GESCHIEDENIS p.4 • SANDER MEULMAN p.10 • RECRON OVER DE KLEINE WOLF p.22

BEREND EN JET DOCTER p.36 • PUZZEL p.42 • SANDER MEULMAN p.10

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’

jubileummagazine

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’

jubileumjubileumjubileum

2

Welkom op camping De Kleine Wolf,

U staat aan het begin van een welverdiende vakantie waarin

u heerlijk tot rust kunt komen en u op kunt laden voor het

jaar dat voor u ligt. Als camping kijken wij gewoonlijk ook

graag vooruit, maar dit jaar blikken we vooral terug. Want

deze zomer is het precies 50 jaar geleden dat onze ouders de

eerste campinggasten op hun erf mochten begroeten.

In de afgelopen 50 jaar is er veel veranderd. Dankzij de

talloze technische snufjes en digitale uitvindingen is het

dagelijkse leven van de mens een stuk gemakkelijker

geworden. Waar vroeger zes dagen per week hard werd

gewerkt en vakantie lang niet voor iedereen was weggelegd,

hebben we tegenwoordig veel meer vrije tijd. We werken

minder hard en minder lang en kunnen daarom in de

weekends, tijdens vakanties en na ons pensioen volop

genieten van alle mooie dingen in het leven.

Camping De Kleine Wolf is meegegroeid met haar tijd. Van

kampeerveldje tussen de koeien met een wc in een schuurtje

en een winkeltje op de deel, ontwikkelden we ons tot een

grote camping met uitgestrekte velden en alle mogelijke

luxe die onze vakantie nog aangenamer maakt. Toch is één

ding voor ons nog altijd hetzelfde gebleven en dat bent u. Als

onze gast bent u nog altijd de koning. Wij staan nog altijd

open voor tips en ideeën en proberen het u op alle mogelijke

manieren naar de zin te maken.

Wie wij zijn en waarom wij dat doen, leest u in dit

jubileummagazine. Een blad boordevol verhalen over u als

gast, over onze medewerkers, branche-organisaties en over

onszelf. U krijgt dit blad van ons cadeau en wensen u dit jaar

niet alleen een hele fi jne vakantie, maar ook een hele hoop

leesplezier.

Met vriendelijke groet,

Geralda en Luuk Kat

Kees en Annie Kat-MeulmanKees en Annie Kat-Meulman

Geschiedenis 4

Rederij Peeters 9

Sander Meulman 10

Geschiedenis 4

Rederij Peeters 9

Sander Meulman 10

Geschiedenis 4

Rederij Peeters 9

Sander Meulman 10

Geschiedenis 4

Rederij Peeters 9

Sander Meulman 10

Geschiedenis 4

Rederij Peeters 9

Sander Meulman 10

Geschiedenis 4

COLOFON

De Kleine Wolf Jubileum Magazine is een

uitgave van camping De Kleine Wolf B.V.

Aan het magazine werkten mee:

Vormgeving: Koggel Reclame, Ommen

Tekst: Erna Ekkelkamp Tekstprodukties

Fotografi e: Ineke Wunnink

Druk: van Liere Media

Oplage: 6.000 ex

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 3

Op de Kleine Wolfis het leven goed!

4

Een gemaaid stukje weiland, een paar toiletten in een oude

koeienstal en een bordje met ‘camping’ aan de kant van de weg.

Dat was het begin van De Kleine Wolf. Vijftig jaar later is het

kampeerterrein uitgegroeid een luxe vakantieoord dat ieder

seizoen duizenden gasten trekt uit binnen- en buitenland. Maar hoe

groot en luxe ook, de sfeer is nog altijd gezellig en persoonlijk. Op

De Kleine Wolf voelen gasten zich thuis.

Broer Luuk Kat en zus Annie Meulman-Kat kunnen zich het begin van

het avontuur nog goed herinneren. Bijna onmiddellijk nadat vader

Jacob Kat een bordje met daarop het woord ‘camping’ aan de weg

hing, stopten er twee fi etsers met een tentje op hun bagagedragers.

Zij waren de eersten van een lange stroom kampeerders die nooit

meer op zou drogen. “Onze grootvader pachtte een boerderij op ‘De

Wolf’, een stukje land aan de weg van Ommen naar Hardenberg dat

eigendom was van Landgoed Vilsteren”, vertelt Annie. “Die grond

werd na verloop van tijd verkocht aan twee heren, waaronder de

vader van niemand minder dan de destijds bekende tv-presentator

Willem Duijs. Toen de heren het land op een gegeven moment kwijt

wilden, kreeg mijn vader die de pacht inmiddels had overgenomen,

de kans om de boerderij plus 18 hectare land te kopen voor een

prijs van zeventigduizend euro. Daar moest mijn vader wel een

paar nachten over slapen, want dat was in die tijd, we spreken over

1962, een enorm bedrag. Omdat hij zich afvroeg of hij dat geld ooit

met boeren zou terugverdienen, besloot hij een deel van de grond

te gaan gebruiken als camping. Hij had de tijd mee. De gemeente

Ommen was in die periode toevallig net bezig met het herzien

van het Bestemmingsplan Buitengebied en gaf hem mondelinge

toestemming. Hij kon direct starten, maar het duurde uiteindelijk

nog 20 jaar totdat de camping offi cieel werd ingetekend in het

bestemmingsplan buitengebied.”bestemmingsplan buitengebied.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 5

Boerenwerk

In die periode hadden kampeerders niet meer nodig dan een wc

en een waterkraan en die kon volgens de gemeente wel gevestigd

worden in de oude koeienstal op het erf. Maar Jacob wilde zijn

gasten iets meer luxe bieden. Dus kocht hij een afbraakpand in

Hardenberg en bikte wekenlang de stenen kaal om er vervolgens een

echt toiletgebouw van te metselen. “Het kamperen kwam helemaal

in de mode en ieder jaar trokken we meer mensen”, herinnert Luuk

zich. “Het eerste veldje lag aan de oostkant van de boerderij, maar

de camping breidde zich langzaam maar zeker verder uit naar

de westkant.” Tegelijk met het groeien van de camping, werd het

boerenwerk afgebouwd. Jacob Kat bleek een echte ondernemer

en luisterde goed naar de wensen van zijn klanten. Dus zorgde hij

ieder jaar voor meer toiletgebouwen en richtte in de zomer zelfs

een winkeltje in op de deel, dat werd gerund door ‘Tante Nelly’ uit

Amsterdam.Amsterdam.Amsterdam.

Zwembad

In 1971 kreeg De Kleine Wolf landelijke bekendheid na een interview in een uitzending van

Teleac rond het thema ‘Landbouw nu en straks’. Hierin vertelde Jacob Kat hoe en waarom

hij als boer was gestart met een camping. De uitzending leverde hem ongekende publiciteit

op en was dat jaar vanaf het vroege voorjaar voortdurend tot aan het laatste plekje bezet.

“In datzelfde jaar liet onze vader een zwembad bouwen door een bedrijf uit Wierden”,

zegt Annie. “De bijbehorende zuiveringsinstallatie legden we met behulp van een aantal

campinggasten zelf aan. Het bad zag er prachtig uit en werd goed gebruikt, maar toen

het bad bij de start van het daarop volgende seizoen werd schoongemaakt, klapte het

bouwwerk na het weglopen van het water fi naal in elkaar. Dat was een ramp. De ravage was

enorm en de gasten die gereserveerd hadden op een camping met zwembad, zouden binnen

enkele weken op de stoep staan. Een bekende betonfi rma uit Almelo bracht uitkomst en

bouwde in zes weken tijd een degelijk betonnen bad.”

In die periode hadden kampeerders niet meer nodig dan een wc

6

Uniek

In mei van dat jaar werd ook de kantine

opgeleverd. Nu hadden de gasten een plek

om een kopje koffi e te drinken of een patatje

te eten en elkaar te ontmoeten. Vader Kat

bedacht steeds weer iets nieuws om zijn

gasten te vermaken en liet in 1973 een vijver

graven waarop geroeid en in gevist kon

worden. “Ieder jaar breidden we uit”, zegt Luuk.

“In 1989 bouwden wij zelfs een binnenbad.

Daarmee waren we uniek in Ommen, want

dat had nog geen enkele camping. Vervolgens

vernieuwden we in 1998 de winkel en werd er

op de bovenverdieping een speelzolder voor

kinderen ingericht, zodat zij ook met slecht

weer iets te doen hadden. Aan de zijkant

van de winkel kwamen slaapkamers en een

keuken voor het recreatieteam. Aanvankelijk

werd de rol van recreatieteam ingevuld door

een campinggast en een groep padvinders uit

Utrecht en daarna kwam er een CIOS-student.

Voor hem was het recreatiewerk op de camping

een leuke stage en voor ons was het een echte

professionaliseringsslag.”professionaliseringsslag.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 7

Annie

Bekroond

Luxe, comfort en kwaliteit. Dat zijn vanaf dag

één de pijlers van De Kleine Wolf geweest. En dat

leverde de camping in de loop der jaren steeds

meer sterren op. De grootste opsteker kregen ze

in 2004 toen ze door de ANWB werden bekroond

als Camping van het Jaar. Maar dat was voor de

familie Kat geen reden om achterover te leunen.

Integendeel. Ieder jaar werd de kwaliteit waar

mogelijk nog wat hoger opgeschroefd. Er kwamen

comfort-standplaatsen bij, nieuw overdekt

zwembad, theater en andere accommodaties

werden vernieuwd en onderhouden, er werden

verhuuraccommodaties gebouwd en activiteiten

uitgebreid. Dat alles in combinatie met een fl inke

portie gastvrijheid bracht hen o.a.de predicaten

ADACSuperplatz, ANWB-Eurotopcamping en

beste kindercamping van Europa in 2011. Ook

wonnen ze een uitzending van RTL4 Campinglife

en de 3FM campingtest. Nog steeds behoort De

Kleine Wolf tot één van de topbestemmingen van

kamperend Nederland.

Luuk

één de pijlers van De Kleine Wolf geweest. En dat

8

Lekker varen over de Vecht

Tijdens een vakantie in het

Vechtdal mag een vaartochtje

over de Vecht natuurlijk niet

ontbreken. Rederij Peters heeft

daarvoor volop mogelijkheden.

Avontuurlijk de Vecht

afzakken met een reuzenkano,

romantisch picknicken met

een sloepje of gezellig met het

hele gezin per rondvaartboot

richting Vilsteren.

Net als De Kleine Wolf is

de Ommer rederij een echt

familiebedrijf, dat inmiddels

wordt gerund door de derde

generatie Peters. Evenals

De Kleine Wolf houden

ook Claudia en Christiaan

Peters van vernieuwingen en

introduceren ze regelmatig

allerlei noviteiten om hun

gasten op een aangename

manier mee te vermaken. Het

nieuwste van het nieuwste is de

E-Trikke, een hip en duurzaam

vervoersmiddel, geïnspireerd op

zowel de nostalgische step als

de moderne segway. “Inderdaad,

het is geen wateractiviteit,

maar daarom niet minder leuk”,

zegt Claudia. “De watersport

blijft onze hoofdzaak, maar

we willen ons wel steeds meer

gaan profi leren als een allround

evenementenbedrijf, waar je

lekker actief in de buitenlucht

bezig kan zijn.”

De samenwerking tussen Rederij

Peters en De Kleine Wolf stamt

al uit de begintijd van de beide

bedrijven. “Wij bestaan precies

een jaar langer dan De Kleine

Wolf. Vanaf het begin heeft de

familie Kat haar gasten getipt

om bij ons een bootje te huren

of een rondvaart te maken

en dat is nog steeds zo”, zegt

Christiaan. “Het is niet zo dat wij

op vaste tijden voor hen werken,

maar in de zomermaanden

ontvangen we bijna dagelijks

gasten van de camping. We

hebben zelfs opgetreden in een

tv-spotje dat door SBS 6 werd

gemaakt over de camping.”

Volgens broer en zus Peters is

ook het persoonlijke contact

met de families Kat en Meulman

van De Kleine Wolf goed. “We

spreken elkaar regelmatig

en omdat we beiden graag

vernieuwend bezig zijn, hebben

we altijd veel gespreksstof.

We helpen elkaar ook over en

weer. Zij sponsoren het eerste

damesteam van de Ommer

volleybalvereniging Volco.

Toen ze een keer een leuk uitje

voor de speelsters wilden

organiseren, hebben wij onze

reuzenkano beschikbaar gesteld

en toen Geralda en Luuk Kat 25

jaar getrouwd waren, hebben

ze hun huwelijksfeest op onze

rondvaartboot gehouden.” Hij

lacht. “Het is dat wij het ook zelf

topdruk hebben in de zomer.

Anders zouden wij zeker een

keertje gaan kamperen op De

Kleine Wolf.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 9

Geboren en getogen op de camping, lijkt het bijna

vanzelfsprekend dat Sander Meulman, de oudste zoon van

Annie en Kees in de voetsporen van zijn ouders treedt. Maar zo

is het niet. Pas na de bouw van het overdekte zwembad kwam

hij in dienst en dat was een bewuste keuze.

Sander kijkt terug op een vrolijke onbezorgde jeugd, waarbij hij

altijd volop vriendjes had om mee te spelen. “De kinderen uit de

buurt kwamen vaak zwemmen en op de camping waren er ook

altijd genoeg kinderen om mee te spelen. Mijn ene opa en oma

woonden op de boerderij en mijn andere opa en oma hadden

hier altijd een seizoenplek, vooral bij hen kwam ik vaak over de

vloer. In de vakanties deed ik altijd mee met de activiteiten van

het recreatieteam en ’s avonds ging ik altijd wel even naar de

voorstelling die op het plein voor de winkel gehouden werd.”

Hoewel hij graag speelde, stak Sander ook regelmatig zijn handen

uit de mouwen. “Toen ik klein was, hielp ik mijn vader achter de

bar of deed kleine klusjes in de keuken. Ik haalde bijvoorbeeld de

gebakjes uit de dozen en zette ze klaar op schoteltjes. Daarna

ging ik tekenen en kleuren op de deksels van de dozen en volgens

mijn moeder sliep ik in een campingbedje onder de keukentafel.

Vanaf mijn twaalfde maaide ik het gras op de grote zitmaaier

en stond ik in het ijsloket. In de vakanties werkte ik vaak in het

overdekte zwembad en in de avonduren verzorgde ik samen met

een kameraad een drive-in discoshow voor de campingjeugd.”

Na de mts elektrotechniek werkte Sander bij bedrijven in Ommen

en Raalte en dat beviel hem prima. Pas in 2005, toen het nieuwe

overdekte zwembad klaar was, besloot Sander zijn baan op te

zeggen en fulltime op de camping te komen werken. “Buiten de

schoolvakanties ben ik onderdeel van de technische dienst, maar

in het seizoen ben ik hoofd zwembad. Ik fungeer als badmeester,

maak werkroosters voor de medewerkers en doe het technisch

onderhoud”, vertelt hij. Een afwisselende baan, waarbij het

volgens Sander vooral in de zomer fl ink aanpoten is. “Ik werk

dan vaak een aantal dagen onafgebroken achter elkaar en ben

daarna weer een paar daagjes vrij. Maar ik weet niet anders. Zo

is het altijd al geweest. In de zomer is het gewoon uren maken en

in de winter doen we wat rustiger aan. Maar ook dan werken we

stug door, want er is altijd volop te klussen en te onderhouden.

Het bevalt me hier prima. Ik zou niets anders willen.”

10

Ook het classifi ceren van de

ANWB-campings valt onder

Frank’s verantwoordelijkheden.

Jaarlijks worden alle

deelnemende campings bezocht

door ANWB-inspecteurs en

vervolgens beoordeeld op

diverse onderdelen. Dit levert ze

dan een bepaald aantal sterren

op. De Kleine Wolf behoort

sinds jaar en dag tot de top van

ons land en scoort ook goed

op Europees niveau. En dat is

volgens Frank geen wonder. “De

Kleine Wolf is bijzonder, omdat

het voor Nederlandse begrippen

een grote camping is”, zegt hij.

“Kwaliteit staat bij de eigenaren

hoog in het vaandel en de gast

staat voor hen altijd centraal. Ze

doen steeds

hun uiterste

best om hun

gasten het

gevoel te

geven dat

ze bijzonder

zijn en

gaan daar

vergeleken

bij veel

van hun

collega’s

echt ver in. Vorig jaar hebben zij

de Innovatie-award gewonnen

voor het ‘verwenmoment’,

waarbij ze iedere dag een

moment pakken om één van de

gasten in het zonnetje te zetten.

Dat kan iemand zijn die jarig is,

die een moeilijke tijd achter de

rug heeft of wie iets bijzonders

te wachten staat. Dit jaar geven

ze de gasten bij aankomst of

tijdens het verblijf bij de tent

of caravan een cadeautje. Ook

mogen de kinderen altijd iets

leuks uitzoeken bij vertrek.

Eigenlijk is het een heel simpel

gebaar, maar daardoor juist zo

doeltreffend.”

Wanneer de camping op

dezelfde voet doorgaat,

verwacht Frank dat de volgende

vijftig jaren moeiteloos zullen

volgen. “Ik zou zeggen: blijf

dicht bij jezelf en blijf luisteren

naar je gasten. Dat moet het

wat de camping betreft zeker

goedkomen”, verwacht hij. Wel

raadt hij aan om nog meer

samen te gaan werken met

collega-ondernemers in het

promoten van

het gebied.

Het Vechtdal

moet opboksen

tegen landen

als Kroatië,

Frankrijk en

Spanje die grote

budgetten

uitgeven om

hun land onder

de aandacht

te brengen,

desondanks wint het gebied

volgens Frank toch langzaam

maar zeker steeds meer aan

aandacht. “Het Vechtdal is

een regio waar kampeerders

graag komen vanwege de

rust en de mooie natuur.

Er zitten opvallend veel

goede campings in deze

regio, dat geeft ook

verwacht Frank dat de volgende

vijftig jaren moeiteloos zullen

volgen. “Ik zou zeggen: blijf

dicht bij jezelf en blijf luisteren

naar je gasten. Dat moet het

wat de camping betreft zeker

goedkomen”, verwacht hij. Wel

raadt hij aan om nog meer

samen te gaan werken met

collega-ondernemers in het

promoten van

het gebied.

Het Vechtdal

moet opboksen

tegen landen

als Kroatië,

Frankrijk en

Spanje die grote

budgetten

uitgeven om

hun land onder

de aandacht

te brengen,

desondanks wint het gebied

volgens Frank toch langzaam

maar zeker steeds meer aan

aandacht. “Het Vechtdal is

een regio waar kampeerders

graag komen vanwege de

Of het nu gaat om zaken als het onlinesysteem om campings te reserveren, Camping Key Europe, de

Caravan en Kampeerkampioen of het organiseren van de ANWB Kampeerdagen aan de Ouderkerkerplas,

het behoort allemaal tot het uitgebreide takenpakket de taken van Frank Jacobs, uitgever bij de ANWB.

Ook privé is hij een fervent campingliefhebber en kampeert hij veel en graag in Nederland.

aan dat het Vechtdal echt in

trek is bij de kampeerders”,

stelt hij. “Toch denk ik dat

recreatieondernemers door

samen te werken het Vechtdal

nóg beter neer kunnen zetten

als sterk merk.”

Zelf trekt hij er graag op uit met

zijn vouwwagen. Afhankelijk

van het seizoen

kampeert de

familie Jacobs

afwisselend in

binnen- en

buitenland.

Ook het

Vechtdal

behoort

tot een van

hun vaste

bestemmingen.

“Het leven is goed

in het Vechtdal.

Je kunt er heerlijk

vakantie vieren.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 11

12

Terugkijkend lijkt hun kindertijd

één lange vakantie. Iedere zomer

werd de camping overspoeld

door vrolijke campinggasten en

waren er altijd volop vriendjes

en vriendinnetjes om mee

te spelen. Toch was het niet

altijd feest, want er moest

ook gewerkt worden. “Vanaf

mijn zeventiende runde ik de

kampwinkel en hielp ik in de

kantine”, vertelt Annie. “Die

waren beiden gevestigd in de

koeienstal. Zodra de koeien in

het voorjaar naar buiten gingen,

dan schrobden wij de stal van

onder tot boven en richtten hem

in als kantine. In een hoekje

van de stal hielden we een klein

winkeltje, waar we melk, suiker,

brood en eieren verkochten.

We hadden ook bier, dat werd

gekoeld in melkbussen. In de

kantine stond een televisie,

waarop we samen met alle

gasten voetbal keken.”

Nadat Luuk zijn LTS-diploma

timmeren en metselen in zijn

zak had, ging hij aan het werk op

de camping. Zijn eerste werkstuk

was een toiletgebouw aan de

westkant van de boerderij.

“Tijdens mijn opleiding had ik

ook al eens een half zomerhuisje

gebouwd, dat later is afgemaakt

door een aannemer”, vertelt hij.

“Het huisje was bedoeld voor

Annie, die inmiddels getrouwd

was met Kees. Eigenlijk mochten

ze er niet wonen omdat er geen

woonbestemming op rustte.

Dus sliepen ze ‘s nachts in de

boerderij en bewoonden ze

overdag het zomerhuisje”

Kees en Annie leerden elkaar

kennen op de camping, waar

Kees eens een heel seizoen met

zijn ouders stond. “Ik had hem

die hele zomer hem nog niet

eenmaal gezien, maar Luuk ging

de hele zomer met hem en een

grote groep jongens om”, vertelt

Annie. “Toen het broertje van

Kees jarig was, ging Luuk er op

visitie en vroeg of ik met hem

meeging. Daar ontmoette ik

Kees voor het eerst. Het klikte

meteen. De dag erop gingen

we samen al een dagje uit. We

kregen verkering, maar na een

jaar heb ik het uitgemaakt.

Ze groeiden samen op en bleven

beiden wonen op hun ouderlijk

erf. Inmiddels zijn Luuk

Kat en Annie Meulman-Kat

behalve broer en zus alweer

jarenlang zakenpartners.

Samen met hun respectievelijke

echtgenoten maakten ze van

camping De Kleine Wolf een

vakantieparadijs met een naam

die klinkt als een klok.

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 13

Waarom weet

ik achteraf

niet meer,

want toen

ik hem

later weer

tegenkwam,

sprong de vonk

opnieuw weer over

en toen zijn we binnen het

jaar getrouwd. Omdat Kees

was opgeleid tot cv-monteur

en hij wel op de camping wilde

werken, zijn we hier blijven

hangen.”

Ook Luuk onmoette de liefde

van zijn leven op de camping.

Toen hij Geralda voor het eerst

zag, wist hij het meteen: dit is ze.

“Ze stond hier met haar ouders

en vond er helemaal niets aan”,

herinnert Luuk zich. “Ze kwam

daarom alleen in de weekends

om te stappen en vervolgens

lekker lang uit te slapen. Verder

vond ze de camping maar niks,

tot ze mij ontmoette. Het was

ook voor haar liefde op het

eerste gezicht. We zijn vrij snel

getrouwd en woonden de eerste

tijd in een schuur van IJzenbrink.

Na anderhalf jaar was Geralda

in verwachting en toen zijn we

naar Ommen verhuisd. Daar

hebben we vijf jaar gewoond.

Dat wil zeggen, in de winter.

Want in de zomer stonden we

met een caravan op de camping

en dan werkte Geralda als

receptioniste op het kantoor.”

Toen vader en moeder Kat

het rustiger aan wilden doen,

namen Annie en Luuk samen

met hun partners Kees en

Geralda de camping over. “Het

werd een VOF waar ons andere

zusje eerst ook nog bij in zat”,

zegt Luuk. “Haar man werkte

hier ook, maar na een poosje

zagen zij het toch niet zitten om

met zoveel mensen een bedrijf

te runnen. Omdat ze wel graag

een camping wilde, heeft onze

vader hen geholpen om camping

De Weyert in Rolde te kopen. Die

hebben zij vervolgens jarenlang

met succes gerund. Helaas heeft

ze later om gezondheidsredenen

camping De Weyert moeten

verlaten.”

De samenwerking tussen

Annie en Kees Meulman-Kat

en tussen Luuk en Geralda

Kat verliep vanaf het begin af

aan goed. Het uitgangspunt

voor iedere verandering of

verbetering was altijd de vraag

van de gast. Ieder jaar werd er

geïnvesteerd in het bedrijf. En

zo kregen alle plekken stroom,

water en een cai-aansluiting

en werden de voorzieningen

steeds mooier en luxer. Hun

inspanningen werden beloond

met volle kampeervelden en lekker lang uit te slapen. Verder zagen zij het toch niet zitten om met volle kampeervelden en

SanderKees

????&

????

Annie

14

vele bekroningen. Naast het

promoten van hun eigen bedrijf,

wilden de ondernemers ook

het gebied waarin de camping

gevestigd is meer bekendheid

geven. Daarom gingen ze

samenwerken met een aantal

collega’s in het Vechtdal die net

als De Kleine Wolf minimaal

vier sterren hadden. “Het was

ons doel om zoveel mogelijk

publiciteit te genereren voor

het Vechtdal als gebied”, zegt

Geralda. “Daarnaast is het ook

leuk om samen te werken met

collega’s. Door een kijkje in

elkaar’s keuken hou je elkaar

scherp. Het is overigens niet

zo dat we dingen van elkaar

kopiëren, want daar zijn heel erg

op tegen. Maar praktische tips

nemen we wel van elkaar over,

zoals waarop je bijvoorbeeld

moet letten bij het bouwen van

een zwembad of het onderhoud

van de toiletgebouwen en dat

soort zaken.”soort zaken.”

eindigden

als

receptionistes”, vertelt Geralda.

“Onze oudste dochter Lucinda

(24) heeft bedrijfskunde

gestudeerd in Groningen en

heeft daar inmiddels een

vaste baan. Carolijn (22) is

bijna klaar met haar studie

voor apothekersassistente en

Anne-Sophie (18) studeert HBO

Communicatie en Marketing

aan Windesheim in Zwolle. De

twee jongsten hebben nog altijd

een vakantiebaan op de receptie

van de camping. Ze voelen zich

alle drie enorm betrokken bij

ons bedrijf, dat vind ik echt leuk.”

De

families

Meulman en Kat zijn nog in

de bloei van hun leven en

nog niet echt bezig met hun

eventuele opvolging. Maar ook

voor hun kinderen hoort de

camping bij hun leven. Zo werkt

Sander Meulman alweer jaren

mee in het bedrijf ontmoette

Mariska Meulman ook haar

levenspartner via de camping.

“Het zou natuurlijk mooi zijn

als het bedrijf in de familie zou

blijven”, vindt Annie. “Maar

we willen onze kinderen niet

dwingen. Dat moet echt vanuit

henzelf komen. En zo niet, dan is

het ook goed.”

Voor Luuk en Geralda geldt

hetzelfde. Samen kregen ze drie

dochters die allemaal werkzaam

waren op de camping. “Ze

begonnen als afwashulp en

Annie AnnieLucinda Geralda Luuk

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 15

Dat een vakantieliefde niet altijd iets tijdelijks is, bewijzen Janine Askes en

Arie van de Riet. Ze vonden elkaar jaren geleden op De Kleine Wolf en zijn

nog altijd gelukkig met elkaar en staan net als ooit hun ouders iedere zomer

op de camping.

Janine en Arie leerden elkaar kennen op hun twaalfde, maar het zou nog

twaalf jaar duren voordat ze echt een relatie kregen. En al die tijd brachten

ze door op De Kleine Wolf. “Mijn ouders hadden hier een seizoenplek, net als

die van Arie”, vertelt Janine. “Onze ouders gingen veel met elkaar om en als

kinderen speelden wij ook regelmatig met elkaar, maar toen ik een vriend

kreeg, verloren we elkaar uit het oog. Ik zag hem pas ‘echt’ toen het uit was met

mijn ex-vriend en ik een paar dagen bij mijn ouders op de camping logeerde.”

Op die bewuste avond ging Janine naar het barretje op

de camping. Arie zat daar met zijn kameraden aan de

bar en Janine stapte op hem af. “Hij bleek nog steeds

vrijgezel. Eigenlijk had ik niet anders verwacht, want

hij was altijd al wat verlegen. Maar verlegen of niet,

als snel praatten we honderduit. Halverwege de

avond kwam mijn vader binnen en grapte dat Arie mij

wel netjes bij de caravan moest afl everen. Dat deed hij

natuurlijk en vanaf dat moment bleven we bij elkaar.”

Het stel ging samenwonen in Almelo en bracht de vakanties

regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we

zijn heus weleens ergens anders op vakantie geweest, maar

op de één of andere manier is het nergens zo als op De Kleine

Wolf. Wij hebben daarom een paar jaar geleden een vaste

seizoenplek genomen en dat bevalt ons geweldig. We werken

beiden in wisselende diensten en zitten tussendoor zoveel

mogelijk op de camping.” Een vaste plek biedt volgens Janine

heel veel voordelen. “Het is een mooie luxe camping. Je hebt er

werkelijk alles, zelfs een overdekt zwembad. Het is er ruim opgezet

en het animatieteam is super. Onze kinderen vinden Bob en Babet

erg leuk, maar ook voor volwassenen is er van alles te doen. En wat ook

handig is: we kunnen de caravan het hele jaar laten staan en hebben dus

geen stalling nodig.”

Samen met hun kinderen genieten Arie en Janine van de rust en de natuur,

maar ook van de gezelligheid. “Onze vrienden en kennissen uit Almelo komen

weleens even koffi e drinken op de camping, maar wij vinden het ook heerlijk

om gewoon met ons viertjes te zijn en lekker te onthaasten. Bovendien hebben

we kennissen genoeg op de camping, want net als wij zijn er meer kinderen

van toen, die nu met hun eigen gezin op De Kleine Wolf staan. Net zoals mijn

zus en Arie’s broer. Die hebben we aan elkaar gekoppeld en die komen hier ook

regelmatig op vakantie. Heel gezellig allemaal.”

‘Nergens is het zo fijn als op De Kleine Wolf’

kinderen speelden wij ook regelmatig met elkaar, maar toen ik een vriend

kreeg, verloren we elkaar uit het oog. Ik zag hem pas ‘echt’ toen het uit was met

mijn ex-vriend en ik een paar dagen bij mijn ouders op de camping logeerde.”

Op die bewuste avond ging Janine naar het barretje op

de camping. Arie zat daar met zijn kameraden aan de

wel netjes bij de caravan moest afl everen. Dat deed hij

Het stel ging samenwonen in Almelo en bracht de vakanties

regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we

zijn heus weleens ergens anders op vakantie geweest, maar

op de één of andere manier is het nergens zo als op De Kleine

Wolf. Wij hebben daarom een paar jaar geleden een vaste

beiden in wisselende diensten en zitten tussendoor zoveel

mogelijk op de camping.” Een vaste plek biedt volgens Janine

heel veel voordelen. “Het is een mooie luxe camping. Je hebt er

werkelijk alles, zelfs een overdekt zwembad. Het is er ruim opgezet

en het animatieteam is super. Onze kinderen vinden Bob en Babet

erg leuk, maar ook voor volwassenen is er van alles te doen. En wat ook

handig is: we kunnen de caravan het hele jaar laten staan en hebben dus

regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we

16

Op 15-jarige leeftijd was Henny

samen met haar ouders één van

de allereerste campinggasten

van De Kleine Wolf. Tijdens

dat eerste seizoen had ze

nooit kunnen denken dat dit

kampeerveldje 50 jaar later

zou zijn uitgegroeid tot een

kampeerparadijs van formaat,

waarop zij zelf de scepter zou

zwaaien over de toiletten. “Het

was toen nog echt kamperen

bij de boer”, herinnert Henny

zich. “We stonden met onze

tent op de paardenwei. In de

weilanden naast het veldje

stonden de koeien, want de

boerderij van Jakob was

toen nog vol in bedrijf.

Behalve een winkeltje in

de hoek van de stal en

een wc was er verder

nog helemaal niets,

behalve een overvloed

aan vliegen en wespen.

Ook het kamperen van toen

was niet te vergelijken

met tegenwoordig. Wij

hadden geen stoelen,

maar zaten gewoon

op de grond. En

op een plek met

zoveel vliegen

en wespen

weilanden naast het veldje weilanden naast het veldje

stonden de koeien, want de

boerderij van Jakob was

toen nog vol in bedrijf.

Behalve een winkeltje in

de hoek van de stal en

een wc was er verder

nog helemaal niets,

behalve een overvloed

aan vliegen en wespen.

Ook het kamperen van toen

was niet te vergelijken

met tegenwoordig. Wij

hadden geen stoelen,

maar zaten gewoon

op de grond. En

op een plek met

zoveel vliegen

en wespen

Voor de campinggasten is het al na enkele dagen een vertrouwd

beeld. Viermaal per dag lopen Jan en Henny Oelen gewapend met

emmers en dweilen naar het toiletgebouw om alle sporen van gebruik

met uiterste precisie uit te wissen. Want volgens het echtpaar valt of

staat een geslaagde vakantie met een schoon toiletgebouw.

per dag schoon. Dat klinkt

overdreven, maar het is echt

heel hard nodig, want in het

hoogseizoen maken er zeker

duizend mensen per dag gebruik

van de douches en de wc’s.”

De eerste ronde op een dag

neemt Henny voor haar

rekening. Ze staat om vijf uur

’s ochtends op en geeft het

gebouw dan een fl inke beurt,

ongehinderd door gasten. “Ik

ben dan om acht uur weer terug.

Dan ga ik ontbijten, neem ik zelf

een douche en drink ik lekker

even koffi e. Om half twaalf is

het tijd voor de volgende ronde.

Dan gaan we er weer grondig

doorheen en geven ook nog

wat extra beurten. Om zes uur

’s avonds gaat Jan alleen en

tussen tien en elf ’s avonds gaan

we er samen weer doorheen om

het ergste vuil nog even voor de

nacht op te ruimen.”

Inmiddels zijn Jan en Henny

respectievelijk 67 en 65 jaar

oud, maar aan stoppen denken

ze niet. “Wij zijn graag bezig.

Ik moet er niet aan denken om

iedere dag achter de geraniums

te zitten”, zegt Jan. “Dat lijkt

me vreselijk. Laat mij maar wat

om handen hebben.” Henny

knikt instemmend. “Het is hard

werken, maar ook gezellig, want

je hebt altijd aanspraak en je

werk wordt enorm gewaardeerd.

Want hoe verschillend mensen

ook zijn, over één ding is

iedereen het eens: een schoon

toiletgebouw is goud waard.”

neem je dan wel een bepaald

risico. Want op een kwade dag

werd ik toen in mijn bil gestoken.

Vreselijk vond ik dat.”

In de daarop volgend jaren was

Henny regelmatig met haar

ouders en later ook samen

met haar schoonouders te

gast op De Kleine Wolf. “We

groeiden mee met de camping

die steeds groter en luxer werd.

Toen ze hier 18 jaar geleden

een vacature hadden voor de

schoonmaak, ben ik hier komen

werken. De eerste jaren maakte

ik alle toiletgebouwen schoon

en fi etste ik de hele dag rond

met mijn emmers en dweilen.

Dat was hard werken. In 1996

kwam er een schitterend nieuw

en heel groot toiletgebouw. Mijn

man was toen inmiddels met

de VUT en vanaf dat moment

gingen we gezellig samen aan

de slag.”

Jan en Henny staan ieder jaar

van april tot half september

op de camping en hebben een

dagtaak aan het onderhoud

van het gebouw. “We

onderhouden alleen nog het

grote toiletgebouw, de andere

gebouwen worden door onze

collega’s schoongehouden. We

zouden die er ook helemaal

niet bij kunnen doen, want

dan zouden we uren tekort

komen”, zegt Jan. We maken

het gebouw namelijk viermaal

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 17

Het is een gewone

doordeweekse vrijdagmiddag

in mei. Het zonnetje schijnt

en het is winderig en fris. Het

overgrote deel van de mensheid

is nog aan het werk, maar op

camping De Kleine Wolf is het

vakantie. Kinderen spelen,

volwassenen lezen een krantje

of zitten gezellig aan de koffi e.

Op veld Havik is Rieks van

der Vegte bezig met het

onderhouden van zijn

kampeerplaatsje, terwijl Wemie

in de royale stacaravan aan

het redderen is. Al vijfendertig

jaar is het stel van mei tot

oktober te vinden op hun stekje.

“Een kameraad van mij stond

altijd op de Kleine Wolf was

daarover altijd erg enthousiast”,

vertelt Rieks. “Wij gingen altijd

kamperen in het buitenland,

maar hebben daarom toen een

keer in het naseizoen op de

Kleine Wolf gekampeerd. Dat

beviel goed en ook de kinderen

vonden het geweldig. Het jaar

daarop gingen we weer naar

buitenland, maar dat was geen

succes. Irma en Roel moesten

steeds nieuwe vriendjes zoeken,

het was slecht weer en ze

maakten constant ruzie met

elkaar. We hebben hen het jaar

erop de keus gegeven: weer naar

het buitenland of naar De Kleine

Wolf.”

Het werd De Kleine Wolf en

vanaf dat moment stond hun

kleine vierpersoonscaravan

in het Vechtdal, en groeide in

de loop der jaren uit tot een

forse stacaravan met voortent

en een klein bergschuurtje. De

staplek is omheind door hoge

coniferenhaag en geeft dankzij

een terras en bloembakken een

huiselijk gevoel. “Wij voelen

ons hier ook helemaal thuis”,

zegt Rieks. “Wij wonen in

een wat oudere wijk van

Ommen en daar is alles

dicht gebouwd, als je

daar buiten zit, zie je niet

veel. Hier zit je heerlijk vrij

en is er altijd wel wat te

knooien. Bovendien is het

heel gezellig, want de meeste

mensen op ons veld komen

hier net als wij al jaren en zijn

18

inmiddels echt goede kennissen

en vrienden geworden.” In de

zomer verdeelt het stel de tijd

tussen caravan en huis. Van

donderdag tot maandag op de

camping, de rest van de week

thuis.

“We gaan hier niet de hele week

zitten, want ik wil het thuis wel

netjes houden en ik heb een

hekel aan een rommelige tuin”,

zegt Wemie. “Dus ook als we hier

zijn, gaan we elke morgen even

naar huis om onze parkieten

te voeren.” Zo druk als het stel

thuis is, zo relaxed zijn ze op

de camping. “We staan wat

later op en gaan uitgebreid

ontbijten en de krant lezen.

Daar nemen we thuis de tijd

niet voor. Overdag gaan we vaak

fi etsen met kennissen. En je zal

het geloven of niet, maar we

komen nog steeds op plekken

in Ommen, waar we nog nooit

Het is niet gevaarlijk, maar wel

een beetje eng. Het startpunt

van het Wolvenspoor, de enige

wandeling waar je de kans

loopt om echte wolven tegen te

komen, ligt op een steenworp

afstand van camping De

Kleine Wolf. Wie het avontuur

aandurft, kan een

‘Wolvenzak’ kopen

bij restaurant De

Bootsman om

vervolgens

voorzien

van een

toversnoepje,

een kaart en

een kompas

op avontuur te

gaan.

Zoek het Wolvenspoor

Het Wolvenspoor is een

spannende wandeling voor

jonge kinderen door de woeste

bossen van Stegeren. Het is het

enige bos waarbij kinderen niet

op de paden hoeven te blijven,

maar lekker kunnen struinen

tussen de takken, op zoek naar

sporen van wolven en andere

bosdieren.

De route wordt aangegeven

met wolvensporen, afgewisseld

met palen die voorzien

zijn van een Rode

Kop. Bij zo’n rode

paal hoort een

opdracht die te

vinden is in het

Spoorboekje.

De speurtocht is spannend en

leerzaam tegelijk. Kinderen

leren spelenderwijs de sporen

van verschillende dieren

kennen. Het boekje staat vol

tips met spelletjes die je af en

toe onderweg kunt doen. Ook

de werking van het

kompas komt

aan bod.

geweest zijn”, zegt Wemie.

“Verder is hier altijd wat te doen.

Pleinfeesten, playbackshows,

bingo. Je zoekt de gezelligheid

echt met elkaar. Mensen vragen

ons vaak waarom we niet verder

weg gaan, maar dat hoeft voor

ons helemaal niet. Ommen is en

blijft mooi en de omgeving ook.

Dus waarom zouden we verder

weg willen.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 19

Met een kaart vol gerechten als gerookte zalm met rode ui,

kappertjes en dillemayonaise, kabeljauw met seranoham,

uiencompôte en witte wijnsaus. Een spies van gemarineerde

kophaas met satésaus of een stoofpotje van Vechtdalrund met

cocktailuitjes en bruine jus, is uit eten gaan bij De Kleine Wolf een

waar culinair festijn.

In de keuken van de sfeervolle brasserie zwaait chefkok Wilco

Nederveen de scepter. In de zomer kookt hij de sterren van de hemel

en de winter zorgt hij ervoor dat er weer een smakelijk a la cartemenu

wordt samengesteld voor het volgende seizoen. Maar ook wie tijdens

de vakantie liever gaat voor een patatje met een frikandel, kan hier

terecht, want de horeca op De Kleine Wolf is van alle markten thuis.

De brasserie heeft een sfeervolle uitstraling en doet niet direct denken

aan een kantine op een camping. Het grote verschil met een regulier

restaurant ligt volgens Wilco dan ook alleen in de aanvangstijd van

het diner. “In een ‘gewoon’ restaurant is het uit eten gaan een doel

op zich en wordt er vaak tot een uur of elf lekker uitgebreid getafeld.

Maar hier op de camping wordt zoveel georganiseerd voor de gasten,

dat ze tussen de bedrijven door even snel willen eten in verband met

het avondprogramma. Dus stroomt het restaurant hier al vol tegen

een uur of vijf en kunnen we om negen uur rustig sluiten.”

Naast het koken, is Wilco verantwoordelijk voor de inkoop en

planning van de complete horeca op De Kleine Wolf en daarmee

dus ook voor de grote zaal, die in de afgelopen winter een totale

metamorfose heeft ondergaan en een moderne trendy inrichting

heeft gekregen.. “De grote zaal wordt ook buiten het seizoen veel

gebruikt voor feesten en partijen”, vertelt Wilco. “Dan is er echt alles

mogelijk, variërend van een receptie of verjaardagsfeestje tot een

koud- en warm buffet of een ouderwetse bruiloft compleet met band

en dansvloer.”

Hoewel hij dagelijks ziet hoe leuk kamperen kan zijn, vult Wilco zijn

eigen vakanties heel anders in. “We hebben een speedbootje, dus

brengen we veel tijd door op het water. Maar evenals het merendeel

van de vakantiegasten sta ik daarna geen uren in de keuken, maar

gaan we gezellig wokken op de campingwokbrander. Dat is dé ideale

manier om in een handomdraai een verse en gezonde maaltijd op

tafel te zetten.”

20

Wilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptOosterse RoerbakschotelOosterse Roerbakschotel

Ingrediënten :- Rundvleesreepjes Vechtdalrund 1 kg.

- Rundvleesreepjes Vechtdalrund 1 kg.- Peultjes 250 gr.

- Peultjes 250 gr.- Rode Paprika

2 st.

- Rode Paprika 2 st.- Uien 2 st.

- Uien 2 st.- Wokolie

20 ml.

- Wokolie 20 ml.- Woksaus Soja Sesam 175 ml.

- Woksaus Soja Sesam 175 ml.Bereidingswijze:1. Snijd de paprika en ui in blokjes,1. Snijd de paprika en ui in blokjes,2. Verhit de olie,3. Bak de rundvleesreepjes tot ze bruin kleuren,

3. Bak de rundvleesreepjes tot ze bruin kleuren,4. Voeg de paprika en ui toe en bak ze 5 minuten

4. Voeg de paprika en ui toe en bak ze 5 minuten mee,5. De peultjes erbij doen en nog 5 minuten doorbakken,

5. De peultjes erbij doen en nog 5 minuten doorbakken,6. De woksaus erover gieten en het geheel aan de kook

6. De woksaus erover gieten en het geheel aan de kook brengen.

*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles

*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles

*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 21

Als brancheorganisatie voor de

recreatiesector zet RECRON zich

in als belangenbehartiger voor

de beroepsgroep. Daarnaast

besteedt de organisatie

veel aandacht aan kennis

en kwaliteitsontwikkeling.

Het is volgens directeur Joep

Thönissen opvallend hoe De

Kleine Wolf de feiten, cijfers en

onderzoeken steeds weer weet

te vertalen in nieuwe

innovatieve

projecten die de

kwaliteit van de

camping hoog

houden. “Veel

ondernemers

werken

aanbod

gericht,

maar De

Kleine Wolf

is bij uitstek

vraaggericht

bezig. Zij spelen

steeds zoveel

mogelijk in op de

vraag van hun gasten.

Dat is heel bijzonder en

dat heeft hen mede

daardoor

gebracht tot een

koploperspositie binnen de

kampeersector”, zegt hij.

Als voorbeeld neemt Thönissen

de Innovatieprijs van de

ANWB die de familie twee

jaar geleden won omdat

ze al hun gasten wekelijks

verrassen met een kadootje.

“Een presentje laat zien dat je

de ander waardeert, dat zegt

daardoor meer dan duizend

woorden. Die waardering

voor de gast spreekt door in

het hele bedrijf. Alles is erop

geënt om het de kampeerders

en hun kinderen naar de zin

te maken. De manier waarop

ze hierin weten te slagen is

absoluut uniek”, vindt hij. “Wij

gebruiken de camping dan ook

regelmatig als voorbeeld als we

ministers, Kamerleden of hoge

ambtenaren een goed voorbeeld

willen geven van de sector.

De Kleine Wolf is een perfecte

locatie voor als we willen laten

zien wat er allemaal mogelijk is

binnen zo’n bedrijf.”

Om de regeldruk voor de

recreatieondernemers te

verminderen, heeft RECRON

een ondernemingsdossier

ontwikkeld, waarin alle wet-

en regelgeving overzichtelijk

is opgesteld. Het bijzondere

aan dit dossier is, dat

wijzingen en wetsvoorstellen

hierin ook automatisch

worden meegenomen. De

campingondernemer die wil,

kan dus altijd goed op de

hoogte zijn. De families Kat en

Meulman zijn volgens Thönissen

zulke ondernemers. “Ze houden

nauwkeurig bij wat er verandert

en spelen daar zo goed mogelijk

op in. Dochter Lucinda Kat

heeft het dossier zelfs gebruikt

voor haar afstudeerscriptie. Zij

heeft onderzocht in hoeverre

het dossier wordt gebruikt door

recreatieondernemers en wat er

eventueel nog aan veranderd of

verbeterd zou kunnen worden.”

De RECRON-directeur brengt

ook zelf zijn vrije tijd graag

door in het Vechtdal. “Het

Vechtdal is een van de mooiste

vakantiegebieden van het

land, maar tegelijkertijd ook de

minst bekende”, zegt hij. “Dat

is jammer. Want het gebied is

werkelijk uniek. Voor bijzondere

bossen, heuvels en rivierdalen

hoef je beslist niet naar het

buitenland. Het lijkt zelfs wel

of het daar nooit regent. Het

Vechtdal betekent voor mij het

ultieme vakantiegevoel.”

Namens RECRON feliciteert

Joep Thönissen camping De

Kleine Wolf met haar constante

kwaliteit en vernieuwingen. “Wij

zijn trots op dit bedrijf. Als ze zo

doorgaan, maken ze de volgende

50 jaar met gemak vol.”

‘Een voorbeeld voor gasten, medewerkers en vakgenoten’ is het

eerste wat bij RECRON-directeur Joep Thönissen op komt als je

hem vraagt wat hij vindt van De Kleine Wolf. De camping is volgens

hem het schoolvoorbeeld voor alle campings in Nederland.

en kwaliteitsontwikkeling.

jaar geleden won omdat

ze al hun gasten wekelijks

voor haar afstudeerscriptie. Zij

de ander waardeert, dat zegt

heeft onderzocht in hoeverre

het dossier wordt gebruikt door

Kleine Wolf de feiten, cijfers en

onderzoeken steeds weer weet

te vertalen in nieuwe te vertalen in nieuwe

innovatieve

projecten die de

kwaliteit van de

camping hoog

houden. “Veel

ondernemers

werken

aanbod

gericht,

maar De

Kleine Wolf

is bij uitstek

vraaggericht

bezig. Zij spelen

steeds zoveel

mogelijk in op de

vraag van hun gasten.

Dat is heel bijzonder en

dat heeft hen mede

daardoor

te vertalen in nieuwe

22

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 23

De eerste Baarslag die aan de

slag ging op De Kleine Wolf

was oudste broer Erik. “Dat ik

hier kwam was niet zo gek. Wij

wonen hier in de buurt en als

je dan een vakantiebaantje

zoekt, kom je al snel bij De

Kleine Wolf terecht”, vertelt hij.

“Na de agrarische school ben

ik hier blijven hangen en kwam

in 1992 in vaste dienst.” Erik

werkt bij de technische dienst

en kent de camping daardoor

van binnen en van buiten. “We

zijn verantwoordelijk voor

alles wat onderhoud vergt

en in storing kan raken, dus

eigenlijk voor alle gebouwen en

het terrein. Ook vervullen wij

de functie van BHV en moeten

eerste hulp verlenen als er

iets met de gasten gebeurt.”

De technische dienst verleent

ook hand en spandiensten

aan het recreatieteam. “Neem

bijvoorbeeld de spooktocht

die we driemaal per seizoen

organiseren, daarbij zorgen

wij voor de showelementen en

de special effects. Dat is heel

mooi om te doen. Het moet zo

griezelig mogelijk en daarvoor

trekken we alles uit de kast,

variërend van motorzaaggeluid

en stellages met uv-

verlichting tot schrikeffecten

met etalagepoppen en

stroboscooplampen. Het is

ontzettend leuk om daaraan

mee te werken, maar ook een

enorme klus. In totaal

zijn we zeker een dag of twee,

drie bezig met het klaarzetten

en weer opruimen van alles.”

Broer Alwin werkte tweemaal

een seizoen op De Kleine Wolf

als vakantiewerker. De eerste

keer was dat in de zomer van

1991 toen vader Baarslag werd

opgenomen in het ziekenhuis en

Erik thuis moest blijven om de

boerderij te runnen, de tweede

keer viel hij in omdat Erik zelf

op vakantie ging. “Ik was een

jaar of 14 en had allemaal van

die vaste klusjes, zoals vuilnis

ophalen met een tractortje, het

plein voor de winkel aanvegen

en de vuilnisbakken legen. De

rest van de dag waren we druk

met oplossen van

allerlei storinkjes”, vertelt Alwin.

“De afwisseling en het vele

buitenzijn vond ik leuk, maar de

hele dag mensen om me heen

en met iedereen een vriendelijk

praatje te moeten maken, was

niet echt wat voor mij. Daar was

ik toen denk ik ook te jong voor

en heb er ook te kort gewerkt om

eraan te wennen. Ik ben later

iets anders gaan doen, maar

als ik mijn broers en zus hoor

praten over hun werk, dan snap

ik wel precies wat ze bedoelen.”

De derde Baarslag die haar

intrede deed was Atine. Na

twee seizoenen vakantiewerk

in de kampwinkel, kwam ze als

stagiaire van de Middelbare

Met twee broers en een zus op de loonlijst lijkt de familie Baarslag

bijna een familiebedrijf binnen een familiebedrijf. Vanaf hun

middelbare schoolperiode werken Atine, Herko en Erik bij De Kleine

Wolf. Ook hun derde broer Alwin draaide ooit een paar seizoenen

mee. Wat er volgens hen zo leuk is aan werken op een camping? Alles!

De eerste Baarslag die aan de

was oudste broer Erik. “Dat ik

hier kwam was niet zo gek. Wij

wonen hier in de buurt en als

Kleine Wolf terecht”, vertelt hij.

“Na de agrarische school ben

ik hier blijven hangen en kwam

werkt bij de technische dienst werkt bij de technische dienst

en kent de camping daardoor

van binnen en van buiten. “We

en in storing kan raken, dus

24

Toeristische Opleiding terecht

op de receptie van De Kleine

Wolf. “Na afloop van mijn stage

kreeg ik een vast contract

aangeboden”, vertelt Atine.

“Dat sloeg ik natuurlijk niet

af, want het werk was leuk en

afwisselend. Maar na anderhalf

jaar dacht ik toch: als ik hier

nu blijf, dan blijf ik hier hangen

voor de rest van mijn leven.

Daar voelde ik me nog te jong

voor. Dus startte ik met een

cursus voor het praktijkdiploma

Boekhouden en solliciteerde

bij een accountantskantoor.

Ik werd er direct aangenomen,

maar wist binnen een week

dat het helemaal niets voor

mij was. Ik miste de drukte, de

gezelligheid en het omgaan met

mensen. Dus nam ik ontslag

en kwam ik terecht op een

reisbureau. Dat beviel me heel

goed, want dit was uiteindelijk

het vak waarvoor ik had geleerd.

Net op het moment dat ik

hoorde dat het reisbureau zou

sluiten, kwam Geralda Kat bij

mij aan de deur kwam met de

vraag of ik terug wilde komen

op de camping. Het was alsof

dat zo moest zijn, dus dat heb

ik toen gedaan. Het voelde als

thuiskomen. Mijn onrust was ik

kwijt, ik had wat meer van de

wereld gezien en ik realiseerde

me dat het werk nergens zo

afwisselend en gezellig is als op

een camping.”

Ook Herko, de benjamin van

de familie kwam binnen via

een vakantiejob en heeft

misschien nog wel de meest

afwisselende functie van het

drietal. Hij werkt mee binnen de

technische dienst en daarnaast

is hij de systeembeheerder.

“Ik ben eigenlijk vormgever,

dus handig met computers”,

vertelt hij. “Ik beheer de server

en zorg dat het draadloze

netwerk voor de gasten goed

fungeert. Deze winter is hier

glasvezel aangelegd, dat hebben

we grotendeels zelf gedaan,

natuurlijk wel in samenwerking

met een ICT bedrijf. Maar het is

toch handig als je overal wat

vanaf weet. Daarnaast doe ik

wat dingen op het gebied van

marketing, zoals het opmaken

van advertenties en het

vormgeven van brochures en

informatiemappen.”

Het drietal spreekt elkaar

dagelijks, maar heeft het op het

werk nooit over privé zaken en

andersom ook niet. “Op het werk

zijn we collega’s, thuis zijn we

familie. Dat houden we mooi

gescheiden.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 25

Elke donderdag in de zomervakantie is het vaste prik. Dan trekken

de gasten van Kleine Wolf in grote getale een paar kilometer

verderop naar de Vechtdal Hoeve om daar een unieke safaritocht te

beleven op de oevers van de Vecht en er het zeldzame oer-Hollandse

Brandrode Rund te spotten.

De familie Jansen is één van de weinige boeren in ons land die deze

koeien houden. Dat is ook geen wonder, want het Brandrode Rund

gedijd het best in de vrije natuur en daarover moet je dan wel de

beschikking hebben. “Onze boerderij ligt aan de Vecht en onze weiden

zijn ruig en begroeid met allerlei grassen en wilde kruiden”, vertelt

boerin Simone Jansen. “Ze zijn daardoor uitermate geschikt voor

begrazing. Onze koeien staan dus het hele jaar rond buiten.” Simone

en René Jansen zijn trots op hun kudde en laten daarvan anderen

graag meegenieten. Zodoende kwamen ze jaren geleden op het idee

om gasten mee te nemen op safari en hen kennis te laten maken met

deze unieke manier van veehouderij. “Omdat ik niet wist hoe ik zoiets

aan moest pakken, ging ik eens praten met de familie Kat. Ze boden

direct aan dit uitje te promoten bij hun gasten en zo is het allemaal

begonnen”, zegt Simone. “De safari bleek een schot in de roos. Mensen

zijn erg enthousiast en genieten er niet alleen van om onze koeien

te zien en te horen hoe wij hen verzorgen, maar ervaren ook de

minipicknick aan de Vecht die we tijdens de tocht als een bijzondere

belevenis.”

Inmiddels is de Koesafari uitgebreid met allerlei arrangementen zoals

varen in een sloepje over de Vecht, een ritje in een tuktuk, een workshop

schilderen of culinair genieten op het boerenland. “We werken nu zes

jaar samen met De Kleine Wolf en kennen veel van hun vaste gasten

inmiddels persoonlijk. Een aantal gasten komen hier ieder jaar opnieuw

en hebben ons bedrijf echt uit zien groeien”, vertelt René. “Er is ook heel

wat veranderd in de afgelopen jaren. Het eerste seizoen ontvingen we

mensen buiten op het erf, het jaar erop verbouwden we onze stal tot

ontvangstruimte en we breidden onze activiteiten langzaam maar

zeker uit.” De familie Jansen waardeert het dat ze bij De Kleine Wolf

hun gasten stimuleren om dieper het Vechtdal in te trekken. “Dat hoeft

eigenlijk helemaal niet, want de camping is zo compleet dat je er in

principe helemaal niet af hoeft. Dat enthousiasme voor het Vechtdal is

echt typerend voor De Kleine Wolf”, vinden ze.

‘De Kleine Wolf is het geheim van ons succes’

26

Als de zus van Evelien geen

ander vakantiebaantje had

gevonden, hadden Wim en

Evelien Meulman-van der Veen

elkaar nooit ontmoet. Maar

gelukkig besliste het lot anders

en is het stel al bijna veertig

jaar gelukkig met elkaar. En

dat mede dankzij camping De

Kleine Wolf.

Evelien herinnert het zich nog

goed, ze was nog maar net

zestien toen ze via haar oudere

zus een vakantiebaantje in de

schoenen geschoven kreeg. “Zij

zou die zomer vakantiewerk

gaan doen bij De Kleine Wolf”,

vertelt Evelien. “Omdat ze

examen had gedaan, was ze

begin mei al vrij. Ze had geen

zin om eerst een paar maanden

thuis te zitten en ging daarom

op zoek naar een baantje waar

ze direct kon beginnen. Toen

ze iets gevonden had, vroeg ze

de familie Kat of het goed was

dat ze haar zusje zou sturen. Zo

kwam ik daar terecht.”

Evelien werd ingedeeld bij

de kantineploeg. ’s Ochtends

maakte ze de kantine schoon

en de rest van de dag werkte

ze afwisselend in het ijsloket

en achter de bar. “Ik had het

heel gezellig met mijn collega

Hennie Hekman. Tussen de

middag aten we gewoon bij

de familie Kat aan tafel in de

boerderij en als we overdag geld

moesten wisselen, mochten

we dat zelf halen uit een grote

pot in het kabinet. We werkten

hard, maar we hielden tussen

de bedrijven door ook wel een

beetje vakantie. Als er een

volleybaltoernooi was deden we

gewoon mee en we haalden ook

regelmatig grapjes uit met de

collega’s. Het was allemaal heel

gemoedelijk.”

Dat jaar sprak ze Wim Meulman

regelmatig. Hij stond met zijn

ouders op de camping en deed

er ook vakantiewerk. “Ik vond

hem wel aardig, maar meer niet.

Voor mij was het gewoon een

jongen van mijn werk. Het jaar

erop ging ik weer werken bij

De Kleine Wolf. Op een avond

spraken we af dat ik voor de lol

een avondje uit zou gaan met

Wim, dan zou Hennie met een

andere jongen gaan. Hoewel

het begon als een grap, vonden

we elkaar bij nader inzien echt

leuk. Zo leuk zelfs, dat de vonk

oversloeg en we verkering

kregen”, vertelt ze. “Wim woonde

in Emmen ik zou daar na de

vakantie in de kost gaan omdat

ik de Laboratoriumschool

zou gaan doen. Iedere

woensdagavond ging ik naar

Wim en in de weekends ging hij

met mij mee naar mijn ouders

in Witharen. Het ging eigenlijk

allemaal vanzelf.”

Na haar examen kreeg

Evelien een baan bij de Aleida

Kramerstichting in Coevorden,

terwijl Wim aan de slag kon

bij een bouwbedrijf in Emmen.

“In de weekends werkten we

samen bij De Kleine Wolf. Daar

werden toen in de winter vaak

bruiloften gehouden en dan

liepen wij de in de bediening.

Toen we gingen trouwen was

het dus geen moeilijke vraag

waar wij ons feest zouden

gaan houden: op de camping

natuurlijk. We hebben daar ook

zelfs onze trouwfoto’s laten

maken.”

Nog steeds loopt de camping als

een rode draad door het leven

van Wim en Evelien. Ze gingen

er op vakantie en hebben er

jaarlijks de familiereünie van

de familie Meulman. Ze lacht.

“Wim en ik hebben vier kinderen

en twee kleinkinderen. Mijn zus

zegt nog regelmatig: als ik geen

ander baantje had gevonden,

hadden jullie elkaar nooit

ontmoet. Dus het is maar goed

dat het zo gegaan is.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 27

€ 199,95

CRESPO - RELAXSTOEL AL-232-40 DELUXE D.GRIJS

Met je benen omhoog, de zon in je gezicht, een kopje koffi e en een

krant binnen handbereik. In de Crespo Relaxstoel AL 232 Deluxe is

het zelfs vakantie op uw balkon. Deze comfortabele campingstoel

biedt optimaal comfort door gepolsterde bekleding met een open

celstructuur waardoor er geen vocht wordt vastgehouden. De stoel is

traploos verstelbaar en op elke positie te fi xeren met de remsysteem.

Dit model wordt geleverd met een bijpassend hoofdkussen.

BO-CAMP - TAFELLAMP MET KAPJE SOLAR 6 LED

Gezelligheid zonder snoertjes en

stopcontacten. Deze knusse tafellamp

is voorzien van 6 heldere LED’s en

een solar panel. Dat betekent dat hij

simpelweg wordt opgeladen door

zonneschijn. Mocht het dagenlang

regenen, dan is opladen ook

mogelijk via een meegeleverde usb-

kabel. De Bo-Camp tafellamp Solar heeft een

batterijduur tot maar liefst 8 uur.

€ 12,95 € 7,50

LUXFORM - SOLAR LAMP BOLOGNA

Met de solarlamp Bologna, is het

risico op lekkend kaarvet van uw

tuinfakkel voorgoed verleden tijd.

Deze luxe RVS solar lamp met glazen

behuizing voorzien van 1 warm wit

LED en is oplaadbaar door zonne-

energie. Geeft 6 uur licht met volle

batterij.

€ 199,95

celstructuur waardoor er geen vocht wordt vastgehouden. De stoel is

traploos verstelbaar en op elke positie te fi xeren met de remsysteem.

BO-CAMP - TAFELLAMP MET KAPJE SOLAR 6 LED

Gezelligheid zonder snoertjes en

stopcontacten. Deze knusse tafellamp

is voorzien van 6 heldere LED’s en

een solar panel. Dat betekent dat hij

simpelweg wordt opgeladen door

zonneschijn. Mocht het dagenlang

regenen, dan is opladen ook

mogelijk via een meegeleverde usb-

kabel. De Bo-Camp tafellamp Solar heeft een

batterijduur tot maar liefst 8 uur.

DE ZON OP TAFEL

Nieuw binnen de collectie

dinnerware van Mepal is Flow. Een

vrolijk en onbreekbaar servies dat

zich onderscheidt door de moderne

vormgeving, de goede stapelbaarheid

en de duo-tone uitvoering in wit

met kekke kleurtjes zoals geel, rood,

zwart, lime en hemelsblauw. Ook

wordt er een gedecoreerd servies

uitgebracht: Fields of Flowers. Het

serviesgoed bestaat uit verschillende

borden, schalen, bowls en bekers.

Om het tafelconcept verder te

completeren, worden daar dan

nog een mooie, transparate water-

sapkan en bijpassende glazen, beide

gemaakt van de kunststof SAN, aan

toegevoegd.

28

€ 239,95

€ 12,95

€ 25,25

COGHLAN’S - BINOCULARS FOR

KIDS

Kinderverrekijker van sterk en

veilig plastic met draagkoord

en een kindveilige break-away

sluiting.

Met een vergroting

van 4x30. Geschikt

voor kinderen

vanaf 6 jaar.

GOLIATH - WOORDZOEKER TRAVEL

Draai de ring naar het volgende woord en zorg ervoor

dat je de eerste bent die het woord vindt. Ben je dat,

grijp dan direct de totem! Heb je de totem, dan mag

jij je fi ches op het bord leggen. Zorg dat je de meeste

woorden vindt en zorg dat jouw kleur lenzen het bord

in zij greep houd! Dwarsboom anderen door woorden

van andere spelers te kruisen, zodat zij onverwacht

hun fi ches moeten verwijderen. Van begin tot

eind kunnen kansen keren. Handige compacte

reisuitvoering. Geschikt vanaf 7 jaar.

A-SOLAR - ONYX UNIVERSELE SOLAR CHARGER AM109

De A-solar Onyx biedt een mobiele

laadoplossing voor diverse portable

apparaten zoals mobiele telefoons,

GPS, MP3/4-speler, portable

gameconsoles, E-readers en ect. Dit

handige accessoire is oplaadbaar

via USB, maar beschikt tevens over

een solarpaneel waarmee de interne

batterij van 1.000 mAh geladen kan

worden. De Onyx is eenvoudig mee

te nemen en moet gezien worden

als noodlader. Diverse connectoren

worden standaard bijgeleverd.

sluiting.

Met een vergroting Met een vergroting

van 4x30. Geschikt Geschikt

voor kinderen

vanaf 6 jaar.

BO-CAMP - HANGMAT GEPOLSTERD RUIT DELUXE

Lekker en veilig luieren zonder het gevaar dat de tak van de boom

waaraan u uw hangmat heeft bevestigd, afbreekt en u op de grond

valt. In deze stijlvolle luxe gepolsterde hangmat ligt u uiterst

comfortabel. De stevige stalen standaard is gemakkelijk inklapbaar

en mee te nemen naar iedere gewenste bestemming.

€ 19,25

valt. In deze stijlvolle luxe gepolsterde hangmat ligt u uiterst

comfortabel. De stevige stalen standaard is gemakkelijk inklapbaar

en mee te nemen naar iedere gewenste bestemming.

€ 239,95

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 29

Van kraamverzorgende naar receptioniste op een camping. Het is

een wereld van verschil, maar Dianne Broek heeft nog geen dag spijt

gehad van haar carrier switch. “Wanneer je werkt op een camping,

vertoef je altijd in de vakantiesfeer en dat vindt ik heerlijk”, zeg ze.

“Voordat ik hier kwam, heb ik jarenlang gewerkt in de kraamzorg”,

vertelt Dianne. “Dat deed ik altijd met liefde, maar nadat we zelf

nog een nakomertje kregen, kon ik mijn draai niet meer vinden. De

werktijden waren onregelmatig en ik moest vaak ’s nachts mijn bed

uit voor een bevalling. Toen ik de advertentie van De Kleine Wolf in

de krant zag, besloot ik te solliciteren. Tot mijn grote verrassing werd

ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel

plezier.”

Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het

beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het

schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen

van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van

alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere

ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele

levensverhaal komen vertellen.”

Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.

Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam

te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan

uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.

Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie

bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”

Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is

vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl

er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben

ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog

steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen

woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”

werktijden waren onregelmatig en ik moest vaak ’s nachts mijn bed

uit voor een bevalling. Toen ik de advertentie van De Kleine Wolf in

de krant zag, besloot ik te solliciteren. Tot mijn grote verrassing werd

ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel

plezier.”

Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het

beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het

schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen

van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van

alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere

ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele

levensverhaal komen vertellen.”

Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.

Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam

te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan

uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.

Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie

bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”

Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is

vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl

er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben

ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog

steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen

woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”

ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel

Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het

beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het

schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen

van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van

alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere

ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele

levensverhaal komen vertellen.”

Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.

Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam

te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan

uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.

Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie

bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”

Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is

vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl

er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben

ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog

steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen

woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”

30

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 31

Tien zomers lang werkte Hendrik Wichers samen met zijn grote

vrienden Bob en Babet in het theater van De Kleine Wolf. Hij was de

eerste die Bob mocht ontmoeten en wegwijs maken op de camping.

Geen wonder dus dat het komische typetje wel een klein beetje van

hem weg heeft.

Ze zijn wereldberoemd bij alle kinderen die ooit gekampeerd hebben

op De Kleine Wolf: Bob en Babet. Twee typetjes die dagelijks zijn te

zien in een theatervoorstelling en daarin de boel regelmatig op de

kop zetten. “Bob en Babet zijn bedacht door een theaterbureau, maar

tot leven gebracht door ons”, vertelt Hendrik. “Het was een hele leuke

klus om hen te mogen vormgeven. Tien jaar lang speelde ik, af en toe

afgewisseld door mijn mannelijke collega’s, iedere zomer negen weken

dag in dag uit Bob, een nerd met een grote mond die denkt alles te

kunnen en zijn wijsneuzige vriendin Babet graag te slim af is, iets dat

natuurlijk zelden of nooit lukt.”

Met Bob en Babet steevast in de hoofdrollen, wordt ieder seizoen een

nieuwe show samengesteld door het team. “De rode draad is bekend,

maar we spreken iedere avond tijdens het eten, af wat we die avond

gaan doen. Het leuke van het spelen met vaste collega’s is dat het een

sport is om elkaar steeds weer voor het blok te zetten. Daardoor blijft

het leuk.” In de beginjaren werd de voorstelling gespeeld op het pleintje

voor de winkel, met als achtergrond een neergehaald zonnescherm,

maar sinds enkele jaren hebben de acteurs de beschikking over een

groot theater met alles erop en eraan. “We kunnen nu veel meer doen

met geluid, decors en special effects. Dat is echt geweldig”, vindt

Hendrik. “Het wordt ook echt gewaardeerd door de gasten, want

tijdens het hoogseizoen zit het theater avond aan avond bomvol.”

32

Zolang hij studeerde, werkte

Bob alias Hendrik op De Kleine

Wolf. Nu heeft hij zijn diploma

Sportacademie op zak en is hij

op zoek naar een baan. Voor

hem een mooi moment om de

camping vaarwel te zeggen.

“Tien jaar is echt een tijdperk.

Vanaf mijn zeventiende heb ik

hier iedere zomer rondgelopen.

Dit seizoen ben ik voor het

eerst vrij en kan voor de

verandering zelf eens een

keertje op vakantie.” Dat het

wat onwennig zal voelen, weet

hij nu al. “Ik ben vorig jaar net

voor de herfstvakantie gestopt.

Het voelde ontzettend kaal en ik

was er tijdens die week steeds

in mijn hoofd mee bezig. Ik denk

dus dat ik deze zomer wel een

peer keer zal aanwippen. Maar

niet te vaak natuurlijk, want

mijn collega’s moeten wel de

kans hebben er hun eigen draai

aan te geven. Dat gaat ze zeker

lukken.”

Hendrik kijkt terug op tien

prachtige jaren. “Het is een heel

fi jn bedrijf om voor te werken.

Ook als seizoenmedewerker

tel je helemaal mee en wordt

je betrokken bij alle nieuwe

ontwikkelingen. Daardoor

krijg je echt binding met het

bedrijf. Dat merk ik eigenlijk bij

al mijn collega’s. Als je na het

winterseizoen aankomt voor je

eerste werkweekend, voelt De

Kleine Wolf als een warm bad.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 33

‘Waar komt de naam Kleine Wolf vandaan?’ Die vraag wordt in het hoogseizoen

bijna dagelijks gesteld aan de medewerkers van De Kleine Wolf. Het antwoord is

simpel, want het gebied waar de camping ligt, wordt al eeuwenlang aangeduid als

‘De Wolf’. Maar waarom dat zo is, is ook voor de plaatselijke historici nog altijd een

raadsel.

Dat Ommen iets met wolven heeft staat vast. Want naast camping De Kleine Wolf en

restaurant De Hongerige Wolf, kent Ommen diverse straatnamen die naar het roofdier

verwijzen. Toch staan er in de geschiedenisboeken met uitzondering van enkele

legendes maar weinig echte aanknopingspunten die hiervoor een duidelijke verklaring

geven.

Het meest bekende verhaal over een wolf, speelde zich af in Stegeren. Maar of dit

verhaal nu klopt of slechts een legende is, weet niemand. Het sprookje speelde zich

af in de Middeleeuwen. Op een dag in februari 1379 wilde jonkvrouw Ida, de dochter

van Everhardus van Essen die op kasteel Eerde woonde, een bezoekje afl eggen bij haar

vriendin Kunigonda van de Collendoorn. Vergezeld van een page reed ze te paard door

het dichtbeboste gebied in de buurt van de Hessenweg.

Ze kenden de weg, dus reden ze met gezwinde spoed door de wildernis. Opeens klonk

er een woest gehuil verscheen er een troep wolven uit het struikgewas. Ze deden

een aanval op het tweetal. De schildknaap probeerde zijn Vrouwe zo goed mogelijk

te beschermen, maar het was een ongelijke strijd. Jonkvrouw Ida viel van schrik van

haar paard, maar op het moment dat zij werd besprongen door een van

de dieren, verscheen er een jonkman gewapend met pijl en boog uit het

struikgewas en schoot het roofdier neer. De redder in nood was jonker

Rudolf van de Collendoorn, die door het hulpgeroep en het gehuil van de

wolven naar de plek des onheils was getrokken. De jonkvrouw en haar page

overleefden logeerden een paar dagen in Collendoorn om bij te komen van de

schrik. De herberg die later op de plek van de overval werd gevestigd kreeg de naam De

Hongerige Wolf en de bewoners van het gebied worden tot op de dag van vandaag nog

altijd aangeduid als ‘die van de Wolf.

Het gebied wordt nog tot op de dag van vandaag aangeduid als wolvengebied of ‘de

wolf’. In het begin van de vorige eeuw waren grote delen van ‘de wolf’ in het bezit van

een jonkheer uit Vilsteren. Boer Kat was één van de pachters en had een klein stukje

van dat grote landgoed in zijn bezit. Toen hij startte met een camping, noemde hij die

De Kleine Wolf, wat staat voor een klein stukje land op de wolf.

Inmiddels voert de camping de slogan

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’.

Ze kenden de weg, dus reden ze met gezwinde spoed door de wildernis. Opeens klonk

er een woest gehuil verscheen er een troep wolven uit het struikgewas. Ze deden

een aanval op het tweetal. De schildknaap probeerde zijn Vrouwe zo goed mogelijk

te beschermen, maar het was een ongelijke strijd. Jonkvrouw Ida viel van schrik van

haar paard, maar op het moment dat zij werd besprongen door een van

de dieren, verscheen er een jonkman gewapend met pijl en boog uit het

struikgewas en schoot het roofdier neer. De redder in nood was jonker

Rudolf van de Collendoorn, die door het hulpgeroep en het gehuil van de

wolven naar de plek des onheils was getrokken. De jonkvrouw en haar page

overleefden logeerden een paar dagen in Collendoorn om bij te komen van de

schrik. De herberg die later op de plek van de overval werd gevestigd kreeg de naam De

Hongerige Wolf en de bewoners van het gebied worden tot op de dag van vandaag nog

Het gebied wordt nog tot op de dag van vandaag aangeduid als wolvengebied of ‘de

wolf’. In het begin van de vorige eeuw waren grote delen van ‘de wolf’ in het bezit van

een jonkheer uit Vilsteren. Boer Kat was één van de pachters en had een klein stukje

34

denken aan paintballen

of lasergamen en zocht op

internet of je zoiets ook zelf zou

kunnen maken.”

Via allerlei forums sprokkelde

hij de nodige informatie bij

elkaar en ging aan de slag.

“Het ontwikkelen duurde

al met al wel een jaar. Bij

lasergamen gaat het niet om

echte laserstralen, maar om

infrarood. In principe werkt het

net als een afstandsbediening

van de tv”, verduidelijkt

Marcel. “Het geweer is

de afstandsbediening

en het ontvangertje

dat jij als mens bij je

draagt is de tv. In

het geweer zit een

minicomputertje

dat bijhoudt

hoe vaak je hebt

geschoten en op

wie. En dus ook wanneer je

‘dood’ bent en opnieuw moet

beginnen.”

Toen de geweren bleken

te werken, groeide de

vriendenkring van Marcel

en Frank snel, want ieder

weekend kwamen er vrienden

om te spelen en telkens namen

ze weer anderen mee. Dus

kwamen de broers op het

idee om een bedrijfje op te

richten. Ze schreven zich in bij

de KvK, bouwden een website

en maakten er een stuk of

twaalf geweren bij. Inmiddels

vermaken ze twee dagen per

week de campinggasten van

De Kleine Wolf. “Het is voor ons

echt een bijbaantje, want wij

studeren allebei nog. Het is leuk

dat we via de camping de kans

krijgen om dit te doen.” Ook

gamen?

Soldaatje spelen blijft leuk, ook als je volwassen bent

Als kind verveelden Marcel en

Frank Welleweerd zich nooit.

Gestoken in legerjasjes en

voorzien van zelfgemaakte

geweren en ander wapentuig

vermaakten ze zich dagenlang

met oorlogje spelen. Inmiddels

spelen ze zelf niet meer, maar

zorgen ze er wel voor dat de

campinggasten van De Kleine

Wolf zich kunnen uitleven op

het slagveld.

Zo rond zijn zeventiende dacht

Marcel met weemoed terug aan

zijn kindertijd. Wat zou het leuk

zijn om nog eens soldaatje te

spelen en wat zou het leuk zijn

om elkaar dan echt te kunnen

raken. “Niet met echte

kogels hoor”,

zegt hij snel.

“Ik zat te

Via allerlei forums sprokkelde

hij de nodige informatie bij

elkaar en ging aan de slag.

“Het ontwikkelen duurde

al met al wel een jaar. Bij

lasergamen gaat het niet om

echte laserstralen, maar om

infrarood. In principe werkt het

net als een afstandsbediening

van de tv”, verduidelijkt

Marcel. “Het geweer is

de afstandsbediening

en het ontvangertje

dat jij als mens bij je

draagt is de tv. In

het geweer zit een

minicomputertje

dat bijhoudt

hoe vaak je hebt

raken. “Niet met echte

kogels hoor”,

zegt hij snel.

“Ik zat te

WWW.NULASERGAMEN.NL

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 35

Hoewel Berend en Jet Doctor niet mogen klagen over het natuurschoon

rond hun woonplaats Apeldoorn, hebben ze toch al drieënveertig jaar

een seizoenplek op De Kleine Wolf. Toen hun kinderen nog klein waren,

kwamen ze er in de weekends en tijdens iedere vakantie, maar sinds hun

pensionering verblijven ze er van april tot september bijna permanent.

Het eerste seizoen dat de familie Docter doorbracht op De Kleine

Wolf, was in zomer 1975, toen hun jongste dochter net een paar

maanden oud was. “We hadden toen nog een gewone caravan,

een Adria. Ik zie het nog zo voor me, onze dochter sliep in de

kinderwagenbak op het aanrechtblokje in de caravan en we

leefden in de grote voortent”, zegt Jet. “Mijn man werkte toen

nog gewoon, maar zodra hij vrijdags thuis was, vertrokken we

naar Ommen. We stonden hier samen met mijn schoonouders,

schoonzus en zwager en hun kinderen en hadden het erg gezellig

met elkaar.”

Na verloop van tijd werd de Adria verwisseld voor een Veluwemaat

en nog weer later voor een chalet met

een eigen tuintje op de Berkenhoek. “De

Kleine Wolf is echt ons tweede thuis”,

zegt Jet. “We staan hier allang niet meer

met de hele familie, maar desondanks is

het nog steeds heel gezellig op De Kleine

Wolf, want we hebben daar in de loop der

jaren een echte band opgebouwd met de

andere seizoengasten. Het zijn net als wij

allemaal gepensioneerden die hier al sinds

mensenheugenis komen. We hebben ook

buiten het seizoen veel contact met elkaar

en leven echt met elkaar mee.”

In de beginjaren was er volgens Jet nog geen offi cieel animatieteam op

het park, maar werden er al wel allerlei leuke dingen georganiseerd. “De

Zeskamp was zoiets, dat was echt leuk. We vormden met ons veldje een

team en speelden tegen andere teams. Dat hebben we zelfs nog een keer

op de markt in Ommen gedaan. Dat zou weleens in het kader van de

Ommer Bissingh geweest kunnen zijn”, vertelt ze. “We hadden altijd veel lol

met elkaar. Ik kan me nog herinneren dat toen mijn schoonouders 45 jaar

getrouwd waren, het hele veld door de anderen was versierd en ze geregeld

hadden dat de feestvarkens een rondje mochten rijden op de ponykar.”

Hoewel ze hun dagen op de camping tegenwoordig wat rustiger

doorbrengen, kunnen Berend en Jet niet wachten om hun Apeldoornse

appartement te verwisselen voor de camping. “Zodra de dagen weer gaan

lengen, gaan we weer. Het is er gewoon heerlijk. Mijn man houdt van vissen,

dus die brengt vele uurtjes door langs de visvijver of het Ommerkanaal en ik

brei en lees veel en puzzel graag. We hebben een prachtige bloementuin bij

ons chalet, daar is mijn man ook druk mee, terwijl ik me bekommer om ons

minihuishoudentje. We lopen beiden al tegen de 80, maar zolang mijn man

kan autorijden, blijven we komen.”

36

Hoewel de meeste kinderen

pas in het hoogseizoen op de

camping komen, start Rob’s

vakantiebaan al begin maart. “Ik

werk dan voornamelijk thuis om

het zomerprogramma voor te

bereiden. Ik ben dan vooral druk

met het bedenken van shows,

musicals, themadagen en het

aannemen van medewerkers.

In de zeven weken van de

zomervakantie ben ik volop

aanwezig op de camping. Net als

alle andere medewerkers van

het recreatieteam verblijf ik er

dan intern. Dat moet ook wel,

want we maken lange dagen

en hebben ook een uitgebreid

avondprogramma. En als we

daar niet mee bezig zijn, valt er

altijd wel iets te evalueren of

voor te bereiden. Ik vind prima,

want we hebben het ook heel

gezellig onder elkaar.”

Er is veel animo voor het

activiteitenprogramma op de

camping. Vooral de musicals zijn

volgens Rob erg populair. “Die

studeren

we altijd

samen in met

de kinderen, terwijl

de decors worden gemaakt

door enthousiaste ouders.

Per musical doen er zeker 90

tot 110 kinderen mee. Zo’n

grote groep is redelijk uniek

te noemen”, vertelt hij. “Naast

musicals voor kinderen in de

basisschoolleeftijd, is er ook een

musical voor tieners én studeren

we als recreatieteam zelf nog

een aantal musicals in. Maar

ook activiteiten als Making the

Video, waarbij de 12+ een eigen

videoclip kan maken, zijn erg in

trek.”

In de afgelopen jaren zijn er veel

nieuwe activiteiten ontwikkeld

door het recreatieteam. Met

elkaar vormen deze een

afwisselend programma

voor jong en oud, waarop dit

jaar wordt voortgeborduurd.

“We hebben de afgelopen

jaren zoveel nieuwe dingen

aangeboden, dat we dit jaar

een selectie maken uit het

bestaande repertoire”, vertelt

Rob. Hij heeft nu alweer zin in

de zomer. “Het werken op De

Kleine Wolf is zó leuk dat het

bijna niet voelt als werken”,

vindt hij. “Het is druk, maar de

onderlinge sfeer is heel gezellig.

Dat geldt niet alleen voor het

recreatieteam onderling, maar

voor alle medewerkers op het

park. We zijn echt één geheel en

als seizoenwerker voel je je echt

één met het bedrijf. Dat maakt

dat je er met z’n allen echt voor

wil gaan.”

Of het nu gaat om

musicals, bosspelen

of sportevenementen,

recreatieleider Rob Tuinman

draait ieder jaar weer een

spetterend programma in

elkaar voor jong en oud. Als het

aan hem ligt, hoeft geen enkele

campinggast zich tijdens zijn

of haar vakantie op De Kleine

Wolf te vervelen.

Het wordt deze zomer alweer

het vierde seizoen dat Rob

verantwoordelijk is voor het

complete recreatieprogramma

op de camping. Het is een

vakantiebaan, maar hij is er

bijna het hele jaar druk mee.

“Ik ben hier gekomen tijdens

mijn eindstage voor de MBO-

opleiding Recreatie en Toerisme.

Het beviel me hier zo goed,

dat ik hier ben blijven hangen.

Inmiddels doe ik de SPH, maar

heb gelukkig nog steeds de

gelegenheid om veel tijd te

besteden aan De Kleine Wolf”,

vertelt hij.

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 37

Volco dames 1 kent hoge

pieken en diepe dalen. In

hun gouden tijd werden

de dames landskampioen

(1994) en brachten ze de

nationale beker (1999) naar

het Overijssels Vechtdal,

maar in 2004 degradeerden

ze uit de nationale top. Veel

sponsoren verlieten Volco, er is

één sponsor die de club altijd

trouw is gebleven. Dus ook

nu de dames weer ‘gewoon’

regionaal spelen, dragen zij nog

altijd met trots de kleding van

Camping de Kleine Wolf.

Volgens teammanager Ronald

Bakker is De Kleine Wolf meer

dan alleen maar een sponsor.

Want naast materiele en

fi nanciële steun, leeft het

recreatiebedrijf mee met het

wel en het wee van het team

en juist dát is volgens Ronald

onbetaalbaar. “De Kleine Wolf

stapte als sponsor al in ver

voordat we in 1994 Nederlands

Kampioen werden en heeft zich

in al die jaren trouw, betrokken

en enthousiast getoond”,

vertelt hij. “Geralda Kat is onze

contactpersoon namens de

camping. Ze heeft zelfs nog een

tijd in het bestuur gezeten en

staat nog steeds regelmatig

langs de lijn”, vertelt Ronald.

“Toen we kampioen werden,

waren er veel bedrijven die ons

wilden sponsoren. Dat was fi jn,

want aan de top komen is één,

er blijven is iets heel anders.

Want door onder andere extra

trainingsuren lopen de kosten

fl ink op. In 1999 wonnen we

de nationale beker. Dat was

opnieuw een grote triomf voor

ons. Maar het werd allemaal

steeds duurder en op de een of

andere manier sloeg dat terug

op de prestaties. We wonnen

steeds minder vaak en zijn

in 2004 gedegradeerd uit de

eredivisie.”

Dat was een slag voor de club.

Want tegelijkertijd met hun

eer verloren ze ook de meeste

sponsoren, omdat die getekend

hadden voor een club in de

eredivisie. “Eredivisie of niet,

samen met juwelier Bastiaans

en Mohocar die er ook vanaf het

eerste moment bij waren, bleef

De Kleine Wolf ons trouw”, zegt

38

Ronald. “Hoe we ook speelden,

ze spraken ons nooit aan op

onze prestaties en legden geen

druk op. Integendeel! Ik kan me

nog herinneren Kees en Annie

ooit eens na een gewonnen bij

de eerstvolgende training klaar

stonden met veertien fl essen

wijn. Dat hoefde niet, maar dat

deden ze toch en dat hartelijke

gebaar past precies bij de

families Kat en Meulman.”

Volgens Ronald hoef je de

familie Kat of Meulman maar

te bellen of ze staan voor je

klaar. “Als we op zoek zijn

voor een locatie voor een

trainingsweekend dan kunnen

we altijd bij hen terecht.”

Niet alleen wordt het team

iedere drie jaar in het nieuw

gestoken, ook de clubkas krijgt

een stevige fi nanciële injectie.

De kleding wordt uitgezocht

door Geralda en uitgereikt op

de camping. “Ik vind het wel

stoer dat wij als klein clubje,

nog altijd gesponsord worden

door en bedrijf met landelijke

bekendheid. Dat doet ons als

vereniging echt goed.”

klaar. “Als we op zoek zijn

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 39

“De frikandel is nog altijd

het meest populair van alle

snacks”, zegt Anouk Nieuwlaar.

En zij kan het weten, want

Anouk is dit jaar alweer voor

het vierde seizoen aan de slag

bij de afdeling horeca en snack

op camping De Kleine Wolf.

Het was bij toeval dat de

studente Facility Management

terecht kwam op De Kleine Wolf.

Omdat ze bij bakkerij waar ze

dan tijdens de weekends en

in de vakanties werkte, niet

zoveel uren meer kon maken,

stuurde ze een open sollicitatie

naar De Kleine Wolf en werd

direct aangenomen. “Zodra

het seizoen startte, kon ik aan

de slag”, vertelt ze. “Het beviel

me zo goed, dat ik ontslag

heb genomen bij de bakker en

sindsdien hier elke vakantie

werk.” Het leuke aan het werken

op De Kleine Wolf zit hem vooral

in de mensen, vindt ze. “Onze

gasten zijn altijd vrolijk en de

sfeer onder de medewerkers is

heel goed. De meesten werken

hier net als ik inmiddels alweer

een aantal jaren, dus onderling

hebben we echt een band

opgebouwd.”

Binnen de horeca wordt er

gewerkt in drie ploegen. Het

maakt Anouk niet zo heel veel

uit wanneer ze moet werken, al

heeft ze een lichte voorkeur voor

de dagdienst. “Die is het meest

afwisselend. We werken dan

van elf tot acht. Overdag zijn we

vooral bezig met dingen voor te

bereiden en dan gaan we in de

spits, zo rond een uur of vijf echt

hard aan de slag.” Hoewel het bij

een camping om seizoenswerk

gaat en ze gedurende de winter

iets anders moet zoeken, komt

Anouk toch ieder jaar graag

terug. “Het is gezellig en er is

hier altijd wat te doen. Dus zoek

ik de laatste jaren in de winter

een tijdelijk baantje, zodat ik

in de zomer weer volop tijd heb

voor de camping.”

40

Voor de familie Schuurman

uit Wormer was het jarenlang

vaste prik. Elk jaar met

Pinksteren kwamen ze met al

hun vrienden en familie naar

De Kleine Wolf om daar een

heel weekend lang te genieten

van de rust, ruimte en elkaar.

Tegenwoordig zijn ze er ieder

weekend en elke vakantie te

vinden.

“Ik kom hier al sinds

mensenheugenis. De eerste

keer in 1973, was ik nog een

klein jongetje en stond hier

met mijn ouders”, vertelt Dolf

Schuurman. “We kampeerden

op een gemaaid grasveldje en

in de weilanden om ons heen

stonden de koeien. Boer Kat had

een gemengd veeteelt-agrarisch

bedrijf en was altijd aan het

werk. Iedere ochtend werden

de koeien gemolken. Mijn zus

hielp daarbij vaak mee, dat

vond ze leuk. Melken vond ik

een meidending. Ik had andere

bezigheden. Ik mocht op de

tractor rijden en mee helpen

met hout kappen in

het bos. Het

was voor

ons

als

stadskinderen geweldig om het

boerenleven echt te beleven.

Wat ik ook bijzonder vond, was

de verse melk. Ieder dag gingen

we naar moeder Kat met een

pannetje om melk te halen die

zo uit de koe kwam, geweldig

toch.”

Eenmaal per week

organiseerden de gasten een

bonte avond. “Iedereen bracht

muziekinstrumenten mee. We

deden de deeldeuren open

en maakten daartussen van

planken en melkbussen een

soort van podium. Als iedereen

er was, dan was het feesten

geblazen. Dat was ontzettend

gezellig”, herinnert hij zich.

“Vader en moeder Kat hielden

zich daarvan wat afzijdig.

Het waren echte agrariërs,

rustig en gemoedelijk. Maar

Jakob had wel de touwtjes in

handen. Als het er ’s avonds

wat al te luidruchtig toeging,

dan wandelde hij op zijn dooie

akkertje naar ons toe en vroeg

netjes of het wat rustiger kon.

Dan boden we hem een borreltje

aan en maakten gezellig een

praatje met elkaar.”

Terugkijkend vindt Dolf

de bouw van een kantine

de grootste verbetering

in de geschiedenis van De

Kleine Wolf. “We kregen als

gasten een plek om gezellig

wat te drinken en andere

campinggasten te ontmoeten.

Ook werd er vanuit de kantine

van alles georganiseerd voor

de jeugd. Dat genereerde geld,

waarmee de familie Kat weer

kon investeren in de aanleg

van meer kampeerveldjes en

toiletgebouwen. Op een gegeven

moment kwamen Annie, Luuk

en Kees in beeld. Die waren

wat commerciëler ingesteld en

hadden allerlei vernieuwende

ideeën. Ik vond het leuk om

met hen te praten over de

ontwikkeling van hun bedrijf.

Ze vroegen ook weleens hoe wij

dachten over bepaalde plannen.

Ik heb ook weleens ideeën

aangedragen, zoals het bouwen

van een overdekt zwembad. Ik

vind het heel leuk dat ze dat

uiteindelijk ook hebben gedaan

en ik ben ook wel een beetje

trots op ze. Zij hebben van de

boerencamping met elkaar

toch maar een goed renderend

miljoenenbedrijf weten te

maken.”

Sinds een jaar of vijftien heeft

de familie Schuurman een

seizoenplek op De Kleine Wolf.

Iedere vrijdag stappen Agnes en

Dolf in de auto richting Ommen,

om pas ’s zondagsavonds weer

terug te rijden. “We hebben

elke week een minivakantie,

zo zie ik het”, zegt Dolf. “Het is

hier heerlijk. Als je zoals ik van

racefi etsen houd, dan is het

nergens beter vertoeven dan

in Ommen. Bij ons heb je alleen

maar polders en tegenwind, hier

heb je schitterende fi etspaden

door een heel afwisselend

landschap. Het stadje Ommen

vind ik ook erg gezellig. Dat ken

ik eigenlijk nog beter dan mijn

eigen dorp.”

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 41

M = B -P R = B L = W + EN J + - I - D W - F + E

T+ S = D - DR L = C - R - UR O = L + INE G = W

Wo

ord

zoek

er

CampingCaravanDuikbrilFamilieKampvuur

KanoKofferSpeeltuinTentVakantie

WolfZonZonnebrilZomer Zwembad

Verbind de cijfers

42

Een boer wil graag een rivier oversteken samen met zijn wolf, schaap en een bloemkool oversteken. De boer heeft echter wel een probleem, het bootje van de boer is te klein om met zijn allen in een keer over te steken. De boer kan maximaal een ding meenemen, dus of de wolf, of de bloemkool, of het schaap. En er is nog een probleem! De wolf eet het schaap op als hij ze alleen achter laat. En het schaap eet de bloemkool op als hij er niet bij is.

Hoe komt de boer aan de overkant met zijn dieren en de bloemkool zonder dat er iets opgegeten wordt?

Zoek de 7 verschillen

Raadsel

deze is makkelijk..

..en deze wat moeilijker

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 43

Klimmen, klauteren, glijden of

voetballen. Sander Wagenmans

is exact op de hoogte van de

speeltrends onder de jeugd. Hij

zorgt er niet alleen voor dat alle

speeltoestellen op De Kleine

Wolf tiptop in orde zijn, maar

ook jaarlijks worden aangevuld

met het nieuwste van het

nieuwste.

“Toen een paar jaar geleden

de WE populair werd, schaften

wij de iCon aan. Dat is een

speeltoestel, waarmee je

computerspelletjes combineert

met lichamelijke beweging”,

vertelt Sander. “Vorig jaar

namen we een Free Game veldje

in gebruik, een kunstgrasveld

dat geschikt is voor alle sporten.

Dat is tijdens het afgelopen

seizoen bijna onafgebroken

in gebruik geweest, evenals

het schommelnest waarin je

met heel veel mensen tegelijk

in kunt schommelen. Deze

winter hebben we een grote

houten tractor gekocht waarop

kinderen kunnen klauteren en

afglijden. Die is geplaatst in het

junglebos.” Hoe spectaculair

de speeltoestellen ook zijn, één

ding valt Sander wel op. “Naast

alle trends zijn het ouderwetse

schommelen, wipwappen en

glijden nog altijd onverminderd

populair, zeker bij de jongere

kinderen.”

Voor de veiligheid van de

gasten, mag er geen scheurtje

of barstje in de toestellen

zitten, dus wordt de winter

gebruikt voor onderhoud. Alle

toestellen worden nauwkeurig

nagekeken en waar nodig

gerepareerd. Als het seizoen

wordt geopend en alles er spic

en span bij staat, neemt Sander

zijn plaats in bij de technische

dienst. “We zijn vaak de hele

dag bezig met het oplossen van

kleine stroomstorinkjes, het

ontstoppen van het riool, het

opzoeken van tv-zenders voor

campinggasten of het opbouwen

van decors en evenementen

van het recreatieteam”, vertelt

hij. “Daarnaast zorg ik ervoor

dat de vis- en kanovijver wordt

schoongehouden. Kortom, ik

werk hier inmiddels alweer

bijna 15 jaar, maar geen dag is

hetzelfde en je hebt ook nog

eens altijd te maken met vrolijke

mensen. Een leukere baan kan ik

me niet bedenken.”

44

Zelf een fervent kampeerder,

weet Ed wat campinggasten

willen. Ruime plaatsen, schoon

sanitair en leuke activiteiten

voor de kinderen. “Dat alles is

in ruime mate aanwezig op De

Kleine Wolf”, weet hij. “Het ziet

er allemaal fantastisch uit en de

medewerkers zijn allemaal even

vriendelijk. Wat ik daarnaast ook

leuk vind aan deze camping, of

eigenlijk aan alle campings in

het Vechtdal, is dat ze zich niet

alleen inzetten voor hun eigen

bedrijf, maar ook samenwerken

met hun collega’s om de

omgeving op de kaart te zetten.”

Dat campings onderling

samenwerken komt volgens

hem al niet zo heel vaak voor,

maar dat een grote groep

recreatieondernemers samen

grootse evenementen op

touw zet zoals de Vechtdal

Fietsvierdaagse en de Vechtdal

Wandelvierdaagse is volgens

KCK-hoofdredacteur Ed

Lodewijks echt uniek. Zeker als

je naar de deelnemersaantallen

kijkt. “Camping de Kleine Wolf

is één van de kartrekkers van

de Vechtdal Vierdaagses,

die georganiseerd worden

door een grote groep

recreatieondernemers uit het

Vechtdal, in samenwerking

met de KCK”, vertelt hij. “De

fi etsvierdaagse is ontstaan

in een tijd dat fi ets- en

wandelvierdaagses een echte

trend waren. Bij veel soortgelijke

evenementen zit de klad er

inmiddels een beetje in, maar

de Vechtdal Fietsvierdaagse

blijft onverminderd populair

en dat niet alleen, ze is vijf jaar

geleden zelfs uitgebreid met

een Vechtdal Wandelvierdaagse

die op haar beurt ook

ongekend veel deelnemers

trekt. Het is bijzonder om te

zien dat waar overal in ons

land deelnemersaantallen

teruglopen, ze hier alleen maar

groeien. Ik denk dat dit komt

doordat mensen hier niet

alleen komen om te wandelen

of te fi etsen, maar ook blijven

kamperen. Zo’n vierdaagse

wordt daardoor een echte mini-

vakantie, een beleving.”

Tijdens de Vierdaagse is ook

Ed regelmatig van de partij. “Ik

vind het leuk om een dagje mee

te fi etsen of te wandelen om te

horen hoe mensen het ervaren

en om vervolgens even rond te

kijken op de campings. Wanneer

ik dan op De Kleine Wolf kom,

valt het me steeds weer op hoe

mooi de camping daar ligt en

hoe goed verzorgd alles eruit

ziet. Als ik dan al die KCK-

mensen gezellig voor hun tenten

en caravans zie zitten na afl oop

van een mooie fi etstocht, dan

doet mij dat toch echt wel wat.”

Een topcamping in een topomgeving. Zo omschrijft Ed Lodewijks

camping De Kleine Wolf. “Binnen kamperend Nederland behoort

deze camping absoluut tot de top”, vindt de hoofdredacteur van

de KCK. Dat komt volgens hem niet alleen door de schitterende

omgeving en het goed verzorgde kampeerterrein, maar vooral door

de persoonlijke aandacht voor de gasten.

er allemaal fantastisch uit en de

medewerkers zijn allemaal even medewerkers zijn allemaal even

leuk vind aan deze camping, of

eigenlijk aan alle campings in

die georganiseerd worden

door een grote groep

fi etsvierdaagse is ontstaan

alleen komen om te wandelen

of te fi etsen, maar ook blijven

kamperen. Zo’n vierdaagse

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 45

Als gedeputeerde met recreatie in zijn portefeuille, kent Theo

Rietkerk de provincie Overijssel als zijn broekzak. Ieder gebied heeft

volgens hem zo zijn eigen charme. Dat maakt het voor hem moeilijk

om te bepalen welke regio het allermooiste is, maar het Vechtdal

maakt daarbij wel een grote kans.

“Alle gebieden in Overijssel zijn mooi, maar ook heel verschillend

van elkaar”, vindt de gedeputeerde. “Je hebt de plassen en meren in

WaterReijk, de kastelen en landhuizen in Twente, de weteringen in

Salland en de verschillende Hanzesteden langs te IJssel”, somt hij op.

“Iedere streek heeft zo zijn eigen specifi eke kwaliteiten. Het is daarom

moeilijk om één regio aan te wijzen als dé mooiste, want het hangt een

beetje af van wat jij mooi vindt en van wat je graag doet in je vrije tijd.”

Als echte fi ets- en wandelliefhebber komt hij regelmatig in het Vechtdal.

“Kenmerkend voor het Vechtdal zijn voor mij de afwisselende bos- en

natuurgebieden, de landgoederen, landhuizen, de rivier de Vecht

en de kwalitatief hoogwaardige accommodaties. Ik heb jarenlang

met vrienden Hemelvaartsweekend doorgebracht in Ommen en dan

veel gewandeld en gefi etst in het prachtige Vechtdal. Daarnaast heb

ik prima- en heel constructieve contacten met tal van toeristische

ondernemers in het gebied, zoals met De Koeksebelt, De Beerze Bulten

en uiteraard met De Kleine Wolf.”

Wat Rietkerk betreft kan het fi etsen en wandelen in het Vechtdal nog

veel breder worden ontwikkeld en meer worden gekoppeld aan een

unieke totaalbeleving. “Het Vechtdal moet echt op de kaart komen

als de topper onder de fi ets- en wandelregio’s”, vindt hij. “Daar wordt

van alle kanten hard aan gewerkt. Momenteel zijn we bijvoorbeeld

bezig met het verlengen van het Vechtdal(wandel-)pad, dat straks 30

kilometer Duitsland in zal lopen.”

Naast wandelen, krijgt ook de watersport ruim baan. De komende

jaren zal de Vecht ontwikkeld worden tot een bijzondere vaarervaring.

“We zijn nu bezig met het bevaarbaar maken van het bovenstroomse

gedeelte. De eerste sluis bij Hardenberg is in april van dit jaar klaar,

dus het begin is er. Het Vechtdal wordt steeds mooier.”

Dat De Kleine Wolf bekend staat als Topcamping, is volgens Theo

Rietkerk volledig terecht. “Ik ben meerdere keren tijdens werkbezoeken

op de camping geweest en ik kan niet anders dan zeggen dat de

camping het predicaat van Topcamping dubbel en dwars verdient.

De voorzieningen zijn top en de standplaatsen zijn ruim. Ook de

gastvrijheid naar de klanten toe is prima voor elkaar. De Kleine Wolf

heeft daarmee een echte voorbeeldfunctie.”

Theo Rietkerk, gedeputeerde Economie, Energie en Innovatie

Provincie Overijssel

46

Vakantie van half november

tot half februari, dat klinkt

heerlijk. Maar van april tot en

moet oktober net zoveel uren

draaien als een ander in een

heel jaar, is een ander verhaal.

Toch zou Marcel Brakert niet

anders willen. Samen met

zijn vrouw Bernadette, zijn

moeder en zijn zus runt hij

inmiddels alweer jarenlang de

supermarkt op De Kleine Wolf

en nog altijd met heel veel

plezier.

Of je nu verlegen zit om een

pak melk, een half gesneden

bruin, een pakje pleisters of een

kadootje voor de buurvrouw, in

de campingsupermarkt van de

familie Brakert is het allemaal

te koop. Aanvankelijk was het

Hillona die de winkel runde

samen met haar moeder en met

hulp van broer Marcel. Sinds

de komst van haar kinderen

namen Marcel en Bernadette

het roer over, op hun beurt

geholpen door Hillona en

moeder Hennie. “Het blijft dus

een familiebedrijf, alleen in een

andere samenstelling”, lacht

Marcel.

Het seizoen begint zo’n beetje

half februari. Dan worden

de bestellingen gedaan,

krijgt de winkel een flinke

schoonmaakbeurt en wordt

hij vervolgens ingericht voor

het komende seizoen. “Het

lijkt een heidens karwei, maar

dat valt best mee hoor”, zegt

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 47

Marcel op een koude ochtend

in februari, rondkijkend in de

nog lege winkel. “Als straks de

bestellingen komen, gaan we

met ons vieren aan de slag

en dan hebben we de klus zo

geklaard. Dat moet ook wel,

want op 1 april komen de eerste

gasten en dan moet alles spic

en span zijn, want vanaf dat

moment zijn wij zeven dagen per

week geopend.”

Tijdens het hoogseizoen maakt

het viertal lange dagen. Als de

winkel om 8 uur open gaat en

de warme broodjes letterlijk

over de toonbank vliegen, heeft

Marcel er al anderhalf uur op

zitten. De broodafdeling is de

meest bewerkelijke. Iedere

ochtend wordt het brood vers

aangeleverd door de warme

bakker. Dat geldt althans voor

het ‘gewone’ brood. Want de

Kaiserbroodjes, croissantjes en

andere lekkernijen worden door

de familie Brakert ter plekke

afgebakken. “We doen dat wel

met beleid”, zegt Marcel. “We

bakken niet alles om 5 uur ’s

ochtends, maar steeds op basis

van de vraag. We zorgen ervoor

dat de manden steeds gevuld

blijven met lekkere warme verse

broodjes.” De zaak bestaat niet

alleen maar uit levensmiddelen.

Alleen met kruidenierswaren

red je het niet. Het zijn juist de

extraatjes waarvoor mensen

graag naar de winkel komen,

zoals kranten, tijdschriften,

leuke hebbedingetjes, sieraden,

badkleding, opblaasboten. Dus

hebben we volop nonfood-

artikelen.”

De familie wordt bijgestaan

door zo’n twintig

vakantiekrachten, maar er is

altijd minimaal één Brakert

aanwezig om ervoor te zorgen

dat alles vlekkeloos verloopt.

Marcel kan bijna niet wachten

tot 1 april. “Het is ontzettend

leuk werk, totaal niet te

vergelijken met een ‘normale’

supermarkt. Iedere paar weken

heb je weer een totaal ander

publiek, terwijl je met de vaste

gasten juist een hele leuke

band opbouwt. Het is keihard

werken en per seizoen val ik

zeker een kilo of zes af van het

harde werken, maar dat is het

allemaal waard. Want ik kan me

geen andere baan bedenken die

zoveel voldoening geeft.”

48

Boter, kaas en koeien

Kennismaken met het echte

boerenleven. Zien hoe de

koeien worden gemolken,

horen wat ze te eten krijgen

en ervaren hoe echte boter

wordt gemaakt. Dat kan iedere

donderdagmiddag bij de

familie Kremer in Stegeren.

Om de agrarische sector

te promoten, besloten

Evert en Allina Kremer hun

melkveehouderij open te stellen

voor het publiek. Maar hoe

trek je de eerste bezoekers?

“Als je praktisch naast één van

de grootste en meest bekende

campings van ons land woont,

moet dat niet zo moeilijk zijn,

dachten we”, vertelt Evert

Kremer. “We stapten met onze

plannen naar de familie Kat en

zij waren direct enthousiast. Ze

stelden voor om een rondleiding

op ons bedrijf op te nemen in

het recreatieprogramma.

Zo is het eigenlijk

begonnen.”

Een bezoekje aan een echte

veehouderij blijkt enorm in trek.

Iedere donderdagmiddag fi etst

Allina naar de camping om daar

haar gasten van die middag

op te halen. “Samen met de

groep, gemiddeld zo’n veertig

volwassenen en kinderen per

keer, fi etst ze dan terug naar

de boerderij”, vertelt Evert.

“Daar krijgen de gasten een

uitgebreide rondleiding over

het bedrijf en vertellen we ze

alles over ons vee. We laten

ze zien hoe kalfjes opgroeien

tot een volwassen koe, wat

ze te eten krijgen en hoe ze

worden verzorgd.” De meest

gestelde vragen gaan over de

weidegang en het voedsel van

de koe. “Mensen vragen zich af

of koeien tegenwoordig nog wel

buiten lopen en waarom dat

wel zo is of waarom juist niet.

Ook hebben ze er geen idee van

wat koeien naast gras eigenlijk

nog meer aan voeding binnen

krijgen. Het is leuk om te merken

dat mensen echt geïnteresseerd

zijn in hoe hun zuivel eigenlijk

geproduceerd wordt.”

Na de rondleiding is het tijd om

zelf aan de slag te gaan. Er mag

verse melk worden geproefd

uit de grote melktank en er

gaan blokjes kaas van eigen

koeien rond. “Iedereen krijgt

een pakje slagroom, een pot

en een paar lepels kruiden. We

leren de mensen hoe ze zelf

kruidenboter kunnen maken

op de ouderwetse manier. Dat

krijgen ze dan later mee naar de

camping.”

Ook dit jaar staat een tochtje

naar de familie Kremer

weer op het

programma.

Opgeven voor

deze activiteit

kan bij de

receptie op

de camping.

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 49

Dick William Harinck is een

kampeerder pur sang. Niet

alleen in zijn vrije tijd, maar

ook binnen zijn werk staat zijn

hoofd altijd naar vakantie.

Want als hoofdredacteur voor

het kampeermagazine Ontdek

is hij steeds op zoek naar de

mooiste plekjes, foto’s en

verhalen.

Viermaal per jaar valt de Ontdek

op de mat bij kamperend

Nederland en het lukt Dick

William keer op keer het blad te

vullen met inspirerende tips en

topics voor de vakantieganger.

Want ondanks de goedkope

vluchten naar zonovergoten

oorden brengt nog altijd een

groot deel van de Nederlanders

de vakantie door op de camping.

“Het kamperen in ons eigen land

staat momenteel een beetje

onder druk vanwege de slechte

zomers van de voorgaande

jaren”, zegt Dick William.

“Toch wordt er over de hele

linie weer meer gekampeerd

dan een paar jaar geleden.

Mensen die normaal gesproken

avontuurlijke trektochten

maakten door Brazilië of

Amerika of die genoten van de

zonovergoten stranden op Bali,

kiezen waarschijnlijk mede door

de crisis, nu weer vaker voor de

camping.”

Gekampeerd wordt er nog altijd

met de caravan, maar volgens

Dick William Harinck begint

ook de tent langzaam weer

aan populariteit te winnen. “Je

“Het Vechtdal is echt een

campingparadijs, met campings

voor letterlijk iedere doelgroep.

Net als mensen heeft ook iedere

camping zo haar eigen karakter.

Kenmerkend voor De Kleine

Wolf zijn de goeie voorzieningen,

maar vooral het perfecte

gastheerschap. Zowel de

medewerkers als de eigenaars

kennen bijna alle gasten

bij naam en hebben

altijd even tijd voor een

praatje. Geralda Kat

vertelde me ooit dat als

de reserveringsperiode

begint, de mensen

bij wijze van

spreken voor de

slagboom liggen

om een plekje

te reserveren.

Dat kan ik

me helemaal

voorstellen;

De Kleine Wolf

is écht een

topcamping.”

hoort steeds vaker dat mensen

die toch nog een tent op zolder

hebben liggen, besluiten om die

maar weer eens te gebruiken

voor de vakantie. Dat kan

deels crisisgedreven zijn, maar

het kan ook te maken hebben

met de behoefte om even

helemaal terug gaan naar de

basis. Kamperen is hele relaxte

tegenhanger van het jachtige

leven van tegenwoordig.”

Nadat Dick William

als hoofdredacteur de

overstap maakte van de

Waterkampioen naar het ANWB

kampeermagazine KCK wilde

hij voor de start van zijn nieuwe

job eerst weer eens een keertje

kamperen om te kijken hoe het

ook alweer voelde. “We hadden

nog een caravan en we zijn

daarmee naar De Kleine Wolf

geweest. Het was een geweldige

ervaring. We stonden op één

van de achterste veldjes, een

landschappelijk terrein met

een stukje bos in het midden,

dus hadden we een heerlijk vrij

uitzicht”, vertelt hij. “Ook onze

zoon vond het geweldig. Hij was

toen net zeven en helemaal

weg van het klimbos, dus we

hebben niet anders gedaan dan

klimmen en ravotten tussen de

bomen.”

Ook het Vechtdal viel in de

smaak bij de familie Harinck.

Ze verkenden de omgeving per

fi ets en genoten van de bosrijke

paden en de gezellige terrasjes

in Ommen en Hardenberg.

50

50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 51

© Zonder schriftelijke toestemming van Camping de Kleine Wolf B.V. is gehele of gedeeltelijke

overname van teksten, foto’s, illustraties en onderwerpen uitdrukkelijk verboden. Aan de in deze

uitgave vermelde feiten en gegevens kunnen geen rechten worden ontleend.

‘Ondervind zelf waar de

Kleine Wolf groot in is’