hzw dc21 zintuigen - Profi-leren · HZW Digitale Content 2 2 Anatomie van de zintuigen We hebben...

1HZW DC 21 De zintuigen

1 InleidingMet onze zintuigen nemen we de omgeving om ons heen waar. Een zintuig geeft signalen door aan de hersenen en de hersenen verwerken die. Bij die verwerking ‘kleuren’ onze hersenen die signalen in. Daardoor vind je sommige geuren en smaken bijvoorbeeld vies. Of je hebt een hekel aan harde geluiden en je houdt van zachte voorwerpen. Waarnemen en voelen hebben dus met elkaar te maken. Je omgeving heeft via je zintuigen invloed op hoe je je voelt en of je gelukkig bent. Leef je in een omgeving die je prettig en mooi vindt, dan voel je je prettiger. Zorg voor de omgeving van cliënten is ook om deze reden dus belangrijk.

De zintuigen zijn heel belangrijk. Aandoeningen aan de zintuigen leiden al snel tot proble-men in het functioneren. In dit thema behandelen we de anatomie van de zintuigen en de belangrijkste aandoeningen. We gaan ook in op de behandeling en verzorging.

In dit thema komen aan de orde:

1

2 Anatomie van de zintuigen

3 Aandoeningen, behandeling en verzorging

21De zintuigenDC

HZW Digitale Content2

2 Anatomie van de zintuigenWe hebben vijf zintuigen. Volgens velen zijn er meer, zoals een zintuig dat ervoor zorgt dat we intuïtief iets aanvoelen of voorspellen, het zesde zintuig. Maar daar is nog weinig over bekend. In dit thema behandelen we daarom de vijf bekende zintuigen. Je ziet ze hieron-der.

zintuig anatomie prikkel gewaarwordinggehoor oren luchttrilling horengezichtsvermogen ogen licht zienreukzin neus stoff en ruikensmaakzin tong stoff en proeventastzin huid vervorming van de huid voelen

Elk zintuig heeft zijn eigen hersengebied. Deze werken voortdurend samen. Daardoor is wat alle zintuigen apart waarnemen uiteindelijk toch weer één geheel. Ze kunnen elkaar ook compenseren. Als je in een discotheek elkaar moeilijk kunt verstaan, kijk je auto-matisch naar de bewegingen van de lippen. Daardoor kun je toch heel goed volgen wat iemand zegt.

Anatomie van de zintuigen:

2

• gehoor

• gezichtsvermogen

• reukzin

• smaakzin

• tastzin

oorschelp

uitwendige gehoorgang

hameraambeeld

stijgbeugel

slakkenhuis (cochlea)

evenwichtsorgaan

stijgbeugel

aambeeld

slakkenhuis (cochlea)

aambeeld

evenwichtsorgaan

aambeeld

uitwendige gehoorgang buis van Eustachiusbuis van Eustachius

gehoorzenuwgehoorzenuwgehoorzenuw


2.1 Gehoor

Aan het oor kun je drie delen onderscheiden:• het uitwendige oor;• het middenoor;• het binnenoor.

Anatomie van het oor:

3

het uitwendige oor• de oorschelp• de uitwendige gehoorgang

het middenoor• het trommelvlies• de 3 gehoorbeentjes: hamer, aambeeld en stijgbeugel• buis van Eustachius

het binnenoor• het slakkenhuis• het evenwichtsorgaan met de 3 halfcirkelvormige

kanalen


Het uitwendige oor

De oorschelp bestaat uit elastisch kraakbeen en is bekleed met huid. De oorschelp zorgt ervoor dat het geluid opgevangen wordt. Oorschelp en gehoorgang vormen samen een soort trechter waardoor het geluid wordt versterkt. De gehoorgang beschermt het gevoe-lige trommelvlies dat daarachter ligt. Dat is het vlies aan het einde van de gehoorgang.

In het buitenste gedeelte van de gehoorgang zitten haartjes en kliertjes die oorsmeer afscheiden. Het oorsmeer vangt stof en vuil op dat door de haartjes langzaam naar buiten wordt gebracht. Zo wordt de gehoorgang schoongehouden. De functie van de haartjes kan in de loop van de jaren verminderen. Daardoor kunnen er proppen oorsmeer ontstaan.

Het middenoor

Het middenoor is een met lucht gevulde ruimte, de trommelholte. Het trommelvlies vormt de scheiding tussen het inwendige en het uitwendige oor. In het middenoor zitten drie gehoorbeentjes die met elkaar verbonden zijn:• hamer;• aambeeld;• stijgbeugel.

Aan het trommelvlies zit de steel van de hamer vast. De hamer zit op zijn beurt weer vast aan het aambeeld en de stijgbeugel. Deze beentjes zijn scharnierend aan elkaar verbonden. Ze vervoeren de geluidstrillingen die op het trommelvlies komen naar het binnenoor. De stijgbeugel zit aan het zogenoemde ovale venster vast. Het ovale venster is als het ware de ingang van het binnenoor.

De trommelholte is door de buis van Eustachius verbonden met de buitenlucht. Deze buis zorgt ervoor dat er geen luchtdrukverschil tussen de buitenlucht (neus- en keelholte) en de trommelholte is.

Tijdens het stijgen of dalen van een vliegtuig wordt in korte tijd een groot verschil in hoogte

overbrugd. Dit heeft gevolgen voor de luchtdruk en kan een onaangenaam gevoel in de oren

geven. Er ontstaat drukverschil in het oor. Door te slikken, opent de buis van Eustachius zich en

kan lucht zich verplaatsen om het drukverschil op te heff en. Dit ervaar je als ‘knappen’. Als het

opheff en van het drukverschil via de buis van Eustachius niet lukt, kan het trommelvlies onder

spanning komen te staat. Dit kan pijnlijk zijn. Goed slikken, gapen of zuigen op een snoepje

kan helpen.


Het binnenoor

Het binnenoor bestaat uit:• het slakkenhuis;• het evenwichtsorgaan.

Het binnenoor werkt erg ingewikkeld. Het slakkenhuis is gevuld met een waterige vloei-stof. Het slakkenhuis is het eigenlijke gehoororgaan. Hier worden de trillingen van het trommelvlies vertaald in elektrische signalen. De elektrische signalen worden via de ge-hoorzenuw naar de hersenen doorgestuurd.

Het evenwichtsorgaan zorgt ervoor dat we onze houding en ons evenwicht kunnen bewa-ren. Hiervoor zorgen de zogenoemde drie halfcirkelvormige kanalen Deze kanalen bevat-ten een vloeistof die op een bepaalde manier gaat stromen als we ons hoofd bewegen. Via zenuwbanen die in contact staan met onze hersenen worden deze bewegingen geregistreerd en zonodig bijgesteld. Naast de halfcirkelvormige kanalen hebben bijvoorbeeld ook het gezichtsvermogen en de signalen die spieren en gewrichten afgeven invloed op ons even-wicht.

Het evenwicht kan (tijdelijk) verstoord raken door onder andere ziekte, medicijngebruik,

overmatig alcohol- en drugsgebruik en door bepaalde omstandigheden. Als je midden in je

slaap uit bed wordt getrommeld, loop je eerst even te zwalken. Je spieren zijn dan nog slap en

het evenwichtsorgaan moet dan plotseling omschakelen van een liggende naar een staande

houding. Bij een griep of zware verkoudheid zijn je spieren slap. Er treedt dan een verstoring

op in het ingewikkelde samenspel tussen spieren, gewrichten en het evenwichtsorgaan. En bij

overmatig alcohol- en drugsgebruik gaat het mis in het samenspel tussen de spieren en het

evenwichtsorgaan.

netvlies

gele vlek

optische zenuw

glasachtig lichaam ooglenspupil

hoornvlies

regenboogvlies

glasachtig lichaamlensbandje

irislens

hoornvlies

oogspier

harde oogrok

vaatvliesnetvlies

oogzenuw


2.2 Gezichtsvermogen

Het oog is een bol van ongeveer 2,5 centimeter doorsnee. Hij ligt in de oogkas.

Het oog is opgebouwd uit de volgende onderdelen.

Glasachtig lichaam

Dit is een bol die gevuld is met een heldere, doorzichtige, geleiachtige substantie. Die houdt alles op zijn plaats.

De oogspieren

Deze zorgen ervoor dat je met je ogen kunt draaien.

Het harde oogvlies

Dit is een stevig wit vlies dat voor de stevigheid van het oog zorgt. Het beschermt boven-dien de binnenste delen van het oog. Aan dit vlies zijn de oogspieren bevestigd.

Het hoornvlies

Het hoornvlies is doorzichtig en laat het licht door.


Het vaatvlies

Dit bevat veel bloedvaten en zorgt voor de voeding en zuurstof van het oog.

Het regenboogvlies of iris.

Dit is het gekleurde gedeelte van het oog.

De pupil

In het midden van de iris zit een opening, de pupil. De pupil kan wijder en nauwer wor-den. Zo wordt meer of minder licht doorgelaten. De pupil ziet er zwart uit omdat vanuit het oog geen licht terugkomt.

De lens

De lens zit achter de iris en de pupil. Hij zorgt voor een scherp beeld op het netvlies.

Het netvlies

Het netvlies bevat lichtgevoelige zenuwcellen. Die nemen lichtprikkels van buiten op en geven die via de oogzenuw door aan de hersenen.

De gele vlek

Recht tegenover de pupil, middenin het netvlies, ligt de gele vlek. Hiermee zie je het scherpst.

Blinde vlek

Dit is de plaats waar de oogzenuw het oog verlaat. Hij bevat geen zenuwcellen. Daarom zie je daar niets.

De oogzenuw

Deze geleidt prikkels naar de hersenen.

Het oog ligt stevig verankerd in de oogkas. Het wordt verder als volgt beschermd.• De wenkbrauwen vangen het zweet op zodat dat niet in de ogen kan lopen;• De oogleden zorgen er door te knipperen voor dat het oog vochtig gehouden wordt en

tegen vuil beschermd wordt. Bovendien houden de wimpers stof en vuil tegen.• De traanklieren in het bovenste gelid houden de oogbol vochtig. Via de traanbuisjes

aan de binnenkant van het oog vloeit het vocht weer af. De traanbuisjes monden uit in de traanzak in de neusholte. Daarom gaat huilen vaak gepaard met snotteren.


De werking van het oog

Het oog werkt als een fototoestel. Het beeld waar we naar kijken wordt omgezet in elek-trische signalen. Deze worden door de oogzenuwen naar de hersenen geleid. Pas als de signalen in de hersenen komen, zijn we ons van bewust van wat we zien.

Om een scherp beeld te krijgen, moeten de lichtstralen worden afgebogen zodat ze precies samenvallen op het netvlies achterin het oog. Hiervoor wordt de lens gebruikt. De lens wordt boller als we iets van dichtbij bekijken. Hij wordt platter als we iets van veraf bekij-ken. Dat noemen we accommodatie: scherpstellen.

Bij het ouder worden neemt het accommodatievermogen (scherpstellen) van de ogen af. De

ooglens kan zich niet meer voldoende bol maken om de beelden dichtbij scherp te stellen. Dit

komt doordat de lensspiertjes slapper worden. Oudere mensen moeten de krant steeds verder

van zich afhouden om de letters scherp te kunnen zien. Uiteindelijk moeten ze een leesbril

aanschaff en.

In het netvlies zitten lichtgevoelige zenuwcellen. Ze worden ook wel ‘staafj es’ of ‘kegeltjes’ genoemd. Zij geven het beeld via de oogzenuw door aan de hersenen.

De staafj es liggen vooral aan de rand van het netvlies. Ze worden gebruikt voor het zien in het donker. Als die niet goed werken, zien we niet goed in het donker. Dat noemen we ook wel ‘nachtblindheid’.

De kegeltjes liggen voornamelijk in het centrum van het netvlies; met name in de gele vlek. Het zijn dagzintuigen. Deze kunnen ook kleuren waarnemen. Als er één of meer kegeltjes-pigmenten ontbreken, ontstaat kleurenblindheid.


2.3 Reukzin

Door ruiken kunnen we stoff en in de lucht onderscheiden. De reukzin ligt in de neusholte. Ruiken en proeven hebben veel met elkaar te maken. Proeven is voor een belangrijk deel een functie van de reukzin. Wat mensen kunnen ruiken, wisselt sterk van mens tot mens. Het vermogen om te ruiken is erfelijk. Mensen hebben ook een geheugen voor geuren. Soms roepen geuren herinneringen op aan gebeurtenissen; bijvoorbeeld dennengeur aan de vakantie op de camping.

Het reukvermogen waarschuwt ons, bijvoorbeeld voor brand of bedorven voedsel. Als het reukvermogen niet goed functioneert, kunnen er dus gevaarlijke situaties ontstaan. Een slecht reukvermogen kan ook sociale en psychische gevolgen hebben. Bijvoorbeeld omdat iemand niet goed meer ruikt of zijn kleding stinkt. Of omdat hij niet meer zo kan genieten van een lekker etentje. Geuren kunnen bepaalde functies activeren. Het wekt bijvoorbeeld de eetlust op en seksuele gevoelens. Een slecht reukvermogen vervlakt het leven.


2.4 Smaakzin

Smaak en reuk maken dat we proeven wat we eten. Het zorgt er ook voor dat we kunnen genieten van lekker eten en drinken. Naast geur en smaak is de temperatuur van belang voor de smaakbeleving en hoe eten in de mond voelt (klontjes, week, stevig). Ook kleur en geluid dragen daaraan bij: een mooi rode tomaat tussen de sla, krakende chips, enzovoort.

De smaakzin heeft het doel ons te stimuleren om te eten en te selecteren wat we eten. De smaakzin geeft ons ook informatie over de kwaliteit van voedsel; is het vers, gekruid, zuur zoet, enzovoort.

De eigenlijke smaakzin van mensen beperkt zich tot zoet, zuur, bitter en zout. Alle overige smaken zijn volgens het Centrum voor Smaakonderzoek combinaties van deze vier sma-ken. Anderen zeggen echter dat er nog een vijfde smaak is: umami. Umami is een Japans woord voor heerlijkheid of hartig. Dat we meer smaken waarnemen dan deze basissmaken komt omdat de reukzin belangrijk is voor het proeven. Bij het proeven kun je dus het beste je smaakzin én je reukzin gebruiken.

Hoe je iets vindt smaken is gedeeltelijk al vastgelegd in je genen en gedeeltelijk aangeleerd. We nemen smaken waar door de smaakpapillen in de mond. De verschillende soorten smaakpapillen zijn ongelijkmatig over de tong verspreid. De smaakpapillen voor bitter zit-ten achter op de tong, zuur vooral links en rechts en zout en zoet vooral op de punt van de tong.

De smaakpapillen op de tong worden iedere 7 tot10 dagen vernieuwd. Als je je tong bij-voorbeeld verbrandt, dan duurt de smaakstoornis meestal niet langer dan 10 dagen.

Speeksel speelt een ondersteunende rol bij het proeven. Het zorgt ervoor dat de smaak-stoff en vrij kunnen komen en de smaakpapillen kunnen bereiken. Bovendien is speeksel nodig voor het goed functioneren van de smaakpapillen.

De informatie van de papillen op de tong worden doorgegeven aan de hersenen via 3 zenuwbundels. Deze 3 zenuwbundels komen samen en gaan dan door naar het ‘smaakcen-trum’ in de hersenen dat waarschijnlijk verantwoordelijk is voor de smaakervaring.


2.5 Tastzin

Tastzin is voelen. Door de tastzin kunnen we pijn, druk, warmte en kou ervaren. Je voelt met behulp van zenuwen (de zenuwuiteinden) die zich vooral in je huid bevinden. Maar je voelt ook met kiezen, tanden en spieren. Ze sturen signalen door naar de hersenen. De zenuwen zijn niet gelijkmatig verdeeld over het lichaam. De vingers, voeten, lippen en tong hebben veel zenuwen. De rug heeft er bijvoorbeeld weinig. De handpalm is minder gevoelig dan de vingertoppen.

Aanraken speelt een belangrijke rol en niet alleen in fysieke zin. Het is de meest directe vorm van communiceren. We geven elkaar een hand en schouderklopjes en ouders knuf-felen hun kinderen. Door aanraken brengen we emoties over. Dit is zowel voor de ontwik-keling van kinderen belangrijk als voor het welbevinden van volwassenen. Als een kind te weinig wordt aangeraakt, kan dat tot een verstoring van de normale ontwikkeling leiden.

Je lichaam geeft signalen af. Als je die waarneemt en ernaar luistert, leer je je eigen lichaam kennen en de signalen begrijpen. Daardoor ben je in staat sneller te handelen en bevorder je je eigen welzijn.


3 Aandoeningen, behandeling en verzorgingWe behandelen nu de belangrijkste aandoeningen bij alle zintuigen, de behandeling en verzorging.

Aandoeningen en aandachtspunten voor de zorg:

4

• gehoor

• gezichtsvermogen

• reukzin

• smaakzin

• tastzin

3.1 Gehoor

We staan stil bij aandoeningen van het oor, de psychosociale gevolgen en de hulpmiddelen. Als laatste geven we tips voor de praktijk.

Aandoeningen van het gehoor:

5

• oorsuizen

• oorsmeer

• ontsteking

• ziekte van Ménière

• lawaaibeschadiging

• psychosociale gevolgen

• hulpmiddelen

• tips voor praktijk


3.1.1 Oorsuizen

Oorsuizen is het horen van geluiden in het hoofd die niet van buitenaf komen: fl uiten, zoemen, gesis, brommen, enzovoort. Het geluid kan constant te horen zijn of met tus-senpozen. Het kan ook wisselen van sterkte. Oorsuizen begint meestal tussen de 45 en 60 jaar. Jongeren krijgen er echter ook steeds meer last van. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de toename van geluid in de maatschappij. Bijvoorbeeld geluid op de werkplek, in het verkeer en in de discotheek. Soms is het geluid afkomstig van het eigen lichaam. Een vernauwing van een bloedvat dichtbij het oor bijvoorbeeld, of spastische trillingen van spiertjes of luchtverplaatsingen in het middenoor of de keel. Het oorsuizen kan lang en zelfs levenslang aanwezig zijn.

Kenmerken

Oorsuizingen kunnen lichte irritaties opwekken. Het kan ook tot een volledige belem-mering van het leiden van een normaal leven leiden. Er kunnen concentratiestoornissen en slaapproblemen ontstaan.

Behandeling en verzorging

Er is weinig aan oorsuizingen te doen. Daarom is het belangrijk dat de cliënt zelf het oor-suizen de baas wordt. Hij moet leren omgaan met de beperking. Een audiologisch centrum of cliëntencontactvereniging kan daarbij ondersteunen. Meestal treedt op den duur gewen-ning op. De klachten zijn dan niet verdwenen, maar geven minder last.

3.1.2 Oorsmeer

Een gezonde gehoorgang bevat oorsmeer. Af en toe kan oorsmeer problemen geven. Oorsmeer wordt door kliertjes in de huid van de uitwendige gehoorgang afgescheiden. Het bestaat uit talg, haartjes en onderdelen van huidschilfertjes.

Oorsmeer heeft verschillende functies:• beschermen tegen vocht;• beschermen (coaten) van de dunne, kwetsbare huid van de gehoorgang tegen uitdro-

gen;• opvangen van kleine onregelmatigheden als insecten, vuil en stof;• afweer tegen bacteriën en schimmels.


Oud oorsmeer wordt korrelig en teveel oorsmeer wordt afgevoerd. Dat doet het oor zelf. De huid van de gehoorgang wordt langzaam vernieuwd vanaf het trommelvlies richting gehooruitgang. De huid neemt zo het oorsmeer mee naar buiten. Daarnaast masseert het kaakgewricht door hauwen, praten en gapen het oorsmeer naar buiten. Normale lichaams-hygiëne, met water wassen van het oor en douchen, doet de rest.

Kenmerken

Er kan een dichtzittend oor ontstaan of oorpijn en er kan gehoorverlies ontstaan. Daar zijn de volgende oorzaken voor:• Het evenwicht tussen aanmaak en afvoer kan verstoord zijn. Daardoor kan het oor-

smeer sneller indikken en hard, brokkelig en scherp worden.• Door een gehoorapparaat of verkeerd reinigen kan het oorsmeer teruggeduwd worden.• De gehoorgang kan een afwijkende bouw hebben: te nauw of een afwijkende botvor-

ming.• Er kan sprake zijn van overmatige haargroei in de gehoorgang.• Er kan sprake zijn van ziekten (eczeem).


Alleen het oorsmeer dat zichtbaar is in de opening van de gehoorgang mag worden ver-wijderd. Dit kun je het beste met een wattenstaafj e doen. Ga daarmee niet te diep in de gehoorgang. Het risico bestaat dat het smeer dieper in de gehoorgang wordt geduwd. Daarmee wordt de kans op beschadiging van de huid vergroot en wordt de oorsmeerpro-ductie vergroot. Het evenwicht tussen aanmaak en afvoer kan hierdoor verstoord worden.

De huisarts zal meestal de gehoorgang uitspuiten of de KNO-arts maakt de gehoorgang schoon.


3.1.3 Oorontsteking

Het meest komt de middenoorontsteking voor. Bij een keelinfectie of een verkoudheid kunnen bacteriën via de buis van Eustachius het middenoor binnendringen en een ontste-king veroorzaken. Gehoorverlies is het gevolg.

Kenmerken

Naast dit gehoorverlies zijn er nog andere symptomen voor een oorontsteking:• plotseling een vol of drukkend gevoel in de oren, dat heel pijnlijk kan zijn;• koorts en je helemaal ziek voelen;• jonge kinderen huilen, hebben weinig zin om te drinken, ze braken, slapen onrustig,

zijn prikkelbaar en hebben soms buikpijn en diarree;• veel kinderen wrijven aan het oortje waarin de ontsteking zit;• er kan een loopoor zijn waardoor etter het oor uitloopt, soms met wat bloed erbij.

Er loopt etter uit de gehoorgang als het trommelvlies scheurt door de druk in het midden-oor. Dat is niet verontrustend. Over het algemeen stopt het na een dag of tien en groeit het scheurtje binnen enkele weken weer dicht.


Meestal is het lichaam in staat om zelf de infectie te overwinnen. Na een dag of twee vermindert de pijn en daalt de koorts. Acht dagen later zijn over het algemeen alle klachten verdwenen. Om de pijn te verzachten kunnen pijnstillers gebruikt worden.


3.1.4 Ziekte van Ménière

Bij de ziekte van Ménière werkt het binnenoor niet goed. Er is weinig bekend over deze ziekte. Waarschijnlijk is er sprake van vochtophoping in het slakkenhuis. Hierdoor kunnen gehoorverlies en evenwichtsproblemen ontstaan.

De ziekte treedt gewoonlijk op bij mensen tussen de 30 en 40 jaar. Hij komt ook wel bij oudere mensen voor maar zelden bij kinderen. De kans op de ziekte is groter bij mensen die recent last hebben gehad van een middenoorontsteking, een luchtweginfectie, stress of vermoeidheid. Ook mensen die langdurig alcohol gebruiken en mensen die roken krijgen de ziekte vaak.

Kenmerken

De verschijnselen doen zich in aanvallen voor. De cliënt heeft last van plotselinge dui-zeligheid, oorsuizen, gehoorverlies en soms misselijkheid en braken. De aanvallen duren meestal enkele uren. Ze kunnen elkaar snel opvolgen. Er kunnen ook perioden tussen zitten van weken of maanden of nog langer. Het gehoorverlies kan in de loop van de tijd verergeren.


Omdat de precieze oorzaak niet bekend is, worden meestal medicijnen gebruikt om de symptomen wat te verlichten. Bijvoorbeeld medicijnen tegen de duizeligheid en de mis-selijkheid. Omdat een zware aanval kan leiden tot heftige angsten worden er ook wel kalmerende middelen voorgeschreven. Over het algemeen kan het helpen om een rustig en stressvrij leven te leiden.

Wie de ziekte van Ménière heeft, doet er goed aan de omgeving in te lichten over de ziekte, zo-

dat de familie en vrienden op de hoogte zijn van wat er gebeurt tijdens een aanval. Zo kunnen

zij helpen tijdens de aanval. Dit voorkomt onnodige angst bij de cliënt en de omgeving.


3.1.5 Lawaaibeschadiging

Je oor is een complex orgaan, gevoelig en kwetsbaar. Als je oor regelmatig aan lawaai wordt blootgesteld, kun je daar slechthorend van worden. De intensiteit en de duur van het lawaai bepalen het gehoorverlies.

Je hebt vast wel eens meegemaakt dat je na een bezoek aan een popconcert tijdelijk minder goed hoort. Dit herstelt de volgende dag wel weer. Als het oor opnieuw aan lawaai wordt blootgesteld voordat het weer helemaal hersteld is, kan er blijvende gehoorschade ontstaan. Misschien merk je het niet eens dat het gehoor schade heeft opgelopen. Op de lange ter-mijn kan het echter wel leiden tot slechthorendheid. We hebben het dan over geluidsover-last boven een bepaalde frequentie.

Kenmerken

Door de sterke geluiden raken de haarcellen in het slakkenhuis beschadigd. Uiteindelijk kunnen ze het begeven. Daarmee is het gehoor onherstelbaar beschadigd. Bij lawaaidoof-heid is het gehoorverlies bij beide oren meestal gelijk.

Bij lawaaidoofheid zijn er onder andere de volgende klachten:• moeite met het volgen van gesprekken in een lawaaiige omgeving, bijvoorbeeld op een

feestje;• trager reageren op geluiden uit de omgeving;• soms komt oorsuizen voor.

Met name jongeren lopen de kans op lawaaidoofheid. Dit komt door langdurig en met hard

volume luisteren naar muziek uit een mp3-speler of gamen met een koptelefoon op. Het

probleem is dat de gehoorproblemen vaak pas op latere leeftijd merkbaar worden. Jongeren

denken dat het allemaal wel meevalt en dat het hen niet zal overkomen.


3.1.6 Psychosociale gevolgen

Gehoorverlies is een onzichtbare beperking. Daarom wordt er zo weinig rekening mee gehouden. Door het verminderde gehoor wordt de communicatie moeilijker. Dat dit grote gevolgen heeft voor het dagelijkse leven, is voor veel mensen die goed horen moeilijk te begrijpen.

Geluid speelt een belangrijke rol bij de communicatie. Denk maar aan de toon waarop je iets zegt of het gebruik van een normale telefoon of de deurbel. Mensen die slecht horen, kunnen daardoor moeilijk deelnemen aan het sociale leven. Ze kunnen zich onzeker gaan voelen omdat ze vaak moeten raden wat er gezegd wordt of wat er in hun omgeving ge-beurt. Zij kunnen zich daardoor buitengesloten voelen. Soms verstaan ze iets verkeerd wat tot spanningen kan leiden. Vaak denken mensen dat je harder moet gaan praten, dat maakt het horen echter moeilijker. Soms denkt men ook dat met een gehoortoestel alle proble-men zijn opgelost, ook dat is niet helemaal waar. Door dergelijke misverstanden kunnen mensen met een gehoorbeperking zich gaan terugtrekken uit het sociale leven. Ze gaan bij-voorbeeld niet meer naar verjaardagen en nemen geen deel aan activiteiten of festiviteiten.


3.1.7 Hulpmiddelen

Ondersteunende communicatiemiddelen kunnen hulp bieden aan mensen met een gehoorbe-perking.

Hulpmiddelen voor doven en slechthorenden:

6

• gebarentaal

• spraakafzien

• hoortoestel

• overige hulpmiddelen

Gebarentaal

Gebarentaal is het spreken met je handen, gezicht en lichaamshouding. Dat gebeurt volgens een vaste methode. Er zijn drie soorten gebarentaal:• Nederlandse Gebarentaal (NGT). Dat is een volwaardige taal met een eigen woordenschat

en grammatica. De taal wordt zichtbaar via de handen, de mimiek en de lichaamshouding.• Het Nederlands handalfabet is een onderdeel van NGT. Voor alle begrippen is een gebaar

en voor alle letters is een aparte handvorm.• Nederlands ondersteund met Gebaren (NmG) is een tussenvorm voor mensen die niet goed

uit de voeten kunnen met NGT. Bij NmG wordt Nederlands gesproken. Het Nederlands wordt ondersteund met gebaren uit de NGT. Het werkt dus als een soort ondertiteling. Hij wordt vaak gebruikt voor mensen die op latere leeftijd doof worden.

Spraakafzien

Dit werd vroeger ook wel liplezen genoemd. Door naar iemands mondbewegingen te kijken, zie je wat er gezegd wordt. Bij spraakafzien is het belangrijk dat:• iemand je aan kan kijken;• je mond goed zichtbaar is;• er goed licht is;• je duidelijk praat;• zoveel mogelijk met natuurlijke gebaren en mimiek praat;• herhaalt wat je wilt zeggen, eventueel in andere woorden.


Hoortoestel

Het hoortoestel versterkt geluiden in de omgeving. Er zijn hoortoestellen voor elk type gehoorafwijking.

Kanaaltoestellen en in-het-oor toestellen

Bij een beperkte slechthorendheid kan volstaan worden met een klein hoortoestel. Het ap-paraatje wordt vooraan in de gehoorgang geplaatst.

Hoorbrillen

Bij een hoorbril zit in elk pootje vier microfoontjes. Alle omgevingsgeluiden worden gefi l-terd. Het geluid dat van voren komt, wordt juist versterkt.

Overige hulpmiddelen

Er zijn nog tal van ontwikkelingen wat betreft de hulpmiddelen en die ontwikkelingen gaan ook steeds door. Er zijn bijvoorbeeld speciale telefoons die het geluid versterken en losse telefoonversterkers. Er is ook een teksttelefoon. Daarmee kan iemand met een mo-nitor en toetsenbord via de telefoonlijn met een ander kan communiceren. Met chatpro-gramma’s op de pc en sms-en wordt hetzelfde bereikt.

Er zijn hoorhulpmiddelen voor de tv en de geluidsinstallatie:• hoofdtelefoons;• ringleidingssysteem waarmee iemand via het hoortoestel signalen kan ontvangen en

omzetten naar hoorbare geluiden;• een halslus met ringleidingsdraad en ontvanger;• soloapparatuur: een microfoon die aangesloten kan worden op een halslus die het sig-

naal doorgeeft aan het gehoortoestel;• aangepaste wekkers en deurbellen;• bewegingssensoren die waarschuwen als er iemand in de buurt is;• ondertiteling op tv;• doventolk.


3.1.8 Tips voor de praktijk

Hierna lees je tips voor het werken met mensen met een auditieve beperking.

Tip 1 Schoonmaken van de gehoorgang

Een hoortoestel kan alleen goed functioneren als het oorstukje de gehoorgang goed afsluit. Het steeds weer aanbrengen, gebruiken en verwijderen van dit oorstukje stimuleert de talg- en oorsmeerklieren tot het aanmaken van nog meer oorsmeer. Bovendien kan het oorstukje als een ‘bulldozer’ het oorsmeer terugduwen in de gehoorgang. Dit kan zorgen voor een ex-tra belemmering en het kan storingen veroorzaken in het hoortoestel. Vaak gaat het toestel dan piepen of fl uiten. Het helpt om regelmatig de gehoorgang schoon te maken.

Tip 2 Let op de details

Bij onderzoek is gebleken dat er veel mis gaat in de ouderenzorg als het gaat om slechtho-rendheid en hoorhulpmiddelen. Zelfs simpele dingen gaan er mis:• bij het indoen van de hoortoestellen worden het linker- en rechtertoestel verwisseld.

Oorstukjes worden op maat gemaakt en ‘omgekeerd’ indoen zou meteen duidelijk zichtbaar en voelbaar moeten zijn;

• de batterijen van de hoortoestellen van cliënten zijn vaak al weken leeg, zonder dat ze vervangen worden. Het is eenvoudig te controleren of de batterijen het nog doen. Je neemt hiervoor het oorstukje in je handpalm en zet het toestel aan. Als het toestel fl uit, is de batterij nog goed;

• een cliënt wordt met het hoortoestel in gedoucht. Iedereen weet dat hoortoestellen (net als andere elektronische apparatuur) niet tegen vocht en water kunnen.

Tip 3 Pas je aan

Bij de omgang en begeleiding van cliënten met een auditieve beperking is het belangrijk om in eerste instantie uit te gaan van de gewoonten en vaardigheden die de cliënt zich eigen heeft gemaakt. Zo kunnen er geen misverstanden of miscommunicatie ontstaan. Dit is belangrijk voor een goede samenwerkingsrelatie.

Als blijkt dat de cliënt iets fout heeft aangeleerd of als het beter kan, bespreek je dat samen met de cliënt. Maar je vertrekpunt is altijd datgene wat de cliënt kent en wat voor hem vertrouwd is.


Tip 4 Zorg dat de slechthorende je verstaat

Ook een slechthorende wil jou graag verstaan. Houd rekening met de volgende tips:• spreek langzaam en duidelijk, vooral de medeklinkers goed uitspreken. Schreeuwen

helpt niet;• spreek op korte afstand met de slechthorende. Hoe korter de afstand, hoe minder gelui-

den de ontvangst verstoren;• zorg dat de slechthorende kan zien wat je zegt. Iemand die slecht hoort, ondersteunt

het gehoor met de ogen. Gezicht en lippen van de spreker moeten zichtbaar zijn om te kunnen kijken naar de mimiek en het mondbeeld: liplezen of spraakafzien;

• schakel achtergrondlawaai zoveel mogelijk uit. Een slechthorende is niet in staat om uit een veelheid van geluiden er één geluid uit te halen;

• heb geduld. Gebruik eens andere woorden, dit vergroot de mogelijkheden voor de slechthorende om je te begrijpen;

• neem in gezelschap de slechthorende op in het gesprek. Noem telkens het onderwerp, dan blijft de slechthorende “erbij horen”.

• lach de slechthorende niet uit als die verkeerd reageert. Vertel wat er aan de hand is;• als je aan een slechthorende namen en adressen of andere belangrijke informatie moet

geven, schrijf je het op. Je voorkomt daarmee misverstanden.(Bron: Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden)


3.2 Gezichtsvermogen

We staan stil bij aandoeningen van het gezichtsvermogen, psychosociale gevolgen en hulp-middelen. Als laatste geven we tips voor de praktijk.

Aandoeningen aan het oog:

7

• lui oog• zwelling• droge ogen• ooglidontsteking• oogontsteking• vlekken en flitsen• netvliesloslating• wiebelogen of trilogen• glaucoom• staar• maculadegeneratie• psychosociale gevolgen• hulpmiddelen• tips voor de praktijk

3.2.1 Lui oog

Een lui oog is een slecht gezichtsvermogen aan één oog. Het ontstaat als het oog zich in de vroegste jaren niet goed kan ontwikkelen. Het kan alleen behandeld worden in de vroege kinderjaren. Dan wordt het goede oog voor een aantal uren per dag en gedurende een aan-tal weken of maanden afgeplakt. Zo wordt het luie oog gedwongen om te werken.

3.2.2 Zwelling

In het ooglid kan een zwelling van een talgkliertje ontstaan omdat de uitgang verstopt is. We noemen dat ook wel een gerstekorrel. Er ontstaat een pijnlijke zwelling. Het gehele ooglid kan in korte tijd rood worden en gezwollen worden. Hij gaat meestal vanzelf weg. Als dat niet zo is, kun je een paar keer per dag warme kompressen op het oog leggen. In het uiterste geval wordt de gerstekorrel verwijderd door de huisarts of de oogarts. Door het ooglid goed schoon te houden en zo min mogelijk make-up te gebruiken, kan voorkomen worden dat de zwelling terugkomt.


3.2.3 Droge ogen

Sommige mensen hebben onvoldoende traanvocht of traanvocht van slechte kwaliteit. Het gevolg is dat de ogen te droog worden, gaan branden en steken of slijm afscheiden. Soms leidt dat weer tot een teveel aan traanvocht. Dat vocht is echter niet van goede kwaliteit. Door dat vocht wordt het oog kwetsbaar voor uitdroging. Als dit door een ontsteking komt, wordt deze behandeld. Als het komt door een beschadiging van de traanklier dan wordt kunstmatig traanvocht toegevoegd.

3.2.4 Ooglidontsteking

Een ooglidontsteking gaat gepaard met jeuk, irritatie en soms een rood oog. Het is bijna altijd een chronisch probleem vanaf de vroege jeugdjaren. Maar het komt soms ook op oudere leeftijd voor. Het wordt veroorzaakt door overmatig vet van de talgklieren dat aan de oogharen blijft kleven en zuur wordt. De oogharen van beide oogleden moeten regel-matig (twee maal daags) schoongemaakt worden met behulp van wattips. De wattips met kraanwater natmaken en daarmee de oogharen borstelen om te weken. Daarna met een droge wattip de korsten en schilfers verwijderen.

3.2.5 Oogontsteking

Het gaat hier om een ontsteking van het bindvlies in één of beide ogen. Meestal worden de ogen rood en prikken ze. De cliënt ziet dan wazig. Het lijkt of er zand in het oog zit. Het kan gaan om een virusinfectie, een bacteriële infectie of om een allergie. Een allergie kan bijvoorbeeld hooikoorts zijn, of een allergie voor dieren en chemische producten zoals make-up. De virusinfectie is erg besmettelijk.

De behandeling van een oogontsteking is afhankelijk van de oorzaak. Bij een vacteriële in-fectie wordt bijvoorbeeld antibiotica gegeven. Bij ouderen is de ontsteking vaak het gevolg van droge ogen. Regelmatig kunstmatig vocht toevoegen kan dan helpen.

3.2.6 Vlekken en fl itsen

Vlekken of vertroebelingen die in het gezichtveld bewegen, komen bij veel mensen voor. Ze vallen niet altijd op. Ze worden veroorzaakt door vertroebelingen in het glasvocht. Ze zijn vervelend maar niet schadelijk. Het komt meestal voor bij ouderen. Wanneer het gepaard gaat met het zien van lichtfl itsen, kan het het begin zijn van een netvliesprobleem. Dan is nader onderzoek nodig.


3.2.7 Netvliesloslating

Door ouder worden of door een ongeval kan het netvlies worden beschadigd en loslaten. Een plotselinge afname van het gezichtsvermogen kan een signaal zijn. De oogarts moet dan geraadpleegd worden. Als er op tijd ingegrepen wordt, is het mogelijk het netvlies operatief of met laserstralen te herstellen.

3.2.8 Wiebelogen of trilogen

Dit wordt ook wel nystagmus genoemd. Het zijn onwillekeurige ritmische bewegingen. Het is een vrij zeldzame afwijking in de besturing van de oogballen. Het kan een aangebo-ren afwijking zijn of ontstaan door bepaalde afwijkingen aan de evenwichtsorganen. Ook bepaalde geneesmiddelen en alcohol kunnen de oorzaak zijn. Mensen bij wie de afwijking is aangeboren of bij wie deze in de eerste levensjaren is ontstaan, hebben in het algemeen geen last van een wiebelend of trillend beeld. Hun hersenen hebben zich aangepast. Als de afwijking later is ontstaan, hebben mensen daar wel last van. De gezichtsscherpte zal vrijwel nooit maximaal zijn omdat zij niet vast op iets kunnen richten. Medicijnen geven weinig verbetering. Kinderen leren in de loop van de jaren met de afwijking om te gaan.

3.2.9 Glaucoom

Een glaucoom is een aandoening van de oogzenuw. De oorzaak is onbekend. Vaak speelt een verstoring van de waterhuishouding in het oog een rol. Hierdoor ontstaat een te hoge druk in het oog. Daardoor wordt de bloedvoorziening van de oogzenuw afgekneld. De vezels raken daardoor beschadigd en kunnen op den duur kapot gaan. Hierdoor ontstaan gezichtsklachten.

Er is een acute en een chronische vorm. De acute vorm gaat gepaard met wazig zien, een rood oog, hoofdpijn, misselijkheid en braken. Als dit te lang duurt, kan blindheid ont-staan. Er is een snelle behandeling door een oogarts nodig.

De chronische vorm komt meer voor. Hij is in een vroeg stadium goed te behandelen. In eerste instantie zijn er geen klachten. Deze vorm komt vooral veel voor bij ouderen die ern-stig bijziend zijn. Negroïde mensen hebben vaker glaucoom dan blanke. Er wordt meestal in eerste instantie behandeld met oogdruppels. Het is belangrijk om dat consequent en nauwkeurig te doen. De techniek is in het begin moeilijk. De cliënt moet net zolang drup-pelen tot hij een druppel het oog in voelt gaan. Eventueel wordt door een specialist een oogdrukverlagende operatie uitgevoerd. Er wordt dan een gaatje in de oogwand gemaakt.


3.2.10 Staar

Staar is een vertroebeling van de lens in het oog. De lens laat steeds minder licht door. Daardoor ziet de cliënt wazig, dubbel, de kleuren worden doff er en de cliënt heeft last van licht of schitteringen. Ouderdomsstaar komt het meeste voor. Het is een normaal veroude-ringsproces. Sommigen merken al rond hun veertigste dat hun ooglens troebel wordt. De troebele lens kun je zien als er licht op het oog valt. Achter de pupil zie je dan een grijze gloed. Een operatie kan het gezichtsvermogen verbeteren. Meestal wordt de lens verwijderd en wordt er een kunstlens ingezet.

3.2.11 Maculadegeneratie

Malculadegeneratie betekent letterlijk achteruitgang van de gele vlek, ook wel slijtage van het netvlies genoemd. Het is een aangrijpende oogaandoening waardoor de gezichts-scherpte afneemt. Het is de grootste veroorzaker van blindheid en in iets mindere mate van blijvende slechtziendheid. Ouderdom is de belangrijkste oorzaak. Daarnaast spelen erfelijk-heid, roken, ongezonde voeding, alcohol en geslacht een rol. Vrouwen hebben meer kans op malculadegeneratie.

3.2.12 Psychosociale gevolgen

De gevolgen van een visuele beperking hangen samen met de ernst ervan. Bij kinderen is vaak sprake van een vertraagde ontwikkeling. Blinde of slechtziende kinderen ervaren de omgeving vaak als bedreigend en gaan daardoor minder op onderzoek uit. De sociale ont-wikkeling loopt gevaar omdat een kind veel leert door te imiteren. Omdat het niet ziet wat een ander doet, kan het niet imiteren. De emotionele ontwikkeling loopt gevaar omdat een kind niet leert de emoties af te lezen van gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen. Het kan daardoor de emoties bij anderen niet zien en er niet goed op reageren.

Mensen die blind zijn, maken extra veel gebruik van hun andere zintuigen. Daardoor raken deze beter ontwikkeld. Blijvende slechtziendheid of blindheid heeft grote gevolgen voor de manier van leven: voor wonen, werken, vrijetijdsbesteding, vriendschappen en re-laties. Er zijn inmiddels wel veel hulpmiddelen en aanpassingen mogelijk. Er zijn ook veel patiëntenverenigingen en contactgroepen waarop de cliënten een beroep kunnen doen.


3.2.13 Hulpmiddelen

Dankzij een heleboel hulpmiddelen kunnen blinde of slechtziende mensen zoveel moge-lijk meedraaien in het gewone leven. De bril is het belangrijkste hulpmiddel waar we het verder niet over hoeven te hebben. Daarnaast zijn er de volgende hulpmiddelen.

Hulpmiddelen voor blinden en slechtzienden:

8

• braille

• blindenstok

• geleidehond

• lectuurvoorzieningen

• goede verlichting

• hulpmiddelen bij wonen

• overige hulpmiddelen

Braille

Door kleine reliëfpuntjes in een zespuntenmatrix worden letters, cijfers, leestekens en an-dere symbolen voelbaar gemaakt. Met een brailleschrijfmachine of een computer kan een cliënt zelf brailleteksten maken. Hieronder een voorbeeld: een dicht rondje is een verho-ging op papier.

(= letter A) (= letter C)


Blindenstok

Dat is een witte stok met twee rode bandjes die als een soort voelspriet gebruikt wordt. De blinde of slechtziende tast er bij het lopen obstakels vóór zich mee af. Of hij volgt er de zo-genoemde gidslijnen en geribbelde stoeptegels mee. Blinden hebben in het verkeer de stok altijd bij zich. Iemand die de stik omhooghoudt, heeft voorrang bij het oversteken.

Er is ook een blindenstok met sonarsignalen. Door het uitstralen en weer terugkaatsen van de signalen, krijgt de blinde informatie in de vorm van trillingen. Hij krijgt die via een aantal knoppen in het handvat. Dit werkt tot een afstand van circa 3 meter. Je kunt het vergelijken met de parkeersensoren in auto’s. Er zijn ook rollators met witte buizen en rode banden.

De geleidehond

Geleidehonden worden tegenwoordig niet meer alleen gebruikt om blinden te begelei-den. Ze worden ook ingezet om allerlei klusjes te doen voor mensen in een rolstoel of met andere beperkingen. Geleidehonden hebben een dure intensieve training achter de rug. De aanschaf van een geleidehond wordt via de zorgverzekeringswet vergoed.

Lectuurvoorzieningen

Speciale blindenbibliotheken, ook via internet, leveren gesproken lectuur op een tape, cd, braillelectuur en speciale grootletterboeken. Ze leveren ook leerboeken en tijdschriften. Sinds enkele jaren bestaat een internetsysteem inclusief e-mailvoorziening dat werkt met braille en spraakoutput.

Verlichting

Het regelen van de lichtinval in lees- en werksituaties is belangrijk. Er is speciale leesver-lichting, werkplekverlichting of afscherming van direct invallend zonlicht. In het algemeen is afscherming van fel licht voor veel slechtzienden belangrijk. Er zijn loepen met inge-bouwde verlichting.


Hulpmiddelen bij wonen

Er zijn handige hulpmiddelen voor in de keuken: een blindenmagnetron bijvoorbeeld waarop alles in braille is aangegeven. Er is ook een pratende magnetron. Er zijn horloges en wekkers met een spraakchip.

In de eurobox (een soort portemonnee) kan muntgeld handig opgeborgen worden. Elk muntje past maar in één vakje. In braille is af te lezen waar welke munten zitten.

Er is een vloeistofi ndicator voor het inschenken. Dat is een klein apparaatje dat over de rand van een kopje gehangen wordt. Het geeft een signaal als het glas bijna vol is.

De computer

Computers kunnen worden aangepast aan de eisen die de beperkingen stelt. Bijvoorbeeld schermen met extra grote letters en spraakboxen die vertellen wat er op het scherm staat. Er zijn computers die vertalen in braille. Met een brailleprinter of brailleleesregel kunnen blinden en slechtzienden de teksten lezen. Een brailleleesregel is een kastje bij de computer dat de tekst regel voor regel omzet in braille. Er zijn ook beeldschermvergroters. Dat is een grote loep die voor het beeldscherm gezet wordt.

Overige hulpmiddelen

Er zijn veel kleine hulpmiddelen voor blinden, zoals geluidssignalen bij oversteekplaatsen, tastpunten op geld, toetsenborden, afstandsbedieningen en telefoons. Tastpunten zijn kleine knobbeltjes of streepjes in reliëf. Er zijn ook aangepaste (kaart)spellen.


3.2.14 Tips voor de praktijk

Hierna volgen aan aantal algemene handreikingen voor de praktijk.

Tip 1 Observeren

Niet alle mensen zijn even goed in staat om hun visuele problemen te delen. Of ze ontken-nen ze, omdat ze er zelf nog niet aan willen. Soms kun je door goede observatie opmerken dat er sprake kan zijn van sluimerende visuele beperkingen.

Enkele voorbeelden:• vreemde kledingcombinaties bij personen waarbij je dit niet gewend bent;• onverklaarbaar vallen;• blauwe plekken, snij- en brandwonden;• je niet herkennen;• bepaalde voorwerpen niet terugvinden;• voorwerpen omstoten, morsen;• tv kijken, lezen en schrijven gaan moeizaam; ook met bril.Maar ook:• kleurverandering van het oog;• overmatig tranen van het oog.

Tip 2 Hulp tijdens de mobiliteit

Wanneer je een blinde of slechtziende begeleidt bij het lopen zijn de volgende punten belangrijk:• laat de cliënt zelf bepalen waar en wanneer hij je vast wilt houden. Neem dus niet per

defi nitie zelf de arm vast;• blijf iets voor de cliënt lopen. Zodoende voelt hij de richting waarin je loopt. Hierdoor

hoef je niet continu aan te geven in welke richting je gaat lopen. Dat ervaart de cliënt zelf;

• waarschuw wel bij op- en afstapjes of trappen;• bij smalle doorgangen loop jij voorop;• bij het instappen in een auto is het belangrijk dat de blinde of slechtziende weet waar

hij kan instappen. Een hand van de cliënt op het geopende portier leggen, is vaak vol-doende voor de oriëntatie.


Tip 3 Communicatie

De woorden ‘hier’ en ‘daar’ hebben voor een blinde of slechtziende weinig betekenis. Ook wijzen naar een bepaalde plaats of gebaren maken, worden natuurlijk niet begrepen. Je kunt beter praten in termen van afstanden of de stand van de wijzers van de klok gebrui-ken. Bijvoorbeeld: het station ligt op 4 uur van hier of rechts achter.

Tip 4 Gebruik gerust woorden als ‘zien’

Gebruik gerust woorden als zien, kijken, lezen enzovoort. Blinden en slechtzienden gebrui-ken deze uitdrukkingen ook. Wanneer je die woorden vermijdt, is dat eerder opvallend en komt het raar over voor de visueel beperkte persoon.

Tip 5 Je hoeft niet steeds te praten

In gezelschap van een blinde moet je niet het gevoel hebben dat je voortdurend met hem moet praten. Dit kan zelfs irritant zijn. In elk gesprek mogen stiltes vallen.

Tip 6 Omgang en communicatie

De onderstaande tips maken de communicatie en de omgang met slechtziende en blinde mensen makkelijker:• kijk direct naar een blinde of slechtziende als je tegen hem of haar spreekt. Zo kan hij

of zij jouw stem met de ogen volgen en je aankijken;• spreek de blinde en slechtziende persoonlijk aan en richt je niet (alleen) tot hun bege-

leiders;• vertel altijd wie er in een ruimte zijn. Stel iedereen voor, ook kinderen en huisdieren;• ga in overleg vóór je hulp of begeleiding aanbiedt, en grijp de blinde of slechtziende

persoon dus niet zomaar vast;• is hulp niet nodig, dring dan vooral niet aan;• noem bij begroeting altijd je naam, ook als je elkaar al kent. Je stem is namelijk niet

altijd direct te herkennen;• je hoeft tegen een blinde of slechtziende niet harder te praten, maar spreek wel duide-

lijk;• geef aan waar een zitplaats is. Het makkelijkste is het, als je de arm- of rugleuning laat

voelen;• als je met een blinde of slechtziende eet, is het handig te vertellen wat er op het bord

ligt. Vaak wordt gedaan alsof het bord een klok is: b.v. aardappels op 9 uur (= helemaal aan de linkerkant van het bord) en groenten op 6 uur;


• sta even stil wanneer je bij een trap komt. Vertel of de trap naar boven of naar beneden gaat en neem vervolgens zelf de eerste trede. Zorg ervoor dat de blinde of slechtziende aan de kant van de trapleuning staat;

• indien een blinde of slechtziende de trapleuning wil gebruiken, kan je zijn hand bij de leuning brengen, of je zegt waar de leuning zich bevindt en waarschuwt even wanneer de trap eindigt;

• als je de jas aanneemt van iemand die blind of slechtziend is, zeg dan waar je de jas ophangt, zodat de persoon de jas zelf terug kan vinden.

(Bron: de Nederlandse Vereniging voor Blinden en Slechtzienden)

Tip 7 Kies een goede positie om te communiceren

Een veel voorkomende oogafwijking is die waarbij het gezichtsveld is beperkt. Mensen zien dan links en rechts van het midden veel minder dan normaal. Soms is het zelfs zo erg dat het lijkt alsof ze door een buis kijken. Dit wordt ook wel kokerzien of tunnelvisus genoemd. Als je weet dat iemand deze beperking van het gezichtsveld heeft, ga je uiteraard nooit naast iemand staan of zitten, maar altijd recht tegenover hem.

Een toenemende beperking van het gezichtsveld komt vaak voor bij ouderen. Ze kunnen of willen dat niet altijd zeggen. Bijvoorbeeld na een hersenbloeding of als ze dementerend zijn. Neem bij (zeer) oude cliënten daarom altijd het zekere voor het onzekere. Ga ook bij hen nooit naast ze staan of zitten.


3.3 Reukzin

Reukstoornissen kunnen bijvoorbeeld worden veroorzaakt door allergieën, infecties, ziekten, en chemische stoff en (bijvoorbeeld geneesmiddelen), verwondingen, ouderdom of door een aangeboren afwijking. Verwondingen zijn de belangrijkste oorzaak. Zelfs lichte verwondingen kunnen een volledig verlies van de reuk tot gevolg hebben. Ook roken, stralingstherapie en een gebrek aan vitamine A of zink kan een reukstoornis veroorzaken.

Vormen van reukstoornissen

We kennen de volgende stoornissen:• parosmie: geuren ruiken anders dan voorheen; • kakosmie: sommige geuren worden als stinkend ervaren;• hyposmie: gedeeltelijk verlies van het reukvermogen;• phantosmie: men ruikt iets terwijl er niets te ruiken is;• presbyosmie: afname van het reukvermogen door ouderdom;• anosmie: men ruikt helemaal niets meer.

In het algemeen leidt een geurstoornis ook tot smaakveranderingen. Dit is echter niet altijd het geval. Reukstoornissen komen vaker voor dan smaakstoornissen.


Het herstel is afhankelijk van de oorzaak. Bij ex-rokers herstelt het reukvermogen zich weer. Als de geurstoornis door een chemisch middel of geneesmiddel is ontstaan, verdwijnt die op natuurlijke wijze of een arts kan deze behandelen. In het algemeen zijn er echter weinig behandelingen. Reukstoornissen door een verwonding kan spontaan weer verdwij-nen.

Er zijn geen bijzondere tips voor de verzorging. Er is een patiëntenvereniging voor mensen met reuk- en smaakstoornissen.


3.4 Smaakzin

Over smaak valt niet te twisten. In verschillende culturen wordt ook verschillend gegeten en vindt men andere dingen lekker. Jonge kinderen vinden ander dingen lekker dan vol-wassenen en ouderen. Meestal verandert de smaak in de loop van het leven ook enigszins en leert iemand andere dingen eten en waarderen. Sommige mensen hebben veel smaakpa-pillen op de tong waardoor zij ook beter kunnen proeven.

Smaakstoornissen

Er is sprake van een smaakstoornis als iemand niet of niet goed meer proeft. Dan smaakt niets meer hetzelfde als voorheen. Of alles proeft hetzelfde of heeft een vieze smaak. Ook wanneer iemand niet of niet goed meer kan ruiken, verandert de smaakervaring. Dan spre-ken we niet van een smaakstoornis, maar van een reukstoornis, zoals je hiervoor gelezen hebt.

Er is weinig bekend over smaakstoornissen. Tijdelijke smaakstoornissen kunnen optreden bij:• verkoudheid;• een ontsteking van het mondslijmvlies;• na het gebruik van bepaalde medicijnen;• als gevolg van kankertherapie;• door beschadiging van de tong, bijvoorbeeld wanneer je iets gegeten of gedronken hebt

dat te heet was.

Blijvende smaakstoornissen kunnen optreden bij bepaalde ziekten of afwijkingen:• Een tekort aan speeksel kan de oorzaak zijn; daarvoor zijn er speekselvervangers.• Een beschadiging van één van de zenuwen die smaakinformatie van de mond doorge-

ven naar de hersenen kan ook smaakstoornissen veroorzaken.


Gevolgen

Meestal staan we er niet bij stil hoe belangrijk smaak is. Maar als je erop gaat letten, zul je merken dat smaak een onmisbaar onderdeel uitmaakt van ons leven. Het is heel nauw ver-weven met ons gevoelsleven en ons sociale leven. Denk maar aan de etentjes met vrienden, lekker uit eten of een ijsje eten. Langdurig smaakverlies kan leiden tot (ernstig) gewichts-verlies en ondervoeding maar ook tot depressiviteit.

Nicolle kan daarover meepraten. In de vijf jaar dat ze met haar smaak tobt, verloor ze vijfen-

twintig kilo. ‘Uit eten gaan is eigenlijk weggegooid geld, al doe ik het wel eens voor mijn man,’

vertelt ze: ‘dan neem ik zelf vis, dat is heel zacht.’ Ze kookt nog wel, maar moet daarbij een

kookboek gebruiken. Of haar echtgenoot tijdens het bereiden van de maaltijd laten proeven.

Nicolle: ‘Mensen zeggen wel eens dat ik blij moet zijn dat ik verder gezond ben. Natuurlijk ben

ik daar gelukkig mee! Mijn energie lijdt ook niet onder mijn smaakstoornis. Maar genieten van

eten is belangrijker dan je denkt. Wanneer iemand vertelt dat de kerstdagen zo gezellig waren,

dan heeft hij het meestal over de gezamenlijke diners, het heerlijke eten. En als je op vakantie

gaat, dan blijft het buitenlandse eten je het beste bij. Bij rugklachten of slechtziendheid kunnen

je kennissen of buren zich iets voorstellen. Bij een smaakstoornis niet. Dat is ongrijpbaar.’

(Bron: Algemeen Dagblad)


Voor smaakstoornissen moet een cliënt meestal naar een KNO-arts en soms ook naar een andere specialist, bijvoorbeeld een neuroloog. De arts onderzoekt de ernst en aard van de stoornis. Hij onderzoekt ook of er een eventuele samenhang is met andere ziekte- of uitvalsverschijnselen. De behandeling hangt af van de aard van de stoornis (tijdelijk, blijvend) en of de stoornis op zich zelf staat of deel uitmaakt van een syndroom. Als de arts geen oplossing heeft voor het probleem dan wijken mensen vaak uit naar een tandarts of alternatieve geneeswijzen, zoals een acupuncturist of een iriscopist.


3.5 Tastzin

Bij een stoornis van de tastzin worden de signalen als te zwak of te sterk ervaren. Als de tastzin niet goed werkt, kan dat zich uiten in niet aangeraakt willen worden, weigeren be-paalde soorten voedsel te eten en/of om bepaalde kleren te dragen. Ook het wassen van het gezicht kan als vervelend worden ervaren of iemand heeft een hekel aan vieze handen. Ook kan het gebeuren dat iemand dingen alleen met de vingertoppen aanpakt in plaats van met de hele hand. Als de tastzin onvoldoende ontwikkeld is, kan dat gevaarlijke situaties ople-veren. Iemand voelt bijvoorbeeld niet dat iets te heet is of wordt niet gewaarschuwd omdat iets pijn doet. Maar iemand voelt ook de prettige dingen niet, als een lekker warm bad, de zon op de huid, de wind, een streling.

Een stoornis van de tastzin kan leiden tot afzondering, geïrriteerdheid, snel afgeleid zijn en hyperactiviteit. Het heeft gevolgen voor de emotionele en sociale contacten. Over de oorzaken is weinig bekend. Er zijn wel therapieën die erop gericht zijn de beleving van het lichaam en de tastzin te verbeteren.

Behandeling

In veel therapieën wordt gebruikgemaakt van aanrakingen, zoals fysiotherapie en haptono-mie. Bij mensen met een beperking wordt veel gebruikgemaakt van dergelijke therapieën.

Shantalamassage

Shantalamassage is oorspronkelijk een babymassage in India. Het is nu een massagevorm voor

iedereen. Hij kan over de kleding heen gegeven worden. Het is een ritmische ontspannings-

massage voor het gehele lichaam, makkelijk aan te leren en heerlijk om te ontvangen. Door

bewust aan te raken en/of aangeraakt te worden, kun je weer in contact komen met je gevoe-

lens. Niet alleen de verdrietige en pijnlijke, maar ook vreugdevolle en liefdevolle gevoelens. Bo-

vendien wordt door de massage een hormoon geproduceerd dat een belangrijke rol speelt bij

gevoelens van tederheid en gebondenheid. Het bevordert de veilige hechting, wat belangrijk is

voor een evenwichtig functioneren in het verdere leven. De massage wordt ook vaak toegepast

bij mensen met een beperking.


Haptonomie

De haptonomie leert je door aanraken lijfelijk het gevoelsmatige te ontwikkelen. Je zou ook

kunnen zeggen de haptonomie leert je in je eigen lijf te wonen en zo duidelijkheid te krijgen

over jezelf. De aanraking haalt naar de oppervlakte wat er werkelijk in iemand leeft. De hap-

tonomie helpt je je evenwicht te zoeken in je leven. Een evenwicht tussen denken en voelen,

tussen naar binnen en naar buiten gericht zijn, tussen zorg voor jezelf en zorg voor de ander.

Als je in evenwicht bent met jezelf ga je je ook beter voelen en wordt duidelijk wat goed en niet

goed voor je is.

(Bron: Topfysiotherapie Schijndel)

hzw dc21 zintuigen - Profi-leren · HZW Digitale Content 2 2 Anatomie van de zintuigen We hebben...

Documents

Transcript of hzw dc21 zintuigen - Profi-leren · HZW Digitale Content 2 2 Anatomie van de zintuigen We hebben...