GYMNASIUM

ATHENEUM

HAVO

VMBO

Gebr. van Doornelaan 124 | 5961 BE Horst | 077 - 397 08 80 | DendronCollege | dendron_college | www.dendron.nl

Jubileumkrant25-jarig bestaanDendron College

0302

Dendron CollegetoursOud-leerlingen van het Dendron College hebben bijzondere beroepen en ontwikkelen zich niet zelden tot een bekende Horstenaar of Limburger. Er zijn er die nationale of zelfs internationale bekendheid verwerven.

Voor de leerlingen van de Tweede Fase organiseert de school in het kader van het jubileumjaar ontmoetingen met hen in de vorm van Dendron Collegetours (naar de formule van het bekende tv-programma Collegetours).

In januari is de kick-off en daarna vertelt er maandelijks een gast over zijn of haar carrière. Onze leerlingen kunnen als live audience in gesprek met celebrities en al hun vragen stellen.

We hebben toezeggingen van:• Bram Reek

Strategic Marketing Officer Asia Pacific in Singapore• Dominique Bloodworth-Janssen

lid Nederlands vrouwenvoetbalelftal• Dominique Hazeleger

finaliste Expeditie Robinson• Imke Bouten

Crew Manager bij Holland America Line, Cruiseline company• Rein Appeldoorn en Tim Clephas

Robotics software engineers• Renée van Wegberg

zangeres en musical-actrice

De exacte datums zijn nog niet vastgesteld. Dat heeft te maken met het feit dat veel van de gasten volle agenda’s hebben en in het buitenland vertoeven. Volg de sociale media van het Dendron College voor actuele informatie over Dendron Collegetours.

DENDRON & SECO

25 jaar gezamelijke

passie voor opleiding

en ontwikkeling.

Tot ziens in ons

high-tech bedrijf

Jabro Tools Lottum.

Handelstraat 1 5961 PV Horst

Tel: 077 - 398 54 45info@janssenstaalbouw.nl

www.lekhabo.nl/janssen-staalbouw

Van harte gefeliciteerd met jullie 25-jarig jubileum!

VAN HARTE GEFELICITEERDMET JULLIE

25-JARIG JUBILEUM

KEIZERSVELD 77 • 5803 AP VENRAY • 0478 581 469 • INFO@RAEDTS-BOUWBEDRIJF.NL WWW.RAEDTS-BOUWBEDRIJF.NL

dynamic solutions

Industriestraat 23 • 5961 PH Horst +31 (0)77 398 56 48www.microfan.com

Ons comp leet team feliciteert het

met haar 25 - jarig jubileum!

Dendron College

www.vantilburgbv.nl

Expeditiestraat 2, 5961 PX HorstT 077 - 398 80 40

Van harte gefeliciteerd met jullie 25-jarigjubileum!

Jaarprogramma jubileumjaar 19 augustus Startschot 1e jubileum-schooldag 24 september Jubileum-sponsorloop

voor alle leerlingen en het hele personeel 4 oktober Bebo-jubileumactiviteit (benedenbouw) 26 november Goededoelenmarkt: ‘Dendron pakt uit’ 20 december Kerstviering jubileumjaar januari Start Dendron College Tours januari Opening fototentoonstelling 7 januari Nieuwjaarsborrel jubileumjaar 7 februari Darttoernooi 9 maart LOB-dag voor alle leerlingen 20 april Slotdag examenklassen 21 april Personeelsdag buiten school medio mei Cultureel evenement 20 juni Reünie

oud-leerlingen, collega’s en oud-collega’s op school juni Tentoonstelling leerlingenwerk 10 juli Laatste jubileum-schooldag docenten

Het Dendron College is jarig. In augustus 1995 opende de school haar deuren in Horst aan de Maas. Dat vieren we in het schooljaar

2019/2020. In de krant die voor je ligt, zul je zien dat er voor leerlingen, ouders, medewerkers en voor ieder die ons een warm

hart toedraagt iets georganiseerd zal gaan worden, met als afsluiting een grote reünie. We wensen ons allen een heel feestelijk jaar toe.

Op naar de volgende 25 jaar!

De start in 1995 beloofde al veel goeds. Op de plek van de gerenommeerde lts van Horst verrees een ruim, licht en praktisch schoolgebouw, resultaat van

hartelijke samenwerking van een negental scholen voor voortgezet onderwijs en de gemeenten Horst aan de Maas en Venray. De mensen die er kwamen werken hadden er zin in. Er heerste een sfeer van samen aanpakken, van er iets moois van willen maken. De leerlingen waren blij met de school, in het bijzonder de leerlingen van havo/vwo, die nu niet meer naar Venray hoefden te fietsen. De gemeenschap van Horst aan de Maas was trots op de nieuwe aanwinst: de ouders, de burgerlijke gemeente, de bedrijven. En het is een mooie school geworden. Een school voor bijna alle leerlingen van de regio, van vmbo tot en met gymnasium. Een school die ook de sfeer van de regio weerspiegelt: er wordt hard gewerkt, er is aandacht voor kwaliteit, er is oog voor elkaar. Ook toen de school rond de 2.500 leerlingen telde, voelde het voor de leerlingen niet groot en kenden de medewerkers elkaar. We hebben ons motto “de persoonlijke school” altijd eer aan gedaan.

“Dendron verrijkt” staat in ons logo. Dat is waar we voor staan: we verrijken de leerlingen die de school bezoeken, verrijken hen met de vakkennis van docenten en met de begeleiding van mentoren, die daarbij worden gesteund door de ondersteunende diensten. Dat is wat we doen en blijven doen, ook waar de school uiteraard met de tijd mee gaat en mee zal blijven gaan. Krijtborden worden vervangen door beamers, schriften worden aangevuld met laptops, klassikale lessen worden afgewisseld met opdrachten voor bedrijven, leerlingen leren binnen school én buiten school. Bij al die ontwikkelingen werken we nauw samen met de andere onderwijsinstellingen in de regio, met de gemeente Horst aan de Maas, en met de bedrijven, bijvoorbeeld met de organisatie voor ondernemingen O-twee en het samenwerkingsverband Afslag10. Vanuit deze prachtige plek in het hart van de gemeenschap denken wij ook vooruit. Krimp van inwonersaantallen treft de regio, veranderingen in maatschappij en ICT komen de school binnen. En te midden van dat alles blijven wij onze leerlingen verrijken, zodat ze goed beslagen ten ijs komen in de maatschappij van morgen.

Dendron: gefeliciteerd! Gefeliciteerd met je successen in het verleden. Medewerkers: bedankt! Bedankt voor de lessen die je voorbereidde, bedankt dat je het nóg een keer wilde uitleggen, bedankt dat je die leerling troostte. Leerlingen: bedankt! Bedankt dat je naar school kwam, dat je je toetsen leerde, dat je geduld had in die ene les. Het resultaat mag er zijn. Dankzij ons allemaal.

Ik wens de leerlingen van nu en in de toekomst vele mooie jaren toe in een fijne leeromgeving, waar ze met plezier en voldoening op terug zullen kijken. En voor nu wens ik ons een welverdiend feest toe.

Zwanetta PorLocatiedirecteur

Severens Beveiliging BV T 077 - 398 33 22 www.severensbeveiliging.nl

Van harte gefeliciteerd met jullie

25-jarig jubileum!

Oplage 24.400

Redactie Zwanetta Por, Dorien Stals, Victor Elfring, Moniek Waeijen, Gé Peeters en Nicole Pouwels

Eindredactie Toine van Gaal, Annette Cox, Birgit van der Laan en Anjo Baltussen

Foto’s Bernadette Timmermans, Pieternel van Neerven en Claudia Wetzels

0504

DÉ VERVOLGOPLEIDING VOOR DE BOUW EN INFRA, MBONIVEAU 2,3 EN 4

BEDANKT VOOR 25 JAAR SAMENWERKING,… NAMENS DE OVERBUREN

BOUWMENSEN VESTIGING HORSTGEBROEDERS VAN DOORNELAAN 63 | 5961 BB HORST | T: 077 - 398 62 59

WWW.BOUWMENSEN.NL/LIMBURG

24 NOVEMBEROPEN DAG

Bakker ietsvoor jou?

Lang leve lekkeropleiden

GefeliciteerdDendron College

SAMEN ·TOEKOMST ·

MAKEN ·

“Ik wil graag leren en werken bij een bedrijf in de buurt”

Meer weten?Techniekcentrum | Brainport Indumastraat 13 5753 RJ DeurneTelefoon: 06 - 51 88 34 83 e-mail: info@brainportindustriescollege.nl

Dendron

Gefeliciteerd!

Afhangweg 51 5961 EA Horst • T (077) 398 12 16

Gefeliciteerd met jullie

25-jarig jubileum!

www.loonbedrijfjenniskens.nl

Tijdlijn

In tien jaar tijd van brugklas vmbo naar universiteit“Rogier, toen jij jong was bestonden er natuurlijk nog geen mobiele telefoons en computers.” “En waren er toen al auto’s?” Hilariteit alom in vwo-6 en Rogier zelf lacht het hardst. Het is al bijna tien jaar geleden dat Rogier de Haan, een rustige en bijzonder vriendelijke leerling, aan zijn lange middelbareschoolloopbaan begon.

Ik praat met hem op een gure maandagmiddag over hoe deze loopbaan is verlopen. “Ik ben begonnen op vmbo-t in Helmond. Daar heb ik mijn diploma behaald en daarna ben ik naar het Citaverde gegaan. Dat bleek niet echt iets voor mij te zijn, het was te veel met ‘groen’.” Ik vraag of dat eigenlijk niet te verwachten was op het Citaverde, maar Rogier geeft aan dat hij op de open dag de indruk had gekregen dat de opleiding vooral economisch was. Later bleek het toch veel te gaan om varkens en dat soort dingen.Er was geen andere mbo-opleiding die hem trok en toen is hij naar de havo in Asten gegaan. Dat was in eerste instantie geen succes, hij bleef zitten en mocht het vierde jaar niet opnieuw doen. De familie was net op dat moment van Helmond naar Sevenum verhuisd en Rogiers moeder zei: ‘Probeer het eens op het Dendron’. En hij werd toegelaten door meneer Van der Donk. “En daar ben ik hem heel dankbaar voor!” Op de havo op Dendron lukte het wel. Ik vraag hem hoe dat kan. Rogier geeft aan dat hij inmiddels door had gekregen dat hij op de havo, anders dan op het vmbo, zich echt moest inzetten. Inmiddels was zijn passie voor het vak

geschiedenis ontstaan. Als ik vraag welke leerling in al die jaren het meeste invloed op hem heeft gehad, noemt hij de naam Alex Kuijpers. “Met hem sprak ik veel over dit vak. Zelfs op verjaardagsfeesten zaten wij met z’n tweeën over geschiedenis te praten.” De droom van de universiteit… Eerst het vwo dus. Dat bleek toch wel lastig, het groeide hem een beetje boven het hoofd. Daarom deed Rogier een stapje terug. Nu doet hij staatsexamen in drie vakken en omdat hij inmiddels 22 jaar is, kan hij via een colloquium doctum toch toegang krijgen tot de universiteit. Van zijn toekomst heeft hij nog geen duidelijk beeld. “Er zijn veel mogelijkheden, ik heb nog niet gekozen.” Ik vraag naar zijn belangstelling voor het leraarschap. Rogier: “Ik ben best verlegen van aard. Maar wie weet, als ik die verlegenheid ooit overwin…”

Het verborgen talent van Laura AchtenLaura Achten (22) deed examen in 2013 op vmbo-b, op vmbo-t in 2014 en is dit jaar afgestudeerd aan de laboratoriumopleiding. Ze schreef in 2016 samen met haar vriendin Lotte van Rens het boek In blind vertrouwen.

De verhalen en ervaringen hiervoor deed ze op tijdens de lessen op het Dendron. In de tweede klas was ze er al een beetje mee bezig en is ze al begonnen met schrijven. “Later, toen het boek echt boek zou worden, hebben we de spelfouten eruit gehaald en is het verhaal toch anders geworden dan we gedacht hadden.” Nu ze wat ouder was, kon ze meer logische dingen verzinnen, zodat het verhaal meer een geheel zou worden. Ook is het realistischer geworden dan wanneer ze het boek in de tweede zou hebben geschreven.

Hoe en wanneer is het idee van het boek ontstaan?“Eigenlijk schrijf ik altijd alle zorgen een beetje van me af als ik ergens mee zit. Dat deed ik op de middelbare school ook al. Later wilde ik toch ook op een andere manier gaan schrijven. Met inspiratie van Mel Wallis de Vries is het verhaal dan ook een beetje ontstaan.” Ook waren er televisieprogramma’s die inspiratie hebben gegeven voor een deel van het verhaal. Het is  een verhaal van Lotte en haarzelf: “We schreven allebei apart de personages van het boek, maar brachten deze wel ook weer samen en verzonnen verder samen het verhaal. De personages zijn niet gebaseerd op echte Dendronners, al is er hier op school wel zeker inspiratie voor opgedaan.” Sommige mensen kunnen zich misschien wel in kleine stukjes herkennen …

Komt er een vervolg op het boek?“We waren wel van plan om een vervolg te schrijven. Op dit moment hebben we het allebei heel druk met andere dingen. Als er weer tijd voor is, komt er misschien wel een vervolg. Of we de hoofdpersonen weer zo houden, weten we nog niet, misschien gaan we het wel heel anders doen.”

Het boek is nog steeds te bestellen via: https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=7289

1995‘Rondrencollege’

ltsBemmelstraatWervelstraat

oktober

2003Junior College

oktober

2018Senior College

oktober

1996Dendron College

augustus

2005Dendron Sporthal

1995 lts 2003 Junior College 2005 Dendron Sporthal1996 Dendron CollegeEerste steen Dendron College

AGROBAAN 95813 EB YSSELSTEYN

T 0478 544 200INFO@KEI JSERSMARTENS .NL

WWW.KEIJSERSMARTENS.NL

DYNAM I S CHL E ERB EDR I J F

Diverse verenigingen, SOOOOL 10-14 en TaalRijk zijn nieuwe gebruikers van het Junior College.

Dendron College van toen naar nuEr waren vroeger twee grote havo/vwo-scholen in Venray: Jerusalem (van de ‘nonnen’) en Boschveld (na de nieuwbouw ontstaan uit het Immaculatae Conceptionis van de ‘paters’). Dan waren er nog zeven andere scholen in de regio: Mavo De Kolk in Venray, Mavo in Meerlo, Mavo Jacob Merlo in Horst. Verder een lts in Horst en een in Venray; ten slotte twee huishoudscholen, een in Venray en een in Horst. Op 1 augustus 1995 zijn de negen scholen opgeheven en zijn twee nieuwe scholen ontstaan: het Dendron College en het Raayland College.

0706

Op 1 september 1995 legden de vier jongste leerlingen van het Dendron College de eerste steen van wat later zou uitgroeien tot die hele grote scholengemeenschap aan de rand van het dorp Horst.

De jubileumkrant dook met Jan-Hein de Wit (71) en Lex Biessels (76) in de geschiedenis van het Dendron College. Schoolleiders, soulmates in onderwijs, hun wortels in SG Jerusalem te Venray en een lang gezamenlijk onderwijsverleden is wat zij delen. Met vele anderen stonden zij aan de wieg van het Dendron College. Kunnen jullie kort het ontstaan van het Dendron College schetsen?Even kijken ze elkaar aan, halen adem en branden los, elkaar aanvullend en hier en daar corrigerend. “We zijn begonnen met 1.000 leerlingen, verspreid over 5 locaties en docenten die soms wel 15 keer per week van locatie moesten wisselen om hun lessen te geven,” vertelt Lex. “Al snel werd onze naam verhas-peld tot Rondrencollege. Dendron is tegelijkertijd met het Raayland College ontstaan uit het samengaan van twee havo/vwo-scholen en alle omliggende zelfstan-dige mavo’s, huishoudscholen en technische scholen in Horst, Venray en Meerlo. Dat was het gevolg van een ingewikkelde fusie.” Jan-Hein vult aan “Dat paste in het tijdsbeeld, die schaalvergroting. Kleine scholen zouden het niet redden. In Venray waren twee havo/vwo-scholen en in Horst niet één. Alle mavo’s en scholen voor beroepsonderwijs werden overgehe-veld naar Dendron en Raayland en in Venray konden docenten van Boschveld en Jerusalem kiezen voor een overstap naar Horst. In 1995 was er dus in naam een school geboren met 1.000 leerlingen en alles wat daarbij hoort: docenten, onderwijsondersteunend personeel en een veelkoppige schoolleiding, want elke school bracht eigen leidinggevende(n) in. Maar ons eigen gebouw, dat hadden we nog niet. Het was een ongelooflijk rommelige tijd. Met terugwerkende kracht wil ik mijn enorme bewondering uitspreken voor alle docenten die moedig uit hun comfortzone stapten. Groot respect voor wat zij toen hebben doorstaan. Het was echt een hele zware tijd.”

Hoe paste de functie van lid of voorzitter centrale directie in je eigen loopbaan?Lex: “Voordat we naar Horst gingen, was ik twee jaar interim-rector op Jerusalem. In die periode ontdekte

ik, dat ik steeds ongelukkiger werd naarmate ik me in mijn werk verder van leerlingen verwijderde. En toen ging hij (met een knikje naar De Wit) me voorbij. Hij werd rector.” Lex werd lid van de schoolleiding, als

leraar gaf hij gymnastiek. Jan-Heins vakgebied was biologie en ook hij is tot aan het eind van zijn loopbaan les blijven geven. “Al was het maar aan één brugklasje.”

Welke idealen hadden jullie bij het stichten van deze nieuwe scholengemeenschap?Ook hierin zijn de heren het roerend met elkaar eens: een school waarin elk kind en elke medewerker gezien wordt en zich gekend weet. Jan-Hein: “Zo’n grote scholengemeenschap is eigenlijk totaal in strijd met eisen die je aan een pedagogische omgeving stelt. De school, eigenlijk bestemd voor 1.600 leerlingen, groeide enorm hard tot bijna 2.500. Dat bracht uit-dagingen met zich mee. Het was nooit de bedoeling het gebouw te verdelen in onderwijsafdelingen, maar het gebeurde toch. We moesten wel.” Lex vult aan: “Dan ken je niet meer iedereen en leerlingen weten niet ‘of die man die zegt dat je dat papiertje op moet rapen hier ook werkt en wat te vertellen heeft. “En dat stond haaks op die persoonlijke school die wij wilden zijn.” “Anderzijds,” relativeert Jan-Hein, “heeft die grootschaligheid ook geleid tot een hoog voorzieningenniveau. Ons plein voor Zorg & Welzijn was bijvoorbeeld voor een kleine huishoudschool echt onbetaalbaar!”

Hebben jullie nog bepaalde strategieën inge-zet om die persoonlijke school te creëren? Jan-Hein: “Nou, wat dat betreft was het vroeger echt anders. Het was meer management bij walking around dan management by the book, zeg maar. Veel informeel contact met je mensen was er toen en dat was niet per se onze verdienste. Pas later kwam er professionalisering en werd besturen een vak waaraan

leraren en leerlingen ondergeschikt werden.” Lex: “We bezochten veel lessen. Ik liep hele dagen mee met klassen, om leerlingen waar ik verantwoordelijk voor was te leren kennen. Later hadden we ook coachingstrajecten, waarbij docenten bij elkaar op lesbezoek gingen om van elkaar te leren. En voor de leerlingen was ik die meneer van het anti-pesten.”

Welke momenten zorgden voor saamhorig-heid en verbinding in de school?Jan-Hein: “Tja, dat zijn dan toch die hele, intens ver-drietige gebeurtenissen. We hebben in de eerste 10 jaar ongekend veel overlijdens onder leerlingen gehad door allerlei denkbare omstandigheden: ziekte, doodslag, ongelukken, zelfdoding … Er gaat bij zulke heftige gebeurtenissen een schok door de school die verbindt en iedereen is betrokken. Dat leidde er wel toe dat deze school rouwprotocollen kreeg en echte aandacht voor rouwverwerking bij leerlingen. Daarin liepen we zelfs landelijk voorop.” Lex maakt een ver-gelijking met het leven op de camping: “Bij mooi weer leef je vrolijk langs elkaar heen, maar na noodweer ontstaat die sfeer van kameraadschap waarin je elkaar helpt.” Ook het plotseling overlijden van meerdere col-lega’s en met name van directielid Clim Parren sloeg bij iedereen in als een bom. Maar er waren ook vrolijke bindmiddelen: het Spektakel, de jaarlijkse sponsorloop en de kerstviering. En zo ontwikkelde de fusieschool langzaam maar zeker een eigenheid en een persoon-lijke sfeer die bezoekers tot op de dag van vandaag opvalt. De school is groot, maar voelt desondanks klein. Op Memory Lane bevindt zich ook het perso-neelsfeest. Een dag waarop traditiegetrouw Jan-Hein en Lex samen de afwas deden, want dan kon het hele personeel feestvieren. En ze gniffelen over de opruim-actie voor leerlingen. Elke pauze verscheen de voltal-lige schoolleiding in felgekleurde T-shirts in de aula met op de voorkant: ‘Ruim je eigen rommel op!’ en op de achterkant: ‘Ik ben toch zeker je moeder niet!’

Welke magere jaren heeft de school in jullie ogen gekend? Voor Jan-Hein waren als rector de moeilijke jaren de eerste jaren en de laatste. “De eerste omdat het organisatorisch vaak een enorme puinhoop was en ons ideaal onbereikbaar leek en de laatste, omdat je in je eigen school steeds minder te vertellen had. Er was sprake van schaalvergroting en professionalisering van bestuur, waardoor beslissingsbevoegdheden werden overgenomen door koepelorganisatie LVO. De rol van ‘vader abt’ ligt mij vele malen beter.” Lex houdt het bij de chaos in de beginjaren.

Wat wensen jullie het Dendron College toe voor de toekomst?De heren houden berichtgeving over het Dendron College uiteraard bij en het predicaat Superschool van 2018 maakt ook hen nog steeds trots. Lex: “Ik hoop dat de school voor de toekomst de menselijke

maat houdt en nooit een leerfabriek wordt.” Jan-Hein wenst alle docenten toe, dat zij goed in hun vel zitten en in autonomie de goede keuzes voor hun leerlingen kunnen maken. “Een leraar die goed in zijn vel zit, is een goede leraar. En als het goed gaat met de leraar, dan gaat het goed met de leerlingen en de school.” “En laat verder duizend bloemen bloeien,” besluiten ze eensgezind.

Dynamiek Scholengroep feliciteert het Dendron College met hun 25-jarig jubileum! Dynamiek Scholengroep en het Dendron College werken samen aan onderwijsvernieuwing binnen Gemeente Horst aan de Maas.

Sun-Power feliciteert het Dendron College met haar 25-jarig jubileum!

Nu nog onderwijsgerelateerd actief?Lex: kinderen leren leren

JH: toezichthouder Kerobei(taal)coach van een Syrisch gezin

De naam Dendron is destijds bedacht door Pierre Berben,

afdelingsleider van vwo-4. Dendron, Grieks voor boom, een symbool

voor wortelen in de grond en reiken naar de hemel. Groei met veelzijdige vertakkingen, meebuigend, maar wel

altijd standvastig.

25 jaar Dendron van ‘Rondrencollege’tot Superschool

0908

Het is examentijd.

Ik tref twee van mijn

collega’s in de leegstromende

personeelskamer om te spreken over

hun bijdrage aan het ontwikkelingsproject

Udavum Karangal, “Helpende Handen” in

het Hindi. Het door Steven Vidyaakar opgerichte project

bestaat sinds 1983 en is gesitueerd in Zuidoost-India.

Steven komt zelf uit de laagste kaste. Hij heeft de kans gehad

om te studeren, is social worker geworden en heeft in de loop der jaren steeds meer projecten opgezet.

Roel vertelt dat het project in India in de loop der jaren enorm is gegroeid. “Het begon met één kind en inmiddels zijn al meer dan 25.000 kinderen en volwassenen die buiten de samenleving vielen geholpen. Er is tegenwoordig een woongedeelte voor jongeren en volwassenen met een geestelijke of lichamelijke beperking, een middelbare school voor minderbedeelden, een basisschool, een vakschool en recentelijk is ook een ziekenhuis geopend.”

Ine is vanaf het begin steeds meer betrokken geraakt bij Helpende Handen. “Ik vond het altijd al een superproject door de aandacht

voor mondiale bewustwording. Voor leerlingen is het een manier om zich te ontwikkelen en om de Millenniumdoelen te leren kennen.”

Een belangrijk onderdeel van het project is de tweejaarlijkse reis naar India. Roel: “We gaan nooit met een grote groep, want het moet werkbaar blijven. We reizen met ongeveer vijf leerlingen, dat is het maximum.” Er hebben inmiddels vier reizen plaatsgevonden. Dat hadden er vijf moeten zijn, maar doordat de begeleiders in 2012 niet werden toegelaten in India is de groep toen onverrichter zake teruggekeerd naar Nederland. “Dat was het dieptepunt. Daarna zijn we weer gaan opbouwen en in 2014 is de reis zonder problemen verlopen met dezelfde leerlingen die twee jaar eerder zijn teruggestuurd.”

Ook voor Roel is bewustwording bij leerlingen een belangrijke drijfveer om mee te helpen. “Vanuit het besef dat we bevoorrecht zijn om in een land als Nederland te leven iets terugdoen voor mensen die het minder goed hebben. Ik vind het heel bijzonder dat leerlingen die meedoen op een heel andere manier leren, vanuit ervaringen. Ze moeten van alles zelf organiseren: interviews, presentaties, krant en de voorbereidingen op het verblijf in India. Veel daarvan gebeurt in het Engels, wat op zichzelf ook weer leerzaam is. De leerlingen zijn erg onder de indruk en heel gemotiveerd.”

“Sommige oud-deelnemers zijn nog vaker teruggegaan naar India,” ver-volgt hij. “Een van de deelnemers is verder gaan studeren in de sociaal-maatschappelijke richting. Oud-leerlingen zijn ook nog te benaderen en leveren nog steeds hun bijdrage aan de werkgroep. Een teken van blij-vende betrokkenheid!” Ine heeft daar een verklaring voor: “De jongeren die mee zijn geweest leren in één week meer dan in een half jaar op school. Ze komen anders thuis. Ze hebben levenslessen geleerd.”Sinds 2015 is er een grotere groep leerlingen actief om het project heen. De inzamelingsactie was er al en vanaf toen zijn er meer leerlingen bij betrok-ken. Het is nu een project dat leeft onder leerlingen van de brugklas tot en met de examenklas, en daarbui-ten! Denk aan de krottenwijkactie in het centrum van Horst. Veel dorpsbe-woners kunnen zich dat vast nog wel herinneren.

Als ik vraag naar het meest indruk-wekkende moment voor de bege-leiders zelf hoeft Ine niet lang na te denken: “Dat was het moment dat de poort bij het project voor het eerst openging na de lange reis. De sereni-teit was overdonderend, na de hectiek en chaos van de stad. Wat een rust!” Ze was direct erg onder de indruk van Steven. “Hij is een charismatische per-soon en een grote weldoener.”

Ook op Roel maakte het enorme contrast tussen het straatrumoer van

India en de rust van het project veel indruk. En er zijn volgens hem meer opvallende contrasten: “Extreme armoede en rijkdom zie je naast elkaar op straat.” De vergelijking met Nederland ligt ook voor de hand: “De zorg is heel anders opgezet dan bij ons. Alle mensen zitten in een grote groep bij elkaar. Leerlingen vinden dat in eerste instantie zielig, maar hun opvattingen veranderen zodra ze zich realiseren dat deze mensen anders letterlijk in de goot belanden.”

Wat zeggen de leerlingen zelf? Ik tref havo-5-leerlingen Fenne Gielens en Diede Vousten als ze na hun eindexamen economie naar buiten komen. Beiden zijn in 2017 naar India geweest. Fenne: “Wat mij opviel, was de berusting van de mensen.” “En de dankbaarheid voor wat ze hebben gekregen,” valt Diede haar bij. Ook op Ward Schriever, vwo-5-leerling, heeft de reis grote indruk gemaakt. “Je vraagt je echter af wat er met deze mensen zou zijn gebeurd als het project er niet was. Je ziet dat de mensen erg blij zijn met wat ze hebben, ondanks het feit dat het volgens onze standaarden misschien niet veel is.”

De intentie is om nog vele jaren door te gaan met de samenwerking. Dat gaat ongetwijfeld lukken met zulke bezielde leerlingen en begeleiders. Meer lezen? www.myhelpinghands.org

“Een oud-directeur van het Bouw Opleidingscentrum ging op vakantie in Afrika. Daar bekeek hij scholen voor beroepsonderwijs en toen hij terugkwam zei hij: ‘Hier moeten wij iets mee.’ Toen hebben we de stichting opgericht: een groot aantal bouwbedrijven, het Bouw Opleidingscentrum en Dendron.”“In eerste instantie ondersteunden wij een school in de grote stad Ziguinchor in Zuid-Senegal. Op advies van de directeur van die school zijn we ons gaan richten op het onderwijs op het platteland. Daar zijn de leerlingen die op maandagochtend te voet naar de stad naar school komen en op vrijdag weer naar huis lopen. Vaak vallen die tijdens de schoolcarrière af. Zo kwamen we in het dorp Sindian. Daar hebben we toen de praktijkschool gebouwd en ingericht. De inrichting die daar staat is bijna volledig van het Dendron. En na een jaar of zes was de inrichting daar compleet. En een paar honderd meter daarvandaan lag het CEM, zeg maar een havo, en daar was tekort aan alles: lokalen, computers enzovoort. We hebben vijf lokalen gebouwd. Leerlingen van het Dendron hebben een computernetwerk gemaakt en dat zelf overgedragen aan

de docenten daar. Op dat moment hebben we besloten geen containers vol spullen meer te brengen naar Senegal. Het vervoer kostte zoveel, natuurlijk is er corruptie, corruptie is er overal, dus we wilden voortaan ter plaatse spullen kopen.” En jij Claudia, hoe ben jij jij Sotos betrokken geraakt? “Dat was in 2012. Hans zat voor zijn pensioen en hij heeft mij enthousiast gemaakt. En toen bedachten we: we moeten daar met leerlingen naartoe. En dat doen we nu al drie jaar.”

Janske: ‘Ik heb tijdens deze reis meer geleerd dan tijdens mijn hele schoolcarrière.’ Het aanstekelijke enthousiasme van Claudia en Hans groeit meer en meer als ze praten over de leerlingen

die mee zijn geweest naar Sindian. “We boeken een reis naar Gambia en vandaar reizen we met de bus naar Zuid-Senegal. De leerlingen die meegaan worden een-op-een gekoppeld aan een leerling uit Senegal. Vooraf formuleren ze hier en daar vragen voor elkaar en tijdens een bijeenkomst worden vragen over en weer beantwoord. Met handen en voeten, in het Engels, want Frans is voor onze leerlingen moeilijk, en met behulp van Google translate. Dat is gewoon een feest.” Eén ochtend gaan onze leerlingen bij hun partner-leerling op bezoek. De Senegalese leerlingen zien er modern uit, maar dan zien onze leerlingen hoe ze thuis leven en dat is een enorme cultuurshock. Leven in familieverband, een gezamenlijke moestuin, de wc een gat in de grond. En als het gat vol is, graven ze een nieuw gat.

Er is daar een totaal andere sociale structuur.

Een van de leerlingen formuleerde het zo: ‘Materieel gezien hebben ze bijna niks, maar toch lijken ze gelukkiger dan wij.’

En de toekomst?Wat zijn jullie plannen voor de toekomst met Sotos? “We zijn een bosbouwproject gestart, gesponsord door de Nederlandse ambassade. Na eindeloos en frustrerend overleg met het gouvernement daar hebben we besloten om maar gewoon te beginnen. De leerlingen hebben geholpen met het vullen van zakjes zand met zaden, die worden uitgeplant. Verder zijn we gestart met een project voor milieuvriendelijke kacheltjes om op te koken en we zijn bezig met het inrichten van een nursery school in Gambia.”Ik vraag naar de balans van teleurstellingen en successen. Daar hoeven ze niet lang over na te denken: die is positief. Naar Senegal gaan voelt als thuiskomen, daar zijn Hans en Claudia het over eens. “En voor de leerlingen die meegaan, is het een onvergetelijke ervaring.”

Zaterdag 20 juni 2020 heten we al onze oud-leerlingen en

oud-collega’s welkom op de eerste grote schoolreünie van

het Dendron College. We hebben ze niet precies geteld, maar we

nodigen via sociale media en deze krant toch wel 10.000 gasten uit. We

zien jullie graag vanaf 14.30 uur op de Gebr. Van Doornelaan. De activiteiten

op onze locatie eindigen om 22.00 uur, maar het feest kan natuurlijk verder gaan in

het dorp.

Wat mag je verwachten?• Een warme ontvangst met koffie en gebak

• Diverse ontmoetingspunten voor jou en je jaargenoten

• Ontmoetingen met heel veel oud-docenten• Bijwonen van een les van je favoriete leraar van toen• Rondleiding door de school• Foto-expositie van 1995-2020• Fotomoment voor reünisten per eindexamencohort• Muziek: open podia• Doorlopende filmvoorstellingen uit de oude doos• Cartoonist• Fotobox• Foodtrucks voor hapjes• Diverse uitgiftepunten voor drank

Aanmelden kan vanaf 1 januari 2020. Informatie daar-over vind je binnenkort op de website van het Dendron College. VOL=VOL

Volg ons op Facebook en LinkedIn. Graag tot ziens op het Dendron College!

Wat leuk dat ik jou hier zie!

ReünieBij een jubileumjaar hoort een reünie.

Een feestelijk moment waarop je samen met je vrienden allemaal nog

eens naar je oude school komt om lekker bij te kletsen en om

herinneringen op te halen aan die dagen van toen.

Het is een leuke ervaring om met het enthousiaste duo Hans Scheres, oud-directeur van Dendron, en Claudia Wetzels, docente Engels, te praten over Sotos (Stichting Ontwikkeling Technisch Onderwijs Senegal). Ik vraag Hans hoe het project jaren geleden is ontstaan.

In gesprek met Hans Scheres en Claudia Wetzels over Sotos

Naar Senegal gaan, voelt als thuiskomen

Helpende handen in het buitenland

Meer leren in één week dan in een

half jaar op schoolIn 2004 startten twee Dendrondocenten, Wim van der Zanden (†) en Petra Kop, de samenwerking met het Indiase project Udavum

Karangal (Helpende Handen). Ine Schriever, docente kunstvakken en levensbeschouwing, en Roel Teluij, docent geschiedenis, zijn later bij de werkgroep gekomen. Een verslag van hun ervaringen met dit mooie werk.

1110

“Een schooljaar kun je overdoen, een feestje niet …”

“Het is zoals het is, anders was het wel anders geweest.”

“Leraren zijn net baby’s: als ze niet genoeg aandacht krijgen,

gaan ze schreeuwen.”

“Er gaat geen lift naar succes, we moeten zelf de trap op.”

“Blijf wie je bent, anderen zijn er al genoeg.”

“Als je wilt slagen, moet je gewoon niet zakken.”

“Ik wilde niet opstaan, daarom bleef ik zitten.”

“Onze leraar heeft nergens verstand van, hij vraagt alles aan ons.”

“Sorry, maar morgen kom ik écht op tijd.”

“Beter een zes zonder stress, dan een zeven zonder leven.”

1312

Van de jongens bij Wittenhorst naar de dames van OranjeWe kunnen wel stellen dat Dominique Bloodworth – in Horst beter bekend als Dominique Janssen – inmiddels tot de categorie BD’ers, Bekende Dendronners, behoort. Ze begon bij het jongenselftal van Wittenhorst en stootte al snel door tot de landelijke en Europese damesvoetbaltop. Ze voetbalt sinds 2014 bij de Oranje Leeuwinnen en komt daarnaast sinds 2015 uit voor Arsenal LFC. Binnenkort gaat ze naar topclub VfL Wolfsburg in Duitsland, waar ze aan het begin van haar professionele carrière al eerder in de Bundesliga voetbalde bij Essen. Net voordat de voorbereiding op het WK gaat beginnen, heeft ze wat tijd gevonden om met mij terug te blikken op haar Dendrontijd.

Hoe kijk je terug op jouw middelbareschooltijd?Dominique: “Ik was eerst een gretige student. Ik zat in de havo/vwo-brugklas en ging na het eerste jaar naar het atheneum. School bleek steeds lastiger te combineren met voetbal, daarom ging ik in de derde naar de havo. Ik heb een ontzettende leuke tijd gehad met mijn klasgenoten. Met sommigen van hen heb ik nog steeds contact. Mijn beste vriendin heb ik op het Dendron leren kennen. Richting het eindexamen was ik misschien iets minder gemotiveerd dan in het begin, maar ik heb op school altijd veel plezier gehad.”

Hoe is het Dendron omgegaan met jouw topsportambities?Dominique: “Ik vind dat het Dendron dit geweldig heeft gedaan. Ik ben goed ondersteund door de … hoe heet dat ook alweer?” “Afdelingsleider … ?” “Ja, dat woord zocht ik … Ik kon in overleg bepaalde

lesuren missen. Ik heb hier heel positieve ervaringen mee gehad. Mijn mentor, Maurice Ebus, en mijn LO-docent van toen, Jim Arts, hebben me goed begeleid. Ze hebben me ook gesupport door wedstrijden te bezoeken. Met Jim heb ik nog steeds contact zo nu en dan. Ik ben recent nog geïnterviewd door Dendronleerlingen die met een profielwerkstuk bezig waren.”

Wat heb je gedaan na het Dendron?Dominique: “Na het behalen van het havodiploma in 2012 ben ik verder gegaan op de Johan Cruijff University in Tilburg, waar topsport wordt gecombineerd met een opleiding Commerciële economie. Ondertussen bleven alle voetbalactiviteiten veel aandacht vragen en na twee

jaar op het hbo vond ik dat ik een keuze moest maken. Blijven doorhobbelen en het dan minder goed doen bij zowel de opleiding als in het voetbal vond ik geen optie. Het is voetbal geworden.”

Heeft het stoppen met je opleiding gevolgen gehad voor je carrière?Dominique: “Als voetbalster hoef je natuurlijk geen opleiding te hebben, je moet gewoon ‘voetbalslim”’zijn. Maar tot enkele jaren geleden verdiende je als vrouwelijke voetballer simpelweg niet genoeg geld en moest je dus wel een maatschappelijke carrière naast het voetbal hebben. Inmiddels ligt dat wel iets anders, maar toch blijf ik me ontwikkelen op andere gebieden, net zoals veel andere meiden. Zo doe ik nu een cursus Personal trainer en ondersteun ik Herbalife (een voedingsproductenbedrijf dat zich onder andere richt op gezonde voeding, gewichtsverlies en diëten). Het is in de voetbalwereld toch zo dat je carrière van de ene op de andere dag voorbij kan zijn. Je moet iets opbouwen om te voorkomen dat je in een zwart gat valt als je niet meer kunt voetballen.”

Heb je nog een advies voor de huidige Dendronleerlingen?Dominique: “Doe zo goed mogelijk je best, in the long run heb je daar veel aan. Als je er nu met de pet naar gooit, dan heb je daar later last van.” Met deze wijze woorden sluiten we het interview af. We gaan Dominique nog vaak terugzien, in elk geval op televisie.

Sharon van Wijlick richtte een eigen bedrijf op

Oud-leerling Sharon van Wijlick (22) vertelt over haar Dendron-carrière: “Mijn Dendroncarrière is begonnen op het LWOO. Op de basisschool heb ik de LWOO-toets gedaan. Daaruit bleek dat ik beter op mijn plek zat op LWOO. Ik kwam op het Dendron in kleine klassen, wat heel erg fijn was. Er was veel begeleiding. Daarna heeft meneer Bruijsten voor mij een aanbevelingsbrief geschreven. Hierdoor mocht ik naar mbo niveau 3. Daar heb ik de opleiding schoonheidsspecialiste gedaan en daarna heb ik nog een jaar allround schoonheidsspecialiste en pedicure gedaan. Toen ik dat af had, ben ik nog een extra diploma gaan halen voor medisch pedicure. Dat heb ik afgelopen februari gehaald.”

En toen had je je diploma’s …“In 2017 ben ik voor mezelf begonnen als schoonheidsspecialiste en pedicure. Zo ben ik bij Marijn Poels uit Horst terechtgekomen. Ik ben toen als ZZP’er voor haar gaan werken, waaruit dit jaar een maatschap is ontstaan met in totaal vijf personen. We werkten al samen als ZZP’ers onder dezelfde naam, maar allemaal apart. Voor klanten was dit wel eens vervelend met rekeningen en afspraken.

We hebben toen samen besloten om het professioneler aan te pakken en samen een maatschap te beginnen in twee (bijna drie) praktijken.”

Waar moet ik aan denken bij die maatschap? “In de praktijk gaat het alleen om pedicure. Wij doen paramedische voetzorg. Mensen

komen bij ons met klachten of voor verzorging. Voor mezelf doe ik daarnaast ook werk als schoonheidsspecialiste, maar dit doe ik thuis.”

Het is natuurlijk wel een risico om zoiets op te starten?“Natuurlijk, maar ik zat nog in een situatie waarbij ik niet veel te verliezen had. Ik woon nog thuis, dus als de omzet laag was, had het geen gevolgen voor het betalen van huur of zo. Ik had ook nog een ander bijbaantje, dus ik had altijd wel inkomsten.”

Wanneer wist je dat je dit wilde worden?“Op de basisschool al. Mam en oma zeggen altijd dat ik al heel jong bij oma aan de voeten zat, vijlen en dat soort dingen. Mijn interesse lag eigenlijk altijd al ook bij de huid, niet in de make-up, dat ligt me totaal niet.”

Hoe zie jij je toekomst voor je?“Ik werk nu twee dagen ambulant, dit zou ik liever nog maar één dag doen. Ik wil graag een dag meer in de praktijk werken, en als ik wat ouder ben, wil ik minder in de avonduren werken. Maar qua beroep wil ik dit nog heel lang blijven doen!”

‘Spektakel bestaat niet meer? Dat meen je niet!’Donderdag 11 mei 2019 trad musicalster Renée van Wegberg op in de Mèrthal met haar nieuwe programma met liedjes van Liesbeth List, Ramses Shaffy en Edith Piaf. Ik heb van de gelegenheid gebruikgemaakt om een gesprek met haar te voeren over haar tijd op Dendron.

“Herinner jij je nog de dag dat je als brugklasser voor de eerste keer op Dendron kwam?”“Nee, ik geloof van niet. Oh wacht eens, toch wel! (lachend) Ik herinner me dat ik daar een blonde jongen zag staan en op slag verliefd was. Mijn eerste verliefdheid ooit. Hij was klein, kleiner dan ik en hij had een hele mooie grote glimlach met witte tanden. En ik dacht meteen: wow! Ik ben later dat jaar naar zijn huis in Sevenum gegaan. Michiel Flupsen heet hij. Dat moet je maar niet in het krantje zetten. Haha, of misschien toch wel, zal hij leuk vinden. Mijn vriendinnetje spoorde me aan om te zeggen dat ik hem leuk vond en dat ik verkering wilde. Ik belde aan en hij deed open en zei: “Nou, nee. Ik vind je wel aardig, maar dat wil ik niet”. Een droom viel in duigen, haha. Maar eerlijk was hij zeker! Maar de eerste dag, ik vond het allemaal heel spannend. Ik was liever nog een jaar op de vertrouwde basisschool gebleven. Ik was sowieso wel een kind dat grote veranderingen lastig vond. Het kostte even tijd om te wennen, maar uiteindelijk kwam het helemaal goed.”

“Heeft je schooltijd jou beïnvloed om zangeres en actrice te worden?”“Er werd op het Dendron alle ruimte geboden om creativiteit te ontwikkelen. Met muziekles bijvoorbeeld. En je had het Spektakel. Heet dat nog steeds zo?” Ik vertel dat Spektakel bij gebrek aan belangstelling is gestopt. Renée reageert zichtbaar geschokt: “Oh, echt! Dat meen je niet! O, wat jammer!!” Van pure opwinding stoot ze haar glas drinken om. Ik kan nog net mijn telefoon redden die op tafel ligt om dit gesprek op te nemen. Renée snelt naar de bar om een doekje te halen. “Ik deed daar auditie voor en ik kende het woord eigenlijk niet, maar de docent zei: ‘Ik vond het magistraal.’ Dus ik mocht meedoen. Spektakel was voor mij ieder jaar een hoogtepunt. Daar gingen weken van voorbereiding aan vooraf. O, wat jammer dat dat er niet meer is. De middelbareschooltijd is een

periode van volwassen worden, van zoeken naar wie je bent, wat je leuk vindt. Ik weet nog dat toevallig diezelfde Michiel aan het eind van de middelbare school zei: wat fijn dat je nu kunt gaan doen wat je echt wilt, want ik ging toen naar het conservatorium in Rotterdam. Dat was waar, want aardrijkskunde en economie en wiskunde, daar had ik gewoon niet zoveel mee. Ik heb me wat betreft mijn passie altijd serieus genomen gevoeld en altijd de mogelijkheid gekregen om me te ontplooien. Iedereen wist dat: Renée die zingt. Dus wat dat betreft was Dendron heel fijn.”

“Zie je je vrienden/vriendinnen van de middelbare school nog wel eens?”“Jazeker! Ze zijn nog steeds mijn vriendinnen. We zijn nu allemaal moeder geworden. Dus de gesprekken gaan nu over spuitpoep en dat soort dingen. Ja, dat zijn vriendschappen voor het leven.”

“Zijn er bepaalde gebeurtenissen geweest in je middelbareschooltijd die veel indruk gemaakt hebben?”“De hele MeToo-discussie, daar heb ik gelukkig nooit iets mee te maken gehad. Heel fijn. Ik had wel eens geen klik met een leraar. Ik realiseer me nu wel, nu ik moeder ben, dat de verantwoordelijkheid van een leraar heel groot is. Je kunt veel indruk maken op kinderen. Ik herinner me wel dat een leerling van de school door een ziekte was overleden en ook een ander door een verkeersongeluk. Ik weet nog dat ze daar op school wel goed mee omgingen door een foto van haar in de hal te zetten met een kaarsje.”

“Heb je toen je bekend werd je Limburgse uitspraak moeten veranderen?”“Ik spreek van huis uit dialect. Niet op school, maar tegen mijn ouders wel. Nog  steeds trouwens. Maar als ik in een voorstelling speel, is dat vaak in een rol. Dan moet het publiek niet horen dat dat

meisje uit Limburg komt. Het zou heel gek zijn om Liesbeth List met een zachte g te spelen. Tijdens mijn studie en daarna heb ik daar hard aan

moeten werken. Maar als ik geen rol speel heb ik nog steeds een beetje m’n Limburgse tongval. Dat hoort bij mij.”

“Is er een groot verschil in mentaliteit tussen Noord-Limburg en de wereld waarin je nu leeft?”“Jazeker. Het was fijn om uit te vliegen, maar het is heel dubbel. Ik koos er bewust voor om in Rotterdam te gaan studeren. Ik dacht: daar gaat niemand naar toe en dan ben ik helemaal alleen. Dat leek me spannend, zo’n nieuwe start. Inmiddels heb ik in meerdere steden gewoond, en ik kan overal aarden. Maar ik vind het altijd fijn om weer thuis te komen, in Horst. Dat voelt nog steeds als mijn basis. De mentaliteit van ‘je moet wel bescheiden blijven’, van ‘doe maar normaal…’ is in het zuiden wel wat meer aanwezig en heb ik af moeten leren. Want mezelf laten zien en horen hoort bij mijn vak en vind ik sowieso belangrijk in het leven. Zo ook staan voor wat ik kan en ongeremd kunnen genieten. Gelukkig heb ik hier in Horst alle kansen gekregen en kunnen pakken om uit te groeien tot wie ik nu ben. Daar gaat mijn voorstelling vanavond ook over: over de mooie dingen in het leven zien en waarderen. Want, ook al gaat niet altijd alles voor de wind, het leven is mooi.”

‘Vroeger had ik altijd heimwee,nu voelt Nederland niet meer

als thuis’Oud-Dendronleerling Imke Bouten (30) is in haar functie als crew manager bij de Holland-Amerikalijn verantwoordelijk voor de ongeveer 1.000 personeelsleden die op een cruiseschip werkzaam zijn. Ze vindt het tegenwoordig lastiger om Nederlands te spreken dan Engels, terwijl Engels voorheen juist een struikelblok voor haar was. Via haar werk is ze inmiddels overal geweest. “Antarctica is het enige werelddeel dat ik nog niet heb bezocht.”

Welke weg heeft je naar deze internationale

baan geleid?“Ik heb na het Dendron

eerst vier maanden de lerarenopleiding geschiedenis

gedaan. Dat bleek niets voor mij te zijn. Ik wilde eigenlijk heel

graag de Hogere Hotelschool doen, maar mijn Engels was toen

niet goed genoeg. Ik heb toen acht maanden een cursus Engels gevolgd

en ben alsnog de Hogere Hotelschool in Eindhoven gaan doen. Ik heb stage

gelopen op Aruba en heb gewerkt bij een hotelketen in Brussel. Na mijn afstuderen

ben ik naar Canada gegaan en toen wist ik het zeker: ik ben niet meer gebonden aan Nederland. Daarna kwam een vacature voorbij bij Holland-Amerika. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Na anderhalf jaar receptiewerk ben ik doorgestroomd naar mijn huidige functie als crew manager.”

Hoe ziet jouw werkdag eruit?“Ik ben verantwoordelijk voor 1.000 crew members en regel onder andere hun salarissen, visa’s, de inklaring van het schip et cetera. Ik ben het aanspreekpunt voor het personeel. Alles gaat in het Engels. Daar ben ik wel trots op, als je kijkt hoeveel moeite ik vroeger met Engels had. We werken zeven dagen per week, in totaal ongeveer 77 uur. We zijn zes maanden aan boord en daarna twee maanden vrij. Ik heb veel vrijheid om mijn werkdag in te delen. Als het met de planning uitkomt, kun je aan wal om enkele uren de omgeving te verkennen.”

Welke bestemmingen zul je nooit meer vergeten?“Ik vond Honolulu (Hawaï) heel mooi. De mensen daar hebben een andere mentaliteit dan de rest van de Amerikanen, ze zijn relaxter en vriendelijker. Verder vond ik de natuur van Bora Bora, een tropisch eiland in de Stille Oceaan, indrukwekkend. En Azië vind ik erg interessant: Singapore, Vietnam, Thailand. Je kunt daar heerlijk eten en de gebouwen zijn mooi. Het zijn heel andere culturen dan de onze.”

Vind je het niet lastig om zo lang van huis te zijn?“Vroeger had ik altijd heimwee, maar die is ineens verdwenen. Nu voelt Nederland niet meer als thuis.

Ik heb nog steeds dezelfde vriendinnen als toen ik op Dendron zat. We hebben veel contact via WhatsApp en schrijven kaartjes voor elkaar. Ik ben nu weer wat vaker in Amsterdam en bovendien mag familie gratis mee, dus zo heb je toch contact. Iedereen is er inmiddels aan gewend dat ik vaak weg ben. Ik ben als persoon veranderd. Ik ben nu minder op materie en meer op ervaringen en herinneringen gericht.”

Wat is je het meest bijgebleven van het Dendron College?“Ik ben heel positief over het Dendron College. Ik heb daar leren doorzetten. Ik was het enige meisje van mijn basisschool dat naar vmbo-t ging, verder waren het alleen maar jongens. Daarna ging ik door naar havo. Ik had echt een drijfveer om door te zetten. De wiskundelessen van Paul Driessen vond ik trouwens erg humoristisch. Ik vond de werkweek ontzettend leuk en het gala natuurlijk. Er was destijds wel minder aandacht voor het buitenland, maar daar had ik toen zelf ook nog geen interesse in. Er werd toen ook minder aan loopbaanoriëntatie gedaan dan nu.”

Je hebt veel van de wereld gezien. Is er een plek die nog op je verlanglijst staat? “Antarctica is het enige werelddeel waar ik nog niet ben geweest …”

1514

Braaf was hij niet. Spijbelen bij het leven, elke pauze van het schoolplein af, stiekem roken en stringetjes doorknippen van meisjes die voor hem in de bank zaten. En huiswerk maken? Ho maar! Doubleren in de derde, bleek achteraf bezien wel goed voor hem. In vmbo-t klas 4 zag Teun het licht en kreeg hij grip op zijn leven. Van een nauwelijks te sturen puber veranderde hij in een jongeman die koos voor ijzeren discipline bij de Koninklijke Marine. Nu is hij onderofficier en instructeur en geeft hij zelf les aan jongens die de opleiding eerste maritiem militaire vorming volgen. In juli emigreert Teun voor drie jaar naar Aruba. Daar wordt hij beheerder marine-watersport, een standplaatsfunctie waarin hij volledig zelfstandig gaat opereren.

Welke herinneringen heb jij aan het Dendron College

“Ik kijk echt met weemoed terug op een fantastische schooltijd.

We deden alles wat niet mocht en er waren leuke en minder leuke

lessen. Maar een school is vooral belangrijk als sociaal ontmoetingspunt

voor jongeren. Ik maakte deel uit van een stevige vriendengroep, was lang niet voor

elke leraar makkelijk en zat in een lastige klas. In het examenjaar hebben we echter een

heel tof schooljaar gehad: het gevoel van meer vrijheid, de werkweek, het galabal. De relatie met

de mentor was goed. Dat vind ik bepalend voor hoe het loopt. Een luisterend oor doet ontzettend veel voor jongeren. Ervaring en de persoonlijkheid van de leraar maken de klas tot een veilige omgeving. Ik had een hekel aan regeltjes én aan autoriteit. Maar in de vierde klas klopte alles.”

Hoe heb jij je na het Dendron College ontwikkeld?Teun geeft een lange opsomming van zijn

avontuurlijke bestaan. Hij vertrok op zijn 18e voor zijn eerste vaart van vijf maanden en kwam aan het eind daarvan 18.000 euro rijker terug. Er waren missies naar Somalië om piraten te vangen, naar West-Afrika voor bevoorrading tijdens een Ebola-uitbraak, en patrouilles in het Caribisch gebied, varend op schepen met klinkende namen als de Hr. Ms. Evertsen en Hr. Ms. Zuiderkruis. Soms de dood in de ogen kijkend, dan weer zich suf vervelend, starend naar die eindeloze zee. Hij schetst de verbondenheid van de bemanning onderling en het toch telkens opnieuw moeten opbouwen van een band. “Want om de drie jaar móét je veranderen en dan is het uit het oog, uit het hart.” Hij praat met veel liefde over zijn schepen, alsof hij het over mooie vrouwen heeft. Ondertussen heeft hij doorgeleerd en is hij Kwartiermeester. “En nu zou ik best op Dendron les willen geven. Ik zou het niet eens slecht doen,” lacht Teun. “Ik heb ook een jaar een standplaatsfunctie gehad bij de hydrografische dienst. Dan ben je nooit lang van huis, twee weken op zee, twee weken in Limburg. Maar dat was het niet voor mij. Mijn allergrootste uitdaging bestond uit het van de werf afhalen en

operationeel maken van het nieuwe Joint Support Ship Zr. Ms. Karel Doorman. Daarbij was letterlijk alles nieuw: mijn rang en functie als leidinggevende, een massa nieuwe mensen aan boord en het schip zelf ook. In juni begonnen we met de proefperiodes op zee en uiteindelijk voeren we in november helemaal beladen naar West-Afrika.”

Op welke manier heeft de tijd op het Dendron College een positieve bijdrage geleverd aan jouw ontwikkeling?“Bij SBC is de wereld voor mij opengegaan. Ik heb toen geleerd dat alles mogelijk is, als je je maar een doel stelt. Er is een vuur in mij aangewakkerd en ik heb mijn passie ontdekt: varen op die altijd lonkende zee, de marine. Achteraf heb ik ook veel aan Nederlands, voor het schrijven van motivatiebrieven, het beoordelen van medewerkers/leerlingen en het uitdrukken van wat je over wilt brengen op anderen. Maar het belangrijkste wat de school gedaan heeft, is het ontwikkelen van mijn leervermogen. Dat stijgt boven vakken uit.”

Waar ben je trots op?“Dat ik uit Limburg kom,” zegt hij zonder nadenken en met fiere blik en vult dan aan: “… en dat ik de wereld over ga. En ook op de schepen waar ik op gevaren heb en het bijzondere leven dat ik leid. En misschien nog wel het meest op dat ik alles vanuit mijn eigen passie doe.”

Heb je een boodschap voor de huidige leerlingen van Dendron?“Nou en of! Zoek een passende stip aan de horizon, maar vergeet daarbij niet te leven. Wees niet bang om thuis weg te gaan. Thuis verandert immers nooit. Ga op weg en ben een voorbeeld voor anderen.”

“Weet je wat opvallend is”, zegt Susanne: “Je ziet veel minder typische groepen leerlingen dan in onze tijd. Gabbers, skaters, alto’s, gothics, waar zijn ze gebleven?” “En ook zie je veel minder brommers en scooters dan 15 jaar geleden. En er wordt veel en veel minder gerookt,” vult Koen aan. Susanne Mooren (Sevenum, 33 jaar) en Koen Jacobs (Kronenberg, nu woonachtig in Horst, 31 jaar) hebben een dubbele ervaring met het Dendron College: ze waren er leerling (Susanne tot 2002, Koen tot 2004) en zijn er nu docent (respectievelijk natuurkunde en bwi).

“Ik was een vrij rustige leerling,” aldus Koen. “Ik had er wel lol in om de zaak een beetje op te jutten en dan zelf onschuldig te doen. Een enkele docent had dat door. Soms werd ik eruit gestuurd en moest ik me mel-den bij afdelingsleider Jos van Horen. Dan was het geen nadeel dat we alle-bei uit Kronenberg kwamen. Jij was toch ook geen lieverdje, Susanne?”Susanne: “Nee, woorden als ‘rustig’ en ‘lieverdje’ waren niet op mij van toepassing. Ik was soms ronduit bru-taal. Ik zocht nadrukkelijk de grenzen op. Ik werd regelmatig weggestuurd. Of ik liep met een klasgenoot mee als ik vond dat die onterecht uit de les moest.”

De anekdotes vliegen al snel over tafel. Susanne: “We droegen toen broeken met wijde pijpen (‘pieje wiepe’ zeiden we als dialectgrapje) en van die schoenen met dikke zolen.” Koen: “Wij kropen in het ene lokaal in de kruipruimte, om er in het andere weer uit te kruipen. En als we gym hadden bij De Berkel haalden we bij de Edah snel chips of kleine appelflapjes.” Koen: “Ik heb wel uitstekende men-toren gehad. Denk aan Bas Kessels of Wiel Derkx, fijne mensen. Van Jan Simons heb ik heel veel geleerd, al haalden we bij hem ook kattenkwaad uit: kromgeslagen spijkers schoten we met metseldraad als katapult

weg.”Susanne: “Ik kwam de eerste dag te laat bij mijn mentor. Dat vond hij niet leuk. Ik zei dat ik nog even een peukje had gerookt. Dat vond hij helemáál niet leuk! Hij wilde niet langer mijn mentor zijn.”Zowel Susanne als Koen liepen stage op het Dendron. Een vreemde erva-ring: “Ineens zat je bij je docenten van enkele jaren eerder in de personeels-ruimte,”, zegt Susanne. “Ik voelde me in het begin wel eens schuldig voor mijn gedrag enkele jaren eer-der. En dan hoorde je een enkeling ook wel eens mopperen over leerlin-gen. Hebben ze vroeger ook over mij gedaan, dacht ik dan.” Koen: “Maar we werden geweldig opgevangen. Ik voelde me meteen thuis. Iedereen wilde je helpen. Onze secties hebben zich enkele jaren later, toen er vaca-tures waren, sterk gemaakt om ons binnen te krijgen!”

Allebei zijn ze zeer te spreken over de sfeer op het Dendron: “Het

is voor de leerlingen en voor de docenten een veilige, rustige en vertrouwde plek. Een plek waar je je meteen thuis voelt. De kinderen van tegenwoordig zijn wat vrijer in de omgang, maar dat is positief. Ze sturen de docenten gewoon een appje als ze iets willen weten. In een enkele situatie (zoals bij het gala of op de werkweek) worden we zelfs bij voornaam genoemd, maar op school is het dan weer ‘juf’ of ‘meneer’. Weet je, voor ons allebei geldt dat we het vooral fijn vinden om met jeugd bezig te zijn. Het gaat niet eens zozeer om het vak of om de manier van lesgeven. Het gaat er vooral om hoe je met de jeugd omgaat. Wij herinneren ons van onze schooltijd vooral de docenten die leuk, lief of grappig waren. Die oren en ogen open hadden, die geïnteresseerd in je waren. Dat gold vroeger, dat geldt nog steeds. En daar kan het Dendron trots op zijn: die docenten lopen hier in overvloed rond!”

Dendronleerling van 2002-2007

Teun van Rensch: Horstenaar met heimwee naar zee

Van leerling tot docent

‘Het Dendron College, een school in beweging

De school bestaat 25 jaar. Zo op het eerste oog lijkt alles nog bij het oude te zijn gebleven. Leerlingen uit alle windrichtingen komen dagelijks massaal per fiets naar de Gebr. van Doornelaan en docenten en ondersteunend personeel stromen eveneens van alle kanten toe. ’s Morgens om 8.10 uur gaat de eerste bel en om 8.15 uur starten de lessen. Niets nieuws onder de zon, alsof de tijd heeft stilgestaan. Maar als je verder inzoomt op activiteiten in het gebouw, dan zie je dat er toch heel wat in beweging is geweest. Oud-leerlingen die de school bezoeken, zien dat misschien nog wel het duidelijkst. “Hè, hadden we dat in mijn tijd maar gehad,” verzuchten ze dan verlangend. Wat is er dan wel veranderd in die 25 jaar?

Maatwerk met ICTIn het hele Nederlands onderwijs is een brede beweging naar zoveel mogelijk maatwerk voor leerlingen gaande. De wereld om ons heen is in 25 jaar immers sterk veranderd. En ook in ons privéleven is veel customized en aangepast aan wensen van individuele gebruikers. Vooral de digitalisering drukt haar stempel op ons leven, werken en leren. Ook op school is dat het geval. Zo deed rond 2014 de iPadklas haar intrede op het Dendron College. En daarmee is het mogelijk om voor bepaalde vakken zelfs individuele leerroutes aan te bieden. Met Virtual Reality (VR) gaat de school voorop. In de toekomst zijn er veel toepassingsmogelijkheden voor deze technologie om onderwijs nog beter te maken. Om dit doel te bereiken heeft de school dan ook een speciaal virtual reality team van leerlingen en docenten. Regelmatig vragen andere scholen hen voor het verzorgen van voorlichtingsactiviteiten op dit gebied.In elk lokaal hangt nu een telefoonhotel, een zak met 32 vakjes waar smartphones in passen. Want dat is de keerzijde van de digitalisering: die niet aflatende stroom berichten, WhatsApps en pop-ups. Vroeger keek je nog gewoon naar buiten als de les niet boeiend was. Concentreren met een smartphone op zak, die je voortdurend afleidt, is natuurlijk best lastig. Dus mogen telefoons even uitrusten wanneer ze niet noodzakelijk zijn voor lesactiviteiten.

Beroepsgericht maatwerkDe beroepsgerichte vakken zijn voorop gegaan in het leveren van zoveel mogelijk maatwerk voor leerlingen. Vanaf de brugklas kunnen leerlingen met praktisch talent nu al beroepsgericht aan de slag in twee Vakcolleges: Techniek en Vakmanschap en Mens en Dienstverlening. Later stromen leerlingen dan uit naar: BWI (Bouwen, Wonen en Interieur), Zorg & Welzijn en PIE (Produceren, Installeren en Energie). Bij die laatste richtingen werken ze binnen een werkplekkenstructuur en kunnen ze in levensechte situaties oefenen met allerlei vaardigheden. Werd er vroeger bij de afdeling bouw nog heel wat afgemetseld, nu is er bij BWI heel veel aandacht voor individuele ontwerpen en productie. Hier treffen we dan ook veel meer meisjes aan dan bij de vroegere bouwopleiding. In het examenjaar maken onze BWI’ers als verrijkingsdeel prachtige meubelstukken naar eigen ontwerp voor externe opdrachtgevers. Voor docenten betekent het telkens inzoomen op een ander project en een grote diversiteit aan hulpvragen, maar de resultaten mogen er zijn en lonen de moeite. En het werkplezier is groot. Bij PIE maken leerlingen stockcars, en

mooie terraskachels naar eigen ontwerp. Ook hier is veel ruimte voor ontwikkeling van technisch talent. Bij Zorg & Welzijn staat de mens centraal in vier profielen: mens en omgeving, mens en activiteit, mens en zorg en mens en gezondheid en daarnaast kunnen leerlingen ook nog kiezen voor keuzedelen rond sport en uiterlijke verzorging bijvoorbeeld. De afdeling werkt ook intensief samen met organisaties en bedrijven buiten de school.

Maatwerk voor diverse talentenTegenwoordig kun je op het Dendron College deelnemen aan een Kunstklas, een Sportklas of een muziek-theaterklas. Voor leerlingen die meer aankunnen dan het vwo is er een speciale vwo+-lijn met wekelijks een dagdeel uitdagende projecten waarvan de inhoud heel gevarieerd is. Leerlingen hebben ook DC-uren, Dendron College Uren. Dit zijn maatwerkuren die leerlingen kunnen besteden aan zaken als: extra taal, rekenen of ict-vaardigheden. Binnen deze uren is er ook tijd voor onder andere hulplessen, huiswerk maken, extra vakken volgen of speciale projecten doen. Er zijn nieuwe vakken gekomen op Dendron zoals Bewegen, Sport en Maatschappij (BSM) in havo- en vwo-bovenbouw. Leerlingen zijn over het algemeen graag zélf actief bezig, leren door doen en ervaren is daarmee veel belangrijker geworden. Daar zijn binnen het Dendron College volop voorbeelden van. Nieuw is bijvoorbeeld ook het vak Wetenschap & Technologie dat voor de brugklassers van havo en vwo is ontwikkeld. Daarin is er aandacht voor Technology, Design en Innovation. Leerlingen volgen dit twee uurs vak en maken kennis met de nieuwste methodieken voor het ontwerpen en maken van allerlei ontwerpen en producten voor externe opdrachtgevers. Voor havo-4 en -5 is er een aantal jaren de mogelijkheid om voor het International Business College te kiezen. Dan leer je een dag per week in praktijk en begin je met een aantal klasgenoten een echte eigen onderneming. Je bent dan bijvoorbeeld directeur sales en marketing, financieel directeur, creatief directeur of algemeen directeur en zet je product in de markt. Je werkt met echte geld- en goederenstromen. IBC is leren door doen met heel veel gastlessen, excursies, stages en je volgt een aantal modules op het hbo. En de externe begeleiders uit het bedrijfsleven zorgen voor een goede begeleiding in ondernemersskills.Voor leerlingen zijn er allerlei keuzes mogelijk. Leerlingen die extra dingen doen, krijgen hiervoor aan het eind van hun schoolloopbaan op Dendron een plusdocument dat al die extra’s per leerjaar

vermeldt. Zoiets is een mooie binnenkomer bij een vervolgopleiding, maar ook wanneer je solliciteert naar een bijbaan.

Het Dendron College, netwerkpartner in de regioVooral de onderwijsvernieuwingen van de laatste 10 jaar vragen een andere rol van de school. Waar het Dendron College vroeger een nogal gesloten instituut was, staan de deuren voor bedrijven en instellingen nu wagenwijd open. Loopbaanleren en ervaringen opdoen op de werkvloer is voor elke leerling die zijn talenten wil ontdekken een must. Bedrijven werken graag samen met het onderwijs. Zo is er een convenant tussen ondernemersvereniging O-twee en de Horster onderwijsorganisaties. Samen streven ze naar een omgeving waar het ook in de toekomst goed leren, wonen, werken en recreëren is. Ook is de school partner van Afslag 10, werkt zij samen met Centrummanagement Horst en met enthousiaste jonge ondernemers van Hub 73, die bijna allemaal hun schooltijd op Dendron hebben doorgebracht. Leerlingen van Dendron zijn regelmatig te vinden bij bedrijven in Villa Flora op de Brightlands campus Greenport voor stages, opdrachten en excursies.

SOOOOL 10-14, onderwijs van de toekomst?Sinds augustus 2018 is in het juniorgebouw van het Dendron College een Tienercollege gehuisvest: SOOOOL10-14. Hier komen eigenlijk alle lijnen van onderwijsontwikkeling van de laatste jaren bij elkaar. Het bijzondere van SOOOOL10-14 is ook dat dit Tienercollege voorkomt uit een uniek samenwerkingsverband tussen het Dendron College, Citaverde college en Dynamiek Scholengroep. De drie organisaties hebben samen een grote ontwikkelkracht. Leerlingen van SOOOOL krijgen het beste van drie werelden en mogen meedoen aan beroepsgerichte modules en andere projecten op de verschillende locaties. Bij SOOOOL10-14 zitten leerlingen van 10 tot 14 jaar bij elkaar in een groep en krijgen onderwijs van twee vaste leerkrachten. Groep 7, 8 en klas 1 en 2 van het voorgezet onderwijs samen les op een heel andere manier dan gewoonlijk. Ze hebben veel te kiezen hier en de leerlingen leren vooral door doen en ervaren. Aan de hand van dagplanners neemt iedere leerling ook een deel verantwoordelijkheid voor zijn eigen leerproces. Ze gaan er veel op uit om te zien hoe dingen echt werken. En als ze eenmaal weten wat hun talenten zijn of wat bij hen past, dan stromen ze in de derde klas uit in een beroepsgerichte richting van het vmbo op Dendron of op Citaverde of gaan ze naar vmbo-t. Meer hierover is te vinden via www.sooool10-14.nl

1716

Interesse om te komen werken bij Hago?

Ga naar ikwilwerkenbijhago.nl

Advert Dendron College 127x85 mm.indd 2 18-06-19 15:48

25 jaar geleden gestart in de Westerholtstraat

WWW.L IMGROUP.EU

VAN HARTEGEFELICITEERD

MET JULLIE25-JARIG JUBILEUM

Alle leerkrachten enleerlingen van hetDendron College:gefeliciteerd met jullie25-jarig jubileum!Rabobank Horst Venray

KOM WERKEN BIJ:

INCLUSIEF 1 HEAT GRATIS LASERGAMEN

NIEUWE BIJBAAN?KOM KENNIS MAKEN!

OPGEVEN KAN DOOR TE MAILEN NAARPERSONEELSZAKEN@FORMULE5975.NL

OF APPEN NAAR +31 (0)6 15 31 10 07

ZATERDAG 31 AUGUSTUS11.00 - 13.00 UUR

Die ene leerling…

Elke docent herinnert zich wel die ene leerling. De leerling die jouw kijk op onderwijs en lesgeven

voorgoed heeft veranderd. De leerling die jou iets geleerd heeft. De leerling waar je met een grote glimlach aan

terugdenkt. Die ene leerling als inspiratiebron.

Rob Vestjens, docent Duits:

“In 2004 begon ik met lesgeven op het

Dendron College. Ik mocht onder andere

lesgeven aan een aantal HV-brugklassen. Voor mij

toen een uitdaging én een mogelijkheid om met deze

doelgroep kennis te maken. Ik had voorheen 12 ½ jaar alleen

binnen het (I)VBO in Venlo gewerkt. Daar werd met name op mijn pedago-gische kwaliteiten een beroep gedaan. Het investeren in een goede, persoon-lijke band had een grote meerwaarde. Daar zou ik in HV1 ook wel goed gebruik van kunnen maken. Dacht ik… Toen ik echter gedurende een les aan HV1C op een gegeven moment meer richting de persoonlijke kant van zowel mij als de leerlingen kwam, kreeg ik na afloop van Henri te horen: ‘Meneer, voor mij hoeft dat gepraat rondom andere zaken niet zo. Zorg er maar voor, dat ik goed voorbereid ben op de toetsen.’ En blijkbaar waren er meer leerlingen die er zo over dach-ten…! Dat essentiële verschil, zoals ik dat destijds tussen ‘de’ vmbo-leerling en ‘de’ havoleerling heb ervaren, heeft voor mij duidelijk gemaakt dat mijn hart toch echt bij het vmbo ligt.”

Ramona Evertz, docent beeldende vakken:“Een aantal jaren geleden had ik Yvon in de klas. Een meisje met veel per-soonlijke problemen. Een meisje waar-van men dacht dat ze vast zou lopen met een burn-out. Ik heb in die tijd veel moeilijke gesprekken met haar gevoerd en haar zo goed mogelijk proberen te steunen. En nu… studeert Yvon binnenkort af als docent bloem-sierkunde. Ze heeft mooie plannen voor de toekomst waarin ze mens en natuur wil helpen en bij elkaar wil brengen. Tot op de dag van van-daag ben ik contact met haar blijven houden. Ik heb vaak inspirerende gesprekken met haar. Ze is echt een wereldverbeteraar pur sang!” “Elk schooljaar weer zie je jonge mensen worstelen, opbloeien, lachen, huilen, zich ontwikkelen tot mooie mensen.

Het is vaak ontroerend om te zien hoe deze mensen vol vertrouwen de toekomst in gaan, hoe groot hun hindernissen ook zijn geweest op de middelbare school. Je bent als docent een klein onderdeel in iemands leven geweest, je wandelt een stukje met de leerlingen mee, je hebt van de leerlingen mogen leren. Dat maakt ons vak zo mooi! En vooral in mijn creatieve vak zie je vaak net een stukje meer van de persoonlijkheden van leerlingen. Yvon is voor mij één van de meest inspirerende voorbeelden. Haar levensles aan mij: het is soms vallen en weer opstaan, maar vecht door! Dan kun je alles bereiken.”

Mariska van Vroenhoven, docent Nederlands:“‘Leerlingen lezen veel te weinig!’ Een veelgehoorde uitspraak binnen het onderwijs. Dat het ook anders kan, bewijst Nilab. Dit meisje van buitenlandse afkomst kwam met een grote taalachterstand in mijn onder-bouwklas. Samen met Pieternel van de mediatheek heb ik toen een lees-plan opgezet voor Nilab. In dat school-jaar las Nilab meer dan 70 (!) boeken, met steeds meer plezier. Haar school-advies steeg daardoor twee niveaus en ze kwam op de juiste leerrichting in de bovenbouw terecht. Ik weet dat goed leesonderwijs erg belangrijk is, maar dat het zo’n impact kan hebben op iemands leven… daarvan stond ik versteld. Heerlijk vind ik het: lezen in de klas, telkens weer het juiste boek bij de juiste leerling vinden, voorlezen uit dat ene boek dat die ene leerling aanspreekt. Dit enthousiasme voor leesonderwijs is sinds Nilab alleen maar groter geworden.”

Mieke van Rengs, docent Duits:“Die ene leerling, die kritische vra-gen stelt, die ervoor zorgt dat je als docent geprikkeld wordt. Die je aanzet tot nadenken en reflecteren. En… die ene leerling, die stil in de les zit, die een echte observator is. Wat zou je soms graag in dat koppie willen kijken! Deze twee uitersten van ‘die ene leer-ling’ houden mij dagelijks scherp in mijn lesgeven.”

Van Swolgen naar Singapore

ni hao Bram Reek!Bram Reek telt evenveel jaren als het Dendron College. Via vmbo-t haalde hij er in 2013 zijn havodiploma. Daarna nam zijn (studie)loopbaan een hoge vlucht. Zes jaar later is hij Strategic Marketing Officer Asia Pacific bij Vanderlande, verknocht aan Azië, terwijl hij een dynamisch leven leidt.

Denkend aan Dendron, wat zie je dan?“Gezelligheid en plezier en vooral de laatste jaren flink lol met klasgenoten. De vakken gingen prima met genoeg vrije tijd voor vrienden en sporten. Eerst was ik zoekend, maar ik ontwikkelde me tot een leerling die wist wat hij wilde en gemo-tiveerd was. Dendron heeft mij goed op weg geholpen met SBC en het profielwerkstuk. Je ging nadenken over je toekomst. Er was een goede balans tussen de kwaliteit van de les-sen en levendige dynamiek onder de leerlingen, een fijne sfeer.”

Welke dingen had de school beter kunnen doen? Wat heb je gemist?“Ik denk dat een internationaal tintje hier en daar wel zou mogen,” lacht Bram. “Ook de optie om bepaalde vak-ken in het Engels te volgen zou goed zijn, of een partnerschap met buiten-landse scholen.”

Welke studie heb je gedaan?“Ik wist al vrij snel dat het International Business and Management Studies (IBMS) moest zijn: een economische studie volledig in het Engels en daarbij koos ik Mandarijn (Chinees) als vreemde taal.” Die keuze bleek achteraf heel bepalend. Al in het eerste jaar ging Bram op studiereis naar China en raakte in de ban van het oosten. “Het was voor mij duidelijk: dit land heeft zoveel potentie en groeit zo hard, hier wil ik onderdeel van zijn!” Een stage van een half jaar in Chengdu en Singapore gevolgd door anderhalve maand backpacken in Zuidoost-Azië, en nog maar eens een studie aan de universiteit van Shanghai. Dat bracht meer verdieping in het Mandarijn en meer begrip voor de Chinese denkwijzen door het vak Confucianisme. En de fascinatie voor het oosten bleef groeien.Vrijwillig deed Bram naast zijn stu-die nog een stage bij Vanderlande Industries. “Erg intensief, maar 100 procent de moeite waard. Zo ont-zettend leerzaam! En Shanghai is de gaafste stad waar ik ooit was.” Zijn afstudeerscriptie schreef Bram dan wel weer op Nederlandse bodem, in Veghel, op het hoofdkantoor van Vanderlande, liep hij een half

jaar mee met een Board Member. Wederom indruk-wekkend en leer-zaam. De scriptie werd met een klin-kende 9,1 beloond.

Hoe ziet jouw leven er nu uit?Na zijn afstuderen wilde Bram een master volgen in Rotterdam, maar een té mooi aanbod van Vanderlande

doorkruiste deze plannen. Bram ver-trok naar Singapore als Strategic Marketing Officer Asia Pacific. Vanderlande is een Nederlandse multinational in logistieke automati-seringsoplossingen zoals de bagage-afhandelingssystemen op Schiphol. Bram straalt: “Wonen en werken in Singapore is echt ontzettend gaaf en dynamisch. Singapore bruist! Dagelijks allerlei verschillende cul-turen om je heen, maakt mijn werk ontzettend uitdagend. Ik reis veel bin-nen Azië naar Hong Kong SAR, China, India. Brams leven bestaat echter niet alleen uit werken. In zijn vrije tijd zit hij in Singapore ook gebeiteld. “Er zijn geen seizoenen, het is het hele jaar rond heerlijk weer voor bbq’s en vrij-dagmiddagborrels buiten. Ik hou ook ontzettend van lekker eten en drinken. Met duizenden goede restaurants en mooie rooftop- en cocktailbars lukt dat aardig. Bovendien golf en tennis ik graag, lees ik veel boeken en maak ik korte weekendtrips naar landen in de omgeving.”

Heb je tips voor leerlingen van nu?“Jazeker! Blijf hongerig om te leren en nieuwe dingen te ont-dekken, ga reizen en zie wat voor moois de wereld je biedt en blijf keihard werken. Blijf vooral in jezelf geloven, dat je de dingen wél kunt. De juiste mentaliteit scheelt de helft.”

Bram Reek komt in 2020 voor eenDendron College tour naar Horst. Iets om naar uit te kijken!

1918

De schoonmakers van Nederland feliciteren het Dendron College!

Advert Dendron College 127x85 mm.indd 1 18-06-19 15:47

1995-1996: een volgestouwde ruimte met magazijnstellingen propvol met een verouderde collectie, een club enthousiaste vrijwilligers, gecoördineerd door een docent en een directielid. Maar liefst vier stand-alone computers voor de leerlingen. Internet... wat is dat?

1996-1997: voor maar liefst 10 uur (in mei 1998 uitgebreid naar 20 uur) werd een professionele kracht aangesteld met als gevolg de inrichting op de schop en herinrichting van de magazijnstellingen: de leesboeken per taal en het informatieve materiaal per schoolvak. Uitleen verliep handmatig en nog steeds slechts vier stand-alone computers voor de leerlingen...

1999-2000: start met een geautomatiseerd systeem: leerlingen konden zoeken naar materiaal van de mediatheek dat ook geautomatiseerd uitgeleend werd. Nog steeds slechts vier stand-alone computers voor de leerlingen...

2000-2001: de eerste grote verbouwing: eindelijk meer computers: negentien netwerkcomputers waarvan maar liefst zeven met internet. Met een geel internetbriefje mochten de leerlingen 25 minuten gratis internetten voor een schoolopdracht. Zeven eierwekkers lagen achter de balie, voorzien van het computernummer zodat men wist welke leerling van de computer gehaald/‘gemept’ moest worden als de wekker ging.

2001-2002: een fulltime professionele bezetting en internet voor alle computers; alleen ‘schoolse zaken’ en niet meer aan tijd gebonden. Om de

‘schoolse zaken’ in de gaten te houden, werd het programma ‘NetOpSchool’ gebruikt; tot groot plezier van zowel de leerlingen als de medewerkers. Legendarisch is de biologieopdracht over Soa’s.

2003-2004: computerlokaal E24 kwam erbij met 31 computers voor individueel of klassikaal gebruik.

2004-2005: de personele bezetting uitgebreid tot 1,5 FTE vooral voor toezicht de vele leerlingen die hun Begeleidend Contact Uren in de mediatheek kwamen ‘uitzitten’.

2005-2013: de traditionele boekencollectie veranderde naar een multimedia-collectie met dvd’s, cd’s, cd-roms en abonnementen op digitale databanken: (Jeugd)literom, (Jeugd)uittrekselbank en Krantenbank. Sinds 2011 de catalogus ook online beschikbaar waardoor de leerlingen thuis materiaal kunnen reserveren en/of verlengen; sinds 2013 ook met behulp van een app.

2014-2015: door de personele reorganisatie vanwege de leerlingenkrimp is sinds augustus 2014 de mediatheek nog beperkt open waardoor de computers ook beperkt beschikbaar voor de leerlingen.

2017-2018: de mediatheek gaat op in het OLC (Open Leer Centrum) waardoor de computers weer de hele dag beschikbaar zijn voor de leerlingen. Nog steeds zijn vrijwilligers actief tijdens de uitleen.

Er staan maar liefst drie klassen voor een en hetzelfde lokaal te wachten, een lange rij morrende leerlingen en bezoekers staat voor de Servicedesk bij de hoofdingang. Fietsenkelders zitten op slot en het netwerk ligt eruit. Alle telefoons roodgloeiend. In een scheikundelokaal op de tweede verdieping is een kleine ontploffing en er komt geen koffie uit de automaat. Overal puilen vuilnisbakken uit en de aula is bezaaid met torenhoge stapels beschimmeld brood. Een nachtmerrie!

Onderwijs. Iedereen denkt dat het over leerlingen en leraren gaat. Maar…. zodra onze onderwijs-ondersteuners er niet zijn, weten we het. De hele organisatie staat of valt met onderwijsonder-steuners. Samen vormen zij een goed geoliede machine die ervoor zorgt dat er in elke klas fijn gewerkt kan worden en dat alles soepel verloopt.

De onderwijsondersteuning van het Dendron College bestaat in 25 jaar uit vele namen en gezichten en is ook nog eens verdeeld over allerlei afdelingen en functies. Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen: ze zijn enorm betrokken bij de school en bij de leerlingen die er dagelijks

leren. Ieder voor zich zet zich in om alles goed te laten verlopen. De onderwijsondersteuners maken de school tot een fijne plek om te werken en te leren. Daarbij delen ze ook in lief en leed van de school en zelfs van individuele leerlingen.

De conciërges en toezichthouders, altijd goedgemutst, ondersteunen elke activiteit. Van openluchtdiploma-uitreiking tot ouderavond en bebo-feest. De (technische) onderwijsassistenten staan garant voor ieders veiligheid. Wat een chaos zou het zijn zonder roostermakers en er

zouden geen toetsen worden afgenomen zonder de repro-afdeling. Het hele facilitaire apparaat, de huishoudelijke dienst, de receptie, de leerlingenadministratie, de examenadministratie, de mediatheek en het OLC, de financiële administratie, het directiesecretariaat, PR en communicatie, TOA’s en praktijkinstructeurs, het boekenfonds en de ICT’ers, samen maken zij de school. In de afgelopen 25 jaar heeft het Dendron College heel veel aan hen te danken. Een dorp als Dendron bouw je immers niet in je eentje, dat doe je samen met onderwijsondersteuners als fundament.

Samen Dendron

De mediatheekdoor de jaren heen

1996-1997

2000-2001: eierwekkers2003-2004

2009-2010

#kempencreëert

Kempen creëert

lokale verbinding

20