Groenlicht 01 Klein

8/7/2019 Groenlicht 01 Klein

1/34

Volgens directrice Hedwig Fijen is Manifesta

meer een sociaal activist dan puur en alleen

een tentoonstellingsmaker. Manifesta stelt zich

ten doel de politieke en culturele situatie in de

regio onder de loep te nemen.

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: startpunt


2/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Eerste schets concept


3/34

Manifesta moet zijn positie als nomaad, zonder

vaste bestemming, beschermen door de

discussie over de grenzen die ontstaan

aandacht te schenken.

Wat gebeurd er in een festival vol grenzen?

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: definitie identiteit


4/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Welke grenzen?


5/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Grenzen Belgi


6/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Grenslegenda


7/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Grensvormen


8/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Logo schetsen


9/34

MANIFESTA | Een grenzeloos bestaan: Aankondigingsposters


10/34

ALEXANDERby Momus 12.06.2012I rst met Alexandre Singh while working as The Unreliable Tour Guide at

the 2006 Whitney Biennial. Friends suggested I stay in the converted facto -

ry in East Williamsburg, Brooklyn, where he lives and works. A vast single-

story unit on an industrial estate, the place was full of Italian artists,

gutted ice cream vans, and autonomous half-timbered living spaceslike an

Elizabethanvillage rebuilt inside Cinecitt.

At its calm centre, in front of a crackling log re, sat Alex himself, a

quiet, self-possessed young Englishman of Indian extraction.

His art, I later discovered, involved slideshows, lectures, and talks, all

delivered in a quiet, aristocratic burr. The mixture of restraint, precisi-

on, exuberance and playfulness reminded me of Peter Greenaways Drowning by

Numbers, or the quietly delirious lmed tours of Patrick Keiller, in which

curious historical details are read over images of trafc systems and ware -

houses.

When I returned to New York a couple of years later, Singh was giving lec -

tures about Ikea (one describes a dream that the stores oorplan lays out

an index of all human knowledge) and had written a thousand-page book about

(and not about) Adi Dassler, the founder of Adidas, entitled The Marque of

the Third Stripe. At his White Columns performance during this years Per -

forma Biennial, Singh memorized and performed four pieces. In the rst, The

Alkahest, he related to the audience for three-and-a-half hours a series of

interwoven tales featuring golems, parrots, and abstract painters, garlan -

ded by picaresque jaunts through the countryside of Spain, faustian alche-

mists seeking forbidden knowledge, and some bawdy stage humour featuring a

character named Molire. The audience sat in a circle around an overhead-

projector that acted like a reside; as Singh told the tales, he would

place monochromatic transparencies onto the glass, bathing the room in a

series of colours appropriate to that particular passage in the story.

On the three following nights, Singh presented three of his Assembly In -

structions lectures. These hour-long performances involve discourses on

such topics as memory palaces, dreams, and romantic TV shows, all illustra -

ted by black and white collages thrown onto the wall with a pair of over -

head projectors.

MOMUS: Was it a bit like being an academic, gi -

ving those lectures, or more of a Pied Piper

thing?

ALEXANDRE SINGH: Each one of the lectures starts

off quite academically with the relation of va -

rious facts and dates and somewhere along the

line somehow dissolves into a web of slippery

connections and associations seemingly far remo-

ved from the original premise, but always comingback again and again to explore in a surprisingly

fantastical manner the very dry facts and gures

that Id casually dropped in at the beginning.

MOMUS: I particularly appreciate the understated,

quiet and calmyet fantastical and suggestive-

tone you achieve. I think a combination of mesme -

rism (the colored lights, spellbinding storytel-

ling, and so on) and unreliability is a potent

one. Do you have an interest, I wonder, in hypno -

tism? And what is your feeling about the right

degree of power a performed

narrative ought to have

over its listeners?

SINGH: Not in hypnotism,

per se. Im interested in

how one leads an audience

down the paths you wish for

it to follow. Ive studied

the anecdotal strategies

of the great raconteurs

that one comes across in

New York. Art critic Jerry

Saltz is a good example of

such a master storyteller.

You and I share a natural

ace-in-the-hole, which is

the reassuring rhythm of a

British accent. Its part

and parcel of this notion

of unreliability.

MOMUS: What are the seduc-

tive qualities of such an

accent, do you think?

SINGH: You need to assure

the members of an audience

that they are in the hands

of a trustworthy and amia-

ble guide, and it is only

little by little that you

start to distort, exag-

gerate and undermine thevery basis of what they

previously took to be so-

lid ground. Perhaps the

softer the power wielded

over the listeners, the

more insidious the nal

result? But following from

your earlier question, Id

say that there is no limit

to the tools that I would

use to enchant the liste-

ners. They may feel that

colored gels and dim lights

are puny weapons compared

to the slick acting and

climactic musical monta-

ges of standard Hollywood

fare, but the lilting voice

of the old man, his scar-

red face illuminated by

the ickering ames of the

reside, is a meme already

etched deep into their col-

lective unconscious.

MOMUS: Was there a Eureka

moment for you, when you

knew what kind of art it

was you wanted to make?

SINGH: Sadly, not yet. But

I will say that Ive spot-

ted the mountain range that

Id like to get to. What

lies in between here and

there is a mystery. I look

forward to encounters with

metaphorical ravines, rope

bridges and eldritch over-

grown temples on my way.

I think wed all like to

leave a substantial and

meaningful work behind when

were gone, a Don Giovannior a Canterbury Tales. But

the reality is that you

cant plan to make some-

thing like that. It may or

may not happen. It may not

even be that important.

After all, sometimes were

more interested in the

journey an artist took than

the little presents they

happen to deposit by the

roadside on the way.

SINGH

ALEXANDERby Momus 12.06.2012I rst met Alexandre Singh while working as The Unreliable Tour Guide at the

2006 Whitney Biennial. Friends suggested I stay in the converted factory in

East Williamsburg, Brooklyn, where he lives and works. A vast single-story unit

on an industrial estate, the place was full of Italian artists, gutted ice

cream vans, and autonomous half-timbered living spaceslike an Elizabethan

village rebuilt inside Cinecitt.

At its calm centre, in front of a crackling log re, sat Alex himself, a quiet,

self-possessed young Englishman of Indian extraction.

His art, I later discovered, involved slideshows, lectures, and talks, all

delivered in a quiet, aristocratic burr. The mixture of restraint, precision,

exuberance and playfulness reminded me of Peter Greenaways Drowning by Num-

bers, or the quietly delirious lmed tours of Patrick Keiller, in which curious

historical details are read over images of trafc systems and warehouses.

When I returned to New York a couple of years later, Singh was giving lectu -

res about Ikea (one describes a dream that the stores oorplan lays out an

index of all human knowledge) and had written a thousand-page book about (and

not about) Adi Dassler, the founder of Adidas, entitled The Marque of the Third

Stripe. At his White Columns performance during this years Performa Bien-

nial, Singh memorized and performed four pieces. In the rst, The Alkahest, he

related to the audience for three-and-a-half hours a series of interwoven ta -

les featuring golems, parrots, and abstract painters, garlanded by picaresque

jaunts through the countryside of Spain, faustian alchemists seeking forbidden

knowledge, and some bawdy stage humour featuring a character named Molire. The

audience sat in a circle around an overhead-projector that acted like a re -

side; as Singh told the tales, he would place monochromatic transparencies onto

the glass, bathing the room in a series of colours appropriate to that particu -

lar passage in the story.

On the three following nights, Singh presented three of his Assembly Instruc -

tions lectures. These hour-long performances involve discourses on such topics

as memory palaces, dreams, and romantic TV shows, all illustrated by black and

white collages thrown onto the wall with a pair of overhead projectors.

MOMUS: Was it a bit like being an academic, giving those

lectures, or more of a Pied Piper thing?

ALEXANDRE SINGH: Each one of the lectures starts off quite

academically with the relation of various facts and dates

and somewhere along the line somehow dissolves into a web

of slippery connections and associations seemingly far

removed from the original premise, but always coming back

again and again to explore in a surprisingly fantastical

manner the very dry facts and gures that Id casually

dropped in at the beginning.

MOMUS: I particularly ap-

preciate the understated,

quiet and calmyet fan-

tastical and suggestive-

tone you achieve. I think

a combination of mesmerism

(the colored lights, spell-

binding storytelling, and

so on) and unreliability is

a potent one. Do you have

an interest, I wonder, inhypnotism? And what is your

feeling about the right

degree of power a perfor-

med narrative ought to have

over its listeners?

SINGH: Not in hypnotism,

per se. Im interested in

how one leads an audience

down the paths you wish for

it to follow. Ive studied

the anecdotal strategies

of the great raconteurs

that one comes across in

New York. Art critic Jerry

Saltz is a good example of

such a master storyteller.

You and I share a natural

ace-in-the-hole, which is

the reassuring rhythm of a

British accent. Its part

and parcel of this notion

of unreliability.

MOMUS: What are the seduc-

tive qualities of such an

accent, do you think?

SINGH: You need to assure

the members of an audience

that they are in the hands

of a trustworthy and amia-

ble guide, and it is only

little by little that you

start to distort, exag-

gerate and undermine the

very basis of what they

previously took to be so-

lid ground. Perhaps the

softer the power wielded

over the listeners, the

more insidious the nal

result? But following from

your earlier question, Id

say that there is no limit

to the tools that I would

use to enchant the liste-

ners. They may feel that

colored gels and dim lights

are puny weapons compared

to the slick acting and

climactic musical monta-

ges of standard Hollywood

fare, but the lilting voice

of the old man, his scar-

red face illuminated by

the ickering ames of the

reside, is a meme already

etched deep into their col-

lective unconscious.

MOMUS: Was there a Eureka

moment for you, when you

knew what kind of art it

was you wanted to make?

SINGH: Sadly, not yet. But

I will say that Ive spot-

ted the mountain range that

Id like to get to. What

lies in between here and

there is a mystery. I look

forward to encounters with

metaphorical ravines, rope

bridges and eldritch over-

grown temples on my way.

I think wed all like to

leave a substantial and

meaningful work behind when

were gone, a Don Giovanni

or a Canterbury Tales. But

the reality is that you

cant plan to make some-

thing like that. It may or

may not happen. It may not

even be that important.

After all, sometimes were

more interested in the

journey an artist took than

the little presents they

happen to deposit by the

roadside on the way.

SINGH

TITELSAlexanderSingh

Lopende tekstAquamenes ipiditatendis dolori-aeremcus ipidi ducipis nemoloremporeprepelis quam, eturmagnisvolest, quaectotatdest, sumau-dignamusantibus magniam.

Lopende tekstAquame nes ipidita ten-

dis doloriaerem cus ipidi

ducipis ne molorem porepre-

pelis quam, etur magnis

volest, quaectotat dest, sum

audigna musantibus magniam.

LopendetekstAquamenesipiditatendisdolori-aeremcusipididucipisne moloremporeprepelisquam, etur magnisvolest, quaectotatdest, sumaudig-namusantibusmagniam.

Lopende tekstAquamenesipiditatendisdo-

loriaerem cusipidi ducipisnemolorem poreprepelisquam,etur magnisvolest, quaectotatdest, sum audignamusantibusmagniam.

AlexanderSinghLopende tekst

Aquame nes ipidita ten-

dis doloriaerem cus

ipidi ducipis ne molorem

poreprepelis quam, etur

magnis volest, quaecto-

tat dest, sum audigna

musantibus magniam.

Natet que culparum reheni-

hicil ium idionseque dolupti

ipidem. Nam, sitatis erchi-

lis aliatem reseque ma que

vit es modi dolupidem quo

maionet venda et eumquaspel

ium aut maio. Nam lab il-

liquisit peruptur, velenit

quide es et mos maxim quam

faciisit latiisimus, au-

temque nis quis quuntus

sunt ut assintis utatum ad

expla quat persped mos ear-

iberumque ea nonsed quas

exceseq uatat.

Maximporerum rem re volor

aut ventiant.

Atium nia porehent, omni-

hiciis et omnis non parum,

odisquiantis sus ari is re-

strum sum dis dis si ut utmod quid ut moluptamus.

Culpa dolumquid quatur seque

qui nihil ius estem fac-

esciis simpore ritaturia non

cusdamusam sit reped molupta

doluptatur reria sequaer-

ist volupta quunto eribus

qui autempo ribust, quis ab

ilia culluptatur sed quis

dolore exerfer emolupta

sum et mosanto il mod quo

temped que sit et ratem re

litas quunt volorero qui-

bus secti blandit, omnim-

pore maiorum ne occus, ili-

bus rem faccabore, quat de

lam, sequid quis eos debis

et magnihi lluptio. Pa su-

santia sam fugitae voluptat

inciis dolores mosserat el-

loreptaes evel mossit ad quo

Kasja

Dahlberg

r i usly experienced, hadelt, the same situation in exactly the same way asi we had actedint tlier Augarten, the termisexploredurther in connection withcontemporary artistic works, with

h r as, according to Bergson, dj-vutakesthe guise o a moment o specic temporality in whichthe-tr nerred to the eldo art -in connection withconceptslike splitting, division, superimposition,n h llucination, the uncanny andunease.

nc ispreparedby several large paintingsby MartinaSteckholzer, in whichspatial sequencesragmenttructuredby wooden rodswithglasselementsandbrown wrapping paperwitha darkpattern printed

, i rting doubling in Constantin Luserswall drawing o aall; by the linguistic-spatial crossing andre-rvation, wordandimage; andby the melancholy, darkscenesin the photographsby AnnaGaskell,

lr mBergerorseven minutes, being lmedwithout hisknowledge during the purportedprepara-in that he isbeing lmed, he playsawaiting man. Asin the our-minute Screen estsin whichWarholll imply recorded; there isnothing orhim to do in hisrole. Lighting apparatusesmake the whole pic-

ct tht he is being lmedandacts aperson.himsel while time passes. Te scene deviatesonly minimallyu l to be the echo o the other; they overlap. Te dierence andsimilarity between the two lmacts

ni hedin the movement, can be remembered, what othermemoriespushtheirway in between them,r , n orthe viewersin ront o the projectedsurace.2

u rennt(2004) goesthrough adierent processo splitting. On eacho the three screens, one o

ith mpty walls. Tey enterthe same roomsat dierent times, ee one anotherandpursue one another,th re visible at any one time, they can neverbe joinedto ormawhole lm, andthere isan elementct r, lwaysarrive too late. But there are also temporal jumpsand spatial uncertaintiesin the picturest l, r that perhapsreally isalwaysadierent one. So it isimpossible to say whetherwe are seeingin rshortly aerwards, already abandonedornot yet used. In thisun certainty o time andspace, the, r cted, distortedin the view o that whichisstill just present.

t cn r late reely to the textsand how the viewerscan undergo apersonal aesthetic experience betweenc ntextualising introduction by the curator, Tomasrummer, wouldhave been sufcient asaloose

not necessary orviewersto be able to experience itsproximity to Bergsonian thought. o escape, in ind, it isnecessary to see andhearimages in anew way. In thinking about lm, andollowingth lm, andthe viewersaswell, in apurely optical.sonoroussituation. Deleuze seesthisasthe potentialii l .3However, it isnecessary that reection o social contexts, even i thismeansthe social structures

in y meanso the time-image to aspecic ormo perception that arose around1945and aerwards.n -vuand buildon it in an appropriately radical way while thinking about lm. It isthisbasically

l art .

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Krant: schetsen


11/34

MANIFESTA MONTHLY 01July 2012 HASSELT / MAASEIK, BELGIUM

Im interested inhow one leads anaudience down thepaths you wish for

it to follow.

It will alwaystake me some timeto realise where

that limit is, andthen I am stillnot sure.

ALEXANDREby Momus 12.06.2012I rst met Alexandre Singh while working as The Unreliable Tour Guideat the 2006 Whitney Biennial. Friends suggested I stay in the converted

factory in East Williamsburg, Brooklyn, where he lives and works. A vastsingle-story unit on an industrial estate, the place was full of Italianartists, gutted ice cream vans, and autonomous half-timbered livingspaceslike an Elizabethan village rebuilt inside Cinecitt.At its calm centre, in front of a cra ckling log re, sat Alex himself,a quiet, self-possessed young Englishman of Indian extraction.His art, I later discovered, involved slideshows, lectures, and talks,all delivered in a quiet, aristocratic burr. The mixture of restraint,precision, exuberance and playfulness reminded me of Peter GreenawaysDrowning by Numbers, or the quietly delirious lmed tours of PatrickKeiller, in which curious historical details are read over images oftrafc systems and warehouses.

When I returned to New York a couple of years later, Singh was givinglectures about Ikea (one describes a dream that the stores oorplanlays out an index of all human knowledge) and had written a thousand-page book about (and not about) Adi Dassler, the founder of Adidas, en-titled The Marque of the Third Stripe. At his White Columns performanceduring this years Performa Biennial, Singh memorized and performedfour pieces. In the rst, The Alkahest, he related to the audience forthree-and-a-half hours a series of interwoven tales featuring golems,parrots, and abstract painters, garlanded by picaresque jaunts throughthe countryside of Spain, faustian alchemists seeking forbidden know-ledge, and some bawdy stage humour featuring a character named Molire.The audience sat in a circle around an overhead-projector that actedlike a reside; as Singh told the tales, he would place monochromatictransparencies onto the glass, bathing the room in a series of coloursappropriate to that particular passage in the story.

On the three following nights, Singh presented three of his AssemblyInstructions lectures. These hour-long performances involve discourseson such topics as memory palaces, dreams, and romantic TV shows, allillustrated by black and white collages thrown o nto the wall with a pairof overhead projectors.

M: Was it a bit like being an aca-demic, giving those lectures, ormore of a Pied Piper thing?

A S: Each one of the lecturesstarts off quite academical-ly with the relation of variousfacts and dates and somewhere al-ong the line somehow dissolvesinto a web of slippery connec-tions and associations seeminglyfar removed from the originalpremise, but always coming backagain and again to explore ina surprisingly fantastical man-ner the very dry facts and guresthat Id casually dropped in at

the beginning.

M: I particularly appreciate the

understated, quiet and calmyet

fantastical and suggestive-toneyou achieve. I think a combinationof mesmerism (the colored lights,spellbinding storytelling, and soon) and unreliability is a potentone. Do you have an interest, Iwonder, in hypnotism?

AS: Not in hypnotism, per se. Iminterested in how one leads an

audience down the paths you wish

for it to follow.

Ive studied the anecdotal stra-tegies of the great raconteursthat one comes across in New York.Art critic Jerry Saltz is a goodexample of such a master story-teller. You and I share a natu-ral ace-in-the-hole, which is thereassuring rhythm of a Britishaccent. Its part and parcel of

this notion of unreliability.

M: What are the seductive quali-ties of such an accent, do you

think?

AS: You need to assure the mem-bers of an audience that they are

in the hands of a trustworthy and

amiable guide, and it is only lit-tle by little that you start to

distort, exaggerate and underminethe very basis of what they pre-viously took to be solid ground.Perhaps the softer the powerwielded over the listeners, themore insidious the nal result?But following from your earlierquestion, Id say that there is

no limit to the tools that I would

use to enchant the listeners.

They may feel that colored gelsand dim lights are puny weaponscompared to the slick acting andclimactic musical montages ofstandard Hollywood fare, but the

lilting voice of the old man, hisscarred face illuminated by the

ickering ames of the reside,is a meme already etched deep into

their collective unconscious.Sometimes were more interestedin the journey an artist tookthan the little presents they

happen to deposit by the roadside

on the way.

SINGH

Kasja

Dahlberg

Kajsa Dahlberg in a conversation with Niklas stholm:curator and member of Index exhibition group

Niklas stholm: The work A Room of Ones Own/A Thousand Libraries con-sists of a book. In my view, there is in this specic project an exci-ting relationship between the form and content of the book. It is boundlike a library book, and put together by photocopies of the Swedishtranslation of Virginia Woolf s A Room Of Ones Own from 1929. Woolfs book could perhaps be described as an overview of female writersposition within the history of literature since it focuses womens pos -sibilities and their access to this history. Furthermore: how womenscreativity and what they actually write reaches public light, and howwomen enter the world of Academia. Altogether Woolf s starting pointis a true belief in the fact that also a woman has a need for a roomof her own.When I think of the bound books of the library, I imagine blue, brown,yellow and orange covers that is, quite strong colour markers. Also, awarm feeling of the Swedish folkhems ambition for adult education witha concept of equality bound into the design.Yet your book is completelywhite. To me this signals an object, a book which has been casted,hence another type of conservation than, say the library book, mightsuggest. Simultaneously I am struck by the thought of the white as atabula rasa; as a carte blanche of sorts. In this way, the form expres-ses an ambition to promote and give voice to the very ideas it contains,that is, Woolf s book and the comments written in it by numerousreaders. How did you start working on this piece?

Kajsa Dahlberg: What was really important to me in my work with the book and which also makes it relate to the video 20 Minutes (Female Fist) is the act of reading in one and the same time as a communicative andprivate space. What interests me the most is the description of a sub-jective position in relation to a larger system. For me this works inseveral layers: in Woolf attacking a patriarchal system; in the readersreactions on her text; and in their relation towards the library as aninstitution. There is nostalgia surrounding the library and the notionof adult education that of course is difcult to ignore. I was afraidthat one might read the book as a celebration of the library, which ofcourse may not be a problem. F irst I would like to make clear the workas a method of shedding light to a subjects relation to a system whichis larger than itself. A process that, on its own accord, might lead tothe formulation of new, different spaces. In this way, it has the pos-sibility of functioning, as you put it, a cart blanche.

The choice of keeping the book completely white also has a referenceto pirate copying, as a text-based equivalence to the white-label re-cords of the music world. The discussion surrounding copyright and itsantithesis copyleft is also a kind of public debate that interestsme a lot.My idea is furthermore to return the book to the libraries: Id like itto be re-registered without being given a certain given place in theshelves.

N: Many times, a large part ofthe artists material in the on -going research can be presentedas an archive open for any viewerto take part of. Do you ever askyourself the question where theprocess on the one handends, and the work on the other,actually starts?

KD: Well yes, I think that isreally difcult to know. It willalways take me some time to rea -lise where that limit is, and thenI am still not sure. My methodis quite process based and bothA Room of Ones Own/A ThousandLibraries and 20 Minutes (FemaleFist) consists of very protected

processes. For instance, I wasthinking a lot whether the bookshould contain a list of all con-tributing libraries, from whereall the notes came, or not.To me, it is always a balance,it is quite easy for me to getcaught up by the mere course ofthe events, and I rarely have aclear idea of a result when Istart a new project.

I can imagine that you to a gre-ater extent might get involvedthan if you have a very clearlyformulated idea from the start.Generally, I try to get rid of asmuch as possible of theprocess in the nal presentati-on. Most of the time I wish thatthe work should function indepen-dently. Not that I have somethingagainst a lot of information asan integratedpart of a work of art, actuallyI think it is rather interestingwith that kind of process moti-vated projects. What I fear ho-wever is that there will not beenough space left for the viewer.Perhaps, this is where the realmeeting happens, in my opinion.

KASJADAHLBERG

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Krant: voorlopig ontwerp


12/34

EurotelLanaken

HasseltKinpolisHasselt

Galerie T HeilingHart

UniversiteitHasselt

Flanders HollandsVeld

De RoodeBerg

16.0710h00 - 14h00Summer course:

exhibitionformats

18.07

n.e.w.s.

09.07 - 23.07

NikolausSchletterer

Video

24.07AGM 10 The AnnualGeneral Meeting

CuratorialProject

30.07

Irene Lucas &Christoph Euler

Workshops

10.07

Sherif El-Azmalm & video

16.07 - 23.07

Pedro G. Romero .Archivo F.X.audiovisual

documents & texts

23.07 - 30.07

Lorraine OGradyPhoto

installation

30.07

14h00 / 16h00Tris Vonna-Michell

Performance

12.07 - 19.07

Kajsa Dahlbergvideo, textand sound

23.0710h00 - 15h00Metahaven

DesignstudioWorkshop

30.07

Michael MagruderNew Mediaand virtualenvironment

09.07 - 23.07

Raed YassinSound

and visuals

30.07

Charles MudedeFilm

30.07.2012

Activities,performances,and workshops

09.07 - 16.07

Common CulturePhotographyand Film

09.07 - 23.07Anders EiebakkeDrawingsand video

16.07 - 24.07Nada Prlja

Video

26.07 - 30.07

Tanja WidmannFilm Installation

20.07

Abed AnoutiDocumentary

30.07

Igor & IvanBuharov

Super 8 lm

16.07Gonzalo BallesterDocumentary

14.07 - 21.07David Rych

Film

De Knippen-berg

de Vagant Ten EngelenBaetenKinopolis

VerlorenKost

Orshof Museactron UniversiteitSt. Jansberg

14.07 - 30.07Stephan Dillemuth

Munich,Installations

23.07 - 30.07Adela JuicVideo art

30.07

StefanosTsivopoulos

Film

11.07

19h00 - 21h00Suhail Malik

SpeechModerator

14.07 - 21.07Fay NicolsonNewspaperProject

21.07 - 30.07Mariusz Tarkawian

Drawings

12.07 - 19.07

Lene Bergphotography,

text

21.07 - 29.07

Banu CennetogluShiri Zinnphotography

30.0715h00, 17h00

Nstio MosquitoMusic, Poetry

and text

22.10.2012

18:00 to 20:00Commented walksthrough the city

30.07

16h00Alexandra Galkina

Moscow,Interventions

30.0720h00

Ariel Reichmanperformance

30.07

22h00Tom VanekIntervention

21.07

20h00Melanie Gilligan

Performance

29.07

15h00 - 17h00ngel NevrezRadio BroadcastPerformance

30.0714h00 / 19h00Take to the Sea

Speech art

30.07


10.07

20h00Neil Beloufa

sci- documentary

30.07

Laurent GrassoFrance, Film

30.07

16h00 / 21h00Kenny Muhammad &Adam Carrigan

Beatboxperformance, Film

08.07.2012

15h00 - 16h00Preview forpress and

professionals

13.07.2012

10h00 - 14h00Summer course:

exhibitionformats

14.07.201210h00 - 14h00Summer course:

exhibitionformats

30.07.2012

10h00 - 14h00Summer course:

exhibitionformats

12.07

Mathieu KleyebeAbonnenc.

Sarah MaldororFilm

19.07 - 26.07

Willie DohertyPhotographyand Video

23.07 - 30.07Carla FilipeInstallation

30.07

Sung Hwan KimFilm

12.07 - 16.07

Summer Course:UniversityProgramme

30.07

Alexandre SinghCollages,

Installation

30.07

n.e.w.s.

08.07

11h00 - 12h00Preview forpress and

professionals

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Schetsen Tijdsschema


13/34

EurotelLanaken

KinpolisHasselt

Galerie T HeilingHart

UniversiteitHasselt

Flanders HollandsVeld

De RoodeBerg

16.07 [10h - 14h]Summer course:

exhibitionformats

18.07

n.e.w.s.

09.07 - 23.07NikolausSchlettererVideo

24.07AGM 10 The AnnualGeneral MeetingCuratorialProject

30.07

Irene Lucas &

Christoph Euler

Workshops

10.07

Sherif El-Azmalm & video

16.07 - 23.07Pedro G. RomeroArchivo F.X.audiovisualdocuments & texts

23.07 - 30.07Lorraine OGradyPhotoinstallation

30.07 [14h / 16h]

Tris Vonna-Michell

Performance

12.07 - 19.07Kajsa Dahlbergvideo, textand sound

23.0710h - 15h

MetahavenDesignstudioWorkshop

30.07

Michael Magruder

New Media and

virtual environment

09.07 - 23.07Raed YassinSoundand visuals

30.07

Charles Mudede

Film

30.07.2012

Activities,

performances,

and workshops

09.07 - 16.07Common CulturePhotographyand Film

09.07 - 23.07Anders Eiebakke

Drawingsand video

16.07 - 24.07Nada PrljaVideo

26.07 - 30.07

Tanja Widmann

Film Installation

20.07


30.07

Igor & Ivan

Buharov

Super 8 lm

16.07

Gonzalo BallesterDocumentary

14.07 - 21.07David RychFilm

DeKnippenberg

de Vagant Ten EngelenBaetenKinopolis

VerlorenKost

Orshof Museactron UniversiteitSt. Jansberg

14.07 - 30.07

Stephan Dillemuth

Installation

23.07 - 30.07

Adela Juic

Video art

30.07

Stefanos Tsivopoulos

Film

11.07 [19h - 21h]Suhail MalikSpeech Moderator

14.07 - 21.07Fay NicolsonNewspaper Project

21.07 - 30.07

Mariusz Tarkawian

Drawings

12.07 - 19.07Lene Bergphotography,text

21.07 - 29.07Banu CennetogluShiri Zinnphotography

30.07 [15h / 17h]

Nstio Mosquito

Music, Poetry

and text

22.10 [18h - 20h]Commented walksthrough the city

30.07 [16h / 18 h]

Alexandra Galkina

Intervention

30.07 [20h / 22h]

Ariel Reichman

Performance

30.07

22h

Tom Vanek

Intervention

21.07 [20h]Melanie GilliganPerformance

29.07 [15h - 17h]ngel NevrezRadio Broadcast

Performance

30.07 [14h / 19h]

Take to the Sea

Speech art

30.07

Abed Anouti

Documentary

10.07 [20h]Neil Beloufasci- documentary

30.07

Laurent Grasso

Film

30.07 [16h / 21h]

Kenny Muhammad &

Adam Carrigan

Beatboxperformance

08.07 [15h - 16h]Preview for pressand professionals

13.07 [10h - 14h]Summer course:exhibitionformats

14.07 [10h - 14h]Summer course:exhibitionformats

30.07 [10h - 14h]

Summer course:

exhibition

formats

12.07

Mathieu Kleyebe &

Sarah MaldororFilm

19.07 - 26.07Willie Doherty

Photographyand Video

23.07 - 30.07

Carla Filipe

Installation

30.07

Sung Hwan Kim

Film

12.07 - 16.07Summer Course:UniversityProgramme

30.07

Alexandre Singh

Collages,

Installation

30.07

n.e.w.s.

08.07 [11h-12h]Preview for pressand professionals

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Voorlopig ontwerp tijd


14/34

MANIFESTA | Een wereld vol grenzen: Toegangsbewijs


15/34

Va socale meda heb je de mogelikhed om jeonlne denttet te bepalen. Tegelikertid kun je

over een heel groot deel van je dgtale denttetgeen controle utoefenen:

je staat n allerle soorten databases.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen


16/34

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Dataportretten


17/34

Niets te verbergenNederland durft alles te laten zien

Data-portrettenOntdek hoe je jouw identiteit

terug claimt!

EPD SpecialHet patientendossier dat er niet kwam

juni 2011 #01 9,95

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Cover


18/34

In dt tidschr zal k mizel op meerdere maneren voorstellen, maar om je

een eerste dee te geven: min naam s vera, en n de one wereld kan k

mezel een grafsch ontwerper noemen. Min onlne denttet word echter

door anderen beheerd. Net omdat een paar grappenmakers hebben beslo-

ten een profel n min naam aan te maken, maar omdat de databases waarn

k verschin net voor mi persoonlik toegankelik zin. Ik heb her over de

databases de persoonsgegevens van mi bevatten, zoals de van de riks-

overhed. In een wereld waarn mensen steeds vaker hun egen denttet

bepalen, bliven de databases vaak stug en ncompleet.

Om delen van min denttet terug te krigen ben k de normate de nstan-

tes van mi hebben gaan vertalen n zelportretten. Dataportretten waar

dus net de regels van de nstante bepalen hoe k erut ze, maar min egen

vormregels.

Dt magazne heet net de ntente een ego-document te zin, hermee wl

k just de dscusse over prvacybelevng en databases aanwakkeren. Want

zouden er net meer databases aan elkaar gekoppeld moeten worden, just

om outen te voorkomen? O zou er noot zoets mogen bestaan van eencentrale databank, vanwege de raudegevoelghed?

Heb ji nets o just alles te verbergen?

Les

vera

Om te begnnen moet k kiken wat er bekend s over waar kvandaan kom. Er zin dverse stamboomstes aangelegd over minfamle, maar de meest complete s de van de reune-commsse.Vaak word gezegd dat het nternet razendsnel s, een plek waarneuws na 4 seconden al weer oud s. Op stamboomstes staatde tid echter stl. Her word k gelnkt aan famle de k nootgekend heb, omdat ze al tentallen jaren geleden overleden zin.Ook zal k daar altid het 15jarge mesje bliven wat k op de daargeplaatste foto ben. Om deze tidlooshed te symbolseren ben keen reunefoto gaan construeren ut alle generates van defamle de k daar op de ste kon vnden.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Introductie


19/34

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Familiestamboom

| i b

| i b ili b


20/34

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Familiestamboom

VLOEIBARE BEELDEN | Ni b

VLOEIBARE BEELDEN | Ni b hi k


21/34

oo:01:00 oo:02:00 oo:03:00

oo:04:00 oo:05:00 oo:06:00

oo:07:00 oo:08:00 oo:09:00

oo:10:00 oo:11:00 oo:12:00

Nog nteressanter om te weten s waar k naartoe wl. Hoera voorde OV-chpkaart, want daarmee kunnen ze dat preces bihouden.De afgelopen 4 jaar ben k vriwel dageliks heen en weer gerezenvan Staton Roosendaal naar Staton Rotterdam Blaak en terug.Echter bi de nvoerng van de OV-chpkaart, voerde min res naarmin stage, dus nam k de tren Roosendaal - Rotterdam Centraal.Volgens de resplannng duurt deze res 36 mnuten. Gelmd vanRoosendaal naar de Blaaktunnel, min res n 36 beelden.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: ov-chipkaart

VLOEIBARE BEELDEN | Ni t t b

VLOEIBARE BEELDEN | Ni t t b hi k t


22/34

oo:28:00 oo:29:00 oo:30:00

oo:31:00 oo:32:00 oo:33:00

oo:34:00 oo:35:00 oo:36:00

oo:16:00 oo:17:00 oo:18:00

oo:19:00 oo:20:00 oo:21:00

oo:22:00 oo:23:00 oo:24:00

oo:13:00 oo:14:00 oo:15:00 oo:25:00 oo:26:00 oo:27:00

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: ov-chipkaart

VLOEIBARE BEELDEN | Ni t t b

VLOEIBARE BEELDEN | Ni t t b St di fi i i


23/34

De plek waar k woon bepaald hoeveel stu k krig van de DUO.Her heeft de database dus echt drect nvloed op min echteleven. Het gaat herbi net om locate, maar of op deze locateook min ouders wonen.

Ouders:

JA 95

NEE 266

Ouders: JA 95

NEE 266

Ouders: JA 95

NEE 266

Ouders: JA 95

NEE 266

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Studiefinanciering


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: ID kaarten


24/34

Identfcate van denttet s belangriker geworden snds 2001,toen mensen zch n hun velghed aangetast voelden.Overal heb je denttetspasjes voor nodg, school, de publekerumte, het openbaar vervoer, omdat je moet kunnen aantonendat je wel op de locate hoort. Vreemd s alleen herbi dat deregels van de database belangriker zin dan de gelikens vanje denttet. Herdoor gaat het veel mnder om controle, maarmeer over bureaucrate. Zo word er elk jaar voor mi een neuwschoolpasje utgevaardgd, alleen gebruken ze hervoor steedsdezelde pasoto. En als k een pasoto voor een oceel docu-ment als een d-kaart laat maken, moet dt altid zonder brl. Metgevolg dat dt blote bllen gezcht noot op mi likt, en k dus al-

tid vertwield word aangekeken bi het tonen van de kaart. Somszo lang dat k mn brl a zet en probeer als min pasoto te kiken.Daarom s het nu tid om min brl ook een denttetskaart tegeven, hi s zon karakterstek n min gezcht, dat hi bepaald omin dentfcate lukt o aalt.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: ID kaarten


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Facebook


25/34

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Facebook


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Telefoonboom


26/34

Vera

0642502221

Zekur.nl0900-2593587

Maartje061212****

Univ0165-309100

Orthomedic0165-567525

Jorrit064633****

Anoeska062817****

Paul06178****

Dwie062187****

Wesley061594****

Linda063008****

Papa065084****

Giselle064933****

Teleoons afusteren s blikbaar een heel normale technek voorde Nederlandse Polte Densten geworden. Zi zullen dan zekerook net rouwg zin n de preceze waarmee de teleoonaanbed-ers de belgegevens van hun klanten bihouden.Zo weten ze dat k n maart 2011 twaal verschllende nummersheb gebeld. Om min connectes tot een mnmum te beperkenben k gaan kiken naar het systeem van de teleoonboom,waarn edereen 2 mensen belt totdat edereen gebeld s.Herdoor word k nog maar aan 2 teleoonnummers gekoppeld enzal k toch alles wat k wlde zeggen naar edereen kunnen over-brengen. Sommge takken van de boom gaan verder dan de rest,

omdat k alleen de mensen aan elkaar gekoppeld heb de ook nual elkaars teleoonnummer beztten.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Telefoonboom


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Bonuskaart


27/34

De Albert Hen heeft een prachtig mechanisme bedacht; wgeven alleen korting aan de klanten die ons iets teruggeven:hun kassabon.Hiermee hebben ze een sterke troef in handen: de klantanalyse.Een deel van de analyse ontbreekt echter, en dat is het originelebooschappenlstje. Zodra ik booschappen doe, loop ik in de su-permarkt altd tegen producten aan die niet op mn lstje staan,maar die ik wel nodig blk te hebben. Of denk nodig te hebben.Of helemaal niet nodig te hebben, maar die ik gewoon WIL heb-ben. De supermarkt die deze informatie in handen heeft kanhiermee goud geld verdienen. Hier voor jullie een kkje in hetverschil tussen mn boodschappenlstje, en hoe ik de productenhierop noem en mn daadwerkelke bon, en hoe de productenhier omschreven worden.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Bonuskaart


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: EPD


28/34

Het electronisch patintendossier dat er niet kwam... Een mooiinitiatief wat eerst de belangen van de patint leek te gaanbehartigen, is in een discussie over privacy geworden, en hoeonze overheid ermee om gaat. De veiligheid van het systeemriep veel vragen op, maar is het realistisch om te zeggen dat erooit iets zal komen wat compleet waterdicht is? En wat weegtzwaarder, privacy of het voorkomen van (fatale) fouten?Toen het EPD nog n proef was, was er een

mogelihed her nformate over op te vra-

gen va je DgD pagna. Toen k dt aanvroeg

bleek echter dat je net je EPD ter nzage

kreeg, maar een list van degene de jouwdosser hadden aangevraagd.

Als je daadwerkelik je gegevens n wlde

kiken zou je dt moeten doen bi je arts.

Bi het bekiken van de list, zag k dat netalleen de nstante de het had geopend

op dt formuler stond, maar daadwerkelik

degene de het had geopend. Een vreemde

toevoegng, heb k net voldoende nfor-

mate als k kan zen dat de apotheek min

gegevens heeft gezen?

Gentrgeerd door deze vreemde toevoeg-ng ben k gaan kiken we de Francscus

Bernardus Berntsen was.

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: EPD


VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Frank Berntsen


29/34

VLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergenVLOEIBARE BEELDEN | Niets te verbergen: Frank Berntsen

SCRIPTIE | Niets te verbergen: Het persoonlijke ontwerp


30/34

Vraag:

Hoe zet de grasch vormgever zijn persoonlijke

ruimte in?




31/34


TEKST IN BEELD | Obsessief in plannen


32/34

Voor mijn tekst in beeld wilde ik de ontvanger mijn

gevoel jdens het afstuderen meegeven.

Ik ben een persoon die soms wat obsessief zaken in

wil plannen, waardoor dat constant in mijn achter-

hoofd speelt jdens het ontwerpen.

p

TEKST IN BEELD | Obsessief in plannen: Eerste schets


33/34

Vana 9 jaaroud (oenik voorhe eers een oocameramoch vashouden)wilde ikal graagnaar de kunsacademie.Mijnjeugddroom was om oograa e worden, m superkrachen(deze laase droom hebik laermaar laen varen).Opde open dagen van de academie aangekomen,kwam ik inconac me een discipline die iknognooi eerder hadopgemerk:Grasche Vormgeving.I kkende he enomeen nie goed,nieomda ik aldie jarenonopletend was gewees,maar omda ikui een dorpje kwam,waarvormgeving nie ech hoogsaand

was.Tijdes de open dagzag ikin da onwerpvoormij een beeldmaken was,me een dieperliggende laag.Laer bleekdi eenconcep e heen,maarik was alleen maarzwaar onderde indruk

vande mensen die opdeze manierhun ideen manieseerden.Ikben nooi ech luidruchiggewees, en zaldi ook nooi worden,maarikwilde welda mijnideen gehoordworden.Graschonwerpbleekvoormijde kans om di e bereiken.Meernogdanda oograe da zoublijken e zijn.Me de gedache da ik nog

welkon blijven oograeren,maar daaries exras aanoe kon voegen,ben ikoelaingsexamen gaan doenop de WdK.

Onwerpen is voormij eenzeer mooie manierom mezel ui e

drukken.He vraag soms alleenvrijveelvan me, omda ikdeopdrachendich bijmezel houd en mezel ookmee aan hesucces vande projecen.Zonder succes opschool ben ikn iezoveel,is wa ik mezel soms voorhoud.Om van deze gedachesa e komen lees ikdan he gedichRime,vanToon Hermans.Inmiddels hoe di nie meervana papier,ik ken he vrijweluimn hood.Woordendie he gevoelbij me oproepen da,hoedonkerde wolkenook zijn,eralijdeenzon acherschijn.Digee me de krach om verderin he projec e duiken.

rimesoms overweldig mijde vreugdelach de hemeldiepin mijikloop van levenslus e schreeuwenloope zingendoorde weiikproe de wijn-iksmaakhe eendans doorde regen zonderjas

ben opeens oaalvergeenhoe in en in bedroedik was..hermans

Eigenlijkben ikalijd een beeje een einzelgngergewees, eeneigenschapdie nooi helemaalzalverdwijnen. Ikzoudi ooknie

willenveranderen,omda di mijveramaak. Opvallendis da

de momenen die ikni e hadwillen missen, de ijden warenda ikjuis een connecie voelde me een persoon o groepmensen. Involgorde van ijd:1.Beginweede klas,we liepen erugnaarhe saionvan

Amserdam,omda we ne me crosslabop een eldripwarengewees.Ik slenerde een beeje acherde groepaan,klaar om mneigen plan e rekken,oen Giselle me riep o ikme haarmeeliep.Sindsdieni s zijdegene waarik alles aandur e laen zien.2.Eind weede klas,en dan ookech eind, wan he was de laaseinegrale beoordelingvan da jaar. Een groepin de klas hadeen

barbeque georganiseerden de seerussen al mijnklasgenoenwas zogoed.Hierdoorkreegikdoorda graschonwerpzoveelmeerwas dan alleenmaaropvolle vaar inje eenje opheeinddoelasormen,he is vooralergveelplezierbeleven.3.MijnuiwisselingnaarBrisol,Engeland,waarik 3 maandenschoolheb gevolgd.Hierhebik geleerdda he succes in leven

wa je kun behalen nie alleenin cijers ui e drukken is,maarookgeluk wa je me anderen beleed.Mijn maasaa om dezeperiode e bekijkenis hoe veelnieuwe mensener inmijn levenzijn gekomen.4. De presenaie van de semwijzeri nhe Nushuis, Den Haag.Samen me Giselle hebik een concep vooreen semwijzergepreseneerdin Gespreksho,de uizending ijdens de Tweedeamerverkiezingen.Door he enhousiasme van mensen om diidee laerui e werken, durde ikvoor he eers aan mijnoekoms

naschoole denken.5.Tijdens mijn sage bij Pronkhebikveelgeleerd,maarhegeen da he mees indrukmaake was he opbouwen van d eexposiie inde Dubbelde Palmboom .I kgenoo van he zien

vanhe deniieve werk,en van de gesprekkendie ikvoerdeme de exposiiebouwers.Hier zagik da newerkeneigenlijk

voornamelijkgewoon een pretiggesprekme een andervoeren is.

Als onwerpervind ik he belangrijkom opde acualiei ereageren en di doe ik doorvanui mneigen beleving dezegebeurenis e herdenieren.Di doe ikmeesal opeen van de

volgende drie manieren:1. Doorhe opmezel e berekken en he werkpersoonlijk emaken2. Doorhe in he perspecie van de sociale psychologie vandemens e zeten,en de herhalingdi e zich hierin voordoe3. Doorhe o de kernvan he probleem eruge brengenen desymboliekhier van weere geven.

Wa zijnje voornaamseoverwegingen die aan he

graschonwerpvak engrondslagliggen?

Wie o wa is voorjou

gedurende de laase 4 jaarhemees belangrijk/inspirerend

gewees?

Welke acivieien zijnvoorjougedurende de laase 4jaarhe mees belangrijk/

inspirerendgewees?

Wa zijn jouw arisieke eninhoudelijke uigangspunen

enop welke wijze komen dezeo uidrukking?

Volgens mij reik Graschonwerp ne zoverals he doelwaje sel,he publiek wa je benaderden he middelda je hierbij

gebruik,mis je deze drie goedop elkaarasem. He kan ergdichbijblijven, maarook o he oneindige verderblijven leven.

Eigenlijkzi ereen groe egensellingin de manierwaarop ikallesorganiseer.Mijn planningwilik sraken geordendhebben,als ikin paniekraakoverhoeveeldruker opme saa,help he me als

ikhe opschrij opeen lijsje. Maaraan de andere kan kan ikeenrommelkon zijn,ikvind he nie ergals ersapels papierom me

heen verzameldraken.In mn hoodw ili kalles nejes opgeruimdhebben,maar om me heen vindik he juis inspirerendals er

een hoope zien is.Zoverlies ikniks ui oogen kan iknogeenseruggrijpen opeerdere beelden.

Volgens mijis die erin mijn leven nie.Als ik vrijben werkikdooren als ik werkgaiknog seeds gewoon doorme mijn leven.

Succes opschoolhebik alijdals graadmeervoormijals persoongezien.Als ik mijn werknie goedkan doen,wie ben ik dan?

Daarom zalhe voormijookalijdmoeilijkblijven om kriiekop

mn werk,los e zien van kriiekop mijals persoon.Wie ik ben iswa ikdoe,enwa ik doe maak wie ikben.Da kan ikgewoonweg

nie scheiden.

Ik zougraag kunnen uileggen aan mn vrienden hoeveelhepersoonlijkvan je vraag om een onwerpere zijn. We zijn nie

alleen bezigme plaajes opleuken,maar ookme alles wa aan heonwerpen grondslaglig. Ons onderzoekkan leuken vriendelijk

zijn als we eenki nderenoonsellingmoeen onwerpen,maarookconronerend en persoonlijkals we gevraagdworden om eenonwerpe maken overwereldproblemaiek.He onwerpbesaa

nognie, dus je moe he ui jezel halen,en soms kom je danzakenegen die je lievereigenlijknooi hadwi llen ween.O zaken

waaroverje wijel o je ze moe onen, omda ze raakvlakkenhebbenme je persoonlijke leven. He besluien waarde grens

lig,enhierredacioneeleen visueelonwerpuitrekken,da is wagrasche vormgevingvoor mij is.

Ikhebeen obsessie voorijdsplanningen,en hoe ikmijn dagzoefcien mogelijkin kan delen.Tijdens mijn academieijdhee di

soms exreme vormen aangenomen.Ik hadgraag meergenoenvanmijnwerken he suderen an sich.Ik hebme veele vaak,veel

e drukgemaak, en wouda ik in saa was gewees om even e

kunnen vergeenwa de deadline was.Juis omda ikalijd panischbangwas voorhe nie op ijdhalen van die deadline,gunde ik

mezel de uidagingvan he experimen nie. He kan namelijkhelpen,om ies goeds e kunnen maken,da je ookech nog

plezierbelee in wa je doe.Uieindelijk beleede ikda plezier wel,maar pas ophe momen da he onwerpklaar was.

Hoe verreik he vakvolgensjou?

Hoe zie je werkruime erui?

Waarlig voorjoudescheidingussen je privelevenen de werkseer?

Wa zouje mee willen gevenoverjouw werkaan nie-onwerpers?

Hebje obsessies?

p

TEKST IN BEELD | Obsessief in plannen

TEKST IN BEELD | Obsessief in plannen: Ansichtkaarten


34/34

studiovera nl studiovera nl

pp

Groenlicht 01 Klein

Documents

Transcript of Groenlicht 01 Klein