GVZSeptember_oktober

4 14

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – [email protected] – www.gazetvanzurenborg.be

De Grotehondstraat is de eerste fietsstraat De Grotehondstraat is niet alleen de straat van De Lijn en een grote school want vanaf nu staat ze ook bekend als de “fietsstraat”. Een experiment van de stad dat na enkele maanden een evaluatie zal krijgen. Meer en met reacties van schepen Kennis.

GEEN VERHUIS VOORBUSSEN VAN DE LIJN

Goed nieuws of slecht nieuws, het is maar van welke kant men het bekijkt maar de meer dan honderd bussen die op de stelplaats aan de Tramplaats staan zullen ook na 5 september 2016 blijven aan- en afrijden. Datum waarop de milieu-vergunning vervalt. De reden voor het uitstel van de verhuis is dat men geen nieuwe plaats gevonden heeft om naar te verhuizen zodat er een nieuwe milieuvergunning aangevraagd zal worden om vanaf 5 september de bussen nog wat langer op Zurenborg te houden. (Swa COLLIER)

PAGINA

6-7

De stelplaats van De Lijn had ook in de plannen van Nieuw Zurenborg een prominente plaats. Nu wordt het afwachten. • Foto Luc Pandelaers

DAGBOEKEen Turks avontuur noemt hij het zelf maar Bert Lauwers uit de Lange Van Ruusbroecstraat maak-te tijdens een bergwandeling in Turkse bergen een lelijke smak en kwam daar in een ziekenhuis terecht. Hij hield ter plekke een dagboek bij.

PAGINA

4-5Foto Jörg PYL

BREIEN

Tot eind september kan men in de wijk op de koffie bij Veronique Leysen. Bekend van ondermeer de televisie maar nu aan het breien geslagen. Daar blijft het niet bij want ze pakt ook nog uit met het label Maurice.

PAGINA

14Foto Dieter DEDECKER

SEPTEMBEROKTOBER

Een en ander blijkt uit een schriftelijke vraag van Bart Martens (sp.a) aan de Vlaamse minister van Mobilieit en Openbare Werken Hilde Crevits. Volgens de minister heeft de zoektocht naar een nieuwe locatie nog altijd geen resultaat opgeleverd. Ze noemt er een paar bij naam : IPZ, Konijnenwei, Gen Armstrongweg, Kol Silvertopstraat, Lage Weg en Emiel Vloorstraat. Allemaal mogelijke locaties die nu om de en of andere reden niet geschikt werden bevonden. Maar er zijn nog andere locaties die nu onderzocht worden voegt ze er aan toe.. Conclusie : de timing is voor De Lijn te krap om tegen septem-ber 2016 de verhuis te kunnen realiseren. “Teneinde de continuïteit van haar dienstverlening te waarborgen, heeft De Lijn aangegeven dat ze een nieuwe milieuvergunningsaanvraag voor de huidige site voorbereidt.” De site werd trouwens in 1965 gebouwd en door het aanvragen van een nieuwe vergunning zullen de bussen er nog een hele poos blijven staan. Hoe lang dat dan wel zal zijn kan geen mens voorspellen.

BUSSENGoed om te weten is dat er in de stelplaats momenteel 118 bussen onderdak vinden en daar ook naar een onderhouds-centrum kunnen. Er is ook een overzicht hoeveel bussen er per lijn rijden en dat is en blijft nog altijd een behoorlijk aantal.

• Lijnen 1, 13, 38: 12 bussen• Lijn 17: 12 bussen• Lijnen 19-20-23-244: 19 bussen• Lijn 21: 12 bussen

• Lijn 22: 10 bussen• Lijnen 30-34: 1 0 bussen• Lijn 31: 5 bussen• Lijn 33: 5 bussen • Lijn 97: 6 bussen• Lijn 180: 1 bus

Op de vraag van Bart Martens waarom de bussen geen andere weg kunnen nemen om aan hun dienst te beginnen en te eindigen heeft de Lijn nog eens uitgelegd dat het rijden via de Krugerstraat en de Minke-lerstraat nog altijd geen optie is. Er is ondermeer een probleem met de vergunning en het kruispunt van de Plantin en Moretuslei en de Singel is niet geschikt en veel te druk om de bussenstroom aan te kunnen, zegt men bij de Lijn. Een standpunt dat al vele jaren oud en ongewijzigd is gebleven.

We herdenken het begin van de eerste wereldoorlog maar vooral de bevrijding in 1945 blijft nog veel sentimenten oproepen. Daarom een Bal van de Bevrijding op vrijdag 5 september Met dans en animatie.

PAGINA

34

2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

EditoSwa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborglaat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

De bussen en hetDienstencentrum

Het was te verwachten en het is dan ook ge-beurd: de bussen van de Lijn blijven waar ze nu staan. En het ziet er niet naar uit dat daar snel verandering in zal komen. Er wordt een nieuwe vergunning aangevraagd en daar worden niet veel problemen bij verwacht. Die vergunning zal met alle plezier worden afgeleverd. Waar-door de mensen in de aangrenzende straten nog vele jaren de ongemakken zullen mogen meemaken van warmdraaiende bussen, ver-trekkende bussen, lawaai makende bussen, stinkende bussen. En niet zo maar een paar maar vele tientallen. En dan hebben we het al-leen nog maar over de vertrekkers en de terug-komende bussen. Tegen het feit dat die bussen recht naar de Plantin Moretuslei rijden om van daaruit hun traject te zoeken is al vele jaren geprotesteerd door ondermeer de mensen uit de Wolfstraat die van ’s morgens erg vroeg geconfronteerd worden met deze vorm van openbare overlast. Is er nu echt geen oplossing mogelijk, werd al een paar keren gevraagd aan de bestuurders van de MIVA en daarna De Lijn. En telkens krijgt men dezelfde argumenten. De straten zijn niet geschikt voor de bussen, de kruispunten niet aangepast en noem maar op. Waarbij de buitenstaander telkens denkt: bij de volgende heraanleg van de Singel zal men iets bedenken waardoor de bussen wel langs die kant hun weg kunnen zoeken. Maar dat is blijkbaar te moeilijk, te ingewikkeld om te re-

aliseren. Ondertussen blijven de klachten en de ongemakken. De oplossing is dat de stad hier eens flink met de hamer op het probleem klopt en van dit knooppunt een prioritaire zaak maakt. ZO moeilijk kan dit nu ook weer niet zijn.

DienstencentrumWat is er nu toch met dat dienstencentrum aan de hand? Maanden geleden voorspelden we al dat men dit centrum ging sluiten. Er waren vele redenen genoeg maar besparen zal wel in de hoogste schuif hebben gelegen. Een directeur ging weg, een halftime directrice kwam, een halftime directrice ging en een andere parttime directrice kwam. Kortom, men is de doodstrijd zo een beetje aan het rekken. Tegelijkertijd staat er dan weer een flinke stelling tegen de gevel die hoogstwaarschijnlijk handenvol geld zal kosten. Ons niet gelaten maar iedereen wil wel duidelijkheid. In de eerste plaats het nog aanwezige personeel en de steeds schaarser wordende gebruikers die zien dat ze hier te doen hebben met een langzaam aflopende bal-lon. We hebben zelf een paar keren om verdui-delijking gevraagd maar verder dan omfloerste antwoorden kwam me niet. En dat is jammer want bvb bij het ZUMM-gebeuren staat het dienstencentrum wel degelijk centraal. Er werd daar vergaderd en personeelsleden werken actief mee aan het gebeuren. Zonder het dien-

stencentrum is ZUMM ten dode opgeschreven, zo veel is wel duidelijk. Maar onze laatste vraag omtrent de sluiting en de mogelijke nabestem-ming van het gebouw leverde op de valreep toch nog concreet antwoord op. “ U informeer-de naar de toekomst van het dienstencentrum. Die ligt nog niet vast. Een definitief antwoord

mag u pas in september verwachten. Een aan-tal scenario’s worden afgewogen. Uw stelling dat de sluiting vast staat, is voorbarig en kan ik onmogelijk bevestigen.” Michaël Lescroart, woordvoerder Liesbeth HomansWe schijven “dienstencentrum” op in onze agenda, maand september.

“Het initiatief is genomen vanuit de bewoners, d.w.z. door een groep die af en toe al eens iets organiseert”, zegt Luk Janssen “We vormen een nieuwe wijk en het gemeenschapsgevoel moet nog wat groeien. Toch zijn er nu al en-kele mensen die met deze wijk begaan zijn en dat wat willen aanzwengelen. Maar omdat we niet altijd van elkaar weten wat er zoal wordt georganiseerd, is het idee ontstaan om een krantje te verspreiden.”

’t Gruun Gazetje verschijnt enkel digitaal, want de initiatiefnemers hebben geen wer-kingsmiddelen en kunnen geen kosten ma-ken. “Ik treed op als coördinator. Mensen stu-ren wij dingen door en ik breng die samen”, zegt hij. Luk wil graag benadrukken dat het Gruun Gazetje louter vanuit de bewoners wordt gedragen en zeker niet wordt gestuurd door de projectontwikkelaar. “Wij zijn zeker geen spreekbuis van de projectontwikkelaar, hoewel wij van daaruit ook wel eens wat aan-geleverd krijgen.”

GESCHIEDENISDe editie van juni 2014 berichtte over events zoals het beachvolleytornooi dat eind augus-tus werd georganiseerd en de tentoonstelling van ‘hun eigen’ glas- en beeldkunstenares Krysta Smidts. Verder werd er informatie ver-strekt over geveltuinen. N.a.v. de inhuldiging van het Regina Beer-plein, werd er ook stilge-staan bij deze grote dame. Wat ’t Gruun Ga-zetje in ieder geval geregeld wil brengen, is informatie over de geschiedenis van de site, zegt Luk. “We willen daar ook dingen rond or-ganiseren.”

Wat de verschijningsfrequentie betreft, denkt het redactieteam van’t Gruun Gazetje aan vier edities per jaar. “Het belangrijkste is dat er nieuws is, en liefst positief. Het laatste dat wij willen worden, is een klachtenkrantje. Wij wil-len best wel aandacht besteden aan bepaalde problemen, maar dan toch liever via een po-sitieve insteek. Als we over negatieve zaken zouden schrijven, dan nog het liefst vanuit een gezamenlijk initiatief om er wat aan te doen. Wij willen dat de mensen na het lezen van ons krantje, met een positief gevoel achterblijven. Daarom is het ook de bedoeling om elke keer een bepaald gezin of persoon en verhaal te la-ten doen.”

ZURENBORGVan een gedrukte versie van de publicatie is voorlopig nog geen sprake. “Wij denken daar wel over na, maar dan komen er ook kosten bij kijken en dan moeten we gaan zorgen voor advertentiewerving en zo. Wij zijn momenteel al blij dat we enkele mensen bij elkaar hebben kunnen brengen die met hart en ziel willen meewerken. Ik had bij voorbeeld nog nooit ge-layout, maar tijdens de petanque-avond kwam ik in contact met iemand die daar professioneel mee bezig was.” De bewoners van het Groen Kwartier willen zich zeker niet als een soort en-clave beschouwen, zeker niet ten opzichte van Zurenborg, aldus Luk. “Wij zouden integendeel graag zien dat de mensen van Zurenborg in het Groen Kwartier mee zouden komen genie-ten van het park en onze activiteiten.”De volgende editie van ‘t Gruun Gazetje ver-schijnt in september. De digitale editie wordt ook ondersteund door een facebookpagina.

De meer dan honderd bussen zullen nog een tijdje aan en af blijven rijden Foto Luc Pandelaers

Groen Kwartier heeft eigen digitaal ‘gazetje’

“We zijn geen soort enclave” Op het redactieadres van de GVZ spoelde de eerste

editie aan van ’t Gruun Gazetje, gemaakt door en voor

de bewoners van de Militair Hospitaal-site, die we al

stilzwijgend en liefdevol hadden geannexeerd. Het

redactieteam bestaat uit zeven vrijwilligers, inclusief

coördinator Luk Janssen en wil zo’n vier edities per jaar

uitbrengen.

(Marcel SCHOETERS)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be 3Lawaaihinder tram 9 in de Mercatorstraat

“We horen de vogels in onze tuin niet meer wegens de hoge, snerpende tonen.” Enkele bewoners van de Mercatorstraat worden sinds

de lente gehinderd door lawaai van de trams van lijn 9.

‘De decibels bereiken soms pieken van 100 en meer’,

zegt Hans Vercammen die vlakbij woont. Vier personen

hebben een melding gemaakt van het probleem bij De

Lijn en een volgens hen wel heel ambtelijk standaar-

dantwoord gekregen. Sindsdien is er voor zover ze kun-

nen merken niets meer gebeurd. Hans Vercammen en

zijn flatmaten in de Mercatorstraat zijn er wat verbou-

wereerd van. En omdat De Lijn ‘dood’ bleef, namen hij

en zijn flatmaten dan maar contact op met de Gazet

van Zurenborg. (Leen VANAERSCHOT)

-Sinds wanneer hebben jullie last van tramlijn 9?Hans Vercammen: “Ik wil vooraf heel duide-lijk maken dat ik en mijn boven- en onderbu-ren niet willen zeuren over weer eens alles wat er misgaat met het openbaar vervoer en de mobiliteit in de stad. Wij zijn écht wel grote voorstanders van trein, tram, bus en fiets. Toch voor iedereen die nog voldoende mobiel is om er gebruik van te kunnen ma-ken. Je wordt zo dikwijls weggezet als ‘weer die verzuurde zeurders van Zurenborg’. Dat is erg gemakkelijk en o zo onterecht. Wij wo-nen graag in Antwerpen en wij willen ook veel en zelfs meer openbaar vervoer. We voelen ons betrokken bij de stad en onze omgeving en willen iets bijdragen aan een aangenamere woonomgeving. En als dat betekent dat er volgens ons iets kan gedaan worden aan lawaaihinder, en we beseffen heel goed dat lawaai in een stad niet is uit te sluiten, dan willen we tenminste de instantie die er iets aan kan verhelpen, helder com-municeert. Ikzelf ben als jonge Kempenaar naar Antwer-pen komen studeren en ik werk er nu ook in het onderwijs. Een paar jaar geleden kocht ik hier deze flat omdat ze voor een jonge man zoals ik betaalbaar was. En ik heb voor deze buurt gekozen omdat ik van de sfeer hou, de pleintjes, de mix van culturen, de onuitput-telijke waaier aan ontspanningsmogelijkhe-den. Als kers op de taart krijg je er bovendien nog een geweldig aanbod aan betaalbaar openbaar vervoer bij. Aan de voorkant van mijn flat heb ik zicht op de wereld en aan de achterkant kijk ik uit over het groen en kan

ik de vogeltjes horen fluiten. De Lijn open-de nog niet zo lang geleden deze nieuwe tramlijn. Wij vonden dat geweldig, want het betekende dat er weer een nieuwe milieu-vriendelijke route kwam van en naar ’t Stad. Maar, sinds de lente van dit jaar produceren die trams een dergelijke lawaaihinder dat we de vogeltjes in onze tuin niet meer horen wegens de hoge, snerpende tonen.”

-OK, maar wat stoort jullie dan concreet aan die trams? Hans Vercammen: “In het begin dat de nieuwe tramlijn in gebruik was, was er ei-genlijk geen probleem. Het is pas in de lente van dit jaar begonnen: bijna iedere keer dat een tram over de wissel rijdt, maakt die zo’n snerpend geluid dat het echt storend is. We vermoeden dat de grond is verzakt onder de plek waar de tramlijnen kruisen. Die trams rijden dus niet meer ‘recht’ op hun spo-ren waardoor ze een luid snerpend geluid maken. Een buur heeft het aantal decibels gemeten en die kwamen soms op 100-110 uit. Dat is storend en veroorzaakt moge-lijk al gehoorbeschadiging. Je moet weten dat de trams hier niet alleen overdag en ’s avonds langs komen, ze rijden via deze lijn ook naar de stelplaats. We hebben dus een heel korte nachtrust, namelijk van 2 tot 5 uur. En om een idee te geven van de grootte van het lawaaiprobleem: wij wonen vlakbij de treinsporen – die lopen op enkele meters van onze voorgevel. Daarvan hebben we ei-genlijk geen hinder. Het is ook al twee keer gebeurd dat een tram de bovenleiding mee-sleurde. Kan best ook aan die verzakking te

wijten zijn. En bovenop die lawaaihinder, komt dan nog de moeilijke communicatie met De Lijn.”

-Wat hebben jullie al ondernomen?Hans Vercammen: “Vier bewoners van dit gebouw hebben elk afzonderlijk bij De Lijn melding gedaan over de geluidsoverlast.”

-En wat was de reactie?Hans Vercammen: “We hebben elk hetzelf-de standaardantwoord gekregen dat erop neerkomt dat onze melding naar de bevoeg-de diensten is gestuurd. Daarna hebben we niets meer van gehoord en voor zover we kunnen merken, is er ook niets gebeurd.”

-Wat verwachten jullie van De Lijn?Hans Vercammen: “Uiteraard willen we dat er is gedaan wordt om de lawaaihinder te beperken tot een redelijk niveau. Maar, wat ons nog het meeste stoort, is de manier waarop De Lijn communiceert. Wij vinden die communicatie onpersoonlijk; er wordt niet ingegaan op het specifieke probleem dat jij meldt. En er is ook geen vervolgcom-municatie. Dus, je hebt er het gissen naar of er iets wordt ondernomen en zo ja, wat.”

-Hebben jullie zelf ideeën over wat er zou kunnen gedaan worden?Hans Vercammen: “We zijn geen ingenieurs, maar volgens een bovenbuur de technicus is, zou er toch iets kunnen gebeuren met auto-matische smering op de sporen. Het lawaai is duidelijk minder als het heeft geregend. En we verstaan natuurlijk dat de sporen niet

kunnen worden verlegd. Maar, op de plaats van de wissel zou er wel iets aan de onder-grond kunnen gebeuren. Nogmaals, wij zijn niet de specialisten, maar we vermoeden dat er een verzakking is onder de wissel waar-door de lawaaihinder zou kunnen worden veroorzaakt. Die twee breuken in de boven-leiding zouden misschien ook wel door die verzakking kunnen worden veroorzaakt.”

-Wat willen jullie met dit interview bereiken?Hans Vercammen: “We willen De Lijn langs dit kanaal nog eens een signaal sturen. We hopen ook dat andere buren die dit lezen en met dezelfde ergernis zitten, beseffen dat ze dit niet zomaar moeten laten passeren. Ze zouden ook een melding kunnen doen bij De Lijn. Dan kan onze reactie niet worden weggezet alsof het ‘weer over maar vier kla-gers’ gaat.”

-Stel, over een maand hebben jullie nog niets gehoord van De Lijn, of er is nog niets gebeurd aan ‘het lawaaiprobleem’. Al een idee wat jullie dan gaan doen? Hans Vercammen: “Eigenlijk niet. We gaan ervan uit dat we toch een positieve reactie gaan krijgen. We willen helemaal geen ‘har-de actiegroep’ worden, enkel bereiken dat de Lijn beter communiceert en zo haar eigen imago ook oppoetst. De Lijn is niet onze ‘vij-and’, maar zou zich toch iets meer als ‘vriend’ van haar klanten kunnen opstellen. En voor-al willen we dat ze iets doet aan het gekrijs van de voorbijrijdende trams.”

Bus 9 werd tramlijn 9 en veroorzaakt nu heel wat wrevel door zijn lawaai. • Foto’s André DEJONGHEHans Vercammen: “De Lijn is niet onze vijand”

Gitsschotellei 139 - 2600 Berchemtel. 03/383 59 56openingsuren: di-zat. 10-12.30u. 13.30-18u.zondag en maandag gesloten

kikker & kohet betere speelgoed


Man uit Lange Van Ruusbroecstraat maakt flinke buiteling

turkse bergwandeling eindigt met een dubbele enkelbreukBert Lauwers uit de Lange Van Ruusbroecstraat 63 is een

sportieve senior en zag eind mei een 12-daagse voet-

tocht met een twaalftal vrienden in Turkije wel zitten.

In de bergen dan nog wel en alles verliep naar wens

tot op de derde dag het noodlot toesloeg. Tijdens de

afdaling van een sterke helling is hij gevallen, uitgegle-

den, over de kop gegaan en verder gegleden. Gevolg:

een dubbele enkelbreuk en een behoorlijk avontuur-

lijke evacuatie die daar zowel het televisienieuws als

de plaatselijke kranten haalde. De man is ondertussen

reeds thuis en wil graag zijn verhaal en een dagboek-

fragment aan deze krant toevertrouwen.

(Swa COLLIER)

Bert Lauwers woont sinds 1993 in de wijk. Eind mei vertrok hij samen met een groepje vrienden naar Féthiye in Turkije. Op de derde dag gebeurde het dan. Een val op en steile helling. Bert Lauwers: “ Ik ben uiteindelijk tot stilstand gekomen tegen een boom en dan stelde ik vast dat mijn enkel gebroken was, gezien mijn voet reeds 90% gedraaid was. Na het oproepen van de ambulance heeft het nog uren geduurd voor ik uit mijn be-narde positie bevrijd kon worden. Een eerste poging om mij via de berghelling langs be-neden te evacueren mislukte wegens te ge-vaarlijk en bijna onmogelijk. Naast vier leden van mijn wandelgroep werd de brancard ook gedragen door de dokter en de ambulancier. Dus met een groep van zes. Ten einde raad

werd de gendarmerie opgetrommeld. Die kwam met 4 man ter plaatse om te helpen, en stelde vast dat het langs beneden nooit zou lukken. Ze kenden het bos door en door en wisten dat er hogerop een open plek in het woud was, waar ze met de brancard naartoe konden rijden. Dus zijn ze met hun zessen de helling opnieuw opgeklommen met de zware brancard (92 kilo). Een heel eind terug naar boven werd dan op die open plek in het bos de ambulance gedeponeerd, die mij naar het State Hospital van Féthiye heeft gebracht. In tegenstelling tot de privé klinieken (heel duur en slechte medische verzorging door gepensioneerde dokters) is de medische verzorging hier redelijk goed, maar niet zo hygiënisch).”

VIJSBert Lauwers maakte snel kennis met dit zie-kenhuis. De verzorging, eten, wassen, ver-schoning stelt volgens hem weinig voor. Alle Turkse patiënten hebben hier een familielid naast zich. Bert Lauwers: “Ik was echter een van de weinige niet-Turken, dus moest mijn plan alleen trekken. Na 4 dagen ziekenhuis, heb ik gelukkig nadien 5 dagen verder kun-nen recupereren aan de rand van het zwem-bad. Er zijn slechtere plaatsen denkbaar om te recupereren van een ongeval. Ik ben dezelfde nacht nog geopereerd aan een dubbele en-kelbreuk. Midden juli ben ik dan in het St Au-gustinus terug geopereerd omdat een grote Turkse vijs het kuitbeen wegduwde van het scheenbeen in plaats van het aan te trekken.

Dus een nieuwe operatie drong zich hier op, om de Turkse slechte vijs eruit te nemen en een andere Belgische vijs er terug in te steken. Tot nu ben ik heel die tijd immobiel zonder steun (op vooroorlogse Turkse krukken), en een derde operatie in september volgt nog om de vijs eruit uit te nemen.”

MEDIAEen televisieploeg van de Turkse televisie was snel ter plaatse in het bos om te filmen. Deze reportage werd uitgezonden op de Turkse te-levisie. Men was natuurlijk heel fier, dat zij de spectaculaire redding uit het bos tot een goed einde hebben kunnen brengen. Ook de kran-ten hebben uitvoerig over het voorval in het bos geschreven.

Bert Lauwers, ondertussen thuis: “Ik was echter een van de weinige niet-Turken, dus moest mijn plan alleen trekken. “ • Foto Jörg PYL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be 5

Bert Lauwers heeft zijn dagen in het Turkse ziekenhuis niet in ledigheid doorgebracht. Hij heeft er namelijk een dagboek bijgehouden en wil de lezers van deze krant laten proeven van een dag in een dergelijk ziekenhuis. Bovendien koppelt hij er een aantal persoonlijke overpein-zingen bij (SC)

Al in de vroege morgenuurtjes roepen de luid-sprekers (om 4u45) op tot het morgengebed. Iets later, als het daghet in het oosten, rond 5u35 komt een volledig in het wit gesluierde verpleegster mijn bloeddruk meten. Dan volgt een zoveelste bloedafname, gevolgd door de nodige inspuitingen. Het ontbijt, een homp brood begeleid door twee kleine plastiekpot-jes confituur, wordt aan de deur afgezet. De afstand tussen de deur en het bed dient zelf overbrugd te worden. Vervolgens komt de bor-stelaar, die met een brede borstel alles terug schoonveegt. Water of detergent komt hier niet aan te pas. Dan komt een groene verpleegster, maar dan zonder hoofddoek, aangerukt met de nodige attributen voor een antibioticum - in-fuus. Deze wordt kort nadien gevolgd door een kuisvrouw, die na drie dagen uiteindelijk beslist heeft de groene boven- en onderlakens van de operatie, nog steeds voorzien van de nodige bloed en andere vlekken, te verwijderen en te vervangen door kraakverse lakens. Vervolgens komt een bebaarde jongeman voor een stel te kleine krukken om mijn leven teug iets mobie-ler te maken. Dit was jammer genoeg blijkbaar zijn grootste maat. Maar 'à la guerre, comme à la guerre' ik ben blij dat ik terug een stuk mo-bieler geworden ben, en mij eindelijk na drie dagen ook kan ontlasten.

Uiteindelijk komt de dokter, die meer lijkt op een bodybuilder of op een Japanse worstelaar, in t-shirt en bermuda outfit, en dit om de no-

dige tweede gipsverband te plaatsen. Maar als ik mij met de volledige medische staf, voorzien van mijn te kleine krukken, naar de behande-lingskamer begeef, val ik onder het oog van de voltallige medische ploeg voor de tweede maal op de grond, en dit naast de voor mij voorziene stoel.

De dokter is verbouwereerd, maar blijft koel-bloedig, hopende dat zijn minutieus uitge-voerde operatie, niet een maat voor niets is geweest. Nu word ik dus voor de tweede maal door zes dragers van de grond opgeraapt en op een bed gedeponeerd voor de verdere behan-deling en gipsverband. Vervolgens neemt de dokter een grote cirkelzaag, voor het uitzagen van twee venstertjes, links en rechts van mijn rechterenkel. Dit wordt blijkbaar gedaan om nadien de beide sneetjes van de nodige 'dres-sing' te kunnen voorzien. Ik was al bang dat ze er, door een onhandige beweging, een extra stukje van mijn been zouden afzagen...Terug op de kamer aangekomen, hadden al heel wat familieleden en vrienden van mijn buurman met heel veel lawaai bezit genomen van de kamer. Het zondagsfestijn kon begin-nen. De zeer luidruchtige gesprekken, waarbij ik een paar West-Vlaamse klanken meende te herkennen, werden verder nog doorspekt met de nog luidruchtiger geworden stemmen van de Turkse televisie programma's. De volume-knop stond blijkbaar op maximum.

WIJNOndertussen mijn lunch genuttigd, verrijkt door drie glaasjes excellente rode wijn, aan-gebracht door mijn wandelvrienden. Dit tot grote verbazing van de Turkse gemeenschap, zowel binnenskamers, als buitenkamers. Dit was blijkbaar nog nooit gezien and 'not done'

in een islamitisch ziekenhuis. De gesprekken werden echter steeds luidruchtiger, en dit naarmate meer en meer vrienden en familiele-den, van het door een omvergevallen muurtje geplet been naast mij, de groep kwamen ver-sterken, en de gesprekken nog geanimeerder maakten. Tegen 23u30 was het feest gelukkig ten einde, en kon de nachtrust eindelijk beginnen. Dat dachten wij tenminste. Neen, nu iedereen de deur uit was, kon mijn buurman beginnen met zijn vrouw, die verondersteld werd de ganse nacht aan zijn zijde te staan en te liggen, te ter-roriseren. Van nu tot in de vroeg morgenuur-tjes, begon een geroep, een geboer, een ge-snurk, een getier, een gehijg en een gescheet van mijn buurman. Zijn vrouw werd dan steeds verondersteld een aantal daden te onderne-men, die zijn leed konden verlichten. Tegen ongeveer 3u45 kwam ik uiteindelijk aan slapen toe, om een uur later opnieuw terug aan de ho-ger vermelde procedure te kunnen beginnen.

VERZEKERINGMaar gelukkig verscheen rond 9u de lieve Alime ten tonele, de eigenares van het hotel waar we verbleven. Zij had haar kuisvrouw 5 minuutjes opgetrommeld om mij te komen ophalen met haar wagen. Dit was echter zon-der de waard gerekend. De dokter moest mij nog even zien, en er moest nog een hoop for-maliteiten geregeld worden. Ook stelde ik vast dat, wachtende in de gang, de sonde voor het infuus nog steeds in mijn arm vastzat. Geen probleem, een halve fles ontsmettingsproduct werd erover uitgegoten, en een dik pak watten werd erop gedeponeerd. Klaar was kees. Maar dan volgde het circus met de verzekering.Uiteindelijk werd mijn lichaam vrijgegeven, nadat de bijstandsverzekering een mail ge-stuurd had dat alle kosten tot max. 50.000 euro

zouden vergoed worden. Maar daar was de bebaarde man van de materiaalfirma het blijk-baar nog niet mee eens. Hij zwaaide met zijn factuur van 6.922 euro en wou die contant be-taald zien, anders mocht mijn reeds getormen-teerde lichaam het ziekenhuis niet verlaten. Mijn lichaam was altijd hun borg en het ma-teriaal, waaronder platinum plaatjes, zat reeds vast in mijn enkel. Uiteindelijk ging hij door de knieën, en om 14u30 lag ik aan de rand van het zwembad, blij uit deze gevangenis verlost te zijn. Er bestaan op de wereld zeker en vast min-der aangename oorden om te recupereren van een operatie en ik was terug een oppergeluk-kig mens, nu het grootste leed geleden was.

BLIJMaar nu en dan had ik toch het toch zeer eigen-aardige gevoel dat ik uit eigenlijk uit deze kli-niek niet echt weg wilde. In dit soort instelling geraak je, zonder het te beseffen, in een toe-stand die veel weg heeft van een winterslaap. Je verzinkt in een soort 'aangename mentale lethargie', en het vooruitzicht terug te moeten keren naar de grote, boze mensenwereld, die opnieuw iedere dag een zekere vorm van be-sluitvaardigheid en inzet vraagt, werkte op mij soms, nu en dan, enigszins beangstigend. Maar toch ben ik zeer blij, dat ik terug kan keren naar deze normale, vriendelijke en uitnodigende mensenwereld. Anderzijds ben ik toch ook zeer blij dat ik deze ervaring meegemaakt en overleefd heb. Een ervaring die mij heeft ver-rijkt als mens, en die mij heeft doen inzien dat alle kleine, dagdagelijkse beslommeringen in het niet verdwijnen, als men eenmaal de dood in de ogen heeft gezien.

Turkije, Fethiyé maandagavond 2 juni

“ Dagdagelijkse beslommeringen verdwijnen in het niet als men een-maal de dood in de ogen heeft gezien”

De val die Bert Lauwers maakte was voor de plaatselijke media belangrijk nieuws De hulpdiensten hadden heel wat werk om het slachtoffer te bereiken

Grote Beerstraat 24 • 2018 Antwerpen

T: 03.239.14.19 • 0479 77 15 76


In de Grotehondstraat zullen verkeersbor-den geplaatst worden die het begin en het einde aanduiden. Het gaat om een blauw bord met een witte fietser en een rode auto erachter. Het einde van de zone wordt aangeduid met een streep door het bord. Daarnaast verhogen pictogrammen op de grond de herkenbaarheid van de fietsstraat. Bovendien is een fietsstraat voorzien van een brede rode loper in het midden van de rijbaan.

TESTSinds 2012 is het begrip ‘fietsstraat’ als nieuw concept verankerd in de wegcode. Steden en gemeenten beslissen zelf waar ze fietsstraten maken en hoe ze die inrichten. Het college in Antwerpen heeft deze zomer besloten dat de Grotehondstraat de eerste fietsstraat van onze stad wordt. De Grote-

hondstraat werd gekozen op basis van een aantal criteria: het is een zone 30, er rijdt geen openbaar vervoer door de straat, de intensiteit van het fietsverkeer is er vrij hoog en die van het autoverkeer laag. En de straat ligt op een belangrijke fietsroute naar het stadscentrum. Volgens Sammy Cappaert, de fietsambtenaar van de stad Antwerpen, be-treft het hier een soort test. “We willen zien of de fietsstraat ook werkt zoals die wordt voorgesteld. We willen meer comfort en een betere doorstroming voor de fietser. In de Grotehondstraat willen we zien hoe auto-mobilisten en fietsers zich gedragen in de nieuwe situatie. Na verloop van tijd zullen we alles grondig evalueren en bekijken of onze doelstellingen ook behaald worden.”

WAARSCHUWINGHoewel de fietsstraat zich nog in een test-

fase bevindt, betekent dit niet dat de herin-richting van de Grotehondstraat tijdelijk is. Nee, ze heeft een permanent karakter. En als het nieuwe concept aan de vooropgestelde verwachtingen voldoet, dan zal de stad ook andere straten omvormen tot fietsstraten. Er zijn al soortgelijke plannen voor de Sint-Hubertusstraat in Berchem en twee straten

in Hoboken: de Fodderiestraat en de Com-mandant Van Laethemstraat.

Volgens Sammy Cappaert zal de politie de komende weken in de gaten houden of de weggebruikers in de Grotehondstraat zich ook daadwerkelijk houden aan de nieuwe wegcode. U bent dus gewaarschuwd.

AROMA SMezze * Bistro * Lunch

Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16uVrijdag en zaterdag: 19 tot 00

(mezze en wijnbar)

Draakstraat 21 2018 Antwerpen

Tel: 0484 97 63 83

DE BROODNATIEBROOD | ZOET | DELICATESSEN

Openingsuren lunchroom Onbijt : 8u - 11u Lunch : 11u - 15u Zoet : 11u - 17 u

't Groen Kwartier • Tel 03 - 344 08 06Artsen Zonder Grenzenstraat 32 • 2018 Antwerpen

[email protected] • www.debroodnatie.be

Eerste fietsstraat van Antwerpen

in de Grotehondstraat mogen auto’s de fietsers niet inhalen

De straat wordt ook heraangelegd om als fietsstraat maximaal te kunnen fungeren • Foto Luc PANDELAERS

Vanaf begin september is de Grotehondstraat de eerste

straat van Antwerpen die officieel als fietsstraat erkend

is. In een fietsstraat mogen fietsers de hele breedte van

de rijbaan gebruiken. Auto’s en andere motorvoertuigen

hebben wel toegang tot de straat maar mogen de fietsers

niet inhalen. Geen enkele weggebruiker mag in een fiets-

straat sneller rijden dan 30 kilometer per uur. Daarnaast

is een fietsstraat ook een voorrangsweg. (Ad MOESKOPS)


Beter wassen met zacht (ontkalkt) waterSneller en dus milieuvriendelijk drogen

Gemakkelijk strijken met de mangelGoedkoper dan thuiswassen

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg 5 wasmachines 6,5kg 2 wasmachines 12kg 10 droogkasten 14kg 1 stijkmangel 160cm

Wassalon Zurenborg

KarwijKeuken geopend tussen 12-14u & 18u30-21u30

restaurantPasseren voor een snelle lunch

of voor een gezellig diner?zon • ma • di • woe • do • vr • za vm • za nm

Dageraadplaats 20 • 2018 Antwerpen • Tel : 03/689 45 [email protected] • www.restaurantkarwij.be

schepen Koen Kennis : “met de wagen de stad bereiken staat dus niet haaks op de fietsstraten”

Onze wijk krijgt dus als een van de eerste in de stad een echte fiets-

straat. Compleet met borden en toezicht van de politie. En dit initi-

atief zal bij vele jonge ouders in goeie aarde vallen want het aantal

jonge fietsers is tijdens de schooldagen nauwelijks te tellen. Afwach-

ten hoe de automobilisten gaan reageren eens het systeem met fiet-

sers er eenmaal is. Maar wat zijn de reacties?

(Swa COLLIER)

Bij de Fietsersbond zijn ze alvast minder en-thousiast dan men zou verwachten. Ze staan uiteraard achter dergelijke fietsstraten, maar wijzen er toch op dat er nu wel een fietsstraat is maar dat men om daar te geraken met de fiets een hele hoop valkuilen moet trotseren. Elke fietser uit de wijk weet uit ervaring dat de Co-gels-Osylei een soort crosspiste is en in de aan-palende straten zijn er wel fietspaden, maar ze zijn bijna allemaal veel te smal om comfortabel en veilig te fietsen naar bv. de Grotehondstraat. Allemaal knelpunten, concludeert de fietsers-bond, die men eerst moet aanpakken voor-aleer fietsstraten in te richten. Een vraag dus voor de bevoegde schepen. En hadden we niet gehoord en gelezen dat het dit college vooral om de auto te doen was? De auto die zo snel mogelijk in het centrum van de stad moest ge-raken in plaats van hem overal in de minimum vier wielen te rijden ? Daarom een paar vragen voor schepen van Mobiliteit Koen Kennis.

-Een proefproject is het, waarom niet ineens een goed omkaderd project voor de Grote-hondstraat en omgeving want, geef toe, vei-lig fietsen in de Cogels Osylei is alleen voor beroepsrenners en cyclocrossers mogelijk.Koen Kennis: “Een fietsroute is pas zo sterk als zijn zwakste schakel. En vlak na de Draakplaats is dit inderdaad de Cogels Osylei richting sta-tion Berchem.Ik kan u meegeven dat de betrokken districts-schepen van Berchem, Bruno de Saegher, de heraanleg van deze straat op de planning gezet heeft. Dit om deze straat meer fietsvriendelijk in te richten. Aan de andere zijde hebben we de fietsostrade langs de spoorwegberm en het dubbelrichtingsfietspad in de Oostenstraat, die reeds gerealiseerd zijn door de provincie Ant-werpen en districtsschepen Paul Cordy van Antwerpen.

De Grotehondstraat is dus een schakel die meer in de picture mag gebracht worden bij de fietsers. De Cogels Osylei is een beschermd stads- en dorpgezicht. De adviserende overhe-den van erfgoed zullen dus nauw betrokken zijn bij de opmaak van de plannen. De combi-

natie van tramsporen en kleinschalig materiaal (lees: kassei of afgevlakte kassei) zou proble-matisch kunnen zijn. Andere straatverharding voorstellen zal naar erfgoed een te bespreken punt zijn. Vanuit de stad en het district is het onze abso-lute prioriteit om het fietscomfort in de plan-nen te verankeren en deze fietsas te verbete-ren. Hierbij willen we fouten van het vorige bestuur zoals in de Nationalestraat en de De Keyserlei voorkomen.

-Dit college wil het de automobilist makke-lijker maken om de stad te bereiken. Staan deze fietsstraten dan niet haaks op dit voor-nemen ? Koen Kennis:” Dit project is een schakel in het uitvoeren van het nieuwe mobiliteitsplan Ant-werpen “Actief en Bereikbaar”. Hierin wordt een duidelijke structuur van hoofdassen voor auto-verkeer vastgelegd. Al de straten daartussen be-vinden zich in de woonlobben. Deze woonlob-ben zullen we systematisch omvormen tot zone 30. In Zurenborg is dit grotendeels al gebeurd. Naast deze hoofdstructuur voor de wagen, is deze ook uitgewerkt voor de fietser, tram, trein, enz. De uitvoering van de Grotehondstraat als fietsstraat kadert in deze verbeterde gelaagde fietsstructuur naar de fietser toe, zonder ande-re modi zoals de wagen te verdringen. De stad bereiken met de wagen staat dus niet haaks op de fietsstraten mits een goed stadsbreed plan. Ons beleid is er net op toegespitst om elke be-woner, bezoeker en werknemer van deze stad een goed en verleidelijk vervoersmiddel aan te bieden die afgestemd is op zijn concrete ver-plaatsingsbehoefte. De auto vóór de fiets of de tram stellen is dus niet aan de orde, maar we gaan deze dus ook niet verdringen zoals we in de vorige jaren gekend hebben. Fietsstraten liggen niet op hoofdassen voor wagens, maar meestal parallel hieraan of geleiden fietsers langs een alternatieve snellere en aangena-mere weg. Bij de Grotehondstraat verleiden we de fietsers die komen vanuit Borgerhout en Berchem Extra Muros, om via de fietsstraat comfortabel naar de fiets-o-strade langs de spoorwegberm tussen Berchem Station en

Antwerpen Cen-traal te gaan, dit als hoogwaar-dig alternatief op de Kleine Beerstraat/Rol-wagenstraat en Provinciestraat (waar de tram rijdt en we ge-lijkaardige fiets-o n g e m a k k e n kennen als in de Cogels Osylei). De fietsstraat stimuleert het gebruik van een alternatief op de fietsas langs tramlijn 11.”

-De Fietsersbond heeft het over “symbool-politiek”. Hier en daar een fietsstraat en het fietsend volkje heeft alweer een kluif toege-worpen gekregen. Of is dat zwaar overtrok-ken?Koen Kennis: “Hetgeen de fietsersbond hierin mist is het overkoepelende beleid, in deze zal ons fietsplan, dat een concretisering is van de fietsambitie uit het mobiliteitsplan, voor meer verduidelijking zorgen. We mikken op het ein-de van dit jaar om dit te communiceren.Uiteraard is het niet correct om her en der ingrepen te doen zonder een eindvisie. De Grotehondstraat kadert in een plan om over heel de stad en de districten de verschillende faciliteiten voor fietsers te verbeteren, missing links weg te nemen enz. Het district Antwer-pen, bevoegde schepen Paul Cordy, doet door deze aanleg een eerste stap, van vele die nog gaan volgen voor onze fietsambitie samen te realiseren. Nu niets doen en wachten op een heraanleg van de Cogels Osylei betekent let-terlijk niets doen, en daarvoor staan wij niet. Hier volgen we dus de fietsersbond niet. Het-geen waar we de fietsersbond wel in bijtreden is dat we niet moeten stoppen na de aanleg van de Grotehondstraat in de wijk Zurenborg. In andere steden is de fietsersbond trouwens

wel positief rond het voorzien van fietsstraten, zelf wanneer deze behoren tot nog niet vol-ledig uitgeruste assen. In deze zijn wij ervan overtuigd dat onze inspanningen en ons fiets-plan een meerwaarde zullen betekenen voor de Antwerpse fietser.

-Laten we positief zijn en hopen dat het project voldoet aan de verwachtingen. Vanaf wanneer wordt het proefproject dan ook werkelijkheid en zit er voor Zurenborg eventueel een uitbreiding in? Koen Kennis: ”We noemen het een proefpro-ject omdat we voor en na de invoering het ef-fect op de fietsers en automobilisten in kaart willen brengen. Met deze kennis kunnen we dan verder de fietsstraat optimaliseren. Tevens kunnen de bevindingen dan ook toegepast worden in nieuwe fietsstraten op andere loca-ties in onze stad en districten. Aan de hand van de evaluatie zullen de nodige besluiten getrok-ken worden. Uit onze voorstudie blijkt dat de Grotehondstraat past binnen de ervaringen die andere steden al hebben opgedaan rond fietsstraten. We zijn dus gerust dat we samen met het district Antwerpen hier een mooi pro-ject neerzetten.

-Bedankt

Schepen Koen Kennis : Dit project is een schakel in het uitvoeren van het nieuwe mobiliteitsplan Antwerpen “Actief en Bereikbaar”. • Foto Frederik CORNETTE


De muren zijn matzwart, de vloer in zwart be-ton en de accenten in warm hout. Alles nieuw. Wauw, dit industriële gebouw ademt klasse uit. Door middel van slimme separatie-elementen wordt de grote ruimte gescheiden in verschil-lende compartimenten, zonder dat het afbreuk doet aan het ruimtelijk gevoel. Links en rechts staan hypermoderne fitnessapparaten te wach-ten… op mij. Maar eerst het interview. Tiffany Stevens (29) vertelt dat zij en haar man David Box (31) vier jaar geleden begonnen met het geven van persoonlijke fitnesstraining in een appartement in het Oostkasteel. Er was ech-ter zoveel belangstelling voor hun fitnesstrai-ning dat ze deze zomer naar hier verhuisden. Vanaf nu is het voor leden ook mogelijk om te komen fitnessen zonder afspraak en zonder persoonlijke begeleiding. Je kan dus gewoon lid worden en gaan sporten wanneer je dat zelf wenst. Uiteraard ligt de focus van M4teria nog altijd op de persoonlijke begeleiding. Behalve uit Tiffany en David bestaat het team ook nog uit twee andere begeleiders: Domien en Carl, waarvan de laatste ook nog eens kinesist/os-teopaat is.

ZWANGERTiffany: “Als je hier lid wordt, kun je op je smartphone een app downloaden en die is gelinkt aan al onze toestellen. Wij stellen een persoonlijk trainingsprogramma voor je op en via je telefoon kun je je eigen trainingschema volgen. En wij kunnen je op deze manier ook opvolgen en eventueel je schema’s aanpassen. Maar we blijven een zeer kleine fitnessclub waar persoonlijk contact belangrijk is. Wij zijn hier steeds aanwezig en je kan ons altijd aan-spreken. Wij adviseren graag en helpen je met plezier steeds op gang. Ikzelf begeleid vooral de vrouwen die hier komen, eigenlijk ben ik gespecialiseerd in fitness voor zwangere vrou-wen. Dit vraagt namelijk een speciale aanpas-sing van de trainingsschema’s.”

GRATISDavid: “Ons cliënteel bestaat momenteel voor-al uit mensen tussen de 35 en 55 jaar die willen sporten in een privésfeer met extra begelei-ding. Wij proberen wel de drempel zo laag mo-gelijk te houden. Iedereen is welkom. Hier krijg je gratis espresso en de fruitschaal is steeds gevuld. Eigenlijk zijn we een beetje een luxe fitnessclub. We werken ook met de allernieuw-ste toestellen. Ik omarm ten slotte de nieuwe technologie. Hoeveel een abonnement hier kost? Ach, wij zijn niet de goedkoopste, maar ook niet de duurste. We zitten er ergens tus-senin. Gezien ons kleinschalig karakter kunnen we ook niet onbeperkt leden werven. Op een gegeven moment zitten we aan onze limiet en zetten we een stop op ons ledental. We willen absoluut voorkomen dat je hier moet wachten op een toestel en we willen bovendien graag het persoonlijke karakter behouden. We heb-ben zelf zoveel jaren ervaring met fitness en

personal coaching, dat willen we graag op een persoonlijke manier met anderen delen. Ieder-een die hier voor het eerst binnenkomt, krijgt een gratis proefsessie. Jij dus ook. Kom, zullen we er eens aan beginnen?”

FOTOSHOOTIk kleed me om in de kleedcabine. Een slanke jongeman met een getrimd baardje staat op het punt om de kleedkamer te verlaten: “Ja, ik kom al wat langer bij David en Tiffany. Ik ben een fan van deze manier van fitness. Hier is het meer privé en de begeleiding is hier ook veel beter dan in een andere fitnessclub. Ik heb van-daag nog snel een paar oefeningen gedaan om iets strakker te staan. Ik heb vanmiddag nog een fotoshoot en daarbij heb ik niet zoveel kleren aan. Daarom heb ik het nu nog allemaal nog een beetje opgepompt. Wat een abon-nement hier kost? Oh, ik betaal 79 euro per maand. Dat is misschien iets meer dan ergens anders, maar je krijgt hier ook zoveel meer. Dat zal je wel merken. Veel succes met je training en tot ziens.” De deur slaat dicht en de kleedka-mer is voor mij alleen.

PRIVEDavid wacht me op. Eerst word ik op de loop-band gezet met een computerscherm voor mijn neus. Ik stap aan een tempo van zes ki-lometer per uur. “Leg je handen hier eens op. Kijk, je hebt een hartslag van 70. Dat is prima. Terwijl je nu stapt, kun je tegelijkertijd op in-ternet, je kunt skypen, youtube-filmpjes kijken, alles eigenlijk. Wacht, ik zal je even door San Francisco laten lopen.” Plots bevind ik me in de virtuele wereld van deze Amerikaanse groot-stad. Ik stap aan een stevig tempo over een boulevard. Dan gaat de loopband naar boven. Ik ga blijkbaar een brugje over in San Francisco. Mijn hartslag stijgt mee. Een jongen op een mountainbike passeert me. Een dame met een hondje kijkt me even aan. Ik moet me inhou-den om niet ‘hello!’ te zeggen tegen deze Ame-rikaanse schone. Ik stap en stap en stap en… in één seconde ben ik weer van Amerika in Zu-renborg: “Genoeg opgewarmd. We zullen eens een paar oefeningen doen, dan kun je meteen de rest van onze ruimte zien. Kijk dit gedeelte is privé. Hier kunnen mensen echt in hun eentje sporten. Er zijn mensen die tijdens het sporten liever niet gezien willen worden door anderen, bijvoorbeeld vanwege religieuze redenen. Hoe dan ook, dat kan dus hier.

KRAMPHet is belangrijk dat je een goede, stabiele ba-sis hebt. Ik zal eens kijken hoe het met je stabi-liteit zit. Ga eens op je linkerbeen staan en tik met je rechterhand je linkervoet aan. En dan weer overeind. En zo tien keer. Ik doe het even voor. Kijk!” David laat zien wat hij bedoelt. Het ziet er makkelijk uit. Dat kan ik ook. Gemakke-lijk. Die tien keer stellen niets voor. Ik zal hem eens wat laten zien. Ik ga op één been staan

en probeer rap mijn voet aan te tikken. Ik wan-kel, corrigeer, maar verlies mijn evenwicht en moet mijn andere voet bijzetten. Oei! Tweede poging. Ik doe het nu langzaam, wiebel voort-durend, maar uiteindelijk lukt het me. Bij de vierde poging voel ik mijn enkel en mijn kuit verkrampen. Dan maar het andere been. Dju toch: van hetzelfde laken een broek. Conclusie van David: “Voordat jij ooit met lopen begint, is het beter om een maandje stabiliteitsoefe-ningen te doen, zodat je de kans op blessures danig verkleint.”

BALANSVervolgens krijg ik een duw-, trek- en twistoe-fening voorgeschoteld. Alle oefeningen zien er eenvoudig uit, maar ze zijn lastiger dan ik denk. Volgens David is het hierna genoeg voor van-daag. “Je hebt nu al je spieren gebruikt. Dat is belangrijk. Je moet niet enkel één onderdeel van je lichaam trainen. Het is veel beter om je hele lijf te ontwikkelen. Zo blijf je in balans. Daar gaat het om, die balans. En ik spreek uit ervaring. Toen ik begin twintig was, rookte en dronk ik erg veel. Tot ik op een bepaald mo-ment dacht: nu kan het niet meer. Ik ben toen begonnen met de lerarenopleiding Lichamelij-ke Opvoeding en vanaf toen begon ik ook mijn levensstijl te veranderen. Roken doe ik al lang niet meer, maar ik drink nog wel af en toe een wijntje. Dat mag best, hoor. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die al tien jaar lang intensief

sport, alleen maar raw food eet en toch geluk-kig is. Dat bestaat niet. Het moet allemaal een beetje in balans zijn. En ik wil mensen graag helpen om die balans te vinden. Kom, ga nu maar douchen.”

VERWENNENEen design-regendouche spoelt de vermoeid-heid van mijn lichaam. Eigenlijk heb ik zojuist helemaal niet zoveel gedaan, er zijn zelfs geen gewichten aan te pas gekomen. Het leek zo simpel en toch voel ik een lichte pijn in mijn lijf. Het voelt prettig, net als de zachte hand-doek die ik van de stapel neem om me af te drogen. Eenmaal omgekleed, presenteert Da-vid me nog een espresso en een paar minuten later fiets ik tevreden de Grotehondstraat uit. Ik heb even een gevoel van verwennerij beleefd. Een mooie ervaring. Smaakt naar meer. En van-avond zet ik die lijn van verwennerij maar beter door: ik trakteer mezelf op een wijntje. Dat is zelfs goed voor me. David heeft het immers zelf gezegd. Nee, over mij hoeft hij zich geen zorgen te maken. Met mijn balans komt het vandaag helemaal goed. Gezondheid!

Meer weten: M4teria

Grotehondstraat 44/01telefoon: 0473 181546 (Tiffany)

mail: [email protected]

M4teria: nieuwe, luxe fitnessclub in Grotehondstraat

NIEUW“Wandelen” in de straten van San Francisco, dan sporten en even later weer gewoon thuis

Op het kleine bedrijventerrein van Grotehondstraat

44 is afgelopen maand een nieuwe fitnessruimte ge-

opend. M4teria was de afgelopen vier jaar een kleine

privégym met personal training in het Oostkasteel,

maar door de grote belangstelling hebben de eigena-

ren Tiffany Stevens en David Box hun zaak nu onder-

gebracht in een vernieuwde, grotere fitnessruimte in

de Grotehondstraat. Vanaf nu kunnen meer mensen

komen sporten, zowel met als zonder persoonlijke be-

geleiding. Wij stuurden een redacteur op pad voor een

proefles. (Ad MOESKOPS)

“Eigenlijk zijn we een beetje een luxe fitnessclub. We werken ook met de allernieuwste toestellen.”Foto Luc JANSSENS

Eerlijke verrassende keuken

Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Magdalenastraat 8 • 2018 Antwerpen

[email protected] • www.umamivdp.comvolg ons op facebook www.umami Vdp

Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten,

vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen.Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.

Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u

in de keuken en bedienen uw gasten.

Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.


een woning vol lichtMet het als ‘historisch pand’ geafficheerde gebouw in de

Gulden Vliessstraat 60 laten we deze keer ons licht eens

schijnen over een handelspand. En licht is er ’t allen kan-

te in het pand dat op de benedenverdieping onderdak

biedt aan restaurant ‘Veranda’.

(Marcel SCHOETERS)

Zoals blijkt uit de sierlijke cijfers op de gevel, werd het huis ge-bouwd in 1903. Volgens de website ‘onroerend erfgoed’ zijn de nummers 60 tot en met 66 opgetrokken met respectievelijk neo-Vlaamse renaissance- en neoromaanse kenmerken. Ons pand heeft nog de originele winkelpui. Ze zijn alle drie van de hand van architect Jozef Baeckelmans, die pas 22 was in 1903. Eigenaardig genoeg heeft hij ondanks zijn jeugdige leeftijd de Art Nouveau blijkbaar niet omarmd. Een erg lange carrière zou Baeckelmans niet meer voor de boeg hebben, want hij werd in 1915 door de Duitsers in Sint-Gillis gefusilleerd wegens spionage.

DROGISTVolgens het opschrift ‘verven, borstels en vernissen’, dat ooit zijn naam heeft geschonken aan de voorganger van ‘Veranda’ is het pand ooit een drogisterij geweest. Dat moet lang geleden zijn, want toen de GVZ-enthousiasteling die zijn naam onder de inlei-ding heeft gezet in 1981 deze buurt mee kwam bevolken, was het huis toen al gewoon als woning in gebruik. In de etalage stonden wel af en toe wat kunstwerken opgesteld. Als ik me niet vergis, is het oude opschrift trouwens lage tijd onder planken verborgen gebleven.

Van de eerste verdieping is één grote kamer gemaakt. Eén van de schoorstenen is duidelijk nog origineel, wat ook geldt voor de moulures en de plafondrozetten. De ramen aan de straatzijde zijn nieuwe en voorzien van dubbele beglazing. Ook de centrale verwarming lijkt vrij recent. De keuken biedt dan weer een wat samengeraapte indruk. Open ruimte is er niet in de Veranda- maar het dak boven de restaurantkeuken biedt wel de mogelijkheid tot het maken van een terras. Dank zij de ligging tegenover de Klok-straat en de achterbouw van de achterbouw van de huizen in de Waterloostraat en de Cogels-Osylei, is er van twee kanten veel lichtinval.

BOILERDe tweede verdieping heeft een kamer met lavabo en een berging die de installatie van een toilet mogelijk maakt. Op deze verdie-ping bevindt zich een badkamer, met bad en een lavabo, zo te zien met authentieke kranen. Mogelijk ronduit gevaarlijk is het feit dat ook de boiler daar opgesteld staat. In de tweede kamer is ook een soort bergruimte uitgespaard. Zowel hier als op de andere ver-diepingen zijn de ramen aan de achterkant aan vervanging toe. De derde verdieping wordt gevormd door de vroegere zolder, die voorzien is van een mezzanine. Daar werd ook een rudimentaire keuken ingericht. Een nieuw Veluxraam bestendigt de uitstekende lichtinval van het pand. Daar bevindt zich ook een tweede badka-mer.

COSMETISCHAl bij al lijkt het erop dat het gros van het verbouwingswerk dat eventuele kopers moeten (laten) uitvoeren, vooral cosmetisch van aard zal zijn. Het pand biedt mogelijkheden als Bed & Breakfast, zeker indien het huidige restaurant als ontbijtruimte dienst zou kunnen doen. Er moet wel rekening worden gehouden met het feit dat de huurovereenkomst van het restaurant momenteel nog altijd loopt.

Vraagprijs: 395.000 euroHet pand wordt verkocht door IMMO VASTA

[email protected]/52.06.37

Plantin en Moretuslei 922018 AntwerpenT. 03 233 66 80

[email protected]

HUIS TE KOOP Geen veranda in de Veranda

Architect Baeckelmans was nauwelijks 22 jaar toen hij deze woning ontwierp • Foto’s André DEJONGHE

NIEUW


igor Gehenot: de Waalse Jef neve komt op 23 oktober

-Rudy door De KolonieMT & Peter De Graef (première)Donderdag 18, vrijdag 19 & zaterdag 20 september: 20uIn RUDY! vervolgen Peter De Graef en Bo Spae-nc het mooie parcours dat ze samen al afleg-den met ‘Zoals de dingen gaan’ en ‘Stanley’, twee door pers en publiek fel gesmaakte voor-stellingen. Opnieuw creëert Peter De Graef een schlemiel die aandoenlijk is door zijn herken-baarheid, die ons tegelijkertijd confronteert en charmeert. Een topfilosoof die zich verschanst in de plunje van grijze muis, en ons daarom te-gelijkertijd charmeert en confronteert. RUDY! is een klein verhaal met universele weerklank.

-BORG 2014: Jens Maurits Orchestra: Triggers & Thresholds (BORG 2014)Zaterdag 27 september: 20u Het Jens Maurits Orchestra maakte vorig jaar een indrukwekkende intrede in het Vlaamse culturele landschap met hun eerst project ‘The Dubtapes’. Drummer Jens Bouttery en docu-mentairemaker Daan Milius verlegden en ver-smolten de grenzen van hun eigen media: mu-ziek, video, improvisatie en documentaire. Het wordt veel meer dan gewoon een concert, het is een muzikaal kunstwerk, een visueel concert en een orkestrale installatie ineen. Ze spelen het concert in een installatie van kunstenaar Lucas Kramer en videomaker Daan Milius, met schermen en taperecorders. Tijdens het concert gaat de installatie bewegen en na het concert krijg je een volledig nieuwe opstelling. De in-stallatie valt opnieuw te bekijken als afzonder-lijk kunstwerk. Ze kan ook buiten de concerten

bezocht worden. In Rataplan zal dat tijdens de kunstmanifestatie BORG2014 zijn.

-De Vinkenslag door De WaancelZondag 5 oktober : 14u + 16u – 5 > 8 jEen muzikale, fysieke voorstelling vol verras-singen voor jonge kinderen en hun ouders die thema's aansnijdt als migratie, grondbezit, recht op wonen en zelfs dat zware thema ‘oor-log’. Maar tegelijk om met open mond te genie-ten, te lachen en mee te leven.

Er was eens een klein, gezellig achtertuintje. Bewoond door de familie Mus, een oude Mees en een stoutmoedige jonge Tjiftjaf. Op een dag streek er een grote zwerm sterke Vinken neer. Die werden weggejaagd door beton en fabrie-ken, en zochten een nieuwe plek om te leven. We moeten eerlijk zijn, het werd een heftige veldslag daar in dat tuintje. In de geschiedenis-boeken sindsdien in bloedrode inkt genoteerd als ‘de Vinkenslag’.

Bram Weijters Connections: Albert Vila Quartet (E) Woensdag 8 oktober: 20u “Albert Vila manages to sculpt musical creati-ons that speak to the senses and soul, and pro-vide a window into his own unique world” - All About Jazz.Albert Vila won in het verleden al de Dutch Jazz Competition en de Jazz Hoeilaart compositie wedstrijd. Hij kiest in zijn composities dan ook niet voor platgetreden paden, maar gaat op zoek naar subtiele en uitdagende texturen die

In Rataplan

Rataplan staat bekend voor zijn goeie jazzgasten en in

oktober is dat niet anders. Rataplan staat ook bekend

om het feit dat ze groepen en mensen durven op de

planken laten staat die de platgetreden paden dur-

ven verlaten. Daarom is de Waalse Igor Gehenot, ook

wel de Waalse Jef Neve genoemd, een goeie keuze op

donderdag 23 oktober. Overigens is de naam van de

Vlaams pianist Jef Neve niet zo maar gekozen want

onze Waalse vriend laat zich graag omringen door

mensen die ook bij Jef Neve op het podium staan.

Het Igor Gehenot Trio op donderdag 23 oktober om 20 u


Lekkere pasta’s en antipasta’s, artisanaal bereid met biologische producten

Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11

Dagelijks geopend: ma-vrij: 12-14 uur & 18-22 uur za: 17 uur - 22.30 uur zo: doorlopend van 12-21uur

Jens Maurits Orchestra op: Triggers & Thresholds Op zaterdag 27 september Bram Weijters Connections: Albert Vila Quartet op woensdag 8 oktober

de luisteraar meenemen.

-Ludwig door Groots en MeeslependVrijdag 10 okt: 20uSteef De Jong maakte zijn eerste voorstellingen onder de vleugels van de Firma Rieks Swarte. Nu dat gezelschap er mee ophoudt heeft hij zichzelf een nieuwe missie gegeven: het red-den van de operette. Dit in onbruik geraakte muzikale genre heeft nochtans een onmisken-bare charme, zo bewees hij eerder in de prach-tige voorstelling ‘Groots En Meeslepend Wil Ik Leven’. De dernière van die tournee speelde hij trouwens in Rataplan, meteen goed voor een van de mooiste theateravonden van het jaar. Vorig jaar maakte hij samen met Annelies Van Hullebusch de voorstelling ‘Godfried’ voor HET-PALEIS.‘Ludwig’ is een muzikale voorstelling over ko-ning Ludwig II van Beieren (1845-1886). Die is heden ten dage vooral bekend door de vele krankzinnige bouwwerken die hij liet bouwen, waaronder kasteel Neuschwanstein, Duitslands grootste toeristische attractie. Ludwig was een koning die, in tegenstelling tot de meeste poli-tiek leiders van vandaag, leefde voor de kunst. Voor zijn legers kocht hij dan ook geen gewe-ren, maar instrumenten, zodat ze de vijand met muziek te lijf konden gaan. -Jane Spleen (cd-voorstelling)Vrijdag 17 oktober: 20u Avoir le spleen, having the blues…Passie aan het zwembad. Het zou de titel van een stationsroman kunnen zijn, maar het is vooral wat zangeres Oljana Weyler en gitarist Koen Wauters voelden tijdens een muziekstage in Italië. Sinds die warme zo-mer van 2007 delen Oljana en Koen niet alleen de liefde voor muziek, maar ook voor elkaar. Andere muzikale koppels toonden al dat die combinatie bijzonder inspirerend werkt. Jane Spleen uit 's lands muzikale hoofdstad Antwer-pen bewijst dat nogmaals. In sfeervolle popsongs doordrenkt van soul, blues en rock zingt Jane (Oljana) over liefde, lust en vreugde, maar ook over de mindere kanten van het leven. 'Spleen' verwijst niet voor niets naar het zinderende gevoel van me-lancholie, ja zelfs onbehagen of ontreddering dat de Franse dichter Baudelaire als geen ander

kon verwoorden. Tel daarbij de passie waarover we het daarnet hadden en Jane Spleen overtuigt je snel met haar gloedvolle sound. Dat doet ze zacht en sensueel, maar evengoed ruw en feller dankzij de uitstekende live-bezetting.

-Kriep door 4hoogZondag 19 oktober : 15u – 8>14 jAls ze het NIET hadden gehoordHadden ze het nooit gewetenEn was alles anders geweestMaar…Ze HADDEN het gehoordDus wisten ze hetEn was het ook anders!4Hoog maakt een naakte thriller. Een concept en regie van Frans Van der Aa waarin twee ac-trices en een acteur 40 rollen op zich nemen. Het wordt spelen met een ingenieus systeem van verkeerde sporen waarmee ze de kijker constant in spanning houden.

-Igor Gehenot TrioDonderdag 23 oktober: 20u – Jazzlab SeriesEr wordt naar hem gerefereerd als de nieuwe belofte van de Belgische jazz of de Waalse Jef Neve. Als reiscompagnons koos Gehenot nie-mand minder dan drummer Teun Verbruggen en bassist Philippe Aerts. Verbruggen, sinds vele jaren lid van het Jef Neve‐trio, brengt met zijn kleurrijke ritmes en aparte sonoriteit een nieuwe kleur in het trio. Philippe Aerts is de stabiele factor als een solide en harmonisch onderlegde bassist.Met concerten op London Jazz Festival en Jazz à Vienne op zak staan ze voor de grote doorbraak.De jonge jazzpianist Igor Gehenot is amper de kaap van 25 voorbij en toch heeft hij al een 'Road Story'. Zijn gelijknamig debuut ver-scheen in het voorjaar van 2012 (Igloo Records) en werd lovend onthaald in de pers. De plaat wordt getypeerd door lyrisme en sensibiliteit, die vakkundig in evenwicht worden gehouden door een aantal meer up‐tempo passages met veel punch en aanstekelijke grooves.

-Verkapt en Onversneden door ensemble leporelloVrijdag 24 oktober: 20uGeïnspireerd op het avontuurlijke leven van

twee feministes avant-la-lettre. Anne Bonny en Mary Read, twee legendarische vrouwen uit de 18de eeuw, verlaten de voor hen uitgestippel-de weg en besluiten om als man door het le-ven te gaan. Ze gaan scheep en komen terecht in de ruige mannenwereld van de piraterij. Zo kiezen ze voor een wel zeer bijzondere vrijheid: maandenlang in de beklemmende ruimtes van een schip, voortdurend in gevaar ontmaskerd te worden, in een dubbelzinnige driehoeksver-houding met kapitein Jack Rackham.

‘Verkapt en onversneden’ vaart langs woelige thema’s: de gevangenis van het lichaam, vrij-heid en de offers die je daarvoor brengt, de on-tembare wil tot leven. De makers verfijnen de theatertaal die hun eerder werk zo typeert: ze vangen een verhaal in beelden en muziek, en laten boven alles hun lichaam spreken en zin-gen. Hierin worden ze bijgestaan door cellist, componist en stiekeme zeeman Frans Grap-perhaus.

-Flamencoavond: Myrddin & GastenZaterdag 25 oktober: 20u Een virtuoze flamencogitarist die eerder al sa-menwerkte met grote namen als Wannes Van De Velde en Gabriel Rios. Nadat Jef Neve Myrd-din aan het werk zag in zijn radioprogramma vroeg hij hem meteen om mee te spelen met zijn ‘Sons of the new world’. Het muzikale bloed van zijn vader Koen De Cauter stroomt duidelijk ook door zijn vingers, spelend op de gitaar kent Myrddin zijn gelijke niet. Bij zijn vorige passage in Rataplan zat hij alleen op het podium, nu wordt hij vergezeld door enkele muzikale gas-ten. En om de flamencobeleving compleet te maken: een danseres.

“Luisterend naar Myrddin hoor ik veel meer dan gitaarspel. Gaandeweg word ik meegezo-gen, meegelokt op zijn zoektocht, alsof ik word uitgenodigd om eraan deel te nemen. Myrd-dins spel heeft ook iets van theater; het doek gaat open, de lampen gaan aan, de stilte treedt in en dan voel je dat àlles nu mogelijk is, dat er wonderlijke, onverklaarbare dingen te gebeu-ren staan. Ik luister naar Myrddin en laat me gewillig opnemen in zijn tastende meditatie, die anonimiteit suggereert en getuigt van een diep lyrisch ervaren.” (Wannes Van De Velde)

-Station door ZonZo Compagnie & Braakland/ZhebildingWoensdag 29 & donderdag 30 oktober: 15u - 6>12 jEen woordeloze muziekvoorstelling met bas, piano en twee elektrische treinen. ‘Station’ is de opvolger van de succesvolle voorstelling ‘Wa-gon’, en zet de fantasierijke reis verder.

Een station is een plek van vertrek. Kijk maar naar de bordjes, je kan werkelijk overal naar-toe. Je moeder controleert nog gauw even je bagage, terwijl jij alvast de trein opstapt en een plaats uitzoekt. En dan plots gebeurt het! De conducteur die op zijn fluitje blaast. De deuren die sluiten. De trein die traag vertrekt. Op het perron geeft je moeder je nog een laatste knip-oog. Je zwaait nog even. En weg ben je!‘Station’ brengt een verrassende combinatie van muziek en knutselarij met treinen, sporen en wissels. Muzikanten Nicolas Rombouts (Dez Mona) en Joris Caluwaerts (The Go Find, Zita Swoon,…) zijn de treinbestuurders. Aarich Jes-pers (Zita Swoon Group) staat in voor de ma-chinerie. Theatermaker Adriaan Van Aken (BZB) coacht het verhaal.

-Nele Needs A Holiday (cd-voorstelling ‘it’s my party’)Vrijdag 31 oktober : 20uDit is het feestje van Nele. Ken je Nele al? Zij kent jou goed genoeg. Ze zag je voor het eerst tijdens een zweterige nacht in een overvol café. Na het dansen op tafels kruiste ze je onderweg naar het toilet. Toen ze terug buiten stond, was je al vertrokken.

Studies zonder toekomstperspectief, bandjes die verder wilden zonder haar, onbereikbare geliefden: Nele krabt waar het jeukt. Ze hult haar verlangens, haar problemen en haar neu-roses in uptempo melodieën en zomerse bac-king vocals. Ze mikt op je hart maar ze raakt je eerst in de benen.

Dit is haar feestje. Ze is vergeten je een uitnodi-ging te sturen maar je bent welkom om te cra-shen. Bitterzoet smaakte nooit eerder zo goed.

"Ik vind het goed." - Tom Barman "Ik ook." - Milow


-Je was amper drie toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Maar toch herinner je je die periode alsof het gisteren was. Wat is je vooral bijgebleven van die tijd?Frieda Verhees: “Het verdriet van mijn moeder. Ik begreep niet precies wat er aan de hand was, maar ik kon haar zielenpijn letterlijk voelen. Er gebeurden dan ook allerlei vreselijke dingen. Zo werd de zestienjarige zoon van vrienden door de Duitsers gefusilleerd, een andere kennis werd RAF-piloot maar werd neergehaald met zijn Spitfire…Verder herinner ik me hoe ontredderd mijn moeder was toen de geruchten over de concentratiekampen na de oorlog bewaarheid werden. Ik kan me ook nog levendig voorstel-len hoe Antwerpen na de bevrijding bestookt werd met vliegende bommen, de beruchte V1’s en V2’s. Als ik mijn ogen sluit, hoor ik nog altijd hun brommende geluid ... De bommen, die eruit zagen als kleine vliegtuigen, hadden achteraan een rood lichtje. Zo lang dat lichtje brandde, was je veilig. Maar als het doofde, stopte de motor en viel de bom als een steen naar beneden. Bij elk verdacht brommend geluid vroeg mijn moe-der me op de uitkijk te staan op ons balkon. Als de motor te dicht in de buurt uitviel, schuilden we in de kelder of onder de trap. Twee bommen zijn zeer dichtbij ons huis ontploft: in de Korte van Ruusbroecstraat en de Simonsstraat.”

-Dat zijn vreselijke herinneringen…Frieda Verhees: “Het gruwelijkste was dat we ’s morgens niet wisten of we elkaar ’s avonds levend zouden terugzien. De oorlog was ook heel verwarrend. We keken uit naar de dag dat de Duitsers weg zouden zijn. Maar als kind keek ik met grote ogen naar de Duitse soldaten, die hier vier keer per dag voorbij marcheerden tij-dens het zingen van liederen. U moet weten dat er destijds een kazerne was op de plaats van het huidige Berchem-Station. Ik vond dat zingen van die liederen prachtig, en als vijfjarig meisje keek ik met, wat je zou kunnen noemen, een “erotische hunkering” naar de soldaten. Eén anekdote blijft me altijd bij. In de plaatselijke kruidenierswinkel kocht een Duitse officier me een stuk chocolade. Ik merkte de weerzin bij mijn moeder. Enerzijds gunde ze mij de choco-lade, anderzijds vond ze het vreselijk. Achteraf bekeken is dat erg bevreemdend. Die Duitse officier is het ene moment een moordmachine, even later smelt hij weg voor een klein meisje.”

-Ook de periode na de bevrijding vond je erg dubbelzinnig. Frieda Verhees: “De dag van de bevrijding stonden we roepend op het balkon. Van dat gedisciplineerde Duitse leger bleef niets meer over. Ze zijn hier halsoverkop moeten vertrek-ken. Eén achtergebleven Duitser werd bijna gelyncht door bewoners van de Stanleystraat en de Zenobé Grammestraat. Natuurlijk waren we de Amerikanen dankbaar. Maar anderzijds waren ze slechtgemanierd en lawaaierig. Trou-wens: ik vond ze ook bijzonder slecht gekleed (lacht). Ik veronderstel dat ik toen al keek met de ogen van een kostuumontwerpster…”

-In de jaren vijftig woonde je met je ouders een tijdje op de Antwerpse Linkeroever. Maar zodra je gehuwd was, keerde je terug richting Zurenborg. Frieda Verhees: “De Antwerpse Linkeroever was een verschrikking. Le Corbusier had de oor-spronkelijke plannen uitgetekend, maar daar is nooit iets van terechtgekomen. Nadat ik ge-trouwd was, ging ik met mijn echtgenoot, een fotograaf, terug in Zurenborg wonen. In die peri-ode kozen de meeste mensen voor een modern

appartement, maar wij wilden absoluut een huis. Mijn man en ik hadden elk minstens twee, drie kamers nodig die we als atelier konden ge-bruiken. Destijds waren de huizen in Zurenborg de goedkoopste van Antwerpen. We hebben eerst een tijdlang gehuurd. Vergeet niet dat de banken in die tijd amper leningen toestonden. Een hypotheek was alleen voorbehouden voor mensen met een vaste job, zoals leraars. Later heeft mijn vader het huis voor ons gekocht, voor 700.000 frank. Dat was toen spotgoedkoop. Al-leen: er bleef niets meer over voor de renova-tie. We hebben hier een jaar gewoond met één stopcontact. Ik heb toen een verlengdraad van zestien meter gekocht zodat ik overal licht had met een lamp.”

-In die periode was je kleuteronderwijzeres, maar je hart klopte voor de kunst.Frieda Verhees: ”Ik wou kunstschilder worden, maar mijn ouders vonden dat geen goed idee. Mijn moeder zag in mij een kleuteronderwijze-res, dus ben ik dat geworden. Zo ging dat des-tijds. Tussen 1957 en 1963 gaf ik les aan de Jan De Voslei. Het onderwijs was geen roeping voor mij, ik zag het helemaal niet zitten. Het systeem was veel te beperkend. Er waren te veel onno-zele regeltjes die niet ten dienste stonden van de kinderen, maar van de inspectie. Mij ging het om de kinderen, de directie was vooral bezorgd om de inspectie. Ik denk dat het vandaag nog altijd zo is… Hoe dan ook, na het overlijden van mijn moeder ben ik er van de ene dag op de an-dere mee gestopt.”

-Een drastische beslissing. Maar hoe ben je dan kostuumontwerpster geworden? Frieda Verhees: “Om de kost te verdienen ben ik een tijdlang in De Muze gaan werken. Ik volg-de al jaren de Academie in avondonderwijs en kende er een heleboel mensen. Een bevriende beeldhouwer die een film wou draaien vroeg me of ik de kostuums wou maken. Hij vond dat ik mooie stoffen droeg, die in zijn film zouden pas-sen. Zo ben ik erin gerold, en sindsdien ben ik er niet meer mee gestopt. Het was de periode van de retro. Voor het eerst werd er teruggegrepen naar de mode van vroeger. Logisch ook, want de mode van de jaren zeventig was spuuglelijk. Mode interesseerde mij niet. Dat is te veel busi-ness, en te veel ellebogenwerk. Theater is hele-maal anders, dat gaat om teamwork. Je werkt aan een Shakespeare, aan Tsjechov, serieuze dingen. Je moet het stuk lezen, interpreteren, je moet de personages in een kostuum zetten. Die kleuren en die stoffen moeten bij elkaar passen, ze moeten psychologisch inwerken op het per-sonage. Dat heb je niet in de mode. Daar moet je alleen spectaculaire kostuums maken die on-draagbaar zijn. Er zit geen ziel in! Op zich is dat misschien ok, maar ik heb er niets mee.”

-Maakte je alleen kostuums voor films? Frieda Verhees: “In het begin wel, later is daar ook theater bij gekomen. Film sprak me minder aan. Je moet uren op een set wachten tot het licht is opgesteld. Dan is het kleed verkreukt, en moet je het strijken. Ik heb er nooit achter ge-zocht, maar als men het mij vroeg, deed ik het. Ik moest ook de kost verdienen, hé. Na dertig jaar was ik bijna uitgeput. Geloof me: deze job is loodzwaar.”

-Wat doet een kostuumontwerpster precies?Frieda Verhees: “Veel! Je moet een budget berekenen. Daarna volg je wat men de eerste lezing noemt. Alle acteurs zitten aan tafel en

lezen hun rol. Daar moet ik absoluut bij zijn. Ik kijk naar hun lichaamstaal. Daar kan je veel uit afleiden, zelfs als ze het stuk voorlezen zie je hoe de acteurs bewegen. Als iemand raar beweegt met zijn handen, denk ik: die ga ik diepe zak-ken geven, of net niet. Daarna zet ik mij aan het tekenen. Bij de repetities nemen we de tekenin-gen erbij. Dan kan er van alles veranderen. Ver-geet niet dat acteurs vaak onzeker zijn. Naar het einde is de tijdsdruk altijd groot. Het moeilijke is dat je op één moment aan verschillende pro-ducties werkt. Dat loopt allemaal door elkaar. Verder moet je de naaisters aansturen. Het is al-tijd haastwerk, op het laatste nippertje moet je elastiek en knopen kopen…”

-Je werkte in het NTG, de KVS, adviseerde Studio Herman Teirlinck. Je reisde ook heel wat af, naar Nederland, Duitsland, Frankrijk…Bestaan al die kostuums die je gemaakt hebt nog? Frieda Verhees: “Neen. Het waren er zoveel dat je ze onmogelijk kon stockeren. Trouwens, veel van mijn kostuums waren spotgoedkoop: ik ge-bruikte gordijnen, overschotjes en lappen. Het laatste kostuum maakte ik voor een Shakespeare in Arnhem. Toen ben ik gestopt, ik was op. Ik was ook constant aan het reizen met de kostuums. Het is een uitputtend beroep. Maar ik kreeg er ook veel van terug. Ik kon mijn artistiek ei kwijt. Eigenlijk ben ik toch nog kunstschilder gewor-den, nu ik er zo over denk. Als kostuumontwer-per steek je mensen in een bepaalde kleur en een bepaalde vorm en plaats je ze op de bühne. Dat is toch een soort schilderij, neen?”

-Na je pensioen begon je opnieuw les te geven. Je had ook van een “rustige oude dag” kunnen genieten. Frieda Verhees:”Ik vond het fantastisch mijn kennis te delen met mensen die kostuums wil-len ontwerpen. Dat doe ik ondertussen al 14 jaar

aan de opleiding theaterkostuumontwerp. Aan het eerste jaar beginnen er 15 studenten, uitein-delijk studeren er daar amper 5 van af. Ik geef ook kostuumgeschiedenis, vooral van de 20ste eeuw. Het vreemde is dat in alle films de kos-tuums van de 20ste eeuw gewoon niet kloppen. Voor mij was dat belangrijk: ik heb gezien wat mijn moeder gedragen heeft, wat ik zelf droeg. Dus kan ik er wel wat over kwijt.”

-Over welke eigenschappen moet een goed kostuumontwerper beschikken? Frieda Verhees :”Het is een misvatting dat je uit-stekend moet kunnen tekenen. Waarnemen is veel belangrijker. Verder moet je theaterstukken goed kunnen ontleden. Je moet jezelf kunnen verplaatsen in de personages en durven mee-gaan met de regisseur. Ook een vlotte commu-nicatie is belangrijk. Je moet je punt kunnen ma-ken, vinnig zijn, hard werken. Leiding geven én onder iemands leiding staan. Verder moet je kri-tiek verdragen, technisch onderlegd zijn, men-senkennis hebben…Te veel om op te noemen.”

-Naar het schijnt heb je een grote collectie kleren en accessoires. Meer zelfs: je bent op zoek naar een plaatsje voor al je spullen. Frieda Verhees: “Niet dat ik meteen van plan ben om het tijdelijke voor het eeuwige te ver-wisselen, maar het is inderdaad zo dat ik in de loop der jaren veel spullen verzameld heb. Jur-ken, handtassen, ceinturen, mijn huis staat er vol van. Heel veel schoenen ook. Ik kocht veel bij Oxfam het Leger des Heils en in voddenwinkels, nu heet dat “vintage”… Het probleem is dat ik niet weet wat ik ermee aan moet vangen. Alles zit netjes in dozen met etiketten. Ik zou graag hebben dat bepaalde stukken naar een muse-um gaan maar ik weet niet of men dat eigenlijk wil. Ik hoef er geen geld voor, ik wil alleen dat al-les een bestemming krijgt. Het zou bijvoorbeeld

Theaterkostuumontwerpster Frieda Dauphin –Verhees blikt terug

“Wij zijn zeer tevreden en fier op wat we verricht hebben”Frieda Verhees is een geboren en getogen Zurenborg-

se en viert in oktober haar 76ste verjaardag. Ze be-

leefde als kind de Tweede Wereldoorlog van op het

balkon in de Zenobé Grammestraat, trok in de sixties

op met Jan Cremer en repeteerde met Wannes Van de

Velde aan haar keukentafel. Oh ja, tussendoor ont-

wierp en maakte deze bijzondere dame ook theater-

kostuums. Samen met de Gazet blikt Frieda terug op

een bewogen verleden.

(Dirk BLIJWEERT)

Frieda Verhees: ”ik wou kunstschilder worden” • Foto Dirk BLIJWEERT

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be 13mooi zijn als studenten het nog ergens zouden kunnen bekijken. Ik voer gesprekken met het modemuseum van Hasselt en het Brusselse Mu-seum voor Het Kostuum en de Kant. “

-Even terug naar de jaren zestig. Zurenborg was, toen al, erg geliefd bij kunstenaars. Boudewijn De Groot en Jan Cremer hebben hier een tijd gewoond. Hoe heb jij de periode beleefd? Frieda Verhees: “Ik denk dat de jaren zestig een reactie waren op de oorlogstaferelen die mijn generatiegenoten als kind hebben meege-maakt. Er is van alles gebeurd, toen. Veel stom-miteiten, maar vooral leuke dingen. We hadden heel veel vrienden uit de Antwerpse kunstscè-ne. Mijn man werkte als fotograaf soms voor De Bezige Bij. Hij maakte veel foto’s van auteurs en had connecties met schilders en beeldhouwers uit binnen- en buitenland. Er kwamen destijds veel gasten logeren, uit Frankrijk, Nederland, Duitsland. Onze vriendenkring woonde hier. Daarna zijn er veel artiesten uitgeweken naar de Cogels Osylei. De toenmalige eigenaars van die panden konden het onderhoud niet meer beta-len. Ze wilden ervan af, maar de huizen waren onverkoopbaar. De artiesten konden ze huren voor een prikje en zijn er toen massaal ingetrok-ken. Er verschenen galeries, er waren tentoon-stellingen. Ik heb ook een jaar in New York ge-woond. Mijn man heeft daar onder meer Irving Penn en Richard Avedon geassisteerd, absolute topfotografen.”

-In de jaren tachtig repeteerde er zelfs een heus koor aan je keukentafel, onder de bezieling van Wannes Van de Velde, een persoonlijke vriend. Frieda Verhees: “Ik heb Wannes in 1957 leren kennen op de academie. Hij schilderde toen en speelde luit, maar zingen deed hij nog niet. Wannes was enorm veelzijdig. Hij is zeker niet alleen de zanger van Ik wil deze nacht in de stra-ten verdwalen. Hij was een poëet, beeldhouwer, poppenmaker, theaterschrijver, schilder, filo-soof, hij nam scherpe standpunten in. Zo was hij erg gekant tegen de stadsafbraak, daar kon hij echt kwaad van worden. Wat velen niet weten is dat hij ook een geweldige flamencogitarist was, die in Spanje erg gewaardeerd werd. Eind jaren tachtig heeft hij een koor opgericht, Wa-ter & Wijn. We hebben hier elke maandag ge-repeteerd en hebben een CD opgenomen in de Marconi-studio van de VRT. Wannes heeft een tijdlang in de buurt gewoond. Hij was een van mijn dierbaarste vrienden…”

-Wat vind je van Zurenborg anno 2014? Frieda Verhees: “Laat ik het zo stellen: als ik nu 20 zou zijn, dan zou ik hier zeker niet wonen. Waarom niet? Omdat het hier veel te duur ge-worden is. Dan zou ik heel mijn leven een “am-betante” job moeten doen om een huis af te betalen, en dat wil ik niet. Ik begrijp ook niet dat anderen dat wel willen. Ik zou in een goedkoop woonblok twee appartementen kopen en de muren uitslaan. Begrijp me niet verkeerd, ik wil hier niet weg. Het is nog altijd een fijne buurt en ik zie de mensen graag. Op de buurtfeesten is het altijd leuk. Maar je zal me niet zo gauw op het plein zien voor Muziek in de Wijk of de rom-melmarkt. Ik heb het niet zo begrepen op men-senmassa’s. Daarom was ik zo blij met het thea-ter, ik kon er tussen de mensen zijn en tegelijk in alle intimiteit werken.”

Frieda Verhees: “Niet dat ik meteen van plan ben om het tijdelijke voor het eeuwi-ge te verwisselen, maar het is inderdaad zo dat ik in de loop der jaren veel spullen ver-zameld heb. Jurken, handtassen, ceinturen, mijn huis staat er vol van. Heel veel schoe-nen ook. Ik kocht veel bij Oxfam het Leger des Heils en in voddenwinkels, nu heet dat “vintage”… Het probleem is dat ik niet weet wat ik ermee aan moet vangen. Alles zit netjes in dozen met etiketten. Ik zou graag hebben dat bepaalde stukken naar een museum gaan maar ik weet niet of men dat eigenlijk wil. Ik hoef er geen geld voor, ik wil alleen dat alles een bestemming krijgt. Het zou bijvoorbeeld mooi zijn als studenten het nog ergens zouden kunnen bekijken. Ik voer gesprekken met het modemuseum van Hasselt en het Brusselse Museum voor Het Kostuum en de Kant. “

Op zoek naar een plaats voor al haar spullen

Bedoeling van het event is de zomer afsluiten op een gezellige manier. Samen sporten, samen bijkletsen bij een glas over de voorbije (al dan niet sportieve) zomer. Alvast plannen maken voor het komende winter- en (waarom ook niet) zomerseizoen, of gewoon een dansje doen of wat cultuur meepikken op vrij-dagavond! Met andere woorden, alles kan, niets moet, zolang het maar gezel-lig is! Voor deze derde editie hebben de organisatoren van Zurenborgsport een mooie weekendagenda samengesteld met echt voor elk wat wils. Vrijdag-avond wordt er afgetrapt om 18u met het aperitief. Ideaal om de werkweek af te sluiten en het weekend op een ontspannen manier en in gezellig gezel-schap in te zetten! Aansluitend (om 20u) komt Johan Petit (bekend van “klein jowanneke” en “de snoek van sjestov”) het beste van zichzelf geven in een “best of” voorstelling!

KIDSZaterdag dan wordt er al gestart om 13u met een kids spinning! Om 14u ne-men de volwassen jongeren het over voor een disco spinning marathon van maar liefst 4u! De iets minder ambitieuzen kunnen uiteraard ook gewoon per uurtje inschrijven. Ieder uur ambiance gegarandeerd! Zaterdagavond gaat het feestje gewoon door met vanaf 19u “The Wet Monkey Theory” en om 20u “De Bonanzas”! Ideaal om na die spinning-marathon de benen terug even los te gooien dus! Of gewoon om te komen genieten van wat sfeer en een pintje op

het plein natuurlijk! Het avondprogramma begint al op tijd, want we gunnen onze buren natuurlijk ook een goede nachtrust!

ROLLENZondagmiddag volgt dan de grote klassieker van het Antwerps Wieler Week-end. De échte koers op rollen start om 13u en loopt tot ongeveer 19u. In teams van 4 wordt er gekoerst op de rollen. Op het scherp van de snee, maar vooral voor het plezier en de eer!! Een mooi gevuld weekend dus met voor ieder-een wel wat leuks! Zeker niet alleen voor de fietsfreaks dus, maar een gezellig weekend waar iedereen welkom is voor een pintje en een babbel!Agenda:Vrijdag 12 september 9 - 18u: Apéro op ‘t PleinVrijdag 12 september 9 - 20u: ´Best of´ Johan PetitZaterdag 13 september:9 – 13-18u: 1u kids spinning + 4u spinning marathon/discoZaterdag 13 september : 9 – 19u: The Wet Monkey Theory (jong Antwerps talent met funk waar je niet op stil kan blijven staan)Zaterdag 13september :– 20u(30): De Bonanzas (strak in het pak delen ze hun liefde voor de popmuziek uit de jaren 60 met u!)Zondag 14 september:13u-19u: Koers op RollenHet volledige programma en meer over Zurenborgsport is na te lezen via www.zurenborgsport.be/AWW

Antwerps Wieler Weekend vanaf 12 september Koers op rollen wordt het klapstuk De zomer loopt op zijn einde, iedereen is terug uit vakantie en we gaan met zijn allen vrolijk terug over tot de orde van de dag. Het ideale moment volgens de mannen en vrouwen van Zurenborgsport om nog een laatste groot evenement te organiseren voor dit zomerseizoen. En dat doen ze midden op de Dageraadplaats en gedurende een heel weekend! Alles in het teken van gezellig samen sporten en genieten met iedereen uit de buurt! Noteer: het laatste weekend van deze zomer op 12-en 14 september) organiseren ze het Antwerps Wieler Weekend. Plaats van het gebeuren: een grote tent midden op de Dageraadplaats .


Als het aanslaat, krijgen we er in de buurt mis-schien een koffiebar bij waarin we de drukte van het alledaagse leven even kunnen vergeten. Met een espresso met donut, het rustgevende tikken van breinaalden op de achtergrond en omgeven door leuke, gebreide artikelen.

Als ik toekom, zit Véronique druk te werken achter haar laptop. Ze blijkt juist drie dagen te-rug te zijn uit New York waar ze foto’s en sfeer is gaan halen voor haar nieuwe breiboek. Een van de vele projecten waarmee deze energieke en enthousiaste, jonge vrouw bezig is. De knusse sfeer in de ruimte krijgt een extra zetje door de vintage meubels en grote tafels. Overal liggen er gebreide spulletjes:lange en korte sjaals, in driehoeken of van aaneen genaaide repen, en-kele felgekleurde reuzenmutsen, pulls in tere kleuren,… Er ligt ook een gehaakt kroontje. Voor diegenen onder ons die zich niet zouden kunnen inhouden en dringend de ‘Brei-fee’ wil-len spelen.

-Hoe ben je in Zurenborg verzeild? Véronique Leysen: “Oorspronkelijk komen we uit de buurt van Mechelen. Ik woonde al in Ant-werpen, maar met mijn partner Thomas zocht ik een leuk huis. En zo zijn we eigenlijk toevallig in deze buurt terecht gekomen. De omgeving beviel ons erg en zo wonen we hier nu al 6 jaar en het bevalt ons nog altijd.”

-Wat vind je leuk aan de wijk? Misschien heb je ook wel ergernissen? Véronique Leysen: “Leuk aan Zurenborg is dat het een mooie wijk is. Een beetje cliché, maar het is zo. Elke keer dat ik bijvoorbeeld door de Cogels-Osylei wandel, ontdek ik nog verras-sende dingen. Maar, nog leuker zijn de mensen hier. Heel sociaal en betrokken en nieuwsgie-rig. Er gebeurt ook van alles. Op de pleintjes kunnen kinderen spelen en er is een enorme

keuze aan eet- en drankgelegenheden. Wat we allebei wel missen, is een tuin. Van de ‘buiten’ komende, is dat iets waaraan je dan blijkbaar toch behoefte hebt. En het verkeer en het la-waai van te snelle auto’s op kasseien zijn dan weer de minder leuke kantjes van Zurenborg.”

-Vele mensen kennen jou uit de media, maar je hebt nog andere ijzers in het vuur. Vertel eens. Véronique Leysen: “Mijn media-activiteiten liggen momenteel wat stil. Dat wil niet zeggen dat ik stil zit. In 2013 heb ik de label ‘Maurice’ gelanceerd, een collectie van breiartikelen. Die collectie kan online worden gekocht (www.mauriceknitwear.com), en ik probeer ze ook in de winkels te krijgen. Voorlopig is ze al te zien en te koop in Scoop store in de Kloosterstraat. Ik organiseer ook workshops over breien die doorgaan in een atelier op het Zuid dat ik deel met nog andere ontwerpers. Momenteel werk ik aan mijn tweede breiboek. En nu dus de pop-up koffiebar…”

-Breien lijkt mij meer iets voor oma’s van een vroegere generatie. Ik heb het zelf nog op school geleerd. Wat maakt het aantrekkelijk voor jongere generaties?Véronique Leysen: “Ik heb het allemaal van Youtube moeten leren. De patronen maak ik zelf en creëer ik al doende. Af en toe moet er dan wel eens wat worden ‘uitgetrokken’. Ik denk dat we allemaal op zoek zijn naar iets wat ons rust kan geven. Breien geeft mij die inner-lijke rust. Dat verklaart waarschijnlijk waarom zoveel jonge vrouwen erin geïnteresseerd zijn. Ook al lijkt het iets voor oma’s, het relaxeert wonderwel en iedereen kan het leren. Ik com-bineer mijn breiwerk ook met hippe accenten zoals fluo, flosjes, leuke labels, glitterdraad. Met mijn eerste breiboek ben ik erin geslaagd om

het op een hippe, voor jongere mensen aan-trekkelijke manier te brengen. Tenminste, dat bleek toch uit het succes van dat boek waar-door mijn uitgever er nu een tweede wil, en ik tegen een deadline aankijk! Dat de koffiebar binnenkort opent, verhoogt de druk wel. Dus brei ik nog wat extra…”

-Een pop-up koffiebar in Zurenborg met breiartikelen, van waar het idee?Véronique Leysen: “Ik droomde er al een paar jaar van om een koffiebar te openen met als thema ‘Alice in Wonderland’. Dat is er niet van gekomen, maar ik heb het idee nooit laten va-ren. Ik heb al een caravan waarin ik een beetje zoals in New York, koffie verkoop en wat lek-kers. Nu open ik dus een echte koffiebar die ik combineer met de collectie breiartikelen ‘Mau-rice’. Mensen proberen toch graag die artikelen uit en in de koffiebar kan dat. De caravan zal er ook staan ! Voor de koffieshop voor de hele periode dat hij open is.”

-Wie is of was Maurice?Véronique Leysen: “Maurice was mijn groot-vader en mijn absolute held. Hij was een erg charismatische man met wie ik al als kind een heel nauwe band had. Je zal hem in de koffie-bar ook terugvinden: in verhalen over wie hij was, wat hij graag had en at…” -Je hebt ook duidelijk iets met New York.Véronique Leysen: “Ja, ik hou van New York: de sfeer, de energie, de mensen. Ik wil wat van die ambiance overbrengen naar Zurenborg. Je zal dus bij de koffie Newyorkse lekkernijen kun-nen proeven zoals donuts, pretzels, Newyorkse koekjes… Die bak ik niet zelf, ze worden hier per bakfiets geleverd door ‘Bambi’s mom’. Ze zijn vers gebakken op ambachtelijke wijze. En in de mutsen, sjaals, truien, handschoenen, zit New York ingebreid: oversized, big and chunky.”

-Heb je al reacties gehad?Véronique Leysen: “Ja, hele leuke! De mensen uit de buurt komen gewoon even binnen om te vragen wat er gebeurt. Of ze blijven stilstaan bij de ramen en gluren binnen. De Zurenbor-gers zijn echt wel betrokken bij wat er in hun buurt gebeurt en heel nieuwsgierig op een aangename manier.”

-Als ik zo hoor wat je allemaal doet, dan lijkt me dat een hele heksentoer om te combineren. Véronique Leysen: “Als ik het zo hoor, denk ik dat ook. Maar, ik maak wel een paar van mijn dromen waar: acteren, ontwerpen, creatief zijn, … en als je iets wil bereiken, moet je ervoor gaan. Zo zou ik graag volgend jaar een ‘Mau-rice coffeeshop’ openen in New York. Gecombi-neerd met breiartikelen zoals hier. De New Yor-kers weten nog niet dat breien de nieuwe yoga is! Voorlopig doe ik alle breiwerk nog zelf, maar ik ben op zoek naar mensen die graag iets om handen zouden hebben en die willen breien. Vandaar een warme oproep aan hipbreiende oma’s of anderen. Neem contact op per mail, stop een briefje in de bus of kom gewoon langs in de koffiebar.”

INFOAdres: Maurice koffiebar, Guldenvliesstraat 58, 2600 Berchem, op de hoek van de Waterloostraat en de Guldenvliesstraat

Website: www.mauriceknitwear.com Emailadres: [email protected]

Open: van 4 augustus tot einde september op woensdag tot zondag (gesloten op maandag en dinsdag) van 8u tot 19uPrijzen: om een idee te hebben van de prijs voor een sjaal, muts of trui kan je de website ‘Mauriceknitwear’ raadplegen

“MAURICE “: de pop up koffiebar met brei-artikelen tot eind september

Op de hoek Guldenvliesstraat –Waterloostraat

Vanaf 4 augustus tot eind september kan Zurenborg

kennis maken met een nieuwsoortige koffiebar: de smaken en

sfeer van New York gecombineerd met breiartikelen voor hippe

en ook minder hippe mensen. In die tijd opent namelijk de pop-

up koffiebar van Véronique Leysen, actrice, die we kennen van

onder andere Ketnet en ze is ook nog zangeres en presentatrice.

Vorig jaar heeft ze de label ‘Maurice knitwear’ gelanceerd en

een breiboek uitgegeven. Ze houdt duidelijk van breien, vol-

gens haar ‘de nieuwe yoga’. Ze houdt ook van Newyorkse kof-

fiebars. Dus is ze nu ook voor even ‘barrista’. Gedurende twee

maanden serveert ze in ‘Maurice koffiebar’ koffie en Newyorks

lekkers tussen het breiwerk van ‘Maurice knitwear’, op de hoek

van de Waterloostraat en de Guldenvliesstraat.

(Leen VANAERSCHOT)

MoeskOppers allerhande verEnigt U!ma-vr : vanaf 5 voor 12zondag : vanaf 5 voor 3zaterdag : gesloten

moeskopcafe

Dageraadplaats 17 2018 A’pen tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

ma-vr : vanaf 5 voor 12

zondag : vanaf 5 voor 3

zaterdag : gesloten

Dageraadplaats 17 2018 A’pen

tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

2 d e H a n d s k l e d i n gopen van dinsdag tot zaterdag van 14 tot 19 u.

Stanleystraat 5 • 2018 Antwerpen• Tel: 03 230 34 15 • www.tipis.be

KabukiSushi • Grill • Wok

Alle dagen open van11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen

[email protected]

Tel. 03 663 8200

Maurice Knitwear : de naam komt van de grootvader van Veronique LeysenVeronique Leysen: Voorlopig doe ik alle breiwerk nog zelf, maar ik ben op zoek naar mensen die graag iets om handen zouden hebben en die willen breien. • Foto’s Dieter DEDECKER


Zondag 12 oktober in heel de wijk

helmut Lotti is de peter en Flying horseman sluit deze Zumm-editie af

Nog even terug in de tijd: het Dienstencentrum wilde verleden jaar iets organiseren waar heel de wijk bij betrokken was. Wat precies stond niet vast maar na enkele vergaderingen zou er wel iets uit de kast komen waar iedereen zich achter kon scharen. Meer nog, waar ieder-een kon aan meewerken. In de aanvangsfase verliep alles nogal stroef omdat er niet direct werkbare voorstellen op tafel kwamen. Maar uiteindelijk lukte het toch. Muziek moest het worden waar de mensen uit de wijk konden aan meedoen. Uiteindelijk werd gekozen voor een formule waarbij particulieren hun leef-ruimte ter beschikking stelden voor mensen die muziekaal iets te bieden hadden. Wat dat

ook mocht zijn, professionelen, amateurs, roc-kers, klassieke viool, het mocht allemaal. Met een bang hartje werd afgewacht wat het ging worden maar gelukkig stak het district Antwer-pen een handje, eigenlijk een heel hand toe. Er kwam een budget, logistieke ondersteuning, een medewerker zette er zijn schouders onder en het dienstencentrum zelf duwde aardig aan de kar.

REGENDe eerste editie was klaar maar er was blijkbaar verzuimd om een goeie afspraak met de weer-maker te maken want op die bewuste zondag in oktober goot het onafgebroken. Met bakken

tegelijk en het was dan ook hoogst verwonder-lijk dat er nog mensen de weg naar Zurenborg vonden. Maar diegenen die er waren hebben het zich helemaal niet beklaagd. Er werd dan ook besloten om een tweede editie te laten volgen omdat de tevredenheidsgraad behoor-lijk hoog lag. .Deze keer opnieuw met mede-werking van het plaatselijk dienstencentrum in de Kleinebeerstraat en het district Antwerpen en een aantal vrijwilligers, ondermeer van deze krant.

ZONDAGSamengevat: op zondag 12 oktober vanaf 14 uur kan iedereen terecht in het infocentrum

op de Dageraadplaats. Daar is een gratis lijstje van alle deelnemers ter beschikking. Wie waar speelt en wanneer. Nog een keertje zeggen dat de bezoekers meerdere plekken kunnen be-zoeken Er wordt wel gevraagd om niet overal zomaar binnen te wippen als er een “concert” is gestart. Al zullen hardrockers dat iets minder vervelend vinden dan die klassieke violist naast de open haard.

Ook nog dit: wat onze Zurenborgse bard Hel-mut Lotti precies gaat doen is op dit moment niet geweten. Maar als hij er zijn schouders on-der zet dan weten we dat er iets moois te voor-schijn zal komen.

We zijn ondertussen reeds toe aan de tweede editie van

ZUMM, Zurenborg Maakt Muziek. Op zondag 12 oktober

in de namiddag is het tijd voor de muziekliefhebbers om

naar Zurenborg af te zakken want om en bij de 20 muzi-

kanten zijn ergens in de wijk bezig. Bij mensen thuis, in

hun tuin, garage, in een school en zelfs in de gebouwen

van De Lijn. Afsluiter deze keer is de Zurenborgse band The

Flying Horseman van Bert Dockx die in de gebouwen van

De Lijn ’s avonds deze editie van ZUMM gaan afsluiten.

Bovendien heeft H Lotti het peterschap aanvaard maar

wat hij precies gaat doen is een goed bewaard geheim.

(Swa COLLIER)

De kruidenier op Zurenborg

ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN • Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10

OPEN op ZATERDAG van 8.30 tot 15 uur

Zondag gesloten

Helmut Lotti doet deze keer voor de eerste keer mee Een van de bekendste groepen in de wijl, The Flying Horseman sluit de dag af


ADVERTENTIE

“Wij zijn zeer tevreden van het resultaat en fier op wat we verricht hebben.”

Gevelmozaïeken van Huize Eglantine zijn weer thuis

Het is al even geleden dat we melding maakten van de restauratie van de gevel-

mozaïeken in de Zenobé Grammestraat 48 door twee authentieke mozaïekma-

dammen: Mikal Kindt en Marianne Destoop. Iets later dan gepland schitteren de

mozaïeken nu terug in hun volle glorie. (Yo VAN DEN BULCK)

De mozaïeken van huize Eglantine verkeerden in zo’n slechte staat dat ze niet ter plaatse konden behandeld worden. De restauratie zou doorgaan in het atelier in Wevelgem. De Ga-zet van Zurenborg had al een uitgebreid interview met beide dames in een vorige editie van de krant. De gerestaureerde mozaïeken zijn teruggeplaatst in de eerste week van juli. Onze fotografe klom voor u op de stelling om enkele actie-foto’s te nemen. Ikzelf stond veilig beneden maar genoot van het onthullende “oooh-moment”toen alle steentjes weer terug op hun oude vertrouwde plaats waren aangekomen. Oogverblindende kleurenpracht is het resultaat. Na afbraak van de stelling geeft het een mooi beeld van hoe het huis er bij zijn oprichting, zo’n slordige honderd jaar geleden uit-zag.”

-Wat was nu weer het oorspronkelijke plan en waarom kon het mozaïek niet ter plaatse worden behandeld? Kan je dus voor de lezer nog even terug samenvatten wat er juist moest gebeuren). Mikal Kindt: “Door de corrosie van de wapening van de twee grote panelen was in situ restaureren van deze mozaïeken geen optie. De precaire toestand van de drager kon in de toe-komst zorgen voor het totaal verlies, dat wil zeggen: verder barsten en mozaïeksteentjes die verder afgestoten zouden worden. Hoewel afname van gevelmozaïeken volgens de huidige inzichten in conservatie/restauratie de laatste op-tie is, rest er hier geen andere duurzame behandeling. De 2 kleine paneeltjes (A4 formaat) aan de zijkanten van de erker werden wel in situ gerestaureerd. De af te nemen mozaïeken werden vooraf nauwkeurig gedocumenteerd (fotografisch en via calqueren op een dikke plastic film). Om verlies van steentjes te voorkomen bij afname werden de mozaïeken volledig gefaced met meerdere lagen textiel. Daarna werden ze afgenomen en getransporteerd naar het atelier voor res-tauratie. Om het gemakkelijk te maken werd het groot pa-neel met huisnaam “Eglantine” vóór de afname dwars in twee gezaagd. Er was namelijk midden in het paneel een brede la-cune die dit perfect mogelijk maakte. Die lacune was het ge-volg van jarenlange waterinsijpeling vanaf de bovenliggende vensterbank. De mozaïeken werden geconserveerd en geres-taureerd met de facing naar onder, dus ondersteboven. Eerst werden de drager (2,5cm dikte) en slecht hechtende voegen verwijderd. Daarna werd de achterkant van de mozaïeksteen-tjes (handmatig gesneden glas van 2mm dikte) gereinigd, hebben we lacunes ingevuld met nieuw handmatig gesne-den glas en werd het geel doorzichtig glas opnieuw verguld. Daarna werd een nieuwe drager aangebracht met een niet corrodeerbare wapening. Na het omdraaien van de mozaïek-

panelen werd de facing verwijderd en werden de voorkanten gevoegd en gereinigd.”

-Verliep alles volgens plan?Mikal Kindt: ”Er zijn geen probleemstellingen bij gekomen ten opzichte van wat wij op voorhand voorzien hadden. In die zin is alles verlopen volgens plan. Het was echter geen si-necure en boeiende maar lange zoektocht om het juiste glas terug te vinden die de oorspronkelijke steentjes maximaal benaderden.”

- Hadden jullie onderling een verdeling van het werk?Mikal Kindt: “De taken werden niet verdeeld volgens be-paalde behandeling, maar werden door beide restauratoren samen uitgevoerd na uitvoerig overleg. “

-Verliep de terugplaatsing zoals gedacht?Mikal Kindt: “Zowel afname als terugplaatsen werd op voor-hand degelijk onderzocht en daarom werd een stappenplan uitgewerkt en specifieke middelen gemaakt om de afname en terugplaatsing veilig te laten verlopen. Alles bleek dus te kloppen als een bus, zodanig dat er geen problemen stelden die op voorhand niet bedacht of opgelost waren.”

-Bent u zelf tevreden met het resultaat? Mikal Kindt: “Wij zijn zeer tevreden van het resultaat en fier op wat we verricht hebben. Het was een zeer boeiende restauratie. Een verrassing was het helder blauw dat na de reiniging te voorschijn kwam. Zo mooi had ik het niet ver-wacht. Door aan deze mozaïeken te werken hebben we onze kennis over de oorspronkelijke materialen en de technieken verhoogd, en daardoor stijgt ook ons respect voor deze soort van mozaïek die in Antwerpen zo veelvuldig voorkomt.”

BESLUITRestauratie van mozaïek blijft een kostelijke ingreep maar dankzij projecten als deze kunnen wij ons een beetje voor-stellen hoe het moet geweest zijn toen de meerderheid van de huizen hier pas gebouwd waren; de nieuwe gevels en de kleurenpracht van de mozaïeksteentjes die glansden in de zon. Kijkt u volgende keer als uw pad u door de Zenobé Grammestraat voert zeker eens omhoog bij nummer 48 en geniet van de prachtige bloemen. Laat uw blik rusten op het hemelse blauw en verassen door de gouden schittering.

Mikal Kindt - Conservator • Profiel CVBAGuido Gezellestraat 23 • 8520 Wevelgem

M: +32 (0)474 242 248

Not dogs, spinazienuggets, boskroketten, vegetarische bitterballen…Op het menu van De Natuurfrituur staan heel wat “speciallekes”. Dit kraam staat sinds begin september elke woensdag van 12 tot 21 uur op de Draakplaats. De Natuurfrituur is geen traditioneel frietkraam. Je kan er uitsluitend vegetarische en biologische snacks en frieten bestellen. Voor 3,50 euro krijg je een portie friet, saus inbegrepen. Snacks gaan over de toonbank voor 2,50 euro per stuk. Wie zin heeft in een bioveggie party kan balletjes in tomatensaus, veggie stoverij of vol au veggie laten maken. De Natuurfrituur heeft ook een sociale dimensie. Mensen die op de reguliere arbeidsmarkt niet aan de slag kunnen, vinden hier onderdak. De Natuurfrituur is een coöperatieve vennootschap met als doel het promoten van duurzame voeding en het creëren van sociale tewerkstelling. Geïnteresseerden kunnen een aandeel kopen en zo hun duit in het zakje doen. In onze volgende editie laten we de initiatiefnemers van De Natuurfrituur uitgebreid aan het woord. [email protected]://denatuurfrituur.blogspot.be/

De Natuurfrituur elke woensdag op Draakplaats : bio, veggie én sociaal

Bij Textielreiniger aan Groen Kwartier

KiaLa-punt stuurt DesnooDs De internetbesteLLinG teruGDe vestiging van Textielreiniger in het nieuwe hoekpand

aan de ingang van het Groen Kwartier aan de Lange Leem-

straat is ook een ophaalpunt van het Kiala-netwerk. Voor

internetshoppers die vaak uithuizig zijn biedt dit een

comfortabel alternatief.

(Marcel SCHOETERS)

Kiala werd in 2001 opgericht om tegemoet te komen aan de specifieke eisen van private klanten die producten aankochten via het in-ternet. Terwijl de klassieke pakketvervoerders op dat moment nog alleen oog hadden voor het transport tussen bedrijven onderling, of ‘B2C’ ‘business to customer’, heeft u’m?, wilde Kiala zich richten op het verwachte groeipo-tentieel van het internetshoppen door mensen als u en ik. Dat wordt in hetzelfde jargon het ‘B2C’ (business-to-customer) genoemd. Want, u weet het misschien nog niet, de Zalando-schoenen worden niet echt uit uw gazon naar de oppervlakte geschoten.

AFWEZIGHEIDEen van de problemen waar pakketvervoer-ders en de klassieke postdiensten mee werden geconfronteerd, bestond erin dat particulieren in tegenstelling tot bedrijven niet van 8 to 6 ‘open’ zijn. Soms moest de koerier of de post-bode zich telkens weer bij de klant aanbieden, tot het pakket ten slotte maar ergens op de post werd gedropt. Tenzij ze bij de buren te-recht konden. Voor wie bang is dat zijn enge buren zijn of haar nieuwe schoenen al even zouden inlopen of het nieuwe bij Amazon be-stelde boek al meteen zouden beduimelen, heeft Kiala een netwerk van vestigingen opge-zet, die onderdak hebben gekregen bij winkels van andere ketens, waaronder supermarkten. Deze hebben als voordeel dat ze vrij ruime openingstijden hanteren en vaak gelegen zijn

in de onmiddellijke buurt of op de dagelijkse reisweg van de consumenten. Het Kiala-punt aan het Hospitaalplein is van maandag tot vrij-dag doorlopend open van 8u tot 18u en op za-terdag van 9u tot 12u30.

RETOURBij het plaatsen van bestellingen via het in-ternet kan je bij de meeste ‘winkels’ aangeven waar je je zending geleverd wil hebben. Kiala zorgt niet alleen voor dat aanleveren van de bestelde pakketten, maar neemt ook de retour-zendingen voor zijn rekening. Dank zij Europa hebben internetshoppers immers het recht om hun aankopen binnen de twee weken terug te sturen, zonder bijkomende kosten. Daarnaast kunnen particulieren ook van het systeem ge-bruik maken voor het versturen van eigen pak-ketten.

IJSFABRIEKKiala is niet zomaar uit de lucht komen vallen in onze wijk. Samen met Textielreiniger was het eerst gevestigd in de IJsfabriek, maar daar was er wel een probleem op het vlak van zicht-baarheid, zegt medezaakvoerder Vincent Huy-brechts. “Zowel Textielreiniger als Kiala hebben heel wat klanten bijgewonnen sinds onze ver-huizing naar het Hospitaalplein.” De markt van het internetwinkelen groeit wereldwijd met forse cijfers, vooral in sterk consumptiegerichte economieën zoals de Amerikaanse en de Eu-ropese. Het mag dan ook geen verwondering

heten, dat ook de bovengenoemde pakketver-voerders hele silo’s graantjes willen meepikken van dit fenomeen.Kiala werd in 2012 overgenomen door UPS. Lezers van dit GVZ-artikel hebben momenteel dan ook een heus 'collectors item' in de hand, want de getoonde foto’s worden dra geschie-denis. Der naam van Kiala wordt veranderd in UPS Access Point.

BPOSTWie zelf pakjes wil versturen en liefst niet wil bijdragen aan de omzet van een Amerikaanse

multinational, kan nog altijd terecht bij onze goede oude Tante Pos. Bpost is nl. begonnen met de installatie van lockerbatterijen op di-verse plaatsen, onder meer in de doorgang van het station van Berchem.

Deze ondersteunen het ‘bpack 24/7’-product, waarmee klanten niet meer verplicht zijn om zich tijdens de openingsuren van de postkan-toren aan te bieden. Nadeel is wel, dat de zen-dingen eerst gefrankeerd moeten worden.www.kiala.bewww.bpost.be

Mikal Kindt en Marianne Destoop kijken tevreden terug op hun restauratiewerk • Foto’s An VAN DE WAL

De mozaïeken zijn in hun volle pracht te bewonderen

Inge Van Dyck van het Kialapunt • Foto André DEJONGHE

Z o e K e r t J eTe huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg

slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door

Voor meer inlichtingen : [email protected] (tel 03/288.63.44)

De tentjes omkaderen het plein en staan als een haag rond de tafels en stoelen opgesteld. Het bekende beeld van de rode tent met Ant-werps logo kon dit jaar gehuurd worden te-gen een democratische prijs van 35 euro per avond. Voor tien euro meer mag men al twee uur eerder, vanaf vier uur met de verkoop beginnen. Als je een vzw of vereniging hebt wordt het nog een pak goedkoper.

AANBODOp één augustus was de hemel blauw, de zon aanwezig voor de sterrenhemel haar taak la-ter op de avond overnam. Nadat de kinderen waren vermaakt door vertellingen, glittertat-toe’s en een werpspel werd geknutseld. In een sprookjesachtige supergrote tent kwamen ook vanaf zes uur het “werkende” en vakantie-hebbende deel Zurenborgers stilaan op straat. De atmosfeer was zwoel en de tentjes boden een zeer gevarieerd beeld van voornamelijk eten en drinken. Na de zware dagtaak kon het hongergevoel heel multicultureel worden aangepakt. Er kon worden gekozen voor een Portugese hap. De mensen van Tasco Mobil (gekend van de vorige editie van de krant en wekelijks present op de markt), pakken uit met broodjes met een zeer authentieke Portu-gese ham. Een bladerdeeggebakje met cho-rizo of kip of een verse sardienenpaté. Zoet hapje is een ambachtelijke pasteis de nata. Dit superzoet maar zeer fijn gebakje wordt nog lekkerder met een vleugje kaneel en beetje verwarmd opgediend.

Maar de wereld was ooit verdeeld onder Span-jaarden en Portugezen. Ze bezeilden de we-reldzeeën en ontdekten zo Brazilië. Op Zuren-borg is het maar één tentje verder. Ik zie heel mooie dingen. Een heuse indianenhoofdtooi met intense blauwe veren. Handgemaakte oorbellen en meer van dat moois. Maar als ik papa Braziliaan zie, is hij druk in de weer met wel een heel klein exemplaar dat in een draagzak heel content af en toe een aai over zijn bol krijgt. Twee maand en half en al aan-

wezig op ons plein! Al snel komt ook de Belgi-sche mama erbij. Ze leerden mekaar kennen in BrazilIê maar willen hier nu verder hun leven opbouwen. Zullen we maar ineens verdergaan op de Portugese toer? Cabo Verde, een tien-tal verloren eilanden in de grote oceaan. Op Zurenborg alweer op stapafstand in een vol-gende tent. Hier kan de dorst gelest worden door caiparinhacocktail. Maar vooral een snuif Kaapverdische Cultuur. Cezaria Evora, muzika-le diva, is dan nooit veraf en onder het eten van een soort empanada kan ik genieten van een uitgebreide uitleg over Juventude,Movimento Cultural Cabo Verde, organisatie die de cultuur van dit eiland wil verspreiden, zowel met mu-zikale als sportmomenten. Neuza, de derde week als hoofdact geprogrammeerd op het grote podium wordt mij warm aanbevolen. De zangeres Neuza zou in het thuisland al de sterallures genieten van de legandarische re-cent overleden Cesaria Evora. En nog meer Portugees is te horen bij de buurtent waar een Braziliaanse met Angolese roots naast hapjes ook Caiparinha aanbiedt Ik voerde ook een gesprek met de uitbaatster van de Chi-Chi restaurants toen ze de tweede week éénma-lig aanwezig was op ons plein, roerend in een gigantische pan paella. Ze vond dit een uitda-ging en eens iets anders dan in het restaurant koken.

AZÏEOf hoe één tentje verder we ineens in een ander werelddeel verzeilen. Een Thaïs tentje biedt een mooi assortimentje Thaïse keuken geserveerd door drie authentieke Thaïse dames. Indien u liever Indonesisch eet vindt u dit bij Bing. Hij verzorgt de Indonesische keuken als geen ander. Mede-organisator van Viva Zurenborg (organisatie die onder de vleugels van Zomer van Antwerpen zorgt voor de tentenverhuur, kinderanimatie en catering van de artiesten en medewerkers)Matthieu baat met zjjn charmante vrouw een Tibetaans kraam uit. De Tibetaanse keuken die een mengeling is van Indisch en

Chinees is iets minder bekend in ons land dan de Indonesiche en Thaïsche. Er wordt gebakken rijst en noedels aangeboden naast een wokgerechtje mat kip en groenten. Een authentiek Tibetaans slaatje gemaakt naar een recept van Matthieu’s schoonmoeder is mijn absolute favoriet. Nems zijn dan weer groenten gewikkeld in een rijstdeeg-jasje; weliswaar van Vietnamese oorsprong maar ook superlekker. Vlak ernaast verkoopt de eega van Matthieu zelfgemaakte juwelen; een kleurrijk aanbod waar je helemaal gelukkig van wordt.

AFRIKAStilaan komen we tot het laatste wereldeel. Twee Senegalese kraampjes zijn voor de ken-ners van dit Muziek in de Wijkgebeuren zeker geen onbekende. De twee Afrikaanse mama’s met in hun kielzog veel kindergeweld zijn al jaren vaste klanten in dit gebeuren. Roodo-ranje gebakken rijst uit het land waar kwali-tatief de beste rijst ter wereld wordt geteeld. Een saus op basis van pindanoten, zowel ge-weldig bij kip en vis want Senegal heeft een gigantische kuststrook dus vis is nooit veraf in de Senegalese keuken. Ook het traditionele yassa, een ciroen-ajuinsaus kan zowel bij vis als vlees worden gegeten. De zus van Mat-thieu Lelièvre besliste op de laatste moment om de hype van het moment in haar tent in de verf te zetten. Met een gin en tonic - aanbod zorgde zij dat de hippe Zurenborger op zijn wenken kon bediend worden.

KAARTEN Is onze tocht door tentenland volledig? Neen, Mai Segers biedt een eigenzinnige collectie aan van kaarten gemaakt naar eigen ontwerp. Leuke kado-ideetjes vanuit een jarenlange er-varing die begon met boekbindtechnieken en eindigde in het gevarieerde aanbod dat we hier zien. Ze is niet van Zurenborg zelf maar vindt onze wijk heel sympathiek en probeert dit jaar voor de eerste keer of die sympathie wederzijds is.

KINDERTENTAlvorens onze reis af te sluiten kunnen we tentgewijs de grootste tent niet negeren; de kindertent. Elke vrijdag is er tussen vier en zes een volwaardig kinderprogramma. Een leuke manier voor de jonge gezinnen om het weekend te starten. De tent werd met veel zorg aangekleed met Afrikaanse waxstof. Bin-nenin nodigen een vijftigtal kleurige kussens de kinderen uit tot rustig zitten luisteren naar vertellingen en glittertattoe’s de ene week of tot strandbloemen maken en grime de andere keer. Ook verteltheater Doenja nam één keer de kinderanimatie voor haar rekening ; de laatste week zorgt de Fata Murgana voor de kleintjes.

EINDBALANSEr groeit stilaan een vaste basis waarop Viva Zurenborg een heus verschil maakt in ver-gelijking met de andere pleinen van de stad. Vooral kinderanimatie wordt naast het vast aanbod van circuskunsten later op de avond een toegevoegde waarde. De tentjes waren dit jaar in aantal uitgebreid tegenover vorige jaren en bieden wat aanbod betreft, een zeer gevarieerde reis, voornamelijk gastronomisch dan. Over het algemeen viel dit bij de Zuren-borger in goede aarde. De grote spelbrekerr blijft evenwel de weerssituatie ; de maand au-gustus is zeer wisselvallig geweest op dit vlak. De eerste vrijdag was het een zonovergoten plein wat direct het aantal bezoekers tot enkel kwadraten brengt tegenover een regenach-tige versie. Het is een niet te omzeilen pijler van een “buitenactiviteit” ; alles staat en valt met het weer!

www. zva. beViva Zurenborg:Hebt u al ideeên voor volgend jaar of wil u helpen? Contacteer Matthieu Lelièvre (tentenverhuur)+32499625259Yo Van den Bulck(kinderanimatie)+32485055863

18 Gazet van Zurenborg | September - Oktober 2012 | www.gazetvanzurenborg.be

Indian & Pakistan food Best food in Antwerp

Dageraadplaats 33Tel: 03 227 47 33Openingsuren: 12 uur tot 23 uur

Dinsdag gesloten

Restaurant &Take Away

De maand augustus wordt er op vrijdagavond geswingd

op ons plein. Muziek in de Wijk onder de vleugels van de

Zomer van Antwerpen staat al jaren borg voor veel plein-

plezier. Maar daarnaast is er ook elke vrijdag kinderani-

matie en worden er een vijftiental tentjes verhuurd. De

Portugese taal is dit jaar alom aanwezig; zijn het de na-

weeën van de voetbalwereldbeker in Brazilië of is het puur

toeval? Feit is dat ook in het muziekaanbod van de Zomer

van Antwerpen vele Portugese klanken te horen zijn; zo-

wel van Brazilië als van Kaap Verdië. (Yo VAN DEN BULCK)

Wat hebben al die tentjes nu eigenlijk allemaal te bieden ?

Op vrijdag Muziek in de Wijk

De kinderen krijgen extra aandacht • Foto’s Ernest VAN RINTEL Portugese hapjes: niet alleen op de wekelijkse markt maar ook tijdens Muziek in de Wijk


Ergosun is een zonnebankketen met dertien filialen, allemaal in het Antwerpse. De laatste aanwinst is het filiaal op De Plantin en Mo-retuslei 160-164. Volgens de website van Er-gosun staat hygiëne hoog in hun vaandel. We zullen eens gaan kijken op deze woensdag-middag. De vaandels staan er in ieder geval: reclamevlaggen wapperen aan de ingangs-deur. Ze maken reclame voor een zonbeurt vanaf slechts 4,80 euro. De ruime entree op het gelijkvloers is nieuw, licht en fris. Niks geen smoezelige hokjes, waar louche types een vals bruin kleurtje komen halen. Alles is kraaknet en fris. Nergens vieze cabines waar je de kans hebt dat je naast een gebronsde huid ook een enge schimmelinfectie oploopt. De nieuwe, blinken-de zonnebanken staan in frisse, ruime cabines die voorzien zijn van een lavabo met schone handdoek. Achter de balie staat Maïté Pittoors. Zij is de districtsmanager van enkele filialen van Ergosun. Het is opvallend, dat zij zelf geen diepgebronsde huid heeft. “Nee, ik heb een huidtype dat niet snel bruint en ik ga ook maar één keer per week onder de zonnebank. Je moet zorgen dat je verantwoord omgaat met een zonnebank. Vandaar dat wij iedere nieuwe klant registreren. Al onze medewerkers heb-ben ook een opleiding genoten, zodat zij onze klanten goed kunnen adviseren. We bekijken vooraf het huidtype en bieden dan de juiste zonnebank aan. Je kunt bij ons ook niet te vaak onder de zonnebank. Als jij zo dadelijk hier on-der de zonnebank gaat en je komt vanavond terug, dan geeft de computer aan dat je niet meer terecht kunt. Je mag met het gebruik van een zonnebank nu eenmaal niet overdrijven. Anders wordt het schadelijk.“

KINDEREN “Welke klanten wij hier hebben? Oh, dat is heel divers. Van jong tot oud, man en vrouw. Pas op, je moet wel minstens 18 jaar oud zijn, anders kun je bij ons niet terecht. Dat is ook wettelijk zo geregeld. Maar wij hebben zelfs klanten van tachtig jaar die hier geregeld komen. Zij willen niet direct bruin worden, maar de warmte van de lampen werkt nu eenmaal enorm ontspan-nend. Er zijn ook mensen die onder de zon-nebank gaan, omdat het helpt tegen reuma. Studenten krijgen bij ons sowieso twintig pro-cent korting. Ons aanbod is ook erg divers. Je kunt bij ons al terecht voor een beurt van 12 minuten voor 4,80 euro, maar je kunt ook kie-zen voor 27 minuten onder een zwaar toestel. Dat kost je bijna dertig euro. Bij ons ga je wel altijd individueel in een cabine. Nooit met zijn

tweeën. Soms willen ouders hun kinderen mee in de cabine nemen, maar dat is bij ons verbo-den. De lampen kunnen schadelijk zijn voor de ogen, vandaar dat je steeds een brilletje moet dragen. Kinderen beseffen het gevaar niet al-tijd. En wij willen niet dat er iets gebeurt.”

EINDELIJKEven later volgt een rondleiding langs de ver-schillende cabines. Achter de eerste deur staat een zonnebank zoals ik me die had voorgesteld. Het blijkt een basistoestel te zijn. Op de glazen plaat staat een display die aangeeft dat alles gereinigd is na het vorige gebruik. Een propere handdoek en een brilletje wachten op de vol-gende klant. Hierna krijg ik allerlei andere toe-stellen te zien. Eentje voor snelbruinen, eentje voor diepbruinen, eentje voor gezichtsbruinen. De machines worden steeds krachtiger en zien er steeds flitsender uit; tiptoetsen en hippe ver-lichting zitten in het toestel verwerkt. Als klap op de vuurpijl krijg ik de spraycabine te zien. Een soort douchecabine die een kleurstof op basis van rietsuiker spuit en die je in en paar seconden een tintje geeft. Deze cabine wordt blijkbaar dagelijks gebruikt, bijvoorbeeld door mensen die niet in de zon mogen of mensen die snel en voor korte tijd een kleurtje nodig hebben. Als laatste neemt Maïté Pittoors me mee naar de verzorgingsproducten die hier aangeboden worden. Ze toont crèmes, oliën, lotions en tussendoor legt ze me geduldig uit dat er een verschil bestaat tussen een zonne-crème voor de natuurlijke zon en een crème voor de zonnebank. En dat je bij Ergosun en-kel hoogwaardige kwaliteitsproducten vindt. “Sommige klanten komen zelfs speciaal naar hier voor deze producten, omdat ze op andere verzorgingsproducten allergisch reageren of omdat ze specifiek op zoek zijn naar bijvoor-beeld een bescherming tegen de wintersport-zon.” Ze laat ook nog even het eigen merk van Ergosun zien en dan is het zover. Ik ga onder de zonnebank. Eindelijk!

BLEEKSCHEET Een medewerkster zet mijn gegevens in de computer en informeert naar mijn zongedrag. Ze bekijkt mijn gebruinde armen en vraagt of ik snel verbrand. Ik ontken stoer. Ze vraagt naar de rest van mijn lichaam. Ik zeg dat mijn armen inderdaad behoorlijk gebronsd zijn, maar be-ken schoorvoetend dat ik voor de rest over een zeer bleek velletje beschik. “Behalve mijn hoofd en mijn armen ziet de rest van dit lichaam nau-welijks zon, mevrouw”, zeg ik deemoedig tegen

haar. Ik voel me licht beschaamd als ik het haar vertel, alsof ik haar heb voorgelogen, door me met mijn bruine armen anders voor te doen, dan dat ik in werkelijkheid ben. En nu moet ik ineens een intiem geheim prijsgeven: onder mijn T-shirt en onder mijn lange broek bevindt zich een regelrechte bleekscheet. Ik voel dat ik moet blozen. Dat begint hier goed: Nog geen seconde onder de zonnebank gelegen en nu al een rode kop. Dat belooft voor de rest. Ze advi-seert me een medium zonnebank voor twaalf minuten. Die zal niet meteen resultaat geven, maar de komende uren zal ik merken dat ik langzaamaan een klein kleurtje krijg, zegt ze. Ze vraagt of ik een crème wens. Aangezien Ga-zet van Zurenborg de rekening betaalt, stem ik ruimhartig toe. Ze zoekt in een bokaal tussen allerlei zakjes met crèmes en kiest dan voor een rood zakje. In totaal kost deze beurt me 13,40 euro.

BRILZe begeleidt me naar een cabine en legt het toestel uit. Het gaat zo snel, dat ik niet meteen kan onthouden waar al die tiptoetsen voor dienen. Ik onthoud wel dat ik vijf minuten heb om me te ontkleden en in te smeren. Daarna gaan de lampen van deze machine onherroe-pelijk aan en begint mijn eerste sessie ‘kunst-matig bruinen’. Ik begin direct met het opzet-ten van het brilletje, om te kijken hoe het me staat. Maar dat is geen goed idee, want als ik me omdraai om naar de spiegel te lopen, stoot ik mijn grote teen tegen de zonnebank. Auw, ik zie geen fluit door dat brilletje. Ik scheur het zakje open en smeer de roze emulsie op mijn lichaam. Ik smeer waar ik me maar raken kan. Mijn grote teen krijgt een extra beurt. Ik ruik plots naar aardbeien. Ik veeg mijn handen af aan de handdoek, zet mijn brilletje opnieuw op en ga op de voorgevormde glazen plaat liggen. Dan trek ik de bovenkant naar beneden. Laat nu maar komen, ik ben er klaar voor. Ik wacht. Er gebeurt niets. Boven mijn hoofd bevinden zich de tiptoetsen. Welk toets diende voor wat? Ik kan de symbooltjes niet zien. Ik zet mijn bril-letje weer af, leg het opzij en probeer de pic-togrammen te ontwarren. Dit is een ventilator en dit is…. Pats, ineens schieten alle lampen tegelijk aan. Waar is mijn brilleke?

JALOERSEen vrouwenstem uit de kleine luidspreker naast mijn oor: ‘Welkom bij Ergosun... ‘ De vrouw vertelt me de naam van het type zon-nebank, wenst me een aangename sessie en

zegt op welke tiptoets ik moet drukken voor een verneveling op het lichaam, welke toets dient voor extra ventilatie en welke tiptoets ik moet indrukken om haar instructies niet meer te horen. Ik druk op die laatste tiptoets en in-derdaad, ze stopt direct met praten en er komt een muziekje voor in de plaats. Wow, één druk op de knop en mevrouw zwijgt onherroepelijk. Op dit knopje zullen veel mannen jaloers zijn.

VERRASSINGDe warmte voelt prettig. Het is ontspannend. Maar ja, op zo’n moment begint een mens na te denken en komen er automatisch beelden naar boven. Ik lijk wel een wafel in een wafel-ijzer. Of een croque in een croquemachine. Croque-monsieur, ketchup erbij? Dan springen plots de lampen weer uit. De muziek stopt. De twaalf minuten zijn om. Ik kom overeind en be-kijk mezelf in de spiegel, maar zie geen verschil met een kwartier geleden. Bruine armen en de rest van het lijf maagdelijk wit. Ik kleed me aan en verlaat de cabine. Maïté Pittoors neemt mijn handdoek over, gooit hem in een wasmand en vraagt terloops of het aangenaam was. Ik kan niet anders dan bevestigen. Het was pret-tig, warm, ontspannend. De verwachte bruine huid valt wel wat tegen, vind ik. Maar dat is te vroeg geconcludeerd, blijkt later. De verrassing volgt later die avond.

MORAALAls ik ’s avonds in bed wil kruipen, zie ik plots dat mijn benen een beetje verkleurd zijn. Zijn dat echt mijn benen? Witgeaderde huid heeft plaats gemaakt voor een lichtgetint kleurtje. Verdomd, ik zie er een stuk gezonder uit. En plots voel ik me ook zo. Maar wacht eens, als mijn benen verkleurd zijn, dan moet de rest van mijn lijf toch ook… Ik loop naar de spiegel en inspecteer mezelf van top tot teen en inder-daad, overal datzelfde mooie tintje. Met een glimlach kruip ik vervolgens onder de lakens. Moraal van dit verhaal: Gazet van Zurenborg wilde weten of ik na één keer onder de zon-nebank bij Ergosun als een Zwarte Piet buiten kwam. Het antwoord is: nee. Dit is niet gebeurd. Ik ben nog steeds geen Zwarte Piet, maar als ik nog een paar keer terug ga, dan eh… heb ik er wel eentje.

Meer info:www.ergosun.be

Ergosun: 03 6772967ma-vrij: 09u – 21u

zatdg: 10u – 19uzondg: 10u – 17u

onze proefpersoon: “behalve mijn hoofd en mijn armen ziet de rest van dit lichaam nauwelijks zon “

Ergosun is nieuw zonnecentrum op Plantin en Moretuslei

Er is goed en slecht nieuws. Allereerst het slechte nieuws:

De zomer loopt naar het einde en de koude, donkere da-

gen wachten alweer op ons. En dan nu het goede nieuws:

Zurenborgers moeten niet wanhopen voor de nakende

winter. Hier schijnt voortaan eeuwig de zon, want sinds

kort is onze buurt een nieuw zonnecentrum rijker. Op de

Plantin en Moretuslei is vanaf maart een gloednieuw fili-

aal van de zonnebankketen Ergosun geopend. Wij waren

benieuwd wat zich daarbinnen precies afspeelde en dus

stuurden we onze redacteur met het witste vel naar bin-

nen en wachtten we gespannen af of hij even later als

Zwarte Piet buiten kwam. (Ad MOESKOPS)Maite Pittoors, districtsmanager, “Je moet zorgen dat je verantwoord omgaat met een zonnebank. Vandaar dat wij iedere nieuwe klant registreren.” • Foto Dieter DEDECKER


-The Jacquelines: Gee Oh GeeDonderdag 4 september : 20u30 Hoezo retro? Met wat lappen vintage stof kan je toch net zo goed een fris, hip en modieus kostuum maken? En zo moet je The Jacque-lines eigenlijk ook bekijken. Ze haalden de swingjazz van The Andrews Sisters uit groot-vaders kast, stoften die af en gingen er met de schaar door om er de elementen uit te halen die ze in hun muziek wilden verwerken.

-An evening with Roger McGuinnVrijdag 5 september : 20u30 Wie Roger McGuinn zegt, zegt The Byrds. Deze Amerikaanse tegenhanger van The Beatles deed in de jaren 60 menig muziekhart snel-ler kloppen. De formatie werd vooral bekend bij het grote publiek door hun versie van Bob Dylans Mr. Tambourine Man, waarmee ze het genre folkrock definitief op de kaart zetten. Of-ficieel hield de band in 1973 op met bestaan en sindsdien bewandelt McGuinn zijn eigen pad, wat hem vrijwel direct terugbracht naar zijn folkroots.

-Riguelle chante BrelZaterdag 6 september : 20u30 Met het fel gesmaakte album Un Premier Amour en de succesvolle tour die daarop volgde heeft Patrick Riguelle als muzikale veelvraat definitief zijn ware DNA gevonden: het Franse chanson. Riguelle kreeg niet en-kel opnieuw de smaak van het songschrijven te pakken, hij blijft ook een onnavolgbaar vertolker van andermans werk. En wie hem Brel hoort zingen weet dat daar de échte zielsverwantschap zit

-Cabaret Follies presenteert:Jubileumshow - 30 jaar Miss Lucifer op de plankenZondag 7 september : 15u Allround travestie-artiest Miss Lucifer blaast dit jaar 30 kaarsjes uit. Raphael, de man achter Miss Lucifer, wordt 50 en viert met deze jubile-umshow het einde van zijn alter ego. Verwacht je deze namiddag aan een wervelende traves-tieshow voor jong en oud, met de 30-jarige carrière van Miss Lucifer als rode draad.

Het wordt me wat in de Roma de komende weken en

maanden. Er is Roger McGuinn van de toch wel legen-

darische The Byrds, ABBA herleeft een hele avond lang,

Patrick Riguelle komt Brel nieuw leven inblazen en de

Buena Vista Social Club uit Cuba doet tijdens hun af-

scheidstoernee ook de Roma aan. En nog dit: tijdens

de Open Monumentendag van 14 september pakt de

Roma uit met een jaren vijftig projectiecabine en affi-

ches van enkele legendarische optredens uit de jaren

zeventig en tachtig. Wie nu nog niet overtuigd is moet

de agenda nog eens overlopen want er is ook nog fla-

menco, jazz en noem maar op.

roma paKt uit met oriGineLe proJectiecabineuit De Jaren 1950

Open Monumentendag

An evening with Roger McGuinn op vrijdag 5 september

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be 21-Birds That Change Colour: On Recording Birds (cd-voorstelling)Met vooraf Mad About MountainsDonderdag 11 september : 20u30 Frontman Koen Kohlbacher trok met Nathalie Delcroix en Naomi Symons naar de Hoge Ve-nen waar ze hun nieuwe songs buiten in het bos live opnamen. Geen technologisch vang-net, elektriciteit of versterkerruis maar beekjes, een zomerbriesje, en uiteraard veel vogels die het beste van zichzelf geven. Het resultaat: een frisse, gevarieerde en avontuurlijke verzame-ling prachtsongs. Fans van Bonnie ‘Prince’ Billy, Smog, Nick Drake en Bob Dylan, twijfel niet.

-We Love Lou: We Are Not A Lou Reed TributeVrijdag 19 september : 20u30 Performer Tom Hannes, die in vorige produc-ties David Byrne en David Bowie belichaamde, kruipt deze keer akelig nauw in de huid van de jonge Lou Reed. Geruggesteund door een brie-sende band met muzikanten en acteurs zoals onder meer BRZVLL, Fixkes, de Kakkewieten, De Roovers, Kapitein Winokio, Papermouth, DAAU, Traktor, Charlotte Vandermeersch, Ma-rianne Loots, Kyoko Scholiers, Robby Cleiren, Mike Engels, Bart Palmers, Chris Cleiren, Eric Engels, Boots Butzenseller en Vincent Brijs.

-Reuzenbal met Hakim, Diamantairs, Halve Neuro en Slongs DievanongsZaterdag 20 september : 20u30 De Reuskens gaan mee met hun tijd! Naar jaarlijkse gewoonte gaat in september de Bor-gerhoutse Reuzenstoet door, afgesloten met het geweldige Reuzenbal. Dit jaar trekken we daarvoor de hiphopkaart: het jonge Gentse ta-lent Hakim (9Militia) komt de eer van zijn stad verdedigen, waarna Diamantairs (Eigen Make-lij) en Halve Neuro & Slongs Dievanongslaten horen waar 't Stad voor staat.

-Andrea Croonenberghs, Kobe Van Herwegen en Jan Muës: Goed geconserveerdZondag 21 september : 15u Andrea, Kobe en Jan graven zich een weg door de Nederlandstalige muziekgeschiede-nis. Jazzcat Jan Muës, ongeëvenaard qua me-lodieuze cool in zijn arrangementen, kleedt die schat aan songs aan met trompet en zang. Kobe Van Herwegen, goochelaar en improvi-sator, zanger en presentator, is een sterartiest aan de zijde van Andrea Croonenberghs. Kat met 9 levens Andrea voert haar publiek mee naar de rokerige cafés van weleer. Een heer-lijke muzikale ervaring met een grote schep nostalgie erbovenop.

-Cultuurcafé Borgerhout: The Fuckuleles Woensdag 24 september : 20u30 - gratisDrie mannen, drie ukeleles, en een container-schip aan rock-‘n-roll-gehalte. Geen hawaii-getingeling, geen romantische zonsondergan-gen, en geen bloemenhemden! Wel: Een kick ass guerilla show met de coolste en meest ver-rassende covers.

-MartHa!tentatief: De Snoek Van Sjestovdonderdag 25 september: 20u30 De Snoek van Sjestov is verteltheater is zijn puurste vorm. Na de Klein Jowanneke-cyclus stapt Johan Petit opnieuw het podium op om een verhaal te vertellen. Omdat dit verhaal écht verteld moet worden. Een voorstelling van Johan Petit en het gehele MartHa!tentatief met livemuziek van Benjamin Boutreur, Jonas Van den Bossche en Frans Grapperhaus.

-BombinoMet vooraf Manngold en achteraf dj AldolinoVrijdag 26 september: 20u30 De bakermat van de blues ligt in Afrika en ook nu nog weten ze daar deze muziekstijl perfect te mixen met lokale tradities. Het jong gitaar-

talent Bombino is een Toeareg van Agadez (Niger) en een vertolker van de echte blues. Je krijgt Toeareg-blues met een frisse wending, een perfecte mix van blues en lokale tradities en volgens DE MORGEN meer dan ooit “we-reldmuziek die ook een rockpubliek moet kun-nen veroveren”.

-ABBA Gold tributeZondag 28 september : 15u ABBA Gold Tribute is een hommage aan de mu-ziek van de groep in zijn originele vorm: twee vrouwen, fantastische liedjes en een geweldi-ge rock-‘n-rollband. Met originele leden uit de cast van de Mamma Mia-musical London. Het wordt een geweldig feest met alle klassiekers.

-Tutu Puoane SextetDonderdag 2 oktober : 20u30 Tutu Puoane is een van de tot de verbeelding sprekende stemmen op de hedendaagse inter-nationale muziekscene. Om haar 10-jarig ver-blijf in België te vieren ging de Zuid-Afrikaanse op zoek naar een feestelijke sound. Daarom voegde ze twee blazers bij haar gewoonlijke kwartetbezetting. Met deze groep mengt Tutu alle muziek die haar beïnvloed heeft tot haar eigen unieke mix: soulvolle melodieën, mooie harmonie, verschillende grooves en opwin-dende scatsolo’s.

-The Jive CatsZondag 5 oktober: 15u The Jive Cats is een kersverse 10-koppige band die de klanken uit de vervlogen tijden van de jaren 20 tot 50 wil laten herleven. Ze bieden een uitgebreid repertoire aan opwin-dende swingjazz en bigbandmuziek, waarbij zowel snellere dansnummers als romantische ballads aangepakt worden. Op het repertoire staan alle daverende klassiekers van deze su-pertoffe muziekstijl.

-Zuidcafé: Producten uit het Zuiden: nee bedankt?Dinsdag 7 oktober: 20u30 Je kan er niet naast kijken: lokaal produceren en consumeren is hip. Het sust bovendien ons geweten. Voedselkilometers worden be-rekend om te tonen hoe duurzaam onze le-vensstijl is. Wat van ver komt, is niet goed voor onze duurzame consumptie. Maar is het wel zo eenvoudig? Zijn producten uit het zuiden uit den boze? Is lokaal eten altijd het meest antwoord? Gastheer Paul Schrijvers gaat in ge-sprek met Bill Vorley (International Institute for Environment and Development) en Ann-Marie Vangeenberghe (Boerenbond).

-Joanne Shaw Taylor: The Dirty Truth (cd-voorstelling)Donderdag 9 oktober : 20u30 Eind september verschijnt Taylors vierde stu-dioalbum The Dirty Truth. Voor de opname van dit album dook ze opnieuw met Jim Gaines (de producer van White Sugar) in de studio in Memphis, omdat ze de vibe van haar debuut terug wou vinden. The Dirty Truth wordt een combinatie van rock en blues. Als je er deze zo-mer niet bij kon zijn op het Blues Peer Festival is dit je herkansing om deze straffe 28-jarige madam aan het werk te zien.

-Marinah & The Argonauts: El Baile de Las Horas (cd-voorstelling)Vrijdag 10 oktober: 20u30 Marinah was meer dan 10 jaar het gezicht van de Spaanse supergroep Ojos De Brujo. Het Ca-talaanse collectief was bekend omdat zij op onconventionele wijze flamenco met hiphop, rumba en elektronische muziek mixen. In 2011 stopte de band ermee. Na een pauze is Mari-nah helemaal terug, nu als soloartiest. En ze brengt in september een gloednieuw album uit.

-Ernst Jansz, Eva De Roovere, Bert en Pieter Embrechts e.a. zingen Bob DylanDonderdag 16 oktober : 20u30 Enkele jaren terug was Ernst Jansz al in De Roma te zien met Dromen van Johanna, een Nederlandstalig programma rond Bob Dylan. Nu komt hij terug met vrienden om zijn eigen interpretaties van Bob Dylan te brengen.

-Orquesta Buena Vista Social Club® Adios Tour featuring Omara Portuondo, Guajiro Mirabal, Barbarito Torres, Jesus ‘Aguaje’ RamosVrijdag 17 oktober: 20u30 Na zestien jaar intensief rondreizen zegt Or-questa Buena Vista Social Club® “Adios” met een laatste tour. De groep ontstond uit het

Grammy Award winnende album Live From Buena Vista en toerde sinds 1997 over de hele wereld in verschillende samenstellingen. De Cubanen doen dit nog een laatste keer over en gelukkig komen ze ook naar De Roma.

-Tomatito: Soy FlamencoZaterdag 8 oktober : 20u30 De wereldberoemde flamencogitarist Toma-tito komt naar De Roma! Hij speelt onder meer Soy Flamenco waarmee hij onlangs de presti-gieuze Latin Grammy won. Wie de kans heeft Tomatito te bewonderen zal dit nooit verge-ten. Flamencomuziek gelardeerd met jazz, latino en rock. Een concert met wervelende flamencodans van Paloma Fantova én met zijn zoon als tweede gitarist aan zijn zijde!

-Halal Monk: Fast Food Fatwa's!Dinsdag 21 oktober: 20u30 Onder de naam 'Halal Monk' reist de christe-lijke theoloog en opiniemaker Jonas Slaats doorheen de islamitische wereld. Doorheen zijn gesprekken met invloedrijke spirituele lei-ders en vernieuwende artiesten kwam hij tot onthutsende inzichten. Met die gesprekken als rode draad ontvouwt Jonas enkele leugens en waarheden die ons huidige wereldbeeld gevangen houden in strijd, conflict en onzin. Zo zoekt hij op een eigentijdse en eigenzin-nige manier naar uitwegen uit de retoriek van de botsende beschavingen.

-Philip Catherine & Martin WindWoensdag 22 oktober : 20u30 Vorig jaar namen Philip Catherine en Martin Wind samen een cd op met nieuwe compo-sities en enkele standards die ze in februari kwamen voorstellen in een afgeladen volle Ra-taplan. Het werd een magische avond in een intieme clubsfeer. Voor iedereen die er toen niet bij was, doen ze het nog eens over in de nostalgische grandeur van De Roma.

-Buurman: In de naam van de vader, de zoon en de kleinzoon (cd-voorstelling)Donderdag 23 oktober : 20u30 Het idee van de nieuwe plaat, de nieuwe show zit in een doos. Een doos die Buurmanfront-man Geert Verdickt een paar maanden gele-den van zijn vader kreeg: een doos vol foto’s, brieven en documenten van zijn grootvader. Marc Fraine was zijn artiestennaam. Je krijgt een verhaal over toen, maar vooral over nu, met gloednieuwe nummers, aangevuld met Buurmanklassiekers die je ongetwijfeld be-kend in de oren zullen klinken.

-A Winged Victory For The SullenZaterdag 25 oktober : 20u30 A Winged Victory For The Sullen is de samen-werking tussen Stars Of The Lid-frontman Adam Wiltzie en de Berlijnse componist Dustin O'Halloran. In april 2014 brachten ze een bij-zonder goed onthaalde EP uit, en in september 2014 komt eindelijk de langverwachte tweede langspeler eraan. Voor deze avond worden gitaar en piano gecombineerd met een strijk-kwartet. A Winged Victory For The Sullen is voer voor fans van Nils Frahm, Ólafur Arnalds, Hauschka en andere Duyster-classics.

-Living ColourZondag 26 oktober : 20u30 De wortels van Living Colour liggen in New York, waar gitarist Vernon Reid de band voor het eerst formeerde in 1984. Ze werden ge-holpen door Mick Jagger, die potentie in hun muziek zag. Hij zorgde ervoor dat ze een demo konden maken waardoor ze uiteindelijk bijge-schreven werden bij Epic Records. Toen het succesvolle Vivid uitkwam scoorden ze flink. Het album verkocht erg goed, en de video van Cult Of Personality werd veel gedraaid op MTV. In 1995 viel de groep uit elkaar door menings-verschillen over de muzikale koers van de band, maar in 2000 kwam de band echter weer

bij elkaar en gingen ze met nieuwe ideeën de studio in. Enkele jaren geleden brachten ze hun vijfde studioalbum uit, gevolgd door een wereldtournee.

-CIRCO ROMACircustheaterfestival tijdens de herfstvakantieCirque Composé – Donderdag 30 oktober: 18u + vrijdag 31 oktober : 16u Compagnie Defracto (FR) – donderdag 30 + vrijdag 31 okt: 14u 15ft6 (BE) – vrijdag 31 okt: 18u + zaterdag 1 november: 16u The Chipolatas (VK) – zaterdag 1 + zondag 2 nov: 14u Compagnie Du Fardeau (FR) - zaterdag 1 no-vember : 18u + zo 2 november: 16u Acrobarouf (BE) - Zondag 2 november : 18u Alle info over het concrete programma + tic-kets op www.circoroma.be.

DE ROMAZaal: Turnhoutsebaan 286, BorgerhoutInfo en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turn-houtsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

En er is meer. Wilt u alles weten over T-DAN-SANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide film-aanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaande-lijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turn-houtsebaan 327 komen.

Open Monumentendag

Open Monumentendag

ROMA PAKT UIT MET ORIGINELE PROJECTIECABINEUIT DE JAREN 1950Open Monumentendag: erfgoed vroeger, nu en in de toekomst Zon-dag 14 september : 10u>18u - gratis

We hebben dit jaar een primeur! Vzw Cinemuzée en De Roma werken samen om de oude projectiecabine te her-openen als volwaardig mini-museum. Hij wordt waarheidsgetrouw ingericht zoals het er begin 1950 moet hebben uitgezien, inclusief projectoren (ge-schonken door het gemeentebestuur van Hemiksem) en inrichting uit deze periode. Maar we hebben nog meer leuk nieuws: in de foyer op de eerste verdieping ontsluiten we een ander stukje geschiedenis van onze zaal: je kan voor het eerst originele posters bewonderen van enkele legendari-sche concerten uit de jaren 70 en 80: Ellen Foley, Iron Maiden, Janis Ian, Japan, Kayak, Manfred Mann's Earth Band, Mott The Hoople, Oh Calcutta (film), Robert Palmer, Roxy Music, Ry Cooder, Saxon en Whitesnake.

Italian wine bar& Coffee

Grote hondstraat 52018 antwerpen

TEL: 0488470083

Bombino

Living Colour


Foto 1: Cis Telkers uit de Grotebeerstraat is 3,5 en kreeg haar loopfiets voor haar tweede verjaardag. Mama Liliane maakte de bloemenversiering met haar naam in. Liliane vindt zo’n loopfietsje erg goed omdat het het evenwichtsgevoel stimuleert. (foto Jeannine Führing)

Foto 2: Fenne en Floran wonen in de Pretori-astraat. Fenne kan al heel rap fietsen op zijn drie-wieler en dan moet mama Elke er achteraan ren-nen. Grote broer Floran rijdt al op een echte fiets. (foto Elke Heirman)

Foto 3: Izaak uit de Filomenastraat heeft zijn fiets gekregen voor zijn tweede verjaardag. Nu is hij drie. Hij vliegt er in een sneltreinvaart mee over de stoep en kan er halsbrekende toeren mee uithalen. Hij noemt het zijn krokodillenfiets omdat er een mooie blauwe krokodil op staat. (foto Marc Vingerhoedt)

Foto 4: Kamiel Van Den Bergh uit de Gro-tebeerstraat is 4 en staat op de foto op zijn step. Hij heeft ook een loopfiets en een ge-wone fiets, op die laatste rijdt hij het liefst. (foto Jeannine Führing)

Foto 5: Lou Janssens is bijna 3 en woont in de Grotebeerstraat. Hij heeft zijn loopfiets nog maar

twee weken en kreeg er meteen een helm bij. In die korte tijd leerde hij al heel vlot rij-den en zijn stuurkunst wordt alle dagen beter. (foto Jeannine Führing)

Foto 6: Rayuela is drie. Ze woont in de Kleine Beerstraat. Ze rijdt elke dag met haar papa naar de crêche, zij op haar loopfietsje, papa Ahil op zijn racefiets. (foto Marc Vingerhoedt) Foto 7: Rens Messelier woont in Kuurne en is op bezoek bij zijn oom Hendrik. Hij vindt het leuk dat het “speelstraat” is en zou dat thuis ook willen zien gebeuren. Hij bracht de step mee die hij twee jaar geleden van zijn zus overnam. (foto Jeannine Führing)

Foto 8: Sofie en grote zus Camille zijn vier en zes jaar en wonen in de Pretoriastraat. Sofie is erg trots op haar mooie lichtblauw en roze fietsje. Grote zus Camille wou heel erg graag mee op de foto. (foto Jörg Pyl)

Foto 9: Vitja Luchenko woont in de Gro-tebeerstraat. Hij is zes jaar en zijn fietsje wordt stilaan een beetje te klein. Zijn papa komt uit Oekraïne, wat je kan afleiden uit het feit dat zijn naam op –enko eindigt. (foto Jörg Pyl)

In het vorig nummer van uw krant was de middenpa-

gina voorbehouden aan dames en heren in dure ren-

nerspakjes met nog duurdere racefietsen. Er bereikten

onze redactie nadien geruchten dat de Zurenborgse fiet-

sende jeugd actie zou gaan voeren indien aan hen niet

dezelfde aandacht werd besteed. Vermits we absoluut

niet de aanleiding wilden zijn voor een bezetting van

bijvoorbeeld de Draakplaats met allerlei soorten van

kinderfietsjes, gaan we hierbij, erg tegen onze zin zoals

u zal begrijpen, in op de eisen van de jonge hard-core

bikers.

Tekst Jeannine FÜHRING

1

3

2

4

na de groten, de kleintjes


7

9

6

8


Jörg Pylschrijfteen wijkgedicht

Ken je het land?(vrij naar Johann Wolfgang von Goethe)

Ken je het land waar de tomaten bloeien?Waar honden de duistere taxus besproeienwaar droge wind de jonge sla geselten kolen groeien als kinderen.Treinen roepen om reizigers daarheen wil ik gaan.

Droom je ook van het landdat over de puffende razende auto’s ligtWaar verliefde stellen soms in de struiken duikenwaar je later de rollator voortduwt.Wat voor een ademnood heb je doorstaanarme mens. Ga daar bescherming zoekentegen droge hoest en hartenpijn.

Ken je het land waar de tomaten groeien?Waar ’s avonds mensen met artificiële paradijzen leuren?Ken je het land, haast je dan sneldaarheen. Met schop en harkwaar peultjes in hun schillen slapen,de zonnebloemen zich naar het fortuin in de felle zon draaiennaar daar leidt de wegvol geluk, vlug daarheen!

Foto Jörg PYL

bestuursploeg zoekt “jonge” versterking

OKRA Zurenborg viert in oktober 60 jarig bestaan

OKRA, de “Open Kristelijke Respectvolle en

Actieve”beweging voor 55-plussers in Zurenborg be-

staat 60 jaar. De leden komen elke donderdagnamid-

dag bij elkaar in het dienstencentrum van de Kleine

Beerstraat en op 19 oktober wordt de verjaardag ge-

vierd van dat 60-jarig bestaan. (Renee DUFAIT)

Maria Billion en haar man Jan Van Steyvoort behoren samen met Louis Verbruggen, Lea Bervoets en Liza en Harry Verhoeven tot het dagelijks bestuursteam van OKRA, trefpunt Zurenborg. Maria (78 j.) is lid sinds 1994 en medevoorzitter, Jan (79 j.) is lid sinds 1997 en schatbewaarder en secretaris. In 1954 is OKRA hier in de Sint-Norbertuspa-rochie gesticht, naar het model van andere in België. De pastoor gaf hiertoe de impuls. Tot 2004 was dit een afdeling van de KBG, de Kris-telijke Bond van Gepensioneerden, maar toen ook al 55-ers op pensioen gingen veranderde de naam KBG in OKRA. De KBG is gesticht bin-nen het ACW, de Algemene Christelijke Werk-liedenbond. Hier op Zurenborg kwam OKRA bijeen in de zaal van de Nieuwe Zurenborger. Maar toen een kruis van de kerk dreigde te vallen, heeft de brandweer de zaal gesloten. Sindsdien wordt er vergaderd in het dienstencentrum van de Kleine Beerstraat en daar zijn de leden heel tevreden mee omdat het er goed warm is en de koffie lekker en goedkoop. In Zurenborg zijn er 80 leden. In heel Vlaanderen zijn er dat 218.000. Daardoor is zij de grootste senioren-vereniging in Vlaanderen.OKRA is ‘Open’ zegt Jan Van Steyvoort omdat het open staat voor elke mening, je moet niet kristelijk zijn om er lid van te worden. OKRA gaat uit van ‘kristelijke’ mensen, maar die staan open voor anderen, vult Maria Billion aan. “Ook andersdenkenden en vrijzinnigen voelen zich thuis bij ons want we zien en behandelen hen als gelijken. En ‘respectvol’ is men bij OKRA te-genover alle studie- en inkomensniveaus. Voor de zwakkeren springen we nog het meest in de bres. Het is vooral ons doel om alleenstaanden een gezellige namiddag te geven op de don-derdagen in het dienstencentrum. Met ‘actief’ bedoelen we dat we allerlei dingen organise-ren zoals: wandelingen, fietstochten, petanque, knutselen, zangkoor, lezen, kaarten, tombola’s, sport, computercursussen, feesten, daguitstap-pen, reizen…”.

TELEVISIE Regio Antwerpen heeft wel 50 trefpunten, maar iets organiseren voor ouderen in de stad is toch moeilijker dan voor ouderen op de bui-ten door de onvermijdelijke verplaatsingen met het openbaar vervoer. In het algemeen

gaan de mensen minder uit huis door het heb-ben van televisie. Veel senioren hebben ook de zorg voor kleinkinderen. OKRA’s trefpunten wil-len wel fusioneren om personeel te besparen, maar de ouderen moeten dan nog grotere af-standen kunnen afleggen. Leden die zich hele-maal niet kunnen verplaatsen worden daarom door vrijwilligers thuis bezocht. Ze vertellen verder: “We hebben hier in Tref-punt Zurenborg jaarlijks drie feesten: Vader-feest, Moederfeest (15 euro) en Kerstmis. En op 19 oktober vieren we ons 60-jarig bestaan. Naar aanleiding hiervan willen we ons trefpunt wat meer bekendheid geven. We hopen dat er wat jongeren bijkomen, want de gemiddelde leeftijd is nu 78 jaar en de jongste is 65. 70% van de leden zijn vrouwen. Omdat we zo moei-lijk opvolging voor het bestuur kunnen verze-keren, hopen we dat ons feest van 60 jaar geen afscheid wordt!”.OKRA Zurenborg kreeg tot vo-rig jaar 200 euro subsidie per jaar van het dis-trict Antwerpen. De huidige vorm van subsidie is per project en louter digitaal aan te vragen. Hiervoor hebben de verantwoordelijken twee dagen bijscholing moeten volgen. Met andere woorden, het is zo moeilijk geworden dat nie-mand daar nog aan begint.”

OKRA ervaart de concurrentie van de diensten-centra die subsidies en logistiek krijgen en alles bijna gratis kunnen organiseren. OKRA vraagt een lidgeld van 20 euro per jaar, 35 euro voor een echtpaar. Hiervoor krijgt men ook maan-delijks een mooi verzorgd tijdschrift, het ‘OKRA magazine’. Geïnteresseerden zijn elke donder-dagnamiddag van 14 tot 17 uur welkom in het dienstencentrum van de Kleine Beerstraat, nr 2. Daar zijn altijd enkele leden van het bestuurs-team aanwezig. Er komen ook veel alleenstaan-den. Er wordt dan bij koffie met taart (voor 2,50 euro) gezellig gepraat en gekaart.Maria en Jan doen een warme oproep om jonggepensioneerden te vinden om met de bestuursploeg van Trefpunt Zurenborg mee te werken want de huidige leiding wordt te oud en moet stoppen. Hun taak zou bestaan uit het voorbereiden van de maandelijkse vergade-ringen en het volgens eigen visie organiseren van uitstappen, reizen en allerlei andere acti-viteiten. Kandidaten kunnen naar het dien-stencentrum komen of telefoneren naar Jan Steyvoort 03-272 08 61!

Maria Billion (78) en Jan Van Steyvoort (79) zoeken versterking en vooral verjonging. • Foto Renee DUFAIT


We hebben afgesproken op een terras en be-stellen iets te drinken. Frank Mercelis bestelt een drankje dat uit een paar ingrediënten be-staat. Een mix van een paar dingen. En dat is niet toevallig, ontdek ik later want de man zelf is een onwaarschijnlijke mix die hem tot een boeiende muzikant en performer maakt. In Retie, zegt hi,j als ik vraag waar hij als kind is opgegroeid. Toch een klein beetje een mu-zikale familie want vader Mercelis was een klarinetspeler, zijn broers waren voortdurend met muziek bezig terwijl zijn zus soms achter de piano te vinden was. Het was dan ook voor de hand liggend dat hij verder zijn toekomst in de muziek en aanverwante zou zoeken. Al was dat dan eerst bij Radio Retie waar hij het pro-gramma De Nooduitgang verzorgde. Dan naar Antwerpen waar hij kleinkunst stu-deerde aan de Studio Herman Teirlinck. Afge-studeerd in 2001 en dan moest het allemaal gaan gebeuren. Frank Mercelis kijkt terug op die tijd: “ Oei, ik heb van alles gedaan nadat ik afgestudeerd ben. Acteren, zingen en gi-taar spelen, reclamefilmpjes ingesproken. Ik doe dat allemaal nog en graag , maar op een bepaald ogenblik moet men natuurlijk kiezen welke weg men echt wil uitgaan . Daarom dat tegenwoordig de nadruk meer ligt op musice-ren . Die voorliefde ontstond dankzij het succes van Eddy en de Schellekens waarmee we de smartlap tot kunst verhieven. Of dat was toch de boodschap.”

CAFEBAASVreemd dat zowel bij de Schellekens als bij de Vedettes de naam Eddy opduikt. Frank moet er smakelijk om lachen. “Dat is de naam van een cafébaas, een ongelooflijk kleurrijke figuur. Maar geef toe, een meer universele naam als Eddy kan je toch niet bedenken? “

Een beetje hetzelfde verhaal voor het Franse chanson waarmee ze nu en volgend jaar door Nederland en Vlaanderen toeren. “ Mijn moe-der hield wel van Franse chansons, vooral van Brassens, dus het was niet helemaal onbekend. Maar de Franse taal heb ik niet van thuis mee-gekregen. Ik heb wel enkele maanden aan de Sorbonne in Parijs Frans gestudeerd en dat helpt uiteraard. We hebben ondertussen een paar optredens in Frankrijk achter de rug en de Fransen vinden het vermakelijk en dat doet wel plezier. Mercelis woont al sinds 1994 in Antwerpen en sinds drie jaar in de wijk en zoals bij zo velen speelt het ZeeZicht hier een promi-nente rol in.

VERHAALGevraagd naar de rode draad in zijn werk moet hij niet lang twijfelen: verhalen vertellen. Dat zal te merken zijn aan zijn op komst zijnde cd met uitsluitend eigen Nederlandstalig werk.” Ik leg er veel van mezelf in, eigen teksten en ei-gen muziek met een fantasie die vertrekt van-uit mijn eigen leefwereld. Het is vaak sensueel, met de liefde als universeel thema. Dat is toch het boeiendste en het mooiste dat er bestaat?“ Vervolgens een uitleg waarom Serge Gains-bourg een van zijn favorieten is, een van zijn grote helden.

TOERNEEEen succesverhaal is ook de samenwerking met Bart Van Loo. De Vlaming die geregeld op-duikt tijdens het Nederlandse TV-programma De Wereld Draait Door en daar steevast een begeesterend en meeslepend vertelt over het Franstalige chanson. Die tv-verschijningen hebben hem een uitgebreide tournee door

Nederland opgeleverd. En dan zijn Eddy et les Vedettes het aangewezen gezelschap om die chansons in levende lijve te spelen. De Ne-derlanders kunnen er niet genoeg van krijgen. Frank Mercelis: “Hij vertelt over chansons en wij spelen de chansons. “

Info:Frank Mercelis - tijdens ZUMM op zondag 12 oktoberInfo over de nieuwe cd die vanaf januari te verkrijgen zal zijn: www.frankmercelis.be -Alle data van de toernee met Franse chan-sons op de site.WWW.EDDYETLESVEDETTES.BE

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag.Het is meestal een stap in het onbekende,waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren,één op het Antwerpse Zuid, vlakbijhet Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats,iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopenin het bruisende Antwerpen professioneeladvies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijkZurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaastzijn ook appartementen, woningenen opbrengsteigendommen binnen de Singel,Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

ACTIVITY

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen 03/239.21.21

Frank Mercelis van Eddy et les Vedettes

“De naam eDDy ? Dat is De naam van een caFébaas”Ooit al van Eddy et Les Vedettes gehoord ? Neen, het

is geen obscuur amateuristisch gezelschap uit het diepe

zuiden van dit lan. De bezieler en de zanger van het gezel-

schap dat Franstalige chansons brengt, is Frank Mercelis

(39), die vroeger nog enige bekendheid genoot als front-

man van Eddy en de Schellekens en al enkele jaren in de

wijk woont. In de Kleine Hondstraat om precies te zijn.

Binnenkort met eigen werk hier te zien tijdens ZUMM en

over enkele maanden met Eddy et les Vedettes op tour-

nee met Bart Van Loo in Nederland en Vlaanderen. Begin

volgend jaar overal te horen en te zien met een eigen Ne-

derlandstalige CD. (Swa COLLIER)

Tijdens de maanden september en

oktober presenteert Sylvia van den

Heuvel haar werk in wijnhandel De

Heerlyckheid onder de titel "Sylle

Solo - without lines". Ooit volgde ze

een opleiding grafische vormgeving

aan de Academie van Antwerpen,

maar momenteel zijn het vooral te-

keningen en aquarellen waar haar

passie naar uit gaat. Haar motto voor

deze tentoonstelling luidt:

Na jaren, zonder gom.Nu, zonder lijntjes.Enkel papier, pigment en water.Niet meer, niet minder.

Iedereen is van harte welkom tijdens

de openingsuren van woensdag t/m

vrijdag van 10 tot 19u en op zaterdag

van 10 tot 18u.

Wijnhandel De Heerlyckheid

Pretoriastraat 28

2600 Berchem

T: 03/235.84.94

Sylvia van den Heuvel in De Heerlyckheid

Frank Mercelis: “Maar geef toe, een meer universele naam als Eddy kan je toch niet bedenken?“ • Foto Jimmy KETS


Het is niet anders: als de mensen hun tenten en caravans

voor alweer een jaartje opbergen weet iedereen dat de

zomer voorbij is. Als de mensen hun kinderen weer naar

school brengen weet iedereen dat vanaf nu de regen en

de wind om de hoek loeren en dat de flauwe zomer die

we gehad hebben definitief achter voorbij is. En dat we-

ten ze in het cultuurcentrum van Berchem ook. Kijk maar

eens naar hun programma van de komende weken

berchem WuiFt De Zomer uit

-Berchem wuift de zomer uitZaterdag 20 - zondag 21 september 2014Gratis Berchem BruistZaterdag 20 september 2014 11- 18 uur Driekoningen- StatiestraatEen weekend lang kan je lekker lui nazomeren in de buurt. Berchem Bruist geeft de aftrap van het laatste zomerweekend met een heuse feest-markt! In de Driekoningen- Statiestraat valt van alles te beleven. Muziek, dans, gezellige terras-jes en animatie voor de kleinsten, er is voor elk wat wils! Op de feestmarkt maak je ook kennis met de winkeliers, Berchemse verenigingen en creatievelingen uit de buurt. Berchem Bruist is een initiatief van de winkeliersvereniging ‘Het Hart van Berchem’ in samenwerking met de Berchemse cultuurraad.

-Aperitieven en dansen op het Berchem BalZaterdag 20 september 2014 17 - 22 uur Frans Van Hombeeckplein Op zaterdag 20 september verandert het Frans Van Hombeeckplein in een balzaal in openlucht. Vanaf 17 uur kan iedereen komen aperitieven. Er staan ook verschillende eetkraampjes. Om 20 uur start het optreden van Cookies And Cream. Deze feestband heeft maar één doel: het publiek uit de bol te laten gaan, of dat nu op de Gentse Feesten of Laundry Day is. Dat doen ze door de classics van toen en de hits van nu te brengen. Pop, rock, reg-gae, soul, disco, dance en R&B,... alle stijlen komen aan bod.

-De Berchemse Rommelmarkt Zondag 21 september 2014 9 – 18 uur De Villegasstraat, Cameliastraat, PioenstraatNaar jaarlijkse traditie kan je op zondag 21 sep-tember komen struinen langs de Berchemse Rommelmarkt. Kijken kost niks en voor een klein prijsje tik je hier speelgoed, boeken, meubels en andere verborgen schatten op de kop. Inschrijven voor de rommelmarkt kan nog op 4 en 11 september in café Prior, Victor Jacobslei 69.

-Plug the micWoensdag 17 september 2014 @ JC Den Eglantier – 20.30 uurWoensdag 22 oktober 2014 @ccBe – 20.30 uurWoensdag 12 November 2014 @ De Nieuwe Vrede – 20.30 uurWoensdag 17 december 2014 @ Den Eglantier – 20.30 uur‘Plug the mic’ is een nieuw concept van cultuur-centrum Berchem in samenwerking met Jeugd-centrum Den Eglantier en de Nieuwe Vrede. Maandelijks zal er afwisselend op één van de drie locaties een open mic plaatsvinden. Elke lo-catie zal een eigen vrij podium aanbieden. In cc Berchem vinden mc’s en woordkunstenaars hun weg, terwijl de akoestische muzikanten terecht kunnen in de Nieuwe Vrede en bands de pannen van het dak kunnen spelen in Den Eglantier.I.s.m. JC Den EglantierInschrijven via [email protected] is aangeraden!CcBe via [email protected] Eglantier via [email protected] Nieuwe Vrede via [email protected]

-Koen De Preter & Aaben Dans (DK)15 Seconds of fame [Belgische première]woensdag 24 september 2014 - 20.30 uurvvk: 12 euro | kassa: 14 euro Andy Warhol zei in 1968: ‘In the future, everyone will be world-fa-mous for 15 minutes’. We denken dat die minuten ondertussen seconden zijn geworden. Vandaag willen we het snel. En direct. In '15 Seconds Of Fame' zingen, dansen en performen drie mensen de ziel uit hun lijf, geïnspireerd door deelnemers aan verschillende soorten talentenjachten op televisie. Op de scène staan een 22-jarige b-boy (Thomas Porup), een hedendaagse danser (Pierre Enaux) en een rasperformster (Pernille Koch). De voorstelling neemt het publiek mee op een tur-bulente rollercoaster, vol korte acts van falen en slagen, als een op hol geslagen zapper, gepeperd met heel wat humor en hier en daar een drama.

Talentenjachten geven het idee dat beroemd wor-den makkelijk is. '15 Seconds Of Fame' roept vra-gen op bij onze constante drang naar aandacht, en speelt met het reality-aspect dat we kennen van televisie. '15 Seconds Of Fame' is door Koen De Pre-ter gemaakt in opdracht van het Deense produc-tiehuis Aaben Dans (Roskilde). Choreografie: Koen De Preter Performers: Pernille Koch, Pierre Enaux en Thomas Porup

-Eriksson DelcroixFor ever [première]vrijdag 26 september 2014 - 20.30 uurvvk: 10 euro | kassa: 12 euroBjorn Eriksson (Zita Swoon, Admiral Freebee, Maxon Blewitt) en Nathalie Delcroix (Laïs, Birds That Change Color) leren elkaar kennen, be-ginnen samen te zingen en worden verliefd. Of beter: worden verliefd, beginnen samen te zingen en leren elkaar kennen. De band “The Partchesz” wordt opgericht. Na het geweldige succes van ‘The Broken Cir-cle Breakdown’ waarvoor hij de soundtrack schreef, keert Bjorn helemaal terug naar zijn Nathalie. Ze schrijven samen eigen songs, ge-ïnspireerd door hun dagdagelijkse avonturen. Het resultaat is een album dat door vriend en vijand op gejuich wordt onthaald. De Stan-daard roept hen uit tot het mooiste country-koppel uit Vlaanderen en noemt hun nieuwste ‘dé plaat van 2014’.

-Familiezondag 28 september 201414 – 18 uur De eerste familiezondag zetten we onze deu-ren wagenwijd open voor de allerkleinsten met een boordevol programma. Treed binnen en vlei u neer in het koninklijk paleis van De Ko-ning zonder Schoenen of in de wollige wereld van twee speelse danseressen. Ga nadien aan de slag met je oogappels in het knutselatelier, plaats zelf een dansje of luister naar de mu-zikale vertelvoorstelling zzzzzKNAL. Ook het schminksalon staat paraat om prinsjes en prin-sesjes te toveren. En vergeet niet deze onver-getelijke dag vast te leggen met een koninklijk portret door onze vermaarde huisfotograaf.

-4HOOG De koning zonder schoenen 3+

14 uur en 16.15 uur - 40’vvk: 6 euro kassa: 8 euro vvk combiticket: 10 euro Er was eens…Een koning.Een koning op een gouden troon.Met een geweldige kroon op het hoofd en ook een blinkende mantel.Hij had wel 100 paarden.Hij had ook 1000 knechten.En zelfs 1000 X 1000 vrienden.De koning had alles om blij te zijn.En toch was hij verdrietig...Een voorstelling over verdriet, hoop en geluk.Over geven en krijgen en dat rijkdom veel meer is dan rijk zijn.Van en met: Frank Hofmans, Saskia Verstiggel, Tineke Caels, Liesa Naert, Frans Van der Aa, Kathleen Moers, Helder Deploige en Raf Wal-schaerts

-Sylvie Huysman Wollebol 3+ 15 uur - 45’, vvk: 6 euro kassa: 8 euro vvk combiticket: 10 euroeen schaapwoleen boleen bol woltwee breinaaldeneen trui, een muts, een sjaal en ineens is alles van wol!de tafel, de stoel, de cactus, zelfs jij !tollen, rollen, botsen, vallen, duiken en voor-al…zacht landeneen wollige, pluizige, warme soms jeukende draad kan het begin zijn van alles…je kan de draad kwijtraken,je moet soms de knoop doorhakken of de draad terug oppikken…Een heerlijke, grappige beeldende dansvoor-stelling in een wereld van wol. Heel het decor is gebreid en gehaakt. Annelies Baert werkte anderhalf jaar aan de realisatie ervan en ge-bruikte in totaal 48 km wol ! Van en met: Sylvie Huysman, Céline Verhaeghe en Annelies Bart

-Laura de Vries en Astrid Haerens zzzzzKNAL! 4+ - interactief muzikaal vertel-

theater 15.15 en 17.15 uur – ca 35’ Gratis try-outTwee wezens zijn in ccBe aangespoeld en zien elkaar daar voor het eerst.Langzaam tasten ze elkaars wereld af. waarbij het op slapstickachtige wijze steeds tot een mislukking komt om elkaar echt te ontmoeten. Maar ze blijven proberen, ze snuffelen, speuren en lokken uit, en wie weet, lijken ze meer op elkaar dan ze denken?

-Sylvie Huysman – speelse bewegingsworkshop16.15 uurGratis – 45 min Ouders en kinderen nemen in groepjes van 2 of 3 deel aan een korte bewegingsworkshop op de scène van Wollebol. We ontdekken spe-lenderwijs het decor en ervaren welke gekke bewegingen en leuke spelletjes we allemaal kunnen doen met een bol wol. Dagschema: 14.00 uur De koning zonder schoenen 15.00 uur Wollebol 15.15 uur zzzzzKNAL! 16.00 uur kleuterdans16.15 uur De koning zonder schoenen 17.15 uur zzzzzKNAL!Doorlopend vanaf 14 uur: knutselatelier, schminksalon en fotostudio

-FAMILIEDAGEN PRAKTISCHEnkel voor de voorstellingen hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis. Gelieve de aangegeven minimumleeftijd te res-pecteren. Jongere kinderen kunnen tijdens de voorstelling terecht in de kinderateliers. Baby’s en peuters zijn welkom in onze gratis kinder-opvang i.s.m. de gezinsbond. Gelieve hiervoor vooraf te reserveren bij het onthaal. De familiedag is een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem.

-De BonanzasA tribute to the sixties Dinsdag 30 september 2014 – 14.30 uurvvk | kassa: 8 euro De Bonanzas doen er alles aan om u een eerlijke en oprechte middag vol nostalgisch muzikaal plezier te brengen. Verwacht u aan popklassie-

CULTUURCENTRUM

kers uit de jaren 60 zoals ze vandaag moeten klinken. Soms ingetogen en intiem, soms uit-bundig en enthousiast maar steeds met volle overgave en respect voor het origineel. Een weloverwogen selectie van nummers die de hitlijsten van de jaren 60 sierden. Denk aan legendarische groepen als The Monkees, The Byrds, The Beatles (uiteraard), The Tremeloes, CCR maar ook aan grootheden als Roy Orbison, Johnny Cash, Ricky Nelson en Van Morrison. Daarnaast nog een hoop vergeten klassiekers die eigenlijk niemand écht vergeten is.Thomas Keersmaekers: zang Dirk Roefs:elektrische gi-taar – backings / Steven Van Gool: basgitaar – backings Hans Claes: keyboard – backings / Bert Rommes: drumsDe matinees zijn een organisatie van het dis-trict Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem. De voorstellingen kosten 8 euro, 1 koffie inbegrepen. Ook niet-senioren zijn van harte welkom!

-NUFF SAIDVrijdag 3 oktober 2014 - 20.30 uur, vvk: 10 euro | kassa: 12 euro Nuff Said is een feest. En dat ondertussen al voor het zevende seizoen. Al wat funny of fun-ky is in de lage landen, heeft al op dat podium gestaan. Literatuur, stand up, muziek, video,… Elk seizoen wordt internationaler, elk seizoen speelt ‘Nuff Said een divisie hoger. Hot stuff, elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van cc Berchem

-Onbetaalbaar BerchemDat Berchem onbetaalbaar is wisten we al! Maar deze week staan we stil bij de waarde van spullen en hoe we door slim hergebruik, door ruildiensten en lokale, duurzame initiatieven zelf een meerwaarde creëren. Met een veiling van gerecupereerde spullen, een geefplein, inspirerende lezingen en creatieve buurtacties maakt Onbetaalbaar Berchem een statement tegen verspilling en voert het een warm plei-dooi voor samenwerking en creativiteit.

-Onbetaalbaar inzamelingMaandag 1 september- donderdag 9 oktober 2014Voor de Veiling der Dingen verzamelt ONBETAAL-BAAR afgedankte materialen op verschillende loca-ties in Berchem. Duik de kelder in en zoek naar voor-werpen met een verhaal, oude meubels, stofresten, hout en metaal,…en doneer ze aan het ONBETAAL-BAAR-team op volgende data 14 september op de rommelmarkt van 11 tot 16 uur (Orpheusplein en omliggende straten)20 september van 13 tot 17 uur op Berchem Bruist (Driekoningenstraat 110)3-9 oktober van 10 tot 22 uur in het open atelier (Driekoningenstraat 110) Wil je zeker zijn dat het ONBETAALBAAR-team je oude schat een nieuw le-ven kan geven? Mail een foto naar [email protected] vanaf 1 september.

-Open atelier OnbetaalbaarWoensdag 3 - donderdag 9 oktober 2014 van 10 tot 22 uurDriekoningenstraat 110 Gratis In een open werkplaats wordt het binnenge-bracht materiaal getransformeerd tot nieuwe objecten. Een week lang zie je meubelmakers, naaisters, stoffeerders, bricoleurs, metaalbe-

werkers en restaurateurs aan het werk. Alle objecten worden voorzien van een paspoort waarin de herkomst van de materialen be-schreven staat, de ideeën achter het ontwerp, informatie over de maker en foto’s om het werkproces te documenteren. Het paspoort geldt als bewijs van de nieuwe identiteit van het object.

-Kijkdagen Onbetaalbaar Vrijdag 10 en zaterdag 11 oktober 2014 van 14 tot 18 uur Cultuurcentrum Berchem Gratis Twee dagen lang presenteert het ontwerpteam van ONBETAAL-BAAR alle objecten in de foyer van het cultuur-centrum. Een verrassende expo maar vooral ook de uitgelezen kans om je voor te bereiden op de veiling. Kijk, voel, bewonder...en bepaal met welk object jij naar huis wil op 12 oktober!

-Geefplein door Groenenhoek Leeft Zaterdag 4 oktober 2014 van 14 tot 17 uur Zillebekelaan Gratis Een geefplein is een bijzonder gebeuren, zo eentje waar je met een goed gevoel van thuis-komt. Het principe is simpel: iedereen kan naar believen komen geven en nemen. Dus heb je spullen: kleding, speelgoed, kleine meubeltjes, huisgerief,…die nog bruikbaar zijn maar voor jou geen waarde meer hebben? Neem ze mee naar het geefplein. In de berg aangeleverde spullen kan je zelf dan weer iets vinden dat je leuk vindt. Je mag meenemen wat je maar wilt, zomaar gratis! Naast een hartverwarmend ini-tiatief is een geefplein ook een gezellig evene-ment waar je de hele buurt ontmoet.

-Green Bastards: een lezing over stadsland-bouw met proeverij Zaterdag 11 oktober 2014 - 11 uur Bibliotheek de Poort, Willem Van Laarstraat 15, 2 euro (in-schrijven via [email protected] of aan de balie) Met de Green Bastards Garden wil tuinier Willem Van Gucht graag zijn passie delen. Hij vertelt je al-les over urban farming en laat je ook proeven van enkele niet gekende voedselgewassen. De lezing kadert in het project Culifair: een culinaire tour langs de Antwerpse bibliotheken. Bibliotheek De Poort serveert samen met Vila Cabral met veel plezier de eerste schotel!

Zondag 12 oktober Cultuurcentrum Berchem Speedpresentatie Berchemse Goedzakken Gratis, 14 uurIn een behapbare, dynamische en inspirerende presentatie stellen een tiental Berchemse initi-atieven zichzelf voor. Wat hebben ze gemeen? Ze zetten zich volop in voor een duurzame sa-menleving en beginnen bij de buurt. Altijd al willen weten wat een voedselteam eigenlijk is, hoe een zadenbib werkt of hoe makkelijk auto-delen kan zijn? Maak kennis met de Berchemse Goedzakken. 15 uurDavis Freeman/ Random ScreamNu & de toekomst 8+ 6 euro Kan jij de wereld redden? Nu & de toekomst is een interactieve en geëngageerde voorstelling

over de vele uitdagingen van onze moderne tijd. Deze multimediale voorstelling doet spe-lenderwijs vragen rijzen over de wereld van vandaag en wil het bewustzijn bij kinderen en jongeren vergroten. Een muzikant, beeldend kunstenaar en danseres staan samen op het podium. Ze verrassen ons en prikkelen onze verbeelding. Van en met: Davis Freeman, Nanya Eslava Parra, Gašper Piano en Mark Požlep.

16 uurVeiling der Dingen GratisNa een week van verzamelen, bedenken, bri-coleren en exposeren in het atelier van ONBE-TAALBAAR zijn de objecten klaar om geveild te worden. Alle objecten die ontstaan zijn in het atelier worden per opbod verkocht door een officiële veilingmeester. De koper neemt niet enkel het object mee naar huis, maar ook het paspoort, waar zijn naam als trotse bezitter in vermeld staat. Aansluitend is er een receptie met hapjes, drankjes en muzikale omkadering van het speelgoedorkest Rowerowa Orkiestra.

-Maarten Westra HoekzemaDrieluik van een twijfelaar [première]Donderdag 16 en vrijdag 17 oktober 2014 - 20.30 uur, vvk: 10 euro | kassa: 12 euroMaarten Westra Hoekzema (UNM) is theater-maker, acteur en schrijver. De voorbije jaren werkte hij aan een reeks monologen waarbij hij verschillende vormen van overtuigings-kracht onderzocht. Steeds met een knipoog naar comedy, maar tegelijkertijd ook als een bij momenten huiveringwekkend verwarrende goeroe. In ‘De Openbaring’ (2010) verkondigde Maarten als een onheilsprofeet het einde van de wereld, met het geloof in God als enige antwoord. In ‘De Verleiding’ (Theaterfestival, Circuit X, 2011) ontpopte hij zich tot een alwetende goeroe die je tot in de puntjes uitlegde dat verleidings-technieken de enige sleutel is tot een succesvol leven. In ‘Testament’ (2013) kroop Maarten in de huid van zichzelf, en beklom hij een preek-stoel, op zoek naar het antwoord op de vraag: "Wat laat je na, en wat is de zin ervan?".‘Drieluik van een Twijfelaar’ vormt het sluitstuk van Maarten Westra Hoekzema's zoektocht. Hij gaat de uitdaging aan het publiek drie maal van denkrichting te doen veranderen. De onheilsprofeet, de verleidingscoach en de prediker komen samen. Is het geloof de enige uitweg om gered te worden? Hebben we ons leven zelf in de hand, zo lang we maar kunnen verleiden? Of is de zin van het leven wat we wil-len nalaten, en de invloed die we hebben op anderen? Maarten twijfelt.Met de steun van De Vlaamse Gemeenschap en in samenwerking met TAKT Dommelhof, C-Mine Genk, De Brakke Grond en De THEATERMAKER

-Theater AntigoneDagboek van een soigneurdinsdag 21 oktober 201414.30 uur: vvk | kassa: 8 euro20.30 uur: vvk: 12 euro | kassa: 14 euro2 mannenveroordeeld tot elkaar

veroordeeld tot de koerssamen veel verlorenen weinig gewonnenmaar wel blijven gelovenblijven hopenwant wat blijft er anders overIn het wielrennen komen hoop en wanhoop vaak tezelfdertijd over de meet. Tom Dupont vertelt in ‘Dagboek van een soigneur’ een ver-haal over een onvoorwaardelijk geloof in het wielrennen, en het verlies daarvan. Hij schreef een stuk over mensen die meer hebben verlo-ren dan ze hebben gewonnen. Maar ze doen verder, ze kunnen niet anders. Ze hebben nooit iets anders gedaan. ‘Dagboek van een soig-neur’ is een tragikomedie over een vader, die het wielrennen de rug probeert toe te keren. Over een nonkel, wiens liefde voor de koers al-leen maar lijkt te groeien. En over een schuld-vraag, die als een prikkeldraad tussen hen in blijft hangen. Jos Verbist en Lucas Van den Eynde schitteren als twee broers die ondanks alles veroordeeld lijken tot elkaar. De een trekt van parochiecentrum naar polyvalente zaal, om over zijn jaren als soigneur te vertellen. De ander moet zijn broer begeleiden, naar lezin-gen over iets wat hij liever zou vergeten. Tom Dupont studeerde in 2004 af aan het Rits en is al jaren verbonden aan Theater Antigone. Hij regisseerde verschillende voorstellingen in het kader van de sociaal-artistieke werking en is sinds 2004 ook lid van de artistieke kern. Voor Bronks maakte hij de voorstellingen Smolders & Sobrie, Christophe & Willy en Sasja & Nata-sja, met Studio Orka maakte hij vorig seizoen Zoutloos. In 2013 won hij als co-scenarist een Ensor voor de film Offline van Peter Monsaert. Productie: Theater AntigoneTekst & Regie: Tom Dupont Spel: Lucas Van den Eynde & Jos Verbist

-Halfweg - Geoffrey Enthoven [tragikomedie]Dinsdag 28 oktober 2014 - 14.30 uur vvk | kassa: 4 euroStef zit midden in een scheiding en betrekt een magnifiek huis dat hij flink onder de prijs heeft kunnen kopen. Daar wil hij in alle rust de dingen op een rij zetten. Maar al op zijn eerste avond staat de vreemde Theo in zijn living die beweert de rechtmatige bewoner van het huis te zijn. Theo probeert Stef buiten te pesten, maar die wil niet wijken. Tot Stef ontdekt dat Theo de vorige eigenaar is. En twee jaar gele-den is overleden...Cast: Koen De Graeve, Ella Leyers, Jurgen Delnaet, Evelien Bosmans, Gilles De Schryver, Veerle Bae-tens, Tiny Bertels.

-TAKEOVEREen avond met nieuw werk van topartiesten uit de dans-, theater- en muziekwereld. Vrijdag 31 oktober 2014 - vanaf 20 uurvvk: 12 euro | kassa: 14 euro21 uurSOIT/ Hans Van den Broeck – ‘The Lee Ellroy Show’Van den Broecks eerste duet begint als een typische tv-show uit de jaren vijftig waarin de Amerikaanse misdaadschrijver James Ell-roy geïnterviewd wordt over ‘My Dark Places’. Dit meesterwerk vertelt over de onopgeloste moord op zijn moeder. Met niet meer dan een glazen box in het midden van de scène brengen twee dansers de koortsige zoektocht van Ellroy naar de moeder - vrouw en ultieme schoonheid - in beeld. Regie: Hans Van den Broeck Coproductie: Les Brigittines - In samenwerking met KVSVoor en na ‘The Lee Ellroy Show’ nodigen we uit om 2 uitzonderlijke try-outs bij te wonen. Het startschot hiervoor wordt gegeven om 20 uur.

-Ferdnnd – ‘Transkamer’Bovennatuurlijke vakantiegangers versus de terreur van de gewone man.Een onvermijdelijke samenwerking tussen Mauro Pawlowski en Louis Van Der Waal."-Capsule ism Abattoir Fermé – try-out ‘The Mad Tea Party’ (werktitel)Een eigentijdse ode aan ‘Alice in Wonderland’ van Lewis Caroll dat in 2015 zijn 150e verjaar-dag viert.Met deze voorstelling wil Capsule een eigen universum creëren en de toeschouwer onder-dompelen in hun bizarre wereld. In samenwer-king met theatergezelschap Abattoir Fermé wordt er gewerkt aan een voorstelling waar film en muziek centraal staan.In Cultuurcentrum Berchem geven zij alvast een voorsmaakje van dit work in progress.

Info & tickets: 03 286 88 20

www.ccberchem.be


Het internationale graffitifeest heeft al in vele ste-

den in de wereld plaatsgehad maar deze zomer komt

het wel heel dichtbij; hier in Zurenborg waar enkele

jaren geleden het festival nog eens neerstreek en de

Krugerstraat achteraf nooit meer saai zou zijn ... De

wondere kleurenpracht die toen achterbleef wordt

nu gewoon verdergezet en hoe dan nog. De volledige

Minckelerstraat moest eraan geloven en verder gaat

de Zomerfabriek bijna volledig ommuurd worden met

graffiti. En alsof het nog niet genoeg is ook de muren

van het Oost Station.

(Yo V.D.BULCK)

Meeting of Styles in de Zomerfabriek

Steekt Zurenborgse “graffitiwall” die van new york naar de kroon?

De lange muur van de Uitbreidingstraat, tus-sen Pretoriastraat en de Vlijtstraat, kent ieder-een als de muur van de vroegere gasfabriek. Al jaren biedt hij een troosteloze aanblik. Enkele organisaties en partners sloegen de handen in elkaar en zo kon er een uniek graffitiproject ontstaan. Het hele project moet klaar zijn i voor-jaar volgend jaar en omvat ook een leeg stuk muur die dienst zou doen als legale zone voor graffers. Het grootste evenement had plaats tijdens het weekend van 22 augustus waar Meeting of Styles met ongeveer 120 interna-tionale graffitiartiesten 700 meter bijkomende muur heeft aangepakt Dit brengt het totaal na de vorige editie op een kilometer spuitplezier en dat doet alleen de Five Pointzmuur in Long Island New York beter. ZWITSERLANDDe vorige editie was het Andreas Meersman van de Aerosolkings en tevens medeorganisa-tor van het evenement die ons te woord stond. Ik vind hem hoog op een stelling en druk in de weer om samen met een tiental anderen een wel heel grote hoge muur te lijf te gaan. Het oppervlak is zo groot dat er beroep is gedaan op een tijdelijke medewerking speciaal voor dit weekend met andere graffers buiten de

Aerosol ploeg. Hij schudt zijn lange dreads en oogt heel gelukkig. Hij werkt naarstig mee aan dit gigantisch project en voelt zich als een vis in het water tussen al dit grafittigeweld. Fietsend ga ik de eindeloze muur verkennen. Vorige edi-tie speurde ik naar vrouwen in deze mannen-wereld van graffiti. Ik vond er toen maar één ; Milu van Argentinië. maar mijn eerste stop is vlak tegenover het werk van Milu. Een blonde schone is er in de weer met spuitbussen en vrolijk gekleurde letters. Ze maakt deel uit van Desa, samen met vier andere spuitgasten. Voor dit weekend werkt ook een man van Los An-geles met hen mee. Ze legden contacten via internet en het klikte zo goed dat ze besloten dit weekend samen te werken. Twee vooroor-delen doemen op : wat doet deze frèle dame in dit mannenbastion en Zwitserland? Bij de gedachte aan dit land doemen netheid op en leven binnen de lijntjes. . . Ik vereenzelvig Zwit-serland dus allerminst met het kleurige lijnen-spel dat ik hier zie. Maar schijn bedriegt, deze mooie blondine staat al zes jaar haar mannetje in de grafttiwereld. Ze vertrekken vanuit een sketch maar het spontane is nooit veraf. Eens aan het werk op de locatie zelf kan er nog van alles veranderen en wordt vanuit het gevoel gewerkt.

FRANKRIJKBeginnend vanuit de Krugerstraat in de eerste zachte draai van de straat ontrolt zich een hele mooie pakkende scène. Tegen een grijze lucht en met donkere gebouwen als setting knielen een paar armoedige figuren op een vuiniswerf, even verder een al even armoedige moeder en kind, allen zoeken iets. Neen, happy wordt je hier niet van. Dus vraag ik uitleg voor dit pak-kende tafereel. Deze mensen hebben met een duidelijk uitgewerkt concept gewerkt. Het gaat om alweer om een tijdelijke samenwerking tus-sen twee grafitti ploegen. Eén van Perpignan in het zuiden van Frankrijk en één van Brest rond Parijs. Met negen zijn ze, hun werknaam is TSF crew en ze willen aantonen dat al onze electro-nica zoals GSM’s na aankoop van het volgende blitse model achteloos worden weggesmeten. Ze komen terecht op heuse vuilnisbelten waar mensen nog bruikbare onderdelen of metalen zoeken in ongezonde omstandigheden om enkele luttele centen bij te verdienen. Twee weken van intens overleg en planning gingen vooraf aan dit kunstwerk. Volgens de “cause a effet” opdracht en tevens thema voor het ge-heel. (verband tussen een oorzaak en een ge-volg)Deze ploeg gaat zeer gestructureerd te werk.

Iemand maakt het ontwerp, iemand anders de decors, personages zijn ook iemand apart. De graffer waar ik mee spreek is de “letterspecia-list” maar ook in dit concept is er plaats voor spontaneïteit. Uiterst rechts doemt een robot-achtige figuur op die ter plekke werd toege-voegd. Ook aan het andere uiteinde van het werk werden extra kleurdetails toegevoegd omdat het geheel wel erg grijs en donker oog-de. Ook deze twee ploegen draaien al behoor-lijk lang mee in graffitiland.

BELGIËEen tip van een vriendin brengt me bij Joachim Lambrechts. Een schilder uit Lier en naarstig in de weer om in een heel eigenzinnige beeldtaal een “moeilijke” ruimte te bedekken met manne-tjes. Het kleurenpalet en vormgeving verraadt Cobra-invloeden (avant- gardebeweging tus-sen 1948 en 1951). Hij werkt vanuit een schil-dersopleiding maar met een interesse voor graffiti die teruggaat tot zijn kinderjaren. Hij ademt kunst en natuurlijk is dit zichtbaar in zijn werk. Hij schetste een aantal van de figuurtjes op voorhand maar het was pas bij aankomst en het zien van de beschikbare ruimte ( die trou-wens veel groter was dan gedacht) dat de man-netjes ook een eigen leven gingen leiden en


zich grillig en gewillig ontrolden op de ruimte die onderbroken wordt door twee ramen. Twee jaar sloot hij zich op in z’n atelier tot de muren op hem af kwamen en hij in de straat de nodige verademing en ruimte vond. De buiten-lucht bracht terug balans in zijn leven. Binnen-kort heeft hij een opdracht voor een theater in zijn thuisbasis. Hij werkt ook met jongeren maar heeft ook feedback van z’n zesjarige zoon. Het ongebreidelde ervoor gaan en niet gestoord door opleiding charmeert hem bij z’n zoon. Ze leren van elkaar. Joachim is een beetje een “lo-ner” en noemt zichzelf geen “graffer” misschien ook omdat hij niet zo opgaat in het supersoci-ale greafittimilieu?

LOCATELLIEen grillige meer dan mansgrote schedel brengt onze fotografe Dani een gevoel van her-kenning. Ze herinnert zich een schedelgraffiti in de Summer Josephinelocatie (een popupres-taurant in de Boomgaardstraat). En gelijk heeft ze. Steve Loctelli is in zijn “schedeljaar”. Op heel verschillende wijze gaat hij om met het feno-meen schedel. Dat het hier niet om een begin-ner gaat wordt al snel duidelijk. Al 25 jaar draait hij mee. Hij had een winkel in de Kammenstraat waar hij de hele Antwerpse grafitti scène voor-zag van verf maar nu is zijn gallerij in de Oude Koornmarkt zijn thuisbasis. Hij overstijgt alle beginnersthema’s, laat designersinvloeden toe, speelt subtiel met kleurverschillen en is heel kunstgevoelig. Hij kent dit wereldje als zijn broekzak en voelt zich overal thuis .

REISHet is de natte droom van elke graffer ; con-stant op reis te zijn van het ene evenement of festival naar het andere, zijn werk achterlatend als onmiskenbaar spoor, als geschenk ook aan de straat. De solidariteit onderling is intens en vanzelfsprekend. Onderdak wordt geboden, eten verschaft. De soms ruig uitziende crew heeft geen enkele barrière naar taal of her-komst (hé hier kan dat?) De spuitbus heeft geen grenzen behalve de omvang van de muur en daar komt in Zurenborg ook bijna geen ein-de aan. . .

GROOTSTE?Het opzet van dit weekend is groots maar hoe groots? Officieel is de grootse graffitiwall ter wereld in New York te vinden maar op het ter-rein blijkt daar een groot probleem van afbraak. Dus onofficieel gaan ze voor een record ! Ho-pelijk kan het allemaal ook nog echt worden bevestigd Het zou wel mooi zijn: Zurenborg in het Guiness Book of Records. . . . www. Meetingofstyles. com

Dit is werk van een Antwerpse kunstenaar

Deze jonge spuitster bewondert het gedane werk • Foto’s Dani VAN REMOORTEL Een hele muur werd tegelijk aangepakt


ook in Zurenborg hoesten de aardbeien...

Airbezenproject brengt aandeel van Antwerps wegverkeer in fijn stofconcentraties in kaart

Dit voorjaar waren de affiches alom tegenwoordig: Airbezen. Dit clever in de kijker geplaatst initiatief van de Universiteit Antwerpen was een mooi voorbeeld van citizen science: er wer-den vrijwilligers gezocht om een duizendtal aardbeienplantjes te adopteren en te verzorgen. Na twee maanden werden de blaadjes ingezameld om het fijn stof te meten dat er zich had op vastgezet. Uiteindelijk leverde dat ruim 500 bruikbare me-tingen op, die een fijnmazig beeld gaven van de fijn stofcon-

centraties in de Antwerpse agglomeratie. Een groot succes, dat heel wat weerklank vond in de media. Die berichtgeving bleef echter meestal steken in het anekdotische en het leuke van de dat aardbeienverhaal. We hoorden zelden de vraag die de grote West-Vlaamse pedagoog ons altijd voorhoudt: “wat gebben we gieruit heleerd?”. Wij gingen het voor u vragen aan projectlei-der professor Roeland Samson.

(Luc PANDELAERS)

-Professor, er wordt al jaren aan fijnstofmetingen gedaan door de Vlaamse Milieumaatschappij en het VITO. Wat heeft uw onderzoek aan nieuwe informatie opgeleverd?Prof. Samson: “ Heel veel, want wij hebben eigenlijk heel andere dingen gemeten dat de VMM. De VVM is in Vlaanderen verantwoorde-lijk voor de controle van de luchtkwaliteit. Ze hebben daarvoor doorheen Vlaanderen een aantal meetstations, waarvan er een twaalftal in de Antwerpse agglomeratie staan. Uw lezers kennen ongetwijfeld dat van de Plantin-Mo-retuslei, net naast de school. Dat zijn allemaal omvangrijke en peperdure installaties die om het uur metingen doen van fijn stof en nog een aantal andere parameters zoals ozon en stik-stofoxide. Dat geeft een zeer mooi beeld van de evolutie van de luchtkwaliteit in de tijd op een welbepaalde plaats, maar zegt niets over de situatie op een punt dat enkele tientallen meter verder ligt, want ons onderzoek heeft nu net uitgewezen dat in een stedelijk gebied de lokale variaties zeer groot zijn. Bovendien meten zij enkel het absolute aantal stofdeeltjes van een bepaalde grootte, ze kunnen met de huidige apparatuur niet bepalen wat de sa-menstelling van dat stof is.”

-Zeg niet zomaar fijn stof tegen fijn stof?Prof. Samson: “Inderdaad, we beginnen meer en meer te beseffen dat wat wij fijn stof noe-men een heel complex mengsel is van chemi-sche stoffen met een heel diverse oorsprong. Een fractie is van natuurlijke oorsprong: het kan komen aanwaaien vanuit de Sahara of na een Noordzeestorm kan er een aerosol van zoutkristallen over het land waaien. Andere fracties zijn afkomstig van de landbouw en de industrie. En een zeer grote fractie wordt ver-oorzaakt door het wegverkeer. Het onderzoek naar de effecten op de gezondheid van al die verschillende fracties staan nog in zijn kinder-schoenen. Maar wat bijvoorbeeld al wel vast staat is de schadelijkheid van partikels die ge-produceerd worden door dieselmotoren. Die zijn intussen door de WGO op de lijst van de carcinogene stoffen gezet. Precies daarom wil-den wij een onderzoeksmethode op punt stel-len die toelaat van het aandeel van het wegver-keer afzonderlijk te meten.”

-En aardbeienplantjes bleken daarbij het ideale proefkonijn?Prof. Samson: “Wel, niet enkel aardbeien, maar planten in het algemeen. Wij hadden in ons laboratorium al eerder onderzoek gedaan naar het effect van fijn stofafzetting op de ge-zondheid van planten. Bladeren blijken fijn stof zeer goed vast te houden. Je zou verwachten dat het er met elke regenbui afgewassen wordt maar dat is helemaal niet zo. Met het blote oog lijkt het oppervlak van een blad glad, maar als je het onder een elektronenmicroscoop bekijkt dan zie je een echt berglandschap, met diepe kloven en dalen en ook nog eens begroeid met microscopische haartjes. Stofdeeltjes wor-den daar stevig in vastgehouden. Bovendien

scheidt het bladoppervlak continu een was af om zich te beschermen tegen uitdroging. Die waslaag werkt ook nog eens als een cement. In computertermen zou je kunnen stellen dat elk blad van een plant de historiek van zijn bloot-stelling aan fijn stof opslaat in een geheugen. Het kwam er dus op aan om een onderzoeks-methode te vinden om dat geheugen uit te pakken in een bruikbaar formaat.”

-En ook nog eens selectief het aandeel van het wegver-keer te bepalen?Prof. Samson: “Inderdaad, maar dat bleek een-voudiger dan je zou verwachten. We wisten uit de literatuur dat fijn stof, afkomstig van het wegverkeer een vrij constant percentage mag-netiseerbare deeltjes bevat. Eigenlijk zijn dat gewoon roest- of ijzerpartikels die vrijkomen bij het remmen en bij allerlei slijtageproces-sen. Als je die partikels blootstelt aan een sterk magnetisch veld worden het minimagneetjes, en net dat magnetisme kunnen we gemakke-lijk en goedkoop meten. Daarmee meten we natuurlijk ook niet rechtstreeks de schadelijke componenten van fijn stof. Die metaaldeel-tjes zijn op zich waarschijnlijk vrij onschuldig. Maar omdat er een vaste verhouding bestaat tussen de deeltjes die wij kunnen meten en de totale uitstoot kunnen wij voorspellen dat op de plaatsen waar wij hoge waarden aan ijzer-houdende deeltjes meten er ook hoge concen-traties aan roet en andere schadelijke stoffen zullen aanwezig zijn.”

-De Airbees was zowat de mascotte van jullie project. Hebben jullie speciaal daarom voor aardbeienplantjes gekozen als proefkonijn?Prof. Samson: “Wij hadden voordien al enkele kleinschaliger onderzoeken gedaan met ver-schillende soorten planten en bomen, onder meer langs het Ringfietspad. Voor dit project waren er omwille van het groot aantal wel een paar speciale vereisten. Het moest een klein plantje zijn, het mocht niet te veel kosten, we moesten een groot aantal planten van dezelf-de grootte kunnen afnemen, het moest be-stand zijn tegen niet altijd ideale teeltomstan-digheden en we moesten zeker zijn dat we na het oogsten zouden kunnen beschikken over blaadjes die allemaal even oud waren. Toen kwam al gauw de aardbei in beeld: een sym-pathiek plantje dat een van onze medewerkers meteen inspireerde tot de leuke woordspeling “airbees”. Een gouden ingeving die zeker heeft bijgedragen tot het succes van het project.”

-Was de respons zoveel groter dan jullie verwacht hadden?Prof. Samson: “Absoluut, we hebben uitein-delijk 1.063 plantjes uitgedeeld, maar we had-den er gemakkelijk 2 of 3 maal zoveel aan de man kunnen brengen. Er kwamen niet enkel uit Antwerpen massaal veel aanvragen maar even goed ook uit de rest van Vlaanderen. Om logistieke redenen hebben we ons moeten be-perken tot een duizendtal in de agglomeratie Antwerpen. Daarvan hebben we er 75 % te-ruggekregen, 790 om precies te zijn. Die uitval was te wijten aan diefstal en vandalisme en ook het droge voorjaar heeft heel wat slachtoffers gemaakt. De deelnemers moesten samen met de 5 oudste blaadjes van het plantje ook een enquêteformulier terugsturen met vragen over de precieze locatie van het plantje, op welke hoogte het stond, aan de straat- of de tuinzijde van het huis, incidenten die het meetresultaat zouden kunnen beïnvloeden, enz.Uiteindelijk hebben we 697 bruikbare stalen geselecteerd voor analyse, toch nog altijd 65%

van het totaal, wat een zeer goed resultaat is. Bovendien bleek toen we de locaties op kaart zetten dat we een heel mooie spreiding had-den over de ganse agglomeratie.”

-Na maanden meten, analyseren en in kaart brengen hebben jullie half juni de resultaten van het onderzoek gepresenteerd. Wat waren de belangrijkste conclusies?Prof. Samson: “Het belangrijkste resultaat was voor ons in de eerste plaats dat onze onder-zoeksmethode geldig en bruikbaar is. Wij von-den een zeer mooie correlatie tussen onze me-tingen en de verkeersdrukte op die plaatsen. Een dergelijk grootschalig onderzoek was nog nooit eerder gebeurd en dan wacht je toch met een bang hartje de resultaten af...Een tweede belangrijke conclusie was dat de lokale variatie geweldig groot is. Als bodem-waarde namen we een meting van op onze campus die grenst aan het Middelheimpark. Het algemeen gemiddelde van onze metingen lag 6 maal hoger en op de slechtste plaatsen lag ze tot 40 maal hoger. Die variatie doet zich ook voor over de ganse agglomeratie: er be-staan geen betere en slechtere wijken, in elke wijk zijn er rode en groene punten.Dat wijst er op dat de vervuiling in sterke mate ter plaatse blijft hangen en zich weinig ver-plaatst. Wij vonden systematisch veel lagere waarden aan de tuinzijde dan aan de straat-zijde, en in die gevallen waar het net omge-keerd was bleek er juist aan de tuinzijde een drukke verkeersweg te liggen. De vervuiling neemt ook snel af met de hoogte. Wij hadden onze vrijwilligers gevraagd om het plantje op de eerste verdieping te plaatsen, tussen 3 en 6 meter hoog. In meer dan de helft van de ge-vallen is dat ook gebeurd maar we hadden ook stalen van het straatniveau en zelfs één van op een negentiende verdieping. Daaruit bleek dat de vervuiling significant afneemt met elke ver-dieping hoger. Op één plaats hebben we ook onze metin-gen rechtstreeks kunnen linken aan de van de VMM. Aan de Plantin-Moretuslei staan er twee meetstations: één vlak aan de straatkant en een tweede op een goeie 30 meter van de straat. Tijdens de periode dat onze plantjes daar stonden heeft het eerste station 12 maal een overschrijding van de norm vastgesteld en het tweede 7 maal. Op dat eerste station heb-ben wij een waarde gevonden die dubbel zo hoog was als het stedelijk gemiddelde, op het tweede een waarde die net iets hoger was dan het gemiddelde.”

-Het is dus niet mogelijk om uit dit onderzoek iets af te leiden over bijvoorbeeld de situatie in Zurenborg?Prof. Samson: “Als wijk is Zurenborg niet beter of slechter dan pak weg Hoboken of Groene Hoek. Op bepaalde plaatsen is het er heel slecht, bvb. De Plantin-Moretuslei of de as Lange Altaarstraat – Wolfstraat. Het goede nieuws is dat huizenblokken zeer goed werken als filter tegen die piekvervuiling en dat in de achterliggende verkeersluwe straten de situ-atie veel beter is.”

-Blijkt uit uw resultaten ook een belangrijke invloed van de Ring en zou overkapping zoals Ringland voor-staat een groot verschil maken?Prof. Samson: “Het is duidelijk dat zonder de Ring de achtergrondvervuiling een stuk lager zou zijn. Maar echte piekconcentraties vlak bij de Ring vinden we enkel op plaatsen waar hij bovengronds loopt zoals in Deurne-Noord en Merksem. Waar hij in een diepe bedding loopt, lijkt een deel van de vervuiling te blijven han-gen in de bermen maar het staat even goed

buiten kijf dat een overkapping vooral voor Noord-Antwerpen een geweldige verbetering zou zijn.”

-Uw onderzoek heeft voor het eerst de fijn stofproble-matiek in een grote agglomeratie fijnmazig in beeld gebracht. Vallen uit de resultaten ook aanbevelingen voor de overheid te destilleren?Prof. Samson: “Onze overheden hebben het gevaar van fijn stof veel te lang gebanaliseerd. De algemene situatie in Vlaanderen is al een stuk slechter dan in de meeste Europese lan-den, in de grotere steden komt daar nog een flinke schep boven op en uit ons onderzoek blijkt nu dat binnen die agglomeraties op vele plaatsen piekconcentraties voorkomen die to-taal onaanvaardbaar zijn. Als de overheid de gezondheid van zijn burgers werkelijk ter harte neemt dan moet het gebruik van de auto, en zeker van diesels, in de stad terugdringen en het openbaar vervoer verder uitbouwen. Als je ziet wat een succes de tramlijn naar Mortsel heeft dan is het toch onbegrijpelijk dat men met allerlei valse argumenten andere rand-stadlijnen naar de noordrand van Antwerpen probeert tegen te houden. Antwerpen loopt op dat vlak tientallen jaren achter op een hele rits Europese steden zoals Kopenhagen, Zurich, Amsterdam of BordeauxOok lokaal kan een overheid veel doen. Zorgen voor goede fietspaden, zone 30 in woonwijken veralgemenen Op sommige zwarte punten kun je de winddoorstroming misschien verbe-teren door een paar huizen af te breken en daar een plantsoentje aan te leggen.”

-Laten we ook de hand in eigen boezem steken. Wat kunnen we zelf doen om de situatie te verbeteren?Prof. Samson: “Ga liefst niet wonen in een van die stadscanyons met extreem druk verkeer, en als het niet anders kan dan liever op de zeven-de verdieping dan op het gelijkvloers. Verlucht je woning langs de tuinzijde, dat maakt echt een groot verschil.Beperk zeker in de stad je autogebruik. Vervang je diesel door een hybride of elektrische wagen, of kies op zijn minst voor lpg of benzine.Over houtkachels is er wat discussie. Goed gedroogd natuurlijk hout is waarschijnlijk OK maar geschilderd sloophout, spaanplaat en ge-lamineerde platen zijn echt een smeerlapperij.”

-Wij beloven plechtig dat we dat in het vervolg braaf naar het containerpark brengen. Tot slot, komt er nog een vervolg op dit onderzoek?Prof. Samson: “Er was heel veel belangstel-ling van scholen voor dit project. Daarom wil-len we volgend jaar iets gelijkaardigs opzetten met een aantal scholen. Deels als educatief project om kinderen warm te maken voor de wetenschap en om kinderen en ouders bewust te maken van de problematiek. En ook omdat kinderen juist een heel kwetsbare groep zijn wat luchtvervuiling betreft. We hebben ook veel aandacht gekregen uit het buitenland. Er komt vrijwel zeker een Europees staartje met beperktere projecten in een aantal Europese steden tegelijk. En ik droom ervan om eens een dergelijk onderzoek te mogen doen in een stad als Kopenhagen om te kunnen aantonen wat de winst is voor de volksgezondheid als je resoluut voor een andere aanpak kiest.”

Op de website van Universiteit Antwerpen zijn de gedetailleerde kaarten te vinden met alle meetresultaten van het Airbezen-project. Omdat ze in kleur zijn kunnen wij ze niet leesbaar afdrukken maar wij “Airbezen” googelt vindt ze gemakkelijk.


Dat deze inhuldiging niet heeft plaatsgevon-den in de Dolfijnstraat is eigenlijk spijtig, want ter hoogte van het kruispunt met de Schorpi-oenstraat, zorgen de buurtbewoners al jaren voor het groen voor hun deur. Meer zelfs, Ma-gali Van Welie ijvert al jaren voor meer groen in de straat en werkt aan een heus Dolfijnpleintje op de hoek van de Dolfijnstraat met de Schor-pioenstraat.Wie daar passeert ziet het onmiddellijk: rond-om de drie bomen, werd met bankirai planken een bloemenplantsoen aangelegd. Daarnaast

werden tal van bloembakken opgehangen aan het straatmeubilair en zijn er bijhorende banken om even te verpozen. De bomen zijn deze zomer officieel erkend als ‘buurtbomen’ en kregen vanwege de Stad een boomlintje. Ook op andere plaatsen in de wijk, zie je thans buurtbomen. Om dit alles zover te krijgen, heeft Magali werkelijk kosten noch moeite ge-spaard, waarbij zowel de Stad als het District op gezette tijden een brief van haar in de bus kreeg. Magali Van Welie: “Toen ik in 1981 hier kwam

wonen, was de Dolfijnstraat één rechte kale straat, met niets groen. Er reed een bus van de Lijn door en ter hoogte van het kruispunt met de Schorpioenstraat gebeurde er wel een paar keer per maand een ongeluk. Dit leverde me wel geregeld kamerplanten op van mensen die ik had laten drinken, telefoneren, … Af en toe parkeerde er eveneens vrachtwagens voor de deur, soms een heel weekend lang, zodat het uitzicht op de straat weinig vrolijk was.”

TUINTJEHaar eerste stap was vragen of ze een tuintje voor de deur mocht aanleggen… en ja, ze kreeg een antwoord. Het mocht, tot maximaal dertig cm diep. Een soort mini geveltuintje. Vervolgens stelde ze de vraag tot het krijgen van verkeersdrempels vanwege de ongeluk-ken. Daar kreeg ze nooit een antwoord op, tot op een dag het voetpad onverwacht werd opgebroken en er ter hoogte van het kruis-punt twee grote brede voetpadden werden aangelegd, zodat de Dolfijnstraat niet langer een rechte straat was om door te rijden. “Hal-leluja, geen vrachtwagens meer en geen of nog slechts beperkte ongelukken”, aldus een enthousiaste Magali. Maar het bleef erg kaal. Haar volgende plan, was de aanleg van bo-men. Ze maakte een tekst met vraag voor de aan-plant en ging daarmee de Dolfijnstraat en Schorpioenstraat af voor handtekeningen. En ja, op een dag werden er bomen aangeplant. Later zag ze in een tuincenter bloembakken eigenlijk voorzien voor op balkons, maar ook goed om het straatmeubilair van bloembak-ken te voorzien. Ook de buurvrouw Mercedes

vond deze mooi en wilde ze ook. En ook de kapper naast de deur zag dit wel zitten en was bereid te delen in de kosten. Bloembakken werden aangeschaft en aangebracht op het intussen ontstane pleintje. De bloembakken waren amper aangeplant en toen dacht ze: “die plekken onder de bomen, daar kan toch ook wat mee”. Weer een vraag..... aanvankelijk geen ant-woord. Na vele maanden en diverse brieven, kwam dan het bericht dat ook de boomspie-gels mochten worden beplant. Ook de buren waren enthousiast en intussen zijn al drie bo-men voorzien van de nodige beplanting. “Geweldig hoe dingen aanstekelijk kunnen werken... gewoon doen en laten gebeuren. Mensen staan stil, bellen om informatie, kort-om het brengt wat teweeg. En dat is toch wat we willen op Zurenborg. groen leven en leven tussen en samen met de buurt.” Haar wens in nu om er een fiets en motorvrij pleintje van te kunnen maken zodat ze het als geheel kun-nen afmaken.” Als elke fiets een auto vervangt waarom kunnen de fietsen dan geen parkeer-plaats op de autoparkeerplaatsen van de straat krijgen? Dan pas krijgen we echte fijne voetpa-den. Er zijn drie brede voetpadden zonder be-groeiing en waar geen woonhuis op uitkomt. Op een of ander manier wordt daar bijna geen gebruik van gemaakt.”

De Stad mag weldra nieuwe aanvragen ver-wachten. Als dat gerealiseerd kan worden is haar droom voor het 'Dolfijn' plein helemaal af. Het ziet er momenteel allemaal al erg mooi uit. “Kom maar kijken of het klopt, zet je rustig op de bank en geniet ervan”, aldus Magali.

Laatst stond er in de ‘Antwerpenaar’ dat schepen Hey-

len in juni jl. de eerste officiële ‘buurtboom’ – plechtig

genaamd de “arbor vicini”- had ingehuldigd in de Ceu-

lemansstraat in Antwerpen-Noord. Voor u naarstig op

zoek zou gaan naar afbeeldingen van deze – tot voor

kort – volstrekt onbestaande boomsoort, kan ik reeds

melden dat alle boomsoorten in aanmerking komen

om te worden erkend als ‘buurtboom’, mits de buurt-

bewoners het initiatief nemen om de zgn. boomspie-

gel, zijnde de vierkante meter rondom de wortel, te

onderhouden.

(Frederik CORNETTE)

“Ons Dolfijnpleintje” is bijna af

maGaLi WerKt aL Jaren aan echt DoLFiJnpLeintJe

Van links naar rechts : Megali, buurvrouw Mercedes en buurman (van Mercedes) Miel.

Het kleine pleintje op de hoek van de straat • Foto’s Frederik CORNETTE


Filet Divers viert tienjarig bestaan met open deur dagOp woensdag 25 juni vond dit jaar de open deur dag plaats en hier kunnen wij stilaan van een traditie spreken. Vele vrijwilligers waren aanwezig om de bezoekers rond te leiden in de verschillende cultu-rele werelden en activiteiten. Dit keer sprak men van een “wereldreis in dertig minuten”. Het aantal nationaliteiten is inderdaad indruk-wekkend, deels omdat een groot deel van het publiek van Filet Di-vers asielzoekers zijn die op de vlucht zijn voor geweld en onrecht in eigen regio. maar ook mensen die hier geboren en getogen zijn en het om de ene of andere manier moeilijk hebben zijn welkom bij Fi-let Divers. Het aantal activiteiten ook. Naast de sociale kruidenier, de ruilmuur, conversatiegroepen Nederlands, een koopgroep om maar enkele te noemen is er ook een samenwerking met de VDAB gestart om mensen naar de arbeidsmarkt te begeleiden.Maar omdat alles al in een vorig nummer uitvoerig aan bod is geko-men, laten wij hier Yves Bockland zelf aan het woord die ter gelegen-heid van het tienjarig bestaan een gedicht heet geschreven, elders op deze pagina.Zo veel werk vraagt veel helpende handen. Wie wenst mee te werken als vrijwilliger kan steeds contact opnemen met Filet Divers op:

www.filetdivers.be • [email protected] tel 03 226 13 93 • of GSM 0486 84 93 49.

10 jaar Filet DiversDeze weg leek kortNog maar nethebben we onze deuren geopendToen tien jaar geleden

We wilden het andersGeen waterval meerVan overtijdse productenMar een echte winkelWaar mensen in armoedeZelf konden kiezenEn meewerkenEn hun talenten inzetten

Geen eenrichtingsverkeer een ander spelTussengeven en nemenvragen en krijgenhebben en zijn

En we vonden een plekEn menseneen missie een visie een vorm

En jij en ikWe bouwdenEn creëerden een netEen kansenrijke omgeving

En zeg niet dat we het steeds wetenaltijd in gelovenvast en zeker

Dit zoeken en tastenOp weg gaanIs veel meerEen gebeurenVan jij en ikTe samen Op tocht

En in mijn schoen zitten steentjesZe doen pijnstekenpriemenkwetsen bij elke stapZe hebben namenzoals armoedegeweldonwettig verblijfdakloosheidmensonwaardig bestaanuitbuitingMisbruikOnverschilligheid

Elke stap weerdie lastdie pijn

Moe zit ik somsaan de kanten ween me verbonden

Zal pasdit tijkunnen kerenIndien In elke schoeneen steentje zit

geen onverschilligheid meer

Dan zit er niks anders opdan nog meer mensen tebetrekkenhet net te vergrotende kiezels te verspreidentot iedereenop tochde pijn voelteen oprecht mede-lijdenEn niet meer verder wiltniet meer verder kantot deze last is verdwenen

bedolven mensenweer rechtop kunnen staan

en wijvan kiezels bevrijd

Yves BocklandtFoto’s Jörg PYL


Demullier ErwinKantoorhouder

Persoonlijk advies: ✔ Beleggingen ✔ Hypotheken

✔ Verzekeringen

Gratis zichtrekeningen en kaart

Belgiëlei 94 • 2018 AntwerpenDonderdag open tot 18 [email protected]

Tel 03-230 63 23FSMA nr 63875 cA cB

ON 871 755 529

Het gaat snel met de Zurenborgse horeca. De video-

theek op de Dageraadplaats werd recent nog omge-

toverd tot Indisch-Pakistaans restaurant. En op de

hoek van de Ramstraat en de Grote Beerstraat, waar

volgens stokoude Zurenborgers ooit nog een paraplu-

winkel was, opende zopas pizzeria Orso. Zaakvoerders

zijn Claudio Leoni, een rasechte Italiaan uit Emilia Ro-

magna, en zijn Antwerpse vriendin Isabelle Swaeb. We

gingen hen opzoeken een dag na de opening.

(Luc PANDELAERS)

nieuwe pizzeria op hoek van de ramstraat en Grote beerstraat

Niet alle buren gelukkig met nieuwe horecazaak

Het hoekpand is vrij klein, er staan maar een zes-tal tafeltjes maar het is sober en smaakvol inge-richt en de grote ramen laten veel licht binnen. Zaakvoerder Claudio is samen met de andere Italiaanse chef druk bezig in de keuken. Vriendin Isabelle serveert een voortreffelijke espresso en we steken meteen van wal. Ik vraag of ze zelf in de wijk wonen en waarom ze deze plaats geko-zen hebben voor hun restaurant.

“Ik heb heel mijn leven in Antwerpen gewoond zegt ze, zij het niet in Zurenborg, maar ik ken de wijk heel goed. Ik heb vroeger nog gewerkt in Comcarmenne op de Dageraadplaats. Claudio heeft voordien tien jaar in Gent gewoond. Hij is een professioneel opgeleide kok en heeft nog altijd twee Italiaanse restaurantjes in Gent. We zijn uiteindelijk gaan samenwonen in Deurne en we zijn dan al snel op zoek gegaan naar een geschikte locatie voor een restaurant in Antwer-pen. Ik heb tot nog toe vooral als freelancer in de media gewerkt, maar tegelijk droomde ik er al een tijdje van in de voetsporen van mijn moeder te treden: die heeft ook een restaurant gehad. Toen dit pand te koop werd gesteld zagen we meteen dat dit precies was wat we zochten.”

AUTHENTIEKEr zijn al behoorlijk wat pizzeria's in en rond Ant-werpen, werp ik op. Is het niet overmoedig van er daar nog een te willen aan toevoegen? “Ja, zegt ze, maar de meeste pizzeria's hier zijn meer een soort fast foodtenten die meer Amerikaans dan Italiaans geïnspireerd zijn. Wij mikken een stapje hoger en gaan resoluut voor authenticiteit. Op ons menu vind je geen pizza Hawaï met ananas! Claudio is zeer verknocht aan de Italiaanse culi-naire traditie en is niet bereid om op dat punt veel concessies te doen. Daarom houden wij de kaart ook heel beperkt: Negen soorten pizza en daarbuiten alleen enkele antipasti en een paar desserten. Bijna al onze ingrediënten voeren wij rechtstreeks in uit Italië. We zijn ook heel trots op onze huiswijn. Die komt rechtstreeks van de wijngaarden van de familie van Claudio in Emi-lia Romagna en draagt heel fier de naam van de familie: Leoni.”

GLUTENOf die authenticiteit veel meer moet kosten, in-formeer ik tussendoor. “Niet echt, zegt ze, onze Margherita kost 8,5 euro en de allerduurste van de kaart, met verse zwaardvis, kost 16 euro. Dat zijn heel gangbare prijzen in Antwerpen. Iets an-ders waarmee wij ons onderscheiden is dat we

ook pizza's van glutenvrij meel aanbieden. Daar blijkt meer en meer behoefte aan te bestaan en daar heb ik alle begrip voor want ik kamp zelf ook met een glutenintolerantie.”

PROTESTIntussen blijkt er in de buurt enige weerstand te bestaan tegen nog maar eens een horecazaak. Een paar buurtbewoners hebben anoniem een petitie rondgestuurd die intussen zou getekend zijn door 47 mensen. In die petitie staan onder meer nogal forse beschuldigingen over het ont-breken van de nodige vergunningen. Ik vraag hem of ze hierop willen reageren. “Ik kan begrij-pen”, zegt Isabelle,”dat buren ongerust zijn voor overlast als er opeens een restaurant naast hun deur opduikt. Maar je ziet zelf dat het hier alle-maal heel kleinschalig is en we zijn echt bereid om alles te doen om overlast voor de buren te vermijden. Wat ons wel stoor,t is dat zij zelfs niet geprobeerd hebben om ons te contacteren. Het gebeurt allemaal anoniem en bovendien bewe-ren zij een hoop dingen die manifest onwaar zijn. Wij zouden zogezegd geen vergunningen hebben. Geloven die mensen nu echt dat je in deze tijd nog een lening voor een horecazaak krijgt van de bank als je geen stevig dossier kunt voorleggen waaruit ook waterdicht blijkt dat alle vereiste attesten en vergunningen in orde zijn? De tijd dat je dit eventjes tussen pot en pint kon regelen met de lokale kantoordirecteur is echt al wel even voorbij. In onze persoonlijke contacten met de buren hebben we trouwens nog geen negatieve reacties gehad. De meeste zegden dat ze zeker eens zullen komen eten en er waren er zelfs een paar die bekenden dat ze er al spijt van hadden dat ze de petitie getekend hadden.”

OVERLASTNa ons gesprek loop ik naar huis via de Dage-raadplaats en bedenk dat er in de bijna 40 jaar dat ik in de wijk woon toch echt wel veel, héél veel horeca is bijgekomen. Dat elke zaak afzon-derlijk niet zoveel overlast veroorzaak,t maar dat het grote aantal zaken zoveel volk naar de wijk lokt dat de levenskwaliteit van de bewoners echt onder druk komt te staan. Dat het stadsbestuur eens wat meer met de inwoners moet gaan pra-ten en eindelijk wat orde moet brengen in de stedebouwkundige chaos. Maar tegelijk kan ik alleen maar sympathie hebben voor een jong koppel dat zijn droom waar maakt. Ik ga dus zeker eens pizza eten. Ik ben dol op pizza. En ik hoef ook niet met de auto te gaan.

Hoeveel restaurants kan Zurenborg hebben? Be-woners vragen dit steeds vaker af. De restaurants, bistro’s en zo meer schieten al paddenstoelen uit de grond. Zo ook in het pand op de hoek van de Grote Beerstraat en Ramstraat.

De geschiedenisHet pand is slecht onderhouden, dus toen het vo-rig jaar in de verkoop kwam, hoopten de directe buurtbewoners op een grondige renovatie van het pand. Dat zou een aanwinst voor de buurt zijn!Uit voorzorg informeerden de buurtbewoners bij de stadsdiensten naar de bestemming en moge-lijkheden van het pand. Zowel aan het loket, als op afspraak bij de dienst stedenbouw kregen zij te horen dat dit een woonhuis was. Het zou dus ook als zodanig ingevuld moeten blijven. Ook op het kadaster staat het ingevuld als woonhuis. Dit was een grote geruststelling voor de directe om-wonenden. Zij vreesden voor nog meer horeca en de bijbehorende parkeer- en geluidsoverlast daar-van. Dit was begin 2014.

Verrassing! Wat bleek een paar weken later? Er komt een pizze-ria in dit woonhuis. En een vergunning is blijkbaar overbodig. Evenals een bestemmingswijziging. De werken zijn inmiddels klaar. Het onderste gedeelte van het pand is opgeknapt. Half augustus is de pizzeria open gegaan. Met vergund terras! De rest van het pand ziet er nog altijd verpauperd uit.

PetitieIn april 2014 hebben de omwonenden een peti-tie gestart en deze neergelegd op de stadsdien-sten. Op de petitie staan 47 handtekeningen van de directe buren. De dienst stedenbouw 2018 liet weten dit document te gebruiken bij eventu-ele gesprekken met de nieuwe eigenaars als deze zouden opduiken. De omwonenden drongen er bovendien op aan om tijdig op de hoogte gehou-den te worden van ontwikkelingen met betrek-king tot dit pand.Ook SOS-zurenborg schreef een brief aan de Sche-pen van stedenbouw met de vraag waarom de woonwijk Zurenborg overspoeld wordt door hore-ca en of dit niet aan banden kan gelegd worden.

Veel bewoners hebben er bewust voor gekozen om niet direct op de Dageraadplaats te wonen. Ze verkozen een rustigere straat om te wonen. Nu

komt de horeca ook naar die rustigere straten. De directe buren vrezen voor een waardedaling van hun pand.Waar kun je nog parkeren?

Bij de heraanleg van het plein werd gekozen om geen parking onder het plein aan te leggen van-wege de veel hogere kosten en de langere duur van de werken. Inmiddels vraagt menig buurtbe-woner zich iedere avond weer af waar hij zijn auto kan parkeren. De straten zien er beter uit met de heraanleg van de voetpaden. Het is dankzij de verbrede hoeken en de paaltjes, niet meer mogelijk om op alle hoe-ken te parkeren. Maar wellicht staan er straks op de hoek van de Grote Beerstraat en Ramstraat al-lemaal auto’s met knipperlichten het kruispunt te blokkeren, omdat ze pizza komen afhalen.

Wij vragen ons af:Hoe is het mogelijk dat een horecagelegenheid zich zonder vergunning of bestemmingswijzi-ging kan vestigen in een, volgens het kadaster als woonhuis bestempeld, pand?Heeft de gemeente ooit aan de bewoners van de woonwijk Zurenborg gevraagd of ze behoefte hebben aan nog meer horeca?Er is al een drastisch te kort aan parkeergelegen-heid. Hoe kunnen we zorgen dat de beschikbare plekken gebruikt worden door bewoners? En niet alleen door bezoekers?

Reactie van de stadDe stadsdiensten laten steeds meer horeca toe in Zurenborg. Dat zorgt voor een levendige buurt. Voor de eventuele overlast moeten we bij de po-litiediensten zijn.

Wat vind jij?Graag verzamelen wij de reacties van alle Zuren-borgers op bovenstaande pijnpunten. Zowel me-ningen als oplossingsvoorstellen zijn welkom. We vragen een gesprek aan met de bevoegde sche-pen.

Ingezonden artikel door:bewoners van de GroteBeerstraat

bewoners van de Ramstraat SOS-Zurenborg

Petitie: horeca, horeca en nog eens horeca

Claudio Leoni, een rasechte Italiaan en zijn Antwerpse vriendin Isabelle Swaeb voor hun nieuwe pizzeria • Foto Luc PANDELAERS


En dat zag er even heel slecht uit die bewuste junidag! Na een turbulent weerweekend gingen op maandagmiddag rond half 12 (anderhalf uur voor de geplande start) de hemelsluizen op-nieuw open. En nog niet eens zo een klein beet-je ook! Naast nattigheid begon het meteen ook

afzeggingen te regenen en vreesden de organi-satoren voor een wel heel magere opkomst!

POLITIEMaar ook de weergoden zijn Zurenborgsport blijkbaar goed gezind, want een half uur voor de

start werden de sluizen dicht gedraaid en kwam de zon zelfs meefietsen. Uiteindelijk stonden toch ongeveer 200 deelnemers tegen 13u klaar om aan het rondje Antwerpen te beginnen. On-der begeleiding van het fietsteam van de politie en de vrijwilligers van Zurenborgsport+ kon dus

worden gestart voor de rit met een bont alle-gaartje van bakfietsen, kinderfietsen, stadsfiet-sen, mountainbikes, city bikes,…

Het parcours is al drie jaar min of meer hetzelf-de en slingerde zich dus ook dit jaar vanop de Dageraadplaats, via het Ringfietspad naar de eerste stopplaats op het Zuid aan de gedempte Zuiderdokken. Daar werd gepauzeerd voor een appel en een drankje. Na een blik omhoog werd echter besloten de pauze daar lichtjes in te kor-ten want de weergoden leken van gedacht te zijn veranderd.

WATEROp weg naar de tweede stop (over de kaaien) in Park Spoor Noord gebeurde dan toch het onver-mijdelijke, een stevige bui zorgde voor verfris-sing van het peloton! Maar Zurenborgse fietsers lossen dat op met een regenvestje en de glim-lach! En bovendien was de hemel bij aankomst aan Park Spoor Noord weer helemaal opge-klaard zodat iedereen rustig kon opdrogen! Al hadden een aantal van de jongste deelnemers dat anders begrepen en werd er dus ook een stevig stukje afgespeeld in de waterpartij voor de Cargo loods!Na het opdrogen en een verfrissend glas dan terug richting Ringfietspad om zo de cirkel rond te maken en terug te arriveren op de Dageraad-plaats. De zon bleef gewoon van de partij en ge-zellig napraten bij een pintje en een hamburger op het plein was dus de boodschap! Ondanks die ene bui dus een heel geslaagde dag en veel tevreden gezichten! Volgend jaar versie 4, schrijf die maar al op!

Op maandag 9 juni was het weer zover. Al voor de der-

de keer organiseerde Zurenborgsport haar Familie-

FietsTocht rond Antwerpen! Een gezellige (fiets-)hap-

pening voor jong en oud! Dit jaar ging de opbrengst

trouwens integraal naar het Tour for Life en Artsen

Zonder Grenzen. En ondanks de slechte weersom-

standigheden daagden er toch nog 200 deelnemers

op.

FamilieFietstocht lokte toch zo’n 200 deelnemers

Ondanks de massa regenbuien

Eerste rommelmarkt 2015 op zondag 10 mei We hebben ze allemaal weer gehad, de rommelmarkten op het plein. Er loopt steeds een rode draad door het gebeu-ren : de plaatsen zijn allemaal weken en soms maanden op voorhand verkocht en de rommelmarkt trekt van heinde en verre volk massa’s volk aan. De op-brengst gaat nog steeds naar onze plaatselijke basketclub die hier eigen-lijk niet meer speelt. Wie volgend jaar wil meedoen kan contact opnemen via dit nieuw mailadres: [email protected] 10 mei, 28 juni en 6 september (wijzigingen steeds moge-lijk zeggen de organisatoren)


Nadat Peter Theunynck zijn wijkdichterschap overgedragen had, werd hij voor een jaar stadsdichter van Brugge. Begin dit jaar werd hij opgevolgd door Lies van Gasse, die een paar jaar geleden samen met Peter Theunyn-ck Waterdicht (lang verhalend gedicht over Walvisvaarders met illustraties ook graphic poem genoemd) uitgegeven had. Lies Van Gasse is een jonge dichteres en Meester in de beeldende kunst. Momenteel werkt zij in Oud Berchem. Vorig jaar was zij de dichter voor de lavendelfeesten in de Cogels Osylei. Samen met onze vorige wijkdichter Annemarie Estor publiceerde zij het boek ‘Hauser’. Dit jaar werd Peter Theunynck (ook medewerker aan deze krant) gevraagd om wat ideeën voor een kun-stenfestival over het thema “de hervonden tijd” voor het stadje Damme tussen Brugge en de kust uit te werken. In die tentoonstelling wordt van alles "herdacht, bedacht en uitgedacht. Zo-wel het middeleeuwse verleden van Damme, het verhaal van het Sint-Janshospitaal waar de tentoonstelling gehuisvest is komen aan bod. Het feit dat het nu honderd jaar geleden is dat het eerste deel van 'A la Recherche du Temps Perdu' van Proust verschenen is, bracht inspi-ratie over het thema van de tentoonstelling, maar ook het begin van de Eerste Wereldoor-log wordt uiteraard niet vergeten.

“TIJD”Speciaal voor de tentoonstelling schreef Pe-ter Theunynck gedicht Handen. “Een blanco strafblad waren je handen. Wat wisten ze van oorlog? (…) Je handen waren de arbeiders van je ziel, de mijnwerkers van je gedachten.” zijn slechts enkel citaten uit dat gedicht die goed de sfeer weergeven om te eindigen met het mysterieuze “Materie ontviel uit het niets. Je handen waren kleine, koppige goden.”Daarnaast schreef hij tien gedichten over het thema ‘de hervonden tijd” die opgesteld staan langs een 1 km lange wandeling langs de boekenhandels van Damme. Het verdient aanbeveling om de gedichten in de aangege-

ven volgorde te lezen, want de auteur had hier uiteraard een bedoeling mee. In de gedichten valt het gebruik van de ik-vorm op, iets wat wij niet kenden in de vroegere gedichten van Peter Theunynck. De schrijver en ook de lezer nemen zo minder afstand tot het onderwerp. In het oude Sint-Janshospitaal (Kerkstraat 33) presenteert hij 'Nelleke. Zot Geweld' een grap-hic novel (literair verhaal met illustraties of lite-rair stripverhaal), nu nog als work in progress (dus nog onaf ) samen met Lies Van Gasse dat in het voorjaar 2016 zal verschijnen.

- Wat bracht je naar Damme?Peter Theunynck: “Ik kreeg de vraag van Willy Tibergien, die poëziecurator is van het Kunsten-festival Damme. Hij vertelde me dat het thema van het Kunstenfestival 'Proustiaans' was: 'De hervonden tijd'. Ik vond het Nel-project daar perfect in passen. Nel blikt immers terug op de tijd die ze met Rik heeft gehad. Die terugblik, herinnering sluit naadloos aan bij het thema. Daarna vroegen ze me in Damme ook om tien gedichten te schrijven voor een gedichtenrou-te rond het thema 'De hervonden tijd'. Ik was net bezig met een aantal gedichten rond ge-heugen, herinnering (mijn vader is in een rust-huis en ik ontmoet er veel mensen die alleen nog leven in hun herinneringen). Ik vond het dus een inspirerende opdracht om de gedich-ten voor die route te kunnen schrijven. Ik ben absoluut geen Proust-kenner, maar af en toe blader ik wel door het overweldigende boek A la Recherche du Temps Perdu en ik heb me voorgenomen om het boek ooit volledig uit te lezen.”

- Wat betekent tijd voor jou?Peter Theunynck: “Meer dan vroeger ben ik met tijd bezig. Als je over de vijftig bent begint het tot je door te dringen dat je tijd niet einde-loos en onbeperkt is. Dat houdt me wel bezig. Ik merk enerzijds dat we allemaal jachtig en gehaast zijn en dat we anderzijds veel tijd ver-liezen aan beuzelarijen. Het is een gevecht om

wijs te leren omgaan om je tijd.”

- In tegenstelling tot je vroeger werk, staan een aantal gedichten in de ik-vorm. Heeft dat een speciale reden?Peter Theunynck: “De gedichten in de ik-vorm zijn er op een heel spontane manier uitgerold. Het heeft vermoedelijk met ei-gen herinneringen te maken, maar ook met het feit dat je als schrijver een soort ac-teur bent die zich in allerlei 'ikken' tracht in te leven. Ik vind dat een interessant gege-ven.”

- Hoe is je samenwerking met Lies Van Gasse ontstaan?Peter Theunynck: “ Ik leerde Lies kennen toen ze op zoek was naar een uitgeverij. Een manuscript van

haar belandde in mijn mailbox. Het was erg sterk. Ik stuurde het door naar de Wereldbi-bliotheek en het werd uitgegeven. Van dan af waren we 'collega's'. Lies kwam op een bepaald moment met een graphic poem, een nieuw genre dat het genre van de strip/graphic novel combineert met poëzie. Zelf had ik een lang episch gedicht klaarliggen dat zich daartoe leende. Ik polste haar toen over een samen-werking en Lies was meteen enthousiast. Zo is 'Waterdicht' ontstaan. We spraken af om in de toekomst nog andere dingen samen te doen. Toen ik vorig jaar op de proppen kwam met het idee om van het leven van Nelleke Wouters een graphic novel te maken, zag Lies dat meteen zitten. Zo zijn we in een nieuwe samenwerking gerold.”

- Hoe ben je op het idee gekomen om iets over Nelleke te maken?Peter Theunynck: “Toen ik de biografie van Rik Wouters las, merkte ik meteen dat zijn vrouw Nel een essentiële rol gespeeld heeft in zijn kunstenaarschap. Ze was zijn vrouw, zijn muze, zijn model en nog veel meer. Ze regelde allerlei praktische zaken, hielp hem om te overleven en inspireerde Rik vaak om nieuwe werken te ma-ken. Het leek me fascinerend om haar levens-verhaal te vertellen. Het genre van de graphic

novel leek me heel geschikt, omdat Lies daar-door visueel in dialoog kon treden met het werk van Rik Wouters. Ik was ervan overtuigd dat zoiets 'vuurwerk' kon opleveren. Voor mij was het ook een uitdaging om een voor mij nieuw genre te verkennen. Ik schrijf dichtbun-dels, maakte een biografie, werkte met Lies aan een graphic poem. Nu dus een graphic novel.”

Maar dat is nog niet alles. Peter Theunynck werd ook aangezocht om in de jury te zetelen van de prestigieuze VSB poëzieprijs. In okto-ber verschijnt een nieuwe dichtbundel van zijn hand, waarover later meer. Hij heeft ook een boeiende blog waar naast de oude wijk-gedichten van Zurenborg ook nog alle Brugse stadsgedichten, maar ook latere gedichten te lezen zijn.

Praktisch:Maandag en dinsdag: geslotenDinsdag tem vrijdag: van 14 uur tot 19 uurweekend: van 11 uur tot 19 uur Nog tot 14 september 2014Toegangsprijs: 3 euro

www.kunstenfestivaldamme.be petertheunynck.wordpress.com

We zoeken nog bedelers Deze krant wil zes keren per jaar op de afgesproken tijd bij de mensen in de bus liggen. Maar dat moet dan wel iemand doen want vanzelf gaat dat helaas niet. Daarom deze vraag: wie wil zich engageren om zes keren per jaar, liefst tijdens het afgesproken weekend, kranten te bussen in de Guldenvliesstraat? Dat is één plek en verder willen we ook graag ’t Groen Kwartier, ook bekend als het Militair Hospitaal, in onze afzetmarkt inschrijven. Nu zijn ze er nog maar met enkele tientallen huisgezinnen/bus-sen maar dat wordt gaandeweg een kleine wijk die we ook met plezier van onze wijkkrant willen voorzien. Wie zich geroepen voelt, doet dat gratis, heeft wel een ver-zekering en wordt elk jaar uitgenodigd op onze nieuwjaars-receptie.

Reageren kan op : [email protected]

Peter Theunynck in de Hervonden tijd in Damme

“De gedichten zijn er op een heel spontane manier uitgerold”Onze eigenste voormalige wijkdichter Peter Theunynck

is een van de veertien kunstenaars die dit jaar mee-

werken aan de grote tentoonstelling over hervonden

tijd in het vroegere Sint-Janshospitaal in Damme. Hij

schreef ook de tien gedichten voor de Proustwandeling

(A la Recherche du Temps Perdu) die samen met foto’s

langs de boekhandels van Damme opgesteld staan.

Daarnaast is er nog work in progress ( nog onvoltooid

werk ) te zien, een samenwerking met Lies Van Gasse.

(Jörg PYL)

Peter Theunynck : “Voor mij was het ook een uitdaging om een voor mij nieuw genre te verkennen.”Foto Jörg PYL


• stemmen • restauratie • instrumentenbouw

Piano's en klavieren VAN BRANDTMilisstraat 82 • 2140 Borgerhout

tel. +32 485638548 [email protected]. vanbrandt-pianos.be

Liep je deze zomer Antwerpen Centraal uit of kwam je

gewoon langs het Astridplein gewandeld of gefietst,

dan belandde je plots in de kleurige expo ‘Welkom in

mijn stad’. Je zag prachtige portretten van alle soorten

Antwerpenaars en je kreeg er boeiende levensverha-

len bij geserveerd. Een van de blikvangers was Musty,

jarenlang pleintoezichter op de Dageraadplaats. Daar

wilden we meer over weten. (Peter THEUNYNCK)

Expo ‘ Welkom in mijn stad”

“onze musty belichaamt 50 jaar migratie”

Eerst even aankloppen bij de dienst Atlas van de Stad Antwerpen, de organisator van de expo. “We wilden het gezicht van de stad tonen”, vertelt Janine Meijer die het initia-tief samen met programmator Rachid Atia uitwerkte. “De expo past binnen het brede verhaal van 50 jaar migratie. Het is namelijk precies 50 jaar geleden dat België met Ma-rokko en Turkije akkoorden ondertekende om arbeidsmigratie naar ons land mogelijk te maken. Die stap heeft een heel proces in gang gezet, waardoor het uitzicht van de stad in twee generaties radicaal gewijzigd is.” Antwerpen evolueerde van een blanke, monoculturele samenleving naar een plek waar superdiversiteit heerst: binnenkort is er hier geen enkele bevolkingsgroep meer met meer dan 50% vertegenwoordigd.

ASTRIDPLEINJanine Meijer: “Bij de start van de openlucht-expo hebben we bewust voor het Astrid-plein gekozen. Hier stappen de mensen uit de trein en komen ze de stad binnen.” Eind augustus verhuisde de expo naar ’t Bollekes-feest en van 20 oktober tot 16 november is hij nog te zien op de Groenplaats. De ver-halen van 17 Antwerpenaars met de meest diverse roots, leuke filmpjes en een song zijn ook online beschikbaar op www.welko-minmijnstad.be.

MUSTYHoe ze de 17 mensen uitgekozen hebben? Janine Meijer: “We wilden echt een door-snede van de bevolking tonen: jong en oud, man en vrouw, zwart en blank, Marokkaans, Turks, Joods, Afrikaans, een muzikant, een cafébaas, een jeugdwerker, een juf, een verzorgster…” En hoe ze bij Musty terecht-kwamen? Janine Meijer: “Musty is een heel kleurrijke figuur met een interessant le-vensverhaal. Hij is een van de eerste Marok-kaanse kinderen die in België zijn beland en hij is bovendien in 1964 naar hier gekomen, precies vijftig jaar geleden. Hij belichaamt als het ware 50 jaar migratie.”

VERHALENDe tentoonstelling lokte tot hiertoe veel po-sitieve reacties uit. Op het openingsevent op 28 juni stroomde het Astridplein vol en tijdens de zomer zag je tientallen mensen stilstaan bij de zuilen met foto’s en teksten. De kracht van de expo zit in die sterke ver-halen. Vandaag vertellen we er een van: dat van Musty. Alle andere kunt u nalezen op de site.

De avonturen van Mustapha Nait Birrou, alias Musty.

“Ik werd geboren in de garnizoensstad Taroudant, op 13 oktober 1961. Taroudant ligt in het zuidwesten van Marokko, net on-der het Atlasgebergte en op 80 kilometer van de bekende toeristische kuststad Aga-dir. Mijn grootouders leefden in het Atlas-gebergte. Ze hoedden er geiten, kamelen en andere dieren. Daar komt mijn naam trouwens vandaan. Mijn voorouders riepen vaak ‘Br Br Br’ tegen de dieren om ze rustig te houden. Dat werd Birrou. De zus van mijn vader ging bij haar man lopen en vluchtte naar het dorp van mijn grootvader in de bergen. Daar kwam een Fransman van het Vreemdelingenlegioen een waterput aan-leggen. Mijn tante werd verliefd op die man en ging met hem mee naar Taroudant. Mijn vader volgde hen, omdat hij voor die Frans-man tolkte en klusjes opknapte.

NOORD-FRANKRIJKEind jaren vijftig, toen mijn vader een jaar of twintig was, werden hij en zijn broers aangesproken door een zekere monsieur Mohra of Moraine. Die ronselde jonge man-nen om in het noorden van Frankrijk in de mijnen te komen werken. Twee broers van mijn vader, Mohammed en Ibrahim, wilden graag vertrekken en mijn vader Said, die een mondje Frans sprak, ging met hen mee. In Frankrijk leefden de drie broers in oude legerbarakken. Af en toe keerden ze terug naar Marokko. Een van de drie werd er ver-giftigd, een vrouwenkwestie, een tweede bleef er hangen en mijn vader ging alleen terug naar Frankrijk.

WINTERSLAGIn 1963 verhuisde mijn vader naar België, meer bepaald naar Winterslag. Hij had ver-nomen dat ze in de Limburgse mijnen beter betaalden. De mijnwerkers die hun vrouw overbrachten kregen zelfs een keurig huisje in een van de cité’s. Mijn vader, die intussen getrouwd was, ging zijn vrouw, mijn moe-der, halen. Helaas kregen ze ruzie en mijn vader kwam met een andere vrouw, mijn stiefmoeder Ija, naar België. Ikzelf, zijn drie-jarige zoontje vergezelde hen. Mijn vader en mijn stiefmoeder hadden het goed in Winterslag. Ze gingen er uit

met Bulgaarse en Italiaanse vrienden. Ik herinner mij mijn stiefmoeder in van die gebloemde schorten zoals de Belgische vrouwen ze in die tijd droegen. Mijn vader ging graag mooi gekleed: een pak, een

hemd, een dun stropdasje, zijn haar in een zijstreep gekamd, de kam altijd in de ach-terzak van zijn broek. Hij was een mooie, trotse man. Door het zwarte mijnstof leek hij altijd mascara op te hebben. De eerste

Mustapha Nait Birrou:” Mijn droom is een plantage van arganbomen exploiteren”


Italiaanse specialiteitenPIZZA - PASTA

Ook om mee te nemen

Dageraadplaats 21 - 2018 AntwerpenTel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79

Open van 12u tot 14u en 18u tot 23uDinsdag gesloten

Marokkanen liepen helemaal niet rond in lange gewaden, maar waren gekleed als de mensen hier. Religie speelde in die tijd niet zo’n rol. We volgden wel de ramadan, maar iedereen bad en beleefde zijn gods-dienst op zijn eigen manier. In Winterslag ben ik naar de kleuterschool gegaan, maar daar weet ik niet veel meer over. Ik herin-ner me vooral de donkere bergen kolen, de zwarte grond en de smog die rond de huizen hing. Iedereen stookte in de win-ter immers met steenkool. Ook herinner ik me dat mijn vader met een boekentas naar zijn werk ging, met daarin een drinkbus met zwarte koffie. Veel vriendjes had ik in die tijd niet. Ik was nogal op mijzelf. Dat kwam ook doordat mijn vader mij soms voor langere periodes in Marokko achter-liet bij telkens andere familieleden, soms in de stad, soms in de bergen. Ik moest mij altijd weer aanpassen en leerde op die ma-nier overleven in alle omstandigheden.

MARINISSTRAATIn 1966 gingen mijn stiefmoeder en ik voor een tijd terug naar Marokko en toen we terugkwamen was mijn vader van werk veranderd. Hij dolf nu kolen in de mijnen van Hensies bij Quiévrain. Ik werd daar naar de lagere school gestuurd, in het Frans. Niet veel later, rond 1967-68 werd mijn vader ziek. Hij leed aan dé mijnwer-kersziekte: stoflong. In 1969 adviseerde de dokter hem om te verhuizen naar Antwer-pen, omdat de lucht daar schoner was. De Scheldewind zou het stof wel uit zijn lon-gen wegblazen. We gingen wonen in de Marinisstraat, een zijstraat van de Kroon-straat, vlak bij de Plantin en Moretuslei. We waren toen de enige Marokkanen in de buurt en ik was een van de enige Ma-rokkaanse kindjes. Pas in de jaren 1975-76 kwam de migratie uit Marokko in een stroomversnelling. Net voor de migratie-stop gingen de Marokkaanse mannen, die hier merendeels alleen woonden, in hun vaderland vrouw en kinderen halen. Ik weet nog goed dat mijn vader regelmatig aanvallen kreeg en ademnood had. Ver-schrikkelijk. Maar hij ging wel werken, eerst in de rijstfabriek in Merksem, dan in een verpakkingsdienst van de GB in Kontich en later bij Ford Holland. Ikzelf werd naar de rijksschool in Borgerhout gestuurd. Ik heb er veel in de hoek moeten staan. Ik was een wild kind, een soort wolfsjongen. Dat kwam door al die maanden dat ik alleen zwierf door het Atlasgebergte.

LATIJNWij verhuisden naar een sociale woning in de Charles de Costerlaan op Linkeroever. Tijdens het vijfde en zesde leerjaar heb ik mijn broek op de schoolbanken van het Sint-Thomascollege versleten. Ik heb er in het middelbaar ook nog acht maanden La-tijn gevolgd. Om een of andere reden ben ik afgehaakt, hoewel dat best wel goed ging, dat Latijn, omdat ik al veel Frans ken-de. Daarna ben ik eerst in het Technicum aan de Charlottalei beland en vervolgens in het SIMTO. Daar kwam ik in het beroeps terecht. De leraars zeiden me dat ik eigen-lijk in de technische richting thuishoorde, maar ik had op een bepaald ogenblik geen zin meer om nog te veranderen.

EQUINOXIk heb tot het 4de beroeps school gelo-pen. Toen hoorde mijn vader dat de zonen van zijn vrienden al aan het werk waren. Hij vond het een goed idee dat ik ook een job zou zoeken. Ik kwam eerst terecht bij Equinox, een paardenvleesfabriek aan de Slachthuislaan. Ik liep er op houten blok-ken rond en heb er vooral veel kou gele-den. Dat werk aan de lopende band heb

ik maar een jaar volgehouden. Ik vond het er te beklemmend voor een vrije vogel als ik. Daarna werd ik keukenhulpje in een restaurant.

MOEDERIn 1979, rond de tijd dat ik alleen ging wonen, ben ik mijn echte moeder gaan opzoeken in Marokko. Ze zocht al lang contact met mij, maar eerder zag ik dat op een of andere manier niet zitten. De her-eniging met mijn moeder viel ongeloof-lijk goed mee. Ze is een warme vrouw en een goede moeder en ze heeft een heel fijne man, die een tweede vader voor mij geworden is. Samen met die man heeft ze nog een zoon, Mohammed, en drie dochters, Fatima, Zohra en Kadiza. Alleen Kadiza, de jongste, is naar België geko-men. Ze woont in Aalst. Mijn moeder komt ons allebei af en toe opzoeken. Daar ben ik heel gelukkig om. Het klikt tussen ons. In Taroudant in Marokko heb ik zelfs een huisje voor haar gebouwd.

KARATEKIDToen ik een puber was, dweepte ik met Bruce Lee. Ik had posters van hem op mijn kamer hangen. Ik was verrast toen ik van mijn vader toelating kreeg om karate te volgen. Via mijn karateleraars ben ik in de portierswereld terechtgekomen. Ze had-den zelf ‘een deur’ en ze namen mij mee. Maar dat was niet het beste milieu voor een jongen als ik. Op een bepaald moment ben ik zelfs voor slagen en verwondingen in de cel beland. Ik heb dat wereldje snel vaarwel gezegd.

STRAATHOEKWERKERToen ik uit de gevangenis kwam, zag ik een appartement in de Draakstraat te huur staan. Daar ben ik gaan wonen. De Marok-kaanse gemeenschap heeft mij toen goed opgevangen. Ze wisten dat ik een stevige kerel was en verschillende talen sprak. Wanneer er problemen opdoken, werd ik erbij geroepen om de boel te kalmeren. Zo ben ik tussen 1989 en 1996 eigenlijk spontaan een soort straathoekwerker ge-worden. Het wijkcomité zag dat ik goed bezig was op het plein. Zij hebben de stad uiteindelijk aangespoord om mij een offi-ciële job te geven.

GROOTGRONDBEZITTERMijn vader is in 1981 teruggekeerd naar Wallonië. Ik ben in Antwerpen gebleven. De droom van mijn vader was om ooit naar Marokko terug te gaan. Bij zijn leven is dat er helaas niet meer van gekomen. In 2009 is hij tussen vier planken naar zijn land teruggebracht. Ikzelf droom ook nog van een leven in Marokko. Of ik daar nog zou kunnen aarden? Je moet weten dat er in Taroudant ondertussen veel Europeanen wonen. Onder andere Duitsers en Zweden hebben er huisjes gekocht of gebouwd. Het gaat er behoorlijk westers aan toe en Agadir, de dichtstbijzijnde kuststad, is het Benidorm van Marokko. Ik heb mijn huis in Antwerpen verkocht en ik ga binnenkort eens kijken of ik daar nog iets zou kunnen doen. Een tweede leven beginnen? Mis-schien. Een gezin stichten? Wie weet? Mijn grootouders zijn ondertussen gestorven en hun gronden worden straks verdeeld. Vermoedelijk zal ook ik terreinen in het At-lasgebergte erven. Mijn droom is om daar een soort plantage van arganbomen te exploiteren. In de vruchten van die bomen zitten amandelvormige pitten die een zeer waardevolle en dure olie opleveren. Ik droom ervan om de nodige machines aan te schaffen om die olie uit die pitten te pu-ren. Misschien word ik nog olieproducent. Ach, we zien wel.”

“verboden voor eigen gevel te parkeren”

Hij brengt het bizarre verhaal via de sociale media naar buiten en de kranten pikken het op. Ook raadslid Toon Wassenberg doet dat en stelt een vraag aan het stadsbestuur. . Frank Willemse: “Uit het antwoord blijkt dat de diensten aan de burgemeester een rapport hebben bezorgd van die dag waarin sprake is van fietsen die getagd zijn omdat 'ze verwaar-loosd, niet rijvaardig’ of ‚achtergelaten' zijn. Wat 'rijvaardigheid' betreft, klopt dat voor eentje ter hoogte van nummer 79, waarvan ook spra-ke in het antwoord van de burgemeester. Die is van de buren en heeft inderdaad twee plat-te banden . Maar hij is wel van de buren, niet achtergelaten dus. De andere fietsen waarvan sprake is in het antwoord als het gaat om 'één verwaarloosde vastgemaakt aan een goede voldoen helemaal niet aan die omschrijving. Ook niet die getagde fietsen waar in het rap-port geen sprake van is. Namelijk die ter hoog-te van nummer Omdat ik weet dat er veel in-terpretatie mogelijk is omtrent wat nu wel een verwaarloosde fiets is en wat niet, ligt de focus van mijn klacht echter hier niet op.

VERVALSINGHet gaat mij om het feit dat in de rapportage alleen melding wordt gemaakt van twee fiet-sen ter hoogte van twee adressen waardoor het lijkt alsof het om een toevalligheid gaat. Er zijn die dag echter meerdere fietsen getagd in de Dolfijnstraat zoals hierboven al aangehaald en dus is er wel sprake van een taggingpatroon

tegen fietsers die voor voorgevels geparkeerd staan. Aangezien er in het rapport van de dien-sten geen melding wordt gemaakt van die twee andere fietsen, wordt de burgemeester dan ook misleid en niet correct geïnformeerd. Er zijn foto’s van die andere fietsen. Ik heb die foto’s die dag zelfs op twitter gezet. Waarom dan maar het halve verhaal vertellen aan de burgemeester, bijgevolg het gemeenteraads-lid en uiteindelijk de burger? Ik wil hierbij dan ook vragen waarom de fietsen ter hoogte van Dolfijnstraat 70 en 76 niet in het registratiedo-cument (zoals het wordt aangehaald in het ant-woord van de burgemeester aan het gemeen-teraadslid) staan en of er hier gewoon sprake is van slechte registratie en rapportering of van moedwillige vervalsing om een gemaakte fout te verdoezelen.

FOUTWant er een fout is gemaakt, heeft de stad trou-wens erkend door er zich die dag zelf nog voor te excuseren. Wat geapprecieerd is geweest en waarmee de kous ook af was.Maar nu ik zwart op wit zie staan dat de dien-sten aan de burgemeester al dan niet bewust incorrecte informatie overmaken, kan ik niet anders dan opnieuw mijn burgerschap te laten gelden. Zelfs al lijkt het allemaal niet zo belang-rijk en is het allemaal al opgelost, ambtenaren die niet alleen slecht werk leveren maar ook nog eens hun slecht werk gaan verdoezelen, is een ernstige zaak. “

Frank Willemse (44) uit de Dolfijn-

straat wist enkele weken geleden

niet wat hem overkwam. Deze

fervente fietser trof namelijk zijn

voor de gevel geparkeerde fiets

aan met een ‘tag’. Aangebracht

door de Buurtregie en bij Willem-

se zakte zowat zijn broek af want

hij werd verzocht zijn eigen fiets

voor zijn eigen gevel te verwijde-

ren. Deze journalist liet het daar

niet bij en vroeg de stad om meer

uitleg toen bleek dat hij niet de

enige was in de wijk. (SC) Tal van “geparkeerde” fietsen in de wijk kregen een ‘tag’ • Foto Frank WILLEMSE


voetbalschermen op het plein: massa volk en evenveel fietsen

We zijn ondertussen allemaal al een beetje bekomen maar de Rode Duivels hebben vriend en vijand bekoord. Waal, Vlaming of Brusselaar, het maakte niets uit: iedereen ééndrachtig achter de ploeg. Thuis, op café of op een groot scherm, we waren overal massaal aanwezig. Op de Dageraadplaats was dat niet anders. Die van ’t ZeeZicht, (David Joris en ex ZeeZicht Frans Terpstra) hadden het initiatief genomen om een groot scherm te huren en dan maar wachten op de resultaten en het weer. En dat viel alle-maal mee. Op de avonden van de matchen stroomde het plein nog eens vol en dat was ondertussen lang geleden dat er nog zo veel volk bijeen stond op het plein. Opval-lend was het groot aantal fietsen, met hon-derden stroomden de fietsers toe. Zo veel zelfs dat er aan speciale begeleiding moest gedaan worden of niemand kon nog op of af het plein. Maar zo te zien is het allemaal reuze meegevallen: geen ongevallen, geen vechtpartijen, geen ruzies. Het is soms wel anders bij voetbalmatchen. Frans Terpstra, een van de organisatoren die alles prima in de hand had ( geen sterke drank, geen glas op het plein, parking voor fietsen enz..) blikt tevreden terug op het evenement. (SC)

-Een voltreffer denken we dan als we nu terugblikken. Enig idee hoeveel volk er eigenlijk geweest is ?Frans Terpstra : “Héél veel, ik heb ’t plein nog nooit zo vol geweten, zelfs niet tijdens de “beroemde en beruchte Dageraadfeesten eind jaren 80.”

-Opvallend toch, niets van herrie of toestanden. en wij die dachten dat voetbal zo snel de gemoederen verhitte. Aan het goeie spel in de eerste matchen kan het niet gelegen hebben. Aan wat dan wel ?Frans Terpstra : “Bij elke match kwamen er tussen de 40 en 50 vrijwilligers een handje helpen. Vooral de mannen van Royal Zee-zicht FC waren in grote getallen aanwezig. Maar ook de vrouwen van royalle zeezicht female club, leden van de supportersvereni-ging allemaalsamentousensemble en gewo-ne buurtbewoners hebben ons fantastisch geholpen!

Zo stonden er op alle straathoeken stewards, stonden er stewards tussen de massa, aan de KIDS-zone en waren de tappunten, mer-chandising en bonnekeskramen door hen bemand. Zelfs het plein werd telkens hele-maal gekeerd direct naar elke match. Ook de samenwerking met de stad en de Antwerpse politie verliep vlotjes, en tot volle tevreden-heid van henzelf. Onze dank is dan ook gren-zeloos. Zonder al deze vrijwilligers was het nooit gelukt!Ook de bereidwillige medewerking van de Nieuwe Zurenborger, de Moeskop, het Zee-zicht, bakkerij Geybels, de frituur en de piz-zeria hielpen zeer om iedereen vlot van spijs

en drank te voorzien. Bovendien sponsorden deze zaken, zodat we de vele kosten konden dragen. Even voor alle duidelijkheid: de or-ganisatie was in handen van de supporters-vereniging “allemaalsamentousensemble”. De opbrengst zal worden overgemaakt aan SOS KINDERDORPEN, waarvan “onze kapi-tein” Vincent Kompany ambassadeur is. We zoeken nog een mogelijkheid om hem per-soonlijk de ruime cheque te overhandigen.”

-Voor de Rode Duivels eindigt het niet in Brazilië want na een wereldkampioenschap komt een

Europees kampioenschap waar ver op voorhand de Duivels al een hoofdrol toebedeeld krijgen. Komt er dan ook telkens een groot scherm op het plein of zal het bij die ene keer blijven? Frans Terpstra : “Daarover is nog niks be-slist. Gezien het Europese kampioenschap in Frankrijk wordt gespeeld is er natuurlijk een grote kans dat we dan met een groot deel van onze supportersclub naar daar afzak-ken”

-Dank u en veel succes

De Dageraadplaats bij elk match barstensvol vol • Foto’s Luc PANDELAERS

Het groot scherm ook tijdens het Europees Kampioenschap? Nog niet zeker.


open van dinsdag tot donderdag 12u tot 14u - 19u tot 21.30uvrijdag en zaterdag 12u tot 14u - 18.30 tot 22.00u

zondag en maandag gesloten

Door Verstraeteplaats 4 • 2018 Antwerpen • 03 294 78 [email protected]

cenawww.restaurantcena.be

Dit najaar presenteert G262 een selectie van recen-

te werken van de Belgische kunstenaar Stanislas

Lahaut (°1979, Gent). Lahaut laat zich steeds vaker

opmerken door zijn conceptueel-minimalistische

kunst die ergens schippert tussen een poëtische

lichtvoetigheid en een ontwapende spontaniteit.

In de voorbije jaren kreeg de kunstenaar al een so-

lotentoonstelling in The solo project in Basel, nam

hij deel aan SINT-JAN in de Sint-Baafskathedraal in

Gent en Middle Gate Geel '13, en stelde hij ten-

toon in Maison Particulière, galerie Fortlaan17 en

EMELY.

stanislas Lahaut nodigt uit om ook naar buiten te kijken

In G262 van 5 september tot 19 oktober

Stanislas Lahaut vertrekt steeds vanuit zijn ei-gen leefwereld. Hij moet het niet hebben van de grote gebaren, maar plaatst door middel van minimale ingrepen een poëtische of speel-se voetnoot bij onze alledaagse realiteit. Ge-vonden objecten of situaties voorziet hij met een subtiele twist van een nieuwe laag die ons met andere ogen naar de wereld doet kijken. In veel gevallen vloeit Lahaut's werk voort van-uit eenvoudige gedachtes of observaties. Zijn bespiegelingen zijn verre van determinerend of belerend, maar leggen de pendelbeweging bloot tussen zijn dagdagelijkse ervaringen en zijn eigen reflecties daarop.

Voor zijn solotentoonstelling in G262 beperkt Lahaut zich niet tot de galerieruimtes, maar betrekt hij ook de buitenwereld met de neon-installatie (Most people never listen). Een com-mentaar die Lahaut, als een onuitgesproken ondertitel in een film, bewust tussen haakjes plaatste. Het is een gedachte die niet ambi-eert te moraliseren, maar verhoopt op één of

andere manier te blijven hangen in een wereld waarin nog maar weinig naar elkaar geluisterd wordt. Een impliciete vaststelling waarmee La-haut zowel naar zijn omgeving reflecteert als naar zichzelf. Lahaut's artistieke praktijk is niet louter een kunstinterne aangelegenheid, maar kan iedereen en alles aangaan. Zijn werk ont-staat dan ook vanuit het leven. Zo richt Lahaut de blik van de bezoeker buiten de vier muren van de galerie – een uitnodiging om ook eens door het raam een blik naar buiten te werpen.

HUMORStanlislas Lahaut gebruikt een variëteit aan technieken, gaande van gevonden objecten en installaties tot scherpzinnige woordspelletjes. De spanningen en tegenstelling die Lahaut in zijn objets trouvés en installaties blootlegt, evoceert hij ook via de taal. Dat zien we bijvoor-beeld bij Substitute / Revelation (2013): substi-tute (vervanging) sleep hij in de witte muur, revelation (openbaring) verwerkte hij in het witste neonlicht. Zijn werk is niet gespeend van

humor en luchtigheid, maar ook toont Lahaut zich een romanticus. Het werk Untitled (you/re/mi/fa/sol) (2014), een gevonden matras, zou je kunnen omschrijven als een geïmproviseerde liefdesverklaring. Ook Untitled (End Of Story) (2013), twee oude krantendisplays waarvan er één nog een oude Dag Allemaal bevat, is een conceptuele spielerei die geen verdere uitleg behoeft. Toch mag voor Lahaut het gevoel voor humor niet de overhand nemen of het werk dreigt te vervallen in banaliteit. Zijn meerlagi-ge beelden zijn rekbaar en bevatten vaak dub-bele bodems. Ze behelzen een grote poëtische kwaliteit en nemen geregeld de vluchtigheid van het bestaan en de menselijke conditie als thema. Zo lijkt Lahaut's artistieke praktijk een voortdurende poging te zijn om het gewicht van het leven te verzoenen met een alledaagse lichtheid. Daardoor vertoont het werk een in-teressante dynamiek, balancerend tussen ver-schillende menselijke gesteldheden.

TRAAGHEIDEen kunstenaar die vertrekt vanuit de kleine dingen des levens is gebaat bij een zekere

traagheid. Dat heeft onvermijdelijk een in-vloed op Lahaut's manier van werken en bij-gevolg ook op hoe hij zich verhoudt tot de omgeving en omgekeerd. Die wankele verhou-dingen met zijn omgeving worden geregeld gethematiseerd in zijn werk. Onvermijdelijk ko-men de mechanismen van de kunstwereld hier aan te pas. Liever dan zich te schikken naar het ritme van de kunstwereld als leverancier van collectioneurs, volgt Lahaut zijn eigen werk-en levensritme. Dat laat hij onder meer blijken in de werken Untitled (don't need your money)(2014) en Untitled (please come again) (2014). In Untitled (Selfportrait As an Artist) (2012) verbeeldt de kunstenaar zichzelf dan weer als nieuwsgierige Mickey Mouse aan Brandburger Tor, het niemandsland tussen Oost en West-Berlijn. De kunstenaar mag zich in de kunstwe-reld dan niet altijd op zijn plaats voelen, wel is hij benieuwd naar wat de toekomst brengt.

G262 ,Lange Leemstraat 2622018 AntwerpenTel: 0486-791993

Een werk van de Gentse kunstenaar Stanislas Lahaut.


Wereldoorlog ‘14-‘18 : Zurenborgontsnapte niet aan de bommenZoals bekend ontsnapte Antwerpen niet aan de gruwel van de Eerste Wereldoorlog 14-18.. Van 7 tot 10 oktober 1914 schieten de opruk-kende Duitsers meer dan 4.000 obussen en 140 zeppelinbommen af op Antwerpen. Zij willen aldus de weerstand breken van de laatste for-tengordel. Vooral Oud-Berchem wordt daarbij hard getroffen, maar ook de gloednieuwe wijk Zurenborg deelt in de klappen. Uit de oude doos hebben we nog enkele archieffoto’s op-

gediept. Marcel Schoeters heeft ze van een passende tekst voorzien.

-Foto Hoek Statiestraat-Boomgaardstraat, d.w.z. het pand links van het Café des Arts. Ook vandaag nog loopt de Boomgaardstraat even-wijdig met het spoor een stukje door tot aan de Statiestraat.-Foto Cogels-Osylei 16. De bewoners van deze woning, met de nogal Duitse klinkende naam

‘Rekemann’, hebben heel wat foto’s kunnen overhandigen van hun oorlogsschade.-Fotos’ Generaal Van Merlenstraat: In het on-pare stuk van de Generaal Van Merlenstraat tussen de Cogels-Osylei en de Waterloostraat, moesten de huizen worden gestut;-Lange Leemstraat. De huizen nrs 499 en 501 in de Lange Leemstraat bestaan niet meer en ook naar de huisnummers zelf bestaan niet meer. In 1912 was het stuk Lange Leemstraat aan de

andere kant van de spoorbrug al aan Berchem toegewezen, maar blijkbaar was de naam nog niet veranderd. Nu heet dit stuk Gulden Vliesstraat. Het huis uiterst rechts op de foto ‘Callens-Dolfen’, bestaat nog als nummer … De winkel is nu een garage.

Met dank aan Peter Raats.

De schade op de benedenverdieping van de Cogels Osylei 16

Schade in de Statiestraat

De Lange Leemstraat 501, gevel in puin


* all about hair do's *

Draakstraat 37 • Antwerp • tel 03.337.38.20

Op de hoek van de Statiestraat

Pand in de Statiestraat Statiestraat 24 Generaal Van Merlenstraat Cogels Osylei 16 : gelijkvloerse schade

Schade slaapkamer Cogels Osylei 16

Cogels Osylei, slaapkamer

Cogels Osylei 16

Cogels Osylei 16

Generaal Van Merlenstraat


Katelijn woonde vanaf 2007 een drietal jaar in het Oostkasteel (het statige appartements-gebouw op de hoek van de Oostenstraat en Steenbokstraat). Ze is de dochter van Jan Van Kerkhoven, die 32 jaar organist was van de Sint-Norbertuskerk op de Dageraadplaats. Haar broer Emmanuel nam die taak van hem over. Griet woont op het Zuid, in de buurt van het Zuidstation. Ze is voltijds medewerker aan 'De Veerman', een kunsteducatieve organisa-tie, gevestigd in de Marialei.

CELLOBeiden leggen eigen accenten binnen het opzet van 'Klassiek op het plein'. Katelijn, zelf celliste en cello-lerares aan enkele muziekaca-demies, wil vooral een uiteenlopende 'mix' muzikanten een podium aanbieden buiten het traditionele circuit. Zo kunnen ze eens spontaan musiceren en elkaar aanwakkeren. “Op die manier vinden verschillende genera-ties muzikanten elkaar in Zurenborg en in de muziek.” stelt Katelijn. De voorbije jaren zit er een evolutie in 'Klassiek op het plein'. Heel wat deelnemers durven meer hun ding doen. Ze beseffen dat het mag. Ze weten nu wat het is. Griet denkt vooral vanuit het publiek: mensen informeel en laagdrempelig in contact bren-gen met amateurs en professionele muzikan-ten. Door het feit dat de optredens in principe

buiten op het plein doorgaan gebeurt dit contact vaak toevallig: wandelaars, terrasjes-mensen, spelende of sportende kinderen en jongeren vangen een vleugje muziek op en zakken soms geïnteresseerd af naar het po-dium. Doorgaans zijn er per dag een 500-tal luisteraars.

GRATISHet publiek hoeft niets te betalen. Uiteraard zijn er wel kosten. De organisatie kan een deel daarvan betalen dankzij de subsidie van het district Antwerpen. Daarmee kunnen de huur van een vleugelpiano en de geluidsman be-taald worden. Daarnaast is er geldelijke steun van de muziekwinkel 'Pro Arte' en van viool-bouwer Eeckelaert. Enkele cafés van de Da-geraadplaats bieden aan de deelnemers een gratis drankje aan.

BINNENEen dag met wisselvallig weer. Men beslist daarom alle optredens binnen te laten door-gaan. Het directe contact met de mensen op het plein gaat daardoor wat verloren. Maar het heeft ook zijn voordeel: de muziek komt akoestisch veel beter tot haar recht. Boven-dien is de muziek via een klankinstallatie tot op het plein te horen is. Daardoor volgen toch behoorlijk wat mensen hun nieuwsgierigheid

om via een rode loper even binnen te komen. De hele namiddag (vanaf 13,00 uur) en avond (tot 21.00 uur) is het een komen en gaan. In het begin van de dag zijn er een 40-tal luiste-raars, maar dit aantal groeit al vlug tot 80 en in de loop van de dag zelfs tot 150 aanwezigen. Ongetwijfeld een nieuw record!

OUDSTEWe staan stil bij enkele optredens van de eer-ste dag. Alle meestal verdienstelijke prestaties verslaan is – gezien het enorme aanbod – niet mogelijk. De vader van Katelijn, Jan Van Kerckhoven, met zijn 76 jaar de oudste deelnemer, bijt de spits af. Hij speelt op het beroemde Loret-orgel van de Sint-Norbertuskerk muziek van Mendelssohn, J.S. Bach en Dufy. Een uur later laten de jongste deelnemers, Wolf (8 jaar) en Louise (10 jaar), hun talent zien. Beiden zijn leerlingen uit de celloklas van Katelijn. Verder valt het concert van een 20-tal strijkers op. Ze zijn net in de Ardennen op muziekkamp geweest en brengen hier een slotconcert tij-dens hun eerste deelname aan 'Klassiek op het Plein'. Heel opvallend en gesmaakt is het laatste optreden. Normaal zou Hans Van Kerck-hoven, een neef van Katelijn, hier met de viool aan de slag geweest zijn. Jammer genoeg voor de violist was hij ziek en werd hij vervangen

door het Duo Andalous. De gitaar en de viool houden het publiek muisstil met o.m. de 'Suite populaire Espagnole' van Manuel de Falla. Wat een klankrijkdom! Adembenemend!

JAMSESSIEBij het schrijven van dit artikel moet de tweede dag nog komen. Het programma ziet er alvast veelbelovend uit. Naast solisten op o.m. piano en op gitaar, is er ook een trio met piano en klarinet en eentje met drie basklarinetten. Ver-der treden enkele kleine ensembles op, o.m. een strijkkwartet, zang met begeleiding en een heuse jamsessie met djembés, sax, trom-pet, bas, klarinet en gitaren.

De vijfde editie van 'Klassiek op het plein' zou afgesloten worden door het Zurenborgse on-geveer 40-koppige A-koor met hedendaagse muziek uit Vlaanderen, Noorwegen, Duitsland, Engeland en Frankrijk. Het A-koor liet daar op de Dageraadplaats al eerder een voorproefje van horen op 19 juni tijdens een verrassings-optreden om 22.00 uur, na hun laatste repe-titie van het voorbije werkjaar. Door onvoor-ziene omstandigheden kan het optreden van het koor echter niet doorgaan. Toch is ook de tweede dag er één met uiteenlopende soor-ten muziek! Het is nu al uitkijken naar de zesde editie van 'Klassiek op het plein'!

Op de zondagen 17 en 24 augustus ging de vijfde edi-

tie van ‘Klassiek op het Plein’ door op de Dageraad-

plaats. Twee zondagen zetten zowel professionele mu-

zikanten als amateurs van uiteenlopende leeftijden

hun beste beentje voor. En dat allemaal gratis! Al dat

moois is mogelijk o.m. dankzij de enthousiaste inzet

van de twee organisatoren Katelijn Van Kerckhoven en

Griet Pauwels. (Luk DEPONDT)

“Generaties vinden elkaar in de muziek”

Vijfde editie van ‘Klassiek op het Plein’

Organisatoren Katelijn Van Kerckhoven en Griet Pauwels. Het duo Andalous aan het werk in de kerk • Foto’s Luk DEPONDT


• overname van uw oude wagen

• herstelling • onderhoud

• wij bieden een snelle en verzorgde service

VERKOOP VAN

NIEUWE WAGENS

Garage ‘DE DAGERAAD’ Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen

uw Renault verdeler tel 235 41 59

voor Zurenborg

dageraadplaats 8antwerpen

03.235.52.41eenvoudig*niet duur*maar heel apart

Eline VercruyssenOpticien - Optometriste

Dageraadplaats 122018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44

[email protected]

MAANDAG GESLOTENDINSDAG 10 uur tot 18 uurWOENSDAG 10 uur tot 18 uurDONDERDAG 10 uur tot 18 uurVRIJDAG 10 uur tot 18 uurZATERDAG 10 uur tot 13 uur

OPENINGSUREN

roze huis start met weerbaarheidscursus

Zes maandagen lang

In het Roze Huis hebben ze vanaf september een weer-

baarheidscursus voor holebi’s en transgenders. De

cursus die gespreid ,is over een aantal maandagen

biedt weerbaarheidstraining die zowel op mentaal als

op fysiek vlak de cursisten sterker moet maken.

Onzekerheid, angsten, gebrek aan vertrouwen, een verkeerd zelfbeeld, niet jezelf durven zijn op straat, niet weten waar je staat in het leven, niet voor jezelf durven opkomen... Herken jij je in één of meer van deze situaties en weet je niet wat je hieraan kunt doen? Wij helpen je via onze weerbaarheidstraining. Deze training richt zich zowel op het mentale als op het fy-sieke aspect. Deze cursus duurt 6 maandagen, vanaf 1 sep-tember in Het Roze Huis voor 60 euro. De les-sen worden gegeven door Leonie Nelissen. Voor meer info: [email protected] of bel 0478 448 114.

-Zaterdag 20 september 2014: Film: The RunawaysLos Angeles, 1975. Joan Jett en Cherie Currie, twee tieners met punk in hun bloed, ontmoe-ten elkaar en worden hart en ziel van The Ru-naways. De meidenrockband, een verzameling buitenbeentjes, zal veel invloed krijgen op toekomstige generaties vrouwelijke muzikan-ten. Gitariste Joan is pure rock & roll. Blondine Cherie, die oogt als Brigitte Bardot, is de sexy leadzangeres van The Runaways. Onder leiding van de duivelse impresario Kim Fowley en met hun image van sterke vrouwen worden de on-gepolijste talenten een wereldwijd succes.Gratis op de zolder van Het Roze Huis

-Zaterdag 25 oktober 2014: Film: Behind the candelabraHet is 1982. Liberace is een overdreven en mar-kant entertainer en pianist. Als de dan 22 jarige Thorson wordt ontslagen door Liberace, die zijn baas en tevens minnaar is, besluit hij een schadeclaim in te dienen van maar liefst 113 miljoen dollar.Gratis op de zolder van Het Roze Huis

Wekelijkse activiteiten in Het Roze HuisElke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemenElke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)Elke donderdag (19u00 – 21u00): OnthaalElke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)

Maandelijkse activiteitenElke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 DeurneInfo:[email protected]

Elke woensdag – 20-23uEV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar. Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19-21u Locatie: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen

Info: [email protected]

Elke eerste donderdag – 20uBijeenkomst bi-praatgroep DubbelzinnigLocatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Elke eerste zondag – 14u Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+Locatie: Café Den DraakInfo: [email protected]

Elke tweede zaterdag – 19uGenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en intersexmensenLocatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Elke derde donderdag – 20u Ledenvergadering Antar, Een regenboog aan cultuur en vrije tijd Locatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Elke derde vrijdag – 20.30uGewoon Doorgaan GenderverenigingLocatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Elke laatste vrijdag – 19uShouf Shouf vzw Multiculturele holebi-organisatieLocatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Elke laatste zaterdag van de maandWhy Me Vereniging voor holebi's en transgenders uit zwart-Afrika Info: [email protected]

Elke laatste zondag – 14uHolebi 40+ Locatie: Het Roze HuisInfo: [email protected]

Het Roze Huis – çavaria AntwerpenVerschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis.

Meer info vind je op www.hetrozehuis.be, via de Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken.

Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: men is steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.

Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Draakplaats 1 • 2018 Antwerpen

[email protected]

03/288.00.84


“ik schat dat de helft van onze klanten eten uithaalt”

Uitbaters Indiaas-Pakistaans restaurant Ballywood enthousiast over verhuis naar Zurenborg

Italiaans, Marokkaans, Egyptisch, Japans, Frans, Bel-

gisch,…De Dageraadplaats is altijd al een prima uit-

valsbasis geweest voor een culinaire wereldreis. Sinds

begin juni kan Zurenborg ook proeven van de Indiaas-

Pakistaanse keuken in restaurant Ballywood. Met

dank aan chef-kok Jaffary Iqbal Hussain, “Bally” voor

de vrienden.

(Dirk BLIJWEERT)

Niemand die er ook maar een cent om wou verwedden, maar op 8 juni opende restaurant Ballywood, helemaal op schema, zijn deuren. De voormalige videotheek was tot enkele da-gen voor de opening een heuse bouwwerf. Maar als bij wonder raakte alles net op tijd klaar. Chef-kok Bally en echtgenote Gaby moe-ten hardop lachen. “Tja, we hebben een grote familie en we kunnen hard werken! We hebben alles zelf gedaan en we zijn daar best trots op. Bovendien vonden we dat de inrichting van het restaurant niet 100% perfect in orde moest zijn bij de opening. Zo hebben we ondertussen het restaurant gezelliger aangekleed met foto’s en ornamenten”.

Bally woont ondertussen al 20 jaar in België en werkte onder meer in Horta en restaurant Ber-nardin. Koken kreeg hij met de paplepel bin-nen. “Mijn moeder was een uitstekende kokkin. Ze kookte voor de hele familie, toch al snel 40 man groot! Haar keuken was een mix van Indi-ase en Pakistaanse gerechten. De recepten van mijn moeder vormen vandaag nog altijd de ba-sis voor al onze gerechten.”

BROODBally zette zijn eerste professionele stappen in de horeca in Pakistan. Hij had er naar eigen zeggen liefst vier restaurants. “Eetkraampjes is eigenlijk juister. In Pakistan heeft men een heel andere eetcultuur dan hier. Je vindt er geen restaurants met stoelen en tafels. Mensen be-stellen er eten aan kraampjes op de markt. Op een bepaald ogenblik had ik vier eetkraampjes waar ik vooral chapatti bereidde, een soort brood. Elke dag verbruikte ik wel 100 kilo bloem! Pakistani hebben het over het alge-meen niet erg breed, daarom eet men bij elke maaltijd brood, omdat het zo goedkoop is.”

MESEen jaar of drie geleden slaagt het noodlot toe. Bally krijgt hartproblemen en moet het noodgedwongen rustiger aan doen. Echtge-note Gaby neemt het even over. “Bally had te veel stress opgebouwd. Na een rustpauze zijn

we opnieuw gestart met een kleine zaak in de buurt van Park Spoor Noord. Oorspronkelijk wilden we alleen take-away, omdat je het dan iets rustiger aan kunt doen. Maar steeds meer klanten wilden bij ons eten, vooral na onze ver-melding in “Must Eat”, een boek van Luc Hoor-naert. Het televisieprogramma Café Corsari toonde zelfs een filmpje over ons. Dat deed de zaak helemaal boomen. We hebben toen vier tafeltjes gezet, meer konden er echt niet bin-nen.”

De zaken gaan goed, maar toch denkt het kop-pel al snel aan verhuizen. Gaby slaakt een die-pe zucht. “We hadden echt veel moeite gedaan om de zaak uit te bouwen, maar Antwerpen-Noord is een moeilijke buurt. We hadden veel problemen met junkies. Mijn eigen zoon is zelfs bedreigd met een mes. Ook voor onze klanten was de omgeving niet fijn. Ik herinner me hoe een dronken man spiernaakt zijn gevoeg deed op straat. Onze klanten vroegen me in te grij-pen. Maar wat kan je doen buiten de politie bellen? Enfin, het was elke dag wel wat. Van-daar dat we begin dit jaar besloten uit te kijken

naar iets anders.”

ZURENBORGAls Gaby en Bally zien dat er in Zurenborg een pand vrijkomt, twijfelen ze geen se-conde. Bally heeft 15 jaar geleden een tijdlang met zijn ex boven bakkerij Gij-bels gewoond en kent Zurenborg als een aangename buurt met warme mensen. Ruim twee maanden na de opening toont het koppel zich ui-terst tevreden. “De zaken gaan goed. Op weekendavonden re-serveer je best vooraf, als je zeker wil zijn van een plaatsje. We zien veel nieuwe mensen, maar ook klanten van vroeger hebben hun weg naar hier gevon-den. Ook de take-way is populair. Ik schat dat de helft van onze klanten eten uithaalt. We willen graag een terras voor de deur. Daar is plaats voor, al moeten de zitbank op

de stoep en een taxistandplaats verdwijnen. De aanvraag is twee maanden geleden ingediend, we wachten het antwoord van de stad af.”

GRATISOf we het ook even over eten kunnen hebben? Natuurlijk mag dat. We nemen er de kaart bij en tellen ruim 50 gerechten. Naast kip-, lams- en rundsschotels staan er ook 14 vegetarische gerechten op het menu. Voor elk wat wils dus, en dat mag je haast letterlijk nemen. “Mensen denken dat de Indiase keuken zeer pikant is, maar dat is helemaal niet waar. Toegegeven: het eten is kruidig maar niet noodzakelijk pi-kant. Gember, look en koriander zijn veelge-bruikte ingrediënten. Maar ook kinderen vin-den ons eten lekker. We houden ook rekening met de wensen van de klant. Vind je pikant helemaal niets of ben je allergisch aan lactose noten of gluten? Laat het ons gerust weten en we verzinnen samen een alternatief.” Eén van de klassiekers op de kaart is “kip tikka massala “(9 euro). Dat zijn stukjes kip die gema-rineerd zijn in een mix van yoghurt, pepers en kruiden. Gaby en Bally benadrukken dat alles gemaakt wordt volgens eigen recept. Ook de vijf soorten brood worden ter plaatse en “à la minute” gebakken. Als dessert is er lasi, een mix van yoghurt, melk en vruchten. Mango lasi is de favoriet van het huis. Goed om weten: in Pa-kistan delen de mensen hun eten met elkaar. Gaby en Bally zorgen voor lepels, zodat ieder-een kan proeven van alle bestellingen die op tafel verschijnen. Gasten van Ballywood krij-gen trouwens gratis plat water aangeboden en een klein dessert toe.

OVENOf de mijnheer van de gazet ook de keuken wil zien? Graag! Bally troont me mee naar een gezellig drukke keuken. Ik tel vier mensen die driftig groenten en vlees versnijden, in potten roeren en allerlei lekkers frituren. Op het for-nuis pruttelt een gigantische pot spinazie. Een boordevol kommetje versgepelde look staat klaar om gerechten op smaak te brengen. En, hoeft het nog gezegd: het ruikt hier heerlijk! “Kijk”, zegt Bally. “Hier staan al onze gerech-ten zo goed als klaar.” Hij wijst naar een grote koeltoog waarin tientallen dozen staan. “Deze bereidingen worden afgewerkt met kruiden waarna we alles afbakken. Opgelet voor de handjes, want in onze tandoori-oven wordt het tot 500 graden!”Het loopt tegen etenstijd en dus wil ik de chef niet langer ophouden. Eén uitsmijter nog. Of Bally en Gaby tevreden zijn over onze buurt? “Meer dan tevreden, we zijn hier heel blij en voelen ons bijzonder welkom. We dachten dat men ons hier raar ging bekijken maar niets is minder waar. Iedereen helpt hier iedereen, het

lijkt wel familie. Fantastisch ook wat iemand als Musti doet voor het plein. Deze buurt is gewel-dig. Hier hoeven we onze bloembakken niet elke avond binnen te zetten. “ KINDERHOEKSnel terugspoelen. Enkele weken voor het inter-view bestelden we hier een meeneemmaaltijd. We stelden ons niet voor als medewerkers van de Gazet en betaalden 46 euro voor een por-tie kip Bhuna, vijf stukjes kip tikka, lams kebab, een portie dal (linzen), Bhindi (okra) en versge-bakken naan. Zodra de bestelling is doorgege-ven begint er in de keuken een goed geoliede machine te draaien. Vuren worden ontstoken, aluminium bakjes worden klaargezet. Ik neem de tijd om even rond te kijken en kan me am-per voorstellen hoe ik hier amper enkele maan-den geleden nog stond te twijfelen tussen de nieuwste met Sean Penn en die klassieker van Almodovar; Ik noteer goede punten voor een kinderhoekje met speelgoed. Hoeven de aller-kleinsten hier niet de ganse avond hun been-tjes stil onder tafel te houden. Een kwartiertje later is mijn bestelling klaar! Snel naar huis. Beginnen doen we met de lamskebab en de kip tikka. Voor respectievelijk 2,50 euro en 5,00 euro krijg je behoorlijk wat vlees. Mijn echtge-note en ik zijn het voor één keer roerend eens: deze gerechtjes zijn verrukkelijk. Zowel het lam als de kip is sappig en goed gekruid. We storten ons op de gemengde groenteschotel, een cur-ry met wortelen, aardappelen en groene boon-tjes. Goed klaargemaakt weliswaar, maar de Belgisch getinte groenten zorgen niet voor de verwachtte exotische toets. Dat doet de bhindi wel. Deze schotel met okra, pepers en uien is lekker, maar had wat ons betreft iets pikanter gemogen, zoals dat op de kaart staat aange-kondigd. De dal, een schotel van rode linzen smaakt prima, net als de kip Bhuna. Toeval of niet, maar in bijna alle gerechtjes speelt gem-ber een voorname rol. Geen bezwaar voor ons, integendeel: ’t is lekker en gezond! De kraak-verse naan tenslotte mag volgens ons bij geen enkele bestelling ontbreken.

OORDEEL:Bediening: behulpzame medewerkers, efficiënte bereiding, netjes verpakt ook.

Keuze: de grote kaart maakt kiezen moeilijk. Wij adviseren een uitgebreide voorstudie.Smaak: kruidig, maar zeker niet te pikant.

Prijs: wij betaalden 46 euro. Op het eerste zicht nogal prijzig voor een meeneemmaaltijd, maar de bestelling was dan ook te groot voor twee personen. We hebben ongeveer een derde in-gevroren en er later opnieuw van genoten.

“Bally”: In Pakistan heeft men een totaal andere eetcultuur dan hier “

Chef – kok Bally en echtgenote Gaby : De zaken gaan goed hier in Zurenborg” Foto’s An Van DE WAL

GVZSeptember_oktober

Documents

Transcript of GVZSeptember_oktober