Samenklank KERKBLAD VAN DE PROTESTANTSE GEMEENTE TE HEINO

In de stad zie je veel mensen weinig.

In een dorp weinig mensen veel.

Dat laatste is beter voor je gezondheid. Lėvi Weemoedt

Jaargang 30 nr. 584, juni 2017

In dit nummer:

Interview Evert en Tineke van der Wall

Afscheid kostersechtpaar Henk en Ineke Linthorst

Wijkteams

Samenklank 584, juni 2017

Gedachtegangen Geen leven

Piet de Jong

2

Leesrooster Vr 16 jun Matteüs 9:1-8

Za 17 jun Matteüs 9:9-17

Zo 18 jun Psalm 41

Ma 19 jun Matteüs 9:18-26

Di 20 jun Matteüs 9:27-34

Wo 21 jun Matteüs 9:35–10:4

Do 22 jun Matteüs 10:5-15

Vr 23 jun Matteüs 10:16-23

Za 24 jun Johannes 3:22-36

Zo 25 jun Matteüs 10:24-33

Ma 26 jun Jesaja 28:1-13

Di 27 jun Jesaja 28:14-29

Wo 28 jun Jesaja 29:1-8

Do 29 jun Jesaja 29:9-16

Vr 30 jun Jesaja 29:17-24

Za 1 jul Jesaja 30:1-14

Zo 2 jul Jesaja 30:15-26

Ma 3 jul Jesaja 30:27-33

Di 4 jul Jesaja 31:1-9

Wo 5 jul Matteüs 10:34–11:1

Do 6 jul Matteüs 11:2-15

Vr 7 jul Matteüs 11:16-30

Za 8 jul Psalm 13

Zo 9 jul Jeremia 11:18–12:6

Ma 10 jul Jeremia 12:7-17

Di 11 jul Jeremia 13:1-14

Wo 12 jul Jeremia 13:15-27

Do 13 jul Jeremia 14:1-10

Vr 14 jul Jeremia 14:11-22

Za 15 jul Jeremia 15:1-9

Zo 16 jul Jeremia 15:10-21

Ma 17 jul Matteüs 12:1-8

Di 18 jul Matteüs 12:9-21

Wo 19 jul Matteüs 12:22-32

Do 20 jul Matteüs 12:33-42

Colofon

Samenklank, Kerkblad van de Protestantse Gemeente te Heino. Verschijnt 11 keer per jaar. Redactie Samenklank: Anja Horst, Roelien Kremers en Gina de Kruijf. Opmaak en correctie: Roelie Heeling, Johanna Kuiterman, Titia Leune en Evert van der Wall. Advies en ondersteuning: Ds. Hans van Solkema en Ds. Lieke van Houte. Kopij inleveren: De eerstvolgende Samenklank verschijnt 21 juli 2017. De kopij hiervoor dient uiterlijk vrijdag 7 juli om 18.00 uur ingele-verd te zijn bij Anja Horst, Grote Bisschop 20, 8141 WL Heino. samenklank@pknheino.nl

Onmogelijk! pagina 13

Korte berichten pagina 14/15

Vanuit de Gemeente pagina 16

In memoriam pagina 17

Vriendendienst pagina 18

Informatie en adressen pagina 19

Jeugdzaken pagina 20

Inhoudsopgave Overdenking pagina 3

Interview pagina 4

Vanuit de kerkenraad pagina 6

De Wijkteams pagina 8/9

Preekrooster pagina 10/11

Zomerpagina pagina 12

Er zijn mensen die geen leven hebben tengevolge van alle ellende die mensen elkaar aandoen, zoals armoede, honger, haat, discriminatie en alle vormen van slavernij. Er zijn mensenkinderen die hun leven lang nooit aan mens-waardig leven toekomen, laat staan aan genieten. Jezus onderwijst zijn leerlingen dat al deze slachtoffers rijkelijk beloond zullen worden in (of door) de hemel (Luc 6:20 e.v).

Eén leven Er zijn ook mensen die alles al hebben, verzadigd zijn, opge-hemeld worden en welvarend ten grave worden gedragen (Luc 6:24 e.v.). Die hebben aan één leven misschien wel meer dan genoeg (vertroosting).

De hemel Vroeger gelokaliseerd: daarboven. Sinds de kosmos nader verkend wordt is de hemel een eindeloze lege ruimte geworden. Overigens is in de Bijbel de hemel vaak een verhulde wijze van spreken over God zelf.

Eén leven Frits de Lange, professor theologie, zegt in Trouw van zaterdag na Jezus’ hemelvaart de hemel vaarwel. We hebben maar één leven. Bij per-soonlijke onsterfelijkheid kan hij zich niets meer voorstellen. Altijd maar doorleven lijkt hem een nachtmerrie of een en al kwellende verveling, net zo erg als voor altijd in de armen van je geliefde moeten liggen...

Eeuwig leven Misschien is eeuwig leven het diepe besef dat je er mag zijn en waardoor je openstaat voor anderen, van harte kunt delen in lief en leed, de verrukking en de verschrikking van het leven kunt ervaren in al zijn inten-siteit. Dit vanuit een messiaans verlangen: het waarachtige leven komt altijd, maar is er nooit volgens De Lange.

Geen gerechtigheid Je kon er op rekenen dat er op dit artikel kritische reacties zouden komen. Zoals: als je het hemelse Jeruzalem vaarwel zegt is er geen zicht op gerechtigheid en vertroosting voor de slachtoffers van de geschiedenis. Als niemand hun lijden loont, dan hebben zij voorgoed verloren en hebben hun beulen voorgoed gewonnen. De visie van De Lange kan alleen maar opkomen in het hart van de welvarende burger die geheel verzadigd in vrede oud wordt.

Rekenschap De dwaas zegt: niemand vraagt rekenschap (Ps 14). Toch wel: God is met de rechtvaardige (Ps 14). Voor Jezus houdt het koningschap van God ook in dat alle onrecht wordt rechtgezet. Wie het goede doet wordt vanuit de hemel beloond.

Geschenk Ons ene leven ontvangen we als een genadegave van onze schep-per. Aan het eind dragen we dit tot in zijn handen. Daarna zijn wij aan zijn hart. Hoe? Waar? Eeuwig mooie verrassing. Liedje van verlangen: Lied 769.

Naschrift: Deze column arriveert terwijl ik op m’n blote knieën onder de stralende zon wiedend tussen de groentebedden kruip en mijn kleinzoon kraaiend van de pret z’n eerste wankele stapjes zet. Eeuwig mooi heden der genade. Groter vertroosting is ondenkbaar.

3

Overdenking Ziel: het gat in onszelf

God is. Daarom kunnen we God later ook missen. André Zegveld ziet het ongeveer op dezelfde manier. Wanneer we geboren worden dan voelt de mens ergens dat we niet af zijn. Er ontbreekt nog iets, er mist nog iets. Het is dat gat in ons zelf. Dat gat, die ziel, het gevoel dat er aan ons leven nog iets ontbreekt, doet ons ook verlan-gen naar vervulling, naar God. De ziel zegt André Zeg-veld is het orgaan waarmee we geloven. De dominee als zielzorger Eigenlijk vind ik dit toch de mooiste omschrijving van wat ik doe. Het woord zielzorger geeft precies aan waar het in het pastoraat om gaat. De zielzorger is er niet voor lichamelijke of psychische klachten (al kunnen dat ook symptomen zijn van een verwaarlozing van de ziel), daarvoor kun je beter naar een dokter of een therapeut gaan. Nee in de zielzorg gaat het over de ziel, over mis-sen en verlangen, verlangen naar God. Een goede ziel-zorger helpt je om het gat in jezelf niet te vullen met van alles en nog wat (zoals gedachten, dogma’s, schijn-zekerheden of wat dan ook). Een goede zielzorger helpt je om het gat juist open te houden, zodat God zelf kan komen om je leven te vervullen.

Ds. Hans van Solkema

Als je van iemand houdt En je bent van hem of haar gescheiden

kan niets de leegte van zijn aanwezigheid opvullen. Je moet dat niet proberen,

je moet eenvoudig aanvaarden en volharden. Dat klinkt erg hard, maar het is een grote troost,

want zolang de leegte blijft, blijf je daardoor met elkaar verbonden.

Het is fout te zeggen: “God vult de leegte” Hij vult haar helemaal niet, integendeel:

Hij houdt de leegte leeg en helpt ons zo de vroegere gemeenschap

(verbondenheid) met elkaar te bewaren, zij het dan ook in pijn.

Hoe mooier en rijker de herinneringen des te moeilijker de scheiding,

maar dankbaarheid verandert de pijn van de herinnering in stille vreugde.

De mooie dingen van vroeger zijn geen doorn in het vlees,

maar een kostbaar geschenk dat je meedraagt. Je moet zorgen,

dat je niet in je herinneringen blijft graven en je erin verliest;

een kostbaar geschenk bekijk je niet aldoor, maar alleen op bijzondere ogenblikken.

Buiten die ogenblikken is het een verborgen schat, een veilig bezit.

Dan wordt het verleden een blijvende bron

van vreugde en kracht.

Dietrich Bonhoeffer

De ziel is een woord dat we in de kerk nogal gemakkelijk in de mond nemen. We spreken zelfs over de dominee als zielzorger. Iemand die dus zorgt voor de ziel. We spreken soms ook over het “aantal zielen” van de gemeente. Be-doeld wordt dan het aantal leden van de gemeente. In het verlengde van die betekenis ligt ook het wat meer nega-tieve woord “zieltjes winnen”. Kortom we spreken vaak over de ziel, maar wat bedoelen we ermee? Er zijn in het verre verleden (1907) experimenten geweest waarbij werd geprobeerd om wetenschappelijk vast te stellen of iemand een ziel heeft. Tijdens het experiment werd iemand gewogen vlak voor en na het sterven. En ja hoor, zo werd vastgesteld, na het sterven was iemand een paar gram lichter: dat moest dus het gewicht van de ziel zijn die het lichaam had verlaten. Als je googelt op inter-net kom je bij allerlei zweverige websites nog regelmatig het getal tegen dat toen werd gevonden: 21 gram. Dat zou het gewicht zijn van onze ziel. Op de experimenten zoals ze toen gehouden werden, is later veel kritiek gele-verd, ze zijn niet betrouwbaar en ook is het nooit gelukt om het te herhalen. Zelf geloof ik niet dat de ziel iets is dat je in het lichaam kunt aanwijzen. Zo wordt er in de Bijbel eigenlijk ook nooit over gesproken. Toch staat de ziel voor iets dat belangrijk is in het geloof. Een omschrij-ving van de ziel die mij altijd heeft aangesproken, is van de oud benedictijner monnik André Zegveld. In een boek met de titel “Worden wat God is” zegt hij over de ziel: de ziel is het gat in onszelf. Ik vind de omschrijving daarom zo mooi, omdat je een gat niet kunt aanwijzen als een ding en al helemaal niet kunt “wegen”. Toch is dat gat er. Het vermogen om te missen Het gat in onszelf heeft te maken met het merkwaardige vermogen dat wij als mensen in staat zijn om iets te mis-sen. "Missen is iets wat je voelt wanneer iets er niet is”. Zo legt de mier het uit aan de eekhoorn in een verhaal van Toon Tellegen. Missen is dus iets van een gevoel. Als mens kun je zeggen: ik weet niet wat het is, maar ik heb het gevoel dat er iets mist, dat er iets ontbreekt. Zo kun je op een verjaardag waar het doodstil is de muziek mis-sen. Je weet dat je iets mist, maar op het moment zelf weet je eigenlijk nog niet wat je mist. Pas later, valt soms het kwartje. Oh, ja, nu weet ik wat voelde: er is geen muziek. Met dat missen van de mens is nog iets bij-zonders aan de hand. Om iets te kunnen missen, moet je het ook al een keer hebben meegemaakt. Je moet dus enige notie hebben van wat je mist. Augustinus zegt daar-om zelfs: als wij God missen, dan kan dat alleen maar omdat we ergens enig weet hebben van God. Bij de ge-boorte krijgen we volgens hem al een notie mee van wie

Samenklank 584, juni 2017 4

Tekst: Elly en Albert-Jan van Klaveren Foto’s: uit eigen archief

Interview Geëmigreerd maar teruggekeerd

Ook in een

dorp als Heino

kom je soms

mensen tegen

waar je méér van wilt weten, waar je

eigenlijk wat nieuwsgierig naar bent.

Als je brutaal bent, stap je er op af en

het kan je dan overkomen dat die eer-

ste ontmoeting leidt tot een verdie-

ping; ook al vindt dat moment jaren la-

ter plaats. Zo ongeveer kan een eerste

schets worden gemaakt van ons contact

met Tineke en Evert van der Wall.

Wij hadden voor de herfstvakantie 2001 een reisje ge-

boekt naar Portugal en hoorden via via dat Tineke en

Evert kort daarvoor daarnaartoe waren geëmigreerd.

Wij waren nieuwsgierig naar die emigratie, kenden hen

alleen van gezicht maar hebben gevraagd of wij hen

mochten bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en wij ont-

moetten in die zonnige periode in 2001 deze Heinoërs in

de Algarve.

Wie zijn Evert en Tineke van der Wall-de Jong ?

Tineke is een geboren Friezin maar heeft daar per saldo

nooit gewoond. Haar reislustige vader was bakker en on-

der het motto “brood bakken ze overal” kwam Tineke via

Amsterdam, Texel, Bennekom en Pijnacker terecht in

Haarlem waar zij met haar verpleegkundige achtergrond

aan het werk ging. Daar leerde zij Evert kennen, die als

geboren Haarlemmer een technische opleiding volgde en

daarna ging werken bij de Hoogovens. Zij trouwden in

1970 en gingen, zoals het toen gebruikelijk was, in een

woning van de Hoogovens in Heemskerk wonen. In 1971

werd hun eersteling Casper geboren en in 1973 hun twee-

de zoon Joost.

Hun gezinssamenstelling noopte hen in 1974 om groter te

gaan wonen en de nieuwe woning werd gevonden in Heer-

hugowaard. Nog steeds op rij-afstand van IJmuiden, ook

omdat het bedrijf de medewerkers per bus ophaalde en

weer thuis bracht. In 1975 werd daar hun derde kind en

dochter Mariske geboren.

Natuurlijk was Tineke al vóór de geboorte van het eerste

kind gestopt met haar werk als verpleegkundige. Dat was

in die tijd de gewoonte; voor nu een verbazingwekkend

gegeven. Het gezin bezocht de kerkdienst bij dominee de

Groot (“zeg maar Gerrit”): een moderne predikant die

hen boeide in stijl en opvattingen en waar zij met veel

genoegen aan terugdenken. “Het was een hele overstap

toen wij in 1978 naar Heino verhuisden”, memoreren zij

nu.

Evert heeft dan een baan gevonden bij de Centrale in

Harculo en gaat interne trainingen verzorgen. Zij gaan

wonen aan de Vogelzang waar nu hun dochter Mariske

met haar gezin woont. En Tineke? Tineke is dan weer aan

het werk in het kraamcentrum in Dalfsen. Wat hebben ze

het naar hun zin in Heino! Zelfs zo goed dat zij hun huis

in 1989 verkopen (nee, nog niet aan hun dochter!) en

gaan wonen aan de Bendijksweg. De gewoonte van vader

De Jong om veel te verhuizen lijkt in de vrouwelijke lijn

genetisch bepaald, want in 1997 verhuizen zij naar het

Kiezebos waar zij een bijna nieuw huis kochten.

Met de caravan op reis

In de vakanties gaan Evert en Tineke op reis met hun ca-

ravan. Met veel plezier maken zij dan in 1994 voor het

eerst ook een reis naar Portugal, waar hun oudste zoon

als fysiotherapeut groepen mensen begeleidt die een

“Gezondheidsreis” hebben geboekt met sapkuren en veel

bewegen. Het bevalt hem daar zo goed dat hij voorne-

mens is een eigen bedrijfje te beginnen. Dat bij aankomst

Casper inmiddels al weer andere plannen heeft doet niets

af aan de pret. Zij vinden het, mede doordat zij via hun

zoon gemakkelijk in contact komen met de lokale bevol-

king, wel erg prettig in de Algarve…!! En daarmee lijkt

het een beetje

op het populai-

re programma

“Ik vertrek”:

Tineke en Evert

maken plannen

voor de Toe-

komst, voor

emigratie.

De Grote

Omslag vindt

plaats in 2001.

Evert gaat met

vroegpensioen

(letterlijk en figuurlijk), er is een huis in Portugal ge-

kocht, het huis in Heino wordt snel verkocht, de verhuis-

wagen rijdt voor en de familie vertrekt voorgoed (..) naar

de Algarve, Portugal.

Op bezoek in Portugal

En dat is waar ons begin van dit verhaal verdergaat! Sa-

men zijn wij bij hen op bezoek gegaan en wat woonden

zij daar schitterend!! Mooie, kleurrijke omgeving, prach-

tige woning, zwembad vóór de deur, speelse niveauver-

schillen in de woning zelf. Een droomhuis zogezegd. Is

5

dat ook niet een populair tv-programma?

Evert was in de tuin bezig, begroette ons

met zijn gulle lach en binnenshuis liet Ti-

neke ons het huis zelf zien. Wat ons op-

viel, wat wij direct ook voelden, was de

koelte van het huis zelf. Da’s hartstikke

prettig wanneer het (zeer) warm is. Maar

het bleek ’s avonds toch wel snel af te

koelen; ja, in de wintermaanden zelfs

koud te worden. Dat was een tegenvaller. Ook de bureau-

cratie hinderde hen danig (“wachten, altijd wachten en

stapels formulieren”).

Kort en goed: het permanente leven was van een andere

aard dan zij op hun vakanties beleefd hadden. “De Portu-

gezen zijn en blijven erg aardig”, maar met name Tineke

begon het kleine contact te missen. Ik herinner mij haar

uitspraak van toen. “Even op zaterdagmiddag voor een

laatste boodschapje het dorp in, even een praatje met

deze en gene: dat heb ik hier niet en dat mis ik”.

In eenvoudige bewoordingen: de kou in huis verhitte haar

heimwee en met Kerst 2001 volgt tijdens de familiebe-

spreking, samen met alle kinderen, het besluit: wij gaan

terug.

En dan gaat het weer eens een keer heel snel: binnen een

week wordt het huis verkocht, komt dezelfde verhuizer

die hen naar Portugal bracht opnieuw voorrijden en dan

starten Tineke en Evert weer eens opnieuw en nu in

Zwolle.

Lichamelijk treedt er dan een nare periode aan. Evert en

Tineke krijgen het flink voor de kiezen in toch weer een

vreemde omgeving. Natuurlijk is er dan wel de fysieke

warmte die zij ontbeerden in Portugal, maar verder bleef

het daar in Zwolle ook

bij. En dan volgt korte

tijd daarna de tot nu

toe laatste verhuizing

naar Heino waar zij de

warmte en betrokken-

heid ervaren die zij zo-

zeer misten. “Mensen

om ons heen zijn erg

belangrijk” wordt daar-

door hun antwoord wan-

neer hen gevraagd

wordt wat zij van het

avontuur wijzer zijn geworden. Maar óók de waardering

voor dit moederland waar alles zo goed geregeld is, waar

de gezondheidszorg op zo’n hoog niveau staat.

Terug in de kerk

De laatste vraag onzerzijds is dan in het kader van deze

Samenklank naar hun religieuze staat van leven. “Wat is

er ná dominee Gerrit met jullie gebeurd?” Het antwoord

is net zo gewoon als bij zoveel anderen. De kerk had in

de periode rond 2001 voor Tineke en Evert niet meer zo-

veel betekenis. In Portugal was er af en toe een Neder-

landse kerkdienst in een hotel en in de buurt van hun

huis stond een International Church, maar verder dan

een ontmoeting met de Engelse voorganger is het niet

gekomen. Eigenlijk waren zij afgedwaald.

Op verzoek van een koorlid van “Looft den Heer” sloot

Evert zich opnieuw aan bij het koor. Bij de begrafenis

van één van de koorleden werd hij geraakt door de stijl

en opvattingen van de predikant (HvS) en sindsdien zijn

zij zeer aanwezig op hun vaste plek in de Nicolaaskerk en

hebben zij beiden allerlei klussen opgepakt. Vanwege

hun beider zin in zingen vormen zij

samen met Mariske een fors markt-

aandeel in de cantorij.

Je zou kunnen zeggen dat zij na

vele omzwervingen zijn thuisgeko-

men. De weg naar Portugal is ze-

ker niet afgesloten; daar bevindt

zich te veel goeds om niet gezien

of te beleefd te worden. “Ik zou

de lange reis met de auto door het

prachtige Spanje naar Portugal

voor geen goud willen missen”,

zegt Tineke en Evert knikt haar

toe!

Onderweg zijn in het leven is voor

velen het doel van het leven.

Samenklank 584, juni 2017

Vanuit de kerkenraad

6

Vanuit de kerkenraad Op 16 mei heeft de kerkenraad overlegd over een aantal

zaken. Onze vergadercyclus is al een geruime tijd zes-

wekelijks. Het betekent vaak dat er een heel goed gevul-

de agenda is, die we volgens een strak gepland schema

afwerken onder de strenge, edoch rechtvaardige leiding

van de voorzitter, Paul Verschuur. Het streven is om het

overleg om 22.00 uur te laten eindigen. Gelet op het

voorgaande zal het niet helemaal verbazen dat we wel-

eens over de geplande eindtijd schieten, maar vaak kun-

nen we toch met een voldaan gevoel de avond afsluiten in

de wetenschap dat we het nodige hebben kunnen bespre-

ken en kunnen besluiten.

De vergaderingen worden geopend en afgesloten door een

van de kerkenraadsleden met een leestekst, een lied, een

overdenking en iemand zorgt voor een lekkere traktatie.

Tot zover de randvoorwaardelijke aspecten, nu naar het

inhoudelijke deel van 16 mei.

Er wordt overlegd over het

afscheid van Ellen Kolthof,

vastgesteld wie haar zal toe-

spreken en welke herinnering

c.q. aandenken aan haar zal

worden gegeven. Nog eens

wordt toegelicht dat we van-

wege arbeidsrechtelijke re-

denen hebben moeten be-

sluiten om haar arbeidscon-

tract niet te verlengen.

De pastoraatgroep heeft zich

gebogen over de wijze waar-

op het gemis van de oude-

renpastor zal worden opge-

vangen. Duidelijk is dat bei-

de voorgangers hier een actieve rol in hebben, waarbij

intensief met ouderlingen en wijkmedewerkers zal wor-

den samengewerkt.

Over de concrete aanpak en oplossingen zal zeker in

Samenklank worden gecommuniceerd.

Van het restauratiefonds ontvingen we een brief, waarin

gemeld wordt dat we een deel van de subsidie dienen

terug te storten. Het college van kerkrentmeesters heeft

in overleg met de voorgaande kerkrentmeesters, Snel en

Wagenaar, beargumenteerd dat de hoogte van de vorde-

ring onterecht is. Duidelijk is wel dat een gedeelte toch

terugbetaald dient te worden. Hiervoor is een reservering

vastgesteld.

We kijken met voldoening terug op de gemeentebijeen-

komsten op 30 april na de kerkdienst en op 9 mei

’s avonds in het kerkgebouw.

Beide keren waren ca. 40 personen aanwezig. Op 30 april

stonden de jaarcijfers van de colleges van kerkrentmees-

ters en diakenen geagendeerd, op 9 mei was het beleids-

plan onderwerp van gesprek.

Zeker de jaarcijfers van de kerkrentmeesters zijn belang-

wekkend, vooral gelet op de toekomst, want we moeten

echt vaststellen dat we te maken hebben met krimpende

ledenaantallen en met strenger toezicht van het regiona-

le centrum op de kerkelijke administratie en het kerkelij-

ke beheer.

De kerkrentmeesters hebben verteld dat momenteel de

panden De Nekker en ’t Kerkhuus aandacht en zorg verei-

sen. Met name ten aanzien van De Nekker leven er vragen

en bespiegelingen. De kerkrentmeesters hebben toege-

zegd om de gemeente tijdig openheid en inzicht te ver-

schaffen.

Op 9 mei was er een geanimeerde discussie en uitwisse-

ling rondom het voorgenomen beleid 2017-2021. Belang-

rijk gespreksonderwerp was hoe we de groep ouders en

kinderen meer kunnen betrekken en aanmoedigen om

deel te nemen aan het ge-

loofsleven. De predikanten

hebben zich hierin verdiept

en hebben een plan van aan-

pak opgesteld met de bedoe-

ling om, heel breed en alge-

meen gesteld, jongeren weer

terug te halen. Mede-

aanleiding was een brief van

een jong gezin dat aankon-

digde om zich te laten over-

schrijven naar een andere

gemeente in Zwolle, waar

het kerkelijke leven voor

jongeren meer bruist en

leeft.

De bedoeling van de predikanten zal ongetwijfeld worden

gepubliceerd in Samenklank en ook via andere media,

zoals Facebook, website www.pknheino.nl, weekblad e.d.

We hopen de doelgroep te raken en ook bij andere ge-

meenteleden interesse en betrokkenheid op te wekken.

Inmiddels is bekend dat het kerkgebouw in Laag Zuthem

vrijwel zeker verkocht is. Het betekent ook dat dierbare

afbeeldingen, documenten, materialen overgebracht zul-

len worden naar het kerkgebouw in Heino en naar

’t Kerkhuus. Hierna zal een werkgroepje, waarin in ieder

geval Guus van Wifferen zitting zal hebben, zich buigen

over waar het geplaatst, opgehangen of bewaard zal wor-

den. In elk geval zal zorgvuldig en gewetensvol met deze

stukken worden omgegaan.

Begin december bestaat de Nicolaaskerk 150 jaar. En

eind oktober is het 500 jaar geleden dat het Protestantis-

me begon. Beide gebeurtenissen zijn voor de kerkenraad

7

Vanuit de diaconie Een belangrijk wapenfeit van de diaconie is dat de

samenwerkingsovereenkomst met het onlangs opgerich-

te Diaconaal Noodfonds is ondertekend. De stichting

Diaconaal Noodfonds is op initiatief van de caritas

Rooms Katholieke Emmanuel Parochie Heino en de

Protestantse Gemeente Heino opgericht. De kerken uit

Laag Zuthem (Nederlands Gereformeerde Kerk, Gerefor-

meerde Kerk Vrijgemaakt) en uit Lierderholthuis (Rooms

Katholieke Parochie) hebben eveneens de samenwer-

kingsovereenkomst ondertekend.

Tot voor kort werd, door de gezamenlijke diaconieën en

de Caritas, vooral achter de schermen, noodhulp ver-

leend aan mensen die op de een of andere manier bij

andere instanties buiten de boot waren gevallen. Al een

aantal jaren was men met elkaar in gesprek om voor

deze noodhulp een aparte stichting op te richten en zo

de krachten te bundelen. Op 10 maart 2017 is deze

stichting, Stichting Diaconaal Noodfonds Gemeente

Raalte, notarieel vastgelegd en daarmee van start ge-

gaan. De stichting handelt tevens onder de naam “Fonds

voor Ons”. Doelstelling van de stichting is: het verlenen

van financiële en/of materiële hulp aan personen die in

de vestigingsplaatsen van de deelnemende kerken ver-

blijven of daar woonachtig zijn en die als gevolg van

omstandigheden in een acute financiële noodsituatie

verkeren en geen beroep kunnen doen op de zogenaam-

de voorliggende wettelijke voorzieningen.

De diaconie participeert in het fonds, zowel in bestuur-

lijke als in materiële zin. Janny Wiltjer is voorzitter van

het noodfonds, daarnaast hebben Edith Stegeman, Erik

Feijen en Ton Schrijver zitting in het bestuur. Elke ge-

loofsgemeenschap draagt bij in de middelen op basis

van het ledental.

We hopen dat het fonds op den duur voor de hele bur-

gerlijke gemeente Raalte werkzaam zal zijn, doordat

ook de geloofsgemeenschappen in de andere dorpen de

samenwerkingsovereenkomst willen ondertekenen.

Een ander, helaas lastig feit is dat Dicky Reitsma als

diaken zal aftreden. Al eerder is het toegelicht, tot nu

toe hebben we geen voordracht vanuit de gemeente

gekregen voor een vervanger. We blijven onze voelho-

rens uitsteken en hopen dat er toch suggesties komen.

Hierover willen we het volgende opmerken: al denkt u

mogelijk zelf niet de juiste persoon te zijn, ongetwij-

feld kent u iemand in uw naaste omgeving die uitermate

capabel zou zijn om in het ambt van diaken te treden.

Wilt u ons, een van de diakenen, dat dan laten weten in

een (telefoon-)gesprek of via een briefje.

Wim Koeslag

een mooie aanleiding om de maand november uit te roe-

pen tot een soort van feestmaand. Er is een werkgroepje

geformeerd dat een mooi programma heeft uitgedacht,

zoals bijzondere diensten en activiteiten door de week.

Over de precieze invulling zal later meer worden gepubli-

ceerd, eerst dienen kerkenraads- en gemeenteleden in de

gelegenheid te worden gesteld om aan te geven welke

activiteiten, diensten etc. zij zouden willen adopteren.

De Nicolaaskerk wordt met enige regelmaat verhuurd voor

diverse doeleinden. Zo nu en dan roept het vragen, be-

denkingen, tegenwerpingen op. Het is aan de kosters c.q.

de kerkrentmeesters om te beoordelen of aangevraagde

evenementen, concerten, lezingen e.d. passen bij het

gebouw. Hierbij hebben we wel uitgesproken dat het ge-

bouw een bredere functie heeft dan alleen beschikbaar-

heid voor kerkelijke vieringen.

De vieringen in de Stille Week hebben we geëvalueerd. De

combinatie van broodmaaltijd en viering van de Maaltijd

van de Heer is als mooi en betekenisvol ervaren, wel zijn

er enkele kanttekeningen te plaatsen, zoals het opruimen

van de gebruikte spullen, het in stilte verlaten van de

kerk, maar we willen het volgend jaar in deze vorm laten

terugkeren. Verder zal de inbreng van de cantorij en van

een ander koor nog eens overwogen worden.

Tenslotte is er gesproken over openstelling van het kerk-

gebouw in de zomerperiode. In het verleden is het ook

gebeurd, nu gaat het er vooral om, om vrijwilligers te vin-

den, die bereid zijn om aanwezig te zijn voor toelichting

en voor toezicht in het stiltecentrum. Daarnaast zou het

mooi zijn wanneer tijdens openingstijden een organist het

orgel bespeelt. Enkele personen zullen de mogelijkheden

onderzoeken. We zullen hun bevindingen afwachten,

voorlopig is het stiltecentrum geopend, het kerkgebouw

blijft gesloten.

Wim Koeslag

Solidariteitskas 2017 De Solidariteitskas is een solidariteitsfonds. Vanuit deze

kas worden gemeenten geholpen die tijdelijk een finan-

ciële overbrugging nodig hebben, omdat we solidair zijn

met onze broeders en zusters in die gemeenten.

Van de belijdende leden wordt een bijdrage gevraagd van

€ 10,00, de helft hiervan is bestemd voor onze plaatselij-

ke PKN gemeente, de andere helft is bestemd om ge-

meenten in financiële moeilijkheden te ondersteunen. De

ene keer help je, de andere keer word je geholpen. Wilt

u meer weten over de Solidariteitskas? Neem dan contact

op met het College van Kerkrentmeesters, of kijk op de

website www.pkn.nl/solidariteitskas.

Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage.

Samenklank 584, juni 2017 8

Vraag 1: Waarom doe ik dit kerkenwerk?

- Omdat ik betrokken wil zijn bij de wijk.

- Omdat ik gemeentesamenwerking belangrijk vind.

- Omdat ik contact met mensen belangrijk vind.

- Omdat ik een bijdrage wil leveren tot in stand houden van de kerk.

- Omdat ik het bezoekwerk leuk vind. Wij hebben een leuk wijkteam om samen mee te werken.

- Omdat ik mij thuis voel in deze gemeente en daar wat tegenover wil stellen. Contact met mensen vind ik

prettig.

- Omdat ik iets wil doen voor de kerk. Het is ook verrij-kend voor mezelf.

- Ik wil omzien naar de gemeente en waar mogelijk hulp komen bieden en/of als ‘praatpaal’ dienen.

- Omdat onze kerk naar mensen wil omzien. Het contact met de ander verrijkt ook mijzelf.

- Omdat ik nog wat doen wil voor de kerk met mijn er-varing van zoveel jaar. Ik hoop iets te kunnen beteke-

nen voor wijkgenoten die aanspraak of een andere

vorm van hulp nodig hebben.

- Omdat ik het belangrijk vind dat we belangstelling hebben voor elkaar, elkaar kunnen steunen in welke

vorm dan ook.

- Ik denk dat mensen een bezoekje graag willen en ze weten dat er naar hun omgezien wordt. Je wordt er

zelf ook rijker door, door omzien naar elkaar.

- Omdat ik denk dat het onze taak is naar anderen om te zien. Oren en ogen open te hebben voor wat zich in de

wijk of in een gezin voordoet, en dan vooral bij ziekte

of overlijden.

- Ik vind het belangrijk om er voor elkaar te zijn in goe-de en verdrietige dagen. Als wijkmedewerker ben je

de ogen en oren van de kerkelijke gemeenschap. Je

staat dichtbij de mensen in de buurt en kunt, als daar

behoefte aan is, iets voor ze betekenen door op be-

zoek te gaan, te luisteren en aandacht te geven.

De wijkteams Tekst: Gijs Peeters

Tegenwoordig vinden we op een van de

laatste pagina’s van Samenklank ge-

woonlijk een tabel onder de titel: Wie

is mijn pastor, ouderling of bezoek-

team?

Daarin worden de hoogstnoodzakelijke gegevens vermeld

van de vijf wijkteams die de protestantse gemeente van

Heino rijk is.

Het lag aanvankelijk in de bedoeling deze wijkteams in

Samenklank wat uitgebreider voor te stellen. Dat plan

bleek echter niet helemaal uitvoerbaar te zijn.

Sommige medewerkers kwamen er, wegens drukke werk-

zaamheden, gewoon niet toe hun gedachten hierover on-

der woorden te brengen. Anderen vonden het onnodig,

zelfs onwenselijk, in Samenklank te worden voorgesteld.

Een wijkmedewerkster schreef: ‘Ik doe mijn werk met

heel veel plezier, maar een stuk in Samenklank hoeft

voor mij niet.’

Intussen waren er in de loop van de tijd wel veel ant-

woorden op de schriftelijke enquête onder de leden van

de wijkteams binnengekomen.

Hun motiveringen, vragen en gevoelens geven een goed

inzicht in de taakvervulling van de medewerkers, hun

moeilijkheden en wensen. Omdat hun antwoorden voor

onze gemeente van belang zijn, willen we ze u graag la-

ten lezen.

Om niemand in verlegenheid te brengen, worden geen

namen of teams vermeld.

Steeds wordt een gestelde vraag gevolgd door alle ant-

woorden die daarop zijn gegeven, in de eigen woorden

van de teamleden. Sommige antwoorden zijn bijna aan

elkaar gelijk. Daaruit blijkt dat de teamleden over veel

zaken opvallend vaak dezelfde mening hebben.

We beseffen heel goed dat het voor de medewerkers niet

meeviel op deze vragen te antwoorden en zich in het hart

te laten zien. Uit respect voor hun bijdragen hebben we

ervoor gekozen alle antwoorden volledig op te nemen.

Tineke Boelens - Gea van der Kolk - Aukje Kuipers

Team Bloemenwijk

Annie Bosch-Janny Dijkslag-Annemarie Keesmaat-Henny Snel

vooraan Gijs Peeters - Team De Kampen

9

te moeten

doen.

- De omvang: er zijn heel veel

adressen. Veel

mensen zijn wel

lid van PKN

Heino, maar

zitten vaak niet

te wachten op

bezoek vanuit

de kerk. Lastig

om dit in te

schatten, met

zoveel nieuwe adressen. Misschien is er toch wel be-

hoefte aan contact.

Vraag 4: Wat zou ik graag anders willen in mijn wijk?

- Dat mensen aangeven of ze bezoek willen.

- Dat ze meer vragen om bezoekjes.

- Dat mensen aangeven dat ze bezoek willen.

- Dat mensen zelf eens aangeven dat ze bezoek willen.

- Dat mensen zelf doorgeven als er behoefte aan een bezoekje is.

- Ik zou graag zien dat er vanuit de wijk ook wordt ge-vraagd.

- Dat er (nog) niet met alle mensen in onze wijk een vorm van contact is in meer of mindere mate.

- Dat mensen wat meer betrokken zouden zijn bij kerke-lijk werk.

- Een inventarisatie van belangstelling voor de kerk, om verrassingsuitschrijvingen te voorkomen.

- Ik heb geen idee hoe het anders zou kunnen. Ik pro-beer te doen wat me goeddunkt en we kunnen natuur-

lijk altijd ons licht bij andere wijkteams opsteken!

- Dat wij het horen als u een bezoekje op prijs stelt. Belt of mailt u gerust. Eén van de teamleden aan het

jasje trekken kan ook.

Vraag 5 tenslotte was een uitnodiging: Verder wil ik nog

het volgende vertellen:

- Goede samenwerking als wijkteam.

- Als team hebben we het goed, goede samenwerking.

- Ik doe dit werk met veel plezier. Maar een ouderling is voor bestuur en organisatie. Daarom kies ik juist voor

medewerker.

- Het contact met mijn medewijkbezoeksters is prettig. Je kunt elkaar helpen met ideeën. We hebben het

goed met elkaar.

Hopelijk hebben de lezers dankzij deze ontboezemingen

een indruk gekregen van wat de wijkmedewerkers be-

weegt en bezighoudt. Het is voor de hele gemeente be-

langrijk hiervan kennis te nemen.

Allen die hieraan hebben bijgedragen door het inzenden

van hun antwoorden: zeer hartelijk bedankt.

Ineke Mulder-Uupke van Pijkeren-

Ina van Wifferen-Lenie Links

Team Bomenwijk

Vraag 2: Wat vind ik prettig in mijn wijk?

- Dat is voor mij nog zoeken.

- Contact met de mensen.

- Dat we een leuk wijkteam hebben.

- Goed contact met mijn medewerkers.

- De samenwerking onderling in het wijkteam is goed.

- Dat we een fijn team hebben dat mij o.a. helpt de mensen in onze wijk te leren kennen.

- Dat ik collega-wijkmedewerkers met ervaring heb in een wijk met veel onbekenden.

- De samenwerking met mijn wijkteamgenoten. Deze wijk is voor mij betrekkelijk nieuw.

- Dat je met meer mensen bent; met z’n vieren hoor en zie je meer dan

alleen! En je kunt

dingen samen

overleggen en bv.

taken verdelen als

dat nodig is.

- Dat we weten wie in onze wijk wo-

nen.

- Om mensen te ontmoeten en iets

over de kerk te

vertellen.

- Dat je mensen beter leert kennen

als het contact

gemaakt is.

- Mensen leren kennen in gesprek-

ken die diepgang hebben.

Vraag 3: Wat vind ik minder prettig in mijn wijk?

- Dat de wijk zo groot is.

- De meeste mensen ken ik niet.

- De grootte van de wijk.

- Dat ik nog lang niet alle mensen ken.

- Dat het contact niet goed op gang komt.

- Dat ik de meeste mensen niet ken en ook geen actie van hun kant krijg om eventueel te steunen of te be-

zoeken.

- Je weet niet of ze het altijd fijn vinden een bezoekje te krijgen, maar dat merken we snel genoeg als je er-

heen gaat.

- Dat er zoveel bezoekadressen zijn. Daardoor geeft het veel druk, zo van: je doet het nooit goed. Ik ben hier

niet geboren en getogen en weet daardoor weinig van

familieverbanden binnen de kerk.

- Door de grootte van de wijk, dat ik niet weet waar ik op bezoek moet gaan. De mensen geven niet aan dat

ze bezoek willen.

- Ik vind het moeilijk zomaar naar mensen toe te gaan zonder dat erom gevraagd wordt. Dat heeft niks met

de wijk te maken, maar persoonlijk denk ik vaak méér

Jeanine Mensink-Yvonne Wagenaar-

Akkie Tichelaar, zittend Heleen Kroon

Team Granenwijk

Samenklank 584, juni 2017

Rooster Kerkdiensten

www.kerkdienstgemist.nl

10

zondag

25 juni

zondag

9 juli

zondag

23 juli

zondag

2 juli

Nicolaaskerk School en kerkdienst

9.30 uur Ds. E.B. van Houte Vervoer: K. de Jonge, 393761

zaterdag

17 juni

Nicolaaskerk

9.30 uur Ds. H. van Solkema Vervoer: G. Hamming, 391145 of 06-50211552

Lezing: Jes 40:12-25, Math 13:24-30 36-43

Nicolaaskerk Maaltijd van de Heer

10.00 uur Ds. H. van Solkema Vervoer: E. van Lenthe, 390417 of 06-37557410

Lezing: Jer 20:7-13, Math 10:16-33

Nicolaaskerk Overstapdienst

9.30 uur Ds. H. van Solkema Vervoer: D. Pothof, 391583

Lezing: Jes 12:1-16, Math 9:35-10-:5

19.00 uur Zingen op zondag

Het Wooldhuis Afscheid Ellen Kolthof

Nicolaaskerk Afscheid Ellen Kolthof zondag

18 juni

zondag

16 juli

15.00 uur Mevr. E.I. Kolthof

9.30 uur Ds. H. van Solkema Vervoer: B. Dijkslag, 392881

Lezing: Jes 55:6-13, Math 13:1-9 8-23

9.30 uur Ds. H. van Solkema Vervoer: H. Hoogeboom, 392453 of 06-51854945

Lezing: Zach 9:9-12, Math 11:25-30

Katholieke Kerk Lierderholthuis Oecumenische dienst

Afscheid Ellen Kolthof In juni is het arbeidscontract afgelopen van Ellen Kolthof. Vier jaar lang is zij met hart en ziel betrokken

geweest bij de ouderen in onze gemeente. Graag willen we iedereen uitgebreid de gelegenheid geven om

afscheid van haar te nemen en haar te bedanken. Op zaterdag 17 juni 15.00 uur is die gelegenheid in en na

een dienst in Het Wooldhuis, waarin zij zelf voorgaat. Op zondag 18 juni neemt ze afscheid in de dienst van

9.30 uur.

11

Er kan elke zondag bij de koster om kinderoppas gevraagd worden

Elke zondag is er na de dienst gelegenheid om samen koffie of thee te

drinken in 't Kerkhuus

Bestemming collectes

Zondag 18 juni Help asielzoekers die terug moeten.

Vandaag wordt er gecollecteerd voor

het binnenlands diaconaat.

Asielzoekers die uitgeprocedeerd

zijn, dreigen op straat te komen

staan. Ze hebben geen recht meer op

voorzieningen in Nederland, maar

zien vaak ook geen toekomst in hun

land van herkomst. Voor hen is er het

Transithuis van stichting INLIA, part-

ner van Kerk in Actie. Hier kunnen

uitgeprocedeerde asielzoekers te-

recht om zich voor te bereiden op

hun terugkeer. Ze krijgen hulp om

alvast een sociaal netwerk op te bou-

wen in hun land van herkomst. Ook

treffen ze voorbereidingen voor huis-

vesting.

Zondag 25 juni Vandaag collecteren we voor het al-

gemene diaconaat en dit is o.a. be-

stemd voor het Rode Kruis, ’t Zwer-

vel, Bartiméus, MAF of het Liliane

Fonds.

Zondag 2 juli Op deze zondag is de collecte be-

stemd voor de jeugd.

Enigszins verlegen staan ze vooraan

in de kerk. De leiding van de kinder

(neven)dienst spreekt hen vriendelijk

toe. Dat ze nu een belangrijke stap

nemen. Dat ze afscheid nemen. Voor

je het weet markeert dit feestelijke

moment opeens het grote gat tussen

‘erg betrokken zijn’ tot ‘het zou leuk

zijn als we je nog eens zien’. In veel

kerken komen kinderen nog regelma-

tig, maar tieners en jongeren veel

minder. JOP, Jeugdorganisatie van

de Protestantse Kerk, gaat ervoor om

100% van de kinderen betrokken te

houden! JOP helpt plaatselijke ker-

ken om geen afscheidsfeestjes meer

te organiseren, hoogstens feestjes

die een nieuw begin markeren. Help

dit werk mogelijk maken!

Zondag 9, 16 en 23 juli Deze zondagen collecteren we voor

het algemene diaconaat en dit is

o.a. bestemd voor het Rode Kruis,

’t Zwervel, Bartiméus, MAF of het

Liliane Fonds.

Kaars Op een dag kwam een lucifer bij een kaars. “Ik heb een opdracht: ik kom jou aansteken.” “O nee”, riep de kaars, “dat niet! Als ik ga branden zijn mijn dagen geteld. Niemand zal dan meer mijn schoonheid kunnen bewon-deren.” De lucifer aarzelde even, maar vroeg toen: “Wil je dan een leven lang koud en hard blijven zonder daarbij geleefd te hebben?” “Maar branden doet zeer en het zal mij mijn kracht kosten”, ant-woordde de kaars onzeker. “Dat is waar”, zei de lucifer “maar dat is juist het geheim van onze roeping. We zijn gemaakt om licht te geven. Zelf kan ik niet zoveel en als ik jou niet aansteek heeft mijn bestaan geen zin gehad. Ik ben er om vuur te geven… meer niet. Jij bent een kaars. Jij zult anderen licht en warmte geven. Alles wat jij aan lijden en kracht geeft, ver-andert in licht. Jij gaat niet verlo-ren, ook al raak je een keer op. Anderen zullen je vuur doorgeven, je licht de wereld indragen. Je gaat alleen dood als je jezelf op-geeft.” De kaars rechtte zijn pit en voelde zich gesterkt door deze woorden van de lucifer. “Jij kunt ook meer dan vuur ge-ven”, fluisterde de kaars. En toen vol verwachting: “Steek me alsje-blieft aan!”

ds. Joke van der Velden Uit: Veertigdagenkalender

School- en kerkdienst 2 juli 2017

Op zondag 2 juli is er een bijzondere dienst in de Nicolaaskerk: kinderen en

leerkrachten van basisscholen in Heino en Laag Zuthem

bereiden de viering voor.

Op allerlei manieren brengen we het bijbelverhaal over het

verloren schaap in beeld: in verhalen, filmpjes, gedichtjes,

liedjes en alles voor groot en klein.

Nicolaaskerk, zondag 2 juli, 9.30 uur!

Samenklank 584, juni 2017 12

Woordzoeker In het diagram staan allemaal woorden die met de vakan-

tie te maken hebben. Als je alle woorden hebt wegge-

streept vormen de overgebleven letters een zin.

Z O N N E B R I L W A V

O T Z O N E R E P M A K

N E G A W W U O V K T Z

N N E U Q E B R A B I J

E T N V A K A N T I E W

B V L I E G T U I G E L

A E A V R I J E T I J D

D N A B E G A G A B K K

E E T H Z N A V A R A C

N B U I T E N L A N D R

W I E G S R E P P I L S

S J I R E T A W B O O T

Zomer

Langs de vloedlijn

Wat dwalend

langs de vloedlijn

aan het strand, raap ik

een kleine schelp

uit het natte zand

en in mijn handpalm

ligt ragfijn een spel van kleur en lijn.

Dat schelpje,

aangespoeld aan ’t strand

laat mij, verstild.

wat denken aan mijn leven

waar God

Zijn kleur en lijn

aan heeft gegeven,

totdat het

weerkeert in Zijn hand.

P. Mast Uit: In alle toonaarden

Oplossing woordzoeker: WAT ZIJN WE LEKKER WEG

Recept super fruit

waterijsjes: http://www.smulweb.nl/

recepten/1414419/

Superfruit-waterijsjes

VAKANTIEHUIS

VLIEGTUIG

VOUWWAGEN

VRIJETIJD

WATERIJS

ZEE

ZON

ZONNEBADEN

ZONNEBRIL

BAGAGEBAND

BARBEQUEN

BOOT

BUITENLAND

CARAVAN

KAMPEREN

SLIPPERS

TAAL

TENT

VAKANTIE

13

Onmogelijk!

In april was ik in de bevoorrechte positie om ruim drie

weken in de Nepalese bergen rond te trekken. Samen met

Anniek, onze jongste dochter (van 24 jaar ) die zich

drie weken vrij kon maken van haar vrijwilligerswerk voor

Mountain Child Care in Kathmandu, heb ik een trekking

gelopen in het gebied onder de Mount Everest. Het is on-

mogelijk om op één pagina te beschrijven wat een derge-

lijke reis met je doet. Misschien wel het meest bijzonder

is de ervaring om ruim drie weken met een van je meest

dierbare medemensen, 24 uur per dag een omgeving die

ons beiden erg inspireert, intensief te ervaren. Het is bij-

na niet te bevatten tot welke gesprekken en inzichten je

kan komen als je zo ondergedompeld wordt in een intens

beleven. Ik heb niet zoveel verstand van diepreligieuze

ervaringen en ben over het algemeen nogal nuchter inge-

steld, maar als ik de vorige zinnen nog een keer lees, zie

ik inspiratie, inzichten, intensiteit en ondergedompeld

worden. Dat doet me denken aan wat we met ons kerk-

zijn onder andere nastreven. Geen toeval lijkt me.

Woorden vinden bij intense ervaringen en zinnige inzich-

ten, is vrijwel onmogelijk. Ik ben blij dat ik geen predi-

kant ben. Maar ik wil onze Samenklank ook niet gebruiken

voor zomaar een vakantie verhaal. Twee dingen wil ik

graag met u delen, ter inspiratie. Wellicht kan ik op een

ander moment en op een andere manier – misschien sa-

men met andere Nepal-gangers uit de gemeente? - meer

beelden laten zien en verhalen vertellen……

In Nepal is veel XXL ten opzichte van Europa. Zeker niet

de welvaart, maar wel de natuur. En ìn die natuur de

maat van uitingen van religie. De stupa’s zijn groter en

veel talrijker dan de kapelletjes die we in de Alpen tegen

komen en overal hangen gebedsvlaggen. Wandelend in de

overweldigende natuur kom je talloze gebedsstenen te-

gen die je uit respect altijd links passeert. In eerbied

mag je deze stenen in het langslopen aanraken. Als er in

een religieus bouwwerk gebedsmolens zijn aangebracht,

mag je deze zo in beweging brengen dat ze rechtsom

draaien. Soms klinkt er bij iedere omwenteling van de

gebedsmolen een belletje. Al dit delen van religie past in

de grote verdraagzaamheid die we in Nepal hebben mo-

gen ervaren. Ik geloof zeer in de natuurlijke goedheid van

de mens en ben dat in het overwegend boeddhistische en

hindoeïstische Nepal overal tegengekomen: in alle op-

rechtheid mag je zijn wie je bent. We kunnen in Neder-

land een voorbeeld nemen aan de religieuze tolerantie, al

wil ik niet mijn ogen sluiten voor de overblijfselen van

het afgeschafte kastenstelsel. Hierover schreef ik mijn

dagboekje het volgende:

Tenzing Sherpa

runt hier (Gokyo,

waar we in een

teahouse/berghut

sliepen) het kof-

fietentje annex

‘backery’ van zijn

oude, analfabete

ouders. Na de 12

klassen basis- en

voorgezet onder-

wijs is hij in Duitsland en Frankrijk gaan werken om een

vervolgopleiding te kunnen bekostigen. Hard werken,

sparen en toen terug naar Nepal. Hij heeft bijna drie jaar

‘business’ gestudeerd. De bachelor heeft hij niet af kun-

nen maken omdat het geld op was. Nu werkt hij dus hier,

want er moet gegeten worden. En ach, zegt hij, met di-

ploma kom ik ook niet aan een passende baan, want ik

kom niet uit de goede familie. Kwaliteiten tellen niet zo

en ik heb ook geen geld om bij een sollicitatie in aanmer-

king te komen voor een goede baan (dat gaat zomaar om

2500 dollar ‘smeergeld’). En Nepal weer verlaten en dan

voorgoed zoals veel youngsters doen tegenwoordig? Daar

kiest hij voorlopig niet voor. Tenzing is 26 jaar. Zijn

droom? Naar Europa gaan, zichzelf ontwikkelen en dan

terug naar Nepal om een bijdrage te leveren aan veran-

deringen in het land, zodat de jeugd een toekomst heeft.

We hebben veel van dit soort indrukwekkende verhalen

gehoord.

Er is veel te ervaren in Nepal. Het heeft mij met beide

benen op de grond gezet en doet me weer eens beseffen

wat een bevoorrechte mensen we zijn met alle mogelijk-

heden die we hier hebben. En toch. En toch. Heel veel

Nepalezen die ik ontmoet heb, verstaan de kunst om met

heel weinig een indrukwekkend evenwichtig bestaan te

leiden, in harmonie met zichzelf, elkaar en de natuur.

Daar kan ik nog veel van leren, als ik het zou kunnen op-

brengen om met minder genoegen te nemen.

Paul Verschuur

Samenklank 584, juni 2017 14

Korte berichten

Midzomernachtwandeling World Servants Heino

Voor het derde jaar op rij wordt een Midzomernachtwan-

deling georganiseerd door de jongeren van World Ser-

vants Heino. Onder het motto ‘wandelen van licht naar

licht’ kunnen belangstellenden een bijzondere wandeling

ervaren. Het is een leuke, sportieve uitdaging om de

nacht van 17 op 18 juni door te halen met wandelen. Ook

dit jaar worden er twee tot vier wandelingen van ca. 3

tot 5 kilometer en vier wandelingen van ca. 7 tot 10 kilo-

meter georganiseerd. Iedere wandeling start bij het Paro-

chiecentrum Heino, waar wandelaars in de pauzes op

krachten kunnen komen met bijvoorbeeld een kop soep,

koffie of een hapje.

Wandelen van licht naar licht in en rondom Heino is een

aparte ervaring. De eerste wandeling begint ’s avonds

laat op 17 juni en de laatste wandeling eindigt bij zons-

opkomst op 18 juni. Er wordt gewandeld in groepen en

het meenemen van enkele fakkels maakt de ervaring ex-

tra sfeervol. Deelnemers worden geadviseerd een veilig-

heidshesje te dragen en eventueel een zaklamp mee te

nemen.

De Midzomernacht-

wandeling wordt

georganiseerd door

vier Heinose jonge-

ren die deze zomer

met ontwikkelings-

organisatie World

Servants op pad

zullen gaan. In Ma-

lawi zullen zij drie

weken bouwen aan lerarenwoningen en latrines. Met ac-

ties, waaronder de midzomernachtwandeling, hopen wij

geld in te zamelen om onze reizen te bekostigen. De

deelnemersbijdrage voor wandelaars bedraagt € 3,00 per

wandeling of € 10,00 voor alle vier de wandelingen.

Datum : 17/18 juni 2017

Start inschrijven: 22.00 uur

Start eerste wandeling: 22.30 uur

Locatie : Parochiecentrum, Canadastraat 26 Heino

ingang aan de Paalweg achter de RK kerk

Kosten : € 3,00 per wandeling of

€ 10,00 voor alle vier wandelingen

Voor meer informatie over de Midzomernachtwandeling

kunt u contact opnemen met Marcel van Beek,

tel. 06 211 137 67.

Voor meer informatie over onze projecten in Malawi, kijk

op www.worldservants.nl/malawi of stel uw vragen tij-

dens de Midzomernachtwandeling!

Bij het afscheid van

Henk en Ineke Linthorst!

Help, help, o mensen hoor

Henk gaat ons nu verlaten

Wij hebben nauw'lijks door

wat wij in hem bezaten:

een koster altijd trouw

voor God en mensen daar

met Ineke, zijn vrouw

ons eigen kosterspaar.

Zie, zie, wat Henk toch doet

Het zijn zovele taken:

klok luiden als een groet

en deuren open maken

vlug nog de kaarsen aan

en voor de dominee

vers water uit de kraan

en schoon moet nog de plee!

Dag, dag, mevrouw, meneer,

kom binnen bij ons kerken

Henk nodigt als gastheer

die oud zijn of nog werken

Ja, zondags was hij daar

en ook bij rouw en trouw

Hij stond als koster klaar

met zorg voor Gods gebouw.

Dank, dank dat zeggen wij

voor al wat jullie deden

Neem nu op zondag vrij

maar blijf wel binnentreden!

Nu nemen wij afscheid:

weg pinken wij een traan,

Gods zegen zij altijd

met jullie die nu gaan.

Tekst: ds. Hans van Solkema

Melodie: Dankt, dankt nu allen God

15

Start Fonds voor Ons

Fonds voor Ons heeft zich vrijdag 19 mei 2017 gepresen-

teerd in het centrum van Heino door het onthullen van

een spandoek. Vervolgens deelden de bestuursleden fol-

ders en broodjes uit aan het winkelende publiek. De

broodjes illustreren dat de hulp gaat om eten en andere

eerste levensbehoeften.

Inwoners, bedrijven en kerken uit Heino, Laag Zuthem en

Lierderholthuis bundelen hun krachten en helpen mensen

in nood. Fonds voor Ons is daarmee daadwerkelijk een

noodfonds van ons voor ons.

Door een onverwachte gebeurtenis, denk aan ziekte, on-

geluk, scheiding of het overlijden van een dierbare, kan

het zo maar gebeuren dat je in een acute (financiële)

noodsituatie terechtkomt. Stel je voor dat je dan geen

geld meer hebt en de koelkast is leeg, je wasmachine

begeeft het of de fiets van je kind moet gerepareerd wor-

den. Wanneer het gaat om een eerste levensbehoefte kan

Fonds voor Ons snel helpen. Het fonds helpt het liefst in

de vorm van een waardebon of betaling van de rekening

van de reparateur of kringloopwinkel. In een uitzonderlijk

geval geeft het noodfonds geld.

Hoe gaat dat in zijn werk? Na de vraag om hulp volgt een

gesprek. Daarin kijkt het noodfonds met de hulpvrager

naar de situatie. Is er werkelijk sprake van financiële

nood of is andere hulp gewenst? Het kan zijn dat Fonds

voor Ons doorverwijst naar een andere instantie of rege-

ling. Als de hulpvrager dat wil kunnen de vrijwilligers

hierin begeleiden.

Duidelijk is dat het noodfonds voor zowel hulpvragers,

hulpaanbieders en overheid een laagdrempelig aan-

spreekpunt wil zijn. Fonds voor Ons is een vangnet en

slaat een brug tussen bestaande voorzieningen. Het fonds

heeft contact met zowel de gemeente Raalte als diverse

maatschappelijke organisaties in deze regio. Op deze ma-

nier kunnen de inwoners van Heino, Laag Zuthem en Lier-

derholthuis snel en goed geholpen worden. De vrijwilli-

gers van het fonds zijn geselecteerd op basis van hun er-

varing en deskundigheid. Zo kunnen ze aan de contacten

met zowel hulpvragers als hulpaanbieders een goede in-

vulling geven.

Fonds voor Ons krijgt nu al spontaan steun van Heinose

bedrijven. Met de volgende bedrijven zijn inmiddels con-

crete afspraken gemaakt over hun bijdrage:

Slagerij Mekers, Bakkerij Van der Most, Seine Wonen, Re-

cyclingbedrijf Heino, Kapper Mooi@home, AH Van de

Worp en BONI.

Het noodfonds hoopt en verwacht dat andere bedrijven

en particulieren hun voorbeeld zullen volgen. Helpen kan

heel gemakkelijk op de volgende twee manieren:

door te reageren op oproepen van dorpsgenoten op de

website, daarnaast is een financiële bijdrage van harte

welkom. Dit kan op banknummer NL68 RBRB 0955 2165 91

t.n.v. Fonds voor Ons. De ANBI-status is aangevraagd.

Fonds voor Ons is te bereiken door te bellen, whatsappen

of sms’en naar nummer 06 – 57 899 503 of te mailen naar

info@fondsvoorons.nl.

Elke woensdag is er een spreekuur van 13.00 – 14.00 uur

in de gezamenlijke ruimte van Kloostermanshof 1-23 te

Heino. Om wachttijden te voorkomen wordt afspreken op

prijs gesteld.

Meer informatie over de stichting, hun historie, de werk-

wijze en de partners vindt u op de website

www.fondsvoorons.nl, of de facebookpagina van Fonds

voor Ons.

Ogen

Je ogen zijn twee hele gekke dingen soms zien ze zaken die er niet echt zijn het fladderende monster in het donker

is ´s ochtends vroeg gewoon weer het gordijn.

Je ogen zijn twee hele gekke dingen de ganse lange dag kijken ze rond

maar of dat snoep zo smaakt als het eruit ziet dat zie je meestal beter met je mond.

Je ogen zijn twee hele gekke dingen

je kijkt ermee, toch lijken ze soms blind dan zie je met je huid wel tien keer beter

het zachte zuchtje van de zomerwind.

Je ogen zijn twee hele gekke dingen ze zetten je vaak op het foute spoor

want of die knappe zanger ook kan zingen dat zie je toch het beste met je oor.

Je ogen zijn twee hele gekke dingen

je raakt er soms behoorlijk door verward dan kun je ze maar beter even dicht doen

en kijken met de ogen van je hart.

Christien Crouwel Bij Lucas 24: 31a “En hun ogen werden geopend en zij herkenden Hem”

Samenklank 584, juni 2017 16

Vanuit de gemeente

Bedankt Afscheid nemen doet soms pijn maar als je met zo’n mooi

lied door de Gemeente wordt toegezongen word je stil.

Bedankt voor de mooie woorden, bloemen en attenties.

Wij wensen Wim, Bert en Fré een goede tijd toe om sa-

men dit mooie werk te doen.

Hartelijke groeten,

Henk en Ineke Linthorst

Nieuw ingekomenen Mijn naam is Rieneke Tempelman. Ik kom uit Ommen. Sinds begin maart woon ik in Heino aan de Pinksterbloem. Ik ben 19 jaar en werk in Ommen als onderwijsassistent in het speciaal onderwijs. In mijn vrije uren rijd ik veel paard, dit doe ik al bijna 12 jaar. In Ommen doe ik mee met een project van World Servants. Als u vragen heeft, tik me dan aan. Graag tot ziens!

Groetjes, Rieneke Tempelman

* * * * *

Ook is Peter van Leeuwenstijn eind april 2017 vanuit

Zwolle aan de Twentseweg in Lemelerveld komen wo-

nen .

Huwelijk Op woensdag 24 mei hebben Tom Doldersum en Jojannie

de Pijper de zegen ontvangen over hun huwelijk. De hu-

welijksdienst vond namens de Protestantste Gemeente te

Heino plaats in de Oude kerk van Bunnik.

Tom en Jojannie wonen op dit moment, in afwachting

van hun nieuwe woning in Nijkerk, tijdelijk in Utrecht.

De collectes t.b.v. de stichting Wielewaal in de trouw-

dienst, tijdens het huwelijksfeest en tenslotte aangevuld

door het bruidspaar hebben een bedrag van € 700,00 op-

geleverd.

Het is heel mooi dat deze stichting hiermee weer het een

en ander kan realiseren voor haar gasten/cliënten.

Het lied vindt u op pagina 14 - Redactie

Meisjesclub Verschillende generaties meisjes en vrouwen hebben in

de afgelopen decennia mee gedaan aan de Meisjesclub

Heino. Op vrijdagavond samen knutselen, spelletjes doen,

toneel spelen, een film kijken: het is altijd gezellig.

Ook nu is er nog een groep van ongeveer 15 meisjes die

om de vrijdagavond bij elkaar komt en van die avond een

feest maakt.

Ouders helpen hier aan mee. Toch is de leiding nog op

zoek naar mensen die niet alleen mee willen draaien

maar ook achter de schermen mee willen denken en orga-

niseren.

Het is geen grote taak: ongeveer een keer in de maand/

twee maanden een avond leiden en een paar keer per

jaar meedenken over het komende seizoen.

Iedere vrouw van iedere leeftijd die dit leuk lijkt, vragen

we om te mailen naar Betsy Lokate. Zij kan meer vertel-

len, vooral hoe leuk en dankbaar het is om betrokken te

zijn bij de meisjesclub.

Je kunt Betsy Lokate mailen via: betsylokate@gmail.com.

17

In memoriam

Johanna Gerritdina van der Kolk-Horstman

Op 1 mei is Johanna Gerritdina van der

Kolk–Horstman gestorven op de leeftijd

van 92 jaar.

Annie werd geboren op 22 april 1925

als jongste in een gezin van 5 kinderen.

Haar vader overleed al toen ze nog

maar 7 jaar was. Haar moeder verwende haar toen ze nog

jong was. Ze is bij haar moeder in blijven wonen na haar

huwelijk in 1947 met Hendrik Jan van der Kolk. Dat was

lastig, want moeder en dochter konden niet met en niet

zonder elkaar. Hendrik Jan en Annie kregen 5 kinderen:

Berend, Janny, Anton, Gerrit en Henny en later kwamen

de schoonkinderen Jenny, Kees-Jan, Thecla en Gerrit.

Daarna kwamen er nog 8 kleinkinderen en 21 achterklein-

kinderen bij.

Er was altijd een gezellige boel in het huishouden. Hen-

drik Jan en Annie waren tolerant en Annie was zorgzaam

en gul. Ze hield van tuinieren, spelletjes, dagjes uit met

haar vriendin en muziek en ze was druk, ondeugend en

actief en had een ijzeren geheugen. Ze was erg gesteld

op haar huisdieren. Annie van ’t huntie werd ze ook wel

genoemd. Sinds 29 april 1997 was ze weduwe. Annie

kreeg steeds meer klachten en ook haar geheugen ging

achteruit. Een jaar geleden verhuisde ze van haar servi-

ceflat naar de verzorgafdeling van het Wooldhuis.

Op 1 mei is ze op haar kamer gevonden, een val uit bed is

haar fataal geworden. We hebben afscheid genomen met

de woorden van Psalm 23: De Heer is mijn Herder. Dat

beeld van een beschermende God die voor ons mensen

zorgt, geeft veiligheid en rust in het hart. EK

en kleur aan de boerderij te geven. Haar voorhuis en de

tuin waren haar trots. Ze kregen vijf kinderen. Riëtje

overleed al na anderhalf jaar. De kinderen zeiden, dat

Riek een lieve moeder was, die altijd tijd had voor haar

kinderen. In 1985 werd Riek weduwe en is ze met haar

dochter Rianne in Heino gaan wonen. Ze genoot van Rian-

ne en haar vriendinnen, ging er graag even uit met fami-

lie of kennissen, bleef betrokken bij al haar kinderen en

8 kleinkinderen. Ze zag elke dag weer als een geschenk.

Riek had een boekje. Daarin schreef ze allerlei wijsheden

op die gingen over de liefde, de humor en de dankbaar-

heid.

In 1 Kor 13 staat: geloof, vertrouwen en liefde. Het aller-

belangrijkste is de liefde. In woord en daad heeft Riek

ons dat voorgeleefd. Met dat respect hebben wij afscheid

van haar genomen. EK

Hendrika van Unen-Linthorst

Op 8 mei is Hendrika van Unen-

Linthorst gestorven op de leeftijd van

94 jaar.

Riek werd geboren op 4 november 1922

aan de Kanaaldijk bij Sluis 2 in Dalfsen.

Ze woonde daar met haar ouders, drie

broers en haar oom Albert. Haar grote

hobby’s waren toneelspelen en het maken van kleding. In

de winter vond ze het heerlijk over het ijs te zwieren. In

de andere seizoenen vond ze het prachtig om de boten in

het kanaal te schutten. De oorlog gaf haar veel spanning.

Na de oorlog kreeg ze verkering met Hendrik van Unen,

ze trouwden 10 juni 1953 en gingen wonen op het Lange-

veldsloo. Riek heeft er altijd hard aan gewerkt om fleur

Anton Dekker Op 12 mei is gestorven Anton Dekker

op de leeftijd van 83 jaar.

Anton was de jongste van 3 kinderen

en de enige zoon. Vader Dekker was

voor zichzelf begonnen als aannemer.

Hij heeft in 1902 het huis, waar Anton

zijn hele leven gewoond heeft, zelf

gebouwd. Anton ging naar de am-

bachtsschool en daarna naar de avondschool in Raalte om

daar zijn middenstandsdiploma te halen. Later heeft hij

zijn aannemersdiploma in ontvangst genomen. De dienst-

plicht vond hij mooi en hij heeft zijn hele leven van

legerauto’s genoten. Toen Anton in 1955 Janny leerde

kennen, was hij soldaat. Op 7 juni 1961 zijn ze getrouwd

en ze kregen 3 zonen, Henk, Martien en Erko. Later kwa-

men daar de schoondochters en 6 kleinkinderen bij. Het

aannemerschap zat hem in het bloed. Hij heeft in Heino

en omstreken heel veel gebouwd, hij deed het onderhoud

bij alle boeren in de buurt. Altijd was hij wat aan het

uitprakkiseren, en altijd was hij aan het knooien. Hij

werkte hard, werkte veel en hij hield van het buitenle-

ven. Hij genoot van de natuur, hij luisterde ook echt naar

de natuur en vond het fluiten van de vogels prachtig en

hield van honden en katten. De buitenboel moest altijd

netjes zijn, hij had vroeger een groentetuin.

Anton vond het leuk om met een verzorgde busreis op

vakantie te gaan naar Duitsland, Oostenrijk of Italië,

want hij hield ontzettend van de bergen en de begroeiing

en de natuur op die bergen.

We hebben afscheid genomen met de woorden van Psalm

139: God kan ons doorgronden, Hij geeft ons krachten en

talenten. En God zegent ons en leidt ons over de weg die

eeuwig is. Dat mag ons troost geven. EK

Samenklank 584, juni 2017 18

Word jij ook vriend van de vriendendienst?

In de kerkenraadsvergadering van afge-

lopen mei is besloten om na de zomer-

vakantie te starten met een nieuw

experiment onder de naam “vrienden-

dienst”. Dit zijn speciale kerkdiensten

op de zondagochtend voor iedereen die

jong van hart is.

Jonge mensen blijven weg Wie op zondagmorgen in de kerk om zich heen kijkt ziet

in Heino iets dat niet veel anders is dan in0 andere plaat-

sen. In de dienst zitten voornamelijk mensen van pak’m

beet boven de 55 jaar. Wie om zich heen kijkt, ziet ook,

zeker in vergelijking tot sommige andere kerken, dat de

diensten op zich heel goed bezocht worden en dat de

mensen die komen de diensten ook weten te waarderen.

Maar toch, wie om zich heen kijkt, mist de 55-minners,

de jongeren en de kinderen. Waarom zijn ze er niet? Een

gemakkelijk antwoord zou zijn: geen interesse. Dat laat-

ste blijkt niet het geval te zijn. Op de gespreksgroep Ge-

loven Nu (een gespreksgroep voor iedereen onder de 55)

kwam naar voren dat velen best wel vaker naar de kerk

zouden willen gaan. Op de reactie: nou, wat let je, kwam

als antwoord: ik voel me er zo weinig thuis, er zijn bijna

geen leeftijdsgenoten. Natuurlijk werd ook de inhoud van

de dienst genoemd als belemmering, maar dat stond niet

bovenaan. We hebben hier te maken met een kip en ei

probleem. Want ja, door zo te redeneren, zullen er

steeds minder jonge mensen komen en voelen anderen

die nog wel komen zich nog minder thuis. Het omgekeer-

de is ook waar. Jonge kerken die het goed doen zijn daar-

om zo aantrekkelijk juist omdat er zoveel jonge mensen

komen (vaak van heinde en verre). Eigenlijk is dat argu-

ment van het je niet thuis voelen door gebrek aan leef-

tijdsgenoten niet zo raar. Ook voor vele ouderen heeft de

kerk behalve het geloof en de inhoud van de dienst ook

een belangrijke sociale functie. Je ontmoet er je kennis-

sen, maakt eens een praatje met deze of gene, leeft met

elkaar mee enz. Jonge mensen missen dat…

Samenbrengen en deelname Als iedereen elke zondag naar de kerk zou gaan, zou er

geen enkel probleem zijn. De kerkenraad is nuchter ge-

noeg om te beseffen dat die gewoonte voor veel jonge

mensen niet meer terugkeert. Maar ja als je dan maar af

en toe gaat dan is de kans groot dat je elkaar niet tegen-

komt doordat je niet tegelijk gaat. Om die reden heeft

de kerkenraad besloten om de eerste zondag van de

maand uit te roepen tot “vriendendienst”. Als we nu met

z’n allen proberen om het gaan naar de kerk te concen-

treren op die ene zondag dan ontstaat er gemakkelijker

een sfeer waarbij je je thuis kunt voelen. Van de 55-

minners vragen we ook wat: commitment. Het is mooi om

een verlangen uit te spreken om iets vaker naar de kerk

te willen gaan, maar dit verlangen moet wel worden om-

gezet in daden. Dat betekent ook keuzes maken, tijd vrij

maken en gaan… en ja dat doe je als vrienden voor el-

kaar.

Vriendendienst In de naam “vriendendienst" klinkt door dat je iets voor

elkaar wilt betekenen. Naar de kerk gaan doe je niet al-

leen voor jezelf. Ook de

ander heeft jou nodig, wil

je zien en ontmoeten.

Vriendendienst kan ook

slaan op dat we allemaal

vriend van Jezus of God

zijn. Naast het feit dat we

hopen dat jonge mensen

zich hier meer thuis gaan

voelen, willen we ook de

inhoud van de dienst meer

aansprekend maken. Dat

betekent spelen met vor-

men, muziek en tekst.

Naast het liedboek willen we ook gebruik maken van lie-

deren uit andere bundels, uit de popmuziek of af en toe

van een koor. Ook andere instrumenten horen daarbij.

Daarnaast willen we werken met duidelijke thema’s zo-

dat je van te voren weet wat er speelt. Bij een goede

vriendendienst hoort dat alles eromheen ook goed gere-

geld is. Daarbij moet je denken aan zaken als: oppas,

kindernevendienst, statafels bij de koffie, activiteiten

voor kinderen, goede publiciteit enz.

Kies maar… Om de doelgroep zo veel mogelijk tegemoet te komen,

laat de kerkenraad een aantal keuzes aan hen zelf over.

Welke aanvangstijd vinden jullie prettig, welke thema’s

wil je behandeld zien, wil je meedoen in de voorberei-

ding enz. Daarover binnenkort meer.

En ouderen dan…. Die moeten gewoon blijven komen. Ook ouderen zijn im-

mers vrienden. Ja, het zal misschien iets anders gaan dan

u gewend bent, maar kerk dat zijn we in de eerste plaats

met elkaar. Daarom is het ook een vriendendienst van u

om te blijven komen. Tenslotte lijkt het de kerkenraad

nog een leuke ludieke actie dat ouderen gevraagd wordt

een lekkere appeltaart te bakken voor elke 55-minner die

gaat komen.

19

Belangrijke adressen

en informatie

www.pknheino.nl

Scriba Protestantse Gemeente Dhr. W. Koeslag

0572-394086

Canadastraat 4, 8141 AC Heino

scriba@pknheino.nl Kosters Nicolaaskerk Dhr. W. Holsappel, Berkendijk 6

8141 RD Heino, 0572-393343

wim.holsappel@planet.nl Dhr. en mevr. B. van Wifferen

Korenbloem 90,

8141 DH Heino, 0572-392603

bvanwifferen@hetnet.nl Kosters locatie Laag Zuthem Fam. W.J. Eikelboom, Kolkweg 40

8055 PV Laag Zuthem

0529-497287

Dhr. H. Slot, Langeslag 11

8055 PN Laag Zuthem

0529-497568 Kerkelijk Bureau

Pand De Nekker, achterzijde

Postadres: Canadastraat 4

8141 AC Heino

0572-395313 b.g.g. 0572-392179

kerkelijkbureau@pknheino.nl

Ledenadministratie en kerk.bijdrage:

ledenadministratie@pknheino.nl

b.g.g. 0572-391480 of 0572-393256 ‘t Kerkhuus 0572-391312

Collectebonnen verkrijgbaar bij:

Tankstation Van Wifferen

Stationsweg 29, 8141 SK Heino

Kerktelefoon Dhr. L. Kuiterman, 0572-393290

Rekeningnummers:

Diakonie PKN Heino: NL83 RABO 0327 1574 45

Zending/Werelddiaconaat/ Ontwikkelingssamenwerking: NL30 RABO 0327 1281 35

PKN Heino: Kerkbalans NL10 RABO 0327 1008 50

Giften

Bloemenfonds: € 20,00 en € 10,00 via mevr. E. Kolthof € 10,00 via ds. H. v. Solkema Jeugdwerk: € 10,00 via ds. H. v. Solkema Kerk(enwerk): € 5,00 en 2 x € 10,00 via ds. H. v. Solkema € 10,00 via ds. L. van Houte € 50,00 via dhr. F. Buitink Kerkrestauratie: € 10,00 via dhr. H. Kolk KCO: € 10,00 via mevr. E. Kolthof Onderhoud kerk: € 50,00 va mevr. E. Kolthof

Verjaardagsfonds

De opbrengst voor het verjaardags-

fonds over de maand april is

€ 426,86.

Allen die hier aan hebben bijgedra-

gen: hartelijk dank.

Wie is mijn pastor, ouderling of wijkbezoeker?

wijknaam Granenwijk Bomenwijk De Kampen Bloemen-

wijk Oud Heino

postcode

begint met

letter

B, C of H en

Laag Zuthem

of Dalfsen

S, T of X en

Lierderholt-

huis

N, V of W en

Wijhe A, D of R en

Raalte E, G, M of P en

Lemelerveld

ouderling Heleen Kroon Ineke

Mulder Annemarie

Keesmaat Aukje

Kuipers Ferry Buitink

wijkteam Jeanine

Mensink Akkie Tichelaar Yvonne

Wagenaar

Ina van

Wifferen Lenie Links Uupke van

Pijkeren

Annie Bosch Janny

Dijkslag Gijs Peters Henny Snel

Gea v.d.

Kolk Tineke Boelens Menna

Oosterkamp

Han Hogeboom Hendrik Kolk Luurt Oudman Hennie Spijker

predikanten

ds. Lieke van Houte Asterstraat 12 8012 EC Zwolle 038-4265021 lieke@van-houte.nl

ds. Hans van Solkema Bredenhorstweg 7B 8144 RB Lierderholthuis 0572-712013

(of bij spoed: 0572-712014) h.v.solkema@solburg.nl

Agenda 17 juni

Viering in het Wooldhuis

Afscheid Ellen Kolthof

15.00 uur 17 (en 18 juni)

World Servants

Midzomernachtwandeling

Parochiecentrum RK Kerk

22.00 uur 18 juni

Afscheid Ellen Kolthof

Nicolaaskerk

9.30 uur 2 juli

School– en Kerkdienst

Nicolaaskerk

9.30 uur

Samenklank 527, maart 2012

Jeugdzaken Jeugdzaken

Zoals water het gezicht weerspiegelt, zo weerspiegelt het hart de mens

Kleine dingen in het leven zijn belangrijk Soms belangrijker dan grote dingen

Een compliment dat je van iemand krijgt Een schouderklopje, of een excuus

Waarom zijn die dingen nou zo belangrijk? Ik denk dat die dingen heel waardevol zijn

Iedereen heeft behoefte aan aandacht Dat hoeft niet per se veel te zijn

Een lach, een knipoog, of een traan Die dingen zullen je altijd bij blijven

Dat zijn dingen om dankbaar voor te zijn Ook als mensen niet meer in je leven zijn

Misschien doe ik het wel te weinig

Zeggen dat ik van iemand hou Iemand bedanken voor zijn hulp

Iemand zeggen dat zij er leuk uit ziet

Vanaf nu ga ik dat vaker doen Tegen mijn ouders, vrienden Maar ook tegen onbekenden De caissière in de supermarkt

De buschauffeur of de zwerver bij de AH

Dat lijkt me een goed plan Kleine dingen geven

En een goed gevoel ontvangen

Uit: Wat je weggeeft, verlies je niet, Bezinningsboekje voor jongeren