DONGERADAGEN MARK SPIJKERS GRAAF VAN MEDWERT

DONGERADICHTER JANUARI 2009 - JANUARI 2011

Hantumeruitburen, 24 januari 2011 Van januari 2009 tot januari 2011 was Mark Spijkers~Graaf van Medwert DongeraDichter, stads- en streekdichter van de Gemeente Dongeradeel. De bundel DongeraDagen geeft een overzicht in fotos en een aantal gedichten uit die periode. Deze bundel is een cadeau van de beroemde edelman aan u en alleen gratis te downloaden van de site www.graafvanmedwert.nl . In twee jaar tijd trad Mark Spijkers~Graaf van Medwert meer dan 200 maal op, gaf pozie workshops aan ruim 20 basisschoolgroepen, organiseerde 15 pozieevenementen, schreef hij Valentijns- en Sinterklaasgedichten bij de boekhandel, presenteerde meer dan 70 keer de SmachtWacht, een potisch en muzikaal radioprogramma, sleepten nominaties binnen voor het beste radioprogramma en voor de Cultuurprijs 2010, gaf diverse gitaarconcerten, trad op bij Rockfestivals als Robles Rock, Poetry Slams en andere poziefestivals, gaf vier dichtbundels uit, exposeerde een potische schilderijenexpositie, schreef tientallen gedichten voor en over bijzondere mensen en jubilea, gaf tientallen interviews, schreef een spraakmakende roman, brieven aan zee en maakte vele ter zake doende Herosche Tochten. Hij werkte tijdens zijn DongeraDichterschap samen met tal van artiesten, dichters, muzikanten en kunstenaars, zoals: Melvin van Eldik, Tsead Bruinja, Sytse van der Werf, Arjan Hut, Derwin Christmas, Jankobus Seunenga, Histotolk Frank Spijkers, Elie Wouda, Mayari Spijkers, Kay Muus, Pieter Oegema, Bart FM Droog, Red Leaves, Simmer, Die Maeze Sanghers, Akke Brouwer, Joanne Bos, Koos van der Goot, Anna Zelle van Zelderen, Melle Hylkema, Leopold Wijdeveld, Foleor van Steenbergen en vele anderen. Speciale vermelding dient Ridder Henk Aartsma hier te krijgen voor zijn substantile bijdrage aan het gigantische succes van de beruchte edelman en aan het welslagen van deze bundel. Kortom, de skrutene Mark Spijkers~Graaf van Medwert is n van de belangrijkste kunstenaars van zijn tijd en de tijd die rest.

er zinken zuiderEenparfumlinten in zilte kleienaardetinten onder aambeelden wolkenschepen

over vee en velden, graan en aardappelnamen tot de sponde voor nachtelijk zoet de liefdeszonde

sudewyn driuwt flamjendklaai troch de Ieren laket om it skrutene, ferliedt de wille

makket DongeraDichter lytsman oan it Dongerafjild en dat hy har jimmer yn skuldigens beskgje sil

er blazen oosterstormLauwersmeertermen een gelagkamer van stof voor toehoorders

van Sonnemas geschonken schenken en lovende leugenbankenzeebonkenwenken easterstoarm driuwt skuorreklaai troch myn hn laket om it wzen, ferdampt de wille

makket DongeraDichter lytsman oan de Dongerastden dat hy har jimmer yn skuldigens beskgje sil

er slaan zuidwesterWoudendondervloeken in zadeldaken en spitsen, maken van schaduw

een elfstedenkruizenommegang voor Bonifaciuskus- of HaverSchmidts eenzaamheidsboeken sdwesterwyn driuwt triennenklaai troch eagen laket om it wee, ferriedt de wille

makket DongeraDichter lytsman oan it Dongeradoarpen dat hy har jimmer yn skuldigens beskgje sil

er spoelen noordwesterstormWaddenwoordendragers aan in een gehavend altaar van beelden

van elders en zwaar zijn ze: gezinnenkraterslagers verschietbesteeldenmakers en zeemansgrafdelvers

noarderstoarm driuwt klommendeklaai troch de siel laket om it rydboskjen, ferneatiget de wille

makket DongeraDichter lytsman oan de Dongerasee en dat hy har jimmer yn skuldigens beskgje sil

we schrijven zon tweehonderd jaar geleden ver voor de groei-teneur

nog ver voor de verre vooruitgang die wij kennen plaatshad dus post per brief, koets en het postkantoor inclusief directeur

ondergebracht bij de grutter in de toen nog kleine stad

we schrijven bijna honderddertig jaar geleden ontwikkelingen en nieuwe tijden verdreven verleden en stopten nergens voor

we posten onze brief -voor lief en grief en dat soort dingen- in het daartoe verbouwde gebouw: stads nieuwe postkantoor

we schrijven ongeveer zestig jaar geleden alles groeit zo ook postzakken

het postkantoor neemt bezit van het belendende pand en kenmerkt de stad wie schrijft die blijft en we voorzien van allerhande gemakken is de opportunistische gedachte die de postbeambte voortdurend sterkt

we schrijven nog niet eens zolang geleden oude tijden zijn niet meer

opgezweept in de vaart der volkeren neemt in het oude hart van de veel be- en geschreven stad het postkantoor steeds weer

meer taken tot zich verzekeringen, kaarten en bankzaken als chipcard

we schrijven nu en veel en vooral per mail, op papier geen geklad

de vooruitgang is niet van zijn stuk gebracht en nooit te stuiten het postkantoor heeft van hogerhand zijn deuren moeten sluiten

en wordt ondergebracht bij krantenkiosk en grutter in de regiostad

hier neemt het mes

de overhand

en schrijft scheuren

in het papier

het lemmet groeit

zich in de greep

tot bloed de gezochte

formulering druppelt

daar waar we alleen gingen

hadden we ook samen kunnen gaan

daar waar we ons van elkaar afsloten

hadden we samen kunnen bestaan

we waren jong met de jongeren

oud met de ouderen

gelovig met de gelovigen

heiden met de heidenen

we waren blind met de blinden

doof met de doven

soldaat met de soldaten

pacifist met de pacifisten

we waren rijk met de rijken

arm met de armen

we schonken met de schenkers

en bedelden met de bedelaars

we waren fries met de friezen

vluchteling met de vluchtelingen

hollander met de hollanders

en stedeling met de stedelingen

we waren bang met de bangen

overmoedig met de overmoedigen

verliefd met de verliefden

verbitterd met de verbitterden

we waren dik met de dikken

blond met de blonden

tenger met de tengeren

zwart met de zwarten

we waren zeker met de zekeren

vertrouwd met de vertrouwden

twijfelend met de twijfelaars

onzeker met de onzekeren

we waren ons met onszelf

we dankten de dankbaren

we vergaten de vergetenen

we bespraken de besprokenen

maar daar waar we alleen gingen

hadden we ook samen kunnen gaan

daar waar we ons van elkaar afsloten

hadden we samen kunnen bestaan

HH Hee e tt t gg g

ii i gg gaa a nn n

tt t ii i ss s cc c hh h

gg grr r oo o

tt t ee e EE EGG G

OO O bb b

ee e ee e ll l dd d

Vrijheid

vrij zijn:

tijdsstonde tussen perioden

van niet vrij zijn onder

te verdelen in vrijwillig

niet vrij zijn zoals werk

of huwelijk en onvrijwillig

niet vrij zijn zoals gevangen

vastgebonden ontvoerd

gedeporteerd stevig de mond

gesnoerd gele ster op je kleren

geen hoofddoek mogen

dragen een avondklok

of samenscholingsverbod

niet mogen zijn wie je bent

niet mogen geloven wat je

gelooft vrijheid een woord

beladen verkwanseld door

de vermaledijde die vrijheid

belooft een vrijheid die de

vrijheid van anderen weer

berooft woord van utopie

steek met trots het rood

wit blauw hoog in de lucht

hetzelfde rood wit en blauw

strijdend voor vrede maar

met een koloniaal verleden

om koloniaalwaar zich ontpopte

tot vrijheidsmoordenaar

vrijheid is dat niet alleen

na te streven door er samen

n inhoud aan te geven?

met de ramp werd een dorp weduwe

vrouwen zonder man kinderen zonder vader

half gevulde bedsteden lege beurzen

ik gedenk haar, ik gedenk haar en haar en

haar

de dagen die gaan wel

-dan is ze bezig- maar dan de nacht

ze huilt zich in slaap, zoals vroeger

zoals gister zoals morgen

dan voelt ze zijn warmte, zijn lichaam

ze drukt zich tegen hem aan ze hoort

zijn adem herkent het ritme ze ruikt

het zilte visserslijf geur van zweet, vis

en zee

de zee die hen voedde

de zee die hen alles gaf

de zee die hen alles ontnam

in rusteloze ruigheid

haar bestaan deed wegvloeien

als water door de mazen van het net

ze schreeuwt tegen de wanden van de stede

die huivert van kilte en leegte

net als gister, net als morgen

de dagen die gaan wel

-dan is ze bezig met overleven-

maar dan de nacht

maar dan

de nacht

Kranslegging aan zee het kwetsbaar uur breekt in zichzelf aan in hun benaming in marmer zijn ze nog samen we lezen ze zwijgzaam we lezen hun jaren nu weten we uit welke familie ze kwamen nu weten we dat er kinderen aan boord waren maar de zee is zo rustig nu zo rustig en stil je kan het je haast niet je wilt het je niet want de zee is zo rustig nu zo rustig en stil

De frontierloze

wie zonder grenzen leeft

loopt durend tegen die

van de begrensden aan

wie tijd en demarcatie ziet

als bureaucratische soesa

wordt getornd in zijn bestaan:

ga niet daar waar je niet mag

zeg niet wat je wilt maar zwijg

doe niet wat je wilt stop met meanderen

ga niet daar waar niemand ging

zeg niet wat niemand ooit zei

doe wat hoort doe als de anderen

vertel mij niet van gras zo groen

aan de andere kant van onhaalbare

heuvels onder een hemel van vermiljoen

vertel mij niet van het immer blijven

over een leven dat ik niet wil bestaan

niet van gekunstelde vreeskeurslijven

vertel mij niet van gebodsborden

die stijf hoog wijzen naar waarheen

en wat ik dan zou moeten worden

rechtdoor! blijf niet staan! wacht

tot het rode licht is gedoofd! denk

aan wat men zegt en wat men gelooft!

zit, lig, af, rol, dood en handhaaf

goed zo, nu ben je slaafbraaf!

laat mij mijn bandeloosheid

laat mij mijn tijd

laat mij mijn onstuimigheid

laat mij geen verwijt

laat mij mijn vrijheid

laat mij geen spijt

laat mij mijn frontierloosheid

De Waegh

In de Waegh schrijft de historie zich verder op het ritme en maal- tijden en -stromen van seizoenen en blijft het handelen in voedsel de opdracht van het handelshuis

Op het terras schenkt men La Mancha

voor de dichter en de dromer in het glas De zakenman met aktetas bespreekt er

zijn zaken bij lunch of diner. De toerist geniet van koffie en thee en neemt

sfeer en Goudeneeuwse herinneringen

met zich mee. Winkelende mensen nemen een koffiemetgebakrust bespreken

hun wensen en de dingen van de dag Iedereen voelt zich hier thuis omdat

iedereen zichzelf zijn mag. Zomers

bruist het om de tafels en stoelen buiten s Winters is men behaaglijk binnen

om de koude wereld buiten te sluiten Hier weegt men het leven dat men waagt

Men vraagt om verrassende spijzen. Een dans van serveersters met dienbladen en

tovert de kok geuren en smaken in balans Dit is de plaats voor een maal voor ieders

stand dit is de Waegh: Dokkums restaurant

Valentijnsgedichtje

ik ga daar

waar reizigers gaan

en dan in geen velden of wegen

je kent het wel minder dan

een stip aan de horizon

dichterbij kan ik soms

niet zijn het lijkt ver weg

daar waar reizigers gaan

maar het anker ligt

immer in jouw haven

Elk jaar zit de DongeraDichter weer slaafbraaf

Sinterklaaspozie te schrijven bij boekhandel Schaaf

Mensen liggen voor de deur in slaapzakken

Om een fraai gedichtje mee te pakken

De winkel vult zich met drommen mensen

Met ieder zijn eigen gedichtenwensen

De dichter laar de woorden stromen

En laat rijmende zinnen komen

Zo dicht hij zich een ongeluk

En schrijft hij zwetend aan n stuk

De meest lyrische zinnen

Alleen de geniaalste en briljante schieten hem binnen

Was dat allemaal maar waar. Helaas

Ook met sinterklaas

Loopt Dokkum te schromen

Om naar de DongeraSinterklaasDichter te komen

ALLINICH BY IT WAD MEI DE JOLM wat ik tocht: ik bin hjir allinich om allinich te wzen stoarm skulpen stiennen slyk en ik wat ik seach: yn de fierte ljochtet in ljochttoeren eiln efter in somtiden woaste dan dridzenwoastinen see dat brocht fsleine skipsfrachten mar benammen fuortgoaid ffal mei har mei in tonne diesel in fleske Cinzano brnje foar de forlerne minsken oranje moffen -foaral rjochter- sokken en lofter wurkmans learzens

fwaskmiddelflakons en fwaskguodflakons- doppen, injeksjenulle en in heal lngong raffelich skipperstou yn alle kleuren, in plastic autobus, grien dyt snder tsjillen dwaan moat wat ik fierder tocht: it bewiis fan woltier streamt hjir oan mar nea eat fan de dream fan ea lyk as in skatkiste wat ik doch: stoarm makket myn hn de fne pin dit skriuwen en ik post it yn in bekoarkte flesse wat ik op it lst tocht: ik bin hjir allinich om net allinich te wzen stoarm skulpen stiennen slyk en ik

Geen impromptu

hun farandole maakt van dokkum

de stad die zich het ooit droomde

flanerend arm aan arm stap aan

stap en schaduw aan schaduw

schrijven zij een libretto tussen

kroeg en preekstoel tussen

sonate en cantate school en koor

in filosofische complicaties

erudiet nuchter gerecenseerd

in een stadsfriese toonsoort

pianos hijsen zich hoog boven markt en breedstraat

en versmelten zich tot

een door hen bespeelde

vleugel die als een fandango

door eeuwenoude ramen

hoog boven het gekrakeel

zich naar binnen laat slingeren

daar waar zij, de geliefden

zich een fuga aanmeten

van het rumour buiten

eenmaal buiten maken zij

-de levensgeliefden- van straten

symphonien -geen impromptu-

Themagedicht Dokkum

Lieve stad aan dEe (Ode aan Dokkum)

allerwegen ging ik en trof ik wereldsteden

betrad door geschiedenis beladen paden

pleinen en parken en leerde er veel van

vooral dat ik Dokkum niet missen kan

lieve stadige stad aan dEe bruisend op markt- of feestdag maar slaapstad na zessen

de tol van de roem is bij jouw Waegh

wankel en traag tot stilstand gekomen

gracieuze grachtenstad schoonste

der elfsteden pochend vind je dat zelf

ook je moet maar horen wie het zegt

zegt men zacht op de Leugenbank

aimabele Admiraliteitenstad stroom

je water door Grootdiep naar Het Wad

breng mij langs Breedstraten en Wester- en

Baantjebolwerken naar Zuiderbolwerkzerken

kleine klei stad bekoor me met korenmolens

met Hoop en Zeldenrust, betrap me bij het stadhuis

zn trappen kijkend naar zijl en goudeneeuwse gevels de geboogde Bontebrug en kerende schaatsenrijders

zuivere zeevaarderstad haven voor reizigers

aangezeild, rijdend of glijdend in jou beland

in vaart der alle volkeren deel je rijkelijk uit

en wacht er een gevelstenen hemelse beloning

vrije friese stad vier met je beiaardier de halve uren

over stads halve maan en sterrentrio tot tien uur

de Grote Kerk aan de Markt zorgzaam met

zn meidenklok meisjes en hun vrijers binnenslaat

brave stad van Beerenburger en Bonifacius,

noordelijkste

stad van het land blijf traag om je Ee heen stromen

laat me slenteren door jouw straten en stille stegen

waar het wemelt van toekomst en middeleeuwse

dromen

allerwegen ging ik en ik trof wereldsteden

betrad door geschiedenis beladen paden

pleinen en parken en leerde er veel van

vooral dat ik Dokkum niet missen kan

Themagedicht 4 mei

ik ken een oorlog van zwart en wit, wit vergeelde

fotos gehavende filmbeelden van bombardementen gewonde mensen een overvolle trein in zwart en wit

ik ken een oorlog van boeken Etty Hillesum en Anne Frank

verhalen van angst van hoop verhalen van dood boeken die mij verhalen van kraters en kinderdroomrovers

ik ken een oorlog die mijn vaders vader mij vertelde

van razziasstraten en onderduikboerderijen van namen op nimmer vergetende verzets- en herdenkingsmonumenten

maar ik ken ook een oorlog in kleur kleuren van zand

kleuren van rakettenschijn verlichte nachten die ik zag uit de eerste hand en werd ik bezetter van menig dictatuurland

ik ken een oorlog van twee minuten stilte stil voor de gevallenen

opdat het nooit meer zal gebeuren (?) hoop is de vrijheid dat die twee minuten eeuwig durend in vrede zullen zijn

daar zat een kabouter achterop een step provo pinneke proost proest

de barman totdat hij dan toch werd opgepakt voor wat hij had aangeplakt

moordenaar! Johnson is een moordenaar

daar zit een kabouter aan de bar hij weet nog van die jaren van de wilde

haren de reis naar parijs voor een fles jenever -op de step, ik ben zo blij

dat ik m heb- dat was ooit maar een reiziger stopt nooit, de step kreeg vier wielen en een dak

voorzien van

dieselgemak

met keuken en

bed het rijdend

huisje over de

Appenijnen gezet

of naar het noorden

het bos en klif van de

Noren of naar het

westen waar ze met

Calvados eeuwig de

dorst lesten

daar zit een

kabouter in

een huisje

tussen

houtwallen

en velden

het decor

voor levens

filmhelden

Quelle allure.

als ik me omdraai kijk

ik de andere kant op

als ik me niet omdraai kijk

ik ook de andere kant op

kijk daar ligt het eiland

kijk zie je wel, daar ligt

geen eiland maar een masker

zet het masker op en je ziet

boten die merkwaardige namen

aannemen en kinderlijke vormen

boten met merkwaardige namen

en op het dek daarvan springen treurig

vrolijke vissen, n voor n op het dek

als je goed kijkt mis je er niet

n misschien, maar missen zij

jou misschien, daar op het dek

als je niet kijkt zie je er niet n

en zullen ze jou ook niet missen

en het is waar ik heb het gezien

als ik me had omgedraaid

je snapt niet wat ik wil zeggen

en ik schilder met penselen

met schaarse haren wat je

niet snapt en ik wil zeggen

penselen met n haar schilderen

mij het masker af, kijk daar gaat het al

en dan weet je wat je ziet je ziet

je ziet wat ik niet zie, maar het heeft

iets te maken met kruisen en je weet

dat als iets te maken heeft met

kruisen eigenlijk alles met kruisen

heeft te maken en dat een masker soms

wel makkelijker is dan een kruis

vooral als je er niet bent want dan

is het masker er toch nog

langzaam zakt het eiland onder

mijn aards bestaan weg

en dat is jammer heel erg

jammer voor de vissen en het eiland

smach

twacht

wufte vrouwen bewegen zich wulps langs de gebogen gevel

wat betekent 100 jaar als er zo weinig is veranderd: ik wil

mooi zijn, niet ziek geef mij drogerijen basten en hout

lieve schone gaper toe nou geef mij mijn vrouwelijkheid

parfum mijn eigen snufjesparade en gladde benen geef mij

mij mijn schoonheid geef mij mijn mannelijkheid condooms

after shave en straks of net of nu als ik klein en ziek ben mijn

genezend drogerij mijn medicijn de behandeling zal in het ergste

geval genezend zijn valt in verleden te lezen Hamstras drogisterij

houdt van mijn lichaam mijn haar mijn geur houdt van wie ik ben

het kind de geliefde de vader de moeder opa en oma houdt van het buiten het stelen van de show maar ook van mijn binnen houdt

van mijn leven drogisterij Hamstra houdt voor altijd van mijn zijn

zalft zacht mijn lichaamspijn deze drogisterij houdt van mij

Kerstfair in Dokkum

op beklinkerde straten waar decemberkoude

guurt en huivert en dan op oude wijze teder het

seizoen en de stad binnenvalt klinken korenstemmen en klaroengeschal over

kerststal en marktkramen en achter de beslagen ramen sneeuwman- en dennentak-

etalages. Vuurkorf, snert gepofte kastanjes en

glhwein verwarmt nu de van de werkelijkheid

en tijd losgerukte omarmde mensen die wanen zich Bob

Cratchit of Ebenezer Scrooge in hun eigen Dickensverhaal waarin het feest van het licht

nooit meer ophouden zal en twaalf maanden in het echte samenzijn en vrede

met passie en genadebrood alle dagen wordt beleden

Proloog

(dood doodgaan

doodgaan doe je doodgaan doe je liever

doodgaan doe je liever niet doodgaan doe je liever niet alleen)

I

aan de wieg van terminale toewijding stond een fenomenale vrouw, ze sprak:

doodgaan doe je liever niet

zonder dat er iemand is zomaar zonder maar zonder

meer als je uit sterven gaat

dat er iemand is ook als er niemand is die iets zegt

die iets zwijgt je aanraakt als je dan uit sterven gaat

dat het einde thuis mag zijn

dat je dan in je eigen huis mag zijn tussen de waardeloze dingen die

je achterlaat als je uit sterven gaat

II de wieg is leeg het kind staat en neemt de eigen benen, het zegt: dat jij er was zodat ik kan zijn: belangeloos, gratis maar niet voor niets iets dat afscheid nemen niet comfortabeler maar mooier maakt dat er aandacht is voor niet alleen die wie in romper gaat maar ook voor wie het lijkgewaad past, dat de stervende ook bestaat nu neem ik afscheid van jou partir cest mourir un peu, maman en weet ik niet van woorden dan weet ik niet van zwijgen Epiloog het was het was goed

werking van wisselwerking

met hergebruikte goederen en waren

milieu en geld besparen mensen hier

arbeidsplezier geven en geld aan hen

die onder het bestaansminimum leven

alles verdient weer een buitenkans

tweede- derde of vierdehands

dag oude jas die ooit mijn nieuwe was

je begint straks een nieuw leven

gaat een ander lichaam warmte geven

welkom oude stoel licht bekrast

die niet meer in het moderne past

voortaan draag jij mijn lichaamslast

alles verdient weer een buitenkans

vijfde- zesde of zevendehands

dag oud servies waar ik het stof afblies

je serveert straks een ander spijzen

gaat een ander dienst bewijzen

welkom zware tv zonder ruis

vervangen door breedbeeldbuis

nu ga je films spelen in mijn huis

alles verdient weer een buitenkans

achtste- negende- of tiendehands

dag oud spel ik zeg je vaarwel

je gaat straks opnieuw beginnen

een ander laten verliezen of winnen

welkom stapel boeken in alle talen

ik ga meedromen in jullie verhalen

hoefde er nauwelijks voor te betalen

alles verdient hier weer een buitenkans

mens en milieu in cadansbalans

en alles kringloopt zich tot eerstehands

Gedachteninkt

ik ken de tinten modder- en hemelgrijs en daar de nuances van

ik ken het eenzaam zijn in verlaten dorps- en stadsstraten

ik ken de geuren rond zessen uit openstaande keukenramen

ik ken het norse zwijgen de dronken stemverheffing

ik ken het verlorene van een buitenissige vreemde te zijn

ik ken de tengere uren van de nacht strofes zoekend in caf of veld

ik ken het ritmisch rietfluisteren en de klank van omvallende

glazen

ik ken de aarzelende twijfel van al mijn onwankelbare antwoorden

ik ken het fluisteren: psssst daar gaat ie de SmachtWachtende DongeraCharlatan Graaf van Slechtwert Raaf van Medflirt

ik ken ook de gluipgrijns van hen tevergeefs wachtend op mijn val:

pssssst de potsenmaker en kuntseNAR hangend in sigarettenrook

aan de bar

ik ken het afgunstig smiespelen van groene VIVA-psychologen:

pssssst het is een egotrippende narcist die altijd al alles beter wist

ik vond letters in bermen reeg lettergrepen met aangespoeld touw

ik vond woorden in voetstappen als die van u, als die van haar

ik vond de zin van zinnen, klinkende klanken van beminnen

ik ken nu het horizonverbodenschrijven van bloedpennen

ik ken nu het leger wordende vel beschreven met gedachteninkt

ik ken nu de droge taal van vette klei en het stormende parabel

ik ken de woorden die ik niet zelf bedacht maar enkel opnieuw

ordende

als dichter kom ik nooit meer thuis, van stad land of zee, ik ken u

ik heb u beschreven en u kent nu mijn aanhoudende heimwee

. Blz. 3 Het eerste themagedicht ging over de DongeraDichter. Het is een tweetalig gedicht geworden, en beschrijft dat de DongeraDichter altijd schatplichtig is aan zijn omgeving. Blz. 4 Caf de Terp, alwaar ik enkele bundels presenteerde. Blz. 5 Een afscheidsgedicht voor het postkantoor dat uit Dokkum moest verdwijnen. Blz. 6 Een gedicht dat eigenlijk hoorde in de bundel De Profondeur, maar daar om duistere redenen niet in kwam. Blz. 7 Een aantal malen op festivals opgetreden, van Robles Rock tot de Amnesty International Manifestatie bij Zero Dokkum. Blz. 8 Kay Muus maakte het gigantisch grote EGO beeld voor de Graaf van Medwert. Blz. 9 Gitaarspelen raakte een beetje op de achtergrond, toch her en daar opgetreden met de gitaar. Blz. 10 Parijs, stad van de liefde, hier met een briljant boek van Brusselmans op Place des Vosges. Blz. 11 Na het gigantische succes van de Herosche Tochtbundel, overtrof de Graaf van Medwert zich met de bundel De Profondeur. Blz. 12 Themagedicht voor de 5 mei-viering. Blz. 13 en 14 Samen met shantykoor Die Maeze Sanghers heb ik een herdenkingsconcert gegeven in Paesens voor de omgekomen vissers van de ramp van 1883. Blz. 15 Het thema van de gedichtendag 2010 was Over de grens, een mooi thema voor een frontierloze Blz. 16 Eethuis de Waegh was veelal uitvalshaven voor al dan niet potische avonturen, en basis van de maandelijkse pozie en muziekmiddag DODZ. Blz. 17 Op Valentijnsdag valentijnsgedichten schrijven bij de door de Graaf van Medwert erkende boekhandel Schaaf. Blz. 18 Op 5 december Sinterklaasgedichten schrijven bij boekhandel Schaaf. Blz. 19 Themagedicht over de storm, het gedicht was allang gereed, maar d e storm kwam maar niet Blz. 20 Vele gedichten voor en over mensen geschreven, ter gelegenheid van huwelijk, verjaardag, of ander festijn. Blz. 21 Voor het Dokkum Magazine een ode aan Dokkum geschreven. Blz. 22 Op 4 mei opgetreden bij de herdenking. Blz. 23 Weer een gedicht voor een bijzonder en markante persoonlijkheid, die ooit bij wijze van weddenschap naar Frankrijk stepte. Blz. 24 Het tsjielptsjielp-gedicht. Blz. 25 Tja Blz. 26 Geschreven voor schilder Mannus, en voorgedragen bij een postume expositie. Blz. 27 Elke woensdagavond, het potische en muzikale en genomineerde programma de smachtwacht, gepresenteerd door SmachtWachter Mark Spijkers~Graaf van Medwert. Blz. 28 Potische gitaarmuziek. Blz. 29 Om de DODZ te kunnen financieren voor sponsorende winkels gedichten geschreven. Hier voor Drogisterij Hamstra. Blz. 30 Gedicht geschreven voor de Kerstfair in Dokkum. Blz. 31 De beroemde koffer van de Graaf van Medwert. Blz. 32 Een gedicht geschreven voor de palliatieve zorg. Blz. 33 Wat een man. Blz. 34 Gedicht voor het kringloopbedrijf De Wissel te Dokkum. Blz. 35 Afscheidgedicht van de DongeraDichter Blz. 36 en blz. 37 In twee jaar tijd veel mensen ontmoet, radio en tv makers, muzikanten, dichters, beelenmakers en dromers. Blz. 38 LHantumeruithof, qui est le mien

Van januari 2009 tot januari 2011 was Mark Spijkers~Graaf van Medwert

DongeraDichter, stads- en streekdichter van de Gemeente Dongeradeel. De bundel DongeraDagen geeft een overzicht in fotos en een aantal gedichten uit

die periode. Deze bundel is een cadeau van de beroemde edelman aan u en alleen gratis te downloaden van de site www.graafvanmedwert.nl .