Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 1

In dit document vertelt Karl Hecht over de werking van SiO2 de wetenschappelijke benaming van

siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet.

Dit document is vertaald vanuit het Duits en is: Wetenschappelijk commentaar over onwetenschappelijke informatie op het Internet over de werking van Zeoliet bij de mens.

Karl Hecht, Dr. med. Dr. med. habil. Professor voor Neurofysiologie en Emeritus voor experimentele en klinisch- pathologische fysiologie aan de Humboldt-Universiteit (Charitè) te Berlin Member of the International Academy of Science Member of the International Academy of Astronautis Lid van de Russische Academie der medische wetenschappen

Academician of IAS and RAMS, Professor, Doctor of medical science, Head of Scientific Commission of WOSCO on medicine (Berlin, Germany) Geb: 15 feb. 1924 in Wohlmirstedt/Unstruttal Büxensteinallee 24, 12527 Berlijn – Grünau academische carrière. 1950-1955 – Studie aan de medische faculteit van de Humboldt- Universiteit in Berlijn. 1956 – gekwalificeerd arts (Dr. Med.). 1970 – Post-graduate kwalificatie met specialisatie in de chronobiologie. 1971 – aangewezen professor voor de fysiologische afdeling der Academie der Wetenschappen van de Duitse Democratische Republiek. 1977 – aangewezen professor voor fysiologie aan de Charité van de Humboldt-Universiteit in Berlijn, uitvoerende functies in wetenschappelijk- medische organisaties. 1957-1977 – Wetenschappelijk directeur van de afdeling voor stress en hypertensie aan het Centraal Instituut voor onderzoek naar hart- en circulatieziekten aan de Academie van de Wetenschappen in Berlijn-Buch . 1964-1977 – plaatsvervangende directeur van het Centraal Instituut voor onderzoek naar hart- en circulatieziekten, Berlijn-Buch. 1972-1990 – Coördinator “Chronobiology and Chronomedicine” van de Ruimtegeneeskunde en biologische werkgroep “Interkosmo”. 1977-1988 – Oprichting en directeurschap van de onafhankelijke afdeling Neuropathofysiologie aan de Charité van de Humboldt-Universiteit in Berlijn. Wetenschappelijk commentaar over onwetenschappelijke informatie op het Internet over de werking van Zeoliet bij de mens. In mijn meer dan 50 jaar durende werk als arts en medische wetenschapper heb ik steeds weer de ervaring meegemaakt …dat onzin, on-wetenschap en onwaarheid eerder geloofd worden, makkelijker door de mens worden onthouden en langer bestand hebben dan waarheden, zinvolle informatie en echte wetenschap. … Dat echt nieuwe inzichten steeds weer met scepsis en soms zelfs met kwaadsprekerij bejegend wordt en men echter vasthoudt aan allang niet meer geldende dogma’s hoewel zij den mens niet van nut zijn of zelfs schade toebrengen.

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 2

“Denken is het grootste plezier van de mens” (Berthold Brecht). Maar helaas gunt de mens zich dit plezier niet en laten zich liever door afzetters, boeven en speculanten beetnemen die er verstand van hebben, slechte dingen te verkopen. Dit soort praktijken ziet men tegenwoordig op de overvolle en chaotische markt voor werkzame stoffen (medicijnen, biopharmaceutica-, generica-, biosimilar- en talloze voedingssupplementen). De consument is verward en geschokt en weet niet wat goed voor hem is en wat niet. Bijna dagelijks berichten de media over dergelijke schandalen. Deze onhoudbare toestanden die vooral op de markt voor voedingssupplementen en geneesmiddelen heersen zijn voor ons als aanleiding om een wetenschappelijk boek met de titel “Naturmineralien, Regulation und Gesundheit” (door de auteurs Karl Hecht en Elena Hecht-Savoley) uit te brengen (Schibri Verlag Berlin /Strasburg, 2005; ISBN 3-937895-05-1). In dit boek wordt de huidige kennis over de mineraal en elektrolyten huishouding samengevat en introduceren wij de gezondheidsbevorderende werking van het oermineraal Silicium (een ondergeschoven kindje van de geneeskunde) en de siliciumhoudende oermineralen klei, Zeoliet en Montmorillonit/Bentonit. Het boek omvat meer dan 424 pagina’s en wordt gestaafd door ca. 1.500 wetenschappelijke bronnen. We hebben de ontoegankelijke en omvangrijke Russische literatuur mede verwerkt (inhoudsopgave van het boek en een korte samenvatting vindt u aan het eind van dit schrijven). Zoals bekend is silicium het tweede meest voorkomende element op onze planeet. Het wordt alleen door O2 (zuurstof) overtroffen! Als SiO2 (ook kiezelzuur genoemd) komt het voor in de meest uiteenlopende natuurkundig-chemische vormen in gesteente (bv. Zeoliet, Montmorillonit, kwarts, bergkristal, zand), waterbronnen, planten en diverse kleisoorten. Al duizenden jaren worden siliciumhoudende gesteentes, aarden, planten en water als geneesmiddelen, cosmetica en verjongingsmiddelen ingezet. Ook nog vandaag de dag, zij het in zeer bescheiden omvang. Wie opmerkzaam de bijsluiters van medicijnen leest vindt niet zelden de vermelding “fijngemalen SiO2“ wat als farmaceutisch hulpmiddel ter verbetering van de werkzaamheid van de werkzame stoffen van geneesmiddelen toegevoegd wordt. SiO2 is eigenlijk de koningin van de mineralen, die de mens nodig heeft. SiO2 heeft een belangrijke rol gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde. Dit wordt ook gereflecteerd in de scheppingsleer. In de Bijbel kunnen we nalezen: “Toen nam God de Heer klei van de aarde en hij vormde daaruit de mens en blies hem de levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen” (1. Moses Genesis, 2,7). Een tekort aan silicium veroorzaakt talloze ziekten, bv. bespoedigt het de veroudering, de slijtage van het gewrichtskraakbeen, rimpelvorming van de huid, vertraging van de groei, haaruitval, geheugenverlies, verstoring van de calcium-magnesium huishouding, arteriosclerose, kanker en nog veel meer. “Zonder silicium is geen leven, geen groei, geen genezing mogelijk”, schreef de wereldberoemde Amerikaanse onderzoekster naar silicium, Edith Muril Carlisle [1986]. Dezelfde opvatting onderbouwde ook de Russische silicium wetenschapper Voronkov [1975]. Daar fijn SiO2-stof (kristallijn SiO2) en technisch gefabriceerd siliciummateriaal (Duits Silikon = Engels silicone) toxisch kan werken en de silicose een gevreesde ziekte is, kreeg SiO2 als essentieel (voor de mens noodzakelijk) mineraal een slechte naam. Onterecht werd het verbannen uit de moderne geneeskunde en ons dagelijks leven. Verbannen door mensen, die geen genoegen scheppen in denken. Zo is het trouwens in het verleden ook andere mineralen vergaan, bv. seleen, dat lang de reputatie had giftig te zijn. Toen men ontdekte dat een tekort aan seleen zware ziektes veroorzaakt werd het uit de ballingschap gehaald en was het weer maatschappelijk aanvaardbaar. Seleen is niet weg te denken uit ons dagelijks leven. Nog belangrijker voor de mens is echter silicium.

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 3

Het is belangrijk om te weten dat voor de mens monomeer en colloïdaal SiO2 (kiezelzuur) noodzakelijk is. Er bestaat ook polymeer, amorf en kristallijn SiO2. Deze kunnen voor de mens toxisch zijn. Daar SiO2 een fysico-chemisch Molecuul vormt is het onder dezelfde scheikundige formule als verschillende (werkzame) stoffen te vinden. Dit is voor mensen, die denken niet gewend zijn verwarrend. Samengevat: SiO2 is niet gelijk aan SiO2. Het bestaat in verschillende vormen, waarvan twee voor de mens nuttig en zeer belangrijk zijn. Zeoliet is een vulkanisch gesteente. Het bestaat uit een kristalraster waarin alle elementen uit het periodiek systeem, kristalwater en silicium te vinden zijn. Het laatste wordt verwerkt in onze spijsvertering verwerkt en als colloïdaal element met het bloed naar extracellulaire matrix en daar vandaan naar de cellen vervoerd. Het kristalraster is in staat om ionen uit te wisselen. Omdat het kristalraster van het Zeoliet een bijzondere affiniteit heeft met de zware metalen die zich in ons lichaam bevinden (Pb, Hg enz.), worden deze stoffen vanuit het lichaam (via de extracellulaire matrix → bloed) naar de rasters in het spijsverteringskanaal gebracht. De grotere affiniteit van de in het kristalraster zich bevindende kationen en anionen met organische stoffen (ons lichaam) leidt deze via het bloed en de extracellulaire matrix naar de cel. Het met zware metalen en gifstoffen beladen kristalraster wordt met de stoelgang uitgescheiden. Natuurlijk is ook Zeoliet niet gelijk aan Zeoliet. Er bestaan verschillende vormen. Zelfs binnen een vindplaats kan Zeoliet verschillende samenstellingen hebben en in zeldzame gevallen zelfs toxisch belast zijn. Daarom zijn ten allen tijde voor het gebruik van Zeoliet analyses noodzakelijk. In Rusland wordt bv. elk op de markt verkrijgbaar Zeolietproduct voorzien van de naam van de vindplaats. Klinoptilolith-Zeoliet uit het Siberische Cholinsk en het Slowaakse Kosicé geldt als puur en onbedenkelijk, om maar een paar voorbeelden te noemen. Elk Zeoliet moet middels een Analyse zijn eigenschappen bewijzen en mag voor de mens uitsluitend in de vorm van Klinoptilolith-Zeoliet gebruikt worden. Noemenswaardig is ook dat bij veel slachtoffers van de reactor catastrofe van Tschernobyl middels Klinoptilolith-Zeoliet de radioactieve stoffen Cesium en ook Cadmium uit het lichaam uitgescheiden werden. Dit heeft hun leven gered. Op dezelfde manier konden in Japan na de detonatie van de atoombom 1945 de slachtoffers “ontstraald” worden. De gesteentemineralen natuurklinoptilolith-Zeoliet, Bentonit en Montmorillonit, die rijk zijn aan silicium hebben o.a. eigenschappen als adsorbent, ionenuitwisselaar, moleculaarzeef-, katalysator, bioregulator, detoxificator- en antioxidant. Kliniptilolith-Zeoliet is in Rusland, Ukraïne, Aserbaidjan, Georgië, Japan, China, Slowakeie en ook de VS veelvuldig getest, gepatenteerd en beschreven als een zacht en effectief geneesmiddel voor chronisch zieken. In Rusland bestaat een centraal onderzoeksproject “Zeoliet“, waarvan president Poetin de schermheer is en in Rusland zijn klinoptilolith-Zeoliet-preparaten als geneesmiddelen toegelaten. Hierbij moet men er rekening mee houden dat de geneesmiddelenwet in Rusland uitermate streng is. Deze korte beschrijving van de Zeoliet en de SiO2 zou ik misschien nooit hebben geschreven als ik niet een anonieme Engelse tekst van 1,5 pagina’s op het internet onder ogen had gekregen met de titel: „Potential Danger - Don’t Eat Zeoliet“. In het Nederlands: “Potentieel gevaar – eet geen Zeoliet“. Ikzelf gebruik Klinoptilolith-Zeoliet al meer dan 6 jaar dagelijks, ben zeer gezond en productief. Dit stuk, kennelijk geschreven in een vuil gevecht met de competitie is vanuit wetenschappelijk standpunt klinkklare onzin en onwaar. Men heeft fragmenten van informatie zonder enige logica of samenhang aaneen geregen, zoals verwarde psychiatrische patiënten dit soms doen. Middels dit stuk wordt een niet nader beschreven firma anoniem aangevallen die een non-food product via het internet verspreid zou hebben. Het bedrijf zou beloofd hebben dat de inname van hun Zeolietproduct kankercellen in het epitheel 100% zeker zou genezen.

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 4

Helaas beschik ik niet over de teksten van dit niet nader genoemde bedrijf die zulke beweringen hebben gemaakt. Als een bedrijf zoiets beweerd kan ik dat vanuit medisch en wetenschappelijk oogpunt als arts niet accepteren en moet dit veroordelen. Zeoliet kan veel, ikzelf kon daarmee ook de gezondheid van enkele kankerpatiënten volledig herstellen. Maar ik zou nooit Zeoliet als een wondermiddel willen beschouwen en nog minder zou ik willen beweren dat zo een middel een 100% zeker genezing garandeert. Zoiets bestaat in de geneeskunde niet. Klinoptilolith-Zeoliet mag in principe alleen door leden van genezende beroepen, dus artsen, Heilpraktiker en andere therapeuten ingezet worden. In ieder geval is Klinoptilolith-Zeoliet een volledig nieuw en natuurlijk basis-therapeuticum en kan andere therapieën goed ondersteunen en bijwerkingen afzwakken. Zeoliet heeft zelf geen ongewenste bijwerkingen. Het genoemde, anonieme internet-schrijven met de titel “Potential Danger – Don’t Eat Zeoliet“ is een bewijs ervoor dat de auteur onwetend is, ook al probeert hij intelligent klinkende vragen te stellen. Ook volledig uit hun samenhang getrokken referenties worden genoemd (de Russische zijn ook mij bekend). Ze hebben vooral betrekking op het inademen van SiO2-stof of Zeolietstof door mijnwerkers die zonder beschermende maatregelen hebben gewerkt. Een titel als deze is al onverantwoord, als de redenering alleen maar onzin is, is dat crimineel te noemen. Ik veroordeel dergelijke pseudowetenschap en vraag de lezer om dit soort informatie niet te onthouden. Sommige lezers hebben dat al gedaan en mij hulpeloos opgebeld. Voor de schrik van deze mensen is de anonieme schrijver verantwoordelijk. Tegelijk wil ik de aandacht daarvoor wekken dat niet iedere aangeboden Zeoliet over die eigenschappen beschikt die wij uitvoerig in ons boek hebben beschreven. Vraag daarom bij een Zeolietproduct altijd naar de overeenkomstige officiële analyse als certificaat. In dat geval kunt u geen fout maken en kunt u dit middel ter bevordering van uw gezondheid gerust innemen. Mijn vrouw en ik nemen zoals reeds gezegd al meer dan 6 jaar (dagelijks 3-5 g) Klinoptilolith-Zeoliet in. Met een leeftijd van 82 dan wel 71 jaar voelen wij ons jong en sterk. Bij mij is zelfs in deze 6 jaar sinds de inname van dit natuurlijk gesteente het al zeer grijze haar midden op mijn hoofd weer donker geworden (zonder te verven). De genoemde anonieme auteur beveelt i.p.v. Zeoliet de middelen van dr. Matthias Rath en dr. Hugh Riordan aan. Ik heb het grootste respect voor dr. Matthias Rath en zijn middelen. Langere tijd geleden heb ik ze ook voor een duur van 1 á 2 jaar ingenomen. Maar toen ik Kliniptilolith-Zeoliet ontdekte is mijn keuze toch op het SiO2-houdende natuurgesteente gevallen. Dr. Matthias Rath zou er goed aan doen om zijn goede middelen door een combinatie met Zeoliet nog beter te maken. Prof. em. Prof. Dr. med. habil. Karl Hecht P.S.: Normaliter is het niet mijn gewoonte om op anonieme brieven te reageren. In het voorliggende geval echter eist mijn medische verantwoording om mijn mening te uiten en de waarheid te verspreiden en de onwaarheid een halt toe te roepen. Ik hoop dat er veel mensen mogen zijn voor wie denken een plezier is en die mij zullen begrijpen.

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 5

Hoe ziet een Klinoptilolith-Zeoliet kristallijn raster eruit?

Afbeelding 1: Zeoliet-kristalraster kanalen van verschillende grootte. (a = 4,0-5,6; B = 4,4-7,2; C = 4,1-4,7 Angström) Met verschillende bezetting van ionen en benoeming van de assen (naar Belizkij und Novoselov)

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 6

Wat gebeurt er na de inname van Klinoptilolith-Zeoliet?

Afbeelding 2: Zeoliet-Verwerking en werking in het spijsverteringskanaal (gemodificeerd naar Belizkij en Novoselov 2005) Correctie van de homeostase Peristaltisch reflectorische regulering Mondholte: ionenuitwisseling d.m.v. speeksel in het mondslijmvlies, adsorbentenactiviteit Slokdarm: peristaltische reflectorische regulering Maag: Wisselwerking van Zeoliet en HCl, fermenten en enzymen bij de Zeoliet-activiteiten betrekkend; adsorptieactiviteit Twaalfvingerige darm : optimering van de ferment- en enzymactiviteit, selectieve ionenuitwisseling, galzuur en pancreasfermenten bij de Zeoliet-activiteiten betrekkend Dunne darm: selectieve uitwisseling van ionen, met elektrolyten uit de voeding en de darm

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 7

Dikke darm: Adsorbentenkwaliteit, homeostase van de microflora, inactivering van de pathogene microflora en de toxische stoffen Excretie: adsorbentenkwaliteit: excretie van de met toxische bio-metalen, endo- en exotoxines en pathogene microflora bezette Zeolietkristallen, peristaltische, reflectorische regulering

Afbeelding 3: Zeoliet-activiteit in het spijsverteringskanaal (gemodificeerd naar Belizkij en Novoselov 2005) Mondholte: ontplooiing van het oppervlaktestructuur van de Zeolietrasters en verdeling van het potentieel; inactivering van de pathogene microflora in de mondholte en aan de tanden

Karl Hecht over de werking van Si02, de wetenschappelijke benaming voor siliciumhoudende gesteentes zoals Zeoliet. Pagina 8

Slokdarm: opening van de kristalraster en langzame lediging van kristalwater; Langzame ontwikkeling van de HCl-gebonden reacties van de de-kationisering van het oppervlak, de-aluminering en vorming van colloïde SiO2 ; vorming van actieve centra in het Zeoliet-kristalraster, die deelnemen aan de bio-catalyse; vrijlaten van ionen en moleculen vanuit het kristalraster (alle elementen uit het periodieke systeem zijn de vinden in het Zeoliet) Twaalfvingerige darm: deelname van de bio-catalytische functie aan het spijsverteringsproces, verlenging en intensivering van de spijsvertering Dunne darm: ter beschikking stellen van essentiële micro- en macro-elementen; uitscheiding van toxische elementen, toxines, eindproducten van de stofwisseling, medicijnen; adsorptie; bio-catalytische functie tijdens de spijsvertering Dikke darm: regulatie van de homeostase van de water-, base-, zuur- en elektrolytenhuishouding Klinoptilolith-Zeoliet –een belangrijke bron van colloïdaal SiO2 In het vervolg zal de toevoer van SiO2 middels Klinoptilolith-Zeoliet (dit proces vindt gelijkend ook bij de verwerking van Montmorillonit plaats) op basis van de inzichten van talloze auteurs beschreven worden [Khalilov en Bagirov 2002; Agadshanyan et al. 2000; Bgatova en Novoselov 2000; Lapshin en Petrov 1997; Fedin 1994; Petrov en Filizova 1994; Fedin et al. 1993; Yakimov en Matynshkin 1993; Petrov 1993]. Om betrouwbaar de SiO2 behoefte van het menselijk lichaam te dekken voldoet de inname van Klinoptilolith-Zeoliet en Montmorillonit met gelijktijdige toevoer van voldoende vloeistoffen en dagelijkse lichaamsbeweging. Dit geldt vooral voor ouderen die graag jong willen blijven.