> Wie is Lieve Stroobants

> Imelda For Life 2011

> Kokkerellen en wandelen in Leuven

> Citytrip Rome

> De Brussels Ekidenaflossingsmarathon

ImZicht 44maart 2012 - jaargang 12

Inhoud

5OrtheseraadplegingEric Van Genechten en Stijn Gysenbergs

3VoorwoordHugo Prims

6Nieuws van Den Olm: Dagverzorgingscentrum 2Team dagverzorgingscentrum

8Wie is Lieve Stroobants?Jeannine Van Lierop

12Imelda For Life 2011Stefano Coremans

14De medische registratie en het archiefChris Van Dingenen

15De uitstapclub in 2011 en de plannen voor 2012Fernand Van der Linden

16Kokerellen en wandelen in LeuvenKathleen Slegers

18Door het oog van de naaldPiet Van den Hende

21Koken met de ImeldkoksDe koks van Imelda

22Citytrip RomeChristine Struyf

26Imelda fietst 1000 kilometer tegen kankerKathleen Vermeulen

27Een levensreddende GIFTChris Van Gorp

29Zeg het aan Zuster Imelda

30De Brussels EkidenaflossingsmarathonJan Warrinnier

32PersoneelsinfoTom Van Noyen en Blanca Hendrickx

24Wat kunnen we leren van Utah?Patrick van Daele

3

ImZicht uitgave 44

VoorwoordHugo Prims

Het is een open deur instampen,indien we zeggen dat we in eeninternationale financiële en eco-nomische crisis zitten. De mediastaan er vol van.

Overal klinkt het ordewoord vanbesparen, de onzekerheden sta-pelen zich op, wie weet nu nogprecies hoe de vork aan de steelzit? Laat ons niet negatief denkenmaar uitkijken op welke positievemanier we met de afkomendebesparingsmaatregelen kunnenomgaan. We geven niet toe aaneen klaagzang, maar steken onzeenergie in het zoeken naar haal-bare oplossingen.

Vorig jaar, in het eerste nummervan ImZicht 2011, hebben wetoegelicht dat de plannen vanVIPA IV terug uit de kast werdengehaald. Zij zijn nu erg concreetgeworden. De 8 afdelingen of240 bedden uit het gebouw van1980 worden geherconditioneerd.De betrokken afdelingen zullen nade reconversie nog 25 beddenper afdeling hebben. Op het eindevan de rit hebben we 40 bedden

minder. Teneinde te voorzien inde tussentijdse opvang vanpatiënten hebben we een modu-laire bouw gezet van 60 bedden,waar de afdelingen neurologie enpneumologie ondergebracht wor-den voor de duur van de werken.Op het ogenblik dat U dit stukleest, is de aannemer begonnenaan de eerste fase van de ver-bouwingen.

Verder zal het internaatsgebouwworden omgebouwd tot eenadministratieve eenheid. Ookdeze werken starten kortelings.De bouwaanvraag is bij hetgemeentebestuur van Bonheideningediend. Zo gauw deze binnenis, starten de werken.Het overgrote deel van de kost-prijs van deze werken kunnen werecupereren via het budget vande financiële middelen. Voor -waarde is wel dat deze werkeneinde 2013 zijn beëindigd.

Ondertussen zijn we volop bezigmet het opmaken van de inventa-ris van alle diensten, die hetzijnog moeten worden verbouwd,

hetzij een nieuwe locatie moetenvinden in de op te richten nieuw-bouw. We denken aan labo, apo-theek, polikliniek, technischedienst, personeelszaken, de 40bedden die we op het einde vande rit minder hebben, eventueelbijkomende geriatriebedden, uit-breiding medische beeldvorming,cathlab, en we zijn zeker nogonvolledig. Op korte termijn wil-len we daarin klaarheid scheppen.

Ook in het woon- en zorgcen-trum ‘Den Olm’ zitten we nietstil. Er is een architectenbureauaangesteld om de vernieuwingvan ‘Den Olm’ te starten. Hetzorgstrategische plan wordt eendezer dagen ingediend bij deVlaamse Gemeenschap. Het is destart van een totaal nieuw woon-en zorgcentrum. Op lange termijnbestaat dit uit een completenieuwbouw, die aan de rand vanhet domein wordt opgericht. Eeneerste fase kan, als alles normaalverloopt, starten in 2015. Hetgaat om het oprichten van eeneerste nieuwbouw, kaderend inhet project kleinschalig genorma-liseerd wonen. � � �

4

ImZicht uitgave 44

In de loop van 2011 is er eenakkoord afgesloten tussen demedische raad en de raad vanbestuur, inzake de bijdrage van deartsen. Dankzij dit akkoord, waar-bij de artsen een bijkomende sub-stantiële bijdrage leveren aan hetziekenhuis, kunnen we een haal-baar budget 2012 voorstellen.Het is evident dat dergelijkebegroting enkel is tot stand kun-nen komen in een wederzijdsakkoord tussen artsen en zieken-huis.

De exploitatiebegroting van hetziekenhuis resulteert in een posi-tief saldo van € 1,5 miljoen. Er isrekening gehouden met een lichtestijging van de activiteit en er zijntegen het einde van het jaar 40personeelsleden meer begrootdan voorzien in 2011. Dit brengthet begrote personeelsbestandvoor het ziekenhuis op 1.155 VTE.De ongekenden terzake de over-heidsmaatregelen impliceren datwe voorbehoud moeten makenvoor de reële evolutie 2012 enzullen moeten bijsturen waarnodig. Ook het activiteitsniveauvan het ziekenhuis dient regelma-tig getoetst te worden aan debegrotingshypothesen.

De investeringsbegroting is even-eens een vrij groot bedrag. Metde overheveling van het saldo van2011 komen we aan een budgetvan €10,7 miljoen. Een belangrij-ke post hierin is o.m. de vervan-ging van de verwarmingsinstalla-tie van het ziekenhuis.

De exploitatiebegroting van ‘DenOlm’ resulteert in een saldo van€ 180 000, het personeelsbe-stand wordt hier ook opgetrokkenmet 3VTE. Het personeelsbestandin ‘Den Olm’ wordt begroot op133,82 VTE.

Het investeringsbudget van ‘DenOlm’ klokt af op € 510 000.

Einde 2011 hebben de artsen eennieuwe medische raad verkozen.Dokter P. Vermylen is voor dekomende drie jaar verkozen totde voorzitter van deze raad.

Op 11 mei 2012 worden er soci-ale verkiezingen gehouden. Danwordt bepaald wie voor dekomende 4 jaar de leden zullenzijn van de Ondernemingsraad envan het Comité voor Preventie.

In april 2012 verwachten we devisitatie. Eenieder is zich op ditogenblik grondig aan het voorbe-reiden om deze visitatie vlot telaten verlopen. Het is ons streef-doel om deze visitatie te kunnenafronden zonder non-conformi-teiten. We zijn er ons wel vanbewust, dat dit nog heel watvoorbereiding zal vragen. Deresultaten van deze visitatie wor-den verwacht einde mei 2012. Ditis de laatste visitatie die op dezemanier zal worden gehouden. Hetsysteem verandert in de tweedehelft van 2012, dit impliceerto.m. onverwachte visitaties opeen of andere afdeling.

Dit kan een aanloop zijn voor deaccreditering van het ziekenhuis.Kwaliteit en patiëntveiligheidmogen dan wel modewoordengeworden zijn, we kunnen er ech-ter niet buiten. Wij zijn overtuigddat Imeldaziekenhuis en ‘DenOlm’ hoogstaande kwaliteit leve-ren, maar naar de toekomst toezullen we het niet alleen moetendoen, maar ook moeten bewijzendat we het doen. Geaccrediteerdzijn is daarvan een belangrijkaspect.

Werk genoeg dus, we hebben nietde tijd om te klagen! Laat onsonze energie ten volle gebruikenom te realiseren wat gepland isen laat ons zoeken naar haalbareoplossingen, indien er van over-heidswege maatregelen komen,die we op de dag van vandaagnog niet allemaal kunnen voor-zien. Rijden en omzien. Imeldavzw gaat ervoor in 2012 en vol-gende jaren. �

5

ImZicht uitgave 44

Een orthese is een uitwendiggedragen hulpmiddel ter onder-steuning, immobilisatie of correc-tie van een lichaamsdeel. Eenorthese wordt gekozen in functievan de individuele behoeftes enverwachtingen van de patiënt opvoorschrift van de behandelendearts. Het is in de meeste gevalleneen beslissing op basis van denoden van de patiënt en op basisvan advies van het medisch the-rapeutische team rekening, hou-dend met het tijdstip binnen hetrevalidatieproces. Een goedeorthese kan veel ellende voorko-men. Het is dan ook van belangom hiermee met veel zorg, aan-dacht en kennis om te gaan.

Sinds juni 2006 werkt de dienstfysische geneeskunde en revali-datie van het Imeldaziekenhuisnauw samen met het CTO(Centrum voor TechnischeOrtho pedie) Pellenberg. Sinds1 januari 2011 bundelen de tech-nische orthopedische firma’sCTO, Cebelor, Ortec en Reys -kens-Rosseel hun krachten samenen gaan als V!GO (helping peoplemove on) door het leven. Vanuitde vestigingen te Gent, Wetterenen Leuven zetten 420 medewer-kers van V!GO zich voortdurendin om nieuwe technieken enapparaten te ontwikkelen.

Elke 1e en 3e donderdag van demaand wordt een pluridisciplinai-re ortheseraadpleging (ORP)georganiseerd in de therapieloka-len van de dienst fysische

genees kunde op de afdeling Sp-neurorevalidatie (en Dagzieken -huis 3). Het ORP-team bestaatuit de revalidatiearts, de orthope-disch technicus, de rolstoelver-strekker, de kinesitherapeut en deergotherapeut. Door de orthese-raadpleging multidisciplinair teorganiseren en door de patiëntente groeperen, kan er gelijktijdigeen beroep gedaan worden op deervaring en de grote knowhowvan alle betrokken deskundigen.Met een voorafgaand klinischonderzoek door de revalidatieartsen met behulp van een gangana-lyse (voor een orthese van hetonderste lidmaat) onderzoekt hetORP-team welk hulpmiddel hetmeest geschikt is om het functie-verlies te beperken of de pijn teverzachten. Vooral bij een CVA(cerebrovasculair accident) kanorthopedische apparatuur derevalidant en de therapeut helpenin hun streven naar zo normaalmogelijk dagelijkse handelingen.

Concreet :• Elke 1e en 3e donderdagnamid-

dag van de maand (van 13.00tot 17.00 u) ortheseraadple-ging bovenste en ondersteledematen, lumbostaten,steun zolen… Tevens mogelijk-heid tot info en verstrekkingvan allerhande mobiliteitshulp-middelen (rolstoel, rolator..)

• Elke 1e dinsdagnamiddag van demaand (van 13.00 tot 14.30 u):orthopedisch schoenmaker

• De prothesemaker komt enkelna afspraak

Voor verdere informatie en even-tuele afspraken kan u terecht ophet secretariaat fysische genees-kunde (015 50 52 50) of bij EricVan Genechten, diensthoofdpara medici Sp-geriatrie .(015 50 64 02) �

OrtheseraadplegingStijn Gysenbergs en Eric Van Genechten

6

ImZicht uitgave 44

Speciaal voor perso-nen met dementie:dagverzorgingscen-trum 2 gestartHet dagverzorgings-centrum Den Olmwerd opgericht in2004 en biedt plaatsaan 15 zorgbehoevendeouderen. Gezien het succesvan dit thuiszorgondersteunen-de initiatief werd de capaciteitruimschoots overtroffen in 2008-2009tot soms meer dan 30 gebruikers per dag. De focuswerd teruggelegd op gebruikers met een behoefteaan zorg, waardoor momenteel ongeveer 25 perso-nen per dag opvang vinden in het dagverzorgings-centrum. Inmiddels werd een voorafgaande vergun-ning gekregen voor een uitbreiding van de erkenningmet 5 eenheden naar 20 erkende plaatsen in totaal.

Omdat het samen-brengen van personenmet een fysieke zorg-afhankelijkheid enpersonen met eencognitieve zorgafhan-

kelijkheid (vnl. demen-tie) niet altijd evident

verliep (keuze van activi-teiten, storend gedrag, …),

groeide de nood naar specifiekezorg voor personen met dementie.

Zo ontstond het idee om een tweededagverzorgingscentrum te openen.

Na onderzoek en overleg over de noden van perso-nen met dementie werd gekozen voor een kleinscha-lig dagcentrum voor maximum 8 personen dat vanstart ging op 23 november 2011.

Nieuws van Den Olm

Dagverzorgingscentrum 2Team dagverzorgingcentrum

“Als ik zo oud geworden ben,dat ik geen mens herken.

En niet eens jouw naam meer weet,pak dan mijn hand even beet.

En zeg me gedag,laat me voelen dat je me mag.

Wellicht dat ik het gevoel herken,dat ik voor iemand,

iemand ben.”

ImZicht uitgave 44

7

hier in te spelen op persoonlijkewensen: een glaasje vers geperstappelsiensap, havermout, eeneitje…

Gebruikers kunnen in de voormid-dag meehelpen met de normalehuishoudelijke taken: tafels afrui-men, afwassen, was plooien enkoken. Indien ze hun dag anderswillen indelen en liever de krantlezen of tv-kijken, dan is dit ookmogelijk.

‘s Middags eten we samen. Daar -bij ligt de nadruk op een huiselij-ke, gemoedelijke sfeer met onzekookpotjes op tafel, met onzezelfgemaakte soep of ‘aardappel-stoemp’, enz....

Na de maaltijd kunnen onzegebruikers, indien zij dat wensen,rusten in de living. We zorgenvoor een vers kopje koffie en eenkoekje vooraleer we de namid-dagactiviteit voorstellen. Die acti-viteit is afwisselend: een gezel-schapsspel, een quiz, bingo, filmen muziek, herinneringsmomen-ten ophalen, krant lezen, bewe-gingsoefeningen, een feestje, eenuitstap, …

Voor de mensen die na 16.00 uurnaar huis gaan wordt ook nog eenavondmaal voorzien.

De omgevingMet een gezellige living, eetplaatsen een eigen keukentje creëerdenwe een omgeving die vergelijk-baar is met de eigen thuis. Ookde dag verloopt zoals in de eigenhuiskring: het dagritme houdtrekening met het persoonlijk dag-ritme van onze gebruikers en metrespect voor hun persoonlijkekeuzes, wensen en verlangens.Samen leven, koken en de dagdoorbrengen bieden niet enkelmenselijk contact maar ookstructuur en veiligheid.

Het behoud van zelfredzaamheiden zelfstandigheid wordt door-heen de hele dag en alle activitei-ten gestimuleerd.

Ook de mantelzorger, die thuis dezorg draagt voor onze gebruikers,wensen we zoveel mogelijk bijdeze zorg te betrekken. Huninbreng is van grote waarde enlaat ons toe om een beeld te vor-men van wie de persoon vroegerwas. Dankzij hun informatie lerenwe onze gebruikers beter kennenen begrijpen en kunnen we een zogoed mogelijk persoonlijk contactmet hen opbouwen.

Hoe verloopt een dag?We beginnen de dag met eengezamenlijk ontbijt en trachten

HartverwarmendHet heeft niet lang geduurd omte zien welk positief effect dezevisie en aanpak met zich mee-brengen. De kwaliteit van levenvoor onze gebruikers is grootomdat we weten wie onzegebruikers zijn en omdat dekleinschalige aanpak ons toelaatonze volle aandacht aan iedereindividuele gebruiker te schenken. Het is moeilijk in woorden uit tedrukken welk hartverwarmendeffect dit heeft op onze gebrui-kers, die zich soms zo verlorenvoelen, maar die bij ons toch voe-len dat ze ‘iemand’ zijn. Er gaatvan dagverzorgingscentrum 2 eenwarmte en bezorgdheid uit die bijiedereen voelbaar is. En ook alzijn er zeker nog zaken vatbaarvoor verbetering, toch heeft onzeinzet en onze dagelijkse aanpakbewezen dat we op de goede wegzijn.

We sluiten heel graag af met eengrote pluim voor onze mantelzor-gers. De onvoorwaardelijke zorgdie zij elke dag opnieuw thuisvoor hun partner, moeder, vader,broer,… leveren, daarvoor doenwij, collega’s en directie, onzehoed af. �

8

ImZicht uitgave 44

dicht bij de Bleydeberg hoeve, hierin de streek vooral goed gekendom zijn lekker ijs. Mijn vader Florimond was melk-boer; hij verkocht allerlei zuivel-producten aan huis. Daarnaastwas hij ook nog landbouwer opkleinschalig niveau. Hij kweektevooral aardappelen en snijbonen,wij hadden ook nog wat hooiland.Mijn vader had ook nog een trek-paard met een ploeg en een eg.Mijn moeder, Paula Naveld, washuismoeder en ze hielp zo nodigmet de melktoer of op het land.In de grote vakantie moesten wijwel eens bijspringen om te hel-pen. Wij vonden dat niet altijdeven leuk, maar we genoten vanhet buitenleven. In onze buurt

Ik werk sinds 1986 in het cen-traal labo, meer specifiek vanafhet jaar 2000 op de afdelingbacteriologie en sinds 2003 ookop moleculaire. Ik ben gehuwdmet Luc Dehaene (niet Jean-Luc)en wij zijn de trotse ouders vantwee dochters: Annelies ° 9maart 1991 en Karolien ° 22februari 1993. We wonen in deKrekelweg te Bonheiden.

Ik ben in Mechelen geboren op28 november 1964 als jongstevan vier kinderen. Ik heb tweebroers en een zus. De oudste,Guy, is vier jaar ouder dan ik, danvolgt Herman en mijn zus Lut isde jongste. Wij woonden in Bon -heiden in de Roggemans straat,

Iedereen beroemd

Wie is Lieve Stroobants?Jeannine Van Lierop

was een gezin met vijf kinderen,vier jongens en een meisje, datwaren onze speelkameraadjes.Samen met hen speelden we veelmet de twee kinderen van deBleydeberghoeve. We hebbendaar ontzettend veel tijd doorge-bracht en bleven daar ook eensslapen. Wij zijn nooit op reisgeweest, maar we hebben datnooit gemist, wij hadden genoegte doen en te beleven. De vakan-tie was voor ons altijd te kort. Als kleuter ging ik naar school inhet Kranske en daarna naar degemeenteschool van Bonheiden.Dan volgde de humaniora bij deUrsulinen van Mechelen. Ik vondscheikunde boeiend, werkte metzorg, zeer nauwkeurig en precies.Mijn leerkracht zag in mij eengoede laborante, ik had de eigen-schappen die er onmisbaar voorzijn. Ik ben mij gaan informerenop de opendeurdagen van de TSM(Technische Hogeschool Meche -len). Chemie en wiskunde, oefe-ningen maken en redeneren inplaats van alles van buiten teleren. Mijn keuze was snelgemaakt: ik wou laborante wor-den om daarna in een ziekenhuiste werken, het liefst nog in onzeeigen gemeente, in het Imelda zie -ken huis.

Na mijn studies heb ik via mijnvriendin Luc ontmoet. Het kliktetussen ons en van het een komthet ander. We zijn op 27 mei

9

ImZicht uitgave 44

2000 ben ik overgestapt naarbacteriologie en in 2003 is daarmoleculaire bijgekomen.

Waarom heb je ervoor gekozenom te werken in het Imeldazie -ken huis?

Ik had niet alleen mijn stage inImelda gedaan, ik heb er ook mijneindwerk gemaakt, met de hulpen onder het wakend toezicht vandokter Raymond Van Noyen. Hetthema van mijn eindwerk was deYersiniabacterie. Iedereen die nogmet dokter Van Noyen gewerktheeft, zal zich nog wel herinnerendat Yersinia zijn stokpaardje was.Het was een leuke tijd en ik vondde werksfeer heel aangenaam.Heel anders dan in Antwerpenwaar de mentaliteit toch anderswas dan hier. Toen ik de kanskreeg om hier te beginnen, ben ikdaar met veel enthousiasme opingegaan. Kunnen werken in je eigengemeente is natuurlijk ook eengroot pluspunt, ik woon op éénkilometertje van het ziekenhuis.

Wat vind je belangrijk in je job?

Het is van het allergrootstebelang om correct en nauwkeurigte werken. Je mag geen enkelebacterie over het hoofd zien. Wijlaten de bacteriën groeien en hetis vaak onvoorspelbaar wat je

1989 getrouwd. We hebben danin Hever een huis gekocht waarnog wel wat renovatiewerkennodig waren. Ik woonde er mindergraag, mijn roots lagen in Bon -heiden. In plaats van te renoverenhebben we na vijf jaar een bouw-grond gekocht in de Kre kel weg enhebben er gebouwd. Het wasnatuurlijk ook dichter bij Imel dawaar ik ondertussen werkte.

Kan je ons iets vertellen over jeloopbaan?

Tijdens mijn studies heb ik stagegelopen in Imelda. Ik ben afge-studeerd in 1985 en de werkaan-biedingen voor laboranten warenin die tijd schaars. Het aanbodaan afgestudeerde laborantenwas in die periode veel groter dande vraag. Spijtig genoeg was er inhet Imeldaziekenhuis geenplaatsje vrij. Ik ben dan in hetSint-Vincentius Ziekenhuis vanAntwerpen aan de slag gegaan.Na er zeven maanden gewerkt tehebben, kreeg ik van Imelda hetbericht dat ik bij hen mochtbeginnen. In die periode begon men in delabo’s met het opstarten van eenvierentwintigurendienst. Om diediensten in te vullen was ernatuurlijk meer personeel nodigen daardoor kwamen er in Imeldavacatures vrij. In mei 1986 ben ikgestart in het centraal labo, in

gaat vinden. Het is dan ook onge-looflijk boeiend om iets te ont-dekken wat je niet verwacht.Vooral bij moleculaire moet jeveel nadenken bij het uitvoerenvan een test. Eén test kan veleuren duren en dan is het vangroot belang om je goed te blij-ven concentreren.

Wij zijn een schakel tussen dokteren patiënt. De dokter neemt eenstaal, wij onderzoeken het en aande hand van het resultaat daar-van start de dokter de behande-ling.Ik werk dit jaar 25 jaar in het labovan Imelda en ik doe het nogsteeds met evenveel enthousias-me. Er is een enorme evolutiegeweest in die tijd; alles is onder-tussen al wel eens veranderd. Datmaakt ons werk extra boeiend.Niet alleen de evolutie maakt onswerk boeiend, de wetenschap datje de dokter kan helpen bij hetstellen van zijn diagnose maaktons werk ook interessant.

Wat is het verschil tussen bacte-riologie en moleculaire?

Bacteriologie is het onderzoekenvan bacteriën, gisten en schim-mels. Wij krijgen allerlei stalenbinnen: urine, faeces, etter, enzo-voorts. We onderzoeken een staalen zetten de stalen op verschil-lende voedingsbodems. Zo kwe- � � �

10

ImZicht uitgave 44

hobby’s te blijven beoefenennaast je werk.

Het weekendwerk is soms minderleuk. We werken met een beurt -rol. Op zaterdag krijg je een halvedag hulp, maar op zondag sta jeer een hele dag alleen voor. Dankan het werk al eens tegenzittenen ben je ’s avonds bekaf. Hetgebeurt wel eens dat er op zoeen drukke zondag, net voor hetafsluiten, nog een staal binnen-komt dat dringend is. Je moet dantoch eventjes je knop kunnenomdraaien en je terug concentre-ren op je werk. Je kunt ook aleens de pech hebben dat er opzondag een toestel stuk gaat enje nog een firma moet contacte-ren voor reparatie. Gelukkiggebeurt dit maar zelden.

Welke uitdagingen wil je nog aan-gaan?

Het vasthouden van wat ik nuheb, is voor mij een mooie uitda-ging. Mijn werk is interessantwegens de voortdurende evolutie.Als ik daarin verder kan mee-groeien, ben ik best tevreden.In mijn vrije tijd zou ik graag goeden regelmatig blijven lopen.

Lieve, ben je al lang met lopenbezig?

Tijdens mijn schooltijd genoot ikenorm van de lessen LO, vooralvan het lopen. Ik was altijd desnelste, maar ik heb daar toenniets mee gedaan. Na het beëin-digen van mijn middelbare studiesstopten de lessen LO, en ik mistedie twee uren sport enorm.Ik heb mij dan aangesloten bij deatletiekclub van Bonheiden. Ikwas toen 17 jaar. Op een leeftijdwaarop er veel stoppen met atle-tiek, om te gaan studeren, begonik er aan. Niet met grote ambities,alleen maar om het plezier vanhet lopen. Ik liep snel en wasgoed in de sprint. De 100 meter,200 meter en 400 meter lagenmij goed. Ik deed ook mee aanhordelopen. De bouw van despieren is daarin belangrijk, korte

ken wij bacteriën die we dan opeen antibiogram zetten. Niet allebacteriën reageren hetzelfde, erworden verschillende soortenantibioticum uitgeprobeerd. Zokunnen de dokters voor hunpatiënten de juiste antibioticastarten. Sinds korte tijd hebbenwe daarin de hulp van een gewel-dig apparaat, de Malditoff, die optwee minuten tijd de bacterie kanidentificeren vanaf een gegroeidevoedingsbodem.

Moleculaire is het identificerenvan bacteriën en virussen. Wegaan op zoek naar het specifiekeDNA of RNA van een bacterie ofvirus. Hier wordt dus nietgekweekt zodat je het resultaatdezelfde dag nog hebt. Dezemanier is wel duurder, maar heelspecifiek.

Wat zijn de leuke en minder leukedingen aan werken in Imelda?

Leuk is de goede sfeer en devriendelijkheid, iedereen is hiervriendelijk. Het labo is ingedeeldin verschillende specialisaties. Intotaal werken er ongeveer 40mensen in het labo. Ook leuk isde vlotte samenwerking metiedereen. Eigen collega’s, klinischbiologen, secretaressen, werk-sters, ziekenhuishygiënisten.Bijna iedere donderdag is er eenlabomeeting voor bacteriologie.We zitten dan samen met onzeklinisch biologen. Iedereen wordtgehoord en elke inbreng isbelangrijk. Ieder voorstel wordt ingroep besproken.Als er een probleem is, sta je ernooit alleen voor, je wordt directgeholpen. Hetzelfde bij het over-nemen van je dienst: is er nogiets af te werken, dan neemt jecollega van de volgende shift jewerk met plezier over. Er wordtniet moeilijk over gedaan.Het is ook aangenaam werkenomdat er rekening wordt gehou-den met je wensen voor dedienstregeling. Op die manier ishet voor iedereen mogelijk,ondanks onregelmatige uren, jeprivéleven te regelen en je

spieren zijn goed voor de snelheiden langere spieren lenen zichmeer tot het lange afstand lopen.Mijn spieren behoren tot dekorte. Ik voelde mij goed in declub, ik trainde graag en deedmee aan loopwedstrijden.Daar is dan verandering in geko-men toen ik trouwde en kinderenkreeg. Ik liep in die periode nogwel een paar maal per week eenhalfuurtje, maar ik was geen lidmeer van een club. Kinderenmochten vanaf zes jaar lid wor-den van de atletiekclub, dus toende jongste zes was, ben ik metAnnelies en Karolien naar de clubvan Bonheiden gegaan. Tijdenshun training bleef ik daar en liepeen uurtje rond het terrein. Ikdeed ook ieder jaar mee aan deprestatieloop van Rijmenam naarBonheiden en ik merkte wel dater geen progressie zat in mijnprestaties. De trainer van de clubraadde mij aan om intervaltrai-ning te doen en gaf mij een trai-ningschema mee. Het resultaatwas dat ik na drie maanden alveel sneller liep. De trainer steldemij voor om terug in de club tekomen en mee te lopen met hetwintercrossen. Sindsdien heb ikde loopmicrobe echt te pakken. Ikga tweemaal per week trainenmet de club en ik train tweemaalper week alleen. Ik loop danongeveer één uur, soms trager,soms wat sneller, met eengemiddelde snelheid van 12 kmper uur.

De duatlon die Imelda organi-seerde, heeft mij ook aangezetom doelgerichter te trainen. Elkjaar in juni (van 2001 tot 2006)heeft Imelda dit georganiseerdaan de Krankhoeve. Iedere ploegbestond uit drie deelnemers. Ikvormde altijd een vast team metMarc Tubbax van de medischebeeldvorming. Ik liep als eerste de3 km, dan volgde Marc voor de18 km fietsen en als 6 km-loperhadden we ieder jaar iemandanders. Het laatste jaar liep BartHellemans van de fysio mee inons team. We hebben toen voorde derde maal gewonnen. Het is

11

ImZicht uitgave 44

neem ik altijd een lichte maaltijd.Binnen de club wordt bij straat-wedstrijden ook gelopen voor eentrofee a.d.h.v. een puntentelling.Die heb ik vorige zomer gewon-nen bij de dames (vanaf 19 jaar).Op die manier motiveren weelkaar om er voor te gaan. Bij diestratenlopen zit ook “dwars doorMechelen”, die ieder jaar in sep-tember wordt gelopen. InMechelen heb ik al vijf keer de 5km gelopen en twee keer gewon-nen. Mijn beste tijd was 19’41’’.

Ik denk dat het lopen in je genenzit. Ik ben graag buiten, ik loopgraag en het werkt verslavend.Door het lopen komt er extraendorfine vrij in je lichaam waar-door je je goed voelt. Af en toeheb je eens geen zin om er aan tebeginnen, maar toch doe je het.Na het lopen ben je dan weeralsuper content. Tijdens een cross,als ik zo vol slijk hang en ik wordmoe, denk ik wel eens “Lieve,waar ben je nu mee bezig, waar-om doe je dat toch?” Maar na dedouche weet ik het weer, jelichaam voelt zo goed en je hebter zoveel voldoening van, lopen iszalig!De grootste vijand van alle loperszijn de blessures. Je kunt hetmeeste voorkomen door te luis-teren naar je lichaam. Soms moetje wat gas terugnemen. Je hebthet natuurlijk niet altijd in dehand, een ontsteking kan je krij-gen zonder voorafgaande waar-schuwing.

wel spijtig dat de Imeldaduatlonniet meer georganiseerd wordt.Samen sportief bezig zijn is goedvoor het teamgevoel op je werk.

In de winter neem ik deel aan dewintercrossen. Die wedstrijdenworden georganiseerd door deVAL ( Vlaamse Atletiekclub). Jemoet lid zijn van een club om tekunnen meelopen. Boven de 19jaar loopt iedereen in dezelfdegroep. Er worden 3 klassementengemaakt: juniors (19-20 jaar),seniors (21 tot 34 jaar) en mas-ters (boven de 35 jaar). Ik hebnog nooit gewonnen, maar heb alwel een podiumplaats behaald.Winnen van jongeren is natuurlijkniet gemakkelijk, ik ben ondertus-sen 47 jaar.

In de zomer loop ik met de clubmee aan pistemeetings. Bij kam-pioenschappen worden de mas-ters (boven de 35 jaar) dan inge-deeld in groepen volgens leeftijdper vijf jaar. Vorig jaar was ik inmijn leeftijdsgroep, van 45 tot50 jaar, provinciaal kampioen800 meter. Het jaar daarvoorheb ik de 400 m gelopen en toenwas ik Vlaams kampioen. Ikbehoor niet tot de besten, maarik doe het graag. Voor mij islopen nooit een opdracht, maareen ontspanning. Ik leef niet infunctie van het lopen, ik ben nietstreng voor mezelf in verbandmet mijn voeding en levenswijze.Daags vóór een wedstrijd let ikwel extra op en vóór het lopen

Lopen is het ideale tegengewichtvoor mijn werk, psychischeinspanning tegenover fysiekeinspanning. Zo bewaar ik hetevenwicht. En lopen is gemakke-lijk. Je hebt er niet veel voornodig, je kunt het alleen en hetkan bijna overal. Al heb je maaréén uurtje de tijd, loopschoenenaan en je vertrekt. Een doucheachteraf en je bent een andermens. Voor mijn kinderen zou ik graaghebben dat ze goed afstuderen.Annelies is bezig met haar derdejaar Medische Beeldvorming. Zeheeft hier in Imelda al enkelejaren vakantiewerk gedaan en ookstage gelopen. Dit schooljaar isze met een Erasmus-project naarPortugal voor 3 maanden vanjanuari tot begin april.Karolien is aan haar studie voorergotherapie begonnen in Brussel,hopelijk lukt haar dat ook.

Voor mij is het ook heel belangrijkom als christen te leven en dechristelijke waarden te respecte-ren. Ook als gezin hechten wijveel belang aan het christelijkegeloof. We proberen het als rodedraad te gebruiken in ons leven.

Heb je nog een boodschap vooronze lezers?

Eerlijk, oprecht zijn en beloftennakomen.Mensen behandelen zoals je zelfbehandeld wil worden! �

12

ImZicht uitgave 44

directie en kwam KathleenVermeulen mee in de cockpit. Wezouden een eetkraampje opzet-ten. Maar op welke schaal zoudat haalbaar zijn? We haddengeen idee, Chris Van Gorp,Kathleen Vermeulen, Ilse Leys enikzelf.

Nog geen week later zaten wemet zijn vieren aan het stuur vaneen trein die kon rekenen op demedewerking van de directie, dekeuken, de technische dienst, dedienst informatica en de financi-

De eerste keer moet in 2009geweest zijn. Ilse Leys en ikzelfhadden al met het idee gespeelddat ons ziekenhuis de perfecteplaats was om een inzameling tedoen voor Music For Life. Diederde keer, in 2011, bleef het nietbij een inzameling en een ver-zoeknummertje van de dienstintensieve zorgen.

Ilse verzamelde halfweg novem-ber enkele collega’s rond zich.Niet veel later werd ons ideeenthousiast onthaald door de

ële dienst! Het moest nu wel snelgaan, want ons eetstandje zou 51uur lang door 5 personen moe-ten worden bemand. Daar heb jeminstens 100 enthousiaste ver-kopers voor nodig. En die vindenop twee weken tijd, leek ons besteen uitdaging!

Ondertussen wisten we ook datde keuken ons van verse soep,warme chocomelk en hotdog -ingrediënten kon voorzien. Erwerden draaiboeken uitgedokterden werkplanningen geweven. Erwerd gebrainstormd en gerekru-teerd dat het een lieve lust was.Het ging steeds harder en harderen naarmate jullie inschrijvingenen enthousiaste reacties binnen-liepen kregen we echt het gevoel:“dit gaat lukken!”. Eerlijk? Wehadden er ook toen nog geen ideevan welke proporties de actie zouaannemen!

Het liep, zoals het elk mooi ver-haal betaamt, weliswaar niet alle-maal van een leien dakje. Hetgrootste obstakel was: dat gebak.Maken we dat zelf? Zetten we dekeukenprinsessen en -prinsen vanImelda thuis aan het werk? Zelfsde groothandels uit de buurtwerden binnenstebuiten gekeerd,op zoek naar een financieel haal-bare oplossing. De meest renda-bele oplossing bleek: zelf aan deslag gaan in de groteImeldakeuken. Dankzij de deskun-dige hulp van de Imeldakoks kon-den we in no time zelfstandigoverweg met mixers zo groot alsdialysetoestellen en ovens waarwe zelf in pasten. We bakten opdrie bakdagen telkens 800 cup-cakes en pakten ze in: telkensgoed voor vijf uur keukenlabeurmet een bakteam van vijf perso-nen!

Terugblik:

Imelda For Life 2011Stefano Coremans

13

ImZicht uitgave 44

nam almaartoe. Hetslechte weerhad op dieaanstekelijkev e r k o p e r sgeen vat. Hadje naast elektri-citeit ook nognood aan slimmeingrepen om de tentstormvast te maken: wasdaar steeds de technischedienst! Voor allerlei kleine pro-bleempjes vond je wel een oplos-sing bij de enthousiaste ploeg vanhet onthaal en de opnamedienst.Entertainende violisten, ezels ensteltenlopers deden er nog eensfeerrijk schepje bovenop.

Ook de klanten aan ons kraampjededen meermaals onze mondopenvallen. Je had de dagelijkseklanten die zich steeds klokvastaanboden. Er was ook die man dieons meelokte naar zijn Mercedesom vier grote roomijsdozen volkleingeld in onze armen te stop-pen. En iemand die 20 euro neer-telt voor een hotdog, dat zie jeook niet elke dag!

Het was enorm om te zien watdeze actie heeft teweeggebrachtbinnen Imelda. Imelda For Life

En zo stond daar op zondag 11december plots een grote groenelege tent voor ons ziekenhuis.Vanaf maandagochtend kon je erniet aan ontkomen. De geur vansoep en chocomelk vulden deImeldaboslucht en de vogeltjesfloten het Imelda For Life thema-lied. Maar liefst 150 vrijwilligersverkochten een week lang ‘ForLife’ en de opbrengst oversteeg alsnel de kleine kosten die wemaakten. Na dag één stond deteller op 1000 euro pure winst:dat was al onverhoopt. Dat ditbedrag tijdens de zesdaagsemocht aanzwellen tot 8 879,48euro was gewoonweg onvoorstel-baar.

Vanuit die groene tent verspreid-de zich een virus dat weinigenniet kon besmetten. Op de dienstradiologie maakten ze zelf hunsoep die ze dan verkochten omde opbrengst integraal in onsbakje te komen gieten. Twee ano-nieme artsen - we kunnen henenkel maar langs deze wegbedanken - stortten een dikke250 euro in onze kassa. Heel ergveel Imeldamedewerkers kwamentijdens lunchbreaks bij Imelda ForLife consumeren. Het enthousias-me waarmee passanten werdenuitgenodigd om iets te nuttigen,

was al heel snel niet meer hetprojectje van haar gangmakers.Het werd een actie van iedereen.Imelda heeft dit doen slagen.Afgelopen december heeft datbijna tastbaar in de lucht gehan-gen: Wij. Imelda. Als gangmakerswaren wij verbluft.

En dan mocht het eindbedrag nogde helft lager hebben gelegen.Het succes van deze actie zathem niet in de storting die wemochten uitvoeren op de reke-ningnummer van Music For Life,maar in de waardevolle investe-ring die elk van ons er tijdens diezes dagen voor gedaan heeft.Gratis, maar niet voor niks!

Pluim op uw hoed Imelda, en totvolgend jaar? �

14

ImZicht uitgave 44

wekelijks 30 dozen papierenafvalop. Er is nog een lange weg naarhet papierloos werken in het zie-kenhuis.

De medische registratie zorgtvoor een belangrijk deel van definanciering van het ziekenhuis.Ze verzorgen de MZG (MinimaleZiekenhuisGegevens) ten over-staan van de overheid. MZG bevat2 grote luiken: de minimale klini-sche gegevens (MKG) en deminimale verpleegkundige gege-vens (MVG) en daarnaast ooknog minimale psychiatrischegegevens (MPG) en de MUG-registratie.

Sinds 1990 is de MKG-registratieverplicht door de overheid. Infeite vertaalt MKG de realiteitvan de medische activiteit in het

Het archief heeft de laatste jarennogal een technische evolutieachter de rug: Van de vroegeremicrofilm tot de huidige scannerdie alles verstuurt naar de juisteservers. Het archief is absoluutgeen stoffige kelder met enkelstapels papier. Het archief wordtmomenteel bemand door een fristeam van vier mensen die allenmet heel veel enthousiasme allepapieren van het ziekenhuis scan-nen, zodat ze op de juiste plaatsop de computer terechtkomen,waardoor ze digitaal beschikbaarworden voor de bestemde perso-nen. Momenteel worden er perdag zo een 8 000 tot 10 000papieren gescand. Nadat allepapieren gescand zijn en nadatgecontroleerd is of alles goedverliep, worden de papieren ver-wijderd. Dat levert ons toch

Imelda in cijfers

De medische registratie en het archiefChris Van Dingenen

120.000

130.000

140.000

150.000

160.000

Dagen

Jaar

Gefactureerde en verantwoorde dagen

Gefactureerd

Verantwoord

ziekenhuis. Negen gedrevenmede werkers (samen goed voormeer dan 100 jaar codeererva-ring) zetten de medische gege-vens, die in het medische dossiergevonden worden, om naarnumerieke codes die doorge-stuurd worden naar de overheid.Momenteel werken we aan dedossiers van 2011. Wekelijks wor-den er gemiddeld 1.000 dossiersgecodeerd, wat overeenkomt metongeveer 5.400 verblijfsdagen.Voor 2011 moeten er nog 28.211dossiers worden gecodeerd, ofte-wel 104.750 verblijfsdagen. Omalle diagnoses en procedures cor-rect te omschrijven, wordt ergebruik gemaakt van het codeer-handboek. Deze omvat 17 hoofd-stukken met 14.300 verschillen-de codes voor de verschillendediagnoses en daarnaast nog 12hoofdstukken met 3.800 codesdie alle procedures moetenbeschrijven. Door alles zo volledigmogelijk te coderen, proberen wede verantwoorde dagen van hetziekenhuis hoog te houden. Zoalste zien is in bovenstaande figuur,stijgt niet enkel elk jaar het aantalgefactureerde dagen, maar ookhet aantal verantwoorde dagen.

Het tweede luik omvat de MVG-registratie. Dit wordt viermaalper jaar gedurende een periodevan 15 dagen geregistreerd.Tijdens de laatste periode werdener voor 10.384 zorgperiodes 78

4 medewerkers archief

9 medewerkers MKG registratie met diensthoofd

15

ImZicht uitgave 44

geeft een beeld van de verpleeg-kundige activiteit volgens zorgbe-hoefte van de patiënt, evenals denood aan personeelsinzet. Ook

verschillende verpleegkundigehandelingen gescoord. Die 78items behoren tot 23 klassen dievanuit 6 domeinen komen. Dit

MVG, een soort meting van degeleverde zorgen door de verple-ging, wordt als basis gebruiktvoor de financiering van het zie-kenhuis. Hiervoor kan de dienstrekenen op 8 enthousiaste mede-werkers. Van deze 8 medewer-kers zorgen er nog 7 voor admi-nistratieve ondersteuning op deverpleegafdelingen.

Er werken in het totaal 22 men-sen op het archief en de medi-sche registratie waarvan 2 nieuweteamleiders en 1 nieuw dienst-hoofd. �

Dit werd ruimschoots gecompen-seerd door het aperitief en hetvervroegde lekker eten.In november zongen wij aan deVRT in Brussel "Busje komt zo",maar treintje kwam niet en heb-ben we bijna het hele trajectHalle-Brussel-Vilvoorde moetenafleggen om thuis te geraken. Dithad wel het grote voordeel dateen aantal dames niet meermoesten koken bij hun thuis-komst, al dan niet met echtelijkestrubbelingen tot gevolg.Onze jaarlijkse reis vertrekt op 14juni 2010 voor 4 dagen naar hetNoorden van Frankrijk.In oktober kunnen we ook meenaar de Champagestreek. Dezereis wordt georganiseerd doorTheo, de echtgenoot van JosDeheyder (RX).Voor de samenstelling van hetprogramma 2012 hebben we onslaten leiden door de successen uithet verleden.

Het afgelopen jaar 2011 was eengoed jaar voor onze club. Debekroning van onze activiteiten iswel ons Nieuwjaarsdiner op 7januari waar we met 74 mensenkonden samen zijn.Veel succes kende de uiteenzet-ting van dokter Loosen over dealternatieve geneeskunde. Eenbegeleide wandeling viel ook zeerin de smaak, de stadswandeling inMechelen trok niet minder dan45 volgelingen. Bedrijfsbezoekenwaren ook fel in trek, zoals derondleiding in een tuinbouwfirmaen de kennismaking met de VRT.Interessant was ook het bezoekaan het Diamantmuseum inAntwerpen. Meevallers warensteeds de etentjes na de wande-lingen, dit was het geval inHeffen, Battenbroek, Blaasveld enbij de Chinees in Bonheiden.Soms hadden we ook af te reke-nen met wat haperingen, zoals devreselijke regenbui in Blaasveld.

Reeds gepland zijn de uiteenzet-ting van Marc Weeghmans dieons in Den Olm op 27 februarizal onderhouden over beeld-houwkunst. Op 29 maart gaan wenog eens met het treintje rijdenen bezoeken we met een gids, hetMAS in Antwerpen.Verder denken we volgend jaarnog beroep te doen op onze tra-ditionele helpers zoals Luc onzegids, Theo onze reisleider, dokterLoosen onze voorlichter en onzewandelaars Rita, Ria, Annie, Josée.

Iedereen is welkom voor al dezeactiviteiten. Geïnteresseerdenkunnen contact opnemen met:Jozefien Verschueren,Tf: 0476/317178,jozefien.verschueren@hotmail.comFernand Vanderlinden,Tf: 0476/323179,fernand.vanderlinden@telenet.be�

De uitstapclub:

in 2011 en de plannen voor 2012Fernand Van der Linden

8 medewerkers MVG waarvan 7 ook

nog administratieve ondersteuning

16

ImZicht uitgave 44

ons hartelijk op hun kookboot engaven een woordje uitleg overwat er van ons verwacht werd .De boot waarop we stonden, deVitalis, was een authentiek bin-nenvaartschip van 1940. In2004 is het schip met zorggerestaureerd en verbouwd toteen 150 m² grote, ultramoderneen comfortabele kookstudio LACOQUERIE. De gezellige inrich-ting is gebeurd samen met abso-lute topmerken uit de keukenwe-reld. De veelzijdige kookeilandenbaden in het zonlicht van 15

Op zaterdag 2 april 2011 om 11uur werden we verwacht aan deVaart in Leuven, meer bepaaldaan de kookboot Vitalis. Ondanksde files was iedereen mooi op tijdaanwezig. We waren met 17 jon-gedames.

In plaats van ons vertrouwd witverpleegkostuumpje kregen weeen zwarte kookschort om voorte binden. Aan de hand van hou-ten lepels werden we willekeurigin twee groepen verdeeld.Tweevriendelijke dames verwelkomden

ramen en in een zee van eet- enbabbelhoeken. De thuishaven vande Vitalis is Leuven, op 10 minu-ten stappen van het station,belangrijkste hotels of het brui-sende stadscentrum. De kookbootwordt vooral gebruikt voorbedrijfs feestjes en om teambuil-dings te organiseren. Maar menkan er eveneens privéfeestjeslaten doorgaan. Boven op het dekwas er een mooi terrasje voor-zien, waar het heerlijk vertoevenwas bij mooi weer. Het enige spij-tige was het zicht vanop het ter-ras. Aan de Vaart in Leuven is hetnogal koel en grijs van omgeving.

Na een korte uitleg over wat erop het menu stond, m.a.w. watwe zelf mochten klaarmaken, gin-gen we ijverig aan de slag. Wewerkten in groepjes van twee ofdrie personen per hapje.Wat stond er dan eigenlijk op hetmenu ?• Velouté van bloemkool metspiesje van abrikoos en gerook-te eendenborst

• Asperge tonnato • Reuzegarnalen met Chineeskruidenzout en limoen

• Tiradito van tonijn met koffievi-naigrette

• Bruchetta van gemarineerdemozzarella di Bufala

• Zabaglione con frutta di stagio-ne (sabayon met seizoensfruit)

• Marokkaanse muntthee

Teambuilding pediatrie deel 2

Kokkerellen en wandelen in LeuvenKathleen Slegers

17

ImZicht uitgave 44

Sommigen kregen nog een extrataakje, namelijk de dorstigenlaven. Ieder droeg vlot zijn steen-tje bij en na amper een halfuurtjekonden we al van de eerste hap-jes proeven. We verrasten elkaarmet onze verborgen kooktalen-ten. De complimentjes en smaak-volle kreetjes vlogen door delucht. Het was echt fijn om eensmet ons team te koken en teproeven in plaats van te prikkenen te verzorgen. Zo leerden weelkaar eens op een andere manierkennen. En dat viel reuzeleukmee!

Het zonnetje was ook van de par-tij en liet ons boven op het dak-terras genieten van zijn zaligwarme lentestralen. Een frisbriesje dat over de vaart waaide,deed af en toe deugd op hetwarme dek.

Tot ongeveer 14.30 u lieten weonze smaakpapillen en reukorga-nen volop genieten van al hetlekkers dat we elkaar voorscho-telden. De hapjes waren stuk voorstuk een aangename verrassing.Na de degustatie kwam er nogheel fijn nieuws: we hoefden nietaf te wassen! Dat kwam Bart voorons doen! Onze dag kon dus alniet meer stuk!

Tegen 15 u had dokter Bouckaerteen stadsgids gepland. Mooi ophet afgesproken uur kwam devriendelijke dame ons ophalen aanhet schip. Na een laatste “plas-

sessie” trokken we samen te voetop weg om een stukje Leuven teontdekken, waar de meestenonder ons waarschijnlijk andersnooit zouden zijn gekomen. Degids begon haar verhaal in 1750toen het kanaal met hand enschop uitgegraven werd. Ditkanaal werd gegraven van Leuvennaar de Dijle in Mechelen(Zennegat), zodat “zeeschepen”tot in Leuven konden gerakendoor middel van vijf sluizen.Naast een stukje geschiedenis,vertelde ze ons eveneens overalle plannen die de stad Leuvenheeft om gans de buurt rond deVaart te verfraaien en in eenmodern jasje te steken. We kre-gen foto’s te zien van hoe hetvroeger was en hoe het zou wor-den in de toekomst. Het kwamerop neer dat er heel veel gebou-wen zouden worden gesloopt ofgerestaureerd en dat er meerrustige pleintjes en bewoonbaregebouwen zouden komen. Westapten o.a. ook langs het KleinBegijnhof, waarbij onze gids hetverschil tussen een begijn en eenzuster uitlegde. Onderweg wiptenwe heel eventjes de St.-Geertruikerk binnen, waarvan hetlaatgotische koorgestoelte tijdensde oorlog volledig verwoest wasen welke ze helemaal terug inelkaar gepuzzeld hebben. Vlaknaast deze kerk bezochten wehet domein van de St –Geertrui-abdij. De gebouwen, opgetrokkentussen de veertiende en dezeventiende eeuw, werden geres-

taureerd en heringericht alswooncomplex. De Thierry-vleugelwerd na de Eerste Wereldoorlogopgetrokken met materiaal vangebombardeerde gevels uit destad. De tuin op het domeinwordt ook wel de luistertuingenoemd (omdat men op dieplaats rustig naar de beiaard kanluisteren). In deze tuin bevindtzich een prachtige moerbeiboom,die door de vroegere bewoners(studenten) “de spin” werdgenoemd. We wandelden verderlangs een kolveniershuis metlange tuin, het St -Maartensdal:een stadsblok met drie identiekeflatgebouwen bedoeld om desociale contacten tussen debewoners te optimaliseren.

We eindigden onze twee uurdurende stadwandeling op hetEngelse plein. Hier werd indertijddoor de Engelsen begonnen aaneen spoorweg, die dwars door deKeizersberg zou gaan, maaromwille van grondverzakkingen,constructiefouten enzovoort, isde spoorweg nooit afgeraakt.Omdat er aan de vaart geen ter-rasjes te vinden zijn en omdat hetzo’n mooi weer was, trokken wemet z’n allen naar het station opzoek naar een terrasje en een frisdrankje voor 17 dames. Zo slotenwe deze geslaagde teambuil-dingsdag af. �

18

ImZicht uitgave 44

Tot heden zijn deze ABC-inciden-ten binnen Imelda gelukkig nogzonder verdere verwikkelingen,maar de gevolgen kunnen zeerernstig zijn. Denk daarbij aanbesmettingen met aandoeningenals HIV, hepatitis of andere infec-ties.

Op basis van surveillanceresulta-ten van het WetenschappelijkInstituut Volksgezondheid schatmen dat er zich in België jaarlijks12.000 accidentele bloedcontac-ten voordoen in het ziekenhuis-milieu en dat op het totaal vanalle ziekenhuispersoneelsleden, erzich jaarlijks 1 tot 6 HCV-besmettingen en elke 3 jaar 1HIV-besmetting voordoen (WIV,nationale resultaten 2003-2007).

Wat doen bij een ABC-incident?

Wat men moet doen na een ABC-incident is beschreven in de pro-cedure Prikongevallen (ziehttp://moss/Adviesraden/zieken-h u i s h y g i e n e / P r o c e d u r e s ) .Samengevat komt het op het vol-gende neer:1. EHBO: De verwonding zoveelmogelijk laten uitbloeden, erna

Het lijkt misschien onwaarschijn-lijk, maar in onze sector rakenregelmatig medewerkers gewonddoor medische of verpleegkundi-ge handelingen ten behoeve vanpatiënten. Ook binnen Imelda vzw(= Imeldazie ken huis, WZC DenOLM en de twee “Low Cares”)zijn de accidentele bloedcontac-ten (ABC-incidenten) de meestvoorkomende arbeidsongevallen.In 2011 waren erin totaal 86 ABC-incidenten(> 46% van het totale aantalarbeidsongevallen). Onder dezeABC-incidenten verstaan we inci-denten waarbij er bloed op demedewerker komt, evenals prik-,snij- of zelfs bijtongevallen.

In 2012 willen we in Imelda vzwopnieuw een campagne startenom iedere medewerker te duidenop haar/zijn verantwoordelijkheidom ABC-incidenten te voorko-men. In dit artikel willen we watmeer achtergrond geven overrisico’s van ABC-incidenten enhoe deze kunnen worden voorko-men.Een beknopt overzicht van deABC-incidenten in Imelda vzw isweergegeven in onderstaandegrafiek:

grondig uitwassen en goedontsmetten. Indien men niet isgevaccineerd tegen tetanus ofals de vaccinatie ouder dan 10jaar is, dient men zich opnieuwte laten vaccineren tegen teta-nus.

2. Bloedcontrole: Zo snel mogelijklaten uitvoeren via de dienstspoedgevallen

3. Aangifte: Elk ABC-incidentmoet via de Personeeldienst alsarbeidsongeval worden aange-ven aan de ongevallenverzeke-ring. Op die wijze is mengedekt, als er zich gevolgenzouden voordoen. Van elkemelding wordt een ongeval-dossier opgemaakt. Afhankelijkvan de omstandigheden vanhet ABC-incident, wordt debetrokken medewerker naenige tijd opnieuw opgeroepenvoor een nieuwe bloedcontroleter opvolging.

4. Uit de meldingen kunnen weook leren wat de oorzaken zijnvan ABC-incidenten. Als we dieoorzaken kunnen wegnemen,kan er meer preventief wordengewerkt.

Waarom worden sommige ABC-incidenten niet gemeld?

Uit studie (WIV) blijkt dat veelmensen het melden een te tijdro-vende en/of te ingewikkelde pro-cedure vinden en daarom nietmelden. De ABC, veroorzaaktdoor naalden of scherpe voor-werpen die niet bij de patiëntgebruikt werden, houden geentransmissierisico in, maar duidenwel op falende preventieve maat-regelen bij het handelen metscherpe voorwerpen. Het dragenvan handschoenen als reden voorniet melden is niet correct, aan-gezien men ook met handschoe-nen een infectie kan oplopen.Hieruit blijkt dat handschoenen

Nieuws van de preventiedienst

Door het oog van de naaldPiet Van den Hende

19

ImZicht uitgave 44

• Bij aanprikken fistel (dialysebe-handeling van patiënt) spootbloed langs prikgaatje opgezicht, haren, borstkas enarmen;

• Bij wegwerpen van gebruiktenaald, ketste ze terug en ver-wondde vinger van betrokkene,

• Bij verwijderen van mandrainmaakte patiënt onverwachtebeweging, daardoor liet betrok-kene de naald vallen en priktezich,

• ….

Bij welke handelingen is risicoop Accidenteel BloedContacthoogst?

In iets meer dan 50% van degevallen gebeurt het accidenteelbloedcontact bij ondersteunendpersoneel tijdens het opruimen.Dit gaat van het opruimen vanhet werkvlak tot het manipulerenvan vuilniszakken (waarin in prin-cipe geen scherpe voorwerpenmogen zitten). Ook heel dikwijlsis er ABC doordat mensen zichprikken aan naalden die al in denaaldcontainer liggen. Aangezienvoor deze naalden niet kan wor-den nagegaan of ze besmet zijn,moeten deze ABC beschouwdworden als potentieel risicovol. Ongeveer 30% ABC- of prikon-gevallen doen zich voor tijdensprikken van patiënt, o.a. door eenfoute of onverwachte beweging

een vals gevoel van veiligheidgeven. De studie toont ook dat deonderrapportering bij artsen zeerhoog is.

Wie loopt risico op AccidenteelBloedContact?

Elke gezondheidsmedewerkerloopt kans op een AccidenteelBloedContact. Belangrijk is dat bijongeveer 30% van de ABC-inci-denten het slachtoffer niet deoriginele gebruiker van de naaldof scherp voorwerp is. Enkelevoorbeelden uit de omschrijvingin de arbeidsongevallenaangiftes: • mensen die zich verwonden aanscherpe voorwerpen uit vuilnis-zak;

• bij opruimen van het werkveldbleef er prikmateriaal achter ende persoon die opruimde zagdit niet tijdig;

• bloed dat uit buisje kwam(gebruikt tijdens catheterisatie)tijdens opruimen van materiaal,

• bij het poetsen van nachtkastje,geprikt aan diabetesnaald dieop kastje lag;

Bij de andere ABC- en prikonge-vallen is de gebruiker wel hetslachtoffer, en dan is het typischdoor andere tekorten, zoals blijktuit de omschrijving in arbeidson-gevallenaangiftes: • persoon wou naald in containerdoen maar keek niet en prikteper ongeluk in rechterduim;

• bij herkapselen van insulinepenis naald door dopje gekomen enheeft persoon geprikt;

• na toedienen van fraxiparine,beschermhoesje willen opzet-ten, maar eraf geschoven metgevolg prik in linkerduim;

• Vacutainer en naald uit handgevallen en met naald in rech-ter middenvinger geprikt;

• Naald van insulinepen willenafnemen en per ongelukgeprikt;

• Bij het herkappen van de naaldna prikken van infuus geprikt inwijsvinger;

van de patiënt, spuit die los kwamvan de katheter, bij verwijderenvan naald uit arm van patiënt,geprikt in linker wijsvinger, … Dit ismoeilijk te vermijden, enkelgenoeg aandacht en contact metde patiënt kan dit mogelijk beper-ken.

Opmerkelijk is ook dat veel prik-ongevallen (+/-15%) gebeurenomdat mensen nog steeds probe-ren te herkappen.

Hoe ABC-incidenten voorkomen?

Voorkom prikongevallen door vei-lige werkmethoden:• laat nooit naalden rondslinge-ren;

• Niet herkappen, dus steek denaald nooit terug in debeschermhuls.

Uitzondering is bij insuline-injec-ties, waar er nog wel herkaptwordt. ABC-incidenten maarmogelijk kan men dit beperkendoor de kapjes op een vast vlak teleggen en “op te scheppen”, eer-der dan vast te houden en dooronvaste handen ernaast zitten(en dus in de vingers prikken)…• Schroef de naald niet te hardaan, zo voorkom je problemenbij het losdraaien;

• Als er risico is op bloedcontact:draag handschoenen en aange-paste werkkledij, indien nodigook masker en veiligheidsbril;

Grafiek:Redenen van niet rapportering van accidentele bloedcontacten

� � �

20

ImZicht uitgave 44

Wat brengt de toekomst?

In overleg met het comité pre-ventie en bescherming, is over-eengekomen om in 2012 te star-ten met een communicatiecam-pagne. Hiervoor zullen we gebruikmaken van ondersteunend mate-riaal van onze arbeidsongevallen-verzekeraar AG Insurance. Hetegeltje Prikkie, is de “mascotte”van de campagne. Doel is omieders aandacht te trekken op hetvoorkomen van accidentelebloedcontacten en prikongevallen.Het volgen van de elementaireregels en gebruik van de juistemiddelen (naaldcontainer etc.) ishierbij essentieel!

Via Imzicht, intranet en dooroverleg binnen verschillendegroepen zal hierover ook meerworden gecommuniceerd. Doel isom een open forum te creërenwaar binnen er kan wordengedeeld hoe we accidentelebloedcontacten en prikongevallenkunnen voorkomen en welke les-sen we kunnen trekken uit degenedie nog gebeuren.

Binnen de materiaalcommissie enin overleg met de artsen, zal erook worden onderzocht of ertechnische verbeteringen mogelijkzijn. In uitvoering van deEuropese richtlijn 2010/32/EU(uitvoering van de kaderovereen-komst die verwondingen en infec-ties ten gevolge van prikongeval-len in de gezondheidssector moetvoorkomen) zijn meerdere fabri-kanten producten aan het ont-wikkelen om het risico op prikon-gevallen aanzienlijk te beperken,zoals naaldloze systemen envoorgevulde medicatiespuiten.

• Gebruik de naaldcontainer cor-rect: • deze is uit kunststof, vorm-

vast, snijvast, waterdicht, sta-biel en eenvoudig te verplaat-sen;

• heeft een veilige opening;• is na vulling niet meer te

openen zonder beschadiging;• heeft duidelijke etikettering:

vermelding ‘risicohoudendmedisch afval’ en symbool‘biologisch gevaar’ ( ) zijnerop aangebracht;

• bevat een gleuf waarmee mende naald – zonder aan teraken – kan scheiden van despuit of naaldhouder.

BELANGRIJK: Vul de naaldcontai-ner nooit boven de vullijn (=scheiding gele deel en deksel).Sluit de volle naaldcontaineronmiddellijk en vervang hem dooreen nieuwe (lege) naaldcontainer.

Het vaccineren voor hepatitis Bvan medewerkers die verhoogdrisico hebben op prikongevallen iseen belangrijke preventieve actie.Binnen Imelda vzw wordt dezevaccinatie, welke wordt terugbe-taald door het Fonds voorBeroepsziekten, opgevolgd doorde bedrijfsarts.

Besluit

Hoewel de gevolgen tot nu toeniet belangrijk lijken, kunnen deaccidentele bloedcontacten vanons personeel worden voorkomen.Elk ABC- en prikongeval is er éénte veel. Zelfs wanneer er achterafgeen infectie zou blijken, mag depsychologische belasting van dewerknemer door de periode vanonzekerheid niet worden onder-schat.

De preventie van prikongevallenkan alleen maar slagen als dewerkgever én alle personeelsle-den –medici, paramedici en logi -stieke medewerkers – zich volle-dig inzetten en de hiervoorbeschreven richtlijnen volgen.Daarom wordt aan iedere mede-werker en arts gevraagd om tenvolle mee te werken aan dezecampagne zodat we nog meerpreventief kunnen werken.

Indien nog vragen: raadpleeg uwleidinggevende, de interne pre-ventieadviseur of de bedrijfsarts.�

HD OS X:Users:admin:Desktop:ImZicht 44-teksten:Nieuws van de preventiedienst:Imzicht-artikel -Door het oog van de naald-12-'11 (3)gecor.docx 3

- na toedienen van fraxiparine, beschermhoesje willen opzetten, maar eraf geschoven met gevolg prik in linkerduim;

- Vacutainer en naald uit hand gevallen en met naald in rechter middenvinger geprikt; - Naald van insulinepen willen afnemen en per ongeluk geprikt; - Bij het herkappen van de naald na prikken van infuus geprikt in wijsvinger; - Bij aanprikken fistel (dialysebehandeling van patiënt) spoot bloed langs prikgaatje op gezicht,

haren, borstkas en armen; - Bij wegwerpen van gebruikte naald, ketste ze terug en verwondde vinger van betrokkene, - Bij verwijderen van mandrain maakte patiënt onverwachte beweging, daardoor liet

betrokkene de naald liet vallen en prikte zich, - ….

Bij welke handelingen is risico op accidenteel bloedcontact hoogst? In iets meer dan 50% van de gevallen gebeurt het accidenteel bloedcontact bij ondersteunend personeel tijdens het opruimen. Dit gaat van opruimen van het werkvlak tot manipuleren van vuilniszakken (waarin in principe geen scherpe voorwerpen mogen zitten). Ook heel dikwijls is er ABC doordat mensen zich prikken aan naalden die al in de naaldcontainer liggen. Aangezien voor deze naalden niet kan worden nagegaan of ze besmet zijn, moeten deze ABC beschouwd worden als potentieel risicovol. Ongeveer 30% ABC- of prikongevallen doen zich voor tijdens prikken van patiënt, o.a. door foute of onverwachte beweging van de patiënt, spuit die los kwam van de katheter, bij verwijderen van naald uit arm van patiënt, geprikt in linker wijsvinger, … Dit is moeilijk te vermijden, enkel goede aandacht en contact met de patiënt kan dit mogelijk beperken. Opmerkelijk is ook dat veel prikongevallen (+/-15%) gebeuren omdat mensen nog steeds proberen te herkappen. Hoe ABC-incidenten voorkomen? Voorkom prikongevallen door veilige werkmethoden: o laat nooit naalden rondslingeren; o Niet herkappen, dus steek de naald nooit terug in de beschermhuls.

Uitzondering is bij insuline-injecties, waar er nog wel herkapt wordt. ABC-incidenten maar mogelijk kan men dit beperken door de kapjes op een vast vlak te leggen en “op te scheppen”, eerder dan vast te houden en door onvaste handen ernaast zitten (en dus in de vingers prikken)…

o Schroef de naald niet te hard aan, zo voorkom je problemen bij het losdraaien; o Als er risico is op bloedcontact: draag handschoenen en aangepaste werkkledij, indien nodig ook

masker en veiligheidsbril; o Gebruik de naaldcontainer correct:

- Deze is uit kunststof, vormvast, snijvast, waterdicht, stabiel en eenvoudig te verplaatsen; - heeft een veilige opening; - is na vulling niet meer te openen zonder beschadiging; - heeft duidelijke etikettering: vermelding ‘risicohoudend medisch

afval’ en symbool ‘biologisch gevaar’ ( ) zijn erop aangebracht;

- bevat een gleuf waarmee men de naald –zonder aan te raken– kan scheiden van de spuit of naaldhouder.

BELANGRIJK: Vul de naaldcontainer nooit boven de vullijn (= scheiding gele deel en deksel). Sluit de volle naaldcontainer onmiddellijk en vervang hem door een nieuwe (lege) naaldcontainer.

Maximum

21

ImZicht uitgave 44

Chocoladekruimeltaartvoor 6 pers.

Ingredienten:

Deeg:• 150 g bloem• 1 tl bakpoeder• 120 g boter• 50 g fijne tafelsuiker• 1-2 tl koud water

Vulling:• 1,5 dl slagroom• 1,5 dl melk• 220 g pure chocolade fijnge-

hakt• 2 eieren

Kruimellaag:• 110 g bruine suiker• 80 g geroosterde pecannoten• 115 g pure chocolade• 85 g amaretti (koekjes)• 1 tl cacaopoeder

Bereiding:

Zeef voor het deeg de bloem enhet bakpoeder in een grote komen meng er de boter, suiker,eidooier en een beetje water doortot een soepel deeg ontstaat.Neem het deeg uit de kom enkneed het kort. Dek het af metplasticfolie en laat het 30 minu-ten rusten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 190°C.Rol het deeg uit en bekleed ereen springvorm van 23 cm door-snee mee. Prik met een vorkgaatjes in het deeg. Bekleed hetmet bakpapier en leg daarop een

laag gedroogde bakbonen. Bak detaartbodem 18 minuten in deoven. Neem de springvorm uit deoven en verwijder bonen en bak-papier. Verlaag de oventempera-tuur tot 180°C.

Breng voor de vulling de room ende melk in een steelpan al roe-rend aan de kook. Neem de pandirect van het vuur en voeg dechocolade toe. Laat die smeltenen roer het geheel tot een glad-de saus. Klop de eieren en roer zedoor de saus. Meng goed en gietde vulling op de taartbodem. Bakde taart 15 minuten, neem hemuit de oven en laat hem een uurstaan.

Meng vlak voor het opdienen alleingrediënten voor de kruimellaagin een keukenmachine en gebruikde pulseknop (Als u geen keuken-machine hebt, doet u de suiker in een grote kom, hakt de notenen chocolade met een groot mesfijn, verkruimelt de koekjes envoeg dit alles toe aan de suiker.Voeg het cacaopoeder bij enmeng alles goed.) Strooi de krui-mels over de taart voor u hem instukken snijdt..........

EET SMAKELLIJK !!!!!!!

Met groetjes uit de ImeldaKeuken Michel �

Koken met de ImeldakoksDe koks van Imelda

22

ImZicht uitgave 44

besloten we eencitytrip naarRome te boe-ken.

We verblevenvan 5 tot 9 sep-tember 2011 gedu-rende vier dagen inHotel Trevi (***) vlakbijde beroemde Trevifontein.Onze eerste indruk van Rome wassuperdruk, met een wirwar vankleine straatjes, veel verkeer ennog meer toeristen. Gelukkigboekten we op voorhand een tic-ket voor de Hop-on, Hop-off.Met deze open-bustoer kregenwe een mooi zicht op de meestbekende toeristische trekpleistersvan de stad.

De tweede dag van ons verblijfbezochten we Vaticaanstad.

Vorig jaar in december was ik degelukkige die dankzij de sticker-actie “Imelda rijdt met u mee”een reischeque won ter waardevan duizend euro.

Aanvankelijk dachten we decheque pas te gebruiken vooronze zomervakantie in 2012,maar na het lezen van “HetBernini Mysterie” van Dan Brown,

Hiervoorh a d d e nwe eenVlaamseg i d sgeboekt,

een jongegast die al 8

jaar in Romewoont en die heel

gepassioneerd, vlot engrappig kon vertellen. Hij leiddeons door de Vaticaanse musea, deSixtijnse kapel en de St.- Pieters -basiliek. Zo zagen we de grootsteen schitterendste kunstcollectieter wereld. Om echt alles tebekijken heb je hier misschien weltwee volledige dagen (of langer)nodig. Dankzij onze voorafge-boekte rondleiding, konden we deenorme rij wachtenden voorgaanen waren we om 10 uur al binnenin Vaticaanstad. Maar ook hier

Citytrip RomeChristine Struyf

23

ImZicht uitgave 44

van de meest bloederige gevech-ten tussen gladiatoren of wildedieren. Ook ’s avonds is Rome prachtig,met veel restaurantjes en terrasjes.

Onze laatste dag bezochten wenog enkele kerken (Rome telt ermeer dan 900) en de bijhorendepleinen, obelisken en fonteinen.Uiteraard bezochten we hetPantheon. In villa Borghese (een80 hectare groot, openbaar park)

was het al superdruk en werdenwe meegedreven in de massa. Wezagen toch wel de belangrijkstekunstwerken en kregen ook eengedetailleerde uitleg over “hetlaatste oordeel” en de plafond -schildering in de Sixtijnse kapel.

De derde dag brachten we eenbezoek aan het Forum Romanum,de Palatino en het Colloseum.Tweeduizend jaar geleden krioel-de het hier van winkeliers, ban-kiers, soldaten, advocaten, hoerenen ander gespuis en stonden ergigantisch tempels, markten,basilica en andere gebouwen.Tegenwoordig is het Forum eengrote ruïne met resten van watvroeger gigantische gebouwenmoeten zijn geweest. Toch isdeze plek zeer imponerend enhoort bij een bezoek aan Rome!Vooral het nog redelijk intacteColosseum is indrukwekkend. Ditgigantische bouwwerk staat er alsinds 80 na Chr. en deed dienstals amfitheater waar maar liefst55.000 toeschouwers genoten

genoten we van de schaduw ende rust.

De vier dagen zijn voorbij gevlo-gen en Rome is zeker voor herha-ling vatbaar. Is het niet voor dekunst en cultuur, dan zeker voorhet mooie weer, het lekkere etenen drinken en de voortreffelijkeijsjes.

Dus bij deze: nogmaals een heledikke merci! �

ImZicht uitgave 44

24

Ze is er in geslaagd op basis vankwaliteit te sturen door de pro-cessen te meten, te begrijpen ende variaties én de resultaten vande zorg in kaart te brengen. Opdie manier ontstonden datasyste-men en managementstructurendie verantwoording, verbeteringén besparingen gaven. Daaromwordt Intermountain samen metenkele soortgelijke zorgsystemendoor o.a. Obama als voorbeeldgenoemd om de gezondheidszorgin de US toegankelijker én betaal-baarder te maken.

Intermountain Healtcare is eengeïntegreerd systeem (en heeftdus zowel de 1ste als de 2de lijn)met 23 ziekenhuizen en 160 kli-nieken. Ze bezit lokale kritische-zorg-faciliteiten maar evengoedgrote stedelijke opleidingszieken-huizen. Hoewel Intermountain zijnspecialisten in loondienst heeft,wordt de meeste zorg geleverddoor de onafhankelijke huisartsendie in de gemeenschap werken.

“Utah?” , hoor ik u denken.” Watkunnen we leren van Utah?”.Inderdaad: Utah! Een relatief rus-tige staat in de Mid-West van deVerenigde Staten, met als hoofd-stad Salt Lake City, verder bekendvan zijn mormonen en om deRocky Mountains. Waarom zou-den we iets kunnen leren vanUtah?

Wel Utah heeft met zijnIntermountain Healthcare eengezondheidssysteem dat er nietalleen in slaagt om de hoogstekwaliteit van zorg te bieden aanalle staten van de VS, maar ooknog eens om dit te doen aan delaagste kostprijs. Oeps.

“Hoe heeft Intermountain dat dangedaan?”, hoor ik u denken.Inter mountain heeft gedaan watEdward Deming heeft gesteld inzijn procesmanagementtheorie:de beste manier om kosten tereduceren is te werken aan kwa-liteit. Wel dat heeft Utah gedaan.

Ze hangt af van overheidsfinan-ciën en van commerciële finan-ciers.

Maar hoe deden ze dat nu con-creet? Al sinds 1986 meet Inter moun -tain de variatie van de klinischepraktijk in een aantal zorgproces-sen zoals: transurethrale prosta-tectomie, cholecystectomie, tota-le heupprothese, kransslagader-chirurgie, pneumonie en pacema-kerimplantatie.

Voor deze aandoeningen werdenvia medische dossiers de ernstvan de aandoening waarvoor zeopgenomen zijn, de comorbiditeit(welke andere aandoeningen diepatiënten vertoonden), alle com-plicaties in het ziekenhuis, de kli-nische beslissingen en acties diegenomen werden en de resultatenwaar dit toe had geleid gemeten.Dus alle laboresultaten, medischebeeldvorming, medicatiedosissenen andere klinische gegevens

patientsafety@imelda.be

Wat kunnen we leren van Utah?Patrick van Daele

patientsafety@imelda.be Wat kunnen we leren van Utah? Patrick van Daele “Utah?” , hoor ik u denken.” Wat kunnen we leren van Utah?”. Inderdaad: Utah! Een relatief rustige staat in de Mid-West van de Verenigde Staten, met als hoofdstad Salt Lake City, verder bekend om zijn mormonen en om de Rocky Mountains. Waarom zouden we iets kunnen leren van Utah? Wel Utah heeft met zijn Intermountain Healthcare een gezondheidssysteem dat er niet alleen in slaagt om de hoogste kwaliteit van zorg te bieden van alle staten van de VS, maar ook nog eens om dit te doen aan de laagste kostprijs. Oeps “Hoe heeft Intermountain dat dan gedaan?”, hoor ik u denken. Intermountain heeft gedaan wat Edward Deming heeft gesteld in zijn procesmanagementtheorie: de beste manier om kosten te reduceren is te werken aan kwaliteit. Wel dat heeft Utah gedaan. Ze is er in geslaagd op basis van kwaliteit te sturen door de processen te meten, te begrijpen en de variaties én de resultaten van de zorg in kaart te brengen. Op die manier ontstonden datasystemen en managementstructuren die verantwoording, verbetering én besparingen gaven. Daarom wordt Intermountain samen met enkele soortgelijke zorgsystemen door o.a. Obama als voorbeeld genoemd om de gezondheidszorg in de US toegankelijker én betaalbaarder te maken.

(met dank aan Kris Vanhaecht) Intermountain Healtcare is een geïntegreerd systeem (en heeft dus zowel de 1ste als de 2de lijn) met 23 ziekenhuizen en 160 klinieken. Ze bezit lokale kritische zorg-faciliteiten maar evengoed grote stedelijke opleidingsziekenhuizen. Hoewel Intermountain zijn specialisten in loondienst heeft, wordt de meeste zorg geleverd door de onafhankelijke huisartsen die in de gemeenschap werken. Ze hangt af van overheidsfinanciën en van commerciële financiers. Maar hoe deden ze dat nu concreet?

ImZicht uitgave 44

25

opportuniteiten en wijzigingenin het zorgproces. Zo kon de pulmonaire intensi-vist van Intermountain devooropgestelde “guidelines”over ‘Acuut respiratoir distresssyndroom’ telkens verfijnen enintegreren in workflow, check-lists en klinische ‘fact sheets’.Daardoor werden de ‘guideli-nes’ telkens aangepast aan deindividuele patiënt op basis vanopgebouwde ‘data driven’resultaten. Dit bracht de vari-antie in het volgen van de gui-deline terug van 56% naar 6%,verbeterde de overleving vanpatiënten van 9.5% naar 44%,de tijd dat de arts hieraanmoest spenderen halveerde ende kosten daalden met 25%.

3. Financiële waardering in lijnbrengen met de resultatenKwaliteit is in essentie eenpreventieve strategie. Demeeste kostenbesparingengebeuren door de zorg‘stroomopwaarts’ te verbete-ren waardoor problemen voor-komen worden en er minderzorg nodig is. Het gevolg isminder opnames, minderonderzoeken en spoedopna-mes. Uiteraard moet ervoorworden gewaakt dat diegenendie werken aan verbeterdekwaliteit, niet financieel dedupe worden van hun werk.Daarom werd de financiëlewaardering afhankelijk gemaaktvan de kwaliteitsverbetering énvan de geleverde kostenbespa-ring en in die volgorde!

Toeval bestaat niet. Elke organi-satie heeft de resultaten die zenastreeft. Wie rendementnastreeft krijgt rendement, wiebezetting nastreeft krijgt bezet-ting. Wie de beste kwaliteit aaneen lage kost nastreeft, krijgtkwaliteit aan een lage kostprijs.

Dát is hetgeen we kunnen lerenvan Utah!! �

informatie die een directie wenstvoor opvolging van de diversezorgprocessen). Belangrijk hierinis dat de verbeteringen onder deleiding van de verantwoordelijkeartsen gebeuren! Dit in samen-werking met de hoofdverpleeg-kundige en een data-analist.

De verdere ontwikkeling vanIntermountain zou ons te verbrengen. Voor geïnteresseerden isdit te vinden in het artikel ‘HowIntermountain Trimmed HealthCare Costs through RobustQuality Improvement Efforts’ vanJames Brent en Lucy Savitz inHealth Affairs van juni 2011.

In totaal verbeterde Inter moun -tain zo 60 van de 104 belangrijk-ste zorgprocessen, maar bereiktehierdoor 80% van al haar patiën-ten. Eenmaal de 104 belangrijksteprocessen verbeterd zullen zijn,van in totaal 1.400 geïdentifi-ceerde processen, zullen ze96% van alle patiëntentrajectenbereiken. Hierdoor kon doorInter moun tain 30 miljoen USDbespaard worden per jaar, terwijlde kwaliteit verbeterde!!

In dit traject werden een aantalkrachtlijnen duidelijk:1. Het belang van een informa-

tiesysteem voor klinische data-verwerkingZoals gezegd worden de databepaald door de mensen op dewerkvloer en niet door demanagers. Dit zijn ook anderegegevens dan de data dietypisch door directies wordtbijgehouden. Het zijn gegevensdie nodig zijn om het proces opte volgen.

2. Zorg verbeteren door reorgani-satieMaandelijks komen verant-woordelijke arts, hoofdver-pleegkundige en data-analistsamen voor het bespreken vande data set: klinische resulta-ten, kosten en service outco-mes (waardering door depatiënt). Ze bespreken enplannen de mogelijke verbeter-

zoals hoeveel gram prostaat-weefsel werd weggenomen. Zokreeg elke zorgproces zijn “data-set”. Voor pacemakerimplantatiewaren er het minste items (40),voor kransslagaderchirurgie hetmeest (122). Deze gegevenswerden bestudeerd naar klinischekwaliteit, kost en efficiëntie. Ende onderzoekers stelden enkeleopmerkelijke zaken vast.

Ten eerste was er een opvallendegelijkenis van het patiëntenprofielbinnen een bepaald zorgproces.Bv. voor kransslagaderchirurgievertoonden 80% van de patiën-ten een gelijkaardige ernstgraadvan de aandoening, hadden geencomplicaties en bereikten goedeeindresultaten. Er was geen enkelverschil in ernstgraad tussen depatiënten van één arts tenopzichte van een andere arts(dus niemand had ‘zwaarderepatiënten’). Daar tegenover stondde massieve variatie in zorg diegeleverd werd door de artsen. Deene arts tegenover de andere artsgaven 1.6 tot 5.6 keer meerbehandelingen voor hetzelfdeziektebeeld. Dit gaf als resultaaterin dat de kost dubbel zo hooglag (kost voor de arts niet mee-gerekend) voor de ene arts danvoor de andere arts. En dit zon-der dat de resultaten verschilden.Dus dat wil zeggen dat elke artsiets kon leren, maar ook dat iede-re arts iets kon bijbrengen.

Dit resulteerde in een gezamenlijkbestuderen van de processen dieaan de resultaten ten grondslaglagen. Er werd nagedacht over:welke gegevens we moeten bij-houden die ons in staat stellenom de resultaten te verbeteren‘measurements for improvement’.Let op: dit waren niet dezelfdegegevens als de dataset die zeeerst ontwikkelden, omdat defocus daar anders lag (bij ons eenbeetje te vergelijken met degegevens die we gebruiken voorhet opvolgen van een klinisch paddoor een verbeterteam. Die niet-dezelfde gegevens zijn als de

ImZicht uitgave 44

26

Er staan reeds verschillende ini-tiatieven op de planning : de Dagvan de Zorg, Imelda danst tegenkanker, Imelda fietst tegen kankeren 1000 eitjes voor 1000 km.

Imelda fietst tegen kanker.

Op zondag 22 april wordt ieder-een uitgenodigd op een fietshap-pening. Drie fietstochten (90 km,50 km of 25 km) zorgen datiedereen die fietst, kan deelne-men. De 25 km is een gezins-tocht waarbij we zorgen voor eenkindvriendelijke stop.Men kan de fietstocht aanvangentussen 8u en 10u30. Tijdens detocht kan u halt houden aan debevoorradingspost en bij aan-komst staat een lekker bord spa-ghetti klaar.

Van 17 tot en met 20 mei zalMechelen en omgeving een inva-sie kennen van fietsers voor hetgoede doel. Dan wordt de 1000km van Kom op tegen Kankergereden. Honderden fietsers ver-zamelen via deze fietstocht geldvoor wetenschappelijk kankeron-derzoek.

Ook wij, zorgverleners en mede-werkers van Imelda, willen meeaan de startstreep van dezefietstocht staan. En het liefst metzoveel mogelijk ploegen!

Per ploeg wordt een startgeld van5000 euro gevraagd. Het zouprachtig zijn indien we met vijfteams de 1000 km konden rijden.Dit wil zeggen dat we heel watgeld dienen te verzamelen en wedoen aan ieder van u een oproepom ons doel te helpen behalen.

Volwassenen (> 14j) betalenhiervoor 20 euro, kinderen (van6 tot en met 14 jaar) betalen 10euro. Kinderen van 5 jaar en jon-ger kunnen gratis meedoen.

Imelda danst tegen kanker.

Op zaterdag 28 april organiserenwe een dansfeest in de Krekel. Dedj van ons Imeldafeest zorgt voorde muziek en een aantal artsenzorgen voor wat extra ambiance.De deuren gaan open om 21u,kaarten kosten 4 euro in voorver-koop, 6 euro aan de ingang. Wietussen 21u en 22u binnenkomtkrijgt een gratis cocktail.

De kaarten kunnen worden aan-gekocht op de personeelsdienstof bij iemand van medeorganisa-toren, die weldra hun ronde doenin het ziekenhuis.

Imelda fietst 1000 kilometer tegen kanker!Kathleen Vermeulen

ImZicht uitgave 44

27

Op 8 maart 2012 stond dewereldnierdag in het teken vanniertransplantaties en het levens-reddende aspect van orgaando-natie.

Via dit artikel laat ik jullie graagkennismaken met zowel de nabe-staanden van een donor als metenkele getransplanteerden voorwie orgaandonatie geen vaagbegrip is maar een feit werd dathun wereld veranderde.

Lia Van Tilborgh stemde na dedood van haar dochtertje toe inorgaandonatie.'De brief van het meisje, dat mijndochter haar lever kreeg, heb ikaltijd bij me'.

Lia Van Tilborgh maakte het erg-ste mee dat een ouder kan over-komen. Haar achtjarige dochtertjeKelly overleed na een val van detrap. Zij en haar man stemden inmet orgaandonatie.

Wereldnierdag 2012

Een levensreddende GIFTChris Van Gorp

De 1000 km van Kom op tegenKanker

De 1000 km zal door teams vanacht personen worden gereden.Deze ploegen worden samenge-steld uit zorgverleners en mede-werkers van Imelda, patiëntenen/of hun familie en huisarsten.Elke fietser zal 125 km fietsen opéén van de vier dagen.

Wie zich kandidaat wil stellen ommee te fietsen, kan dit doen viahet formulier op intranet of methet formulier dat te verkrijgen isaan de receptie en aan de kle-dingautomaten. Hoe meer geldwe inzamelen, hoe meer ploegenkunnen starten. Indien er meerkandidaat-fietsers zijn dan plaat-sen, wordt per loting beslist wiemeefietst.

1000 eitjes voor 1000 kilometer

De personeelsdienst van ons zie-kenhuis nam zelf een leuk initia-tief om extra centen te verzame-len. Tot en met woensdag 21maart kan je er paaseitjes bestel-len voor collega’s die je wilbedanken of blij maken .

Bestelformulieren zijn te vindenop intranet en aan het onthaal.Vanaf 29 maart worden dezepaaseitjes aan de gelukkigebezorgd, samen met jouwberichtje. Ook anonieme verras-singen worden bezorgd (discretieverzekerd!).

Mocht dit leuke initiatief worden-aangevuld met nog meer eigeninitiatieven, dan stijgt ons budget.Wie weet kunnen we op diemanier nog een zesde ploeg latenfietsen?

Laat zien dat je van Imelda bent!

We willen ervoor zorgen dat weop dit event, maar ook tijdenselke fietstocht naar en van hetwerk, gezien worden als sportievemedewerker van Imelda. Daaromkan, wie dit wenst, een fietsuit-rusting bestellen met Imeldalogo.

Voor de volledige uitrustingbetaal je 115 euro, een broek mettruitje (zonder de vest) kost 75euro. Wie deze outfit wil bestellenkan dit eveneens doen via intra-net of het formulier aan recep-tie/kledingautomaat. Geïnteres -seer den zullen worden uitgeno-digd op een pasmoment.

Wie graag meer informatie wil, of een eigen initiatief bekendmaken, kan contact opnemenmet Kathleen op het nummer015/50.50.15. �

� � �

28

ImZicht uitgave 44

In het hele verhaal rond orgaan-donatie wordt te dikwijls voorbij-gegaan aan de emoties van denabestaanden.

Allereerst is er de problematiekdie ontstaat voor diegenen diezojuist een kind, een partner ofeen familielid verloren heeft, enwie nu om toestemming gevraagdwordt tot orgaandonatie. In eentoestand van totale ontredderingworden ze geconfronteerd metde noodzaak om een rationelebeslissing te nemen, iets wat opdat moment voor de betrokkenennauwelijks op te brengen is. Hettweede dilemma betreft het feitdat aan de zojuist hersendoodverklaarde potentiële donor aller-lei medische handelingen nodigzijn om diens organen in goedeconditie te houden. Hierdoor ont-staat er soms verwarring bij defamilie ook omdat de patiënt nogwarm is en nog beademd blijft.

Wanneer de nabestaanden nogmet vragen blijven zitten, zelfs oplangere termijn, moeten zij kun-nen rekenen op deskundigeopvang door artsen en verpleeg-kundigen. De begeleiding ennazorg van nabestaanden moetdan ook worden gezien als eenbelangrijk onderdeel bij orgaan-donatie.

Bij de ontvanger van de organenheerst, naast een heel scala vanandere gevoelens omtrent detransplantatie, meestal een diepedankbaarheid ten opzichte van dedonor en zijn nabestaanden. Zijgaven hem een nieuwe toekomst.Met de transplantatie krijgt deontvanger ook het besef van ver-antwoordelijkheid en plicht tenoverstaan van dit levensgeschenkwant de kans op een eventueleafstoting blijft reëel.

Toen we hoorden dat ze hetwaarschijnlijk niet zou halen,stortte onze wereld in. We moch-ten met de hele familie nog bijhaar op intensieve zorgen. Devolgende dag zijn allerlei testsgebeurd, waaruit bleek dat ergeen hersenactiviteit meer was.Toen ons gevraagd werd of haarorganen gebruikt mochten wor-den, moesten we daar niet langover nadenken. Kelly zou het zelfniet anders hebben gewild.Bovendien was haar dood zo niethelemaal voor niets geweest.

We hebben die dag contactgehad met Walter Van Donink, detransplantatiecoördinator van hetUZA. Later hebben we hemopnieuw opgebeld om te vragenwat er met Kelly's organengebeurd was. Zes weken na haaroverlijden kregen we een bedank-brief van het ziekenhuis. Daarinstond dat Kelly's hart, longen,lever en nieren als donororganengebruikt waren. Op één na warenalle ontvangers heel jonge kinde-ren uit Duitsland en Oostenrijk.Sindsdien heb ik nog regelmatiggeïnformeerd hoe het met diekinderen gaat. De transplantatie-coördinator trekt dat dan na bijde ziekenhuizen in kwestie.

Het meisje dat de lever gekregenheeft, heeft me later, via detransplantatiecoördinator, eenbrief geschreven. Die heb ik altijdbij me in mijn handtas. Dat zo'nkind haar leven dankt aan delever van onze dochter, doet mijheel veel.

Intussen hebben mijn man en ikeen vereniging opgericht voornabestaanden van donoren. Ikben al vaak uitgenodigd om overhet onderwerp te komen praten.Als er meer over orgaandonatiegesproken zou worden, zouden erminder weigeringen zijn.'(bron: dossier transplantatie UZ;zie ook http://navado.be)

OPROEP

Officieel is iedereen in België bijwet donor, maar uit respect voorde nabestaanden wordt nogsteeds de vraag gesteld wat dewens van de overledene zou zijngeweest. Het antwoord op dezevraag is zelden vooraf besprokengeweest en zorgt voor bijkomendleed voor de familieleden.Meestal zijn die zo aangedaan ophet moment van overlijden dathet nemen van de beslissing totwegneming van organen ergmoeilijk is.

Ieder van ons kan best zelfbeslissen of hij een orgaandonorwil zijn in het geval dat... Je hebtacht keer meer kans om eenorgaan nodig te hebben dan eréén te moeten afstaan. En als jeooit zelf in nood zit zal je maar alte dankbaar zijn dat er donorenzijn.

Of je nu voor of tegen bent, hetzal je omgeving alleszins eenhoop ellende besparen als je inhet gemeentehuis het registratie-formulier gaat invullen en onder-tekenen. Je kan je bij de celBevolking uitdrukkelijk als donoropgeven, verzet aantekenentegen elke wegneming van orga-nen en weefsels of een vroegerebeslissing in dat verband herroe-pen. Dat wordt dan automatischdoorgestuurd naar het Rijks re gis -ter. Begin 2012 zou dit ook onli-ne kunnen: via de overheidsweb-site (www.ehealth.fgov.be) zal ereen registratiepagina zijn waar-door elke Belg via een elektroni-sche identiteitskaart of met eenfederaal token (zelfde systeemals elektronische belastingbrief)zich kan registreren als donor. Zieook http://www.ikworddonor.be/registratie

Je kan echt het verschil makendoor je te laten registreren.Doen! �

ImZicht uitgave 44

2929

De rubriek voor al uw brieven, reacties en opvallend nieuws

Zeg het aan Zuster Imelda

Dankbetuiging

Op 20 september 2011 stondvoor ons de wereld stil.We waren beiden aan ’t werk inhet ziekenhuis toen we werdenopgebeld met het nieuws datonze dochter – zus Evelienomgekomen was in een ver-keersongeval.

Omringd door onze familie zijnwe die eerste dagen van intensverdriet en ongeloof doorge-sparteld...

Maar ook vanaf die allereerstemomenten werden we opgevan-gen en gesteund door de naaste(en ook verdere) collega’s vanhet Imeldaziekenhuis.

Daarom, lieve mensen, willen weeven een oprechte DANK JE WELzeggen :voor jullie smsjes, tele-foontjes, mails, berichtjes op FB,kaartjes...Voor jullie bezoekjes bij onsthuis, voor het luisteren naarons verhaal, voor de tijd die wekregen voordat we ons werk

konden hervatten. Voor hetbegrip, nu nog steeds als hetons even niet lukt.

We weten, het is voor jullie ookniet altijd makkelijk... maar demanier waarop jullie mee “onsEvelien” koesteren, betekentecht enorm veel voor ons!

Dank je wel, directie,dokters enlieve collega’s, vanwegeGode lieve (Vema) en Dorien (OK)Luc en Mathias (Papa en broer)

Imelda for life

Imelda for life was een grootsucces. Door de inzet van talvan medewerkers en grote dorsten honger van zowel Imel -da medewerkers, patiënten enbezoe kers kregen we een totaal-bedrag van 8.879 € bij elkaargesprokkeld. Tevens willen we deheer en mevrouw Geysles-Verelst bedanken die een gulleschenking hebben gedaan door

een deel van de collecte aan hungrot in Aarschot aan ons teschenken. De diepvriesdozen volcentjes brachten 203,40 € op.Voor wie eens van dichtbij een

kijkje wil gaan nemen: De O.L.V.Van Lourdes Grot bevindt zichte Meetshoven, Grotstraat 104 Ain Aarschot.

Wij hebben sinds deze maand opFacebook een officiële pagina! Naast delen wat ons bezighoudt, willen wij ook luisterennaar wat er bij jullie leeft.

Suggesties?Vragen?Nieuws?Leuke volgtips?Interessante links?Imeldafoto's van mijlpalen inonze geschiedenis?

Activiteiten personeelsvereninging 2012

Vrijdag 20 januari: Personeelsfeest�

Zondag 22 april: Fietshappening ‘1000 km tegen kanker’�

Zaterdag 28 april: Fuif ‘1000 km tegen kanker’�

17 – 20 mei: ‘1.000 km tegen kanker’�

Vrijdag 14 september: Daguitstap Hasselt�

Vrijdag 5 oktober: Quiz�

Vrijdag 7 december: Kerstmarkt Brussel

30Atomium, de oprechte aanmoedi-gingen van je supporters, ofgewoon van de wind die langs jehuid stroomt en al je zorgenmeeneemt!!!Dus niets dan voordelen en ideaalom aan teambuilding te werken:als je voor iets gaat, waarvoor jeanderen nodig hebt, stijgt desamenhorigheid automatisch.Zo gedacht zo gedaan. En 8weken voor M(arathon)-Daybegonnen de aanwervingen. Wiezou ik hiervoor aanspreken? Hetmoest wel snel gaan: de nodigevoorbereiding voor een langeafstand duurt 6 tot 8 weken. Ikwas aangenaam verrast door devele spontane (overmoedige?)reacties. Carla, Vanessa, Stefanie,Geert (ergo), Geert (kine) enikzelf besloten de handen inelkaar te slaan en de uitdagingaan te nemen.Tijdens de voorbereiding had ikals teamkapitein wel enkele pro-bleempjes op te lossen. Vooreerstwas er Vanessa, die herhaaldelijkvroeg of ze ook wel traag mochtlopen. Of anders gezegd ‘loop ikwel snel genoeg?’, om mee te

Intelligente jongens die Japanners.De prestatiegerichte West-Europeanen (i.h.b. de Grieken)sturen één mannetje op pad.Natuurlijk komt hij, na 42 km, aanen geeft dan de olympische pijpaan Maarten (valt dood neer).Onze lopers uit het oosten leggenhet anders aan de dag. Zij sturen6 lopers op pad. Elke loper geeftdan de ‘Tasuki’ of sjerp (hetbericht) over, niet aan Maarten,maar aan de volgende teamloperen leggen zo eveneens 42 kmterug.Dit gaat natuurlijk razend snel.Daarenboven kom je relatief frisaan. Je kan de extra tijd metandere interessante bezighedenopvullen, zoals een babbeltjeslaan, mopjes tappen, de ‘zwe-tende’ aanmoedigen, genieten vanhet nazomers zonnetje, enz. Nogeen pluspunt: het werk wordtnaar ieders mogelijkheden onderelkaar verdeeld (5, 10 of 7.2 km)en elke loper verdient van deandere evenveel respect. En tij-dens de inspanning kan je noggenieten van de mooie natuur,het prachtige park van Laken, het

mogen doen. Aankomen als teamis ons doel, antwoordde ikgeruststellend. We vergeten evende cijfertjes.Ten tweede was er Carla. Carlahad met de afstand te doen(weeral cijfertjes!!). Kan ik die 5km wel aan? Tot Dhr. Maps zwartop wit bewees dat ze die 5 km zoin haar zak kon steken. Zeldenkan je een vrouw met keihardelogica overtuigen, maar bij Carlalukte dit wel.Ten derde was er Geert. Hij twij-felde heel lang voor hij beslootmee te doen en dan juist voor dewedstrijd (1 week) viel hij uit meteen spierscheur in de kuit. Tehard getraind!!!! Paniek!!!!Gelukkig kregen we onverwachtesteun van ons diensthoofd. Zijnaanwervingsstrategie bezorgdeons juist op tijd ‘Lieve’. Eengeschenk uit de hemel. Onzenieuwe creatherapeute straaldede rust en de zekerheid uit, diewe op dat moment nodig hadden.Zij ging het gat opvullen. Bijna ‘opèèn been’, zo bleek achteraf.Ten vierde waren er mijn tweeoverige teamleden. Normaal mijnzekerste stukken in de ploegstra-tegie. Stefanie, ons West-Vlaamsrenpaardje met karakter, enGeert, gevleugeld zoals Hermes,de personificatie van beweeglijk-heid en snelheid.Stefanie stelde plots haar ambi-ties veel te hoog en bracht daar-door de hele onderneming ingevaar. ‘Ik wil absoluut niet laat-ste worden’ zei ze. Waar zoudeze prestatiedrang eindigen? Alsteamkapitein en oudste in deploeg wist ik: dit wordt in dekortste keren ‘ik wil absoluut eer-ste worden’. Dus ingrijpen: ‘onsdoel is en blijft als team aanko-men!!!!!!!!!En dan nog Geert, onze Hermes(ik vind echt dat hij op hem lijkt).

Imelda sportief

De Brussels EkidenaflossingsmarathonJan Warrinnier

Verslag over de belevenissen van het paramedisch team van de Geriatrie en Neurorevalidatie van hetImeldaziekenhuis te Bonheiden. Anno 2011.

31

kan rekenen weet dus dat men alssupporter maximaal 16 keer inactie moet treden!! Ze kwamenallemaal hees thuis. Een warmtheetje met honing deed wonde-ren.

We waren ECHT GOED en naongeveer 3:42:00 kwam onzeStefanie, fris als een hoentje, alsonze laatste loper het stadionbinnengestormd. Iedereen juichtehaar toe. Daar toonde ze nog eenlaatste keer hoeveel karakter erin haar steekt en ze perste er nogeen moordende eindsprint uit!!!!!Dank je wel Stefanie en alleandere lopers. Positie 493 op de950 teams met een eindtijd van3:43:14. Verre van laatste.Na de wedstrijd was het nog evengenieten met een drankje en eenbraadworstje en dan voldaan naarhuis. Iedereen was het ermeeeens. We komen volgend jaarterug.

Dank je wel aan Imelda en aaniedereen die bij deze onder-

neming betrokken was.Tot volgend jaar.

Jan Warrinnier.Teamkapitein.

de aflossingen doorgesproken:wanneer moet ik waar staan? Eenvraag die simpel lijkt, maar die inde gegeven omstandigheden nieteenvoudig te beantwoorden is (demassa, 3 verschillende zones metelk 10 aflossingsvakken, 5 team-leden aan wie je de sjerp theore-tisch kan afgeven en 5 teamledenvan wie je de sjerp theoretischkan ontvangen, de spanning, deadrenaline die ons volledig sys-teem op kooktemperatuurbracht). Dan nog snel de blaasledigen. Ook niet eenvoudig als jein een rij van 50 personen staat.Onverwacht en onbewust kwamook de prestatiedrang weer naarboven. Alhoewel Lucas, tevensonze psychologische raadgeverons nog gezegd had ‘eu-tonisch’te blijven: genot kan je niet grij-pen, het komt vanuit jezelf naarboven!! OK, rustig blijven. Nogeven klimatiseren en de sfeer inhet stadion opsnuiven. Degroepsfoto vooraf trekken en danmet Vanessa (onze eerste loper)naar de start.

Ikzelf stondal aan deaflossing-zone inhet sta-dion, envan toenaf liepalles oprol let jes .En echt,Lucas, hetwas puur genoten het kwam echtvan binnenuit!!!

Onze supporters (Lucas, Geert,An, Davinia e.a.) hadden zichondertussen (met spandoek), terhoogte van de laatste steile hel-ling voor het stadion opgesteld,een plaats waar elke loper inbeide richtingen voorbij komt. Eenechte kuitenbijter, niets voorGeert dus, vanwege zijn spier-scheur, maar daarvoor schreeuw-de hij harder dan alle anderen.Eén ronde was 5 km. Wie goed

Op de olymposberg ook wel‘beschermer der atleten’genoemd. Begon zomaar éénweek voor de wedstrijd dommeexperimenten te doen. ‘Even pro-beren hoe snel ik wel ben’, zei hij,en hopsiewops had hij een 10 kmin 40 minuten gelopen. Waan -zinnig, dit was voor mij het tekenom aan de alarmbel te trekken.‘TEAMVERGADERING’ donderdehet. Vanaf nu voor iedereenalleen nog maar PLATTE RUST.

Mijn team stond, vol dynamiek,fysisch en psychisch scherp. Ikmoet hierbij allen bedanken voorde ERNST waarmee ze de ‘voor-bereiding’ volbracht hebben.Wekenlang hebben we zo (trai-nings)ideeën uitgewisseld en veelpret gemaakt. We zijn in dieweken voor de wedstrijd naarelkaar toegegroeid zodat we opM-DAY er als TEAM stonden.

Last but not least onze EXTRA-sportieve begeleiding. Pamela,onze creatherapeute, overnamsamen met onze patiënten, het inelkaar knutselen van hét span-doek. Wat zou onze leuze zijn?Niemand kon mij een originelespreuk bedenken. Totdat onzeeerste reservist en trouwe sup-porter Lucas ons allen toondehoe het moest. Tijdens het moti-veren van een patiënt bij de mar-cherevalidatie begon hij spontaaneen liedje te zingen: ‘LINKSRECHTS KATTEVITESSE, STEEKTA TEENE IN A TES’. Daar wasonze spreuk die ons tot de afloopvan ons avontuur zou begeleiden.

M-DAY, 15 oktober 2011.Wat voor een dag! Stralende zon-neschijn. Een dag om te sterven!(als uitdrukking gebruikt). Demooiste nazomerse dag van hetjaar.

Rond 12 uur troffen we elkaar inde Schijfstraat voor het KoningBoudewijn Stadion. De borstnum-mers werden verdeeld. De span-ning steeg de hoogte in. Steedsopnieuw werden de opeenvolgen-

32

ImZicht uitgave 44ImZicht uitgave 44

In dienst

ImeldaDiabetesconventieTaeymans Caroline,diabeteseducator, 1/12/2011

DieetkeukenKollman Sofie,diëtiste, 28/11/2011

Geneeskunde 1Verschoren Tine,zorgkundige, 16/11/2011

Geneeskunde 2Gashurwe Jocelyne,zorgkundige, 25/11/2011

Hartbewaking (=Coronaire)Geninazzi Fleur,gegradueerde verpleegkundige,26/12/2011

Heelkunde 2Lecompte Katrien,gebrevetteerde verpleegkundige,1/12/2011

Heelkunde 4De Cort Inge,gebrevetteerde verpleegkundige,1/11/2011Boutkabout Souad,gebrevetteerde verpleegkundige,19/11/2011

Heelkunde 5Van Calster Sigourney,gegradueerde verpleegkundige,1/10/2011

Intern ziekentransportWeeghmans Peter,logistiek medewerker, 2/11/2011

KunstnierScheers Karoline,gebrevetteerde verpleegkundige,17/10/2011Vandeplassche Trees,gegradueerde verpleegkundige,1/12/2011

Medische Registratie enarchiefMichiels Sara,administratief bediende,28/11/2011

Medische BeeldvormingPlate Jasmien,gegradueerde medischebeeldvormer,16/10/2011Van Bauwel Liesbet,vroedvrouw,1/11/2011Wuyts Annika,logistiek medewerkster,19/12/2011

Mobiele equipe geneeskunde en geriatrieGoossens An,zorgkundige, 21/11/2011

NeurorevalidatieKnops Lynn,vroedvrouw, 2/11/2011

OperatiekwartierVan Cauter Vanessa,gebrevetteerde verpleegkundige,1/12/2011

Uit dienst of net in dienst? Huwelijken of geboortes?

PersoneelsinfoTom Van Noyen

Caroline Taeymans

Sofie Kollman

Tine Verschoren

Jocelyne Gashurwe

Fleur Geninazzi

Katrien Lecompte

Inge De Cort

Liesbet Van Bauwel

Annika Wuyts

Lieve Ooms

Peter Weeghmans

Karoline Scheers

Sara Michiels

Jasmien Plate

Vanessa Van CauterLynn KnopsAn Goossens

ImZicht uitgave 44

33

ImZicht uitgave 44

� � �

Paramedische dienstenOoms Lieve,kinesiste, 1/12/2011

PolikliniekVan Meerbeeck Marijke,gegradueerde verpleegkundige,16/11/2011

SchoonmaakVan Meensel Sarah,schoonmaakster, 1/11/2011

Secretariaat StomatologieDe Vinck Greet, medisch secre-taresse, 19/12/2011

Verpleegkundig kaderVerheesen Christel,administratief bediende,11/10/2011

Den OlmHet EikenhofDe Herdt Ann, zorgkundige,24/11/2011Usewils Sabrina, zorgkundige,1/12/2011De GroenbeemdVanlangendonck Ann,verzorgende, 21/11/2011De Winter Cindy,zorgkundige, 5/12/2011

DagverzorgingscentrumVanhoudenhove Lut,gegradueerde verpleegkundige,12/12/2011

KeukenZegers Jolien, hulp keuken,3/10/2011

Mobiele equipeVervoort Kelly, zorgkundige,8/11/2011

Paramedische dienstenGeerts Anke, ergotherapeute,1/12/2011

Marijke Van Meerbeeck

Sarah Van Meensel

Greet De Vinck

Christel Verheesen

Lut Vanhoudenhove

Jolien Zegers

Anke Geerts

Cindy De Winter

Uit Dienst

ImeldaCardiale RevalidatieVan Damme Matthias

Dagziekenhuis 2Schetz Inge

DieetkeukenVerbist Katrien

Geneeskunde 5Boogaerts Liesbeth

HAVA 2Croonen Joeh

KeukenVermeulen RosalindaLuyten Anna

KunstnierSchepers Niels

Med. registratie en archiefBal Annelies

Medium CarePortael Wilfried

Mobiele equipe geneeskundeen geriatrieHuysmans HildeVan Esch Ann

Mobiele equipe bijzonderezorgdienstenClaes Benedicte

OperatiekwartierVan Den Oever VéroniqueAlaerts MarleenMattheus Hilde

OnthaalVan Den Put Yolande

PaazMaes Sunile

Paramedische dienstenDe Prins GeertDen Hondt Sara

Pastorale dienstVan Reeth Mieke

SchoonmaakVan Den Bosch ChristelPelgrims Francine

Technische DienstStuyts Kevin

Den OlmHet EikenhofWarpy Lien

De GroenbeemdVan Assche LauraChen Ying

DagverzorgingscentrumDemunter Francois

Paramedische dienstenTimmers Dorien

KeukenBernucci Barbin CelsoDe Wit Christine

34

ImZicht uitgave 44

Geboortes 4de kwartaal

Sam, dochtertje van KarenDe Weerdt (GK 5) en SteveAsselberghs, 27/08/2011

Nora, dochtertje van IngeNeutiens (pediatrie) en KrisVerhasselt, 27/09/2011

Luca, zoontje van AnEeckman (GK 5) en TimSchoeters (apotheek),8/10/2011

Saartje, dochtertje vanMieke Van Roey (HK 1) enWouter Struelens,24/10/2011

Viktor, zoontje van StefanieBullekens (operatiekwartier)en Kim Verdonck, 2/11/2011

Tuur, zoontje van JokeRoelants (Geriatrie 2) enJeroen Geyssens (GK 5),9/11/2011

Tom, zoontje van Elke Spruyt(hartcatherisatie) en ErikBonjean, 17/11/2011

Staf, zoontje van Elly VanVlasselaer (kraam) enSteven Salaets, 20/11/2011

Luna, dochtertje van IlseLiekens (HK 4) en HansBernaerts, 2/12/2011

Milla, dochtertje van KimCorsus (De Rozelaar, DenOlm) en Robby Verhard,6/12/2011

Senne, zoontje van LieveCogghe (Hava 2) en WouterRondou, 10/12/2011

Nore, dochtertje van NadiaLuyten (HK 1) en StevenHelsen, 12/12/2011

Paulien, dochtertje vanL’Ubomira Pomorska (GK 2)en Jan De Winter,22/12/2011

Ga je trouwenof ben je recent

mama/papa geworden?

Wil je dit graag laten weten aananderen via ImZicht?

Vergeet dit dan niette melden aan ons!

Al deze heuglijke gebeurtenis-sen mag je doormailen naar:

imzicht@imelda.be

Huwelijk 4de kwartaal

Nele Delen (personeelsdienst) enBert Van der Heyden, 09/07/2011

Annick Harlet (operatiekwartier) enMichel Peeters, 10/09/2011

Frank Guns (spoed) enKarlien Van Laer, 25/10/2011

Anita Bracke (schoonmaak) enRudolf Van Dyck, 28/12/2011

Wij melden het droevige overlijden van Els Vinck,medewerkster op verlengde zorgen. Haar collega’s hebbenvolgende mooie woorden klaar als ze aan haar denken:

Telkens als men denkt “’t gaat niet meer” schijnt er eenlichtstraal, keer op keer, die de kracht en moed geeftom verder te leven.

Elske, we vergeten je nooit. Personeel Verlengde Zorgen

Studentenarbeidanno 2012

Blanca Hendrickx

Vanaf 2012 gelden er eenvoudi-gere regels voor de tewerkstellingvan studenten. Het aantal dagendat de jobstudent jaarlijks magwerken wordt opgetrokken naar50 dagen, verspreid over het helejaar. Er wordt geen onderscheidmeer gemaakt tussen schooljaaren zomervakantie.

Er wordt één uniforme solidari-teitsbijdrage ingevoerd, die hethele jaar van toepassing is. Dewerkgever neemt hiervan 5,42%voor zijn rekening en 2,71% is tenlaste van de student. De maxi-mum duur van een studenten-contract is een jaar. Voor elkegeplande tewerkstelling moet erdoor de werkgever een aantaldagen gereserveerd worden. Degereserveerde dagen worden inmindering gebracht van hettotaalquotum van de student van

50 dagen. De student kan zijnresterende aantal op elk momentraadplegen op de volgende web-site: student@work-50 days. Deandere regels, die van toepassingzijn op de studenten, veranderenniet. Bijvoorbeeld, de bedragenom fiscaal ten laste te blijven deouders stijgen niet. U kan de vol-ledige brochure “infobrochurestudentenarbeid 2012” terugvin-den op het intranet onder proce-dures/zorg voor medewerker.

Hoofdredactie:Wendy Nys

Kathleen Vermeulen

Redactie:Toon Blux

Jeannine Van LieropNadine Van Looy

Patrick van DaelePiet Van den Hende

Wilfried Vanden EyndenBirgit Van Dooren

Stefaan Van GysegemTom Van NoyenJan Van Soom

Chris Van Dingenen

Free-lance journalisten:Stefano Coremans

Team dagverzorgingcentrumDe koks van Imelda

Stijn GyselbergsBlanca Hendrickx

Hugo PrimsKathleen SlegersChristine Struyf

Fernand Van der LindenEric Van Genechten

Chris Van GorpJan Warrinnier

Taalcorrector:Toon Blux

Lay-out:KAN design en Drukkerij Dirk Wuyts NV

Drukkerij:Drukkerij Dirk Wuyts NV – Bonheiden

Verantwoordelijke uitgever:Hugo Prims

Colofon

Waar afleveren?

Bestanden met tekst of beeld kun-nen via de volgende weg wordengeleverd:• per e-mail: rechtstreeks naar

imzicht@imelda.be • op data-drager: breng uw bestan-

den en documenten binnen bij depersoneelsdienst op cd, dvd,stick, CompactFlash, ... Vergeetniet telkens uw gegevens te ver-melden bij het aanleveren van uwbestanden. Dat is handig om deauteur te kennen en de data-dra-ger opnieuw aan de eigenaar tebezorgen

• op papier mag vanzelfsprekendook

Tekst of foto’s voor ImZicht aanleveren, hoe doe je dat ?Hoe afleveren?

Tekstmateriaal liefst als volgt:• lettertype: Times New Roman• tekengrootte: 12• bestandstype: Microsoft Word-

document met extensie *.doc ofmet de extensie *.txt

• opmaakloze tekst (“platte tekst”)• rust er copyright (auteursrecht)

op je tekst of op de afbeel -dingen?

• aangeven van titel en auteur

Fotomateriaal of afbeeldingen:• lever, indien mogelijk, de te

gebruiken foto’s en afbeeldingensteeds apart aan

• heel belangrijk is de beeldkwali-teit (resolutie) bij een te drukken(pixel-based) bestand. 300 dpi isglobaal dé norm voor drukwerk.Beeldmateriaal aan scherm- ofwebresolutie (72 dpi) geeft ern-stige kwaliteitsproblemen bij hetdrukken

• eventueel een onderschrift voorde foto

• indien mogelijk de namen vanafgebeelde personen

Alvast bedankt !

ImeldaziekenhuisImeldalaan 92820 Bonheidenwww.imelda.be

WZC Den OlmSchoolstraat 552820 Bonheidenwww.denolm.be

ImZicht

44maart 2012

-jaargang 12