongarije: 2.225,00Giften van particulieren € 700; incasso’s van particulieren € 1.525

-Dia-avonden, zangavonden en boekjes: 989,31Verkoop CD’s € 959,31; giften Spurgeon boekjes € 30

Totaal 78.230,69

De inkomsten tot en met september 2008 zijn uitgekomen op € 189.132,79. Dat is ietslager dan het bedrag dat was begroot (€ 192.375,— tot en met september).De bedragen die zijn ontvangen voor het project Goeie Hoop in Zuid-Afrika bedroegen €46.436 (begroot € 45.000). Voor het project Goeie Hoop is tot en met september 2008 (naaftrek van de kosten voor aankoop van de grond en andere lopende projectkosten) eenbedrag van per saldo € 65.551 bijeengebracht. Dat stemt ons tot dankbaarheid. Giften enbijdragen blijven echter nodig aangezien de totale kosten voor de bouw op meer dan €150.000 worden geraamd en daarnaast ook de reguliere projectkosten lopen.Voor het project in Zambia is in januari tot en met september € 20.081 ontvangen. Dat isiets lager dan begroot (€ 22.500), deels ook door terugbetalingen van eerder ontvangengiften voor Jacobine Frens, wiens uitzending geen doorgang vond.Aan algemene giften en giften voor de projecten in Guinee-Bissau, Mozambique enBangladesh is in januari tot en met september € 122.616 ontvangen. Dat ligt bijna op hetniveau dat was begroot (€ 124.875.). De giften van particulieren en bedrijven (€ 45.945)liggen op het niveau van de begroting (€ 45.900), maar die van kerken en scholen liggen

24

deze maanden lager, terwijl degiften voor Bangladesh enMozambique hoger zijn danbegroot.We zijn dankbaar voor de giftenvan de eerste drie kwartalen. Degroei van de activiteiten (drieveldwerksters in Guinee Bissau,een gezin in Zuid-Afrika, éénveldwerkster in zowelMozambique als Zambia endaarnaast nog enkele beoogdeuitzendingen) maken eendergelijke giftenstroom ook zeerwenselijk. Graag bevelen we hetwerk dat Kimon wereldwijd magdoen in uw milddadigheid aan.

Hartelijke groeten, Arie Steehouwer

Zie je hem lopen daar? Hij heet Pablo. Hij woont in debinnenlanden van Mexico en is ongeveer 9 jaar. Op zijnhoofd draagt Pablo een grote stapel rieten hoeden die zijnmoeder heeft gemaakt. Pablo probeert de hoeden teverkopen en met het kleine beetje geld dat hij dan verdient,kan zijn moeder een paar visjes kopen of wat rijst voor hetavondeten. Pablo vindt het fijn om te helpen!Op een dag komt er in het dorpje waar Pablo woont eendokter. Deze dokter wil graag de zieke mensen bezoeken. Hijmoet vaak veel en ver lopen, want in het dorpje van Pablokomt geen bus en er zijn geen auto’s. Pablo heeft een plan!Misschien mag de dokter onze ezel wel lenen...”Vader,vader”, roept Pablo al van ver...”Mag de dokter onze ezelgebruiken? Dan hoeft hij elke dagniet zo ver te lopen!” Pablo’svader vindt het goed en dus holtPablo naar de dokter om hetnieuws te vertellen: “U mag onzeezel gebruiken om de zieken tebezoeken. Dan hoeft u niet zoveelte lopen in de hitte.” De doktervindt het een goed plan. Maar alshij de volgende dag op de ezelwil vertrekken, wil de ezel geenstap verzetten. “Kom op jongen...laten we gaan”, probeert dedokter terwijl hij de ezel een paartikjes geeft. Maar de ezel verroertzich niet. Dan fluistert Pablo ietsin het oor van de ezel. ”Psstt...psstt” en jawel, daar begint deezel te lopen.

Pablo gaat vaak met de doktermee en hij vindt het fijn om tehelpen. Pablo heeft echter eenprobleem... hij liegt vaak. AlsPablo op school komt, zegt hijbijvoorbeeld tegen z’nklasgenootjes: “Gisteren heeftm’n moeder een chocoladetaart gebakken en die was lekkerjoh..” Maar Pablo’s moeder hééft helemaal geenchocoladetaart gebakken. Een andere keer zegt Pablo tegenz’n vriendjes: “Zaterdag ga ik met m’n vader vissen..” maarPablo’s vader heeft helemaal geen tijd om te gaan vissen. De dokter merkt ook dat Pablo best veel jokt. Op een dagmoet de dokter voor een paar dagen weg en hij roept Pablobij zich. “Pablo, je helpt me altijd erg goed en daar ben ik blijmee. Maar ik heb ook gemerkt dat je wel eens liegt!” Oeps,Pablo wordt een beetje rood en weet niet zo goed waar hijkijken moet. “Luister”, gaat de dokter verder, “zie je die oudetafel daar?” Pablo knikt. Ik zal je mijn hamer lenen en iedere

keer wanneer je hebt gelogen, moet je een spijker in die oudetafel slaan. Afgesproken?” De dokter gaat op reis en Pablo loopt naar huis met de hamerin zijn hand. Onderweg komt hij Carlito tegen, één van z’nvriendjes. ”Hoi Carlito”, zegt Pablo. “Hé, Pablo, wat heb jijdaar, een hamer? Van wie is die?”, vraagt Carlito. “O, diehamer is van mij, die heb ik van de dokter gekregen.” “Echt,heb je die gekregen?” Ja, knikt Pablo... maar is dit dewaarheid of is het een leugen? Carlito gelooft Pablo envraagt: “Heb je nog meer gekregen van de dokter?” “Ja”,antwoordt Pablo, “een paar tennisschoenen en een rugzak”.“Wouw”, zegt Carlito, “mag ik die schoenen en rugzak eenszien?” “Uhm... uhm... m’n vader heeft de spullen in de kast

opgeborgen en de kast op slotgedaan en... nu is hij de sleutelkwijt.” Jokt Pablo nu, of spreekt hijde waarheid? Carlito gelooft hem,maar Pablo heeft al 4 keergelogen: één keer over de hamer,één keer over de nieuwetennisschoenen, één keer over derugzak en één keer over de sleutelvan de kast... Pablo gaat naar deoude tafel en hij slaat er 4 spijkersin. Bam, bam, bam, bam...

Als de dokter terugkomt ziet hij de4 spijkers in de tafel. “Zo Pablo”,vraagt de dokter, “je hebt dus 4keer gelogen?” Pablo knikt. “Treknu dan maar de spijkers uit detafel.” “Eruit?”, zegt Pabloverbaasd. “Maar ik heb ze er heelhard ingeslagen.” “En toch moetje de spijkers eruit halen.” Pablogaat aan de slag met deachterkant van de hamer, maarhet valt niet mee. Hij trekt en hijwurmt en hij trekt... Help je meemet Pablo? Na veel gezwoeg zijn

de 4 spijkers eruit. Nu zitter er 4 gaten in de tafel. De dokterzegt: “Nu moet je de gaten nog uit de tafel halen.” Pablokijkt stomverbaasd naar de dokter. “Hoe kan dat nu?”, vraagthij. “Probeer het maar”, antwoordt de dokter. Pablo krabtachter z’n oren en probeert iets te bedenken. Hij probeert hetmet water en zeep, maar denk je dat de gaten zoverdwijnen? Nee, hè. Dan probeert hij de gaten met eengrote gum weg te vegen maar ook dat helpt niet. Een likjeverf dan? Niks lukt er. “Zie je nu, Pablo”, zegt de dokter,“leugens laten sporen na in je leven. Net als de spijkers in detafel. Je kunt ze niet meer uitwissen.”Iemand anders kan dat wel. Weet je wie?

Pablo

MexicoVER haalBewerking: Léonie Dieleman

25

2626

Spreekt het Goeie Hoop project jou aan en zou je graag onsteam komen versterken? Reageer dan op een van de volgen -de vacatures:

Vanaf april 2009:

vrijwilliger met medische achtergrond

Vanaf juli 2009:

2 vrijwilligers met medische of pedagogische achtergrond

Leeftijd minimaal 21 jaar; zie voor verdere eisen en randvoor -waarden: www.goeiehoop.nl. Verblijfsperiode: 4-6 maanden.

Verdere informatie? Mail of bel de fam. Born (projectleiding), goeiehoop@kimon.nltel. 0027(0)218562088. Solliciteren via het formulier op dewebsite.

Stuur je oplossing naar:Juf Mirjam,

Stationsweg 1843364 AP Sliedrecht

ga naarwww.kimon.nl,kimonkidz

������������

27

KimonKidzMirjam Nagtegaal

Advent = God komt naar ons toe!Hoi iedereen,

Fijn dat ook jij deze keer de ‘Discipel’ leest! Het wordt steedskouder buiten en het is ook vroeger donker. Tijd om het extragezellig te maken met elkaar. Dat is natuurlijk niet hetbelangrijkste als het Kerst wordt. Toch kun je bij al die kaarsenen lichtjes wel goed begrijpen waar het kerstfeest over gaat:over het Licht dat gekomen is in onze donkere wereld. In deweken voor het kerstfeest mag je daar al aan denken, in deadventsweken. Dat zijn 4 weken voor Kerst. Advent betekenteigenlijk: God komt naar ons toe! God komt naar ons toe,want Hij zond de Heere Jezus naar ons toe. Dat doet Hij ookwaar de mensen uit de Bijbel vertellen, zoals in al die verrelanden waar Kimon werkt. Ook daar kunnen de mensenkerstfeest vieren, ook al is het er warm en zonnig op die dag! Puzzelen jullie weer mee voor kinderen die ook graag hetkerstfeest willen vieren? Hoe meer kinderen meedoen, hoemeer kinderen van de Heere Jezus kunnen horen doordat zevan jullie punten een boekje over de Bijbel krijgen.

Puzzelen!In de Bijbel lees je over allerlei mensen die ‘wachten’ op deHeere Jezus. De opdracht voor de kinderen van 4-8 jaar is:Leg jij deze plaatjes op de goede volgorde? Natuurlijk na zeeerst mooi te kleuren. Je kunt ook aan papa of mama vragenof je ze van internet mag uitprinten: www.kimon.nl

De kinderen die kunnen schrijven (dus ongeveer vanaf 6 jaar)kunnen ook vast wel de namen van de mensen eronderschrijven. (bijvoorbeeld Zacharias) Doe je best!

Voor iedereen van 8-12 jaar: Ganaar onze website, www.kimon.nl,en maak de kerstpuzzel!Ik ben benieuwd naar jullie post!

Iedereen een heel fijne Kerstgewenst! Juf Mirjam Nagtegaal Stationsweg 184364 AP Sliedrecht