Consument’Geloven is niet iets voor later’Geplaatst: 20 mei 2009 11:30, laatste wijziging: 20 mei 2009 12:04

Monique Samuel (19) isgeen type voor eenpersoonlijk dagboek meteen slot. ,,Ik kan nietanders dan om me heenkijken en verbanden leggenén ik wil graag gelezenworden.’’ Wat begon alseen opdracht voor het vakgodsdienst op het vwo,eindigde als een bundeloverdenkingen bijuitgeverij Jes!.

,,Voor godsdienst moesten we voor een excursie naar Londen een overdenkingsbundel maken metdagopeningen en -sluitingen. Dat vond ik zo leuk om te doen dat ik er meer mee wilde. Toen ik Youth Alphadeed en later leidde, kwam ik zoveel twijfel tegen. Ik wilde jongeren wat meegeven. Ik was al bezig metBruiswater toen uitgeverijen me belden.’’

Monique Samuel kreeg in 2007 en 2008 de El Hizjra-literatuurprijs, een prijs voor jong Marokkaans enArabisch schrijverstalent. In interviews vertelde Samuel dat ze christen is. De christelijke uitgevers haddenhaar snel gevonden.

,,Ik wil ook heel graag romans uitgeven bij een reguliere uitgeverij. Er zijn twee verhalen van mij in eenbundel bij Van Gennep uitgegeven, dat lijntje is er dus. Maar ik heb nu een beetje een christelijk stempel. Ikweet dat dat gevolgen kan hebben voor de rest van mijn schrijverscarrière. Ik had mijn christen-zijn kunnenverzwijgen, maar dan geef ik een groot deel van mezelf op. Als ik echt goed ben, kom ik er wel.’’

De jongerenmarkt wordt overspoeld met Bijbelse dagboekjes en boeken rond Bijbelse thema’s. Samuelgelooft dat zij zeker nog wat toevoegt. ,,Mijn kracht is dat ik zelf jong ben. Ik vond de boeken voor jongerenvaak betuttelend en soms zelfs een beetje kleinerend of te simpel. Ze gaan vaak niet op de echt moeilijke

1/3

thema’s in, zoals dood, ziekten en natuurrampen. Als je die thema’s niet aan durft te ­boren, blijft er alleeneen hallelujageloof over. Jongeren kunnen echt wel wat aan. Ze lezen de Metro en zien het journaal. Zeweten wat er speelt in de wereld. Elke generatie leeft in een andere tijd. Ik leef in die tijd, maar misschien lukthet mij over dertig jaar ook niet meer een jongere aan te spreken.’’

Monique Samuel schrijft openhartig in de ik-vorm. En hoewel ze pas vijftien was toen ze aan Bruiswaterbegon, zijn haar stukken serieus en verre van oppervlakkig. ,,Als kind was ik misschien al wel wat wereldwijs.Maar het krijgen van een oogziekte heeft mij misschien wel serieuzer gemaakt dan mijn leeftijdsgenoten. Ikwas net dertien toen ik een heel circus van onderzoeken inging. Ik dacht ’als je opeens een oogziekte kuntkrijgen, kun je ook opeens kanker krijgen’. Ik kreeg een gevoel van urgentie en tijdsdruk. Er was een arts dievoorspelde dat ik op mijn achttiende blind zou zijn. Ik wilde nog dingen doen en zien waar een ander eenheel leven voor heeft. Je gaat dan veel concreter naar het leven kijken, maar het idee dat geloof iets voorlater is, vond ik altijd al een vreemd idee.’’

In Bruiswater vertelt Samuel open over de twijfel en hoop die ze rond haar ziekte heeft. Ze belijdt ook datGod zieken wil genezen, maar dat er voor alles een tijd is. ,,Het heeft me heel wat jaren van strijd en twijfelgekost om dat te zeggen. Maar als ik naar God kijk, in de Bijbel, in de schepping en in mijn eigen leven, zie ikdat Hij een God van het goede is. Hij heeft het kwaad niet gebracht. Ik geloof dat we in de hemel perfect zijn.Jezus genas mensen op aarde, maar hij genas niet iedereen in Israël. We leven in een gebroken wereld.Maar het zou mij niets verbazen als ik in dit leven zal genezen. Het zou een wonder zijn, maar ik sluit het nietuit. En mocht Hij het niet doen, dan is dat goed, hoe moeilijk ik dat ook vind.’’

Samuel deelt haar ervaringen met God. Ze vertelt veel persoonlijke dingen, maar er zijn ook dingen die zevoor zichzelf houdt. ,,Ik ben getrouwd. Daar zou ik veel meer over kunnen schrijven, maar onze relatie is nogjong. Ik wil het nu nog voor onszelf houden.’’ In het hoofdstuk ’De goddelijke voorraadpot’ schrijft ze alleendat ze ’veel te jong, maar erg gelukkig getrouwd is’. ,,Dat is bedoeld als grapje. Iedereen die hoort dat ik opmijn negentiende getrouwd ben, zegt dat namelijk.’’

Samuel is niet bang dat ze later anders over de dingen denkt. ,,Ik hoop juist dat ik over een aantal jarenanders denk dan nu. Als dat niet zo zou zijn, zou ik stil zijn blijven staan, maar stelligheid over Bijbelsewaarheden is goed, want er zijn ook eeuwige waarheden. Als ik daarop terugkom, ben ik van mijn geloofgevallen.’’

Bijbelgedeelten worden in Bruiswater het hier en nu in getrokken. Bijvoorbeeld psalm 32 waarin God zichverbergt voor de dichter, totdat hij zijn zonden opbiechtte. God is ver weg als wij niet zeggen wat er fout ging.Op andere plekken verbindt ze bijbelgedeelten met elkaar. Dat haar dat gelukt is, is volgens Samuel een stukleiding door Gods geest. ,,En ik heb de Bijbel vaak gelezen, heb een goed geheugen en leg graagverbanden. Ik ken weinig bijbelteksten uit mijn hoofd, maar weet wel waar ik de teksten kan vinden.’’ Ze zochtbewust naar gedeelten in het Oude Testament. ,,Het waren voor mij ook bijbelstudies. Ik kon naar destandaardteksten grijpen, maar ik wilde iets anders schrijven dan er al was. Het Oude Testament blijft wellastig. Je vraagt je soms af of het dezelfde God van het Nieuwe Testament is. Als ik in een geloofsdip zit,lees ik Jezus’ woorden. Die zijn voor mij het meest vertrouwd.’’ Monique Samuel (19) schrijft overdenkingenvoor jongeren

,,Hoe kan God ons Zijn vrijheid laten ervaren als wij eigenlijk te veel aan ons gebonden leven gehecht zijn enhet niet meer los willen laten?!’’, vraagt Monique Samuel af in Bruiswater .

StargadtMonique Samuel is negentien jaar. Ze is getrouwd, woont in Hilversum, is lid van de Kerk van deNazarener en studeert politicologie. Ze won de El Hizjra-literatuurprijs, een prijs voor jongMarokkaans en Arabisch schrijverstalent. Monique heeft een Nederlandse moeder en een Egyptischevader en groeide op in Nederland. Sinds kort schrijft ze ook maandelijks een column in hetNederlands Dagblad.

2/3

Monique heeft de ziekte van Stargardt, een erfelijke oogziekte waardoor de gezichtsscherpte afneemt.Monique kan nog voor tien procent zien. Er is geen behandeling om de ziekte te genezen of het gezicht teverbeteren.

Bruiswater. Mijn ontdekkingen met God

Monique Samuel. Uitg. Jes! Zoetermeer, 2009. 184 blz. ¬ 13,90. 16+

3/3