Interview. Tim Burton bezoekt de expo ‘The World of Tim...
1
18 DeMorgen. MAANDAG 01/10/2018 Interview. Tim Burton bezoekt de expo ‘The World of Tim Burton’ in C-Mine in Genk personage, dus dat zit goed. (lacht) Maar ik kon die film niet klakkeloos opnieuw maken, omdat hij zo politiek incorrect is. Het wordt iets anders, met respect voor het gevoel van het origineel.” Te dit of te dat Hoe gaat zo’n opdracht dan in zijn werk? Disney wil een remake onder de Burton-vlag, zoals hij eerder deed met Alice in Wonderland, omdat het de franchise een zeker sérieux geeft. Maar krijgt de regisseur dan vrij spel voor het verlenen van zijn naam? “Ik doe wat ik kan, ja. Maar absolute vrijheid? Geen sprake van. Als je met een grote studio werkt, heb je nooit helemaal de controle. Kijk, eigenlijk hebben studiobazen mij nooit écht begrepen. Ze houden niet van dingen die ze niet in een duidelijk hokje kunnen stoppen. Hun beslis- singen worden vaak genomen op basis van angst. En dat is geen goede manier om creatieve keuzes te maken.” Dat was al zo ten tijde van The Nightmare Before Christmas, een film die hij in 1993 maakte voor Disney. “Even heeft de stu- dio ermee gedreigd de film niet uit te brengen. Ze wilde het in de markt zetten als iets voor kinderen, maar plots vond ze het veel te griezelig. Vandaag zijn er driejarigen die de liedjes uit hun hoofd kennen. Iemand zei me ooit dat zelfs zijn hond grote een fan van die film is. (lacht) In mijn werk is het blijkbaar altijd te dit of te dat.” Naast vertrouwde figuurtjes toont The World of Tim Burton ook schetsen en ontwerpen voor onvoltooide projecten. Welke hoopt hij ooit nog tot leven te wekken? “Ik wil zeker nog een stop- motion doen. En misschien draai ik ooit nog eens een film op 8 millimeter, gewoon omdat het leuk is. Maar ik wil me niet meer blindstaren op droomprojecten. Edward Scissorhands en The Nightmare Before Christmas waren projecten die zo diep uit mezelf kwamen, dat ik ze absoluut moest realiseren. Nu probeer ik me pas echt men- taal in een project te verdiepen als het er ook van komt. Ik wil niet overontwikkelen.” Tot 28/11 in C-mine, Genk. c-mine.be. ‘De studiobazen hebben mij nooit écht begrepen. Ze houden niet van dingen die ze niet in een duidelijk hokje kunnen stoppen’ TIM BURTON FILMMAKER Jack Skellington, het skeletfiguurtje uit The Nightmare before Christmas, is ontstaan op een servet in een hotelbar. Dat vertelde Tim Burton ons in Genk, waar de filmmaker afgelopen weekend zijn reizende tentoonstelling The World of Tim Burton kwam bezoeken. ROBIN BROOS ‘Op servetten tekenen is een vorm van therapie’ p het eerste gezicht komt hij er wat nonchalant voor, met zijn wilde haren en iets te lange mou- wen. Maar wanneer Tim Burton zich tegenover ons zet en zijn zwart-wit gestreepte kousen optrekt, valt pas op hoezeer hij hierover heeft nagedacht. Het sokkenpatroon is de rode draad door de grafiek van zijn tentoonstelling in C-Mine in Genk. Het is allemaal onderdeel van The World of Tim Burton. De expo biedt een unieke inkijk in het hoofd van die gekke filmmaker, aan de hand van persoonlijke tekeningen, schilderijen en foto’s. Al in de eerste zaal wordt duidelijk hoe zijn brein werkt. De schetsenreeks ‘Things You Think About in a Bar’ – ook uitgegeven in boekvorm – toont bekende en minder bekende figuurtjes, alle getekend op cocktail napkins. “Ik doe dit vooral wanneer ik promo moet maken voor een film”, legt Burton uit. “In zulke periodes moet ik veel reizen, ben ik vaak uitgeput en beland ik laat op de avond weleens in een bar of restaurant. Omdat ik dan moe ben van een hele dag praten, is dat tekenen een manier van… (denkt na) Help! Het is haast een vorm van therapie. Wat vastzit in mijn brein, kan er op die manier uit. Als ik dit soort dingen niet zou doen, dan zou ik ont- ploffen. Of het is een roep om hulp: ‘Haal me hier weg!’” Instant zelfportret Het is geen toeval dat er in onze interviewruimte een stapel servetten ligt. Burton snapt de hint en plukt een handvol uit de hoop, tegelijk zoekt zijn bodyguard naarstig naar een adequaat zwart stiftje. Vanaf nu gaan de vragen even verloren, maar we gunnen Burton zijn therapeutisch moment. Er volgen een paar onduidelijke kreun- tjes, een bizarre vorm van hardop nadenken, waarop de regisseur zich aan een instant tekening waagt. “Dit wordt een zelfportret”, zegt hij, terwijl hij lange kronkels trekt die later zijn haren zullen blijken. “Soms ontstaan op die manier nieuwe ideeën. Zo zat ik ooit Jack Skellington te tekenen, nog niet wetende wie of wat hij was. Maar even vaak grijp ik tijdens het schetsen terug naar oude persona- ges. Nog steeds kan ik een hele avond eindeloos die Jack Skellington zitten tekenen. Puur als uit- laatklep, zoals anderen gaan sporten.” Met enkele penseelstreken zet hij een Skellington op een vol- gend servetje. Van de meest eenvoudige schetsen tot de groot- ste doeken: elk werk in de tentoonstelling draagt een duidelijke Burton-signatuur. Hoe heeft hij die O eigen stijl gevonden? “Ik heb me vooral lang moe- ten inhouden”, zegt hij. “Ik heb me door mijn kunstenopleiding aan CalArts moeten worste- len. Iedereen vond dat ik anders moest teke- nen, in een vooropgestelde stijl, maar dat kon ik niet. Tot ik op een bepaald moment dacht: fuck it, het kan me niet meer schelen. Die gedachte was de meest geestverruimende ervaring die ik ooit heb meegemaakt. In één seconde tijd was mijn brein compleet veranderd. Dit is hoe ík teken.” En die stijl is ook terug te vinden in zijn films, met eigenaardige personages, grote ogen en veel lappenwerk. Welk stempel hij zal drukken op Dumbo, zijn versie van de originele Disney-teken- film uit 1941 die eind maart in de zalen komt, wil hij niet verklappen. Maar over het ontstaan wil hij wel spreken. “Ik maak enkel films waar ik mezelf in kan vinden. Op zich is Dumbo een wat freaky ► Tim Burton maakte tijdens het interview een paar schetsen op servetten, zoals een zelfportret (l.) en een ‘Jack Skellington’ (o.). © ILLIAS TEIRLINCK / TIM BURTON
Transcript of Interview. Tim Burton bezoekt de expo ‘The World of Tim...
18 DeMorgen.MAANDAG 01/10/2018
Interview. Tim Burton bezoekt de expo ‘The World of Tim Burton’ in C-Mine in Genk
personage, dus dat zit goed. (lacht) Maar ik kondie film niet klakkeloos opnieuw maken, omdathij zo politiek incorrect is. Het wordt iets anders,met respect voor het gevoel van het origineel.”
Te dit of te datHoe gaat zo’n opdracht dan in zijn werk? Disneywil een remake onder de Burton-vlag, zoals hijeerder deed met Alice in Wonderland, omdat hetde franchise een zeker sérieux geeft. Maar krijgtde regisseur dan vrij spel voor het verlenen vanzijn naam? “Ik doe wat ik kan, ja. Maar absolutevrijheid? Geen sprake van. Als je met een grotestudio werkt, heb je nooit helemaal de controle.Kijk, eigenlijk hebben studiobazen mij nooit échtbegrepen. Ze houden niet van dingen die ze niet ineen duidelijk hokje kunnen stoppen. Hun beslis-singen worden vaak genomen op basis van angst.En dat is geen goede manier om creatieve keuzes
te maken.”Dat was al zo ten
tijde van TheNightmare Before
Christmas, een film diehij in 1993 maakte voor
Disney. “Even heeft de stu-dio ermee gedreigd de film
niet uit te brengen. Ze wildehet in de markt zetten als iets
voor kinderen, maar plots vondze het veel te griezelig. Vandaag
zijn er driejarigen die de liedjes uithun hoofd kennen. Iemand zei me
ooit dat zelfs zijn hond grote een fan van die filmis. (lacht) In mijn werk is het blijkbaar altijd te ditof te dat.”
Naast vertrouwde figuurtjes toont The World ofTim Burton ook schetsen en ontwerpen vooronvoltooide projecten. Welke hoopt hij ooit nogtot leven te wekken? “Ik wil zeker nog een stop-motion doen. En misschien draai ik ooit nog eenseen film op 8 millimeter, gewoon omdat het leukis. Maar ik wil me niet meer blindstaren opdroomprojecten. Edward Scissorhands en TheNightmare Before Christmas waren projecten diezo diep uit mezelf kwamen, dat ik ze absoluutmoest realiseren. Nu probeer ik me pas echt men-taal in een project te verdiepen als het er ook vankomt. Ik wil niet overontwikkelen.”
Tot 28/11 in C-mine, Genk. c-mine.be.
‘De studiobazen hebben mijnooit écht begrepen. Ze
houden niet van dingen die zeniet in een duidelijk hokje
kunnen stoppen’TIM BURTON FILMMAKER
Jack Skellington, het skeletfiguurtje uit The Nightmarebefore Christmas, is ontstaan op een servet in eenhotelbar. Dat vertelde Tim Burton ons in Genk, waar de filmmaker afgelopen weekend zijn reizendetentoonstelling The World of Tim Burtonkwam bezoeken.ROBIN BROOS
‘Op servettentekenen iseen vormvan therapie’
p het eerste gezicht komt hij er wat nonchalantvoor, met zijn wilde haren en iets te lange mou-wen. Maar wanneer Tim Burton zich tegenoverons zet en zijn zwart-wit gestreepte kousenoptrekt, valt pas op hoezeer hij hierover heeftnagedacht. Het sokkenpatroon is de rode draaddoor de grafiek van zijn tentoonstelling in C-Minein Genk. Het is allemaal onderdeel van The Worldof Tim Burton. De expo biedt een unieke inkijk inhet hoofd van die gekke filmmaker, aan de handvan persoonlijke tekeningen, schilderijen en foto’s.
Al in de eerste zaal wordt duidelijk hoe zijnbrein werkt. De schetsenreeks ‘Things You ThinkAbout in a Bar’ – ook uitgegeven in boekvorm –toont bekende en minder bekende figuurtjes, allegetekend op cocktail napkins.
“Ik doe dit vooral wanneer ik promo moetmaken voor een film”, legt Burton uit. “In zulkeperiodes moet ik veel reizen, ben ik vaak uitgeputen beland ik laat op de avond weleens in een barof restaurant. Omdat ik dan moe ben van een heledag praten, is dat tekenen een manier van… (denktna) Help! Het is haast een vorm van therapie. Watvastzit in mijn brein, kan er op die manier uit. Alsik dit soort dingen niet zou doen, dan zou ik ont-ploffen. Of het is een roep om hulp: ‘Haal me hierweg!’”
Instant zelfportretHet is geen toeval dat er in onze interviewruimteeen stapel servetten ligt. Burton snapt de hint enplukt een handvol uit de hoop, tegelijk zoekt zijnbodyguard naarstig naar een adequaat zwartstiftje. Vanaf nu gaan de vragen even verloren,maar we gunnen Burton zijn therapeutischmoment. Er volgen een paar onduidelijke kreun-tjes, een bizarre vorm van hardop nadenken,waarop de regisseur zich aan een instant tekeningwaagt. “Dit wordt een zelfportret”, zegt hij, terwijlhij lange kronkels trekt die later zijn haren zullenblijken.
“Soms ontstaan op die manier nieuwe ideeën.Zo zat ik ooit Jack Skellington te tekenen, nog nietwetende wie of wat hij was. Maar even vaak grijpik tijdens het schetsen terug naar oude persona-ges. Nog steeds kan ik een hele avond eindeloosdie Jack Skellington zitten tekenen. Puur als uit-laatklep, zoals anderen gaan sporten.” Met enkelepenseelstreken zet hij een Skellington op een vol-gend servetje.
Van de meest eenvoudige schetsen tot de groot-ste doeken: elk werk in de tentoonstelling draagteen duidelijke Burton-signatuur. Hoe heeft hij die
Oeigen stijl gevonden? “Ik heb me vooral lang moe-ten inhouden”, zegt hij. “Ik heb me door mijnkunstenopleiding aan CalArts moeten worste-len. Iedereen vond dat ik anders moest teke-nen, in een vooropgestelde stijl, maar dat kon ikniet. Tot ik op een bepaald moment dacht: fuck it,het kan me niet meer schelen. Die gedachte wasde meest geestverruimende ervaring die ik ooitheb meegemaakt. In één seconde tijd was mijnbrein compleet veranderd. Dit is hoe ík teken.”
En die stijl is ook terug te vinden in zijn films,met eigenaardige personages, grote ogen en veellappenwerk. Welk stempel hij zal drukken opDumbo, zijn versie van de originele Disney-teken-film uit 1941 die eind maart in de zalen komt, wilhij niet verklappen. Maar over het ontstaan wil hijwel spreken. “Ik maak enkel films waar ik mezelfin kan vinden. Op zich is Dumbo een wat freaky
► Tim Burton maakte tijdens het interview een paar schetsen op servetten, zoals een zelfportret (l.)en een ‘Jack Skellington’ (o.). © ILLIAS TEIRLINCK / TIM BURTON
