Harpoen

Colofon

Rimke de Kroonhoofdredactrice

Fleur Lycklama

Tahrim Ramdjan

Sebastan Weisshaar

To Wiersma

Ferk de Kroonvormgever

Jonne Kramer

Pleun Brink(eind)redactrice

Roos Prins

Voorwoord

Vier jaar geleden droegen Titus en Anne aan mij de fakkel van het hoofdredacteurschap van onze eigen kostbare Harpoen over. Als miniscule en huiverige tweedeklasser werd ik in het diepe gegooid. Op weg naar een bodem om op te staan, heb ik mij meer-dere malen aan deze fakkel gebrand. Mijn grootste brandwond heb ik opgelopen met de befaamde le-rarenverkiezingen, die er toe hebben geleid dat ik op een sombere dinsdagmiddag achthonderd flyers in achthonderd Harpoens heb moeten vouwen. Ondanks deze hobbels op de weg was mijn tijd bij de Harpoen onvervangbaar. Hoewel de Harpoen-redactie bekend staat om de minst productieve vergaderingen in de geschiedenis van het IG, wa-ren we met z’n allen toch iedere keer in staat om een goed gevulde Harpoen op jullie schooltafel te krijgen. Zo zie je maar weer wat een dozijn pube-rale, kibbelende leerlingen, die het uit principe nooit met elkaar eens zijn, voor elkaar kunnen krijgen.

Na zes jaar als lid van de Harpoen en vier jaar als hoofdredacteur is het voor mij tijd om het schip te verlaten en bovenal de fakel over te dra-gen aan To en Tahrim. Daarnaast zal mijn grote, kleine broer de vormgeving op zich nemen (may the Lord be with us…). Ik heb er alle vertrouwen in dat To, Tahrim, Ferk en de rest van de redactie het vuur van de fakkel in leven kunnen houden.

Hoewel ik op de hoogte ben van het feit dat vrijwel niemand van jullie ooit het voorwoord leest, hoop ik toch dat jullie de afgelopen jaren de rest van de Harpoen met plezier hebben verwerkt tijdens de onmogelijke wiskunde lessen of saaie tussenuur-tjes. Ik hoop dat ik mijn doel om zo af en toe een glimlach op jullie gezicht te toveren heb voltooid.

Vaarwel en tot nooit meer ziens,

Rimke

1 2

01 // Colofon

02 // Voorwoord

03 // Inhoudsopgave

05 // Langs de lijn met Stockey en Fuelco

06 // Geëmendeerd

07 // Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil

08 // Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet.

09 // Guilty Pleasures

13 // ‘Wie is het zeilbootje?’

15 // Kiezen of delen

16 // De dag dat mijn haar ontplofte en ik daar zwoel bij keek

20 // Extra karamel graag

21 // Ex-Humans of Ignatius

27 // Moderubiek

Inhoudsopgave

Hij vindt je gewoon leuk, dan gaat hij dit soort din-gen verzinnen!

“

”-RUI

3 4

Langs de lijn met Stockey en Fuleco

De zomer van 2014 is een heuse sportzomer voor de Neder-landers. Het begon al met het WK hockey dat op 31 mei van start ging, dit keer op eigen bodem in Den Haag. Aangezien het IG hockeyliefhebbers rijk is, zullen velen van jullie wel een bezoekje hebben gebracht aan dit evenement en het gezellige toernooiter-rein in en om het stadion van ADO in eigen persoon mee hebben gemaakt. Er was een hoop te zien en veel te doen, maar één ding zal je vast niet zijn ontgaan: Stockey was in volle glorie aanwezig.

Stockey is de mascotte van de Hockey World Cup van 2014. Het is een vrolijke vogel, wiens lange snavel de vorm van een, hoe toepasselijk, hockeystick heeft. Wat voor een vogel Stockey precies is, was mij niet meteen duidelijk. In eerste instantie dacht ik dat we met een kraanvogel te maken hadden, maar na wat gegoogle werd toch duidelijk dat het om een ooievaar ging. Mijn lof gaat uit naar de creativiteit van de ontwerpers van Stockey: een ooievaar is niet het eerste dier waar ik de hockeysport mee zou associëren.

Dat doet echter niet af aan het succes van de pluizige, ge-vleugelde held: Stockey schijnt zijn eigen Stockey World Tour te hebben en is tevens het gezicht van het Jeugdsportfonds. Daarbij worden talloze T-shirts en knuffels van de vrolijke ooi-evaar verkocht en zijn kinderen dol op het beest. Helemaal leuk dus, zo’n mascotte. Het geeft zo’n groot toernooi als het WK een minder formeel tintje en een gezellige uitstraling.Op 12 juni heeft de aftrap van het WK voetbal in Brazilië plaatsge-vonden. Ook Brazilië heeft kosten noch moeite gespaard om een leuke mascotte te bedenken. Bij de voetballers is de keuze gevallen op driebandgordeldier Fuleco. De keuze voor een driebandgordel-dier, een dier dat met uitsterven wordt bedreigd, is makkelijker te onderbouwen dan die voor de ooievaar. Wanneer een drieband-gordeldier zich bedreigd voelt, rolt hij zich namelijk op tot een bal. Daarbij is het ook goed voor het in leven houden van de soort dat het driebandgordeldier aandacht krijgt. Twee vliegen in één klap dus. Zal Fuleco net zo goed aan kunnen moedigen als Stockey?

Met al die vrolijke en gezellige mascottes op de wereld, wordt het voor het Ignatius misschien ook maar eens tijd voor een eigen mascotte. We doen ieder jaar toch weer mee aan het Shell-hoc-keytoernooi en het zou wel leuk zijn om zo’n juichend knuffelbeest langs de kant te hebben staan. Wellicht moeten we maar gewoon een stemming onder de leerlingen houden om te bepalen wie onze nieuwe trouwe supporter zal worden. Ik weet in ieder geval al waar ik op ga stemmen. Ik pleit voor Sjonnie de breedsnuithalfmaki.

Geëmendeerd, zo luidt het woordwaarmee zijn personage zich presenteert

onverveerd wordt hij gepretendeerdmaar zijn ziel is doorboord

Langzaam sleept hij zich voortgeen ander herkent hem nog

het is maar een personage, toch?een personage dat reeds is vermoord

De regendruppels vallen op het riet,zo’n drama is het misschien ook niet,

realiseert ‘ie zich, totaal versleten

Maar die nacht zal hij niet vergetenterwijl zijn onschuld is opgevreten want het was niet met een griet

was hij nou bezeten of niet?

21-05-2014

GeëmendeerdFleur Lycklama Tahrim Ramdjan

Wats kebeurd? Yeah baby,wats kebeurd?

“

”-LOE

5 6

Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil

Het is een interessant gedachtenexperiment: wat zou er gebeuren als de mensheid, overvallen door een nieuwe ijstijd, gedwongen zou worden om in één enkele trein te leven? Hoe houd je de voorraad eten en water op peil? Wat voor werk ga je doen als je van school af komt? En als er oorlog uitbreekt, hoe vecht je die dan uit? In zijn nieuwste film ‘Snowpiercer’ laat de Zuid-Ko-reaanse regisseur Joon-Ho Bong zien hoe het leven in zo’n trein eruit zou kunnen zien, en zijn scenario stelt je niet bepaald gerust.

De trein heeft dezelfde structuur als de meeste grote steden: de rijke burgers wonen in ruime woningen op de beste en mooiste plekken, terwijl de mensen met minder geluk het moeten stel-len met een piepklein huis ergens in een achterstandswijk. Curtis (Chris Evans) is een man uit de lagere klasse van de bevolking, die zijn bedompte, krappe coupé moet delen met enkele honder-den anderen. Dat de gefortuneerde burgers voor in de trein niet bepaald staan te springen om het arme treinproletariaat te hulp te komen blijkt al in de openingsscène: na een opstootje tussen treinpolitie en een paar arme reizigers komt ondercommandante Mason (Tilda Swinton) het de arme sloebers nog eens fijntjes uit-leggen: zij horen achterin, de rijken horen voorin. Zo zal het blijven.

Zo’n situatie schreeuwt natuurlijk om een opstand, en die breekt dan ook snel uit. Het lukt Curtis en zijn vrienden om bliksemsnel een groot deel van de trein te veroveren, wat helaas met niet erg subtiele geweldsorgies gepaard gaat. Hoewel de trein blijft door-razen, verliest de film gaandeweg aan snelheid. Je krijgt weliswaar steeds nieuwe inkijkjes in de verschillende delen van de trein, toch merk je gaandeweg dat het acteerwerk, maar vooral het script, af en toe rammelt. Dat betekent natuurlijk niet dat er niets goeds over de acteurs te zeggen valt. Het is fijn om Chris Evans, be-kend als Captain America, eens in een wat minder blonde en glad-geschoren rol te zien. Bovendien speelt Tilda Swinton een bijna bezeten bijrol en maken veel bekende acteurs een korte act de présence. Helaas is ‘Snowpiercer’ als geheel minder geslaagd. De regisseur wilde duidelijk een actiefilm maken, waardoor hij veel interessante aspecten van het idee samenleving-als-trein niet uit-werkt. Dat is jammer, omdat de film door al dat geweld iets saais krijgt, terwijl het uitgangspunt van het verhaal dat absoluut niet is.

Roos Prins

* * *

Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet.

Ik lees geen kranten. Wat te bewonderen valt, omdat mijn ou-ders er in mijn beleving per dag wel tien van die sneue papie-ren gevalletjes doorheen raggen. Wat eveneens te bewon-deren valt, is mijn plotselinge interesse kranten als de SE-week aanbreekt. Zeker, als de onverteerbaarste week van het jaar aanbreekt, kun je mij om drie uur ’s nachts voor alles wak-kermaken, behalve voor leren natuurlijk. Er zijn behoorlijk wat dingen die je kunt doen naast studeren, heb ik ontdekt.

Wist je bijvoorbeeld dat er laatst een arend van anderhalve me-ter de woonkamer van een Britse vrouw in is gevlogen? Moet je je voorstellen dat je als tachtiger net klaar zit voor het volgende Tell-Sell-product als er een levensgrote vogel je raam binnenkomt.

De vrouw heette Wendy Morell en had besloten om maar een dikke jas aan te doen en het beest te lijf te gaan. Het beest was weinig geintimideerd door haar dikke jas en bleef gewoon lek-ker zitten waar het zat, namelijk boven op een Chinese porse-leinkast. De vrouw had overstuur de buurman gebeld, maar de man, die waarschijnlijk nooit een vogel groter dan een duif had gezien, wist zich er ook niet echt raad mee. Uiteindelijk is Storm, zich nog steeds van geen kwaad bewust, gelokt door zijn oorspronkelijke eigenaar, met behulp van een dood kuiken.

Dit prachtverhaal inspireerde me om door te lezen. Onder het verhaal van Storm de vogel stond een verhaal over een mis-drijf van twee 14-jarigen. Die hadden namelijk samen even een pinautomaat gekraakt. ‘’We dachten dat het leuk zou zijn om te proberen, maar hadden nooit gedacht dat het zou werken.’’ Op de foto staan twee knulletjes een beetje bedremmeld met een oude handleiding van een pinautomaat in hun handen. De papa van een van de jongens is tenminste helemaal gelukkig: “Hij is een autodidact en niet alleen goed met computers”. Ik denk persoonlijk dat de opgetogen pa alvast zijn toekomst ziet in een luxer bejaardentehuis dan dat op de hoek van de straat.

Ik heb in de krant ook nog wel andere dingen gelezen over oor-logen en economische zaken en dode mensen en overvallen, en ik heb geprobeerd die op enigszins humoristische wijze in het stukje te verwerken, maar dat bleek toch lastiger dan gedacht.

Ik wacht in ieder geval op de krant van morgen en moet nu dan toch maar echt aan die verdomme SE’s gaan.

To Wiersma

7 8

Muziekrubiek: guilty pleasures

Isis Bakker (1E): “Imagine – John Lennon. Ikzelf vind het een heel mooi liedje, maar de muziek is niet echt cool of stoer, dus ik denk dat heel veel mensen het ouderwets vinden.”

Oscar Rietveld (1B): “Pompeii – Bastille. Ik luister eigenlijk al-leen rap, maar het staat toevallig in mijn afspeellijst van Spotify.”

Pleun Brink

Esther Pattipeilohy (2D): “Ali Baba en Zijn 40 Bantieten – Def Rhymz. Je ziet aan de titel al dat het een rare versie is van Ali Baba en zijn 40 bandieten, met een andere tekst. Ik zou eigenlijk niet willen dat mensen weten dat ik dit luister, want misschien gaan ze vieze dingen denken als ze de titel horen, maar het is helemaal geen vies liedje.”

Maarten Oudejans (2D): “YMCA – Village People. Een beet-je ‘excentriek’, maar meezingen en het dansje doen is geweldig.”

Nicolas Schrama (3E): “Alles van The Snowboys. Ze zijn zo beroerd dat het grappig is, vooral het nummer Toen Ik Je Zag.”

Dante Ronday (3E): “Romana – Zanger Rinus. Waar-om weet ik eigenlijk niet precies. Ik kan er wel om lachen.”

Hanna van Veeren (4): “Tee Shirt – Birdy. Het is eigenlijk veel te cheesy, maar het is van The Fault In Our Stars. Eigenlijk vind ik dat soort liefdesliedjes maar niks, maar dit is gewoon mijn guilty pleasure.”

Maarten van Dorp (4): “De 9e Symfonie – Ludwig van Beet-hoven. Klassiek is niet heel populair, maar ik gooi iedereen er-mee dood. Ik ken het hele eerste couplet uit mijn hoofd.”

Parelmoer Reijnders (5): “YMCA – Village Peop-le. Als mensen niet beginnen mee te zingen op een feestje, weet je dat ze je aandacht niet waard zijn.”

Burak Konya (5): “Ayo Technology – Milow. Naja, guilty pleasure, het is meer gewoon super perver-ted, maar tegelijkertijd mijn lievelingsnummer :)”

Jacob van Heerikhuizen (6): “Vivere – Andrea Bocelli. Voor elk SE en eindexamen fietste ik naar school met dit nummer en zong Andrea mij moed in. Het nummer is ei-genlijk verschrikkelijk in alle opzichten, maar is toch op num-mer drie te vinden in mijn meest afgespeelde nummers.”

Kenza Bolsius (6): “In De Club – Brace & Baas B. Op de ba-sisschool en in de eerste klas (en stiekem nu nog steeds) luis-terde ik veel naar Nederlandse rappers zoals Appa, Negativ, THC, LSD, Brace en Mitta en dan het liefst naar de hele foute liedjes. Ik ken de meeste ook helemaal uit mijn hoofd #oeps”

Toen mij verteld werd dat het thema van deze Harpoen ‘ge-heimen’ was, wist ik meteen wat ik met de muziekrubriek moest doen: guilty pleasures. Iedereen heeft ze namelijk en soms zijn ze zo gênant dat je ze wel moet delen. Hier volgt dan ook een lijst van Ignatianen en hun geheime muziekliefde.

Als zeehonden groot wor-den, veranderen ze in kale, lelijke moordmachines.

“

”-BOX

9 10

“Imperfection is beauty, madness is genius and it’s better

to be absolutely ridiculous than

absolutely boring.” -Marilyn Monroe

‘Wie is het zeilbootje?’Fleur Lycklama

Het thema van deze harpoen is, zoals je waarschijnlijk niet ontgaan is, geheimen. Echt goedbewaarde geheimen zijn te-genwoordig schaars, doordat de hedendaagse cultuur voor-al bestaat uit ‘sharing’ en niet zozeer uit ‘keeping’. De soci-al media dragen hier een behoorlijk steentje aan bij. Maar wat als je iets echt móet delen, maar toch geheim wilt blijven?

Op social media is alles tegenwoordig transparant en als je echt populair wilt zijn, weet iedereen ook echt alles van je. Voor dit pro-bleem is sinds kort een oplossing: de app Secret. De naam zegt het eigenlijk al, met deze app kun je je diepste geheimen delen met de rest van de wereld. Het is, net zoals bij andere social media, de be-doeling zo veel mogelijk likes binnen te slepen, in dit geval met jouw geheim. Ook is het mogelijk om commentaar te leveren op elkaars geheimen en om je te abonneren op iemand wiens geheimen ex-tra leuk zijn. Er is echter één verschil met alle andere social media: iedere gebruiker van Secret is anoniem. Gelukkig maar, anders zou de functie van de app een beetje verloren gaan. Er zijn een aan-tal symbooltjes, zoals een zeilbootje of een sterretje, en per post houdt iedere reageerder zijn eigen symbooltje. Zo zal alleen per geheim precies duidelijk kunnen worden wie wie is. De identiteit van een gebruiker is dan ook een niet onbesproken onderwerp op Secret. Van de vraag ‘wie is het raketje?’ zal niemand raar opkijken.

Secret is een nieuwe manier om informatie te delen. Je deelt je gedachten, maar zonder dat iemand ook maar door heeft wie je in het werkelijke leven bent. Is je geheim nog werkelijk een ge-heim te noemen als iedereen het kent, maar niet weet dat het van jou is? De anonimiteit heeft positieve, maar ook negatieve kanten. Een app als Secret kan jongeren bijvoorbeeld ongeloof-lijke steun bieden bij zaken als uit de kast komen, depressie en ‘wat te doen met die leuke jongen’, aangezien je ook anoniem op elkaar reageert en elkaar zo kunt helpen. Uiteraard betekent die anonimiteit ook dat cyberpesten een groter gevaar wordt, omdat het nu nog makkelijker wordt om je anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent. Een ander nadeel van het feit dat niemand weet wie je bent is dat als je veel likes krijgt voor je geheim, het moeilijk is om met je populariteit te pronken. Meest-al krijgen de meest genante geheimen namelijk de meeste likes.

Of de app het lang vol gaat houden, is maar de vraag. Eén ding is in ie-der geval zeker: door Secret gaat het begrip ‘geheim’ een heel andere betekenis krijgen en de app heeft, door de mogelijkheid anoniem te blijven, een nieuw element ten opzichte van de andere social media.

Als je dat niet eens weet, ben je te dom voor het gymnasium en moet je uit het raam springen.

“

”-FAB

Dus dat zijn de manieren om dood te gaan aan een elek-trische schok. Succes ermee!

“

”-LAN

13 14

Kiezen // Delen

Je aller grootste geheim vertellen

tegen een zaal met honderd mensen

Een dubbelleven als high-class escort (m/v)

Intellectueel eigendom stelen

Geheime documenten lekken, die de hele wereld helpen, maar

dan wel in ballingsschap moeten gaan

Niet meer zeker weten of je ontmaagd bent

Een leraar tegenkomen in een swingersclub

Je telefoon een jaar inleveren

Een leraar grinden bij een school

Je eigen kat vermoorden

In de wereld van Game of Thrones leven

Erachter komen dat je minst

favoriete leraar

je nieuwe stiefvader/moeder wordt

of dat van je beste vriendin?

of als drugsproducent (m/v)?

of fraude plegen?

of weet hebben van die staatsgeheimen,

maar er niks mee doen?

of bij een seks-sekte waarvan hij de goeroe

blijkt te zijn?of iemand die je nagel eraf trekt zonder verdoving?

of een striptease doen voor de hele school?

of nooit meer internet?

of in die van Suits?

of je allergelukkigste kinderherinnering niet meer weten?

of je elke dag verslapen in de eindexamenweek?

To Wiersma & Roos PrinsDe dag dat mijn haar ontplofte en ik

daar zwoel bij keekJonne Kramer

In de categorie ‘geheimen’ is mijn lievelingssoort de geheime iden-titeit. Ik kan dan ook kinderlijk blij worden van superhelden en andere mysterieuze types. Hoe moeilijk het ook lijkt om altijd het gehele superheldenpak aan te houden tijdens hevige gevechten, elke superheld blijft vrijwel anoniem. Wonden en ander bewijs van het superheldenleven blijven dan ook altijd onbekend, bedekt en in ieder geval niet verdacht voor de gewone medemens. Een dubbel-leven leiden lijkt zo slecht nog niet. Voor alles heb je een tweede kans, en niemand neemt je iets kwalijk voor de dingen die je doet in je andere huid. Zoals onze oude trouwe Miley (slash Hannah Montana) lang geleden al zong “I got the best of both worlds”.

Maar hebben wij niet allemaal een geheime identiteit? Leiden we niet allemaal een dubbelleven? Meer nog dan van superhelden ge-niet ik namelijk van de manier waarop mensen zich op de soci-al media voordoen. Iedereen lijkt er op een perfecte, vrolijke en zonnige manier door het leven te gaan en dan is dat toevallig ook nog allemaal vanuit de perfecte hoek vastgelegd. Maar iedere social media’er heeft ook een geheime identiteit. Een geheim leven vol huil- en regenbuien, pyjamadagen, verkouden hoofden, onderkin-nen en badhairdays. En het leukste is nog dat we er allemaal mee weg komen. Als echte superhelden. Want net als bij een superheld zijn er weinig tot geen mensen die weten wie we écht zijn, mis-schien slechts degenen die heel dichtbij ons staan, maar pas nadat ze geruime tijd in onze vertrouwenszone hebben rondgehangen.

Hoewel ik me zelf ook precies zo gedraag op het wereldwij-de web, vraag ik me af waarom we eigenlijk de behoefte heb-ben om zo te doen. Waarschijnlijk omdat de meeste mensen die jouw berichten in hun timeline zien niet echte vrienden zijn, en elke post een eerste indruk is. En die moet goed zijn. Lastig is alleen dat je moet balanceren tussen ‘ik heb een heel leuk leven, kijk maar’ en ‘ik ben heel erg leuk en mooi en ik heb heel veel vrienden, kijk maar’. Je wilt namelijk eigenlijk dat laatste laten

15 16

Ik kan de klas ook in-delen op knapheid. Jij bent lelijk, ga maar daar zitten!

“

”-BOX

Niet onschuldig doden: als iemand jouw vrouw ver-moordt, moet je iets terug-krijgen van dezelfde waar-de: twaalf kamelen ofzo?

“

”-BOZ

Extra karamel graagPleun Brink

Met een diepe zucht en dichtvallende ogen kijk ik op de klok. De les duurt nog maar twintig minuten, maar ik wil weg. Het is bloedheet en ik verlang maar naar één ding: een ijs-koud drankje. En ik weet precies waar ik dat moet halen.

Als de bel gaat, ren ik naar de Beethovenstraat. In de verte zie ik mijn vrienden al zitten. Ik geef iedereen gauw een kus en loop naar binnen. De deur is nog niet dicht of Jordi begroet me en-thousiast. Ik bestel mijn oude vertrouwde caramel frappucci-no. Omdat ik jarig ben, tekent Jordi een ballonnetje op mijn beker en schrijft hij “HAPPY BDAY” onder mijn naam. Hij is bijna klaar met werken en komt dan ook naar buiten. Ook Zili feliciteert me.

Met mijn beker, mijn nieuwe stempelkaart en een stralende lach ga ik aan tafel zitten. Sommige mensen hebben een tussenuur, ande-ren zijn al uit, maar altijd als het even kan verzamelen we hier. Het zijn voornamelijk mensen van het Gerrit van der Veen met hier en daar wat Ignatianen. Ik ben superblij en vertel iedereen die het wel of niet wil horen dat ik jarig ben. Ik krijg zoenen, knuffels en veel fe-licitaties. Ook Jordi komt erbij zitten. Opeens begint het keihard te regenen, maar gelukkig zitten we droog. Even later komt Ilse aan-lopen met kaarten in haar hand. Ik leer klootzakken en voor ik het weet zijn we al bezig met het zesde potje. Inmiddels is het groot-ste deel van ons alweer terug naar zijn les. Zili komt naar buiten met een blad vol broodjes die we mogen proeven. Etend beginnen we aan een nieuw spel: Zweeds pesten. Ook dit heb ik nooit eerder ge-daan, maar Cass legt het me goed uit. Rond half zes moeten we gaan, maar ik weet dat ik iedereen morgen weer zie. Zelfde tijd, zelfde plek.

Het klinkt misschien stom, maar het beste moment van mijn dag is het moment dat ik neerplof bij de Starbucks. Na een lange dag van toetsen die net niet gelukt zijn en lessen waar je zoveel moet opletten dat je er bijna hoofdpijn van krijgt, is er niks beters dan een warme of koude koffie en een goed (of niet goed) gesprek met bekenden of onbekenden. Altijd als ik langsloop, zit er wel iemand die ik ken en ik leer er ook steeds meer mensen kennen. Ik verspil dan ook veel te veel uren waarin ik zou moeten leren aan de ronde buitentafels. Ik kan er niks aan doen, als ik er eenmaal zit, wil ik gewoon niet meer weg. De mensen die er werken zijn onwijs lief en de sfeer is altijd gezellig.

Ik begrijp het als je tijdens het lezen bent gaan kotsen. Ik neem je niks kwalijk. Ik kwijl misschien ook iets te veel over een in jullie ogen suffe vestiging van een Amerikaanse koffieketen. Maar het is gewoon zo leuk, het voelt bijna als een tweede thuis. Het is waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar zelfs terwijl ik dit schrijf, op een regen-achtige dinsdagavond, verheug ik me al op mijn koffie van morgen.

zien, maar dat moet dan wel met zoveel bescheidenheid dat het op het eerste gaat lijken. Laatst zag ik in mijn timeline een meisje, zo iemand die ik nauwelijks ken, dat daar iets leuks op had bedacht. Ze had een fotocollage van vier selfies gemaakt, met de nodige selfie-ingrediënten als duckfaces, knipogen, en de camera in een hoek van ongeveer 45 graden ten opzichte van het gezicht. Met de hand die niet de camera bediende zat ze aan haar haar. Het on-derschrift was ‘#badhairday’. Eerst moest ik heel hard lachen, maar toen besefte ik dat dit inderdaad de perfecte manier is om mooi en bescheiden tegelijk te zijn. Het is de digitale versie van eerst een uur voor de spiegel staan om de perfecte outfit samen te stel-len, en wanneer iemand zegt dat je er zo leuk uitziet zeggen “Oh dit? Ik heb maar snel wat uit de kast getrokken joh!”. Vrij briljant.

Ik ben dan ook, in tegenstelling tot veel anderen, totaal niet te-gen deze manier van social mediëren. Ik vind het namelijk wel fijn om me altijd van mijn beste kant te laten zien en mijn ver-kouden-net-wakker-en-ook-nog-een-kater-hoofd niet te delen met die 788 vrienden die ik nauwelijks ken. Met veel fantasie is dit hetzelfde als een superheld zijn, iets wat ik nooit zal bereiken, al doet mijn Facebook-profiel waarschijnlijk anders vermoeden.

De afdelingsleider is dan God, en die zegt tegen mij, Mozes, dat er nieuwe regels moeten ko-men. Maar jullie, het volk, zijn het daar niet mee eens!

“

”-BOZ

19 20

Ex-H

uman

s of

Igna

tius

Tahr

im R

amdj

an

Soph

ie K

uijp

ers

Rec

hten

, Uni

vers

iteit

van

Amst

erda

m

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘M

ooist

e he

rinne

ring

is en

blijf

t m

ijn R

o-m

e-Ca

mpa

nië-re

is in

de vi

jfde

klas.

Zove

el leu

-ke

ding

en m

eege

maa

kt e

n m

ooie

, bijz

onde

re

plaa

tsen

bezo

cht.’

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ac

hter

blijv

en?

‘Hou

d vo

l en

zorg

dat

je h

ier n

a ze

s jaa

r ech

t w

eg b

ent.

Gelo

of m

e, ze

s jaa

r is

lang

geno

eg

haha

.’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Ik ga

volge

nd ja

ar aa

n de

UvA

stud

eren

, dus

in

Amste

rdam

! Rec

hten

!’

Joha

n D

ieps

trat

enBi

olog

ie, U

nive

rsite

it va

n Am

ster

dam

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘M

ijn

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

is,

denk

ik,

de S

part

anen

reis

naar

Grie

kenla

nd

in de

vijfd

e, m

aar

ook

de s

choo

lstrij

d vo

nd

ik elk

jaar

een

hoo

gtep

unt.

Ik ho

op d

at d

e sc

hool

dit

nog

lang

voor

de

leerli

ngen

blijf

t or

ganis

eren

en

dat

ze, a

ls he

t ka

n, w

eer

te-

rugg

aat

naar

ee

n dr

iedaa

gse

scho

olstr

ijd.’

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ac

hter

blijv

en?

‘Het

klin

kt n

u m

issch

ien ra

ar, o

f al h

elem

aal

niet m

eer, m

aar p

robe

er je

erv

an b

ewus

t te

wor

den

dat l

erar

en o

ok g

ewoo

n m

ense

n zij

n. D

at b

etek

ent d

at ze

gee

n hu

iswer

k ge

ven

om

je te

pes

ten,

ze h

ebbe

n na

meli

jk he

t bes

te

met

je v

oor, m

aar h

et b

etek

ent o

ok d

at h

et

helem

aal n

iet v

reem

d is

als ze

een

kee

r een

fo

ut m

aken

. Wau

w, ik

voe

l me

echt

een

soor

t N

ed’s

surv

ivalgi

ds, h

aha.’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Ik za

l vol

gend

jaar

te vi

nden

zijn

op h

et Sc

ience

Pa

rk v

an d

e U

vA w

aar i

k bi

olog

ie ga

stud

eren

.’

Jaren

lang

hebb

en

we

van

hen

kunn

en

genie

ten.

Ze

war

en

te

vinde

n op

he

t ba

sket

belve

ld

als

ze

een

balle

tje tr

apte

n, of

tege

n de

no

oduit

gang

aan

leune

nd e

n ro

kend

– d

oor d

e re

gen

en

de w

ind. W

e he

bben

ech

ter

de

laatst

e w

eken

be

leefd

m

et o

nze

zesd

eklas

sers

en

zulle

n va

n en

kele

beke

n-de

n afs

cheid

m

oete

n ne

-m

en. V

óórd

at h

un g

ezich

ten

verd

wijn

en i

n de

eno

rme

mas

sa v

an r

uim a

cht m

iljard

m

ense

n op

dez

e w

ereld

bol,

hebb

en

we

enke

le so

on-

to-b

e ex

-Igna

tiane

n, of

wel

Ex-H

uman

s of

Ign

atius

, no

g en

kele

vrag

en g

este

ld.

Mee

s H

ehen

kam

pBo

uwku

nde,

Tec

hnis

che

Uni

vers

iteit

Del

ft

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘N

iet w

aar

ieder

een

met

een

aan

denk

t, m

aar

ik vo

nd g

ym a

ltijd

het

hoog

tepu

nt v

an d

e w

eek.

Al h

eb i

k tijd

ens

gym

ook

mijn

gro

otste

do

mpe

r be

leefd

, een

voo

rtan

d afg

ebro

ken.

Dit

vak

wer

d, ne

t als

bij-

na a

lle v

akke

n, do

or h

eel

enth

ousia

ste e

n po

sitiev

e ler

aren

geg

even

, da

ar b

linkt

het

IG t

och

wel

in uit

. Het

hoo

gtep

unt

in de

zes

jaar

was

de

Spa

rtan

enre

is, di

e ra

ad ik

iede

reen

aan

, zoi

ets

belee

f je

nooi

t w

eer. ‘

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ach

terb

lijven

?‘K

ies

voor

de

Sp

arta

nenr

eis!

En

ga

niet

panie

ken

voor

de

ein

d-ex

amen

s, di

e zij

n m

akke

lijker

da

n on

ze

scho

olex

amen

s.’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Vol

gend

jaar g

a ik Bo

uwku

nde s

tude

ren i

n Delf

t. Iede

reen

vindt

dat d

e knu

tselst

u-di

e, maa

r het

is een

stuk

leuk

er da

n wee

r jare

nlang

met

rege

ls en c

ijfert

jes w

erke

n.’

Man

uel V

anW

is-

en n

atuu

rkun

de, U

nive

rsit

eit

van

Am

ster

dam

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘Te

rugk

ijken

d op

zes j

aar I

gnat

ius is

het

erg

moe

ilijk

om d

ie vr

aag

te b

eant

woo

rden

. Niet

dat

al

mijn

her

inner

ingen

zo g

eweld

ig zij

n, m

aar e

r zijn

gew

oon

veel

moo

ie m

omen

ten

gew

eest.

D

e M

usig-

avon

den

in de

bov

enbo

uw zi

jn vo

or m

ij abs

oluu

t een

hoo

gtep

unt g

ewee

st, h

et w

as

echt

gew

eldig

om m

et e

en gr

oepj

e m

ede-

muz

ikant

en le

kker

te ku

nnen

spele

n op

zo’n

avon

d, en

ook

was

de s

feer

er ie

der j

aar w

eer e

rg go

ed. In

de b

oven

bouw

ont

moe

tte ik

mee

r ver

schil

-len

de m

ense

n, w

at w

el fijn

was

na d

rie ja

ar in

dez

elfde

klas

. Iede

reen

leek

stee

ds vo

lwas

sene

r te

wor

den e

n de l

esse

n wer

den e

en st

uk in

tere

ssan

ter. I

n de b

oven

bouw

zitte

n voo

r mij d

us d

e m

ooist

e he

rinne

ringe

n (w

aar d

e ho

ofdr

edac

trice

ook

een

grot

e bi

jdra

ge aa

n he

eft g

eleve

rd).’

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ach

terb

lijven

?‘A

lhoew

el so

mm

ige va

kken

/opd

rach

ten

eers

t nut

telo

os e

n sa

ai lijk

en, k

un je

late

r inz

ien d

at e

r w

el de

gelijk

waa

rde

aan

zat, d

us b

ijt do

or d

e zu

re ap

pel h

een.

En la

at je

niet

allee

n m

aar l

eiden

do

or w

at je

op he

t mom

ent le

uk vi

ndt, m

aar p

robe

er aa

n de t

oeko

mst

te de

nken

(ik w

eet d

at he

t m

oeilij

k is v

oor ju

llie pu

berb

reint

jes). T

en slo

tte, h

akun

a mat

ata,

maa

k je n

ooit t

e dru

k, wan

t stre

ss

kan s

oms m

eer v

erpe

sten d

an ee

n slec

hte c

ijferli

jst! G

eniet

van j

e sch

oolca

rrièr

e, he

t is zo

voor

bij.’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Vol

gend

jaa

r ku

n je

me

in ied

er g

eval

vinde

n op

het

Scie

nce

Park

van

de

UvA

, w

aar

ik ho

pelijk

het

dub

bele

bach

elorp

rogr

amm

a w

is- e

n na

tuur

kund

e vo

lg, e

n an

-de

rs é

én v

an d

e tw

ee. I

k ha

d oo

it ee

n he

kel

aan

die

twee

vak

ken

en h

eb b

ij m

ijn

profi

elkeu

ze n

og b

ijna

voor

C&M

gek

ozen

. Pa

s lat

er k

wam

ik

erac

hter

hoe

int

e-re

ssan

t ik

het

(stiek

em)

vond

. Ik

zal v

olge

nd ja

ar v

ast

en z

eker

het

IG n

og e

en k

eer

be-

zoek

en e

n te

rugk

ijken

op

een

moo

ie tijd

, vee

l suc

ces

en p

lezier

IG’er

s, ik

ga e

rvan

door

!’

Jaco

b va

n H

eeri

khui

zen

Soci

olog

ie, U

nive

rsite

it va

n Am

ster

dam

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘M

ijn m

ooist

e he

rinne

ring

aan

het

IG b

e-sta

at e

igenli

jk nie

t. Ik

heb

veel

moo

ie en

m

inder

m

ooie

mom

ente

n m

eege

maa

kt.’

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ac

hter

blijv

en?

‘Dat

je

voor

al jez

elf

moe

t pr

ober

en

te

zijn.

Laat

je

niet

leide

n do

or a

chte

rlijke

n. D

at j

e do

or d

e an

dere

n di

ngen

niet

doe

t di

e je

wel

zou

wille

n do

en o

f an

ders

om.’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Ik za

l vol

gend

jaar

te vi

nden

zijn

in Am

sterd

am,

stude

rend

aan

de

UvA

. Soc

iolo

gie o

f PP

LE.’

Suza

nne

Har

laar

Psyc

holo

gie,

Uni

vers

iteit

van

Amst

erda

m

Wat

is je

moo

iste

herin

nerin

g aa

n he

t IG

?‘H

oew

el di

t niet

ech

t op

het I

G w

as, d

e Ro

mer

eis!

Nou

eige

nlijk

Mall

orca

, maa

r dat

is n

iet d

oor h

et IG

ge

rege

ld, d

us d

at k

an ik

niet

mee

telle

n.’

Wel

k ad

vies

kun

je m

eege

ven

aan

de IG

’ers

die

ac

hter

blijv

en?

‘Je S

E’s z

ijn b

est w

el be

langr

ijk v

oor j

e ein

dexa

men

, he

t is

dus

slim

om

daa

r hog

e cij

fers

voo

r te

halen

. M

ij boe

ide

het n

iet zo

veel

in de

vier

de e

n vij

fde

en

ik na

m ge

noeg

en m

et ze

sjes.

Het

enig

e w

aar i

k toe

n aa

n da

cht w

as d

at ja

ar h

alen

en n

iet aa

n sla

gen.

Als i

k da

t and

ers h

ad aa

ngep

akt, w

as d

eze

tijd n

u ee

n stu

k m

inder

twijfe

lacht

ig... M

aar v

oora

l: niet

te v

eel s

tres-

sen

voor

de

ande

re to

etse

n, di

e te

llen

toch

niet

mee

vo

or je

eind

exam

en e

n da

ar is

een

zesje

wel

prim

a. Le

t ge

woo

n alt

ijd o

p in

de le

s en

leer

ext

ra h

ard

voor

de

SE-w

eek,

dan

kun

je de

ande

re w

eken

rusti

g aa

ndoe

n en

gen

ieten

van

je m

idde

lbar

esch

ooltij

d!’

Waa

r ka

n m

en je

vol

gend

jaar

aan

tref

fen?

‘Ik b

en e

r no

g nie

t he

lemaa

l ov

er u

it, m

aar

ik do

e bi

nnen

kort

de

cent

raal

voor

ps

ycho

logie

op

de

UvA

en

ik he

b als

tw

eede

keu

s sc

heiku

n-de

(M

enee

r va

n Es

sen

is va

st in

shoc

k als

hij

dit

leest,

hah

aha!)

. Maa

r als

dat

niks

wor

dt, n

eem

ik

eers

t een

tuss

enjaa

r en

ga

ik he

t jaa

r da

arop

Voe

-di

ng

& G

ezon

dheid

stu

dere

n in

Wag

ening

en.’

-Bernard M. Baruch

De moderubriekRoos Prins

Stev

ensc

hoen

en: V

ans /

/ bro

ek: R

eplay

// sh

irt: S

cotc

h&So

da //

trui:

H&M

// ru

gzak

: Kip

ling

Ano

uck

scho

enen

: Am

erica

n Ap

pare

l // p

anty

: Hem

a //

tuinb

roek

: Mon

ki //

shirt

: fore

ver 2

1 //

rem

pje:

Amer

ican

Appa

rel /

/ tas

: Her

sche

l

Ik ben slimmer dan je denkt.“”-REK

27 28

Nat

alia

& N

adin

eN

atal

ia sc

hoen

en: N

ike //

bro

ek: H

&M //

shirt

: Zar

aN

adin

e sc

hoen

en: N

ike //

bro

ek: Z

ara

// tru

i: Zar

a //

blous

e: H

&M

Koop ik zo’n tijd-schrift, blijkt het een sekseditie te zijn. Hier, een lovetest: Ben je een doetje of Don Juan in bed? Ik kruis natuurlijk dat laatste aan!

“

”-WIL

Vragen? Nee! Want ik heb het weer briljant uitgelegd!

“

”-BOX

29

zomer | 2014