*cover ontwerp uit eigen hand

GEMÊLEERD

Brussel Bruxelles

onkel ferme knaap gij reus

robuust en bruisend Brel

stads tweetalig tafereel

melkkoe van Europa ’s ramp?

bewind pleite met de wind

petieterig Manneken Pis

aan de Grote Markt

rijst schuimend schoon

groezelig en sluimer

op terrassen Duvel blond

ik wieg u in mijn keel

jubel in het Jubelpark

gelijk Johan Verminnen

vanuit de goestingpoort

kruip ik als gevangen prins

voer afgemat voldaan

terug over de kasseien

mijn pittoreske Mokum

aan Rembrandt’s Amstel

waar ik ter wereld kwam.

Lul

hij jurkt

over haar japon

dat ‘íe te laag is uitgesneden

kraakt en kreukt

maar als zij hem draagt

over haar binnenkant heen

wekt haar souplesse

zijn interesse.

Verzinken

vandaag wil ik graag proberen

om mijn eigen hemel te creëren

stoei nog met omsluieren

met indrukwekkende beelden

waarin kleur de boventoon voert

misschien kies ik een hemel

zoals deze in werkelijkheid niet is

maar stoei toch nog steeds

voorbij meteorieten

naar een hemel die niet van mij is

maar wel overdonderd

door het overweldigende blauw

dat tevoorschijn komt

door tegenkleuren

Saudade

jij sleept me mee

in al jouw triest

naar de kade van weemoed

waar het sterven steunt

het o zo wankel gaan

door en door getransponeerd

naar mijn ziel

die tussen de snaren hangt

ik hoor je tonen drijven

over de tranen van de Taag

en tussen de voegen van Alfama

waarin ik mijn eigen Fado huil

In het zorgcentrum

zij knipoogde,

komt u gezellig binnen?

ik dacht ojee, wat een entree

vooral toen ze vroeg

wilt u op mijn canapé?

het oudje vervolgde

ik ga met u in zee

en sta al in mijn negligé

naast haar kamer wenkte moe,

vandaag is het feest

ze is vandaag al 100

morgen vertrekt ze naar benee

de canapé mag met haar mee

Bah haiku

een verstopte neus

snoot rooie dooie vliegen

die bleven steken

Zang gevogelte

als de kippen vroeg op stok staan

tokken zij: geile hanen

als de hanen vroeg van stok gaan

kraaien zij: kouwe kippen

ja ze doen altijd zo raar

gek tegen mekaar

want als de kippen nu geen eieren meer leggen

gaan de rare dingen zeggen

en toch ja tokke tokke tok

bezingen zij hun passie in vleugel poëzie

in eigen ren en melodie is allen overwonnen

met zingen is de liefde begonnen

Gissen

slapeloze nacht

Klaas Vaak heeft de pest erin

wat is de reden?

waarschijnlijk de Efteling

zowel zijn dag- en nachtwerk

Kenbaar

het oude ontwerp

oogt van meer geslachten

niet eens verroest

bezoekers

vinden nummers logisch

ook hetgeen erachter schuilt

wij willen geen nummer zijn

onze voornamen

moeten er sierlijk bij

op het nieuwe naamplaatje

Leven onder het witte

turig is de koude wispel

gisteren was hij milder dan vandaag

in zijn vastgevroren natuur

rondom zie ik krokussende kleintjes

in het geel en paars gekleed

wijsneuzerig boven hun witte mutsjes

ze staan vriendschappelijk

naast hun evenknietjes

met pietepeuterige smoeltjes

waaruit dove klokjes klingelen.

als koude wispel de zin doorzet

turen de kleintjes somber

bang om ineens te verschrompelen

Armen van mijn beschutting

onderbewustzijn wakkerde mij…

er werden treinen gebombardeerd

tussen Meppel en Zwolle, de tijd liep

uit de hand, ze kwamen pas tegen spertijd aan

bij het Amstelstation in Amsterdam

angst bekroop mama en ik luisterde

met grote ogen naar de afwisselende gang

van haar zenuwslopende vlucht

dicht langs de panden op weg naar huis

wij werden door de politie aangehouden

en mama vertelde over het drama

de agent begeleidde ons in de donkerte

naar huis

waar papa huilend aan tafel zat

mama omhelsde en kuste hem

en ik sliep als een roos in zijn armen

Weet je nog van toen en nu ?

eerst zo bleek het zand was

daarna verblindde door de blije zon

hoe sterk de afdruk van jouw pas

huppelend het zilte nat in sprong

het strand sierde gouden schelpen

zoals alleen een meermin draagt

zelfs Gustav Klimt wilde overstelpen

geheel en ongevraagd

Zephyr’s krullen van de wind

strelen nu turquoise golven

waar hij loom een rustplek vindt

zelfs ik laat mij bedolven

Op reis

met open ogen

onderweg naar het eindpunt

willens en wetens

in de tram rondom de spits

heel vredig ingedommeld

*Amsterdamse tram vervoert dode passagier. 23-01-2015

Omkeerbare wallenkant

langs de spiegel

hier drijf ik geheel mee weg

sta even stil bij elke kavel

ik bewonder de wallenkant

die zich nadoet in het water

telkens omdraait in hetzelfde beeld

als de middagslaap mij overvalt

lig ik uitgestrekt te dromen

op het groene grasmatras

Cornwall

verbeelde mij een jeugdtrip

waarin ik beland was

op klimhoogte doch had de kracht niet

het te bestijgen

heftig trokken de paden

doch mijn benen werkten tegen

mijn adem ging over in zuchten

poriën braken open

en lieten hun tranen

Cornwall, St, Michaels Mount

Tintagel en King Arthur zwaaiden

wenkten hoog en laag

en ik kroop onder de blauwe lucht

naar Lands End

als bejaard knarsend wrak

bereikte ik, als een hijgend hert

der jacht ontkomen,

met mijn tong op de schoenen

het eerste en het laatste huis

Soep van de dag

snikheet

op het overvolle terras

waar ik tegenover haar zit

ze betovert

met haar glanzende rode haren

ze kijkt niet op of om

onder het slurpen van de goulashsoep

boven de biggetjes in de jodel dirndl

die op springen staan uit haar decolleté

ze steken hun tongetjes al uit

ik slik en ook de kelner

die met grote ogen en open mond

voorbij struikelt

nogal wiedes

om de biggetjes op te vangen!

In The Spirit Of Oscar Wilde

allang beken ik een uitgesproken lul te zijn

schuld en onschuld: god in Frankrijk te Parijs

waar ik in het schone graf te Père-Lachaise

mijn uiteindelijk verdiende rust hervond

hoe vaak heeft men mij afgunstig nagewezen

als enorme smeerlap die op mannen viel?

heb de bourgeoisie en het gerecht onder geniep

en hamerslag zien kwijlen rond mijn kruis

dat ik mij allerlaatst tot het katholicisme

bekeerde

was een bewuste keuze dus vergeef mijn spot

ik scheen aan twee kruisen niet genoeg te

hebben

mijn geaardheid en ik zijn niet klein gekregen

*Oscar Wilde schrijver/dichter

Dublin 1854 – Parijs 1900

Onbevangen vraag

als een nieuwsgierig joch

vroeg ik mijn oude tante

waarom ze nooit getrouwd was

daar hoefde ze niet over na te denken

streek mij over mijn bol en glimlachte:

omdat ik nooit gevraagd ben

Uw lichaam mijn graf

waar het mijne niet van weg kon komen

omdat de liefde mij intens verbond

bevlogen door de warmte van uw mond

het moment alleen nog wilde dromen

voelde de tijd verschanst in zomernacht

vlogen de uren ons nimmer voorbij

volkomen rust en stilte zij aan zij

van verre zongen sterren fluisterzacht

kleuren veranderden in vuurbloemen

waar tonen streelden langs de horizon

wonderlijk van klank niet te benoemen

ten langen leste loomheid overwon

mijn zaligheid nimmer zal verbloemen

uw schoonheid liefdevol de maan rond spon

Zelfreflectie

ik, ik, en mijzelf

ik wil ook graag iets zeggen

en zoek naar een opening

in zijn lange adem

maar krijg de kans niet

probeer de rollen om te draaien

projecteer wat is gezegd

geheel op mijzelf

in hetzelfde zinsverband

was er al bang voor

mij hierin tegen te komen

en terug te halen

te dwingen stil te staan

ook naar een ander te luisteren

Poekelien

zij heeft de naam van haar poes aangenomen

hoe dan ook, het is duidelijk te zien

onder haar snorharen: je weet wel

destijds was er vliegend een vogel aangekomen

toen heette ze ineens weer Vogelien

broer Joekel heeft een kater die heet Dell

die overmatig vrijt met Poekelien

ongepland krijgt ze even later bovendien

een nest met poesjes, wel een stuk of tien

Dien, Pienelien, Philipien, Josefien, Annelien,

Katrien Mousselien, Poezelien, Mieselien,

Krabbelien,

Uit de geest van Mata Hari

het uniform van rijke kerels in mijn ogen

spiernaakte Adams: in en uit de mijne:

het hemels paradijs waarin ik schaars gekleed

met mijn exotisch schone lichaam danste

over werelddelen als ‘het oog van de dage raad’

geruchten niet van de lucht: mijn hebzucht

ontdeed mannen van hun kleed, letterlijk en

figuurlijk heb ik mij gefortuneerd voorzien

tijd zat mij niet mee en was de 1e wereldbrand

der baatzucht ook de mijne met connecties

welke men als spionage zag: zie, ik glimlach

haalde mijn welgestelde wereld op de nek

en bracht men mij voor het gerecht

verweer kreeg er geen kans en sleepte men mij,

ondanks tegenspel van mijn geboorteland,

rechtstreek naar de plaats der executie

alreeds chique in rouw gekleed zonder blikken

of blozen sliep ik in als stoffelijk overschot

van een losbandig leven met het gelaat naar de

hemel gericht op weg naar de sterren die mij als

legende op het witte doek zullen vertolken!

Compassie

als ik vermoeid met lede ogen

het mistig zicht wil volgen

waar achter de kim verzadigd zucht

voel ik opgekomen mededogen

voor een boompje

door eenzaamheid verzwolgen

vermist onder verdwaasde wolkenlucht

de weide vlakte roept en wenkt mij

dichterbij en smeekt om hulp

er naast te gaan

de eenling bij te staan

het kleine ding beweegt of het zeggen wil

laat mij maar wiegen in jouw eigen waan

Platina patina

een knappe kop

die de spiegel heeft bedacht

waarin je een botsing kunt aangaan

met jezelf

maar dan zwijg ik

overdenken doe ik wel

hoe je reflectie kunt vastleggen

gladschuren en opwrijven met boenwas

water laten verharden in spiegelingen

boven levend water wil ik spreken

spiegel mij met al mijn fier

willen zien hoe machtig

patina kan zijn

met een lichte spoor van platina

*aangedreven door Marion Spronk

‘Vleugel aan vleugel’

Kindje van de zon

al winkelend oogcontact

en wij vinden elkaar

met een stralende lach

een onvoorzien stralen

van veel plezier

via jouw Down Syndroom

je handje in de mijne

als ontroerende beroering

van warm samengaan

je reikt me van alles aan

en plaatst het weer terug

en zwaaien elkaar tot ziens

Hypocrisie

overbruggingen

belangenverstrengeling

waar de olie stroomt

mensenrecht verdoezeling

onderdoor het glimlachen

Roedel der waanzin

en dan creëert de onmens zichzelf

vanuit de angel van zijn bestaan

de eeuwige dood is een metgezel

die zijn ontvankelijke geest beheerst

hij versleept en dumpt zijn medemens

als lijk naar een opnieuw gedolven graf

waar zijn roedel heer en meester is

eigen zelf dood niet ontwijkt.

Vreemde basserolen

je kunt ze mooi verzinnen

in de groene Somszeeën

het zijn de Snorrensicken

ze bewegen zich voort

zonder vinnen

meestal met z’n tweeën

één aan de linkerkant

en de ander aan de rechterkant

telkens hetzelfde patroon

ze lijken veel op oude mannen

die constant samenspannen

met spierwitte spillebenen

ze zijn o zo bang voor water

het enige is pootjebaden

met hele lange nageltenen

ze houden nooit hun snater

altijd met humor beladen.

Dag pa,

ik leg het nu maar op papier vast.

zoals U misschien al wist, begin ik al

enige tijd te twijfelen of U nog een beetje

achter ons staat.

ik erger mij eraan dat, in naam van U, hele

bevolkingsgroepen worden uitgemoord,

en dat U dat zomaar toelaat? Toentertijd had

U allang ingegrepen, als ik de geschriften

moet geloven.

ik schrijf u niet voor Jan Doedel omdat ik

het gevoel krijg dat de liefde van één kant

moet komen. Ondertussen worden er mensen

afgeslacht?

ik voel me niet aangetrokken tot het Atheïsme

en de uitspraak ‘ik geloof dat er iets moet zijn’.

ik stap ook niet meteen over van de ene krant

op de andere, omdat ik destijds veel steun heb

ondervonden.

ik neem persoonlijk nog steeds aan dat een

vader zijn kinderen niet loslaat, andersom is dat

wel het geval. Ik verwacht ook geen antwoord,

maar zou het wel prettig vinden, iets van uw

onvoorstelbare kracht te mogen ervaren.

sorry, dat ik vaak, ook mondig, in de ik-vorm

schrijf. Dat doe ik ten dele bewust omdat het

mijn strikt persoonlijke mening betreft.

Ook weer zoiets

wat ik nou niet begrijp

dat ik een afspreek heb

bij de schoonheidsspecialist

om talg te verwijderen

ik ben zo klaar, zegt ze

en moet naar de achterkamer

waar ik een kwartier wacht

maar dat pik ik niet

en stap op

roep tussen een deur kier

van de behandelkamer

dat ik een nieuwe afspraak maak

ze zegt, ik ben er zo klaar mee

mijn antwoord is, ik ook!

Hai haiku de koe

word jij het melken nooit moe?

tis toch een gedoe

zegt de boer soms koetje boe

sluit jij maar je ogen toe?

zelfs een boer heeft mij verteld

spenen raken uitgeteld

de uier aders barsten

als je de koe laat barsten

Vanmorgen liep ik nog zwaar

omheen het rode fietspad

langs de gedwongen bocht

die mij sterk liet voelen

dat jij er nog steeds lag

onder de zacht verlichtte

bloemenzee

waarop vele woorden

dreven en de indruk wekte

dat jijzelf niet bent gezwicht

alhoewel ik met stomheid

was geslagen dat samen met jou

en gelijkgestemden in Parijs

bijna de vrije meningsuiting

werd vermoord

loof nog steeds de lef en het verzet

en plak geen pleister op mijn mond

God zal Zijn oordeel vellen over duivels

die Zijn naam misbruiken

niet één is aan Hem gelijkwaardig

IJsland

in gebarentaal

dansend door de dancing

smolt ze, ik had haar

denkelijk ietwat opgewarmd

ze wiegelde wat schraal

verviel overmatig in een swing

en trok ze me de vriesgang in

dat had ik foutief ingeschat

hitte steeg haar naar het hoofd

ze explodeerde: gelijk Eyjafjallajökull

uit een gebroken Duitse roes:

'gefa mér ein kalte kuss'

ik vernikkelde: 'eis brechen?

aber nicht mit mir!’

ze spuwde vuur!

Het bewegende duister

er draven massa’s merries door de nacht

hun hoeven overstemmen lijkwitte kelken

welke de akkers bedekken onder rode gloed

van de huidig blijvende oorzaak

het is alsof de paarden spreken: wij bewaken het

gebeente van de rustende gestorvenen

want onder de drukte heerst het meest stille

der stilte

witte kelken vangen het geluid van ons draven

zodat er onder hen verlangende stilte heerst

sowieso domineert er soms barstende onrust

zodat de aarde breekt

bezingen doden Shaffy’s krachtige doorgaan

met het zweet op ons gelaat om alleen door te

gaan, in een loopgraaf zonder licht, we zullen

doorgaan, we zullen doorgaan tot we samen zijn

de stemmen zingen boven de witte kelken uit

zodat hun gele hart meebeweegt naar de finale

uiteindelijk hebben kelken het voor het zeggen:

wij zullen doorgaan anders zijn wij overbodig!

Ode aan moeder de vrouw

ze raakt niet uitgepraat en uitgejankt:

kids vroeg op, in bad en broodjes smeren

dan naar school daarna het huis door rossen,

vaatwerk de automaat in knallen en de witwas

laten hangen in het trapgat

iets voor d’r zelf; een eigen job en af en toe

een keer het werkhuis waar ze nog eens

zwoegtdaarna weer thuis de ramen lappen en

voor hemnaar Lidl waar het bier goedkoper is

kids voor en achterop de fiets van school

effies eten dan weer terug en straks ook

nog een keertje blij retour omdat hij vanuit zijn

werk draaft zonder vroegere bos bloemen

languit moe is op de bank zijn pilsies ligt

te zuipen en haar zo nodig zoenen wil omdat

zij ‘t zo geweldig doet; wat eten we vandaag?

hij zeikt over de andijvie; gehakt en toetje

zij huilt omdat ze steeds weer vragen moet

de kids in bad en bed te doen en hij om koffie

blèrt, TV zijn wereld doordraait

zij ook ‘s aan d’r eigen leven denken moet

afgepeigerd door haar cyclus en meteen daarna

weer plat, geen hoofdpijn meer mag hebben,

zonodig vindt dat ze met haar knietjes hoger kan

hij zalig nar beneden glijdt om te gaan paffen

ze doet de hele nacht geen oog meer dicht

omdat haar kleintje zo verkouden is en hem

niet wakker maken mag omdat ‘ie straks zo

vroeg zijn nest uit moet

wat kan het haar nou verdomme, ze besluit

de hele rataplan te laten stikken, laat ‘m maar

een ander zoeken als ‘íe d’r nog eentje krijgen

kan want ze is het meer dan zat slavin te zijn

als ie dan thuis komt na een superzware dag

wat hem nog rest is een leeg nest en heeft ‘ie

het helemaal voor hem alleen maar elk nadeel

heeft z’n voordeel; het blijft een hele goeie lul !

over een paar maanden is het vadertijd

dan moet ze ongepland een kindje krijgen

kan hij wel tien keer ’s nachts zijn beddie uit

dan is zij tenminste weer het sterke geslacht !

Onvoorspelbaar

ik had verwacht

dat het ijs zou breken

maar niets was minder waar

het werd juist krachtiger en klaar

doordachter

daar waar het poreuzer leek

ogenschijnlijk zwak

eerder een wrak dat zich toch herstelde

door positieve bezigheden

welke naar boven kwamen

uit een ondenkbaar verleden

Rumoer

middenin de nacht

hoor ik beneden

ongeduldig tikken en glijden

gerol over de tafel

het wakkert me

de spanning neemt toe

door het geritsel van papier

ik laat me hartkloppend

van de trapleuning glijden

knal de kamerdeur open

en ja hoor…

het was mijn ongeduldige pen

die niet wachten kon

op mijn dwangneurose

en nimmer aflatende inspiratie

Allang met pensioen

met mijn blote voeten op de koude vloer juich ik

vandaag schijnt weer oorverdovend de zon in

mij en jubel ik mee: ik ben vrij vandaag, vrij,

vrij,

vrij met mijn mening en geliefden die ik omhels

alsof ik ze jarenlang niet heb gezien, tjee wat

blij

Oh wat ben ik vrij vandaag, hartstikke vrij, vrij

maar dat was ik toch al op zaterdag en zondag

soms had ik de zondag niet zo lief als toen

hield niet zo van die verplichte kerkzoen met

een mond vol pepermuntjes onder de preek

het was niet zo’n vrijheid en blijheid maar nu

ben ik blij en vrij omdat ik het zelf bepaal, vrij

ja

als een vogel in de lucht maar niet met al dat

dubbelzinnige vogelvrije nee, ik ben heel blij

vrij blij waar ik totaal in gedij, o wat ben ik vrij

en blij.

Zonet door liefde bewogen

ik voel uw adem welke mij verdooft

wakkert lieflijkheid welke parten speelt

oneindigheid zo warm uw lichaam streelt

geurt jasmijn waarin altijd is geloofd

uw schrijden lijkt mij als zalig zweven

waar zelfs het allerkleinste stof voor wijkt

het zuchten van de wind aanbidding lijkt

liefde strelend zwijmelt door het leven

de wolken reiken hemelsluiers aan

dromend langs de wimpers rond uw ogen

heelal dijt magisch uit bij volle maan

liefdevolle duiven zijn bevlogen

zacht straalt het licht uit donkerte vandaan

zie uw minnaar door liefde bewogen

Vespidae Interfectores

dan zijn er ineens die wespen

die gif-overdragende steekklieren

die zich hebben genesteld

tussen stenen gevels en vensterlijsten

zelfs in wintertijd

bijna niemand heeft ze in de gaten

maar zij zien jou wel

als ze ook nog eens bijna geruisloos

rond zoemen en op gegeven momenten

binnendringen, is er reuring in de tent

onverdraagbare pijn maakt zich meester

wij weten waar en hoe diep de angel zit

bijna ongrijpbaar, die moordenaars

Met gesloten ogen

jouw lichte adem

die langs de mijne strelen

aftastend of mijn ogen

jouw schoonheid reflecteren

ja geliefde, dat is wat zij doen

want mijn wimpers laten zich beroeren

en sluiten zich uit pure liefde

en houden stofjes buiten

die zonder vragen willen doordringen

in onze affectie

wimpers vernieuwen en raken los

maar wij zijn aan elkaar gehecht.

Mi gudu

humor en lachen

is mams aangeboren

Regina is een schat

wat wil je wat

ze weet het ook nog goed

te brengen

hamert op haar dochter

om eens lekker af te vallen

kocht een vlot vermagerblad

om haar uit de kluit gewassen

voluptueuze kont

sterk aan te strengen

mams komt op een lumineus idee:

‘wat ik jou zegge dat is waar

heel Suriname woont in jouw directoire?’

Warmte schors

Als ik zo rondom je ga

in gedachten terug naar jouw geboorte

daar waar jij ontkiemde en traag ouder werd

wij nu met elkaar optrekken

is het niet alleen maar het teer betasten

over jouw ruwe huid waaraan ik voel

dat jij nog steeds voor ons leeft

laat mij je omhelzen mijn geliefde

jij die ons in leven houdt

althans als jij niet sterft door ontbossing

begrijp wel jouw tranen

die langs de schors gaan naar daar

waar jij geworteld bent

Buitenland zit er niet meer in

ach, als je een tuin hebt

kun je daar ook vertoeven

of een balkon op het zuiden

geen Frans balkonnetje

daar is niet te zitten

heb je niets om op te zitten

en te bezitten, kun je nog altijd

daar waar de vogels fluiten

in het park en fluit je mee

of naar Zandvoort aan zee

en dan ’s avonds voor de TV

met tussendoor reclame

dat we moeten gaan besparen

op energie en onderhand

weer sparen, maar waarvan?

onderhand denk ik dan ineens

weer terug aan mijn zuinige vader

die voor moeder fl. 2,50,- per dag

op tafel lag aan huishoudgeld

met 5 kinderen en voor pap!

de tering naar de nering zetten

was zijn motto, en mijn tante

in het Vlaamse land die zei dan:

'Stelt de tering naar de nering

of uw nering krijgt de tering'.

Liefme lied

fluisterzacht zing ik

mijn lied langs jouw wimpers

lief ik je ogen

kus ik je mond

terstond gaat de zon dan weer schijnen

verdwijnen jouw tranen

uit de morgenstond

‘k zweefje donzend

vederlicht op wolken

hemelje en tederje

op de zomerwind

deinje over liefde zeeën

wij met z’n tweeen

tot je met me zingt

Het lag op haar lippen

voor de zoveelste keer

moest ze het toch

nog heel vluchtig zeggen

je ziet er slecht uit!

een groter plezier

deed ze me er niet mee!

Heerlijkheid, o mechelen

neen, mijn lichaam

niet bestand

en zwicht ik

onder maagdelijk en

omgeslagen kant

geklost door eeuwen heen

laat mij je lippen kussen

langs de Dijle

en sleep mij

dromend over ijle draden

van je lieflijk hart

dan pas wil ik meten

met verleden, heden

en vooruitzicht, vrij zijn

in geweten als ik verslingerd

en gelijk eendrachtig

vastgenageld ben met

Rombouts en Margaretha

sta mij toe, ik kniel

Op de na zessengracht

hij houdt zo van het boerenleven

de hooiberg en het stro

en de dochter van boer Geert

zaterdagavond trekt nog als toen

gierende geuren rullen oneindig

vlakland sloten breken het zicht

stegen struinen riemende stad

weerspiegelend rood de konen

zoet broeiend weerkaatsen kasseien

kom us efkus binnen m’n schat

vage hazenlippen zuchtend rood

pijpentwintig euro voor de kinkel

torenklokken slaan de uren twaalf

zacht hart voor hard dan wel apart

lef laat de snelle trein wel wachten

Xie Qiuping

getroond en gekroond zijt gij

met uw onbeschrijflijk hoofdhaar

als wensdroom gegroeid

doch niet eerder als sluier

welke u goddelijk omringd

als Chinese godin der liefde

als een dansende zes meter lange

zwartharige sleep

kom, laat uw stem neuriën galmen

langs bergen en dalen

deinend over de gele zee

waar uw hoofdtooi golft

als aangeboren schoonheid

uitverkoren in het beminnen

glanzende streling als bekorende kunst

hoe lieflijk uw hart vlecht

gij zijt nu nog de gevangene

van de maankoning

doch wring u los en verhef u

met al uw schoonheid

Tuin van rust

daar waar spruiten zijn

om te gedijen

als groeiende bloemen

in een tuin van rust

onbevangen

willen zingen en dansen

zwevend uitlopen

zichzelf kunnen zijn

waaronder liefde

orde en regel bevindt

zonder te strakke heining

van een internaat

Bellen blazen

hu pfhuuuuuuuh

hu pfhuuuuuuuh

allemachtig prachtig

ronde glazen bellen bollen

kleuren van de regenboog

rollen bollen zwevend

als een sprookje hemelhoog

lieve ronde bellen bollen

wou dat ik zo zweven kon

als een glazen blaasballon

hu pfhuuuffffuuu

hu pfhuuuffffuuu

Lange lente

’t wordt lente, ’t wordt lente, juichte tante

bij het ramenlappen uit het raam

sta op me kop, het lapt me op

de zon is gratis: kost geen centen

ben zo gek, zo idioot, zo lekker bloot

een echte scheve trekkebek

zelfs de boze buurman vloog

ik van de week zomaar om zijn nek

retteketet vlieg zomers uit me bed

schreeuw me luid, met me hele borst vooruit

moet je horen met je grote oren:

de bollen komen uit, me bollen komen uit

haha, haha

laat alle knoppen springen

laat alle bloemen zingen in de zon

laat ze strijken op violen, als ik kon,

ja als ik kon sloeg ik overal

me supergrote lentetrom

bombom, bombom ‘t wordt lente

van hier tot daar van tralalala

want in de lente ga ik telkens uit me bol

o wat een lol, o wat een lol

ben een echte lentedrol

doe lekker extra overdreven

het is gewoon me passie om te overleven

ik lenter, slenter kro, kro, kussend

op jouw wangen

lentegeel met paars en blauw.

’t wordt lente, ’t wordt lente, juichte tante

zelfs de hanen slaan op hol

ik schaar me achter

lange lente polonaise

van een Troubadour

hou nou je kop maar, riep oom Tjedde

met al dat gelente ouwehoer

ik slaap ik liever in hunne bedde

Ik zag ze weer

ze vlogen meteen op de kroppen af

die nog steeds niet in bloei staan

ondanks dat ze IJsbergsla heten

de kou heeft ze nog steeds in zijn macht

ook leggen de slavinken opgerold

op hun nest, keurig naast elkaar

in de vitrine en geven geen kick

hun broertjes noemen ze blinde vinken

die konden het niet aanzien

dat familieleden werden ingepakt

en afgebakken

andere familieleden

welke niet geregeld op visite

komen, vlogen de tuin uit en vonden het maar

niks

zelf ben ik dol op zingende vinken

als ze maar niet te vals worden

want dan vind ik er geen zak meer aan

vaak zijn het dan ook doven en linke vinken

je hebt ook een geile vink, die met zijn poten

overal aanzit en waar geen krop sla veilig voor

is dat is een onvervalste verslavink: tjiep, tjiep

Hoog boven het wad

...en ik begeef mij

in een kleurrijke luchtbel

traag weggeblazen

uit een enkele zucht

waarin ik gewichtloos zweef

op de rimpeling van het licht

sporend wegzinkend water

om straks weer terug te keren

hoog boven mijn wad

waar ik blijf hangen

daar waar de ondergaande zon

schittering nalaat

als fluisterend diamant:

geniet ik op maagdelijk

uitdagende klanken

van vergezichten

welke meeslepen

op droomwolken van

onweerstaanbare meditaties

van totale rust en vrede.

Valentijnig hart

je straalt

een stortvloed

van licht

naar mijn ontvankelijk zicht

overgevoelig voor warmte

niet één keer per jaar

maar dagenlang

achterelkaar

mijn Valentijnig hart

ontvangt en pijlt

vlammig liefde toe

door velen niet begeert

dan nog blijft het rood kloppend

lieflijk tonen in jouw handen

dag in, week in, jaar uit

voor eeuwig herkennend

telkens heel puur

op verbondenheid stuit.

Kleindochters

dan toon ik de immense zee

aan geliefde kleindochters

welke innige aanhangsels zijn

van mijn sensibel hart

laat het omvangrijk water zien

en maak ze duidelijk

hoe machtig mijn liefde is

hoeveel ze voor mij behelzen

dat mijn houden van gelijk is

aan getijde: eb en vloed

dat wij één zijn met de natuur

in al onze verbondenheid

One Shade Of Red

haar TapeDate

werd een flinke deceptie

door zijn bindingsangst

Zoektocht

naakt is het toezien

in het tranendal van de steengroeve

waar van verre iets wuift

de rand te hoog de plek te diep

er is geen stem zodat spreken zwijgt

er bestaat geen gids voor oude planten

van afgesplitste loten met spruiten

grind van de groeve is teveel in beweging

zodat belopen te vroeg zou volgen

na deze gewaarwording

boven ons bewustzijn

Loes uit Goes

op een weekend in France

binnen Paris Ballet de Danse

had ze eindelijk eens sjans

die Fransman heette Frans

Frans had een goeie smoes:

savez-vous Irma La Douce

petit et peu de rouge?

je kan me wat! zei ze pardoes

met z’n twee onder de douche?

zoek maar een andere snoes

ben niet zomaar voor de poes

soignée monsieur Flamousse!

Sotchi 2014 splaakverwarking

toch spreken veel anderstalligen

iets van onze taal

ik luister naar reacties

ikke sien kanne nitdie kleedienk kloer von

skaatsoers toe fel

foel toe fel da eel fel

oer anju e nokes oer anju

pien ien ooch so pien

mens mit vlak sfaai eele tiet

anters da Roesiska flak

mekaar door von kloer nit wiet bou root

kloer flak ollan

root wiet bou wappe eel tiet

ikke wakke skut voksliet kenne uit hooft al

wiel elmoesie von asauu

ikke wust eel eg wust!

Affectie

ze is het eens met de kunst

van het loslaten

iets wat haar maar niet lukt

het is een dagelijkse handeling

waar ze niet meer over nadenkt

een extreme gewoonte

ze vlecht linten van boeketten

door haar lange haren

omdat die zo mooi wit afsteken

in het diep kastanje rood

dat vond hij schitterend

teksten van vaarwel zijn vervaagd

Overvloeiers

als ik nou maar begrijp

wat ik bedoel

vanmorgen

werd ik weer eens wakker

los van god ver van mijn bed

heel dicht in mijn geest

met beelden

overvloeiend naar de ramp

van MH17 in de Guernica

waar Picasso toen geen weet

van had maar duidelijk laat zien

hoe het er uit zag

als ik nou maar begrijp

wat ik bedoel

ze dansen heus niet met elkaar

rond het allang aangewakkerd vuur

Trepak laat zien hoe stoer hij is

wat voor trucs hij heeft in huis

om Hopak te bekoren

buurmeisje wijst hem af

door zijn lompheid en vechtlust

kom maar terug als je bijzinnen bent

maar tussen ons zal er geen

band meer zijn, is haar slotzang

als ik nou maar begrijp

wat ik bedoel.

3D kind

er was geen wolkje aan de lucht

dat zag ik, ja dat zag ik

door het strakke blauwe

kon me niet voorstellen

maar ergens, ja ergens

moest ik nog zo’n

kartonnen fokkie hebben

met twee doorzichtige

gekleurde glazen

van papier maar

maar het paste me niet meer

en toch, en toch als ik mijn hoofd

iets achterover hield

lukte het, ja lukte het

richting het strakke blauwe

en toen ja, toen zag ik het, ja zag ik het

met een diepe zucht

er was geen wolkje aan de lucht!

Carnaval Do Brazil

voel je het ritme?

voel jij dat billengetril

toe, doe het masker eens af

dat alledaagse smoelwerk

je aangemeten chagrijnige

recessie- tronie

hou je van meeslepen?

dwepen met muziek

de conga’s, cabulete, maracas

paderola

ganzá en tricabulete

kom, dans met mij de salsa

laat je heupen zien

je trillende vlees

zonder dat aangemeten

botoxale getrokken

je chagrijnige ponem

en recessie- fieselemie

conga bongo ba ba ba!

Arbeidvitaminen

ach verledentijd als ik vrij was,

want ik zat nog op de lagere school,

luisterde ik ook graag naar de radio

maar niet altijd

dan kwam Doris Day binnen met

By The Light Of The Silvery Moon

en mocht ik haar zomaar omhelzen

dan gaf ze me een ochtend zoen

Ertha Kitt danste de Üsküdara

tegelijktijdig stormde Frankie Laine

naar binnen met High Noon, dat was

meer paardje rijden in Rawhinde

Johnny Ray die huilde Cry en later

sloot Jo Stafford aan met Jambalaya

en werd ze daarna door fans gebeld

en zei ze: Thank You For calling

The Four Aces, Bing Crosby, Pia Beck,

Frankie Blue Eyes, Dean Martin en

Annie de Reuver, Sammy Davis en

Eddy Christiani liepen de Polonaise

af en toe sloot Heleentje van Capelle

aan met haar pa en moe en gingen ze

met ons naar de speeltuin toe waar veel

zangers op de wip zaten

Janny Bron schommelde heen en weer

met de Ramblers en Rita Reys zong

een heel Jazzy geaffecteerd Blue Moon

Bobbejaan Schoepen duetteerde

met Jo Leemans. Will Ferdy vond een

Piaf straatmus in Parijs die Milord zong

en La Vie En Rose werd gedanst op een

bananennummer van Josephine Baker →

plots dook Rosemary Clooney op met

Botsch A Me, Come On-A My House

daarna kwam Mario Lanza met Granada

Catharina Valente met On Note Samba

gevolgd door Vera Lynn Auf Wiederseh’n

Sweetheart The Time You Say Goodbay

uiteindelijk zong tot slot Corry Brokken

voor heel Europa, Net als Toen !

Zeg maar dag met je handje

het kan ze niks verdommen

overal zo’n extra barst

als straks de grond onder hun kont

wegzakt

in de diepte van Groningen

~~~~

~~~

~~

~

((((de echo is al hoorbaar))))

Sophia van de tandarts

na een dagelijkse fietstocht

van Landsmeer naar Amsterdam

wrijft Sophia de handen

langs haar doktersjas: zalig buiten

fiets al jaren: wilt u koffie?

ben dol op wit en ook op mooie tanden

in een gelijkmatige prothese

chique: zegt ze

het is een beetje grijs vandaag

het moddert buiten

waar je nat van wordt

net als tranend vocht langs ruiten

wilt u nog een kopje koffie?

roken slecht? ik weet het niet

mijn man raakte nooit een sigaret aan

hij is aan longkanker gestorven

ach, weet je wat het is

je moet ergens dood aan gaan, ja toch?

zal even de rekening opmaken

u kunt hier pinnen

ze lacht: de koffie zit erbij!

er belde eens een dame op

of ze hier makkelijk haar auto kwijt kon

ja hoor, zei ik: de Amstel is diep genoeg

ze werd boos en is voorgoed vertrokken!

weet u wat het is, ik ben nogal spontaan

ben dol op taal

daar ga ik altijd snel mee aan de haal

wilt u nog koffie?

weet niet altijd wat voor vlees ik in de kuip heb

mijn man was slager en maakte echte pekelvlees

het gaat weer vriezen buiten,

wij schenken hier geen Bols hoor,

wel altijd hete koffie!

~~

mijn lief was klaar

met een mond vol tanden kwam ze→

uit de behandelkamer

voorzichtig lachend liet ze haar gebitje zien

Soof zegt: nou, ziet ze er niet mooi uit?

zorgt u goed voor haar

ze krijgt zeker een flinke bos bloemen?

tot later maar weer, dan staat de koffie klaar

Vissen

wat weten wij nou over hun brein

van de in het water voortbewegende

bevolking

dat ze zich ook voortplanten

zoals de mensheid dat doet

maar wat speelt er zich af in hun brein?

de zielige goudvis

in de met water gevulde

glazen pot zonder planten

als een gek draait hij in het rond

wij kijken er amper naar om

hoor je het klagen en schreeuwen?

laat mij niet verdrinken!

Eurovisie Songfestival 1963

en maar denken

denken en nog eens denken

nadenken, dubben, piekeren

en prakkiseren

misschien winnen we wel

ik haal voor de gein de speeldoos

nog een keertje uit de kast

wat heb ik gelachen om dat

piepkleine porseleinen herderinnetje

uit de muzikale schaapskooi

van ons onbenullige gedoe

Dolf van der Linden moest opdraven

helemaal naar Londen

hij dirigeerde Annie Palmen

naar de dertiende plaats

Volgens mij heeft ze later

haar speeldoos stuk geslagen

omdat ze moest van Phonogram

Denemarken won met ‘Dansevise’

van Grethe & Jørgen Ingmann

o, wat heb ik genoten en Nana ook

Mouskouri lag in de vernieling

tussen de coulissen

Afvragen

verbaas mij over

vloed van treurnis in poëzie

alsof levensvreugde is vergaan

kan het soms niet rijmen

of is poëzie daaruit ontstaan?

alhoewel mijn leven

zich gekerfd heeft

in de huid

behoor ik soms tot de minderheid

die zich met humor omarmen

uit pure zelfbehoud?

Goh jochie in de lange broek

een korte toonde zijn gebrek

dan zag je meer de reden

het kille spille linkse slepen

zijn rechter deed het werk

gelukkig maar naar buiten

was het minder ongelukkig

koud stil verdriet van binnen

want hollen ging met moeite

hij heeft het niet verstoten

doch eerder nog geliefd

met eigen warme handen

strelen, kom je bent mij lief

God en Boeddah en zoveel meer

ontwikkeling van de eigen geest

ben er zo mee bezig geweest

en nog steeds

brengt het mij zoveel meer

mijn blijheid is een feest

mijn triestheid een farce

ondanks het afzien

is er bijna- niets te wensen

behalve dan de utopie

van vrijheid en vrede

doch het wringt en wringt

als een zandkorrel ben ik

die zingt en blijft zweven

wat wil ik nog meer

noch hier noch daar

onder allerlei kruipend stof

zuchtend vanuit alle windstreken

is het makkelijk praten

zolang wij in vrijheid leven

als elders verderf duivels moorden

uit godsnaam

in mijn autodidactische gave

staat God, in welke vorm dan ook

als mijn inspiratiebron en klankbord

en Boeddha leert mij mediteren

voor het bereiken van verlichting

vraagtekens zijn er niet voor niets

vergeef mij als ik raaskal !

Stemmen die niet spreken

ik blijf zoeken

naar de verdwaalde stemmen

van mijn moslimbroeders en zusters

zonder lange tenen

en hun zogenaamde ware geloof

ik blijf zoeken naar hun humor

naar ons ware menselijk eenheidsgevoel

waar mijn religie als christen

nimmer in de weg mag staan

ik spreek voor mezelf

omdat ik mijn eigen ware overbrugging

alreeds in stand heb kunnen houden

ik zoek niet naar nepgroeperingen

die de naam moslim- hebben aangenomen

zich diep in hun geest nestelen

en doden uit naam van onze schepper

Ik zoek naar hen die willen overbruggen

waarmee ik hand in hand kan staan

als voorbeeld monument

op de Dam in Amsterdam!

Koopziek op zondag

door de kalverstraat

lange rijen sjokken

door een mierenhoop

genomen binnenstad

torsende rugzakken

kids die van alles willen

blèrend geld genoeg

hollend naar Bart Smits

kroegen bieren goed

en wrijven opgesmukte

kalken dotten schurend

langs je kruis

de regen gaat tekeer

je kunt me wringen

ik wil nu meteen

terug naar huis

hoor veel gesteun

hou ik dat de hele dag

loop niet zo zeiken lul

blijf dan liever thuis!

Zweven kan ik ook

als ik dan de koolmeesjes zie

in mijn tuin en hoe druk ze zijn

met hun lentevoorbereidingen

ze vliegen af en aan

ze draaien rondjes met elkaar

van tak naar tak

wat wil je als het mei gaat worden

dan weet je ‘t wel

een verre buurman ziet ze ook vliegen

hij vliegt van vrouw naar vrouw

voor hem maakt de maand niets uit

hij vliegt al jaren achter elkaar

persoonlijk ben ik meer voor zweven

eerst klimmen en dan laat ik me gaan

daar blijft het ook bij

ik ben een zieke prostaatvogel geweest

een paar jaar geleden

en heb het overleefd!

Weer gaten vullen

wie gaat er nu wel voor de lol

naar de bekkentrekker?

bij mijn gepensioneerde prutser

kwam ik netjes twee keer per jaar

voor controle

ik had een paar jaar geen gaatjes

totdat hij op rust tour ging

er bleek al een nieuwe te zitten

die een prognose maakte

wat herstel mij zou gaan kosten

komt ‘ie: twee duizend euro

maar eerst naar de mondhygiëniste

ik heb u een tijd niet gezien, zei ze

ik deed mijn klacht en ze zuchtte

ja, hij was soms wat makkelijk.

wat een lul, ik ben zijn slachtoffer

Nu heb ik een ander genomen

die mijn voor hetzelfde bedrag

in de watten legt

Ode aan de vreugde in Wenen

de tijd waarin de Fin De Siècle viel

gehuld in vele kleuren voorbestemd

onthult het Midasgoud zijn lange hemd

spontaan opent de Weense Jugendstil

Klimt bejubelt ode aan de vreugde

in friezen drijven vrouwen langs de wand

negende van Beethoven komt tot stand

Secession waarin men zich verheugde

hij laat er zijn gouden kus versieren

schoon aftastend langs de Belvedère

waar ooit hypocrisie wist te tieren

hoeren ontpoppen uit hun derrière

tonen er weldadig hun borstspieren

feministen staan op de barrière

Laurens Windig 1943

Amsterdammer en Nederlandse dichter, laat

zich er niet van weerhouden vooral humor een

plaats

te geven in zijn werk, maar vooral ook drama:

wie mij leest en naar mij luistert, zal willen

glimlachen en ook ontroering willen voelen.

Bijzonder thuis voelt hij zich in de rij van

Vlaamse dichters welke hij links en rechts ziet

als zijn poëtische balans. Vooral vrije poëzie

boeit hem uitermate.

Windig gebruikt rijm wanneer het op de meest

onvoorziene momenten opduikt. Hij voelt zich

gedreven, zoals vele dichters, vooral de liefde in

al haar vormen een grote plaats in zijn werk te

geven. Hij is telkens opzoek naar het juiste,

mooiste gevoel dat erin ons leven bestaat.

Persoonlijke liefdevolle, maar vooral ook

dramatische levenservaringen hebben hem tot

het schrijven gebracht: invoelen is zijn motto.

Niets uit deze uitgave mag worden

verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden

door middel van druk, fotokopie, microfilm op

welke wijze dan ook, zonder voorafgaande

schriftelijke toestemming van de schrijver.

No part of this poetry may be reproduced in any

form, by print, photo print, microfilm or any

other means, without written permission from

the writer:

©® Laurens Windig

Amsterdam 7 januari 2015

Homepage:

http://members.chello.nl/l.windig/

YouTube kanaal:

http://www.youtube.com/user/windigful

E-books:

http://issuu.com/windig