Een week lang hebben studenten econo-mie en HRM tijdens het SPARK-festival workshops en lezingen kunnen volgen. Het doel: creatief en innovatief leren denken. Als het om het verzamelen van stickers voor studiepunten gaat, blijken ze al heel creatief te zijn.

“Het gaat niet goed met de wereld”, zegt vierdejaars

UvA-student Economie en Bedrijfskunde en spreker

Aart van Veller terwijl hij vanaf het podium zelfverze-

kerd het publiek in kijkt. “Creativiteit is harder nodig

dan ooit.” Op de achtergrond wisselen foto’s van smel-

tende ijskappen en overstromingen elkaar af. “Maar we

gaan het niet hebben over hoe de wereld naar de klote

gaat. We gaan in oplossingen en passies denken.” Zijn

boodschap: Groen ondernemen is ook een optie.

innoveren Van Veller is een van de sprekers op het SPARK-festival,

de themaweek Creativiteit en Innovatie voor eerste- en

tweedejaars Economie en eerstejaars HRM-studenten.

Vorige week konden 1600 studenten op het Westergas-

fabriekterrein hun hart ophalen aan talloze workshops,

debatten en lezingen. Het festival is opgezet naar aan-

leiding van de toenemende vraag uit het bedrijfsleven

naar meer creatieve en innovatieve medewerkers. De

hele week volgen de studenten bijeenkomsten die hen

zouden moeten inspireren bij hun centrale opdracht:

bedenk een concept voor een nieuw product.

“Krijgen we nu een stickertje?” roept een grapjas vanuit

de zaal naar de spreker. Iedereen die een workshop of

lezing heeft bijgewoond, krijgt een sticker. Alleen als je

aan het einde van de week genoeg stickers hebt, mét de

juiste kleuren, krijg je je studiepunten. Dat de week voor

veel studenten voornamelijk om de stickertjes draait, zal

niemand verbazen.

Nori Koersvoet (tweedejaars Commerciële Economie)

moet eigenlijk aan de weekopdracht werken, maar ze

kan haar vriendin niet vinden. Die blijkt naar een van de

workshops te zijn omdat ze vanochtend de workshop en

dus ook haar stickertje gemist heeft . De werkgroepbe-

geleiders hebben de run op de stickers ook opgemerkt.

“Het is leuk om met studenten te werken. Maar het is

wel duidelijk dat veel van hen hier alleen voor een stic-

kertje zitten.” Al een paar keer heeft ze studenten er op

betrapt na het halen van een sticker, weer achteraan in

de rij aan te sluiten in de hoop dat ze er nog een krijgen.

mindsetTerwijl het promotieteam van Albert Heijn de cola

en de koekjes bijvult, doet de security zijn best om de

nieuwe groep studenten buiten te houden. Iedereen

moet tegelijkertijd worden binnengelaten, zodat ieder-

een evenveel kans heeft om de workshop naar keuze te

kunnen volgen. Boven twee tafels hangen papiertjes met

illustere workshopnamen als ‘Doen, durven en de waar-

heid’, ‘Palace of seduction’ en ‘De mindset voor succes’.

Eronder staan bakken met maximaal dertig bordjes per

workshop. Als de bak leeg is, is de workshop vol. Als

iedereen eindelijk naar binnen mag, wordt er wild in

de bakken gegraaid. Een meisje staat met een handvol

nummers naar haar vriendinnen te wapperen.

Samira el Jacoebi (MER) vond niet alle workshops even

duidelijk. Ze is naar een workshop gegaan waarbij je

elkaar moest neerschieten. Volgens haar ging het erom

dat je snel moest zijn, maar erg duidelijk was het niet. “Er

werd vaak niet, of pas achteraf, gezegd waar een work-

shop goed voor was. Dat vond ik erg onhandig”, vertelt

ze. Medestudent Reggie Heikens vond de sprekers het

leukst. De speech van Leo Dijkgraaf, de voormalige

vertolker van Pino van Sesamstraat, was zijn favoriet.

“De hele zaal ging uit zijn dak toen ze hoorden dat de

man op het podium Pino was geweest. En hij is ook nog

miljonair. Iedereen keek tegen hem op.”

De overige onderdelen vond hij wat minder. “De week-

opdracht hadden ze net zo goed ‘zitten in de kantine’

kunnen noemen, volgens hem. “Het is heel vaag. Ze zeg-

gen dat je met een idee moet komen, maar als ik echt iets

goeds bedenk, dan houd ik het natuurlijk voor mezelf.”

liefdesbrief Even verderop laat workshopleider Janna van Duijke-

ren zien wat het betekent echt creatief en innovatief te

zijn. Haar opdracht aan een paar jongens; schrijf een

liefdesbrief aan een van je mannelijke vrienden. De

groep stuift uiteen. “Ik ben geen homo!” roept een van

de jongens verontwaardigd. “Moet je dan homo zijn om

je in te leven in die doelgroep?” vraagt Van Duijkeren

uitdagend. “Je moet grenzen stellen. En hier stel ik mijn

grens”, antwoordt de student. “Maar de opdracht was

je in te leven in een andere doelgroep. Zien jullie dat je

door taboes blokkades hebt. Door je niet in te kunnen

leven in een bepaalde groep, sluit je een hele doelgroep

uit”, legt ze uit. Stilte. “Krijgen we dan nu een stickertje?”

roept een van de studenten. De docent zucht. “Eerst je

stoel terugzetten, dan krijg je je sticker.” ■

STICKERTJESFESTIVAL

tekst jobien groen

beeld fred van diem

workshops en lezingen op spark

‘Pino is nu ook miljonair’

havana 9