JDD EXPERIMENT………..KUNST &

POËZIE

Nieuwsbrief 35 MEI 2016

Beste Kunst en Poëzievrienden, Na de zwarte dag ( 22 maart) nu ‘geweeklaag’ over die kille lente die ons te beurt valt! Hoewel . De natuur herleeft om ons heen. Zon en licht zorgen ervoor dat de sappen der aarde zich weer veelkeurig articuleren kunnen aan boom en plant. In NB 35 vinden jullie een gevarieerd programma van beelden en gedichten. Het avondbeeld (foto) toont in de achtergrond het kerkje van Elingen waarop ik een haiku schreef. In het jargon van Haikuadepten noemt men dit een HAIGA ( beeld met haiku). STAY ON THE MOVE…bewegen, bewegen dat is het moto van…een modern gezond leven wordt wel eens gezegd! UITGELATEN OF TERUGETROKKEN…nu eens zó, dan weer anders ! is… het spel dat wordt gespeeld. EMMA, het lot van doofblind meisje, is een gedicht van Bert Deben dat mijn aandacht trok en ontroert om zijn diepe menselijkheid. Ernaast is er het relaas van een non en een doofblind meisje Marie Heurtin te zien op YOU TUBE. Een wonder verhaal.

Hops! Ik maak nu een hele sprong naar …het sprookje mens !!! met o.a. de wijze woorden ernaast van A. Einstein en F. von Schiller . BRRR! BRRR! … Tuimel eens mee in het ongewisse en luister naar wat Nobelprijswinnaar Wallace Stevens zei omtrent de poëzie: ‘ALL POETRY IS EXPERIMENTAL POETRY’ Ik vond in een van mijn vertalingen een niet alledaags gedicht IK WEET NIET … van Fernando Pessoa terug. Ik zend jullie dit mee op als afsluiter.

KUNST IN HET SCHUURTJE Kleine herinnering: op vrijdag 27 mei is er de vernissage vanaf 18u. De expositie is open verder op 28 en 29 mei en 4 en 5 juni van 14 tot 18uur.

Hartelijk welkom. Bienvenu. Welcome. Willkommen.

ART CENTER MANSVELD Oudenaaksestraat, 4, 1671 Elingen (Pepingen- Pajottenland)-België tel 02 532 57 11 joz.dedecker@telenet.be

www.mansveldartcenter.wordpress.com

iedere avond is stonde van bezinning en hoop bovenop

Honger. Ik wou de wereld opeten, mij eigen maken, bezitten, maar mijn eigengereidheid stootte op tegenkanting. Verweesd kijk ik om me heen als tweevoeter en wordt met de dag meer en meer de schaduw van datgene wat ik ben geweest. En daar knelt het schoentje: ben geweest, geweest ben ! Een torenhoog vreemdgaan blijft me achterna zitten, ook honger en dorst blijven.

Jos De Decker januari 2016

jan 2016

uitgelaten of teruggetrokken hoe het leven zich zegt en voordoet telken weer een momentopname is vorm van ontspanning of concentratie uitgelaten of teruggetrokken het wisselend stramien van leven en overleven men heeft er geen vat op de zon schijnt en brandt zichzelf op het leven trekt parallellen uitgelaten of teruggetrokken wordt er een spel gespeeld van winnen en verliezen of soms van een trage bezinning bovenop de feiten… Jos De Decker tekst en tekening © 25 dec 2015

Heel ontroerend is onderstaand gedicht over een doofblind meisje. Het gedicht is van Bert Deben. Kijk ook op You Tube naar een uitreksel uit de film over Marie Heurtin en zuster Marguerite.

Emma

. Hoe groot de wereld i s beseft ze niet ze tast in wat wij als het duister zien ze hoort ons niet, ze speurt, ze ruikt ze voelt, ze raakt, ze wordt gewaar ze observeert met huid en hand en proeft en snuift en ondervindt wat wij verleerd zijn te ervaren details van regen, geuren, wind ze springt, voor haar is al wat is meer dan genoeg om te ontwaren ze kirt, ze lacht, het is een kind dat tast en voelt en in een steen veel meer dan wij kunnen begrijpen soms haar complete wereld vindt.

© bert deben Vogelwaarde, zaterdag 2 januari 2016, voor Anne.

Kijk voor meer info naar: www.Trailer Marie Heurtin – You Tube. Het verhaal van een non met een doofblind meisje. Een ziel gevangen in doofblindheid.

In de 19e eeuw leveren de ouders van 'Marie' het meisje af bi j de

nonnen. Ze zi jn radeloos omdat het doofblinde meisje onhandelbaar

zou zi jn.

Zuster Marguerite is vastbesloten de onaangepaste Marie te leren

communiceren. Er onstaat een tedere, intensieve band tussen de

twee, waardoor Marie’s belevingswereld steeds groter wordt, gevuld

met menseli jk contact, vreugde en taal.

De non weet haar vertrouwen te winnen en ontwikkelt voor het eerst

in de geschiedenis een soort handalfabet waardoor Marie met haar

aangeboren doofblindheid leert haar gevoelens en gedachten te uiten

en tot communicatie te komen. Een wonder.

In de sprookjes die mij in mijn kindertijd werden verteld schuilt een diepere betekenis dan in de waarheid die voor het leven wordt onderwezen.

Friedrich von Schiller

Het kunstboek ER IS LICHT HET SPROOKJE MENS waaraan ik thans werk bezorgde me de inspiratie voor het gedicht hiernaast.. Het boek zelf verschijnt begin Juli.

het sprookje mens we staan voor onze spiegel

tuiten trekkend grimassen makend herkennen in ons dierlijke trekjes

geeuwen…krabben…

we zien ons als een stukje ECCE HOMO stukje mens met zijn bevindingen

zijn passies zijn verhalen en je beeft… en je lacht

en het licht schijnt

het licht dat eureka’s losweekt een clandestiene handel ontstaat dan

van nagebootste handelingen

het leven gaat zijn gang en midden de gekten van de natuur

duikt het sprookje mens op speelt een hocus pocus met zichzelf

bekoringen allerhande zoeken hem op

prikkels allerhande hij kijkt naar buiten en naar binnen

en ziet zich zelfverwonderd staan

Jos De Decker ©

HAIKU´S

Matsuo Bashõ don’t imitate me it is as boring as the two halves Jos De Decker Marcel Smets of a melon antieke stoel geluid van een emmer aap mij niet na dagdroomt over vroeger- van heel het universum het is zo saai als twee helften malse kontjes. hoor ik dit alleen van een meloen.

All poetry is experimental poetry.

Wallace Stevens

er is geen vast beeld waaraan en waarmede men samenvallen kan elke dag opnieuw dient men zich heruit te vinden soms midden het gladst gestreken moment van de dag soms bij het onwillekeurig kijken naar een voorbijganger maar meestal daalt men af

in de catacomben van de hoop met steile verwachtingen naar haar die men in stilte koestert en die zonder het zelf te beseffen

het edelste deel van jezelf wordt door gewoon te zijn hoe ze is

Jos De Decker tekst en tekening © 27 juli 2013

Fernando Pessoa (1888 – 1935) NÃO SEI …

Não sei quantas almas tenho. Cada momento mudei. Continuamente me estranho. Nunca me vi nem achei. De tanto ser, só tenho alma. Quem tem alma não tem calma. Quem vê é só o que vê. Quem sente não é quem é. Atento ao que sou e vejo, Torno-me eles e não eu. Cada meu sonho ou desejo, É do que nasce, e não meu. Sou minha própria paisagem, Assisto à minha passagem, Diverso, móbil e só. Não sei sentir-me onde estou. Por isso, alheio, vou lendo Como páginas, meu ser. O que segue não prevendo, O que passou a esquecer. Noto à margem do que li O que julguei que senti. Releio e digo, «Fui eu?» Deus sabe, porque o escreveu.

Fernando Pessoa (1888 – 1935)

IK WEET NIET …

Ik weet niet hoeveel zielen ik heb. Van ogenblik op ogenblik veranderde ik. Ik zag me constant als een vreemdeling. Nooit zag ik me of vond ik me. Van al dat zijn, houd ik slechts ziel over. Wie een ziel heeft, kent geen kalmte. Wie ziet is slechts wat hij ziet. Wie voelt is niet wie hij is. Met aandacht voor wat ik ben en zie, Word ik hen en ben niet meer ik. Elk van mijn dromen en verlangen Behoren toe tot wat het is, nooit ik. Ik ben mijn eigen landschap, Ik ben getuige van mijn voorbijgaan, Verscheiden, mobiel en alleen. Hier waar ik ben, kan ik me niet voelen. Dit is waarom mijn bestaan lijkt op Pagina’s die ik lees als een buitenstaander. Niet wetend wat kan komen En vergetend wat voorbij is, Noteer ik in de marge van mijn lezen Wat ik dacht te hebben gevoeld. Herlezend, vraag ik me af :”Was ik dat?” God weet het, want hij schreef het.

Vertaling uit het Engels Jos De Decker