DOSSIER 14: De Engelenjongensmembers.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers/dossier1… ·...

Dossier 14: De EngelenjongensKlk hier om de pdf versie (356KB) te downloaden: DOWNLOAD

De Engelen Jongens (Dossier 14)

Introductie

Iedere morgen zat broeder Alphonsus tijdens de mis, de eucharastie viering, broeders te tellen.Waren ze er nog allemaal? Was weer een broeder overgeplaatst? Niemand sprak erover maar hetmoge duidelijk zijn, vaak was een broeder plotseling verdwenen. Rond 1960 woonden en werktenruim twintig Franciscaner broeders op internaat St. Maria ter Engelen klooster te Bleijerheide.Meer dan zeventig jongens bevolkten de bedden en schoolbankjes van de vijfde, zesde envoorbereidende klas, de lagere school met broeder Servatius als prefect. Onder zijn leiding hebbenwe veel gedoucht, blote jongens waren we!

De M.U.L.O telde nog meer leerlingen, flinke knapen die bij elkaar hingen op het schoolplein enwaar de jongens van de lagere school niet bij mochten staan. Taalerupties over geslachtsdelen metpikante verwijzingen waren taboe voor de kleintjes. Communicatie liep geheel volgens anderewegen, daardoor leerde je te observeren. Het hoofd van de MULO was een streng heerschap,broeder Leonardus. Zijn loopstijl was uniek, als hij over het plein draafde kreeg je het gevoel dateen chique razia zou plaatsvinden. Zijn autoriteit kende geen tegenspraak. Er waren veelkleurrijke broeders op internaat zoals Bulletje de ziekenbroeder, alias de portier. Bijna iederjongetje wist dat hij ieder schaafwondje van boven tot beneden observeerde en onderzocht. Jemoest altijd terugkomen ter controle, het genezingsproces moest in de gaten wordengehouden...ach kom laten we ter zake komen....jaren later.

1)

Bij zieke broeder, het losmaken van de voorhuid van mijn piemel, moest vaak terugkomen tercontrole Koorts metingen bij de rode hond die erg lang duurde. Een lap met ether voor mijn mond( weet ech niet hoe ik hier bij kom. Kan er mijn vinger niet op leggen wat er is gebeurd maar ikmoet huilen. Op de zesde klas was er een broeder die voor ons zorgde en heel lief was. Vaker opschoot gezeten, hij was lief en gaf de aai die ik nodig had bij mijn verdriet van heimee. Toch washet dubbel en ik weet niet meer waarom maar ik huil. Mijn leven is nooit goed op de railsgeweest, ik ben depressief, destructief en verloochen me zelf. Het is allemaal mijn schuld en ikmoet niet zo zielig doen. Wat betreft broeder Eimaar, ik bewonderde hem vanwege zijn pianospelen ik hate hem om zijn woedeuitbarstingen als we op weg waren naar de slaapzaal. Heb hem laterontmoet toe hij werkzaam was op het internaat in Venry. Weet van een incident van eengroepsleider Jan Woppereis in venray die vervolgd is geweest voor misbruik. Eimaar moet dit ookweten. Verder mag ik hem wel.

2)

Hallo Bert, Alhoewel ik geen bewijs heb stonden bij ons op de zwarte lijst de volgende broedersen pater. Broeder Servatius - Hoofd lagere school Broeder Otto - Wasserij en fotograaf. BroederBulletje (echte naam weet ik mij niet te herinneren) zieken broeder. En de laatste was een Broederuit Amsterdam die in de bakkerij, keuken stond. Verder niet te vergeten, Pater Landrik.

3)

Geachte.hr.Smeets Op de foto van 7 mrt. van ---schoolbank--met de vijf broeders uit Bleijerheide

herken ik de tweede van links br.mansuetis, hij was in mijn tijd de prefect ( hoofd ) van de schoolmulo opleiding. Hij deed ongewenste handelingen met je waarvoor hij je onder narcose brachtzogenaamd. Dit gebeurde in de jaren 1942-1946 toen ik in het internaat vebleef. Als beloningmocht je naderhand de gesensureerde post uitdelen. Vriendelijke groeten

4)

Beste Bert, Ik sluit me aan bij je actie tot die megaclaim. Ik heb in de jaren 60/70 zes jaar opkostschool gezeten in het pensionaat 'Maria ter Engelen' van de broeders Franciscanen inBleijerheide. Wellicht kennen we elkaar uit dat grijze verleden? Ik heb daar de 5de en 6de klasvan de lagere school en de gehele mavo-tijd intern doorgebracht. In die periode ben ik 2xaangerand door een van de broeders (Br. Monulphis, de portier/ziekenbroeder) en ben ik tot 2xtoe zeer ongewenst intiem lastig gevallen door Pater Landric O.F.M. die toen de priester in hetinternaat was. De overrompeling en ook angst voor (lijf)straffen van Br. Servatius hebben er voorgezorgd dat ik daar indertijd niet over sprak. Ik durfde het niet te melden. Ook niet aan mijnouders. Wie zou me trouwens geloven? Vrome broeders doen dat toch niet. By the way, ik zag optv je confrontatie met Br. Alphons en zijn ten toon gestelde emotionele onwetendheid. Ik heb erzo mijn twijfels over. Hij was indertijd mijn slaapzaalbroeder en met enige regelmaat heb ik,nadat de lichten uit waren, gezien hoe een van de jongens (elke keer dezelfde en ik pieker mij sufover zijn naam) stilletjes in pyjama bij hem zijn kamertje inging en daar geruime tijd bleef. Hebooit eens met mijn oor tegen de ruit van zijn kamertje geluisterd wat daar binnen toch gebeurde.Stilte. Ik vraag mij weer opnieuw sterk af wat een broeder, op zo een tijdstip in zijn privÃ©-vertrek, doet met puber in pyjama? Bidden, of toch...? Enfin, ik hoop van je te vernemen hoeverder.

Ik mis lucas in je rijtje (dat was een ongelooflijke beul, met eigen ogen gezien hoe hij een kindmet een wandelstok afrosde omdat zijn nagelrandjes niet schoon genoeg waren of omdat zijnkleren niet op de milimeter strak in zijn kastje lagen).

5)

Servatius was een viespeuk en een sadist.Ikheb hem jongens af zien ranselen om niets,mijzelfinbegrepen.Hij had ook de gewoonte om als het licht uit ging op de slaapzaal langs de bedden telopen om te kijken of er iemand niet in slaap was en ging dan op de rand van zijn bed zitten,endan ging zijn hand soms onder de dekens. Bij mij heeft hij dat nooit gedaan,Ik deed altijd net of iksliep zodra het licht uit ging.Wel had hij de gewoonte om tegen je aan te rijden bij elkegelegenheid die zich voordeed. Je hoefde maar iets verkeerd te doen of hij werd kwaad,gooide metkopjes,of iets wat er voor handen lag.Ook kwam hij vaak de douche in om te kijken ,rugschoon,voeten schoon, en oortjes moeten glimmen,en dit (en dan tikte hij op je plasser)ook schoonmaken.Als je pech had kwam hij later terug om te kijken of ALLES inderdaad schoon was. Dezegefrustreede kindermisbruiker hoort thuis in het rijtje waar Benno.L ook onder valt. Hij was eenpure sadist. Ik ben blij dat hij niet meer de kans krijgt om zich te vergrijpen aan kinderen die zichuit angst voor tegenmaatregelen zich maar stil moesten houden en dit voor de rest van hun levenmet zich mee moeten dragen.Servatius heeft mij een paar maal betast,een maal tijdens hetomkleden voor de gymles,en nog twee maal onder de douche.Maar vaker nog stond hij tegen jeaan te wrijven en te rijden.

6)

Tijdens de schooljaren 1970-1971 en 1971-1972 verbleef ik op het Jongensinternaat te Blijerheideen volgde daar MAVO-4. Een school waar veel aan sport werd gedaan, vooral atletiek en voetbal.Actief sexueel misbruik Tijdens, of na de les als ik me ziek voelde werd ik, na de conciÃ«rge(denaam valt me niet direct meer binnen maar ik meende dat het broeder Vincent was) verwittigd tehebben , naar boven gedirigeerd en werd ik verwacht op het bureau van broeder Leonardus, hetHoofd der School. Hij vroeg mij wat de problemen waren en deelde mij mede dat ik mijn broek

en onderbroek moest uitdoen zodat hij kon voelen of mijn testikels opgezet waren want was dataltijd het geval bij griep. Hij betastte mijn testikels en steeds weer stuurde hij me naar deziekenzaal. Wanneer ik naar de ziekenzaal moest(er werd dan tevoren gebeld) dan werd mij eenbed toegewezen en vertelde de broeder(broeder Servatius) daar dat hij in de loop van dedag/avond nog een medisch onderzoek kwam doen. Voor het onderzoek werd een aparte ruimtegebruikt. Daar kleedde de broeder mij uit en moest ik gaan liggen op een bed. Hij begon mij opmijn liesstreken te duwen en zei dat het niet goed aanvoelde. Ook mijn penis werd nog verderbekeken al zou daar ook tekenen kunnen zijn Na het voetballen moest er gedoucht worden in degezamenlijke ruimte boven in het sportgebouw. Het viel ons op dat tijdens het douchen erregelmatig broeders rondliepen, overbodige belangstelling hadden en ons vroegen of we schoonwaren. Met grote regelmaat werden ik en mijn klasgenoten fysiek onderzocht of dit inderdaad hetgeval was. Dit gebeurde door tijdens het douchen rond te draaien zodat men goed kon beoordelenof dat zo was. Bij menige leerling werd zelfs de bilspleet nagekeken. Broeder Leonardus: Hoofdvan de School, maakte zich schuldig aan het betasten van mijn genitaliÃ«n bij het beoordelen vanziekteverschijnselen. Broeder Servatius: Had de leiding in de ziekenzaal en was tevens belast metde dagelijkse controles waarbij hij zich regelmatig schuldig maakte aan sexueel misbruik waarbijhij steeds de indruk gaf dat hij daartoe gerechtigd was.

7)

Ik zat 4 jaar op het pensionaat in Blijerheide, van mijn 12de tot mijn 16de (1972-1976). Ik reageernaar aanleiding van de uitzending Pauw en Witteman, en met name omdat ik broeder Eimar op tvzag. Hij waste zijn handen in onschuld maar hij gaat ook niet helemaal vrijuit. Ik moest een keerbij Eimar (bijnaam 'Dino') op zijn kamer komen omdat ik iets gedaan had wat niet mocht (ik weetniet meer wat). Ik was 12 jaar. Ik moest op zijn schoot komen liggen en hij wilde mij met eenhandveger op mijn kont slaan als straf omdat ik dat verdiend had. Ik wilde voorkomen dat ik metmijn kruis op zijn schoot terecht kwam door met mij ellebogen op zijn knie te steunen. Maar hijdwong mij om met mijn kruis op zijn schoot (misschien ook wel op zijn kruis) te liggen. Daarnakreeg ik enkele klappen (niet hard overigens) met de handveger op mijn kont. Het is 38 jaargeleden maar ik weet nog goed dat het voor hem een seksuele betekenis had, ik vond het eng,vies, vernederend en voelde me erg onveilig. Ik was blij dat hij het daarbij heeft gelaten en dat ikweg mocht gaan. Een enge man die broeder Eimar. En mijn ouders hadden zoveel vertrouwen inhem dat ik thuis bijles geschiedenis van hem kreeg. Broeder Valentinus ('Lange Tinus') vond hetnodig om midden in de nacht tijdens zijn rondes over de slaapzaal op mijn bed te gaan zitten (ikwas 12 of 13). Van te voren had hij al wat lopen drentelen voor mijn bed. Toen hij op mijn bedzat begon hij zwaar te ademen. Ik dacht dat hij moe was maar achteraf denk ik dat hij gewoon geilwas. Hij begon aan mijn been te friemelen en ik trok mijn been terug. Ik voelde me ook in dezesituatie onveilig. Gelukkig is hij niet verder gegaan. Ik weet niet meer hoe de ziekenbroeder heet,maar wij noemden hem 'Bulletje'. Hij maakte er altijd een heel ritueel van om de thermometer inje kont te steken. Dat mocht je vooral niet zelf doen. Het lijken misschien kleine dingen, maaromdat ik het nog zo goed weet en het toen erg naar vond, klopt dat gedrag van Bulletje gewoonniet. Trouwens, broeder Valentinus maakte zich ook schuldig aan zeer ernstige fysiekemishandeling, dat mag nu ook wel eens gezegd worden. Ik ben zelf door hem wel eens in elkaargeschopt op de wc nadat hij me daar betrapte op stiekem roken, ik was 12 of 13. Maar ik heb hemeens de jongen die naast mij op de slaapzaal lag (ik weet zijn voor- en achternaam nog precies) zoernstig in elkaar zien slaan dat die jongen de hele nacht heeft liggen jammeren van de pijn. Dehele slaapzaal heeft het gehoord en ik heb het ook gezien. Valentinus beukte met zijn rechterhandzo hard hij kon, zeker 15 keer op de jongen in. De hele nacht lag iedereen doodstil in zijn bed enhoorde je het gejammer van de jongen. De volgende dag liep Valentinus met zijn rechterarm ineen mitella, en 's avonds op de slaapzaal waarschuwde hij ons: "Ik heb ook nog een linkerhand".

8)

was daar van 1959 tot 1960, en zat hoe dat hete de VK. Bij broeder stevanie,aan de over kant vande straat. Niemand thuis wist waarom ik met alle geweld weg wilde daar!!! Ja juist DAAROM

natuurlijk. Na een kapelaan in meerssen te hebben gehad die het zelfde deed was het daar weerraak. Het grote probleem van mij is niemand weet dit van mij .ook niet mijn vrouw waar ik 42jaar mee gehuwd ben. Ik begrijp als ik dit wil door zetten dit moet openbaar komen. Door mijnNaams bekendheid in deze omgeving lijkt me niet zo prettig ook voor dochters niet die hier in debuurt wonen en ook zeer bekend zijn. Wat ik wel kwijt wil is dat we problemen in de famhebben,broer en zus, en dit is zeker te wijten aan de problemen van toen. Eerst de kapelaan inmeerssen en toen daar in blijerheide. Ik dacht dat dit dus normaal was schijnbaar, dat dit gebeurdeoveral.

9)

ik heb je jaartallen die ik doorgebracht heb ik Bleijerheide kunnen herleiden aan de RAF aanslagop douaniers die de dood vonden aan de Nieuwstraat in Kerkrade. Dit was 1978 heb ik opgezochtop google,ik zat toen bij broeder Stephanus in de klas, een helikopter wilde landen op hetvoetbalterrein van het internaat dat ook werd gebruikt door KVC oranje, echter broeder Philippusdie stond te zwaaien onder de helikopter dat zijn gras kapot ging. Stuk voor stuk waren diebroeders geen van allen normaal. Ik herinner mee steeds meer details ook dat broeder Servatiuseen aantal bescherm leerlingen om zich heen had (klikspanen waren dit) vriendjes van hem. Dezezorgde ook voor ontgroening nieuwe leerlingen.

10)

nav de diverse berichtgevingen en de vermelding tijdens de L1 uitzending van heden donderdag11 maart 2010 wil ik het volgende vermelden. Ook ik was op het jongenspensionaat teBleijerhiede Kerkrade nu ongeveer 50 jaar geleden. Ik was er vanaf de 4e klas LO tot en met de3e klas ULO. Ook ik heb de seksuele vergrijpen van de diverse broeders en paters meebeleefd.Ook tijdens een zg retraite weekend in Spaubeek werd ik seksueel betast door de paters die ons degoede weg op wilden sturen! Met name de broeders Crispinus en Leonardus heb ik zich vergrijpenaan anderes jongens en mijzelf. Dag vertrouwen in de mensen. De basis van mijn relatieproblemenen familiaire onrust is gelegd door het ongepast sexueel gedrag van onze zg hoeders en opvoedersin die jaren.

11)

Eerste verhaal

Jongenspensionaat Sint Maria ter Engelen te Bleijerheide. Ik was in dat internaat geplaatst tussen1952 en 1959 (kan mogelijk een jaartje verschillen) aldus als jongetje van 8 / 9 jaar tot ca. 15 jaaroud. De destijds geheten Mulo opleiding heb ik uiteindelijk daar in het internaat niet kunnenafmaken, vanwege het voortdurende regelmatige sexuele misbruik, waardoor ik mij op allerleimogelijke manieren, als stil protest, meer en meer "obstinaat" ging gedragen, hetgeen eruiteindelijk toe geleid heeft, dat ik van het internaat werd verwijderd. Dit, toendertijd, overigenstot mijn grote vreugde. Ik wil hierbij reeds melding maken van de namen van de twee broedersFransiscanen welke in al die jaren de ontucht / het misbruik regelmatig met mij pleegden. Ditwaren broeder Leonardus en broeder Jacobus. Er waren een aantal anderen die een aantal kereniets probeerden, maar mij uiteindelijk met rust lieten, vanwege mijn nogal fanatieketegenstribbelingen. Leonardus en Jacobus waren echter, in mijn omstandigheden, voor mijngevoel een paar "halfgoden", die je konden maken en breken. Omtrent de aard en de details vanhet sexuele misbruik kan ik u in een later stadium op de hoogte stellen. Een en ander heeft bij mijwel geleid tot een aantal nogal grote en zware kompleksen, waarmee ik in mijn verdere leventientallen jaren heb "geworsteld". Destijds, rond 1961 / 1962 heb ik mijn moeder en stiefvader vaneen en ander op de hoogte gebracht. Ik werd NIET geloofd (mijn moeder was nogal zeer fanatiekkatholiek), maar er volgde vrijwel onmiddellijk een auto-rit van Maastricht naar Bleijerheide vooreen langdurig gesprek met de (nieuwe) "overste" van het internaat (ik meen met te herinneren datdat broeder Dagobert was, een "goeie", waarvan ik nooit problemen heb ondervonden. Ik moest

langdurig op de parkeerplaats in de auto blijven wachten en als het nodig zou zijn dan zouden zemij wel roepen. Na afloop van het gesprek werd mij door mijn moeder o.a. het volgende verteld:a. de overste had toegegeven dat hij op de hoogte was van het feit dat er een enkele keer sprakewas van "licht" sexueel misbruik b. als er een officeel onderzoek zou gaan plaatsvinden (en datwilde IK) dan zouden naar alle waarschijnlijkheid de betreffende broeders worden overgeplaatstnaar een plaats waar geen jongens waren, ze zouden dan bijvoorbeeld op het land moeten werkenen voor de rest van hun leven "met een kruis boven hun hoofd rondlopen". c. met name DEZEuitspraak heeft mijn moeder en stiefvader er uiteindelijk toe gebracht van iedere verdere aktie af tezien. Men kan in Bleijerheide, of wie of waar dan ook, niet de stelling blijven innemen, datniemand ergens van op de hoogte was of iets heeft gemerkt. De overste van Bleijerheide wasreeds in 1961 / 1962 wel degelijk op de hoogte van wat er zich binnen het internaat allemaalafspeelde.

Tweede verhaal

Ik ging bij de jongens lange tijd door als "het lievelingetje", want ik was "uitgekozen" omdagelijks de krant te mogen brengen van het kantoor van het "hoofd van de Lagere School" naarhet "hoofd van de Mulo". Broeder Leonardus was eerst het Hoofd van de Lagere School en werdop een bepaald moment Hoofd van de Mulo. Maar ik mocht de krant blijven halen en brengennaar zijn kantoor. Onder het mom dat ik mij nooit goed "aankleedde", zogenaamd mijn overhemdniet goed in mijn broek zat, ging "Leonardus" over om mij "goed aan te kleden". Ik moest dannaar hem toekomen, hij bleef in zijn bureau-stoel zitten en dan begon het gefriemel etc. etc. metmijn "pikkie en ballen en geaai over mijn billen". Ook al zorgde ik er iedere keer voor dat mijnoverhemd perfekt in mijn broek zat dan nog was het naar zijn smaak verkeerd. Herhaaldepogingen van Leonardus om hem te betasten mislukten steeds, omdat ik mij behoorlijk verzette,alhoewel ik alles op die leeftijd niet begreep, maar "van nature" voelde ik een ontzettende afkeervan dit alles. Met Leonardus is dit soort dingen jaren doorgegaan, soms met aangename langerustperiodes, begrijpelijk, want dan was Leonardus wellicht gefocused op nieuwe slachtoffertjes.Dan was er broeder Jacobus, welke regelmatig het toezicht had over de slaapzaal. Deze kwam mijzeer regelmatig in zijn pyama, midden in de nacht, wakker maken en begon steeds met flauwekulverhaaltjes, zoals: "Bennie, je was vanmiddag op de speelplaats weer aardig bezig de anderejongens te pesten met voetballen" etc. etc. Uiteindelijk moest ik dan mee naar het waslokaalachterin de slaapzaal, daar moest mijn pyama-broek uit. Jacobus zette zijn rechterbeen dan op eenstoel, ik moest dan over zijn been gaan liggen, billen naar boven, en ik kreeg dan "een pak slaagop mijn blote billen". In feite, het slaan stelde totaal niets voor, het was meer geaai over mijnbillen, zijn vingers streelden mijn anus en ballen, zijn vingers drukten dikwijls vaak zacht op mijnanus en af en toe kreeg ik een klap. Dan plotseling drukte hij mij stevig tegen zich aan en begonte "trillen". Jaren later begreep ik, dat hij dan iedere keer gewoon klaarkwam. Wie zal het zeggen.... misschien had ik wel een aantrekkelijk lekker jongens- kontje. De man, Jacobus, moet toch weleen aardige afwijking hebben gehad.

Derde verhaal

Ik moet ongeveer 12 jaar zijn geweest en was nogal fanatiek in het beoefenen van allerlei sportenin het internaat. Ik brak een keer bij het "verspringen" in de verspringbak mijn linkerarm. Veelpijn, grote paniek, naar de ziekenboeg, van daaruit met de ziekenbroeder met de bus naar hetziekenhuis. Daar, onder narcose, werd mijn arm weer "gezet" en ging in het gips. Voordien,tijdens het wachten, was ik nogal in paniek en bang. De ziekenbroeder probeerde me gerust testellen, alles zou weer goed komen, ik moest flink en dapper zijn. De volgende dag moest ik memelden in de ziekenboeg "voor kontrole". Deur ging op slot en ik moest me helemaal naaktuitkleden, uiteraard daarbij geholpen (had maar EEN arm) en moest op de "onderzoeks-tafel" gaanliggen. Daar werd eerst geweldig lang gedaan over het opmeten van mijn temperatuur met eenthermometer, vele keren in en uit mijn achterste. Kontgaatje weer opengetrokken en de meter erweer in. Ik kon namelijk koorts hebben na het "zetten" van mijn arm, werd mij gezegd. Daarnazou ik, net zoals in het ziekenhuis, even in slaap worden gebracht, want dat was beter voor het

gehele verdere onderzoek. Aldus geschiedde met ether-lappen. Wat er toen precies met mijallemaal uitgespookt is, weet ik niet, kan mij alleen herinneren, dat ik na afloop nogal jeuk had enlast had van mijn anus, maar ik dacht toen, dat dat van dat thermometer-gedoe was. Kan daaromook totaal niets bewijzen. Een dergelijke (kont)role heeft daarna nog een keer plaatsgevonden. Ikging na de tweede keer protesteren tegen "de narcose" en zei dat ik daar dagenlang misselijk enziek van werd, en zowaar ..... de onderzoeken bleven verder uit !! Mogelijk dacht deziekenbroeder, dat hij tijdens het toedienen van de narcose wel eens behoorlijk in de fout kon gaanen staakte (met mij) zijn spelletjes. Het was bekend bij de leerlingen, dat je uiteindelijk beter(nergens voor) naar de ziekenboeg moest gaan, want al ging je alleen maar voor een asperientje,je stond onmiddellijk helemaal naakt en werd "medisch betast" etc. etc. Ik ben de naam van dezebroeder kwijt, weet die niet meer, maar de "ziekenbroeders" wisselden elkaar trouwens soms af. Ikherken overigens al de verhalen uit "Dossier 14", ik heb er tenslotte zeven jaren door "mogen"brengen. De broeders Fransiscanen probeerden hun slachtoffertjes toch wel zorgvuldig uit tezoeken en concentreerden zich vrijwel altijd op jongens "met zeer slechte huiselijkeomstandigheden, jongens afkomstig uit arme en gebroken gezinnen".

12)

De broeder die mij pianoles gaf en mij dan met zijn herte ogen zat aan te staren terwijl hij mijnhand streelde vond ik een aardige man. Regelmatig pakte hij ook mijn hand en stopte die dan inzijn kruis, ik vond dat wel raar. Ik hoefde nooit te laten horen wat ik die week had geleerd op depiano, hij was op een andere manier met mij bezig. Van die man heb ik nooit nachtmerries gehad.Van 2 anderen had ik dat wel. Er was de broeder die altijd wilde controleren of wij ons wel goedgedoucht hadden, die controleerde dan mijn penis en rook er zelfs aan. Soms was ik bang dat hijer dan in wilde bijten. Toen ik volwassen was had ik het vermoeden dat hij net deed alsof hijfelatio wilde doen. Bij de douches was een wachtruimte waar je moest wachten op eendoucheplek. Je wachte daar met alleen een onderbroekje aan. Daar was veelal een broeder die mijdan met mijn hoofd in zijn kruis stopte, mijn lijf dan omhoog tilde en dan met zijn stoppelbaard inmijn kruis schuurde. Zijn ademhaling voelde ik dan tegen mijn piemeltje aankomen. Ik vond datverschrikkelijk. Later was die broeder plotseling overleden. Hij lag geloof ik in de aula opgebaard.Wij moesten in de rij staan en dan afscheid nemen. Dan was er nog de broeder die les gaf opschool en voor zeer kleine vergrijpen zulke pijnlijke straffen uitdeelde. Ik weet echt niet meer ofanderen dat ook kregen. Ik kreeg het in ieder geval wel. Ik had een keer een spotprentje gemaakten doorgegeven aan de klas. Iedereen lachen, omdat ik de maker was. mocht ik voor de klaskomen staan en moest mijn enkels vast houden. Die man gaf mij een aantal stokslagen met eengrote stok. Hij sloeg zoals een een honkballer een bal probeert te raken. Daarna had ik veelproblemen met zitten. Doordat ik het niet kon laten om af en toe tekeningetjes rond te sturen is ditmeerdere keren gebeurd. Wat postief was dat ik er wel prachtig heb leren figuurzagen. Ik hoop dater veel mensen reageren zodat er een compleet beeld kan worden gevormd van wat daar allemaalis misgegaan. Succes met de actie Mea Culpa.

13)

Ook ik was destijds een 'speeltje' van een broeder. Evenals Luc heb ik van 1961 tot 1964 hiermogen vertoeven. Wij waren wel jaargenoten maar geen klasgenoten en hadden derhalve eenandere 'beschermengel'. Dii van mij was broeder Crispinus en ook ineens overgeplaatst naarGemmenich of zoals broeder Alphons zo leuk opmerkte dat er plotseling weer een stoel leeg wasin de eetzaal. Via zoektochten op internet en vele telefoongesprekken, heb ik de naam en adresvan broeder Crispinus kunnen achterhalen. Met behulp van een pater van de Stichting 'Hulp en(On)Recht' en een psychotherapeut van het Altrecht in Utrecht, ben ik een confrontatie met dieman aangegaan. Al de mij bekende feiten heb ik toen opgenoemd. Na afloop wist hij alleen tezeggen dat hij mij niet kende en niets af wist wat ik opsomde. Dat was dus einde verhaal en wegingen uitelkaar. Wat was die pater (Jezuiet) van Hulp&Recht opgelucht.... Stel je voor hij moestzijn eigen nest bevuilen. In 2002, toen ik die confrontatie had met broeder Crispinus, had ik eenlang verhaal op papier gezet en dat toen aan hem voorgelezen. Hierin stonden allerlei feiten over

hem in wat hij natuurlijk allemaal ontkende. Behalve dat zijn moeder uit Klazienaveen kwam endat hij plotseling was overgeplaatst. Jammer dat ik toen niet wist wat de reden van overplaatsingwas. Helaas is dat verhaal door een 'crash' van de harddisk verloren gegaan. Donderdag heb ikdaarom een schriftelijk verzoek ingediend bij het Altrecht Utrecht om alles wat in mijn dossierstaat, te mogen copiÃ«ren. Zodra ik dat binnen heb, kan ik het wel toesturen. Ook de burgerlijkenaam en huidig adres van Crispinus liggen in dit dossier plus de naam van die 'behulpzame' patervan Stichting 'Hulp & Recht". Inderdaad kan de financiÃ«le genoegdoening aan een goed doelgegeven worden want persoonlijk heb er geen moeite mee om de Katholieke Kerk tot op het botuit te kleden. Want naast dat ik, na bekendmaking van die schandalen in Amerika, totaal in eendepressie ben geschoten en langdurig in therapie ben geweest, heeft mijn 'beschermengel' medestijds zo'n harde klap met zijn vlakke hand tegen mijn gezicht/oor gegeven dat ik daar jarenlanglast van heb gehad en ten slotte in 1977 geopereerd ben aan dat oor omdat er een gaatje in mijntrommelvlies zat. Hetgeen 1 week ziekenhuisopname betekende en daarna 3 weken niet kunnenwerken. Maar al de sexuele vernederingen en zijn sadistische uitspattingen, stellen in verhoudingweinig voor in vergelijking met die jarenlange geestelijke angsten. En bovenal ook nog eens omdoor je medeklasgenoten uitgemaakt te worden als "Het kindje van de broeder". Alsof dat zo'npretje was.

14)

De heer --, deed op 19 mei 1955 communie en zou daarna (onder nummer 234) 2 jaar opBleijerheide verblijven (oa als misdienaar). Hij is toen bijna 2 jaar lang misbruikt door paterCrispinus (of Crispines), wat inhield dat hij 3 of 4 keer per week door die pater werd afgetrokken.(Hij is niet verkracht) En hij heeft datzelfde misbruik ook bij vele anderen gezien, met name in dewasruimte (waar de douches waren). Dan moest er zgn. gecontroleerd worden of men zich welgoed had gewassen Vlak voor een kerstvakantie werd het dhr. -- te veel en luchtte hij zijn hartover het misbruik bij prefect Manswetus (of Manswetes, moest een kleine, dikke man zijn). Devakantie werd onmiddellijk ingetrokken (terwijl men maar 3 x 2 weken per jaar naar huis mocht),de prefect misbruikte hem vervolgens ook (op dezelfde manier als Crispinus) en heeft hem tijdensdie vakantie meerdere malen mishandeld en vernederd. Er was Ã¼berhaupt sprake van veel fysiekgeweld en vernedering. Vaak vonden straffen in de refter plaats, tijdens het middageten. Dat is deheer â€¦.. ook overkomen. De broek moest af en er volgden 10 stokslagen (met eenkastiebalplank). Als er geslagen werd, moest het slachtoffer ook wel eens zingen. (Bleijerheidehad een eigen lied van 3 coupletten). Dhr. â€¦.. wist bijv. nog dat hij moest zingen

"mooie tijd daar doorgebracht hoe vaak heb ik al gedacht aan die mooie tijd der jeugd die mijschonk zovele vreugd"

De heer --heeft veel last gehad van wat er gebeurde in deze periode. Het heeft zijn leven getekend.Hij kreeg last van depressies of juist agressieve buien, totdat eea zoÂ´n vorm aannam dat hijafgekeurd is en op 40-jarige leeftijd moest stoppen met werken. Daarbij is het een van debelangrijkste redenen dat ik hem (wekelijks) begeleid vanuit mijn functie als psychosociaaltherapeut. De berichten rond Bleijerheide maken hem thans extra overstuur, hij slaapt en eetslecht. Desondanks wil hij graag aangifte doen.

15)

Waar wil je dat ik begin, wat wil je dat ik je vertel wat je niet al weet.. Namen noemen?? BroederFuns, Broeder Leo, Ziekenbroeder, die wij Bulletje noemde.? Ik kwam in 1966 opinternaat/kostschool in Blijerheide, en heb daar 2 jaar gezeten. alles dat ik je kan vertellen was, datik vanaf dag 1 enorme heimwee heb gehad, en dat ik ontzettend bang was voor Funs. Deze manmoet zo enorm gefrustreerd zijn geweest, dat hij maar een weg zag om zijn lusten bot te vieren, endat was op ons. Jee man, wat had deze broeder de handen, en voeten los zitten. Een keer staat medermate helder voor ogen, dat ik er nu nog schrik van krijg. Een van de leerlingen had zijn bordniet leeg gegeten, en dat beviel Funs die corvee dienst had, helemaal niet. Hij maande de knaap

door te eten, maar deze weigerde, waarna Funs hem letterlijk door de hele eetzaal heen sloeg enschopte. Ik heb daarna nooit meer overwogen mijn bord niet leeg te eten......... Of de enge BroederLeo, hoofd van Mulo, waarbij je als je straf had op zijn kamertje moest komen, en hij je dan overzijn schoot legde.....Je kunt je voorstellen, wat zich in zijn broek afspeelde op het moment dat jeeen pak billenkoek met de liniaal kreeg..........zeer pijnlijke ervaring. Hoofdpijn? Haal maar eenaspirientje bij de ziekenbroeder. Je kwam voor hoofd pijn, maar je lies werd gecontroleerd op eenbreuk. Broek uit, en op de achterkant van je hand blazen, waarbij Bulletje eens lekker aan jeballen ging voelen. Kan je vertellen dat ik daarna nog maar zelden hoofdpijn of wat dan ook hebgehad . En het gebeurde bij alle jongens, zonder uitzondering. Maar, de vraag of ik er last van hebgehad, moet ik met nee beantwoorden. Ik heb er altijd zeer vrij over gesproken, zelfs nu met mijnkinderen heb ik dit verhaal altijd zonder enige schaamte verteld. Als jij dus de vraag zou stellen ofik me misbruikt voel, zal ik daar wel even over moeten nadenken, maar ik ben geneigd nee tezeggen.

16)

Broeder Jacobus heeft ooit een grote sleutelbos tegen mijn hoofd gegooid,omdat ik in de eetzaalpraate, zodat ik wel 10 bulten op mijn hoofd had. Op de slaapzaal bij broeder Servatius kreeg ikontiegelijk veel slaag, herinner mij nog goed dat hij een bamboe wandelstok op mijn kont kapotsloeg, alleen omdat ik savonds in bed onder de dekens een boek aan het lezen was bij licht vanzaklampje. Ik moest dan krom gaan staan met mijn armen gestrekt naar voren want als je met jehanden de stok tegen wilden houden zou je je pols wel eens kunnen breken als hij die dan raakte.Ik heb het hier over bamboe wandelstok van ongv. 3 cm doorsnede en sloeg net zo lang tot stokkapot was. Weken later kon je de striemen nog zien. Herinner mij wel dat er jongens bang warenvan verschillende broeders, jaren later begreep ik wel waarom. Van 1962 tot 1964 heb op internaatgezeten in Ossendrecht, dit was een verademing voor mij, dit werd niet gerund door broeders maarwas meer prive school, hier zaten ook veel externe leerlingen op shool en er was ook geenomheining en kon je regelmatig dorp in om boodschappen of dergelijke te doen. Want inBleijerheide kwam je echt niet over de muur heen, in de Bijlmerbajes ontsnappen meergevangenen dan jongens in Bleijerheide. Zelf heb ik almeer dan 40 jaar helemaal niks meer metKatholiek geloof, mijn moeder van 90 jaar is nu ook nog zeer gelovig maar heeft al jaren veel spijtdat ze toegestaan heeft dat ik naar kostschool "moest" Ik zeg wel eens dat als je alle slaag die ik in2 jaar van de broeders gekregen heb in twee weken krijg overleef je het niet. Hoop wel dat er eenseen soort reunie komt om eens met oud klasgenoten bij te praten. Als jullie veel reacties krijgenzou ik wel op de hoogte gehouden willen worden, wat ik hier geschreven heb mag wat mij betreftverspreid worden met mijn naam erbij want ik heb niks verkeerd gedaan, probeer alleen eerlijk tezijn. En als broeder Antonius zegt dat hij niks van mishandelingen gemerkt heeft liegt hij dat hetbarst, het kan niet zo zijn dat hij nooit gezien heeft dat ik openlijk pak slaag kreeg. MvGr Toonvan der Heijden

17)

Hallo, Bij deze wil ik mezelf aanmelden bij jullie actie groep. Mij is iets soortgelijks overkomenin de jaren 1947-1951. Mijn verhaal gaat als volgt (in het kort): Wat jou overkomen is in de jaren50 is mij overkomen in 1947/49 (br. Otto, de fotograaf had het op mij voorzien)! Ik zat hier opkostschool van 1947 t/m 1951! Ik ben van 1940 en was dus 7 (!!) jaar toen ik daar op kostschoolkwam en ik moest de tweede klas nog doen en deed dat buiten de deur op een gewone lagereschool in Bleijerheide die tegenover de ingang van het Internaat stond (Hoofd ene men.Offermans oid). Men heeft mij toen de 3de klas over laten slaan om mij binnen de poorten tehouden.

18)

"Gerrie Schobben weet van enkele collega's over seksueel misbruik van jongeren op hetjongenspensionaat Blijerheide. Gerrie Schobben (alias broeder Alphons) heeft mij vier jaren lang

een zeer onveilig gevoel gegeven doordat hij extreem geweldadig iemand kon afrossen: dit allesonder de noemer corrigerende tik. Zijn reacties waren zo onverwachts en buitenproportioneel dathij op dat moment leek gedreven door opgekropte seksuele frustraties. Ik weet dat ik destijds daarzo al over dacht. Een voorbeeld: in de studiezaal werd een behoorlijk grote stoffer klaar gelegdom, wanneer iemand betrapt werd op praten, hem hier mee af te rossen. Dit gebeurde onder eentraag opvoerend toneelstukje voor het oog van een ieder, dat dan als voorbeeld moest dienen. Hetkwam meer dan eens voor dat de stoffer stuk geslagen werd. Het meest dramatische moment datik mij nog kan herinneren. In de eetzaal roept broeder Alphons de naam van een leerling die zichgodzijdank met zijn gezicht de verkeerde kant opdraait. Want op het moment dat hij zich omdraaitis een sleutelbos met ongeveer 15 sleutels, over een afstand van 20 meter,onderweg richting zijnhoofd en mist hem op een haar na. De man had dood kunnen zijn en broeder Alphons in hetgevang. Deze geweldadigheden waarin ik mij vier jaren heb moeten handhaven hebben mij eenonveilig basisgevoel gegeven waar ik tot op de dag van vandaag nog last van heb. Dezegeestelijke mishandeling is naar mijn mening qua ernst vergelijkbaar met het nu genoemdeseksueel misbruik. Dus broeder Alphons, als U een splinter ziet in andermans ogen vergeet danvooral niet te kijken naar de balk in Uw eigen ogen.....!"

19)

Ikzelf ben tijdens mijn bijna 8-jarig verblijf in Bleijerheide nimmer door welke broeder dan ooksexueel misbruikt of benadert. Wel heb ik de geestelijke terreur en lichamelijke mishandeling alsminder prettig ervaren, maar heb hier gelukkig verder geen latere (ernstige) nadelige gevolgen vanovergehouden. Ik heb wel gezien dat de diverse broeders perfect wisten hoe ze hun "zwakkebroeders" selecteerden en uitzochten. Schijnbaar, maar gelukkig voor mij, leende ik mij hiervoorslecht. W.M.

Beste Bert,

Vandaag do. 30 sept.2010 las ik vanuit mijn verblijf aan de Duitse Ostsee de digitale versie vanhet LD en kwam het artikel m.b.t. de Broeders Franciscanen Bleijerheide tegen.

Na het lezen hiervan kwam ik in tweestrijd met mezelf en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.Ik heb zeven jaar (vanaf 1959) op Bleijerheide gezeten (5e en 6e klas L.S., 1e,2e,3e(2x)MULO enMULO B.

Ik kan me herinneren dat een bezoek aan broeder Monulphus alias Bulletje de ziekenbroeder weleens vragen bij me opriep. Een klacht over aambeien werd extra zorgvuldig onderzocht. Of op jearm blazen om te kijken of beneden nog alles goed functioneerde was wel vaker een onderdeelvan het onderzoek. Ik heb hier verder nooit bij stilgestaan en ging er als jongetje van 12,13,14 jaarvanuit dat dit normaal gebruikelijk was en heb me dus hiertegen niet verzet. Een ander aspect washet zgn. vleien of vlijen, een begrip dat je tegenwoordig nog nauwelijks tegenkomt. Als je een pakslaag kreeg en de broeder je lichaam voelbaar in zijn kruis duwde. Dit kan ik me zeker nog goedherinneren. Crispinus was hier een held in, maar ook anderen. We hebben het steeds over sexuelemishandeling, maar de geestelijke en lichamelijke mishandeling mogen we zeker ook nietvergeten. Deze hebben dikwijls nog grotere sporen achtergelaten.

Bedankt en vriendelijke groeten vanuit de Duiste Ostsee.

W M

20)

Via mijn zus in nederland ben ik op de hoogte gebracht van jullie actie tegen hetjongenspensionaat Sint Maria ter Engelen in bleyerheide. Ik heb daar opgesloten gezeten tussen1969 en 1972 en von het er verschrikkelijk. Met name de ziekenbroeder die aan je lijf zat, maar jekon er niets tegen doen. Uiteindelijk zart je daar opgesloten en zonder je ouders. Vaak heb ik

gehuild, en heb dan broeders arm ver mijn schouders gehad, maar ook op veel andere plaatsen,misbruik makende van hun positie, want uiteindelijk was je daar aan de broeders overgeleverd.Betreffende een claim, dat is voor mij niet het belangrijkste, maar wraak te nemen tegen eenstelletje wijwaterzijkers en verziekte klootzakken, daarmee komt mijn geest tot rust.

21)

Ik ben op Bleijerheide niet seksueel misbruikt, tenminste, het is nooit zover gekomen. Misschienheb ik wel erg veel geluk gehad, denk ik nu. Na jouw en andermans verhalen. Wel heeft Bulletjeeen keer een poging gewaagd. Waarom dat toen niet gelukt is, weet ik nu niet meer. Wat ik inieder geval wel wist, was, dat het op de ziekenzaal niet pluis was. Dat je met alle moeite die hetkostte, probeerde, om je broekspijpen over je knieÃ«n te trekken omdat je anders na een valpartijmet kapotte knieÃ«n, steevast je broek moest uittrekken. En dat je er, als je ziek was, niet moestkomen te liggen. Het was daar niet ok, bij Bulletje. Wat ik me zeer zeker nog levendig kanherinneren is de constante dreiging die er hing. Dat je klappen kon krijgen van een van dielekkere broeders. En dat kon ook zomaar, als je niets gedaan had. Want het "klassikaal straffen"was daar tot een kunst verheven, kun je wel zeggen. "Ga je maar melden, anders ga je over hetmuurtje" is een term die me altijd is bijgebleven. Meerdere keren heb ik erbij moeten staan als eenvan mijn klasgenoten een ongelooflijk pak rammel kreeg en 2 keer heb ik het zelf aan den lijvemogen ondervinden. Broeder Leonardus was toen de boosdoener. Ik zag in een van deuitzendingen op tv een foto van hem en mij liepen weer de kriebels over m'n rug. Ik bengoddomme inmiddels 58, zou hem zo bij z'n lurven kunnen pakken als hij nog een vinger naar mijof iemand anders uit zou steken, en toch. Die mensen hebben inderdaad een onvergetelijke indrukop ons allemaal gemaakt.

22)

Vrijwel in het begin van het eerste jaar (1961) dat ik op St.Maria ter engelen te Bleijerheideterecht kwam werd ik door Pater Landric op zijn kamertje geroepen. Dit op uitdrukkelijk verzoekvan broeder Servatius. Toen ik zijn kamer binnenkwam zwaaide hij naar me of ik dichter bij wildekomen. 'Je hebt liefde nodig', zei hij doorvorsend. Ik schrok omdat ik dit inderdaad erg miste, wegvan huis, verlaten op een grote zaal met allemaal vreemde jongens. 'Kom dichterbij' en verzocht ofik op zijn schootje wilde zitten. De pater trok me op zijn schoot en begon met strelen en gingsteeds verder, ging met zijn hand in mijn korte broek en klemde me vast waarna ik uit alle machtprobeerde los te komen. Na me los te hebben gerukt, rende ik naar Broeder Servatius en melde ditvoorval. Ik kreeg onmiddellijk straf en een harde oorvijg. Twee weken ex-communicatie.'Niemand mag met je praten. Jij mag tegen niemand praten. Nergens aan deelnemen, met je bordin de gang, buiten de refter, niet sporten'. Deze straf heb ik meerdere malen ondervonden in driejaren Bleijerheide. 1961-1964. Isolatie! 'Bertje je bent te onrustig met soep opscheppen', riep debroeder kwaad. Broeder Servatius nam de hete soep en schudde die over mijn hoofd, het keurigeservet naast mijn bord viel op de grond, ik bukte me om het op te rapen en een enorme klap opmijn hoofd volgde. Op de gang. Isolatie! Twee weken. Ook stookte deze broeder jongens tegen jeop en heb me vaak moeten verstoppen voor lynchpartijen waar hij uiteraard de andere kantuitkeek. Broeder Servatius gaf ook stokslagen op je blote billetjes. 10 stokslagen per keer of meer!Aan alle geweld kleefde een randje, een seksueel randje. Je rook hun bruine zweet en maakte datje wegkwam wanneer ze op zoek waren. Ik mocht nooit te lang bij broeder Lebuinus blijven daarik hem wel eens ging opzoeken in de bakkerij of hij voor me wilde zingen. Broeder Lebuinusstem had een prachtig warm greorgiaanse geluid waarmee hij gepassioneerd omging. Ik hebenkele dagen bewusteloos, met hoge koorts in de ziekenboeg gelegen, terwijl broeder Monulphus,bulletje, op de vreemdste tijden naar binnen en buiten sloop. Het verhaal gaat dat deze broederjongetjes verdoofde. Ik heb een zeer unheimliches gevoel over deze zware ziekteperiode. Uit angstvoor broeder Servatius ben ik ooit bijna vanaf de tweede verdieping gesprongen. Ik werd betraptin de leeszaal terwijl ik daar niet mocht zijn. Het was lekker warm weer en het raam stond open.Toen Servatius binnenkwam spurte ik naar het raam om eruit te springen. Broeder Servatius wistme te kalmeren en drukte me voor een moment tegen zijn zweterig lijf, schuurend tegen zijn

bruine pij. De hele sfeer tijdens overplaatsingen van broeders zorgden voor een onveilig gevoel.Er waren de dagelijkse schoonheidscontrole van broeder Jacobus bij het wassen. Broeder Jacobuswas een uitermate manipulatieve man. Voor het slapen gaan friemelde hij aan alle jongetjes doorze op een kistje te tillen. Hij contoleerde dan zgn je oren, je nek, je handen. Soms moest je terugom je oren nog eens te wassen. Dan tilde hij je weer op, keek uitermate lang en zorgvuldig in jeoor en dwarrelden zijn handen langs je lichaam, steeds zocht hij grenzen op. Broeders kwamenaan je bed zitten en dan hield je je adem in. Broeder Lebuinus heeft mij in de tachtigerjarenbevestigd van zijn overmatige dwang tot masturberen. Ik heb deze broeder bezocht naar aanleidingvan de LP 'Pop Against Pope' die we in een ondergronds kelderte opnamen tijdens het bezoek vande toenmalige Paus Johannes/ Paulus de tweede. Ik wilde toen een confrontatie aangaan metenkele broeders. Broeder Lebuinus was de enige die met me wilde spreken. Broeder Lebuinus wistmijn slaaphouding nog exact te beschrijven, 'in foetushouding lag je met je pyama broekje naarbenden, je billetjes bloot en toen heb ik me afgetrokken'. Broeder Lebuinus (de heilige; de spion)masturbeerde minstens drie maal per dag, bekende hij tot mijn verbazing, deze broeder bakker diehet brood nog kneedde met zijn handen. Ik heb hem tijdens mijn ontmoeting in de tachtigerjarengevraagd of hij hulp had gevraagd voor zijn dwangmatig gedrag. De Franciscaner broederschapbeloven elkaar immers in noden en behoeftes te steunen. Hij beaamde dat hij er met anderen overhad gesproken, en natuurlijk in de biechtâ€¦in de biecht kwam het iedere keer ter sprake. Hijerkende toen, vijfentwintig jaar later, dat hij op hoge leeftijd nog steeds worstelde met ditprobleem, dwamgmatig te masturberen. Broeder Alphons (de Funs) kon meppen als geen ander,een ware Wimbledon kampioen in het neerslaan van jongetjes. Wat als een schaduw blijft hangenzijn de machtspelletjes en onderdrukking die alle vergrijp en aanverwante misbruik door debroeders werden gerechtvaardigd en gecontroleerd. Ze maakten zich weinig zorgen over hetprobleem seksualiteit in relatie tot het celibaat en de machtspositie die zij hadden verworven. BertSmeets

23)

Geachte Bert Smeets, Deze brief heb ik vanmiddag gestuurd naar Hulp en recht. Vorige week hebik voor het eerst contact gehad met Hulp en Recht mede naar aanleiding van verschillendepublicaties inzake seksueel misbruik door de katholieke kerk. Zelf ben ik van ca 1975 tot 1980intern geweest op het Jongenspensionaat te Bleijerheide Kerkrade, dit kwam mede doordat mijouders een bedrijf hadden en door de week weinig tijd voor mij hadden. Hier heb ik de vierde,vijfde en zesde klas van de basisschool gedaan, waarvan de vierde klas op de basis school was inhet centrum van Bleijerheide. Na de basisschool heb ik nog een jaar Mavo gedaan en toen was iker klaar mee. Zoals ik mij kan herinneren de vijfde klas broeder Stephanus, en de zesde klasbroeder Lucas, deze laatste gooide regelmatig met een eikenhouten blok naar leerlingen. BroederStephanus was in het echt een broer van broeder Eligius en hij was een soort begeleider, hij gafdus geen les. Deze laatst heeft hooguit een keer met een mattenklopper of met zijn slippergeslagen. Met deze broeder bracht je de tijd door naar school tot het eten en slapen gaan op deslaapzaal met chambrettes. Deze broeder Eligius had wel zijn nukken maar in het algemeen washij lief en begripvol, zij broer Stephanus was een hele aparte man met heel veelstemmingswisselingen. Broeder Lucas 6e klas had in mijn ogen een seksuele afwijking waar ikzelf overigens geen last van heb gehad. Hij sprak vaak over zijn moeder en dat die seksuelevoorlichting gaf door zich helemaal uit de kleden, en de punten aanwees en wreef waar een vrouwvan opgewonden raakt. Waar ik wel veel last van heb gehad dat was de ziekenbroederwaarschijnlijk was dit broeder Monulphus die Bull die als bijnaam van de interne leerlingen kreegen de Pater Landrio die niet van de leerlingen kon afblijven. In die tijd had ik veel last van blarenaan mijn lippen virus herpes genaamd en deze ziekenbroeder behandelde dit met speciale zalf dendan moest je op zijn schoot gaan zitten, zodoende heb ik hier vaak anderen leerlingen gezien dieeen wondje of ziek waren. Nu realiseer ik mij dat dit te maken had met allerlei betastingen enwrijvingen van zo'n vies dik mannetje die Bull als bijnaam droeg. Bij deze ziekenbroeder was hetzo dat als je een schaafwond had aan je knie, dat je geheel van kleding moest ontdoen inclusief deonderbroek, dit had volgens hem te maken met de volledige genezing. Flauwekul natuurlijk, maarwisten dit toen niet en als je een hoop problemen maakte kreeg je geen eten. Ook broeder kok was

niet helemaal lekker, kon de ene keer heel agressief zijn en daarna weer heel lief. Bij deze laatstepater Landrio (duidelijk in beeld) ben ik misdienaar geweest en bij omkleden konden we nooitonze kleren aanhouden, maar we dienden ons tot op d onderbroek uit te kleden en dan deed hij onsde kerkkledij aan met het nodige voelen aan onze lijven. Verder moest ik ook wel eens op gesprekkomen op zijn kamer deze lag boven de eetzaal, ook dan wilde hij je betasten. Toen ik in de zesdeklas zat is er en nieuwe broeder bijgekomen, deze betaald zelfs geld als je de broek liet zakken ennaakt stond in deze periode f 25,-. Hier is toen ook aangifte van gedaan en er is politie bij geweesten de ouders zijn hierover ook ingelicht.

24)

Beste Bert, Ik heb zelf op het pensionaat op de 5e klas gezeten in 1963/1964. Jij zat toen een klashoger. Ik kan me herinneren, dat Broeder Servatius is een keer bij me in de douche is gekomen,zogenaamd om te controleren of ik mijn rug wel goed had gewassen. Dat was niet het geval, dusheeft hij het maar eens over gedaan. Mijn broer heeft van 1961 tot 1963 de vijfde klas en de VKgevolgd op het pensionaat. Hij is door broeder Servatius misbruikt, toen hij de kamer vanServatius voor straf moest opruimen. Mijn broer heeft het me ooit toevertrouwd. Hij kan hethelaas zelf niet meer navertellen, omdat hij op 29 jarige leeftijd zelfmoord heeft gepleegd.

25)

Ik ken je persoonlijk niet, maar ook ik heb in Bleijerheide op internaat gezeten. Mijn naam is --..ik ben eind jaren 50, vermoedelijk 57, in de 5e klas begonnen en ben tot en met de 3e klas Ulodaar geweest, vermoedelijk 1963. Ik ben in het bezit van diverse "Bleijerheide Klanken" en eenvideo van een reunie 1962/1963 van 9 april 1994. Wat betreft die Blijerheide Klanken wordt heteven zoeken.... de video heb ik onder handbereik. Ook ik, ja jammer, heb zo mijn ervaringengehad met Leonardus. Ben 'n keer in elkaar geslagen door Crispinus, terwijl ik in de rij stond omnaar studie te gaan. Ben een keer weggelopen, maar mijn vader geloofde me niet. Toen ik verteldedat Chrispinus me geslagen had heeft mijn vader zich bij Adelbertus gemeld. Volgens mij was dietoen overste. Daarna ben ik nooit meer lastig gevallen, ook door Leonardus niet. Volgens mij isdie Adelbertus ergens in de jaren 70 veroordeeld door de rechtbank te Maastricht voor dubieusepraktijken..... Mijn vader zei toen tegen mij dat ik wel eens gelijk zou kunnen hebben gehad. Voormij was de zaak toen rond. Ik heb er geen nare of vervelende herinneringen aan over gehouden,voor mij ben ik er klaar mee. Toen ik echter te horen kreeg, Wir haben es nicht gewust, was ookvoor mij de maat vol. Ik wil wel meedoen aan een mogelijk onderzoek e.d. Vertrouwende datmijn melding als confidentieel wordt behandeld, mijn kinderen weten van niets, wens ik je veelsucces. Als het nodig is treed ik wel in de openbaarheid hiermee, maar liever niet.

26)

ik laat niet aan me komen !!!

maar mijn moeder dacht ,dat dit een pak rammel betekende. en dat hoorde er in die tijd toch eenbeetje bij. vandaar dat ze daar niet op gereageerd heeft. dus denk ik dat ze (de broeders)wel ietsgeprobeerd hebben maar dat ik me daar erg tegen verzet heb. mijn school punten gingen toen,ikdenk lopende het tweede jaar,achteruit. wat heel vreemd was,want in het eerste jaar ging hetbuitengewoon goed, en daar bij kwam dat ik na een weekend zeer erg in elkaar geslagen ben dooralphons. ik ben toen snachts naar huis gelopen (in Stein).dit had nooit mogen gebeurennatuurlijk,weglopen uit hun pensionaat. smorgens ben ik weer teruggebracht door mijn ouders eris toen een geprek geweest smorgens met leonardus en de dir (naam ben ik even kwijt) van hetpensionaat, en alfons natuurlijk. alfons heeft toen in de eetzaal zijn excuses aan mij aan moetenbieden. want hij had me echt goed doorgelaten,in een hoek geslagen. daar na had ik dus helemaalgeen leven meer. er is toen verzocht aan mijn ouders om maar een andere school te zoeken. wantals hun( die broeders) mij van school zouden sturen ik waarschijnlijk nergens meer op een schoolterecht zou kunnen komen. ik heb in 1969 1970 daar gezeten dus ze ( die broeders) hebben geen

grip op mij gekregen en alles gedaan om mij kwijt te raken en dan natuurlijk op eigen initiatiefdan hoefden hun ( die broeders) geen verantwoording af te leggen. ik ben ook bij die pater op zijnkamer geweest. daar werden we gehypnotiseerd' waarom dat we dat lieten doen weet ik eigenlijkniet,ik denk een afwisseling in de kostschool sleur ik heb ook een keer een pak rammel gehad,vaneimaar,niet de enige keer. bij de trapjes van de gymzaal bij de aula (hoe het er precies uitzag weetik niet meer). waarom weet ik ook niet meer.het was sÃ¡vond en donker.mss wel omdat ik nietaan me heb willen laten komen. Het allerergste vind ik dat mijn moeder een schuldgevoel heeft zijheeft toen in die tijd gedacht op die school is mijn zoon veilig kan hij studeren en het geloof ,ookheel belangrijk in die tijd en nu krijgt ze op haar 88 jaar te horen via media wat zich daar allemaalheeft afgespeeld. ik heb zelfs de bijnaam broeder gehad.

27)

Hallo beste Bert

Mijn naam is â€¦. ik heb van 1968 tot 1972 op het jongenspensionaat van Bleijerheide gezeten.Nu bij het schrijven naar jou krijg ik kippenvel van kop tot teen. Ik ben jarenlang dagelijksgeslagen door broeder Servatius, ik ben maanden niet naar huis mogen gaan en moest dan het heleweekend in de hoek staan. Op het grote plein waar je naar de kerk ging links in de hoek voor deingang.Regen of zonneschijn dat maakte niks uit. Omdat ik nooit het vlees at, zat ik vaker noguren in de eetzaal en tenslotte werd ik op de gang gezet tot ik het op at, om de zoveel tijd kreeg ikdan weer een pak slaag om me tot eten te dwingen. Gemiddeld 3x per week moest ik hets`ochtends 5 a 10 rondjes op de sintelbaan rennen(6.00 moest ik dan uit mijn bed), servatius reeddan met zijn fiets en zijn poedeltje naast me. Ik moest altijd een kort broekje en een halterhemdjedragen of het nu regende of de zon scheen dat maakte niets uit. Deze man heeft me jarenlangmishandeld van kop tot teen, weet zeker dat het zeer persoonlijk was. Ik kan nog 2 velletjesvolschrijven van wat hij met me gedaan heeft, maar wil me hier nu niet verder over uit laten. Ikweet zeker dat het kwam door mijn rebelse gedrag tegenover de broeders, ik heb altijd van mijafgebeten. Hierdoor verloor hij zijn sexuele interresse voor mij, wat oversloeg in heftigeafranselingen. De ziekenbroeder bolletje heeft ook zijn handen vies gemaakt aan mij. Toen ik ziekwas en koorts had stak hij in plaats van de termometer een vinger in mijn anus, ben toen helemaalontploft. Onmiddelijk verscheen broeder Servatius, die me helemaal verrot sloeg. Ook tijdens desportkeuring stonden we met 5 jongens op een rijtje en moesten we allemaal de broek naarbeneden doen en dan voelden ze aan onze teelballen. Ik heb thuis hierover gesproken, maar zegeloofde me niet. Ze zeiden dan je zit niet voor niets op de kostschool. Beste Bert ik kan nog urenschrijven maar ik moet er nu mee ophouden want er komt me teveel boven waar ik nog nooit overgesproken heb en wat ik al die jaren uit mijn herinneringen heb verdringt.

Groetenâ€¦..

Heb zonet flink gehuild en nog de moed bij elkaar geraapt om nog het volgende te schrijven Met12 jaar ben ik weer naar huis gegaan. Ik heb van mijn 12 tot mijn 34 levensjaar als een monsterdoor het leven gegaan. Heb me altijd met iedereen geslagen om niks, in het dossier van mijhuisarts staat dat ik licht explosief ben. Daarbij ga ik al mijn hele leven gebukt onder zwarehoofdpijnen ik mag tot 4 paracetamol 1000 mg per dag nemen. Deze periode op het pensionaathebben mijn leven zwaar beinvloed. Ik weet zeker dat ik een beter mens was geweest en een heelander leven had gehad als ik niet op het jongenspensionaat had gezeten. Gelukkig ben ik 30 jaarsamen met dezelde vrouw en geloof me die is met mij door de hel gegaan.

28)

Betreft: Mogelijk seksueel misbruik dan wel betrokkenheid aangedaan aan mijn broer Frans P.geboren 22 maart 1940 te Schaesberg.

V, 12 april 2010

Geachte Bert,

Naar aanleiding van alle nare berichtgevingen omtrent seksueel misbruik binnen de katholiekekerk en dan met name het Pensionaat te Bleijerheide heb ik het volgende mede te delen.

Wij komen uit een gezin van vier kinderen, twee meisjes twee jongens, waarvan ondergetekendezes jaar als nakomeling in 1948 is geboren. Hiervan zijn alleen de oudste en jongste nog onder delevenden. Wij woonden in de Pstraat te S. Onze vader was mijnpolitie op de .....steenkolenmijnente E. Er heersten zÃ©Ã©r strenge regels binnen het gezin. Datgene wat ik neerschrijf heb ik voorwat betreft de jeugd periode van mijn broer Frans, na overleg met m 'n oudste zus. Frans moetvolgens haar, mogelijk in het jaar 1954-1955, na een periode van hooguit twee jaar op de mulo opS, geplaatst zijn op het Pensionaat te Bleyerheide. Mijn zus (2 jaar ouder dan mijn broer) weetzich nog te herinneren dat zij regelmatig op de fiets met een koffertje met schone kleren voorFrans naar Bleijerheide moest. Daar moest ze dan in de hal wachten en ondanks herhaaldelijkevragen van haar mocht ze haar broer nooit ontmoeten. Hoe lang hij daar gezeten heeft is ons nietbekend. Wat ik mij persoonlijk nog kan herinneren is, dat ik samen met mijn vader Frans ben gaanophalen uit het jongenspensionaat St Jozef in Maastricht. Ik kan mij dat nog zeer goed herinneren.Ik zat toen achter in de kattenbak van een geleende Volkswagen Kever (met gespleten achterruit).Wij werden binnen gelaten onder de trappen van de hoofdingang en daar moest ik wachten in eendonkere ruimte waar, naar ik mij meen te herinneren, veel gereedschap hing. Hoogstwaarschijnlijkwas dit een werkplaats. Ik zie Frans nog met een koffertje in zijn hand aan komen lopen. Als ikhier dieper over nadenk bekruipt me nu een gevoel van onbehagen. Je komt je zoon toch nietafhalen via een achterdeurtje van het pensionaat. Het was in ieder geval laat in de avond. Ik moettoen 'n jaar op 7 zijn geweest. Dat was dan mogelijk 1956/1957. Waarom hij daar dan werdopgehaald weet ik niet. Daarna is hij op de technische vakschool voor bankwerker op de Juliagaan werken.

Niets schokkends aanâ€¦..! zult u zeggen. Neen, zo op het eerste gezicht niet. Gelet op het strengeregiem thuis, de plaatsing uit huis van zo'n gevoelige sociale jongen en het daarna aan de drankgeraken, zetten aan tot nadenken over wat ook hem mogelijk kan zijn gebeurd in Ã©Ã©n dan welbeide pensionaten. En zeker gelet op latere door Frans gemaakte opmerkingen in die richting.Meermaals heeft hij naar mijn vrouw, waarin hij vertrouwen koesterde, gebeld met de mededelingdat hij een einde aan zijn leven wilde maken. Gelukkig heeft hij dit nooit gedaan. Hij zat in iedergeval geestelijk behoorlijk in de knoei.

Voordat het seksuele misbruik, binnen met name Bleyerheide, naar buiten kwam hadden mijnechtgenote en ik al een vaag vermoeden van ongeregeldheden van dien aard die mijn broervermoedelijk waren overkomen. Kort voor het overlijden van mijn vader in 1994 heeft Frans eengesprek met hem gehad, hetgeen Frans kort daarna aangegeven heeft bij mijn oudste zus. Op dedag na de begrafenis van zijn vader vroeg hij haar toen ook of zij nog de naam wist van "die"broeder uit Bleijerheide, die toen werd overgeplaatst naar Utrecht. Daar waren rare dingen meegebeurd. Althans woorden van die strekking. Dit was dan de eerste keer dat hij daarover met zijnvader een goed gesprek heeft gehad. Hij zou haar daar later wel eens over vertellen.

Dat later is er nooit van gekomen want een week na de dood van mijn vader overleed Frans aaneen acute hartstilstand. Met zijn eigen kinderen heeft hij nooit over de internaatperiode willenvertellen!

Ik heb vele gebeurtenissen aangaande de seksschandalen gelezen en kan mij heel goedvoorstellen, dat Frans 'n ideaal slachtoffer zou kunnen zijn geweest. Ik schrijf dit neer om het voorhet onderzoekers mogelijk te maken om andere - nog in leven zijnde â€“ beschadigden /slachtoffers te kunnen helpen om genoegdoening en vrede te kunnen krijgen.

Ik dacht dat ik dit verplicht was ten aanzien van mijn overleden broer.

Hoogachtend K. P

29)

Hi Bert, Ik kan nog steeds niet goed de moed opbrengen om te schrijven wat er allemaal in meomgaat van die jaren dat ik in Bleijerheide op het Pensionaat was, edoch, ik probeer het. Mijnbroer en ik werden er geplaatst door mijn ouders omdat de gezinssituatie niet goed was thuis.Ineens hoorden we dat we naar een pensionaat moesten. Dat zou goed voor ons zijn! Ja, dat kloptdus, niet, ik word er al mijn hele leven aan herinnerd, aan alle leed, wrok jegens het geloof enellende. We kregen een nummer toebedeeld, dat moest in alle kleren en eigendomsstukkengenaaid worden. Ik had 157 en mijn broer 223. Toen we er waren kreeg ik al te horen dat ik geenkontakt mocht opnemen c.q mocht praten met mijn broer, die was 3 jaar ouder dan ik en zat op deMULO. Ik werd geplaatst in de 5e klas. Ik spreek hier over de jaren 1958 - 59 en 1960. Als ikprobeerde met mijn broer te praten volgde daar meteen een reactie op van de pater die dienst deedop het schoolplein. De 5e klas is goed verlopen, qua leren. Ik haalde goede cijfers en behaalde ermenige Erekaart, dat was een extra vermelding voor het beste rapport.Het 2e jaar op Bleijerheidezat ik in klas 6 VK bij broeder Stephanus. Over hem geen kwaad woord. Het enigste wat hij mijflikte, was, nadat ik een reactie had gegeven na een onterechte beschuldiging, hij dat meteen ophet rapport vermeldde!! "Harry moet meer eerbied voor het gezag hebben en op zijn woordenletten." Dus dat was thuis weer ;uitleggen, wat staat daar? Dat die reactie's kwamen vanopgekropte gevoelens en woede. dat hadden mijn ouders niet door. Als ik er over wilde pratenwerd mij meteen de mond gesnoerd. Hoe durf je zoiets te zeggen, dat doen geestelijken niet. Ennu je mond houden!!! Ook stond vaker op de rekening die mijn ouders kregen dingen vermeld diehelemaal niet klopten. Bijv. extra feestmaaltijden? Bezoeken aan iets ? Bijna iedere keer kapotteramen(door een van ons met voetballen ingetrapt) enz. Van dat alles klopte niets. Maar mijn vadergeloofde dat niet. Dus de boel belazeren deden ze ook, als ze dat bij meerderen deden dan komt dekassa wel vol! Dit is mijn gedeelte van het verhaal. als mijn broer dat wil, moet hij zelf maarreageren. Ik weet wel dat hij ontiegelijk veel slaag heeft gekregen van br. Wiro en br. Wenceslaus.

Een keer per maand hadden we ouderbezoek en een keer mochten we een weekend naar huis.Tijdens de bezoeken van mijn ouders werd er altijd door hun met de paters gesproken. Ik merktedat meteen s'avonds, dan moest ik op het matje komen. Wat heb jij gezegd tegen je vader? Zokom maar eens hier en dan begon het spelletje weer. Op de schoot bij broeder Jacobus en zgnklappen krijgen. Die vuile viezerik, steeds met zijn handen aan je piemeltje voelen, dat was hetenigste wat hij deed. Tegen je aanrijden als een geile beer. Ik kan het bijna niet opschrijven. Hij(Jacobus) was meestal mijn zaalboeder, samen met br Nicolaas, maar bij Jacobus had ik het altijdgedaan. Hij snuffelde heel vaak in mijn kastje en vond ook nog meestal wat. In mijn jeugdigeovermoed trapte ik er meestal in. Hij vond dan weer eens pin up foto's , dan weer eens eenpadvindersmes en ga zo maar door. Die spullen kreeg ik dan nooit meer terug. Wat ik wel terugkreeg was het ritueeel; voorover op zijn knieÃ«n en hup, het herhaalde zich weer. Als iktegenstribbelde werd ik vastgegrepen en ging hij gewoon verder. Alsof hij het nog leuker vond alsik tegenstribbelde. Als hij dienst had op de slaapzaal kwam hij altijd als een dief stiekumaangeslopen tussen de rijen met bedden, ik rook hem als het ware aankomen in zijn donkere pij.Die vieze geur die ik moest opsnuiven als ik weer eens voorover op zijn knieÃ«n moest liggen. Ikhield me altijd slapende, want ik wist dat hij meestal een jongen mee nam naar zijn chambrette. Ikheb dat vaker gezien.Ook tijdens het douchen was hij er altijd bij, de gluurder. Inspectie uitvoeren,of je je piemeltje wel goed gewassen had! Ik ben ook een keer weggelopen, nou dat heb ikgeweten! Boven aan de grens hadden ze me al te pakken. Slaag als een jonge hond viel je dan tendeel. Je deed het dan niet gauw een tweede keer.Wat betreft de psychische mishandeling kan ikzeggen dat de orde en tucht die in de refter gehanteerd werd, niet normaal was. Broeder JohannesVianny (bijnaam Buikje) zat er bijna altijd met een kastieplank tussen zijn benen geklemd tewachten of iemand in de fout ging, zodat hij kon meppen. Ik kan je vertellen, die plank kwamhard aan op je achterste. Tijdens het eten werd ook de post uitgedeeld. Hoe vaak mijn post nietwas opengemaakt, ik weet het niet meer, maar ze lazen heel vaak mijn brieven. Ook de brieven dieik verstuurde waren vaak eerst gelezen en dan pas doorgestuurd. Ik hoorde dat achteraf dan. Die

broeder buikje heeft er voor gezorgd dat ik na die tijd en nu nog sommige dingen niet kan eten.Als hij zag dat je bijv. iets niet lustte, omdat je te weinig ervan op je bord had, was hij het die jemet een lachend gezicht en de opmerking "Oh, heb jij dat zo graag? een volle kom, van dieblinkende ijzeren hotelkommen, op je bord mieterde. Hij bleef dan staan tot je kokhalzend alles ophad. Ik zie de smerige glibberige speklappen nog voor me. Onbeschrijfelijk. Je moest ook gaanbiechten.

Ik kan me herinneren dat ik in de biechtstoel te horen kreeg dat ik 's avonds naar de kamer van defrater moest komen na het eten. Daar werd je verteld in een toon van , was dat lekker als je datdoet? En hoe vaak doe je dat? Uitvragen tot aan het bot. Onder de noemer seksuele voorlichting.Ik zie hem nog zitten met een slot en een sleutel in zijn handen. Symbolisch voor de man en devrouw. Het enigste wat ze wilden was praten over hoe je iets deed enz. Tot nu toe heb ik dit nietmijn kinderen besproken. Ik ga het wel doen. Ze hebben het recht om dit te weten. Mijn vrouwweet het wel, zij heeft er veel moeite mee. Zij is erg katholiek opgevoed en ook zo ingesteld. Ikhoop dat ik de herinnering aan die voor mij slechte jaren meegemaakt daar in Bleijerheide nogeens kan wegpoetsen uit mijn herinnering. Nu nog niet, ik denk er bijna iedere dag aan, soms methaat, dan weer met een gevoel van; WAAROM. Ik was nog zo jong, 11 jaar. Het hele gedoe heefteen onuitwisbare indruk bij mij achtergelaten. Ik doe er enkele foto's bij van uit die tijd. De namenvan de jongens en de broeders erop heb ik er ook bij als je die wil hebben. Met vriendelijke groetH. W

30)

Hoi Bert,

ik volg het nieuws rondom jou en luc nu alweer een tijdje. Sommige zaken zijn wel herkenbaar. Ikheb ook op pensionaat Bleijerheide gezeten en wel tussen 1974 en 1977. Vanavond zag ik je bijbroeder Alphonse en terug op de pannesheidestraat 55. Er is niet veel van over. Ik zag het raampjewaar ik toen achter sliep. Veel herrinneringen. Mijn eerste 6 maanden daar waren een hel. Nietperse vanwege misbruik maar gewoon angst. Ik heb menig nacht op de kleine wc ruimtes geslapenwant daar kon ik de deur op slot doen. Het heeft mij wel gevormd of eigenlijk misvormd. Debroeder die ik nooit zal vergeten was broeder Valentinus. Hij had ook losse handjes maargebruikte ze om klappen mee uit te delen. Omdat ik van joodse afkomst was was ik zijn favorieteslachtoffer. In mijn tijd was het broeder Monulphus, de ziekenbroeder die bekend stond om zijnhandtastelijkheid. Het was een vast grapje onder de jongens als iemand naar de ziekenboeg wasgeweest om te vragen wat er was gebeurd.

31)

Hallo, Bij deze wil ik mezelf aanmelden bij jullie actie groep. Mij is iets soortgelijks overkomenin de jaren 1947-1951. Mijn verhaal gaat als volgt (in het kort): Wat jou overkomen is in de jaren50 is mij overkomen in 1947/49 (br. Otto, de fotograaf had het op mij voorzien)! Ik zat hier opkostschool van 1947 t/m 1951! Ik ben van 1940 en was dus 7 (!!) jaar toen ik daar op kostschoolkwam en ik moest de tweede klas nog doen en deed dat buiten de deur op een gewone lagereschool in Bleijerheide die tegenover de ingang van het Internaat stond (Hoofd ene men.Offermans oid). Men heeft mij toen de 3de klas over laten slaan om mij binnen de poorten tehouden. Heb ik ook jarenlang last van gehad omdat ik een deel van het onderwijs dat gegevenwerd in klas 3 gemist heb (breuken bijv.). -- Met vriendelijke groet/kind regards

Fons Dols

32)

Beste Bert,

Bij deze mijn verhaal, wat helaas echt gebeurd is, over de kostschool Bleijerheide waar ik in de

jaren 1952-1953 verbleef ( heb nog foto's ) , in het kort, want moest ik alles vertellen had ik dagennodig. Mijn moeder had zich door enkele goede kennissen om laten praten om mij daar naar toe tebrengen : het was een goede katholieke school waar ze van mij een keurige jongen zouden maken,en al wou ik niet , ik moest en werd er door mijn moeder en oom en tante naartoe gebracht ! Wijwerden ontvangen en naar de slaapzaal gebracht om er de kleren in de kastjes te doen, daarnawerd er besproken hoe alles zou verlopen, allemaal keurig leek het. Er gingen maanden voorbijvan heimwee , slecht eten ( het eten was niet te eten ) en veel straf en daarna kreeg ik er een grootprobleem bij, want was ik , voordat ik er kwam zindelijk, vanaf die tijd plaste ik elke nacht in bed.Ik moest vroeg op, voordat de andere jongens wakker werden om alles te verschonen en me tewassen, waarmee het ergste begon want de broeder hielp mij met wassen en kwam altijd tussenmijn benen terecht, begon mij dan te strelen en moest ik toezien hoe hij zichzelf daarna aftrok. Naenige tijd moest ik hem dan onder zijn rok voelen hoe zijn lid stijf werd en vertelde hij mij dat ikzo een man zou worden en een erectie zou krijgen, wil er verder niet op ingaan , maar het heeftmijn verdere leven, al duurde dit "maar" 2 jaar wel helemaal verpest ! Ik kreeg ook vaak en veelsraf , dan moest ik 'savonds op het kamertje van de broeder komen die mij dan de keus gaf : ofstrafregels schrijven of slaag en ik koos altijd het laatste omdat ik daar het eerste vanaf was, aldeed het verschrikkelijk pijn want hij gebruikte een ( honkbal ) knuppel en sloeg hard ! In hettweede jaar ben ik er even tussenuit geweest : schopte de bal over de muur en vroeg of ik hemmocht halen, en toen dat mocht schopte ik hem terug over de muur en zette het op een rennen, hadhet geld van mijn moeder nog in mijn zak ( nog niet ingeleverd ) en liep naar Kerkrade, namdaarna de bus naar Heerlen, toen met de trein naar Sittard waarna ik overstapte naar Roermond ,hoe ik thuis ben gekomen weet ik niet precies meer, maar het is mij gelukt op twaalfjarigeleeftijd.....alleen, ik werd de volgende dag weer teruggebracht, kon mijn verhaal niet bij mijnouders kwijt, ze geloofden je niet, zo was dat vroeger in een christelijk gezin...en alles waarvoor ikweggelopen was begon weer opnieuw !

In mijn verdere leven heb ik het moeilijk gehad , al liet ik dit aan de buitenkant niet blijken. Mijnmilitaire diensttijd verliep alles behalve normaal en ook met mijn relatie's met meisjes had ikproblemen en de vernederingen en slaag die ik in die 2 jaren van mijn leven had moetenondergaan bracht ik later zelf over op mijn vrouw en kinderen, waardoor het hele gezin er onderheeft geleden ! en dat allemaal door Bleijerheide, wat Blijerheide had moeten zijn....

Jaren geleden ben ik er eens naar teruggegaan, maar de ergste van allemaal was dood, en dachttoen nog : mocht hij nu voor mij staan dan knoopte ik hem op aan/met zijn eigen koord ! BesteBert, ik heb lang gewacht voordat ik contact met je zocht, maar ben nu blij dit toch te hebbengedaan, want al kan niets die tijd en het gevolg ervan meer goedmaken, geloven doe ik allang nietmeer...

Wil je bedanken voor de actie die jij en Luc samen voeren en hoop dat jullie bereiken wat wijallemaal willen : opheldering en genoegdoening voor alles wat die schijn-heiligen ons hebbenaangedaan !

33)

Beste Bert,

Ik heb vanaf mijn 11e tot mijn 16e jaar op het internaat Bleijerheide gezeten. Tot voor kort heb ikmijn ervaringen daar alleen met mijn vrouw en een beetje met mijn kinderen kunnen delen.

Een tijd geleden heb ik een journalist A H benaderd. Een week later heeft W D terug gebeld en ineen gesprek van ongeveer een uur heb ik mijn verhaal gedaan. Hij heeft mij ook verteld dat ik nietde enige was en dat ik de krant en de televisie maar in de gaten moest houden.

Hij heeft mijn verhaal en dat van nog 2 lotgenoten gepubliceerd op Zaterdag 13 maart j.l. in zowelDe Limburger , De Gelderlander, etc. Hij heeft mijn Huub Reumkes genoemd. In dit artikel staat

ook hoe groot de invloed van de kerk op mijn ouders was. Ze weigerde mij te geloven wantFranciscanen deden zoiets niet. Mijn vader heeft zich 23 jaar geleden bij mij verontschuldigd endie heb ik geaccepteerd. Mijn moeder weigert tot heden te geloven wat ik heb meegemaakt. Zelfsniet met de krant en het nieuws van jullie verhaal.

In de periode dat ik daar was 1967 t/m 1972 heb ik ( bekend onder nummer 167) diverse zeeronprettige dingen meegemaakt, maar het aller ergste was nog dat als ik thuis mijn verhaal deeddat, zowel mijn vader alsook mijn moeder reageerde met de opmerking: zwijg nu maar want zoietsdoen Franciscanen niet. Ik ben, vooral de eerste 2 jaar, zowel Sexueel alsook fysiek misbruikt.Regelmatig Sexueel door de ziekenbroeder ( zijn naam is mij ontschoten omdat hij toen ik 13 waser opeens niet meer was) alsook door broeders Otto. Stephanus. en Jacobus. Fysiek was hetgebruikelijk dat er lijfstraffen gegeven werden, dit was ik van thuis helemaal niet gewend wantmijn vader sloeg nooit. En voor een kind van 11 jaar oud die zijn naam verliest en nummer 167wordt en daarbij gestraft wordt onder een natte douche vaker met het koord dan met de hand is ditonvoorstelbaar.

Op mijn 12e ben ik een nacht van de ziekenzaal gevlucht naar het Wormdal, omdat deziekenbroeder minstens een uur met mijn geslachtsdeel speelde. Ik ben 2 dagen en nachten, in dewinter in het Wormdal geweest. Door kou en honger ben ik van daar naar Brunssum gelopen.Toen ik thuis aankwam werd mij gezegd dat de politie mij overal aan het zoeken was. Na eenwarme douche en een beker melk heeft mijn vader de auto uit de garage gehaald en mij naar hetinternaat teruggebracht. Mijn ouders weigerde mij te geloven.

Deze 5 (jeugd) jaren zijn mij ontnomen, ik heb dingen moeten ervaren die ik mijn ergste vijandniet gun. Mijn geloof heb ik niet verloren maar wel in die god die mij uit mijn jeugd bijstaat enwaar mij als klein kind wonderlijke dingen over verteld werden.

Ik weet dat de meeste van de daders gestorven zijn en ik hoop dat ze nog eens terug gedachthebben aan al hun, zeer jonge naÃ¯eve, slachtoffers wiens jeugd ze geknakt hebben toen die netbegon.

Ik heb de krant van vandaag gelezen en ik denk dat ik in jouw visie mee moet gaan "dossier 14"i.p.v. een mega claim. Ook ben ik jou en Luc er dankbaar voor dat je de deksel van een 40 jaarverstopte beerput afgetrokken hebt. Die voor mij zowel tranen alsook opluchting alsook begrip,bijvoorbeeld van mijn zusjes opgeleverd heeft. Alleen nu alles weer naar bovenkomt vind ik dat erop een of andere mannier, die er toe doet, recht gedaan moet worden aan een ieder van ons diedeze erbarmelijke toestanden heeft moeten ondergaan. Met vriendelijke groet,

Hub Peters

34)

Poging tot doodslag. Dit betreft broeder Lucas. Een Bleijerheide leerling schreef aan MeaCulpa:Broeder Lucas 6e klas had in mijn ogen een seksuele afwijking waar ik zelf overigens geen lastvan heb gehad. Hij sprak vaak over zijn moeder en dat die seksuele voorlichting gaf door zichhelemaal uit de kleden, en de punten aanwees en wreef waar een vrouw van opgewonden raakt.Verder is een goede schoolvriend Cor Claessen uit Maasband Stein overleden met hem ben iksamen misdienaar geweest bij Pater Landrio, die heeft naar dat ik weet enorm veel last gehad o.a.van broeder Lucas. Cor werd ook regelmatig met een grote eikenhouten blok bekogeld, hij waseen hard werkende boeren zoon. Ongeveer tien jaar gelden heeft hij zichzelf van het levenberoofd, dit was niet voor niets, hij heeft buiten het seksuele misbruik ook een keer een voltreffertegen zijn hoofd gehad van de eikenhouten blok van broeder Lucas. Na deze daad heeft hij nooitmeer goed kunnen functioneren en is later in de Pepijn in Echt beland, en op weekend verlof heefthij er een einde aan gemaakt. 35)

Beste Bert,

Jij kent mij niet maar ik heb het gevoel alsof we samen vier jaren op pensionaat hebben gezeten.Al jouw verhalen die ik via de diverse media hoor konden mijn verhalen zijn. Ik weet zelf niet zogoed wat verder te doen. Ik volg jouw oproep voorlopig maar om niet mee te doen aan hetonderzoek van Deetman. Ik heb mij dus ook nog niet aangemeld bij "Hulp en Recht" of moet ikdat juist wel doen? Zowel mijn broer als ik hebben verschrikkelijk geleden onder het pensionaatregime. Ik denk dat jij een van ons tweeÃ«n moet hebben meegemaakt. Ik was er van 1962 â€“1966 (lichting Jos Slangen) Mijn broer, Jos Wouters, was vier jaren voor mij op het pensionaat.Mijn seksueel misbruik vond plaats bij de broeder verpleger (ik weet zijn naam niet meer).Onnodig en veelvuldig betasten en bekijken. Ik heb overigens de herinnering aan een dokter dievan extern kwam die daar aan mee deed. Onderstaand stukje van jouw hand is precies mijnverhaal!

"Meerdere broeders maakten misbruik van jonge jongens, weet Smeets. Ze dwaalden 's nachtsdoor de slaapzalen; sommige broeders stonden naast de bedden te masturberen. Als er werdgedoucht, waren daar "op de een of andere manier" altijd heel veel broeders te vinden. "Bezeerdeje je knie bij het voetballen, dan moest je naar de ziekenboeg. Daar moest je je altijd helemaaluitkleden. Altijd, al had je pijn aan je pink. Er werd gevoeld en gekeken, 'per ongeluk' gestreeld,ze kwamen heel dicht bij je staan of raakten jou eventjes met hun geslachtsdeel. Je liep continugevaar." Lijfstraffen waren ook aan de orde van de dag. Stokslagen op de blote billen, forsemeppen met de hand: het was dagelijks gebruik."

Al de verhalen die boven komen over de fysieke mishandeling grijpen mij tot op heden zeer aan.Naar aanleiding van jullie bezoek aan Br. Alphons voelde ik de drang om een ingezonden stuk inde Limburger te plaatsen (zie bijlage) Hieronder het niet ingekorte stuk:

"Gerrie Schobben weet van enkele collega's over seksueel misbruik van jongeren op hetjongenspensionaat Blijerheide. Gerrie Schobben (alias broeder Alphons) heeft mij vier jaren langeen zeer onveilig gevoel gegeven doordat hij extreem geweldadig iemand kon afrossen: dit allesonder de noemer corrigerende tik. Zijn reacties waren zo onverwachts en buitenproportioneel dathij op dat moment leek gedreven door opgekropte seksuele frustraties. Ik weet dat ik destijds daarzo al over dacht. Een voorbeeld: in de studiezaal werd een behoorlijk grote stoffer klaar gelegdom, wanneer iemand betrapt werd op praten, hem hier mee af te rossen. Dit gebeurde onder eentraag opvoerend toneelstukje voor het oog van een ieder, dat dan als voorbeeld moest dienen. Hetkwam meer dan eens voor dat de stoffer stuk geslagen werd. Het meest dramatische moment datik mij nog kan herinneren. In de eetzaal roept broeder Alphons de naam van een leerling die zichgodzijdank met zijn gezicht de verkeerde kant opdraait. Want op het moment dat hij zich omdraaitis een sleutelbos met ongeveer 15 sleutels, over een afstand van 20 meter,onderweg richting zijnhoofd en mist hem op een haar na. De man had dood kunnen zijn en broeder Alphons in hetgevang.

Deze geweldadigheden waarin ik mij vier jaren heb moeten handhaven hebben mij een onveiligbasisgevoel gegeven waar ik tot op de dag van vandaag nog last van heb. Deze geestelijkemishandeling is naar mijn mening qua ernst vergelijkbaar met het nu genoemde seksueel misbruik.Dus broeder Alphons, als U een splinter ziet in andermans ogen vergeet dan vooral niet te kijkennaar de balk in Uw eigen ogen.....!"

Helaas hebben ze het voorbeeld van de sleutelbos en de stoffer eruit gelaten. Ook ik ben doorBroeder S (ik neem aan dat je Servatius bedoeld) achterna gezeten met een bamboestokje dat hijvoor deze gelegenheid boven op zijn chambrette had liggen. De aanleiding was dat ik 's ochtensbij mijn kledingkastje mijn kuiten stond te masseren met een kledingborstel zoals de leraar ons dedag ervoor had aangeraden op school. Servatius vond dit belachelijk en omdat ik dat ontkendeging hij op zoek naar zijn bamboestokje boven op zijn chambrette. Hijgend is hij een kwartierachter mij aangehold iedereen bezwerend dat zij mij moesten tegenhouden. Dit tafereel eindigdebij de wasbakken waar ik mij tegen de spiegelwand aandrukte, Servatius lag met uitpuilende

rooddoorlopen ogen half over de wasbakken en het bamboestokje zwiepte rakelings langs mijnpyjamajasje. Vanuit zijn frustratie heeft hij een straf opgelegd dat ik nergens meer aan mee mochtdoen en iedereen mij vier weken totaal moest negeren. (sociaal isolement) Een straf die jou bekentvoor moet komen.

36)

Hallo Bert

Volg je blog sinds een paar dagen,door interesse in het internaat van St Maria ter Engelen, teBleijerheide, Zal een en ander uitleggen,mijn man Ronnie Heijer zat in dit internaat,was hiergeplaats door zijn vader vanuit Curacao,ongetwijfeld is dit jongetje opgevallen op deze schoolondat hij gekleurd was en volgens zijn zus uitgescholden werd als pinda pinda lekke lekka.Helaasis Ron overleden in juni 2004.Hij zat in de lichting van ongeveer 1960 en weet niet precieswanneer hij dit internaat verlaten heeft.Wilde hier nooit over spreken.ook de vakantie die wij vaakdoorbrachten in Limburg en op mij verzoek eens een bezoek te brengen aan dit internaat,hij wildeer nooit over wetern.Later begreep ik natuurlijk wel dat dit zo n grote inpact heeft gehad op zijnverdere leven,onze kinderen mochten niet uit logeren gaan,kon ze niet missen zei hij dan,Toen hijziek werd , en tijden deze ziekteperiode weer heel veelboven kwam ook omdat zijn zus,die inander internaat in Limburg zat,hem hieraan herinnerde doordat er foto s ter tafel kwamen.En hijook wel onder invloed van morfine waarschijnlijk dingen boven kwamen.

Ik weet alleen dat hij versneld van dit internaat afgegaan is .i.vm. heimwee,hoorde ik pas tijdensziekte.Het was een taboe waar niet over gesproken werd. Of en daadwerkelijk sprake is geweestvan misbruik weet ik niet en kan ik ook niet meer vragen,maar het houd me wel ontzettendbezig,het zou voor mij veel verklaren. Ga door met je strijd tegen dit onrecht wat vele kinderen isaangedaan,iclusief jullie,tegen dit schijnheilige genootschap wat kerk heet,Ongetwijfeld zullen debroeders ,St.Bernardus en nog vele andere,die ik niet kon ontcijferen,niet allemaal meerleven,zodat ze niet meer in spanning konden leven of het uitzou komen,net als wat deze kinderenhebben doorgeleefd of niet meer kunnen uitspreken.

Met vriendelijke groeten van Joke

37)

Geachte heer,

Via de media heb ik de problemen rond het pensionaat vernomen.Ook ik heb 5 jaar in hetpensionaat gewoond. Ik kan mee praten over uw problemen alleen niet zo erg als u.Echter,misschien de moeit waard om eens aan elkaar te vertellen. Als u daar behoefte aan hebt laat u hetmaar weten. Groeten en de kop op!!! G oet U

38)

Beste Bert

Naar aanleiding van het stuk in de telegraaf ben ik een dag behoorlijk van de kaart geweest. Ikheb 4 jaar op deze kostschool gezeten en heb daar tot op de dag van vandaag (62 jaar) nog lastvan.( en mijn omgeving ook); ik kan er een boek over schrijven Het positieve van het stuk in dekrant was dat ik eindelijk kon lezen dat ik niet de enige of een van de weinige was met dit soortervaringen in Bleijerheide. Ik zou (graag) de documentaire willen zien "tussen Kathmandu enBleijerheide" maar hoe?

Dank voor je openheid.

Hai Bert,

Het is niet gemakkelijk de "last" geheel te omschrijven, maar een groot gedeelte bestaat toch uitproblemen op sexueel gebied en niet te kunnen omschrijven/ontdekken wat er precies dan aan dehand is. Mijn hele huwelijk is sexueel een mislukking en ik kan mijn vrouw niet uitleggen wat eraan de hand is met alle gevolgen van dien. Ik ben al eens in therapie geweest bij een psycholoogdie ,buiten de dingen die ik me kan herinneren zoals de diverse handtastelijkheden al of niet onderbedreiging, dacht dat ik verkracht was en dat verdrongen had. Ik zelf kan me niet voorstellen datik zo iets zou kunnen vergeten. Dit is maar even een korte impressie van de ellende, maar ik krijghet benauwd als ik er over nadenk. Ik kan en wil er ook met niemand over praten maar door zo'nstuk in de krant komt het hele zooitje weer (ik hoop even) weer boven.

Groet.

39)

hallo,

ik heb van 1958 tot 1961 in bleijerheide gezeten samen met mijn broer . deze paar jaar heeft eenenorme impact op mijn verdere leven gehad (ruim 6 jaar bij het riagg gelopen). ik wil mij daarombij u aanmelden.

t v h

c v h

40)

Geachte heer Smeets,

Op de eerste plaats wil ik mijn diepe waardering uitspreken voor uw moed om eentegenonderzoek te starten. Ik wens u veel kracht toe en hoop voor u en vele anderen dat demisdadigers zich moeten verantwoorden.

Ik ben een vrouw van 56 jaar en schrijf dit bericht niet voor mezelf. Mag me gelukkig prijzen datik nooit slachtoffer ben geweest van dergelijke praktijken.

Ik ken echter iemand die in de jaren 60 op het internaat in Bleijerheide heeft gezeten enslachtoffer is geweest van sexueel misbruik door de broeders. Graag zou ik deze persoon die nu inhet buitenland woont, op de actie (Mea Culpa) van u willen wijzen.

Wat kan ik hem het beste adviseren? Kan hij u een bericht sturen via [email protected] ?

met dank en vriendelijke groet, M. A. Maastricht

41)

Hallo Bert,

Ik ben ook leerling geweest op het jongenspensionaat "Bleijerheide" van 1968 - 1972. En ja ook ikheb mee mogen maken dat ik als klein menneke van 13, 14 jaar mocht kennis maken met depater.Pater Landric. Ik stotterde nogal behoorlijk, waar hij wel wat aan kon doen. Hij vroeg mij inde avond langs te komen samen met nog een jongetje, R.G. Hij had zijn bed neergeklapt en ikmoest erop gaan liggen. Hij deed het gordijn dicht. "Rustig ademhalen, dan gaat het wel over." Hijwreef over mijn onderbuik en fluisterde in mijn oor dat ik rustig moest doorgaan met adem halen.Ook zoende hij mij op mijn wang. Was dit sexueel misbruik? Ja, kan ik nu zeggen. Hij had metzijn vingers van mij af moeten blijven. Ik heb nu geen boodschap aan verklaringen over hetcelibaat. Hij had dit nooit mogen doen. Op een reÃ¼nie in 2000 van ons examenjaar kwam dit ter

sprake. Een van de oud leerlingen had iedereen gevraagd zijn herinneringen op te schrijven enheeft dit gebundeld. Ik was de enige die hier iets over had opgeschreven. "God vergeve de paterzijn pedofiele handelingen." J S, toen pastoor in Noord -Holland reageerde met de woorden dat hijdit nooit had gehoord en waarom ik niet naar hem toe was gekomen? Wat een naÃ¯eve gedachtevan deze man. Wat had ik moeten doen? Een tijdje geleden zag ik diezelfde J S in 'Rondom 1'0'.Daar zei hij, wie moet ik erop aan spreken? Al mijn medebroeders zijn dood. Alphons nog niet,lees ik later op internet. Nu weer herhaalde hij dat hij nergens iets van heeft geweten. Dat kan,alhoewel andere verhalen hier het tegendeel doen vermoeden. Wat ik onverteerbaar vind, is dat hijtegelijkertijd zijn woorden van spijt over al wat er in het verleden gebeurd is, ontkrachtte door tezeggen dat hij ook veel reacties had gehad van leerlingen die het erg naar hun zin hadden gehad.Actiegroep Mea Culpa is een goed initiatief. Wat ervan moet worden? Geen idee. Groet, R de L

42)

Hoi Bert,

vanavond een en ander te horen gekomen ,ook ik heb op die kut kostschool gezeten!!! Ik wil ookmijn steentje bijdragen ,wat ik daar heb meegemaakt. Groetjes E E D 1963

43)

Geachte Bert Smeets

Met grote interesse volg ik alles rondom Bleijerheide. Dit omdat mijn (helaas sinds 2007overleden) vader F Kl met geboorteplaats Geverik (Beek)ook in die periode op het pensionaatverbleef. (hij zat in groep II van het examenjaar 1963) Uit zijn eigen verhalen weet ik dat hij hetdaar geen pretje vond, ook in zijn agenda's vind ik dergelijke uitingen terug. Helaas heb ik hetvermoeden het vermoeden dat hem ook deze verschrikkelijke ervaringen ten deel zijn gevallen.Dit zou namelijk een heleboel dingen die in zijn leven zijn gebeurd verklaren. (scheiding,depressies, niet met relaties om kunnen gaan, en nog een aantal andere zaken) Mijn vader streedaltijd voor zijn recht. Helaas kan hij (als hem dit daadwerkelijk is overkomen) niet meer achterzijn recht aangaan. Graag zou ik willen vragen dat als er iemand verhalen/ervaringen heeft metmisbruik t.o.v. mijn vader dat ik dit misschien zou mogen weten. Ik ben niet uit op namen vanandere slachtoffers maar ik zou voor mijn eigen verwerkingsproces/"begrijpen van mijn vaderproces" graag willen weten of zijn naam voorkomt in andermans verhalen. Mijn paps en ik waren4 handen op een buik en ik weet zeker dat hij het goed vind dat ik evt op welke manier dan ookvoor hem verder strijd! Als ik op een of andere manier van dienst kan zijn in de zaak tegen hetmisbruik, vraag het me gerust. Indien u liever geen info geeft heb ik daar alle begrip voor. Metvriendelijke groet, D G-K

44)

Deze broeder (V.) heb ik zelf mee te maken gehad ,en hier heb ik een slecht gevoel bij . Hij is nogin leven, alleen meestal aan de andere kant van de wereld "bezig met kinderen". Ik heb zelf in deperiode 1969 t/m 1976 twee maal op het jongenspensionaat in bleyerheide gezeten,en ging aan deoverkant naar de lagere school st.Jozef.

Hallo Bert

Ik wil eigenlijk met niemand hier over praten, heb gezin met kinderen die er niets mee opschietenen heb het zelf een plaats gegeven, daar het al zolang geleden is en merk dat sinds dit alles in deopenbaarheid is, ik geen prettiger-gelukkiger persoon ben geworden. En persoonlijk geloof ik nietin wrok-haat gevoelens,die maken je alleen maar ongelukkiger en ziek. Ook brengt het me inverwarring daar ik met broeder S een goede band had en hij in mijn herinneringen een"goede"was. Ik hou het bij de goede herinneringen die er zeker ook zijn . Het is voor mij degemakelijke weg, daar de feiten toch niet terug gedraaid kunnen worden. Ook heb ik weinig

vertrouwen in de hele wereld ,die alleen maar slechter en slechter word i.p.v. wat ik 30 jaargeleden dacht(overtuigd van was ) dat we steeds iets vooruit zouden gaan. MANY RULES,mensen of gevoelens tellen niet ,en daar moet ik me in die paar jaar dat ik hier nog rond hobbelmee afvinden. Ik hoop dat jij begrip voor mijn standpunt kunt opbrengen , wens je sterkte toe bijhet verwerken van jouw ervaringen ,en hoop dat jij je haat en wrokgevoelens kunt omvormen naartevredenheid over je leven. gr, B S

45)

Ik was 14, 3 maanden ziek geweest, toen mijn moeder op het idee kwam me naar Bleijerheide testuren, zodat ik het schooljaar zou halen ! Na 3 maanden moest ik met een broeder in een kamerwaar hij mij de piano zou laten zien ! Hij friemelde over mijn armen naar mijn nek, waarna ik benweggelopen, ik wist niet wat hij deed maar voelde me heel vies. Ik zou de volgende dag strafkrijgen voor dat weglopen. Ik ben dezelfde nacht te voet naar Vaals gelopen, niet over de straat,want in mijn hoofd waren die broeder en de politie achter me aan! Me morgens thuis in de tuinverstopt want ik was bang dat mijn moeder me weer daar terug zou brengen ! Mijn geluk was datmijn broer thuis was die zorgde dat ik daar niet terug hoefde ! Die was bij de marine ! Ook werdtoen de politie geroepen omdat mijn broer naar die broeder wilde en hem in elkaar wilde slaan, iksnapte er niks van ! De afgelopen jaren kwam ik erachter dat ik veel geluk gehad heb ! Wat iknooit begrijp is dat de goeie in de kerk, noem ze effe zo, lid van die kerk blijven ! En datsommige vaders en moeders vroeger trots waren dat de geestelijke toch maar even hun zoon ofdochter had uitgezocht snap ik ook nooit. Ik ben hier groot geworden en weet nog precies hoe datkatholieke kontrollesysteem werkte. Ik heb geluk gehad Bert. Zou me interesseren of er ergenseen piano broeder voorkomt in de zaken die jij kent !

Respect hoe je het aanpakt, ga zo door, groet,

J V

46)

Hoi bert,

Mijn vriend heeft ook op dat internaat gezeten, 1 1/2 jaar,maar hij was gelukkig al bijna 17 jaar enkon zich de pater van t lijf houden.hij heeft mij echter genoeg verteld wat er op dat internaatsowieso niet koosjer was.hij zelf wil t er niet meer over hebben en zegt dat t erge is dat er overalzo'n misbruik plaats vond.en ik weet nu ook niet of t een broeder was(volgens mij zei hij altijdpater),of een pater, maar in ieder geval : m'n vriend en hij waren alleen op de kamer van de pater,die zei:ga maar zitten, en legde een opengeslagen foto album voor hem,kwam achter m staan,schuurde z'n stoppelbaard langs de wang van mijn vriend, en zei bevalt t je wat je ziet?mijnvriend had de gruwels te pakken en zei,hier heb ik geen zin in en was weg.de deur was op slotgedaan!de foto's in t album waren foto's uit de missie.wat stond erop?dat weet hij nietmeer.jammer. er zijn meer verhalen over gore sfeertjes,en onmacht en eenzaamheid,ongelukkigzijn en ellende en afhanklijkheid,maar zoals ik zei gelukkig was mijn vriend al bijna oud genoeg,en geen 'kind' meer.

Hij was daar rond 1970.en de namen van die pater en van 1 broeder heb ik ergens, maar niet nu bijde hand.heb je denk ik ook niet veel aan.in ieder geval als er een einde komt aan dat soortpraktijken zal dat heel goed zijn.maar ook de rest erom heen, t machtsmisbruik op zich, bah,allesvan dat:weg ermee.bedankt voor jou begin van opruimen! succes!

groeten, m n

Ik heb gevraagd naar specifieke namen,maar die zijn er niet van broeders/paters die nietdeugden.wel van anderen. er was leonardus, die hem aangenomen heeft op school, en alfons op tinternaat. het is 1971,1972,en een beetje 1973.er was broeder bruno die heel aardig was en goed

voor m'n vriend zorgde toen die nachtenlang wakker lag met kiespijn. er waren'misselijke,vervelende''broeders zoals valentinus en iemand die waarschijnlijk een hoofdfunctievervulde en die de beer genoemd werd.als die binnenkwam werd het altijd stil in de eetzaal..

Diegene waar het om gaat.daarvan weet hij echt de naam niet.(meer??)ok, weer het verhaal zoalshet vandaag kwam.weer erbij gezegd dat m'n vriend geen 10 was maar 16,17, en zich nietsgevallen liet.maar als ditzelfde zich bij jongere jongens voorgedaan heeft, dan is het al helemaalniet onschuldig...goed. het gaat duidelijk wel om een pater of pastoor ofzo die de mis deed opzondag en die godsdienstles gaf, en volgens mijn vriend was er toen maar 1 pater/pastoor die datdeed. op een dag heeft die man gevraagd of mijn vriend bij hem op de kamer wilde komen.diekamer schijnt 1 etage hoger te zijn geweest dan de slaapzaal.mijn vriend ging daar naar binnen, depater heeft toen blijkbaar de deur op slot gedaan.mijn vriend kreeg een cognac!en te horen, gamaar even zitten, en ondertussen werd een fotoalbum met foto's van blote mensen in demissie(afrika) voor hem gelegd.kijk maar even..vind je het leuk wat je ziet?en een wang schuurdelangs mijn vriend's gezicht, waarop die opstond en zei:hier heb ik geen zin in,en vertrok,en toenmerkte dat de deur op slot zat! nu nog zegt mijn vriend dat hij wraak genomen heeft in degodsdienstles.want toen de pater vroeg zijn er nog vragen,vroeg mijn vriend, hoe komt u danklaar? daarmee was voor hem de zaak rechtgezet. vervelend op t internaat was de algemene sfeervan in het gareel lopen, en vooral de onderlinge strijd om de hierarchie van de jongens.lichamelijkgeweld ook.tot bewusteloos slaan aan toe.en dat daar de broeders dus niets aan deden of niets vanmeekregen wat net zo erg is.waar is die opvoedkunde?

het is jammer, maar hij heeft er echt over nagedacht, maar een naam kwam niet bovenwater.gelukkig wel van jongens die toch wel leuk waren,en over kreidlers versa yamaha's. mij lijktdat er in een archief te achterhalen moet zijn wie de mis daar deed. ikzelf vind t ernstiger dan mijnvriend. nogmaals als die man ook aan jongere kinderen cognac gaf,alvorens met dat album tebeginnen is dat niet zo koosjer.en t kan wel zijn dat bij iedereen de hormonen door t lijf gierden,maar dan was een uitstapje samen met de meisjesmavo meer op zijn plaats geweest!

succes!

m n

47)

Mijn broer, H N, was 2 a 3 jaar ik geloof van 1959 tot 1961 (exacte dat zijn natuurlijk na tetrekken) intern te Bleijerheide. Tijdens dit verblijf is hij geruime tijd sexueel misbruikt. Dit heeftertoe geleid dat hij zijn verdere korte leven nimmer "op de rails" heeft gekregen. Ook inrelationeel opzicht, b.v. het aangaan van een duurzame relatie, ondervond hij problemen. Over zijnervaringen in Bleijerheide was hij erg gesloten. Ik heb (als enige) de mogelijkheid gehad met hemover deze intens trieste ervaringen te praten. Pas dan wordt de ernst en de intenseit van dezemisdragingen voor een deel zichtbaar! Als (gepensioneerd) maatschappelijk werker heb ikgeprobeerd hem in kontkat te brengen met proffesionele hulpverleners, helaas zonderresultaat.Begin jaren negentig heeft hij ervoor gekozen zijn leven te beeindigen.Ik kan natuurlijkniet met zekerheid stellen dat er een causaal verband bestaat tussen zijn daad en het verblijf in hetpensionaat, maar dat het meespeelt staat voor mij als een paal boven water. Uit respect voor mijnbroer en het gevoel toch nog iets voor hem te kunnen doen ben ik uiteraard bereid meer informatiete verstrekken.

Zoals toegezegd mail ik bij deze de ervaringen van mijn broer H, zoals deze mij door hem verteldzijn. Buiten mij heeft hij over dit onderwerp met niemand verder kontakt gehad. Wat hem wasaangedaan zat zo diep dat hierover spreken niet mogelijk was. Ik kan je verzekeren dat onzegesprekken hierover gepaard gingen met grote emoties. De werkelijke schade hem aangedaan doorde broeders franciscanen is hem m.i. in zijn korte verdere leven niet duidelijk geworden. Watoverheerste tijdens deze gesprekken was een een intens gevoel van woede, angst,verdriet,

schaamte, vernedering, machteloosheid.

H was 11 toen hij naar het internaat in Bleijerheide ging. Wanneer het sexuele misbruik eenaanvang nam is mij bekend en evenmin van belang.Met H was niets mis voor zijn vertrek. Graagging hij niet en waarom hij wel en ik niet moest gaan is mij onduidelijk. Overigens heeft mijnoudste broer jaren daarvoor ook enkele jaren op hetzelfde internaat gezeten. Of hem iets isoverkomen is mij niet bekend en is thans ook niet meer te achterhalen omdat deze broer inmiddelsoverleden is. Wat ik met nog herinneren kan is dat H, na een weekend thuis, niet graag terugwilde. Hieraan werd verder geen aandacht besteed, want welke jongen of meisje gaat nu graag zijnvertrouwde stek voor 14 dagen verlaten?

Het sexuele misdrijf vond plaats in een uitbouw/nis van de kerk of het klooster. In ieder geval wasde plek "goed" gekozen, want hij viel uit het zicht en als derden in aantocht waren, was ervoldoende tijd om het misdrijf te staken. H moest op de schoot van de broeder gaan zitten, werdomklemd, zat dus vast en kon niet meer weg. De broeder streelde H over zijn hoofd, armen, benenen vervolgens ging zijn hand in zijn broek. Deze praktijken hebben zich tijdens zijn verblijf in hetpensionaat meerdere malen herhaald. Ik weet niet of dit misdrijf werd gepleegd door een endezelfde broeder of door meerdere.

H, en natuurlijk ook de andere slachtoffers, voelden zich bedreigd in een omgeving die in onderandere voor veiligheid diende te zorgen. Als kind kon hij de criminele handelingen van debroeder(s) niet plaatsen. Evenmin was er voor hem geen enkele mogelijkheid om met derdenhierover te praten. Wat je zag was dat jongens onder elkaar stelltjes gingen vormen. Zo had H ookeen vaste vriend, een zekere S uit Elsloo. Niet dat er gesproken werd over het misbruik, maar hetgaf een gevoel van saamhorigheid, een beetje veiligheid en (zelf)bescherming. Het hebben vaneen vriend was enorm belangrijk om je enigzins te wapenen. Deze vriendschap ging zelfs zoverdat op den duur wederzijdse strelingen plaatsvonden.

Zoals gezegd heeft H met niemand over zijn ervaringen in het pensionaat willen/kunnen en durvenpraten. De impact van de Bleijerheidse ervaringen zijn van dien aard geweest dat hij in zijnverdere verdere leven nimmer die nodige evenwichtigheid alsmede standvastigheid heeft mogenervaren welke zo van belang zijn voor de ontplooing van ieders persoon. Het zijn die ervaringengeweest die hem verhinderd hebben een normaal menselijk bestaan op te bouwen met al zijn welen wee. H was niet in staat een duurzame relatie op te bouwen, intimiteiten beangstigden hem. Eenfundamenteel vertrouwen in zijn medemens was niet aanwezig. Daarnaast speelde zijn hele levenlang de ongewisheid/onzekerheid over zijn sexuele geaardheid: hetero of homo? Duidelijk eendirect gevolg van het zoeken naar en het hebben van een vast vriendje in het pensionaat.

H heeft steeds opnieuw geprobeerd zijn psychische problemen te overwinnen. Het was een komenen gaan van relaties en vrienden, hij deed zijn uiterste best en was iedere keer van overtuigd dathet "nu" gelukt was. Hij hunkerde als het ware naar geluk en dan steeds weer die teleurstelling.Het was geen kwestie van "niet willen", maar van "niet kunnen", pure onmacht. Diepe depressiesvolgenden.

In 1992 heeft hij de strijd opgegeven en zijn leven beeindigd. Hij was toen 44 jaar.

48)

Beste Bert,

het is fout om in mijn(A.G.teK 2-9-51.) situatie hier in blijerheide toe te geven dat ik ook sexueelmisbruikt en mishandeld ben,ik heb een leuk zaakje en geniet nogal wat bekendheid in blijerheideen dus moet ik uitkijken.In de jaren 60 moest ik op internaat en dat kostte veel geld voor thuis,daarom kwam op jongensinternaat met een zeer goede naam en daar moest ik naar luisteren engehoorzamen .Gebukt onder deze noemer moest ik mij gedragen want alles was goed wat hunzijden ,de rest vd buitenwereld telde nu niet meer.Als je je goed gedroeg mocht je een keer per

maand naar huis en dat was meer dan heilig. overal was psychische druk alles wat je deed wasfout ,alles wat je deed moest je vragen,waarom wist geen mens het was zo,je werd slaafs en in jekop lam gelegd(onder druk),op een keer wilde ik hieraan ontsnappen en ben op een zomerseavond weggelopen naar Heerlen(thuis) en het staat mij nu nog bij dat dit een heerlijkewandelnacht was , ik voelde de vrijheid om mijheen en overlegde wat ik mijn ouders wildevertellen wat ik had meegemaakt in de laatse 7 maanden. Ze geloofden er niks van ,hoe ik het inmijn hooft haalde om de broeders te wantrouwen ze waren zowat heilig dus de allerbesten, ikwerd de volgende dag teruggebracht en moest mijn excuus aanbieden aan Br,Servatius die was tevertrouwen. Zo gezegd zo gedaan, resultaat maand niet naar huis ,elke dag 250 broodjes smerenmet hagelslag ,onder de trap slapen(tegenover kamertje v Servaas)om in het oog te houden3weken,steen kout was dat. Nu de ergste dingen die mij nog bij staan en die ik kwijt wil omdat hetnooit meer mag gebeuren in beknopt. BR.Servatius als LS.Perfect stond bekent als redelijkbetrouwbaar had echter wel pedofiele nijgingen zoals ,even voelen onder de dekens of alles rechtlag ,en dan ook nog eens even snacks voelen (geslachtsdelen) dat moest hij altijd soort controle.Leraar D die les gaf vond het normaal dat hij zich bevredigde voor de klas ,hij had daar geenmoeite mee en als je dat wel had (zijn woorden dan kijk je maar voor je,( dan zie je het tochnog)een van de zwaarste geboden was ,als je ergens keek wat zij niet wilden (vergeet niet allesmoest je vragen wat je deed)straf zitten na 4 uur tot 2uur na lestijd was zeer gevaarlijk je kreegstrafwerk bv 5x catechismus overschrijven(en dat haal je in een weekend niet)afkopen met 30bamboe stokslagen waarbij we het hoofd in het klepbankje moesten zetten en dan de voeten onderde rugleuning met de billen bloot slaag kregen,spietska (95j) was hier een perfectionist in hij sloegmet de witte knopen touw op je billen ,tot bloedens toe,en owee als je buiten de klep keek,,, daarzat de grote donkere angst. Dan was je blij dat je alleen maar staan kon want zitten hoefde je nietaan te denken,servatius zij altijd....... dan heb je het bij mij toch beter he,en lachte. en dit tot velemalen toe kreeg je te horen , breng je moeder maar eens dan krijg je veen weekendje vrij.mijnmoeder deed dat en ik heb dat gezien hoe zij op naaldhakken het kamertje inging en er huilenduitkwam, mijn eigen moeder leed hier zwaar onder en vader moest nog eens betalen daarvoor, zehebben mij echter nooit verteld wat daar binnen gebeurt is, ik kan het me wel denken dan.

Een ander verhaal wat ik nooit begrepen(en toch kwijt wil) heb zijn dingen die je wel ziet of hebmeemaakt waarbij je zelf niet betrokken was, bv je staat op de speelplaats hoort 200m verderop inhet vk slapers afdeling kindergescheew die geslagen werd door Br.Leonadus (zwart type) bijnaamBR.Spijker omdat hij keihard was en anderen wel eens liet zien wat hij durfde, had zelfs een keerdaarbij zij arm gebroken ,en liep in het gips daardoor, hij was er ape trots op. Ik vraag me nu nogsteeds af hoe hard moet je kinderen slaan om ze over 200m gezamelijk te kunnen horenschreewen? Veel sterkte en succes met deze actie,mvr.gr A G te K

Hallo Bert,

De tijd slijt veel maar blijkbaar niet alles, zeker als het erin geslagen is. Ik heb bewust dit artikelopzijgezet om er niet aan te denken toch moet het eruit, al is mijn vrouw erop tegen en doe ik ditachter haar rug om. Ik merk dat het mij emotioneel flink belast (2 hartinfarkten gehad waarvan delaatste een licht inf.) mij is gewaarschuwd een 3 de is fataal en dat gun ik de broeders niet(betablokker remt veel). Ik heb hier een praktijk en doe dit met alle plezier vd wereld ,dat wil iknog 10 jaar doen. Je vroeg welke jaargang dat ik daar gezeten heb, 1961 en dan bijna 3 jaar lang.Komen kun je altijd ,zeker als je in de buurt bent is dat gewoon leuk. Je begrijpt dat ik hetemotioneel van mij af probeer te zetten maar ik moet toegeven dat ik dat niet helemaal in de handheb ,daarvoor ben ik dan blij dat ik alleen ben. Overigens ik heb mijn moeder vandaag gesprokenover dit onderwerp, ze heeft het er nog steeds moeilijk mee, ook wat jullie schrijven in de krantbeseft ze nu pas de draagwijdte van dit onderwerp tot huilens toe, ik vraag je beleeft wat heeftdaar gespeeld.

mvr.gr.A G

49)

Mijn eerste schooljaar

Het was ergens in augustus 1973 dat ik naar mijn nieuwe school ging. De eerste dag werden weontvangen door de broeders en de jeugdleiders. De leerlingen uit de eerste klas hadden wemijnheer Berns, een jeugdleider die uit de omgeving van Eygelshoven kwam. We moesten op eenslaapzaal slapen direct boven de school de slaapzaal was onderverdeeld in ruimtes waar vierbedden stonden, een kast en verder niets. Je mocht er nooit komen want je sliep er alleen maar.We hadden een gezamenlijke eetzaal en een eigen recreatie zaal, een zaal waar broeder Valetinuszijn Aquariums had staan, een grote bak waar heel veel vissen in rond zwommen BroederValetinus was de jeugdleider van de tweede klas, en had zijn eigen kamer met hem begon deellende hij kwam elke avond als de jeugdleiders naar huis waren en zij geen slaapdienst haddenons onderstoppen. Ik kan me nog herinneren dat hij me een keer kwam onderstoppen en mij eennachtkusje kwam geven en zijn hand op mijn kruis legde terwijl ik onder de deken had lag. Hijvertelde me dat hij wist van de situatie bij ons thuis, en als ik er over wilde praten ik altijd bij hemterecht kon. Toen dacht ik nog gelukkig iemand waar ik terecht kan als ik weer ergens mee zat,thuis durfde ik het niet. Die broeder maakte er een gewoonte van om 's avonds langs door deslaapzaal te lopen en zijn favorieten even "persoonlijke" aandacht te geven. Persoonlijke aandachtbetekende dat hij je kwam onderstoppen en de handtastelijkheden bestonden om je even aan jebillen te zitten of even aan je kruis te komen. Raar was dat hij je kwam controleren als je onder dedouche stond of je wel aan het douchen was, en dat deed hij alleen als de jeugdleiders er nietwaren. Ik dacht toen dat weten ze allemaal en dat moet zo.

Bijles van Leonardus

De eerste maand(en) was er niet veel aan de hand ik werd niet lastig gevallen, tot het moment datik mijn eerste rapport kreeg en ik een 3 had voor Engels. Ik vergeet het nooit mijn moeder hadcontact opgenomen met het pensionaat, het pensionaat dat wij al snel de bijnaam gaven vanColditz. Aangezien dat ik niet op de mavo zat, maar extern op de havo kon men niet overleggenmij de leraar Engels van de mavo. Broeder Leonardus die directeur was van de mavo gaf ookEngels aan de hoogste klassen. Hij kreeg te horen dat ik zo'n slecht punt had en bood aan dat hijme bijles zou gaan geven. Fijn iemand die je hielp. De eerste bijlessen waren in het kantoor vanhem en later op zijn eigen kamer, wat later een martelkamer voor me zou zijn. In zijn kantoor, ikkan het me nog precies herinneren als je de school binnenkwam lag het links, een kamer waar zijnbureau links stond en daarvoor een grote tafel. De eerste lessen waren echt goed en mijn puntging vooruit.

De lessen waren steeds tijdens de studielessen die van half 5 tot half 7 waren, en er was voor hemdus geen gelegenheid om zijn spelletjes te doen, dat gebeurde later toen ik op dinsdag endonderdag om half 8 op zijn eigen kamer moest komen. Als ik daar kwam gingen we op een bankzitten, en kwam hij heel dicht naast me zitten om mijn Engels huiswerk te bespreken. Hij vond datmijn uitspraak niet in orde was. Zijn remedie was dat hij zijn hoof in mijn schoot legde om teluisteren naar de ademhaling in mijn buik, terwijl ik een tekst moest voorlezen. Later moest ikmijn broek uit trekken omdat hij mijn ademhaling niet goed kon horen, en ik dacht, het moet zomaar dacht wel waarom moet dat hier en vond het raar. Het laatste wat ik me kan herinneren wasdat ik bij hem op schoot moest gaan zitten, en hij mijn geslachtsdelen ging betasten, ik raaktehelemaal versteend en durfde niet te zeggen dat mag niet, bang dat ik weg gestuurd zou worden enmijn ouders nog meer verdriet zou doen. Toen hij merkte dat ik niet meer naar de bijlessen gingmoest ik op een avond tijdens de studieles op zijn kantoor komen. Hij vroeg me waarom ik nietmeer kwam en toen ik niets durfde te zeggen vroeg hij aan mij of ik de bijlessen niet fijn vond. Ikmeen me nog goed te herinneren dat ik tegen hem gezegd dat ik nu alleen maar voldoendes had endat mijn ouders vonden dat ik niet meer naar de bijles hoefde als ik dat niet wilde. Hij verteldetoen aan mij dat hij 's middags met mijn ouders gebeld had en dat zij de manier waarop hij les gafeen goede manier was en dat het resultaat gebracht had. In het weekend dat ik toen thuis was hebik er met niemand over gesproken, en heb ik niet aan mijn moeder gevraagd of er contact geweestwas met broeder Leonardus. Het volgende voorval wat ik me nog kan herinneren in dat jaar was

met broeder Valentinus.

Valentinus en roken.

Ik was inmiddels beginnen te roken, en kocht sigaretten en rookte die stiekem op de tribune bij hetvoetbalveld recht tegen over de kleedruimtes en badlokaal. Open en dag zat ik te roken op detribune toen broeder Valetinus recht voor me stond en aan mij vroeg wat ik aan het doen was. Hijpakte me de sigaretten af en vertelde me dat ik Â´s avonds na het eten bij hem op de kamer moestkomen. Ik ben toen met lood in mijn schoenen naar hem toegegaan heb toen aangeklopt, In dekamer moest ik op een stoel gaan zitten. Hij begon toen tegen me te praten over roken dat het nietgoed was en wat boeide me dat allemaal in die tijd nu weet ik beter, maar nu is jaren laten. Toenhij merkte werd hij boos op me, en moest ik mijn broek naar beneden doen ben voor hem komenstaan. Hij trok me over zijn knie heen en begon me toen te slaan eerste op mijn onderbroek enlater op mijn blote billen. Tijdens het slaan merkte ik wel dat zijn adem versnelde, toen die weernormaal was pakte hij een pot niveau of zoiets en wreef mijn billen hiermee in. Het rook verhaalheb ik toen de volgende dag aan mijnheer Hanzen verteld hij was groepsleider van groep 2 en dievertelde me dat ik dit direct aan mijnheer Berns moest vertellen dat heb ik ook gedaan maar hebtoen niet verteld dat ik bij Valetinus op de kamer moest komen. Waarom dat is me nu nog eenraadsel, misschien was ik wel bang dat ik meer straf zou krijgen en dat wilde ik niet.MijnheerBerns heeft toen nog met mijn ouders gebeld en die waren helemaal niet blij dat ik rookte, nubegrijpelijk en toen stom en onbegrijpelijk.

De tweede klas en wederom een rot jaar op Maria ter engelen.

Het tweede jaar was een jaar waar ik niet graag aan terug denk. Dit jaar kwam ik in de groep vanbroeder Valentinus, en mochten we in chambrettes slapen, kleine afgesloten ruimtes waar in eenkast een bed en een stoel stond, en die werden door middel van een gordijn afgesloten. Ik leerdein dit jaar Valentinus kennen als een bruut die de handen los had zitten, je onderdruk zette en jeheel vervelend vond als je probeerde een discussie aan te gaan met hem. Ik ging dat jaar met heelveel tegenzin naar de gevangenis zoals ik dat toen bedoelde, thuis liet ik er niets van merken. Mijnvader werkte in die tijd in Kerkrade aan diverse bouw projecten en was een veilig toevluchtsoordvoor me om alles te ontvluchten en me even vrij te voelen. Waarom ik er thuis niets van zei hadmaar een reden er was heel veel spanning thuis, het drankprobleem, het streven van mij om eengoede opleiding te gaan volgen, en de angst dat ik mijn ouders zou kwetsen. Ze hadden al zoveelaan hun hoofd, en dan ik nog met mijn verhalen, nee laat maar zitten. Ik mocht op vrijdag naarhuis, maar moest op maandagmorgen weer terug. Dan was het weekendverlof voorbij en kwam deharde realiteit weer te voorschijn. Colditz riep weer!!!!! (een gevangenkamp in de tweedewereldoorlog waar officieren gemarteld werden door de Duitsers)

Waarom maken ze zo'n man groepsleider

Ik kwam bij Valentinus in de groep nadat de heer Kunst ziek geworden was en voor een langeretijd uitgeschakeld zou zijn, en een jaar was een schooljaar. Doordat die groepsleider weg viel werdde heer Hanzen groepsleider van groep 3 en nam broeder Valentinus groep 2 onder zijn hoede. Ikkan me nog goed herinneren dat ik op een dag van de havo aankwam en het plein opgefietstkwam naar de fietsenstalling om mijn fiets te pakeren. Wie had ik niet gezien dat was broederValentinus, ik kon hem net ontwijken maar hij haalde uit naar mij en raakte me, ik weet niet meerprecies meer waar maar ik viel met mijn fiets op de grond en verstuikte mijn hand. 's Avonds bijhet slapen gaan kwam hij in mijn chambret om me toch even te vertellen dat als dit weer eens zougebeuren ik van hem een lesje zou krijgen dat ik nooit meer zou vergeten, en dat ik vooral nietmoest denken dat ik omdat ik mijn hand verstuikt was ik kon rekenen op zijn medelijden. Ikverwachte dat ook niet. De volgende dag ben ik naar een van de jeugdleiders gegaan en heb toenaan hun verteld wat er gebeurd was. Ik ben nu er nog niet zeker van of Valentinus dit gezien hadof dat hij hierop aangesproken is, maar wat wel zeker is, is dat ik toen de pispaal was en ikregelmatig voor de kleinste dingen ter verantwoording werd geroepen, ook al had ik er niets mee

te maken. Kan me nog goed herinneren dat er brand was in de fietsenstalling waar ook debrommers stonden.

We kwamen terug van tv kijken en ik liep met nog iemand over het plein naar de slaapzaal toe dietoen boven de MAVO lag op de zolder, waren de ruimtes voor de eerste en tweede jaar. Het wasal donker en toen we op de hoogte van het bijveld liepen (zoals we dat noemde) zag ik brand inde schuur van de bromfietsenstalling ik ben toen naar binnen gerend, en heb daar op hetbrandalarm gedrukt, wat ik niet wist was dat er bij de brandweer in Kerkrade e.o. paniek uitbrak,want het brandalarm was in de school en men wist dat er ook kinderen in dat gebouw sliepen.Voordat we het in de gaten hadden stonden op het plein en op de Nieuwstraat 5 of 6brandweerauto's, ziekenauto's en politieauto's. De brand was natuurlijk snel geblust, maar langeTinus (bijnaam van Valentinus) stond er met zijn neus blij en vroeg zich af wie de brand gemeldhad. Snel kwam mijn naam op de proppen, hij maakte snel een combinatie van buur en mij enmelde de politie dat ik mogelijk de brand aangestoken had. Dus mocht ik met de politie gaanpraten, aan hun heb ik toen verteld wat er gebeurd was en verder had dat geen gevolgen voor me,maar Valentinus bleef erbij dat ik de brand aangestoken had. Toen iedereen in bed lag en ik alslaatste in het donker mijn bed gevonden had kwam hij op mijn bed zitten, om me te vertellen dathij er van overtuigd was dat ik de brand had aangestoken, en dat hij me goed in de gaten zouhouden want ik was een gevaar. Dat weekend dat ik thuis was heb ik dit besproken met mijnmoeder en haar voor de eerste keer verteld wat er die week gebeurd was. Mijn ouders hebben toencontact opgenomen met de abt (weet zijn naam niet meer) en hem dit voorval gemeld. Dit was deomkeer in de "relatie" tussen Valentinus en mij. De bedreigingen en het geestelijke en fysiekegeweld stopte toen tegen mij, en werd door jongens uit dezelfde groep overgenomen, jongens dieik goed aan kon, maar die duidelijk werden opgestookt door een broeder, en ik weet tot op de dagnog niet welke dat was. Wat ik wel weet is dat de gebroeders Warrens (Gerard en Marco uitSittard) mij begonnen te mishandelen om niets. Vaak was het Gerard die zijn handen niet thuiskon houden, en mij sloeg als het niemand zag. Ik kwam toen in contact met pater Landerik, deenige pater onder al die broeders.

Pater Landerik

Pater Landerik was getuigen van een aframmeling door de gebroeders Warrens en is toen tussenons ingesprongen en heeft er een eind aangemaakt. Pater Landerik was volgens de geruchteniemand die zijn handen niet thuis kon houden, ik wist er van en was alert op wat er gebeuren zou.Ik kwam regelmatig op zijn kamer, om te roken en aan hem kon ik mijn verhalen over thuis kwijt.Hij maakte altijd thee en kreeg een sigaar als ik dat wilde. We praten veel over het geloof enhadden het vaak over de zin van het leven. Ik kon altijd terecht bij hem en het enige was dat als jeweg ging je de kans liep dat je een kus op je wang kreeg. Ik heb dit nooit als misbruik ervaren,maar meer als zorgen en bezorg zijn. En ik geloof zeker dat hij soms zijn handen niet thuis konhouden maar bij mij heeft hij nooit een poging gedaan, en ik kon bij hem altijd aankloppen als ikergens mee zat, of het nu over school ging of als het over thuis ging zijn deur stond open.

Het derde en vierde jaar op Colditz

Het derde jaar en het vierde jaar waren mijn leukste jaren op het pensionaat. Jaren waarin ik alsjeugdleider Hanzen en later in het vierde jaar broeder Alphons kreeg. Maar het is ook een jaargeweest waar ik broeder Monulphus leerde kennen als iemand die zijn handen niet thuis konhouden.

Broeder Monulphus

Het moet ergens in de winter geweest zijn toen ik met een flinke griep kwam te liggen op deziekenboeg, een plaats waar je niet moest komen. Hanzen vond het beter dat ik naar deziekenbroeder moest gaan omdat ik koorts had, en te ziek was om te blijven rondlopen. Op deziekenboeg kreeg ik een bed waar ik mocht gaan liggen, de ziekenbroeder die ook de belangrijke

rol had als portier en daarvoor steeds in zijn stofjas (ik meen grijs maar kan ook blauw geweestwas) zwaaide de scepter daar. Als goed ziekenbroeder moest hij waken over zijn zieken, hij deedzijn best maar schoot in zijn zorgen wel veel te ver door. Ik meen dat ik daar toen drie dagengelegen heb zeker weet ik het niet meer, maar in een van die dagen kwam hij de koorts opnemen,want hij wilde weten of ik nog temperatuur had. Ik moest mijn broek naar beneden doen en hijkwam met zijn thermometer, echter vond hij toen dat het niet soepel genoeg ging en probeerdemijn anus op te rekken met zijn vinger. Terwijl hij dat probeerde ging hij ook naar mijngeslachtsdeel en pakte dat ook vast. Ik was toen Fysiek veel sterker en heb hem toen een klapgegeven. Ziek als ik toen was ben ik van de ziekenzaal afgelopen met mijn pyjama aan en bennaar de heer Hanzen gegaan. Ik heb me toen aangekleed in de jeugdleiders kamer, hij is toen voormij in het vuur gesprongen en ik mocht mijn ouders voor bellen. Die zijn mij toen komen halen enmocht ik thuis uitzieken. Maar ik vertelde alleen dat ik graag thuis was als ik ziek was, verderniets. Maar ik kom wel merken dat er argwaan was, bij mijn ouders en niet alleen bij hun ook opde havo bestond dat.

Broeder Alphons

Toen ik begin maart 2010 broeder Alphons op tv zag kwamen veel herinneringen bij me op. Ikheb hem altijd als een leuke broeder gekend, zeker toen ik bij hem in de groep zat. En als hijtoezicht hield op de studiezaal, hij was streng en kon soms heel boos worden, maar had ook eenheel goede kant aan zich, hij vond het leuk als je met hem naar het voetballen ging of naar anderesporten. En zoals ik niet op de mavo zat maar extern was en je fiets was kapot dan bracht enhaalde hij je van school in zijn grijze fors transit busje. Zijn Mechelse herder en als ik me nietvergis was zijn naam Luc, maar dat weet ik niet meer zeker. Wat ik wel weet was dat de hond ineen ren zat bij de wasserij en de drukkerij. Ik ben een keer gebeten door de hond maar dat was ikzelf schuld je mocht niet naar de hond maar ik deed het toch, en toen ik hem wilde aaien beet hijme. Deze broeder heeft me veel geholpen met van alles en nog wat, maar ik kan me ook nogherinneren dat ik een tik van hem gehad heb, maar ik ben er zeker van dat ik hem ook verdiendheb.

Het examenjaar en het vijfde jaar in Bleijerheide

Dit is het jaar geweest dat ik het minste last gehad heb van wat voor een vernedering dan ook.Reden was dat de jongens die op de mavo begonnen waren, waren bijna allemaal geslaagd ofwaren naar een andere school om verschillende redenen gegaan. Het aantal nieuwe interne washeel erg terug gelopen, en als opvulling werden er leerlingen geplaatst die tegenwoordig wordenprobleem jongeren genoemd worden. Maar ik had daar weinig mee te doen. Toen ik slaagde kreegik als mooiste herinnering dat ik vrij gelaten werd, en ik uit een tijd stapte van mijn leven waar ikheel veel meegemaakt heb. Een tijd die ik jarenlang verstopt heb. Een tijd waar ik nu pas overnaar buiten kom, en dan alleen aan mensen die kunnen weten wat het was en waar je ervaringenkunt delen.

De jaren na Maria ter "Engelen" of was het Duivels

Nu ik bijna 50 ben en alles weer eens overdenk, komt bij mij de vraag op waarom vertel je het nupas en waarom niet eerder. In mijn ogen een terechte vraag waar ik niet een twee drie eenantwoord op heb. Mijn verhaal heb ik weggestopt diep in me maar de reactie op alles is heeft weleen uitwerking gehad. Ben volwassen geworden, maar de herinneringen hebben me hard enachterdochtig gemaakt. Ik kan mensen die het goed menen met me wantrouwen wat ze nietverdienen. Heb wel aan mensen verteld dat ik in Bleijerheide gezeten heb maar nooit aan iemandverteld hoe en wat het was en betekende. Ik vraag me nu nog af tot op de dag van vandaag of diegroepsleiders die er waren het allemaal wisten en waarom hebben zij niet ingegrepen, zij haddende macht en de mogelijkheid. Ze kregen genoeg signalen uit de groepen, maar ook van mij. Deediemand wat in mijn beleving is het antwoord NEE!!!!!

Tot slot

Ik heb dit stuk geschreven van uit mijn herinnering, en zijn nog meer dingen die ik weet maarwaar van ik niet zeker weet of het werkelijk zo was omdat ik ze zelf niet meegemaakt heb en dus.Niet alles was slecht of hoe ik het ook moet noemen, er waren ook leuke dingen en dat zijn dedingen waar ik aan denk als ik terug kijk naar die tijd. Nu heb ik de slechte herinneringen naarboven gehaald en een keer aan papier toe vertrouwd. Ik hoop dat dit gelezen wordt en begrepenwordt, en wat de toekomst brengt zie ik wel weer.

50)

Geachte Heer Smeets,

In aansluiting op ons telefonisch onderhoud het volgende: Ben als kind van ongeveer 13 jaarmeerdere jaren misbruikt door een broeder van het jongenspensionaat te Bleijerheide. Het heeftplaatsgevonden in de jaren 1947-1948.Details over het misbruik geef ik voorlopig niet omdat ikdat zeer moeilijk vond en vind.De broeder die mij dit allemaal heeft aangedaan heette Mansuetisen was leraar duits of frans. Met vriendelijke groet,F.H

51)

Beste Bert.

Na het horen dat de Broeders Franciscanen worden aangepakt op hun daden ,wil ik je mijn verhaalvertellen . Ik heb op het internaat gezeten van 1968 tot 1972. Enkele klasgenoten waar ik bevriendmee was waren ,R K ,de broers uit H ,Rob K ,C H ,M H. Wij waren onder de hoede van broederServatius. Veel jongens hadden in die tijd problemen thuis ,en werden daar ook niet gehoord.Broeder Servatius riep mij regelmatig op zijn kamer ,en gaf op zijn manier aandacht . In eersteinstantie was ik blij dat iemand naar mij luisterde . Maar hij was bezig vertrouwen te winnen omsteeds dichterbij mij te kunnen komen . Uiteindelijk zette hij me achter in de slaapzaal waarslechts 4 jongens apart sliepen .Daar was ik een van . S'avonds als het licht uit ging kwam hijaltijd even langs om mij te kussen ,en ging zijn hand al snel onder de dekens om me af te trekken .Dit gebeurde regelmatig ,en ik begon tegen te stribbelen . Ik vond het vies als hij me kuste ,enduwde hem weg . Ik dacht als ik het toe laat gaat hij steeds verder . Hij gaf echter niet op ,totdathij zijn geduld verloor en met een stoffer op me in begon te slaan . Br Servatius wist dat hij meniet meer kon benaderen en begon met terreur . Altijd was hij op zoek naar me ,en dat wist ik . Hijwilde me constant straffen ,en dat deed hij ook . Ik werd onhandelbaar ,verstopte mij op de wc ,inhet hertenkamp ,in het hertenhok bovenin ,in de boomgaard ,achter de kas . Maar hij was altijd opzoek naar me en vond me ,totdat ik achter in de boomgaard de muur over klom en middagen wegbleef . Uiteindelijk heb ik het zwaar moeten ontgelden ,want hij gooide zelfs stoelen naar me in deeetzaal als ik niet kaarsrecht zat ,of als ik geen antwoord gaf waar ik zat. Ik was bang voor hem,en vertelde het me vader ,we woonde toen nog in Maastricht . Later is mijn vader naarAmsterdam terug verhuisd ,dat wide zeggen dat ik weekends niet naar huis kon ,en ook de grotevakanties niet. Dit paste net in het straatje van broeder Servatius ,en het spelletje begon weer vanvoor af aan Echter deze keer was ik alleen over ,ik was nu aan hem overgeleverd . Op gegevenmoment heb ik toe moeten geven aan zijn handelingen ,pijpen ,aftrekken ,alleen kussen wilde ikniet ,ik keerde mijn hoofd altijd om . Toen nam de terreur ook tijdelijk af .Want als de vakantiesvoorbij waren durfde ik me weer van hem af te keren ,en dan begon hij me weer te straffen . Hijdraaide alltijd flink aan mijn oren en sleurde me naar de slaapzaal ,en dan begon hij weer . Hetwas een verschrikkelijke tijd voor mij ,ik vertelde het thuis ,maar mijn vader werd nog eens kwaadop mij ,totdat ik het me oudere broer vertelde ,hij is toen met mijn vader gaan praten dat dit nietlanger zo door kon gaan . Mijn oudere broer heeft mij toen accuut van school gehaald ,en ik mochtbij hem wonen in Amsterdam . Ik was door deze hel van 4 jaar vervreemd van de buitenwereld ,enheb mijn school ook niet kunnen afmaken omdat ik vluchtte in de drugs . Een jaar lang was ik aande drugs tot ik iemand tegen kwam die me hielp . Tot de dag van vandaag ben ik er nog mee

bezig ,momenteel loop ik bij de psychiater ,ik denk dat ik het verwerkt heb maar het trauma blijften heeft mijn leven sterk beinvloed . De hel van Bleyerheide ..........................................PaulBreewel

Resumerend voor alle duidelijkheid de namen van de broeders die genoemd zijn

52)

Beste Bert,

Vorige week was ik met mijn vrouw in een caravan op vakantie in Zeeland en we keken toevallignaar een uitzending van K & B, waarbij Mr. Bob van de Goen sprak over het pensionaat teBleijerheide. Daar was ik zelf ook, samen met mijn broer, van 1968 tot ergens in 1972. Dezeuitzending heeft nogal wat teweeg gebracht bij me... De dag erna, 31 augustus, was onze 15 detrouwdag, die we in Zeeland wilden vieren, viel helaas volledig in duigen omdat ik de gehelenacht na de uitzending niet heb kunnen slapen, omdat zich een immens gevoel van verdriet, maarook enorme boosheid, zich van mij meester maakte. Niet alleen jammer van deze dag, maar van aldie jaren die verziekt zijn. Toen Bob van de Goen de naam "Bulletje" noemde, die ik mij herinnerals die kleine dikke akelige ziekenbroeder en toen ik daarna ook nog een lijst met allemaal namenvan broeders die ik kende zag passeren, kwam er nogal wat boven bij me... Zojuist heb ik hetlijstje op je site er nog Â´s bijgepakt en ik ontdek al zo een achttal broeders door wie ik sexueelen/of gewelddadig bejegend ben...

Aan het lijstje kun je Philippus, alias "Flipper" toevogen trouwens, die werkzaam was Ãn en Ã³m't sportgebouw....Monulphus, Servatius, leonardus, Valentinus, otto, Philipus, Lebuinus. BroederEymard had praatgroepen waarin hij seksuele 'voorlichting' gaf door jongens erop te wijzen dat alsje hier (je dijbenen) wrijft dan krijg je het lekker warm. Eymard zei dat als hij het bij zichzelf doet,dat er hetzelfde gebeurde.

Ik wil details voorbehouden aan leden van MCU, maar ik kan zeggen dat deze periode mijn heleleven vergald heeft, mijn carriere verwoest, mijn fysieke en geestelijk welzijn enorm heeftgeschaad, maar bovenal mijn eigen persoonlijkheid heeft verminkt. Ik ben mezelf nooit meergeweest na die tijd en iemand geworden die ik anders niet zou en wilde zijn... Tijdens mijn eerstesessie bij de de psycholoog, tot op heden, waren zijn eerste woorden na mijn beknopte verhaal:"...je bent nu 30 jaar, maar eigenlijk ben je al 80...." Ben al 20 jaar veroordeeld tot medicijnen enin net zo lang in therapie... Hoe gaan ze dÃ¡t vergoeden? Fijn dat Mea Culpa United bestaat!

53)

Beste Bert.

Het feit dat ik nu pas reageer is omdat ik veel van deze periode helaas vergeten ben! Het blijft ookmoeilijk om over deze herinneringen te praten. Ik zat in de 5e klas schooljaar 1962-1963. Klas 6aschooljaar 1963-1964 de rapporten heb ik nog! Een trimester op de U.L.O gezeten en daar warende punten zo slecht ,ik wilde weg daar! De slaapzaal en sportkleedlokaal is reeds afgebroken. Debroeder van mijn slaapzaal maakte mij s,nachts wakker om te plassen zodat ik daarna rustig konslapen en niet meer op hoefde te staan, ik sliep zowat in het midden van de zaal. Zijn naam ben ikvergeten,hij bleef achter mij tegen mij aan staan tijdens het plassen en af en toe pakte hij mijnplasser vast zodat ik beter kon plassen. Nadat dit zich een aantal keren heeft herhaald kon ikopeens niet meer plassen als hij erbij stond want ik blokkeerde. De blokkade bleef daarna heeft hijmij niet meer wakker gemaakt . Als na het toilet ga moet ik altijd kijken of er niemand is want alsiemand naast mij komt staan blokkeer ik en kan niet plassen. Dit is altijd zo gebleven het zittussen de oren. Als ik s,nachts uit bed werd gehaald moeten volgens mij toch jongens gezienhebben. Ik weet niet meer of jij bij mij op de slaapkamer lag ,misschien weet jij het wel wie diebroeder was ! Enkele jongens die ik mij kan herinneren zijn ,tweeling Eussen tweeling Salden uitValkenburg, Schrijnenmakers,Toenbrekers En het zoontje van circus Boltini en een jongen uit

Bemelen ben daar nog een week op vakantie geweest op de boerderij helaas zijn naam vergeten.Leon Zuijlen zat een klas hoger heb ik af en toe nog getroffen. Buiten het sporten waren het zwarejaren, om heel snel te vergeten. Ben een keer even met je mee naar je moeder thuis geweestvolgens mij was dat in Nieuwenhagen Als ik me niet vergis. Misschien kun je dat nog herinneren.Ik hoop hiermee een bijdrage te leveren aan je onderzoek.

Groetjes, P J.

54)

Ik zat op internaat te Bleijerheide van 1960-1963 op de zesde en VK plus nog een jaar ULO. Watik me nog kan herinneren is de bedwelmde sfeer, de ergste tijd van mijn leven. Het heeft mijnjeugd verpest en puberteit zeer beÃ¯nvloed . Om te beginnen broeder Vianney met zijn stokslagendie vanuit het raam je sommeerde om bij hem te komen. Daarna kreeg je met je broekje naarbeneden de beloofde stokslagen. Alles ging in een bepaalde tempo om zijn sadistisch genoegen tebevredigen, en natuurlijk met accenten die stevig uitpakten. Seksueel ben ik â€™nooit â€˜aangeraaktâ€™ dit wijd ik aan het feit dat mijn moeder die in de buurt woonde vaker broederMajella de portier bezocht. Ik kan me herinneren dat een jongetje Franssen die had twee mooiezussen die ook in de buurt woonde en Majella is moeten uit treden vanwege een relatie met eenvan die zussen. Broeder Majella zat achter in de aula bij een feestelijke gelegenheid, de plechtigecommunie, een van de zussen te kussen, nogal in het openbaar, wat voor mij betekende dat zijzich niet veel aantrokken van regels en celibataire geloften. Traags de muziekleraar, hij gaftrommelles, een man van Bleijerheide, die zich vergreep aan jongetjes en die moest ookvertrekken.

Het eten.

In de eetzaal speelden zich ook taferelen af, een hiervan is op een avond bij het avondeten zatenwe in de refter met 6 jongens aan een tafel. We hadden die avond zoals gewoonlijk thee en brooden als extra haring in tomatensaus, en daar ik dit niet luste, en dit bij hun schijnbaar woedeopwekte kwamen ze pontificaal naast je staan totdat je het door je strot had geduwd. Dat ging alsvolgt ik maakte van de haring 25 stukjes en wapende me met een volle kop thee en hup naarbeneden. Dat ging na een tijdje niet goed en kotste de hele boel over de tafel, toen kreeg ik weerstraf en kon aan de piano de rotzooi verder opeten.

Werd regelmatig betrapt met mastruberen op de slaapzaal en omdat medescholieren op de loerlagen en je dan verklapte bij de opzichtbroeder en dan kon je weer op het matje komen en kreeg jedan een gruwelijk verhaal te horen wat er allemaal mis kon als je dit deed, dus je zat dan weermet een frusratie meer opgscheept. Met deze angst probeerde ik dan hulp te zoeken bij mijnmoeder waar ik geen gehoor kon vinden daar zij de boel nog wat aanscherpte met debewoordingen van (als je zoiets doet dan vallen gaten in je gezicht en het is slecht voor jeruggemerg) en zijsowieso op een lijn zat als de broeders.

WL.

55)

Bleijerheide 1978/ 79

Lagere school vierde klas; ik zat met mijn jongere broer op het jongenspensionaat st maria terEngelen bij de Franciscanen. We zaten intern maar we gingen naar een school in het dorp, iederedag begeleidt door broeder Eligius, die ook op de slaapzaal toezicht had.

Toen wij de waren aangekomen, heb ik gelijk de eerste nacht in bed geplast, â€˜s ochtends netjeswillen verbergen omdat ik me schaamde voor de groep en niet geplaagd wilde worden. Eligiusdaartegen voelde aan lakens en merkte natuurlijk dat ik geplast had maar liet ook niks merken. Na

schooltijd riep broeder Eligius me prive bij zich en vertelde dat hij het bed verschoond had en datniemand van mijn bedplassen hoefde te weten..ik was zielsgelukkig dat niemand het van de groepvernam. Vanaf die nacht kwam hij me iedere keer wakker maken om te plassen wanneer ik dan alin bed geplast had moest ik me douchen. Prima hoe hij me opving en ik voelde me gesteund.Overdag spookte ik nogal eens wat uit en moest ik mij vaak bij Eligius melden zodat hij mewederom persoonlijk op de vingers tikte en apart nam. Daar was ik wederom zielsgelukkig om,blij dat ik niet in de groep gecorrigeerd hoefde te worden.

Vanaf de tweede / derde week ging Eligius als ik me aan het douchen was, het bed verschonen.Ook daar merkte niemand iets van, het was alsof hij doellbewust meewerkte om niemand wakkerte maken tijdens dat verschonen. Ook ik kreeg geen reacties overdag zodat ik vrijelijk konaannemen dat inderdaad niemand iets merkte; het leek of ik in een complot samen met de broedersteeds verder verwikkeld raakte.

In de douches begon hij mij te helpen en me te betasten, op de plek waar hij bleef wrijven voeldeik opwinding en het dubbele gevoel, het ontstond dat ik me vies voelde ondanks het douchen,begon een rol te spelen wanneer ik daar afgedroogd werd . Als ik niet in bed had geplast moets ikmee naar zijn kamer waar normal niemand mocht komen. De deur ging dicht en vervolgens moestik met mijn rug naar hem toe liggen, hij probeerde me anaal te gebruiken maar toen dat niet gingduwde hij zijn penis tussen mijn benen met het verhaal dat ik dit later ook zou krijgen. Hij doeldeop een zaadlozing die ook daadwerkelijk op mijn bovenbenen plaatsvond. De geur van zijnkussen, de pyama stof alle details maken me nog ziek als ik ook maar iets ruikt dat er op lijkt .Wassen doe ik veelvuldig, dwangmatig haast en heb zowel bij het Riagg als de doctor een dossiermet klachten liggen.

Wat ik nog wilde toevoegen is dat ik mijn broer inmiddels gewaarschuwd had in bedekte termenom wakker te blijven om deze gebeurtenissen te stoppen. Deze pogingen leiden tot niets, net zoalsmijn pogingen over van alles te vertellen over mijn probleem waar ik nooit geleerd heb om erpersoonlijk over te praten; daar is de laatste tijd pas verandering is in gekomen.

Wie ben ik, bleef een vraag, een trotse hard werkende kerel en ben van de een op de andere dagin elkaar geklapt een jaar of 27 begon een soort van zwerversbestaan met gebruik van drugs.

P.D

56)

Mijn verhaal over Bleijerheide, jongenspensionaat Maria ter Engelen 1966-1969.

2e, 3e en 4e klas van de MULO

Ik ben in 1966 (ik was toen 14 jaar) naar het jongenspensionaat Maria ter Engelen in Bleijerheidegestuurd.

Mijn vader was het jaar daarvoor plotseling overleden en mijn moeder had, samen met de toeziendvoogd, besloten, dat ik naar kostschool moest gaan.

Ze heeft me pas geleden verteld, dat mijn vader ooit tegen haar gezegd had, dat hij zijn kinderennooit naar een kostschool zou sturen. (hij werkte op het parket van de Officier van Justitie in â€¦â€¦â€¦â€¦.en had daar klaarblijkelijk al de nodige zaken mbt. misbruik voorbij zien komen) Mijnmoeder is toen, zoals ze me vertelde, om zeker te zijn, naar de een of andere geestelijke in â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦ gegaan om te vragen of dat pensionaat wel veilig was voor mij. Die broeder hadhaar toen verzekerd, dat hij niets slechts gehoord had over Bleijerheide en toen heeft ze maarbesloten om mij daar naartoe te sturen.

Ik was het daar toen niet mee eens en kan me herinneren, dat ik een poging heb gewaagd om weg

te lopen maar omdat ik niet wist, waar naartoe, ben ik toen maar weer terug naar huis gegaan. Ikheb me toen nog een tijdje opgesloten in het schuurtje want de toeziend voogd zou komen.Uiteindelijk ben ik toen toch maar weer naar binnen gegaan en kreeg daar te horen, dat erbesloeten was dat ik naar kostschool moest.

De dag daarna heeft mâ€™n moeder me toen naar Bleijerheide gebracht. Maf detail was, dat ik,toen we daar voor de deur uit de bus stapten, door een hond die daar stond, in mâ€™n been werdgebeten. Slecht voorteken, vond ik dat toen.

Op de binnenplaats was op de muur van de kerk een goal getekend en in die goal stond eenjongen. Een paar andere jongens waren met een voetbal op hem aan â€™t schieten. We moestenin een kamertje wachten en toen kwam er een broeder die me met mâ€™n tas mee naar een helegrote slaapzaal nam, boven in het gebouw. Heel veel bedden en kastjes. Ik kreeg een kastje in eenhoek van de slaapzaal en daar moesten mâ€™n spullen in. Ook wees de broeder me een bed aan,dat van mij was. Toen ik mijn spullen in de kast had gedaan, wilde ik terug naar beneden, naarmijn moeder. Die had gezegd, dat ze op me zou wachten tot ik terug was. De broeder zei toen, datze al naar huis was gegaan. Ik voelde me toen behoorlijk verlaten door alles en iedereen.

Later vertelde mijn moeder me, dat ze tegen haar hadden gezegd, dat het maar beter was, dat zezo, zonder afscheid te nemen, weg moest gaan en dat heeft ze toen ook maar gedaan. Daar zat ikdan, op Bleijerheide.

Volgens mij werd ik na een paar dagen overgeplaatst naar een andere slaapzaal boven hetschoolgebouw. De zaal waar ik in het begin sliep, was voor de kinderen van de lagere school. Opdie slaapzaal boven de school bleef ik tot ik na 2 Â½ jaar weer naar huis mocht.

Het was een hele grote slaapzaal die gescheiden werd door een wasruimte van een andereslaapzaal met allemaal kamertjes. De bovenkant van die kamertjes was open en er stond een bedin en daarnaast een kast. Voor het kamertje (chamberettes noemden we die) hing een gordijn. Ikben die dingen later nog tegengekomen in mijn opleiding als verpleegkundige en ze bezorgden metoen bijna een onvoldoende voor mijn praktijk omdat ik het niet over mâ€™n hart kon krijgen omâ€™s morgens die gordijnen open te trekken om de patiÃ«nten uit bed te trommelen. Ik kreegdat gewoon niet klaar, vond dat geen manier om met mensen om te gaan. Maar dat moest daar welzo gedaan worden, iedereen deed dat zo. Zelfs de patiÃ«nten klaagden over mij bij de leiding vandie afdeling omdat ze vonden dat ik me aan de regels moest houden. Saillant detail: het warenbroeders, die daar de leiding hadden in het â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦â€¦.) Toezicht op de groteslaapzaal had broeder â€¦â€¦â€¦.., die in een kamer sliep boven de slaapzaal. Als er teveelrumoer was op de slaapzaal, bonsde hij tegen de muur. Ging het rumoer dan nog door, dan kwamhij van zijn kamer af en dan waren de rapen gaar. Meestal kreeg dan de hele slaapzaal straf.(langer studeren, eerder opstaan, geen â€œvrij wandelenâ€, niet mogen praten onder het eten,strafwerk) Soms zei hij erbij, dat degenen, die hadden gekletst, zich moesten komen melden devolgende ochtend, anders kreeg iedereen straf. Als je wist, wie de boosdoeners waren geweest,werden die door de anderen onder druk gezet om zich te gaan melden. Soms ging dat onder drukzetten gepaard met lichamelijk geweld. (â€œje werd op de speelplaats over het muurtje gelegdâ€)een praktijk die, zoals ik er nu tegenaan kijk, getolereerd werd door de broeders. Ik ben zelfgelukkig nooit het slachtoffer geworden van het muurtje en maar ik heb wel met anderen ziengebeuren.

Dat â€œklassikaal straffenâ€ was een van de meest onrechtvaardige zaken die ik daar hebmeegemaakt. Er hing een constante dreiging dat je ergens straf voor kreeg, ook al deed je nietsverkeerd. Het hele systeem was zo georganiseerd, denk ik nu. Soms kon je er onderuit komen alser zich iemand of een groepje zich ging(en) melden, maar lang niet altijd hoefde zich iemand tegaan melden. Dan kreeg je gewoon straf, soms wist ik niet eens, waarvoor, maar dan was er weerergens iets gebeurd. Ik weet nu, dat ik me aan dat onrechtvaardige had gewend, je leefde ermee.Voorbeeld: er was een nieuwe jongen bij ons op school, een grote gast die uit CuraÃ§ao of zoiets

kwam. â€¦â€¦ heette hij. We moesten bij het schoolhoofd Leonardus op zijn kamer komen meteen paar man. Weet nog niet eens meer, waarvoor, maar ik kan me wel nog herinneren dat we erniets mee te maken hadden. Ten minste, ik niet. We kregen allemaal straf opgelegd en â€¦â€¦protesteerde. Broeder â€¦â€¦â€¦. werd kwaad en ik dacht: â€œslik het nu maar, â€¦â€¦. want jekunt er toch niets aan doenâ€. Maar â€¦â€¦ was pas net bij ons op kostschool en snapte de gangvan zaken nog niet helemaal. Hij bleef zeggen, dat hij het oneerlijk vond, dat hij niets gedaan haden toen kreeg hij een pak slaag van Leonardus. Hij werd compleet de gang op geslagen. Diewapperde toog is iets, wat ik me nu nog goed kan herinneren, dat geluid toen Leonardus over hemheen vloog om hem te raken. Wij (ik) stonden erbij, moesten er naar kijken, en mochten, durfdenhem niet te helpen. Vreselijk vond ik dat, want Herwig had gelijk. Het rare was, dat ik ook nogkwaad werd op â€¦â€¦, want hij maakte de zaak alleen maar erger. Tegenwoordig snap ik datpsychologische mechanisme wel, maar toen was het allemaal zeer verwarrend. Ik vind het nogsteeds een van de meest ernstige zaken, die me daar zijn overkomen, moeten toekijken hoevrienden in elkaar werden geslagen zonder dat je iets durfde te ondernemen.

Zelf heb ik van â€¦â€¦â€¦..2 x keer pak slaag gekregen. Waarvoor weet ik echt niet meer, maarhet was wel heftig. De ene keer was het op zijn kamer en de andere keer was het op de gang,boven in de school. Ik kan me nog herinneren, dat het voor het natuurkundelokaal was. Dat waseen speciaal ingericht lokaal waar wij als klas permanent zaten. Ik was de klas uitgestuurd door â€¦â€¦â€¦ en ik stond door het raampje naar binnen te kijken. Kreeg opeens een klap van achterenen toen nog een paar klappen en een schop. Hij sloeg hard en venijnig. Ik voelde me bij hem altijdheel akelig. Kon hem niet inschatten. Bij â€¦â€¦â€¦â€¦ was de agressie pure woede, bij â€¦â€¦â€¦â€¦.. wist ik het nooit. Zag laatst een foto van hem op de televisie en ik kreeg er weer dekriebels van. Te gek hoor, want ik zou hem tegenwoordig makkelijk in 2 stukjes kunnen brekenals hij me zou willen slaan.

Als je op school iets gedaan wat niet mocht, kreeg je straf van â€¦â€¦â€¦., buiten de school washet â€¦â€¦â€¦. die je te pakken nam. Maar ik was helemaal niet zoâ€™n held in de klas. Eerdereen bedeesd jongetje, dus waaraan ik dat pak slaag had verdiend, is me nog steeds een volledigraadsel. Misschien heb ik het ook wel gewoon weggedrukt als survival mechanisme. Dat van â€¦â€¦â€¦. was ik ook lange tijd vergeten maar is weer teruggekomen toen ik Bleijerheideteruggehaald heb uit mijn geheugen.

Dat klassikaal straffen zorgde ervoor (dat weet ik nu) dat ik me altijd schuldig liep te voelen.Want je kreeg straf, dus je moest wel iets verkeerd gedaan hebben. Om te beginnen was ik al nietok, anders hadden ze me nooit naar kostschool gestuurd. Daarbij had ik in Bleijerheide continuehet gevoel alsof er iets boven mijn hoofd hing, waar ik niets aan kon doen om het af te wenden.De zekerheid dat je ongeschonden uit de strijd kon komen als je maar je best deed, was daar nietaanwezig. Wat je ook deed, je kon er altijd op een negatieve manier de consequenties van moetendragen.

Voorbeeld: ik ben een hele tijd de beste van de klas geweest. (voor mij een onbekende sensatie,want ik was daarvoor op alle scholen altijd de slechtste geweest.) Ik had rapporten waarop ik vande 13 vakken een zeven, een acht en voor de rest negens en tienen had. Maar ik had altijd, dooralle jaren heen, een vijf voor â€œijver in de studieâ€. En dat punt was belangrijk, want dat puntbepaalde, hoe laat je naar huis mocht met â€œvrij weekendâ€. Iedereen mocht dan, ik zal maarzeggen, om 3 uur naar huis, maar als je een vijf had, moest je een uur langer op de speelplaatswachten. Je zag dan, dat iedereen werd opgehaald of wegging naar het station, maar je mocht nietweg. Je moest je dan na een uur gaan melden bij â€¦â€¦â€¦â€¦ en dan pas mocht je gaan. Dat isme diverse keren overkomen en ik vond dat toen pure marteling.

Ik had soms het idee, dat het verkrijgen van straffen door de broeders uitgelokt werd.

Voorbeeld: vanaf de speelplaats werd iedereen afgemarcheerd naar de eetzaal. Je moest dieeetzaal in stilte betreden (ongeveer 100 jongens) en aan je tafel gaan zitten. Op commando (nog

steeds in stilte) moest degene, die keukendienst had, naar de keuken lopen en een pan soepophalen. Iedereen schepte soep op en het toezicht (meestal â€¦â€¦â€¦â€¦. maar ook wel eensiemand anders) liep dan met zijn handen op de rug door de eetzaal. Kijken of je ook at. Etenmoest. Dit alles in doodse stilte. Als hij zei: smakelijk eten, mocht je praten. Er barstte danmeteen een hels kabaal los. Soms zei hij extra niet: smakelijk eten. Dan moest het stil blijven,doodstil. Als er gekletst mocht worden, dan knipperde hij op een gegeven moment met het licht,en dan moest iedereen weer stil zijn. Meteen. Gebeurde dat niet, dan kreeg je weer straf, met dehele eetzaal. (geen speeltijd, langer naar de studie, geen vrij wandelen) Vreselijke stress was dat,die doodstille momenten, want ik (iedereen) wist, dat het verkeerd zou gaan. 100 Jongens kreeg jeniet stil, ergens werd er altijd wel iets gefluisterd en dan hing je. Die stressmomenten werdenopvallend vaak geÃ«nsceneerd op de woensdag, de dag dat we in de hogere klassen wel eens â€™s middags 2 uurtjes alleen naar buiten mochten.(vrij wandelen) Ik kan me herinneren, dat weweken achter elkaar niet naar buiten mochten door die truc met het â€œstil zijn in de eetzaalâ€.Maar ook daar wen je aan. Ik denk, dat ik me gewoon nergens meer op ging verheugen, dan deedhet ook niet zoveel pijn als je het weer kwijtraakte. Waar ik, in de jaren na mijn kostschooltijd,ook veel last van heb gehad is mâ€™n eetpatroon. We kregen â€™s morgens meestal 1 lapjekaas (soms 1 lapje vlees). Verder een soort van gekleurde hagelslag. (die bestaat nog steeds enook nu nog lopen de rillingen over mâ€™n rug als ik dat spul weer eens in een reclame op detelevisie zie). Ik lustte toen geen kaas en die hagelslag vond ik verschrikkelijk vies. Dus ik at â€™s morgens niets , alleen als we een lapje vlees hadden kon ik wat eten. Dat â€œs morgensniets eten heeft nog jarenlang gespeeld, ik kreeg â€™s morgens geen hap door mâ€™n keel, kongewoon niets eten. Tot braakneigingen toe. Pas de laatste jaren (ik ben nu 58) heb ik het idee, datik er een beetje overheen ben gegroeid, kan ik â€™s morgens weer een boterham door mijn keelkrijgen. Vreemd.

Het gevoel, dat me overkwam, toen ik mijn eindexamen had gedaan en ik naar huis mocht, is mena al die jaren nog steeds bij gebleven. Ik zat op een muurtje op de speelplaats met mâ€™nweekendtas, te wachten op mâ€™n moeder, die me zou komen halen. De bel op de speelplaatsging en iedereen moest in de rij gaan staan voor afmars naar de eetzaal . Ik niet meer, ik bleef opdat muurtje zitten en hoefde niet meer. Iedereen was uiteindelijk naar binnen en ik zat daar nogalleen op dat muurtje. Blijdschap en eenzaamheid stonden toen naast elkaar in mijn hoofd.

Wat me ook nog er goed bijstaat, is de ziekenzaal van broeder â€¦â€¦â€¦.. (hoe hij echt heette,weet ik niet meer.)

Een dikke man, die zo dik was, dat het touw, dat om zijn middels zat, nog maar met een kleinstukje naar beneden hing. De rest zat om hem heen. Hij beheerde de ziekenzaal en daar ging jenaartoe als je ziek was. Of gevallen was of zoiets. Ik kan me herinneren dat ik een keer op deziekenzaal heb gelegen. Hoe lang dat was, weet ik niet meer en in welke klas ik toen zat weet ikook niet meer. Ik weet wel nog, dat ik me daar toen helemaal moest uitkleden en in mijnonderbroekje naast mijn bed moest staan. Waarom weet ik niet, maar ik voel me daar nog staan.Heel kwetsbaar was dat moment, dat voel ik nog steeds zo. En nadat ik de verhalen van anderenheb gehoord, kan ik alleen maar concluderen dat ik erg veel mazzel heb gehad dat er toen verderniets gebeurd is. Ten minste, ik kan me er niets van herinneren. Wij jongens wisten allemaal, dathet bij Bulletje niet pluis was. Ik kan me nog herinneren, dat een van ons was gevallen op despeelplaats en zijn knie flink geschaafd had. Hij moest naar broeder â€¦â€¦â€¦ en we wisten, dathij dan zijn broek zou moeten uittrekken. Dat was de standaard bij de ziekenzaal. Dat we toen meteen paar man, met behoorlijk wat â€œgepast geweldâ€, die broek met smalle pijpen over zijnknie hebben getrokken (dan hoefde hij niet uit) en dat we samen met hem naar de ziekenzaal zijngegaan. Wij moesten buiten wachten, mochten niet mee naar binnen.

Het gevoel van eenzaamheid en isolatie werd volgens mij door de broeders nog eens extraaangedikt of uitgebuit. Ik kan me nog een dag herinneren, dat er iets te doen was op de kostschoolen mijn moeder had beloofd dat ze ook zou komen. (Overigens de enige keer dat ze daar isgeweest.) Ik had daar enorm naar uitgekeken. De meeste ouders waren er al en ik liep buiten op de

speelplaats te zoeken of mâ€™n moeder er al was. Ik kwam daar een broeder tegen (ik weet nietmeer wie dat was) die me zei, dat ik terug moest gaan naar de aula. (Wij moesten nl. binnenblijven) Ik vertelde hem, dat ik op zoek was naar mijn moeder. â€œDie heeft opgebeld, dat ze nietkon komenâ€, zei hij. Dat was voor mij een hele shock, ik had me er heel erg op verheugd. Ik lieptoen met die broeder terug naar de aula en daar stond mijn moeder. Ze had helemaal niet gebeld enwas gewoon gekomen, zei het wat later omdat ze met de trein moest komen. De broeder was alssneeuw voor de zon verdwenen. Vreemd was dat, ik snapte het toen niet. En eigenlijk nog steedsniet.

Waar ik, als ik het na al die jaren van een afstandje bekijk, het meeste last van heb gehad (en nogsteeds heb) is de constante dreiging, dat er steeds allerlei onheil over je heen kan komen. Datheeft er voor gezorgd, dat ik nog steeds op mâ€™n hoede ben en probeer om zoveel mogelijk alleeventualiteiten uit te bannen voordat ik ergens aan begin. Spontaniteit is in deze dan ook meestalver te zoeken. Ook het basisgevoel, dat je weinig of geen invloed kunt uitoefenen om alle dingendie je overkomen, beperkt me behoorlijk bij het plezier in het leven.

Dat maakt het maken van keuzes in het leven er niet makkelijker op en dit item is ook een steedsterugkomend onderwerp bij de psychotherapie, waar ik op dit moment mee bezig ben. Het lijktwel, alsof dit basisgevoel zo in mij verankerd is dat het in alles meespeelt en ik steeds weeropnieuw daar op moet letten, wil ik niet opnieuw verzeild raken ik het gevoel van: het maaktallemaal niets uit wat ik kies of doe, ik heb er toch geen invloed op.

Ik heb in dit verhaal een beetje proberen te schetsen, hoe het mij is vergaan in Bleijerheide. Als ikhet zo doorlees, zie ik, dat ik steeds de neiging heb, om zaken, die me overkomen zijn, teminimaliseren of bagatelliseren. Zo van: maar de anderen hebben het nog veel zwaarder gehad, ikleef nog steeds, dus het is allemaal niet zo erg geweest enz enz. Opmerkelijk vind ik dat vanmezelf.

Een kostschooljongen.

57)

~Â ...denn im Gegensatz zum Tier, ist der Mensch feige, bÃ¶ÃŸartig und unberechenbar... ~

Bleijerheide, 1968 - 1972,

Ik werd als 8 jarige, halverwege de derde klas lagere school, samen met mijn broertje van 6,geplaatst op dit jongenspensionaat. Naar mijn beste weten had ik kledingnummerr 261 en mijnbroer 262, hij was destijds de allerjongste daar en zat nog op de kleuterschool. Gedurende dezeperiode ben ik door de volgende broeders op een sexuele en/of gewelddadige manier bejegend:

1 broeder Monulphus (bulletje)

2 broeder Eymard (dino)

3 broeder Servatius (prefect)

4 broeder Otho (wasserij/fotograaf/bonte hond)

5 broeder LebuÃ¯nus (de heilige/bakkerij/keuken)

6 Pater Landrio (de pater/priester)

7 broeder Leonardus

8 broeder Valentinus (lange Tinus)

9 broeder Alphons (funske)

10 broeder Lucas (poging tot doodslag)

11 broeder Philippus (flipper)

br. Otho,

In het begin hadden we 2 bedden naast elkaar op de slaapzaal bij broeder Eligius en kon ik nog opmijn broer passen. In die periode werd mij ooit opgedragen om de was naar de wasserij tebrengen, beneden in de wasserij. Onder de smoes van het laten passen van kleding die z.g. "over"of achtregebleven was, zat Otho steeds aan mijn geslachtsdelen of aan mijn kont. Ondertussen hadhij me al ongemerkt in een hoek gemanouvreerd en ik besefte door zijn steeds bollere ogen dat ikmoest maken dat ik weg kwam. Hij rende me nog een stuk achterna, maar bleef binnen. Toen ik inpaniek naar buiten rende keek LebuÃ¯nus me aan vanuit een raam in de keuken, die er rechttegenover lag, hij draaide zich gewoon om en vervolgde zijn werkzaam heden. Dit was de eerstekeer dat ik min of meer besefte dat ik in een omgeving was beland waar ik heel goed moestuitkijken en zeker moest trachten ook op mijn weerloze broertje te letten, opdat hem nietsoverkwam...

br. Servatius en br. Monulphus,

Na een tijdje werd ik overgeplaatst naar de slaapzaal van Servatius, ik geloof toen ik naar devierde klas ging. Omdat deze overplaatsing onverwacht was en ik me ook zorgen maakte om mijnbroertje, heb ik in de eerste nacht in bed gepist. De volgende nacht werd ik midden in de nachtwakker gemaakt door Servatius en hij vroeg me mee te komen. Hij wilde me op 't toilet leren hoeje 's nachts moest plassen, want dat moest volgens hem Ã¡nders. Daarbij was het noodzakelijk dathij eerst mijn piemel moest "nakijken" of alles wel in orde was en begon me te betasten. Daarbijgeleide hij mijn hand ook naar zijn geslachtsdeel, dat hij intussen eruit gehaald had. Toen ik meverzette kreeg ik een flink pak slaag op zijn kamer ernaast, met een een houten zware stoffer, opmijn blote billen terwijl ik over zijn knie lag. Hij pakte daarna de stoffer bij het andere eind enhield me het handvat voor mijn neus en zei: "De volgende keer gebruik ik diÃ© kant als je nietoppast!". Hij leek er van te genieten om macht te hebben en te (be-)heersen. Maar ik schreeuwdeen verzette me hevig. Toen ik me aan hem ontworsteld had ben ik snel naar de slaapzaalteruggerend waar ik me veilig waande. Hij kwam me echter achterna en pakte me bij een oor enbracht me midden in de nacht naar bulletje op de ziekenboeg. Die was gewoon wakker en erbrandde licht op de ziekenboeg. Bulletje was een klein dik akelig mannetje met een bril. Hij hadzelf de kleur van een big en had altijd een veel te strakke lange witte doktersjas aan. Daaraangekomen gelastte Servatius een onderzoek en Monulphus knikte zwijgend. Hierop moest ik meuitkleden en kreeg een soort operatiehemd voorgehangen en een tabletje. Ondertussen was bulletjesteeds druk en overdreven in de weer met mijn geslachtsdelen en ik begreep er niets van, omdat ikniets mankeerde. Later werd ik wakker van zware voetstappen, met mijn ondergoed weer aan opÃ©Ã©n van de bedden in de ziekenzaal. Het was al licht aan â€™t worden buiten en denaderende voetstappen bleken van Servatius te zijn. Ik keek over het voeteneinde in die richtingen zag dat ik stevig was ingestopt en dat het net leek alsof ik niet bewogen had, terwijl iknormaliter een woelrat was. Ik was doodsbang en had het idee dat hij mijn hart zag bonzen onderdat strakke dekentje. Omdat ik bulletje niet meer zag en geen idee had wat er gebeurd was, vroegik aan hem wat hij kwam doen. Hij antwoordde dat hij ook toezicht ziekenboeg had. Vervolgensgelastte hij me om gekleed aan het ontbijt te verschijnen. De nacht erop werd ik door Servatiusgewekt, hij stak 2 handen omhoog en vroeg hoeveel vingers ik zag, want hij wilde weten of ik welwakker was. Toen ik antwoordde met 10, haalde hij enorm uit met zijn arm en sloeg me tegen mijnhoofd. Hierdoor werd ik van mijn bed geslagen en kwam op de grond tussen 2 andere beddenterecht die dwars naast me stonden. Volgens hem had ik 9 en een half moeten zeggen, beweerdedie gek. Hij miste immers een halve wijsvinger. Vervolgens moest ik weer mee naar deziekenboeg en precies hetzelfde herhaalde zich, alleen werd ik toen wakker, wederom met

ondergoed aan maar nu zittend op een toiletpot. Bulletje stond te kijken in de halfgeopende deur,waarop ik vroeg wat er aan de hand was. Hij gelastte me te blijven zitten en liet me zo achter, omna een half uur verder te gaan met â€œonderzoekâ€. Toen hij weer mijn genitaliÃ«n begon tebespelen heb ik â€˜m kwaad van me afgeduwd, doordat hij op zij hurken zat rolde het varkeneven, waardoor ik kon ontsnappen. Op de slaapzaal werd iedereen ondertussen zoâ€™n beetjewakker, waardoor ik me weer redelijk veilig voeldeâ€¦

Er gebeurde een hele tijd niets tot Servatius me weer wakker maakte, waarop ik hem hard toebeetdat ik nooit meer naar de ziekenboeg ging en dat hij me met rust moest laten. Ik heb nogregelmatig klappen gehad van deze gevaarlijke gek, als ik me verzette terwijl hij tegen me aanstond te rijden en heb gezien hoe hij anderen vreselijk onder handen nam, enkele uitwassenhiervan staan me nog helder op â€™t netvlies, voor altijd. Het geweld was meestal als iedereendit kon zien of horen, de sexuele toenaderingen in â€™t geniep. Servatius demonstreerde eenszijn â€œmachtâ€ door, terwijl wij leerlingen buiten ergens voor opgesteld stonden met de handenop de rug gevouwen, zijn zware overjas te openen om vervolgens zijn penis in de handen van â€™t jongetje te leggen waar hij achter stond, in de wetenschap dat wij dat met â€™n paarjongens konden zien wat hij deed, terwijl hij minachtend op â€™t knaapje neerkeekâ€¦ Datjongetje had de dag ervoor een ontzettend pak slaag van â€˜m gehad en bewoog niet. Servatiusverkocht ook snoepgoed in een kamertje naast een recreatiezaal in â€™t weekend. Meestal hadhij zijn geslachstsdeel al in de hand achter zijn bureau. Als je met hem speelde hoefde je niet tebetalen voor je snoepgoed. Wat een enge lelijke sadistische bullebak was het. Een tijd later stakeen medeleerling met een vork in het bovenbeen van zijn buurman, tijdens het ontbijt, ze haddenhevige ruzie. Bulletje werd erbij gehaald en probeerde uit alle macht die vork eruit te trekken,hetgeen niet lukte. Toen moest â€™t slachtoffer strompelend mee naar de ziekenboeg. Ik weetnog dat ik toen dacht: â€œAlsof â€™t nog niet erg genoeg is, nu moet hij ook nog met diesmeerlap meeâ€¦â€ Ook al zou ik doodziek worden of iets breken, nÃ³Ã³it meer zou ik naar deziekenbroeder gaanâ€¦

br. Leonardus,

Ook hij was iemand die steeds Ã¡Ã¡n me probeerde te zitten en toen ik er wat van zei, kreeg ikmidden op de speelplaats een klap voor mijn kop, waardoor ik rechtsom tolde en met mijn hoofdop de grond terecht. Het was zoâ€™n ontzettend harde klap, dat ik meteen wist dat ik een tweedeniet zou overleven. Hij gelastte me om recht te gaan staan en hij stond me in gebogen houding aante kijken, met bolle ogen en een vreemde grijns. De bedoeling was dat je je ogen neersloeg,zolang je dat niet deed liep je leven gevaar, want die lui konden volledig doordraaien in hungeweld. Verzet werd absoluut niet geduld en moest openlijk gebroken worden. Hier geilden zegewoon op. Deze methode werd ook door Valentinus en Eymard gehanteerd.

br. Valentinus,

Op deze slaapzaal kwam ik terecht na Servatius, het was geen vooruitgang. Ik werd op een nachtwakker terwijl die lange op mijn bed zat en aan mijn genitaliÃ«n zat te friemelen. Omdat ik zelfook al â€™s klappen en trappen van hem had gekregen, was ik erg bang. TÃ³ch heb ik me verzeten zag dat hij met zijn eigen piemel speelde, hij droop af. Gedurende die periode herinner ik megoed zijn voetstappen â€™s nachts op de slaapzaal, wanneer ze ergens stopten, soms ver weg,soms bij iemand vlakbij jeâ€¦ Altijd had ik medelijden met degene die aan de beurt was, maar ookblij dat ik Â´t zelf niet weer wasâ€¦

br. LebuÃ¯nus,

Zodra ik bij hem in de buurt moest zijn zat hij meteen aan je en probeerde ook dat je hem zouaanraken. Het leek alsof die man aan niets anders dacht, haalde gewoon zijn penis uit zijn broek,zelfs in de keuken. Niet gewelddadig meegemaakt, maar hij hield zich afzijdig toen Servatius aanmijn tafel een jongen bijna doodsloeg, terwijl hij dat gadesloeg vanuit de keuken, dat heb ik zelf

meegemaakt.

br. Alphons,

Van hem heb ik enkele malen zeer pijnlijke trappen en klappen gehad. Heel erg driftig en konontzettend schreeuwen, om niets. Hij gebruikte zijn zware sleutelbos niet alleen om te gooien,maar ook als boksbeugel om hard mee op of tegen je hoofd te slaan. Dat voelde ik maanden langâ€¦ Omdat hij meestal ook toezicht had op de leeszaal, heb ik het lezen maar opgegeven uitonbehagen. Ook op de leeszaal heb ik Alphons enkele malen zien en ook voelen ontploffen.

br. Lucas,

Terwijl ik nog het Strategospel opruimde was ik â€™n keer de laatste in de recreatieruimte enLucas had toezicht gehad. Ik zag hoe hij zich opeens weer â€™s begon op te winden en hijschreeuwde: â€œERUITâ€. Ik had hem inmiddels vaker had meegemaakt, zag ik dat â€™t miszou gaan omdat hij een zware luie recreatiestoel beetpakte. Ik rende in paniek de deur uit, die ikmeteen weer dichtgooide achter me, om meteen rechtsaf naar buiten te vluchten. Maar goed, wanthij gooide de stoel van zoâ€™n 25 kilo dwars door de deur, die daardoor in de hal terecht kwam..Dat gaf heel veel kabaal en er kwamen leerlingen en broeders kijken. Niemand gaf een kik en deschade werd die week gerepareerdâ€¦ Hij gooide echt om kapot te gooien, dat heb ik vaker bijhem gezien en ik heb die keer weer â€˜s geluk gehad.

br. Philippus,

Hij werkte in het sportgebouw naast de sintelbaan. Hij â€œleerdeâ€ me wel hoe ik me goedmoest douchen en afdrogen na â€™t sporten. Hij probeerde me steeds de weg te versperren omaan me te zitten. Het lukte me meestal om op tijd weg te zijn, want als je tot de allerlaatstedouchers behoorde, was je â€™n prooi. Hij was een lompe norse boer met gretige handen en zijnpenis uit zijn broek.

br. Eymard,

Hij was een persoon die steeds tegen me aanreed of me tegen zich aan bleef duwen, vervelendefreak was â€˜t, waarvan ik ook klappen en trappen heb gehad en hij wilde ook maar steeds dat jehem aanraakte. Een hautain type, dat zich boven zijn medebroeders verheven voelde, dat zei hijook gewoon, omdat alleen hij verder mocht gaan studeren ooit. Hield praatgroepjes buitenschooltijd, ben ook â€™s gaan kijken. Hij had er een op schoot tijdens zoâ€™n sessie, waarbijhij voordeed op die leerling waar je bij jezelf moest wrijven om opgewonden te worden. En tegendegene die hij op schoot had zei hij waar de leerling bij de broeder moest wrijven voor hetzelfderesultaat, een walgelijk tafereel herinner ik me. Ik werd er misselijk van en ben heel gauwweggelopen. De dag erop heb ik klappen van dino gehad, om maar niet te klikken. Het wasgewoon voorlichting geweest, beweerde hij. Ik zal zijn gemene lachje en zijn spottende blik op datmoment nooit vergeten. Hij en alle andere broeders wisten dat wij totaal geen kant opkonden.

pater Landrio,

Ik moest verplicht misdienaar worden voor een tijdje, maar toen ik met Landrio in de sacristie wasmoest ik hem enkele malen opnieuw aankleden, hij zei dat hij het prettig vond om aangeraakt teworden en ook om aan te raken. Hij leidde mijn hand naar zijn genitaliÃ«n, terwijl hij de mijnereeds beet had gepakt. Ik ben weggerend en heb nooit de mis gediend. Wat een akelige kleinedoodskop was â€™t en zoop als een ketellapper. Ook hij hield praatgroepjes, waar ik â€™s bengaan sneaken, hij zat temidden van een groep leerlingen als een soort sultan in zijn harem, met eenmedeleerling op schoot. Omdat enkele leerlingen rookten en miswijn dronken, begreep ik dat ditzijn lokkertje was, hij stond â€™t oogluikend toe, om zo zijn slachtoffers te kunnen kiezen. Zovoorzag hij zichzelf, buiten zijn misdienaars, van genoeg keuze.

Het werd me duidelijk dat elke broeder zijn eigen speeltuin had of er een creÃ«erde. Zo waren erenkelen die een slaapzaal bestierden, een ander het sportgebouw, of een ziekenboeg, een keukenof een wasserij of keuken en zelfs de kapel. Of er werden praatgroepjes gehoudenâ€¦ Velebroeders stonken vaak naar de drank overigens ook. Er werd door hun bewust angst gezaaid envoor de buitenwereld toneel gespeeld. Voor de mensen van Kerkrade waren de broeders heilig,dat merkte je aan alles. En als je â€™s zondags gebracht werd door je ouders, dan waren debroeders supervriendelijk en ook vrijdags aan de poort als je opgehaald werd je uitbundig over jebol geaaid door ze. Dat waren ook de enige keren dat je die lui zag lachen, die heilige huichelaars.Zo werd er een schrikbewind gehandhaafd waarbij de broeders elkaar de bal toespeelden en elkaarbeschermden. En als je even niet goed oppaste werd je ook nog helemaal in elkaar gerost of liepzelfs je leven en dat van anderen gevaarâ€¦ Er was geen ontkomen aan, tot niemand kon je jezelfwenden omdat niemand te vertrouwen was van de broeders. Het was verschrikkelijk en ik maakteme ook hevige zorgen om mijn broertje. Hij had een geheel ander dagprogramma en werd elkedag ergens in Kerkrade naar de kleuterschool gebracht, geen idee waar dat was. Op een ochtendzag hoe mijn broertje met geweld achterop de fiets gesleurd werd door een broeder, waarbij mijnbroertje hevig schreeuwde en naar me riep dat hij niet mee wildeâ€¦ Ik kan zeggen dat dezeperiode mijn hele leven vergald heeft, mijn cariÃ«re heeft verwoest, mij fysieke en geestelijkwelzijn enorm heeft geschaad, maar bovenal mijn persoonlijkheid heeft verminkt. Ik ben mezelfnooit meer geweest na die tijd en iemand geworden die ik anders niet zou en wilde zijnâ€¦

Welke invloed deze periode heeft gehad kan ik volledig en verifiÃ«erbaar aantonen. Vanaf die tijdkan ik mijn tienerjaren en mijn werkzame leven met alle werkgevers nauwkeurig beschrijven, metalles wat er gebeurd is. Mijn werkzame leven, mijn gevoelsleven en mijn maatschappelijk leven iskapot.

~ ...es ist besser nicht geboren zu sein, es ist besser nicht zu sein, ...es ist besser Nichts zu sein,...das Zweitbeste ist es zu sterben... ~

Na een zelfmoordpoging rond mijn dertigste heb ik door met een ziekenhuisbedden te gooien, dewitte jassen die me wilden â€œhelpenâ€ van me afgehouden, nieuwe bulletjesâ€¦ De slang omme leeg te pompen heb ik agressief doorgebeten en ze gaven me opâ€¦ Dit is me verteld nadien,dat weet ik zelf niet meer.

Sindsdien zit ik in de WAO en ben al 20 jaar therapie en slik al die tijd 3x 75mg Anafranil perdag. De eerste keer schrok de apotheek van de dosis en checkte telefonisch maar even, voor dezekerheid.

Soms sluit ik me wekenlang af voor mensen, met de gordijnen dicht, doe geen deur open en neemde telefoon niet opâ€¦ En dat nu nog, 40 jaar later, nog steeds slaap ik niet goed en ben meerderenachten per week op. Het is nooit meer goed gekomen met me.

En dat neem ik ze kwalijk die broeders en de hele kerk erbij, want ik leef al 40 jaar in een hel, daâ€™s 80% van mijn leven tot nu toe op mijn vijftigste. In deze tijd zouden zulke broeders alsgevaarlijk gewelddadigen een lange gevangenisstraf met TBS oplopen, om nooit meer in demaatschappij terug te keren. Gestoorde sadisten met sexuele afwijkingen, die elkaar een handboven â€™t hoofd hielden en tot op heden van bovenaf gedekt worden. Je was er je lijf en jeleven niet zeker en evenzo bezorgd om je medeleerlingen, vreselijk. Het is niet te verteren gewoonhoe sommige bisschoppen nu nog durven te reageren, de dader die het slachtoffer speeltâ€¦ Dewereld op zijn kop, maar die tijd is nu echt voorbij.

Onlangs vernam ik dat een verzekeraar Ã©Ã©n miljoen heeft gereserveerd voor de kerk in deze.Als ik â€™t wel heb was dat Aegon, een lachertje van een bedrag. Wat een onnozele geste watdenken ze wel, daâ€™s voor mij alleen nog niet afdoende. Ik zeg dat ze daar wel een vette nulachter kunnen zetten, want ik laat me niet afschepen met maar 25.000 per jaar voor 40 jaarellende, wat een belediging. Bloeden moeten ze, zoals ik al 4 decennia gebloed heb en nÃ³g

steeds. Voor een substantieel deel van die 10 miljoen heb ik al een paar goede initiatieven op hetoog, die zijn echt niet alleen voor mezelf, maar ik bepaal â€™t wel zelf.

~ ...diese Zeit war unheimlich und hat mein Leben zutiefst geprÃ¤gt, es war die HÃ³lle und Leibund Seele wurden verletzt ...~

groet van nr 261

58)

Dit is mijn weergave over de gebeurtenissen op het jongenspensionaat Maria ter Engelen inBleijerheide. Ik heb daar gezeten vanaf ongeveer 1966 tot en met 1971.

Zoals ik al vertelde werd ik door de kinderrechter uit huis geplaatst omdat mijn moeder uit deouderlijke macht werd gezet. De situatie thuis was verre van rooskleurig. Na het overlijden vanmijn vader ontstond er chaos thuis. Moeder stal in winkels alles wat los en vast zat en zette ons,de kinderen, ook aan tot diefstal. Altijd was er de angst of ze na het boodschappen doen wel thuiszou komen. Regelmatig werd ze namelijk opgepakt en ze heeft zelfs enkele keren in degevangenis gezeten.

Ik was een jaar of 12/13 toen ik in de voorbereidende klas (VK) kwam voor de Mulo. In dieperiode sliep ik op een slaapzaal volgens mij op de eerste of tweede verdieping van het klooster.Broeder Servatius (hij was volgens mij een zoon van een slager of hij had voordat hij broederwerd in een slagerij gewerkt, hij miste de helft van een vinger) had een kamertje op die slaapzaal.In de avond en nacht kwam hij controleren op de slaapzaal of alles wel rustig was. Volgens mijgingen om het weekend of eens in de drie weken de kinderen naar huis. Ik mocht en kon niet naarhuis dus sliep ik in die weekenden vaak alleen op die slaapzaal. Ik was dan erg verdrietig enhuilde. Hij kwam dan bij mijn bed, gaf me een aai over mijn bol en en passent ging hij met zijnhanden onder de dekens en streelde mijn lichaam en daarna mijn penis. Ik hoorde dan aan zijnademhaling dat hij sexueel opgewonden raakte. Ik ben daar enorm van geschrokken en durfdebijna niet meer naar bed. De keer daarop hield ik mij slapende zodra ik voetstappen hoorde. Maardat hielp niet echt. Hij ging gewoon zijn gang. Bij het douchen controleerde hij of ik me wel goedwaste. Ik stond dan naakt onder de douche. Hij pakte mijn penis, trok de voorhuid over de eikelom te controleren of ik wel schoon was. Daarna ging hij met de voorkant van zijn lichaam hijgendtegen mijn naakte lijf staan schuren. Ik was als de dood van die man want hij mishandelde mijook. Met blote handen, met zijn vuist maar ook met een stok. Ik had de blauwe plekken op mijnlijf staan. Ik heb dat destijds tegen mijn voogd (die door de kinderechter was aangesteld alstoeziend voogd) verteld. Die nam mij niet serieus, hij geloofde mij niet en voor wat betreft delichamelijke mishandelingen zei hij dat ik het er wel naar gemaakt zou hebben. Het is gebeurd datik geen enkel contact mocht hebben met klasgenoten en zij niet met mij. Ik mocht alleen naarschool maar mocht verder nergens aan deelnemen. Dat duurde wel enkele weken.

Daarna kwam Bulletje, bijnaam, de ziekenbroeder. Ik deed heel veel aan atletiek (AtletiekVereniging Bleijderheide (AVB). Ik was erg fanatiek bezig met atletiek. Nadat ik ongeveer eenjaar aan atletiek deed werd ik medisch gekeurd. Ik mocht een jaar niet meer sporten, dat was voormij een enorme straf. Tot op de dag van vandaag is mij niet duidelijk waarom ik werd afgekeurd.Voor controle moest ik regelmatig bij Bulletje komen. Dan moest ik mij uitkleden tot op mijnonderbroek. Hij trok mijn onderbroek zonder te vragen naar beneden, ik moest dan op mijn handblazen en hij controleerde in mijn liezen maar zat daarbij ook aan mijn penis en zaadballen. Hijstreelde dan over mijn penis. Tijdens die onderzoeken controleerde hij of ik verhoging had. Omdatvolgens hem het inbrengen van de thermometer gemakkelijker zou gaan stopte hij eerst een vingerin mijn anus. Het was zichtbaar en hoorbaar dat hij tijdens die handelingen sexueel opgewondenraakte.

Tijdens de televisie uitzending van Een Vandaag zag ik broeder Alphons. Toen hij zijn verhaal

vertelde gingen mijn haren recht overeind staan. Ik heb ook geregaeerd via de site van datprogramma. Zijn selectieve geheugen was huigelachtig lachwekkend. Toen ik op de slaapzaalsliep waar hij de supervisie had (volgens mij bovenste etage) werden door hem regelmatigkinderen wakker gemaakt en in pyama meegenomen naar zijn kamer. Er was een deur of eengordijn in zijn kamer. De geluiden uit die kamer spraken voor zich. Ik ben nooit door hem op diemanier bejegend. Wel had hij losse handen en deelde rake klappen uit als iets hem niet beviel. Datlaatste heb ik meedere keren ervaren.

Nu Dino (bijnaam). Achter het klooster en voor het kerkhof stond een gebouw,onderin was eenwasserij. Daarboven was nog een slaapzaaltje. Daar had Dino de supervisie over. Ik heb daar nooitop dat slaapzaaltje geslapen maar had daar een apart kamertje. In weekenden dat ik alleen op dieetage sliep kwam hij in mijn kamer. Tijdens mijn slaap begon hij dan mijn penis te strelen. Ikwerd dan wakker omdat hij mij aftrok.Ik had het maar toe te laten. Ook daar voelde ik mij uiterstonveilig. Hij was een vrij jonge, tengere/slanke, lange persoon. Volgens mij gaf hij muziekles.

Broeder Stephanus, volgens mij was hij hoofd van de Mulo. Van de een op de andere dag werd hijovergeplaatst. Hij kwam aardig over. Er werd door de kinderen veel over gepraat waarom hij werdovergeplaatst.

Broeder Leonardus, de Lange, Erkamp. Kwam zoals ik je in een eerdere mail al vertelde ook uitAlkmaar. Dat schepte een band. Tot ook hij mij sexueel betastte. Als ik straf kreeg dan moest iknaar hem toe. Voor hem een vrijbrief om aan mijn penis te komen. Met de grote vakanties moestik met hem mee naar huis rijden in zijn auto. Met de ene hand hield hij het stuur vast en met deandere hand zat hij in de broekspijpen van mijn korte broek. Ook van hem was ik erg bang, hetwas een dictator. Ik had niks in te brengen en was aan hem overgeleverd.

Pater Landrik, een klein patertje, was verantwoordelijk voor de misdienaars. We moesten ons inzijn bijzijn uitkleden en hij kleedde ons dan aan in misdienaars kleding. Zelf moest ik een keer opzijn kamer komen omdat ik stotterde. Hij deed toen bepaalde ontspanningsoefeningen o.a. langs debinnenkant van mijn benen omhoog en daar genoot hij van. Moest ook op zijn schoot zitten envoelde dat hij een erectie kreeg. Voor alle duidelijkheid hij heeft nooit aan mijn geslachtdelengezeten. Volgens mij deed hij ook aan hypnose. Er gingen wel veel geruchten over hem. Het is nuongeveer 40 jaar geleden dat ik op dat pensionaat heb gezeten. Het heeft bij mij een litteken achtergelaten. Ik ben daar zowel lichamelijk als ook geestelijk mishandeld. Er was een extreem strengregime wat doet denken aan een militair oefenkamp. De activiteiten zoals atletiek, droppings,voetbal hielden mij op de been. Ik vertrouwde geen broeder, was bang voor hen, en totaalafhankelijk van hen.

Nadat ik tegen mijn voogd het e.e.a. had verteld en die mij niet geloofde durfde ik het tegenniemand meer te vertellen. Vraag me nog steeds af hoe een kinderrechter me in zoÂ´n zootje konplaatsen. Ik belandde letterlijk van de regen in de drup!! Heb er nog wel een keer met mensen uitKerkrade in bedekte termen erover gesproken maar die aanbaden die broeders en deden net of zeme niet begrepen. Thuis erover praten was ook geen optie. Met mijn moeder had ik totaal geenband, zij vroeg ook nergens naar. Was waarschijnlijk al lang blij dat ik daar zat. Het voelde vaakaan als een strafkamp waar ik niet uit kon ontsnappen.

Ik heb er lang over nagedacht of ik wel contact met je op moest nemen. Ik had de gebeurtenissenin Bleijerheide een plekje gegeven en heb geprobeerd het af te sluiten. Ik denk dat iedereen diehiermee is geconfronteerd heeft getracht het een plekje te geven. Vandaar ook dat het zo langheeft geduurd voordat het in de opernbaarheid is gekomen. Door alle aandacht de laatste tijd denkik er goed aan te doen dit toch aan je door te geven. Ik hoop dat je wat hebt aan mijn weergave enwil me graag aanmelden voor jouw stichting. Ook wil ik dit aanmelden bij de commissieDeetman. Ik hoop dat het openbaar worden van al deze feiten zal meewerken aan het terugdringenvan het misbruik van kinderen waar dan ook.

LB

59)

Mijn verblijf op het jongenspensionaat Maria ter Engelen te Bleyerheide

- een korte samenvatting -

Als ik het goed heb, dan werd ik eind augustus 1958, naar het jongenspensionaat Maria terEngelen in Bleyerheide gestuurd voor de eerste klas U.L.O.. Ik was toen 10 jaar oud (geboren inseptember 1947). Op de kostschool kreeg ik nummer 102 toegedeelt en was aldaar in de athletiekvereniging en het jongenskoor. Van begin af aan, heb ik nogal tamelijk onder heimwee geleden.Door de franciskanen werd me al gauw duidelijk, dat je zoiets niet in het openbaar toonde.Integendeel, het was indirekt een van de vele redenen voor bestraffing. Als ik vandaagBleyerheide revue laat passeren, dan stel ik vast, dat het me nog steeds moeilijk valt om degebeurtenisse uit die tijd goed onder woorden te brengen. Het liefts zou ik willen vergeten er ooitgeweest te zijn, of dat ooit lukt? De belevenissen op het jongenspensionaat zijn het insnijdenste uitmijn jeugd.

Ik herinner me aan de zeer frequente afranselingen door de broeders. Waarin zich vooral broedersals chrispinus, vianney, jacobus en wenceslaus negatitief voordeden en zich zodoende vast eenplek in mijn geheugen veroverden. Wanneer ik bijvoorbeeld s avonds de schoenen niet goedgenoeg gepoetst had, dan was dat reden voor dertig stokslagen, die ik kort voor het naar bed gaanop de slaapzaal in pyjama zonder onderbroek werd er uitdrukkelijk bij vermeld bij de broedermoest afhalen. Was jezelf niet aan de beurt, dan ging je slapen met het pijngegil van een anderejongen in je oren, die er op dat moment werd afgeranselt. Onder schoolkameraden heerste respektvoor diegene die de stokslagen zonder pijnkreten over zich liet gebeuren. Ik oefende me erinluidloos in mijn binnenste te schreeuwen. Chrispinus (net zoals vianney en de anderen) sloeg meteen kastieplank of met de houten kant van een stoffer. En wel zo hard, dat je lichaamseigenmorphinestoffen schijnbaar vrij gezet werden (ik heb me later vaak afgevraagd, waarom ik me opsommige momenten kompleet verdoofd voelde, zodoende). Ook tijdens de middagmaaltijden, konik vaak een pak slaag bij de betreffende broeder afhalen. Vooral als er de bijna wekelijkswederkerende kapucijners met spek op het eetplan stond, waarvan de toebereiding op een maniergeschiedde, dat ik bij de reuk er regelmatig van moest kokhalzen. Een van de meer harmlosereoefenigen was, dat ik op de slaapzaal in pyama tussen de benen of op de schoot van een broedergenomen werd chrispinus om mijn oren te laten inspekteren. Hij hield me dan stevig tegen zichgedrukt en stak zijn vinger met zo een kracht in het oor, dat je nauwelijks merkte hoe hij zichtegen je aan wreef. De onaangename zuure geur van die bruine broeders-pei kan ik tot op hedenvoor mijn neus halen, vast ingebrand in mijn geheugen. In de loop van de tijd was dat alles min ofmeer onderdeel van je dagelijkse levensomstandigheden op het jongenspensionaat en je keek erniet meer groot van op. Je leefde eigenlijk voor de maandelijks wederkerende met uitzondering alsje bestraft werd en het weekeind moest blijven, thuisbezoeken. Een keer hield ik het niet meer uiten ben ik tijdens de dagelijkse kerkdienst ervandoor gegaan en te voet naar huis terug gelopennaar Heerlerheide. Na thuis aangekomen te zijn, heeft mijn vader mij echter meteen weer teruggebracht. Vertellen kon ik hem immers niets, want hij was een overtuigde katholiek, de roomsekerk was een godsgelijk heiligdom in die tijd. Zo was ik van het eerste begin af bij de algebraleraar in ongenade gevallen, ik lachte iets te vrolijk naar zijn smaak. Een franciskanermens van dealleronaangenaamste soort ben zijn naam vergeten. Hij vergeleek me steeds met een aap in dedierentuinen en voorspelde met regelmaat, dat er later van mij niets terecht zou komen. Op eengoeie ochtend had ik naar zijn mening onvoldoende opgelet. Ik moest als straf voor een maandlang tijdens zijn lesuren en tijdens speeltijd, in de kolenkelder verbrengen (kruiwagen metsteenkolen vol scheppen en er de verwarmingsketel mee opvullen). Door het open kolenluik in dekelder kon ik tijdens speeltijd steeds de roepen van mijn schoolkameraden horen. Stom alleen, datik op een van die momenten mijn hand uit het kolenluik stak, ten teken dat ik er nog was. Bovenstond namelijk een broeder, die me vroeg dat nog eens te doen. Ik strekte mijn hand dus nog eens

uit het kolengat, waarop hij me met een kastieplank dusdanig hard op mijn duim sloeg, dat ik ereen heuze bloeduitstorting met ontsteking onder de nagel van over hielt. Een paar dagen later wasmijn duim kompleet zwart en moest de nagel eruit getrokken worden. Dat er in de ziekenboeggeen verdoving aan te pas kwam is bijna overbodig te vertellen. Ook behoorde het tot gang vanzaken, dat je over het muurtje van het voetbalveld gelegt werd en de klasgenoten er zich voor inrij moesten opstellen om ieder op zâ€™n beurt een slag met de kastieplank op je achterste tegeven. Zo ook mij gebeurt. Op een andere dag stond er, ik kwam terug van atheletiek-training, inde omkleedkamer een deur op een kiertje. Ik kon door de deurspleet zien dat erachter zich ietsbewoog. Toen ik de deur verder opende stond ik voor een broeder, die zich zelf bevredigde. Ikben hard weggelopen en kreeg dezelfde dag nog stokslagen op de slaapzaal. Jammergenoeg schietzijn naam me niet meer te binnen.

Dit soort van ontmoetingen was op het pensionaat soms allgegenwartig. Geslagen worden wasdagelijkse routine; gevoel voor rechtvaardigheid te uiten werd als opstand begrepen en metregelmaat neergeprugelt. Enkele weken voor het einde van het 2. Schooljaar, was ik op eenzonnige vrije woensdagmiddag op het plein voor het hoofsgebouw onder de kastanjebomen aanhet rolschaatsen, toen een pater van Rolduc op me toeliep. Hij zei, dat ik me over 5 minuten bijhem moest melden in de kamer op de eerste verdieping boven de hoofdingang. Als ik me goedherinner, was dat de kamer van de broederoverste.

Toen ik binnenkwam legde hij op vertrouwelijke manier zijn arm om me heen en voerde me totvoor een leunstoel, waarop hij plaats nam. Onder andere vroeg hij hoe oud ik was en wilde hijweten of ik al natte dromen had. Ik zei, dat ik niet begreep wat hij bedoelde en moest daarop mijnkorte broek uittrekken. Ook mijn onderbroek moest uit. Hij omvatte met beide handen mijnbovenbeen en ging langzaam, zo alsof hij de omvang van mijn bovenbeen wilde meten, aftastendomhoog in richting van mijn geschlachtsdelen. Hij trok mij aan zich en ophetzelfde momentvoelde ik zâ€™n hand aan mijn testikels. Onwillekeurig heb me van hem afgeduwd met alsgevolg, dat hij me op ijzige toon beval mijn broek weer aan te trekken en te gaan. Ik wasgeschokt, wist me geen raad. Ik voelde me op de een of andere manier besmet en eenzaam, jazelfs schuldig. Zijn naam heb ik niet kunnen achterhalen. Vooral dit laatste voorval heb ik nooitgewaagd aan mijn ouders te vertellen. Overigens altijd gedacht, dat ik de enigste was, diedergelijke dingen op Bleyerheide meegemaakt heeft en dus een reden te meer er mijn mond overte houden. Het enige wat me achteraf na de zitting met de rolducpater opviel, was het feit, dat ikwel veel minder voor straffen en stokslagen uitgekozen werd. De laatste weken op internaat warenbijna aangenaam te noemen en ik begon me langzaam ermee te verzoenen. Korte tijd later op heteinde tweede schooljaar werd ik dan van internaat gestuurd. Ze gaven me een brief mee waaringeschreven stond dat verder oponthoud op Maria ter Engelen ongewenst was. Sindsdien was ik inde ogen van mijn moeder en mijn oudere broers voor lange tijd het zwarte schaap van de familie.Het was pas toen ik met zeventien mijn eerste vriendin en liefde leerde kennen, dat ik deuitwerkingen van Bleyerheide eerstmalig als groot persoonlijk manko ondervonden heb. Ik wasnooit helemaal in staat vrij en vrolijk voor mijn oprechte gevoelens uit te komen. Jammer voor dieeerste vriendschap met Paula, die ik erg graag gehad heb. In mijn latere leven, zowel privÃ© alsin beroepszaken, heb ik me in kritische situaties nooit echt kunnen vrij maken van de diepeindrukken die het kostschoolleven bij me achtergelaten heeft. Het blijft bij je, je leven lang. Kortna afloop van mijn militaire dienstplicht heb ik er vaker aan gedacht de broeders op Bleyerheidevoor het aangedane ter rede te stellen. Iets heeft me echter ervan teruggehouden. Misschien wel deangst voor de gevolgen van een nieuwe konfrontatie met de broeders van Bleyerheide. Aangeziende jongstleden berichten van andere scholieren uit die tijd (- Engelendossier -) was dat ook goedzo. Tot slot, wil ik me nog vriendelijk verontschuldigen voor mijn gebrekkig nederlands. Ik bende laatste vijfendertig jaar uitsluitend in het buitenland geweest. Naar beste eer en gewetenopgemaakt op een zondag in November 2010 en ondertekend door voormaals nummer 102

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Telt u even mee?

17 broeders, 1 Pater

18 geestelijken die zich vergrepen hebben aan kinderen op een en hetzelfde internaat St Maria terEngelen te Bleijerheide voor wat betreft seksueel misbruik en/of lichamelijke mishandeling

1 Broeder Monulphus (ziekenbroeder Bulletje)

2 Broeder Eymard (Dino)

3 Broeder Servatius (LS prefect)

4 Broeder Otho (wasserij/ fotograaf, de bonte hond)

5 Lebuinus (de heilige; bakkerij/ slaapzaal)

6 Pater Landric

7 Broeder Mansuetis

8 Broeder Vincent

9 Broeder Leonardus

10 Broeder Valentinus (lange Tinus)

11 Broeder Stephanus (VK)

12 Crispinus (overgeplaats Gemmenich, Belgie)

13 Broeder Jacobus (o.a slaapzaal toezicht)

14 Broeder Alphons (Funske, de Funs)

15) Broeder Lucas poging tot doodslag

16) Broeder Eligius

17) Broeder Wenceslaus

18) Broeder Philippus (Flipper)

Persoonlijke voetnoot!

Het is de kerk van mijn moeder en de kerk van mijn Oma. Mijn Oma een oprechte, overtuigdgelovige, ze was op haar mooist wanneer zij bad. Katholiek tot op het bot, en in haar oneindigeliefdesziel vergeve mijn aanval op het huichelachtige bolwerk van de kerk. Maar dit lieve Oma is'Het verwaarloosde verleden van de Engelen jongens'.

Bert Smeets

• HOME • fabrique de silence • bio bert smeets • contact • press • multimedia • dossiers • contributions • oproepen • BLOG •

http://www.bertsmeets.nl/

http://extremetracking.com/open?login=mcunited

http://02b1d2d.netsolhost.com/tralf/culea/services.html

http://www.apple.com.com/

DOSSIER 14: De Engelenjongensmembers.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers/dossier1… ·...

Documents

Transcript of DOSSIER 14: De Engelenjongensmembers.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers/dossier1… ·...