Henry Milneruitwerking in materialen van de verbeelding doorEl Lissitzky van “de nieuwe mens”

Het object staat in het van Abbemuseum opeen sokkel aan een raam. Dit uitzicht achter hetobject versterkt naar mijn idee de ruimtelijkheiden beweging, en komt daar dus goed tot recht.Het meet ongeveer een halve meter in hoogte.

De constructie is gebouwd uit geometrischevormen en heeft zoals in de tekening vanLissitzky nog sterker te herkennen is de schijnvan een menselijke gestalte.

Henry Milneruitwerking in materialen van de verbeelding doorEl Lissitzky van “de nieuwe mens”

De werken van Lissitzky kenmerken zich doorvertoning van grote contrasten zoals:

rond en hoekiggeometrisch en organischopen en geslotensymmetrisch en asymmetrischregelmatig en onregelmatig kleurgebruikenkelvoudig en samen-gesteld kleurgebruikDit maakt het werk tot een krachtig,intrigerend en veelzijdig object

Henry Milneruitwerking in materialen van de verbeelding doorEl Lissitzky van “de nieuwe mens”

De ordening vormt zich wel in een centralecompositie maar soms lijkt het meer naara-tectonisch van karakter door de krachtigedynamiek van de pose.

Het heeft duidelijk oorsprong uit het kubismeen futurisme (het streven om bewegingabstract weer te geven)

Enkele kenmerken van het futurisme zijn:snelheid,energie,agressie,krachtige lijnen,vooruitgang en nieuwe technologie.

Carel WillinkSchilder met Wilma van der Meulen, 1934 (172,5x122,5cm)

van Abbemuseum

Willink (1900 - 1983) wordt gezien als debelangrijkste schilder van het magisch realisme,een schilderstijl die met licht, kleur, vorm en diepteeen meer surrealistiche sfeer schept, in een pogingom een diepere gedachte aan de werkelijkheid tekoppelen wat een droombeeld, een geheimzinnighallucinerend beeld geeft.

Hij uitte, in dit en andere werken, de in die tijdheersende onzekerheden van de crisisjaren,het opkomend fascisme en communismemet sombere, donkere kleuren

Carel WillinkSchilder met zijn vrouw, 1934van Abbemuseum

Willink plaatste vaak, en ook hier een repoussoiren schilderde daarachter een landschap datkilometers ver weg lijkt te wijken.Het werk heeft verder een tectonische compositiemet op het eerst vertikaal ogende lijnenmaar bij nadere bestudering zie je dat de aandachtoveral heen gaat, als je de kijkrichting vangezichten ook volgt.Het koppel op de voorgrond kijkt ongeëmotioneerdlangs elkaar heen en ook deel uitmakend van hetrepoussoir is een standbeeld van een rustendeVenus die haast met hem naar zelfde richting weglijkt te kijken. Het model van Venus is zijn vrouwWilma Jeuken waarmee Willink in 1934 trouwde.De vrouwelijke persoon op de voorgrond is Wilmavan der Meulen, zijn eerdere vrouw, ze kijkt in eenandere richting, hem negerend.Het huwelijk met van der Meulen heeft met 2 jarenstand gehouden. Nadat Willink trouwde met WilmaJeuken verhuisde hij naar Amsterdam waar hij totzijn dood bleef wonen.

Carel WillinkSchilder met Wilma van der Meulen, 1934van Abbemuseum

Willink wist het effect van diepte te creëren dooreen optimaal gebruik van overlapping enatmosferisch perspectief (minder contrasten eneen blauwe zweem in kleuren om diepte tesuggereren)Dit, en ander werk van Carel Willink kenschetstzich door een realistische en fotografische maniervan schilderen waarbij vooral het gevoel voor detailduidelijk zichtbaar is.In de vroeg 30er jaren reisde hij naar Italië waar hijgefascineerd raakte van o.a. Sculpturen enrenaissance bouwstijl, hij maakte ook kennis metGiorgio de Chirico waarvan hij geinspireerd raakte.Het betrof bij de Chirico de werking van leegte endiepte en extreme (harde/lage) schaduwen.

Carel WillinkSchilder met Wilma van der Meulen, 1934van Abbemuseum

Willink zelf hield niet van de benaming 'magischrealisme', hij noemde het liever 'imaginairrealisme', het zo realistisch mogelijk schilderen vande verbeelding. In zijn schilderijen combineerdeWillink technische perfectie, fotorealisme en eenextreem gevoel voor detail met een dreigende,mysterieuze en onwerkelijke sfeer.

De voorstellingen van Willink ogen realistich, maarzijn alleen mogelijk in fantasie.