1/19

–

2/19

Inhoudsopgave

1 Wie zijn we ........................................................................................................... 2

2 Reisschema .......................................................................................................... 2

3 Reisvoorbereiding - literatuur ............................................................................ 2

4 Administratie ....................................................................................................... 3

5 Reisapotheek - Gezondheid ................................................................................ 3

6 Communicatie – Taal – Veiligheid – Fotografie ................................................ 4

7 Klimaat ................................................................................................................. 4

8 Budget .................................................................................................................. 4

9 Eten ...................................................................................................................... 5

10 Transport ............................................................................................................. 5

13 Overnachtingen ................................................................................................... 7

14 Praktische info : reisschema - dagindeling ....................................................... 8

15 Reizen tijdens de ramadan ................................................................................ 12

16 Enkele nabeschouwingen… ............................................................................. 12

17 Bijlage : Dagboek van onze reis ....................................................................... 13

1 Wie zijn we Wim Degeetere en Sabien Cailliau en onze 2 kinderen Anke (13jr) en Kobe (9jr) Heirweg 130 8800 Roeselare tel : +32 (0)51 74 89 74 degeetere.cailliau@skynet.be

2 Reisschema

Na vorig jaar te hebben gereisd door Zuidoost Turkije (reisverslag TUR346) – met ook Cappadocië, een trekking in Aladaglar park, en wat uitrusten in Antalya – kiezen we dit jaar voor het Noordoosten, een trekking in het Kaçkar gebergte, de Zwarte Zee kust, en afsluitend een “citytrip” Istanbul : Afgelegde route :

Erzurum – Dogubeyazit – Kars – Yusufeli – Yaylalar – Trabzon – Sinop – Safranbolu – Istanbul

3 Reisvoorbereiding - literatuur We namen vooraf volgende literatuur door : - De volgende reisverslagen van Wegwijzer reisinfo : TUR348 – 336 – 306 – 296 – 283 - Lonely Planet Turkey - Rough Guide Turkije (NL versie) - Eastern Turkey – Bradt - Trotter (heel beperkte info over het NO)

3/19

- Een aantal gidsen van ANWB, … - The Kaçkar (Kate Clow – een must voor trekking in de Kaçkar) Voor Istanbul specifiek - 100% Istanbul (vooral voor de wandelingen en de tips qua eten, shoppen) - Michelingids Istanbul - Capitool Istanbul - National Geografic Istanbul Tijdens de reis hadden we uiteindelijk enkel de volgende reisgidsen mee :

Rough Guide - Lonely Planet - The Kaçkar Kate Clow 100% Istanbul en Michelingids Istanbul.

4 Administratie - reispas (identiteitskaart is eigenlijk voldoende) - afsluiten algemene reisverzekering gezinspolis compact - vab-vtb via Wegwijzer - afsluiten van annulatieverzekering binnen 24u na het boeken van de vlucht (www.protections.be)

- wij stelden vooraf een eigen voucher samen met volgende documenten

o vluchtgegevens o alle hotels : bevestiging reservering, prijzen en evt. betalingsbewijzen

- kopie nemen van alle officiële documenten (pas, vliegtuigticket, …) - we sturen een mail naar eigen hotmailadres met alle gescande gegevens als bijlage – zo kun je in geval

van nood nog al je documenten opnieuw afdrukken - tevens alle documenten opgeslagen op smartphone en notebook

5 Reisapotheek - Gezondheid Reisapotheek : - Voor Turkije zijn geen inentingen verplicht, wel wordt aangeraden om vooraf vaccinaties tegen DTP en

hepatitis A te nemen. Deze algemene richtlijnen zijn aan verandering onderhevig. Soms gelden voor (jonge) kinderen afwijkende richtlijnen, bijvoorbeeld omdat ze in de eerste jaren zijn ingeënt tegen DTP. Ook de inentingen voor hepatitis (A en/of B) bij kinderen zijn recent gewijzigd. Natuurlijk moet ook voor de volwassenen nagezien worden of een herhalingsinentingen (bv tetanus) nodig zijn.

- Tevens las ik aanbeveling voor rabiës (hondsdolheid) indien verblijf van meer dan 3 maanden, wat we niet hebben gedaan …

- inentingen o buiktyfus o hepatitis A o tetanus o we hebben tevens een afdruk van onze vaccinatie-status mee op reis

Wij hadden verder o.a. mee : - koortsthermometer - immodium en een antibiotica igv diarree volw. + kinderen, …. - algemeen antibioticum - ontsmetting, koortswerend middel, pijnstiller, enz. - micropur : (certicyl) ontsmetten water - Compeed/ comfeel (plakkers voor blaren, handig bij trekking) - Antischimmelcrème voor voeten (lamisil) - Pilletje tegen reisziekte (touristil)

De hygiënische omstandigheden zijn al bij al vrij goed, we hebben weinig of geen last gehad van diarree … enkel wat aanpassingsverschijnselen variërend van 1 tot 3 dagen. We zagen in de bussen de chauffeurs handschoenen aantrekken bij het verdelen van water of wat eten, …

4/19

In heel wat plaatsen zijn er wel Turkse (Franse) toiletten, soms één aparte gewoon toilet, … maar meestal wel netjes. Veel toiletten zijn betalend en relatief duur (1TL).

6 Communicatie – Taal – Veiligheid – Fotografie Taal Een probleem : Turken spreken echt wel weinig Engels, behalve in Istanbul kunnen de meeste mensen van de hotels, restaurant, winkels, enz. weinig Engels … maar met “handen en voeten” uitleggen en wat Turkse woordjes lukte het steeds...

Communicatie Gsm is overal vlot bruikbaar, internetcafés zijn beperkt aanwezig, WI-FI was in alle hotels aanwezig, en in veel plaatsen (cafés, restaurants) gratis beschikbaar, Fotografie Wij namen zowat 2000 foto’s, die we verwerkten in een digitale fotoalbum en in boekvorm afdrukken www.fotobuch.com) We lieten dit keer ons boek op papier van echte fotokwaliteit afdrukken, merkelijk beter resultaat, kleurrijker, scherper,… Het fotograferen van vrouwen blijft in een moslimland toch wel steeds delicaat en moeilijk …. En wanneer je het vraagt wordt het dikwijls geweigerd, …. Wanneer je het stiekem probeert en men merkt het, dan draait men al snel het hoofd weg… Dit jaar hadden we een Netbook mee en we startten een blog : www.wimensabien.blogspot.be Veiligheid Absoluut veilig land : het NO, de Zwarte Zee, en Istanbul …. Overal veilig gevoel ! Heel gastvrije bevolking ! Enkel wat extra politiecontroles nabij de Armeense grens.

7 Klimaat Het Noordoosten is qua temperatuur heel wat beter doenbaar dan het ZO ! Noordoost Turkije : temperaturen tussen de 25°C en 32°C – lage luchtvochtigheid Trabzon : temperaturen rond de 30°C – hoge luchtvochtigheid Kaçkar temperaturen tussen de 25°C en 32°C – lage luchtvochtigheid

(op 2000m hoogte !!, ’s nachts zo’n 15à20°) Sinop : temperaturen rond de 30°C – lage luchtvochtigheid

(was uitzonderlijk, normaal zo’n 5° kouder) Istanbul : temperaturen tussen de 30°C en 35°C – matige luchtvochtigheid

8 Budget

Detail van de prijzen zijn te vinden in het verslag zelf per onderdeel Totaal budget : 6.200€ (all-in, 2volw + 2 kinderen, incl. vlucht, annuleringsverzekering, verplaatsingen,

hotels, eten en verteer ter plaatse,... ) Waarvan Vlucht 1470€ Hotels ± 1500€ Trektocht 590€ (excl. overnachting) Transport ± 520€ (bus) Musea ± 200€ Geld ter plaatse Wij haalden steeds cash geld af via bankautomaten (Maestro werkt nog in Turkije), sommige hotels aanvaarden Visa. In de meeste dorpen is er een bankautomaat te vinden.

1€ = ± 2.25 TL

5/19

9 Eten Turks ontbijt : fetakaas, tomaat, komkommer, olijven, brood …. maar ook jam, choco, eitje, … Middag + avondmaal : slaatjes, kefta (gehakt), gegrild vlees, stoofpotje, pita, pizza (pide) ….

Uitgebreide keuze !! (soms ook pasta’s ) Eerder thee dan koffie (koffie = meestal oploskoffie Nescafé) turkse koffie appelthee in toeristische centra Prijzen variëren sterk van type restaurant, Hier wel wat richtprijzen : Middagmaal (hoofdschotel) 8 tot 15TL (20 à 25 TL in de duurdere restaurants in Istanbul) Flesje water ½ l 0.5TL Cola, fanta,… (blik) 2TL tot 3.5 TL Thee 1.5 TL Koffie 3 TL tot 4.5 TL Efes ½ l (bier) 5 TL tot 8 TL Na wat aanpassingsverschijnselen de eerste dagen konden we ongestoord slaatjes eten! We hebben wel steeds flessenwater gedronken! In het Kaçkar-gebergte is het rivierwater stroomopwaarts geen probleem (wel meestal via een geïmproviseerd tapkraantje afgetapt).

10 Transport Vlucht 1470€ voor 4 personen, geboekt in november 2011 Heen : Brussel Istanbul + Istanbul Ankara + Ankara Erzurum Terug : Istanbul Brussel Maatschappij : Turkish Airlines – Anadolujet (= low-cost dochter van Turkish Airlines) Prijs annulatieverzekering – 66 € - via Protections Vlucht is heel vlot en correct verlopen – wel 2 wijzigingen qua vluchturen na datum boeking. Opgelet bij heenvlucht naar Erzurum :

Daar onze eindbestemming Erzurum geen douanedienst had moesten we in Istanbul onze toeristenvisa aankopen (15€/pp) en in Ankara de bagage ophalen en opnieuw inchecken.

Openbaar vervoer Korte afstanden Dolmus = kleine tot middelgrote busjes zonder airco, heel vlot, goedkoop Lange afstanden

In het Noordoosten waren we wat meer aangewezen op de kleinere minibussen voor toch wel relatief lange afstanden. (± 5u) Luxe-bus-maatschappijen in het Noordoosten enkel voor de heel lange afstanden (± meer dan 7u rijden), airco, drank (water + koffie/thee) is voorzien, stopt regelmatig met mogelijkheid tot eten, soms videoscherm per zetel met spelletjes, video, muziek, … Busreservaties verliepen al bij al vlot. Meestal reserveerden we een dag vooraf aan de busterminal. Men spreekt er moeilijk Engels en dus moeilijk om telefonisch te reserveren of de verschillende opties en de juiste info omtrent type bus te bekijken,… Gezien soms toch wel volzet, best dag op voorhand te reserveren, maar niet alle steden beschikken over kantoren van alle busmaatschappijen… M.a.w. : als je niet in stad zelf kan reserveren (omdat je er nog niet bent) ben je afhankelijk van de hoteluitbater om dit te doen…

Los van deze kleine praktische problemen is het reizen met openbaar vervoer aan te raden, zeer aangenaam, handig en al bij al niet zo duur!!

6/19

(prijzen – cfr tabel zie verder – per persoon – voor de dolmus moest Kobe soms niet betalen, voor de luxebus geldt de regel : een zetel is steeds aan volle prijs, geen kinderkorting, al kregen we soms 5TL korting voor Kobe ) Huurwagen We probeerden voor 2 dagen een wagen te huren in Kars, maar dit is ons niet gelukt. Verschillende verhuurkantoren geprobeerd, maar geen wagens beschikbaar… Niet geïnteresseerd, of wil men de eigen taxichauffeurs beschermen? Beter vooraf reserveren via de gekende verhuurkantoren. Hierdoor hebben we een bezoek aan de Georgische valleien en Digor niet kunnen doen.

11 Kledij

Turkije is dan wel een moslimland, je vindt hier zowel gesluierde als niet-gesluierde vrouwen. Het dragen van een sluier is ook voor de Turken een persoonlijke beslissing en dikwijls ziet men een groep vriendinnen hand in hand door de straat wandelen waarbij enkelen gesluierd zijn en anderen helemaal niet. NO-Turkije was daar bij de jonge bevolking geen uitzondering op. Wij droegen geen shorts maar wel steeds een bermuda of driekwart broek, steeds met topjes. ’s Avonds lange rokken of lange broeken. Meisjes wel steeds een bloes, hemd of sjaal bijhebben voor het geval ook het topje teveel aandacht trekt of evt. voor bezoek aan moskee, en dikwijls handig als bescherming tegen de zon… Istanbul was dan weer uitzondering, waar veel turken en toeristen 100% westers gekleed lopen… voor een bezoek aan de moskee zijn overal lange rokken en sjaals beschikbaar. Gezien het warme weer hebben we GEEN truien nodig gehad, enkel tijdens onze trektocht was een warme trui ’s avonds nodig. Tijdens onze trektocht : Vanwege de zon is een pet of hoedje zeker nodig, andere beschermende kledij zoals lange afritsbare broek, shirts met lange mouwen, … in een lichte stof … zijn een must. Om de bagage te beperken kan je uiteraard ter plaatse de was laten doen : 1 kilo was = ± 8TL of ook soms 1 groot stuk (hemd, broek,…) = 1TL

12 Wandel- en trektochten

Kaçkar Gebergte : Het zoekwerk naar een gids voor deze trektochten heeft behoorlijk wat tijd gevraagd, vooral gezien de prijzen toch wel onredelijk hoog liggen. De informatie in de reisgidsen Lonely Planet, en Rough Guide waren wel redelijk uitgebreid. Het idee hadden we gehaald uit brochures van te Voet en Anders Reizen… Het Kaçkar-gebergte werd volledig beschreven door Kate Clow, in een boek en met wandelkaart, incl. gps-

coördinaten, waardoor het mogelijk is om dit alleen te organiseren. Echter om geen gesleur met bagage te

hebben, niet zelf te moeten koken of instaan voor voedsel onderweg, verkiezen we toch de begeleiding van

een gids.

Na contact met Middle Earth Travel, Sobek, Terra Anatolia,… blijkt de prijs heel hoog. 1500 à 2000€ voor

een drie à vierdaagse trektocht voor 4p. Het lukt niet om aan te sluiten bij andere groep en zo de prijs te

doen dalen.

Uiteindelijk krijgen we van Terra Anatolia een aanbod voor 3-dagen trekking (4 overnachtingen) alles-in

voor 790€. (’s morgens ontbijt in pension, ’s middags een picknick, ’s avonds avondmaal met soep, hoofdge-

recht, dessert en vrij gebruik van thee/koffie tijdens verblijf in pension) Vaste verblijfplaats in Yaylalar, van

waaruit diverse tochten mogelijk zijn. We verblijven in een kleine chalet (van Camyuva Pension) en de gids

is een neef van de hoteleigenaar, die in een naastgelegen dorp woont, perfect Engels spreekt, en de streek

kent.

7/19

Het Kaçkar-gebergte (of Pontisch gebergte) wordt ook wel de Turkse Alpen genoemd, en zowel de land-

schappen als de dorpen deden ons inderdaad een beetje Zwitsers aan. Prachtige valleien vol kleurrijke

bloementapijten, besneeuwde bergtoppen, talloze rivieren, uitgestrekte groene weiden … Bovendien is het

leuk om hier terug mensen te ontmoeten, een zomerdorpje binnen te wandelen en de toch wel moeilijke

leefomstandigheden gade te slaan, ’s avonds alle activiteiten op gang te zien komen om de dieren of de

oogst binnen te halen…

Wij kozen de zuidkant, waar het klimaat doorgaans beter meevalt dan de noordzijde richting Zwarte-Zeekust,

we hadden elke dag stralend blauwe hemel, al kregen we toch ook 1 keer een onweder (duur ± 1 uur, na-

dien terug zon).

We maakten enkele mooie tochten door de valleien, maar gezien Yaylalar onze vaste verblijfplaats was wa-

ren bepaalde meerdaagse tochten met tussentijds verblijf in een camp voor ons niet mogelijk, wat achteraf

gezien wel jammer was. We vonden de prijs daarvoor echt wel te hoog, en kregen toch zeker een heel mooi

deel van het gebergte te zien. Het is vooral de logistiek omtrent de kampen die de prijs opdrijft, en gezien we

met kinderen reizen zien we het niet haalbaar om alle bagage zelf te dragen… Als alternatief kon misschien

de combinatie gemaakt worden met verblijfplaatsen in pensions in zowel Yaylalar, Olgunlar, Barhal, gezien

de bussen daar wel nog rijden. Ook het rechtstreeks contact met een gids zal de prijs wel drukken. Een aan-

tal plaatselijke gidsen staan vermeld in Lonely Planet en Rough Guide.

En natuurlijk kiezen heel wat wandelaars voor de trans-Kaçkar-trek waar men in verschillende dagen van

zuid naar noord (of omgekeerd) wandelt.

Hierbij de coördinaten van onze gids Haluk Zorba (gsm +90 539 345 18 60)

haluk_hand@hotmail.com

Yaylalar village – Yusufeli – Artvin

Hij is leraar Engels en tijdens de vakanties gidst hij toeristen in het gebergte. Wij waren zeker tevreden over

hem. Hem rechtstreeks contacteren zal de prijs zeker doen drukken.

Onze dagtochten waren als volgt : (beschrijvingen route ook te vinden in het boek van Kate Clow)

Dag 1 : ± 20km Yaylalar – Sakura Y – Modut Y en terug via de grindweg naar Yaylalar (7u)

Dag 2 : ± 14km: Yaylalar – Satelef Y – Yaylalar (5u)

Dag 3 : ± 24km: Yaylalar – Dilberdüzü Camp – Deniz Golü (=kratermeer) – Yaylalar (10u)

(meestal wordt dit in twee dagen opgesplitst)

13 Overnachtingen Prijzen en gegevens van onze logementen vind je op de volgende pagina’s. Vanuit onze ervaring van vorige jaar wisten we dat een zoektocht naar hotels in O-Turkije tijdrovend is. Websites zijn veelal enkel in het Turks opgemaakt, op mails wordt zelden geantwoord, meestal omdat men geen Engels spreekt en telefoneren om dezelfde reden is al even zinloos… Daarom hebben we vooraf heel weinig vastgelegd en uiteindelijk ter plaatse steeds snel een hotel gevonden. Het bleek er in deze periode overal rustig en plaats genoeg… Enkel het hotel in Istanbul, aan de Zwarte-Zeekust in Sinop en in Dogubeyazit hadden we vooraf vastgelegd. De hotels in het NO zijn qua uitrusting heel sober qua comfort maar wel proper. Er is zelden airco (ook niet echt nodig vanwege strenge winters, en niet al te warme zomers ± 30°C gedurende 2 maanden). Het ontbijt is overal hetzelfde (cfr deel eten). Er is weinig aanbod van hotels met zwembad in het NO. Vandaar dat de evaluatie meestal slechts uitkomt op 3/5, ook al vanwege dan toch wel hoge prijs voor het beperkte comfort!

8/19

14 Praktische info : reisschema - dagindeling

NO-Turkije - Reisschema - overnachtingen - wat te doen

Dag Datum Trip Te zien Overnachting Accommodatie Beoordeling

Roeselare – Zaventem via dhr Raf Casier (0478/319 219 of 0475/647 784) Prijs : 85€ vertrek om 04u30 ’s morgens !

1 Za 14 Vlucht Brussel 07:50 – Istanbul 12:10 (vlucht TK1942) Istanbul 14:00 – Ankara 15:05 (vlucht TK2154) Ankara 18:35 – Erzurum 20:00 (vlucht TK7074) Turkish Airlines Anadolujet

Overnachting : Otel Polat Kazim Karabekir Cad 2 Tel : 0442/235.0364 Fax : 234 4598

Familiekamer 4p 150TL/kamer Geen airco Ontbijt inbegrepen Wifi

3/5 Sobere kamers Dakterras – maar weinig sfeer-vol

2 Zo 15 Erzurum

Luchthaven op 15km NW van centrum (taxi 30TL). Oude straatjes, bazaar, Koranschool, citadel en stadsmuren.

3 Ma 16 Erzurum – Dogubeyazit

Transport : 285km, 5/dag, 20TL, 4.5u, busterminal op 2km NW via minibus (1TL)

’s morgens transport, in namiddag bezoek aan stad en di-morgen Paleis Ishak Pasha (di-zo 8u-17u) ligt op 6km van centrum. (via dolmus, vertrek nabij otogar of via taxi = 25TL h/t, wachten incl.)

Overnachting :

Hotel Tahran Büyük Ağrı Caddesi No:72 Tel/Fax: +90 472 312 01 95 GSM: +90 542 217 37 33 www.hoteltahran.com hakanilhan@hotmail.com

2x dubbele kamer 2x 50TL/kamer Ontbijt inbegrepen Geen airco Wifi

3/5 Engelsprekend Kleine badkamer – weinig com-fort

9/19

4 Di 17 Dogubeyazit – Kars

Transport : 185 km (eerst minibus naar Igdir = 45’, 51km, 1 bus/u , 6TL, dan Igdir naar Kars, 7/dag, 3u, 20TL, 130km)

Te zien tussen Igdir en Kars : Digor (Berkili-se) = 5 kerken, spectaculair gelegen, wel best eigen vervoer nodig!

Otel Temel Yeni Pazar Cad 9 Tel : 0474/223.1376

4p-kamer 120TL/kamer Ontbijt inbegrepen Geen airco Wifi

3/5 Ruime kamer, niet goed onder-houden, frigo kapot, deurklink kapot, …

5 Wo 18 Kars – Ani – Kars

Transport : 45 km (50min) ten O van Kars

Bezoek Ani (±3uur) via Tourist Office = 35TL/p (Of via taxi = 100TL) ’s Morgens heel druk vanwege groepen (Honing met kaas = specialiteit in Kars) Uitstap Georgische valleien, enkel te doen met eigen auto. Publiek transport hier eerder zeldzaam. Via Cildir lake naar Yildiremtepe pad (50min) naar Devil’s castle (Seytar Kelisi op een unieke ligging) (niet kunnen doen, vanwege geen huurauto beschikbaar)

6 Do 19 Kars – Yusufeli

Transport : Kars richting Artvin via Göle met bus, 6u, 30TL, 270km, 1 bus ‘s morgens ter hoogte van Yusufeli aan kruispunt met benzinestation uitstappen dolmus nemen richting Yusufeli (10km, 3TL)

Hotel Barcelona www.hotelbarcelona.com.tr Tel : 0466/811 2627

2*2p-kamer 100TL/kamer Ontbijt inbegrepen Airco Zwembad ! Wifi

4/5 Heel mooi en modern ingericht hotel – beste van onze reis Echter dag 1 : zwembad net aan het leeglopen voor onderhoud, en dit mid-den het seizoen!?! Engelstalige uitbater! Aanrader!

7 Vrij 20 Yusufeli - Yaylalar

Transport : Yusufeli naar Yaylalar : dolmus 25TL/p, 3u (laatste bus naar Yaylalar vertrekt om 15u)

10/19

8 Zat 21 Yaylalar – dag 1 : Trekking Kaçkar Mountains : Yaylalar – Sakura Y – Modut Y en terug via de grindweg naar Yaylalar

Terra Anatolia www.terra-anatolia.com Address: Genclik Mah , 1312 Sk, Suer Apt, No:12/3 Muratpasa/ANTALYA Turkije 07100 E-mail: info@terra-anatolia.com Tel: +90 (242) 244 8945 Fax: +90 (242) 244 8945

4 dagen vanuit Yayalar overnachting in pension alle maaltijden in begrepen Ontbijtbuffet Middag : picknik, brood, groente, fruit, snack Avondmaal = soep, hoofdgerecht, dessert, koffie, thee 790€/trekking

9 Zo 22 Yaylalar – dag 2 : Trekking Kaçkar Mountains : Yaylalar – Satelef Y - Yaylalar

10 Ma23 Yaylalar – dag 3 : Trekking Kaçkar Mountains : Yaylalar – Dilberdüzü Camp – Deniz Golü – Yaylalar

11 Di 24 Yaylalar – Yusufeli

Transport : dolmus van Yaylalar naar Yusufeli (25TL/p) – vertrek om 6.00u ‘s morgens

12 Woe 25 Yusufeli – Trabzon (Macka)

Transport : vertrek om 09u ’s morgens 1 bus per dag, 40TL, 340km, 7u (via Rize)

Overnachting Otel Nur Cami Sok 15 Tel : 0462/323 0445 Fax : 323 0447

2* 2p-kamer 80TL/kamer Ontbijt inbegrepen Airco Wifi

4/5 Engelsprekende staf Heel centraal gelegen

13 Do 26 Trabzon (Macka) – Sumela – Trabzon

Bezoek Sumela-klooster – met kleine dolmus (1/2 dag) + bezoek Aya Sofia Museum

Transport naar Sinop : nachtbus 533km, 9u, vertrek in Trabzon om 20u ’s avonds, 50TL

14 Vr 27 Sinop en omgeving

Overnachting Otel Diyojen Korucuk Köyü, Dsi Yanı 57000 PK:50 Sinop / Turkije Tel: 90(368) 2618822 Fax: 90(368) 2601425 www.oteldiyojen.com iletisim@oteldiyojen.com

Apart-room 2*2p-kamer keuken – badkamer – Wifi balkon met zeezicht, Geen airco zwembad picknickruimte Ontbijt inbegrepen 200TL/nacht (90€)

3/5 Heel aangenaam hotel qua rust, sfeer, ligging, zwembad Wel erg sobere kamers (Kamers met airco) apart-room : geen airco Weinig betrokken personeel Vooral Turkse gezinnen met kleine kinderen

11/19

15 Zat 28 Sinop

16 Zon 29 Sinop

17 Ma 30 Sinop – Safranbolu

Bezoek aan het door unesco beschermde stadje

Transport : (= sommige bussen stoppen bij het nabije Karabük op 10km of rijden door tot bij Kiranköy vlakbij de nieuwe stad van Safranbolu, vandaar dolmus naar Eski Safranbolu of çarsi = oud, mooi gedeelte), 340km, 5/dag, 5u, 30TL

Otel Turgut Reis Konagi

Karaali Mah. Akpinar Sok. No:27

78600 Safranbolu, Turkey Tel: 0370 725 1301 www.turgutreiskonak.com

4p-kamer 110 TL/4p geen airco ontbijt inbegrepen ingericht in de typische stijl van de konaks,

4/5 Mooi hotel in typische stijl

18 Di 31 Safranbolu – Istanbul

bezoek aan de hamam

Transport : diverse bussen vanuit Karabük (± 6u) – naar Istanbul (Varan, Metro Turiszm, Ulusoy), 40TL, 7u Metro Turizm heeft een busstation waar de bussen samenkomen en dan via kleinere bussen de verschillende wijken aanrijden.

Aankomst Istanbul Marmara Guesthouse Address: Akbiyik caddesi Terbiyik sokak No:15 SULTANAHMET Tel : (90) 212 638 36 38 Fax : (90) 212 638 36 39 www.marmaraguesthouse.com

4p-kamer Badkamer kamer met zeezicht airco Prijs : 115€/nacht Ontbijt inbegrepen

5/5 Heel aangename ontvangst, Heel centraal gelegen Mooi verzorgde kamers Goed uitgebreid ontbijt !

19 Wo 01 Istanbul : bezoek Sultanahmet

20 Do 02 Istanbul : bezoek Ortakoy – Taksim en Beyoglü

21 Vr 03 Istanbul : Bezoek Topkapi-peis – en Kadikoy

22 Za 04 Istanbul Terugvlucht : Istanbul 14:50 – Brussel 17:15 (TK1939) Turkisch Airlines

taxi van Istanbul centrum naar luchthaven : ±25€

12/19

15 Reizen tijdens de ramadan

Noordoost Turkije tijdens de ramadan In de niet toeristische steden is het tijdens de ramadan toch wel moeilijk om overdag een restaurant te vinden die warme maaltijden serveert. Alle winkels zijn overdag open : brood, drank, fruit … voor een picknick kunnen zeker aangekocht worden, echter de meeste restaurants zijn gewoon gesloten. ’s Avonds wacht iedereen tot het teken van de muezzin of een kanonschot om het eten te starten, en is het dan ook drukker in de lokale restaurants. Het grootste deel van de bevolking lijkt deel te nemen aan de ramadan! Heel eigenaardig is dat alle terrassen op de pleinen wel vol zitten, maar bijna niemand iets bestelt ! Ook in de mooiere pastanesi’s zitten heel wat mensen, maar dan zonder ijsje, baklava, … We voelden ons dan ook snel onwennig om overdag wel iets te drinken of te eten,… ’s Avonds was het dan wel des te sfeervoller ! Binnen de muren van de hotels wordt wel eten aangeboden en is van de ramadan weinig te merken !

16 Enkele nabeschouwingen… Het was terug een heel afwisselende reis met prachtig cultureel erfgoed in Erzurum, Kars en Dogubeyazit, een heel mooie trektocht in het kleurrijke Kaçkar-gebergte, tussendoor even ontspannend relaxen aan de rustige Zwarte Zee (wat een tegenstelling met het super drukke toeristische Antalya) , en tenslotte de toeristische maar toch wel indrukwekkende metropool Istanbul die zoveel te bieden heeft … Het was een reis met diverse ingrediënten, voor ons een ideale samenstelling die zorgde voor voldoende afwisseling, waardoor we ons nooit verveelden …. Jammer dat het de streek nabij Armenië en Georgië nog niet zo toegankelijk is, smaakte voor ons naar meer, maar gezien de sites wat verspreid liggen is een huurwagen toch wel aangewezen … Bovendien zijn de steden in het NO heel wat minder sfeervol dan het ZO, is de vroegere Russische invloed nog zichtbaar in de architectuur van de steden… maar mits wat zoeken vind je steeds wel een gezellig pleintje ! Reizen tijdens de Ramadan ? Te weinig ramadan voor ons.... veel te veel lekker eten, te lang aan de ontbijttafel, teveel mezze, baklava, Turkse koffie, ijsjes, efes, yeni raki ...Op culinair vlak heeft Turkije dus heel wat te bieden ! Wim en Sabien Degeetere-Cailliau Anke en Kobe Okt 2012

13/19

17 Bijlage : Dagboek van onze reis

Zaterdag 14 juni 2012 : vlucht naar Erzurum

’s Morgens vroeg wakker, we worden om 4.30u door de taxi opgehaald om naar Zaventem te rijden. Na een vlotte rit,

inchecken van bagage, nog van een ontbijtkoek smullen, nemen we een eerste vlucht richting Istanbul. In Istanbul is niet

meteen duidelijk welke weg we moeten volgen. Eerst naar de transitzone, denken we, visa halen we wel in Ankara

gezien we daar meer tijd hebben … Na wat aanschuiven bij tweemaal de verkeerde rij moeten we toch eerst een visa

halen , nog eens aanschuiven en dan terug naar de paspoortcontrole bij de douane, bagagecheck, …. Uiteindelijk ko-

men we dan ook maar heel nipt op tijd aan bij de juiste gate om in te stappen. Tweede vlucht naar Ankara duurt slechts

een uurtje. Hier via transitzone bagage ophalen, terug inchecken …. want Erzurum is geen internationale luchthaven…

Alles verloopt nu wel vlot, al heeft het vliegtuig een 3 kwartier vertraging… Kobe en Anke eten hun eerste pide… Tijdens

de tweede vlucht maakt Wim kennis met z’n buurman, een rechter uit Erzurum die meteen voorstelt om ons met z’n

wagen tot bij ons hotel te brengen en nog een sightseeing Erzurum te geven . We rijden door de stad, het is er superdruk

op zaterdagavond, en bezoeken er de nieuwe skischans, 125m hoog : mooi verlicht en indrukwekkend. Omstreeks

22:00u komen we in ons geplande hotel aan - gelukkig is hier nog plaats want we hadden niet gereserveerd - moe van

een eerste lange dag. Morgen kan onze reis echt beginnen.

Zondag 15 juli : bezoek Erzurum

Heel veel heeft Erzurum niet te bieden, een stad van extremen qua temperaturen : vanaf oktober valt hier sneeuw, in de

winter tot -30°, in de zomer gemakkelijk 28à30°C. We bezoeken enkele moskeeën en medresses in typische Perzische

architectuur, de citadel, maar de meest beroemde medresse is echter juist in renovatie en niet toegankelijk … jammer !

We eten in een gezellig restaurant, nadien een heerlijk ijsje en baklava in een cafetaria. Enkele leuke pleintjes, veel

families op zondagse uitstap, en slechts enkele toeristen (Russen), wat drukke straten met de gewone winkels, en al een

paar mannen die ons aanspreken en beiden uiteindelijk een tapijtwinkel bezitten en dus vooral ons iets willen verkopen.

Maar we gaan niet in op hun voorstel … dit verhaal hebben we vroeger al zoveel gehoord ! In de straten achter de

hoofdstraat liggen heel wat vervallen huizen, ruïnes bijna, … toch wat armoede hier ? Uiteindelijk gaan we nog wat

uitrusten op het dakterras van ons hotel … de vermoeiende dagen moeten nog komen, dus een boek lezen en verslag

schrijven. ’s Avonds gaan we lekker eten in restaurant Güzelyürt, uitgebreide keuze uit diverse bordjes mezze, lekkere

wijn, en stoofpotjes, gegrilde kip…

Allemaal leuk, maar we kijken toch al uit naar morgen, de doorrit naar Dogubeyazit met het mooie paleis …

Maandag 16 juli 2012 : naar Dogubeyazit

De bus naar Dogubeyazit is slechts een kleine bus, het wordt dus een lange vermoeiende dag zonder veel bezienswaar-

digheden. De rit duurt meer dan 4,5u, slapen, wat lezen en het landschap aanschouwen, een hoogvlakte met rondom

liggend wat bergen, wat landbouw, wat kleine steden, hier en daar nog paard en kar, … Een middagstop voor een snelle

hap en om 15:00u komen we aan op onze bestemming. Een dolmus staat al klaar om ons naar het hotel te brengen, en

vraagt hier teveel geld voor. Vanop het dakterras van ons hotel zien we in de verte het paleis al liggen, de top van de

berg Ararat kunnen we jammer genoeg niet zien, teveel lage bevolking en mistvorming rond de top….

Gezien Kobe wat pijn aan de voet heeft (misschien nog een restant van de schelp die eerder in z’n voet terecht gekomen

was, of een wrat?) vragen we waar een dokter kunnen vinden. We worden verwezen naar een ziekenhuis en Wim gaat

samen met Kobe hier naartoe. Er blijkt nogal wat etter in een wondje te zijn gekomen, alles wordt mooi gereinigd, een

pijnstiller en antibiotica tegen mogelijke bacteriële besmetting … en we kunnen hopelijk enkele dagen later de geplande

trektocht aanvatten! Ondertussen wandelen Anke en ikzelf wat in het stadje, maar hier weinig te beleven, wat winkels,

veel kappers (Kobe heeft ook nog dringend een beurt nodig!) gebruikelijke cafés en veel te veel aandacht waardoor we

ons wat onwennig voelen. Als Wim met Kobe terugkomt is er het goede nieuws dat het geen wrat is, maar inderdaad een

ontsteking door een restje schelp, veel etter eruit gehaald, Kobe zich flink gehouden, normaal moet dit nu snel genezen,

als er maar geen infectie op komt … Nu naar de kapper ! Daar wordt Kobe met alle zorgen goed geknipt, amai dat was

echt wel nodig ! We gaan nog lekker eten in een plaatselijke locanta, daarna nog een ijsje en baklava en kruipen vroeg

onder de dekens. Morgen het paleis en doortocht naar Kars !

Dinsdag 17 juli : Ishak Pasha en rit naar Kars

Na het ontbijt en rugzakken volproppen vertrekken we richting otogar voor een dolmus naar het paleis. Vanuit de dolmus

vangen we even snel een glimp op van de top van de Ararat… Verder zien we onderweg veel militaire domeinen, en

het paleis is al van ver te zien in de bergen ! Bij aankomst zien we meteen de prachtig versierde toegangspoort, en voor-

al de vele werkmannen die hier heen en weer rijden met kruiwagens vol afbraakmateriaal en nieuwe betegeling … Het

paleis ondergaat en grondige renovatiebeurt, maar we kunnen gelukkig wel de meeste delen bezoeken. De binnenplei-

nen zijn prachtig versierd, heel veel kamers, verblijven van de harem, een bibliotheek, de centrale ontvangstzaal, alle-

maal prachtig gedecoreerd, … echt wel indrukwekkend. Dit was de vermoeiende omweg toch wel waard. Ook de ligging

14/19

is indrukwekkend, zeker wanneer we nog verder te voet gaan hoger de bergen in zien we de prachtige ligging van dit

paleis. De rozerode en gele stenen, de koepel de minaret, ….en dat tegen de achtergrond van een omliggende bergen.

Hier kun je blijvend vol verwondering staan kijken … die architect had echt wel een prachtig meesterwerk afgeleverd.

Alleen jammer dat de wolken alweer de top van de Ararat in een mist omhullen, en we slechts heel kort een glimp van de

hoogste berg van Turkije opvangen … vlakbij “beklimmen” we nog een oud Urartisch fort en bezoeken een mooie mos-

kee en graftombe van een geliefd Koerdische dichter, een bedevaartsoord …. Hier heel veel Turks-Koerdische families

op bezoek, bij een picknick, een bbq, …

Tegen de middag zijn we terug in Dogubeyazit, checken we uit, en nemen de dolmus richting Igdir en daarna bus richting

Kars.

De busrit in een stampvolle dolmus is alweer vermoeiend, maar verloopt vlot. Het landschap wordt steeds groener, door-

heen bergen maar vooral over een hoogvlakte, we zien zelfs nomaden met tenten in wit en blauw zeil … Wanneer we

dicht bij de Armeense grens komen is er een paspoortcontrole op de bus door de “gendarma”… maar we mogen verder

rijden. We passeren enkele zeer primitieve dorpjes, wegen in slechte toestand, koeien, schapen kruisen de weg … een

mooie geanimeerde rit ! In Igdir aangekomen moeten we van de ene otogar naar de andere, maar gelukkig niet zo ver.

We kunnen snel één van de laatste tickets reserveren, nog een snelle maar lekkere maaltijd nemen in een plaatselijk

restaurantje, en dan aansluiten op volgende rit.

In Kars aangekomen hebben we pech in het eerst gekozen hotel : volzet, 2e poging meer succes

Wim boekt nog een huurauto voor de dag nadien (100TL/dag), ’s avonds gaan we in de nabijheid van het hotel nog heel

lekker eten.

Woensdag 18 Juli – bezoek Ani

Vanmorgen vroeg op om tijdig de huurwagen op te halen, maar bij aankomst blijkt die toch niet beschikbaar te zijn, nog

even wachten, …. Uiteindelijk niet beschikbaar en ook voor de 2e dag kan men niets beloven ! De hoteluitbater probeert

nog een andere verhuurmaatschappij, maar ook daar geen wagens beschikbaar. We worden dus verplicht om met een

taxichauffeur de site in Ani te bezoeken. (100TL/(5u). De rit naar de site gaat door een indrukwekkend steppegebied,

eerst vooral korte groene begroeiing met heel veel runderen, herders te paard, kleine dorpen met veel boerderijen, over-

al zijn vrouwen te zien die van koeienvlaaien “briketten” maken die tijdens de winter verbrand worden voor de verwar-

ming ? De dorpen en boerderijen zijn ommuurd door lage muurtjes. Overal zijn paard en kar - soms tractor - te zien op

de velden, of onderweg met wat mensen mee op de kar. Hier en daar wat tenten van een herder. Het landschap strekt

zich heel ver uit, rondom wat hoger gelegen bergen. Wat verder gaat het landschap over van groen naar geel is men

bezig met het maaien van het gras en het verzamelen (met paard en speciaal gereedschap voor het verzamelen voor

het gras) van het hooi om het uiteindelijk op een kar te laden, en de wintervoorraad naar de boerderijen te brengen. Dan

komen we uiteindelijk in een klein dorp aan en komen we tot bij een grote vestingmuur, de toegangspoort tot de voorma-

lige stad Ani ! Na de entree en een tweede poort hebben we meteen een overzicht op deze prachtige oude ruïnes, met-

een herkenbaar zoals op zoveel foto’s te zien. We volgen de bewegwijzerde borden langs de muur, de kerkjes, een oud

huis met oliepers, … indrukwekkend ! De meeste gebouwen in rozerode en bruine steen, velen heel erg vervallen vooral

vanwege de vele aardbevingen in de regio, …. Het omliggende landschap is indrukwekkend, een plateau doorkliefd door

een rivier, die de grens met Armenië volgt, zicht op uitkijktorens en grensposten van beide landen, … Er zijn nogal wat

toeristen, een groep Iraanse toeristen is heel erg onder de indruk in een kerkje, waar blijkbaar de dood van duizenden

Armeniërs herdacht wordt … Een halve kerktoren door een bliksem doorklieft, een klooster, kerkjes met fresco’s, de

kathedraal… er zijn heel wat restanten, en het landschap verbergt veel van deze ruïnes, na elke kleine afdaling, bocht of

heuvel komt een andere ruïne tevoorschijn. We wandelen meer dan 3 uur in deze site, na het paleis van gisteren is dit

zeker ook heel erg de moeite waard. Jammer dat Turkije deze ruïnes lang verwaarloosd heeft en weinig aandacht en

respect heeft voor dit (Armeens-christelijk) erfgoed. Eén ruïne met islamitische invloeden is wel volledig gerestaureerd,

maar valt daardoor heel erg buiten de sfeer van deze site. Na een middagmaal in het nabijgelegen restaurant, proberen

we nog onze chauffeur te overtuigen voor de rit naar Digor waar ook een aantal kerken te bezoeken zijn, maar hij vraagt

160TL en dit is echt wel veel te veel. We besluiten dan ook terug te keren naar Kars, en daar nog de citadel te bezoeken.

De chauffeur is wat ontevreden over de afgesproken prijs (volgens hem waren we te lang in Ani gebleven), maar we

weigeren meer te betalen. Afspraak is afspraak, en er was geen tijdslimiet afgesproken ! We beslissen wel om de vol-

gende dag Kars te verlaten, gezien we geen mogelijkheid zien om andere delen rond Kars zelfstandig te bezoeken, en

de stad niet zoveel charme uitstraalt. We wandelen nog via een oud kerkje (nu moskee) tot bij de citadel en beleven daar

in de vooravond nog een leuke tijd met een damspel op een aangenaam terras. Als we ’s avonds gaan eten breekt een

hevig onweer los, gelukkig geraken we toch droog heen en terug. Het blijft ’s nachts nog lange tijd hevig onweren en

regenen…

15/19

Donderdag 19 juli : rit naar Yusufeli

Na het ontbijt terug rugzakken verzamelen voor de lange rit naar Yusufeli. Vanop de otogar vertrekken we met ietsje

vertraging, voor een rit langsheen de steppe – met heel wat kuddes runderen en hun herder te paard… Na korte tijd

gaat dit landschap over in veel meer bergachtige streek. De weg is in minder goede staat, het aantal beklimmingen,

afdalingen en bochten, neemt toe, … Terug veel dorpjes verscholen tegen de bergwanden, we volgen een rivier, zien

heel wat kanaaltjes die zorgen voor irrigatie van de stukjes grond waar landbouw nog mogelijk is. Met katrol- en kabel-

systeem bereikt men de andere kant van de rivier, … Er zijn heel wat wegeniswerken, aanleg van tunnels, aanleg van

bijkomende irrigatiekanalen, misschien de aanleg van een dam …. En heel wat tijdelijke werfinstallaties, groeven, ce-

mentfabrieken, … om al deze werken te ondersteunen. Na meer dan 4 uur komen we aan de splitsing waar we een

andere bus moeten nemen. We hebben geluk, slechts een kwartier later is de dolmus er al, en hebben zo een vlotte

aansluiting. Yusufeli is een groot dorp, gelijkaardig zoals zoveel Turkse steden, maar toch iets meer charme dan de

grotere steden Kars en Erzurum. We eten snel iets in een gezellig terras aan de rivier, en gaan dan op zoek naar hotel

Barcelona waar we hopen een zwembad te vinden en even een tussenpauze te nemen. Na toch wel een heel eind

stappen langs de rivier zien we onmiddellijk bij het binnenkomen dat het zwembad (bijna) leeg is … Wat een ontgooche-

ling ! De uitbater wil iets toegeven op de prijs, en misschien is het zwembad morgen beschikbaar, … Wat hebben de

Turken een slechte planning ??!! Als het hotel slechts 4 maand open kan zijn, waarom dan nu onderhoud aan het

zwembad plannen ? Waarom wordt ons dit ontspannend moment niet gegund ? De kinderen zagen echter zo veel dat

we toch besluiten hier een kamer te nemen, op hoop van bruikbaar zwembad morgen !! Na een telefoontje met onze

contactpersoon voor morgen horen we dat de bus de dag nadien pas om 15:00 à 16:00u ons komt ophalen … dat opent

perspectieven voor het zwembad morgen … Als die pomp en die zwembadmeester maar z’n uiterste best doet …

We lezen ons boek, genieten van even rusten op een gezellig terras en blijven ’s avonds ook lui in ons hotel lekker eten,

een lekkere mezze en daarna lekkere vis. Een nieuwe truc voor een Turkse koffie : een aluminium folie rond de tas, de

tas verpakt in een servetje en dan een vuurtje maken … leuke truc om toeristen te vermaken ! En met een turkisch de-

light als toemaatje ! Het zwembad wordt dan toch een beetje gecompenseerd !

vrijdag 20 juli 2012 Yusufeli – Yaylalar

Gezien het zwembad niet verder werd leeggemaakt, beslissen we een bezoekje te brengen aan Tekkale, naar het vlakbij

gelegen Georgisch kerkje en klooster Dort Kilise. We laten ons brengen door een taxi tot bij de kerk (50TL/4p), bezoeken

daar de kerk die er terug vervallen bij ligt, met mooie fresco’s, een indrukwekkend tongewelf, dak vol begroeiing van

grassen en bomen, en van het nabijgelegen klooster valt nog weinig te merken behalve wat vervallen muren, enkele

resterende bogen. Daarna moeten we met handen en voeten duidelijk maken aan onze chauffeur dat we te voet terug

wensen te gaan tot Tekkale (7km). De wandeling brengt ons langs de rivier en voorbij kleine dorpjes, met huizen deels

in baksteen deels in hout, steeds een open ruimte onderaan, het huis op de eerste verdieping en de voorraad hooi op de

bovenste verdieping. We zien spelende kinderen, vrouwen die appels schillen of wat kletsen,… Heel vriendelijk, lachend

en nieuwsgierig , maar we kunnen weinig communiceren. In Tekkale aangekomen is alles gesloten, in de moskee is net

het gebed bezig, en op de eerste dag van de ramadan wil niemand dit missen… Gelukkig komt net een busje voorbij en

kunnen we mee terug naar Yusufeli ! In Yusufeli zijn bijna alle restaurants gesloten, is iedereen druk bezig met de inkoop

van het eten voor het avondmaal. We vinden toch een gezellig terrasje aan het water, uit het zicht gelegen, zodat we

kunnen eten uit het zicht van de vastende moslims … Daarna terug naar hotel, zien onderweg nog een aantal kayakkers

op de onstuimige rivier, zwembad nog steeds niet leeg (!!), en op de terras nog even wachten op de dolmus die ons komt

halen om naar Yaylalar te brengen. De bus is stipt op tijd, eerst nog wat boodschappen doen in Yusufeli, en dan rijden

we richting zomerdorp… De weg ernaartoe is prachtig, we volgen constant een toch wel onstuimige rivier, stoppen hier

en daar nog om druiven in te laden, rugzakken van auto te wisselen, meloen en tomaten te lossen, … passeren enkele

kleine dorpjes, en zien hier al veel meer van de typische houten zomerhuisjes … Na meer dan 2 uur langs deze prachti-

ge verharde (maar niet geasfalteerde) weg komen we uiteindelijk in ons dorpje aan. In ons hotel (berghut) zijn nog een

aantal toeristen, en we krijgen onze gezellige kleine chalet toegewezen, gebouwd boven de rivier … Tijdens het avond-

maal ontmoeten we nog een koppel uit Gent die de Kaçkar wil oversteken … Daarna komt onze gids nog kennismaken,

wat praktische afspraken maken, en krijgen we de raad : vroeg in bed, de volgende dag immers de eerste tocht !! Met de

rivier onder onze chalet toch een wat onrustige nacht, al hebben de kinderen hier geen last van gehad …

Zaterdag 21 juli – dag 1 trekking Yaylalar – Sakura Y – Modut Y

Vroeg op deze morgen, ontbijt, picknick verzamelen, en dan starten ! We beginnen met een steile klim door een prachtig

groen landschap vol gele, paarse, oranje, … bloemen. We passeren enkele riviertjes, moeten hier en daar zelfs over de

stenen springen, een wankel bruggetje nemen, … leuk en afwisselend. Doet ons toch wat aan Zwitserse bergen denken!

We kijken uit naar beren, maar kunnen er geen zien, wel een spoor van beer, maar vermoedelijk al enkele dagen oud.

We nemen een pas van 2.300m, de natuur wordt wat ruiger, minder bebossing, wat meer stenen, Anke en Kobe zijn

terug veel sneller dan wij. Onderweg kunnen we overal bronwater drinken, er zijn gigantisch veel riviertjes, bronnen,

watervalletjes,… Gezien regelmatig wat wolken passeren of schaduw van de bergen, valt dit hier wel mee qua tempera-

16/19

tuur ! Na meer dan 2 uur stappen krijgen we dan het volgende dorpje te zien. We passeren eerst een zomerdorp vol

huisjes in hout, met hier en daar wat runderen, een herder, schuren voor het verzamelen van het hooi voor de winter, …

en wat verder is een leuke plaats voor een picknick. Na de picknick moeten we vooral afdalen langs een minder interes-

sante weg, om uiteindelijk bij de hoofdrivier aan te komen, en hier nog een 5-tal km richting ons dorp verder te wandelen.

De weg is wat vlakker, het is wat warmer (heet!), we volgen de rivier tot aan het dorp, waar we na een toch wel een

kleine 20km met vermoeide voeten en kuiten aankomen. Tijd om wat te verfrissen, ontspannen, lezen, was binnen te

halen, … en de dorpsbewoners gade te slaan.

Zondag 22 juli 2012 : dag 2 trekking : Yaylalar – Satelef Y

Terug vroeg op, ontbijt, picknick verzamelen, … We blijven nog wat praten met een Turks-Oekraïens koppel, dat in Is-

tanbul woont, en vertrekken dan voor de tweede dag, door de vallei naar het dorp van onze gids. Langs een klein paadje

tegen de helling van de heuvel is deze wandeling wat minder steil, maar zeker niet minder pittoresk. Na een klein uurtje

komen we in het dorp van onze gids aan, waar we even kennis maken met de grootmoeder, de 300 jaar oude huizen

gadeslaan, en dan verder wandelen richting volgende zomerdorpje. We moeten terug vele riviertjes oversteken, zien wat

blijvende sneeuw liggen, groene weiden vol kleurrijke bloemen, vlinders, .. Het volgende dorpje is wat nieuwer, na een

sneeuwlawine in 1957 was het dorp volledig verwoest, vielen meer dan 25 doden, … maar is mooi herbouwd. Daarna

komen we in een verlaten zomerdorpje Satelef, waar een familie net kaas aan het maken is, de muilezel nieuwe hoefij-

zers krijgt, en de verlaten huisjes niet gebruikt worden, maar deze familie onder een blauw zeil woont, en de koeien wat

verder aan het grazen zijn. We wandelen nog wat verder tot we een volgende steile bergpiek zien, en nemen dan onze

picknick op een groene heuvel nabij de rivier. Daarna moeten we terug via dezelfde weg, en dreigt in de verte een on-

weer, we horen het al wat rommelen in de verte. We stappen iets sneller, maar gelukkig blijft het onweer in de verte en

komt de zon al terug tevoorschijn wanneer we ons dorp binnenwandelen. We overleggen nog met onze gids over de

tocht voor de volgende dag, en beslissen om – gezien vandaag niet zo’n zware trekking - uiteindelijk morgen toch naar

het basiskamp van de Kaçkar te trekken, met evt bezoek aan het Deniz Golu-meer …

Maandag 23 juli : Dag 3 trekking : Yaylalar – Dilberdüzü Camp – Deniz Gölü

Na het ontbijt vertrekken we voor de derde dag wandelen door het Kaçkar-gebergte, vandaag extra lange tocht, … Ge-

zien het nog vroeg in de morgen is zien we vrouwen en meisjes vertrekken met hun kleine kudde koeien, zijn mannen al

bezig met het manueel afsnijden van het gras, vrouwen verzamelen het bijeen, besproeien hun stukje land,… We pas-

seren eerst het dorpje Yaylalar, daarna door het pittoreske dorpje Olgunlar met enkele gezellige pensionnetjes en café-

tjes, ... om dan terug de smalle paadjes te nemen doorheen alweer een prachtige vallei. Net zoals gisteren dwarsen we

talrijke kleine riviertjes, volgen we alweer een andere onstuimige rivier, horen we overal de watervallen, zien we alweer

een prachtig kleurrijk bloementapijt, passeren we een verlaten zomerdorpje vol vervallen houten en stenen huisjes, …

Hier zien we een familie die net kaas aan het maken is, de potten aan het uitwassen, het paard de hoeven aan het be-

slaan. Na zowat 4 uur stappen met steeds wisselende bergen en heuvels komen we aan in het basiskamp op 2800m

hoogte. Hier is het net zoals vorig jaar in Aladaglar-park : een weide vol tenten, enkele tenten als keuken, een sanitair

blok, … heel leuk allemaal en we vinden het toch een beetje jammer dat we dit jaar geen overnachting in dergelijk kamp

meemaakten. We zien enkele mensen met wie we eerder kennis maakten in ons dorp, die ondertussen de Kaçkar be-

klommen of het meer bezochten. We nemen eerst onze picknick, krijgen dan een thee aangeboden, en beslissen dan

om nog anderhalf uur verder te wandelen naar het meer, iedereen is er immers heel enthousiast over. Na 4 uur wande-

len zonder al te veel steile hellingen, is dit nu wel een aardig klimmetje van anderhalf uur, over rotsblokken, doorheen

een pak sneeuw, … om dan uiteindelijk bij het kratermeer aan te komen. Het meer is omgeven door bergtoppen, heeft

helder blauw water, en rondom is ook wat sneeuw te zien… het zou 64m diep zijn, toch wel indrukwekkend mooi … De

terugweg is echter nog lang, we hebben hier niet veel tijd om te genieten, en er dreigen steeds meer wolken. We zijn nog

maar pas vertrokken of we horen al gedonder, en een beetje later voelen we al de eerste druppels. We versnellen onze

passen, maar komen toch in een hevig onweer met bijhorende buien terecht. We komen drijfnat aan in het basiskamp

waar we even schuilen, de hemel klaart al een beetje op, en veel tijd om te twijfelen hebben we niet, we moeten verder…

Gelukkig klaart het toch weer volledig op en kunnen we ook op de terugweg genieten van het landschap. Als we de

dorpjes dichterbij komen kunnen we het dagelijkse leven terug gadeslaan, kuddes worden teruggebracht, koeien worden

gemolken, muildieren brengen het gemaaide gras naar de schuren, akkertjes worden besproeid, er wordt wat gekletst,

… Om 19.00u komen we heel moe maar voldaan terug, nemen afscheid van onze gids, avondmaal, douchen, en inpak-

ken voor morgen …

dinsdag 24 juli 2012 Yaylalar - Yusufeli

We hebben niet veel keus, om 6.00u vertrekt de dolmus, en dus moeten we alweer heel vroeg uit de veren. De rit terug

brengt ons een laatste maal langs de prachtige rivier, voorbij het dorpje Barhal, tot aan Yusufeli. We kunnen meteen

naar Trabzon, maar boeken ons busticket naar Trabzon voor de volgende dag en verkiezen een extra dagje Yusufeli om

wat uit te rusten bij het heerlijke deugddoende (net gereinigd) zwembad : relaxen, boekje lezen, zelfs een middagdutje,

… luilekkeren, en ’s avonds nog eens te genieten van een lekkere Efes en een raki !

17/19

Woensdag 25 juli 2012 Yusufeli – Trabzon

Na het ontbijt kunnen we om 9.00u de bus naar Trabzon nemen, een rit door een prachtig landschap, met heel wat op-

onthoud vanwege wegeniswerken, aanleg van bruggen, tunnels, … allemaal toch wel indrukwekkend om in dergelijke

landschap deze werken uit te voeren… verder wordt duidelijk dat zelfs een dam gebouwd werd en vermoedelijk heel wat

dorpen en wegen verdwenen zijn, het water staat een pak hoger, het landschap ziet er anders uit, mooi blauw/groen

water, een gigantische hoeveelheid aan water, … hopelijk kregen de mensen wel een alternatief aangeboden, en wordt

het opgespaarde water goed gebruikt en is dit niet het zoveelste prestigeproject. Over de middag kunnen we vanwege

de ramadan enkel een thee en wat koekjes eten, geen enkel restaurant is voorzien om warm eten te serveren … Naar-

mate we de kust naderen, wordt het klimaat vochtiger, is er een soort lage bewolking zelfs mist ontstaan, en bij aan-

komst in Trabzon is er zelfs een lichte soort motregen. In de otogar van Trabzon boeken we ons ticket naar Sinop, en

dan rijden we met dolmus richting hotel (1,5 TL/pp). Trabzon is alweer zo’n troosteloze stad met heel veel beton, weinig

charme, … maar wel wat hectischer dan de vorige steden. Een schril contrast met ons verblijf in de bergen ! Gelukkig

heerst er op het Ataturk-plein wel een gezellige drukte, heel wat fonteinen, aardige terrassen, veel volk, … Ook een paar

autovrije winkelstraten, we zien er zelfs een winkel van Trabzon Sport, en Kobe wil natuurlijk een voetbaluitrusting … We

kiezen terug een leuke pastanesi en eten een ijsje en baklava. We zien de drukte van het inkopen doen voor het avond-

eten, de restaurants bereiden zich voor op de stormloop en alles wordt klaar gezet om tegen invallende avond en de

roep van de muezzin het eten te kunnen starten … het samenhorigheidsgevoel onder de moslims is hier wel merkbaar.

Het startschot wordt niet alleen door de muezzin gegeven, maar ook door kanonschoten en wat vuurwerk ! En dan horen

we de blikjes frisdrank opengaan, de bestekken rammelen, … het heeft wel iets ! Na het eten gaan we nog op het plein

een theetje drinken en krijgen we een indrukwekkend mooie zilveren kan voorgeschoteld…

Donderdag 26 juli 2012 – Trabzon – Sumelaklooster

De reden waarom we Trabzon bezoeken is het Sumelaklooster, en ’s morgens nemen we dan ook een dolmus richting

Sumela. Het berglandschap waarlangs we rijden is voor ons niet meer zo indrukwekkend, en na een uurtje rijden zien we

tegen de helling van een rots het klooster liggen. We kunnen wat foto’s nemen en rijden dan verder tot de ingang. Voor

de eerste keer zien we hier een stormloop van toeristenbusjes … Een steile klim te voet tot aan de ingang van het kloos-

ter, en dan kunnen we het klooster bezoeken. Vanwege restauratiewerken kunnen we slechts een heel klein deel bezoe-

ken, mooie fresco’s in de kapel, al zijn er heel wat beschadigd, en enkel wat kamertjes zijn te bezichtigen, zodat we al

na een klein uurtje toch wel rond zijn,… We volgen een pad richting restaurant en souvenirwinkeltjes, eten nog een mid-

dagmaal (hier wel te verkrijgen !) en keren dan met de bus terug. In Trabzon eten we nog een ijsje en bezoeken dan

nog de Aya Sofia, een vroegere kerk, nadien moskee en nu uiteindelijk museum. Op het Ataturk-plein zitten we nog wat

mensen te spotten, wachtend op de start van het avondmaal en vertrekken dan richting otogar voor de nachtbus naar

Sinop.

Vrijdag 27 juli 2012 – Zondag 30 juli : Sinop

Sinop is een mooi en gezellig kuststadje, en de hoofdzakelijk Turkse toeristen doen hier net hetzelfde als wat wij aan

onze Belgische kust doen, slenteren door de straatjes, terrasje doen, zitten op kade kijkend over het water naar de vis-

sersschepen, … Er zijn een paar mooie oude moskeeën, een karavanserai, … maar wij hebben al zoveel bezocht dat we

verkiezen om het even rustig aan te doen ! Het mooie zwembad nodigt ons ook direct uit om een duikje te nemen, en we

genieten dan ook volop van enkele dagen ontspannend aan het zwembad te liggen, een boek te lezen, ... ’s Avonds

bezoeken we het haventje, met de vele terrassen voor een drink, een ijsje of baklava of een lekker etentje, veel back-

gammon, veel sfeer,… maar vooral Turkse toeristen, en in tegenstelling tot vorige dagen merken we hier toch veel min-

der van de ramadan. Veel mensen eten reeds voor zonsondergang, andere wachten het teken voor de start van het

avondmaal af, dit keer alweer met een enorm kanonschot !

Maandag 30 juli 2012 Sinop – Safranbolu

Een alweer vermoeiende rit naar Safranbolu, en bij aankomst zijn we eerst wat ontgoocheld in dit zo aangeprezen stad-

je. Het oogt onwaarschijnlijk toeristisch met de vele winkels vol met prullaria, maar de toeristen zijn er wel niet in massa

aanwezig. De restaurants zitten vol turken, geen opdringerige toestanden hier en dat maakt dat het toch aangenaam is.

Onze eerste indruk is dan ook niet juist, dit stadje, opgenomen door Unesco als werelderfgoed, moeten we even in ons

opnemen, en dan wordt het zeker aantrekkelijk… en we genieten dan ook na enkele dagen luieren om weer iets nieuws

te ontdekken…Heel wat mooie gerenoveerde huizen (konak), maar nog meer huizen die op restauratie wachten, … Ook

wat huizen met ambachten, metaalbewerkers, … De hamam zou hier zeker ook een aanrader zijn… Morgen ?? Ook ’s

avonds eten we terug in gezellig lokaal restaurant, vol met moslims die alweer een “ramadan”-menu nemen ….

18/19

Dinsdag 31 juli 2012 Safranbolu – Istanbul

We zetten even ons lui leventje voort en kiezen deze morgen voor een hamam, deze in Safranbolu zou één van de

mooiste zijn in Turkije, en de prijs zal wel beter meevallen dan in Istanbul.

We worden geschrobd, gepeeld, krijgen een deugddoende niet al te harde massage, en kunnen dan genieten van de

sauna, het koude en warme water, relaxen …. Als dat geen deugd doet ! We komen precies wat minder bruin buiten,

maar zijn zo ontspannen en relaxed … wat heerlijk !

Daarna genieten we nog van een lekker middagmaal op een terras met mooi uitzicht, en maken ons dan klaar om terug

een lange (maar laatste) busreis richting Istanbul te maken !

Woensdag 01 aug 2012 : Istanbul : Dag 1 : Sultanahmet en Bazaarwijk

Na de goede ontvangst in onze guesthouse, zijn we klaar voor onze laatste bestemming : Istanbul. Zodra we het histori-

sche centrum binnenwandelen merken we dat dit echt wel een toeristische stad is,… Horden toeristen, overal bussen

met toeristen, winkels met tapijtverkopers, glas, juwelen, …. We starten met de Blauwe Moskee, een indrukwekkend

bouwwerk binnenin versierd met prachtige blauwe faiencetegeltjes, daarna lopen we via het plein naar de Aya Sofia,

maar vanwege de lange aanschuivende rijen bezoeken we dit voorlopig niet … De Romeinse citernes zijn een onder-

gronds waterreservoir, heel mooi … vooral de belichting zorgt voor een mooi schouwspel van water, weerspiegeling, …

Daarna is het even zoeken en wandelen we, voorbij het Topkapi, tot de ingang van de Grote Bazaar … allerhande win-

kels met overal verkopers die ons aanspreken, maar niet opdringerig zijn, … de oosterse sfeer van een soek … een

wirwar van straatjes, overal dezelfde spullen,… Hier en daar nog een authentiek winkeltje of atelier, … . Daarna komen

we bij nog een aantal moskeeën : Suleymaniye-moskee en Rustem Pasa Moskee : hier al veel minder toeristen, gezan-

gen vanuit de koran … sfeervol en heel mooi … Wat een gigantische bouwwerken werden hier op korte tijd niet gereali-

seerd. Ondertussen zijn we al bij de Egyptische bazaar met z’n vele kruiden, turkish delights, … Verder komen we nog

aan de nieuwe Moskee, tot bij de Galatabrug, waar we een mooi zicht op de stad hebben. De avond valt, we keren moe

maar tevreden terug naar ons hotel, om dan in de buurt nog iets te gaan eten, een terras met een prachtig uitzicht op de

Blauwe Moskee. Daarna wandelen we nog tot bij de obelisk en de hippodroom, wat een drukte hier, heel wat Turken

komen hier picknicken en rondhangen, heel sfeervol en gemoedelijk, georganiseerd vanwege de ramadan, er klinken

veel gezangen vanuit de moskee, we gaan nog een kijkje nemen, prachtig verlicht … heel sfeervol. Maar iedereen

(vooral Kobe) is moe, en dus keren we terug naar ons hotel, morgen een nieuwe dag … We weten nu al dat we hier tijd

tekort zullen hebben !

Donderdag 02 aug 2012 : Istanbul : Dag 2 : Ortakoy, Taksim en Beyoglü

Na een dag vol culturele bezoeken plannen we vandaag een bezoek aan Ortakoy met de mooie Büyük Mecidiye moskee

en de veel kleine winkeltjes en daarna het Europese centrum Taksim en Beyoglü. We starten met een wandeling langs

de tuinen van het Topkapi-paleis tot aan de eerste tramhalte, en nemen dan de tram en vervolgens taxi tot aan Ortakoy.

De mooie moskee is echter in renovatie, en kunnen er dan ook niets van zien … jammer ! Maar hier genoeg winkeltjes

met zilver, leuke terrasjes, … en we slenteren dan toch een uurtje rond om dan op de middag de typische Kumpir te

proeven : een aardappel gevuld met kaas, groentjes, saus… naar eigen wens kan samenstellen door de ingrediënten

aan te duiden uit een lijstje. Daarna keren we terug tot aan Taksim om vanaf hier wat verder te shoppen langs de vele

leuke en originele winkels vol design, alternatieve en vintage kledij, antiek en brocante … we wanen ons precies in

Brussel of Parijs, wat een tegenstelling met de vele landelijke dorpen en steden die we eerder aandeden in centraal en

Oost-Turkije !! Maar het is hier leuk : veel nostalgie, veel sfeer, … winkel in, winkel uit … afgewisseld met een terrasje

voor een gezond fruitdrankje, een yoghurt-ijs, een Turkse koffie, … We komen tot bij de Galatatoren, winkelen nog in de

nabijgelegen leuke straatjes. ’s Avonds eten we hier in een lekker restaurant waar de traditionele Turkse keuken in een

moderne versie werd gegoten… alweer een geslaagde dag ! Maar vooral : volgende week : dieet ! Op de terugweg naar

ons hotel komen we alweer terecht in een publieke picknick, veel jongeren hebben hun eigen drank mee, een gezellige

drukte …

Vrijdag 03 aug 2012 : Istanbul : Dag 3 : Topkapi-paleis en Kadikoy

’s Morgens bezoeken we eerst het Topkapi paleis, een indrukwekkend paleis dat 400 jaar lang het centrum was van het

Ottomaanse rijk (toen het grootste rijk ooit!) geregeerd door verschillende sultans. We bezoeken het administratieve

deel, wat bibliotheken die zijn ondergebracht in verschillende kiosken, telkens bijgebouwd door een andere sultan. Van-

op enkele terrassen hebben we een mooi uitzicht over de zee van Marmara, de Bosphorus en de Gouden Hoorn. En

natuurlijk maken vooral de ontelbare juwelen, wapens, en anderen sierstukken de grootste indruk : alles uit goud, be-

legd met diamant (eentje van 86 karaat!), parelmoer, robijn, emerald, …. Daarnaast toch ook een indrukwekkende co l-

lectie van items uit de beginperiode van de islam …. de staf van Mozes, stukjes baard van Mohammed, de schedel van

Johannes de Doper…, je houdt het niet voor mogelijk.

Daarna gaan we naar de kade, om er een typisch broodje vis te proeven aan de Bosphorus, wat een drukte ! Vis wordt

19/19

gebakken op een mooi versierde boot, ontgraat, tussen een broodje gelegd en doorgegeven aan de verkoper op de

kade. Hier moet je dan zelf je broodje ophalen, en neem je plaats aan een klein tafeltje met krukjes, een andere verko-

per komt langs met drank, en kinderen proberen de servetjes te verkopen … Een drukte van jewelste, maar toch typisch,

gezellig, en lekker ! Daarna nemen we de boot naar Kadikoy, het Aziatisch gedeelte van Istanbul. Een mooie vaart met

een prachtig zicht op de skyline van oud Istanbul (= Sultanahmet) : de vele moskeeën met hun minaretten … wat een

concentratie aan eeuwenoude prachtige architectuur ! In Kadikoy aangekomen is het even zoeken naar de juiste richting

en straat om bij de bekende markt voor voedingswaren te geraken, maar eens we er zijn, zien we de vele kraampjes met

kwaliteitsvolle etenswaren : vis, groente, brood, … maar ook olijfolie, noten, kruiden, baklava, turkisch delight, chocolade,

koffie, thee, … alles niet alleen heel mooi uitgestald, maar ook vers van kwaliteit, … Wat verder komen we in straatjes

met antiekzaken, juwelen, kledij, gezellige theehuizen, bars, …. Tijd voor Turkse koffie, baklava of ijsje ??

Met de boot keren we terug en genieten nogmaals van de mooie skyline, daarna naar het hotel, wat verfrissen maar

vooral inpakken, vooraleer we voor de laatste keer genieten van Turkse mezze, een stoofpotje, een grill, …

Jammer, maar ook aan deze reis komt een einde, en we kunnen alleen maar terugkijken op 3 prachtige weken, wat

langzaam aan begonnen in het Noordoosten, toch wat moeilijker te bereizen dan verwacht, maar wel prachtige beziens-

waardigheden, een heel mooie bergtocht doorheen het kleurrijke Kaçkar gebergte met z’n vele bloemen en tientallen

rivieren, een rustig verblijf aan de gezellige kust aan de zwarte Zee, en de metropool Istanbul die zoveel te bieden heeft

en nooit verveelt …