De volgende morgen is het eerste wat Christine naar het toilet rennen, want haar blaas staat op

springen. Daarna gaat ze de keuken in, want ze heeft enorme honger.

„Even goed roeren…‟

De pannenkoeken zijn goed gelukt, en Christine zit er heerlijk van te smikkelen. Dan gaat ze douchen,

want ook al waren de pannenkoeken lekker, talent voor het maken heeft ze nog niet. Ze zit

helemaal onder het beslag.

Als ze zich weer heeft aangekleed, voelt ze weer een golf van misselijkheid. Snel bukt ze voor het toilet.

„Dat zo‟n klein wezentje al zoveel teweeg kan brengen.‟

Als ze de wc weer schoon heeft gemaakt, gaat Christine tv kijken.

„Laat ik maar een kookprogramma kijken. Als er een kleintje is, moet ik wel goed kunnen koken. En het

is handig voor mijn carrière.‟

Niet veel later wordt Joey wakker. Hij wandelt naar Christine toe.

“Hoe is het vanmorgen met de schone dame?”

Christine staat op om Joey te knuffelen, maar dan voelt ze wat in haar buik, die spontaan een stuk

groeit.

“Met mij gaat het nu wel weer, en met de kleine zo te zien ook.”

Maar wat ze denkt is iets heel anders.

„Afschuwelijk! Ik zie er verschrikkelijk uit met zo‟n buik.‟

Joey ziet aan Christine‟s gezicht dat ze er niet erg blij mee is, en wil haar opvrolijken.

“Hé kleintje, wel een beetje lief zijn voor je mama. Je mama is de mooiste zwangere vrouw die ik ooit

heb gezien.”

Die woorden zorgen ervoor dat Christine zich weer wat beter voelt.

Wanneer Joey even later naar buiten loopt om te kijken of er post is, staat Derek voor de deur.

“Derek! Tijd niet gezien! Hoe is het nu met jou?”

“Hallo Joey. Met mij gaat het prima. Ik heb nu zelfs een vriendinnetje. Ik zie dat het met jou ook goed

gaat, je huis ziet er al een stuk beter uit.”

“Ja, gelukkig wel, eerst was het echt een hutje. Maar ook met mij gaat het in de liefde erg goed. Ik

ben verloofd.”

“Gefeliciteerd!”

“Dank je.”

“Maar ik moet weer gaan, ik had mijn vriendinnetje beloofd met haar naar school te lopen, dus dan

moet ik toch even doorlopen.”

“Oké, tot een volgende keer dan maar.”

“Ja, tot ziens.”

Er was geen post en Joey gaat binnen tv kijken. Christine daarin tegen heeft alweer honger en gaat

weer wat te eten maken.

En wanneer Christine zit te eten, hangt Joey weer aan de telefoon.

Als haar bordje leeg is loopt Christine naar de spiegel. Met de dikke buik is ze nog steeds niet heel erg

gelukkig, maar ze kan ermee leven.

„Dan maar aan mijn make-up klieren‟

Even later is ze toch wel blij met het resultaat.

„Dat groen is erg leuk.‟ denkt ze met een glimlach.

Joey is ondertussen een spelletje gaan spelen. Christine loopt met een ondeugende glimlach langs.

“Als je zin hebt in een anders spelletje, moet je meekomen.”

Dat laat Joey zich natuurlijk geen twee keer zeggen.

Eenmaal op bed zoent Joey Christine voorzichtig. Die neemt daar geen genoegen mee.

“Dat ik zwanger ben, betekend niet dat ik van porselein ben. Kom hier jij.”

Dan trekt ze Joey mee onder de dekens.

Een paar uur later staan Christine en Joey in de living. Joey wrijft weer over Christine‟s buik.

“Hé kleine, wat denk je dat je moeder zal zeggen als ik haar vraag hier en nu met mij te trouwen?”

Christine schrikt van de vraag, ook al wist ze dat het eraan zat te komen.

“Ik uhm, natuurlijk wil ik met je trouwen.” zegt ze met een bibberende stem.

Joey zit te ver in zijn eigen gedachtes om het te merken, want ook hij heeft zijn twijfels.

„Kan ik dit wel?‟

Toch haalt hij de ringen tevoorschijn. Eerst doet hij de ring bij Christine om. Dan doet zij de andere ring

bij Joey aan zijn vinger schuiven.

Allebei zetten ze een glimlach op voordat ze elkaar zoenen. Maar blij ermee zijn ze niet…

Omdat ze hun „huwelijksnacht‟ een paar uur ervoor al gehad hebben, gaan ze gewoon verder met

het dagelijks leven. Christine duikt de keuken weer in om iets te eten te maken. En Joey vertrekt

naar zijn werk. Geld is met een kleintje op komst dubbel zo belangrijk en dus gaat hij gewoon

werken.

Na het eten gaat Christine maar weer eens schilderen. Ze blijft schilderen tot ze te moe wordt. Het is

dan ook al donker buiten. Ze is wel een stuk verder.

Dan gaat ze uitgeput het bed in.

Om 1 uur ‟s nachts komt Joey weer thuis. Met een nieuwe promotie.

Met een gedeelte van het geld koopt hij een tweede schildersezel. Nu ze beide aan hun creativiteit

moeten werken, is dat wel handig. Joey is nog niet echt moe, dus besluit hij direct een beetje te

schilderen.

Maar na een tijdje is hij toch te uitgeput om verder te gaan en kruipt hij tegen Christine aan.

Het is nog donker en dus erg vroeg als Christine wakker wordt. Weer haast ze zich met hoge nood naar

het toilet. En na een ontbijtje gaat ze weer verder met schilderen. Ze wil dat ding nu eigenlijk wel

een keer afhebben.

Even later, als het zonnetje op is, wordt Joey wakker. Zijn toiletstop gaat niet zo soepel, want de wc

raakt verstopt.

„Leuk, lekker ontstoppen op de vroege morgen.‟

Eindelijk heeft Christine haar schilderij af. Het verkopen levert alleen nog niet erg veel op. Maar daar

maakt ze zich verder niet druk om. Ze plundert gewoon de keuken nog even.

„Eten voor twee? Ik heb het gevoel dat ik voor een heel weeshuis eet.‟

Joey is nog steeds in de badkamer te vinden. De wc is ontstopt, maar de douche bleek ook nog eens

te lekken. En Joey, eigenwijs als hij is, besloot dat hij dat zelf wel even kon verhelpen. Dat valt toch

flink tegen!

Als Joey klaar is gaat de telefoon. Het is Ellen.

“Met Joey.”

“…”

“Is het af? Dat is snel!”

“…”

“Natuurlijk kom ik, dat had ik toch beloofd?”

“…”

“Oké, ik kleed me even aan en dan kom ik. Tot zo!”

“Ik ga even bij Ellen langs, ik had beloofd naar haar huisje te komen kijken als het af zou zijn.”

“Tot straks lieverd, blijf je niet te lang weg?”

“Nee hoor. Tot straks.”

En dus gaat Joey op weg naar Ellen.

Na een kwartiertje wandelen komt Joey bij een huisje aan.

„Dan moet ze dus hier wonen.‟

Hij drukt op de bel. Al snel staat Ellen voor zijn neus.

“Wat leuk dat je er bent.” zegt ze en ze geeft Joey een knuffel. “Kom toch binnen.”

Challengefields 2

“En? Wat vind je?”

“Hartstikke leuk, Ellen. Voelt het al een beetje als een thuis?”

“Steeds meer. Het is heerlijk om hier na het werk thuis te komen. Vooral omdat de omgeving nog zo

lekker rustig is.”

“Heb je dan al een nieuwe baan gevonden?”

“Ja, ik werk nu bij de politie. Dat was eigenlijk altijd al een droom van me, en nu komt die droom uit.”

“Ik ben erg blij voor je, Ellen.” Dan loopt hij naar een deur.

“Wat is er achter deze deur?” vraagt Joey nieuwsgierig.

Ellen hoort de vraag niet, die staat te bedenken hoe leuk Joey eigenlijk is.

“Sorry, wat zei je?”

“Ik vroeg wat er achter deze deur is.”

“Daar is mijn slaapkamer. En de deuren daar zijn de badkamer en een logeerkamer. Maar die zien er

nog niet uit…”

“Dat zal wel meevallen. Voor een mooie vrouw is een mooie slaapkamer erg belangrijk, dus die zal er

prima uitzien.”

Terwijl hij dat zegt streelt Joey over Ellens wang. De vorige keer dat ze elkaar zagen was bij Joey thuis,

en Joey dacht door die omgeving de hele tijd aan Christine. Maar hier, bij Ellen thuis, vergeet hij

dat hij pas getrouwd is.

Hij werkt dan ook niet tegen als Ellen hem zoent. Hij wil het zelf maar al te graag. Hij laat zich helemaal

meeslepen in zijn gevoelens voor Ellen.

Zelfs als ze hem meeneemt naar de slaapkamer zegt hij geen nee. Hij wordt alleen maar enthousiaster

en neemt het initiatief over. Samen verdwijnen ze onder de dekens.

Pas als ze uit bed stappen beseft Joey wat hij eigenlijk gedaan heeft.

“O nee.”

“Wat is er, Joey?”

“Dit had niet mogen gebeuren…”

Snel kleedt hij zich aan.

“Hoezo niet? Ik hou van je, Joey.”

Maar Joey luistert al niet meer. Hij gaat er als een speer vandoor.

Hij rent de deur uit en richting het huis waar hij eigenlijk hoort te zijn, het huis waar zijn vrouw is. Zijn

vrouw, de vrouw zwanger is van zijn kind.

„Dit mag ze nooit weten. Nooit…‟

“Joey! Ga niet weg!” roept Ellen nog. Maar het heeft geen zin meer. “Ga niet weg…”

Joey heeft de hele weg naar huis gerend. Voordat hij naar binnen gaat staat hij eerst even uit te

hijgen. Christine mag niks aan hem merken.

Challengefields 1

Dat doet ze ook niet. “Hoe was het bij Ellen?”

“Goed, ze heeft een leuk huisje. Maar dat maakt me niet zoveel uit. Ik ben blij dat ik nu weer bij jou

ben, ik heb je gemist.”

“Slijmbal.” zegt Christine met een grote glimlach, en ze geeft hem een knuffel.

“En jou heb ik ook gemist hoor.” zegt Joey tegen Christine‟s buik. Dan gaat hij kijken of hij mail heeft.

Raul komt de badkamer uitgelopen.

“Ik ben weer klaar voor vandaag.”

“Bedankt Raul, tot morgen.”

“Tot morgen.”

Even later hangt Joey weer aan de telefoon. Contacten zijn voor promoties erg belangrijk.

Christine gaat voor de verandering nog maar even slapen.

„Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen zijn die zich juist beter voelen tijdens een zwangerschap, ik

voel me een pompoen. En ik kan alleen nog maar eten en slapen.‟

Joey besluit een kinderkamer aan te bouwen. Om zich bezig te houden, omdat Christine op springen

staat, maar vooral om zijn schuldgevoel maar niet te voelen en om niet aan Ellen te denken.

Maar het resultaat mag er zijn. Een schattig kamertje, en bruikbaar voor zowel een jongetje als een

meisje.

Het huisje wordt steeds groter.

„Steeds meer mijn thuis…‟ denkt Joey.

Joey heeft honger en besluit tosti‟s te maken, maar dat wil niet echt lukken. „Gatver, aangebrand. Dat

laat je niemand eten.‟

„Weg ermee. Misschien dat het een tweede keer wel goed gaat.‟

En gelukkig lukt het nu wel. Het ziet er beter uit en ruikt veel lekkerder.

“Christine!” roept Joey. “Kom je eten?”

“Hmm, ja..” Nog half slapend komt Christine aan tafel, maar de tosti die voor haar ligt maakt haar

direct wakker. Ze heeft weer enorme honger.

“Lekker, Joey.”

Als ze klaar zijn pakt Joey de borden op om ze in de vaatwasser te zetten.

“En jij doet lekker rustig aan. En voorzichtig.”

“Ja baas.” zegt Christine lachend. “Mag ik nog wel naar het toilet?”

“Vooruit dan maar.”

Ook de tosti‟s worden opgeruimd.

„Dan kan Christine gewoon eten pakken als ze weer honger krijgt.‟

En hoe kan het ook anders, na het opruimen gaat Joey weer schilderen. Hij gaat het steeds leuker

vinden.

Even later komt ook Christine schilderen.

“Jij zou je rust houden, weet je nog?”

“Probeer jij maar eens een paar dagen helemaal niks te doen. Ik moet iets doen, anders word ik

helemaal gek.”

Maar lang houdt ze het niet vol, en dan gaat ze samen met Joey onder de wol.

De volgende ochtend worden ze vroeg wakker.

“Heb je een beetje lekker geslapen, Christine?”

“Niet echt, de kleine hield een feestje in mijn buik. Ik heb het gevoel dat ik vanbinnen onder de blauwe

plekken zit.”

“Hé kleine, ik heb toch gezegd dat je lief moest zijn voor je mama? Schoppen is niet erg lief.”

“De kleine wordt helemaal rustig als je een hand op mijn buik legt.”

“Die weet al wie de papa is.”

Dan zoent Joey Christine.

“Auw..” mompelt Christine. “De kleine is jaloers.”

Christine gaat douchen en Joey kleedt zich om. Hij wordt toch wel nerveus, nu de baby bijna komt.

Met een beetje trillende handen gaat hij op de bank zitten.

Christine ziet aan hem dat er iets is.

“Wat is er, lieverd?”

“Ik ben bang dat ik geen goede vader zal zijn.”

“Ach, dat zal wel meevallen. Je moet niet vergeten dat het ook mijn eerste kindje is, dus we leren het

gewoon samen.”

“Dat is waar, en samen komen we er wel uit.”

Ze knuffelen elkaar liefdevol. Plots laat Christine Joey los.

“Uhm, Joey?”

“Ja?”

“Ik denk dat onze leerperiode nu gaat beginnen.”

Snel staan Christine en Joey op.

Joey probeert Christine zoveel mogelijk te steunen, veel meer kan hij niet doen. En even later…

“Wat een prachtig kindje. Kijk dan Joey. Is ze niet prachtig?”

“Ja..”

Joey is er helemaal stil van.

“Hier is Esmay, je dochter. Ze heeft jou ogen.”

“Inderdaad.” Voorzichtig pakt hij Esmay aan.

“Vanaf nu ben jij papa‟s prinsesje, nietwaar?”

Vrolijk sputtert Esmay in zijn nek.

“Wat moet ik nu?” vraagt Joey.

“Geef haar maar een flesje. Ik ga even rusten.”

Vertederd kijkt Joey naar zijn drinkende dochtertje.

“Vind je dat zo lekker, Esmay?”

Als antwoord laat ze zachtjes een boertje.

Dan brengt Joey Esmay naar haar wiegje.

“En, wat vind je? Is je kamer mooi?”

Voorzichtig legt Joey haar neer.

Christine is inmiddels op bed gaan liggen. Ze voelt zich alweer een stuk beter, maar is in gedachten

verzonken. Ze is erg blij met Esmay. Dat is het probleem niet.

„Maar Joey heeft een zoontje nodig. Dat betekend dat er nog een kind moet komen. En dan is er nog

altijd de mogelijkheid dat ook dat weer een meisje zal zijn…‟

Joey komt naast haar op bed liggen. “Ze is echt mooi. Net zo mooi als haar moeder.”

“Ach, dat zal wel meevallen. Ze heeft jou ogen, weet je nog?”

“Ja, maar ze heeft net zo snel mijn hart veroverd als jij dat hebt gedaan.”

Christine glimlacht blij. “Trouwens..”

“Hmm?”

“Ik heb nu geen buik meer die in de weg zit.” zegt Christine en met die woorden buigt ze over Joey

heen om hem te zoenen. Al snel verdwijnen ze onder de dekens.

Maar Joey slaapt niet lang. Al heel snel hoort hij gehuil. Vlug stapt hij uit bed en gaat hij naar Esmay

toe. “Hè bah, dat stinkt. Rustig maar, Esmay. Papa is er al.”

„Dit is niet het leukste werkje..‟

Maar voor zijn prinsesje doet hij het met liefde.

“Zo, weer helemaal schoon! Lust je ook nog een flesje?”

Met Esmay op zijn arm loopt hij naar de keuken. “Je bent wel een veelvraatje, nietwaar?”

“Zo, ga nu maar lekker slapen. Daar zal je wel zin in hebben.”

En inderdaad, Joey is de kamer nog niet uit of Esmay is al in dromenland.

Joey haalt een tosti uit de keuken en peuzelt die lekker op. Dan gaat hij zich aankleden.

Christine is wakker geworden door Joey‟s gerommel in de kast. “Sorry, heb ik je wakker gemaakt?”

“Geeft niet.”

“Wat zie je er trouwens prachtig uit. Onweerstaanbaar gewoon.” Joey zoent Christine vurig.

“En jij bent vandaag weer enorm lief.”

“Het liefst zou ik je direct weer op dat bed gooien.”

“Maar ik ga nu douchen.” zegt Christine plagerig.

Wanneer Christine in de badkamer is gaat de telefoon.

“Met Joey”

“…”

Eerst luistert Joey of hij de douche hoort. Als hij water hoort stromen, antwoordt hij; “Waarom bel je

me?”

“…”

“Nee, ik kan niet langskomen.”

“…”

“Dat kan me niet schelen. Ik ben getrouwd, Ellen!”

“…”

“Nee, ik kom niet. Ik heb een vrouw en een dochtertje, ik kan je niet zien en ik wil je ook niet meer zien.”

“…”

“Het zal mij niet spijten. Dag Ellen.”

Vlug hangt hij op.

„Ik zal nooit meer zoiets doen, dat kan ik mijn vrouw en dochtertje niet aandoen…‟

Met nog een wat vreemde gevoelens gaat Joey maar computeren, in de hoop dat gesprek snel weer

uit zijn hoofd te krijgen. Christine is ondertussen klaar met douchen en komt de badkamer uit.

“Wie was er aan de telefoon?”

“Uhm, telefonische reclame. Ik heb dus maar snel weer opgehangen.”

“Verstandig, die sims praten de oren van je hoofd.”

Christine begint aan een nieuw schilderij. Joey besluit ook maar verder te gaan schilderen.

“Hopelijk krijg ik vandaag ook mijn schilderij af.” zegt hij tegen Christine. “Wat maak jij eigenlijk?”

“Dat zie je vanzelf wel.” antwoordt Christine met een geheimzinnige glimlach.

“Zo, eindelijk klaar.” Ook Joey‟s schilderij levert niet veel op.

Dan gaat hij bij Christine kijken.

“Hé, dat ben ik!”

“Ja, dat leek me wel leuk. Dan kunnen je achter achterkleinkinderen nog zien met wie deze uitdaging

gestart is.”

“Dat vind ik lief van je.”

Joey gaat eten maken. “Christine, wil je ook een hamburger?”

“Ik maak er zo zelf wel één, dan werk ik ook weer aan mijn kookkunsten.”

Even later zit Joey zijn hamburger naar binnen te proppen.

“Zo, dit is wel weer genoeg geschilderd voor nu.” zegt Christine. Dan verdwijnt ze de keuken in.

Na zijn bord in de vaatwasser te hebben gezet haalt Joey Esmay uit haar wieg. “Ben je nog niet zo

lang wakker? Je ziet er nog een beetje duf uit.”

“Eet smakelijk.” zegt Joey terwijl hij naar de keuken loopt.

“Dank je.”

Esmay drinkt weer gulzig uit het flesje.

“Moet je nog een boertje laten?”

Het antwoord klinkt duidelijk in Joey‟s nek.

Dan doet Joey Esmay in bad. Esmay schatert het uit. Wanneer Esmay schoon en gekleed is, legt Joey

haar weer in bed.

“Slaap lekker.”

Joey gaat ook zijn bed in. Hij is helemaal uitgeput. Niet veel later komt Christine naast hem liggen.

Vroeg in de ochtend worden Joey en Christine wakker door een huilende Esmay.

“Ik ga deze keer. Je kan dus even verder slapen als je wil.”

“Nee, ik heb genoeg geslapen. Ik ga lekker douchen.”

Vlug loopt Christine naar Esmay.

“Rustig maar, Esmay. Mama is er al.”

Eerst geeft ze Esmay een schone luier.

Daarna krijgt Esmay een flesje. En wanneer Christine Esmay weer naar haar kamertje brengt, komt Joey

de badkamer uit.

Hij ploft voor de tv neer. Maar veel vindt hij er niet aan.

Christine is de badkamer in verdwenen en Joey gaat aan zijn charisma werken.

“Hihi, het klinkt zo grappig, dat tegen de spiegel praten van jou.” zegt Christine wanneer ze de

badkamer uitkomt.

Snel loopt ze naar de schildersezel.

Even later hangt Joey weer aan de telefoon.

Christine heeft het schilderij af.

“Joey, kom eens kijken.”

“Wauw, je hebt echt talent!”

“Oefening baart kunst. En in dit geval letterlijk.”

Ze hangen het schilderij boven de tv aan de muur.

Christine heeft enorme honger en werkt in hoog tempo een tosti naar binnen. En Joey pakt maar weer

eens een techniekboek.

Techniekpunten zijn altijd handig. Christine zet haar bord in de vaatwasser. Daarna duikt ze een

kookboek in.

Raul is ook weer. Joey en Christine zijn er nog steeds blij mee dat zij het huishouden niet hoeven te

doen.

Christine legt als eerste haar boek weg, en gaat dan de slaapkamer in om haar werkkleding aan te

doen.

“Tot straks, Joey.”

“Ja, tot straks.”

Niet veel later zet ook Joey zijn boek weg, want hij hoort Esmay huilen. “Zo, een schone luier voor mijn

prinsesje.”

Dan gaat Joey lekker douchen.

En daarna gaat Joey even kijken wat er op tv is. Het is niet veel soeps, en dus zet hij maar alvast de

taart neer, want Esmay wordt alweer bijna peuter.

Dan komt de carpool Christine weer thuisbrengen.

Christine is erg moe van het harde werken, maar het heeft wel een promotie opgeleverd.

Blij is ze ermee, maar ze is er niet lang mee bezig.

„Nu alweer zwanger? Maar dat was nog niet de bedoeling.‟

Eenmaal binnen zegt Christine; “Uhm, Joey, zoals je ziet, ik ben weer zwanger… Ik weet dat het nog

niet de bedoeling was, maar ja…”

Joey omhelst Christine. “Hé, het was inderdaad nog niet de bedoeling, zo snel, maar het heeft ook

voordelen. Nu krijgt Esmay een broertje of zusje, en ze schelen dan niet zo enorm veel in leeftijd.”

“Daar heb je gelijk in. Maar ik ben uitgeput. Ik weet dat Esmay gaat opgroeien, maar ik kan echt niet

meer.”

“Dan ga je lekker slapen, je hebt je rust nu hard nodig.”

Ze duikt dan ook snel haar bed in.

Joey haalt Esmay uit haar wiegje. Hij houdt haar nog even in zijn armen, want de babytijd is heel snel

voorbij gegaan.

En dan is het toch tijd om Esmay naar de taart te brengen.

Ze kijkt met grote ogen naar de vlammetjes tot Joey de kaarsjes uitblaast. Dan gooit Joey haar de

lucht in.

Hij vangt een lief peutertje op. Het is duidelijk dat ze meer op Joey dan op Christine lijkt.

“Je moeder zal morgen wel lopen foeteren op je kapsel en kleding. Ik durf te wedden dat ik andere

kleding voor je mag gaan halen en dat zij je haar gaat veranderen.”

“Wat denk je? Zullen we die breinmelkmachine proberen?” Voorzichtig zet Joey Esmay in de stoel.

“Nou, kijken of je het lekker vindt.”

Esmay vindt het prima en drinkt het hele flesje leeg. “Op!” roept ze enthousiast.

“Ik vraag me af of het werkt, ik zie nog niets.”

Maar hij heeft zich nog maar net omgedraaid en Esmay krijgt een groene gloed over zich heen.

“Misschien werkt het dan toch.” Hij brengt Esmay naar het potje. “Nou, en netjes blijven zitten hè.”

Dat doet ze ook hartstikke goed. “Goed zo, prinsesje. Papa is trots op je.”

“Moe..” zegt Esmay zachtjes.

“Ja, ga maar lekker slapen.”

Ze is dus ook al heel snel in slaap.

En Joey gaat ook lekker slapen.

Een paar uur later, rond een uur of 1 ‟s nachts, is Esmay alweer uitgerust. Dat laat ze ook duidelijk

merken. Gelukkig voor haar is Christine ook al wakker.

“Hallo, Esmay. Wauw, wat ben je al groot.”

“Zal ik je dan maar aankleden?”

„Hmm, dit vind ik niks. Ik denk dat ik Joey maar naar de winkels stuur om iets leukers voor haar te

kopen.‟

Dan loopt ze met Esmay naar de spiegel, want ook het kapsel vindt ze niet leuk. “Zo, dat staat veel

beter.”

Christine zet Esmay weer in haar kamertje neer.

“Ga jij even lief spelen? Dan gaat mama douchen.”

Dat laat Esmay zich geen 2 keer zeggen. Ze stort zich vol enthousiasme op de blokjes.

Christine komt opgefrist het kamertje weer binnen. “Zullen we wat woordjes oefenen?”

Het is al snel duidelijk dat Esmay heel makkelijk leert. Na een paar keer goed geluisterd te hebben

praat ze Christine foutloos na.

“Mama!”

“Goed zo, Esmay! Je eerste woordje!”

“En nu… Flesje. Zeg maar, flesje.”

“Flesje.”

“Prima!”

Niet veel later heeft ze het praten door.

“Zullen we dan het lopen proberen?”

“Lopen!” antwoordt Esmay met een grote glimlach.

“Blijven staan...”

Intussen is Joey wakker geworden. Met enorme honger. Hij gaat dus snel richting de keuken.

Christine loopt een stukje achteruit en hurkt. “Kom maar naar mama.”

“Naar mama.”

Voorzichtig loopt Esmay naar Christine.

“Mama!” roept ze vrolijk als ze bij Christine is.

“Geweldig! Je bent een wondertje!” roept Christine.

Joey krijgt er niets van mee. Zijn rommelende maag overstemd alles.

„Pannenkoeken, lekker.‟

Christine probeert Esmay een grotere afstand te laten lopen. Maar ook dat kost haar geen enkele

moeite.

En zo heeft ze dus binnen een paar uur leren praten en lopen. Dan komt Joey, uitgegeten en wel, het

kamertje binnen.

“En hoe gaat het met mijn mooie meisjes?”

“Papa!”

Vol verbazing kijkt Joey naar Esmay. “Ze kan praten?” vraagt hij aan Christine.

“Praten en lopen. Ze is een klein wondertje.”

Blij pakt Joey Esmay op.

“Kan je dat al? Wat ben je een grote meid!”

“Ik ga maar eens eten. Daar heb ik nog geen tijd voor gehad.”

“En wat zullen wij eens gaan doen?”

“Ik plasje doen.”

Lachend zet Joey haar op het potje.

Dat op het potje gaan heeft ze ook door, ze is nu zindelijk.

“Grote meid! Je bent echt snel. Papa kan trots zijn op zijn prinsesje.”

Christine is in de keuken pannenkoeken aan het bakken.

Wanneer ze gaat eten, gaat Joey douchen.

Esmay is dol op haar speeltje. Ze zit lachend de blokjes in de vakjes te stoppen.

Christine schrokt haar pannenkoeken naar binnen, ze had echt enorme honger. Dan komt Joey de

badkamer weer uit.

“Joey, kom eens even.”

“Dat jurkje wat Esmay aan heeft vind ik niet echt leuk, maar ik kan zelf momenteel niet gaan winkelen.

Wil jij iets voor haar gaan kopen?”

“Maar ik heb geen idee wat ik dan moet kopen. Daar heb ik toch geen verstand van?”

“Dat zal je best wel lukken, je ziet er zelf ook hartstikke leuk uit.” zegt Christine met een knipoog.

“Oké, ik zal na mijn werk wel wat gaan kopen.”

Dan loopt Christine naar Esmay.

“Zo meisje, ga jij lekker slapen?”

Joey is ondertussen weer naar de schildersezel gelopen. Hij besluit iets voor Esmay te maken.

“Welterusten Esmay. Droom maar fijn.”

“Trusten, mama.”

En dan kruipt ook Christine haar bed in.

Lang kan Joey niet schilderen, want de carpool komt al aangereden. Snel gaat hij naar buiten. Op

hetzelfde moment komt Raul aan.

“Goedemorgen Raul!”

“Goedemorgen.”

Wanneer Joey in de carpool stapt, komt de postbode de rekeningen halen.

„Wauw, wat een mooie vrouw… Nee, ik ben getrouwd.‟

Hij weerhoudt zichzelf er net van een flirtende opmerking te maken.

Een paar uurtjes later is Esmay weer wakker. Ze wil direct haar bed uit, en dus schreeuwt ze om haar

moeder.

“Mama! Ik wil uit!”

Zuchtend komt Christine haar bed uit.

„Ze gunt me ook geen minuut langer slaap dan haarzelf.‟

“Mama!” roept Esmay blij als ze Christine ziet.

“Ja, ik ben er al.” Ze tilt Esmay uit bed.

“Zo, mag mama naar het toilet?”

“Ik wil eten.”

“Zo meteen.”

Maar als Christine naar het toilet is, staat Esmay op en wandelt ze haar kamer uit. “Eten…” Met een

glimlach en wiebelende stapjes loopt ze naar de keuken.

Wanneer Christine de badkamer weer uitkomt ziet ze Esmay de keuken inwandelen.

“Heb je zo‟n honger?”

Christine pakt Esmay op, zet haar in de kinderstoel en geeft haar een bordje pap.

“En er niet mee gaan gooien, hè?”

Esmay denkt er niet eens aan. Ze probeert op haar netste manier te eten. Voorzichtig stopt ze de pap

in haar mond.

Christine is ondertussen haar kleding weer aan gaan doen.

“Grote meid! Wat heb je netjes gegeten! Heb je genoeg?”

“Ja, genoeg.”

Christine zet het bordje in de vaatwasser.

Wat ze niet weet is dat Joey op zijn werk voor een lastige keuze staat. Hij moet een filmpje maken, en

heeft 2 mogelijkheden. Hij kiest voor jonge konijntjes. Waardoor het nou precies komt, weet hij niet,

maar het levert hem een enorme bonus op. Wel 75.000 Simdollar!

“Zo, dan zal ik jou maar eens aankleden.” zegt Christine en ze tilt Esmay uit de stoel.

“Kleertjes aan!”

“Ja, ik doe je kleertjes aan.”

“Zo goed?”

“Ja!” roept Esmay lachend.

“Mama mij neerzetten?”

“Ja hoor. Maar waarom?”

“Ik plasje doen.”

“Wauw, kan je dat ook al zelf? Grote meid, hoor.”

Na even een spelletje te hebben gespeeld en te hebben gedoucht, eet Christine nog maar een

hamburger.

Dan komt Joey thuis. Met een grote glimlach stapt hij uit.

Want hij heeft niet alleen die grote bonus, maar ook een promotie.

„Mijn dag kan niet meer stuk!‟

“Christine, ik heb geweldig nieuws.”

“Wat is er dan?”

“Nou, ik heb vandaag nogal wat geld verdiend.”

“Hoe bedoel je?”

“Nou, ik heb promotie gemaakt en een daarbuiten nog een bonus van 75.000 Simdollar verdiend.”

Even valt Christine stil. Dan vliegt ze Joey om de hals.

“Dat is geweldig! Dan kunnen we het huis verbouwen voordat de kleine komt.”

Ze geeft hem een liefdevolle zoen.

“Ik denk dat we het beste direct maar kunnen verbouwen. Ga jij maar vast naar buiten, dan haal ik

Esmay.” zegt Joey.

Christine gaat buiten op het gras zitten. Het is een beetje koud, maar dat maakt haar niet uit.

„Wie had dat ooit kunnen denken. Vanaf dat hutje wat het huis was toen ik hier kwam, wordt het nu

echt een geweldig huis. Ons huis. Een huis voor ons vieren.‟

Dan komt Joey met Esmay naar buiten.

“Wat voor kleur moet jou kamer worden?” vraagt Joey aan Esmay.

“Roze!” roept ze meteen.

“Een roze kamer voor ons prinsesje, komt eraan.”

Flink verbouwd wordt het huis zeker. Er staat een kast van een huis!

- Einde Hoofdstuk 1.2 -