Hs. 21

„Waar ben je nou

precies bang voor?‟

Geïrriteert verplaatst

Joan zich van het

ene been op het

andere, terwijl ze

Jade strak aan blijft

kijken.

„Nouja, het is een

beetje raar om

binnen te komen..

“Hé, mam en pap! Ik

heb een dochter..‟

Rijksweg 7

„Wonen opa en oma

hier?‟ Onderbreekt

Moos haar moeder

als ze genoeg naar

het grote huis heeft

staan staren.

„Ja, dat klopt, zullen

we naar binnen

gaan?‟ Vraagt Joan

opgewekt terwijl ze

Jade mee de

drempel over trekt.

„Ik weet niet hoor.‟

Twijfelend blijft Jade

voor de voordeur

staan, met een

hypere Moos naast

zich.

„Mens, het zijn je

ouders.‟ Zucht Joan

terwijl ze met haar

ogen rolt.

„Poesjes!‟

Enthousiast begint

Moos de

woonkamer in te

rennen.

„Niet te lang.‟ Roept

Jade haar na.

Net als Moos de

hoek om is

verdwenen, komt

Floor de trap

afgelopen.

„Lieverds!‟

Enthousiast omhelst

ze haar jongste

dochter.

„Wat heb ik jullie

gemist!‟

Nadat ze Joan

eindelijk heeft

losgelaten pakt ze

ook Jade stevig

vast, terwijl Jaap

alleen maar lachend

toe kijkt.

Dan komt ook Nout

naar beneden

gelopen, en omhelst

zijn dochter met een

knuffel, en Jaap met

een mannelijke

groet.

„Echt fijn dat jullie er

zijn.‟ Zegt Floor met

een grote glimlach

terwijl ze haar twee

dochters en

toekomstige

schoonzoon goed

bekijkt.

„Mama!‟ In een

oogwenk is dat

gezellige momentje

verdwenen, en volgt

een onwennige

situatie als Moos

vrolijk komt terug

gerend.

„Dus u bent oma, ik

ben Moos, en ik ben

al tien jaar oud.‟

Ratelt Moos vrolijk

zonder te merken

wat voor een sfeer

er is ontstaan.

Verbaasd kijkt Floor

naar haar schijnbare

kleindochter, die

trots als een pauw

voor haar staat.

„Ik wist niet dat

jullie,‟ Vraagt ze

verbaasd terwijl ze

van Joan naar Jaap

kijkt.

„Ze is niet van ons

mam.‟ Antwoord

Joan lachend, terwijl

ze een knikje naar

Jade maakt.

„Uhm, zullen we in

de woonkamer gaan

zitten?‟ Onderbreekt

Nout hakkelend de

stilte die is ontstaan.

„Dus..‟ Begint Floor

even later, als ze

allemaal op de

banken zijn

neergezakt en een

kopje koffie voor

zich hebben staan.

„Wanneer wou je dit

aan ons gaan

vertellen?‟

„Nou, vandaag dus.‟

Mompelt Jade een

beetje beschaamd,

terwijl ze snel langs

haar moeder heen

kijkt.

Moos zit

ondertussen in het

hoekje van de

kamer in het kinder

gedeelte, waar een

groot poppenhuis

staat.

Ze doet alsof ze

druk bezig is met de

popjes, maar

eigenlijk weet ze wel

dat ze het over haar

hebben.

“Stomme volwassen

ook.”

Denkt ze grimmig

terwijl ze de arm van

het mannelijke popje

door dat van de

vrouw haakt.

„Mam, doe niet zo

psychisch.‟

Onderbreekt Joan

de hele redevoering

van Floor.

„Jade kon er ook

niks aan doen, het

was niet de

bedoeling.‟

Met een hopeloze

blik in haar ogen

kijkt Floor naar

Nout, die een beetje

voor zich uit zit te

staren.

Als hij merkt dat

iedereen op zijn

antwoord wacht,

kijkt hij snel op.

„We hebben wel een

prachtige

kleindochter.‟

Geïrriteert maar ook

gniffelend om zijn

optimisme staat

Floor op en loopt

naar haar oudste

dochter.

„Dat is waar.‟ Zegt

ze terwijl ze Jade

flink knuffelt.

„Nou, dan moeten

wij maar weer gaan,

we hebben iemand

die op ons zit te

wachten.‟ Zegt Jade,

duidelijk opgelucht

over de wending

van de stemming.

„Doei opa en oma

en tante Joan en

oom Jaap!‟

Met een grote

glimlach loopt Moos

achter haar moeder

aan.

Nu komt het toch

nog goed.

Rijksweg 2

„Het is best koud.‟

Mompelt Moos als

zij en Jade bij hun

nieuwe thuis zijn

aangekomen.

„Het is dan ook al

winter, maar zullen

we naar binnen

gaan?‟

Het antwoord van

Moos was nogal

overbodig, en dus

staan de twee even

later in de hal van

het huisje.

„Lieverd!‟ Een man

met zwart haar en

leuke kleren omhelst

Jade en zoent haar

op haar mond.

Afwachtend kijkt

Moos toe, dít is haar

vader.

„Hé kleine.‟ Zegt hij

als hij Jade heeft

losgelaten en Moos

in zijn armen neemt.

„Eigenlijk ben ik best

groot voor mijn

leeftijd hoor.‟

Antwoord ze terwijl

ze haar armen om

hem heen slaat.

„Het spijt me echt

heel erg, maar ik

moet meteen weg.

Dit zijn precies mijn

werktijden.‟ Zegt

Constantijn als hij

zich weer op Jade

heeft gericht.

„Oké, succes dan

maar.‟

„Ja, jullie ook, er

staat wat lekkers in

de koelkast.‟

Na dat gezegd te

hebben loopt hij de

deur uit, en even

later horen ze een

auto starten.

„Nou, wat zullen we

gaan doen?‟ Vraagt

Jade aan Moos die

met grote ogen

rondkijkt.

Die vraag hoeft niet

eens beantwoord te

worden, want met

éen blik op de grote

ogen van haar

dochter weet Jade

waar ze heen wil.

En dus staat ze

even later in de

deuropening van

Moos haar kamer.

„Het is mooi zeg.‟

Zegt ze terwijl ze

naar Moos kijkt, die

op de verhoging

haar kamer

doorkijkt.

„Ja, en roze!‟ Voegt

die er blij aan toe.

Als de twee het hele

huis hebben

bekeken, vind Jade

het tijd voor de

lunch, en dus gaan

ze weer naar

beneden.

Al snel heeft ze alles

gevonden wat ze

nodig heeft, en

begint ze

boterhammen te

smeren.

„Papa heeft leuke

boeken.‟ Mompelt

Moos vanaf het

studiehoekje terwijl

ze haar blik niet van

het boek op haar

schoot afwend.

De middag brengt

Moos in elk hoekje

van het huis door,

steeds nieuwe

dingen ontdekkend.

Maar uiteindelijk

vind ze haar weg

naar de TV, en

vrolijk zappend gaat

ze alle kanalen

langs.

Na een twee uurtjes

komt Jade er aan

gelopen en pakt de

afstandsbediening

op.

„Kom, genoeg

gekeken vandaag.‟

Zegt ze terwijl ze de

TV met een druk op

de knop uitzet.

„Tijd om naar bed te

gaan jonge dame.‟

Zegt ze lachend als

Moos sipjes kijkt.

„Morgen weer een

dag.‟ Voegt ze er

aan toe, en om haar

woorden aan te

sterken geeft ze

haar dochter een

flinke knuffel.

Om er voor te

zorgen dat Moos

ook echt naar bed

gaat, loopt Jade

mee en kijkt toe hoe

Moos haar pyama

aantrekt.

„Die moeten we ook

maar is vervangen.‟

Zegt ze lachend als

ze ziet dat de pijpen

veel te kort zijn

geworden.

Nog even blijft ze er

bij staan, en geeft

Moos nog een

nachtkusje, maar

dan verlaat ze de

kamer.

En al snel daarna is

Moos al naar

dromenland

vertrokken.

Jade besluit ook

maar even te gaan

slapen, gezien de

lange reis en

vermoeiende dag ze

achter de rug heeft.

De volgende

morgen vroeg staat

ze achter de

schildersezel

beneden, om een

schilderij voor in

Moos haar kamer te

maken.

Natuurlijk in het

roze.

Een uur later is het

schilderij helemaal

klaar, en komt

Constantijn thuis.

Samen met zijn

verloofde schuift hij

aan tafel om een

omeletje te eten.

„Je bent echt de

aller liefste, aller

beste vrouw die ik

me kan wensen.‟

Zegt hij opeens

terwijl hij haar hand

vastpakt.

„Ja, bíjna vrouw dan

hé?‟ Antwoord ze

lachend.

„Ow, kun jij Moos zo

wakker maken? Dan

kan ze zich klaar

maken voor school.‟

Herinnert ze zich

opeens.

„Tuurlijk, ik ga zo wel

even.‟

En zo staat hij even

later op het roze

kamertje van zijn

dochter.

„Moos? Moos, word

is wakker, je moet je

klaar maken voor

school.‟

Langzaam opent ze

haar ogen, maar

glimlacht dan als ze

haar vader ziet.

Eindelijk kan ze

gewoon met haar

vader ontbijten, en

spelen, zoals alle

andere kinderen uit

haar klas altijd al

konden.

„Je bent lief papa.‟

Zegt ze terwijl ze

haar armen om zijn

nek slaat en hem

een kus op zijn

wang geeft.

„Jij ook meisje, maar

ik geloof dat je moet

opschieten.‟

En daar was niks

aan gelogen, want

nauwelijks een

halfuur later staat de

grote gele

schoolbus al

toeterend voor het

huis.

Met een grote

glimlach stapt ze in,

en zoekt snel haar

vriendinnen op.

Ondertussen is het

ook voor Constantijn

weer een gewone

dag, waarop

gewerkt moet

worden.

Jade, die nog geen

baan heeft kunnen

vinden, loopt

ondertussen heen

en weer met spijkers

en het schilderij wat

ze pas heeft

gemaakt, om het op

te kunnen hangen.

Gelukkig is dat

klusje al vrij snel

geklaard, zonder

verdere

verwondingen.

Trots bekijkt ze het

eind resultaat, en

hangt het nog iets

rechter.

Vervolgens gaat ze

naar beneden, en

haalt de krant van

buiten op.

Ze wil zo snel

mogelijk een baan,

maar de baan die ze

zoekt lijkt er niet te

zijn.

Net als ze heeft

gezien dat er ook

vandaag geen

vacature vrij is, komt

Moos binnen met

een schrift in haar

handen.

„Ik ga naar mijn

kamer.‟ Meld ze

haar moeder.

Daar vind ze even

later het schilderij,

en met puppy

oogjes kijkt ze er

naar.

Vervolgens besluit

ze dat ze totaal

geen zin heeft in

haar huiswerk, en

dus start ze haar

computer en stopt

de CD van “de Sims

3” erin.

„s Avonds zit ze in

haar ondergoed op

de bank als

Constantijn

thuiskomt, en

enthousiast vertelt

ze hem over haar

schooldag.

Niet te vergeten het

huiswerk dat ze

heeft meegekregen,

en dat nog

onaangeraakt op

haar bureau ligt.

Gelukkig helpt hij

haar daar graag bij,

en zo is het al snel

af.

Rijksweg 3

„Nienke, leg dat

boek toch weg, de

scoolbus kan er

ieder moment zijn.‟

Hoofdschuddend

kijkt Marsha naar

haar dochter, die

sinds Milo zo hard

studeerd voor zijn

beursen steeds

vaker zit te lezen.

„Oké, oké, maar het

is echt een heel

mooi boek mama!‟

Roept Nienke alleen

maar enthousiast

terwijl ze het boek

dicht klapt.

Die middag, om éen

uur, komt Milo

alweer thuis, met

zijn gebruikelijke

portie huiswerk in

zijn hand.

Maar voor hij daar

aan begint wil hij

eerst nog even

studeren, en dat

even loopt meestal

uit tot de hele

middag.

Of nouja, tot zijn

carpool er is, want

een extra zakcentje

vind hij altijd wel

handig, vooral nu hij

zo druk is met de

universiteit.

Even na dat de

carpool van Milo is

weggereden, rijdt de

schoolbus van

Nienke de straat al

weer in, en dit keer

is ze niet alleen.

Ze heeft vandaag

haar kleine nichtje

Moos meegenomen.

„Ik zal echt niet

veranderen nadat ik

ben opgegroeid

hoor.‟ Zegt ze even

later vastbesloten,

als zij en Moos druk

in gesprek zijn over

haar naderende

verjaardag.

„En voor je het weet

word jij ook een

tiener!‟

De rest van de

middag besteden de

twee meiden aan

„De Sims 3” op de

Wii, iets waar

Nienke duidelijk veel

beter in is.

Terwijl zijn zusje en

nichtje beneden

lawaai maken,

besluit Milo dat het

tijd is om zijn

huiswerk te maken.

„Nou, tot morgen

dan, dan is mijn

laatste dag.‟ Zegt

Nienke aan het

einde van de avond

als afscheid tegen

Moos.

„Ja, maar ik ga je

wel missen hoor!‟

Na nog een knuffel

gaat Moos echt naar

huis, en na het

avondeten vertrekt

Nienke al snel naar

haar kamer.

Nog een dagje, en

dan is ze al echt

groot.

En de volgende

avond, is het

eindelijk zover.

„Wacht even!‟ Terwijl

haar ouders en

broer beneden bij

haar taart staan te

wachten, rent ze

naar boven, omdat

ze opeens nodig

moet.

Waarschijnlijk van

de zenuwen.

Ze hoort de klok

beneden zes uur

slaan, en opeens

voelt ze rare

tintelingen in haar

tenen.

„Nee! Wacht! Mama!‟

Kwaad kijkt ze naar

haar voeten, waar

allemaal gekleurde

lichtjes omheen

cirkelen.

Even vlug als het

begon, is het weer

voorbij, en verbaasd

kijkt Nienke naar

haar voeten om

zeker te weten dat

het voorbij is.

„Nou, dat viel mee,

maar toch rot dat dat

hier moest

gebeuren.‟ Mompelt

ze terwijl ze even

om zich heen kijkt.

Dan besluit ze dat

ze nu wel meteen

haar haren kan

doen.

En zo ziet ze er

even later meteen

een stuk

volwassener uit,

zonder die kinder

vlechtjes.

Als ze ook haar

kleren heeft

omgeruild, en

beneden een stuk

taart heeft gegeten,

maakt ze snel haar

huiswerk.

Vervolgens zegt ze

iedereen

welterusten, en

stapt in haar

gloednieuwe pyama

haar bed in.

De volgende

morgen zitten broer

en zus samen op de

bank, beiden met

een boek in hun

handen.

Nu Nienke ook

tiener is, wil ze ook

graag gaan werken

aan haar

vaardigheden voor

de universiteit.

Als Milo‟s carpool

weer voor de deur

staat, en hij vertrekt,

kan ze haar

concentratie niet

lang meer

vasthouden.

“Er is niks aan in je

eentje.”

En dus trekt ze haar

jas aan, en loopt

naar buiten, waar

het flink heeft

gesneeuwd.

Gierend van het

lachen laat ze zich

in het pak sneeuw

vallen, en begint

een sneeuwengel te

maken.

Na ook nog een

sneeuwpop te

hebben gemaakt,

besluit ze dat het

genoeg is geweest,

en kan ze een rilling

niet onderdrukken.

“Tijd voor warme

chocolademelk.”

Rijksweg 1

„Mam!‟ Vrolijk

omhelst Yara haar

moeder, terwijl

Johan alleen maar

lachend toe kijkt.

„Hoe gaat het?‟

Vraagt Carlijn al

even blij.

„Met ons prima, met

jou en pap?‟

„Kan niet beter.‟

Breed glimlachend

richt Carlijn zich tot

Johan.

Net als ze thee

aanbied komt Rick

aangelopen, die zijn

dochter ook meteen

begroet.

Even later zit het

hele gezelschap in

de woonkamer, met

allemaal een kop

thee of koffie voor

zich.

„Nou, als je maar

goed voor onze

dochter zorgt.‟ Zegt

Rick met een

knipoog naar Johan.

„Ow, dat zal ik zeker

doen.‟ Antwoord

Johan breed

glimlachend terwijl

hij Yara nog iets

dichter tegen zich

aandrukt.

„Ze is immers de

mooiste vrouw van

de wereld.‟

„Jij vuile slijmbal.‟

Grinnikend laat Yara

zich op schoot

trekken.

Even later staan ze

samen in hun

„logeerkamer‟.

„Gadver, echt

walgelijk dit.‟ Met

een afkeurende blik

kijkt Yara naar het

behang, en het

vreselijke

bloemetjes

bedovertrek op het

bed.

„Ach, het is toch

maar voor even.‟

Zegt Johan

bemoedigend.

Daar geeft ze hem

gelijk in, en even

later maakt het toch

niet veel meer uit

hoe de kamer om

hen heen er uit ziet.

Die middag zit het

hele gezinnetje aan

tafel, met ieder een

tosti voor zich.

„Ow, Yara, ik wou je

nog iets laten zien.‟

Zegt Rick

geheimzinnig.

Nadat de tosti is

verorbert, lopen de

twee naar buiten,

waar Yara

afwachtend voor

haar vader gaat

staan.

„Wat wou je me

laten zien?‟

„Tada!‟ Enthousiast

haalt Rick een

vlieger tevoorschijn,

en bij het zien van

Yara‟s blije gezicht

begint hij te stralen.

„Ik dacht, dat is wel

wat leuks voor de

toekomstige

kleinkinderen.‟ Zegt

hij terwijl hij de

vlieger boven haar

hoofd laat zweven.

„Hij is echt heel mooi

pap.‟ Zegt ze terwijl

ze de vlieger met

haar ogen volgt.

„Dankje, het koste

wat werk.‟ Antwoord

Rick trots.

Tegen de avond

gaan de twee weer

naar buiten, en dit

keer heeft Yara de

eer om met de

vlieger te spelen.

Trots als een pauw

kijkt Rick naar zijn

dochter, die al bijna

getrouwd is.

„Thanks pap, hij is

echt heel mooi. Hij

zal vast vaak

gebruikt worden.‟

De volgende

morgen is ze alweer

vroeg op, en staat

ze voor de spiegel in

de badkamer.

Met een vloeiende

beweging smeert ze

wat foundation op

haar gezicht.

„Dat kan er mee

door.‟ Mompelt ze

terwijl ze zichzelf

van alle kanten

bekijkt.

Vervolgens pakt ze

haar borstel en

speldjes, en begint

ze aan haar haar te

werken.

Als haar haar goed

zit, merkt ze hoe

een honger ze heeft,

wat ook niet zo gek

is als je niet ontbijt.

Dus gaat ze snel

naar beneden en

voert een lunch

pauze in voor een

lekker omelet.

Na haar brunch

staat ze weer in de

badkamer, met haar

jurk al aan.

Voorzichtig zet ze

haar mooie sluier

vast met nog wat

speldjes, maar dan

is ze helemaal klaar.

I'm tugging at my

hair

I'm pulling at my

clothes

I'm trying to keep my

cool

I know it shows

I'm staring at my

feet

My cheeks are

turning red

I'm searching for the

words inside my

head

I'm feeling nervous

Trying to be so

perfect

'Cause I know

you're worth it,

you're worth this

Yeah...

If I could say what I

want to say

I'd say I want to

blow you away

Be with you every

night

Am I squeezing you

too tight?

If I could say what I

want to see

I want to see you go

down on one knee

Marry me today

Guess I'm wishing

my life away

With these things I'll

never say

It don't do me any

good

It's just a waste of

time

What use is it to

you, what's on my

mind?

If it ain't comin' out

We're not goin'

anywhere

So why can't I just

tell you that I care?

'Cause I'm feeling

nervous

Trying to be so

perfect

'Cause I know

you're worth it,

You're worth it

Yeah...

If I could say what I

want to say

I'd say I want to

blow you away

Be with you every

night

Am I squeezing you

too tight?

If I could say what I

want to see

I want to see you go

down on one knee

Marry me today

Guess I'm wishing

my life away

With these things I'll

never say

It don't do me any

good

It's just a waste of

time

What use is it to

you, what's on my

mind?

If it ain't comin' out

We're not goin'

anywhere

So why can't I just

tell you that I care?

'Cause I'm feeling

nervous

Trying to be so

perfect

'Cause I know

you're worth it,

you're worth it

Yeah...

If I could say what I

want to say

I'd say I want to

blow you away

Be with you every

night

Am I squeezing you

too tight?

If I could say what I

want to see

I want to see you go

down on one knee

Marry me today

Guess I'm wishing

my life away

With these things I'll

never say

What's wrong, with

my tongue

These words keep

slippin' away

I stutter, I stumble

Like I've got nothin'

to say

'Cause I'm feeling

nervous

Trying to be so

perfect

'Cause I know

you're worth it,

you're worth it

Yeah!

Guess I'm wishing

my life away

With these things I'll

never say

If I could say what I

want to say

I'd say I want to

blow you away

Be with you every

night

Am I squeezing you

too tight?

If I could say what I

want to see

I want to see you go

down on one knee

Marry me today!

Guess I'm wishing

my life away

With these things I'll

never say

These things I'll

never say

De dag na de

bruiloft zitten Yara

en Johan samen in

de tuin.

„En toen waren we

man en vrouw.‟

zucht Johan.

„Problemen mee?‟

Vraagt Yara

lachend.

„Helemaal niet.‟ Een

grote grijns vormt

zich op zijn gezicht,

en voorzichtig drukt

hij haar achterover

op de tuinstoel.

„Heel leuk juist.‟

Niet lang daarna zijn

ze weer in de

logeerkamer beland.

Het is maar goed

dat Carlijn en Rick

naar hun werk zijn...

Die avond zitten ze

met zijn vieren aan

tafel, om nog even

gezellig samen te

zijn voor Yara en

Johan naar hun

eigen huis zullen

vetrekken.

Maar na nog even

kletsen is het echt

tijd om er een einde

aan te maken, dus

nemen ze afscheid

van elkaar.

Buiten staat er al

een taxi klaar om

hun naar hun

nieuwe huis te

brengen, en nadat

alle koffers zijn

ingeladen, en er nog

een paar knuffels

zijn uitgedeeld, gaan

ze echt op weg.

„Het is me gelukt!‟

Enthousiast slaat

Brechtje haar armen

om Jesse heen, die

even verbaasd naar

haar kijkt, maar dan

begrijpt wat ze

bedoeld.

„Gefeliciteert!‟

Antwoord hij vrolijk

terwijl hij zijn armen

ook om haar heen

slaat.

Rijksweg 5

In geuren en kleuren

vertelt Brechtje over

het gesprek met

haar baas, en de

uiteindelijke

promotie daarop.

„Echt goed van je

Brecht.‟ Zegt Jesse

nogmaals, waarna

hij haar een

liefdevolle zoen op

de mond geeft.

Aan de andere kant

van de deur is

iemand niet in de

feeststemming

waarin haar

pleegouders zijn.

Met haar handen op

haar heupen en

haar altijd norse blik,

staart Elora naar de

deur alsof ze er

dwars doorheen kan

kijken.

Dan draait ze zich

resoluut om, en

loopt kwaad, maar

zonder geluid te

maken, de trap op.

Nooit had ze ergens

thuis gehoord,

ergens bij gepast,

en ook hier, ook hier

had ze geen plek in

het gezin verovert.

Met een hoofd vol

gedachten loopt ze

haar kamer in, en

loopt meteen naar

de grote klerenkast.

Met een ruk trekt ze

hem open, en kijkt

even naar de

weinige kleren

waarvan ze de

moeite had gedaan

ze uit haar tas te

halen toen ze hier

kwam.

Verblind door de

woede trekt ze alles

van de

klerenhangers,

waardoor die even

hypnotiserend heen

en weer

schommelen.

Dan trekt ze haar

tas onder de kast

vandaan en begint

de kleren uit de kast

erbij in te doen.

Zodra de tas is

dichtgeritst, gooit ze

hem op het bed

neer.

Met een zucht laat

ze zich er naast

vallen, en kijkt of ze

niks van belang

vergeten is.

Ze lacht even, ze

heeft nooit iets

gegeven om dit

huis.

Alles wat van belang

is zit al in haar tas.

Dan valt haar blik op

haar computer, oké,

die was inderdaad

een bevrijding voor

haar geweest, dat

moest ze toegeven.

Ze pakt haar tas op,

en zet hem naast

zich op het bureau

terwijl ze de

computer opstart en

inlogt.

Ze start internet, en

gaat naar Google.

Razendsnel typt ze

haar zoekopdracht

in, en even later

heeft ze het

telefoonnummer van

een plaatselijk

taxibedrijf al

gevonden.

Het is nog morgen,

Jesse en Brechtje

slapen, of zijn

werken.

Het kan haar

eigenlijk niet

schelen waar ze

zijn.

De taxi chauffeur

toetert, en ze balt

haar hand tot een

vuist.

Hij vraagt haar om

het adres, en even

denkt ze na.

„Zet me maar af bij

het dichtstbijzijnde

bushokje.‟ Mompelt

ze als dat het eerste

is wat haar te

binnenschiet.

En wat maakt het

haar ook uit, nog

even, en ze komt

hier nooit meer

terug.

Nog geen twee uur

later klopt Brechtje

zachtjes op de

kamerdeur van

Elora.

Langzaam loopt ze

naar binnen als er

geen antwoord

klinkt.

Verschrikt slaat ze

haar handen om

haar gezicht, en

voelt een traan

opwellen.

Verdrietig staart ze

naar de lege kamer,

en de klerenkast

met wijd

opengeslagen

deuren.

“Het zat er aan te

komen.”

Maar een erg lange

tijd om te treuren

heeft ze niet, omdat

net vandaag het

trouwjubileum van

haar en Jesse

gevierd word.

Dus staat ze zo‟n

uur later vrolijk in de

hal al haar gasten te

ontvangen.

„Moos!‟ Enthousiast

omhelst Nienke haar

nichtje, die ze al

sinds de dag voor

haar verjaardag niet

meer gezien had,

gezien ze nu naar

een andere school

gaat.

De rest van de

middag word gevuld

met leuke spelletjes

en andere

activiteiten,

waardoor Brechtje

het vertrek van

Elora even kan

vergeten en van de

dag kan genieten.

Met een glimlach

kijkt Joan het kleine

kamertje naast de

slaapkamer van

haar en Jaap door.

Rijksweg 7

Het is de oude

kinderkamer van

haar en Jade, en ze

kan niet ophouden

naar de twee roze

wiegjes te staren.

Opeen voelt ze een

arm om haar heen,

en lachend kijkt ze

opzij.

„Wat sta jij hier te

doen?‟ Vraagt Jaap

terwijl hij haar iets

dichter tegen zich

aan drukt.

„Gewoon, een beetje

kijken.‟ Antwoord ze

onverschillig, terwijl

haar blik naar de

twee groene

teddyberen glijd.

„Die had oma nog

voor ons gemaakt.‟

„Maar goed, nu tijd

maken voor leuke

dingen.‟ Haalt ze

zichzelf terug in het

hier en nu.

„Leuke dingen met

mij, mag ik hopen?‟

Vraagt Jaap

lachend.

„Zeker.‟ Behendig

springt ze op zijn

rug, en vrolijk

verlaten de twee de

kamer.

Om in de kamer

ernaast weer op het

grote tweepersoons

bed neer te zakken.

„Dit soort leuke

dingen kunnen we

beter vaker doen.‟

Mompelt Jaap

tussen een aantal

zoenen door.

Het was al aan het

schemeren toen ze

de kamer in

kwamen, maar als

ze onder de dekens

verdwijnen is het al

compleet donker

buiten.

„Ik geloof dat we er

zometeen weer uit

moeten.‟ Met haar

ogen vermoeid wat

samengeknepen

vouwt Joan haar

armen om Jaap‟s

middel.

„Waarom?‟

Nou, daarom.

Een uurtje later is

het tijd voor het

avondeten, en daar

kunnen ze natuurlijk

niet aan ontbreken.

„Is mam werken?‟

Met haar lepel (waar

een druppel soep

van af druipt en op

de tafel valt) wijst ze

naar de lege plek

naast Nout.

„Klopt, ze baalt er

wel van, van die

werktijden.‟

De volgende

morgen is Joan al

vroeg op om de

laatste dingen voor

de bruiloft te

regelen, als haar

maag opeens

omdraait en ze een

sprintje naar de WC

moet trekken.

Na een glas water

met asprine gaat het

gelukkig wat beter,

en dus gaat ze de

tuin in.

Ze slaakt een klein

zuchtje bij het zien

van de trouwboog,

waar zij en Jaap

over een paar uur

onder zullen staan.

Bijna zonder geluid

te maken loopt ze

na lang genoeg

gekeken te hebben

de kas in, waar

Floor druk is met

nieuwe plantjes

planten.

„Denk je dat ik het

kan?‟

Meteen legt Floor

haar gereedschap

neer, en draait zich

om.

„Tuurlijk kan jij het!

Jij en Jaap zijn

gewoon perfect voor

elkaar, dat kan ik zo

zien.‟

„Nou, volgens mijn

moeder zijn we

perfect voor elkaar.‟

Mompelt Joan twee

uur later grappend

tegen Jaap, als ze

samen zenuwachtig

onder de trouwboog

staan.

„Nou, dat is dan

mooi meegenomen.‟

Allebei kijken ze

even naar hun

gasten, maar dan

kunnen ze

beginnen.

So she said what's

the problem baby

What's the problem

I don't know well

maybe I'm in love

Love

Think about it

Every time I think

about it

Can't stop think

about it

How much longer

will it take to cure

this

Just to cure it 'cause

I can't ignore it

Is this love

Love

Make's me wanna

turn around and

face me but I don't

know nothing 'bout

love

Come on come on

turn a little faster

Come on come on

the world will follow

after

Come on come on

'cause everybody's

after love

So I said heey I'm a

snowboard running

Running down into

the spring next

coming all this love

Melted of the blue

sky

Belted out sunlight

shivering love

Well baby I

surrender

To the strawberry

ice cream

Never ever ending

All this love

Well I didn't realy do

it

But there's no

escape in your love

These lines are

lightning me

Where never alone

Never alone

No no

Come on come on

move a little closer

Come on come on I

wanna hear you

wisper

Come on come on

settle down inside

my love

Come on come on

jump a little higher

Come on come on if

you feel a little

lighter

Come on come on

We where once

upon a time in love

We're accidently in

love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently in love

Accidently..

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

Accidently..

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

I'm in love

Accidently

Come on come on

feel a little tighter

Come on come on

and the world will

live up brighter

Come on come on

get yourself inside

my love

I'm in love

„En toen was het

officieel.‟

Glimlachend kijkt

Jaap haar aan,

terwijl ze samen

langzaam dansen.

Niet lang nadat de

gasten zijn

vertrokken, vertrekt

ook het echtpaar.

Maar dan naar de

slaapkamer voor

gepaste

bezigheden.

„Slaap lekker,

mevrouw Verwijk.‟

Voorzichtig komt

Jaap dichterbij

gekropen, en drukt

een kus op haar

haren.

„Jij ook, meneer

Verwijk.‟ Genietend

sluit ze haar ogen,

en even later is het

stil in de kamer.

Tot ze midden in de

nacht weer

gedwongen word op

te staan, als ze een

abnormale steek in

haar buik voelt.

Verwondert kijkt ze

naar de bolling die

daat zit, en meteen

is ze klaarwakker.

Ook voelt ze meteen

dat ze honger heeft,

en dus fantsoeneerd

ze haar haar, en

trekt ze iets

comfortabelere

kleren aan.

En zo staat ze daar,

rond drie uur „s

nachts, in de keuken

om kreeft klaar te

maken.

Eigenlijk had ze

beter weer terug in

bed kunnen gaan

liggen, maar nu ze

toch wakker is kan

ze maar beter die

kreeft afmaken, vind

ze.

En dus gaat hij de

oven in.

Geduldig wacht ze

tot hij klaar is, en

snel zet ze twee

borden klaar.

Éen extra, voor als

er toevallig nog

iemand honger

heeft, of eigenlijk

vooral, als ze aan

éen portie niet

genoeg heeft.

Maar aan dat

tweede bord komt

ze niet eens toe,

wanneer ze met een

harde klap voorover

in haar eten valt.

Moe wrijft ze over

haar pijnlijke neus,

en kijkt even naar

het beetje eten dat

nog op haar bord

ligt.

Ze besluit dat ze dat

maar beter gewoon

kan laten voor wat

het is, en dat ze

haar bed maar in

moet kruipen.

Daar ziet ze dat

Jaap zijn bed al uit

is, en bedenkt ze

zich dat hij ergens

aan zijn

vaardigheden zal

werken.

Ondertussen is er

nog een nachtelijke

bezoeker ook naar

de keuken gegaan.

Verast haalt Floor

een beetje folie van

een bord met kreeft,

en zet dat in de

oven om het op te

warmen.

Terwijl ze op éen

van de

keukenstoelen gaat

zitten om te wachten

op haar late

avondmaal,

besluiten ook de

katten wat te eten.

Tot haar verbazing

komt daar opeens

ook een kitten bij

staan.

Als ze er op af loopt,

komt er tot haar

grote verbazing nog

een tweede kitten

bij, en samen

hangen de twee

katjes even later in

de twee veel te

grote voerbakken.

„Gut, wat zijn jullie

schattig.‟ Voorzichtig

pakt ze éen van de

kleine katjes op, en

meteen begint die

luid te spinnen en

kopjes te geven.

Vertederd kijkt ze

toe hoe Lulu haar

andere kindje begint

te wassen, en hoe

Bennie spinnend

toekijkt vanaf het

aanrecht –waar hij

eigenlijk niet op

mag-.

Na een goede

nachrust heeft Joan

voldoende energie

om even iets voor

haarzelf te doen, en

dus is ze de

volgende morgen

bezig met een vaas.

Maar dat begint na

een tijdje toch te

vervelen, en dus

gaat ze maar naar

buiten om iets

minder leuke klusjes

te gaan doen.

Maar ook dat put

haar nu al snel uit,

en als ze nog even

wat heeft gegeten

zoekt ze haar

warme bedje al

weer op.

Al snel is ze in een

diepe slaap, en

word pas wakker als

het al donker is, en

Jaap haar is komen

vergezellen.

„We worden

ouders..‟ Ze heeft

niet echt de energie

om iets te zeggen,

maar ze doet het

toch.

Ze hoort Jaap niks

terug zeggen, maar

voelt wel hoe hij zijn

warme handen om

haar buik legt.