Nu Lily een hoop dingen zal moeten leren komt de supersport breinmelk altijd van pas. Werken in de sport heeft zo zijn voordelen.

Voorzichtig pakt Lucas een warm flesje uit het apparaat.Misschien zal Lily het helemaal niet willen drinken..Zachtjes legt hij de melk op een klein afstandje.

Nieuwsgierig als ze is kruipt het meisje naar de fles,de gloed fascineert haar en algauw hebben haarhandjes het flesje beet.

Dan steekt Lily de uiteinden in haar mond. Nee de onderkant is het niet.. Maar als de bovenkant ontdekt heeft begint zevan de melk te drinken.

Een blauwe gloed omringd Lily, en tot haar eigen verbazingzijn haar eigen tandjes zelfs blauw!

‘Zo meisje, zin om nieuwe dingen te leren?” Lucas zaktop de grond en begint met woordjes oefenen. Al snel kanze de simpelste woordjes, zoals papa zeggen.

Maar Lucas kijkt verbaast op als er hele zinnetjes uit haar mond beginnen te rollen. *Die breinmelk is een goudmijn*denkt hij sprakeloos.

Na een uurtje lijkt Lily nog energiek genoeg om te lerenhoe ze moet lopen en haar eerste stapjes te zetten.

Theresa bekijkt alles vanaf een afstandje, ze heeft zo haar bedenkingen op de breinmelk. En terwijl haar zwangerschap vermoeiend verloopt lijkt Lucas alleen aandacht te hebbenvoor zijn kleine meisje.

In tegenstelling tot hem lijkt ze veel minder aandacht aan Lilyte geven, ze voelt niet een speciale band met haar dochtertje.

‘Stappen is leuk, roept Lily blij naar haar vader. Lucas kan zijntrots bijna niet inhouden.‘Zullen we dan nog even op het potje? Zindelijkheid is toch weleen hele kosten besparing.” mompelt hij.

En hoe oncomfortabel een potje wel niet is, Lily wil haar vader graag trots maken en zal wel laten zien wat ze kan.

‘Lief potje, zegt ze na haar plasje heel gemeend.’ Het lijktwel een speciale band, eentje die de luiers buiten de deur houdt!

Theresa hoort het allemaal maar aan, ze hoopt dat haar tweede kindje meer naar haar mama vraagt dan deze doet.

‘Tusje! Na een minuut valt Lily al in een diepe slaap. Dan kruipen Lucas en zijn vrouw ook hun bed in.

Het is pas zeven uur als Lily haar bedje weer uit wil,Lucas staat al gelijk voor haar klaar en even kijkt hijnaar buiten. Slecht weer en weer een lange storm.

‘Papa spelen? vraagt Lily op haar allerliefst’. ‘Nee liefje,papa gaat even met mama praten’, Het moet nu maar eensAfgelopen zijn met dat afstandelijke gedoe tegen Lily.

Lily is even teleurgesteld, maar als ze de blokkendoos inde hoek ziet zijn haar zorgen verdwenen.

Als Lucas naar buiten wil lopen botst hij bijna tegen Theresa op. ‘Trees ik wil even met je praten, zegt hij zo kalm en nuchter mogelijk. ‘Lily verdient meer aandacht van je.’

‘Voor het geval je schele ogen hebt, ik ben zwanger en heb ook nog een tuin waar ik in moet werken! zegt ze fel. Evenis Lucas uit het veld geslagen. Dit had hij niet verwacht..

‘Dus je laat haar helemaal links liggen? Ik vraag me af of jijwel liefde kan geven aan je eigen kind! Spotte hij kwaad. Lilyverdient beter!’ Nog voor de ruzie verder escaleert is Lucas de badkamer uit gestormd.

Hoe kon ze nu zo bot reageren, waren dat de hormonen?vroeg hij zich af. *Ja lekker makkelijk om het daar op af te schuiven zeg.* Snel stapt Lucas zijn carpool in, naar zijn werk.

Vermoeid laat Theresa zich op de bank zakken. Was ze echteen slechte moeder? Misschien moest ze inderdaad wat meer naar Lily omkijken, misschien misschien…

En voor ze het weet, is ze in een nare droom beland. Weg vanalle ellende.

Lucas komt die middag vrolijker thuis dan normaal. Promotie!

‘Trees! roept hij geschrokken uit als hij haar op de bank zietliggen, waar is Lily?

‘Wat?’ Snel staat Theresa op van de bank. *Shit ingedut* denkt ze al vloekend. Nu had Lucas weer een reden om ophaar te gaan zeiken….

‘Waar is Lily? ‘Heb je haar de hele dag in haar kamer gelaten?!’Theresa werd langzamerhand weer kwaad, maar dit keer niet op zichzelf. ‘Ja jij had haar toch voor zichzelf leren zorgen?’

Even dacht ze na, nee dar was heel onredelijk gezegd….Ach wat! Die lul wist toch altijd alles beter.

Lucas vond zijn meisje, niet aangekleed en met de nodige inspanning zelf in haar wiegje gekropen. ‘Papa! Riep ze blij,ikke jouw opeten! Glimlachend gaf hij haar een kusje en zettehaar op de grond, opgelucht dat haar niets mankeerde.

De tijd verstreek, de ruzies werden erger en heftiger. Theresahaalde vaak het onkruid te hard uit de grond van frustratie. Iets wat echt niet goed was in een bijna voltooide zwangerschap.

Lucas bleef voor Lily zorgen en hoopte dat het nieuwe kindje de eeuwige woede zou sussen en hem weer dichter bij zijnvrouw bracht. Lily bleek een echte muziek knobbel te hebbenen had het steeds vaker over haar broertje of, in haar geval zusje.

Het duurde ook niet lang voor de bevalling op gang kwam.

‘LUCAS’, gilde ze. De baby komt! De weeën waren heviger dan de vorige bevalling, maar Lucas leek daar niets van temerken.

Hij was in slaap gevallen op de bank na zijn yoga oefeningen.De zorg van Lily op zijn schouders had hem helemaal uitgeput.

Na een aantal moeilijke uren bracht Theresa een tweede dochtertje ter wereld. De kleine Marlies leek haar moederonmiddellijk te herkennen en brabbelde vrolijk naar haar.

Voorzichtig legde Theresa het meisje in haar kamer. Nu had ze tenminste een reden om die eikel eens flink de waarheid tevertellen.

Lucas zat op de bank en realiseerde zich door het gekrijs van Marlies dat hij de bevalling had gemist. Met pijn in zijn hartstond hij op. Theresa was laaiend….

‘Hoe kon je? Begon ze haar woedende tirade. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld als in die paar uur, en jij lag te slapen?

Lucas hoorde alles met een half oor aan. Ze had volkomen gelijk, misschien had ze wel gelijk en was hij haar niet waard..

‘Misschien is het beter als we apart slapen Trees’ Zei hijdaarom ook pissig. Theresa zei geen woord en gehoorzaamde direct.

De schijn ophoudend lieten ze Lily haar zusje zien. Maarzelfs zij voelde dat er iets aan de hand was. Iets wat slechtegevolgen zou hebben voor haar en haar zusje..

In plaats van wat Lucas had gehoopt, was door zijn domme actie alles nog meer in de soep gelopen. Iets wat Theresa hem dagenlang kon vertellen zonder schaamte.

De liefde tussen haar en Lucas was compleet verdwenen en de twijfels sloegen in. Theresa vertikte het om nog een kind te krijgen omdat Marlies geen zoon was.

Lily zou die taak later wel over willen nemen van haar pappie,het arme kind raakte verwaarloost. Geen eigen kleding meeraan en nauwelijks een flesje op tijd.

Het huis raakte in verval en schoonmaken was er ook nietmeer bij.

Theresa sliep zolang bij Marlies op de kamer, Het meisjemerkte er toch niets van. Nog niet…

Lucas stond meerdere malen voor het raam van Marlies haar kamer. Als Theresa al sliep keek hij stil voor zich uit. Zou hetooit weer goed komen tussen hen?

Hij wist het niet, Lucas concentreerde zich met alle macht op zijn werk en Theresa deed hetzelfde.

En dat bracht haar eindelijk een stapje hoger op de laddervan haar carrière.

Ook Lucas boekte succes in de sportwereld en kreeg lokale bekendheid als sterspeler.

Lily stond op het punt om op te groeien, geen feestje want zelfs zij was er niet voor te vinden.

Bewonderend keek ze naar zichzelf. Ze was nog steeds het evenbeeld van haar moeder, aan wie ze een hekel kreegomdat ze blijkbaar niets om haar gaf.

‘Gefeliciteerd, zei Theresa langzaam. Even leek de oude vonk weer over te slaan bij de twee mensen maar Lily wasal weggelopen. Ze hoefde haar moeder even niet te zien.

Wat dacht ze wel? Ze had papa onwijs veel pijn gedaan,En zich nooit met haar dochter bemoeid. Er hing ook niets leuks in de kledingkast. Theresa had niets gekocht.

Haar zusje zou vandaag ook op gaan groeien, en haar mama wilde perse laten zien dat ze wel om haar kinderen gaf. Voor Lily onbegrijpelijk, maar haar vader was al om.

Marlies was net twee druppels Lily, het gezichtje en de wenkbrauwen, maar met haar vaders haarkleur.

Theresa had wel de band met Marlies die ze niet bij haareerste dochter had, waarschijnlijk door de eenzame bevalling.‘Mama houd echt van je hoor liefje, zei ze met liefdevolle ogen.’Marlies kreeg een kusje, en wist dat haar mama niet loog. Nooit.