06 Architecture

06.p.2

“Gent rouwt, Venetië applaudisseert”Het is jullie ongetwijfeld reeds op-gevallen dat er sinds augustus 2012 een gigantische luifelconstructie terecht gekomen is in het histori-sche centrum van Gent. Het gehe-le ontwerp maakt deel uit van het stedenbouwkundige KoBra-project in het Gentse centrum en werd ontworpen door het Gentse archi-tectenbureau Robbrecht & Daem – Marie-josé Van Hee architecten.De hal overkapt een grote publieke ruimte naast het stadhuis van Gent. In de ondergrondse verdieping werd plaats voorzien voor een café/restaurant en een nodige fietsen-stalling voor een 200-tal fietsen.

De bouw van deze stadshal heeft geleid tot heel wat kritiek uit ver-schillende hoeken. Volgens som-migen strookt de moderne look niet met het historische kader. Ook UNESCO deed hier reeds betreu-rende uitspraken over. Wij namen de proef op de som en trokken de straat op om verschillende reacties te sprokkelen. We confronteerden jong en oud met elkaar

De meest positieve reactie kwam uit jonge hoek, een meisje die in discussie trad met haar moeder ar-gumenteerde dat het een modern aspect is dat vernieuwig brengt in de historische stadskern.. De moe-der was echter niet zo enthousiast. Zij vond de hal te overweldigend

en eerder een belemmering voor het zicht op het Gentse culturele erfgoed op die plek zo rijkelijk aan-wezig is.

Een horeca-uitbater bekijkt de hele zaak vanuit een ander stand-punt. Hij is blij dat de werken ein-delijk voorbij zijn en kan zich wel verzoenen met het resultaat en de gedachte dat het een toeristische trekpleister zal worden of mis-schien al is. Hij vindt, net zoals ve-len, dat het gebouw wat groots is uitgevallen en oordeelt dat het een grotere appreciatie zou krijgen in een meer open omgeving.

Over het interieur waren er uiteen-lopende meningen: twee wande-lende vriendinnen waren geïntri-geerd door de manier waarop de materialen het daglicht naar binnen geleiden. Een Nederlandse toerist sprak heel rechtuit en stak zijn af-gunst niet onder stoelen of banken. Wij zijn ervan overtuigd dat velen het positieve niet willen en kunnen zien door de vooroordelen die er reeds bestaan over dit project.

Wil jij je mening met ons delen? Post ze dan in onze brievenbus! Céline Hove – Jozefien Spitael

06.p.3

06.p.4

Nood aan nieuwe atelierruimte

Je hebt het waarschijnlijk zelf ook al meegemaakt. Tijdens de ateliers te weinig ruimte heb-ben om goed te kunnen werken of op school willen afspreken om een groepswerk te maken, maar alle ateliers en de cafetaria zijn volzet. Het plaatstekort is al een tijdje een groot probleem en is het gevolg van de verdubbeling van het studentenaantal tijdens de afgelopen tien jaar. Sint-Lucas is dus op zoek naar een snelle ma-nier om ateliers bij te creëren.

Het oorspronkelijk idee was een herbestemming van de Domini-canenkerk. De school liet ver-schillende studies maken naar de haalbaarheid van een bibliotheek of onderzoekscentrum binnen de kerk. Na het voorstellen van deze onderzoeken aan diverse diensten (o.a. cel onroerend erfgoed) bleek al snel dat er niet veel mocht ver-anderen aan de kerk, want het ge-bouw en interieurelementen zoals de biechtstoelen en de preekstoel zijn beschermd. Ook een tijdelij-ke invulling van het gebouw voor ateliers struikelt over een pro-bleem van verwarming. Het huidig systeem kost handenvol geld en een tijdelijk systeem gebaseerd op stralingswarmte zou schade brengen aan het oorspronkelijke interieur.

Aangezien dit een project is dat nog jaren kan aanslepen is de school op zoek gegaan naar een nieuwe manier om extra ruimte te creëren. Sint-Lucas schreef een wedstrijd uit om ateliers te ont-werpen in de Zuidtuin van de ab-dij. De wedstrijd werd gewonnen door ‘Architecten De Vylder Vinck Taillieu’ en ‘Ideëell architecten’. Het winnende project bestond uit twee paviljoenen, een kerkatelier gekoppeld aan de Dominicanen-kerk en een vrijstaand tuinate-lier. Het ontwerp werd gemaakt volgens het bestaande BPA dat zegt dat tien procent van de niet-bebouwde oppervlakte gebruikt mag worden.

De eerste bouwaanvraag werd in de zomer van 2012 afgewezen op basis van een klein tekort in-zake brandveiligheid. Het ont-werp werd vervolgens aangepast in overleg met de brandweer.

06.p.5

De tweede bouwaanvraag werd in het najaar van 2012 opnieuw afgekeurd. In de weigering wordt het project nochtans de hemel in geprezen. Het ontwerp blijkt heel goed geïntegreerd in de tuin en getuigt van een goede ruimtelijke ordening. Op de twee laatste pa-gina’s echter blijkt een kink in de kabel…. De afwijzing is vooral gebaseerd op het protest van de buren. Door de hoogte van het zaagtanddak zou hun uitzicht op het klooster verhinderd worden. Bovendien zouden bomen moeten wijken en er is al zo weinig groen in het stadscentrum. Het college van burgemeester en schepenen is van mening dat deze unieke histo-rische tuin andere mogelijkheden zou kunnen bieden en eventueel gebruikt zou kunnen worden als buurtgroen. Ze zijn van mening dat Sint-Lucas zich het best fo-cust op het gebruik van de kerk, waardoor onze school terug tegen de muur loopt.

Sint-Lucas probeert deze kritiek te weerleggen. Zij geven aan dat ze zoveel mogelijk bomen ontwij-ken en dat de daken visueel aan-sluiten op de daken van het kloos-ter en de 24 meter hoge kerk. De privacy van de omwonenden zal

niet worden geschonden en hun zonlicht zal ook niet worden ge-hinderd. De ateliers krijgen ook dezelfde roodbruine gevel als het klooster en de kerk. En het idee van een buurtpark is zeker be-spreekbaar.

Maar misschien wringt het schoentje elders: onlangs ver-scheen een artikel waarin Daniël Termont, de burgemeester van Gent, een voorstel doet om de campussen naar de stadsrand te verhuizen. Dit om de overlast in het centrum te verminderen. Het groeiende studentenaantal in de Stad Gent zorgt blijkbaar voor heel wat confrontaties met de in-woners onder andere op vlak van huisvesting. Zou dit in verband moeten gebracht worden met de afgekeurde bouwaanvraag? Want als Sint-Lucas hier niet kan uitbreiden, zullen ze dat ergens anders moeten doen. Het tekort aan ateliers zal dus nog een tijdje aanslepen. De school gaat echter in beroep omdat het gelooft dat het dossier goed onderbouwd is. Wordt vervolgd…

Charlotte Coomans & Maaike Schoonackers

06.p.6

Het UniversiteitsFOrum is meer dan een gebouw alleen.

De voorbije jaren hebben de fors groei-ende studentenaantallen en fuserende onderwijsinstellingen geleid tot een aantal grootschalige nieuwe projecten in de studentensteden zoals hier in het hartje van Gent. Een goed voorbeeld hiervan is zeker en vast het nieuwe UniversiteitsFOrum of ook wel UFO ge-noemd aan de Sint-Pietersnieuwstraat. Het werd dan ook ontworpen door twee van de meest gerenommeerde architecten uit België op dit moment, nl. Stéphane Beel en Xaveer De Geyter. Wat velen niet weten is dat het gebouw een strategisch deel uitmaakt van een veel groter onsamenhangend geheel van universiteitsgebouwen nabij de Sint-Pieternieuwstraat. Het vormt het beginpunt van een nieuw masterplan

voor het uitgestrekt gebied tussen het kunstcentrum ‘De Vooruit’ en het Sint-Pietersplein. Het masterplan reorgani-seert een geheel van gebouwen door de aanleg van een parallelle weg met de Sint-Pieternieuwstraat die loopt van het economiegebouw naast de Sint-Pietersabdij naar het hoofdgebouw ‘ het UniversiteitsFOrum’. De verbin-dingsweg bestaat uit een oude, nu nog bestaande kerkwegel die loopt tussen de Schelde en de Sint-Pietersnieuw-straat en nieuw aan te leggen pleinen. De nieuwe weg vormt zo een goed alternatief tot gebruik van de drukke Sint-Pieternieuwstraat, vooral dan voor studenten die zich van het ene gebouw naar het andere gebouw willen ver-plaatsen binnen het masterplan. Het

06.p.7

gebouw wil zoals de naam het aangeeft een forum en een belangrijke ontmoe-tingsplek worden waar dagelijks enkele duizenden studenten hun opwachting maken binnen het nieuwe masterplan, waardoor het belang van de voltooiing van het volledige project volgens ons niet genoeg benadrukt kan worden. De achterzijde langs de schelde, de linker-zijde aan het rectoraatplein en de ver-binding met het studentenrestaurant ‘ de Brug ‘ aan het studentenplein wach-ten wat dat betreft nog op de verdere realisatie. Hoe zelfverzekerd het UFO zich ook profileert binnen het stadsbeeld toch hebben wij het gevoel dat het gebouw een aantal tekenen van aarzeling en vertwijfeling vertoont op het vlak van aansluiting naar het publieke domein toe. Mede ook door de ogenschijnlijke brutaliteit waarmee het gebouw zijn plaats opeist in de Gentse binnenstad.

Toch blijft het gebouw volgens ons niet hangen in zijn architectuur het organi-seert en verdicht de universiteitsbuurt en geeft een belangrijke impuls tot de verdere ontwikkeling van zijn studen-ten. Het UFO probeert door zijn een-voud en onnadrukkelijkheid contacten te leggen met het contextloze, maar het krijgt zijn betekenis pas echt door het interieur dat zich in de glazen ge-vels aftekent en zo versmelt met de reflecties van de omgeving. Het UFO geeft zichzelf door middel van het be-glaasde foyer niet als een open huis aan de stad terug maar slokt de straat op die manier dan ook bijna volledig op.

Daphné De Kock en Josephine Plouvier

06.p.8

Factory of the future.Wie aanwezig was in de Zwartezustraat op 03/12/2012 tijdens de lezing van Buda Factory weet al zeer goed wat ‘factory of the future’ precies inhoud. Want Kortrijk heeft er namelijk een nieuw ontmoetingspunt bij waar artiesten en andere creatievelingen samen kunnen komen om hun ideeën en/of fantasieën werkelijkheid te laten worden.De Budafabriek is het laatste deel van de transformatie van Buda-eiland, een hoofdkwartier iets buiten het centrum van Kortrijk dat een nieuw artistiek en economische brandpunt vormt in Vlaanderen en waar zowel jong als oud terecht kan. De Budafabriek is dus geen gebouw wat de naam ook mag laten uitschijnen, maar het is een weefsel, een fabricatie, een netwerk,… waar drie woorden centraal staan : Love, Work and Share. Het stimuleert verbin-dingen in het gamma van kunsten, eco-nomie en ondernemerschap, onderwijs en creatieve burgers. Buda wil die nieu-we verbindingen prikkelen en op die manier nieuwe projecten creëren. Het is een labo, een bron voor nieuwe ont-moetingen en inspirerende gesprekken die leiden tot innovatie en vernieuwing, het is de sleutel tot de toekomst. Hun moto luidt dan ook: ‘Laat ons elkaar ontmoeten, de rebel en het rekenwon-der, de kunstenaar en de ondernemer, de nieuwsgierige en de berekende, hoe meer hoe liever.’ Buda is op die manier niet alleen een inspirerende werkplek volgens mij maar ook een ontmoetings-punt waar mensen hun ideeën met el-

kaar delen. Op hun website komen dan ook allerlei eigen initiatieven aanbod zoals een café, Budalab, cinema, co-workingplek, werkplaats voor desig-ners, ondernemers en artiesten, expo’s, ect..

Voor de creatievelingen onder jullie ga er dus zeker eens langs, niet alleen om het project te bezoeken maar ook om er zelf de handen uit de mouwen te ste-ken!Josephine Plouvier

BUDA ADRES:Kapucijnenstraat 108500 KortrijkBUDA KALENDER:Juan Dominguez : BLUEza 26/01/13Gary Stevens: Not Tonyza 26/01/13Edurne Rubio : The Visitorszo 27/01/13Ursula Martinez: My Story, Your Emailszo 27/01/13

06.p.9

De missie van Teema architecten is kort en bondig: architectuur bij de mens brengen. Architect Paul Vandenbus-sche en zijn team hebben een reputatie opgebouwd om duurzame projecten af te leveren. Het bureau focust zich vooral op projecten die maatschappelijk rele-vant zijn en die beschikken over een be-paalde diepte. Eén van deze ontwerpen is het project “Woontorens Kattendijk-dok“ in Antwerpen. Zoals de uitdruk-king zegt “de Belg wordt geboren met een baksteen in zijn maag”, gelooft ook Vandenbussche dat Belgen individua-listisch zijn en ambiëren naar een eigen huis en tuin. Met deze gedachte in het achterhoofd werd het concept voor de woontorens ontwikkelt. De vijf torens worden gevormd door het opstapelen van villa’s, waardoor het ontwerp de in-druk wekt van omgekeerde piramides. Door de verschillende niveaus wordt er als het ware een stad in de hoogte gecreëerd. Elk appartement beschikt

over een ruim terras waardoor iedere eigenaar beschikt over een eigen her-kenbaar huis. Door deze gedachte toe te passen in het concept, beantwoordt het mede de vraag van de overheid om de mensen terug te lokken naar de stad. Maar, ondanks de internationale weer-klank, wacht het project nog op een ontwikkelaar om het te realiseren.

Deze duurzame visie vormt steeds va-ker het uitgangspunt en de kern van een ontwerp. Is duurzaam bouwen = toe-komstgericht bouwen? Over dit thema wordt een lezingreeks gehouden waar (Teema) architecten uitleggen waar ze nu staan, welke ervaringen ze hebben opgedaan en hoe ze de focus van de toekomst zien. “Over groene gedach-ten en oranje bouwsels“ vindt plaats op donderdag 4 april 2013 om 20u in Kamp C, klimaatcafé te Westerlo.

Krishia De Vroede

Duurzame Architectuur – TEEMA architecten

06.p.10

Common Room - I.S.M. architectenOp maandag 3 december vond de le-zing over Common Room en ISM Archi-tecten plaats te Brussel. De opkomst was gering, de sfeer gezellig en mits kleine vertraging namen we plaats. De lezing werd opgedeeld in twee delen. In het eerste deel was gastspreker Lars Fischer aan de beurt, hij vertelde over Common room en de werkmethodes van het architectenbureau. Daarnaast is Common room ook een publiciteit-slabel, een samenwerkingsplatform en een tentoonstellingsruimte. In het tweede deel kwamen Wim Van Der Vurst en Koen Pauwels aan de beurt met ISM Architecten. Hun aanpak blijkt volledig anders dan deze van de archi-tecten van Common Room.Om de vergelijking te kunnen maken, hebben we het eerst en vooral over ‘Common Room’. Het in New York op-gerichte bureau vestigde zich sinds kort ook in Brussel. Het bureau, bestaande uit architecten Lars Fischer, Todd Rouhe, Maria Ibañez, en grafisch ont-werper Geoff Han, gelooft in staat te zijn om ruimtes te optimaliseren. Daar-naast zijn ze ook grote voorstander van het publiceren van architectuur. Hun eigen publicaties worden geïntro-duceerd en gevormd door middel van evenementen, tentoonstellingen en samenwerkingsplatformen. Zo is voor de publicatie Common room 2 een ten-toonstelling opgebouwd in de open-bare hal van hun eigen vestiging te NY. Deze interessante ruimte werd als loca-tie gekozen voor haar centrale ligging

en haar grote hoeveelheid passage. op deze manier tracht men de gebruikers van het gebouw te betrekken in een dialoog over de structuren ervan. Voor de publicaties, maken ze vaak gebruik van posters, brochures en postkaarten om hun opvattingen uit te dragen. In het project ‘Universal fittings’ werden folders bedrukt met eenzelfde print als de tegelvloer, op deze manier werd de vloer de belangrijkste drager van de

06.p.11

eigen studententijd. Koolhaas stelde dat iedereen die aanwezig was op zijn lezing, kostbare tijd aan het verdoen was., maar om onze verdane tijd toch aangenaam in te vullen Tonen Koen en Wim een assemblage van foto’s Uit de vragenronde achteraf bleek dat de architecten aan de hand van deze as-semblage hun goede smaak proberen uit te dragen. Ze verduidelijken het als ‘verzamelen van dingen om tot een thuis te komen’. Door esthetische beel-den naar de buitenwereld te sturen, geloven ze erin dat klanten hen zullen vinden, maar uiten ze ook hoe moeilijk het is om iets nieuws te ontwikkelen. Daarrom hechten ze veel belang aan het herwerken en samenvoegen van bestaande creaties. Beide bureau’s spreken hun klanten op een andere manier aan. De architecten van Common room creëren hun eigen opdrachten wanneer hen geen werk aangeboden wordt. Deze eigen wer-ken dienen als uitgangsbord voor het bureau. I.S.M. architecten lokken hun klanten dan weer door middel van es-thetiek en goede smaak.tentoonstelling. CR toont op die ma-

nier aan hoe publiceren architectuur kan zijn, in tegenstelling tot de alge-mene visie/trend ? waarbij men publi-ceert over architectuur. Bij het 2de deel van de lezing waren Wim Van Der Vurst en Koen Pauwels aan het woord. Samen vormen ze ISM architecten. Ze begonnen hun lezing met een quote van Rem Kool-haas die hun bijgebleven is uit hun D’Hoe Emmy en Vral Nele

06.p.12

Elemental Proyectos de vivienda – Iquique Chile

De praktijk Elemental is ontstaan in 2000 uit het verlangen om het pro-bleem van de Chileense sociale huis-vesting aan te pakken. Hun eerste project is gelegen in Iqui-que, een van de grootste havensteden in Chili. In het centrum van de stad leefden er arme kraker families die zich in de afgelopen 30 jaar illegaal een stuk grond hadden toegeëigend. De taak van Elemental bestond eruit deze families een nieuwe woongele-genheid te bieden op de plaats waar ze zich op dat moment gevestigd hadden.

De overheid voorzag US$7500 per huis, maar doordat de site zo centraal ge-legen was in de stad, was de kostprijs van de grond zeer hoog en bleef er bit-ter weinig geld over om volledig uitge-ruste sociale woningen te ontwerpen. Elemental concentreerde zich daarom op de essentiële elementen van de huizen. Zo konden ze de bouwkosten drukken en waren ze niet genoodzaakt om de families naar de periferie van de stad te sturen.

Maar niet alleen geld was een grote hindernis. De kraker families hadden dan wel een van de duurste gronden van de stad toegeëigend, de densiteit lag zo hoog dat het onmogelijk was om de standaard typologieën te hanteren. Alleenstaande huizen zijn een van de meest inefficiënte grondverbruikers en als ze deze typologie gebruikten, kon-

den er slechts 30 families gehuisvest worden op de voorziene plek.Rijhuizen waren ook geen oplossing want deze nemen nog steeds veel plaats in (66 woningen) en zijn moeilijk aan te passen door de bewoners. Een soortgelijk verhaal geldt voor hoog-bouw : weliswaar zeer economisch in landverbruik, maar inwoners kunnen hun eigenlijke woonoppervlakte niet vergroten indien nodig. De grootste uitdaging van Elemental was dus om een nieuwe, dynamische typologie uit te werken waarbij men zich zou beperken tot een kern van es-sentiële elementen van een huis met een maximale vrijheid van invulling errond / tussen.

Eerst en vooral moesten ze zich aeen voldoende densiteit houden zonder de site te overbelasten. Het tweede waar men zich op focuste was een collectie-ve binnenruimte die het samenlevings-gevoel van de families zou stimuleren. Op schaal van het gebouw ontwierp Elemental een dynamisch woonkader waar enkel de natte cellen (badkamer en keuken) vaste elementen waren en waar zelfbouw en uitbreiding centraal stonden. Deze families hebben jaren zelf voor hun huisvesting moeten zor-gen, dus de invulling van een goedont-wikkeld frame is geen probleem. Ze zorgen voor een persoonlijk karakter in het oorspronkelijk grimmige ontwerp.

06.p.13

Doordat dit project rekening houdt met het bestaande, draait het niet al-leen om huisvesting maar ook om de sociale input en samenwerking met de inwoners. Elemental richt zich niet enkel op het individu maar op de hele samenleving van de wijk. Ze willen de kwaliteit van het leven verbeteren, ze zorgen ervoor dat sociale huisvesting een sociale investering wordt in plaats van een sociale uitgave.

Meer info over de SCALE and SPEED strategy van Elemental op www.ale-jandroaravena.com - Elemental Iqui-que

Elke Beirinckx

Bronnen:www.alejandroaravena.com - Elemental Iquiquewww.elementalchile.cl - Vivienda Iquiquewww.archdaily.com - Quinta Monroy

06.p.14

Wonen in een autoband?

Earthships of aardehuizen zijn ons nog niet zo bekend. Nochtans zijn deze een radicaal ecologische woonvorm en dus een belangrijke evolutie in het ecologisch bouwen. Het idee ontstond in de jaren ’70 door de Amerikaanse architect Michael Reynolds. Het con-cept gaat uit van een deels ingegraven woning waarbij de draagmuren op-gebouwd zijn uit autobanden en aan-gestampte aarde. De binnenmuren worden eveneens opgebouwd uit recy-cleerbaar materiaal, zoals aluminium blikjes en glazen flessen. Met in het achterhoofd dat we met de jaarlijkse voorraad afgedankte autobanden, in Groot Brittannië alleen al, 40 000 wo-ningen kunnen bouwen, verdient dit toch wel onze aandacht. De milieu-im-pact van autobanden is enorm en een tweede leven schenken aan hun cyclus lijkt dan ook een prima idee.

Omdat België hier nog niet zo ver-trouwd mee is, moeten we de goede voorbeelden iets verder gaan zoeken. Gelukkig zijn onze noorderburen hier wel al mee in zee gegaan. In Olst, te Nederland, wordt op de dag van vandaag gewerkt aan een heel dorp aardehuizen. De bedoeling is dat de huizen zelf hun energie opwekken en deze eventueel kunnen leveren aan het algemene electriciteitsnet. Ook het water wordt zelf uit de grond ge-haald door middel van twee afwis-selende pompen. De verwarming van

de woningen wordt voorzien door een leemkachel die eveneens fungeert als kookfornuis. Met andere woorden: de aardehuizen zijn volledig zelfvoorzie-nend en beschikken over een natuurlij-ke ventilatie- en temperatuurregeling door de afwerking met leem.

Het concept van een aardehuis kan je herleiden in een specifieke voor- en achterkantbenadering. De voorkant wordt voorzien van dakkoepels en een groot zuidgeoriënteerd raam, waar-door voldoende natuurlijk licht bin-nen valt. Aan de achterkant van de woning bevinden zich de autobanden waardoor er hier geen ramen kunnen

06.p.15

geplaatst worden en de functionele in-vulling gebeurd met donkerdere ruim-tes . Deze ruimtes worden verwarmd door de voorzijde van het gebouw. Het uitstekende dak zorgt er op zijn beurt voor dat oververhitting bij een hoge zonnestand vermeden wordt

Een ander opmerkelijk aspect aan dit project is de idee ‘samen bouwen’. De huizen worden voor hun realisatie ver-kocht. In afwachting verblijven de toe-komstige bewoners in tenten op het bouwterrein. Elke dag werkt iedereen vrijwillig mee aan ieders huis, maar ook enkele vrijwillige buitenstaanders steken met plezier een handje toe. Werkuren worden niet doorgerekend en een architect komt er ook niet aan

te pas. De mensen leren simpelweg uit hun fouten en proberen zelf verschil-lende bouwtechnieken uit.Hun motto luidt dan ook “Hoe meer zielen, hoe meer inspiratie en hoe meer vreugd”. Indien je ook zin hebt om mee te werken, is dit altijd mogelijk. Het bouwterrein staat open voor iedereen en je wordt er met open armen ont-vangen! Voor meer informatie kun je je wenden tot de site http://www.aar-dehuis.nl of kan je hen raadplegen op facebook onder de naam “Aardehuis“.

Krishia De Vroede & Marjolijn de Boeck

AuteursCéline Hove, Jozefien Spitael, Charlotte Coomans, Maaike Schoonackers, Daphné De Kock, Josephine Plouvier, Krisha De Vroede,

Nele Vral en D’hoe Emmy

EN...

Jij in het volgende nummer? Laat het ons we-ten en laat iets achter in onze brievenbus.

Foto’s door

Jolien Vansteenkiste, Florence Callens, Carl Bourgeois, Rudy Tollenaere, Marlies Van Herck, ZUS, Valentijn Goethals, Ine Meganck

Frag magazine nr. 01

EindredactieCarl Bourgeois, Nele Vral en Jozefien Spitael

ProductiePressroom 2012

www.sintlucasfragile.be