$:

rr

f't'{.

Vlaams minister Ingrid Lieten (47)in de zithoek in ZonhovenDat Ingrid Lietenpoliticus is geworden, magniemandverbazen.Ze komt uiteen gezinwaarin sociaal engagement enkritisch denkenboven aan het prioriteitenliistie stonden.

<Mijn ouders hebben de kans nietgehad om te studeren. Daaromhebben ze zichzelf vooruitgehol-pen, en niet zonder succes. Mijnvader werkte zich bij de spoorwe-gen op van bediende tot directie-lid, en mijn moeder begon alskleuterleidster, maar eindigdehaar loopbaan als parlementslid.

Niet slecht, h6! Mijn broer Sven,die zes jaar jonger is, en ikhebbendan ook meegekregen dat je kan-sen moet cre€ren en grijpen, endat je moetvechtenvoor je geluk.><Iets betekenen voor de gemeen-schap vonden mijn ouders ookbelangrijk. Nadat mijn moeder inde politiek gestapt was, kwamen

er dehele tijdmensen bij ons overde vloer die om hulp woegen voorhun grote enkleine problemen. Zoleerde ik omvoor iedereen open testaan en me altijd te engageren.><Streng warenmijn oudersniet, maar ge-makzuchtkon-den ze abso-luut niet hetr-ben. Daaromhad iedereenzijn taken in huis. Over uitgaanhebben we nooil veel discussiesgehad, want het was pas tijdens

mijn rechtenstudies in Brussel datmijn sociale leven zich ontplooi-de.Aan de keukentafel hebben wehet er lang over gehad. Daar, en inde zithoek, vonden gesprekken

plaats over po-litiek en maat-schappij,waar-bijwegeenon-derwerp uit deweggingen.Weleerdenomkri-tischte zijnen

een mening te ontwikkelen. Datprobeer ik mijn zonen Pim (1 7) enMats (11) ookmeete geven.>

/Bnina ltlcY I if

Topchef Wout Bru (47)in de keuken in VosselaarLekker en gezond etenwas dagelijkse kost ten huize Bru, maarer moest ook een handje toegestoken worden in hethuishouden.Met openheid enrespectkon je eenheel eindkomen.

zij op de vingers getikt. Dankregen mijn broers Jan, Rubenen ik het schaamrood op onzewangen. De taakverdeling wasook belangrijk: We moestenelke dag wel iets doen in hethuishouden, zoals aftuimen ofafinrassen, en tijdens de vakan-ties werd er altijd 66nweekvoorklusjes gereseryeerd.,<<Afgezienvan dat alles, hieldenmijn ouders er eenlosse opvoe-ding op na. Eindeloos buitenravotten en spelende lT iendjesover de vloer krijgen, warengeen probleem. Ooklater, toenwe als puber op caf6 wilden,

<In ons huis was de keukenheilig. Mijn ouders zijn warebourgondi€rs die veel belanghechten aan goed en gezondeten. Op het menu stondensteevast groenten uit onzeeigen moestuin en ongepelderijst. Behalve op zondag, diedag begon metkoffi ekoeken eneindigde met frietjes en colavoor de televisie..Dolle pret!Mijn ouders keken h66l strengtoe op onze tafelmanieren:eten deed je met rechte rug,zonderje ellebogen op tafel enmet je mond dicht. Ook alswienden aanschoven, werden

was datprima. Ikvondwel datik soms te woeg thuis moestzljn en kroop dan even laterweer door het raam. Wanneermijn ouders daarachter kwa-men, lachtenze erom:'Ach ja,wlj zljn ook jong geweest'.

Zolangwe (bijna) plles vertel-den en respect toonden, was ervertou-wen.Mijnmoederhad welgraagwatmeerwiendin-netjesontmoet, maar ikvond dat nietnodig. Het eerste meisje dat ikmee naarhuis nam, was Suzy.

ZewerdlatermUnwouw.)<Hoewel we ttruis veel in dekeuken waren, ontstond mijnli efde voor het koken niet daar.

Het algemene middelbareonderwijs lag me niet. Overboeken hangen, is niets voormij. Daarom stelde mijn vaderde hotelschool in Brugge voor.Ikwas altijd al met mijn handenbezig. Op een foto zag ik eenchef met een klopper in zijnhand, en dat sprakme wel aan.

Dankzij defijne stagesgroeidemijn pas-sie voor dekeuken,><Door mijnwerk in de

Provence ga ikmaar twee 2r driekeer per jaar thuis langs. Elkjaarkom t de hele familie inVos-selaar samen voor kerst. Daarkan ik met mijn wouw zoon endochter niet altijd bij zijn.Hopelijk lukt het dit jaar wel!>

$)

VRT:j ournaliste Indra Dewitte (39)in de huiskamer in Genk7,e groeide op in de huisartsenpraktiik waar zowel haar vader alsmoeder frrlltime werkte. Dat maakte dat Indra Dewitte, het gezichtvanDeZevendeDag, heel closewas methaar ouders.

<Mijn vader studeerde noggeneeskunde aan de universiteitvan Leuven toen ik geboren werd.Een paar jaar later verhuisde ikmet mijn ouders naar Limburg,omdat ze daar op zoekwaren naarhuisartsen die belangelooszorgen wilden verlenen aan men-sen in armoede. Datwas voor eengroepspraktijk van GeneeskundeVoorHetVolk (GVFIV). Mijn moe-der ging er ook werken, alsverpleegster, met als gevolg datmijn broer Jorre (36) en ik zijnopgegroeid tussen de patidnten.Een babysit kende mama niet. Nuwerken mijn ouders nog altijdmeer dan zestig uur per week.Mijn vader geeft ook les aan de

20rrirra

universiteit in Leuven enhij zeteltin de gemeenteraad, enmijn moe-derwas totvoorkort managervanalle groepspraktijken van deGVHVin BelgiE. Bezige, maar ookidealistische mensen. Omdat ze

veel voor niets doen, verdienen ze

minder, en huren ze bijvoorbeeldnogaltijdhunhuis.>

WAAKHOND<Onze opvoeding was gebaseerd

op wat mijn ouders zelf meehadden gekregen. Papa komt uiteen arme boerenfamilie, mamauit een rijk meubelmakersgezin.Ik heb een klassieke opvoedinggehad- met ballet- en pianoles-sen - maar leerde ook dat je iets

moet maken van je leven, dat jeleuke dingen en comfort niet opeen dienblad gepresenteerd krij gt,

en dat de wereld groter is dan hetdorp waarin je woont, zonder dat

ie dat dorp mag minachten. Wepraatten ook over alles. Als iknaareen fuif wou gaan en dat mochtniet, moest ik mijn ouders ervanovertuigen waarom ik w6l zoumogen gaan. Datluktemeestalniet,en als ik dan stie-kem toch ging enzekwamenerach-ter, bespraken wesamen mijn straf.Sowieso werd erveel gepraat en verteld, omdat wethuis geen televisie hadden, alleeneen radio. Luxe was bij ons niet aande orde. In dewoonkamer stondenoude zetels en boeken, en het rooker altijdnaar thee.><Ik was de oudste thuis en dusdegene die de weg moest banen. Ik

liet me horen, en dat in tegenstel-ling tot mijn broer die rustiger enernstiger was dan ik. Ik ging Ger-maanse Talen studeren, en koosvoor de journalistiek. Op mijntwaalfde had ik een boek gelezenover undercoveneportages, en opdonderdag keken we altijd naarPanaroma bij de buren. Beidevond ik geweldig en ik wist dat

ik dat wilde doen:onderzoeksjour-nalist worden,het onrecht in dewereld aantonenen eenwaakhondzijnvoordemaat-schappij. En mijn

oudersvonden dat goed.>

<Voor hen ben ikeen paarjaar ge-Ieden terug naar Genkverhuisd. Zezijn een opvang voor mijn dochterNoa (B) en zoon Jonathan (3), eneen warme thuis voor mij. Dat ikdat bij hen altijd zal hebben, vindik een enorme geruststelling.>

Couturier Edouard Vermeulen (54)in de 'family room' in leperZijn ouders gaven hem eenvenster op dewereld. EdouardVermeulenpakte het dan ook groots aan, maar blijft bescheidenWant dat heefthiithuiszogeleerd.

"Mijn broer Pierre, die drie jaarouder is, en ik zijn opgegroeid ineen oudherenhuis nabij de GroteMarktvan Ieper. Mijn grootoudershebben daar ook gewoond, het isdus een echte familiewoning.Hoewel we in het centrum woon-den, was het er toch nogwij rustig.Vooral mijn vader is ergtrots op de

schoonheid van Ieper en nam meer dan ook vaak mee op wandel.Die liefde voor de binnenstad hebik van hem geErfd, want ik woonnog aJtijd met veel plezier in eenstad, nu in Brussel. Ik hou van de

dlmamiek en het is prettig dat jeook alles dicht bij de hand hebt,inclusiefje kantoor.><Respect tonen voorje ouders en

anderenwas erg belangrijkin mijnjeugd. Niet iedereen over 66n kamscheren, enproberen omzo goed

mogelijk te handelen voor elkindividu. Zo werden mijn oudersnooitboos enhebbenze nooit eenkwaad woord over een anderuitgesproken. Eerliik zijn en inharmonie leven, zijn de waardendie ze ons hebben meegegeven.Daarnaast stond de familiegeestin ons gezin centraal. We gingenregelmatig op bezoekbij tantes en

ooms die in de buurtwoonden.>

INTERNAAT<Vanaf mijntwaalfde moest ik opintemaat. Iedereen zat daar, toenging dat gewoon nog zo. Mijn

ouders zijn ook op internaatgeweest en vonden het voor mijn51691 gn mij eenlogische stap. Hethoorde nu eenmaal bij de klassie-ke opvoeding om discipline bijge-bracht te worden en zelfstandig tezljn, maar leuk vond ik het erabsoluut niet. Ik mocht maar omde twee weken,tot maandag,naar huis ko-men. Laterwerddat gelukkig elkweekend. Dieacht jaren opinternaat warenniet eenvoudig,maar ze hebbenvan mij wel een

van zaterdag

echte plantrekker gemaakt.><Pas nadat ik achttien jaar wasgeworden, mocht ik met mijnbroer mee uitgaan. Dat momentzal ik nooit vergeten. Voor al mijnleeftijdsgenoten gold dezelfderegel. Daawoor mocht ik al wel

eens naar een privdfeestje, maarhet uitgaansleven moest wachtentot ik meerderjarig was. Na hetintemaat ging ik interieurarchi-tectuur studeren aan het Sint-Lucas inBrussel. Mijn allereersteproject was de modemisering vanonze woonkamer, ook wel onze'family room'. Daar zaten we

surmen en orga-niseerden wefamiliefeesten.Ik riraakte eriets klassieksvan,meteenergminimalisti-sche touch. Zohing ik er storesenverbleekte ik

het houtwerk. Dertig jaar later ishet nog altiid onveranderd, maarik wijzigde intussen zelf wel mijnkoers. Na drie jaar als binnenhuis-ontwerper aan de slag te zijn ge-

weest, ontdekte ik mijn grote lief-de:demode.>

;-1D

Radiopresentator Sven Ornelis (38)in de woonkamer in KnesselareAls kind was Sven Ornelis helemaal begeesterd door schrijven en hetgeloof.Datlaatstekeerdehij intussende rugtoe, maar dewarmebandmetzijn ouders en broer is altijd gebleven.

<Ik zat in de kleuterklas toen wehierheen verhuisden. Het huisstaat in Knesselare, een rustigegemeente in de regio Meetjesland,vlak bij Brugge. Mijn papa komtdaar vandaan en daarom hebbenwe er altiid gewoond. Met veelplezier trouwens, want het was erknus. Mijn leefwereld - thuis,school en wiendjes - was niet tegroot en dat vond ikwel fijn. In heteerste leerjaar zat ik in de klas bijmijn vader, die onderwijzer was.

Er waren onvoldoende klassen omme bij een andere leraar te plaat-sen, maar-in tegenstellingtot alleverwachtingen - ging dat heeigoed. Ookmijn broerArn, die tweejaar jongeris danik, heefthemalsleraar gehad en dat inspireerde

rrirra22

hem, hij is nuookonderwijzer.><Mijn oudershielden er eenstren-ge, maar rechtvaardige opvoedingop na, maarvan deregeltjeskanikme gek genoeg niets herinneren.Ikweetwel datdie afspraken aller-minst belastend waren, want ikheb een supertoffe jeugd gehad,wij van conflicten. Ook tijdensmijn pubertijd waren er geen

spanningen, omdat ik absoluutgeen uitgaanskind was. Mijn eer-ste pint dronkikpas toeniktwintigwas en op kot zat in Leuven! Alstiener hield ik me in het weekendbezig met gedichten schrijven,een dagboek bijhouden en mevoorbereiden op congressen. Ikzetelde namelijk als Belgischvertegenwoordiger in de Verenig-

de Naties voor de jeugd en daar-voor moest ik wel eens naar hetbuitenland. Ik zou de wereldverbeteren en mijn ouders onder-steunden dit. Toen ik zeventienwas, gaf ik mijn eerste boek'Gewoon wat vlooien zoeken' uiten schreef ikeen columnvoor hetNederlandsedagbladTrouw.><Ikzatveelopmijnslaapka-mer, maarookdewoon-kamer speelde een centrale rol.Aan de tafel die daarstaat, atenwetijdens hetweekend en op feestda-gen, als de maaltijd iets uitgebrei-der was. Het is overigens dankzijde gerechten van mijn mama datmijn liefde voor lekker etenontstaan is. Mijn ouders zijnheelgelovig en daarom moesten wevoor het eten altijd bidden. Elke

zondag gingen we naar de mis enop de schouw stond een glazenstolp met een kruisbeeld onder.Datwas eenhuwelijkscadeauvoormijn overgrootouders dat mamaen papa ge6rfd hebben. Door watik toen meekreeg, ging ik in Leu-

ven gods-dienstweten-schappenstuderen. Indie jaren benik het geloofmet eenandere blikgaan bena-derenmetals

resultaat dat ik niet meer geloof,maar mijn ouders nogwel hoor.,uAfgelopen zomer gingen mijnouders, Arn met zijn gezin en ikmet het mijne samen naar deProvence. Dat was een geweldigevakantie. Als ik met 66n van henruzie zou hebben, zou ik me diepongelukkig voelen. We hebbeneenheel sterkeband.> 6

qi

d

\sq-4