Europese Kampioenschappen Veldrijden in Ipswich, Engeland

Het bezoek aan het EK Veldrijden was mij

vorig jaar zeer goed bevallen dus toen

bleek dat Corne van Kessel dit jaar ook

geselecteerd was voor het EK ben ik gaan

kijken hoe ik deze reis kon maken.

Uiteindelijk heb ik op vrijdagmiddag

kunnen regelen dat ik ’s avonds niet

hoefde te werken zodat ik op de veerboot

naar Engeland kon stappen.

Na een leuke avond met de veldrit fanaten van de Nederlandse pers en een goede nachtrust stond ik ’s

morgens vroeg in Engeland. Na een treinreis van een half uurtje was ik in Ipswich en weer een half uurtje

stevig doorstappen later stond ik in Chantry Park waar het parcours was uitgetekend. Helaas was het

parcours niet zo mooi overzichtelijk als vorig jaar maar het was toch een mooi en snel parcours. Naar mijn

idee een parcours wat Corne wel zou liggen en gezien zijn goede resultaten van dit jaar waren mijn

verwachtingen hoog gespannen.

Na de verkenning van het parcours ben ik eerst even langs de rennersparking gelopen om verschillende

bekende te begroeten, natuurlijk heb ik ook Arnold Schoon even gesproken die druk bezig was om de

fietsen van Corne klaar te maken. Na een tweede verkenningsronde heb ik de Heren van de Nederlandse

Pers weer opgezocht zodat ik met hun in de permanance kon komen zodat ik later ook toegang zou hebben

tot de uitslagen.

Hierna was het tijd voor de Eerste wedstrijd, de Junioren. Vorig jaar was

er nog sprake van gezonde spanning nu was het bijna een zekerheid dat

Mathieu van der Poel zou winnen. Mathieu die iedereen in Bladel en

omgeving wel zal kennen na zijn

dominante prestaties tijdens Acht

van Bladel stelde ook niet teleur.

Na een kwart ronde had hij al een

voorsprong van 7 sec die na een

ronde al was uitgebouwd tot een

kleine halve minuut. Met deze

geruststellende voorsprong reed

hij de wedstrijd uit. Weer een titel aan zijn palmares toegevoegd en

weer een extra trui voor zijn toch al uitpuilende kleerkast. Achter

Mathieu sprint de Fransman Clement Russi naar de 2e plaats door

Yannick Peeters te verslaan. Martijn Budding werd 4e, Richard Jansen

10e en Bjorn van der Heijden 24e.

Dit smaakte naar meer en bij de Beloften moest dit zeker mogelijk zijn met de goede prestaties in de

afgelopen weken van verschillende van de Nederlandse deelnemers. Maar er waren zeker ook genoeg

favorieten bij de Belgen en de Fransen bewijzen al jaren dat ze er staan op de kampioenschappen. Het

werd een schitterende wedstrijd die jullie hebben kunnen volgen via de facebook pagina van Het Snelle

Wiel, met dank aan Jurgen die mijn berichten vanuit Engeland snel heeft verwerkt. Het was een wedstrijd

waarin een erg sterk Nederlands team met als uitblinkers Mike Teunissen en onze Corne van Kessel en

sterk Frans Blok met Julian Alaphilippe en Clement Venturi de Belgische favorieten

bedwongen. Het resultaat zal inmiddels bij iedereen wel bekend

zijn maar ik wil jullie de beelden van de spannende finish niet

onthouden. Na Mike en Corne eindigden de overige

Nederlanders als volgt; 6e Emiel Dolfsma –

19e Tijmen Eising – 21e David van der Poel

– 24e Gert-Jan Bosman en 27e Stan Godrie

(die zijn bliksemstart moest bekopen)

Na dit hoogtepunt waren er nog steeds hoog gespannen verwachting onze oud-clubgenote Sanne van

Paassen. Zij moest het opnemen tegen een sterk Engels blok Met Helen Wyman, Nikki Harris en Gabriella

Day waarvan vooral de eerste 2 de laatste weken een zeer goede indruk hebben achtergelaten. Helaas was

er weinig steun uit het Nederlandse kamp

omdat Sophie de Boer in de eerste ronde pech

had en vanuit de laatste positie opnieuw moest

beginnen. Ze vocht zich nog schitterend terug

naar een 9e plek maar helaas stond Sanne er

alleen voor.

Sanne liet zich echter niet gek maken door de

Engelsen en reed een goede wedstrijd en ik

was ervan overtuigd dat ze ging winnen zeker

toen ze als eerste de laatste paar honderd

meter aansneed. Helaas gleed ze in de laatste

bocht weg waardoor ze de sprint bergop met te

weinig snelheid begon waardoor Helen Wyman

haar nog net kon passeren.

Helaas dit jaar maar 2 keer het Wilhelmus, maar de zilveren medaille van Corne heeft voor mij als Snelle

Wieler misschien nog wel meer waarde dan die derde gouden zou hebben gehad. Bovendien leverde

Nederland met 2 gouden en 2 zilveren medailles zonder meer de sterkste delegatie.

Franklin van Rooij