1

BEZIENSWAARDIGHEDEN

in

Heusden-Zolder

FOTOQUIZ

Deel 3

Oplossingen &

Info

2

1. ZLDR Luchtfabriek : mijnterrein Zolder

Hoe geraakten mijnwerkers down under en hoe slaagden ze erin om op 800 m

diepte (!) te kunnen ademen? Benieuwd hoe perslucht werd gemaakt om

machines aan te drijven? Altijd

al eens willen weten hoe het

voelt om in een oneindige

schacht te staan, of je niet meer

te kunnen oriënteren in het

donker? ZLDR luchtfabriek

neemt je mee doorheen dit grootse

ophaalmachinegebouw. Volg de stapstenen en

neem een duik in het verleden. Ervaar aan den lijve

de lichtkunstwerken van lichtkunstenaar Jaap Van

den Elzen.

2. Schachttoren : mijnterrein Zolder

Gebouwd in 1924 door de Luxemburgse

firma Wurth en in 1993 als monument

beschermd, wacht deze schachttoren

op restauratie. Een tweede

schachttoren werd afgebroken. Deze

'brede' schachtbok, van bijna 52 m

hoog is een mooi voorbeeld van

metaalvakwerk, met een open liftkoker

boven de schacht. In 1925 werd onder

de toren een ontvangstgebouw opgetrokken in beton en staal.

In deze torens hingen de mijnliften die het ondergronds

personeel en alle materiaal vervoerden en die de steenkolen

naar boven brachten. Rond de grote aandrijfwielen (8 m), liep

over een halve toer de kabel die aan elk uiteinde een liftkoker

droeg. De kabel had precies de juiste lengte die nodig was: als

lift 1 op 0 stond, dan hing lift 2 op 800 m diepte. Precies

halverwege kruisten ze elkaar. Per verdieping (5) konden 16

mensen vervoerd worden (= 80 personen per lift). Zo werden bij de postwissel 160 personen

gelijktijdig getransporteerd. De mijnliften bevatten eveneens een kipinstallatie die de kolen

vervoerden. Oorspronkelijk werden de kolen in kleine wagonnetjes naar boven gebracht. In 1957

werd echter een kipinstallatie gebouwd: 13 ton kolen/container in 8 sec, betekende 1.176 ton kolen

per uur!!

3

3. Het Domherenhuis : Dekenstraat 39

Het Domherenhuis is een

historisch herenhuis gebouwd

in 1795 in het centrum van

Zolder door een Domheer. Dit

was een adellijke priester

(Vogelsanck) die actief was in de Dom van Keulen.

Later verbleven daar de ongetrouwde

meerderjarige kinderen van de baron. Rond het U-

vormige kasteel ligt een park van ongeveer 25

hectare met eeuwenoude bomen dat voor het

publiek toegankelijk is. Er zijn o.a. een b&b en de

kantoren van stichting Limburgs Landschap

gevestigd. Een deel van het vroegere park is ingenomen door Het Weyerke.

4. Het kasteel van Meylandt : Meylandtlaan 41

Het kasteel was oorspronkelijk een groot landhuis en werd voor het eerst vermeld in 1385. Het heette toen het Hof van Boeckt. In 1603 wordt de naam Milandt voor het eerst gebruikt. In 1715 komt het landgoed in handen van de familie de Theux die het landhuis verbouwt tot een kasteel.

Kasteel Meylandt werd in 1842 grondig verbouwd door Barthélémy de Theux de

Meylandt, een van de eerste Belgische premiers. In 1907 werd het kasteel nogmaals verbouwd, maar deze keer door graaf Albert de Theux de Meylandt tot het huidige neoclassicistische kasteel. Ook werd toen het bijhorende koetshuis gebouwd. Na het vertrek van de familie de Theux in 1959 werd het kasteel eigendom van de gemeente Heusden die er in 1972 een kunstacademie in onderbracht.

Rond het kasteel ligt een openbaar park met een aantal vijvers die gebruikt worden als visvijver. In 1994 werd een standbeeld van Barthélémy de Theux in het park geplaatst. Later kreeg het standbeeld een plaats op het Sint Willibrordusplein van de deelgemeente Heusden. Door werken werd het voorlopig weggehaald en tot op heden (april 2020) kreeg het nog geen nieuwe plek.

Enige jaren later werd het kasteel terug in zijn oorspronkelijke kleuren geschilderd.

Vlak bij het kasteel ligt het natuurreservaat Meylandt-Obbeek, gelegen aan weerszijden van de N72. Het gebied beslaat zo'n 250 ha. Het is een moerasgebied in de vallei van de Mangelbeek, een zijtak van de Demer.

Wist je dat het kasteel oorspronkelijk in Zolder lag. Toen de toenmalige graaf politieke ambities had

om burgemeester te worden zag hij die ambitie gedwarsboomd door de baron van Vogelsanck die

al burgemeester was in Zolder. Géén probleem! De graaf van Meylandt liet de loop van de

Mangelbeek verleggen naar de andere kant van het kasteel. Hierdoor lag het kasteel in Heusden

https://nl.wikipedia.org/wiki/1385https://nl.wikipedia.org/wiki/1603https://nl.wikipedia.org/wiki/1715https://nl.wikipedia.org/wiki/1842https://nl.wikipedia.org/wiki/Barth%C3%A9l%C3%A9my_de_Theux_de_Meylandthttps://nl.wikipedia.org/wiki/Barth%C3%A9l%C3%A9my_de_Theux_de_Meylandthttps://nl.wikipedia.org/wiki/Premier_(Belgi%C3%AB)https://nl.wikipedia.org/wiki/1907https://nl.wikipedia.org/wiki/Classicismehttps://nl.wikipedia.org/wiki/1959https://nl.wikipedia.org/wiki/1972https://nl.wikipedia.org/wiki/Kunstacademiehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Parkhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Vijverhttps://nl.wikipedia.org/wiki/1994https://nl.wikipedia.org/wiki/Standbeeldhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Standbeeldhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Deelgemeente_(Belgi%C3%AB)https://nl.wikipedia.org/wiki/Meylandt-Obbeekhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Hectarehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Mangelbeekhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Demer_(rivier)

4

vermits de Mangelbeek de officiële grens was tussen beide gemeenten. Nadien werd hij dus

burgemeester in Heusden. Die nieuwe bedding is intussen niet meer in gebruik maar is nog steeds

te zien als je naar het kasteel rijdt.

5. De blokhut (kasteel van Meylandt): Meylandtlaan 41

Aan de visvijvers die bij het kasteel van Meylandt horen vinden

we het clublokaal van visclub De Meylandtvissers beter bekend

als De Blokhut. Dit cafetaria is alom bekend bij de vissers maar

ook bij wandelaars en fietsers. Op zonnige dagen is het terras

dan ook dikwijls volzet.

6. Circuit Terlaemen : Kerkstraat (tussen Viversel & Bolderberg)

Het huidige circuit kreeg gestalte in het begin van de jaren zestig,

toen de lokale motorclub AMC Bolderberg die sinds 1961 al

wedstrijden organiseerde op zijn voorloper "omloop Terlaemen",

besliste om de zaken grondiger aan te pakken en een circuit liet

ontwerpen door de Nederlander John Hugenholtz sr. De officiële

opening kwam er op 19 juni 1963.

De baan was oorspronkelijk 4,2 kilometer lang en heeft nu een lengte van 4,011 kilometer. De basisvorm van de omloop bleef al die jaren vrijwel ongewijzigd. In afwachting van de komst van de Formule 1 werd in 1972 een chicane gebouwd om de snelheid bij het oprijden van de Sacramentshelling te drukken, in 1975 werd de Jacky Ickx-chicane aangepast en in 1986 werd de Villeneuve-chicane aangelegd.

In 1974 was het opnieuw de beurt aan Nijvel, maar daarna zou de Formule 1 tot 1982 in Zolder blijven. Na de heropening van Spa-Francorchamps voor de Formule 1 in 1983 kwam de Grand Prix nog een laatste keer naar Zolder in 1984.

Circuit Zolder werd internationaal mede bekend door het dodelijk verongelukken van Gilles Villeneuve die in een ultieme poging om de pole-positie te veroveren voor de Grand Prix in 1982 met zijn Ferrari tegen de RAM van Jochen Mass knalde die zijn uitloopronde reed.

Op en rond het circuit werd ook een aantal keren wielerwedstrijden georganiseerd. In 1969 en 2002 zelfs het WK op de weg, respectievelijk gewonnen door Harm Ottenbros en Mario Cipollini. In 1970, 2002 en 2016 werd het WK veldrijden georganiseerd.

In dit voorjaar werd o.a. de asfaltlaag weer grondig vernieuwd.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Hugenholtzhttps://nl.wikipedia.org/wiki/1963https://nl.wikipedia.org/wiki/Chicane_(verkeer)https://nl.wikipedia.org/wiki/Jacky_Ickxhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_Villeneuvehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Spa-Francorchampshttps://nl.wikipedia.org/wiki/Grand_Prix_Formule_1https://nl.wikipedia.org/wiki/Grand_Prix_Formule_1https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_Villeneuvehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Gilles_Villeneuvehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Ferrari_(automerk)https://nl.wikipedia.org/wiki/Jochen_Masshttps://nl.wikipedia.org/wiki/Harm_Ottenbroshttps://nl.wikipedia.org/wiki/Mario_Cipollinihttps://nl.wikipedia.org/wiki/Veldrijden

5

7. Domein Bovy : Galgeneinde 22

Domein Bovy behoorde van de 12de tot en met de 18de eeuw toe aan

de abdij van Averbode. In de 19de eeuw kwam het domein in handen

van Jozef Bovy, voormalig gouverneur van Limburg, die aan het domein

zijn naam schonk.

Domein Bovy is een 34 ha. groot park met vijvers, bossen en weiden.

Via de bewegwijzerde wandelingen breng je een bezoekje aan de

dierenweide, imkerij en ontmoet je ook de Cosmogolem.

Het vlonderpad loodst

je over en langs de verschillende vijvers. Martin de

IJsvogel neemt je kinderen mee op

verkenningstocht met leuke opdrachtjes en voor de

allerkleinsten is er het kleuterpad.

Nabij de ingang aan de vierkantshoeve vind je ook

het speeltuintje. Momenteel wordt er hard gewerkt

zowel in het park als aan de gebouwen.

8. De Kluis : (o.a. bereikbaar via Kluisstraat & Kluispad)

De Kluis van Bolderberg ligt boven op de Bolderberg in het dorp

Bolderberg.

De pelgrim Lambert Hoelen uit Diepenbeek bezocht tijdens een tocht

tussen 1670 en 1672 naar Rome de Santa Maria di Loreto. In het

Italiaanse stadje Loreto vlak bij Ancona is de Basiliek van het Heilig Huis

gebouwd rondom een huis dat volgens de overlevering het geboortehuis

van de maagd Maria was. Het zou door een serie wonderen in de late 13e

eeuw van Nazareth naar Loreto zijn overgebracht.

De man vroeg bij zijn thuiskomst toelating aan

Ferdinand, graaf von Inhausen und Kniphausen,

baron van het Vrije Land van Vogelsanck en heer

van Zolder om op het hoogste punt van de

omgeving een kluis en kapel te bouwen volgens

dieselve forme ende grootheyt als het voorscreven

huysken in Loreto. Hij kreeg de toelating op 16

januari 1673 en werd de eerste kluizenaar van

Bolderberg.

De kluis kreeg meer glans door de oprichting van

het Broederschap van O.L.Vrouw van Loreto op de Bolderberg via een pauselijk decreet op 15 mei

1679 en werd een bekend bedevaartsoord.

Tot 1880 woonden er twaalf kluizenaars. Het gebouw had te lijden van de Franse revolutionairen

en vandalisme. Baron de Villenfagne de Vogelsanck, de eigenaar van het gebouw besloot einde

jaren tachtig van de vorige eeuw de kluis te restaureren. De kluis werd beschermd als monument

6

in 1996. In 2004 startten de restauratiewerken die eindigden in 2006. Sindsdien is de kluis terug

bewoond en kan de kapel bezocht worden.

9. Uitzicht vlakbij De Kluis : (o.a. bereikbaar via Kluisstraat & Kluispad)

Het uitzicht van op de

Bolderberg vlak bij de Kluis in de

richting van het kasteel en de

vijvers van Terlaemen kreeg

enkele jaren geleden de titel

‘twee-sterren-plekje’ bij de

toekenning van de zogenaamde

landschapssterren in Limburg. 3 is 'moet je gezien

hebben, 2 betekent 'een goede reden voor een

uitstapje' en 1-ster 'is een omweg waard.'

10. Mijnterril : best bereikbaar via parking op het einde van de Halstraat

Natuurreservaat 124 ha, 155 m boven de zeespiegel. De mijnterril is gelegen in een belangrijke open ruimte op de westrand van het Kempens Plateau. De terril ligt aldus in de vallei van de Helderbeek, die behoort tot het beeklandschap van de Zwarte Beek. De steenberg ontstond als afvalberg van de mijn van Zolder. De steenkolen werden destijds in de 'kolenwasserij' gescheiden van stenen. Deze werden dan, eerst met een smalspoortreintje en later op een transportband, naar de steenberg of terril vervoerd. De steenberg werd in 1997 door de N.V. Mijnen verkocht aan het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. De berg werd vervolgens ingezaaid en als natuurreservaat geklasseerd. De top van de terril bevindt zich op 155 m boven de zeespiegel en strekt zich 85 m boven de omgeving uit. De hellingen aan de zuidkant van de berg hebben een apart microklimaat, dat snel opwarmt. Hierdoor komt hier zelfs mediterrane flora voor en planten die van droge tot matig vochtige gronden houden zoals o.a. het leverkruid. De top is een drie-sterrenplekje, dat niemand mag missen. Met de 'spotter' breng je het omringende landschap dichterbij. Bij helder weer heb je een fascinerend uitzicht op de omgeving en kan je kilometers ver kijken. Aan de voet ligt Lindeman, één van de eerste tuinwijken in Limburg. Genieten doe je in één van de gezellige Italiaanse tavernes. De terril is toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang. Honden toegelaten enkel aan de leiband. De mijnterril heeft 3 sterren gekregen bij de toekenning van de Limburgse landschapssterren.

11. Fietspad kolenspoor : van de oude mijnterreinen tot aan de kolenhaven

In 1938 werd de constructie voltooid van de haven te Genebos

(Lummen) op het Albertkanaal en van de spoorverbinding,

over een achttal kilometers, met de mijnzetel van Zolder.

Deze haven wordt nog steeds 'de lossing' genoemd. De

rollende portaalkraan maakt het mogelijk kubels met een

inhoud van 10 ton (per drie gemonteerd op een onderstel met

7

twee assen) te behandelen. De kaaimuur is 450 meter lang en voor de verlichting werden

natriumlampen aangebracht. Een 2de identieke portaalkraan werd in juni 1957 gemonteerd. De

steenkool die werd opgehaald werd vooral naar Luik of Antwerpen vervoerd via het Albertkanaal.

Het kolenspoor werd na de mijnsluiting opgebroken voor de aanleg van een fietspad als onderdeel

van het fietsroutenetwerk Limburg dat de mijnsite verbindt met het kanaal.

Deze verbinding loopt door het natuurgebied De Vallei van de Mangelbeek. De nattigheid van het

gebied is o.a. te verklaren door de mijnverzakkingen. Daardoor vind je hier de beschermde broek-

of moerasbossen.

12. Uitkijktoren De Wijers : Bolderdal 400 ZONHOVEN (= verlengde van Bolderdal in

Bolderberg)

Breng eens een bezoek aan de kersverse uitkijktoren in

natuurgebied De Wijers! Het uitzicht over het vijvergebied is

van bovenaf adembenemend. De 15 meter hoge uitkijktoren in

het vijvergebied Bolderdal staat deels in het water en biedt

uitzicht over de honderden vijvers.

13. Woutershof : Dekenstraat 28

Het Woutershof is een pastorie uit 1742, die gebouwd is in classicistische stijl. Ze

is opgetrokken in baksteen en de vensteromlijstingen zijn in witte zandsteen

uitgevoerd. In 1744 werden de twee bijbehorende tiendschuren gebouwd. De

parochie viel onder de Abdij van Averbode, die tot 1815 ook het patronaatsrecht

bezat.

Het Woutershof deed tot 1973

dienst als pastorie. In 1974 kwam het gebouw aan

de plaatselijke Heemkundige kring, die er het

Heemkundig Museum Woutershof in vestigde. In

1985 werd het gebouw en omgeving als monument

geklasseerd en in 2002 volgde restauratie. Op 30

januari 2020 besliste de gemeenteraad dat de

concessie met de Heemkundige Kring Zolder wordt

stopgezet op 31 december 2020. Bij de

herinrichting van Zolder-Centrum zal het gebouw

een nieuwe functie krijgen.

8

14. Watertoren in natuurgebied De Galgenberg : Watertorenstraat

De watertoren werd in 1948 in gebruik genomen door de gemeente

Heusden. Er zijn nu 3 putten waaruit 3 600 000 liter per dag kan gepompt

worden. Dat is voldoende voor ongeveer 25 000 personen. De meeste

inwoners van Zolder krijgen leidingwater dat in Eisden wordt opgepompt.

De gemeente heeft intussen heel de drinkwatervoorziening verkocht aan

de Vlaamse Watermaatschappij. De watertoren is gelegen in een

beschermd natuurgebied De Galgenberg.

Zowel Heusden als Zolder had vroeger een ‘galgenberg’. Dat was een

executieplaats waar veroordeelde misdadigers

opgehangen werden. Dat gebeurde steeds op een

hoog gelegen plaats zodat inwoners en passanten

de gehangenen van ver konden zien hangen. Dit

was bedoeld als afschrikkingsmiddel om alle

criminele intenties in de kiem te smoren. Het is ons

niet bekend of de Heusdense galgenberg ooit echt

is gebruikt.

15. Kasteel van Obbeek : Obbeekstraat 48

Het Kasteel Obbeek is een herenhuis, gelegen aan de Mangelbeek in de

omgeving van het gehucht Ubbersel. Het "kasteel" is genoemd naar de

nabijheid van de beek, en werd gebouwd omstreeks 1750 in classicistische

stijl.

In tegenstelling tot de

naamgeving is het geen

kasteel, maar in vergelijking met de lemen huizen

van de arme Kempense boeren was het contrast zo

groot dat men het de naam kasteel gaf.

Op de binnenplaats vinden we ook de grafsteen van

een Zoeaaf. Dat was een ‘pauselijke soldaat’. De

betreffende jongeman was gewond geraakt in een

veldslag en reisde naar huis. Onderweg kreeg hij

tijdelijk onderdak in het kasteel maar zijn toestand

verslechterde en hij overleed hier

16. Standbeeld 3 generaties mijnwerkers : Sint-Willibrordusplein Heusden-Centrum

Het monument werd opgericht op initiatief van het gemeentebestuur van Heusden-

Zolder. Het werd ingehuldigd op 20 juni 1992.

Het standbeeld beeldt de drie generaties bijzonder treffend uit:

9

- De hoogst staande figuur symboliseert de

mijnwerker vanaf 1930, het begin van de

mijnexploitatie in Zolder. De mijnwerker is hier

staande uitgebeeld met halsdoek, primitieve

lederen helm en drilboor. Hij is de harde werker,

met ingevallen wangen en brede schouders die de

mijn helpt uitbouwen tot een bloeiend bedrijf.

- De staande mijnwerker, uitgebeeld met de

rechterhand aan de klassieke koolputtershelm, stelt

de midden-generatie vanaf 1945 voor. Hij draagt

de mijnlamp aan zijn gordel. Hij is de zelfbewuste,

fiere, vooruitkijkende kompel. Hij maakt deel uit

van een industrie die zorgt voor de opbouw van

Limburg. Hij is verzekerd van de toekomst.

- De zittende mijnwerker stelt de jonge generatie vanaf 1960 voor. Hij heeft een pikhouweel bij

zich en draagt op zijn hoofd een moderne helm met ingebouwde lamp. Hij heeft een jong gezicht.

Door het machinaal werk heeft hij weinig geleden onder de zware arbeid. Als gevolg van de

dreigende sluiting van het Limburgs mijnbekken is hij ontmoedigd, met hangende schouders en het

hoofd naar beneden gekeerd. Hij legt letterlijk en figuurlijk het bijltje erbij neer.

17. Standbeeld mijnwerker : Heldenplein Zolder

Het beeld voor het gemeentehuis werd ontworpen en in brons gegoten door

beeldhouwer Emiel Voeten uit Koersel-Beringen.

Hij heeft de mijnwerker uitgebeeld

als een stoere man, in de volle

kracht van zijn leven, als een

arbeider met stalen wilskracht, als

een durver, die het gevaar van het ondergrondse

mijnwerk wil trotseren. Dat is alleszins de indruk dat

het beeld op de toeschouwer maakt.

“De Mijnwerker” draagt een moderne helm met

mijnlamp en houdt in de linkerhand de drilboor,

waarmee de steenkool wordt aangeboord.

Het beeld werd op 27 mei 1994 officieel onthuld.

10

18. Speelhuisje & omliggend bos : bos tussen Everselkiezel en Kanaalweg

Het domeinbos Van Soest is sinds de 18de eeuw in bezit van de familie de Horion

en hierdoor nauw verbonden met het nabijgelegen kasteeltje van Obbeek. De

naam Van Soest duikt pas op in 1921. Toen huwde één van de stamboomtakken

van de Horion met een Van Soestfamilielid. In 1998 werd de Vlaamse overheid

eigenaar van het boscomplex. De jaren daarop werden nog enkele extra percelen

aangekocht. Dit resulteert vandaag in een mooi geheel van ongeveer zestig

hectaren. Wandelaars zijn van harte welkom en

plaatselijke jeugdbewegingen hebben hun eigen

speelbos waarin ze naar hartenlust kunnen

ravotten.

Het oorspronkelijk ‘speelhuisje’, op het einde van

de mooi dreef die naar het kasteel van Obbeek, viel

in de tweede helft van de 20ste eeuw volledig ten

prooi aan vandalisme en verval. Er werd een nieuw

modern paviljoen gebouwd dat nog steeds de

bestemming is van vele wandelingen.

Over de oorspronkelijke functie van het ‘Speelhuisje’ bestaan verschillende versies : rustplaats voor

de wandelende dames, jachthuisje, …

19. St-Janskapel : bos tussen Kapelstraat en Sint-Jansstraat

De oudste en waarschijnlijk eerste Sint-Janskapel, was gelegen op een andere plaats

dan de huidige (Ferrariskaart 1777).

De eerste maal dat de Sint-Janskapel voorkomt in de boeken van de kerkfabriek is

in 1636. De kapel is ongetwijfeld ouder. Ze werd toegewijd aan Johannes de Doper,

waarschijnlijk als gevolg dat er doopsels plaatsvonden.

Er werd geen beschrijving

gevonden van de oude kapel. De constructie kan

men enkel terugvinden aan de hand van uitgaven,

gedaan door de kerkfabriek, voor herstellingen en

aankopen. In de 17de en 18de eeuw werd een

groot aantal herstellingen uitgevoerd, niet als

gevolg van slijtage maar van de vele plunderende

troepen die op vele plaatsen hun sporen

achterlieten.

Tijdens de Franse Revolutie heeft de Sint-

Janskapel in de Heusdense geschiedenis nog een voorname rol gespeeld als gevolg van de

revolutionaire wetgeving inzake godsdienstbeoefening.

Na de Franse Tijd wordt de Sint-Janskapel niet meer genoemd. Waarschijnlijk werd de kapel

afgebroken omdat ze in zeer slechte staat verkeerde.

De nieuwe Sint-Janskapel werd gebouwd in 1845. De inzegening vond plaats op Drievuldigheidsdag

1846. De huidige kapel bestaat uit een éénbeukige ruimte. In het torentje op het dak hangt een

11

klok, die gegoten werd in 1681. Het beeld van O.L.-Vrouw met het kindje werd omgevormd tot

O.L.-Vrouw van Zeven Weeën. Vandaar de 7 paden die naar de kapel voeren.

Op initiatief van de kerkmeester Alfons Claes, werd in 1977 de kapel grondig gerestaureerd. Nu

wordt de kapel verzorgd door de buurtbewoners die er ook jaarlijks op de vooravond van Sint-

Janskermis een open-lucht-mis laten opdragen.

20. Moskee :Valentinusstraat 61

De Turkse Moskee 'Selimiye' is één van de twee erkende moskeeën in

Heusden-Zolder.

De oorspronkelijke Turkse moskee, behorende tot de Diyanet koepel, werd in

1963 gebouwd door de

mijndirectie. In 1976 kocht de

Turkse gemeenschap het

gebouw aan en verbouwde het volledig. De laatste

verbouwing van de moskee dateert van 1990. In

2003 is een nieuwe ontvangst- en feestruimte en

een moratorium toegevoegd. De Turkse

gemeenschap organiseert vooral religieuze

activiteiten zoals gebedsdiensten, koranlessen,

organisatie van het offerfeest en religieuze

uitwisselingen met de katholieke gemeenschap.

21. Zwembad Terlaemen : Kerkstraat 110

Nu het overdekte zwembad

afgebroken is, is dit het enige

openbaar zwembad in onze

gemeente. Op warme zomerdagen

wordt het dan ook massaal bezocht.

Er is een verwarmd peuterbad, een

verwarmd zwembad met 60 m lange glijbaan,

mogelijkheid tot beachvolleybal en minigolf. Bij

slecht weer is het openlucht zwembad gesloten.

22. Kerk Zolder : Heldenplein

De Sint-Vincentiuskerk van de Sint-Hubertus- en Sint-Vincentiusparochie Zolder is

in vele opzichten bijzonder. De kerk is in onze provincie een uniek voorbeeld van

een hallenkerk. Ze is opgetrokken in Maaslandse gotiek en bezit een bijzonder

kunsthistorisch patrimonium waaronder een sedes sapitentiae uit 1225. Als gevolg

van mijnverzakkingen was het gebouw meer dan twintig jaar gesloten. Van 2000 tot

2004 werd het merkwaardig gebouw op bijzondere wijze gerestaureerd. Een bezoek

is zowel een belevenis op historisch, kunsthistorisch als bouwtechnisch vlak.

12

De kerk van Zolder-centrum werd door Arnold V,

graaf van Loon, aan de abdij van Averbode

geschonken op 4 september 1304. Zij was gelegen

in de baronie van Vogelsanck, oude heerlijkheid van

het graafschap Loon.

Van 1304 tot 1832 werd de parochiale dienst

onafgebroken waargenomen door de witheren van

Averbode.

In 1554 werd de Romaanse kerk vervangen door

een gotisch gebouw.

De huidige vorm dateert uit 1889 – 1890 toen de

twee zijbeuken in neo-gotische stijl werden

bijgebouwd naar de plannen van architect

Helleputte. Daarom is de kerk op bouwkundig

gebied belangrijk. Zij bestaat uit drie beuken, allen

even breed, even hoog en even lang en elk

bekroond met een scherp dak met twee hellingen. Aldus ontstond een kerk van het West-Vlaamse

type “Hallenkerk”. Oorspronkelijk stond te Zolder een Romaanse kerk, die in de 16de eeuw door

een vroeg-gotische kerk met een beuk werd vervangen. De onderkant van de toren is het restant

van een vroeg Middeleeuwse mottentoren uit de 12de eeuw. Het bovenste deel van de toren is

vroeg gotisch en dateert samen met de middenbeuk uit de 14de eeuw. Van buiten gezien vormt de

huidige kerk een mooi geheel.

Het onderste deel van de kerk is opgetrokken uit bruine ijzersteen, afkomstig van Diest.

23. Kerk Eversel : Everselkiezel

In 1511 werd er te Eversel een kapel gebouwd die

toegewijd was aan Sint-Christoffel en die bediend werd

door de paters Augustijnen uit Hasselt. In de 17e eeuw

werd het karabijngilde Sint-Jacob opgericht. Rond 1750

werd er een nieuwe kapel gebouwd die toegewijd was

aan Sint-Jacobus de Meerdere en die bediend werd door

de pastoor van Heusden. Dit blijkt uit een document van 1759

waarin sprake was van de oude kapel die op de vroente gesteen

heeft. De nieuwe kapel bleef bestaan tot 1940.

In 1839 werd Eversel een zelfstandige parochie. De nieuwe

parochiekerk, die eveneens aan Sint-Jacobus de Meerdere

toegewijd was, werd in 1849 ingewijd. In 1991 werd de kerk

gerestaureerd.

13

24. Kerk Boekt : Ubbelstraat

De Heilig Hartkerk Boekt is gebouwd in 1958.

Het is zeer modern van architectuur en de klokkentoren staat volledig

onafhankelijk van de kerk en is 36 meter hoog. Het geheel is in hel wit chromoliet.

In de kerk vindt men abstracte

glasramen en een kruisweg in

keramiek, die uitgesproken

modern is opgevat.

Ook het glasraam, geschonken aan het

gemeentebestuur door onze partnerstad Bad

Arolsen, vond na de afbraak van het oude

gemeentehuis in 2009 een nieuwe thuis in deze

kerk.

25. Kerk Lindeman : Galgenbergstraat

Vanaf de jaren dertig ton het einde van de jaren

zestig was er een grote toestroom van

vooral Italiaanse en Turkse arbeiders die hun

brood in de steenkoolmijn wilden verdienen. Om al

die mensen te voorzien van huizen werden er

grote tuinwijken gebouwd. De meeste tuinwijken

liggen op grondgebied Heusden. Lindeman is

daarvan de grootste, met gebouwen in nieuwe

zakelijkheid en geometrische stratenpatroon. De

eerste huizen werden er in 1935 gebouwd. Het is

een zeer multiculturele wijk: 60% van de bevolking

is van Turkse origine, 25% van Italiaanse afkomst

en 15% van andere origine.[bron?] In 1972 werd Lindeman een zelfstandige parochie en telde het al

duizend inwoners. De kerk is sterk verbonden met de plaatselijke Italiaanse gemeenschap.

26. Dodenhuisje koolmijn : mijnterrein vlak naast de Koolmijnlaan

Bij de mijnontginning gebeurde er jammer genoeg

regelmatig een dodelijk ongeval. Dit voormalige

dodenhuisje werd gebruikt om het lichaam van een

verongelukte werknemer te bewaren vooraleer het

kon worden vrijgegeven voor autopsie en

begraving. Als een lijk in het dodenhuisje bewaard

werd, ontstak men steeds het licht. Zo wisten de

mijnwerkers dat een van hun makkers verongelukt

was.

https://nl.wikipedia.org/wiki/1930-1939https://nl.wikipedia.org/wiki/1960-1969https://nl.wikipedia.org/wiki/1960-1969https://nl.wikipedia.org/wiki/Italiaansehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Turkijehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Tuindorp_(wijk)https://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_zakelijkheidhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_zakelijkheidhttps://nl.wikipedia.org/wiki/1935https://nl.wikipedia.org/wiki/Multiculturelehttps://nl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Bronvermelding#Bron_gevraagdhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Parochie_(kerk)

14

27. Volkerenplein : (wijk Lindeman)

Op het Volkerenplein in de wijk

Lindeman vindt u het

culturenpad. Het doel van het

Volkerenplein is de bezoeker

wegwijs te maken in de

geschiedenis van de migratie als

gevolg van de mijnexploitatie.

De palen symboliseren de verschillende stappen in

die geschiedenis. De kroon op het cultuurpad is het

kunstwerk 'De Poort' van Niki Vranken. Deze kleine

poort symboliseert de tijd dat de steenkolenmijnen in Limburg de verovering van een nieuw terrein

waren. Een 'ingang' als het ware, die duidt op een nieuwe weg. Aan de ene kant is de poort versierd

met tegels uit het Midden-Oosten. Het verwijst naar de glorietijd van de mijn en naar de vele

migranten die uit Turkije naar Heusden-Zolder kwamen. Aan de andere kant is de poort zwart

gemaakt met 'schlam', een modderige massa van water en kolengruis. Aan die kant staat eveneens

een muntstuk van 0,50 BFR afgebeeld. Het afgebeeld worden op een muntstuk is een vorstelijk

voorrecht. De mijnwerker kreeg dit toebedeeld, zij het dan voor het kleinste muntstuk. Het duidt

hier eveneens op het waardeverlies van de steenkolenindustrie in ons land. Naast de poort

herinneren gedenkplaten het 50-jarig bilateraal akkoord met Italië en het 75-jarig bestaan van de

Poolse Gemeenschap in Heusden-Zolder.

28. Vogel- en zoogdierenopvangcentrum : Stabroekweg 32

Het Vogel- en Zoogdierenopvangcentrum vzw uit

Heusden-Zolder is al meer dan 30 jaar actief en is

op die tijd uitgegroeid tot één van de grootste en

meest professionele opvangcentra voor in nood

verkerende wilde dieren in België en zijn

buurlanden. Met ‘wilde dieren’ worden geen

leeuwen bedoeld maar gewoon dieren die in onze

natuur voorkomen zoals merels, eekhoorntjes,

egels en vossen.

De in nood verkerende wilde dieren worden

opgevangen met de bedoeling deze na behandeling

en revalidatie terug in een geschikt biotoop vrij te

laten.

Het centrum is vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week actief met de opvang van in

nood verkerende wilde dieren in een sector van drie provincies (heel Limburg, Antwerpen en

Brabant).

Het opvangcentrum is opgericht door Francis Van Bogaert uit Heusden-Zolder in 1989. Hij was een

groot parkieten- en kanarieliefhebber, maar wilde zich ook inzetten voor de vogels die in de natuur

ziek of gewond waren. Hierdoor viel het hem op dat er nog geen opvangcentra waren voor deze

dieren in de omgeving van Heusden-Zolder. Hij startte zelf een vogelasiel in zijn veranda, maar door

onbekendheid kreeg hij weinig patiënten. Hij plaatste een advertentie in de weekkrant en Maria

15

Bosmans en Rudi Oyen reageerden hierop en boden hun hulp aan. Er werden stickers gedrukt ten

voordele van het vogelasiel.

Vervolgens kwamen er jaren van drukbezette weekends door de vele beurzen waaraan ze

deelnamen. Er kwam zo wat geld in de kassa en ze werden bekender. Het werd tijd om een

vergunning te vragen om beschermde vogelsoorten te mogen houden voor verzorging.

Men sprak toen over het opvangcentrum van Midden-Limburg met een paar vrijwilligers. Er werd

besloten om een vzw op te richten. In 1989 ontstond Vogelasiel Centraal-Limburg vzw.

Intussen breidt de werking zich nog steeds uit op hun huidige locatie in de Stabroekweg. Zij zijn nu

ook één van de weinige opvangplaatsen voor paarden, pony’s en ezels wat jaarlijks voor vele

tientallen interventies leidt.

29. Multi-culturele markt : marktplein mijnterrein

Elke 2de en 4de woensdag van de

maand van 12 - 17 u. kan je op de

mijnsite flaneren over de

multiculturele markt, in de

volksmond 'Turkenmarkt' genoemd.

Je kan er letterlijk proeven van de

internationale sfeer en kiezen uit

producten vanuit alle windstreken. Parkeren kan langs de

Koolmijnlaan en aan het Helzoldstadion (Stadionlaan).

30. Beemdenhof : Beemdenstraat 23A

Het Beemdenhof is een vijver met cafetaria waar je

op forel kan vissen. De naam is afgeleid van

‘beemden’ wat laaggelegen vochtig weiland

betekend. De vijver is alom bekend bij hengelaars

maar ook veel fietsers bezoeken het cafetaria en

terras.

16

31. Visclub Bolderberg : Vrunstraat 155

De Bolderbergse visclub ontstond reeds in 1930 op

initiatief van de personeelsdienst van de

steenkoolmijn. Het was de bedoeling van de

mijndirectie om door de oprichting van allerlei

verenigingen de arbeiders een aangename

vrijetijdsbesteding te bieden zodat ze niet teveel

tijd doorbrachten op café. Oorspronkelijk was de

visclub dan ook enkel toegankelijk voor

mijnwerkers. Ook hier vinden we een aangenaam

cafetaria en terras.

32. Grauwe Steen : op het einde van ‘Weg naar de Grauwe Steen’

De Grauwe Steen is een zwerfsteen die al in de

Middeleeuwen gebruikt werd als grenssteen op het

vijfdorpenpunt waar de vroegere gemeenten

Heusden, Zolder, Koersel, Houthalen en Helchteren

samen kwamen.

De steen is een blok van ongeveer anderhalve

meter hoog en enkele tonnen zwaar dat ongeveer

een half miljoen jaren geleden door een voorloper

van de huidige Maas werd aangevoerd uit het

zuiden.

De steen staat op de rand van het militair domein, ten noorden van de terril van Zolder, ten

zuidoosten van Koersels Kapelleke. Zowel op het grondgebied van Heusden-Zolder als op het

grondgebied van Koersel-Beringen voert er een ‘Weg naar de Grauwe Steen’ naartoe.

De oudste bekende vermelding van de Grauwe Steen als markering van de gemeentegrenzen is uit

1386 . Van de vijftiende tot de negentiende eeuw komt de Grauwe Steen regelmatig voor in

vonnissen naar aanleiding van grensbetwistingen, waarbij inwoners van aangrenzende gemeenten

aangeklaagd werden voor het hoeden en drenken van vee, kappen van heidestrooisel of het steken

van turf over de grens. Eeuwenlang vormde de zware steen een duidelijke, onverplaatsbare

afbakening. Tot in 2014 de Grauwe Steen (tijdelijk) verdwenen was. Onbekend met de historische

betekenis van de steen, nam een militair met de nodige takel- en transportvoorzieningen het grote

blok als versiering mee naar huis. Nadat de verdwijning de pers gehaald had, werd de Grauwe Steen

teruggevonden en weer op zijn oorspronkelijke plaats gezet

17

33. Sacramentskapel : op beboste heuvel binnen het circuit van Zolder

De Sacramentskapel op de

Sacramentsheuvel, gelegen

binnen het parcours van

Circuit Zolder, is in 1845

gebouwd door de familie

Palmers de Terlamen ter nagedachtenis aan het

mirakel van het H. Sacrament. Dat speelde zich af

op 1 augustus 1317.

Jaarlijks trekt een plechtige processie naar de

Sacramentsberg. Men gaat er op bedevaart tegen

koorts en hoofdpijn en velen vonden er genezing.

Een Lummense kapelaan die de zielzorg van Viversel verzorgde, werd bij een stervende geroepen

in het gehucht “Den Dickel”. Hij droeg de H. Hostie met zich, en daar aangekomen plaatste hij de

hostiedoos op een tafeltje en ging in de kamer van de zieke de biecht afnemen. Bij zijn terugkeer

vond hij het deksel van de pixis opengebroken en op de grond lag de bloedende hostie.

Vol twijfels vertrekt hij op 1 augustus met de bloedende hostie naar de abdij van Herckenrode om

de geleerde monnik Simon van Aulre te raadplegen. Toen hij even buiten Viversel een kudde

schapen passeerde zonk deze op de knieën voor het wonder dat hij droeg.

Dit gebeurde op een heuvel die sindsdien de Sacramentsheuvel wordt genoemd.

Het wonderbare Sacrament van Viversel werd 400 tot 500 jaar zorgvuldig bewaard in de abdij van

Herckenrode, dat hierdoor een druk bezocht bedevaartsoord werd. De abdij werd vereerd met

bezoeken van prinsen van de kerk, kardinalen en zelfs een pauselijke Nuntius.

Vanaf de Franse Revolutie krijgt de bebloede H. Hostie verschillende bewaarplaatsen, toch kwam

het ongeschonden door de woelige tijden. In 1804 werd het H. Sacrament overgebracht naar de

kerk van de H. Quintinus te Hasselt waar het zich nog steeds bevindt.

34. ’t Kanaaltje : in het verlengde van het Visserspad (vlak bij grens Houthalen)

Deze langgerekte waterpartij werd oorspronkelijk

uitgegraven met de bedoeling de mijn van Houthalen

per schip bereikbaar te maken. Dit plan werd echter

zeer snel opgegeven. Nadien fungeerde het als

waterbekken voor het industrieel water voor de mijn

van Houthalen. Het werd ook opengesteld voor

mijnwerkers-hengelaars. Aanvankelijk mochten alleen

de mijnwerkers van Houthalen hier vissen. Na de fusie van de mijnen

van Zolder en Houthalen mochten ook de Zolderse mijnwerkers daar

hun sport beoefenen. Nu kunnen alle hengelaars hier terecht in deze

prachtige omgeving.

18

35. Meylandtse molen : Meylandtlaan

De watermolen is verbonden aan het landgoed van Kasteel Meylandt. Ze werd

voor het eerst vermeld in 1415 en ook in 1432. De huidige molen werd in 1742

gebouwd met behulp van lokaal gewonnen ijzerzandsteen. De molen

fungeerde als korenmolen en werd 1775 tevens vermeld als bockwey molen

(boekweitmolen). Voor het malen van boekweit was een ander type

molensteen vereist.

In 1829 werd een weinig stroomafwaarts, nabij Ubbersel, de Stabroekmolen, een zogeheten

bookmolen, in werking gesteld (beuken, het kneuzen van hennep om de vezel te winnen, welke

voor touw en visnetten werd gebruikt). In 1893 werd deze hennepmolen omgebouwd tot oliemolen,

waar de familie de Theux de Meylandt bezwaar

tegen maakte, daar het peil stroomafwaarts van de

Meylandtmolen, die adellijk bezit was, hierdoor te

veel zou stijgen.

Onder meer ten behoeve van de watermolen en het

kasteel werd de loop van de Mangelbeek in het

begin van de 19e eeuw verlegd.

Omstreeks 1948 kwam een einde aan het bedrijf

van de Meylandtmolen. Investeringen werden te

duur geacht en de nabijgelegen Steenkoolmijn van

Zolder gebruikte veel water uit de Mangelbeek voor

haar kolenwasserij. De mijn bood weliswaar ter compensatie elektrische aandrijving aan, maar de

Meylandtmolen maakte hier geen gebruik van en werd in 1951 in gebruik genomen als woonhuis.

In 1959 werden kasteel en park, inclusief de molen, verkocht aan de toenmalige gemeente Heusden.

Het rad werd verwijderd, maar het binnenwerk en de molenstenen bleven behouden tot 1965.

Daarna werd het binnenwerk gesloopt en werd het molengebouw tot woning ingericht. In 1996

werd het molenhuis geklasseerd als monument en wellicht wordt een nieuw molenrad aangebracht.

36. Mijnwerkerswoningen : Koolmijnlaan & aanpalende straten

Toen de steenkoolmijn van start ging was er een

grote behoefte aan extra woningen. De

(franstalige) kaderleden en ingenieurs moesten

gehuisvest worden. Ook het aantal beschikbare

arbeiders in de streek was ruim onvoldoende.

Vandaar dat de mijn zelf woningen liet bouwen. Deze waren niet voor

iedereen gelijk. De grootste en mooiste woningen dicht bij de mijn

waren voorbehouden aan de hoogste functies. Een beetje verder van

de mijn vinden we vierblokken voor de hogere bedienden. Het verst

van de mijn lagen de rijhuizen voor de arbeiders en lagere bedienden

(o.a. Mommeplas, Onder de Poort, …). Nog later werd o.a. ook de wijk

Lindeman gebouwd.

Toen de mijn ook in het buitenland arbeiders ging aanwerven, werden veel van deze huizen

ingenomen door deze buitenlandse mijnwerkers.

19

37. Kasteel van Vogelsanck : Kasteeldreef z/n (Vogelsancklaan)

Het waterslot Vogelsanck is één van de merkwaardigste kastelen van ons

land. Het oudste gedeelte is de basis van de slottoren in ijzeroer en bruine

ijzerzandsteen. Het zijn de resten van een donjon uit het jaar 1000. Het

meest indrukwekkende gedeelte is in Maaslandse renaissancestijl en dateert

van 1637, toen Ferdinand, graaf von Inhausen und Kniphausen, baron van

Vogelsanck en heer van Zolder, het liet optrekken. Het is herkenbaar aan de

natuurstenen vensteromlijstingen in kruisvorm. De

gotische slotkapel van 1445 bevindt zich achter de

slottoren en is in dit gedeelte opgenomen (niet

zichtbaar vanaf de weg). Het gedeelte links is een

verbouwing uit 1875 in Engelse neo-Tudorgotiek.

Dit gedeelte werd gebouwd in opdracht van de

echtgenote van de toenmalige baron de

Villenfagne. Zij was van Ierse afkomst en noemde

Lady Camille Preston of the Lords of Gormanstone.

Door haar toedoen werd in ons land één van de

zeldzame gebouwen in neo-Tudorstijl

opgetrokken. Het kasteel is gebouwd rond een rechthoekig binnenhof (niet te bezoeken) waarvan

de 4 muren verschillende bouwstijlen omvatten m.n.: Maaslandse Renaissance (1637), Lodewijk XV

(1758), neo-Tudor (1875) en Maaslands classicisme (1895). Rond het kasteel strekt zich over 5 ha

een Engels park uit. Hiervan is een deel als arboretum ingericht. Dit arboretum, dat destijds door

baron Jean-Louis de Villenfagne (1752-1823) werd aangelegd, bezit indrukwekkende exemplaren

van uitheemse bomen. Hij was blind geworden na een nachtelijk treffen met stropers op het domein.

Nadien hield hij zich bezig met het aanplanten van allerlei bomen. Jaarlijks betaste en beschreef hij

de bomen terwijl de kapelaan van het kasteel alles noteerde. Deze notities zijn van grote waarde in

het onderzoek naar de bomen.

Vanuit dit kasteel werd van 1187 tot 1795 de zelfstandige “Heerlijkheid Vogelsanck” bestuurd. Zij

omvatte o.a. de dorpen Zolder, Zonhoven, Houthalen en delen van Hasselt, Heusden, Genk en Peer.

Dit kasteel werd in zijn duizendjarige geschiedenis slechts éénmaal verkocht, nl. op 27 juni 1741,

toen de Portugese graaf Jan-Willem de Souza-Pacheco het domein verkocht aan Gilles baron de

Villenfagne. Het kasteel is nog steeds bewoond door de baron de Villenfagne de Vogelsanck.

Het kasteel is niet toegankelijk voor bezoekers (behalve op open-deur-dagen).

38. Hoogstamboomgaard Meylandt (Meylandtlaan)

Binnen het kasteeldomein van Meylandt bevindt

zich ook een uitgestrekte boomgaard van 2,5 ha.

Deze hoogstamboomgaard werd aangelegd door

graaf Albert de Theux de Meylandt. De Nationale

Boomgaarden Stichting beheert nu de

uitzonderlijke boomgaard: hij bevindt zich namelijk

in een gebied waar fruitteelt zo goed als niet

bestaande is.

20

39. Begrazing door Schotse Hooglanders in de vallei van de Mangelbeek :

De vallei van de Mangelbeek bestaat natuurlijk al net zo lang als de beek zelf. Door de

mijnverzakkingen is het grondniveau echter fel gezakt waardoor er permanent water moet

weggepompt worden. Desondanks is het een zeer vochtig gebied met specifieke plantengroei. De

vallei bestaat uit weilanden, vochtige bosjes en moerasgebieden.

Een deel van de vallei wordt beheerd door Stichting Limburgs

Landschap. Heel anders dan het landschap met de keurige,

grazige vlakken en strakke boomlijnen, zijn de zones waar

bosjes, struwelen, ruigten en graslanden als een mozaïek langs

elkaar voorkomen.

In die zones zorgen zelfredzame Schotse hooglandrunderen

voor het dagelijkse beheer. Deze dieren vinden in het gebied

het jaar rond voldoende voedsel en hebben een sterk kudde-

instinct. Limburgs Landschap vzw wil met deze grote grazers

zoveel mogelijk natuurlijke processen hun gang laten gaan:

terwijl in het voorjaar de dieren het jonge gras opeten en zo

ruimte maken voor kruiden, ruimen ze in de winter ruigtes op

en knabbelen ze aan takken en bomen. Zo ontstaan weer nieuwe open plekken. Via hun vacht

verspreiden ze zaad. Hun mest is dan weer een bron van voedsel voor plant en dier.

40. BMX-parcours (circuit Terlaemen)

De Lotto BMX Track is het snelst groeiende circuit van Circuit Zolder. In 2015

werd het parcours voor 60% vernieuwd. Vers en strak asfalt, maar vooral: een

8 meter hoge constructie die zich vlak naast de bestaande 5 meter hoge

startheuvel nestelde.

De upgrade katapulteert de

Lotto BMX-track in één klap

naar F1-niveau: vandaag behoort ze dan ook tot de

top 10 van BMX-tracks wereldwijd. Vanaf de nieuwe

startheuvel denderen de BMX pro’s in rotvaart naar

beneden richting eerste sprong. Pure adrenaline: de

afstand tussen de twee heuveltoppen bedraagt

maar liefst 12 meter! Het parcours is na de

organisatie van enkele grote kampioenschappen

zoals het WK wereldberoemd.

21

41. De Veen : Veenderweg

Een andere bekende sportaccommodatie

in onze gemeente is het atletiekstadion

De Veen. Het is de thuisbasis van

atletiekclub AVT. In open lucht vinden we

de volledige accommodatie voor

internationale wedstrijden met een overdekte zittribune voor

1000 toeschouwers. Sedert 2013 is er ook een overdekte

atletiekhal voor indoortrainingen en –wedstrijden. De

bekendste meeting is de ‘Nacht van de Atletiek’, de op één na

grootste meeting in ons land.