Eclips Fantasy (voorjaar 2014)

gratisR E I S G I D S N A A R H E T O N B E K E N D E

gratisVOORJAAR 2014

LUITINGH

FANTASY

NUMMER 18

Nieuwe DROMEN & DEMONEN vanLara Adrian • Trudi Canavan • C.M. Chang • Susan Ee

Andrzej Sapkowski • David Hair • Charlaine Harris • Joanne HarrisConn Iggulden • George R.R. Martin • Tisa Pescar • Morgan Rhodes

Richard Schwartz • Michael J. Sullivan • Jen Williams

Andrzej SapkowskiTHE WITCHER

komt!

De wereld vanDE ROZENOORLOGEN

De lessen vanJOANNE HARRIS

GAME OF THRONES

heerst!

C.M. Chang inCELSTAD

MAAK JE SERIE COMPLEET!

DEEL 1 T/M 7 OOK LEVERBAAR IN GEBONDEN EDITIE ALS HET LIED VAN IJS EN VUUR

www.dromen-demonen.nl

NU SLECHTS

€ 12,50PER DEEL

978 90 245 6438 5978 90 245 6395 1

978 90 245 6439 2978 90 245 6397 5

Alles wat voorafging aan

Het Lied van IJs en Vuur!Een must-read voor alle Game of Thrones-fans

‘Fantasy-literatoren schrokken nimmer terug voor de nodige grandeur, maar de duizelingwekkendeomvang van dit epos heeft collega-auteurs al doen hoofdschudden.’ – The Guardian

‘Een aangrijpende combinatie van mythische, meeslepend historische en intens persoonlijke elementen.’– Chicago Sun-Times

‘Kolossaal, verbijsterend...’ – SFX

‘De enige fantasy-reeks die zich mijns inziens kan meten met J.R.R. Tolkiens In de Ban van de Ring.’ – Chicago Tribune

RUISR UIS

D e ko n i n g i s t e r u g !Het boek waar duizenden lezers al jarenreikhalzend naar uitzien: de terugkeer vanFitz in De Boeken van Fitz en de Nar! We noem-den het al even, elf jaren zijn er inmiddels

verstreken sinds de laatste passages van DeBoeken van de Nar. Fitz, ouder en wijzer, heeftzich samen met zijn oude geliefde, Molly, inbetrekkelijke anonimiteit teruggetrokkenbinnen de muren van zijn kleine veste. Af entoe is er contact met zijn oude leermeesterChade, halve magiër en vertrouweling van deZiener-koningen van het immense kasteel deHertenhorst. Van zijn oude vriend de Narheeft Fitz al jaren niets meer vernomen enzijn pogingen om hem op te sporen en hetoude contact te herstellen zijn op niets uitge-lopen. Een en ander verdwijnt rap naar deachtergrond als Molly zwanger blijkt te zijnen er enkele maanden later een dochterwordt geboren: Bee.En met haar is – hoe kan het ook anders metzo’n vader – iets merkwaardigs aan de hand.Voor Fitz en Molly, en al die andere betrokke-nen, zal het leven in de Zes Hertogdommennooit meer hetzelfde zijn...Over terugkerende helden gesproken. Metzijn boeken over het sluwe roversduo RolfMolenbeek en Hadriaan Zwartwater wist fan-tasy-talent Michael J. Sullivan in korte tijdnaam te maken als de nieuwe koning van de

bondige fantasy-roman. In dit vijfde boek uitDe Openbaringen van Riyria gaan de onweer-staanbare dieven opnieuw op pad, maar ditkeer niet voor een beloning. Dit keer staat ermeer op het spel als blijkt dat het NieuweKeizerrijk van plan is haar overwinning op deNationalisten met veel vertoon te vieren. Deaanstaande heerser heeft zijn persoonlijkefeestdag tot in de puntjes voorbereid: tijdensde Wintertijfestiviteiten zal hij eerst met dekeizerin trouwen, daarna worden DeganGaunt en de Heks van Melengar publiekelijkgeëxecuteerd, en vervolgens zal hij zijn kers-verse bruid om het leven brengen en het opeen ongeluk laten lijken. Het is allemaal per-fect gepland.Er is echter één ding waar de nieuwe keizerniet aan heeft gedacht: het roversduo RolfMolenbeek en Hadriaan Zwartwater. Hettweetal heeft eindelijk de verdwenen erfge-naam van het rijk gevonden. En dat verandertalles...

G e h e i m e d u o ’s e n h e k s e n d i e k i n d e r e n o p e t e nStel je voor dat onze realiteit zich op een bepaald

Ah... de lente, hoe mooi kan zij zijn, met haarheerlijke zonnestralen, dartelende lammetjes énvuistikke fantasy-romans! Want laten we eerlijkzijn, die lammetjes kunnen ons gestolen wordendoor een grote draak, en de zon is niet meer daneen veredeld leeslampje.Nu de geitenwollensokken en na-dampende chocolademokken weer in de kast liggen, is hettijd om te genieten van het mooie weer en denog mooiere fantasy-boeken. Zo komt er na 11 (!) lange jaren eindelijk weer een nieuwe Fitz-roman van fantasy-grootheid Robin Hobb. In augustus introduceren we een nieuwNederlands fantasy-duo onder het duisterepseudoniem The Grim Collective. En er is aandacht voor Drakenelfen 6 van Hennen, hetvijfde deel van de Openbaringen van Riyria vanMichael J. Sullivan, en de eerste spin-off vanSchwartz’s De Geheimen van Askir!

Nieuws en nieuwtjes, feiten en feitjes, wetenswaardigheden en antwoorden op veelvuldig gesteldelezersvragen, en dit alles met betrekking tot de stand van zaken in Luitingh-Fantasyland.

moment kon plooien, gevouwen kon worden alseen landkaart. Dan zouden er plaatsen die voor-heen kilometers uiteen lagen voor het eerst vlaknaast elkaar komen te liggen, en de wereld ertus-sen – in de vouw – zou voor iedereen onzichtbaarzijn. Zo hebben de heksen het gedaan: ze hebben hunkrachten verenigd en de wereld geplooid, metgrote delen tegelijk. Zo konden ze hun eigendomeinen creëren, veilig voor de machtige inqui-sitie die hen ooit vervolgde. Ze noemen hunwereld ‘De Buitenlanden’. Daar liggen hun krak-kemikkige huizen, hun kastelen en hun doolho-ven. En naar een van die doolhoven hadden ze mijgebracht...Mensenkinderen worden ontvoerd eningezet als hoofdprijs van De Wilde Jacht.Niemand heeft de jagers, de heksen, ooitoverleefd, want de hoofdprijs wordt doorde winnaar smakelijk klaargemaakt enopgepeuzeld. Nix, de hoofdpersoon in heteerste deel van de Heksen-reeks van TheGrim Collective (Martijn Adelmund & IrisCompiet) heeft na haar gevangennemingal gauw geen ander doel in haar leven dante ontsnappen, de jacht te overleven. Ofhaar dat lukt dat is nog de vraag...

D u i t s e fa n t a s y - t a l e n t e nOver naar onze oosterburen, want ook dit

lange reis eindelijk terugkeert naarAlfenmark. Daar wacht haar de laatsteproef om een drakenelf te worden. De pro-fetie van de Roodruggen voorspelt echterdat ze, voordat het zover is, de persoon zalverraden van wie ze het meeste houdt. Endat terwijl de dwergen ondertussen dieponder het hart van Alfenmark een geheimvan de drakenelfen ontdekken. Eengeheim waarmee de dwergen eindelijkkunnen afrekenen met hun gevleugeldetirannen. Dat voorspelt weinig goeds.Uiteraard kan Richard Schwartz niet ont-breken in dit rijtje. Na het machtige eindein De Kroonraad, het zesde deel van HetGeheim van Askir, volgt er nu een eerstespin-off van de reeks, De Uil van Askir.Daarin maken wij kennis met LuitenantSanter, belast met het onderzoek naar eenman die op beestachtige wijze in de oudestad Askir is vermoord. Santer wordt hier-bij gesteund door Desina, een getalenteer-de magiër met de gave om het verleden totleven te laten komen. Maar wat Desina aande avond van de moord toont, is evenonvoorspelbaar als onheilspellend. Een vijand die beschikt over zwarte magiebedreigt het complete bestaan van Askir,en Desina en Santer kunnen niet andersdoen dan machteloos toekijken...

voorjaar weer aandacht voor onze Duitsegrootmeesters. Helaas laat de nieuweDwergen-titel nog even op zich wachten,maar in september volgt wel het slotdeelvan de Legenden van de Alfen, De RazendeStorm, van Markus Heitz.Collega Hennen introduceert eind junihet zesde deel uit de Drakenelfen-reeks,Hemelvuur, waarin de elf Nandalee na een

Om maar meteen met de deur inhuis te vallen, de boeken vanMiddernacht spelen zich af in dezetijd, in onze tijd. In elk nieuw deelintroduceert Lara Adrian een nieu-we hoofdpersoon. Die hoofdrol isaltijd voor de vrouw naar wie dedeeltitel, Gabrielle, Tess, en zo ver-der – is vernoemd. En altijd zijn ereen man en een vrouw in het spel,van wie die laatste onveranderlijkop zoek is naar de grote liefde vanhaar leven, niet zelden een onmo-gelijke liefde.

Centraal in de reeks staat de strijd van deBroederschap, een elitegroep vampiers diede mensheid beschermt tegen de naarmacht en bloed hongerende zogeheten‘wilde vampiers’. Maar, of het nu mens ofvampier betreft, verliefd worden, het kanzomaar gebeuren, het kan iedereen overko-men. En dat, die opwinding, weet LaraAdrian als geen ander onder woorden tebrengen. Rest de vraag wat haar plannenzijn met de Middernacht-reeks.Lara Adrian: ‘Waar ik me vanaf het eersteboek zeer bewust van ben geweest, is datelk boek in de reeks afzonderlijk leesbaarmoet zijn. Interessant. Met nieuwe verhaal-lijnen en conflicten. Dat maakt elk verliefdpaar per boek uniek en zo voorkom ik inherhalingen te treden. Terwijl de reeks vor-derde, doken er wel steeds nieuwe bijperso-nages op en een aantal is sterk genoeg omin beeld te houden. Voor mij is echterbelangrijk dat elk boek een aparte feelheeft. Zelf raak ik tamelijk gauw verveeldals er in een langlopende reeks te weinigontwikkeling of verrassingen zitten. Dat wilik mijn lezers niet aandoen. Toen ik halver-wege de serie was – ik geloof dat ik aanRenata werkte – kwam ik op een punt dat ikbesloot dat de grootste schurk, Dragos, het-zij het loodje moest leggen, hetzij er moesteen andere rol voor de Broederschapkomen. Wat ik daarmee gedaan heb, metdie overweging, dat moet de lezer zelf maarlezen.’Heroïek, lyriek, romantiek en erotiek, deingrediënten waar elke spannende boeken-lezer van nu naar op zoek is. Lara Adrian

Wat je vraag betreft, ik heb geen idee hoe-veel Middernacht-boeken nog zullen vol-gen. Zolang ik er plezier in heb en ik nogsteeds als schrijver beter word, ga ik ermeedoor, misschien is dat wel tot het einde dertijden. Is dat geen mooie afsluiter?’Waarvan akte.

biedt het allemaal, en meer. En het eneactiemoment gaat naadloos over in het vol-gende.Lara Adrian: ‘Ik ben zelf gek op actie, avon-tuur en suspense, en ik hou van gruwelijkethrillers. En zal ik je nu eens een geheimpjeverklappen... mijn man houdt juist van feelgood-films en romantische komedies.Meestal is dat wat man en vrouw betreftprecies andersom. Jazeker, mijn knuffelhoudt van chick flicks! Oeps, als hij erachterkomt dat ik dat heb verklapt zal er watzwaaien, hahaha. Alle gekheid terzijde, ikdenk dat het bij het schrijven van spannen-de boeken vooral belangrijk is dat je in hetmoment, in de actie kruipt. De gebeurtenis-sen moeten op de pagina’s tot leven komenen daar zijn verschillende middelen voor.Woordgebruik. Het ritme van de zinnen. Delezer schokken of juist verrassen. Soms vindik het ook plezierig om de actie tergendlangzaam naar een hoogtepunt te voeren.Ik heb heel veel films gezien en zodoendekan ik mij de spannende scenes bijzonderlevendig voor de geest halen. Ook die scè-nes waar er meer gepraat wordt, probeer ikzo visueel mogelijk neer te zetten. Ik wil delezer het gevoel geven dat hij of zij als hetware over mijn schouder meekijkt en hetavontuur meebeleeft.’Rest de dubbele vraag hoeveel boeken wenog in de Middernacht-reeks kunnen ver-wachten en wat Lara Adrian tussen hetschrijven door doet om zich te ontspannen.Lara Adrian: ‘ Zoals ik al zei, ik hou ontzet-tend veel van spannende boeken. Ik lees alspanning sinds mijn middelbareschooltijd.Ik begon met Stephen King, Anne Rice,Dean Koontz en John Saul, maar tegen-woordig lees ik alles wat los- en vastzit,zogezegd. Romantiek, spanning, horror,urban fantasy en paranormale fantasy.Psychologische suspense vind ik ookprachtig, goede welteverstaan. Een uitge-sproken favoriete auteur heb ik momenteelniet. Laat ik het zo stellen, elk auteur die mijzijn of haar verhaal kan binnentrekken enervoor zorgt dat ik de ene bladzijde na deandere omsla, kan op mijn belangstellingen eeuwige waardering rekenen. Vooral alsik de morning after een beetje gruizeligopsta omdat ik te weinig heb geslapen,weet ik dat ik een goed boek heb gelezen.

Rond middernacht...

Voor wie de boeken van Lara Adriannog onbekend terrein zijn, dit is deopzet vanMiddernacht 1 – Gabrielle.Tijdens een avondje stappen komtGabrielle Maxwell in een bar oog inoog te staan met een knappe onbe-kende man. Hun bikken kruisenelkaar. Heel even staat de wereld stilals Gabrielles diepste verlangens enfantasieën op dat moment naarboven worden gehaald. Het volgen-de ogenblik, met de snelheid vaneen vingerknip, is de onbekendeman verdwenen. Gabrielle volgthem naar buiten, en vanaf datmoment verandert haar leven.Voorgoed. Ingrijpend.Want in het nachtelijk duister isGabrielle getuige van een bloedbad,aangericht door een bende wildevampiers. Gabrielle wordt op hetnippertje gered door de onbekende,die niemand minder is dan LucanThorne, de leider van de Broeder -schap, een elitegroep onsterfelijkendie zich tot taak hebben gesteld demensheid te beschermen tegen hetgroeiende gevaar van de wilde vam-piers.Niet alleen Gabrielle, ook Lucanervaart verlangens die geen enkelevrouw in zijn negenhonderdjarigbestaan in hem heeft losgemaakt.Kan hij het zich wel permitteren ver-liefd te worden nu de strijd tussende Broederschap en de groep wildeonsterfelijken toeneemt? Met deeindstrijd in het verschiet, kan Lucanzich niet binden aan een sterfelijkevrouw, mag hij zich niet binden.Maar als Gabrielle het doelwit wordtvan zijn vijanden, heeft hij geenkeuze...

Met de Witcher-boeken heeft de Pool Andrzej Sapkowski een fantasy-reeks

gecreëerd waarin niet een onoverwinnelijke superheld centraal staat. Net

zomin is er sprake van een coming of age-geschiedenis. Een wereld-redden-

de queeste misschien? Niets daarvan. De stuwende kracht achter de reeks

is een hoofdpersoon die fouten maakt en moeite heeft met het maken van

morele keuzes – de grens tussen goed en kwaad is voor hem niet altijd even

duidelijk. Zijn naam: Geralt van Rivia, The Witcher.

Hoe uitzonderlijk het geesteskind van auteur Andrzej Sapkowski is, dat wordtonderstreept door zijn unieke karakter, dat de inspiratiebron vormde voor meerderegames, een televisieserie en een graphic novel. Op deze plek beperken we ons tot deboeken, want daar is genoeg over te vertellen.Geralt de Rivia is een zogeheten Witcher, een huurmoordenaar die uitsluitend mon-sters doodt. In de wereld waarin hij zich beweegt, is deels de Poolse achtergrond vande auteur te herkennen, in de namen, de landschappen en in de elementen uitsprookjes, die knap verwerkt zijn in de verhalen, de personages en de landschappen.De verhalen in de vuistdikke bundel De Laatste Wens & Het Zwaard der Voorzienigheidvormen de opmaat naar de Witcher-romans, waarvan Het Bloed van de Elfen de eersteis. In deze verhalen gaat Geralt in een wereld die bevolkt wordt door monsters enmythische wezens, naast ‘gewone’ mensen, de strijd aan met het kwade. Zijn karak-ter wordt meteen duidelijk als hij ingehuurd wordt om een monster, een striga, tedoden. Maar soms toont hij ook compassie, zelfs medelijden, zoals in het tweede ver-haal over Nivellen, een mens met een soort berenkop. Soms moet Geralt een ethischekeuze maken.Sapkowski raakt met zijn mix van stoere fantasy, volkslegende en sprookjes de juistetoon. De verhalen staan weliswaar los van elkaar, maar blijken toch verbonden viaenkele rode draden. Zo komt telkens Geralts geliefde, de heks Yennefer, terug, diewel van hem houdt, maar niet met hem wil of kan samenleven, en blijft Geralt opzoek naar zoiets ongrijpbaars als de ‘voorzienigheid’ (karma, lotsbestemming).Ondertussen moet hij gewoon door met zijn leven. Hij doodt monsters, legt contactmet een sirene en een onderwatervolk en beleeft meer, veel meer, dan hier in enkelewoorden is samen te vatten. Vooral en eerst is deze cynische monsterverdelger met denodige persoonlijke handicaps een gemankeerde held tegen wil en dank. Wel eentjeaan wie de herinnering lang na het omslaan van de laatste bladzijde nog bijblijft...

L E E S P R O E F

De laatste wensLater werd gezegd dat de man uit hetnoorden door de Touwslagerspoort wasgekomen. Hij was te voet en leidde zijnbepakte paard aan het hoofdstel. Het waslaat in de middag en de kraampjes van detouwslagers en de zadelmakers waren algesloten en het steegje was leeg. Het waswarm en de man droeg een zwarte mantelover zijn schouders. Hij baarde opzien.Voor de herberg Oud Narakort stopte hij,bleef even staan en luisterde naar hetgeroezemoes. De herberg zat, zoals meest-al rond dit tijdstip, stampvol.De onbekende ging niet bij Oud Narakortnaar binnen. Hij trok zijn paard verderhet steegje in. Daar was nog een kroeg,een wat kleinere, Het Vosje. Hier zat bijnaniemand. De kroeg had geen beste naam.De kroegbaas keek op van een vat ingeleg-de augurken en onderwierp zijn gast aaneen onderzoekende blik. De vreemdeling,nog steeds met zijn jas aan, stond kaars-recht voor de toog, onbeweeglijk, hijzweeg.‘Wat mag het zijn?’‘Bier,’ zei de onbekende. Hij had eenonaangename stem.De kroegbaas veegde zijn handen af aanzijn linnen schort en vulde een aardenpul. De pul had een beschadigde rand.De onbekende was niet oud, maar zijnharen waren bijna helemaal wit. Onderzijn mantel droeg hij een versleten lerenwambuis, dat onder zijn hals en op zijnschouders zat dichtgeknoopt. Toen hijzijn jas had uitgedaan, kon iedereen ziendat hij op de rug aan zijn middel eenzwaard droeg. Daar was op zich nietsvreemds aan, want in Wyzima liep ieder-een met een wapen, maar niemand droegzijn zwaard op de rug als een boog of eenpijlkoker.De onbekende nam geen plaats achter eenvan de tafels, tussen de weinige gasten,maar bleef bij de toog staan, waarbij hij dekroegbaas doordringend aankeek. Hijnam een teug uit zijn pul.‘Ik ben op zoek naar een plek om te sla-pen.’‘Die vind je hier niet,’ bromde de kroeg-baas, terwijl hij naar de stoffige en smeri-ge schoenen van de gast keek. ‘Probeermaar eens in Oud Narakort.’‘Ik blijf liever hier.’‘Hier is geen plek.’ De kroegbaas herkendeeindelijk het accent van de onbekende: hetwas een Riviaan.‘Ik heb geld,’ sprak de vreemdeling zacht-jes, bijna onzeker.

GERALT VAN RIVIAIS

En toen begon die hele nare geschiedenis.Een pokdalige loebas, die vanaf hetmoment dat de vreemdeling was binnen-gekomen, geen moment zijn sombere blikvan hem had afgewend, stond op en liepnaar de toog. Twee van zijn kameradenkwamen achter hem staan, niet verder dantwee stappen van hem verwijderd.‘Er is hier geen plek, galgenaas, Riviaanseschooier,’ zei de pokdalige met schorrestem vlak naast de onbekende. ‘Wij hier inWyzima hebben geen behoefte aan luizoals jij. Dit is een nette stad!’De onbekende nam zijn pul en trok zichterug. Hij keek naar de kroegbaas, maardie meed zijn blik. Het kwam niet bij deman op het voor de Riviaan op te nemen.Wie had het tenslotte op Rivianen?‘Iedere Riviaan is een dief,’ ging de pokda-lige verder, stinkend naar bier, knoflooken woede. ‘Hoor je wat ik zeg, netelrups?’‘Die hoort niks. Die heeft drek in zijnoren,’ zei een van de mannen die achterhem stonden en de ander proestte het uitvan het lachen.‘Betalen en wegwezen!’ schreeuwde deman met een door de pokken getekendgezicht.De onbekende keek hem nu pas aan. ‘Eerstmijn bier opdrinken.’‘We zullen je een handje helpen,’ siste deloebas. Hij stootte de pul uit de hand vande Riviaan en terwijl hij hem bij zijnschouder pakte klemde hij zijn vingersrond de riem die dwars over de borst vande vreemdeling liep. Een van de mannendie achter hem stonden haalde uit metzijn vuist. De vreemdeling dook in elkaaren bracht zo de pokdalige uit zijn even-wicht. Zijn zwaard siste in de schede enflikkerde kort in het licht van de flambou-wen. Er werd heftig gevochten. Er klonkeen schreeuw. Iemand van de overigegasten rende naar de uitgang. Er kletterdeeen stoel tegen de vlakte, met een dofgeluid ploften aarden pullen op de vloer.De kroegbaas, wiens mond begon te tril-len, keek naar het gruwelijk toegetakeldegezicht van de pokdalige die zijn vingersrond de rand van de toog had geklemd,ineenzakte en uit het zicht verdween alsofhij kopje-onder ging. De andere tweelagen op de grond. De een lag onbeweeg-lijk, de ander gillend en trillend in eensnel groeiende donkere plas. In de luchtvibreerde de oorverdovende, helle, hyste-rische schreeuw van een vrouw. De kroeg-baas sidderde, hapte naar adem en begonte kotsen.De onbekende trok zich terug bij demuur. Gespannen, op zijn hoede. Zijnzwaard hield hij met beide handen vast,waarbij hij met het einde van de kling

gasten kwam overeind, een ander ver-dween in de richting van de deur.Opnieuw begon een vrouw wild en doods-bang te schreeuwen.‘Ik ga wel uit eigen beweging,’ herhaaldede onbekende met een sonore, metaligestem. ‘En jullie drieën gaan voorop. Brengme naar de slotvoogd. Ik ken de weg niet.’‘Ja, heer,’ mompelde de wachter terwijl hijzijn hoofd liet zakken. Hij liep naar deuitgang, waarbij hij onzeker uit zijn ogenkeek. De twee anderen liepen achter hemaan, achterwaarts, gehaast. De onbekendevolgde hen. Hij stak zijn zwaard terug inde schede en de dolk in de schacht van zijnlaars. Toen ze de tafels passeerden, bedek-ten de gasten hun gezichten met de pan-den van hun wambuizen.Velerad, de slotvoogd van Wyzima, krabdezich onder zijn kin, hij dacht na. Hij wasnoch bijgelovig noch angstig aangelegd,maar hij vond een onderonsje met de manmet de witte haren geen prettig vooruit-zicht. Ten slotte nam hij een besluit.‘Laat ons alleen,’ beval hij de wachters. ‘Enjij, ga zitten. Nee, niet hier. Ga daar maarzitten, als je wilt.’De onbekende ging zitten. Hij droeg nietlanger zijn zwaard, noch zijn zwarte man-tel.‘Ik luister,’ sprak Velerad terwijl hij meteen zware staf speelde die op tafel lag. ‘Ikben Velerad, slotvoogd van Wyzima. Watheb je me te vertellen, achtbare struikro-ver, voordat je de kerker in verdwijnt?Drie doden, een poging tot het werpenvan een vloek, niet slecht, lang niet slecht.Voor dat soort zaken word je bij ons inWyzima op een paal gespietst. Maar ik beneen rechtvaardig man, ik zal eerst naar jeluisteren. Spreek.’

kringetjes in de lucht maakte. Niemandbewoog. De angst zat als koude modderop de gezichten geplakt, hinderde de lede-maten, kneep de kelen dicht.Wachters vielen met veel gebonk engekletter de kroeg binnen, ze waren metzijn drieën. Ze moesten in de buurt zijngeweest. Hun met riemen omwikkeldestokken hielden ze in gereedheid, maar bijhet zien van de lijken grepen zeonmiddellijk naar hun zwaarden. DeRiviaan ging met zijn rug tegen de muurstaan, met zijn linkerhand haalde hij eendolk uit de schacht van een laars.‘Gooi dat neer!’ brulde een van de wach-ters met hijgende stem. ‘Gooi neer, ban-diet! Jij gaat met ons mee!’De andere wachter gaf een trap tegen eentafel om de Riviaan niet de gelegenheid tegeven er langs die kant omheen te lopen.‘Ga nog wat mensen halen, Treska!’schreeuwde hij naar een derde, die hetdichtst bij de deur stond.‘Dat is nergens voor nodig,’ sprak de onbe-kende terwijl hij zijn zwaard liet zakken.‘Ik ga zelf wel weg.’‘Jij gaat hier weg, hondenzaad, maar aaneen dik stuk touw!’ brulde degene die zostond te hijgen. ‘Gooi dat zwaard weg,want anders hak ik je kop van je lijf!’De Riviaan rechtte zijn rug. Snel nam hijhet zwaardgevest onder zijn linkerokselen met zijn hoog boven het hoofd gehevenrechter maakte hij naar de wachters eencomplex en snel teken in de lucht. De glit-tertjes waarmee de manchetten van zijnleren kaftan tot aan de elleboog warenbeslagen, flikkerden.De wachters trokken zich ogenblikkelijkterug, waarbij ze hun gezichten met deonderarmen afschermden. Een van de

De Riviaan knoopte zijn wambuis los,haalde er een opgerold wit stuk geiten-vacht uit tevoorschijn.‘Op kruispunten, in kroegen hangen julliedit op,’ zei hij zachtjes. ‘Is het waar wathier staat?’‘Aha,’ bromde Velerad terwijl hij een blikwierp op de in de vacht gekraste runente-kens. ‘Dus dat is de kwestie. Dat ik daarook niet meteen aan heb gedacht. Ja, het iswaar, de zuivere waarheid. Het is onderte-kend door Foltest, koning, heer vanTemeria, Pontar en Mahakam. Dat wil duszeggen dat het waar is. Maar een bekend-making is een bekendmaking en de wet isde wet. En ik ben degene die hier inWyzima de wet en de orde moet handha-ven! Ik sta niet toe dat er mensen wordenvermoord! Begrepen?’De Riviaan knikte ten teken dat hij dathad begrepen. Velerad brieste kwaad.‘Heb je het teken van de hekser?’De onbekende ging opnieuw met zijnhand in de opening van zijn jasje en haal-de er een rond medaillon aan een zilverenkettinkje uit tevoorschijn. Op het medail-lon stond de kop van een wolf met blin-kende slagtanden afgebeeld.‘Heb je ook een naam? Maakt niet uitwelke, ik vraag het echt niet uit nieuws-gierigheid, maar het praat wat makkelij-ker.’‘Ik heet Geralt.’‘Geralt is prima. Van Rivia, naar je uit-spraak te oordelen?’‘Van Rivia.’‘Tja. Weet je, Geralt? Dit hier,’ Veleradsloeg met de vlakke hand op de bekend-making, ‘laat dat rusten. Dit is een serieu-ze zaak. Velen hebben het al geprobeerd.Dit, mijn broeder, is niet hetzelfde als eenpaar schurken afrossen.’‘Ik weet het. Het is mijn vak, slotvoogd. Erstaat geschreven: beloning drieduizendorenen.’‘Drieduizend.’ De slotvoogd tuitte zijnlippen. ‘En de prinses als vrouw, zo hoor jede mensen zeggen, ofschoon onze genadi-ge Foltest dat er niet bij heeft geschreven.’‘Ik ben niet geïnteresseerd in de prinses,’zei Geralt rustig. Hij zat onbeweeglijk,met zijn handen op de knieën. ‘Er staat:drieduizend.’

Onze monden vielen open van verbazing.Kort gezegd: hij verwekte een kind bij zijnbloedeigen zus Adda. Adda was jongerdan hij, je kwam ze altijd overal samentegen, maar niemand had ooit iets ver-moed, misschien de koningin... Binnen dekortste keren liep Adda rond met eenenorme buik en begon Foltest steeds vakerover een huwelijk te spreken. Met zijnzuster, zie je het voor je, Geralt? De situa-tie raakte behoorlijk gespannen toenbleek dat met name Vizimir uit Novigradop het idee was gekomen om zijn Dalkauit te huwelijken aan Foltest, en dusmoest de koning aan handen en voetenworden gebonden om te voorkomen dathij de benen zou nemen en de gezantenzou beledigen. Dat lukte en dat is maargoed ook, want een gekrenkte Vizimir zouons zomaar de ingewanden hebben kun-nen uitrukken. Later is het niet zonderhulp van Adda, die op haar broertje heeftingesproken, gelukt de jonge hond eensnel huwelijk uit het hoofd te praten.Nou, en toen kreeg Adda haar kind, optijd, zoals uitgerekend. En nu goed luiste-ren, want hier begint het pas. Wat zij uit-eindelijk ter wereld bracht, hebben veelmensen niet gezien, maar een van devroedvrouwen heeft een sprong door hetraam van de slottoren niet overleefd eneen andere is krankzinnig geworden enloopt tot op de dag van vandaag verwil-derd rond. Ik denk dus niet dat dezesuperbastaard er erg bevallig heeft uitge-zien. Het was een meisje. Het is overigensvrijwel onmiddellijk gestorven, niemandheeft voor zover ik heb kunnen nagaanerg veel haast gemaakt om de navelstrengaf te binden. Adda heeft, en dat is maargoed ook, het kraambed niet overleefd. Entoen, mijn broeder, heeft Foltest nogmaalsiets doms gedaan.

‘Wat een tijden,’ verzuchtte de slotvoogd.‘Wat een afschuwelijke tijden! Wie zou erzo’n twintig jaar geleden gedacht hebben,zelfs in een dronken bui, dat er ooit nogeens zulke beroepen zouden bestaan?Heksers! Dolende moordenaars van basi-lisken! Ventende vernietigers van spokenen verdrinkers! Geralt? Mag je van datgilde van jou drinken?’‘Zeker.’Velerad klapte in zijn handen. ‘Bier!’ riephij. ‘En jij, Geralt, kom wat dichterbij zit-ten. Wat kan mij het schelen.’Het bier was koud en schuimde.‘Het zijn afschuwelijke tijden,’ gingVelerad verder met zijn monoloog, terwijlhij een slok van zijn bier nam. ‘Overal zieje het geteisem. In Mahakam, in de ber-gen, krioelt het van de kindervraten.Vroeger had je wolven die in de bossenhuilden, maar nu kom je daar van allestegen: spoken, grootoren, je kunt je kontniet draaien of je zit met een weerwolf ofeen andere plaag opgescheept. In de dor-pen ontvoeren waternimfen en klaagvrou-wen kinderen, dat loopt al in de honder-den. Ziektes waar je vroeger nooit vanhoorde, de haren rijzen je te berge. En noudit er nog bij!’ Hij schoof het rolletjepapier over het tafelblad van zich af. ‘Hetis niet vreemd, Geralt, dat er zo’n vraag isnaar jullie diensten.’‘Dit is een koninklijke bekendmaking,slotvoogd.’ Geralt richtte zijn blikomhoog. ‘Bent u bekend met de details?’Velerad schoof op zijn stoel naar achteren,vouwde zijn handen in elkaar op zijnbuik.‘Details, zeg je? Daar ben ik mee bekend.Niet uit de eerste hand, maar uit ver-trouwde bron.’‘Precies wat ik zoek.’‘Omdat je zo aandringt. Zoals je wilt.Luister.’ Velerad dronk nog wat van zijnbier en temperde zijn stem. ‘Onze genadi-ge Foltest heeft ons nog in de tijd dat hijprins was, toen de oude Medell, zijn vader,nog regeerde, laten zien waartoe hij alle-maal in staat was en dat was heel wat. Wedachten dat dit naarmate hij ouder zouworden wel zou overgaan. Maar kort nazijn kroning, onmiddellijk na de dood vande oude koning, overtrof Foltest zichzelf.

Andrzej Sapkowski (1948) studeerdeeconomie. Hij schrijft sinds de vroege jaren negentig fantasy-

romans in traditionele stijl, tot hijaan de cyclus van de Hekser begon.Gaandeweg vond hij zijn definitie-ve stiel en forte in de wereld van

Geralt de Rivia. Zijn fantasy-cyclusover de tovenaar Geralt is een inter-nationale bestseller en verschijnt intwaalf landen. Van The Witcher-games werden meer dan 1.1 miljoen

exemplaren verkocht.

EEN WERELD VOLWEERWOLVEN ENWEERWOLFVAMPIERS!

Tisa Pescars ALFA en MAIRE

‘Alfa is een goed neergezet verhaal, dat mij aangenaam heeftverrast. Een aanrader voor iedereen die van dit genre houdt.’

– Lezersreactie Bol.com

‘Boeken die mij vastgrijpen en mij niet meer loslaten tot ze uit zijn, krijgen van mij vijf sterren, dit is er zo één.’

– Lezersreactie Goodreads.com

‘In één ruk uitgelezen. De omschrijvingen zijn beeldend en de interactie tussen de karakters sleepten me mee tot aan

het eind.’ – Lezersreactie Bol.com

NIEUW!

DE VLUCHT VAN DE RA AF

HET SUCCES

VAN ANTHONY

RYANVanuit de schaduw van De Raaf in het volle schijnwerperlicht.Dat laatste betreft de auteur, dat eerste vraagt om een toelich-ting. Allereerst dit, met Vaelin Al Sorna, het eerste deel van decyclus In de Schaduw van de Raaf, dat aanvankelijk in hetEngelse taalgebied alleen als e-book verkijgbaar was, slaagdeAnthony Ryan (1970) erin binnen luttele maanden tienduizen-den lezers aan zich te binden. Daarna ging het snel. Ryan kreeg bijna 10.000 ratings en 900reacties op Goodreads. Als gevolg meldden een trits Europese,Engelse en Amerikaanse uitgevers zich voor de boekrechten. InNederland verscheen het spraakmakende debuut van Ryaneind 2013. Inmiddels – vier maanden later – is Vaelin Al Sornain Nederland en Vlaanderen het populairste fantasy-debuutsinds Bernhards Hennens De Elfen. Redenen genoeg voor eengesprek met de bedenker van Vaelin Al Sorna, bijnaam deSchaduw van de Raaf. Over zijn inspiratiebronnen, zijn succesen zijn eerste stappen op het schrijverspad.

Anthony Ryan: ‘Ik kan me niet heugen dat er ooit een tijd is geweestdat ik niet wilde schrijven. Het was eenvan de weinige dingen waar ik tijdensmijn schooltijd goed in was. Op hetschoolplein had ik in de lunchpauzeeen vaste groep fans aan wie ik verha-len vertelde. Spookverhalen. Ik herinnermij dat halverwege de jaren zeventigThe Hobbit werd voorgelezen op BBC-radio. Star Wars was toen ongelooflijkpopulair. Tot ver in mijn pubertijd las ikalles wat los- en vastzat. Mijn belang-stelling voor fantasy ontstond toen ikde Prydain Chronicles van LloydAlexander ontdekte. Ik was toen eenjaar of twaalf. Met de hoofdlijnen van het verhaal vanIn de Schaduw van de Raaf liep ik aljaren rond vóór ik de spreekwoordelijkepen op papier zette. Soms loont het eenidee lang te laten gisten, het wordt errijker door, completer. Het basisideewas dat van een krijger die een leer-school doorloopt bij een militante reli-gieuze orde. De andere orden bedachtik later pas, en ook hoe die orden greephebben op de samenleving. Toen ikbegon te schrijven duurde het nog eenszes jaar en zes maanden voordat ik eenboek had. Ik heb een poosje geschiede-nis gestudeerd en dit was voor mij eengoede gelegenheid om weer eens in dehistorie van de middeleeuwen te

‘Ryan treft alle snaren van de epische fantasy-roman, eeuwenoude magie, een duistere omgeving, meedogenloze intriges en verdeelde loyaliteit.’ – Publishers Weekly

duiken. Hoe verplaatsten legers zich in die tijd? Wat is tijdens een zwaard -gevecht belangrijk? Het middeleeuwseoorlogsbedrijf was gruwelijker dan delezer van nu zich kan voorstellen.In de Schaduw van de Raaf speelt zichaf in een wereld die overeenkomsten ver-toont met het Europa en Noord-Afrikavan de late middeleeuwen en de vroegerenaissance. Bekend is dat de aarderond is, de sterren zijn verre zonnen,metallurgie is behoorlijk ontwikkeld ende schilders hebben net het perspectiefontdekt. De macht is echter in handenvan verschillende religieuze groeperin-gen en die vormen de dominante factor. En waar wordt onderdrukt ontstaan conflicten, verontwaardigingen verzet. David Gemmell is de schrijverdie ik wilde overtreffen. Ik heb hemaltijd bewonderd: Wolf in Shadow wasvoor mij een revelatie. Zo fris, zo gedreven. Het is zo jammer dat zo’ntalent, met nog zoveel verhalen tevertellen te vroeg is overleden.

Verder zou ik bij deze gelegenheid mijnNederlandse en Vlaamse lezers willenbedanken voor alle warme reacties dieik binnenkreeg. Ik ben momenteel drukbezig met het derde deel van In deSchaduw van de Raaf. Het tweede deel,De Torenheer, verschijnt...’... november 2014, bij Luitingh Fantasy.

‘Hoewel hij nog geen dertig was, hadden zijn krijgsverrichtingen hemvele bijnamen opgeleverd. Voor deWaanzinnige Koning was hij het

Zwaard van het Rijk, voor de mannendie hem volgden in de strijd was hij deJonge Havik. Bij zijn Cumbraelijnsevijanden stond hij bekend als het

Zwarte Lemmet en, maar daar kwamik pas veel later achter, voor de

raadselachtige stammen van het GroteNoordwoud was hij Beral Shak Ur,

de Schaduw van de Raaf.’Zijn echte naam is Vaelin Al Sorna.

Als dit verhaal begint wacht hij ingevangenschap het duel in de arena afdat hem de volgende dag vrijwel zekerhet leven zal kosten. Hij kijkt terug opzijn leven, door vele vragen gekweld.Waarom liet zijn vader hem op tien -jarige leeftijd achter bij de Zesde Orde?Wat was de ware toedracht achter hetlot dat zijn ouders trof? Wie is degeheimzinnige Ene Die Wacht? En, vooral, zal hij de arena overleven?Zo, vol beloften van actie en avontuur,begint de aangrijpende saga In deSchaduw van de Raaf.

IN DE SCHADUW VAN DE RA AF

‘Een nieuwemeesterverteller is opgestaan.’ – Michael J. Sullivan

L E E S P R O E F

DeeZee‘Jagg en Paleo, de bomen in.’ Starlyfluisterde, maar het klonk alsof zeschreeuwde. ‘WillyRilly, jij verkent hetterrein vóór ons. Ik volg wel. Iedereen:zorg ervoor dat ik in het midden van deformatie blijf. Go!’We stoven als celkakkerlakken uiteen.

geruststellende gewicht van mijn wapen-riem, die zich kruislings over mijn borstvlocht.Op een dikke Y-vormige tak stopte ik evenom mijn wapens te checken. Elektrocoltmet autovuurupgrade. Standaardlasermeszonder upgrades, aangezien ik hem tochnauwelijks gebruikte. En mijn belangrijk-ste troef: drie doelzoekende werppijlen. Ikhad een fiks aantal DeeZee-punten uitge-

‘Activeer integrale pantsering en Jagg-wapenset 1.’ Terwijl ik de volgende liaanprobeerde te grijpen, zag ik hoe de zwartepantsering zich over mijn arm verspreid-de, helemaal tot het topje van mijn vin-gers. Ik hoefde niet te kijken om te wetendat op mijn borst het BlackPlanet-insignestond: een kleine, zwarte cirkel die uittwee ringen bestond, een van goud en eenvan zilver. Een halve tel later voelde ik het

Welkom in de DeathZone!

Het dodelijkste spelsinds The Hunger

Games...

Met trots presenteert

Luitingh Fantasy het nieuwste sciencefiction-

talent van de Lage Landen. De in Amerika geboren

C.M. Chang debuteert deze maand (april 2014) met Offworlder 1

– De Jongen uit Celstad, een sciencefiction jeugdroman die het verhaal

van Katniss uit The Hunger Games al snel doet vergeten. Dit is science-

fiction voor de liefhebbers! En het ultieme startpunt voor de beginner. De jonge

NamJu Abernay droomt maar van één ding: uit de sloppenwijken van Celstad

ontsnappen om zijn lievelingsspel te spelen, de virtual reality-game DeathZone.

DeeZee is NamJu’s lust en leven, een simulatie waarbij spelers het tegen elkaar

opnemen in gevechten op leven en dood. De pijngrens in het spel wordt zo levensecht

ervaren dat spelers het speelveld vaak bont en blauw verlaten. NamJu’s team

BlackPlanet doet het goed, heel goed zelfs, maar als hij wil blijven spelen, of sterker

nog, wil blijven eten, moet hij werk vinden. Helaas zijn de baantjes die hij krijgt

aangeboden vaak slecht betaald, dus als een vriend hem een voorstel doet om

alles te winnen wat zijn hartje begeert, neemt hij het aanbod gretig aan.

Voordat hij er erg in heeft, wordt NamJu echter gekatapulteerd in

een dodelijk nieuw spel met drie onmogelijke opdrachten

én een wezen dat niet van onze planeet is...

de offworlder.

Met trots presenteert

Luitingh Fantasy het nieuwste sciencefiction-

talent van de Lage Landen. De in Amerika geboren

C.M. Chang debuteert deze maand (april 2014) met Offworlder 1

– De Jongen uit Celstad, een sciencefiction jeugdroman die het verhaal

van Katniss uit The Hunger Games al snel doet vergeten. Dit is science-

fiction voor de liefhebbers! En het ultieme startpunt voor de beginner. De jonge

NamJu Abernay droomt maar van één ding: uit de sloppenwijken van Celstad

ontsnappen om zijn lievelingsspel te spelen, de virtual reality-game DeathZone.

DeeZee is NamJu’s lust en leven, een simulatie waarbij spelers het tegen elkaar

opnemen in gevechten op leven en dood. De pijngrens in het spel wordt zo levensecht

ervaren dat spelers het speelveld vaak bont en blauw verlaten. NamJu’s team

BlackPlanet doet het goed, heel goed zelfs, maar als hij wil blijven spelen, of sterker

nog, wil blijven eten, moet hij werk vinden. Helaas zijn de baantjes die hij krijgt

aangeboden vaak slecht betaald, dus als een vriend hem een voorstel doet om

alles te winnen wat zijn hartje begeert, neemt hij het aanbod gretig aan.

Voordat hij er erg in heeft, wordt NamJu echter gekatapulteerd in

een dodelijk nieuw spel met drie onmogelijke opdrachten

én een wezen dat niet van onze planeet is...

de offworlder.

geven aan die dodelijke steekbeestjes, dieom hoeken konden vliegen en de vijandrecht tussen de ogen konden raken.Bladergeritsel. Een zilveren schicht.‘Paleo! Wat doe je hier?’ fluisterde ik.‘Wegwezen, synth!’‘Maar Jagg, ik heb in de pod nog geenkans gehad hallo te zeggen.’‘Je licht op als een supernova. Wil je dat R-Me ons ziet?’‘Zeker niet.’ Hij slaakte een zucht enineens was het alsof iemand hem in zwar-te verf had ondergedompeld. De synthleunde tegen de dikke boomstam, haaldeeen lasermes tevoorschijn en sneed zonderblikken of blozen een vingertopje af.Hoewel ik hem al eerder zulke wanstalti-ge dingen had zien doen, zoals die keerdat hij zomaar zijn neus afsneed, liepende rillingen me toch weer over de rug.‘Eigenlijk zou je je gamer-tag in “Psycho”moeten veranderen,’ zei ik.‘Dat is niet eens zo’n gek idee.’ Hij begonaan een andere vinger.Ik zag het vingertopje vallen. ‘Oké, je hebthallo gezegd. Tijd om te gaan.’Hij slaakte nogmaals een zucht, zwaaideen kroop weg door het dikke gebladerte.Ik keek naar het afgesneden vingertopjedat nog op de tak lag. Ik pakte het op enhuiverde toen ik de stevige, gelati-neachtige structuur voelde. Vol afschuwgooide ik het stukje synth weg, dat pok-pok-pok via verschillende boomtakkennaar beneden stuiterde.‘Activeer trackingsysteem.’ Rechtsboven inmijn blikveld verscheen een transparantekaart met vier gekleurde stippen. De blau-we stip van WillyRilly bevond zich opruime afstand van mijn zwarte en Paleo’szilveren stip had alweer een flinke afstandnaar het oosten afgelegd. De roze stip vanStarly was nog niet gecentreerd zoals zehad gevraagd en dus trok ik in zuidweste-lijke richting om de formatie te herstellen.Gelukkig was het lichaamspantser ade-mend, want al snel zweette ik als eenotter.Meer geritsel van bladeren.Paleo kon het niet zijn: verkeerde rich-ting. Ik hield mijn adem in en wachtte.Weer geritsel, dichterbij nu. Iemand vanR-Me?Ik hoorde iets op me af komen en mijnhart begon te bonzen in mijn keel. Ik acti-veerde een werppijl. Het gewicht in mijnhand voelde geruststellend aan.Daar. Iets zwarts.

schoot achter hem aan, maar sloeg uitein-delijk in tegen de boomstam. Skut!Door de schuddende takken en bladerenwist ik dat de aap weer omhoog aan hetklimmen was. Zelfs met die messen in zijnhanden was hij nog razendsnel. In eenflits zag ik zijn hand, voet en staart op meaf komen. Ik wist de messen in zijn handen voet te ontwijken, maar schreeuwdehet uit toen zijn staart mijn wang open-haalde. Warme druppeltjes bloed sijpel-den via mijn hals onder mijn pantsering.Grommend en happend nam de aap weerwat afstand. Twee van zijn vijf ogen warengericht op de pijl in mijn hand, de overigedrie op mijn gezicht.EINDE FRAGMENT

Mijn ogen sprongen bijna uit hun kassentoen ik het langharige, aapachtige mon-ster zag, en de staart die als een soort vanzweep boven zijn hoofd heen en weerzwiepte. Het beest stopte op een paarmeter afstand en begon oorverdovend tebrullen. Ik staarde eerst naar de dubbelerijen vlijmscherpe tanden en toen naar destervormige messen die hij met zijn uit dekluiten gewassen handen en voetenomklemde.Het aapwezen brulde nog een keer enstormde op me af.Ik wierp mijn pijl.Het beest slingerde – nog steeds brullend– naar een lagergelegen tak om de pijl teontwijken. De pijl maakte een bocht en

€17,95

Je hebt het afgelopen jaar een kleinepauze moeten inlassen?Inderdaad. Mijn dubbele baan als beleggeren auteur slokte aardig wat tijd op en ikoefende beide activiteiten met veel passieen gedrevenheid uit. Halverwege vorig jaarbegon mijn lichaam echter signalen tegeven dat het allemaal te veel werd. Hetbleek een burn-out te zijn, die me de twee-de helft van het jaar tot een noodzakelijkepauze noopte. Nu gaat het weer goed,maar ik heb er veel van geleerd. Het is tocheen van die ervaringen die een mens ‘wij-zer’ maakt.

Wat doet dat met de bestverkochteNederlandse fantasy-auteur?Ik heb alle klassieke fasen doorlopen die bijzo’n ingrijpende gebeurtenis horen.Ontkenning, wanhoop, acceptatie en uit-eindelijk loslaten. Vooral dat laatste is ergmoeilijk voor iemand die van nature zogedreven is als ik. De echte heling begintpas als je de hele agenda hebt leeg -gemaakt en alle ‘verplichtingen’ uit jegeest hebt gebannen. Ik heb nu eindelijk geleerd om nee te zeg-gen en waardeer de kleine geluksmomen-tjes nu veel meer dan voorheen. Dergelijkegeluksmomentje werden overigens ookenkele malen veroorzaakt door berichtenvan Luitingh. De omnibus van de Duivel-trilogie bleek namelijk zodanig populairdat er een tweede en zelfs een derde druk

ik al zes hoofdstukken geschreven hadvoordat mijn periode van tijdelijke inactiviteit aanbrak. Ik heb in die latereperiode echter nog wel nagedacht over deverdere uitwerking van mijn nieuweroman, die geplaatst is in een geheel nieu-we wereld.

Kun je al een tipje van de sluier oplichten?Het verhaal speelt in een enorme eilanden-archipel waar de Magyckers van hetmysterieuze eiland Aimerey het lucratievemonopolie op de uitoefening van magiebezitten. Ze verkopen hun op maatgemaakte Spreuken over de gehele archi-pel, waarbij een Magycker nooit meer danéén Spreuk tegelijk mag memoriseren, dieook nog na gebruik door een meegereisdeLouteraar uit het geheugen wordt gewistZo houden ze al vele jaren de controle.Maar dan wordt op een dag een deel vande stadswacht van Oftenooi op gruwelijkewijze weggevaagd door een Spreuk. En datterwijl er geen Magycker te bekennen valt.Een massale klopjacht breekt uit op de ver-dachten, een man, een vrouw en een jochievan een jaar of twaalf. Zo begint een avon-tuur dat de hele archipel op de kop zal zet-ten..

kwam. Ook de twee Rune-boeken zijninmiddels (tijdelijk) uitverkocht geraakt.

Heb je veel steun gehad aan je fans?Ja, gelukkig wel, ook al heb ik betrekkelijkweinig ruchtbaarheid gegeven aan dezeontwikkeling. Ik heb veel steun ondervon-den van familie, vriend(inn)en, collega’s enfans en heb een huis vol kaarten met lievewensen. Daarnaast heb ik nog enkele keren kortmijn gezicht laten zien op events alsCastlefest en Archeon Midwinter Fair,alwaar de fans allerhartelijkst waren.Tevens ben ik in november nog even bij deWorld Fantasy Convention in Brightongeweest (samen met een aantal andereNederlandse auteurs, waaronder ThomasOlde Heuvelt), waar ik in een panel hebgezeten met grootheden als TrudiCanavan, Tad Williams en Joe Abercrombie.

Het brein zal niet stil hebben gezeten? Zijner nieuwe ideeën voor boeken?Mijn brein laat zich niet helemaal stilzet-ten, ofschoon ik het wel een tijdje op halvekracht heb laten draaien. Ik was in de eer-ste helft van 2013 al begonnen aan eennieuw boek (werktitel: Magycker), waarvan

De terugkeer van Neerlands

grootste fantasy-held

Adrian Stone over zijn schrijf-pauze én... zijn nieuwste boek!

Het verhaal van Trudi Canavans

Soneaeindelijk helemaal compleet!

Twee reeksen, zes boeken én een zinderend einde

Met een intelligente mix vanmythe, folklore en pure fantasybegint de auteur van Chocolat

– kent u het boek niet, dan tochzeker de film – aan de tweede fasevan haar succesvolle carrière. Dezenieuwe roman van een welhaastmagische naam op vernieuwend

romanterrein wettigt onverdeeldeaandacht. De geestigheid, de stijlen de voortdurende stroom van

ideeën over dit boek over de ondergang van de Noorse goden-wereld Asgard bieden leesplezier

voor jong en oud.Immers, Harris schiep een wonder-lijke wereld, herkenbaar vanwegede Noorse godenwereld, maar wel

met een toonzetting waarin degoden worden opgevoerd alseigentijdse personages, van

streetwise tot erudiet en semi-intellectueel. Centraal in het

verhaal staan de stanza’s van hetOrakel dat Ragnarok, de ondergang

van de goden, voorspelt. Om ver-volgens de valse god, de ultiemebedrieger en de vazal van de een-

ogige oppergod Odin, Loki, te intro-duceren als verteller van het ‘echte’verhaal in de vorm van hoofdstuk-

ken die onder het kopje ‘lessen’worden gepresenteerd, aangevuldmet uitgesproken humoristischekalenderwijsheden. Bijvoorbeeld:Bekijk alles van de zonnige kantAls er geen zonnige kant is...Kijk de andere kant op.

den is, maar vastligt. In dit gevalschotelt de Oude Man die aan onsvoor als vaststaande waarheid die derest van ons in principe geachtwordt te aanvaarden. Noem megerust een cynicus, maar ik bennooit erg goedgelovig geweest en ikweet toevallig dat metaforen in degeschiedenis schering en inslag zijn,iets waar alle hersenspinsels uitbestaan zodra je ze uiteenrafelt. Enof iets een hit of een mythe wordt,hangt natuurlijk af van de manierwaarop een verhaal wordt verteld,en door wíé.Het merendeel van wat wij alsgeschiedenis kennen, is uit éénenkele tekst afkomstig: deVoorspelling van het Orakel. Dat iseen oude tekst in een oude taal, enlange tijd is onze kennis daartoebeperkt gebleven. Van begin toteind was alles onderling door hetOrakel en de Oude Man bekok-stoofd. Daarom was het des te zuur-der voor ons dat we pas ontdektenwat het in werkelijkheid inhieldtoen het voor iedereen te laat was.Maar daar kom ik snel genoeg op.Schelden doet geen zeer, zeggen zein de Middenwerelden, maar metwelgekozen woorden kun je eenwereld bouwen en jezelf daarkoning van maken. Koning, of zelfsgod – en daarmee zijn we weerterug bij de Oude Man, diemeesterverteller, runenbewaarder,patroon van de dichtkunst en scri-bent van het Eerste en Laatste Uur.Creationisten willen ons wijsmakendat dit verhaal woord voor woord

L E E S P R O E F

Ik ken een sage, aardezonen,Die ik nu vertellen moet:Van werelden uit negen bomen,Door het reuzenvolk behoed.

Oké. Stop. Nu.Dat was de Officieel GoedgekeurdeVersie. De Voorspelling van hetOrakel, zoals door het hoofd vanMimir de Wijze aan Alvader Odingedaan. In zesendertig strofenwordt hierin de complete geschiede-nis van de Negen Werelden behan-deld, vanaf ‘Er zij licht’ totRagnarók.Prettig geregeld, nietwaar?Nou, dit hier is níét de officieelgoedgekeurde versie. Dit is mijnversie van de gebeurtenissen. Enhet eerste waar ik op wijzen moetwat dit verhaaltje betreft, is dat ergeen echt begin ís. Noch een echteinde, trouwens, al zijn er van alle-bei natuurlijk een heleboel geweest.Menig einde en menig begin, zo ste-vig met elkaar verweven dat nie-mand ze nog uit elkaar kan houden.Aflopen, aanvangen, profetieën,mythen, verhalen, legenden en leu-gens, allemaal onderdeel van hetgrote tapijt. Vooral de leugens,natuurlijk, en het was voorspelbaardat ik als Vader en Moeder van deLeugen zoiets zou zeggen, maardeze keer is het op zijn minst net zowaar als alles wat je ‘geschiedenis’zou kunnen noemen.En het punt van die geschiedenis isdat die niet meer aan het geschie-

Over Joanne Harris’

DE LESSENVAN LOKI

waar is. Maar de naam van de OudeMan is ‘dichterlijke vrijheid’. Hijheeft trouwens een heleboel namen.Dat geldt ook voor mij. En omdatdit geen historie maar een mysterieis – mijn geheime geschiedenis –beginnen we voor de veranderingeens met mij. Anderen hebben dekans al gehad om hun versie van degebeurtenissen te geven. Nu ben ikaan de beurt.Ik noem het Lokabrenna, vrij ver-taald ‘De Lessen van Loki’. Loki,dat ben ik, de Lichtbrenger, deonbegrepene en ongrijpbare, deknappe, bescheiden held van ditspecifieke web van leugens. Neemhet gerust met een korreltje zout,maar het is minstens zo waar als deofficiële versie – en wedden dat hetonderhoudender is? Tot dusverre isde rol die de historie mij heeft toe-bedeeld, nogal onflatteus geweest.Nu is het mijn beurt om mijn zegjete doen.Er... zij... licht.We zijn allemaal uit vuur en ijsvoortgekomen. Uit Chaos en Orde.Licht en duisternis. In den beginne– ofwel een poosje terug – kwam ervuur uit een gat in het ijs. Datbracht wanorde, beroering en ver-andering. Verandering is niet altijdaangenaam, maar je ontkomt er nietaan. En dat is het punt waarop hetleven zoals wij dat kennen, is begon-nen: toen het vuur van deBenedenwereld door het ijs van deBovenwereld heen drong.Daarvoor waren er geenMiddenwerelden. Geen goden, geenVolk, geen fauna. Alleen Orde enChaos bestonden toen, puur enonbedorven.Maar noch de Orde, noch de Chaoszijn bijster gastvrij. De volmaakteorde is onbeweeglijk, verstard,onveranderlijk en steriel. De com-plete chaos is onbeheerst, grillig endestructief. De middenweg – inwezen lauw water – schiep de vol-maakte omgeving voor een anderevorm van leven, waardoor die konopduiken te midden van de bevro-ren woestenijen en de vulkanen dieonder het ijs tot uitbarsting kwa-men.De Geautoriseerde Versie, onder-steund door het Orakel, luidt alsvolgt. Uit de botsing van Orde en

Middenwerelden: de rotsen uit zijnbotten; de aarde uit zijn vlees; derivieren uit zijn dampende bloed.Zijn schedel werd het firmament;zijn hersens de wolken; zijn wenk-brauwen werden de scheiding tus-sen het Binnenland en deBuitenlanden.Deze, laten we wel wezen, nogalonwaarschijnlijke hypothese valtuiteraard op geen enkele manier tebewijzen. Iedereen die ervan hadkunnen getuigen is verdwenen –behalve Odin, de Oude Man, die deoorlog als enige overleefde (op mijna, dan), de architect en kroniek-schrijver van wat we nu de OudsteTijd noemen. Toevallig was hij ookde enige die de noodlottige voor-spelling heeft gehoord die hemdoor Mimirs Hoofd was gedaan.

Chaos kwamen een reus voort dieYmir heette, de vader van hetIJsvolk, en een koe, Audhumla, dieaan het zout in het ijs likte en zo deeerste man tevoorschijn bracht,Buri. Daar kunnen we denk ik alle-maal uit opmaken dat de koe devoornaamste aanstichtster was vanalles wat later kwam – oorlog,Beproevingen, het Einde van deWerelden. Les een: vertrouw nooiteen herkauwer.De zonen van Buri en die van Ymirwaren meteen al vijanden en hetduurde niet lang of ze trokken tenstrijde. Buri’s drie kleinzonen, dezonen van Bór – die Odin, Vili enVe heetten – doodden ten slotte deoude Ymir, en uit wat er van hemrestte, schiepen ze de

Auranos en Limeros zijn veroverd, hun koningen verslagen, en het volk is verdeeld onder het bewind vanhun nieuwe, verraderlijke heerser. Gaius heeft grootseplannen voor zijn nieuwe koninkrijk Mytica, maar hijwordt nog altijd van alle kanten tegengewerkt.Zo wordt de aanleg van zijn nieuwe weg naar de VerbodenBergen – een plek vol duistere magie – bruut stilgelegddoor aanvallen van rebellen uit Limeros. Noodgedwongenstuurt de koning zijn zoon én troonopvolger om op debouw toe te zien.Ondertussen moet prinses Cleiona van Auranos hulpeloostoezien hoe haar koninkrijk uiteenvalt door de beslissin-gen van Gaius. Ze is echter niet vergeten wie er achter dedood van haar vader en geliefde zitten, en ze zint op wraak.Zelfs als dat betekent dat ze moet samenwerken met derebel die medeverantwoordelijk is voor de ondergang vanhaar koninkrijk.Maar er is meer aan de hand. Duistere krachten roeren zichin het nieuwe koninkrijk en de kans om niet alleen Myticamaar de hele wereld te regeren, ligt nog altijd voor het grijpen. De vraag is: door wie? Want vier jongeren hebbende kans om een heel koninkrijk te regeren – wie volg jij?

_ De p r i n s e s : Cleo is een gevangene in haar eigen paleis, gedwongen om als ambassadeurop te treden voor het nieuwe koninkrijk terwijl de kwaadaardige koningGaius haar volk allerlei leugens voorhoudt.

_ De t r oonopvo l g e r : Magnus is dankzij de veroveringen van zijn vader nu onverwacht de troonopvolger van heel Mytica, maar zijn gevoelens voor zijn zusje leidenhem af van zijn nieuw verworven titel.

_ De h ek s : Lucia worstelt ondertussen met haar eigen demonen. De magie waarmeehaar vader Auranos wist te overwinnen, neemt langzaam bezit van haar, en de lijn tussen goed en kwaad wordt steeds vager.

_ De r e b e l : Jonas moet machteloos toekijken hoe zijn land wordt overgenomen door een tiran. De rebellen die achter hem staan, willen maar één ding weten:wat gaat hij ondernemen om koning Gaius te verslaan?Als koning Gaius vervolgens bekendmaakt dat hij een weg wil bouwen naarde Verboden Bergen, veroorzaakt hij – onbewust – een kettingreactie die hetnieuwe koninkrijk voorgoed zal veranderen.

DeRebellen van de Koning

Het vervolg op De Wraak van de

Kroonprinses

L E E S P R O E F

De dood wierp een lange schaduw over deonherbergzame streken van Paelsia.Het nieuws van de moord op hoofdmanBasilius verspreidde zich als een lopendvuurtje, en in het hele land waren dorpenin diepe rouw gedompeld. Ze rouwdenom een groot man – een tovenaar diemagie bezat en door velen in dit land zon-der officieel geloof als een levende godwerd beschouwd.‘Wat moeten we zonder hem?’ was eenveelgehoorde kreet in de dagen en wekendie volgden. ‘We zijn verloren.’‘Niet te geloven,’ bromde Lysandra tegenhaar oudere broer Gregor terwijl ze in deschemering hun huisje uit slopen. ‘Hijheeft nooit enig bewijs van magiegetoond. Het was veel geblaat en weinigwol! Ze lijken te zijn vergeten dat hij onsallemaal uitwrong met zijn belastingen.De hoofdman was een leugenaar en eendief die zelf in weelde en overvloed leef-de terwijl de rest van ons verhongerde!’‘Sst,’ waarschuwde Gregor, maar hij lach-te erbij. ‘Je hebt het hart veel te veel opde tong liggen, Lysje.’‘Daar heb je misschien wel gelijk in.’‘Het brengt je nog eens in de problemen.’‘Problemen kan ik wel aan.’ Lysandrarichtte haar pijl op het doel op een boomdie zo’n twintig passen verderop stond enliet hem los. Ze raakte feilloos de roos.Trots verwarmde haar op deze koeleavond en ze wierp een blik op haar broerom zijn reactie te peilen.‘Niet slecht.’ Zijn grijns verbreedde zichen hij duwde haar opzij om zelf te kunnenschieten. ‘Maar deze wordt nog beter.’Hij spleet haar pijl moeiteloos in tweeën.Ze kon niet anders dan onder de indrukzijn. Ze oefenden al maandenlang in hetgeheim. Ze had haar broer moeten sme-ken om haar de fijne kneepjes van hetboogschieten bij te brengen, en uiteinde-lijk was hij gezwicht. Het was niet gebrui-kelijk dat een meisje met wapens leerdeomgaan. De meeste mensen vonden datmeisjes waren voorbestemd om te koken,schoon te maken en voor de mannen tezorgen.

beteren. Waarom zouden we pijlen ver-spillen aan bomen, en adem aan dwazewoorden? Maak je geen zorgen over derebellen. Als er iemand is die zich weldrabij hen zal voegen in hun strijd tegen dekoning, dan ben ik het.’‘Geen dwaze woorden,’ mompelde ze.Maar wat haar schietkunst betrof had hijwel gelijk. Er waren hier overigensbedroevend weinig bomen. Het land wasgrotendeels bruin en dor, met hier en daareen paar groene velden waarop haar moe-der en andere vrouwen hun moestuintjesverzorgden, die elk jaar minder en kleine-re groenten opleverden, maar des te meertranen. Haar moeder huilde al sinds zevan de dood van Basilius had gehoord.Lysandra vond het vreselijk om haar moe-der zo van streek te zien, zo ontroostbaar,en had geprobeerd haar angst weg te rede-neren. ‘Ik denk dat wij zelf ons lot bepa-len,’ had ze de vorige avond tegen haarmoeder gezegd. ‘Wie ons leidt, is nietbelangrijk.’Haar woorden werden beantwoord meteen bedroefde, vermoeide blik. ‘Je bent zonaïef, dochter. Ik bid dat je daardoor nietvan het juiste pad afdwaalt.’En nu bad haar moeder tot de dode hoofd-man over haar opstandige dochter. Dathad ze kunnen verwachten. Lysandra hadhaar moeder altijd verdriet bezorgd doorniet de gehoorzame dochter te zijn diedeed wat er van haar werd verwacht.Lysandra was eraan gewend een buiten-beentje te zijn onder haar vrienden, dieniets begrepen van haar fascinatie voorhet maken van pijlen tot de blaren op haarvingers stonden, noch van haar voorkeurom buiten te blijven tot haar neus zo ver-brandde dat hij praktisch gloeide in hetdonker.Gregor stak zijn hand uit om Lysandra totstilstand te brengen.‘Wat is er?’ vroeg ze.‘Kijk.’Ze waren nog geen mijl van het dorp van-daan. Voor hen lag een kleine open plekzonder enige begroeiing, omringd doordorre struiken en kale bomen. In hetmidden van de open plek stond een oudevrouw.

En dat was belachelijk, zeker nu bleek datLysandra een natuurtalent in boogschietenwas.‘Denk je dat ze terugkomen?’ vroeg zezacht terwijl haar blik over het nabijgele-gen dorpje gleed, over de rieten daken ende muren van leem en steen. Rook krin-gelde uit de schoorstenen van de meestehuisjes.Zijn kaak verstrakte. ‘Ik weet het niet.’Een week geleden was hun dorp bezochtdoor belangrijk uitziende vertegenwoordi-gers van koning Gaius, de veroveraar, opzoek naar vrijwilligers die naar het oostenwilden trekken om een begin te makenmet een weg die de koning zo snel moge-lijk wilde aanleggen, een weg die nietalleen door Paelsia, maar ook door deaangrenzende landen Auranos en Limeroszou kronkelen.Gregor en hun vader waren aangewezenom de mannen te begroeten, en het twee-tal had de stralende glimlachjes en gladdewoorden van de bezoekers over zich heenlaten komen zonder zich te laten intimide-ren of overhalen. Het dorp had het ver-zoek afgewezen.De Bloedkoning dacht nu over hen teheersen, maar dat had hij mis. Ze mochtendan arm zijn, maar ze hadden hun trots.Niemand had het recht hun te vertellenwat ze moesten doen.De mannen van koning Gaius warenonverrichter zake afgedropen.‘Basilius was een dwaas,’ mompeldeLysandra. ‘Hij vertrouwde de koning mis-schien, maar wij zijn slim genoeg om datniet te doen. Basilius verdiende het omaan een mes te worden geregen. Het wasslechts een kwestie van tijd. Ik word erkotsmisselijk van dat hij zo’n dwaas was.’Haar volgende pijl vloog uit koers. Zemoest harder aan haar concentratie wer-ken. ‘Vertel me eens wat meer over derebellen die tegen de koning in opstandwillen komen.’‘Waarom? Wil je als een van de weinigemeisjes hun gelederen gaan versterken?’‘Misschien wel.’‘Kom, Lysje.’ Gregor lachte en pakte haarbij de pols. ‘We kunnen vast wel een paarkonijnen vinden om je schietkunst te ver-

Morgan Rhodes wilde altijd al een prinses worden – maar dan wel het type dat kanzwaardvechten en prinsen redt van vuurspuwende draken en duistere tovenaars. Gelukkigkoos ze voor een veiliger beroep – ze werd schrijver. Na haar spraakmakende debuut, De Wraakvan de Kroonprinses, is er nu applauswaardige vervolg, De Rebellen van de Koning.

V E R S C H I J N I N G S K A L E N D E R

Juni2014

978 90 245 6345 6, €17,95, 336 blz.

978 90 245 6376 0, €16,95, 368 blz.978 90 245 5998 5, €19,95, 608 blz. 978 90 245 6403 3, €19,95, 384 blz.

978 90 245 6385 2, €9,95, 416 blz.

978 90 245 6371 5, €17,95, 416 blz.

978 90 245 6387 6, €14,95, 352 blz.978 90 245 6366 1, €19,95, 416 blz.978 90 245 6373 9, €19,95, 448 blz.

978 90 245 6381 4, €16,95, 288 blz

978 90 245 6401 9, €14,95, 336 blz.

Juli2014

Reeds verschenen

Mei2014

THRILLER

HELE MAAND APRIL € 16,95

HELE MAAND APRIL € 12,50

2=1


978 90 210 1546 0, €10, 480 blz.

978 90 245 6498 9, €12,50, 880 blz.978 90 245 6514 6, €14,95, 272 blz. 978 90 245 6277 0, €19,95, 464 blz.

978 90 245 6500 9, €12,50, 736 blz.978 90 245 6499 6, €12,50, 784 blz.

978 90 245 6265 7, €19 ,95, 448 blz.

978 90 245 6495 8, €12,50, 352 blz.

978 90 245 6480 4, €16,95, 304 blz.

978 90 245 6496 5, €12,50, 400 blz.

978 90 245 6497 2, €12,50, 784 blz.

978 90 245 6286 2, €19,95, 336 blz.

BESTSELLER

de nieuweS T E P H E NK I NG

978 90 245 6467 5,€19,95, 416 blz. 978 90 245 6390 6, ¤ 14,95, 272 blz.

Augustus2014

Juli2014

978 90 245 6567 2, €14,95, 368 blz.

TOT 30 SEPTEMBER € 16,95


Augustus2014

September2014

978 90 245 6469 9, €19,95, 384 blz.

978 90 245 6516 0, €19,95, 512 blz. 978 90 218 0836 9, €18,95, 464 blz. 978 90 245 6462 0, €10,00, 176 blz.

978 90 245 6518 4, €14,95, 512 blz.

978 90 245 6520 7, €19,95, 448 blz.

978 90 245 6392 0, €14,95, 288 blz.

978 90 245 6484 2, €24,95, 768 blz.

978 90 245 6464 4, €10,00, 160 blz.

978 90 245 6531 3, €16,95, 752 blz.978 90 245 6530 6, €16,95, 640 blz. 978 90 245 6532 0, ¤ 16,95, 720 blz.

978 90 245 6482 8, €16,95, 304 blz.

978 90 245 6478 1, €16,95, 320 blz.

SLOTDEEL

SLOTDEEL

NIEUW

SF

Op een ijskoude vroege ochtendstaan honderdenwanhopige werklozen in derij voor eenbanenbeurs...

K o r t e l e e s p r o e fNog steeds kwamen er, met de regelmaatvan de klok, vanaf Marlborough Streetauto’s de steile helling opgereden. Strakszouden er ook voetgangers komen, versvan de eerste ochtendbus. Augie wist bijnazeker dat de bussen om zes uur begonnente rijden. Door de dichte mist, waren dearriverende auto’s niet meer dan kop -lampen met vage schaduwachtige gestaltesachter de voorruiten. Een paar bestuurderszagen de enorme menigte die al stond tewachten en maakten ontmoedigd meteenrechtsomkeert, maar de meesten redendoor naar de paar overgebleven parkeer-plekken en hun achterlichten verdwenenin de mist.Toen zag Augie de omtrekken van een autodie niet omdraaide, maar ook niet door-reed naar de verste uithoeken van het parkeerterrein. De ongewoon felle kop-lampen werden geflankeerd door gelemistlampen.HD-koplampen, dacht Augie. Dat is eenMercedes-Benz. Wat doet een Benz op eenbanenbeurs?Hij nam aan dat het burgemeester Kinzlerkon zijn, die hier de Vroege Vogels Clubkwam toespreken. Om hen te feliciterenmet hun ondernemingslust, hun goeieouwe Amerikaanse niet-lullen-maar-poet-sen mentaliteit. Als dat zo was, dachtAugie, getuigde het van slechte smaak omin zijn Mercedes aan te komen – zelfs alwas het een oude.Een oudere man die een eindje voor Augiein de rij stond (Wayne Welland, nu in delaatste ogenblikken van zijn aardsebestaan) zei: ‘Is dat een Benz? Ziet eruit alseen Benz.’Augie wilde net zeggen dat het dat natuur-lijk was en dat je je niet kon vergissen in deHD-koplampen van een Mercedes, toen de

ze raakten verstrikt in de linten, ze botstentegen elkaar op. De menigte deinde inschokkende golfbewegingen heen en weer.Zij die ouder en kleiner waren vielen op degrond en werden onder de voet gelopen.

... Zo begint Kings nieuwste thriller, Mr.Mercedes. Maanden later wordt politie -agent Bill Hodges nog steeds achtervolgddoor de onopgeloste misdaad. Wanneerhij een krankzinnige brief ontvangt vaniemand die zichzelf de ‘Extra’ noemt endreigt met nog een duivelse aanval, ont-waakt Hodges uit zijn depressieve enwezenloze pensionering, vastbesloten omeen volgende tragedie te voorkomen.

Ook leverbaar in gelimiteerde gebonden editie

bestuurder van de auto vlak achter de vagevorm begon te claxonneren – een lang,ongeduldig getoeter. De HD-lampen licht-ten nog feller op, sneed schitterend wittelichtkegels door de zwevende mistdrup-peltjes en de wagen schoot naar voren alsofde ongeduldige claxon hem daartoe hadaangespoord.‘Hé!’ zei Wayne Welland, verwonderd. Hetwas zijn laatste woord.De wagen trok op, recht op de plek af waarde menigte banenzoekers het dichtst opelkaar stond en werd ingesloten door geel-zwart afzetlint. Sommigen probeerdenweg te rennen, maar alleen degenen diehelemaal achteraan stonden slaagden erinom weg te komen. Degenen die dichter bijde deuren stonden – de echte VroegeVogels – hadden geen schijn van kans. Zeliepen tegen de paaltjes en gooiden ze om,

In het Walking Dead-universum is ergeen grotere schurk dan The Governor, dedespoot die heerst in de ommuurdegemeenschap van Woodbury. De manheeft een akelig idee van gerechtigheid – of hij nu gevangen dwingt te vechtentegen zombies voor het amusement van

dorpelingen, of ledematen afhaktvan diegene die hem tegen-

werken.En nu, voor heteerst in boek-

hoofden die worden gekraakt buitenslui-

ten. Jammer genoeg heeft hij zijn enige

paar handen nodig voor de oortjes van

het kleine meisje naast hem in de kast.

De armen van de zevenjarige blijven sid-

deren bij het woesj-kláá-BAM buiten de

kast. Dan volgt de stilte, alleen onder-

broken door het zuigende geluid van

laarzen op bloedige tegels geagiteerd,

boos gefluister in de hal.

Brian moet weer hoesten. Hij kan het

niet helpen. Hij vecht al dagen tegen die

rottige verkoudheid, een koppige pijn in

zijn gewrichten en sinussen die hij niet

kan afschudden. Het overkomt hem elke

herfst wanneer de dagen in Georgia

vochtig en somber worden. Het vocht

trekt in zijn botten, tapt zijn energie af

en berooft hem van zijn adem. En nu

voelt hij bij elke kuch de bonzende steek

van de koorts.

Hij klapt dubbel door weer een aanval

van die droge hoest met lange uithalen,

maar houdt zijn handen tegen Penny’s

oren gedrukt. Hij weet dat zijn keelge-

schraap allerlei soorten aandacht trekt

achter de kastdeur, in de kronkelingen

van het huis, maar hij kan er niets aan

doen. Hij ziet bij elke kuch lichtsporen

aan de binnenkant van zijn oogleden, als

een minuscuul filigrein van vuurwerk.

In de kast, die nauwelijks een meter

twintig breed is en misschien nog geen

meter diep – is het duister inktzwart, en

het ruikt er naar mottenballen, muizen-

keutels en oud cederhout. Er hangen

plastic kledinghoezen in het donker die

langs Brians wangen strijken. Zijn jonge-

re broer Philip heeft tegen hem gezegd

dat hij best mocht hoesten in de kast. Hij

mocht zich zelfs een ongeluk hoesten –

het zou de monsters aantrekken – als hij

Philips dochtertje maar niet aanstak met

die godverdomde verkoudheid. Want

dan zou Philip Brians hoofd door-

midden hakken.

De hoestaanval is voorbij.

Even later wordt de stilte buiten de kast

vorm, zullen fans van The Walking Deadontdekken hoe The Governor de mangeworden is die hij nu is, en wat hemdreef tot deze gruwelijkheden.

L E E S P R O E F

Terwijl Brian Blake in elkaar gedoken in

het muffe duister zit, met een beklemde

borst van angst en bonzende pijn in zijn

knieën, denkt hij: als hij een tweede paar

handen had, zou hij zijn éígen oren ook

bedekken, en misschien het geluid van

DE BOEKEN BIJ DE SPANNENDSTE TV-SERIE VAN HET MOMENT!

Eerst was er de grensverleggende en bestsellende stripboekreeks...‘Elk deel bijt zijn tanden in je vast en laat pas los als het volgendedeel is verschenen.’ – Ain’t it Cool News

Toen kwam de televisieserie die alle records verbrak...‘De beste nieuwe serie op tv.’ – Entertainment Weekly

Niet veel later volgde een van de beste games van de laatste jaren...‘Er is nog nooit zoiets (goeds) verschenen als dit.’ – Wired

En nu verschijnt er voor het eerst een serie boeken die de geheimenontrafelen van de meest iconische personages uit het WalkingDead universum...‘Als stripboekmaker Robert Kirkman een superheld zou zijn, danzou hij Koning Midas heten.’ – The New York Times

weer verstoord door zware voetstappen

– weer een dood ding dat naar de

moordplek komt. Brian drukt harder

tegen Penny’s oren, en het kind krimpt

in elkaar bij weer een uitvoering van

‘Schedel Splijten’ in d-mineur.

Als je Brian Blake zou vragen de herrie

buiten de kast te beschrijven, zou hij

waarschijnlijk teruggrijpen op zijn tijd

als mislukte muziekwinkeleigenaar en je

vertellen dat het koppenkraken klinkt

als een percussiesymfonie die ze in de hel

zouden kunnen spelen – als een lijp frag-

ment van Edgard Varèse of een stonede

drumsolo van John Bonham – met her-

haalde coupletten en refreinen: het zware

ademen van mensen... de sloffende voet-

stappen van weer een bewegend lijk...

het fluiten van een bijl... het tak van

staal dat in vlees dringt...

... en ten slotte, de grande finale, het

kletsende geluid waarmee nat, dood

gewicht op het slijmerige parket valt.

Weer een onderbreking van de actie laat

koortsrillingen over Brians rug lopen.

De stilte omringt hem weer. Zijn ogen

zijn nu aan het donker gewend, en Brian

ziet het eerste dikke, glanzende slagader-

lijke bloed onder de deur door sijpelen.

Het lijkt op motorolie. Hij trekt zijn

nichtje met zachte hand weg van de gro-

ter wordende plas, naar de laarzen en

paraplu’s tegen de achterwand van de

kast.

De zoom van Penny Blakes spijkerjurkje

raakt het bloed. Ze trekt de stof snel weg

en veegt verwoed over de vlek, alsof het

absorberen van het bloed haar op de een

of andere manier zou kunnen besmetten.

Brian klapt dubbel in weer een ver-

krampte hoestaanval. Hij verzet zich. Hij

slikt de glasscherven van zijn zere keel

weg en trekt het meisje in zijn armen. Hij

weet niet wat hij moet zeggen of doen.

Hij wil zijn nichtje helpen. Hij wil haar

iets geruststellends toefluisteren, maar

kan helemaal niets geruststellends

bedenken om te fluisteren.

Brian ademt schor in en kijkt naar

Penny met de reebruine ogen, haar spra-

keloze, doodsbange gezicht spookachtig

in het donker van de kast. Het kind is

altijd stil geweest, met een bijna porselei-

nen huid, als van een pop, wat haar

gezicht iets etherisch geeft. Sinds de

dood van haar moeder heeft ze zich ech-

ter nog dieper in zichzelf teruggetrokken

en is ze steeds lijdzamer en bleker gewor-

den, op het doorschijnende af, met stren-

gen ravenzwart haar voor haar immense

ogen.

De afgelopen drie dagen heeft ze vrijwel

geen woord gezegd. Het zijn natuurlijk

wel drie uitzonderlijke dagen geweest, en

trauma’s uiten zich bij kinderen anders

dan bij volwassenen, maar Brian is bang

dat Penny geleidelijk in een soort shock-

toestand belandt.

‘Het komt wel goed, meid,’ fluistert

Brian naar haar, met een lullig kuchje als

uitroepteken.

Haar vader zou het wel weten. Philip

zou het wel weten. Hij weet altijd wat hij

moet zeggen, Philip Blake is degene die

de dingen zegt die alle anderen hadden

wíllen zeggen. Hij zegt wat er gezegd

moet worden en doet wat er gedaan

moet worden. Zoals nu. Hij is met

Bobby en Nick aan het doen wat er

gedaan moet worden... terwijl Brian zich

hier in het donker klein maakt als een

bang konijn en niet eens weet wat hij

tegen zijn nichtje moet zeggen.

In aanmerking genomen dat Brian Blake

de oudste van de twee broers is, is het

vreemd dat hij altijd het onderdeurtje is

geweest. Brian Blake, die amper een

meter zeventig is met zijn laarzen aan, is

een schriele vogelverschrikker van een

man die amper in staat is zijn strakke

zwarte spijkerbroek en gescheurde

Weezer-T-shirt uit te vullen. Een muizig

sikje, macramé armbanden en een bos

donker Ichabod Crane-haar complemen-

teren het beeld van een vijfendertigjarige

onaangepaste verschoppeling die maar

niet ouder wil worden, nu knielend in de

naar mottenballen ruikende duisternis.

4-5-6 JULI 2014 Brabanthallen – Den Bosch

Beleef een unieke wereld, waarin gaming, cosplay en

entertainment samenkomt!

www.EpiCon.nl

7627 Adv EpiCon A4.indd 1 26-03-14 11:44

Dawn of the Planet of the Apes – Vuurstorm, de officiële prequel van dé bioscoopfilm, volgt direct op de gebeurtenissen

uit de eerste film, Rise of the Planet of the Apes, en onthult daarmee geheimen die men niet in de films te zien krijgt.

Onder aanvoering van chimpansee Caesar zijn de apen de bossen van Muir ten noorden van San Francisco in gevlucht. Maar ze

worden achtervolgd door huurmoordenaars, ingehuurd door de burgemeester van de stad om ze uit te roeien.

Het enige dat Caesar wil, is een veilige plek vinden om een vredig leven te starten met zijn broeders en zusters.

Als het aan de mensen ligt, leven ze echter niet lang genoeg om dat doel te bereiken.

4-5-6 JULI 2014 Brabanthallen – Den Bosch

Beleef een unieke wereld, waarin gaming, cosplay en

entertainment samenkomt!

www.EpiCon.nl

7627 Adv EpiCon A4.indd 1 26-03-14 11:44

NAJAAR 2014

standaard tilde. Hij had even geglimlacht, waarna hij zijn blau-we ogen had gesloten en was teruggezakt in de kussens. Hetdaaropvolgende uur werd haar hoofd rood van inspanning enveegde ze met de rug van haar hand het zweet van haar voor-hoofd, worstelend met leren riemen en metaal, terwijl ze deoude man zonder zijn hulp moest tillen en draaien. Maar haarbroer was een ridder, en het was niet voor het eerst dat ze eenman kleedde die ten strijde trok.Tegen de tijd dat ze de pantserhandschoenen over zijn handentrok en achterover ging zitten, was hij zich nauwelijks bewustvan zijn omgeving, en kreunde zacht terwijl hij op het randjevan bewustzijn zweefde. Zijn handen kropen zoekend over deverfrommelde dekens, tot ze zich met een schok realiseerdewat hij wilde en overeind kwam. Alice stak haar hand uit naarhet grote zwaard dat tegen de muur van de kamer stond, en zehad twee handen nodig om het zo neer te leggen dat zijn han-den het gevest konden grijpen. Er was een tijd geweest datEdward het zwaard hanteerde alsof het niets woog. Ze veegdehete tranen weg toen zijn hand het met een siddering omslooten de handschoen kraakte in de stilte.Hij zag er weer uit als een koning. Het was volbracht. Zeknikte tegen zichzelf, blij dat als het moment kwam, hij zouworden gezien zoals hij had geleefd. Ze haalde een kam uithaar zak en begon de klitten uit zijn witte baard en haar tekammen. Het zou niet lang meer duren. Zijn gezicht was aaneen kant uitgezakt als smeltende was en zijn raspende ademkwam met horten en stoten.Met haar achtentwintig jaar was ze bijna veertig jaar jongerdan de koning, maar tot aan zijn ziekte was Edward vitaal ensterk geweest, alsof hij het eeuwige leven had. Hij had gedu-

L E E S P R O E F

Anno Domini 1377 Schalen met donker koninklijk bloedstonden onder het bed, vergeten door de chirurgijn. AlicePerrers rustte uit op een stoel, nahijgend van de inspanning diehet had gekost om de koning van Engeland in zijn wapen-rusting te krijgen. De lucht in de kamer was doordrongen vanzweet en dood, en Edward lag als een beeltenis van zichzelf,bleek en met een witte baard.Alice had tranen in haar ogen toen ze op hem neerkeek. Deaanval die Edward had geveld was uit het niets gekomen, opeen warme wind onder een heldere lentehemel. Voorzichtigboog ze voorover en veegde ze speeksel uit de hoek van zijnafhangende mond. Hij was ooit sterk geweest, een man ondermannen, die kon vechten van dageraad tot schemering. Zijnwapenrusting glom, maar was even gebutst en gekrast als hetvlees dat ze bedekte. Daaronder waren botten en spieren weg-gekwijnd.Ze wachtte tot hij zijn ogen opende, onzeker over hoeveel hijnog begreep. Zijn besef kwam en ging, momenten van verva-gend leven, die minder en korter werden naarmate de dag vor-derde. Die ochtend had hij bij het ontwaken gefluisterd dat hijzijn wapenrusting wilde dragen. De chirurgijn was overeindgesprongen uit zijn stoel, om de koning een van zijn smerigedrankjes te laten drinken. Edward was zwak als een baby, en hijhad het stinkende brouwsel weggewuifd en gekokhalsd toende man de kom tegen zijn mond aan bleef drukken. Toen Alicedit zag, had ze er genoeg van. Ondanks de furieuze protestenvan de chirurgijn had ze hem de kamer uitgejaagd, waarbij zehem met haar schort meppen verkocht en zijn dreigementennegeerde tot ze de deur achter hem kon sluiten.Edward had toegekeken terwijl ze zijn maliënkolder van de

Conn Iggulden is een van de succesvolste

schrijvers van historische fictie, en een

held in eigen land. Zijn fans stonden dan

ook te trappelen bij het nieuws dat hij ein-

delijk zou schrijven over de Rozen -

oorlogen, de oorlog tussen de huizen York

en Lancaster, die lezers in Engeland (uiter-

aard) zeer nauw aan het hart ligt. Het is

niet voor niets dat George R.R. Martin zich

voor zijn reeks Het Lied van IJs en Vuur lietinspireren door de Rozenoorlogen –

Starks en Lannisters, iemand?

Iggulden baseert zijn verhaal echter op fei-

ten: koning Henry V – de Leeuw van Enge -

land – is al lang dood. In 1437, na jaren van

regentschap, is de vrome en zachtmoedige Henry VI volwassen en bestijgt hij de Engelse troon. Zijn kwakkelen-

de gezondheid en zwakke geest maken van hem een slappe koning; Henry gaat ervan uit dat zijn vertrouwelin-

gen, meesterspion Derry Brewer en William de la Pole, de graaf van Suffolk, zijn koninkrijk bestieren.

Maar er zijn er, zoals Richard Plantagenet, de graaf van York, die vinden dat Engeland geleid moet worden door

een sterke vorst, wil het koninkrijk overleven.

Terwijl Engelse gebiedsdelen in Frankrijk bedreigd worden en er thuis geruchten gaan over opstanden, groeit

de angst dat Henry en zijn adviseurs het land naar de afgrond laten glijden. Als er een huwelijk wordt bekok-

stoofd tussen Henry en de jonge, adellijke Française Marguerite van Anjou, wordt die angst werkelijkheid.

Donkere wolken pakken zich samen boven Engeland als koning Henry en zijn volgelingen thuis en in het bui-

tenland worden aangevallen. Wie of wat kan het koninkrijk nog redden voordat het te laat is?

Er is stor m op komst...

Conn Igguldens De Rozenoorlogen

rende haar hele leven geregeerd, en niemand die ze kende,herinnerde zich zijn vader, of de beroemde Hamer van deSchotten die voor hem had geregeerd. De familie Plantagenethad haar sporen op Engeland achtergelaten en had Frankrijkverscheurd met veldslagen waarvan niemand dacht dat ze zezouden kunnen winnen.Haar kam bleef hangen in zijn baard. Zijn blauwe ogen gin-gen bij deze abrupte beweging open en vanuit dat opgebran-de lichaam keek haar koning naar haar op. Alice huiverdeonder zijn felle blik, die al zo lang zijn eigen vorm van zwak-te in haar had opgewekt.‘Ik ben bij je, Edward,’ sprak ze, bijna fluisterend. ‘Ik ben bij je.Je bent niet alleen.’Een deel van zijn gezicht vertrok in een grimas en hij hief zijngoede linkerarm, om haar hand te grijpen en naar beneden tetrekken, met de kam stevig in haar greep. Iedere ademtochtkostte moeite en zijn gezicht werd rood bij zijn inspanning omte spreken. Alice leunde over hem heen om hem te kunnenverstaan.‘Waar zijn mijn zonen?’ vroeg hij, tilde zijn hoofd uit het kus-sen en viel weer terug. Zijn rechterhand beefde rond hetgevest van het zwaard, wat hem troost gaf.‘Ze zijn onderweg, Edward. Ik heb boodschappers gestuurdom Jan terug te brengen van de jacht. Edmunden Thomas zijn in de achterste vleugel van hetpaleis. Ze zijn allemaal onderweg.’Terwijl ze sprak, kon ze het gekletter van voet-stappen en het gebrom van mannenstemmen alhoren. Ze kende zijn zonen goed en bereiddezich voor, wetende dat er een einde aan haarmomenten van intimiteit was gekomen.‘Ze zullen mij wegsturen, liefste, maar ik benniet ver.’Ze bukte en kuste hem op de lippen, proefdede onnatuurlijke warmte van zijn bittere adem.Ze ging weer zitten en hoorde de schreeuwe-rige stem van Edmund, die de andere twee ver-telde over een weddenschap die hij had afgeslo-ten. Ze wilde maar dat de oudste broer bij henhad kunnen zijn, maar de Zwarte Prins was eenjaar eerder gestorven en zou nooit zijn vaderskoninkrijk erven. Ze dacht dat het verlies vande troonopvolger het begin van het einde wasgeweest. Een vader moest voor zijn dood geenzonen verliezen, dacht ze. Het was een wreedkruis om te dragen, voor een man en voor eenkoning.De deur sloeg open, met een klap die Alicedeed schrikken. De drie mannen die binnen-kwamen, hadden allemaal op een anderemanier de trekken van hun vader. Met hetbloed van de oude Longshanks in hun aderen,waren het drie van de langste mensen die zeooit had gezien; ze vulden de kamer en over-schaduwden haar, nog voordat ze een woordhadden gesproken.Edmund van York, met zijn zwarte haar en slan-ke bouw, trok een nors gezicht toen hij devrouw naast zijn vader zag zitten. Hij had nooitingestemd met de minnaressen van zijn vaderen toen Alice gedwee opstond, trokken zijnwenkbrauwen zich samen tot een afkeurendeblik. Jan van Gent, naast hem, droeg dezelfde

baard als zijn vader, maar dan nog vol en zwart, geknipt tot eenscherpe punt die zijn hals aan het zicht onttrok. De broersstonden om hun vader heen en keken op hem neer toen zijnogen weer dicht zakten.Alice beefde. De koning was haar beschermer geweest terwijlzij een fortuin had opgebouwd. Haar relatie had haar rijkgemaakt, maar ze was zich er heel goed van bewust dat iedervan de mannen in de kamer haar in een opwelling kon latenoppakken. Haar bezittingen en land zouden in beslag wordengenomen en het enige wat daarvoor nodig was, was hunwoord. De titel van hertog was nog zó nieuw, dat niemand debijbehorende autoriteit ooit op de proef had gesteld. Ze ston-den boven graven en baronnen, waren bijna koningen op zich,en hun enige gelijken bevonden zich die dag in dezelfdekamer.Twee hoofden van de vijf grote huizen waren afwezig. Lionel,de hertog van Clarence, was acht jaar eerder gestorven en hadalleen een dochtertje nagelaten. De zoon van de Zwarte Prinswas tien jaar. Hij had zijn vaders hertogdom Cornwall geërfd,zoals hij ook het hele koninkrijk zou erven. Alice had beidekinderen ontmoet en hoopte dat Richard zijn machtige oomslang genoeg zou overleven om koning te worden. Diep van-binnen gaf ze geen stuiver voor zijn kansen.

Amanda Hocking

HET LIED VAN DE SIRENE

De eindstrijd is begonnen...

Het vierde en afsluitende deel

van de magische Watersong-

serie verschijnt in augustus 2014.

Mis ’m niet:

• Explosief slot van de serie

• Unieke fantasy-wereld vol

(Griekse) mythologie

• Self published fenomeen

uit Amerika

Een eeuwenoude vloek heeft Gemma Fisher

beroofd van alles wat haar lief is: haar vrienden,

familie en de jongen op wie ze verliefd is.

De enige die Gemma kan helpen is

een onsterfelijke, die de vloek al die

duizenden jaren geleden heeft uitgesproken.

Gemma en haar vrienden ontrafelen de

tragische geschiedenis van de vloek en komen

achter schokkende geheimen. Alleen met

behulp van moed, liefde en de kracht van hun

vriendschap kan ze overleven. Maar is dat

genoeg om haar vijanden te stoppen?

€16,95

Wat is het idee achter Angelfall? Waaromheb je voor engelen gekozen?Susan Ee: Ik ben al lang gefascineerd doorengelen. In Openbaringen, het laatste boekvan het Nieuwe Testament, zijn engelenvoorboden van de ondergang. Toch zettenwij ze vaak neer als schattige cherubijntjes,of als geluk brengende wezens. Net als een-hoorns en vampiers moeten zij een fan-tastische pr-afdeling hebben. Het was tijdom die mooie zeepbel door te prikken en tefantaseren over wat er gebeurt als we deengelen loslaten in de wereld. In mijn fanta-sie zouden het krijgers zijn, keiharde straat-vechters. Is er dan nog steeds ruimte voorde mens? Voor liefde? Voor avontuur? Watgebeurt er als één van deze engelen moetsamenwerken met een slachtoffer van hunapocalyps?

Laten we het over de hoofdpersoon vanAngelfall hebben, Penryn. Haar naam komtvan een bord op de afrit van de I-80, eensnelweg in Californië. Zit daar een verhaalachter?Ik rijd vaak langs die afrit en elke keer alsik de naam zie, denk ik: dat is een fan-tastische naam. Sommige lezers vindenhet een mooie naam, andere lezers vin-

en geen tijd heeft voor typische tiener-problemen. Ze heeft levensechte familie-problemen die niet zomaar weggaanomdat de wereld ten onder gaat.

En Raffe?(Lacht) Ik zou willen dat Raffe gebaseerdis op iemand die ik ken! Hij is alleen maarpure yummy-fantasie. Raffe is een combinatie van levensechteeigenschappen die ik in jongens hebgezien en wishful thinking.

Hoe belangrijk is de relatie van Penryn enRaffe voor jou? Toen je begon met hetschrijven van Angelfall, was het toen eenromantisch verhaal? Of kwam dat paslater?Toen ik begon met schrijven dacht ik datik een romance schreef, maar elke keer alsik dat punt naderde, explodeerde anar-chie en geweld. (Lacht) Dus ik ben maargewoon doorgegaan met het verhaal enik heb de personages laten doen wat voorhen juist voelt, gezien de omstandighe-den. Ik ging ervan uit dat er vanaf het begineen romantische lijn door het verhaalliep, maar het verhaal gaat uiteindelijkniet naar waar ik denk dat het naartoegaat. Ik vermoed dat de lezers dat aanvoe-len: de personages gaan hun eigen weg. Ikplan het niet vooruit.

Is er nog iets dat je graag tegen je lezerzou willen zeggen?Mijn oprechte dank aan al mijn lezers! Zezijn fantastisch, en ik voel me gezegenddat ik deel van hun leven kan uitmakendankzij mijn verhalen.

den ‘m niet zo mooi, maar in beide geval-len trok het elke keer mijn aandacht. Ikhad dus al een naam voordat ik een ver-haal in mijn hoofd had.

Is Penryn gebaseerd op jezelf? Of opiemand die je kent?Angelfall is een fantasy-verhaal, maar ikwilde Penryn en haar wereld herkenbaarlaten zijn. Daarom is de setting van hetverhaal Sillicon Valley in Californië enspeelt het zich af in het hier en bijna-nu. Penryn is deels gebaseerd op Buffy, deelsop Katniss, en deels op Ripley. Ze is ookgebaseerd op het soort meisje dat velenvan ons wellicht kennen. Ze is het meisjedat achter in de klas zit; ze is aardig, maarniemand kent haar echt goed. Ze is ookhet meisje dat veel aan haar hoofd heeft

De engelenzijn gekomen�om met ons af te rekenenSusan Ee werkte als advocaat,

maar is nu fulltime schrijver.

Ze is de auteur van de trilogie

Angelfall, die een ware sensatie

veroorzaakte op Goodreads.com

met een recordaantal recensies.

De engelen van de apocalyps hebben de macht overgenomen in dewereld, en het is een chaos. Overdag schuimen bendes de straten af, ’s nachts heersen angst en bijgeloof. Wanneer Penryns kleine zusje doorgewelddadige engelen wordt ontvoerd, grijpt Penryn in: ze zal alles doenom haar zusje terug te krijgen. Maar daar heeft ze hulp voor nodig – endie hulp komt uitgerekend van Raffe, een engel zonder vleugels.�Penryn en Raffe zijn vijanden, maar samen ondernemen ze de gevaar-lijke tocht naar het hoofdkwartier van de engelen. Waar is Penryns zusje?En kan Raffe ooit zijn vleugels terugkrijgen?

Eclips Fantasy (voorjaar 2014)

Documents

Transcript of Eclips Fantasy (voorjaar 2014)