Gezondheid samen-delen-cordaid-memisa-oktober-2011

Donateursblad van Cordaid Memisa 78e jaargang 3 | 2011

Gezondheid!samen delen

Second opinion

Ik houd van wandelen. Lekker in de buitenlucht, het liefst in de natuur: dat doet me goed. Fysiek, omdat mijn lichaam beweging krijgt. En mentaal, omdat ik mijn gedachten de vrije loop kan laten, even niets hóef en steeds weer nieuwe dingen hoor, ruik en zie. Heel inspirerend, vind ik dat.

De inspiratie en rust die ik uit wandelen haal, gun ik iedereen. Mede daarom spoorde ik mensen aan om van 9 tot en

met 11 september mee te doen aan de Walk for Women. Maar dat was niet de enige reden. Het wandelweekend was namelijk niet alleen goed voor deelnemers. Het ging om een sponsorloop voor zwangere vrouwen, jonge moeders en hun baby’s in Tanzania. Elke deelnemer liep 600 euro bij elkaar om die vrouwen via Cordaid Memisa te ondersteunen. En zij kunnen wel wat ondersteuning gebruiken. Een Tanzaniaanse moeder loopt onnodig veel kans in het kraambed te sterven. Haar kindje redt het vaak evenmin. Cordaid Memisa zorgt samen met lokale partnerorganisaties voor gezondheidscentra, bevallingskits en trainingen voor verloskundigen. De organisatie kreeg van de Walk for Women-deelnemers in totaal 68.000 euro gestort. Bijeengebracht met ruim 100 mensen. Dochters met moeders; oma’s met kleinkinderen; zusjes, nichtjes, vriendinnen en collega’s.

Samen liepen we tien tot vijfentwintig kilometer, door de duinen en over het strand. We genoten volop. Van elkaars gezelschap, de activiteit en de omgeving. Maar meer nog van het verschil dat we maakten voor moeders in Afrika. Want wie houdt er nu niet van een wandeling die levens redt?

ruth jacott

en verder2 Second opinion 10 de StatuS 11 dokter hier, dokter daar 12 nieuwSberichten 15 nalaten aan cordaid MeMiSa

4 voorlichtinGSfilM Groot SucceS in Malawi

6 tv-proGraMMa toont bevallinGen in kaMeroen

13 teruGblik walk for woMen

32 Gezondheid! samen delen Donateursblad van Cordaid Memisa 3 | 2011

voorlichtinGSfilM Groot SucceS in Malawi

een SpeelfilM Gebruiken alS voorlichtinGSMiddel. niet zo bijzonder? wel in Malawi. daar Gebeurt het voor het eerSt. dorpen lopen uit oM de filM who careS te zien, Gefinancierd door cordaid en GeMaakt door cordaid MeMiSa partner Swet. na afloop wordt er naGepraat. ‘who careS iS een eye-opener.’

‘we raken MenSen door eMotieS te tonen’

videoproject De film Who Cares is voor en door Malawianen gemaakt. Op een professionele manier. Er kwam een script, er waren audities en er werden in verschillende dorpen opnamen gemaakt. In de film komen gevoelige onderwerpen aan bod. ‘We hebben deze onderwerpen verpakt in verschillende verhalen. Bijvoorbeeld over een zieke vrouw die overlijdt omdat ze haar heil zoekt bij een medicijnman, niet bij een kliniek. En over iemand met hiv, die verzorgd wordt door het gezin van zijn broer.’ Aan het woord is Joke van Kampen, directrice van de Story Workshop Educational Trust (SWET). ‘Deze aanpak werkt beter dan voorlichtingsmateriaal waarin gezegd wordt: zo en zo hoort het. In onze film komen emoties beter naar voren. Daarmee raak je mensen.’

voorlichtinG Who Cares is slechts één van de producties waarmee SWET gevoelige thema’s bespreekbaar wil maken. Joke van Kampen: ‘We maken educatief amusement. Niet alleen films. We zijn ook bekend om onze hoorspelen. Op zaterdagavond is er bijvoorbeeld een soap van ons op de nationale radio. Die loopt al twaalf jaar. Iedereen in Malawi volgt het.’ Radio is veruit het populairste medium in het land, vertelt de directrice. ‘Televisies zijn er weinig. Mensen hebben daar vaak de elektriciteit niet voor.’ Om de film Who Cares te vertonen, ging SWET met een scherm en beamer langs de dorpen. Zo kreeg iedereen de kans om de film te bekijken.

verzorGinG De SWET-producties gaan over tal van onderwerpen; van mensenrechten tot moeder- en kindsterfte. In Who Cares gaat het onder andere over oude rolpatronen en tradities die goede zorg belemmeren. Mensen met hiv/aids – 12 procent van de Malawische bevolking – worden bijvoorbeeld doorgaans verzorgd door vrouwelijke familieleden. ‘In Malawi heerst het idee dat deze taak bij die groep hóórt te liggen’, zegt Joke van Kampen. ‘Zelfs al zijn die vrouwen er niet voor opgeleid. Professionele thuiszorgers worden buiten de deur gehouden. Ook uit angst dat de gemeenschap anders ontdekt dat er aids is in de familie.’ Na het zien van Who Cares zijn veel mensen zich er beter van bewust hoe levensgevaarlijk taboes kunnen zijn, vertelt de directrice. Inclusief de invloedrijke chiefs. ‘Ook voor hen is deze film een echte eye-opener.’

Scène 2: Een toevallig passerende thuiszorger ziet Dora ploeteren langs de weg. Ze brengt Dora naar huis en vertelt haar dat ze naar een echte arts moet.

Scène 3: Als de thuiszorger met een collega komt kijken of Dora al naar een arts is geweest, stuurt Dora’s moeder hen weg. Dora zelf blijft ziek. Uiteindelijk gaat ze wel naar een ziekenhuis. Maar dan is het te laat.

De dag van de première van de speelfilm Who Cares De theatergroep van SWET voert vooraf nog een toneelstuk op.

Na het toneelstuk geeft de lokale dansgroep ook nog een show weg. Zij doen een traditionele dans.

Scène 1: Dora is ziek. Doodziek. Van de medicijnman uit het dorp moet ze kruiden gaan zoeken. Met de verzamelde kruiden maakt hij een ‘medicijn’.

4 Gezondheid! samen delen Donateursblad van Cordaid Memisa 3 | 2011 5

tv-proGraMMa toont bevallinGen in kaMeroen

Het tv-programma NCRV Babyboom volgt 100 stellen met een kinderwens. Zij worden gefilmd tot en met de geboorte van hun kind. Deze zomer was Babyboom in Kameroen. In ons land kan men rekenen op uitstekende gezondheidszorg. Om te laten zien dat dit in veel landen niet vanzelfsprekend is, maakte de NCRV samen met Cordaid Memisa een speciale aflevering waarin moeder- en kind zorg centraal stond. Samen met de Nederlanders ouders die in eerdere afleveringen nog zwanger waren, ging presentatrice Caroline Tensen langs bij zwangere vrouwen in Kameroen. De prille ouders Rebecca en Vikash klopten aan bij Jeanne.

van MeSje tot MatjeJeanne (26) was hoogzwanger en had haar hut al helemaal klaargemaakt voor de bevalling. Oftewel: ze had een stuk zeep en een scheermesje gekocht. Met dat mesje zou de traditionele

vroedvrouw de navelstreng doorsnijden. In Kameroen gebeurt dat ook regelmatig met bamboe. Het risico op levensbedreigende infecties is in beide gevallen groot. En Jeanne wist dat. Ze was ook erg bang dat ze haar kindje zou verliezen. Toch dacht ze er niet aan om naar een ziekenhuis te gaan. ‘Daar ga je alleen heen als je een probleem hebt’, zei ze. ‘Gelukkig ging het met mijn eerste kindje wel goed.’ Ze liet Rebecca en Vikash zien waar de bevalling ging plaatsvinden: op een dun matje op de roodgekleurde grond. Rebecca ging er even op liggen en schrok. ‘Ik voel nu al dat het hard en bobbelig is’, zei ze. ‘Pijnlijk haast. En dan al dat stof op de vloer en de insecten die hier rondvliegen.’

van fietS tot buSjeDe traditionele vroedvrouw die thuis bij bevallingen helpt, is geen opgeleide verpleegkundige. Ze heeft geen medische kennis, alleen ervaring met eerdere bevallingen. Toch is zij vaak degene die ter plekke moet inschatten of er complicaties zijn. En die er dan voor moet zorgen dat de aankomende moeder naar een kliniek vervoerd wordt. ‘Tijd is op zo’n moment erg kostbaar’, zegt Piet van Gils van Cordaid Memisa. Hij is bij Cordaid Memisa verantwoordelijk voor

de gezondheidsprojecten in Kameroen. ‘Het is een luxe als iemand een auto heeft om een zwangere vrouw mee weg te brengen. Het gebeurt vaker dat vrouwen met weeën in een kruiwagen of achter op de fiets naar de kliniek worden gereden.’Marceline (28) is zo’n vrouw die complicaties kreeg tijdens haar bevalling. ‘Een stuitligging!’, had de vroedvrouw geroepen. Ze moest direct naar de kliniek voor een keizersnee. Haar leven en dat van haar kind hingen aan een zijden draadje. Marceline had het geluk dat ze met de vroedvrouw in een busje mee kon.

in kaMeroen Sterven helaaS noG veel vrouwen en kinderen in het kraaMbed. Mede doordat aanStaande MoederS vaak in hun hut bevallen, onder Slechte oMStandiGheden. en bij coMplicatieS niet op tijd het ziekenhuiS kunnen bereiken. vijf kerSverSe nederlandSe ouderS zaGen die oMStandiGheden afGelopen zoMer Met eiGen oGen. het tv-proGraMMa ncrv babybooM volGde hen tijdenS een Speciale reiS naar kaMeroen. ‘dit hakt erin, dat MaG je beSt weten.’

Moeder krijgen voorlichting over alles wat met gezondheid van hun kind te maken heeft Jeanne laat zien waar ze gaat bevallen

Het gebeurt vaker dat vrouwen met weeën in een kruiwagen of

achter op de fiets naar de kliniek worden gereden.

Genevieve en Ricky laten pasgeboren jongetje Ricky zien


van de hut naar de kliniekDe Kameroense Jacquette (21) was tijdens haar zwangerschap naar alle prenatale controles geweest. Ze wilde ook haar bevalling in de kliniek laten plaatsvinden en niet thuis in haar hutje. Die bevalling verliep voorspoedig: drie uur nadat ze met weeën was binnengekomen, had ze haar kindje al in de armen. Caroline Tensen en de Nederlandse prille moeder Sandra hadden Jacquette de kliniek zien betreden. Dolenthousiast kwamen ze even kijken bij de nieuwgeborene: een kerngezond meisje, dat ter plekke de naam Caroline kreeg. ‘Dag lieverd’, zei de tv-presentatrice. ‘Je bent nog geen halfuur oud.’

cordaid MeMiSa financiert preStatieS Jacquette’s bevalling is een voorbeeld van het soort succes dat Cordaid Memisa beloont. Beloont? Inderdaad: Cordaid Memisa stort niet elk jaar een bedrag aan klinieken en ziekenhuizen, maar betaalt alleen voor goede en geleverde diensten. Klinieken krijgen een vergoeding voor de handelingen die ze hebben verricht, zoals bijvoorbeeld het aantal veilig uitgevoerde bevallingen of het aantal malariabehandelingen. Het geld gaat pas naar de kliniek als het resultaat is bereikt en de kwaliteit is gecontroleerd. Prestatiegericht Financieren (PBF), heet dit. Het beloonsysteem loopt nu vier jaar in Oost-Kameroen. Bij kerkelijke zorginstellingen, niet bij overheidsziekenhuizen. Het ministerie van Gezondheidszorg is zo enthousiast over de PBF-resultaten, dat ook zorginstellingen van de overheid binnenkort prestatiegericht gefinancierd gaan worden. Met de steun van de nieuwe donateurs kan Cordaid Memisa de zorg voor 50.000 moeders in Kameroen verbeteren.

Ricky, naar wie Marceline uiteindelijk haar kindje vernoemde.‘Het was heel bijzonder om het pasgeboren jongetje te zien’, vertelt Genevieve. ‘Zeker na zo’n moeilijke start. Volgens mij is de vreugde van een moeder die haar gezonde kindje in de armen sluit, overal ter wereld hetzelfde.’

Haar pijnlijke weeën werden steeds heviger tijdens de rit over de hobbelige zandweg naar de kliniek. Eenmaal daar bleek er geen brancard of rolstoel te zijn. Ze moest het laatste stukje lopen: op eigen kracht de trappetjes op en de drempels over. Zou ze op tijd zijn?

van Stilte tot vreuGdeDe Nederlandse Genevieve en Ricky, zelf net ouders, zagen Marceline de kliniek binnenkomen. Ze bleven staan bij de deur van de operatiekamer. Daar werd de baby razendsnel uit de buik gehaald. ‘Het was doodstil achter de deur, we hoorden geen gehuil’, vertelt Genevieve terugblikkend. Toen de baby uit de buik was, bleef het doodstil liggen. Reanimatie volgde. ‘Dat leek een eeuwigheid te duren’, zegt Ricky. ‘Het enige wat je op zo’n moment voelt, is machteloosheid. Er is niets dat je kunt doen.’ Na tien minuten stilte hoorden Genevieve en Ricky wél gehuil. ‘Een enorme opluchting’, zegt

cordaid MeMiSa heet nieuwe donateurS welkoM! Dankzij de TV uitzending NCRV Babyboom heeft Cordaid Memisa de steun gekregen van meer dan 11.000 nieuwe donateurs. Mede met hun steun kan Cordaid Memisa de zorg voor 50.000 moeders en kinderen in Afrika verbeteren. Heel veel dank hiervoor!

bevallen in kaMeroen Veel vrouwen in Kameroen kiezen ervoor thuis te bevallen. ‘Omdat ze vaak niet de kleine vergoeding kunnen opbrengen die klinieken vragen’, zegt Piet van Gils. ‘Daarnaast is het bijvoorbeeld ook gebruikelijk dat kinderen ter wereld komen in een vertrouwde omgeving voor de moeder.’ Lokale ziekenhuizen en klinieken waarmee Cordaid Memisa samenwerkt, wijzen vrouwen op de risico’s van thuisbevallingen. ‘Natuurlijk blijft het jammer dat veel aanstaande moeders niet in een kliniek willen bevallen. Daar moeten we nog een slag in slaan. Maar dat zij steeds vaker wel vóór en na hun bevalling langskomen, is een grote stap vooruit.’ Na hun zwangerschap brengen veel moeders hun baby naar de kliniek. Daar wordt deze gewogen, gemeten en ingeënt. De klinieken gebruiken deze bezoeken om voorlichting te geven over moederschap en de verzorging van het kind. Dat is erg belangrijk, want één op de vijf kinderen haalt de vijfde verjaardag niet. Dat komt door ondervoeding of bloedarmoede als gevolg van malaria. Moeders zijn zeker niet dom, maar wel vaak onwetend. Zij hebben veel aan praktische adviezen. Zoals de tip om baby’s niet te snel aan de andere borst te zetten. Want pas na een minuut of tien krijgt de baby naast water ook voedingsstoffen binnen.

Moeder Sandra met de pasgeboren Kameroenese baby Caroline

Deze kliniek krijgt pas geld van Cordaid Memisa nadat de behandeling is uitgevoerd

‘De vreugde van een moeder die haar gezonde kindje in de armen sluit,

is overal ter wereld hetzelfde.’


de StatuS dokter hierdokterdaarwerken aan Gezondheid. dat doen ze Met hart, ziel en zaliGheid. waar ter wereld ze hun vak ook uitoefenen...

dankzij uw Steun aan cordaid MeMiSa wordt de GezondheidSzorG in de arMSte landen Structureel toeGankelijker. hier leeSt u de StatuS van ĒĒn van de lopende projecten.

Bangladesh - In weInIg landen sterven zoveel aankomende moeders In het kraamBed als In Bangladesh: 150 per 100.000 geBoortes. de oorzaak lIgt In het tekort aan professIonele hulp aan zwangere vrouwen. op het noord-Bengalese platteland heeft de organIsatIe rangpur dInajpur rural servIce (rdrs) dIe hulp toegankelIjker gemaakt.

Ziekenhuizen en klinieken in Noord-Bangladesh hebben te weinig goed geschoolde verloskundigen. Ook zijn er niet genoeg artsen: zij kiezen liever voor een carrière in de stad. Hierdoor moet 80 procent van alle hoogzwangere plattelandsvrouwen thuis bevallen, zonder professionele hulp. Complicaties worden hen of hun kind vaak fataal.

RDRS pakt dit probleem aan. Zij is sinds 1997 partnerorganisatie van Cordaid Memisa en traint traditionele vroedvrouwen. In 2008 begon ze een nieuwe serie trainingen. Doel is dat die vrouwen eerder complicaties bij aankomende moeders herkennen en hen zo nodig doorverwijzen naar een ziekenhuis of kliniek. Daardoor is er voldoende tijd om sterfgevallen te voorkomen.

Sinds de RDRS actief is in Noordwest-Bangladesh, bezoeken zwangere vrouwen eerder prenatale klinieken, hebben zij minder vaak lichamelijke klachten en is de moedersterfte gedaald. Er overlijden nu 76 vrouwen per 100.000 geboortes. Dat is ongeveer vijftig procent het landelijke moedersterftecijfer. RDRS viert dit succes niet. Het zijn er nog altijd 76 te veel.

reGien berendSchot (24) – net afGeStudeerdverloSkundiGe, acadeMie verloSkunde MaaStricht

elizabeth conteh (54) verloSkundiGe in opleidinG, Midwifery School, Sierra leone

‘Omdat er in Sierra Leone veel vrouwen in het kraambed sterven. Onnodig veel. Deels is het probleem dat er gewoon niet genoeg verloskundigen zijn. Ik ben al 31 jaar verpleegkundige en toen ik de kans kreeg om een tweejarige opleiding te volgen tot verloskundige, greep ik die met beide handen aan. Want als ik het diploma op zak heb, kan ik er daadwerkelijk voor zorgen dat meer moeders en baby’s de bevalling overleven. Dat vind ik ook het mooiste aan dit vak: dat een vrouw en haar baby de bevalling goed doorstaan. Toen ik dat tijdens mijn stage voor het eerst meemaakte, was ik dolgelukkig.’

‘Op maandag en dinsdag volg ik colleges. Die gaan over medische problemen die een zwangerschap bemoeilijken. Zoals een hoge bloeddruk of diabetes. Op andere dagen zijn er praktijklessen. Daarin oefenen we life-saving skills. Ook leren we in die lessen over de kraamtijd en de verzorging van een pasgeborene. In het tweede studiejaar is er een stage. Als stagiaire heb je direct een hoge werkdruk; er is een groot gebrek aan verloskundigen in dit land. Van dinsdag tot donderdag bezoek je kersverse moeders om ze voor te lichten over bijvoorbeeld de verzorging van de baby en het geven van borstvoeding. En op de andere dagen begeleid je bevallingen.’

‘Allereerst is de studie best pittig. Naast de vakken over de zwangerschap krijgen we ook managementlessen. Zodat we vaardigheden ontwikkelen om bijvoorbeeld mensen aan te sturen die ons kunnen helpen bij een bevalling. Daarnaast moeten we dit werk uitvoeren met de middelen die ter plekke aanwezig zijn. In de dorpen zijn bijvoorbeeld geen volledig ingerichte klinieken. Er is vaak geen elektriciteit of stromend water en er ontbreekt ook dikwijls een basispakket aan medicijnen en medische instrumenten. Als ik op pad moet, koop ik van mijn eigen geld latex handschoenen.’

‘Ik wil ontwikkelingswerk gaan doen in Afrika. Daar is een tekort aan goed opgeleide verloskundigen. Dé reden dat ik koos voor dit vak. Al snel ervoer ik hoe bijzonder dit beroep is. Tijdens mijn eerste stage maakte ik voor het eerst een bevalling mee. Dat was indrukwekkend. Ik huilde het hardst van allemaal toen baby Floris ter wereld kwam. Van tevoren vroegen de ouders mij om foto’s te maken, maar door het huilen lukte dat gewoon niet. Daar heb ik nu geen last meer van, maar het is nog altijd een eer om bij zo’n bijzondere gebeurtenis aanwezig te mogen zijn.’

‘Tijdens de opleiding krijg je veel theorie, zoals pathologie. Daarnaast doe je ontzettend veel praktijkoefeningen. Bijvoorbeeld het reanimeren van pasgeborenen. Dit soort oefeningen, de life-saving-skills, worden vaak herhaald. Daardoor kan ik nu, zonder in paniek te raken, snel handelen in situaties die ik natuurlijk liever niet meemaak. De opleiding duurt in totaal vier jaar. Vanaf het tweede jaar horen daar stages bij. Zoals in een ziekenhuis bij de afdeling gynaecologie en bij zelfstandige praktijken. In het begin mocht ik alleen meekijken bij een bevalling. Maar bij een stage in het laatste jaar observeert er een verloskundige tijdens een bevalling die ik zelf begeleid.’

‘De druk is hoog. De zorg voor moeder en kind is een grote verantwoordelijkheid. Dat is tegelijkertijd ook de uitdaging. Tijdens een stage werk je veertig uur. Er is een dag waarop je spreekuur houdt, op kraambezoek gaat en dagen en nachten waarop je dienst hebt. Dan kan het zijn dat de telefoon midden in de nacht rinkelt omdat er een vrouw gaat bevallen. Daar moet je dan in no time kunnen zijn. Tijdens de stageperiode ben ik een paar keer verhuisd. De opleiding bepaalt in welke stad en bij welke praktijk je de stage van een half jaar doorbrengt. Dat kan maar zo aan de andere kant van het land zijn. Het regelen van andere woonruimte voor een paar maanden is niet altijd makkelijk. Maar het is het zeker waard.’

Waarom ben je verloskunde gaan studeren?

hoe zag een studieweek eruit voor jou?

Wat is er moeilijk aan dit werk?

60%


eerSte walk for woMen SponSorloop Groot SucceS

de allereerSte walk for woMen heeft ruiM 68.000 euro opGebracht. Meer dan 100 vrouwen uit nederland liepen 9 t/M 11 SepteMber voor de MoederS en kinderen in tanzania in afrika.

ASN Jeugdambassadeur Ella Verver (16) bezocht in augustus een aantal bevallingsklinieken in Tanzania die door Cordaid Memisa worden gesteund. ‘Een indrukwekkende reis, hierdoor ben ik nog gemotiveerder om me in te zetten voor kinderen in ontwikkelingslanden.’

De scholiere uit Zeist werd in maart gekozen tot ambassadeur Jeugdsparen van de ASN Bank en Cordaid Memisa. Deze bank is sinds 2010 partner van Cordaid Memisa: voor elke nieuw geopende rekening doneert de ASN Bank een bedrag € 10 aan onze gezondheidsprojecten. Daarnaast schenk de bank eveneens uit eigen vermogen elk jaar een percentage van de totale inleg op ASN Jeugdsparen, Samen met haar moeder bezocht Ella verschillende geboorteklinieken in Tanzania. De meeste van de klinieken van partnerorganisatie Prinmat liggen diep in het binnenland van Tanzania en richten zich speciaal op de allerarmsten. De scholiere was onder de indruk van de afstand die moeders moeten afleggen om medische hulp te krijgen of te bevallen. ‘Drie uur lopen, soms met weeën, voor deze vrouwen is dat de enige manier om veilig te bevallen.’ De ambassadeur gaat de komende maanden blogs schrijven, interviews geven en langs (basis)scholen om te vertellen over haar ervaringen in Tanzania. Hiervoor ontwikkelde zij zelf een lespakket. ‘Zo hoop ik aandacht te vragen voor kinderen in ontwikkelingslanden en de hulp die ze nodig hebben. Hopelijk inspireert dat scholieren om zelf een actie te organiseren en geld in te zamelen voor Cordaid Memisa.’ Ella is te volgen via www.voordewereldvanmorgen.nl/project/ella-naar-tanzania-als-ambassadeur-asn-jeugdsparen of twitter: www.twitter.com/ambassadeurasn

Ook interesse in een rekening ASN Jeugdsparen voor uw kind of kleinkind? Open dan een rekening via asnbank.nl. U steunt daarmee de gezondheidsprojecten van Cordaid Memisa voor o.a. kinderen in ontwikkelingslanden.

Een cheque om 5083 gezinnen in Congo aan een muskietennet te helpen. Die overhandigde Luxaflex® op 22 juni aan Cordaid Memisa. Deze steun was gekoppeld aan de introductie van de nieuwe horrencollectie van Luxaflex®. Klanten die tussen 2 mei en 12 juni een hor hadden gekocht bij de deelnemende dealers, hadden automatisch aan de actie bijgedragen: een deel van hun aankoopbedrag kwam eraan ten goede.

Bescherming tegen insecten is in Nederland vrij makkelijk, al is het maar door een Luxaflex®-hor te plaatsen. In een ontwikkelingsland als Congo ligt dat anders. Daar ontbreekt het mensen zelfs vaak aan een muskietennet, een simpele oplossing die ziektes als malaria kan voorkomen. Reden voor Luxaflex® om de handen ineen te slaan met Cordaid Memisa. Door deze samenwerking kan Luxaflex® ook een ontwikkelingsland als Congo helpen met de bescherming tegen insecten.

teruGdrinGen van MalariaDe hulp van Luxaflex® en Cordaid Memisa bestaat uit het verspreiden van muskietennetten. Maar ook uit intensieve voorlichting over het belang en gebruik van die netten. Cordaid Memisa werkt daarvoor in Congo samen met lokale organisaties die de basisgezondheidszorg te verbeteren. Het terugdringen van malaria is één van hun kerndoelen. Jaarlijks treft deze ziekte vier tot vijf miljoen mensen in Congo. Tussen de 500 à 750 duizend mensen sterven eraan. Malaria is hiermee nog steeds één van de voornaamste doodsoorzaken in dit ontwikkelingsland.

Luxaflex® overhandigde de cheque op haar hoofdkantoor aan Jacqueline Leemkuil van Cordaid Memisa.

luxaflex® helpt 5083 Gezinnen in conGo aan MuSkietennetten

aSn jeuGdaMbaSSadeur bezoekt projecten tanzania

nieuwSberichten

Geld SponSorloop voor cordaid MeMiSa project in tanzania Cordaid Memisa werkt in Tanzania aan de verbetering van gezondheidszorg voor moeder- en kind, samen met partnerorganisatie Prinmat (Private Nurses and Midwives Association Tanzania). Dit is een vereniging van verloskundigen en verpleegkundigen die kliniekjes runnen voor moeder- en kindzorg. Cordaid Memisa gaat de opbrengst van de Walk for Women besteden aan hygiënische bevallingskits, vitaminen en medicijnen, voorlichting aan zwangere vrouwen en training en opleiding voor vroedvrouwen. Alle deelneemsters, vrijwilligers en sponsoren bedankt voor dit fantastische resultaat!

‘Ik ben nog geïnspireerder geraakt’

‘Ik raad alle vrouwen aan om dit volgend jaar ook te gaan doen. Wat een ervaring’

‘Het was geweldig. Niet alleen het lopen, maar ook de filmpjes en de informatie’

Vrijdagmiddag stonden de vrijwilligers klaar om de deelneemsters welkom te heten

Ruth Jacott als een van de vele enthousiaste deelnemers aan de Blote Voetenloop op zondag

De finish vrijdagavond in het centrum van Haarlem

Vertrek vanaf het basiskamp camping de Lakens in Bloemendaal aan Zee

Aankomst op de camping van alle deelneemsters met hun familie en vrienden op zondagmiddag

10 kilometer lopen over het strand op blote voeten als eerbetoon aan de Afrikaanse vrouwen


notarieel deSkundiGe voor cordaid MeMiSa, Marielle lindebooM, vertelt in deze coluMn over haar praktijkervarinG.

Moet de eigen erfenis naar nabestaanden? Of toch naar een goed doel? Veel mensen lopen met die vraag rond. Dat merk ik vaak tijdens telefoongesprekken, al hebben bellers in eerste instantie een concretere vraag. Bijvoorbeeld over vrijstellingen voor de erfenisbelasting. Of over de afwikkeling van de erfenis als die naar een Cordaid-fonds gaat.

Neem de Cordaid Memisa-erfgenaam uit het zuiden des lands. Haar broers en zussen hadden missiewerk gedaan en ook zij wilde zich graag inzetten voor anderen. Dat was haar nu eenmaal met de paplepel ingegoten, zei ze. Daarbij had ze een brede blik op de wereld. Ze reisde veel, samen met haar man. Zo stonden ze nu op het punt om naar Afrika te vertrekken. Een goed doel met een internationale oriëntatie paste dus bij haar. Zij en haar man wilden nu wat regelen voor het geval ze allebei tegelijk zouden komen te overlijden. Ze vertelde me dat ze zelfs al een afspraak hadden gemaakt bij de notaris. Ze wilden hun testament moderniseren. De mevrouw hoopte echter eerst wat informatie van mij te krijgen, zodat ze beslagen ten ijs zou komen. Ik stelde haar gerust en zei dat de notaris haar zeker goed zou informeren.

Toen vertelde ze waarom ze eigenlijk belde. Zij wilde in haar testament graag een substantieel deel nalaten aan Memisa, maar haar echtgenoot vond dat alles naar de kinderen moest gaan. Was er een compromis mogelijk? Om daar antwoord op te kunnen geven, moest ik iets meer weten over de financiële situatie van het paar. Ze vertelde me dat ze in gemeenschap van goederen getrouwd waren. Dat hun woonhuis nagenoeg hypotheekvrij was. En dat ze nog een behoorlijk bedrag aan spaargeld hadden. Ze teerden niet in op dit spaargeld, want het pensioen van haar man was meer dan voldoende om van te leven. Hun drie kinderen, ten slotte, waren allen goed terecht gekomen en hadden eigenlijk niks nodig.

Ik gaf haar de volgende drie tips:

• Zij en haar man konden elk een eigen testament maken, ieder over de helft van de gemeenschap van goederen. Dus mevrouw zou haar eigen nuanceringen kunnen aanbrengen, die mogelijk wat zouden afwijken van het testament van haar echtgenoot

• Ze kon in het testament een ‘langstlevenderegeling’ opnemen, en vervolgens aangeven wat er moet gebeuren met de erfenis als zij als laatste komt te overlijden

• Ze had ook de optie om de kinderen (gedeeltelijk) te onterven, maar moest dan wel rekening houden met het recht van een kind om een beroep te doen op de legitieme portie: de helft van het deel dat het kind zonder de onterving zou hebben gehad. Het overige bedrag kon in elk geval zonder probleem worden toebedeeld aan Cordaid Memisa

Een erfenis hoeft dus niet óf naar de kinderen óf naar een goed doel te gaan. Het kan allebei. Mogelijk staat haar man dankzij dit inzicht soepeler tegenover het idee om een bedrag na te laten aan Cordaid Memisa.

wilt u eenS vrijblijvend van Gedachten wiSSelen over het opStellen van een teStaMent? dan kunt u contact opneMen Met [email protected] of bellen op 06-22528298 .

Schenken of erven?

foto: Cordaid Memisa

U een kans... zij een kans!

De Postcode Loterij helpt!

De Nationale Postcode Loterij is de grootste goededoelenloterij van Nederland. Sinds 1989 werd er ruim 3 miljard euro geschonken aan de inmiddels 81 organisaties die zich inzetten voor de bescherming van mens en natuur.

Ook Cordaid Memisa deelt in de opbrengst van de loterij. Mede dankzij deze steun kan Cordaid Memisa werken aan de verbetering van de gezondheidszorg in

ontwikkelingslanden. Bijvoorbeeld met het opleiden van medisch personeel. Zo wordt er gebouwd aan gezondheidszorg die bereikbaar is voor iedereen.Een kans op een gezonde toekomst voor mensen in ontwikkelingslanden en een kans voor u. Want tegenover uw steun staan grote prijzen. Zoals de KanjerPrijzenpot die kan oplopen tot 48 miljoen euro en elke maand meer dan 500.000 andere prijzen.

Meedoen is eenvoudig,bel 0900 300 1500 (20 cpm) of meld u aan

via internet: www.postcodeloterij.nl

Voor € 10,50 per lot speelt u al mee.

Alvast hartelijk dank voor uw deelname.

21594_Adv_NPL-CordaidMemisa.indd 1 05-09-11 11:57


colofon‘Gezondheid! samen delen’ is een uitgave van Cordaid Memisa. U kunt dit donateurs-blad aanvragen bij Cordaid Memisa.

redactie Schrijf-Schrijfeindredactie Cordaid Memisafoto’s Cordaid, Wilco van Dijen, Marieke van der Heijden, Arie Kievit, Arjen van de Merwe vormgeving Forest&Bolddruk Communisis

‘Gezondheid! samen delen’ wordt gedrukt op chloorvrij gebleekt recyclebaar papier.

ISBN 1874-5067

Wilt u minder post van ons ontvangen? Bel dan naar 070 3136500

cordaid MeMiSaGiro 5657, Den HaagING 70 70 70 295Lutherse Burgwal 102512 CB Den HaagPostbus 164382500 BK Den HaagT 070 31 36 500F 070 31 36 201E [email protected] www.cordaidmemisa.nl

MiSSieCordaid Memisa is het gezondheidsfondsvan Cordaid. Het duurzaam verbeteren van de gezondheidszorg in ontwikkelingslan-den is ons doel. Wij vinden dat gezond-heidszorg voor iedereen toegankelijkmoet zijn. Daarom stellen wij middelen enkennis beschikbaar aan de lokale bevol-king. Lokale initiatieven, ziekenhuizen enklinieken kunnen op onze ondersteuningrekenen. Ook geven wij gezondheidsvoor-lichting en leiden wij medisch personeelop. Cordaid Memisa werkt nauw samen met lokale organisaties, want de beste ontwik-kelingshulp is mensen de gelegenheid bieden hun eigen situatie te verbeteren.

Op die manier ontstaat er een eigen, goede gezondheidszorg.

Bij Cordaid Memisa geloven we rotsvast in de kracht en het optimisme van mensen. In hun vermogen zaken te veranderen en de situatie te keren. Wij geloven dat het kan.

Meer weten? Bel 070 31 36 500 of bezoekonze website www.cordaidmemisa.nl

Gezondheid samen-delen-cordaid-memisa-oktober-2011

Documents

Transcript of Gezondheid samen-delen-cordaid-memisa-oktober-2011