Eindhovens Dagblad 18/09/2014 - Catharina Ziekenhuis...Sep 18, 2014  · sie van het Eindhovens...

1
26 REGIO Z e was vroeger in Asten al ‘de dikke van Aarts’. De kleindochter van de illustere turfsteker Karel was een mollig meisje. Och, dat zat in de familie. Thuis waren ze goed rooms. Er stond altijd wel iets lekkers op tafel. „Goeie eters waren we. Nu nog. Als ik zomaar aanwaai, zegt ons pap: ‘als ik dat geweten had, had ik een vlaai gebakken’. Hij is 84, maar viert nog altijd carnaval.” Door het gesmul was Marieke al jong te dik. Ze werd nooit groter dan één meter 61 maar op haar elfde woog ze al tachtig kilo. Sporten zat er thuis niet zo in. „Ik zat een jaar op klassiek ballet. Bij de uitvoering kreeg ik een rol: ik moest boom zijn. En daar stond ik.” Marieke kan er nu, op haar 47ste, om lachen. Toen niet. Gepest werd ze niet. Ze was juist populair. Met Marieke erbij viel er wat te lachen. „Ik hing de clown uit. Ik voel- de me minderwaardig, maar ging overcompenseren. Ik was de dikke van Aarts, dat was mijn zelfbeeld. Maar ik durfde alles, was oersterk, ik danste op de bar, de gekste dingen. Ze hadden mij er graag bij als ze op stap gingen. Maar meestal ging ik wel alleen naar huis.” In haar studententijd in Eindhoven, waar ze verpleeg- kunde ging studeren, vlogen er nog meer kilo’s aan. „Bijna elke avond op stap, hè?” Haar gewicht kroop naar de honderd kilo, en daarboven. Relaties duurden nooit lang. „Als je niet van jezelf houdt, ga je pleasen. Na een tijdje hebben ze dat door.” Op dieet? Marieke probeerde álles: acupunctuur, brood- dieet (‘soms at ik wel dertig sneden op een dag’), Mon- tignac, Weight Watchers, commerciële afslankclubs. „Ik heb enorm gejojood. Ik ben in mijn leven wel 350 kilo afgevallen. Ze vlogen er ook net zo hard weer aan. Diëten werken altijd maar kort.” Met Vincent kwam op haar 32ste toch de ware liefde in haar leven. Marieke Aarts werd Marieke Kools. Ze kreeg twee kinderen. „Na die zwangerschappen heb ik het helemaal laten lopen. Ik ging naar de 130 kilo. Ik begrijp nog altijd niet waarom ik het zo ver heb laten ko- men.” Het dieptepunt bereikte ze in 2005. Marieke laat foto’s zien uit die tijd, in badpak. Ze wijst. „Zie je dat gezicht? Dat is geen gelukkige vrouw.” De ommekeer kwam in 2006. „Ik leerde mijn zoontje fietsen. Toen hij de poort uitreed, richting een druk kruispunt, dacht ik: als hij nu niet stopt, kan ik niet naar hem toe rennen. Datzelfde jaar wilde ik in Toverland in een achtbaan met brommertjes. Ik had een uur in de rij gestaan. Door mijn dikke benen ging de beugel niet dicht. Ik moest terug, langs een lange rij mensen. In Plopsaland bleef een tuinstoel aan mijn kont hangen toen ik op wilde staan. Op een vol terras. Toen ik na de meiva- kantie weer zes kilo was aange- komen, begon ik op maandag met Sonja Bakker. Op woensdag smeet ik het boek door de keu- ken. Ik kón niet meer.” Marieke wordt emotioneel als ze erover praat. Ze zocht uiteinde- lijk hulp en vond die bij haar ei- gen werkgever, het Catharina Ziekenhuis. In 24 maart 2010 on- derging ze de operatie die alles veranderde. „Die dag begon mijn nieuwe leven.” Haar nieu- we maag is nu zo groot als een ei. Haar gewicht daalde van 130 naar 70 kilo. Werken doet ze sindsdien in de obesitaskliniek van het Cathrien, als verpleeg- kundige én ervaringsdeskundi- ge. Als geen ander begrijpt ze de patiënten. Die zijn gemiddeld vijftig kilo te zwaar. „Tegen mij dur- ven ze hun verhaal te doen. Ik weet hoe ze gediscrimineerd zijn. Je bent lui, je bent dom en je stinkt. Zo zien mensen je.” Haar gewicht blijft redelijk stabiel. Ook door te sporten. Binnenkort loopt ze haar vijfde halve marathon. Haar record: 2.08. „Er zijn er mil- joenen sneller maar er zijn er ook miljarden die het niet kunnen. Ik ben zó trots en ik ben nog nooit eerder zo gelukkig geweest.” Marieke zit ook in Dik Tevreden, zaterdag 19.00 u, OmroepBrabant-tv. ‘In Plopsaland bleef zelfs een stoel aan mijn kont hangen’ d e D jo ja e z re p w p o g D e in d h v ta JOHN [email protected] GRAAT Drie verslaggevers schrijven op deze plek om de beurt over ontmoetingen met mensen in de regio. Vandaag: Je bent lui, je bent dom en je stinkt. Zo zien mensen je ‘‘ O Marieke Kools-Aarts. foto Ton van de Meulenhof ONDERTUSSEN

Transcript of Eindhovens Dagblad 18/09/2014 - Catharina Ziekenhuis...Sep 18, 2014  · sie van het Eindhovens...

  • Eindhovens Dagblad 18/09/2014

    Copyright (c)2014 Eindhovens Dagblad 18/09/2014 September 18, 2014 1:51 pm / Powered by TECNAVIA

    Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page

    26 REGIO

    Z e was vroeger in Asten al ‘de dikke van Aarts’.De kleindochter van de illustere turfstekerKarel was een mollig meisje. Och, dat zat inde familie. Thuis waren ze goed rooms. Erstond altijd wel iets lekkers op tafel. „Goeie eters warenwe. Nu nog. Als ik zomaar aanwaai, zegt ons pap: ‘als ikdat geweten had, had ik een vlaai gebakken’. Hij is 84,maar viert nog altijd carnaval.”Door het gesmul was Marieke al jong te dik. Ze werdnooit groter dan één meter 61 maar op haar elfde woogze al tachtig kilo. Sporten zat er thuis niet zo in. „Ik zateen jaar op klassiek ballet. Bij de uitvoering kreeg ik eenrol: ik moest boom zijn. En daar stond ik.”Marieke kan er nu, op haar 47ste, om lachen. Toen niet.Gepest werd ze niet. Ze was juist populair. Met Mariekeerbij viel er wat te lachen. „Ik hing de clown uit. Ik voel-de me minderwaardig, maar ging overcompenseren. Ikwas de dikke van Aarts, dat was mijn zelfbeeld. Maar ikdurfde alles, was oersterk, ik danste op de bar, de gekstedingen. Ze hadden mij er graag bij als ze op stap gingen.Maar meestal ging ik wel alleen naar huis.”In haar studententijd in Eindhoven, waar ze verpleeg-kunde ging studeren, vlogen er nog meer kilo’s aan.„Bijna elke avond op stap, hè?”Haar gewicht kroop naar de honderd kilo, en daarboven.Relaties duurden nooit lang. „Als je niet van jezelfhoudt, ga je pleasen. Na een tijdje hebben ze dat door.”Op dieet? Marieke probeerde álles: acupunctuur, brood-dieet (‘soms at ik wel dertig sneden op een dag’), Mon-

    tignac, Weight Watchers, commerciële afslankclubs. „Ik heb enormgejojood. Ik ben in mijn leven wel 350 kilo afgevallen. Ze vlogen erook net zo hard weer aan. Diëten werken altijd maar kort.”Met Vincent kwam op haar 32ste toch de ware liefde in haar leven.Marieke Aarts werd Marieke Kools. Ze kreeg twee kinderen. „Na diezwangerschappen heb ik het helemaal laten lopen. Ik ging naar de130 kilo. Ik begrijp nog altijd niet waarom ik het zo ver heb laten ko-men.”Het dieptepunt bereikte ze in 2005. Marieke laat foto’s zien uit dietijd, in badpak. Ze wijst. „Zie je dat gezicht? Dat is geen gelukkigevrouw.”De ommekeer kwam in 2006. „Ik leerde mijn zoontje fietsen. Toenhij de poort uitreed, richting een druk kruispunt, dacht ik: als hij nuniet stopt, kan ik niet naar hem toe rennen. Datzelfde jaar wilde ikin Toverland in een achtbaan met brommertjes. Ik had een uur in derij gestaan. Door mijn dikke benen ging de beugel niet dicht. Ikmoest terug, langs een lange rijmensen. In Plopsaland bleef eentuinstoel aan mijn kont hangentoen ik op wilde staan. Op eenvol terras. Toen ik na de meiva-kantie weer zes kilo was aange-komen, begon ik op maandagmet Sonja Bakker. Op woensdagsmeet ik het boek door de keu-ken. Ik kón niet meer.”Marieke wordt emotioneel als zeerover praat. Ze zocht uiteinde-lijk hulp en vond die bij haar ei-gen werkgever, het CatharinaZiekenhuis. In 24 maart 2010 on-derging ze de operatie die allesveranderde. „Die dag begonmijn nieuwe leven.” Haar nieu-we maag is nu zo groot als eenei. Haar gewicht daalde van 130naar 70 kilo. Werken doet zesindsdien in de obesitaskliniekvan het Cathrien, als verpleeg-kundige én ervaringsdeskundi-ge. Als geen ander begrijpt ze depatiënten. Die zijn gemiddeld vijftig kilo te zwaar. „Tegen mij dur-ven ze hun verhaal te doen. Ik weet hoe ze gediscrimineerd zijn. Jebent lui, je bent dom en je stinkt. Zo zien mensen je.”Haar gewicht blijft redelijk stabiel. Ook door te sporten. Binnenkortloopt ze haar vijfde halve marathon. Haar record: 2.08. „Er zijn er mil-joenen sneller maar er zijn er ook miljarden die het niet kunnen. Ikben zó trots en ik ben nog nooit eerder zo gelukkig geweest.”Marieke zit ook in Dik Tevreden, zaterdag 19.00 u, OmroepBrabant-tv.

    ‘In Plopsaland bleefzelfs een stoel aanmijn kont hangen’

    door Pascale Thewissene-mail: [email protected]

    EINDHOVEN – Het begon alle-maal in 1964 in een klein dorp-je aan de Costa Brava. De nu74-jarige Piet Schoenmakershad gehoord dat de broer vaneen vriend van hem met zijnVolkswagentje op vakantienaar Spanje ging en nog plekin de auto had. Hij besloot meete gaan, hoewel hij als voorzit-ter van de inauguratiecommis-sie van het Eindhovens Studen-ten Corps nog genoeg te doenhad.„Ik dacht: die twee weekjesvakantie, dat kan geen kwaad”,vertelt hij. Daar op straat, in

    Tossa de Mar, maakte hij kennismet de Tuna. Hij zag Engelsemeisjes verrukt naar Spaanse stu-denten kijken die in traditionelekledij meeslepende liedjes zon-gen en speelden.„Er was een opstopping op straat.Mensen hingen uit de ramen. Al-les en iedereen zong mee. Wateen enthousiasme. Ik zal hetnooit vergeten.”Hij kreeg een 45-toerenplaatje,dat het begin zou betekenen vande Spaanse tunatraditie in Eindho-ven. Schoenmakers heeft de sing-le van de Tuna de la Facultad deMedicina de Barcelona (de tunavan de medische faculteit van deuniversiteit van Barcelona) nogsteeds.

    In zijn woning in Leende laat hijtrots het beduimelde hoesje zien,gesigneerd door de Tuna’s vantoen. „Eén van hen heette Victor.Ik heb nog geprobeerd hem terugte vinden. Tevergeefs helaas.”Het eerste liedje op het singeltjeis Triste y sola, over een jonge stu-dent die bittere tranen huilt om-dat hij is afgestudeerd en geendeel meer mag uitmaken van deTuna.Schoenmakers, die in die tijd noggeen woord Spaans sprak, kendede familie Egas Repádraz in Eind-hoven. Vader Javier werkte bij Phi-lips. Hij hielp hem de teksten tevertalen en bedacht de naam vande Eindhovense vereniging: TunaCiudad de Luz: Tuna van de Licht-stad. Besloten werd dat alle eerste-

    door Max Steenberghee-mail: [email protected]

    DEN BOSCH – Een nu zestienjarigejongen uit Veldhoven hoorde eenjaar jeugdgevangenis eisen, meteen werkstraf plus huisarrest. Hijzou als vijftienjarige onder ande-re drie overvallen hebben ge-pleegd op cafetaria’s en een nacht-winkel. Daarbij zijn wapens enpepperspray gebruikt. Ook staanop de lijst een inbraak en een po-ging ertoe.De overvallen zijn in decemberen januari kort na elkaar gepleegdin Veldhoven. Telkens werd ge-dreigd met pistolen en de dadershadden bivakmutsen op, maskersvan boxershorts of boodschappen-tassen met ooggaten.

    Vaak werd van tevoren rondgeke-ken en kwamen de daders later ge-maskerd terug. Ze werden echterherkend aan hun opvallendeschoenen en/of via camerabeel-den. De winkelier van de nacht-winkel kreeg pepperspray in zijngezicht.Omdat de jongen minderjarig is,was de zitting achter geslotendeuren, en is dus niet bekend watzijn rol is geweest. Bij een zaak te-gen een mededader werd hij ech-ter als bendeleider aangewezen.Er zou nog een derde persoon bijbetrokken zijn.De jongen zou ook hebben gehol-pen bij de diefstal van scooters.Zeker een daarvan is gebruikt bijde overvallen.De bij de overvallen gebruikte wa-

    pens bleken alarmpistolen te zijn,maar het bezit daarvan is ookstrafbaar.De mededader, een neef, is veroor-deeld tot dertig maanden cel, ter-wijl er acht jaar gevangenis wasgeëist, voornamelijk wegens hetgeweld dat werd gebruikt. Zo is erook met een koevoet geslagen.De zaak tegen de jongen heeftlang geduurd omdat het Open-baar Ministerie hem uitgebreidheeft laten onderzoeken.Zijn advocaat, B. Kaya, spreektvan onnodig rekken. De uiteinde-lijke strafeis is een jaar jeugdcelwaarvan vier maanden voorwaar-delijk, honderd uur taakstraf, driemaanden huisarrest tijdens avond-uren en begeleiding door de re-classering.

    Er zijn ruim vijfhonderdMexicaanse, Spaanse, Portu-gese en Nederlandse muzi-kanten in traditionele kledij

    JOHN

    [email protected]

    Drie verslaggevers schrijven op deze plek

    om de beurt over ontmoetingen met

    mensen in de regio.Vandaag:

    Vleugje Spanje� Tuna’s in traditionele kledij.

    De TunaCiudad de Luz bestaatvijftig jaar. Dat wordt komendweekend uitgebreid gevierd.

    � Tuna’s in de Eindhovense binnenstad. archieffoto Irene Wouters

    Je bent lui, je bent dom en je stinkt. Zo zienmensen je‘‘

    TUNAFESTIVAL

    OM eist jaar cel voor overvaller (16)

    � Marieke Kools-Aarts.foto Ton van de Meulenhof

    ON

    DER

    TUSS

    ENEINDHOVENS DAGBLAD DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014 REGIO 27

    D e laatste maandenwas ik een paar keerop het kantoortjevan twee onderne-mende Eindhovense vastgoed-jongens. Omdat ze weer plan-nen hadden met een of andergroot Eindhovens kantoorpanddat ze verbouwen tot woonge-bouw.‘Oh, oh, moeten jullie dat nouwel doen’, dacht ik de laatstekeren ongerust. En misschienzei ik het per ongeluk wel hard-op. Want ik heb helemáál geenondernemersbloed en worddus plaatsvervangend zenuw-achtig dat al dat vastgoedgedoeeen keer helemaal fout loopt.Dat ze steeds maar weer eennieuw project beginnen als hetvorige nog niet eens gelukkigafgelopen is, snap ik echt niet.Maar zij zien dat toch héél an-ders. Zijn rustig en zelfverze-kerd en glimlachen minzaamom mijn verbijstering.Pas had ik – samen met een col-lega – een langer interviewmet de twee. Toen kon ik dewaarom-vraag wat meer uitdie-pen. En een van de antwoor-den van een van de twee luid-de dat hij het heel mooi zouvinden als zijn kinderen laterdoor de stad rijden en dan zeg-gen: ‘Kijk, zie je dat gebouw?Dat staat daar door mijn vader’.En toen dacht ik aan de mijne.‘Weet je hoe het komt dat ditgebouw er nog staat’, vroeg ikeen paar dagen later aan mijnzoon toen we een concert bij-woonden in de EindhovenseSteentjeskerk. En terwijl deband speelde, roep-fluisterdeik in zijn oor dat mijn vader,zijn opa, in de jaren zeventigals kersvers gemeenteraadslidnet zo lang gelobbyd en be-toogd had totdat de sloopmeer-derheid een sloopminderheidwas geworden en de Steentjes-kerk een monument.Ondernemers, gemeenteraads-leden, journalisten, lef, politiekinstinct, een scherpe blik...Uiteindelijk willen we mis-schien wel allemaal hetzelfde:dat we er toe gedaan hebben.En als er dan een heel gebouwstaat als bewijs daarvan, datwe daar apetrots langs rijden.

    CORRIE DE [email protected]

    jaars van 1964 Triste y sola moes-ten leren zingen.Langzaam maar zeker bouwde devereniging haar repertoire uit.„Steeds als iemand naar Spanjeging, vroegen we hem of haar eennieuwe plaat mee te nemen.”In de beginjaren werd er voorna-melijk a capella gezongen. De eni-ge begeleiding vormde de panda-reta (tamboerijn), het instrumentdat ook Schoenmakers bespeelt.Later kwamen daar ook Spaansesnaarinstrumenten bij, zoals debandurria en de laúd.In april 1982 kreeg Eindhoven eenvrouwelijke Tuna: La Tuniña, het-geen zoveel betekent als tonijntje.Vier jaar later werd voor het eersteen Tunafestival georganiseerd.„Ik weet nog dat ze me vroegen:‘Piet, kun jij een klein festivalletjeorganiseren?’ Ik ben aan de slaggegaan en heb bedrijven afge-struind om geld bij elkaar te krij-gen. We hoopten dat er honderd,misschien wel honderdvijftigman zouden komen. Het werdener uiteindelijk 375. Gelukkig

    schoot iedereen te hulp. Het werdeen geweldig succes. Eindhovenhad bovendien de primeur: hetwas voor het eerst dat er buiteneen traditioneel Tunaland zoge-naamde Centames, zoals traditio-nele zangwedstrijden genoemdworden, gehouden werden.”Sindsdien wordt elk lustrumjaarvan de vereniging en elk lus-trumjaar van de TU/e een Tunafes-tival gehouden. Komend week-end vindt alweer de elfde editie

    plaats, die een extra feestelijk tint-je krijgt omdat de Tuna Ciudadde Luz dit jaar vijftig jaar bestaat.Er worden meer dan vijfhonderdMexicaanse, Spaanse, Portugeseen Nederlandse muzikanten ver-wacht in hun traditionele kos-tuums, met wapperende mantelsen kleurige linten. Zij zullen nietalleen podiumoptredens verzor-gen, maar ook spontane serena-des geven. Het festival begint vrij-dagmiddag om 16.00 uur met dezogenaamde Pasacalles: een tweeuur durende muzikale tocht doorde straten van de binnenstad.Ter ere van het gouden jubileumverschijnt het boek Tuna Ciudadde Luz 1964-2014 over een halveeeuw Spaanse tunatraditie inEindhoven, samengesteld door ra-dioloog en oud-Tuna Frans Zonne-veld. De eerste exemplaren vanhet boekwerk dat liefst 456 pagi-na’s telt mag oprichter Schoenma-kers vrijdagavond overhandigenaan commissaris van de Koning,Wim van de Donk, en burgemees-ter Rob van Gijzel.

    door Michel Theeuwene-mail: [email protected]

    NUENEN – De gemeenteraad vanNuenen is verdeeld over de verde-re behandeling van het KAFI-rap-port over de fraude bij grondaan-kopen. De oppositie wil nu snelstarten met het voorbereiden vande raadsenquête. De oppositie wilpas inhoudelijk praten over hetrapport als het Openbaar Ministe-rie klaar is met zijn onderzoeknaar mogelijke strafbare feiten.Dat blijkt een rondgang langs frac-tievoorzitters. De gemeenteraadzal vanavond de geheimhoudingvan het KAFI-rapport opheffen.Aanleiding daarvoor is de publica-tie van het integrale rapport door

    het ED. Monique Donkers (Com-binatie) wil in de vergadering van-avond mede namens CDA enPvdA aankondigen dat ze met eeninitiatiefvoorstel voor een raads-enquête gaat komen. Het voorstel,dat waarschijnlijk nog deze weekopenbaar wordt, moet eerst in hetpresidium, het agenda-orgaan vande raad, behandeld worden. Daar-na kan de raad goedkeuring gevenen een commissie instellen die deenquête, het zwaarste middel dateen gemeenteraad kan inzetten,gaat voorbereiden. Belangrijk iswel dat er voldoende draagvlakvoor is. De vraag is of er een meer-derheid te vinden is voor de en-quête. De coalitiepartijen W70,D66, SP en GroenLinks hebben

    maandag afgesproken pas inhou-delijk over het KAFI-rapport tegaan praten als het strafrechtelijkonderzoek klaar is. Zij willen nualleen de geheimhouding ophef-fen. Fractievoorzitter Toos van deVen (W70) zegt nu niet te willenreageren op wat het ED heeft ver-nomen dat andere partijen zou-den gaan doen. Zij verwijst naarBoudewijn Wilmar (GroenLinks)die als woordvoerder optreedt.

    Wilmar was gisteren echter nietbereikbaar. In juni stemden D66en GroenLinks nog voor het in-stellen van een raadsenquête zo-dra de geheimhouding van hetKAFI-rapport af was.Ook VVD-fractievoorzitter ChrisEeuwhorst kent het voorstel vanCombinatie, CDA en PvdA nogniet. Hij vindt dat nu gestartmoet worden met een zorgvuldi-ge voorbereiding op het raadson-derzoek. De VVD stemde in juninog tegen een raadsenquête.„Toen was het te vroeg; er wasniet goed nagedacht over de con-sequenties. We moeten eerst af-spraken maken over de aanpak,pas daarna kan de enquête in deraad aan de orde komen.”

    Coalitie en oppositie Nue-nen verdeeld over start vanraadsenquête naar KAFI-rapport grondaankopen.

    in Eindhoven� Komend weekend wordt in

    Eindhoven het elfde Tunafesti-val gehouden.

    � Het festival krijgt dit jaar eenextra feestelijk tintje. De Eind-hovense tuna Ciudad de Luz be-staat vijftig jaar.

    � Ter ere van dat jubileum wordteen boek gespresenteerd overeen halve eeuw Spaanse tu-na-traditie in Eindhoven en er iseen nieuwe cd. Daarop brengenvijf generaties tuna-leden elkvier nummers. Het gaat om dehuidige studenten-tuna; de jongreünisten, de oud-reünisten, deTITS (technische ingenieurs) ende Cuarentuna (de veertigplus-sers).

    � Het Tunafestival begint morgenmet de zogenaamde Pasacalles(optocht). Morgenavond en derest van het weekend zijn er talvan podiumoptredens op deMarkt.

    archieffoto Kees Martens

    Apetrots

    � Piet Schoenmakers foto Ton van de Meulenhof

    ELFDE TUNAFESTIVAL

    � De hoes van de single waar het allemaal mee begon.

    � Monique Donkers (Combinatie)

    Enquête KAFI-rapport verdeelt raad Nuenen