griekende griekske · 13 ptbr 84. n NL BT, ^000^.. P ZJN THTTN VRJRD. ft ht Bth dhtjP. „N tn jrn...

134
B . vangeurs 0 1 "Cm 10e griekende griekske ~~CQ~~SCi C zli aan Ltr ~7, G~ iIc,e, fïc zza ,: cn

Transcript of griekende griekske · 13 ptbr 84. n NL BT, ^000^.. P ZJN THTTN VRJRD. ft ht Bth dhtjP. „N tn jrn...

  • B . van geurs

    0

    1"Cm 10e

    griekende griekske

    ~~C Q~~SCiC

    zli

    aan Ltr

    ~7,

    G~

    iIc, e,fïc zz a ,:c n

  • KRIEKENDE KRIEKSKEI

  • Typ. LUTKIE & CRANENBURG.

  • KRIEKENDE KRIEKSKE,

    BETUWSCHE GEDICHTEN

    DOOR

    B. VAN M E U RS.

    Veel vermeerderde druk.

    'S-HERTOGENBOSCH,

    Dlaatschappij DE KATHOLIEKE ILLUSTRATIE.

  • 13 September 1894.

    Aan

    NICOLAAS BEETS,

    --^--000--^.--

    I.

    OP ZIJN TACHTIGSTEN VERJAARDAG.

    Ofet acht Betuwsche dichtjPs.)

    „Nog tien jaren nog twintig

    (of vraag ik te vee12)" 1869.

    as nie te veul gevraogd, o neen !Vraog nog maor tien, wēs nie verlegen,Ge bint de liev'ling van Gods zegen;

    En vraog die ook veer mien meteen,Dan stuur 'k oe, aon 'en snoer geregen,Weer dichtjes toe, gen acht maor n e g e n,

    Veur iellek tiental jaoren 66n.

  • H.

    OPDRACHT.

    waorde Vriend, volstrekt nie bang,Då 't nul op mien rekest 7a1 geven :

    Mien z e s de kruuske is pas ien gang,Oew n e g e n d e k ari 'k best beleven ;

    Maor tien jaor wachten duurt w ā lang !'k Wuns tussentieds oe op te draogen

    Mien KRIEKSKE. Al steet 'et laog ien rang,Zien k riel: en mocht oe toch behaogen.

    Neem de Opdracht aon (tel nie den zang': )As bluumke van mien liefde en dank.

    5 Nei 1895.BERNARD VAN MEURS.

    DANEBARE AANVAARDING.

    In de hand van God almachtigIs onze adem, waarde Vrind !

    't Zij we zestig 7ijn of tachtigOf een pasgeboren kind.

    Wat Zijn goedheid nog ons beidenToegedacht heeft of bescheiden,

    Wie zal 't zeggen ?. . . D i t staat vast :'t Voegt, op 't hellend pad, geen grijzen,'t Vriendlijk bloempj en af te wijzen,

    Dat hem voor de voeten wast.

    G Hei 1895.NICOLAAS BEETS.

    v^tivv`^tiiv.^^

  • 4 4 4 4 4 ''4'6 . . 14-04-4-4 X X ;`t3

    --ns\F-Eng 0 ^^ ^^%^/ V V \/ V V 1^^^V V ^/ V ^/^/ V V \/ V V 1^^1^^J

    „ERIEKENDE KRIEKSKE."

    -4- k heurde ien 'et boschje de nachtegaol slaon,De leuwrik umhoog tierelieren —

    En 'k zei tot mien Zangster : zeg, durfde die aon ' . .yNee ! (zei ze) dii, durf 'k nie prebieren ;

    "Maor luuster, hoe 't krieksken ien 't weiland kriekriekt!nKiek, dā's 'en gezang waor 'et miene op geliekt." —

    Allo ! (zei ik) zing clan zoo'n deuntje, maor fiks !Een kriekende krieksken is beter as niks.

    BLEEK VLIENDERTJE.

    't muurke, waor de druufkes hangen,

    Daor speult, met bleekheid op de wangenEn flonkerieng ien 't donker oog,Mien jungske; 't gooit zien petje umhoog

    Um 't witte vliendertje op te vangen.

    'k Stao naor då kienderspul te turen,En zie 't zoo graog en toch zoo nooi. . .

    Ocherm ! 'et zal nie lang meer duren :Went ook de dood duut gooi op gooi --

    Bieck vliendertje wordt gauw zien prooi.

  • 8 Het uryel. — llloederziel alleen.

    HET URGEL.

    eur ik 'en urgel ien de vert',Dan word ik triestig ien mien hart

    En zou wel willen schreien ;Nie, då mien dan weemuujig heugtVervlogen jeugd of karmisvreugd ,

    Och nee, gen een van beien.

    Maor aon 'en toeval denk ik dan :Te starven lei mien braove man,

    Ik zat bij 't bed te schreien —Krek speulde 'en urgel veur de deurWaorbij 'en meiske zong — ik hour :

    nA.ch ! 't duut zoo wee te scheien !"

    11I0EDERZIEL ALLEEN.

    Zoederziel' alleen ien 't liuuske,Leest ze bij 'et groote licht

    (Kumt al gauw heur achtste kruuske,Scharp, Goddank ! blieft nog 't gezicht)Leest ze ien 't EvangelieboekZonder bril nog even kloek.

    WA ze leest ? Ze leest de naomenEn de daotums, dag en jaor,

    Van heur kienders, toen ze kwaomen,Trouwden, stierven — allegaor ;Ook den daotum, naom en vanVan heur braoven zaolgen man.

  • 9Ie^a den ti^^i^^ler»ia^is^^•i^ikel.

    Ielke naom deur haor gelezenBrengt 'en leven veur den geest,

    Dåzoo dierbaor haor veurdezenAs heur leven is geweest ;Ielke daotum wekt ien 't hartDe ouwe moedervreugd en -smart.

    En dan wordt ze diep bewogen :Allen ziet ze veur zich staon,

    Allen schouwt ze weer ien de oogen,Allen sprēkt ze vriendlik aon. —Starft ook alles um haor been,Een moeder-ziel is nooit alleen !

    IEN DEN TIMMERMANSWINKEL.

    sr? ie kwiem den winkel ien

    En zei met diepe smart :"DA, wark neem ik op mien,

    Daartoe drieft mien 'et hart." --

    Hie zaogt en sehaoft 'en plank...Maor kriegt 'et gauw tc kwaod,

    En leunend op de bankVerbergt ie zien gelaot.

    baos, lao mien 'et doen :Dat is gen wark veur ou !" "—

    'Lien knecht bewarkte toenDe doodkist veur de vrouw.

  • YO Doodeeuzoatdlg./N/`._r./,^^/\.^

    DOODEENVOUDIG.

    fi en goeje vrouw, 'n gelukkig lot."

    Zoo'n spreuk kan 'k nie verdraogen :Een nzegen" nuum ik haor, dien God

    Graog schenkt aon wie 'r um vraogen.

    f"D i e wil ik, Heer ! toe g ēf mien die !"Zoo heb ik nooit gebejen ;

    Maor wel : r^Heer , kiezen duu ik nie ;Kies Gij, en 'k bin tevrejen !"

    Zoo bad ik thuus en ien de kark,Afwachtende Zien zegen.

    't Goeng doodeenvoudig ien z'n warkHoe ikke 'm heb gekregen.

    Ons derp bezat 'en half dozienDie mien wel zou ēn lieken ;

    Ze waoren braof en hups en fien,Daaronder was ook Mieken.

    Op Pienksterdag loop 'k haor veurbij :We doen niks meer as groeten ;

    Maor ik kiek um, zoo duut ook zij.was ons erste ontmoeten.

    'k Ontmoet haor weer dien eigen dag :We groeten van 's gelieken ;

    Vlaar ielk van ons schiet ien den lathEn durft niet um to kieken.

  • Een kavle ulct 1, l1u:lit. 11

    'k Ontmoct dienzelfden dag haor weer :We groeten — lachen — kleuren.

    Ik dacht: dat is de d a r de keer,Nou mot 'et maor gebcurcn !

    Gebeurd is 't al 'en lieelen tiedDå 'k Mieken heb gekregen ;

    En siends gevuul ik nog gen spiet,Maor dank God veur Lien zegen.

    EEN KAOLE UUTVLUCHT.

    ch, as 'k 'en uurtje of watAon 't lief twee vleugels had,

    'k Vloog deur de locht :I3rocht ou mien komplement,Dee ou 'en koek present

    Expres gekocht.

    En bij 'en sneetje er vanDronk ik ēēn glēsl:e dan,

    (Misschien wel twee)Met allen -- maog en vrind --Umdā ge jaorig bint,

    Op oew santee.

    Gen vleugels hē 'k aon 't lief,Dus, jaorig Antje 'k blief

    Maor stilkes thuus,Stuur ou dit brief ke alleen,Traktier mienzelf meteen

    Op koek. —. Adj uus !

  • 12 fen '1 schoftuur. — Nao de yet.

    IEN 'T SCHOFTUUR.

    'k ^̂ ei ien de wei, zoo lang as 'k was :gDe kriekskes kriekten ien 'et gras --Meer heurde ik niet. Ik oogde umhoog,Ien 't lichtblauw van den hemelboog,Een drievend wulkske nao, d ā netGeleek 'en helder donzig bed.

    't Was of ik veur alle euwigheidZacht op då bed Wier neergeleid;WA 'k verders droomde, weet ik niet,Maor 'k heurde 'en schrauw : "Stao op, 't is tied !"'k Wier wakker van den schrik : mien docht'k Viel as 'en baksteen uut de locht.

    NAO DE PRET.

    'n kattrig, leeg gevuul van binnen !Strain ien de been,' ien 't heufd zoo loom.

    Brr ! gore wiend en regen zwiepenDe dorre blaojer van de boom'.

    Was 'k ook 'en boom, 'k begos nou slaopendDen langen, saojen wienterdroom.

    Gen mins to zien ! -- Jao toch, 'en bidderDie weer 'en dooje maokt bekend.

    Eergiestren was 't nog volop karmis,Vol pret ien harberg, kraoin en tent...

    Nou alles leeg — en 't leegst van allesMien portmenei : gen halve cent !

  • Geliekerwies. — Een hirt ŗeliks-affesf. 13

    GELIE$ERWIES.

    eliekerwies twee glēskes saomenklinkenEn your den ploeg twee bleskes saomengaon,En ien oew heufd twee mooie eugskes blinkerEn op oew wang' twee rooje reuskes staon :Geliekerwies zou 't lukken as we saomen,Zoo hē 'k gedacht, de reis deur 't leven naonien."

    fm't Is casj eweel ! ik heb (zoo zeit ze en lacht)Geliekerwies, maor nie zoo mooi, gedacht.Gij ook nie, j ong ! Gij leerde 'en vers van buuten :Het spiet me wel, nou mag 'k nog nie besluuten.Kom mergen weer, sprēk dan de taol van 't hart,Maor veur de vuust, en — stottrend veur mien part !" "

    EEN HUWELIES -ATTEST.

    gan wou 'en wief ken en Grietjen 'en mall;Braof heid dā kwiem er zoo nauw niet op An :Jan nam dus Grietjen en Grietjen nam Jan. —Paortje maokt praotj e : Wā zegde er wel van ?"Kribbekat staolt nie bij Kiek-ien-de-kan !Anders, 'k mot zeggen, 'en heel aorig span." —

    Hour nou is efkes naor 't huwliks-attest :'t Goeng al ien de erste zes weken nie best,'t Wittebrood h ēt toen geducht uutgegest;Siends — nou tien jaor is 't — gen twist meer gew ēst!,'Hoe is 't Gods meuglik ?" — Stil, best kumt 'et lest :

    Hier aojemt Grietjen, maor Jan ien de West !

  • 14 Uiit rredes 7ril.-^^^i^^i , ,^ ^.^.,^.^ ^. -^- .^ -^^ ,✓^^,.^v-^r.^v^•,^v^ w^

    UM VREI)ES WIL.

    k had aon haor 'en beste vrouw,Het punk van 'en boerin

    Met zenuwen as kaobeltouwEn zonder eigenzin.

    Soms viel er wel 'en kiebling veer,Zoo as då meer geschiedt,

    Dan was ze 'en d a g uut haor liumeur,Maor langer duurde 't niet.

    Toen kreeg ze soms 'en kwaoje buiDie duurde 'en heele week;

    En lest was ze um 'en haoverklapEen heele m a o n d van streek.

    Ik docht : nou wordt 'et ineer as tied,Went anders n ēmt ze 'en j a o r!

    En ikke naor den dokter toeUm medecien veur haor.

    De dokter zei : //Gap zitten, man !"En dee mien vraog op vraog,

    Beveurbeild : /iH ēt ze 'en goed humeur ?"En : uH čt ze 'en goeje maog ?" --

    Ik zei : Heur maog is opperbest,Ze eet 's middags wel veur vier ;

    Maor, dokter, as ik 't zeggen mag,'t Humeur dā deugt gen zier.

    1k kik — dan spuugt ze vuur en vlam ;En, onder ons gezeid,

    Ze wordt zoo schraol as bot en velVan puur kwaodaordigheid —

  • 13Um vredes 2cil.

    "Begrepen !" zei de dokter toen,"Noll luuster goed naor mien :

    De vrouw is, wā men nuumt nerveus ;Ou geef 'k deez medecien :

    iiGij laot ien alles haor begaonEn doen al wā, ze wil ;

    Sprēk haor nooit tegen ; keur 't nooit afWā ze uutvoert ien heur gril.

    Houw dā goed vol ! dan wordt 'et minsWeer clik en vet en wel.

    Kalmierend warkt die medecienOp ielk nerveus gestel !" —

    'k Zei : Dank oe, dokter ! Maor ik dochtDat is 'en raor geval :

    Mien gēft ie wat — en 'k bin nie ziek —H a or Oft ie niemendal.

    Toch hē 'k die medecien gebruuktTrouw ielken dag van 't j aor ;

    Ze kostte wel gen halve cent,Maor viel m'alevel zwaor.

    En de uutkomst ? Faoliekant, verdreidZij dik en vet en wel ;

    Maor ik van puur zachtaordigheidZoo schraol als bot en vel.

    Zij houwt zich jufferziek, nerveus,En volgt toezoers heur gril ;

    Ik laot mien leien bij den neusDeur haor — um vredes wil !

  • 16 Grootvuo's 7'el jaordag.

    GROOTVAO'S VERJAORDAG.

    „ rootvao is jaorig ! Hoerao, hoerao !//Lang zal ie leven ien gloriao !" —

    Maok en de blaog' 'et vandaog niet te bont,Zingend te springen de kaomer ien 't rond ?fl'och nie ! went grootvao duut zelvers 'en sprong`1"rug ien zien leven : hie vuuit zich weer jong,Lacht dat ie schaotert, het pret ien de pret,Gooit bij 't uhoerao !" naor den zolder zien pet. --Iellek kiend dankt ie, dii, mooi hum bestak :Piet veur de piep en de deus met tabak ;Jan veur den heilwuns, geschreven met zwier,Zonder den Meister, op sierlik pampier ;Mie veur de pluuminuts, deur haor, as ze zeit,Eiges op school bij de Lusters gebreid. —Jao ! hie het schik, went hie - haolt met 'en inchDe ouwe harmoniekao weer veur den dag.Klappende henjes begroeten 't masjien ;'t Giegelt en fluustert : nou zulde is wā zien !Gauw alle stoelen en taofel aon kant ! —Grootvao ransjiert kleine Mie bij de handTegen zich over, Jan bier, en Piet daor :vIelk van ons vieren beteikent 'en paor ;f/Nou zā 'k prebieren of ik, ouwe man,v't Kunstje van 't dansen op karmis nog kan."Stil ! daor begint de muziek. AkkuraotSpeult, zingt en springt ie, geliek op de maot :

    "An plas !Flink ien de pas :

    Eēn twee drie — Piet Jan MiePiet Jan Mie — E ēn twee drieMie Jan Piet — Wiede wiede wiet !

  • Grootvao's 2•erjaordag. -- G-roo-tnaoe's wiegelied. 17

    Nou veur Piet — Balansee !En veur Jan — Avan dee !En veur Mie — Kavaljee !

    Een twee !

    Nou veur Piet en veur JanAn avan !

    En veur Jan en veur PietLa visiet !

    En veur Mie Vies a vie !

    Nou veur Piet en veur Mie en veur JanBalansee ! An avan !

    En veur Jan en veur Piet en veur MieAvan dee ! Vies a vie !

    En veur Mie en veur Jan en veur PietSjorslewiet !"

    Ien den leunstoel viel grootvao kortaojemig neer,Ook de kienders die kosten van 't lachen nie meer.

    GROOTMOE'S WIEGEL IED.

    S laop , slaop, slaop,Kleine zuute knaop !

    't Is oew beste levenstied :Zurg versteurt oew slaop nog niet ;Van gen zurgen weet men af

    Ien de wieg en 't graf.

    Slaop, slaop, slaop,Kleine zuute knaop !

    Zuutjes aon gao 'k uut den tiedEn beleef oew zurgen niet.Leg mien langen weg ook af

    Van de wieg tot 't graf !2

  • 18 De aovehdyloed.

    Slaop, slaop, slaop,Kleine zuute knaop !

    Maor, al gao ik uut den tied,Zurgloos blief ik Boven niet :'k Bid daor zegen veur oe of

    Van de wieg tot 't graf.

    DE AOVENDGLOED.

    'k it ien 'et zomerhuuske alleen,En kiek naor d' aovendgloed ;

    Een stille vree straolt um mien heenEn diep ien mien gemoed ;

    't Is net of 'k ien ons karkske zitEn tot 'et Kiendje op karstmis bid.

    Mien geest denkt aon den stillen dood,En dwaolt naor mennig graf

    Umstraold ook van 'et aovendrood,En vraogt zich triestig af

    Hedde ooit veurheer deur daod of woordIen hun gemoed den vree gestoord ? . . .

    Dan denk ik aon mien Revell weer,Die 't aovendrood nog z i en :

    Nou, vuul ik, houw 'k van hen veul meer ! ...Hē 'k ze ooit bedroefd misschien,

    Veurtaon bestraol ik ze ien 't gemoedMet stille vree, as de aovendgloed.

  • Op 'et karkjiof.

    OP 'ES KARKHOP.

    ieronder left de braove zielDie mien to vruug ontviel.

    Mien kienders, haor veuruut gegaon,Die trokken moeder aon.

    Ze vraogen hoe 't met vaodet geetEn klaogen um mien iced,

    Då 'k nou op aorde allinnig bin —God, zou 'et meuglik zin ? . . .

    Ik luuster scharp, met de oog' vol traon'Of 'k soms iets kan verstaon.

    Ik roep. Gen woord, hoe lang 'k ook wacht ;De doojen fluustren zacht. --

    Dan kum ik thuus, waor alles treurt,Wā haor nie ziet of heurt.

    De dieren kieken triest en schouw :Waor blieft de goeje vrouw ?

    De bluumkes vraogen kwienend mienHaor lieve zonneschien.

    Ach, erme schepsels, 't valt ons zwaor. . .Kum, troosten wij mekaor !

    19

  • 20 Het fotegrafiet, je. — fen de ravaorsdaogen.

    HET FOTEGRAFIETJE.

    AVe lieten oils saom, met ons vieren,Mien man, de twee kienders en ik,

    Veur de aorigheid fotegrafieren.WA hadden de kleintjes 'en schik !

    Blij zaogen we 't fotegrafietje,Ik docht : mien geluk is toch groot !

    Op de knie van heur vaoder zat Mietje,Daorneven ons jungske op mien schoot.

    Allen spraoken van 't sprekend gelieken,En ze vonden 'et groepje zoo lief. —

    Nao 'en verrel jaors kwiem er een kiekenOnverwacht, ien den nacht as 'en dief :

    En hie greep naor 'et fotegrafietj e,En hie scheurde de helft er van af. ..

    Ach ! nou liggen en vaoder en MietjeNaost mekaor ien 'et eigenste graf !

    IEN DE NAOJAORSDA0GEN.

    k dorst kordaot mien eigen vraogen :Gesteld, oew uurtje het geslaogen,Zou 't starven ou dan nie mishaogen ? . . .'k 7ei : uNee !" — 't Was ien de naojaorsdagen.

  • Twee fluusteraors. — l3oe»a ! l3oena !

    TWEE FLUUSTERAORS.

    Twee boomen staon midden op 't karkhof,Die — stēkt er 'en wiendvlaog op —

    Mekaore heel staotig begroetenEn naodren met buugenden top.

    Ze fluustren en luustren bij beurtenEn knikken då ze alles verstaon,

    En scliudden de rietslende blaojer,As griept hun 'en siddering aon.

    Druk hebben ze 't over de doojenEn over begraoven. — Misschien

    Verwachten ze ien 't kort weer 'en liekstoetEn fluustren ze nou over mien.

    BOEM ! BOEM !

    e kist is ien de kuul gezakt —Boem !

    Een schup met eerd er op gesmakt —13oem !

    Gen preek op riekdom, liefde en roemLeert mien zoo veul as boem ! boem !

    21

  • 22 1jsc/zeidslied.

    AFSCHEIDSLIED.

    lk ken 'en heel lief bluumke,Dā zich ien 't gruun verschuult

    En op 'en eenzaom plekskeZich 't beste thuus gevuult.

    Ge vraogt mien, hoe dā bluumke hiet ?Dā zeg 'k nog niet !

    Blauwkleurig zin de blaodjesEn 't eugsken is van goud,

    DA zedig en weemuujigNaor 't blauw des hemels schouwt.

    Waorum 'et z66 naor boven ziet ?DA zeit 'et niet !

    Het bluuit ook ien ons harteBevoehtigd deur 'en dauw,

    As daor 'et liedje neurietVan liefde, dank en trouw,

    Waorbij 'et oog vol traonen sehiet :iiVergeet mien niet !"

    Vergeet-mien-niet, zoo nuumt zichDā bluumke ien de natuur,

    Zoo spreekt 'et ook hierbinnenIen 't droevig afscheidsuur,

    't lest Hadjuus !" dat ik oe bied :Vergeet mien niet !

    Adjuus ! Maor of we scheien,We blieven niet alleen :

    We kommen ien gedachten

  • L'en vraoy op karst»zis.

    Nog daogeliks bijeen,Verzetten z66 ons stil verdriet :

    Vergeet mien niet !

    We houwen, as 'et bluumke,Het oog umhoog gerieht,

    En bidden veur mekaoreUm sterkte, troost en licht.

    De scheiing duurt maor korten tied :Vergeet mien niet !

    We schouwen ens daorbovenMekaor ien de oogen weer --

    Die straolen dan van vreugdeEn schreien dan nie meer ;

    Daor klinkt nie meer 'et afscheidslied :uVergeet mien niet !"

    EEN VRAOG OP KARSTMIS.

    ou zoo graog is willen weten,Waorum toch bij nacht en kou

    't Kiendje, ellendig en vergeten,Ien 'en kribke liggen wou

    Beekje, gij die kabblend, hipplendLangs en deur de velden zwiert ;

    Veugeltje, dā fladdrend, tripplendAl oew deuntjes kwienkeliert ;

    Wiendje, gij die 't gruune tekskeAs 'en snaortje trillen laot ;

    Lemmeke, dat uut oew bekskeWeeklaogt met 'en zacht geblaot ;

    23

  • 24 Harfstgezuul.

    Herderinnekes en knaopkes,Die, wā de Engel h ēt gemeld

    En oew oog zag, aon oew schaopkesMet 'en vroolik hart vertelt ;

    Engeltjes, deur God den VaoderIen den dienst van 't Kiend besteed :

    Zekers, van oe al to gaoderIs er ēčn wel die 'et weet .. .

    Graog zou ik ook willen weten,Waorum toch bij nacht en kou

    't Kiendje, ellendig en vergeten,Ien 'en kribke liggen wou.

    Zoo 'k die vraog oe veur dorst leggen,Kiendje, wā zou 't antwoord zin

    Wā zoude anders kunnen zeggenDan : HUmdh, 'k de Liefde bin" —?

    HARFSTGEVUUL.

    ch, de locht is zoo vocht en zoo duuster !Deur de blaoi' geet 'en rietslend gefluuster,

    Deur de takken 'en klaogend geluud.

    Al de veugels zin, triest en verschrokkenUut die naorigheid haostig vertrokken

    Naor 'et vroolike licht van 'et Zuud.

    Ook mien ziel vuult 'en trek, as de veugels,Naor 'et betere en slaot met de vleugels,

    Maor ze kan nog heur kooitjee niet uut.

  • Rarfstdruojer. — De harfst en de lent'. — Den zestiyer. 25

    HARFSTDRAOJER.

    s de gele dorre blaojerBibbrend vallen van de boomen,Doen de witte naojaorsdraojerMien weer van 'et veuijaor droomen.

    'k Droom — as ze over 't weiland zweven —Da daorvan de tooverfeejen's Wienters 't witte bruudskleed weven,Um de lente er mee te kleejen.

    DE HARFST EN DE LENT.

    e Harfst klaogde aon de Lent' :Nooit is 'en mins content,

    Ik gaf hum wat ie hebben wou,En nou verlangt ie weer naor ou. --,Och, (zei de Lent') dā 's hier zien lot :Hoop duut hum levee, nie 't genot !" —

    EEN ZESTIGER.

    ` e lacht um mien verjaordag, vrind,En vraogt : //Zeg, binde zestig ?" —Mien antwoord is : Jao, bestig !

    Verlang maor d ā ge 't ook ens bint.Die nie graog leeft zoo lang ie kan,Hum vraog ik : binde zestig, man ?

  • 26 Ien gen daogen viel 'et veur. — Ten tegenvallertje.

    IEN GEN DAOGEN VIEL 'ET VEUR.

    Ion gen daogen viel 'et veur :Moeder deunt 'en liedje — heur !Vaoder het zien wienterpetLustig op ēēn oor gezet ;Poeske spartelt deur 'et huus,Krek of 't scharrelt met 'en muus ;Fikkie kwiespelt met geblaf ;Pietje springt en zingt zich af ;En wij kienders doen zoo mal,Lachen um 'en niemendal. —Niemand zeit waorum dat is ;Raoide er naor, dan raoide mis ,Ook al raoide duuzend keer :'t Is um 't mooie lenteweer !

    EEN TEGENVALLERTJE.

    ooit knikte ze vriendlik mien toe over dag,Wel dee ze då 's nachts ien mien droom.

    Hao ! eindelik kreeg ik 'en groet met 'en lach —Hoe gruunden de blaoi' aon de boom' !

    De karmis kwiem aon, en ik docht : nou veuruut !Heur I jao" hā 'k al beet ien mien droom.

    ik dee 'et verzuuk. . . Harrejennig 't was fuut --Hoe geelden de blaoi' aon de boom' !

  • Fen 79ii3lseillicli•t clu lct sorts zoo rcror. 27

    Toen zag ik haor wandlen aon d' erm van 'en jong,Dā hielp mien veurgoed uut den droom.

    't Was krek of 'en harfstkou mien lejen deurdrong —Hoe vielen de blaoi' van de boom' !

    EEN MINSENFIART DUUT SUES ZOO RAOR !

    'keb iets ien mien w ā 'k nie verklaor :

    Ik wil 'en ding vandaogDolgraog ;

    En hē 'k 'et, dan zal binnen 't jaorDā ding zoo zuutjes aonMien hart gaon tegenstaon.

    Een minsenhart duut sours zoo raor !

    Ens wou 'k dolgraog 'en vlukske haorTe zeggen hoef ik nie

    Van wie --Zij gaf 'et mien ; ik lei 't, zoo waor,

    Op 't hart. Was då nie gek,Zoo'n ding hier op die plek ?.. .

    Een minsenhart duut soms zoo raor !

    Maor kiek ! 'en half jaor zin we 'en paor,En 't vlukske leit verbrand

    Op 't land.len de aovendpap viend ik van haor

    Ēēn haor. . . ik brom : nfoei wief !"En 't hart dreit m'um ien 't lief.

    Een minsenhart duut soms zoo raor !

  • 28 De slifimme .Meister.

    LE SLIME 11IEISTER.

    ā Meister kienders kan bekwaomenIen 't A-B-C,

    Geleerder is dan we alle saomen --Ik zeg nie : nee !

    Maor dat ie ielk van onze boerenTe slim af is,

    Niet ielk hum ien de kaort' kan loeren —Di hedde mis !

    Ik zal 't oe deur 'n geval bewiezen,Gebeurd ien 't kort ;

    Ge meugt 'r um lachen naor verkiezen,Maor zeg 't nie vort !

    Went wat ik weet, is ien vertrouwenAon mien gezeid,

    En niemand weet 'et as zien vrouw — enPastoor zien meid.

    De Meister dan was aon 't verklaorenVan... 't spelt met A,

    Waorheer de landverhuuzers vaoren...America !

    DA land, waor niks as negers wonden ,Zoo as ie zei,

    Had zeekre Clumbus uutgevondenMet 'n kiepenei.

    //DA. kunstje (zei ie) leer 'k oe, kienders,Ien ielk geval.

    Ik maok oe mergen wereldviendersVeur niemendal ;

  • 11 on 'en ourcen vriend. 29

    Maor ielk mot thuus 'en eitje vraogenHeel vers en gaof,

    't Veurzichtig mee naor school toe draogen,Dan binde braof !"

    De kienders brochten met verbaozenDie bodschap mee.

    Ielk kreeg ēēn ei — 't was tegen PaosenEn enklen twee. '

    De Meister butste en deed ēēn eitjeToen rechtop staon.

    ^ n daormee was 'et aorigheidjeOok afgedaon.

    Hie liet zien vrouw al de andre pakken.Hoe slim, nie waor !

    nGe mot m' al vast 'en struuf ke bakken !"Verzocht ie haor.

    Jaowel, hie zou er niet aon ruuken,Went — 't is wel kras ! —

    Ze kos gen enkel ei gebruuken,Zoo vuul as 't was.

    AON EN OūWEN VRIEND.

    ordt zoo eenzaom ien mien hart !'t Was er druk veurheer van vrinden,Die mekaore en 't leven minden,

    Deilend in ielks vreugd en smart.

    Maor de dood maokte er siends jaorenLeege plaotsen meer en meer :'k Schreef daarop hun naomen neer

    Um ze ien heugnis te bewaoren.

  • 30 Jon 'en ouweii vriend.

    Nee, gen andren vulden ze ien :Op die vrienden — 'k mein op de ouwen —Had mien hart alleen vertrouwen,

    As mien maog op ouwen wien.

    Jongen wien h ē 'k aongesprokenNieuwe vriendschap aongegaon :

    Duur kwiem deze mien te staon,Zuur is de andre m' opgebroken.

    Vriendschap van den nieuwen tiedMotte vieren, menasjieren,

    Duk plezieren, flink traktieren :

    Duude 't niet — ge raokt ze kwiet.

    Onderhands het ze ook bedongen :Gisping steet mien ien den weg,Daorum van mien fouten zeg :

    r/Aop, wå hedde mooie jongen !"

    Oudtieds was de spreuk ien eer :"Vrienden kieven vrienden blieven" —

    Zoo ze um polletiek nou kieven,Blieven ze ook gen vrienden meer.

    Vriend, al . siends 'en lang verlejenHouwen we ons aon de ouwe zej en ;

    En we bleven', niet ien naomMaor verrechtig, vrienden saom —

    Ook as wij mekaor. . bestrejenToen we aon polletiek wå dej en !

  • Ik heb 'en klein hufke hierbinnen. — De twee reuskes. 31 .

    IK HEB 'EN KLEIN HUFKE HIERBINNEN.

    lk heb 'en klein hufke hierbinnen,DA, laot ik aon niemand zien :

    Deur 't heele jaor bluuien daor bluumkesIen koestrende zonneschien.

    En as 'et nou stortregent buuten,Stikduuster of griezelig wordt,

    De sturmwienden zwiepen en fluuten,Of alles verkleurt en verdort :

    Dan gao 'k op mien eentje ien 'et hufke,Sluut achter mien 't hekkentje dicht,

    En zit dan rondum ien de bluumkesBestraold deur 'et lieflikste licht.

    Soms heur 'k er 'en liedeke neurenAlleen ten pleziere van mien :

    Het liedeke meugde wel heuren,Maor 't hufke dā laot, ik nie zien !

    BE TWEE REUSKES.

    Zundag. Ien 't lommrig prej eeltj eZit grootmoeder. — Heeremientied !

    Daor kiekt um 'et huukske heur Neelt j aEn zet zich verheugd aon heur zied.

  • 32 „Chriestne zielen !"

    Nie dukkels meer zal ze daor praoten,Eēn week nog — en dān is 'et uut,

    Dan mot ze lief grootje verlaoten,Went — as je 't nie weet — ze is de bruud.

    Geplukt had ze gauw onderwegenTwee reuskes, zoo liefelik rood;

    Ze leit — wel 'en bietje verlegen —Er ēēn van ien grootmoeders schoot.

    Het mooiste, heel fris nog en kleurig,Was dāt wā ze 't ouwe mins gaf ;

    Het haore was nie meer zoo fleurig,Daor vielen de blaodjes al af.

    WA zitten ze triest met haor tweejen,Ze geven volstrekt gen geluud. . .

    Denkt grootmoeder soms aon 't verlejen,En denkt aon de toekomst de bruud ?. . .

    ,,CHRIESTNE ZIELEN !"

    „ hriestne zielen !" Aorige uutroep,

    die, nao meer dan vieftig jaor,Mien nog schreien duut van lachen

    en weemuujigheid tegaor.Och, waor is de tied gebleven ?. . .

    Al mien haoren zin nou gries,En ik merk : mien levensliedje

    raokt somwielen van de wies.Mien geheugen speult m' al parten :

    wil 'k is uut verlejen tiedDit of dat geval vertellen --

    fuut ! 'k bin naom en daotum kwiet.

  • „Chriestne .zielen !” 33

    Maor — en dā 's weer onbegrieplik —wā 'k as dreumes heb gedoan,

    Glad vergeten was siends jaoren,kumt weer levend veur mien staon.

    'Zoo, beveurbeild, uut mien jonkheidschiet mien ien 't kemiek geval,

    Dā 'k op Sinter Klaos beleefd heben oe nou vertellen zal.

    's Aovends goeng weer 't spul beginnen.'t Joeg mien wel 'en schrik op 't lief

    DA, gerammel met de ketting ;maor took was 'k op mien kievief

    Went ik trok 'en bietje ien twiefelde echtheid van den Sinter Klaos,

    En gen zier meer kos ik gleuvenaon zien knecht den Pieterbaos.

    ^^Stil !" — riep vaoder bang tot moeder —iiHeurde 'm?... Daor kumt Pieter aon !..."

    Maor ze kniepten saom 'en eugske,en dā dee mien veul verstaon.

    Boems ! d'r valt 'en roei, en strompeltPieter brommend uut de kas. . .

    Gauw zag 'k aon zien kromme beenendat 'et oome Graodus was.

    Maor 'k zei niks, en hiew m' onneuzel,en dee krek al wat ie won :

    Op mien knie beleufde ik greinenddā 'k m' ien alles beetren zon.

    Daorum kreeg 'k, ien stee van priegel,kenning Daovid van taoi-taoi ;

    'k Had zien kroon al opgepeuzeld,toen 'k hum vond ien moeders laoi.

    Nog meer lekkers zag 'k dien mergenien de laoi van 't kammenet. . .

    'k Docht : zou moeder Sinter Klaos zin ?. . .Jao, best meuglik !. . . Opgelet !

    3

  • 34 „Chriesine zielen !"

    Veur haor bedstee hā 'k 'en klumpkehooi en wortels neergezet ;

    Maor ze zei mien, toen 'k goeng slaopen :gZet 'et veur oew eigen bed !

    "Went de bisschop laot oe wetendat ie rijdt bij ou van nach .t.

    "Mergen vruug dan kum 'k is kiekenwā de heilge man oe bracht."

    'k Kreeg 'en kruusken op 'et veurheufdmet 'en „slaop wel !" op de Wang;

    Trooi mien kleine kaomer binnen,lachend maor 'en bietje bang . . .

    Bang?... Waorveur zou 'k bang zin ?. . . Gekheid !Kiek, 'en bisschop is gen spook. . .

    't Is 'en heilge man uut Spanje,då zeit moeder — 'k gleuf 'et ook ;

    Maor, dat ie to peerd ien huus kumtdeur 'et schorsteengat — d ā 's raor !`

    Zonder nek of poot to brokenspeult gen enkel peerd dā klaor.

    't Is kemiek !. . . Lou moeder zelvers ? —0, ze houwt zoo veul van mien,

    Maor ze kan m' ook aorig foppen —Lou zij zelvers ?. . . H ē !. . . Misschien !°

    Zoo lei 'k lang ien bed to miemren. —Met de dekens aon den mond,

    Hiew 'k den aojem ien, al luustrend,en keek scharp ien 't duuster rond.

    Stil !. . . daor piept de deur. . . gauw snurkennet of 'k slaop. D'r kumt wat, hour

    Wie zou 't zin ?. . . Zoo waor, 't is moeder. . .'k zie 't bij 't schiensel uut de dour

    Zuutjes schuuft ze op kousen-vuutjes,buugt zich veur de taofel neer,

    Leit daorop 'en grooten klaosman,suukerbeuntjes en nog moor;

  • „Chriestne zielen !” 35

    Heel veurzichtig haolt ze uut 't klumpkehooi en wortels — krek of 't peerd

    't Heelegaor had opgevreten —en maokt haostig rechtsumkeert.

    Deur weer dicht . . . maor zonder piepen. . .Weer is 't duuster. — Nou d'r nut!

    En daor stao 'k al veur de taofeldansend op mien bloote

    Klaosman, beuntjes, 't heele boeltjegauw mee naor de werme kooi...

    'k Kruup er ion, en toen aon 't smullennet zoo lang, dā heel de zooi

    Tot 'et leste brukske en stukskeis geburgen ien mien maog.

    Was de maog daormee tevrejen ?Jongens doer haor nooit zoo'n vraog!

    't Heugt mien deksels good alevel,'k had 'en raoren droom toen 'k sliep:

    Pieterbaos danst op zien klonlpenien mien maog de horlepiep.

    's Mergens heur ik moeder schrauwen :"Chriestne zielen !" — Op die schlan.w

    Koekeloer 'k deur 't bedgordientje :'t goeje mins zit arg ien 't .MUM. ..

    Met de handen saomgevouwenblieft ze 'en poos bedrelnmc;i _d taon,

    Scharp naor alle kanten kiekend,fluusterend : "WA. nou ged oan. ?"

    Of ik van den Prins gen kwaod weet,roep ik : unGoeje mergen, moo !""

    iiG'mergen jungske !" zei ze vriendlik,en kwiem langzaom naor mien toe.

    Op de taofel wiezend, vraogt ze :nZoo ! De bisschop kwiem hier Diet ?. . ."

    euToch wel, moe ! 't Peerd het 'et klumpkeleeggevreten, zoo ge ziet !""

  • 36 De krcrper en de kiep..^_ ._^ ^r r^rw .i . ^, r ^wvV.. ^^i `^ ^ ^ .i ..

    //Zoo ! En gij ?. . . Al opgegetenwat ie reej op taofel ?. . . Zeg ?. . ."

    ////Jao ! Hie zei mien : eet maar op, jong,anders pakt 'et moeder weg !""

    //Schelm, ge fopt mien !" riep ze lachend,//Moor, 't is nou de leste keer :

    //Sinter Klaos rijdt veur zoo'n deugnietop 'en ander jaor nie meer !" --

    //Chriestne zielen !" Aorige uutroep,die, nao meer dan vieftig j aor,

    Mien nog schreien duut van lachenen weemuujigheid tegaor.

    DE 'CARPER EN DE EIEP.

    gen kiep liep longs den vieverkantEn scharrelde ien 'et zand ;

    Hie zocht er lekkre wurmen opEn stopte ze ien den krop. —

    Een karper, die te loeren zatEn liefst die wurmen eiges at,Las de erme kiep geducht den tekst//WA, duude hier, brutaole heks ?Ge schrauwt de balken daogliks stukDeur ouw noch-ai !" en utuk-tuk-tuk !"As waor' 't 'en heele karreweiHet leggen van ēēn enkel ei.Of waonde 't soms 'en heldenfeitDat overal mot rondgekreid ?. . .Dā kaoklen heurde mien nie doen :'k Leg stil mien eiren, een miljoenTen minste, meer as gij ien 't j aor ! " --//Moor, (zei de kiep) ze zin d'r naor !Gēf op oew eiren — en ik stop

    't Miljoen hier ien mien krop !" —

  • Bijgeleu f — Pear de grail. -1Vog yen veertig. — Eenti aona. 37

    BIJGELEUF.

    Eou 'et bijgeleuf zin ? 't Is de vraog !Met ons dartienen zaoten wij aon —Dat is giester gebeurd — en vandaogIs 'en verken kapoeres gegaon.

    VEUR DE GRAP.

    e nuumt mien lief en knap :Het spiet me, dat ik, beste man,Van ou nie 't zelfde zeggen kan ! —aNie kunnen ? Duu dan, beste vrouw,Precies as ik : wā 'k zei van ou

    Då zei 'k maor veur de grap !" —

    NOG GEN VEERTIG.

    ā viend ik, Jans, nie mooi van ouDā gij tien jaor' mien wilt verbergen :Ge bint al veertig, heur ik nou! —"DA bin 'k nog niet : erst overmergen !" —

    EENZAOM.

    ik zit mien eenzaom te verkniezen,En wat ik veur 'et argste houw ?

    Nou zeit gen mins mien bij 'et niezen ://God zegen' oe, vrouw !"

  • 38 Een duuvelije ien hues.

    EEN DUUVELTJE IEN HUUS.

    ^

    ^^^ e^•rechtig, mien vrouw is en engeltje. Maor

    Eēn keer ien 'et jaorZou. 'k zeggen : non zit er 'en duuveltjen ien.Dan parrelesant ik maor liefst nie met haor ;

    Veul mot 'k deur de wingers dan zien.

    1 elk jaor nao de Paosen, op 't end van April,Dan kriegt ze die gril :

    Ze kiekt naor de muren, den zolder, ien 't rond ;Ze wordt prakkezierend en aokelig stil ;

    Gen lachske meer speult um haor mond.

    Dan knapt ze den bezem en luiwaogen opEn emmer en tob' ;

    7e mengt den witkalkpot met lakmoes wat aon,KI uts t handen vol zeep ion 't waoter tot sop,

    Haolt klompen — en alles blieft staon.

    Maw 's mergens heel vruug maokt gedraof en geklosGeschrob en geros

    Mien wakker, en 'k brom : is ze raozend of gek ?...'k Stao op en ik merk 'et : de duuvel is los !

    Gen stuk steet er meer op zien plek.

    'rock draog ik geduldig (IA jaorlikse kruusEn denk maor : mien huus

    Ro .okt gauw weer da lillike duuveltje kwiet.13ij andren is 't dukkels veal langer nie pluus ;

    Ook buuten den sehoonmaoktied.

  • De k02tfhull er en de dood. 39

    DE HOUTHASKER E N DE DOOD.

    ŗong, kum 'r is bij moeder ! Nou spreken we elkaor !^

    Zeg, weette nog wēl, hoe ik ou verleej' jaor,Op 'n aovend bij 't knappende heerdvuur gezeten, —Ge waort toen gebraojen kastanjes aon 't eten,En ik was aon 't breien, — verteld heb, hoe insIen 't Loenensche bosch 'en beklaoglik oud mins,Een mansmins, er hakte en 'en takkebos maokteEn onder 'et warken aon 't miemeren raokte ?. . .Hie klaogde : n'k Zat vruuger ien zeer goejen doenEn droeg nog gen klompen, maor vetleeren schoen' ;'k Was boer en had eiges 'en hof met 'en huuske ;Veul wark was precies mien plezierigste kruuske.Maor Teunis de zuuplap, die luie schavuut,Die leerde mien 't drinken, en 'k boerde achteruut :Al jaoren mot 'k non as 'en erbeier sjouwenUm 't griezende heufd boven waoter te houwen !" —Zoo klaogde die mins ien 'et Loenensche boschEn lag er, zoo lang as ie was, op 'et mos,Vervluukte zien leven vol ermoei en kwaolenEn riep, of ie 't meinde: rrKum, dood, mien maar haolen !"

    Harrrjennig, daor ziet ie 'en spooksel ien 't hemd,De maogere vuust houwt 'en maoier umklemd —'t Kumt dichter al rietslend deur takken en blaoi' —, enWie of er toen bang wier, då kunde wel raojen.'t Kumt dichter en dichter — zoo waor, 't is de dood !Hie bromt al: r/Ge riept mien um hulp ien den nood?!" --v'k Wiest nie (zei de mins) dāj' zoo scharp nog kos heuren:Och, help mien maor efkes die takkebos beuren !" —Daorveur was de dood ien de wieg nie geleid.Hie kende dā smoesj e, was dukkels ontboojen;En kwiem ie, dan won er gen ēēn naor de doojen,Dan wier ie bedankt veur zien vriendelikheid !

  • 40 Yeur dank.

    Zeg, weette nog, deugniet, toen 'k d āt oe verhaolde,Veul langer en mooier as 'k nou heb gedaon,DA j' toen mien vertelsel met lachen betaoldeEn zei : n't Is 'en faobel, ik gleuf er niet aon !"Ge meinde då 'k, foei ! 't uut mien duuin had gezogen. . .Hier heb ik 'en print, kick is goed uut oew oogen :Daor leit nou die eigenste mins op den grond,Zien tanden die klappren van angst ien den mond ;En de eigenste dood, kick ! steet grienzend daorneven.Hoe krek zin ze beide geteikend naor 't leven !Nou lachte nie, h ē ? — 't Is dus zuuver en waorWat ikke vertelde aon den heerd verleej' jaor.Nee, menneke, moeder duut nooit aon foppaosie,DA leert oe vandaog deze mooie Illestraosie !

    VEUR DANK,

    k zag ien 'et weiland 'en bluumkeMooi glienstren van perelkes dauw ;

    Het keek as 'en eugske zoo lieflikNaor 't zonnig fleweelige blauw.

    'k Had trek um 'et bluumke as versiersel

    Te steken bij 't kruuske op 't gemoed.

    iiBlief 'r of ! — zei mien hart -- Laot 'et bluuien !"Somtieds is mien hart veuls to goed.

    Went toen ik veurbij was en efkes

    Nog umkeek naor de eigenste pick,Stak 't koeibeest, dā 'k pas had gelnolken,

    't Versiersel veur dank ien zien bek !

  • Een wulkske van verdriet. 41

    EEN WULESKE VAN VERDRIET.

    f/Marie ! Hemels weertj e.. .

    Gen wulkske aon de locht, waor j'ook ziet !",,nOch, buur, was er maor ien ons harte

    Gen wulkske te zien van verdriet !""

    iiDāj' triestig bint, 'k weet nie waorover,DA kos 'k aon oew eugskes goed zien ;

    En was 't niet astrantig, 'k zou vraogen :Kan ik oe ook troosten misschien ?"

    ,, ,Mien troosten ? Gen troost h ē 'k van noode,Went mien geet die triestheid niet aon,

    Maor ou. — Um de waorheid te zeggen :'k Bin arg met oe eiges begaon.""

    "Met mien ? Daor begriep ik nou niks van !'k Mankier niemendal, goeje meid.

    Of hebben venienige tongenIets kwaods soms van mien oe gezeid ?"

    nn0ch nee ! Maor 'k beschouw oe as v a o derEn vuul 'et, oew hart hēt verdriet

    Då Willem, ocherm ! onder dienst most,En dā j e'm ien lang nie meer ziet." "

    ri0, zoo ! — 'Tao, daor hedde geliek ien,Dā viel ien 't begin mien wel zwaor ;

    Maor 'k heb mien getroost deur 'et denkbeild :De jong kumt weerum nao 'en jaor."

  • 42 Yaoders knieliedeke.

    nuEr kan ien 'en jaor veul sjanzieren. . .'k Zou bang zin, al blieft ie gezond,

    Dat iemand zien goejig karakterEn braofheid bederft ien den grond." "

    nGen bangheid ! Al zeg ikke 't zelvers :De jong het zien vaoders gemoed,

    Hie griezelt van alles slecht is ;En bidden — dā duut ie ook good."

    IIHToeh zou ik hum of en toe schrieven :Jong, wacht oe veur zundige praot ;

    Zoo braof as ge oe thuus hebt gedraogen,Gedraog oe ook zoo as soldaot !" "

    nIk wil hum wēl schrieven : maor prokenDie Mt ie van mien nie van doen.

    Sekuur bin 'k er op dat ie braof blieft,Gen ēēn steet zoo vast ien zien schoen' !"

    nirNou, as ge'm dan schrieft, complementenEn då 'k nog springlevend bin, hour !

    En dat ie zien oog nie laot vallenOp 'n an d r e !" " (De dern kriegt 'en kleur.)

    VAODEBS ENIELIEDEKE.

    e`Li k ken 'en kleinen jongen,Die was op vaoders knie knie knie

    As op 'en peerd gesprongenVan hoepsa een twee drie !

    Daor zat ie as 'en kerresierEn wou 'r is rijen veur plezier

    Heel hard en ien galop —Hop, hop !

  • Noede7•s slaopliedeke.

    Hie gaf 'et peerd de sporenEn trok 'et aon den toom toom toom,

    Maor 't peerd dā had gen ooren,Bleef stilstaon as 'en boom.

    Toen wier de kleine kameraodBaleurig, as 'en spin zoo kwaod,

    En schrauwde op vaoders knie --Hi, hi!

    Het peerd begos te springenEn zette 't op 'en draf draf draf ;

    De ruiter wou 't bedwingen,Maor rolde er bijkant af ;

    Hie wipte umhoog, hie schokte umleeg,En lachte en hield zich ferm terdeeg :

    Veuruut maor ! hoepsasa ! —Ha, ha!

    Hie is van 't peerd gesprongen

    En zei : Yik rij nie meer meer meer !"Went 't bruukske deed den j o ng en

    Van achter o zoo zeer.Hie lei, terwiel ie lillik keep,Het kleine henjen op die streek

    En wreef zich zoo en zoo...0, o!

    11IOEDERS SLAOPLIEDEKE.

    et zunneken is er al ondergegaon ;Het maont j e klimt langzaom umhoog,

    En tuurt, koekeloerend deur 't loof van de laon,Naor binnen met vriendelik oog ;

    Het vraogt of de kiendjes naor bed zin gebraeht,En zeit tot ons jungske : slaop wel, goeje naeht !

    43

  • 44 Grootje aon 't viefjaoriy Prinsesje.

    De veugeltjes zingen en vliegen nie meer,Ze sluumren ien 't gruun van de boom',

    De kupkes gedekt onder vleugel en veer,En droomen 'en liefliken droom ;

    De vleermuuskes fladdren en fluusteren zacht :'t Is tied veur 'et jungske; slaop wel, goeje nacht !

    Alle eendekes zwemmen ien 't waoter nie meer,Le hompelden kwakkend naor 't hok ;

    Het haontje riep kukelekuu! nog 'en keerEn goeng met de kiepkes op stok ;

    De kikkertjes kwaoken ien 't lies van de grachtHun lied veur 'et jungske : slaop wel, goeje nacht !

    Slaop wel, goeje nacht ! roept 'et jungske hun toeMēt dat ie ien 't kribbeke stapt ;

    Dan kriegt ie op 't veurheufd 'en kruuske van moe,Een kus op 'et munje dā't klapt ;

    Gods Engeltje houdt bij zien bedje de wacht :Tot mergen, mien j ungske ; slaop wel, goeje nacht !

    GROOTJE AON 'T VIEFJAORIG PRINSESJE.

    Willemientje,Aorig kiendje,

    Waor ik zooveul goeds van heur,Dukkels, 'k gleuf wel duuzend keeren,Was 'k neisgierig, vol begeeren

    Ue te zien ien kleur en fleur.

  • Grootje aon 't viefjaorig Prinsesje. 45

    Heug van jaoren,Gēft 'et vaoren

    Met de spoor gen pas veur mien,Anders hā'k al lang 'en reiskeNaor Den Haog gedaon, lief meiske,

    Enkel um oe maor to zien.

    De IllesfraosiePer okkaosie

    Het di en wuns van mien geheurd,Daorum stuurt ze aon stokoud grootjeOew portretjen as kadootje,

    Fien geteikend, mooi gekleurd.

    't Erste schouwenDeē me schrauwen —

    'k Zal oe zeggen, kiend, waorum :Kroonprins Willem hē 'k veurdezenOok geschouwd ien 't kienderwezen. . .

    Sprekend liekent gij op hum !

    't Eigenst vleugskeIen 'et eugske,

    't Eigenst lachsken um den mond,'t Eigenst rank en slank postuurke,Recht en vaststaond as 'en muurke,

    't Eigenst kupke rond en blond.

    WA we al dachtenEn verwachtten

    Van dā jungske, zoo geliefd !Hij, acherm ! is ons ontvallen. . .Gij bint nou geliefd van allen,

    Bluumke d^ nog overblieft !

  • 46 De leste day.✓^/^/\/ \! \/ '.J "^/ ^/ \/ ^/VW\/

    Kroonprinsesje,'k Bin gen besje

    Die oe waorzegt uut de kaort ;Maor då durf ik profetieren :Ens zulde over ons regieren

    As 'en Keunigin, ons waord !

    God zal 't geven !'t Nog beleven

    Zal ik, stakker, nie. . . och nee !Maor daorboven ak 'et heuren,En dan — as dā mag gebeuren —

    Roep ik nice : hoezee! hoezee !

    LE LESTE LAG.

    et dochterke sukkelde al wekenEn kwiem van heur bedje niet af;

    Haost was al de Meimaond verstrekenDie nŪg maor gen beterschap gaf.

    Den lesten dag was 'et mooi weertje,Zoo hemelsmooi as 'et maor kon :

    nOch, inoetje-lief, 'k wou nog 'en keertjen Gaon zitten veur 't huus ien de zon !"

    De moeder begos Coen to schreienVan vreugde, of er beterschap was ;

    En goeng gauw 'en beddeke spreienVeur 't huus ien 'et fris gruune gras.

    Ze trok erst 'en helderwit jekskeHeur bleek, zwaklik dochterken aon,

    En lei haor op 't vriendelik plekskeWaor bluuiende meizuuntjes staon.

  • 47Het is met haw. Jedaon.

    ligde bier lieflik , mien vrouwke !Nou binde veal beter, nie «raor ?

    Jao, zundag dan springde weer touwke...Daor kommen ze al aon !. . . kick is, daor!"

    De buurmeiskes kommen gevlogenEn roepen : //I-Tao ! ze is weer gezond !"

    En kieken haor lachend ien de oogenEn dansen um haor ien 'et rond.

    En ze aoien heur kinneke en koontje,En maoken hear krullekes op,

    En sieren 'et henfd met 'en kroontje :"Nou liekt ze 'en dood kiendje op-en-top!"

    Det woord van die lachende lippenDuut moeder ien 't harte zoo zeer,

    Ze bukt... heurt gen zuchtje meer glippen...Heur kiend ligt op 't doodsbedje neer.

    'T IS NET HAOR GEDAON.

    e dokter vault 'et pulske slaonEn duut den vaoder stil verstaon,D^1 't met zien dochtertje is gedaon.

    — utiVil het de dokter oe gezeid ?"unHie zei : ge hint 'en zuute meid !""Dc vaoder keert zich um en scbreit.

  • ag Het bruudje.

    HET BRUUDJE.

    gr was processie ien de kark :Ons zeuvenjaorig Truutje

    Wā. zag ze er lief en snoeprig uut ! —Trok ineē veur 't erste as bruudje.

    Heur stemmig kleedjen, afgezetMet zijen lint en kantjes —

    't Was allemaol zoo haogelwit,Zoo wit jao as heur tandjes.

    Heur blond en krullig kupke droegEen sluier met 'en kroontj e

    Van rooje reuskes, net zoo mooi

    As 't reusken op heur koontje.

    Um 't kerserooje munje liepEen trekske van 'en lachj e ;

    Heur eugskes straolden blauw en klaor

    Krek as 'en zunnig dagje. --

    Een maond daornao. Weer was ze ien 't wit,Weer droeg haor kupke 'en kroontje;

    Maor nou van reuskes net zoo bleekAs 't reusken op heur koontje.

    Stil lei ze ien 't geele kistje neerMet de eugskes toe, ons Truutje.

    Heur zieltje trok veur 't erste meeIen 't Hemeltjen as bruudje.

  • K iek, daor is ie weer.

    KICK, DAOR IS IE WEER !

    iek, daor is ie weer de kleineMet 'et blauwe kieltjen aon !

    Fluutend strooit ie uut zien petjeKruumels brood en korrels graon.

    En de mussen en de spreuwenVliegen toe van alien kant,

    Fladdren hongrend um zien petje,Pikken uut zien kleine hand.

    Alle daogen roept 'et jungskeZoo zien hupse vriendjes saom,

    Speult er mee en gēft ze te etenEn nuumt ze alien bij 'en naom. --

    Maor ens riepen alle daogenHum de veugels op hun beurt. . .

    Ach, ie kwiem nie. . . Van 'et jungskeWier niks meer gezien, geheurd !

    De erwtjes waoren riep -- 'en boemanWier toen ien den hof gezet :

    Aon 'en kruuslat hong 'en kieltjeEn daorop 'en kleine pet.

    En de mussen en de spreuwenDochten : kiek, daor is ie weer !

    _En ze streken zonder bangheidOp de lekkere erwtjes neer.

    49

    4

  • 50 Yerdwaold.

    VERDQPAOLD.

    e school is uut — de kienders stuuvenNaor buuten ien 'en wilde vlucht :

    Hoerao ! de witte vlukskes vliegenAs vlienders deur de grieze lucht.

    Het joelt en lacht, went mennigeentjeWordt ien de frisse sneuw gekuuld :

    Het schrauwt en gilt — de ballen snorrenEn raoken dā je 't daonig vuult.

    Daor zetten 't alien op 'en loopje...Eēn aorig jong behouwt 'et veld :

    't Is Kaorel van den burgemeister,Ien 't sneuwbal-gooien ook 'en held.

    Hie lachte ze uut — goeng heel allennigNaor huus — en sloeg 'en dwaolweg ien r

    Hie zocht den toren en den meulen,Maor 't sneuwde dat ie niks kos zien.

    De sneuwbui woei hum vinnig tegen ;Het jungske wier zoo muui, zoo koud,

    En bibbrend wou ie wel 'en bietjeGaon rusten achter 't kreupelhout.

    Een bietj e ?. . . Jao, 't zou langer duren,Went, deur de kou ien slaop gesust,

    Droomde ie veur 't lest van vaoder, moeder,En goeng z66 zacht ien de euwge rust.

  • Op m oetj es graf. .

    OP MOETJES GRAF.

    kienders die daor heergaon,^..

    Een zusjen en 'en bruurke,Hē'k ien hun doen, siends weken,

    Stil afgekeken.

    Des zundags nao de vespersBezuuken zij 'et karkhof,En bidden 't rozenhoedje

    Op 't graf van moetje;

    Verzurgen dan de pelmkes,Waormee zij 't graf omringden,Begieten met 'en kruukske

    Het rozenstruukske.

    Lest, toen de reuskes fleurden,Goeng bruurke met 'en stukskeIen d'eerdhoop, zonder spreken,

    Een gaotje steken.

    "Wā duude daor ?" --- vroeg zusje.0/Ik maok dā moetje zien kanoiHoe mooi de pelmkes gruuien

    aan reuskes bluuien !""

    51

  • 52

    Gerrit`-oom.

    GERRIT-00X,

    fl oe maokt 'et oom Gerrit ?:' Die maokt 'et zoo zoo !Die wordt alle jaoren wel griezer,

    Maor blieft even koppig en grommig van aord ;Hum raokt nie : hoe ouwer hoe wiezer.

    Hie pruttelt van 's mergens tot 's aovends ien huusUm niks-niemendal, dā begriep je !

    En as ie nie pruttelt, dan pruttelt ie toch,Dan rat ie zien pruttelend piepje.

    Te dienen bij hum, is gen doen veur 'en mins,'t Is um er zich dood te verkniezen ;

    Zien knechten en meiden die pakken dan ookNao 'n verrel jaor dienst gauw hun biezen.

    Alleen buutenshuus is ie lief, veur ielkeenDie mooi naor zien piepen wil dansen ;

    Veur wie dā nie doen, is ie bars en kortaf,Die nuumt ie uut spot : ngroote hanzen."

    Hie zelf is de grootste. Hie denkt : ik heb geld !En is ie ien 't derp nie de riekste,

    De kerl is dan toch ien 't bestuur van 'en zaokVan allen sekuur de gewiekste.

    Gen mins kent hum beter as onze Pastoor,Zien karkmeister is ie al jaoren :

    As Heeroom zeit zūs , dan zeit Gerrit-oom zoo ;Nooit kan ie 'en zaok met hum klaoren.

  • Gerril-oom. 53

    Hum afzetten ?... Deksels, dā durft ie nie goed,Dan was ie nog arger verkouwen ;

    Went Gerritje zou dan gezwiend tegen humDe ondraoglikste dinger gaon brouwen.

    Wij, nēfkes en nichtjes, wij meugen hum nie,Zoo zit ie Pastoor ien de veeren ;

    En denkte misschien d ā 'k 'en lasteraor bin,Dan zal 'et 'en veurbeild oe leeren.

    Ons waoterstaotskarkje verdwient as 'en kiendBij 't schoolgebouw onzer gemeinte ;

    Dā's arglik, nie waor ? Jao, maor argliker is :'t Volk kan er niet ien, um de kleinte.

    Lest had de Pastoor hier en daor zoo gezeid :iZe bouwen zoo veul groote karken —

    ,Dā mosten ook wij doen ; wij kunnen d ā bestaDeur chriestelik saomen te warken !"

    aJao, jao !" — was 'et antwoord — "we kunnen dā best !"En ielk wou zien part er veur geven.

    De goeje Pastoor dacht : nou gao 'k aon den slag !Maor ieselik sloeg ie d'r neven.

    Went Gerrit-oom stak weer 'en spaok ien 'et wiel,Goeng stil bij de boeren wā praoten :

    aKom, kom ! groote kark ?. . . D ā's maor geistlike trotsWaor hedde oew verstand nou gelaoten ?"

    i/Zoo'n kark, weette w ēl, kost maor efkes 'en ton FDā's niks ! nee, dā was te betaolen ;

    'k Betaol, as 'et mot, heel den toren alleen,Mien wien zal er nie van verschaolen."

  • 54

    Gerrit-oom.

    uMaor, reken is op, wat al kummer en zurgVeur onzen eerwaordigen herder !

    De man wordt er ziek van : hie bouwt ze niet of ;Hie ziet ze half klaor en nie verder !"

    iiEn ziet ie ze klaor — brrr ! ik griesel er van --We zaogen 't zoo dukkels gebeuren :

    De bouw is verknuuid, of de toren verzakt,Of muren, gewulfselen scheuren !"

    Het karkbestuur kriejt dan de schald van 't malheur,Pastoor geet er van um 'et huukske,

    En gullie hebt raozende spiet van oew geld !Korn, kom ! schrap d ā plan uut oew buukske !"

    "Wei klein is ons karkske, maor rein! 't Bidt er goed!Laot andren maor grootere bouwen !

    Ik zeg 'et nog ens : 't is maor geistlike trots ;Wij motten ons nederig houwen !" —

    Zoo wist ie met vieven en zessen de luiTotaol op zien wies te bekeeren.

    Daor zat de Pastoor, of ie zuur keek of nie,Met al zien gebakken peren !

    WA, dunkt oe daorvan ?. . . Is 'et God nie geklaogd ?. . .En dan, dā schijnheilige liegen !. . .

    Zien gierigheid was hier de duuvel ien 't spul,Gen aalmoes kunde ooit van hum kriegen.

    Toch houwen wij , n ēf kes en nichtjes, ons ienEn trachten zien graotie te winnen,

    Went starft ie (gen kiend of gen kraoi laot ie nao),Dan palmen wij Gerrit-oom binnen !

  • Een aolcelige uutkomst.

    EEN AOKELIGE UUTKOMST.

    e zwarte Mie lag rustigOp 't lange-veeren bed ;

    Het staon viel haor w ā lastig,Zoo dik was ze en zoo vet.

    Goed eten, drinken, slaopen —Ze dee niks meer as dāt,

    En liet heur zusters zurgenVeur 't melk- en bottervat.

    Ze wreef heur witte tandenTevrejen op elkaor ;

    Heur groote, zwarte kiekersStaroogden mooi en klaor.

    Ze droomde van de lenteDie al gekommen was,

    En van de gruune weiesBedekt met mollig gras.

    Daor zal ze straks ien hupplenMet kelfkes vrij en blij,

    Dan zal haor lieflik koestrenHet zunneke van Mey.

    Dan zal ze 't rammlen heurenVan de emmers blank geschuurd,

    En 't gonzen van 'et bietjeDat uut de bluumkes puurt.

    55

  • 56

    Het ouwe soevenier.

    Dan zal ze zich gaon spieglenEn baojen ien den vliet,

    En zich ien slaop doen zingenDeur 't kwaokend kikkerlied.

    Zoo lei ze op 't strooi te droomen.Toen sprong ze op ens umhoog,

    En loeide van verlangen —Ze kreeg iets goeds ien 't oog :

    De staldeur wier geopend. . .WA, dit veur uutkomst gaf ?

    Een Jood bracht Mie naor 't slachthuusEn snee den hals heur af.

    BET OUWE SOEVENIEB.

    gang ^ • • ^t aon ?.h k edacht . hoe lea ik .. g legEns goeng ik bij de karkdeur staon ;En toen ze er uut kwiem, hoestte ik h um!En nog is hum!... en zij keek um.Ik zei : riDag Miet !" Zij zei : uDag Piet !" "nMooi weertj e ! — zei ik — vinde niet ?"u uJao, heel mooi weertje !"" zei ze zacht.iiEn hedde goed gerust van nacht ?"n dleel goed !"" Toen was ik uutgepraotEn kreeg 't, verdikkie, haost te kwaod.Ik liep wā dichter naor haor toe. . .Op stip en sprong — 'k weet zelf nie hoe --Vroeg 'k 't jaowoord... Hē ?... Ze zei nie iinee !"Ze kleurde en lachte. Ik lachte mee,Went 'k zag, de zaok was goed ien gang.Maor kiek, ze lachte veuls te langEn sprak gen woord. Ik dacht : 't is fuut !De dern die lacht mien hartlik uut.

  • 57LeLeitslciesheid.

    'k Wier krieglig en ik zei vlak weg:nBin ik oe zoo belachlik ?. . . Zeg !"////lens g'heel nie !"" zei ze, en lachte nog.nMaor zeg, waorum dan lack je took ?"// "Jao, Piet, dā mos je is weten, jong !" "nToe, smoor gen woorden op oew tong!nSchei uut met lachen, 't wordt te grof !"ii allou, zulde zwiegen ?"" -- //As 'en mof !"

    //Van mergen -- jao, 't is casjeweeleweel --Van mergen, ien 'en klein krakeel,Zei moeder : nDern, je loert op Piet,Maor pas is op, hie vraogt oe niet !"Nou wou 'k, dat ik vandaog hum kreeg!Kwiem op mien lippen, maor ik zweeg.Kiek, daorum lachte ik zoo ! Hao, hao 1""Toen wier heur lach veur mien 'en njao !"Toen vuulde ik 't ien mien hart zoo raor,Ik vuulde dā ze heelegaorDaor ien zat. . . 'k Dacht : ik heb je, kiep !Gauw, gauw het deurtjen op de kniep,Op slot — den sleutel weggegooid!Siends kwiem ze er nooit meer uut, nee nooit

    Waorum vertel ik nou zoo graogDit ouwe soevenier ?.. .

    Umdat ik met mien Miet vandaogDe gouwe brulloft vier !

    LEVENSWEISxEID.

    in al oud en goed vertrouwdMet de minsen en 'et leven ;'k Wil daorvan bewies oe geven,

    Maor onthouw, eer 'k verder praot,Dā 'k gen mins of leven haot.

  • 68 Levenswiesheid.

    's Minsen hart hēt mien gesmart :Dā'k 'et dukkels zag sjanzieren,'t Heufd verwarren of regieren ;

    Dā'k 'et zelden open vondOf ien waorheid met den mond.

    's Minsen woord — ik tel 't gen oord !Vleermaols hē'k 'et ondervonden

    Hoe gepraot wordt met twee monden ;'t Spreukske van den ouwen tied :fiEen man 'en woord," is lang faljiet.

    's Minsen gunst is visserskunst,Die oe laot ien spiering happenUm oew kabbeljauw te snappen ;

    As ge ien 't aos der gunst nie biet,Hengelt ze ien 'en andren vliet.

    's Minsen goed maokt bang gemoed :ZaOt ik schat op schatten hoopen,Vrede kan 'k er nie mee koopen ;

    Wie op riekdom slaopen wil,Leit gen tien minuten stil.

    's Minsen g'luk — 'en zeldzaom stuk !Reuske waor de doorns aon steken,lerde piep die gauw kan breken ;

    Veur 'en oogenblik gelach,Traonen veur 'en heelen dag.

    's Minsen macht -- ies van ēēn nacht ;-Wie, al is ie goed beslaogen,'Zal zich daorop durven waogen ?

    IlHeden riek en mergen liek"Zien we ien 's werelds raorekiek.

    's Minsen tied — hie reikt nie wied :Wie kan m'asseranzie geven

  • !^e voerman.

    Dat ik t' aovend nog zal leven ?Zeit de dood : oew tied is daor !Hie vraogt nie : jong, binde klaor ?

    Wā's dan goed ? Met goejen moedWarken en op God vertrouwen,Hum toezoers veur oogen houwen.

    Duu'k dit goed tot op 'et lest ,Naomaols krieg 'k 'et beter, best !

    DE VOERMAN.

    n ielken maondag vroeg op 't pad,Kliets, klats ! Klienglieng !

    'k Vaor met mien vrachtkar naor de stad,Klienglieng ! — Kliets, klats !

    Den grientweg langs en op den diekDaor luustren ze allen naor 't muziek :

    Klets ! — Kliengelieng ! — Kliets, klats !

    Mien peerd en ik we maoken 't saom :Kliets, klats ! — Klienglieng !

    Hie schudt de bellen met zien haom,Klienglieng ! — Kliets, klats !

    Ik priegel hot en haor de lucht,En jaog de kraoien op de vlucht.

    Klets ! — Kliengelieng ! — Kliets, klats !

    Mien peerd is veur de zweep nie bang,Kliets, klats ! — Klienlieng !

    Hie kent dā klappen jaoren lang ;Klienglieng ! — Kliets, klats !

    1k sloeg hum nooit, mien ouwe vriend,Zoo'n haover het ie nooit verdiend.

    Klets ! — Kliengelieng ! — Kliets, klats !

    59

  • 60 tevrejen. — li lei^a.

    Toe, bruintje, stap maor dapper aon !Kliets, klats ! — Klienglieng !

    Straks kommen we aon De go u w e ha on,Klienglieng ! — Kliets, klats !

    Daor binde thuus, daor vinde rust,Daor kriegde wā ge 't liefste lust.

    Klets ! — Kliengelieng ! — Kliets, klats !

    ALTIED TEVREJEN.

    en den hof hā'k van 't jaor 'enen pereboom staon,Jao ! daor hoengen, geleuf ik, wel aeht mudden aon.

    Jong ! — docht ik — die gift mien veul mopp .en....As nou maor gen wiend hum kumt foppen.

    Maor 'en sturmwiend kwiem op en die blaosde wā straf,En die schudde al mien peren as harfstblaojer af.

    Eēn peer bleef er aon van die allen —God dank ! die had ook kunnen vallen.

    KLEIN.

    as het mien groote En duut mien grooteIets kleins gedaon, Ien 't kleine mis,

    Of kiek, mien kleine Dan meint mien kleineKumt naost hum staon. Hie grooter is. —

    Bij heel veul grooteMaor kleine lien

    Hē 'k ook dit kleineIen 't groot gezien.

  • 61De waorzeggende kwarlel.

    DE WAORZEGGENDE EWARTEL.

    g en dernje — 'k zal heur naom verzwiegen !Nie, dā 'k er grommes um zou kriegenAs ik heur naom verklapte, o nee !Went 't is gen zunde wā, ze deē ;En ielke dern zou ien heur steeVan 's gelieken doen as onze Kee...Dēr, 'k nuum haor nog ! Nou 't kan nie schelen,Went Kee of Keetje hieten velen.Då dernje dan stak op 'en keerZich ien heur beste zundagskleēr,En stapte toen met looje trejenEn met 'en schuuvring ien de lejenEn met twee reuskes op 't gelaotHeur kraoknet kaomertje uut, op straot.Toen naor Pastoor um goeje raodIen 't kiezen van 'en levensstaot.

    "Meneer Pastoor" — zoo sprak ze en kuchte,vMeneer Pastoor" — zoo sprak ze en zuchtte,fiGe zult nie raojen w ā'k kum doen...(Heur hartje zonk haost ien de schoen')"Lewie, de zoon van Dirk Verkouwen,Gij eiges hebt hum nog gedopt. . .'k Heur, dā gen beter jong er lopt. . .Die het gevraogd. . . met mien te trouwen." --Toen sloeg ze de eugskes zedig neer,En lachte en greinde, en zei niks meer.

    "Schep moed, mien kiend ! we's nie verlegen !Ge hebt 'en buutenkansje, 'en zegen !D^ kumt nie ielke dern zoo tegen.Zoo ! met Lewie ?... Hum ken 'k terdegen." --

  • 62 De uuaorzeggencle kroatrtet_

    nEen beste jong, nie waor Pastoor ?" --

    nEen allerbeste door en door !Zoo ! wilde met Lewie gaon trouwen !" —

    nPastoor, ge hebt 't nie goed onthouwen :Lewie wil trouwen gaon met m i en !Van mienen kant is 't nog m i s s c h i en :'k Wou, asteblief, oew raod graog heuren,Wat er van mien kant mot gebeuren." —

    nJao, Keetje, de veurzichtigheidVraogt erst wā wel oew harte zeit." --

    nDie raod het moeder m' ook gegeven ;Maor of ik vroeg of nie, um 't even !Ik kwiem er toch nie verder mee,Mien hart dā zei gen jao of nee !" —

    "As i k oe zeg met hum te trouwen,Zult gij dan aon mien raod oe houwen ?" —

    Ons Keetje, 't was haor aon te zien,Dacht : jao, dā duu'k ! maor zei : nmisschien 1"Pastoor, die had haor goed deurkekenEn dacht : wā'n dwaoze meiskesstreken !Heur hart houwt dol veul van dien jong,Maor 't jaowoord wil nie van heur tong.As 't gold van andren kwaod te spreken,Dan zou gen enkel woord ontbreken.Maor, 'k yang haor ien heur eigen strik ! —Hie prakkeziert 'en oogenblik. . .En zei toen : nHeur is, beste Keetje,Ik krieg daor juust 'en goed ideet j e :Een wonderkwartel heb ik daorIen 't veurhuus ; die zeit altied waorIen zulke twiefelbare dingen.Nou luuster, as ge hum heurt zingen :Kee, pak Leuie ! Kee, pak Leuie !Dan duuje 't ! — Zingt ie daorentegen :Kee, pak 'm nie ! Kee, pak 'm nie!

  • 11s ik 's aorends ien de rert'.

    Dan laoje 't trouwen achterwegen.Gao nou maor bij de kooi daor staon ;'k Mot efkes naor mien zieken gaon." --

    Kee tuurt den kwartel angstig aon,En wunst dat ie maor gauw mag slaon.Het minst gerietsel duut haor schrikken...As uren zin haor de oogenblikken. . .Och, Heer ! wie weet hoe lang 't nog duurt !Het ie wel ooit getureluurd ?. . .Pastoor zal toch 'en mins nie foppen ?. . .Wā's dāt ?. . . Ze vuult heur hartje kloppen,Heur eigen ooren gleuft ze nie :Kee, pak Lewie! Kee, pak Lewie!Jao, jao, dā zingt ie ! — Dank oe, kwartel !'t Waor zund veur God zoo 'k tegenspartel !" --Vort liep ze — en zei Lewie heel gauw :aJong, 't is er deur ! ik pak oe nouw !" --

    AS I8 'S AOVENES IEN BE VERT.

    s ik 's aovends ien de vert''t Gouwe zunneke zie blinkenEn daorop ien 't wulkske zinken —

    Mins, dan word 'k zoo week van hart tt

    'k Denk dan aon mien kiendertiedEn aon 't blinkend gouwe tientje,DA, mien petetante Dientje

    Ien mien spaorpot vallen liet.

    63

  • Ci Fan 'en Loonake dd andere Llaojer wunste.

    VAN 'EN BOOMKE DA ANDERE BLAOJER WUNSTE.

    r stoeng is 'en boomke allinnig ien 't woud,Wiens blaojer bij de andren niet staolden ;

    Jao, 't waoren — sekuur op de keper beschouwd —Gen blaojer, maor steekrige naolden.

    Het boomke was praolziek en vol sjaloesie,En had ien zien naolden maor niks gen sjenie.

    "De boomen, die 'k hier ien de rondte zie staon,Zin geblaojerd en maoken veul staosi e ;

    Ze tellen mien niks, jao ze zien mien niet aon !Dā kumt deur mien naore kleedaozie.

    1k wunste mien eigen — misschien is 't wā boud --Ook blaojer, maor blaojer van allemaol goud !"

    Toen viel 'et ien slaop en 'et sliep heel den nacht.'t Wier wakker en zag zich — o wonder ! —

    Met echt gouwe blaojer — jong, jong wat 'en pracht ! --Behangen van boven tot onder.

    En 't boomke zei : uGusjes, non slao ik 'en swiet,/iWent goud draogt gen enkele boom, zoo je ziet !"

    Maor kiek, wā gebeurt ? Schiemeraovend viel in;Een Jood kwiem er aon op zien sloffen,

    Met 'n zak op zien rug, met 'en baord aon zien kin ;En 't goud ziende, riep ie : nGhetroffen !"

    Hie palmde 't stil ien en liep weg op 'en draf ;En 't boomke dā kwiem er ellendig kaol af.

    Het wier mieseraobel en schrauwde : ach ! ach ! ach !F411 trilde van spiet ien zien lej en ;

    Het schaomde zich de oog' uut 'et heufd, nou 'et zag

  • Yan 'en hoonalze dā andere Llaojer rrunste. 65 -

    Dat 'et zich ien's geheel nie kos kleejen.iiIk heb nog 'en wuns : veur mien kaole karkas//Wou 'k blaojer, maor blaojer van gliensterend glas !"

    Toen viel 't weer ien slaop en 'et sliep heel den nacht.'t Wier wakker en zag zich — o wonder ! —

    Met glaozere blaojer — jong, jong wat 'en pracht ! --Behangen van boven tot onder.

    En 't boomke zei : "Deksels, wfl bin ik nou mooi !//Gen boom ien 'et woud h ēt zoo'n glienstrenden tooi !"

    Maor kiek, wā gebeurt ? Kumt 'en sturmwiend die blaostEn de takken duut zwiepen en zwienglen,

    Die muziek maokt ien 't w.eud, dat 'et huult en 'et raostEn de glaozere blaojer klienklienglen. . .

    Dēr, klets ! lag 'et glienstrend kleedaozie van glasMet stukken en brokken verstrooid ien 'et gras.

    Het boomke was heelgaor onthutst en ontdaon,Deē niks meer as janken en schrauwen ;

    Bekanterig zag 'et de boomen daor staon,Die hun blaojerer nog hadden behouwen.

    //Nog ens wil ik wunsen, al kost 'et den hals ://Ik wuns gruune blaojer as botter zoo mals !"

    Toen viel 't weer ien slaop en 'et sliep heel den nacht.'t Wier wakker en zag zich — o wonder ! —

    Met fris gruune blaojer — jong, jong wat 'en pracht ! —Behangen van boven tot onder.

    En 't boomke zei : uDrommels, 't zin Paosbeste lile ēr !//Nou schaom ik 'm alevel veur de andren nie meer !"

    Maor kiek, wā gebeurt weer ? Een hongrige geitKumt blaotend 'et woud iengesprongen,

    Besnuffelt, bekiekt wat er steet, wat er leit,Of 't voejer kos zin veur haor j ong en. . .

    Daor ziet ze die blaojer en denkt : fiene pik!En ze knoept en ze knabbelt en eet zich goed dik.

  • 66 Een sneuuige day.

    Daor stoeng weer 'et boomke ten derde maol kaol,En zong zonder end laomentaozie ;

    't Had niemendal trek meer naor swiet en naor praol,Maor treurde um zien erste kleedaozie :

    i,Ach, had ik mien naolden van vroeger maor weer,nDan was ik tevrejen en wunste niks meer I"

    't Viel schreiend ien slaop en 'et sliep heel den nacht.'t Wier wakker — toen kos je wā heuren !

    Het lachte en 'et giegelde uut al ziene macht :'t Had naolden weer krek as te veuren !

    Ook de boomen van 't woud hadden schik ien 't gevalEn hiewen ons boomke geducht veur den mal.

    EEN Sh EUWIGE DAG.

    e wol is meer dan schandekoop,Men schudt ze van den grooten hoopVeur niemendal op huus en veld.'t Is sneuwen, sneuwen van geweld !De locht zit nog met karren volBelaoj en van die witte wol.

    Och, kiek daor gunds dien mins is aon !Die het ook veurraod opgedaon ;Hie draogt 'en pak op heufd en rug ;Wā gluurt ie loens, wā lopt ie vlug !Zeg, haost je niet, onneuzle bloed,'t Is ummers gen gestolen goed !

  • Een $neuwige day.

    Kiek, ielke paol liekt op-en-topEen piepekop met zulvren dop;^Pā zien ze er daonig netjes uut !Die notenboom liekt wel 'en bruudMet witte faolie ; 't torendakEen mammezel ien 't witte jak.

    Sneuw wied en zied ! Een knappe vent,Verdreid, die nou den weg nog kentDe zomerzaodjes -- 't kleine grut —Zin wermkes onder de eerd beschut ;En sneuwt 'et ook nog weken vort ;Ze wachten tot 'et Paosen wordt.

    De spanneveugels, wit en bont,Zin weggekropen ien den grond ;En onbezurgd en zonder klachtWordt daor de Paosen afgewacht.Al duurt 'et nog 'en heele poos,Ze slaopen rustig as 'en roos.

    Maor as de veurjaorszwaoluw zingtEn 't zunneke ien den bojem dringt,Dan schudden ze allen 't doodshembje afEn kruupen lustig uut 'et graf.Waor ievers maor 'en gaotjen is,Daor zie je 't leven, jong en fris.

    Daor kumt 'en hongrig musken aonEn bedelt um wå korrels graon.Wā kiekt 'et triestig ! 't Erme dierViendt veur zien leege maog gen zier.Jao, kerlje 't is gen karmisdagAs toen op 't veld nog koren lag !

    67

  • 68 Het sijske.

    Dēr, pik maor toe ! -- Hou op, 't is zat !Gun aon je kameraods ook w ā t !Nou zie je wā de spreuk bediedt :"Ze zaoien niet, ze maoien niet,nVerzaomlen ien gen schuur, maor och,"De Vaoder boven voedt ze toch !"

    HET SIJS$E.

    E r zat is 'en sijske op den tak van 'en boom,DI kreeg ien den slaop 'en plezierigen droom:De sterretjes, die aon 'et hemeltje staon,Zag 't droomend veur lekkere korreltjes aon,En 't vloog er naor toe, en 'et pikte ien de vluchtDe sterretjes allemaol weg uut de lucht.

    Piet, Piet! Tierelier !Wā had er dā beestje 'en plezier !

    En 's mergens toen 't zunneke scheen ien den boons,Wier sijske weer wakker -- en weg was de droom.Het veegde zien snebbeken of op den tak,En schudde verwonderd zien kupken, en sprak :"Van nacht hē 'k gegeten zoo veul ik maor wou,En nog vuul ik honger... Hoe heb ik 'et nou ?.. .

    Piet, Piet ! Tierelier !'k Begriep van dā pikken gen zier !"

  • IenJekort. 69

    IENG ESORT,

    Toen 'k haor nog vrijde(Och Heer ! och Heer !),

    Zei 'k : nLieve Kaotje"Wel duuzend keer.

    Toen 'k haor getrouwd had,Vond ik 'et laf,

    En liet 'et alieve"Van nKaotj e" er af.

    Toen 'k haor wā kende,Zei 'k kortaf : nKaot ;"

    't Klonk wel zoo goed nie,Maor nog nie kwaod.

    En toen 't me klaor wasWat aord zij had,

    Maokte ik 't nog korterEn bromde : aKat !"

    Siends h ē'k haor zelversOok iengekort ;

    'k Hoop dā de aKat" weerEen iiKaotje" wordt.

  • 70 Older '1 appelen schellen.

    CYDER 'T APFELEN SCHELLEN.

    e moeder zat applen te schellen,Mien huushouwing, dacht ze, wordt groot ;

    Ik heb er genoeg met te stellen,Al hēt ook mien man goed zien brood.

    Zij zag ze um de taofel daor zittenZes kienders — 'en aorige trop !

    Ze speulden heel zuut met de pitten,Went ielk had zien appeltje al op.

    Zij zag op hun wengsk es 'en kleurtje,Deur 't heldere lamplicht bestraold --

    Nee, dacht ze, gen ēēn bellefleurtjeDā daor ien de verte bij haolt.

    Toen de oudste, het krullige Mientje,Veur ielk nog 'en appeltje vroeg,

    Gaf ze aonstonds weer 'en hallef dozientje,nMaor nou, zei ze, nou is 't genoeg !"

    Zij had met die zes wā te stellen !De zurg van 'en moeder is groot...

    'Toen rustte ze 'en bietje van 't schellen,Lei efkes de hand' ien den schoot

    En 't heufd kwiem veurover gebogen,En 't schiemerde haor your 't gezicht —

    Toen viol 'et gordientje der oogen,Zoo zwaor van den slaop, zachtjes dicht.

  • Ouzee-mans-klacl t. 71

    Zoo zat ze daor nog gen minuutj e ,Of de ondeugden hadden 't gezien --

    Eēn lei, st ! den vinger op 't snuutjeEn fluusterde de andren wat ien. . .

    En ielk dee de schoen' van de vuutjes,Liep langzaom en stil naor haor toe,

    En vroeg dan heel zuutjes, heel zuutj es :aZeg, mag 'k nog 'en appeltje, moe ?"

    As moeder dan slaopende knikte,Alschoon ze niks heurde en niks zag,

    Nam ielk dā veur j a o op — en pikteEen appel — en schoot ien den lach.

    OUWE-MANS-ELACHT.

    e locht is zoo griezig -- och, was ze maor blauwEn waoren de velden maor gruun !

    De sneuw glanst as zulver — och, was 'et maor dauwEn waoren de velden maor gruun !

    De wiend is zoo snarpend — och, woei ie maor lauwEn waoren de velden maor gruun !

    Mien haor is zoo gries en mien baord is zoo grauw,Mien leēn zin zoo stram en mien hart klopt zoo flauw,Was Alert maor veurbij, kwiem de lente maor gauw,

    Och, waoren de velden maor gruun !

  • 7 2 's Tl'ieliters op '1 1,•orl:h of.

    'S WIENTERS OP 'T KARKHOF.

    ier rusten ien vree onze doojen ;God nam hun de levenszurg af.

    De hemel spreidt zuutjes 'en laokenVan sneuwvlukskes over hun graf ;

    De wiend schudt de hangende twiegenDer treurwilgers triest hen en weer,

    En speult met de rietslende blaojerEn strooit ze um de grafkruuskes neer.

    Een muske zit hongrend te tjielpenIen 't duuster geblaort van 'en spar ;

    'k Zie anders gen gruun en gen leven —'t Is alles zoo stil en zoo bar.

    Maor, schoon ik gen gruun zie en leven,Het blieft toch alevel bestaon :

    De wienter verbergt 'et 'en poosje,De lentetied brengt 'et weer aon.

    Zoo is 't ook precies met ons levenHet nēmt hierbenejen 'en end,

    Maor 't is um daorboven te bluuienIen de euwige, zaolige lent'.

    En zie 'k, ien den wienter des levens,Op aorde onze doojen nie meer —

    't Wordt lente ook veur mien nao 'en poosje,Ik zie ze ien den Hemel dan weer.

  • Allerz ielefiday. 73J\!^./\ /^ M ^ /^ / W ^/

    ALLERZIELENDAG.

    ►i :A rg koud veur den tweeden November!...

    Gevroren. . . dā hēt 't nie gedaon.A.s 'n waos leit de mist op de velden,

    Die gēft er zoo'n doodskleurken aon."

    ►/Er leven nog blaoi' aon de boomen,Maor 't fris en 'et gruun is er af :

    Het wiendje hoeft ef kes te blaozen,Dan vallen ze en vienden hun graf 1"

    "Hoe bin ik van mergen zoo triestig ?.. .'t Leit anders zoo niet ien mien cord ;

    'k Mot blij zin, dā God ien den HemelMien leven zoo lang h ēt gespaord."

    /den 't derp bin 'k de oudste van alien,En 'k stao op de wereld alleen :

    Mien man en twee zoons en drie dochtersVerloor ik, al jaoren geleēn."

    nIk bin veur de rust van hun zielenIelk jaor nog ten Hoogtied gegaon,

    Maor nooit, dunkt me, vuuide ik mien harteZoo triestig, zoo wonderbaor slaon."

    //Mien man en mien kienders — ik mein zeIen 't wit veur mien oogen te zien...

    't Is aorig... zou 't veurgevuul wezen ?.. .Kom ! spul der verbeilding, misschien."

  • 74 Troost ien Glen roux.

    Zoo miemerend kwiem ze aon de karkdeurEn wiste heur traonen en zweeg,

    Gaf de erme vrouw Peters 'en aolmoes,En maokte drie kruuskes en neeg.

    Erst stond ze 'en klein bietje te rusten :DA licht ien de verte en dā zwart

    En dā treurig geklaog van 'et urgel,DA, greep haor zoo diep ien 'et hart.

    Toen liet ze twee keerskes ontstekenVeur 't heilig Maria-altaor.

    De kuster besloot dat 'et vremd was,Went ze offerde 'r e en maor ielk jaor.

    Maor straks, toen de liekdienst gedaon was,Toen kwiem ie tot ander besluut :

    Hie vond haor geknield veur haor stoeltje,Maor 't keerske des levens was uut.

    TROOST IEN ZEN ROUW.

    en 't gruun zit naost 'en wiegjeEen moeder ien den rouw ;

    't Kiend tuurt met zacht-blauwe eugskesNaor 't zachte hemelblauw.

    Het heft zien mollige ermpjesEn gēft en blijen gil,

    En plooit 'et lieve munjeOf 't iemand kussen wil.

  • Van '1 j aor.

    ,,Kiend !' roept de jonge weduw,,,Ik raoi 'et wå ge ziet :

    ,,'t Is vaoder ien den Hemel !,,Toe, praot is ! raoi 'k 'et niet ?"

    VAN 'T JAOR.

    r stoeng op 'et dak van 'et huuskeEen nest van d' ooievaor ;

    Twee kwiemen er jaorliks op zitten --Nou bleef er maor ēēn op van 't jaor.

    Er bluuiden veur 't huuske twee lindes,Die stoengen zoo inooi bij elkaor :

    Hoe spietig ! ēēn Wier deur den bliksemTotaol vernield van 't jaor.

    Er woonden ien 't huuske twee oudjes,,We blieven nie lang meer 'en paor !"

    Zoo dachten ze toen bij zich zelvers. --Eēn goeng naor 't graf van 't jaor.

    75

  • 76 Ten Legraofenissloet. — E61 i/elrel e^tis.

    EEN BE MOFENISSTOET.

    W. soms bij 'en begraofnisstoetStrijdt tegen mien gemoed?

    't Is die gemaokte staotigheidDie krek duut of ze schreit;

    Die rouw die uut 'et hart nie welt,Maor wordt gehuurd veur geld;

    't Is die betaolde leste klankBij 't stille graf die dank

    Veur de e e r den doojen aongedaon..Och, God ! w% het ie 'r aon

    EEN GELIESENIS.

    en vaoder wandelt ien 'et veld;Zien jungske, då vier jaoren telt,Lopt blij ien 't rond en op 'en draf,Vangt vlienders en plukt bluumkes af.Dā het ie zoo ēn wiel gedaon,Toen keek ie vaoder triestig aon

    En hong hum muuizaom aon 'et liefEn kermde : "Draog mien as-te-blief !"De vaoder vuulde dā gekermEn nam 'et jungsken op den erm.'t Lei op zien schouwer 't heufdje neerEn vuulde niks gen muuiheid meer. —

    Deur 't jungske worden wij beduud,Deur 't wandlen onze l e v en stied,Deur vaoder Go d. Meer zeg ik niet,De rest haole ielk veur zich er wit!

  • De Le:etene. 77

    BE BEZETENE.

    f 'k ooit 'enen mins van den duuvel bezetenGezien heb ? — Een wondere vraog !

    Nou, as ge zoo vriendlik wilt wezen te luustren,Vertel 'k wā 'k gezien heb oe graog.

    Der was is 'en man, ien den bluui van zien jaoren,Die 't zeer ver as boer had gebracht :

    A .rg Wier ie bemind deur zien vrouw en zien kienders,En arg van de minsen geacht.

    len hum, docht de Saotan, ien hum wil ik wonen,En bin 'k er, dan blief ik bij honk !

    Wat duut ie, de slimrik ? Hie kruupt ien 'et glēske,Waoruut de boer af en toe dronk.

    Zoo kwiem ie den mond ien en kroop ien de harsensEn bracht 'et verstand ien de war,

    En liet hum dan praotjes en mienekes maokenPrecies as 'en karremis-nar.

    Dan liet ie hum vluuken en vuuligheid sprekenEn spotten met God en gebod ;

    Dan bracht ie hum buuten zich zelvers van kwaodheid :Hie vocht en sloeg alles kapot.

    Hie smakte hum neer aon den kant van den straotweg,Of gooide hum af van den dick,

    Daor bleef ie dan liggen bij nacht en bij ontijAl snurkend ien modder en slick.

  • 78 Hoe eeiz droom maiden'.

    Die aokligheid duurde zoo maonden en maonden,De mins wier geliek aon 'en dier.

    En wå ze ook prebierden met woorden of warken,'t Verbeterde hum gene zier !

    Zien hofstee Y'et aords paradies" zoo ze 't nuumden,Geraokte totaol ien verval ;

    Zien land wier verkocht stuk veur stuk um de schulden ;Gen beest stoeng er meer ien zien stal.

    Zien vrouw en zien kienders — jao, 't was um te schreien —Ze wierden tot erinoei gebracht ;

    Ze klaogden aonhoudend : ri0ch vaoder ! och vaoder !"Maor vaoder bleef doof veur hun klacht.

    Bleef doof veur hun klacht... nee, ze kregen sours antwoordEen vluuk met 'en kiap of 'en trap...

    WA 'n schrikklike Saotan dien mins had bezeten ?Dronkenschap!

    HOE EEN BROOM ITUTEWIEM.

    en 't klein wit huuske wonenBaos Janzen en zien vrouw :

    Baos Janzen steet veur 't venster,Vrouw Janzen bij de schouw.

    Baos Janzen rokt zien piepke,Vrouw Janzen kokt de pot ;

    Baos Janzen zei: Gao vissen !"Vrouw Janzen zei: r/Och, God!"

  • Hoe een droo;n uutkuiem.

    Hij riep nog ens : y'k Gao vissen !"En zij nog ens : "Och, Heer !"

    Toen vroeg ie : "Vrouw wā scheelde oe,IlDuut ou 'et heufd weer zeer?"

    "Nee ! (zei ze) 'k bin zoo angstigDat ou jets overkomt

    Ik heb van nacht zoo aoklig,'t Was over ou, gedromd :"

    "Ik zag twee vremde manslui —Die droegen mienen man

    Veur dood de kaomer binnen...Ik schrok er wakker van."

    "Ik heurde de uulen krassenEn nog zoo'n raor gedruus ;

    Nee, 'k bin nie bijgeleuvig,Maor raoi oe toch : blief thuus !" —

    — "Gij bint nie bijgeleuvig,Maor zoudt 'et worden, vrouw,

    As ik vandaog oew zin dee,En daorum gao ik nouw."

    "Het weer is um to vissen !'k Wed, dā de baors goed biet ;

    'k Korn met 'en waoterzoodjeTerug veur etenstied." —

    Boas Janzen nam zien hengel,En zei : "Tot straks i dag saom !".

    Vrouw Janzen kos niks zeggenEn keek hum nao deur 't raom.

    79

  • 80 '1 Is er• al half dear.

    't Wier etenstied — 't wier aovend —Vrouw Janzen bleef allēēn ;

    Heur hart — ze kos 'et vuulen —Kromp van den angst ieneen.

    Ze liep dear 't huus to schreien ://Had ie mien zin gedaon !

    Mien manlief is verdronken,D'r is gen twiefel aon !"

    Daor heurt ze buuten stappen. . .//God dank, daor zal ie zien !"

    Twee manslui vallen schaotrendDe kleine kaomer ien :

    riHier heije nou, vrouw Janzen,Een pimpelzoodje — oew man !

    Hie is zoo dronken, dat ieGen vuut verzetten kan !" —

    'T IS ER AL HALF LEVR.

    song, ^p• da s iet me! Naor ik heurLiep je 'en blauwe scheen bij haor.f/Ikke ? Blauwe scheen ? Nie waor,//Went al hallef is 't er deur !"Zoo ! Hoe steet de zaok dan, Piet ?silk wil wēl, maor zij wil niet !" --

  • Ireetje. 81

    WEETJE.

    eb er dukkels — weetje —Op gelet

    Wā veur stopwoord — weetje —Ieder hēt.

    Ielk herhaolt dat — weetjeIen 't gesprek

    Duuzend keeren, — weetje —

    0 zoo gek !

    Maor 't gekste — weetje —Van 't geval :

    Daorvan merkt ie — weetje —

    Niemendal ;

    Lacht hum iemand — weetje —Daormee uut,

    Weet ie zelf nie, — weetje —'t beduudt.

    Vaoder zaolger -=- weetje --

    Zei altiedW e e t j e, en eiges — weetje —

    Wist ie 't niet.En ie leerde — weetje —

    Dā niet afVeur ze 'm droegen — weetje --

    Naor 'et graf.

    6

  • 82 ^TanlLoer zien huuske.

    Jao, nog sterker ! — weetje —0 ome Jan

    Sprak er vaoder — weetje —Dukkels van :

    ,Laot 'et (zei ie) -- weetje —n't Steet zoo gek !"

    En hie zelf had — weetje —Dit gebrek

    JANBOER ZIEN IIUUS$E.

    'k Janboer zien huuske ien de verte zie staon,Dan mot ik verrechtig oe zeggen :

    't Kastēl van den B'ron kan d'r nie tegen aon —Verrechtig, dā mot ik oe zeggen !

    En zie 'k 'et zoo liggeri ien 'et dicht gruune hout,Dan mot ik verrechtig oe zeggen :

    't Is of je 'en lief kiendje ien 'et wiegsken aonschouwt --Verrechtig, dā mot ik oe zeggen !

    As 't vuurrooje dekske ien 'et zunneke gluuit,Dan mot ik verrechtig oe zeggen :

    Zoo bloost ook mien reuske, dā zedig daor bluuit —Verrechtig dā mot ik oe zeggen !

    Waorum ik van Janboer zien huuske veul houw ?. . .Då mot ik verrechtig oe zeggen :

    Umdā'k er dees maond met zien dochter ien trouw —Verrechtig, dā motte 'm nie zeggen !

  • Oost west, Mums Lest.

    COST WEST, THUDS BEST.

    e zwaoluw mint heur eigen nest,'t Konien zien eigen hol ;

    Wā mien betreft , ik houw 'et vol :Oost West, thuus best.

    Thuus eet ik, drink ik, en de rest,En 'k vraog nie w a t en h o e?

    Ik doe wå 'k wil en 'k praot maor toe.Oost West, thuus best.

    Thuus zie 'k gen oog op mien gevest,Dā vals of nijdig is ;

    Ik gao mien gang, is 't raok of mis.Oost West, thuus best.

    'k Bin veur plezier duk uutgewēstOp brulloft en vesiet

    Ik dacht altied al zei 'k 'et niet :Oost West, thuus best.

    uDoe nou asof ge thuus waort !" — Klets !Ik heb 'et ens gewaogd,

    En 'k wier bepraot... nooit meer gevraogd.Oost West, thuus best.

    En daorum jongen, dit is 't lest :Onthouw wå vaoder zeit,

    En wacht oe year uuthuuzigheid :Oost West, thuus best !

    83

  • 81 Een faoLelčje.

    EEN FAOBELTJE.

    1 en 't huukske van den vuurheerdZat ens 'en poes te knorren,Då ze ien de kouw most loopenToezoers op bloote vuulj es.

    Ze kende nog gen wienterEn dacht toen zij 't zag sneuwen :Kiek, dā zin wolle vlukskes,Non brei 'k mien twee paor kouskes.

    Zoo dacht ze, en vliegt naor buutenEn trippelt met heur pootjesDe sneuw deur, dā 't 'en aord was :Toen liep ze op witte zukskes

    Maor, auw ! daor vuult ze 't kriemlenEn tientlen ien heur teentjes,Zoo koud as ies geworden,'t Was niet um uut te houwen.

    Ze schudt die witte dingerWeer knorrend van heur pootjesEn strompelt gauw naor binnen,Naor 't huukske van den vuurheerd.

    Daor zit ze en wrieft de vuutjesEn lekt ze met 'et tungskeEn wermt ze bij de vlemkesEn — brandt zich 'en paor blaoren

  • 't Zin roae lievertjes.

    Zoo geet 'et lieve kienders.En daorum zeg'k oe dukkelsGe meugt nie ontevrejenEn kietteleurig wezen !

    'T ZIN ME LIEVERTJES.

    eur den trouwdag was 'et : minnen,Eēn van hart en ēēn van zinnen.

    Siends dien dag is 't afgeleerd,'t Geet nou aoverechts verkeerd :

    Wat ie mooi viendt, viendt ze afgrieslik ;Wat ie dom nuumt, nuumt ze wieslik ;

    Keurt ie 't nieuw, ze keurt 'et oud;Vuult ie 't werm, ze vuult 'et koud.

    Casjeweelig laot ze 'm loopenMet 'en vestje zonder knopen,

    Met 'en borstrok slecht van pas,

    Met 'en scheur ien broek en jas.

    Casjeweelig, zoo 'et knapjesOp den vloer en op den trap is,

    Lopt ie daodlik ien en uut

    Met den modder aon de vuut'.

    Zin ze aon taofel saom gezeten,Dan priest ie expres dāt eten

    Wat haor ien 't geheel nie smaokt ;Zij priest waor ie nie An raokt.

    Eet ie knollen, zij eet boerkool ;Eet ie wortels, zij eet zoerkool ;

    Eet ze spek, dan eet ie worst ;Pakt ze kruum, dan pakt ie korst.

    85

  • 86 Kaotje van der t' lief.

    Scheldt ie haor veur sul en grompot,Zij scheldt hum veur knul en brompot ;

    Hie zeit : nHā'k oe nooit getrouwd 1"Zij schreit : nD ā's mien argste font 1"

    't Zin lievertjeses ien 't kniebbelenHarrewarren, kiebblen, striebbelen.

    Wie de schuld hat van die twee ?'k Raoi oe : moei je daor nie mee 1

    SAOTJE VAN DER VLIET.

    Eende Kaotje van der Vliet ?Beter dernje vinde niet,Zuukte ook twintig uur ien 't rond !Kaotje is jong, fris en gezond,Mooi — maor van heur zelver mooi,Nie van vremden modetooi.Kaotje is van gen valse keur :Kaotje hat heur eigen kleur,Kaotje draogt heur eigen haor,Maokt heur eigen kleedjes klaorWel eenvoudig maor toch net. —Kaotje veegt, schudt zelf 'et bed,Zurgt veur 't eten en de waschVeur den kelder en de kas ;Kaotje is werkzaom bijdehand. --Kaotje hat gezond verstand,Dā betrapt je op heeter daod,As je 'en bietje met haor praot :.Jao, dan heur je van iets meerDan van modes en mooi weer,Of van dansen en romansIen 'en hollands op z'n frans ! --

  • Yaoder en dochter. 87

    Kaotje is van geliek gemoed :Altied vroolik, altied goed ;Kuren, grillen kent ze nieNet zoo min as fiemlerie;Rond, standvastig en vol vreugdIs heur vromheid en heur deugd.Kaotje is lief veur allemaol,Erm of riek — 't is haor egaol.Kaotje is flink van aord en zacht,Kaotje is 't puuk van heur geslacht,Kaotje is a l l e s wat 'en manEcht gelukkig maoken kan.

    Maor — gen jong die Kaotje telt,Went ze is n i k s: ze hēt gen geld !

    VAODER EN DOCHTER.

    •^

    .^

    aor Grietje, wa scheelt oe Ge kiekt zoo beduusd...Wat is er gebeurd, zeg ? Wēs funk veur de vuust ! --

    — Ik was ien den hof onze kiepkes aon 't voeren,En schrok, toen ik Hent over 't hekke zag loeren. —

    — Is dāt um te schrikken ? 'k Begriep er niks van,De jong kumt toch dukkels genoeg bij ons An. —

    — Maor, vaoder, hie zei mien: relk wou wel van 't jaorGaon trouwen... Ik vraog oe... Wij lieken elkaor !" --

    — DA 's lillik van Hent ! Nou ie dāt hēt gezeid,Nou zet ie gen vuut meer ien hulls ! Wel verdreid ! —

  • 88

    Yaoder en dodder.

    — En toen ie dā zei, wist ik nie wat ik heurde;Ik wier er beduusd van, en vuulde dā 'k kleurde. —

    — Nēm daodlik de pen op : ge mot hum maor schrievenAsdat ie veurtaon van den durpel kan blieven !" —

    — Maor, vaoder, me dunkt toch, ien stee van zoo'n briefIs 't beter, dā ge eiges hum aonsprēkt, wāblief 1 —

    — Best, kiend ! Jao, dan zā'k hum terdeeg doen verstaon,DA 'k kwaod bin, umdat ie zoo slecht het gedaon. —

    — Zoo slecht ? Dā's wā sterk, lieve vaoder : kiek, HentWil trouwen... de trouw is toch ook Sacrament. —

    — Daor hedde geliek ien ; maor dat ie 't dorst waogenUm ou, die 'en schrik veur hum vuult, zoo te vraogen...

    — Een schrik veur hum ? Vaoder, d ā hē'k nie gezeid :Ik schrok maor, went 'k was op zien vraog nie bereid. —

    — Precies, meid ! die vraog kwiem veur ou onverwacht,Ge hadt dus aon trouwen met Hent nooit gedacht. —

    — Gedacht ? Somtieds wēl ; maor dā Hent al zoo gauwZou vraogen... Och, vaoder, ge kiekt ook zoo nauw l...

    — Non raok ik de klus kwiet ? Dern, lig nie te temen,Zeg, wilde'm ?

    — Graog, vaoder ! —— Dan motte'm maor nemen

  • lie erste en leste hoed. 89

    DE ERSTE EN LESTE $OEE.

    as op den dag — nee, 'k zal 'et nooit vergeten —As iellekeen gekleed is op Paosbest

    En 't minsdom ziek wordt van 'et eiers eten,Dat ik 'en hoed droeg veur 'et erst en lest.

    'k Mocht ielke week twee dubbeltjes verteren,Maor ielke week h ā'k ēēn daorvan bewaord;

    Dā hā'k gedaon 'en stuk of vieftig keeren,Totdā'k 'en hoed had bij elkaor gespaord.

    Toen goeng 'k naor stad en kocht 'en heelen mooien:Hie was pikzwart, vol glans en extrao fien;

    Jao, 't was 'en hoed recht uut Paries ontboojen,Van binnen stoeng 't met gouwe letters 'r ien 1

    Nou 1 Paosdag kom ik, met dien hoed op, binnenEn zei: ndag saom !" -- Ze kenden mien nie meer.

    Mien vaoder schrok en raokte van zien zinnen,En moeder zei : Liekt wel 'en stadse heei'1"

    DA woordje flheer" d ā trilde deur mien lejenVan top tot teen en dee mien drommels goed 1

    Een mins blieft kiend ! ēēn woord maokt hum tevrejen.'k Was zelfs den Prins to riek of met mien hoed.

    'k Heb van plezier gegeten noch gedronken,'k Was heel dien dag met mienen hoed op 't pad:

    Ik goeng er mee bij alle vrienden pronken,Van wie ik wist dā geen zoo'n mooien had.

  • 90 De erste en leste hoed.

    Wā wier mien hoed besproken allerwegen !Hie reej veural bij 't vrouwvolk op de tong ;

    Waor 'k goeng, kwiem mien 'en zwerm van meiskes tegen,Die riepen dan : ,,MTT'n weergaos knappe jong !"

    'k Wier gruts, 'k dee niks as lochtkasteilen bouwen;'k Geleufde : mien fortuun was nou gemaokt.

    Jao, met dien hoed — ik zeg 't oe ien vertrouwen --Was 'k mettertied ien 't dolhuus nog geraokt.

    Maor wā gebeurt ? Des aovends thuus gekommen,Zette ik de


znnn t nllnd bndn: ht zn t (pthlhbth rlt...n ht zn t (pthlh bth rlt tt n t t n ndht hnn. lj lt n nhjnlj tn tlln tn rndl n dz ndrblhtn: tr, drr btrnhd vn dr n ndrn n ld tbrnn; n ht

znnn t nllnd bndn: ht zn t (pthlhbth rlt...n ht zn t (pthlh bth rlt tt n t t n ndht hnn. lj lt n nhjnlj tn tlln tn rndl n dz ndrblhtn: tr, drr btrnhd vn dr n ndrn n ld tbrnn; n ht

2 T THR N D PHTR - Tijdschrift voor PsychiatrieT THR N D PHTR dr R. VN DJ, phtr* DL ** B. NL RTRTN VN NLJ NT nt n n r zn rdn dfnrd l ht pr vn ntrt tn tn. n n hrn vrhllnd ptn n drhdn:

2 T THR N D PHTR - Tijdschrift voor PsychiatrieT THR N D PHTR dr R. VN DJ, phtr* DL ** B. NL RTRTN VN NLJ NT nt n n r zn rdn dfnrd l ht pr vn ntrt tn tn. n n hrn vrhllnd ptn n drhdn:

D HL DR PZ. · r ztn vl n dn nht t tt vnrn nnd, d ht vn jn dd hl rt. Tn bn n p nn r, jn lft rd r, j lt dr nr z zrt, drh, vrbrnd hrt. j hdt t ln ht bj ht vr, l nht n dr zt ndrn d vl

D HL DR PZ. · r ztn vl n dn nht t tt vnrn nnd, d ht vn jn dd hl rt. Tn bn n p nn r, jn lft rd r, j lt dr nr z zrt, drh, vrbrnd hrt. j hdt t ln ht bj ht vr, l nht n dr zt ndrn d vl

L FL HNTNT - Telenetusers.telenet.be/walterprevenier/pdf/prevenier-trenet.pdf · vndn n n pn n : zlf b tntndr zlln zh dt r nt tn t vrdn tlln t ht lzn vn nz t drft vrln vr plvn, pnrn,

L FL HNTNT - Telenetusers.telenet.be/walterprevenier/pdf/prevenier-trenet.pdf · vndn n n pn n : zlf b tntndr zlln zh dt r nt tn t vrdn tlln t ht lzn vn nz t drft vrln vr plvn, pnrn,

Thnbttt bj lhlbrr - Tijdschrift voor Psychiatrie · thnbttt bj lhlbrr d n ht znh r dn pnn, d nfrtt tt p hdn vr t zn. pvt tnn lpn tn vn bttt znl, ht th tr nr d z drn tt dr lhlt hft

Thnbttt bj lhlbrr - Tijdschrift voor Psychiatrie · thnbttt bj lhlbrr d n ht znh r dn pnn, d nfrtt tt p hdn vr t zn. pvt tnn lpn tn vn bttt znl, ht th tr nr d z drn tt dr lhlt hft

nl n nvrn vr phtrh ptntn - Tijdschrift voor Psychiatrie · nl n nvrn vr phtrh ptntn d plntnnd z nltr btnn dt r p n t n plntnrt vrhrt, n plnt d ll ndr hft vr rd. n nltr n lln t ntt

nl n nvrn vr phtrh ptntn - Tijdschrift voor Psychiatrie · nl n nvrn vr phtrh ptntn d plntnnd z nltr btnn dt r p n t n plntnrt vrhrt, n plnt d ll ndr hft vr rd. n nltr n lln t ntt

AB .Q C3 01b USO DEL SUOLO - unionerenolavinosamoggia.bo.it · Cv Bq Bq Tn Bq Tn Tn S n Cf Sn Sn Cf Bq Af S Sn Ze Se Tn Ze Tn Sn Er Tn Ba Ze Bq Dc Bq Se Zo Tn Sn Zo Sn Bq Bq Ze Se

AB .Q C3 01b USO DEL SUOLO - unionerenolavinosamoggia.bo.it · Cv Bq Bq Tn Bq Tn Tn S n Cf Sn Sn Cf Bq Af S Sn Ze Se Tn Ze Tn Sn Er Tn Ba Ze Bq Dc Bq Se Zo Tn Sn Zo Sn Bq Bq Ze Se

Ol N - MaruGujarat.net :: Maru Gujaratmarugujarat.net/wp-content/uploads/2017/02/Mukhya-Sevika...loo \tN Not IJul N's N (^, N) NJ N) H NJo H(o P @ ts!! =='r {rJ!aMW N @ N.l N Ot NJ

Ol N - MaruGujarat.net :: Maru Gujaratmarugujarat.net/wp-content/uploads/2017/02/Mukhya-Sevika...loo \tN Not IJul N's N (^, N) NJ N) H NJo H(o P @ ts!! =='r {rJ!aMW N @ N.l N Ot NJ

pn n phpthl: n vrzht vn thr n ndrz · Tjdhrft vr Phtr , 8 pn n phpthl: n vrzht vn thr n ndrz dr J.P.. Jpr, .J. 0. vn n R.J. vn dn Bh nvttn n dt rtl rdn d rnt thrth ntlnn tn nzn vn

pn n phpthl: n vrzht vn thr n ndrz · Tjdhrft vr Phtr , 8 pn n phpthl: n vrzht vn thr n ndrz dr J.P.. Jpr, .J. 0. vn n R.J. vn dn Bh nvttn n dt rtl rdn d rnt thrth ntlnn tn nzn vn

DEr-·L~VEND~ NATtJUR - dbnl.org · dn, n 820 t trd brpn, lrr Jn tr Br. Jt dz prdn brht h r tn ltt t tt D t t lln prn vr d hrtlj rhdn. H rt n hrlj zjn vrrn tn ht bl, dt D t n ht dpt

DEr-·L~VEND~ NATtJUR - dbnl.org · dn, n 820 t trd brpn, lrr Jn tr Br. Jt dz prdn brht h r tn ltt t tt D t t lln prn vr d hrtlj rhdn. H rt n hrlj zjn vrrn tn ht bl, dt D t n ht dpt

N TRNJ RT LFD - dbnl · jn rt lfd vlt nt bjzndr t vr tlln : bn nt vrlfd t vr nn nn, jn tnrd vr, lrd n ... vr dr brn. jn fnt ld plh n 9. nl ldr r rnd dzlfd bldn, zl zln n dn vrn htnd

N TRNJ RT LFD - dbnl · jn rt lfd vlt nt bjzndr t vr tlln : bn nt vrlfd t vr nn nn, jn tnrd vr, lrd n ... vr dr brn. jn fnt ld plh n 9. nl ldr r rnd dzlfd bldn, zl zln n dn vrn htnd

D tn n m ite n r e mn t s nsn e t s - Tuerlinckxexpertise.tuerlinckx.eu/media/1215/kliklijn-over... · 2017. 2. 1. · D tn n m ite n r e mn t s nsn e t s HecTdTgkI,ieIdIdi dtiftpz

D tn n m ite n r e mn t s nsn e t s - Tuerlinckxexpertise.tuerlinckx.eu/media/1215/kliklijn-over... · 2017. 2. 1. · D tn n m ite n r e mn t s nsn e t s HecTdTgkI,ieIdIdi dtiftpz

TT HT LZN N ,B VN LP - dbnl · l j lj ljt vr vln. jt ht bn, ht rt b, ft d rtt ljhd. n tjdbld rdt ht nd : n vn d t dr tjd jnrn, ndr Jll, hrf n zjn b Bz ln n Vr: „j tndn tn n ht tn

TT HT LZN N ,B VN LP - dbnl · l j lj ljt vr vln. jt ht bn, ht rt b, ft d rtt ljhd. n tjdbld rdt ht nd : n vn d t dr tjd jnrn, ndr Jll, hrf n zjn b Bz ln n Vr: „j tndn tn n ht tn

STELSELVAN - dbnl · digitale bibliotheek voor de …. vl n bhft n dt r n lt vn bjtv bhnn p zjn lvn d t vn. Vr zvr ht nt vr zh zlvn prn n, z ht drt th n rht nnn pttn. lln n rd vn dn

STELSELVAN - dbnl · digitale bibliotheek voor de …. vl n bhft n dt r n lt vn bjtv bhnn p zjn lvn d t vn. Vr zvr ht nt vr zh zlvn prn n, z ht drt th n rht nnn pttn. lln n rd vn dn

Dprf n n brrt - Tijdschrift voor Psychiatrie · Dprf n n brrt Bhnn trnt ht vrbnd tn n drt hrnnfrt n dprv nttnttndn dr V. l n J. ddr nvttn ndn ljhdn bj d dntlln bljn dpr frnt vr t

Dprf n n brrt - Tijdschrift voor Psychiatrie · Dprf n n brrt Bhnn trnt ht vrbnd tn n drt hrnnfrt n dprv nttnttndn dr V. l n J. ddr nvttn ndn ljhdn bj d dntlln bljn dpr frnt vr t

D HN. - dbnl · z ndl p ppl hd tn tn. n d rj t l d dzn dn ndr vnnn. tn, rnln, n zr htt n jz ntr, ndl p ppl. ndl. ld d vrhrlj vnn zn r jn z ln vrblf n d z, n dr bvn ndrz r l znvrt

D HN. - dbnl · z ndl p ppl hd tn tn. n d rj t l d dzn dn ndr vnnn. tn, rnln, n zr htt n jz ntr, ndl p ppl. ndl. ld d vrhrlj vnn zn r jn z ln vrblf n d z, n dr bvn ndrz r l znvrt

D vrhdn tn hlpvr n nbd: rrpn n d Z · jdhrft vr phtr 2, 8 D vrhdn tn hlpvr n nbd: rrpn n d Z dr R. l n . H. . . tn Hrn tn d hndl n prpl tlrn n n tr r d n rn btt t n prdh plnb Dz vr

D vrhdn tn hlpvr n nbd: rrpn n d Z · jdhrft vr phtr 2, 8 D vrhdn tn hlpvr n nbd: rrpn n d Z dr R. l n . H. . . tn Hrn tn d hndl n prpl tlrn n n tr r d n rn btt t n prdh plnb Dz vr

LN R HT RR VN FLR › arch › gomm002uurw01_01 › pag › gomm002uurw01_01.pdfn hdnplnhndj vr d htrrt vn n Frd Tn. n dn z ln dt hj drp nt z ln trtnlt. t t r t brn. j r t ht pltj

LN R HT RR VN FLR › arch › gomm002uurw01_01 › pag › gomm002uurw01_01.pdfn hdnplnhndj vr d htrrt vn n Frd Tn. n dn z ln dt hj drp nt z ln trtnlt. t t r t brn. j r t ht pltj

L ZNbNDL HT VL L ZNbNDL VR HT DLNDH VL - dbnl.org · r 4. ld dt 2. ld, dt l l t d hr tn rt, Dt hr tn drnt. n. l l 2. ld, dt bljd hp r t. N nd n rj rd znt. N. lt ht ld r hl ln 2. lt

L ZNbNDL HT VL L ZNbNDL VR HT DLNDH VL - dbnl.org · r 4. ld dt 2. ld, dt l l t d hr tn rt, Dt hr tn drnt. n. l l 2. ld, dt bljd hp r t. N nd n rj rd znt. N. lt ht ld r hl ln 2. lt

Ht pth prr vn Tht - dbnl · Ht pth prr vn Tht n vrljnd td trht Pblt vr ln Ltrtrtnhp thn Pl & Vn nnp trd 68. D trht Pblt vr ln ... Brndt rt n H. P. H. Tn 68 nttt vr ln Ltrtrtnhp vn

Ht pth prr vn Tht - dbnl · Ht pth prr vn Tht n vrljnd td trht Pblt vr ln Ltrtrtnhp thn Pl & Vn nnp trd 68. D trht Pblt vr ln ... Brndt rt n H. P. H. Tn 68 nttt vr ln Ltrtrtnhp vn