1.

2. Proloog 3. Melanie kijkt snel even in de kamer van haar broertjes, glimlachend maakt ze de deur dicht en loopt zachtjes naar haar eigen kamer. Ze knipt het lampje voorzichtig aan en kruipt in bed. 4. Rond middernacht word ze gewekt door harde voetstappen op de trap. Ze wrijft in haar ogen en zwaait haar benen over de rand van het bed. Ze rilt als ze door de gang loopt. Een harde ademhaling klinkt in haar oor. 5. Ze draait zich om en voelt hoe twee sterke handen haar vastgrijpen. Ze wil gillen maar krijgt geen adem. Als de greep even verslapt, slaat ze achter zich. Ze voelt hoe ze het gezicht van de indringer raakt en rent naar de slaapkamer van haar broertjes. 6. Ze maakt de deur open en schiet de kamer in. Zo snel als ze kan schuift ze een van de kastjes tegen de deur. En valt er zelf ook tegen. Ze haalt diep adem en tilt haar broertjes een voor een uit bed. Voorzichtig maakt ze de balkondeur open en zet ze er een voor een op neer. 7. Het geschuif van meubelen klinkt hard door de stille kamer. Ze rent naar de deur en gooit haar volle gewicht ertegenaan. Het heeft geen nut, ze voelt dat ze met iets nutteloos bezig is, langzaam geeft ze zich over. 8. De deur word opengemaakt en twee handen pakken haar vast. Melanie gilt, het lemmet van een mes glinstert in het maanlicht dat door de balkondeuren schijnt. Opeens lijkt alles stil, geen vogel die nog zingt, het gehuil van haar broertjes is gestopt en de wind lijkt opgehouden met waaien. 9. Haar eigen gejaagde ademhaling is het enige dat je nog kunt horen in de stille kamer. Het lemmet blinkt, ze knijpt haar ogen dicht en wacht af. Een stekende pijn in haar buik. Ze kijkt naar haar nachtjapon waar een rode vlek langzaam groter word. Ze voelt hoe het leven uit haar aderen stroomt en valt. 10. De wind begint weer te waaien, zachte kinderstemmetjes beginnen te huilen, en de vogels zetten hun kelen weer op. Maar het enige geluid dat net door de stilte te horen was is gestopt... 11. Einde Proloog 12. Daar stond ze dan, haar diploma op zak, klaar voor de toekomst. Alhoewel, klaar was niet het goede woord. Je kunt niet klaar zijn voor de toekomst. Niet als je nog geen idee hebt wat je wilt. Ze haalde haar handen uit haar zakken en liet het kleine beetje februarizon haar huid verwarmen. 13. Met een zucht pakte Britt haar koffers en liep naar de voordeur. Ze hoopte dat het kleine rijtjeshuis van haar broer een logeerkamer had. Ze beet op haar lip en wipte heen en weer op haar voeten. Toen drukte ze op de bel. 14. Het duurde even voor er beweging kwam achter het kleine ruitje in de voordeur. Het slaperige hoofd van Nina maakte de deur open. 'Britt!' riep ze verbaasd, terwijl ze met haar hand door haar haar streek. Britt zag hoe haar broer van de trap af kwam lopen, hij keek al even verbaasd als zijn vrouw. 'Britt, wat kom jij hier doen?' vroeg hij. 15. 'Hoi.' zei Britt zachtjes. Ze had Tom en Nina al een half jaar niet gezien en had geen warmer welkom dan dit verwacht. 'Hoe gaat het met je?' vroeg Tom. 'Goed, ik ben afgestudeerd.' Nina glimlachte. 'Kom toch binnen, dat praat veel makkelijker.' zei ze terwijl ze een stapje opzij zette. Britt knikte en stapte over de drempel naar binnen om achter haar broer en Nina aan naar de keuken te lopen. 16. 'Lust je koffie?' vroeg Tom. Britt knikte en ging op de stoel naast Nina zitten. 'Vertel nu maar eens waarom je het afgelopen halfjaar niet hebt gebeld.' zei Nina. Tom zette een kop koffie voor haar neus en ze nam een slok. 'Ik heb het druk gehad. Mijn scriptie, stage en de relatieproblemen.' mompelde Britt. 17. Tom ging ook zitten. 'Relatieproblemen?!' hij keek zijn zusje vragend aan. 'Het is uit tussen Rick en mij.' zei Britt. Nina zuchtte. 'Hoe kwam het?' vroeg ze zachtjes. 'Het liep al een tijdje niet lekker tussen ons. En toen kwam Olivia, ze had alles wat ik niet heb. Prachtig zwart haar, glanzende groene ogen...' 18. De stem van Britt stokte en ze voelde de tranen prikken achter haar ogen. Tom keek haar meelevend aan en. 'Ik heb het uitgemaakt. Ik had ze al een maand niet gezien en gisteren tijdens de diploma-uitreiking waren ze er weer. Samen.' haar stem kreeg een bittere klank en ze hield op met vertellen. 19. Nina legde haar hand op die van Britt. 'Wat erg.' mompelde ze. Britt haalde diep adem en maakte haar mond open om iet te zeggen. 'Ik vroeg me af om ik hier een tijdje kon logeren. Tot ik een eigen huisje heb gevonden.' Tom lachte. 'Natuurlijk, je bent mijn zusje. En ik heb je al veel te lang niet meer gezien.'Nina knikte. 'Ik ga me even opfrissen.' mompelde ze. 20. 'Fijn dat ik mag blijven.' zei Britt vrolijk. 'Britt, ik zou je nooit op straat laten staan. Heb je al een idee wat je wilt gaan doen nu je afgestudeerd bent?' vroeg Tom. Britt schudde haar hoofd. 'Nee iets in de horeca lijkt me wel wat. Of bij een hotel dat lijkt me ook wel leuk.' 21. Tom knikte. 'Je hebt toch de hoge hotelschool gedaan?' 'Ja ik ben afgestudeerd met een 8,5 dus ik kan er genoeg mee.' Hij lachte. 'Nina en ik hebben er een tijdje geleden over nagedacht of we een Bed & Breakfast wilde beginnen, maar omdat we ook allebei een gezinnetje wilde zijn we gestopt met de plannen.' 22. Britt knikte, een bed & breakfast. Niet zo druk als een hotel maar wel de mensen om je heen. 'Misschien iets voor jou.' zei Tom. Net toen ze wilde knikken liep Nina de keuken weer in. 'Zal ik je je kamer laten zien?' vroeg ze. 23. Britt knikte, dronk haar mok leeg en liep achter Nina aan naar de bovenverdieping. Ze maakte een van de drie deuren die uitkwamen op de kleine overloop open en stapte naar binnen. 'Je kunt je kleren in de kast leggen. De deur hier tegenover is de badkamer. Wij slapen hiernaast.' zei Nina glimlachend. 24. Britt knikte, blij dat er een logeerkamer was in het kleine huisje. 'Tom heeft het nieuws zeker nog niet verteld?' vroeg Nina. 'Welk nieuws?' vroeg Britt. Nina lachte. 'Je wordt tante!' zei ze nog steeds lachend. Britt glimlachte en omhelsde haar. 'Gefeliciteerd!' zei ze. Nina lachte. 'Dankjewel.' zei ze zacht. 25. 'Dit word straks zeker de babykamer?' vroeg Britt. 'Nee, we willen gaan verhuizen. Dit huisje is niet groot genoeg voor ons en een baby.' Nina glimlachte terwijl ze dat zei en streek met een trots gevoel over haar iets dikker buik. 'Hoe lang wil je blijven?' vroeg ze terwijl ze op het bed ging zitten. 26. 'Een of twee weken. Ik wil iet te lang gebruik maken van jullie gastvrijheid.' zei Britt. Nina lachte en samen liepen ze naar beneden. 'Ik ga even wandelen, het is zo lang geleden dat ik hier ben geweest.' zei Britt voor ze haar jas van de kapstok pakte en de deur uitliep. 'Is goed.' zei Nina en toen liep ze naar de keuken. 27. In het zonnetje zag het dorpje waar Britt was opgegroeid er mooi uit. Ze liep door de straten en maakte praatjes met mensen die ze al jaren niet had gezien en die nog steeds zeiden dat ze zo was gegroeid. Toen ze een stuk dichter bij het bos in de buurt kwam keek ze omhoog. Op de heuvel die hoog boven het dorpje uittorende stond een witte villa die al zolang Britt zich kon herinneren leeg stond. 28. Ze ging op een boomstronk zitten en sloeg haar benen over elkaar heen, het huis had altijd al iets mysterieus gehad en waar je ook stond in het dorp. Je kon het op de meeste punten zien. Britt luisterde naar het gefluit van de vogeltjes en keek naar de blauwe lucht waar geen wolk te zien was. Het was de eerste mooie dag van dit jaar en dat kon je merken aan alles om je heen. 29. Opeens werd ze luid opgeschrikt uit haar gedachte door haar ringtone. Ze haalde haar telefoon uit haar zak en nam op. 'Met Britt.' mompelde ze, terwijl ze ging staan. 'Britt! Je spreekt met Bo! Heb je zin om vanavond bij Rosa te gaan eten?!' hoorde ze de stem van haar beste vriendin Bo. 'Waarom?' vroeg Britt. 30. 'Om te vieren dat je bent afgestudeerd. Ik heb Rosa, Steef en Alice al gebeld, kom je?' vroeg Bo. 'Natuurlijk, kom ik. Hoe laat moet ik bij Rosa zijn?' vroeg Britt. 'Kom maar rond zes uur, dan zijn we daar allemaal.' zei Bo. 'Is goed, dan zie ik je vanavond. Ik ga hangen. zei Britt. 'Dan zie ik je dan!' riep Bo, toen werd de verbinding verbroken. 31. Toen Britt de telefoon weer in haar zak stak liep ze het dorp weer in. Een vrouw zette haar auto neer op een parkeerplaats voor een kantoor en stapt uit. Ze had een zonnebril van Chanel op haar gezicht en haar voeten waren gestoken in de perfecte pumps van Manolo Blahnik. Haar hakken tikten op de stoep toen ze het kantoor binnenliep. 32. Britt liet haar ogen van de BMW cabrio naar het kantoor glijden en zag het bord voor de deur hangen. Douglas Architecten, stond erop. Een voorzover ze kon zien knappe man omhelsde de vrouw die nu binnen stond. Hij streek met zijn hand door zijn bruine haar toen hij een sleutel uit een van zijn broekzakken haalde. 33. Hand in hand liepen ze naar buiten, de vrouw keek in de ogen van de man en drukte een kus op zijn neus. De man stak de sleutel in het slot van het kantoorpand en liep samen met zijn vriendin of vrouw naar de auto. Hij ging deze keer achter het stuur zitten en samen reden ze het dorpsplein af. Britt kwam weer bij haar positieven van het geluid van de startende motor en liep verder. 34. Toen ze rond een uur de straat waar het huis van Tom en Nina stond weer binnenkwam zag ze dat er een fiets op het stoepje voor het huis stond en ze liep snel het tuinpad op. Ze drukte op de deurbel en opeens verscheen het gezicht van haar jongere zusje Jill voor het raampje van de deur. 'Britt!' riep ze blij. Jill rende naar buiten en stootte daarmee bijna de kapstok om. 35. 'Ik heb je gemist.' zei Britt toen ze haar zusje omhelsde. 'Ik jou ook, wat zie je er goed uit!' zei Jill toen ze haar grote zus losliet. Britt knikte. 'Jij ook! Kom we gaan naar binnen.' mompelde ze. Samen liepen ze naar de gang waar Britt haar jas ophing aan de kapstok en samen met Jill naar de woonkamer liep waar Tom en Nina samen tv zaten te kijken. 36. Britt keek naar haar broer en zijn vrouw en glimlachte, dit wilde zij ook. Romantisch samen op de bank gewoon naar een programma kijken, maar weten dat je zoveel van elkaar houdt. 'Jongens, ik eet vanavond niet mee. Bo belde me net of ik samen met haar, Steven en Alice bij Rosa ging eten. En jullie weten het, ik kom niet onder die etentjes uit.' 37. Nina lachte. 'Dat maakt niet uit, ik wil toch graag vroeg naar bed.' zei ze. 'Jill, wat doe jij eigenlijk opeens hier?' vroeg Britt. 'Tom belde me een uurtje geleden dat jij weer boven water was. Dus ik ben meteen op de trein gestapt, mijn fiets staat hier op het station en hier naartoe gefietst.' lachte Jill. 'Idioot, voor mij hoef je toch niet zo halsoverkop hiernaartoe te komen. En nu vul ik me nog schuldig ook omdat ik hier vanavond niet ben.' 38. 'Dat hoeft niet!' grinnikte Jill. 'Waarom niet, je gaat vanavond toch weer naar huis en dan heb je me maar twee minuten gezien.' zei Britt terwijl ze haar zusje aankeek. 'Ik blijf slapen, ik heb morgen geen college.' zei Jill lachend. 'Fijn. Maar Tom toen ik net door het dorp liep zag ik een nieuw kantoor iets met Douglas. Weet jij wat dat is?' 39. Tom lachte. 'Dat is het nieuwe kantoor van Will Douglas, hij is hier twee maanden geleden komen wonen samen met zijn vrouw Fleur. Hij is architect en heeft hier een kantoor geopend. Het is een aardige man.' zei hij. Britt knikt, dan heeft ze vandaag Will en Fleur gezien. Ze keek op de klok, het was pas half drie. 40. 'Ik ben heel even op mijn kamer.' zei ze tegen iedereen in de kamer. Toen liep ze naar boven en viel op haar bed neer. Ze ging rechtop zitten en keek in de spiegel die tegenover het bed stond. Ze fatsoeneerde haar haren en viel toen weer op het bed. Opeens voelde ze zich heel moe en toen haar hoofd het matras raakte sliep ze. 41.