K WOORD - KI Woluwe · 2015. 1. 29. · K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor...

K i WOORD

IRIS

PRISMA

Ri4

TOR

September 2007 - nr 4DRIEMAANDELJKS

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE

September 2007 - nr 4 2

COLOFON

RedactieraadMarc Brans, Michèle Denys, Lut Devroede, Jos Leemans, Anita Mertens, Geert Van Daele, Peter Van Mossevelde, Vera Verbeken, Paul Vervloessem

HoofdredacteurLut Devroede, Jos Leemans, Anita Mertens

CorrectiesNicole Van Noyen en Nick De Clippel

[email protected](voor het insturen van teksten)

Foto’s en tekeningenChristiane De Mesmaeker, Jos leemans, Geert Van Daele en leerkrachten BuBaO, Nathalie Van Laecken, Lut Devroede, Katrien Timmerman, Joke Geirnaert, Els Mannaerts, personeel De Torentjes, Peter Van de Vreken, Linda Doms, Marie Geuens, Annemie Drabs, Anita Mertens

Verantwoordelijke uitgeverPaul Vervloessem

Opmaak en drukDrukkerij De RidderStationsstraat 361745 Opwijk

Contactgevens:Koninklijk Instituut WoluweGeorges Henrilaan 2781200 Sint-Lambrechts-WoluweTel. 02/735.40.85Fax 02/[email protected]

K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle bewoners en personeelsleden van de campus Koninklijk Instituut Woluwe. Oplage: 500 exemplarenWebversie: www.kiwoluwe.org

IN DIT NUMMER

34

68

10111217182224

Voor-KiWOORD

De eerste schooldag… Voor het

personeel heet dat ‘startdag’

Een stressbal voor iedereen?

Kongolese gebarentaal en

hergebruikte brilglazen

Op vleugels van vertrouwen

Woordje van de sociale dienst

Nieuw, nieuwer, nieuwst in de

Kampkriebels bij de Torentjes

Weer van start in Ri4

Dubbel levende broeders

Lief en leed

Agenda

Oproep naar onze getalenteerde

jongeren

Met de steun van ✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie directie Welzijn en Gezondheid

K i WOORD

IRIS

PRISMA

Ri4

TOR

Oktober 2007 - nr 4

DRIEMAANDELJKS

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE

September 2007 - nr 43

VOOR-K i WOORD

Dag lezer

Na een wat sombere zomervakantie staan we weer in de startblokken voor een nieuw schooljaar. Enkele weken rust waren nodig om onze batterijen op te laden. Maar net zoals Kim Gevaert, gaan we er weer helemaal voor. Wereldrecords gaan we niet verbeteren. Al-hoewel! Nu we het toch over records hebben: het leerlingenaantal in het BuSO is naar een piekhoogte gestegen. Volgens de directeur barst de school letterlijk uit haar voegen. Wat er allemaal bij zo een groeischeut komt kijken zet hij voor u op een rijtje, mét grafi ek.Inderdaad, we startten met een nooit geziene groep nieuwe gezichten. New faces, om het trendy te zeggen. En dus kreeg ons interi-eur ook een ‘facelift’. Nieuwe ruimtes werden gecreëerd, elke vierkante meter moest worden benut, vele lokalen kregen een nieuwe bestemming of een nieuw kleurtje! En dat allemaal dank zij de inzet van de logistieke dienst en vele vrijwilligers van school en O.C. Wie zei daar ook weer dat het een rustige vakantie was? Ook KiWOORD werd herverfd. Ieder schooljaar een andere tint.

Dit nieuwe nummer gaat ook over het reilen en zeilen in de periode voor en tijdens de zo-mermaanden. Zo kan u meegenieten van openluchtklassen, driedaagse en kampervaringen van de afdelin-gen Zeepbel, Iris/Prisma en de Torentjes. Ook de vakantieopvang Ri4 en Iris/Prisma komt aan bod.Heel wat personeelsleden brachten boeiende reisverhalen mee. Onze orthopedagoge Ri4, Katrien Timmerman, vertelt over haar boei-

ende reis naar Kongo.Maar lang niet iedereen trok naar andere con-tinenten.Directeur P. Vervloessem gaat op reis in de tijd en mijmert over mensen die ‘een dubbel leven’ geleid hebben hier binnen het insti-tuut. In het verleden weliswaar. Maar wie zich geroepen voelt…

Met de startlijn van september in zicht werd overal met de opwarming begonnen: kennis-makingsdag met ouders en nieuwe leerlingen, herindeling van de leefgroepen, aanwerving van nieuw personeel. De maatschappelijk werksters weten er alles van.En tussen alle drukte van de laatste week werd voor al het personeel een ‘startdag’ ge-organiseerd. Teambuilding bij het begin van het werkjaar. Een pedagogisch duwtje in de rug en dan naar Gent. U krijgt een impressie.

En dan is er 3 september. Kinderen vertellen over hun eerste schooldag, en de personeels-leden Ri4 lopen letterlijk het schooljaar in. 3,2,1 START ….

Lut Devroede en Jos Leemans


Professor Burg-graeve (KUL), ethicus, en een g e t a l e n t e e r d spreker, is erin geslaagd het voltallige perso-

neel een tweetal uren te boeien - geen geeuw, geen kuchje in de zaal – met een uiteenzet-ting over ethiek in onze huidige samenleving. Geen ‘ver van mijn bed’ onderwerp want we hebben er dagelijks mee te maken. Hij heeft ons even doen stilstaan en nadenken, hij bracht ons met momenten in de wereld van filosofen en pedagogen, maar hij bracht ons ook in de realiteit van elke dag. In Gent vecht een scho-lier voor zijn leven na een messteek van een mede-leerling. Slachtoffer van pesterij en bedreiging, zegt het parket. Zinloos geweld … op de tweede schooldag … op een stoep in het stadscen-trum. Het laat niemand onbe-roerd. Ouders, schoolhoofden maken zich zorgen, want het kan hen ook overkomen. En dan is er nog het naamloos geweld, feiten die het nieuws niet ha-len: brutaal gedrag, agressie in het verkeer, pesterijen op het werk, verbaal geweld, websites

die aanzetten tot haat, gebrek aan respect in openbare voor-zieningen.Is er een verruwing aan de gang of heeft dit altijd bestaan? Kun-nen we spreken van cultuurpes-simisme of behoort ruwheid tot het existentiële van de mens. Prof. Burggraeve verklaart twee mogelijke mensbeelden aan de hand van de filosofen Hobbes en Rousseau.We moeten ons hoeden voor de gedachte dat de maatschap-pij geleid wordt door ruwheid, want dat leidt tot repressie. Wat schuilt er dan achter de huidige

agressie? Is de sa-menleving te pres-tatiegericht? Is de media de grote

boosdoener? Of het internet? Of zijn we gewoon met z’n allen te individualistisch geworden? Ieder voor zich, alles kan, alles mag, ik beslis. Toch hebben jon-ge mensen grenzen nodig. Door te ‘zagen’ tegen pubers brengen we conventies in hun leven. Ook al dagen ze onze grenzen uit, toch geven we jongeren op die manier een moraal mee, een houvast en we tonen dat we om hen geven. En dan nog dit: een ‘verbod’ is al-tijd interessanter dan een ‘gebod’ v o l -gens de p r o f . M e t andere w o o r -

De eerste schooldag…Voor het personeel heet dat ‘startdag’.

“Jongeren niet wild van vrije opvoeding”, “Jonge dievenbendes belonen hun leden voor iedere handtas”. ‘Eikel’ heeft het gehaald van ‘godverdomme’ in jeugduitzendingen op de Nederlandse tv.Met deze krantenkoppen schudde prof. Burggraeve ons vakantiehoofd wakker en meteen werd het thema van de startdag ingeleid: ’Tussen emotie en verruwing’: sociale, ethische, en educatieve uitdagingen.

Uit

het

Laa

tste

Nie

uws

05/0

9/07


den: zeg aan jongeren liever wat niet mag, en geef hen de kans zelf uit te zoeken hoe het wel kan.Dank u professor, u gaf ons weer wat vitamines mee voor het ko-mende jaar.Daarna was het even stoom af-blazen tijdens de broodjeslunch. Blij weerzien en vakantieverha-len aan alle tafels.Maar veel napraten was er niet bij, want de busjes stonden klaar. Allemaal instappen rich-ting Gent, voor een geleid be-zoek aan het Guislainmuseum van de Broeders van Liefde. Dit museum is ondergebracht in het oudste psychiatrisch ziekenhuis van België. Alleen al het ge-bouw is als concept een archi-tectonisch kunstwerk.Er lopen twee permanente ten-toonstellingen:‘De geschiedenis van de psy-chiatrie’ of: hoe werd door de eeuwen heen omgegaan met waanzin. De moeite waard…maar toch blij dat we in deze eeuw leven.‘Outsiderkunst’: even stilstaan bij de verbeelding van zoge-naamde geesteszieken.Schitterende kunstwerken ge-tuigen van hun artistiek talent.We zagen ook tijdelijke collec-ties. Momenteel is dat ‘Schets of schim’ of hoe verbeelding leidt tot architectonisch werk.En dan is er de expositie “200 jaar Broeders van Liefde” over het leven en werk van de broe-ders en hun stichter Kanunnik Triest. Een interactieve opstel-ling die alle projecten wereld-wijd belicht.Dit museum is beslist een aan-rader en de ver-plaatsing waard. Moe maar tevre-den keerden we Brusselwaarts. De startdag was voor-bij. Het schooljaar

kan beginnen!

Jos Leemans

Alle aandacht voor de gids

200 jaar Broeders van Liefde Outsiderkunst: huis van de toekomst


De secundaire school groeit met 13% tot meer dan 140 leerlingen waarvan 95 in de vestiging van Woluwe en 45 in Huldenberg. De begeleiding van leerlingen in het gewoon onder-

wijs (GON) zit nog altijd in de lift met een toename van meer dan 40 jongeren. Het leerkrach-tenteam breidt hierdoor uit met nog eens 8 fulltime eenheden. Moet het nog gezegd: de cij-fers bevestigen het vertrouwen in onze medewerkers. Groeien is leuk maar het heeft ook zijn keerzijde. Voor iedere medewer-ker betekent dit ongetwijfeld extra werk.

Door het verwachte groeiscena-rio van de Prisma-afdeling en de uitbouw in het zevende jaar Kantoor in Prisma en Iris, barst de school letterlijk uit haar voegen en wisten we dat onze krappe infrastructuur het moei-lijk zou krijgen. De uitbreidings-mogelijkheden op de campus zijn voorlopig onbestaande en dus bleef er niet veel over dan de bestaande ruimte op een an-dere wijze en nog efficiënter in te richten. De puzzel was niet makkelijk maar uiteindelijk zit-ten de grootste klasgroepen nu ook in de grootste lokalen. Bij-na de hele zomervakantie heb-ben we kunnen rekenen op het bereidwillige engagement van leerkrachten om te schilderen, extra klasmeubilair te monte-ren, op te ruimen en containers te vullen met rommel, om een bijkomend ICT-lokaal te instal-leren. De druk op de ketel neemt

toe.

In de laatste week van augus-tus volgden de voorbereidende vergaderingen elkaar snel op, werden de nieuwe leerkrachten gevormd in onze aanpak naar de verschillende doelgroepen en troffen we de laatste schikkin-gen voor het ingewikkelde klu-wen van het leerlingenvervoer. Vanaf volgend schooljaar 2008-2009 zou De Lijn zelf de bustra-jecten bepalen wat ons een heel werk zal besparen. Toch maar afwachten hoe dit zal verlopen want niets is zo complex als het leerlingenvervoer.

Aan stevige uitdagingen voor het nieuwe schooljaar hebben we geen gebrek. We sommen er enkele op.De permanente gedragsevalu-atie van leerlingen werd op sommige punten vereenvoudigd omwille van de duidelijkheid en anderzijds uitgebreid met gede-tailleerde attituderapporten: we volgen onze leerlingen van zeer nabij op omdat we geloven dat het meegeven van een correcte leer- en leefhouding de basis zal vormen voor succes in de studie en het leven. Onderwijs is meer dan kennis doorgeven. Voor leerkrachten is het omgaan met weerstanden en het bijsturen van leerlingen een stressvolle taak die niet te onderschatten valt.

Kijken we naar enkele inhoude-lijke werkpunten. In de afdeling Iris zal binnen de opleiding Re-ceptiemedewerker (OV3) voor elk vakgebied een leerlijn op-gesteld worden en focussen we ons op de realisatie van de ont-wikkelingsdoelen. Het streef-

doel is om in de eerste twee maanden voor iedere leerling een individueel handelingsplan klaar te hebben: zicht krijgen op de specifieke werkpunten, een strategie ontwikkelen om bij te sturen, het ontwerpen van een individueel leertraject. Bij het zoeken naar geschikte stageplaatsen in het thuismi-lieu vragen we uitdrukkelijker de medewerking van leerlingen en ouders. Eind september starten we met het werken aan een visietekst over de veel besproken vak-overschrijdende eindtermen: wat leerlingen moeten kennen en kunnen. Daarnaast rijst de vraag in hoeverre deze eindter-men van het gewoon onderwijs haalbaar of vertaalbaar zijn voor onze jongeren met beper-kingen in onze opleidingsvorm 4. Op welke domeinen kan er een vrijstelling komen, moet er gedifferentieerd of gecompen-seerd worden? Onze leerkrach-ten in het GON zullen hun erva-ringen delen met hun collega’s van onze BuSO-school. Heel de communicatie in het onderwijs is immers door de technologische vooruitgang zeer snel en visueel geworden wat het voor slecht-zienden en blinden niet gemak-kelijker maakt. De toenemende maatschappelijke complexiteit eist van moderne burgers een behoorlijk pakket aan soci-ale vaardigheden wat dan weer voor jongeren met autisme een probleem vormt. Aan dit over-leg koppelen we ook een ander thema: de educatieve uitstap-pen. We pogen vast te leggen hoeveel gemiddeld elke leerling met de klas op uitstap hoort te gaan, voor welke vakken we dit doen, met welke doelstellingen,

Een stressbal voor iedereen!


wat de maximumfactuur kan zijn op basis van een volledig schooljaar. In dit verband zullen we ons voorstel bespreken met de ouders in de schoolraad. We weten waarover te vergaderen!

In het GON hebben de beide teams (voor type 6 en 7) een krantje ontwikkeld waarmee onze medewerkers in de meer dan 100 gastscholen van het gewoon onderwijs hun werking en begeleidingswerk toelichten. Zij leggen hiermee een eervol getuigenis af van zovele ervarin-gen in wat ‘integratie’ kan doen lukken of mislukken. De leer-lingen in het GON nemen vaak het woord als dé ervaringsdes-kundigen bij uitstek. Een echte aanrader om dit te lezen.

Zoals gebruikelijk is in het ge-woon onderwijs bieden we aan

onze leerlingen van het zesde en zevende jaar Kantoor de kans om samen op buitenlandse reis te gaan. Een opleiding met suc-ces afronden is voor onze leer-lingen geen evidentie en daarom zien we dit als een welverdiende bekroning van hun studies. Een groepje enthousiaste leerkrach-ten zal de concrete organisatie ter harte nemen. Het project’ Barcelona: go for it’ belooft een grandioos avontuur te worden. We proberen nog enkele gulle sponsors aan te trekken om de kostprijs te laten zakken. An-dere activiteiten zullen wellicht nog opgezet worden om ouders en leerlingen te informeren.

Iedereen ervaart de toename van de werkdruk. Vele vormen van overleg en verantwoordings-plicht eisen steeds meer van onze medewerkers. De scholen

moeten vanaf september 2007 nu ook een gezondheidsbeleid ontwikkelen. Onze leerkrachten zijn superdynamisch en zeer bereidwillig maar hebben ook recht op een leven buiten hun job. Daarom denk ik dat het on-derwijs zich dringend moet be-zinnen over haar kerntaken. Een gezondheidsbeleid uitstippelen begint met het durven trekken van grenzen. Wordt dit niet de nieuwe opdracht van de direc-teur: de aanwezige stress op de werkvloer aanvoelen en de ont-spoorde werklast op mensen-maat terugschroeven? Teamwork mag dan af en toe teambuilding worden.

Marc Brans, directeur BuSO.


Kongolese gebarentaal en hergebruikte brilglazen

Katrien Timmerman, orthopedagoge van Ri4, trok samen met haar echtgenoot op studiereis naar Kongo. Ze bezochten zowel de hoofdstad Kinshasa, als Kananga, de provinciehoofdstad van West-Kasai. We mogen meegenieten van haar boeiende

ervaringen en impressies.

We rennen de Boulevard du 30 Juin over (vergelijk het met de Kunstlaan in Brussel oversteken zonder zebrapad of verkeers-lichten). De eerste keer liep ik aarzelend tussen de rijdende autowrakken maar al gauw leerde ik dat je zo niet aan de overkant komt. Adelard, – mis-schien kennen jullie hem nog wel -, een Kongolese novice van de Broeders van Liefde die vorig jaar in onze voorziening stage liep, vergezelt me in het open-bare leven en vervoer in Kongo’s hoofdstad. We hebben er al een hele voormiddag ‘transport’ op zitten. In afgedankte busjes van Electrabel, ‘politie Leu-ven’, IJsboerke, Belgacom, De Lijn, … en als sardienen in een blikje bereiken we dit deel van de immens grote stad. Nog even wandelen en we komen aan op onze bestemming: de ‘Beach’. Geen romantisch strandje zoals

de naam misschien doet ver-moeden… De Beach is een oude aanlegplaats voor boten met en-kele hangars en in de buurt een handvol verroeste kranen. Dit is de plaats van waaruit bootjes en boten in Kinshasa vertrek-ken om de Kongostroom over te steken en zo Kongo-Brazaville te bereiken. Kinshasa en Braza-ville zijn de twee hoofdsteden van de twee Kongo-landen. Het zijn trouwens de dichtst bij el-kaar gelegen hoofdsteden ter wereld.Hier wordt handel gedreven van ’s ochtends tot ’s avonds. Koop-waar reist voortdurend tussen deze twee steden. En de trans-porteurs? Ik liet me vertellen dat zeker de helft van alle ‘koeriers’ mensen met een beperking zijn. Als we er aankomen stroomt een mensenmassa beladen met ton-nen goederen onze richting uit. Onder hen veel blinde personen.

Ze houden elkaar vast of vol-gen iemand die hen voorgaat. Mensen met fysieke beperkin-gen ook, in ‘driewielers’ (model handbike maar dan een dinosau-rusversie). Dit is het hulpmiddel voor wie het kan betalen of het zelf in elkaar kan knutselen…. Rolstoelen zie je hier niet.Mensen met een beperking ma-ken van deze ‘internationale’ handel hun ‘job’. Ze betalen minder belasting op hun goe-deren dan mensen zonder be-perking. En dus is het voor hen interessant om zelf goederen te verhandelen óf koerier te zijn in opdracht van handelaars die zo ontsnappen aan de hoge belas-tingen.Ik speur de menigte af op zoek naar gebarenmakende handen, want er werken hier ook dove personen. Maar het is al laat, misschien vind ik hen wel in het café een paar straten verder.Het is daar dat ik tijdens mijn eerste week Kinshasa toeval-lig een groep dove personen ontmoette. Al gauw waren we verwikkeld in een Vlaams-Kon-golees gebarentaalgesprek. Met wat aanpassen van beide kanten wisselden we al gauw enkele Dovencultuur-weetjes uit Vlaan-deren en Kinshasa uit … zalig!De blikken van Kongolese om-standers strak op mij gericht. Een blanke vrouw die kan horen en die contact heeft met dove Kongolezen??? Dat hoort niet … Kinderen en volwassenen


met een beperking worden in Kongo immers vaak aanzien als behekst, gek of ‘vies’. Zoals iedereen in dit land moe-ten mensen met een handicap zichzelf zien te redden. De Staat is nergens aanwezig. Ze slaagt er voorlopig niet in de armoede, ondervoeding en ziekte terug te dringen, laat staan dat er oog is voor mensen met een beper-king.Voor kinderen met een handicap ligt het nog moeilijker. Zij wor-den vaak beschuldigd van ‘kind-hekserij’ en daarom verstoten uit hun familie.Met de dove mensen die ik die avond ontmoet, praat ik over hun school ‘Villages Bondeko’. Ik bezocht deze school en praatte er honderduit met de verant-woordelijken over de problemen waarmee men te kampen heeft in de werking. Sommige dingen zijn heel erg herkenbaar. Ook in Kinshasa willen ze zo graag een overzicht van alle ‘standaard’ Kongolese gebaren om ze in onderwijs te kunnen gebruiken. Maar andere moeilijkheden zijn van ‘infrastructurele’ aard. Zo geraken de kinderen niet tot bij de school omdat er geen geor-ganiseerd vervoer is, worden de leerkrachten onderbetaald, is er gebrek aan ‘klaslokalen’, zijn er geen officiële tolken Kongolese Gebarentaal, …De doven vragen of ik de vol-gende avond terugkom. Deze plaats is hun ‘stamcafé’. Hier treffen ze elkaar na een dag stoffen verhandelen tussen Kinshasa en Brazaville. Natuur-lijk kom ik terug! De volgende avond babbelen we tot ik hun handen nauwelijks nog van de duisternis kan onderscheiden. De avond valt hier om 19 u. en er is geen stadsverlichting.

In Kananga hebben de meeste dove personen het nog moei-

lijker om naar school te gaan en in hun levensonderhoud te voorzien. Er is slechts één school voor dove kinderen in de hoofdstad van West-Kasaï. De meisjes leren er naaien (op oude manuele ‘Singer’ naaima-chines: in heel deze stad is er geen elektriciteit en geen drink-baar water) en de jongens leren er houtbewerking. In een cen-trum ‘Mpokolo wa Moyo’ voor kinderen in nood organiseer ik enkele dagen spelactiviteiten, we amuseren ons super! Ik leer Kongolese spelletjes en zij spe-len nu vrolijk ‘1, 2, 3 piano’. In dit centrum zie ik tussen de ondervoede, getraumatiseerde en zieke kinderen, ook kinderen met autisme. Autisme is vrijwel onbekend in Kongo. Vaak denkt men dat kinderen of jongeren met autisme doof zijn of een verstandelijke beperking heb-ben…Op een van de markten van de stad ontmoet ik een blinde man die me bij hem thuis uit-nodigt. Hij is waarschijnlijk de enige blinde man (van velen) in de stad die een beroep uit-oefent: hij verkoopt sigaretten. Vele anderen trachten te overle-ven door te bedelen. Er is geen school voor blinde kinderen meer in Kananga en voor onder-zoek van de ogen kan men enkel terecht op het centrum Jukayi (van de Broeders van Liefde) of in het hospitaal. Het centrum Jukayi is het enige cen-trum in heel West-Kasaï (een gebied groter dan België!) waar men hulp biedt voor kinderen en volwassenen met een fysieke beperking of vi-suele problemen. Dieper in het binnenland, in de dorpen, zijn er ner-gens scholen of zorg op maat voor kinderen met een handicap.

Ook in dit centrum doet men net als in het centrum dat ik in Kinshasa bezocht, aan recy-clage. Uit tweedehands (bij ons afgedankte) prothesen, brilgla-zen,… vervaardigt men hulp-middelen ‘op maat’.Kongo is een land van recy-clage… we vliegen na een heen-vlucht met noodlanding terug naar Kinshasa in een tot op de draad versleten Antonov (deze vliegtuigen mogen in Rusland niet meer vliegen omdat ze niet meer voldoen aan de Russische veiligheidsnormen…).Ik heb dan ook oneindig veel respect voor alle mensen die ik heb mogen ontmoeten, iedereen die ondanks alle materiele en andere tekorten het beste van zichzelf geeft om bij te dragen aan de zorg voor kinderen, jon-geren en volwassen met proble-men en beperkingen. En ik hoop dat als ik terugkeer, de staat in tussentijd haar steentje heeft bijgedragen.

Tip voor een lekker diner in Kinshasa:Restaurant volledig uitgebaat door personen met een fysieke beperking. (een Spaanse zuster staat aan de wieg van dit suc-cesvolle initiatief)Sterren: *****Av. Huileries (op het domein van de Broeders van Liefde) Katrien Timmerman.


Op vleugels van vertrouwen

In het begin van dit nieuwe schooljaar willen we even het pastoraal werk binnen ons O.C. voorstellen. Het pastoraal werk heeft een belangrijke plaats in de zorg voor mensen.

Het is dan ook een volwaardig onderdeel van de integrale zorgverlening van het Orthopedagogisch Centrum.

De pastorale zorg richt zich tot drie doelgroepen:1. De cliënten: geïntegreerd in het geheel van de pedagogische benadering en in de concrete leefwereld van de cliënt begint en eindigt pastoraat met liefde-volle nabijheid: een luisterend oor zijn, een tochtgenoot wor-den, hen respectvol bejegenen …. Kortom willen we aandacht hebben voor alles wat hen raakt in blijde en droeve gebeurtenis-sen.2. De medewerkers: ook zij ho-ren tot de leefgemeenschap van de voorziening. Ze hebben zeker een eigen rol te spelen binnen het pastoraat, maar verdienen evenzeer een teken van betrok-kenheid bij belangrijke gebeur-tenissen.3. De familie en omgeving: de pastorale dienst kan, bij welbe-paalde gelegenheden en inspe-lend op de noden, een aanbod doen van vervangende en aan-vullende pastorale zorg.

Hoe concretiseren we dit?• We willen een catechetisch aanbod uitbouwen, als kennis-making met geloof en als uit-nodiging om dat geloof te bele-ven.• Zo trachten we op basis van de jaarkring het hele jaar aan-dacht te hebben voor kerkelijke thema’s en wereldthema’s.• We willen gemeenschap vor-men in wederzijdse betrokken-heid tussen mensen onderling, maar ook tussen mens en God.• Rond elk groot project, kerst-

en paasviering, vastenactie, … richten we daarom een werk-groep op waarbinnen alle me-dewerkers en leerlingen die zich aangesproken voelen kunnen deelnemen.• In onze pluralistische samen-leving willen we daarbij ook oog hebben en aandacht hebben voor eenieders geloof en opvat-ting in wederzijds respect.• We willen ons realiseren in de dienstbaarheid, in de zorgzame omgang met elkaar, maar ook in de solidaire betrokkenheid op anderen. Zo nodigen bijvoor-beeld projecten voor de derde en vierde wereld uit tot een ac-tieve dienstbaarheid.• In het lokaal A206 ‘De stille ruimte’ vind je een bidhoek, een kleine bibliotheek met gebeden en teksten. In de toekomst wil-len we deze ruimte gebruiken voor verschillende vormen van “samenkomen”: een gebedsmo-ment, stilte-, bezinnings- of verdiepingsmomenten, relaxa-tie, een leesmoment, een ten-toonstelling, persoonlijke ge-sprekken tussen bewoners en opvoeder of leerkracht, kleine werkgroepen of voor sessies sociale vaardigheden waarvoor een ‘stille’ ruimte nodig is.• We hebben natuurlijk ook aandacht voor: persoonlijke in-tenties, verjaardagen, langdu-rige afwezigheden, overlijden, huwelijk, nieuwkomers, jubilea, pensioen, vormsel, eerste com-munie, …

Christiane De Mesmaeker

Een vogelvederlicht gevleugeldeen arendsieraad in de luchtver boven aardse zorg verhevenopgaandin een majestueuze vluchtzo wil ik zijneen vogelgedragen door de ademvan Gods woordik weetals ik Hem aanroepdan tilt Hij open hoortmeedwalend op die vluchtzal ik ontdekkeneen moeilijk en oneffen padis tóch te gaanen ook vanuit het diepste dalontspringt een spoorom naar de top te gaaneen weg die lang leekis in vogelvluchtslechts onbeduidenden zelfs de bergenlijken kleinals Hij mij sterk maakten mij draagtdan zweef ikals een arend door de luchtraak zonlicht aanversmeltmet alle kleuren van de re-genboogdan vlieg ik vrij dan vlieg ik hoogop vleugels van ver-trouwen.

Adri Visser

Uitgever: Art Boeken - VVHQ/BKV


Woordje van de sociale dienst.

Wijziging berekening persoonlijke bijdrage voor internen

Ten gevolge van de wijzigingen in de wetgeving voor de bijkomende (verhoogde) kinder-bijslag op 1 mei 2003 (zie pagina 10, uitgave KIWOORD van december 2006) werd ook de berekening van de persoonlijke bijdragen voor internen gewijzigd.

Oude regeling: Er werd voor de berekening van de persoonlijke bijdrage 2 cate-gorieën gehanteerd: o personen met een handi-cap/ernstige ziekte van minder dan 66% die geen recht hadden op de verhoogde kinderbijslag betaalden de minimumbijdrage: € 5.08 per dag (1ste trimester 2006). o personen met een handi-cap/ernstige ziekte van min-stens 66% die wel recht hadden op verhoogde kinderbijslag (on-geacht het bedrag) betaalden de maximumbijdrage: € 14.22 per dag (1ste trimester 2006).Het bedrag van de dagprijs werd bij aanvang van de opname op internaat per gebruiker ge-specifieerd in het protocol van dienstverlening.

Nieuwe regeling:In de nieuwe wetgeving worden de bedragen van de verhoogde kinderbijslag bepaald in func-tie van de ernst en de gevolgen van de aandoening (soort van puntensysteem). Dit heeft tot gevolg dat er 9 verschillende bedragen (afhankelijk van het aantal punten dat wordt toege-kend) kunnen worden uitgekeerd met een verschil van ongeveer € 400 tussen de minimale en de maximale toeslag. Dit heeft tot gevolg dat er ook een nuance-ring moest komen in de toeken-ning van de dagprijs.

Er zijn 4 berekeningsregels (be-dragen 1ste trimester 2007, jaarlijkse indexering): o De maximale bijdrage is € 14.51 per dag. o Als het kind minimum 6 dagen per maand (of 18 dagen per kwartaal) in het gezin is, mag de som van de bijdragen niet hoger zijn dan 2/3 van de kinderbijslag. o Per dag dat het kind in het gezin doorbrengt, moet er een bedrag van 5.18 per dag gere-serveerd worden van de kinder-bijslag. o De minimale bijdrage is € 6.22 per dag.

De berekening gebeurt in drie stappen:1. Berekening van de 3 moge-lijke bijdragen (interne aanwe-zigheidsdag x 14.57 ) o Berekening van de maxi-male bijdrage (aantal I-dagen x € 14.57 ). o Berekening bijdrage reke-ning houdend met de dagen in gezinsverband (F-dagen). o Berekening 2/3de kinder-bijslag2. De persoonlijke bijdrage is de kleinste van deze drie bereke-ningen.3. De persoonlijke bijdrage mag echter niet lager zijn dan de mi-nimumbijdrage.

Er wordt voor de berekening gewerkt met codes die be-paald worden op basis van de

vernoemde criteria. Deze kun-nen verschillen per kind en per maand. Het exacte bedrag van de persoonlijke bijdrage kan dus niet meer op voorhand berekend worden en in het protocol wor-den geformuleerd. Voor de de-tailberekening verwijzen we dus naar de individuele facturen. Dit heeft dus tot gevolg dat in het bestaande protocol van dienstverlening het artikel met de omschrijving van de dagprijs aangepast dienen te worden. Dit geldt voor alle gebruikers, ook voor diegenen die nog val-len onder de oude regeling! Vanaf dit jaar wordt voor nieuwe interne gebruikers het protocol systematisch aangepast; voor de andere gebruikers verwijzen we naar de maandelijkse factu-ratie. Er zal in het nieuwe pro-tocol melding worden gemaakt van een minimum en een maxi-mumbedrag van de persoon-lijke bijdrage, alsook de criteria waarmee rekening gehouden bij de berekening. Indien u hieromtrent nog vra-gen hebt, aarzel niet contact op te nemen met de sociale dienst van de afdeling waar uw kind verblijft.

De sociale diensten


Nieuw, nieuwer, nieuwst in de afdeling IRIS en PRISMA U hebt wellicht gemerkt dat er weer heel wat nieuwe gezichten te bespeuren zijn binnen onze afdeling. We hebben 15 nieuwe jongeren in het internaat en 3 nieuwe semi-internen mogen verwelkomen.

Dat de stap naar het internaat voor zowel jongeren als ouders heel erg groot is, weten we al-lemaal.

Om de start een beetje te verge-makkelijken, konden alle jonge-ren naar jaarlijkse gewoonte de laatste week van de zomerva-kantie hun kamers reeds komen inrichten en tegelijkertijd ook kennis komen maken met de be-geleiders en leefgroepsgenoten. Ouders kregen voorafgaandelijk ook de mogelijkheid om hun zoon/dochter aan het bege-leiderteam te komen voorstel-len. Dit zorgde echter voor veel heen- en weergeloop, een op-eenvolging van kennismakings-gesprekken en een hele drukke laatste week voor iedereen.

Dit jaar gooiden we het over een andere boeg. De gangen in onze afdeling werden op vrijdag 31 augustus 2007 omgevormd tot een volgparcours met allemaal nummertjes en pijltjes.

De nieuwe jongeren en hun ou-ders kwamen tegen 10.00 uur aan. Ze werden uitgenodigd om aan de hand van een num-mer een individueel parcours te bewandelen en achtereenvol-gens kennis te maken met alle begeleiders: zowel opvoeders, therapeuten, stafleden, als de coördinatoren van de school verwelkomden de jongeren en ouders in hun eigen therapie-

ruimte, bureel of leefgroep en gaven uitleg bij hun therapie – of begeleidingsaanbod voor de jongeren en/of ouders.

Tegelijkertijd leerden zowel de ouders als de jongeren een beetje de weg kennen in de af-deling, ze kregen een beeld van alle begeleiders van het team en hun manier van werken. In de leefgroep konden ze hun ka-mer gezellig inrichten. Voor het begeleidingsteam was het een fijne gelegenheid om alle jon-geren én hun ouders reeds op voorhand te ontmoeten en korte individuele gesprekjes te kun-nen voeren met elk van hen.Om 13.00 uur werden zowel nieuwe jongeren en hun ouders als de anciens uitgenodigd om in de refter een broodjeslunch te gebruiken. Het was er heel gezellig en een ideale gelegen-heid om op een informele ma-nier kennis met elkaar te maken en eerste contacten te leggen.

Na de middag kregen de anciens dan de gelegenheid om hun ka-mers in te richten. Tegen 17.00 uur kon iedereen naar huis om te genieten van het laatste weekend van de zomervakantie.

Wij vonden het concept heel erg geslaagd en kregen ook veel positieve reacties van jongeren en ouders. Er zijn zeker nog een paar details die verfijnd dienen te worden tegen de volgende

keer, maar we herhalen het vol-gend jaar zeer zeker!

Een overzichtje van de verde-ling van de leefgroepen.

PRISMADe Kameleon: Emily, Ken, Carlo, Maarten, Joachim, Jeroen, Ken-zie, Pieter, Willem en John in de goede zorgende handen van Liz-zie en Pauline

De Steiger: Anthony, Ashley, Tom, Elias, Bart, Maarten, Ivan, Ruben en Robin onder de toffe begeleiding van Heide en GeertDe Oceaan: Cédric, Mathias, Wouter, Arteau, Jeroen, Jelle, Vincent, Lennert, Stijn, Arne en Bram onder de ervaren en begrij-pende leiding van Tim en NelSchiereiland: Joachim, Bart, Kim, Jense, Adriaan, Tim, Ann, Benoit en Stijn in de enthousi-aste maar sturende handen van Sofie en Katrien

IRISIris 1: Eren, Youssri, Jonach, Dorien, Virginia, Kathleen, Maxi-me, Michael, Amélie, Christophe, Cem onder de hoede van Birgit en Guido

Ahadi: Willy, Kurt, Mike, Shana, Christophe, Liesbeth, Suru in de leefgroep en Charlotte, Brenda, Rob, Roni en Robby in Kamer-training met Annick, Diane en Gerrit als deskundig begelei-dersteam

Iris/Prisma


PRILOGIRIS (gemengde leef-groep voor jongeren die 1 of 2 dagen per week stage lopen gedurende het hele school-jaar): Bryan, Yoram, Jill, Robbe, Gunther, Nicolas, Tijs, Laura, Thijs, Rick en Elke onder het oogluikend toezicht van Doke, Riet en Leen.

Binnen het begeleidersteam verwelkomen we een grote groep nieuwe enthousiaste op-voeders: Lizzie, Pauline, Heide, Geert, Nel, Katrien, Gerrit en Leen! In onze volgende uitgave maken we nader kennis met elk van hen!

Onze opvoeders die hier al meer-dere jaren werken willen we toch ook eventjes onder de aandacht brengen: Annick, Guido, Birgit, Diane, Tim, Sofie, Doke en Bir-git. Het is geen evidentie maar dankzij hun bereidheid om hun kennis en ervaring met zoveel nieuwe teamleden te willen de-len, zijn we ook dit jaar weer erg goed van start kunnen gaan!

Ook het therapeutenteam is dit schooljaar reeds enthousiast van start gegaan met de begeleiding van de jongeren: • de ergotherapeuten: Mr. Peter Beckers, Mevr. Hanne Van Laer, Mevr. Christiane De Mesmaeker. • de logopediste: Mevr. Kathleen Coole • de kinesitherapeuten: Mevr. Jos Leemans en Inge Ribbens (tijdelijk af wezig).

De medische dienst wordt dage-lijks bemand door de verpleeg-kundige: Mevr. Chris Van Roy.

Het stafteam bestaat naast Lieven (opvoeder-groepchef), Stéphanie (ortho PRISMA) en Valerie (maatschappelijk assistente) uit één nieuw staflid nl. Katelijne die vanaf heden de handelingsplanning coördineert voor de jongeren met visuele beperkingen.

Afspraken voor telefoon, briefwisseling en zakgeld

Ons telefoonnr. is 02/735 40 85. Wanneer u uw zoon/dochter wenst te bellen,dan liefst tus-sen tussen 16.30 u. en 20.30 u.(rechtstreekse verbinding met de leefgroep).

Bij voorkeur niet bellen tijdens het avondeten (18.00–18.30 uur) en het studiemoment (19.00-20.00 u.) .

Elke week krijgen de leerlingen de gelegenheid om naar huis te bellen . We beperken ons tot 10 minuten per gesprek om ieder-een de kans te geven, en om onze jongeren het besef bij te brengen dat telefoneren geld kost. Dit alles uitgezonderd dringende gevallen.

GSM-gebruik is enkel toege-staan wanneer men zich houdt aan bovenstaande afspraken.

U kan ook altijd een brief of kaartje sturen: Naam van de leerling(e)Koninklijk Instituut WoluweGeorges Henrilaan 2781200 Brussel

Zakgeld: In principe heeft de jongere weinig zakgeld nodig: 5€ per week volstaan ruim-schoots voor drankautomaat, winkelen en telefoon.

Er wordt van het zakgeld ook 1€ per week in de leefgroep gespaard als extraatje voor de tweedaagse op het eind van elk trimester. Indien de leefgroep een uitstap maakt waaraan bij-komende kosten verbonden zijn dan worden de ouders hiervan tijdig schriftelijk op de hoogte gebracht. (bvb.pretpark).

Valerie Bellen

Iris

/Pri

sma


Het zomerkamp Iris/Prisma in Dadizele (9 t.e.m. 13 juli 2007)

Het was kwart voor tien. De speelplaats liep langzaam vol. Allemaal mensen die mee wilden naar Dadizele. Want daar ging het kamp door. Na een vrolijke maar vermoeiende reis kwamen we aan op onze bestemming: het kamphuis in Dadizele, het liep toen al tegen de middag.

Maar even later stond er toch al eten op tafel, we moesten geen honger lijden. We pakten onze valiezen uit en werden een beetje wegwijs gemaakt in het gebouw. Toen gingen we vrolijk op weg naar de bushalte om de bus te nemen naar het zwem-bad.

Het water was heel nat, gelukkig hadden we ook handdoeken bij. Na het afdrogen waren we klaar om de bus terug te nemen. De kookploeg had een grote hoeveelheid spaghetti klaarge-maakt. Lekker zeg! Na dit werk van barmhartigheid, de honge-rigen spijzen, was de dag nog niet om, nog lang niet! Toen de groep zich splitste om zich met

rustige of wilde spelen te ver-maken, hadden we ook nog veel lol. Na een hapje en een drankje tijdens het barmoment was het tijd om in onze slaapzak te krui-pen en te slapen natuurlijk.

Het was dinsdag. De groep werd hardhandig uit zijn bed gezet door een loeiende sirene die ge-hanteerd werd door de opvoe-ders. Na een verkwikkend ont-bijt vertrokken we op dagtocht, die af en toe (lees: regelmatig) verstoord werd door dolle koei-en en stinkende varkens.

Woensdag werd ingezet met een overlevingsspel. Iedereen heeft het overleefd. Na het mid-dageten volgde er een zeer ac-tief spel, met kikkererwten en snoepjes.

Na rijst en kip als avondeten, speelden we heel leuke spelen. We gingen ’s avonds nog even-tjes naar een leuk concert. Daar-na hebben we een nachtspel ge-speeld. Het was twaalf uur toen we vermoeid in ons bed kropen.

Iris/Prisma

Na een heerlijke brunch pij-nigden we onze hersenen over gemakkelijke en moeilijke raad-sels.

Denk hierover maar eens na: “Wie kan hoger springen dan de Eiffeltoren??”(Het antwoord vind je onder dit artikel)

Daarna volgde een quiz. Na het vieruurtje zongen we uit volle borst en luider dan het brandalarm bekende en minder bekende liedjes. Daarna moes-ten sommigen van ons een ijs-koude douche in. Ze waren er zeer snel weer uit! We kregen hamburgers op de barbecue met frietjes. En daarna konden we shaken op de fuif!

Na een ontbijt en het inpakken volgde een één-tegen-allen-spel. Dan was het al bijna tijd om terug te gaan. Niet zonder middageten, natuurlijk: een lek-kere pitta. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind.

Over mooie liedjes gesproken: dit lied maakten we als één-te-gen-allen-opdracht, op de mu-ziek van “Anne” van Clouseau.

Strofe’s Morgens vroeg om 7 uur uit onze nest.Het ging voor ieder, maar voor ons niet al te best.Met zijn allen het buske in van-uit het KIWMet zijn allen naar Dadizele, ja het lag dicht aan de zee.


RefreinDanku!Voor het amuseren en het lekker eten.Danku!We zullen dit kamp alleszins niet snel vergeten!

Wouter, Elias, Brenda, Kurt en Jonach

Het antwoord van het raadsel:

Iris

/Pri

sma

Harry Potter film: nog een leuke vakantieactiviteit van Iris/THOR

11 juli 2007 was het zover: de Belgische première van de laatste nieuwe Harry Potter film.Als Harry Potterfan vond ik het jammer dat ik die dag een dagdienst had in Prekelinden (de vakan-tieopvang) waardoor ik niet naar de première heb kunnen gaan.Toeval of niet maar een kleine week voordien vroeg ik wie er Harry Potter kon pruimen en zowat iedereen bleek een Harry Potterliefhebber te zijn.Daags nadien waren de bioscooptickets besteld via internet, had ik mijn dvd’s meegebracht en wa-ren we ons al mentaal aan het voorbereiden op de première.Woensdagmiddag sloop dichterbij en het verlossende moment om te vertrekken bracht toch enige “stress” met zich mee. Zou de film onze verwachtingen inlossen?Toegekomen in de Kinepolis, zochten we onze plaatsen op, kochten we een snack en drankje en nog snel naar de toilet.Het licht ging uit en plots zaten we op een speelplaats niet ver van “Privet Drive” omringd door twee Dementors. Een geluk dat Harry ons tijdig kon redden met zijn patronus.

Peter Van de Vreken

Iedereen, want de Eiffeltoren kan niet springen!


Mijn nieuwe school

In het begin van de dag was ik zenuwachtig. Ik wou weten wie er in mijn klas zou zitten, hoe mijn klas er zou uitzien, enz.Om 11.20 uur gingen we naar de klas. In de klas kregen we fo-to’s, lessenroosters, een agenda, onze gedragskaart en natuurlijk de regels van de klas. Kort na de middag gaf de directeur een toespraak over wat er mag en niet mag op school enz.

Na de lange toespraak van de directeur kregen we een rondlei-ding door heel de school, maar ik had bijna niets gezien dat ik nog niet kende, want ik zat hier al zes jaar op de lagere school. Na de school gingen we naar de Kameleon (onze leefgroep). In de leefgroep kregen we de leef-groepregels en de afspraken van de leefgroep. Om 21.15u. zou-den we gaan slapen. Ik was blij dat die leuke maar vermoeiende dag gedaan was. Willem (1A)

Toen we op school kwamen, heb ik eerst met mijn moeder mijn bagage in mijn kamer gezet. Dan mijn kamer veranderd en dan ging ik naar het school-plein. Uiteindelijk kwam ik in de klas waar we de regels leer-den kennen, luisterden en de weg leerden kennen. Toen ik in de leefgroep Kame-leon kwam, leerde ik ook daar de regels kennen. Na een tijdje werd ik moe. Dan heb ik wat gelezen en ben ik gaan slapen. Maar voordat ik kon slapen, dacht ik aan de verwarrende eerste schooldag. Ik was nogal bang en onzeker, maar nu ben ik dat niet meer.Pieter (1A)

Toen ik terug naar school kwam, ontmoette ik mijnheer Vander-veken, onze klastitularis en leraar Nederlands. Toen gingen we naar onze klas 1A. En we stelden ons voor. Zo leerde ik vijf nieuwe vrienden kennen. Daarna kregen we het lessen-rooster van de hele week en kregen we een blad met alle

twaalf vakken en foto’s van de tien leerkrachten. Toen werd er verteld over de schoolagenda en kregen we onze eerste huistaak. Nadat we het takenbord gezien hadden, gingen we naar de refter om te lunchen. Toen zag ik mijn vrienden van de kennismakingsdag terug. Dat was de eerste keer dat ik lunchte in de refter. Dan hield de direc-teur een lange toespraak. En na de tien leefregels en de uitleg over de gedragskaarten, kregen we een rondleiding.We zagen de wetenschapsklas, het PO-lokaal, de turnzaal, het MO-lokaal en het secretariaat. Na die lange dag gingen we naar het internaat. Daar leerde ik Lizzie kennen. Het internaat was ook wel beter dan ik dacht. Het viel wel mee. Het was een leuke dag.Carlo (1A)

Iris/Prisma


Zoals ieder jaar gingen we ook nu weer met de Torentjes de eerste week van de zomervakantie op Kamp. De ‘Kampoholics’(Lieve, Myriam en Olivier) hadden dit jaar een mooi onderkomen gevonden te Dirbach in Luxemburg. Een schitterend gebouw in een schitterende omgeving. Ver weg van alle dagelijkse rumoer, midden in de bosach-tige heuvels tussen de wilde? dieren. Een aanrader voor iedereen die een adres zoekt om op kamp te gaan. Met 20 personen vind je daar een comfortabel onderkomen. Natuurlijk moest ook dit jaar iedereen zich sportief inzetten en werd er veel gewandeld.

Door de vele regenval was de rivier te wild om te kajakken en werd het dus raften. Een ervaring om nooit te vergeten. Daarnaast natuurlijk veel gezellige momenten met spelle-tjes en lekker kletsen. Het eten was zoals gewoonlijk van hoog-staande kwaliteit en iedereen genoot er dan ook met volle teugen van.

De laatste avond werd afgesloten met een romantisch kampvuur. Hier werd tevens afscheid genomen van de laatste der Pre-kelindenaren: Vanessa en Youri. Binnenkort ook Yasmina.

We wensen ze allen geluk en voorspoed in hun verdere leven en hopen nog regelmatig wat van hen te horen. Bij het vuur vloeiden dus de nodige traantjes (of kwam dat door de rook?) en werd er naar hartelust gezongen.

Hieronder nog enkele reacties van de kinderen:

Luc: “Het was heel tof, vooral het ‘kajakken’. Het plezantste was met Youri op de kamer en het monopoly spelen”

Kevin VdK: ”Ik vond het kamp heel goed en heb me goed ge-amuseerd. Het zwemmen was heel tof maar het wandelen saai. De boot was vermoeiend maar wel heel leuk. De barbecue was heel lekker.”

Evelyn: ”Ik vond het allerleuk-ste moment de laatste avond van het kamp. We hadden de radio van Youri en hebben leuke kampliedjes gezongen en de 16-plussers mochten een lekker pintje drinken.”

Kevin C: ”Op het water was heel leuk, het was super! Ook het wandelen vond ik tof, vooral in de bergen.”

Kampkriebels bij de TorentjesDe leefgroepen De loopbrug en De springplank gingen gezamenlijk op zomerkamp. Ontdek hun avonturen.

TOR


Weer van start in Ri4Dat de afdeling Ri4 bruist van het leven merken we in de hieropvolgende artikeltjes. Peddel

met ons door de zomer- en septemberactiviteiten van Ri4.

Traditiegetrouw gaan we met de Zeepbel lagere school elk jaar op openlucht-klassen. Dit jaar trokken we in juni met z’n allen richting Brugge. We verbleven drie dagen in “De Karmel”, een soort kasteel waar we ons verdeelden per klas. Onze driedaagse was goed gevuld met het volgende programma: bezoek aan het Belfort, estafettespel met de ganse groep, chocoladefondue, stadswande-ling doorheen Brugge, bezoek chocolademuseum, boottocht op de Reie, bezoek Sterrenwacht (zeepbel B).Na deze leerrijke en amusante drie dagen, trokken we met de busjes terug richting Woluwe. Benieuwd waar we dit schooljaar naartoe gaan? Binnenkort beginnen we alweer met het zoeken naar een geschikte locatie voor onze openluchtklassen!

Joke Geirnaert

Ri4

Een bewogen 3-daagse aan zeeElk jaar gaan de jongeren van het Integratiehuis een aantal dagen op schoolreis. Traditie wil dat we jaarlijks naar zee trekken, ook vorig schooljaar was dit zo. Enkel de formule verschilde een beetje met de voorgaande jaren: geen “all-in” maar een “doe–het–zelf–vakantie”.Met pak en zak vertrokken we eind vorig schooljaar naar ons vissershuisje aan zee (een gezellige vakantiewoning in Sunparcs Oostduinkerke). Daar aangekomen namen we ons voor om continu “joy” te creëren, welke activiteit we ook hadden.En … uiteraard: het bowlen was tof, het bezoek van de leerkrachten en Maria was ook de moeite waard. We hebben kunnen genieten van hun kookkunsten en zijn nadien gaan wandelen wat beide “winderig” afliep.Na onze eerste overnachting zijn we gaan zwemmen in een subtropisch zwemparadijs. In het grote zwembad met de vele buizen genoten we allen met volle teugen. Liesbeth, Jonas en Wesley ritsten één voor één door de wilde glijbaan en Yentl genoot van het warme water in de jacuzzi.De derde dag hadden we onze topactiviteit, de uitstap naar Plopsaland. Dit was zeker tof: goed weer, hevige mensen (Wesley, Liesbeth, Jonas en Peter) in felle acht-banen en een iets wat rustigere Yentl die samen met Linda het spel aanschouwde (met evenveel plezier hoor). Naarmate de dag vorderde kozen we ook voor de minder angstaanjagende activiteiten zoals het kabouterbos, een rit op de tractor van Big en Betsy, een bezoek aan de kinderboerderij, de Kabou-ter Smalshow, de theekopjes, en nog zoveel meer. Eenmaal terug thuis was iedereen nog steeds laaiend enthousiast en inderdaad de “joy” was er dagelijks. Enkel positieve herinnerin-gen en positieve emoties. Het was zo’n succes dat iedereen al opnieuw wil reserveren voor juni 2008. So be it!

Linda Doms & Peter Van de Vreken

Openluchtklassen Zeepbel lagere school


Ri4Sponsortocht Skate-je-fit

Een 20-tal skaters van de skateclub Skate-je-fit heeft op zaterdag 25 augustus 2007 een gesponsorde tocht van 100 km gereden ten voordele van het GON-team Ri4. De opbrengst, zo’n € 1300 zal gebruikt worden voor vorming voor het team van 22 GON-begeleidsters die 199 kinderen met een auditieve beperking of een autismespec-trumstoornis begeleiden in het gewoon basis- en secundair onderwijs in de provincie Vlaams-Brabant.

Al jaren hanteren we voor onze vakantieopvang hetzelfde principe: elke dag heeft zijn vaste namiddagactiviteit. Zo gaan we op de rode dag zwemmen, knutselen we iets moois op de oranje dag, is de gele dag uitstapdag, de groene dag wordt er gekookt en op de blauwe dag spelen we een groot spel. En al deze activiteiten proberen we telkens in te passen in ons thema. Dit keer werd het ‘de zeepbel kleurt je dag!’

Om 8 u. ’s morgens stroomden de eerste zeepbellertjes al toe. Dan werd er al meteen volop gespeeld en gingen sommige kinderen op therapie. En heel af en toe, tussen de vele buien door, snelden we naar buiten om toch even van het ‘mooie’ weer te genieten. Op de tonen van K3’s ‘alle kleuren’ werd er dan verzameld en splitsten we op in kleinere groepjes om rustig te kunnen verder spelen en eten.

Deze kleurrijke vakantie ontdekten we dat:• onze schilderijen op doek zeker Kunst met een grote K mochten genoemd worden;• de allerkleinsten in het speelbos zeker niet moesten onder doen voor de oudsten;• Planckendael in de regen ook z’n charmes heeft (+ het grote voordeel dat er dan weinig volk is!!);• onze uitstap naar Kessel-Lo letterlijk en figuurlijk in het (regen)water viel …;• de binnenspeeltuin dan een leuk alternatief is;• het domein in Huizingen niet enkel dient voor een sport dag;• we niet één keer ‘ik lust dat niet’ hoorden bij het maken van onze peperkoekenhuisjes;• en ook niet tijdens onze receptie ter ere van de Vlaamse feestdag;• smaken en kleuren meestal met elkaar gepaard gaan … maar soms ook niet; al ooit groen vanille-ijs gegeten? Wij wel!• Werken in de vakantie voor ons toch eigenlijk ook wel een beetje vakantie is!

De zeepbelopvoedsters

Vakantieopvang in de Zeepbel

VerhuizenJuni, juli, augustus start … werk aan de winkel, we gaan verhuizen.

We mogen ons voormalig gedeelde lokaal met de wa-terval kleuters wisselen voor een mooie grote leefgroep naast de klas. Joepie!!!Ook dit keer is er plaats voor onze speelhoeken, onze ka-lender, ons weekschema plus een extra grote spiegel en blokken.

Ondertussen zijn we al enkele weken verder en is iedereen aangepast aan de nieuwe omgeving en aan de nieuwe kleuters, die we trouwens allen welkom heten!

Niet alleen wij, maar ook de waterval kleuters mogen meegenieten van ons interi-eur tijden de woensdagna-middagactiviteiten.Benieuwd naar ons lokaal? Iedereen is welkom.

Tie Cleymans Schelp kleuters


De Regenboog is verhuisd

De eerste Indrukken van het nieuwe schooljaar bij de leerlingen van Meester Xa-vier (Waterval Lager 3).

Ellen: Mijn Juf is zwanger en daarom hebben we nu een meester. Ik speel met mijn vrienden en vriendinnen. Nu ben ik het enig meisje in mijn klas.

Merdine: Ik vind het leuk om terug met mijn vrienden te spelen. Wij leren over or-kanen in WO.

Jordy: Het was cool! Kristel is mijn knutseljuf.

Merdie: Het is leuk om terug naar school te gaan.

Meester Xavier: Een toffe klasgroep! Taalklas 3, we le-ren met 5 voor 10!

“Te moe, slecht weer, geen goesting! Ik heb altijd wel een excuus om niet te gaan sporten. Tot ik hoorde dat onze 2 turncollega’s een Start To Run project op poten wilden zetten…”

Met het Start To Run project willen we onze collega’s de kans bieden om samen aan sport te doen. In 10 weken tijd werken we eerst naar 5 km lopen toe. Nadien bouwen we geleidelijk aan op tot… we met zijn allen deelnemen aan de 20 km door Brussel op 25 mei ’08 !! Zo’n 27 collega’s schreven zich alvast in. We organiseren 2x/week tijdens de middag een gezamenlijke oefensessie. Daarnaast is het de bedoe-ling dat iedereen nog 1x individueel thuis aan het sporten gaat. Nu profiteren we van de mooie nazomer. Wanneer het kouder wordt, staan er ook zwemmen, fietsen, aërobics, skaten en conditiecircuits op het programma.

We dromen al lang van een speelplaats die voor een stuk overdekt is. Op die manier kunnen alle kinderen van de kleuter- en lagere school ook een beetje buiten spelen als het regent. We willen ons daarom voor dit initiatief dan ook laten sponsoren. Dus ouders, grootouders, tantes en nonkels, buren,… laat van je horen en sponsor ook! Bin-nenkort krijgen alle kinderen van de basisschool een sponsorbrief mee naar huis. Alvast bedankt en… duim voor ons!

Sportieve Groeten

Jody & Geert, turnmeesters

Ri4

We hebben nu een lokaal bij het speeltuigje op de speelplaats.Na een fris lichtgroen likje verf (dank aan Ellena en Marie), een grondige poetsbeurt (dank je wel technische ploeg), alles inpakken en weer uitpak-ken, voor alles een plaatsje zoeken, nog eens verplaatsen en herschikken en zo proberen in te richten dat onze Regenbogers er zich thuis voelen (waarvoor dank aan Maria en Hendrik op een zaterdagnamiddag) is het nu ongeveer in orde.De kids zijn wel enthousiast ....

Annemie Drabs

De eerste schooldag

Leerkrachten, therapeuten en opvoedsters van de basisschool zetten het op een lopen!


Cursus Vlaamse gebarentaalNaar jaarlijkse gewoonte organiseren we een cursus Vlaamse Gebarentaal. Dit jaar wordt deze cursus gegeven door Jessica Van Steenbrugge (dove oud-leerlinge van onze school) voor het eerste jaar en Alain Vanschamelhout in het tweede jaar. De lessen worden op een ontspannen en boeiende manier gegeven! We willen iedereen, zowel ouders als familieleden en vrienden, … hiervoor van harte uitnodigen. De lessen gaan door op dinsdagavond, elke veertien dagen. Voor ouders en familie van leerlingen is de inschrijving gratis, we vragen wel een bijdrage voor het cursusmateriaal. Verdere praktische afspraken worden tijdens de infoavond op 18 september gemaakt of u kan hiervoor contact opnemen met Katrien Timmerman, orthopedagoge MPI (02-7354085 of [email protected]).

We hopen van harte u te mogen verwelkomen!

Oproep!Mogen we aan de ouders van vooral de kleuters vragen om in zo veel mogelijk kledingstukken (zeker jas-sen, truien, T-shirts, broeken, sjalen, mutsen, handschoenen) de naam van hun zoon/dochter te schrijven of te naaien.

Opvoeders en leerkrachten weten meestal wie wat draagt, maar op een druk moment of vooral wanneer iemand onverwacht de leerkracht of

de opvoedster moet vervangen, is een vergissing vlug gebeurd. Wanneer de naam van het kind in alle kledingstukken staat, is de kans kleiner dat er iets

verloren gaat.

Indien er een kledingstuk niet mee naar huis komt, vragen we dit onmiddellijk te mel-den via het heen-en-weerschriftje en een duidelijke beschrijving te geven van wat

verloren is. Indien uw zoon/dochter een kledingstuk mee naar huis brengt dat niet van

hem/haar is, vragen we ook dit te melden in het heen-en-weerschriftje en het kledingstuk onmiddellijk terug mee te geven, zodat we het kunnen

terugbezorgen aan diegene van wie het is.

Bedankt!

Josine Peeters


Verleden week kreeg ik na het middageten als dessert een blozende appel uit de (kleine) tuin van het instituut. Terwijl ik hem met veel smaak verorberde moest ik eraan denken dat een aantal mensen in het instituut eigenlijk een dubbel leven ge-leid hebben. Wat die appel met een dubbel leven te maken heeft leg ik straks wel uit, maar misschien moet ik eerst verkla-ren wat ik met deze uitspraak bedoel.

Wanneer van iemand gezegd wordt “die leidt een dubbel le-ven” dan bedoelt men daar dik-wijls mee dat die persoon naast zijn dagelijkse activiteiten ook zaken doet die het daglicht niet mogen zien. Ik heb het hier echter over mensen die naast een fulltime dagtaak of na een rijk gevulde carrière vrijwillig nog beginnen aan een tweede dagtaak of carrière. De buiten-huiswerkende moeders begrij-pen wel wat ik bedoel. Ook in Woluwe hebben wij dus heel wat van die mensen – broeders en leken – met een “dubbel le-ven” gehad. Het instituut zelf was vóór de fusie – die ik in het eerste nummer van Kiwoord vermeldde – immers ook dub-bel. Wij hadden alles in twee-voud: een lagere school voor de Vlamingen en een lagere school voor de Franstaligen, een secun-daire school, enz. En eigenlijk hebben wij elkaar in die periode altijd goed verstaan, iedereen probeerde immers tweetalig –of dubbeltalig – te zijn. Lokalen zoals de turnzaal, de dactylo-

klas, de ateliers werden dubbel gebruikt: het ene lesuur door de Vlamingen, het andere lesuur door de franstaligen. Het is pas wanneer de overheid ons ver-plichtte om ook al dié lokalen in het dubbel te hebben, en er dus tekort aan ruimte ontstond, dat de herstructurering of fusie een feit werd.

Maar vooral de mensen hier wa-ren gewoon om dubbel te leven. Het ophalen en wegbrengen van de kinderen met de autobus voor en na de klasuren gebeurde door personeel van Woluwe die daar-voor een bijkomend rijbewijs behaald hadden. Nu kennen we trouwens nog de meesters Joh-nny en Firmin en meneer Peter, Ward en Stephan. Ook de mees-te broeders hadden een dubbele functie. Vijftig jaar geleden was het trouwens normaal dat één en dezelfde broeder ’s morgens als opvoeder de kinderen hielp bij het opstaan, hen vervolgens als leerkracht in de klas leerde lezen, schrijven en rekenen, en ’s avonds opnieuw de opvoe-dersrol op zich nam. Maar we hoeven niet zover in het verle-den terug te gaan. Hier wil ik u graag het verhaal vertellen van twee broeders die ik nog gekend heb en die elk op hun manier dubbel geleefd hebben.

De eerste is broeder Remedius (René) Danneels, onze vroege-re directeur. Na zijn studies als regent Germaanse talen werd hij eerst leerkracht en later direc-teur in de humaniora St.-Vic-tor te Turnhout. Onder andere

Karel Van Miert, de ex-Europese commissaris, was één van zijn studenten. Toen broeder Reme-dius de leeftijd bereikt had dat andere mensen aan pensioen denken werd hij tot directeur in Woluwe benoemd. Alhoewel hij nooit in het buitengewoon on-derwijs gewerkt had, toch heeft hij zich met veel enthousiasme in dat tweede leven gegooid en zich vertrouwd gemaakt met de pedagogiek van visueel en au-ditief gehandicapte kinderen. Maar vooral ontpopte hij zich als een goede beheerder van het “Patronaat”, het fonds dat het instituut fi nancieel onder-steunde, en dat ook bedoeld was om behoeftige kinderen te helpen. Zo kwam ten tijde van de staatsgreep van Pinochet in Chili in 1973 een blinde jongen naar ons instituut. Zijn naam was Ricardo en hij was samen met zijn ouders en zus uit Chili gevlucht. De ouders hadden al-les moeten achterlaten en kon-den dus niets betalen. Maar

Dubbel levende broedersOok in dit nummer komt een stukje geschiedenis aan bod. Herinneringen aan broeder Jan en broeder Remedius en aan de tijd dat de dagtaak niet noodzakelijk een 9 to 5-job was ...


geen nood, broeder Remedius regelde de betaling van alle kosten voor Ricardo via het Patronaat. Ricardo’s vader over-leed een jaar na hun aankomst in België. Ricardo zelf, die naast zijn visuele handicap ook een hartaandoe-ning had, overleed enige jaren later aan een hartaanval. Kort te voren had hij nog intens ge-noten van een vakantiekamp in Bomal samen met zijn klas- en leefgroepgenoten uit Woluwe. Bij zijn begrafenis stonden er zes Spaanssprekende priesters aan het altaar. Ricardo’s moeder is enige jaren geleden voorgoed naar Chili teruggekeerd. Zij liet hier haar man en zoon achter. Maar zij zei dat zij toch goede herinneringen aan ons land be-waarde en dat Ricardo in Woluwe – mede dankzij het stille werk van broeder Remedius – geluk-kige jaren gekend heeft.En dan is er broeder Jan Gron-delaers, de glimlachende Lim-burgse broeder die jarenlang als leerkracht-logopedist en la-ter als directeur in onze lagere school voor auditief gehandicap-te kinderen gewerkt heeft. Maar daarnaast was hij ook buschauf-feur, organisator van allerlei activiteiten en samenkomsten, fotograaf en – bovenal – een zeer goede doventolk. Wanneer er ergens bij de oud-leerlingen een geboorte, huwelijk enz. was of bij de ondertekening van belangrijke documenten bij de notaris, steeds werd broeder

hem over naar de kliniek, maar daar werd een tweede hartin-farct hem fataal. Na zijn be-grafenis hebben de kinderen van zijn school in de tuin een jong appelboompje geplant. Dat is ondertussen een mooie boom geworden die elk jaar rond deze tijd - om het bijbels uit te drukken – “duizendvoudig vrucht voortbrengt”. Zo komt het dat broeder Jan hier niet al-leen dubbel geleefd heeft maar dat hij voor ons ook een stukje blijft verder leven.

Paul Vervloessem

Jan gevraagd om te tolken, maar ook om tegelijk raad te geven. Vandaag bestaan er tarieven om de tolken te be-talen, maar broeder Jan deed dat let-terlijk “pro Deo”. Uiteraard ging hij

wel gretig in op de vele uitno-digingen om na de plechtigheid aan te schuiven aan de feest-tafel, want hij werd door veel dove oud-leerlingen beschouwd als lid van de familie.

Ontelbaar zijn de avonden en weekends waarop broeder Jan na de schooluren in zijn wagen sprong om aan zijn “tweede leven” te beginnen. Hij vergat daarbij dat de dokter hem gewaarschuwd had om het wat kalmer aan te doen, zo-dat zijn hart wat kon recu-pereren. Op 7 september 1997, broe-der Jan was net één week met pensioen maar was toch de ganse week actief geweest, gebeurde dan het onvermij-delijke. Hij werd getroffen door een hart-infarct. IJlings brachten we


LIEF EN LEEDNieuwelingen op onze planeet ✓ 18/06/07 MINNE, dochtertje voor Ann Audenaert (GON-leerkracht BuSO)✓ 30/07/07 TESSA, dochtertje voor Esther Wauters (onderwijzeres BuBaO)✓ 30/07/07 MARGO, dochtertje voor Bernard Philippin (GON-leerkracht BuSO)✓ 10/08/07 LIEN, dochtertje voor Tine Stappaerts (GON-leerkracht BuSO)✓ 10/09/07 MIL, zoontje van Cindy Philips (leerkracht BuSO)

Trouwden met hun lief✓ 07/07/07 Joke Geirnaert (opvoedster Zeepbel) en Dieter Lambrechts✓ 17/08/07 Stéphanie Weynants (orthopedagoge Prisma) en Steve Vanfrachem✓ 23/08/07 Dorene Priem (leerkracht BuSO) en Klaas De Wulf

We vergeten de langdurig zieken niet✓ Broeder Gustaaf Machielsen wensen we een spoedig en geheel herstel. ✓ Ook Erika Obreno (coördinator Waterval) en Inge Ribbens (kinesitherapeute in verschillende afdelingen) wensen we beterschap.

Onze overledenen✓ 16/08/07 André Bortels (echtgenoot Marianne de Bree, busbegeleider Ganspoel)

Ons oprecht medeleven met de beproefde families en vrienden.Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam wehier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.

AGENDABuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2

BuBaO - Ri4

TORENTJES

VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN

05/10/07 Kaas- en wijnavond BuSO-personeel12/10/07 Studiedag BuSO – vrije dag voor leerlingen15/10/07 Dag van de Witte Stok20/10/07 Oud-leerlingendag Doven25/10/07 Oudercontact voor alle BuSO-leerlingen20/12/07 Schorsingsdag – geen school, wel internaat ‘s Avonds: kerstviering

21/09/07 Kronkeldiedoe (Waterval Lager 1)22/09/07 Werelddovendag te Mechelen25/09/07 Viering28/09/07 Oudercontact15/10/07 Bosuitstap Waterval Lager20/12/07 Kerstviering07/01/07 Rollebolle: Waterval &Schelp kleuters10/01/07 Alles met de bal: Waterval & Schelp & Regenboog Lager19/01/07 WINTERFEEST

Nele Vandevorst start haar stage orthopedagogie tot begin januari.

01/10/07 Vrije dag12/10/07 Pedagogische Studiedag29/10 07 tem 02/11/07 Herfstvakantie24/12 tem 4/01/08 Kerstvakantie

Oproep naar getalenteerde jongeren

Voor onze jaarlijkse kerstkaart zijn wij op zoek naar een leuke, sfeervolle tekening. Om een eigen toets aan deze kaart te geven, doen wij een oproep tot al onze leerlingen om ons teke-ningen te bezorgen. We weten zeker dat er héél wat talent tussen jullie zit! Grijp dus je kleur-potloden of stiften en zet je ideeën op papier. Je mag je tekeningen tot 6 november bezor-gen aan Lut Devroede.

Vind je ex-klasgenoten terug door te surfen naar

www.schoolbord.be

K WOORD - KI Woluwe · 2015. 1. 29. · K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor...

Documents

Transcript of K WOORD - KI Woluwe · 2015. 1. 29. · K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor...