IN GESPREK MET MARTIJN VAN DOOREN

De jacht als metafoor voor het maken van eigen keuzes

Tekst: Philip van den Brand Foto: Thomas Segers

HEESWIJK-DINTHER | Het gesprek met Martijn van Dooren vindt plaats in zijn jagershut nabij Heeswijk-Dinther. De plek waar hij, ook met jagen, is opgegroeid. De hut is laag en wordt omringd door veel groen, grasveld en akkers. Op de grote tafel, die prominent midden in de ruimte staat, ligt een plastic kleed. Er staat een robuuste asbak op. Hoewel het weer buiten zomers is, branden er verschillende lampen in de wat sche-merige hut. Aan de wand hangen witte schedeltjes van gedode dieren. Er staat een brits in de hoek van de

houten ruimte en douchecabine. In de andere hoek staat een bankstel en wat fauteuils. Aan het plafond hangen allerlei jagersrelikwieën. Eigenlijk heeft de hut wel iets van een huiskamer. In de kleine keuken, die van de meeste gemakken is voor-zien, maakt Van Dooren ondertussen wat te eten klaar. Het ruikt goed. In de oven pruttelt het vlees gaar.“Aan deze tafel zit ik vaak”, steekt Van Dooren van wal, terwijl hij de pasta en rucola door elkaar mengt. “Als ik ‘naar mijn werk ga’ ben ik hier. Dit is mijn werkplek. Mijn gsm

is mijn kantoor. Hier praat ik met mensen die mijn bedrijf inscha-kelen omdat ze met vragen zitten over zichzelf, hun onderneming, het bedrijf waar ze voor werken, of gewoon omdat ze onrust in hun lijf hebben. Ik ga daarbij nooit de we-reld van de deelnemers in. Ik blijf altijd in de wereld van de jacht. Van daaruit trek ik de parallellen.”

OnomkeerbaarBij jagen gaat het volgens Van Doo-ren om onomkeerbare beslissin-gen. “Je neemt namelijk het leven van een dier. Daar moet je goed van doordrongen zijn. Net zo goed als van het onderdeel veiligheid. Er wordt geschoten. Daarom maken we heel duidelijke afspraken en daar moet je jezelf aan houden.” Met mensen gaat hij buiten, in Neder-land of een jachtgebied in Duitsland, aan de slag met de manier van den-ken die eigen is aan het onderne-men en organiseren. Nadrukkelijk wordt daarbij de link gelegd naar het jagen. Of het nu om een indi-viduele manager of directeur gaat of een groep, het draait om samen-werken, het zoeken naar dezelfde waarde en normen, het respect heb-ben voor elkaars specialismen. “Alle rollen zijn, net zoals in het dagelijk-se proces op een bedrijf, essentieel voor het uiteindelijke succes in het veld. Namelijk of je ‘s avonds wel of geen eten hebt.”Het begint volgens Van Dooren met de basisgedachte van de mens in de organisatie: de jagers en grazers. “Mensen zijn omnivoren. Wij kun-nen onszelf gedragen als jagers en als grazers. In beide zijn we overi-gens niet de besten. We zitten er een beetje tussenin. De mens is uiteraard verder ontwikkeld dan een wolf en koe: We hebben meer skills. In onze maatschappij zijn wij vooral als gra-

zer ingesteld en volgen een vast pad. Voor veel bureauwerk, productie en vastgelegde processen wordt je daar-voor ook beloond. Als het dan ineens anders moet door een organisatie-wijziging, faillissement of omdat iemand het pad verandert, ontstaat een probleem. Vaak gaan de veran-derprocessen gepaard met veel weer-stand, onbegrip en paniek. Onnodig. Als we organisaties willen verande-ren, moet de jager in ons worden geprikkeld. Je moet je voorspellend en voorstellend vermogen inzetten. Gebruik je fantasie, durf anders te denken, zoek inspiratie.”Zaken die in het jachtveld allemaal worden geprikkeld, zo vertelt Van Dooren terwijl hij het dampende, mooi gebruinde vlees op tafel zet. “Let je wel een beetje op”, waar-schuwt hij me als ik een hap van mijn vlees neem. Ik kijk hem niet begrijpend aan. “Er kunnen nog ha-gelkorrels in de duif zitten… Ja, ik heb hem natuurlijk zelf geschoten.”

DrijversstokDe klanten mogen tijdens de jacht zelf niet schieten. Dat is voorbe-houden aan degene die daar een vergunning voor heeft. Ze fungeren tijdens de jacht als drijver. “Zij gaan het bos in om het vee naar de jagers te drijven. Ook hier geldt: afspraak is afspraak. Als iemand zich niet aan de afspraak houdt dan kan er een levensgevaarlijke situatie ont-staan. Jagen is geen spelletje, het is écht”, stelt Van Dooren. “Het kan voor een groep heel verrassend en heilzaam zijn om tijdens een vos-senjacht te ervaren wat de impact is van goed samenwerken. Ik geef ze dan een opdracht om samen een plan op te stellen hoe ze de vossen uit het bos willen gaan drijven. Aan het einde van het bos staan name-lijk de jagers klaar die de vossen

Martijn van Dooren is afkomstig uit een familie van jagers en is eigenaar van het coachbureau Hunting Day.Hunting Day neemt mensen en teams mee het veld in om hen de jachtwereld te laten beleven. De jacht is de oorsprong van on-dernemen en de oervorm van or-ganiseren. De deelnemers gaan terug naar de basis. Samen met de jagers-coaches wordt geleerd waar het in de basis om gaat. Dat kan individueel, waarbij inspiratie, beleving en ervaring wordt opgedaan door middel van een persoonlijke experience, of in groepsverband. Vaak wordt er gejaagd in de bossen van Rhijnland Palts.

Kijk voor meer informatie op www.hunting-day.nl

HuntingDay organiseert voor individuelen of groepen een jachtbeleving buiten hun comfortzone. Eigenaar Martijn van Dooren fungeert als

jagermeester en schotelt de deelnemers verschillende dilemma’s voor die raakvlakken hebben met ondernemen en organiseren. De jacht als metafoor voor het maken van eigen keuzes, waarbij het letterlijk

gaat om leven en overleven. Want jagen is geen spelletje, het is écht!

IN GESPREK MET Woensdag 5 augustus 2015 | 18

‘Jagen is geen spelletje, het is écht! Het gaat om

leven en overleven’

schieten. Er moet gelijktijdig wor-den opgetrokken, anders glippen de vossen door de linie heen.” Hierbij maken de deelnemers gebruik van een speciale ‘drijverstok’, die ze zelf snijden en later als een aandenken mee naar huis nemen. “Het is hún stok, hun gereedschap waar ze, als ze een speciale bevinding hebben tijdens de jacht, een kerf in zetten.”

Toegevoegde waarde In het veld ziet Van Dooren nog vaak, ondanks vooraf gemaakte af-spraken, veel fout gaan. “Ben je bij-voorbeeld met een groep managers op pad, die transparantie als kern-waarde binnen het bedrijf heeft. Iedereen is er vol van. Tijdens de eerste drift gaat het echter al fout. Vossen ontsnappen. Ze hebben on-

voldoende met elkaar gecommu-niceerd. ‘Wat nou transparantie?!’, zeg ik dan.”Als je transparantie een kernwaarde vindt, dan geldt die altijd, ook als het even wat min-der goed uitkomt. Hier heb je ge-merkt wat er gebeurt. En er komt keurig een kerf op de drijversstok. Een kernwaarde moet je laden, be-tekenis geven.” In alles wat Van Dooren doet, de opdrachten die hij geeft, trekt hij paralellen met de jacht. “Tegen een management-team zeg ik bijvoorbeeld: hier heb je het jachtveld en de boer, onze opdrachtgever. Die wil dat de ha-zenpopulatie wordt teruggebracht om de schade te beperken. Maar je wilt ook hazen overhouden, anders kun je er volgend jaar niet jagen. Laat daar je bedrijfsplan maar eens

op los. Hoe pak je dat aan? Je wilt uiteindelijk meer energie overhou-den. En bij de jacht is dat het eten. Het is hetzelfde als in een bedrijf; je stopt er iets in en je wilt dat er iets uitkomt. Daarbij draait het om het vinden van de toegevoeg-de waarde. Dat iedereen iets ver-dient in een omgeving waar je wat neemt en geeft.”

Groot tableau Bij alles wat HuntingDay doet staat eerbied voor natuur en dier voorop. Van Dooren heeft het van huis uit meegekregen. “De jacht is de natuur. Het spel van jager en wild. Ik ben ermee opgegroeid. Hier in Heeswijk-Dinther was jagen heel normaal. Een boer had een schop, een riek en een geweer. Jagen was geen issue,

je deed het gewoon. Als we in Duits-land zijn en we hebben wild gescho-ten dan wordt dat succes gevierd. Dat zijn we hier eigenlijk niet ge-wend. Dan maken we een groot ta-bleau, compleet met dennentakken, fakkels en jachthoornblazers. Om te laten zien dat het niet zomaar iets is wat er is gepresteerd. Ook uit eer-bied voor het geschoten dier. Weet wat je hebt genomen uit zijn leef-omgeving. In Duitsland gaan ze ook op een andere manier met het wild om dan in Nederland. Het draait veel meer om waarden en normen. Steevast roept dit bij organisaties de vraag op: “Hoe vieren wij eigenlijk onze successen?”

Niet schieten Uren kan Van Dooren vertellen

over de jacht. Vol passie, maar ook vol van kennis over de natuur en de relatie tussen mens en dier. De jacht, zo besluit hij, is de oorsprong van ondernemen en organiseren. “Middenin de keuzen tussen leven en laten leven. De kunst van jagen is niet het schieten, maar het níet schieten. Je moet natuurlijkerwijs schieten zodat de soort intact blijft. Weten wat je doet dus. Alert zijn. Een kogel afvuren is een onom-keerbaar proces. Ik wil tijdens de jachtsessies mensen iets laten be-leven waar ze nog jaren profijt van hebben. Een unieke ervaring met impact geven. Mensen aan het den-ken zetten over hun rol, hun be-tekenis, hun bezieling, dat is mijn doel.”

IN GESPREK MET Woensdag 5 augustus 2015 | 20