Overzicht1. Representatieve Democratie ideaal versus werkelijkheid

2. Waarom representatieve democratie ALTIJD afglijdtnaar particratie

3. Benchmarking the Best in Class

4. Verklaring van de performantieverschillen

5. Grondoorzaak de vergeten basiswaarden

6. Aanbevolen ordening van de samenleving

7. Quantificatie van de winst

8. Een nieuwe en andere rol voor politici

Resultaten root cause analyse

Hoge staatsschuld ---> root cause: representatieve democratie

Zeer lage pensioenen ---> root cause: representatieve democratie

Hoge belastingen: ---> root cause: representatieve democratie

Weinig efficiente overheid: --> root cause: representatieve democratie

Bankencrisis: --> root cause representatieve democratie

Hoge werkloosheid: --> root cause representatieve democratie

weinig efficiente verkeersinfrastructuur en files: --> root cause: representatieve democratie

Grote invloed lobbygroepen op de wetgeving: --> root cause representatieve democratie

Hoge misdaad cijfers: root cause � representatieve democratie

Voortdurend Communautaire conflicten: root cause: representatievedemocratie

Wat verklaard de perfrmantie van hetZwitserse model?

Gemeentevrijheid alsbasisbouwsteen van

democratie

Prof. Gasser

Adolf Gasser

o25. November 1903 in Burgdorf, Kanton Bern

† 15. Juni 1985 in Basel

war ein Schweizer Historiker.

Von 1949-1955 war er Mitbegründer des Rates der Gemeinden Europas.

BoekenDie territoriale Entwicklung der Schweizerischen Eidgenossenschaft 1291-1797, Verlag Sauerländer, Aarau 1932

Aufbau von unten oder Zwang von oben. Ein Beitrag zur Frage des Föderalismus, Dr. Riederer Verlag, Stuttgart 1947

Für Freiheit und Recht 1940-1945. Ausgewählte Leitartikel der Basler "Nationalzeitung". Haupt Verlag, Bern 1945

Geschichte der Volksfreiheit und der Demokratie. Verlag Sauerländer, Aarau 1939.

Gemeindefreiheit als Rettung Europas. Grundlinien einer ethischen Geschichtsauffassung. Verlag Bücherfreunde, Basel 1947

Von den Grundlagen des Staates, Verlag für Wissenschaft und Praxis, 1950

ProbleemstellingWaarom ontaardde de democratische rechtsstaat tussen 1922 en 1940 in zowat alle Europese landen in een autocratisch of zelfs een totalitair systeem?

Waarom bleven de democratische vrijheden in Zwitserland, Engeland, Scandinavië en Nederland net wél overeind?

Hadden deze laatste landen iets met elkaar gemeen dat de eerste groep ontbeerde?

Deze vragen vormden het uitgangspunt van het in 1943 verschenen boek Gemeindefreiheit als Rettung Europas (ondertitel: Grundlinien einer ethischen Geschichtsauffassung), waarin de Zwitserse historicus Adolf Gasser op zoek ging naar structurele verklaringen voor het verval (of het behoud) van de vrijheid en de rechtsorde in moderne staten. Een tweede, 'sterk uitgebreide' editie verscheen in 1947 in Basel.

Vaststellingen

Alle landen die tot 1940 (en als ze niet door de Duitsers bezet werden, ook na 1940) vrije rechtsstaten bleven hadden als gemeenschappelijk kenmerk een gedecentraliseerde bureaucratie met een sterke locale autonomie.

Daarentegen was de bureaucratie in de landen die al voor de oorlog (of in het geval van Frankrijk, meteen na de Duitse inval) autoritair werden, hiërarchisch-centralistisch georganiseerd.

Conclusie van Gasser

Gasser zocht en vond de oorzaken van het democratische verval in de administratieve structuurvan de betrokken landen.

Gassers stelling

Elke op een centraal machtsprincipe gebaseerde (dus van bovenaf opgelegde) gezagsstructuur onvermijdelijk tot de teloorgang van vrijheid en recht leidt

en

Alleen een op vrijwillige associatie (dus een van onderaf organisch gegroeide) gemeenschap, een gemenebest, op duurzame wijze vrijheid en recht kan verzoenen.

De basiseenheid van de waarlijk vrije gemeenschap, aldus Gasser, is de vrije gemeente.

Twee soorten democratieën

Er bestaan twee soorten democratieën bestaan: gezonde en broze democratieën.

In tegenstelling tot gezonde democratieën slagen broze democratieën er niet in, vrijheid en recht langdurig en stabiel met elkaar te verzoenen.

Broze democratieën eindigen onvermijdelijk in chaos.

Eén enkel kenmerk volstaat om gezonde van broze democratieën te onderscheiden: de graad van daadwerkelijk gemeentelijk en regionaal zelfbestuur.

Hoe is politieke gemeenschapsvorming überhaupt mogelijk?

Twee archetypen van gemeenschapsvorming:

De hiërarchisch-bureaucratische gemeenschap.

Gemeenschapsvorming is gebazeerd op heerschappij.

De associatief-federatieve gemeenschap.

Gemeenschapsvorming gebazeerd op vrijwillige associatie

Beide gemeenschapsvormen zijn fundamenteel

verschillend, op veel vlakken zelfs diametraal aan elkaar

tegengesteld.

De hiërarchische gemeenschap

De hiërarchische gemeenschapDe hiërarchische gemeenschap is van bovenaf gegroeid en berust op de

principes van ondergeschiktheid en gehoorzaamheid aan de staatsmacht.

Historische voorbeelden van hiërarchisch-bureaucratische gemeenschappen zijn

het feodalisme,

het absolutisme,

de Duitse staat tot 1933 en

de Franse IIIe Republiek.

Sinds de tijd van het Absolutisme kennen de meeste staten op hetEuropese vasteland een gecentraliseerde bureaucratie. Immers, zodra een op heerschappij gebaseerde staat een relatief groot geografisch gebied bestrijkt is een centralistisch georganiseerdmilitair-bureaucratisch systeem onontbeerlijk.

De hiërarchische gemeenschap

Ordenend principe =

de gehoorzaamheid aan de staat.

Zowel de gemeente als het individu

De centralistische machtsstaat daarentegen is gebaseerd op hiërarchische verhoudingen (Dt. Über-und Unterordnung), dus op onderwerping van het individu aan de staatsorde.

“Gemeenteraadsverkiezingen”In landen zonder gemeentevrijheid hebben

gemeenteraadsverkiezingen nauwelijks zin (het gemeentebestuur voert in zowat alle belangrijke zaken slechts bevelen van niet verkozen ambtenaren uit).

De financiële afhankelijkheid van de gemeenten werkt er frustratie en zelfs corruptie in de hand, de politieke oppositieheeft de neiging om het regeringswerk (ook als dat ontegensprekelijk goed is) systematisch te discrediteren.

Ook is de kwaliteit van de vrije pers er doorgaans lager dan in landen met ware gemeenteautonomie.

De bureaucratie regeerde, gemeenteraden en verkiezingen dienden enkel om dat feit te verhullen.

“Toen de totale staat uiteindelijk in de gemeenten het Führerprinzip proclameerde en alle verkiezingen afschafte (in Italië in 1926, in Duitsland in 1933, in Frankrijk in 1940), wasdat nog slechts een overwinning van het zijn over de schijn."

Problemen in een hiërarchisch-gecentraliseerde samenleving

In de moderne hiërarchisch-gecentraliseerde samenleving worden de klassen- en standentegenstellingen uit het feodalisme en het absolutisme niet gemilderd,

maar net integendeel vaak nog versterkt, wat onder meer tot uiting komt in de bitse vijandigheid tussen politieke partijen.

Politieke passies en sociale haatgevoelens worden met allerleipropagandatechnieken kunstmatig opgeklopt.

Burgers zijn onderdanen.

Hoe kan men in zo'n gemeenschap mensen tot spontane wetsgetrouwheid en collectieve verantwoordelijkheid opvoeden?

Hoe de opvatting tegengaan dat het de taak van de staat is de onderdanen naar eigen goeddunken gelukkig te maken?

Hoe vermijden dat de onderdanen in crisistijden alle heil van een sterke leider verwachten?

Waar mensen geen eigen verantwoordelijkheid in de gemeenschap dragen, waar belangengroeperingen leren om elkaar te bevechten of zelfs te haten, daar moet uiteindelijk de mening zegevieren dat vrijheid en democratie noodzakelijk tot een strijd van allen tegen allen voeren.

Is het verwonderlijk dat in zo'n cultuur van groepsegoïsme het nationalisme als op de spits gedreven tegenreactie (gemeenschapsgevoel) hoogtij vierde?

"Absolutisme, Bonapartisme, Activisme en totalitarisme wortelen allemaal, zoveel is intussen duidelijk, in een gemeenschappelijke ondergrond: in de hiërarchisch-gecentraliseerde administratie."

In Pruisen werd dit principe op de spits gedreven. Het zou uiteindelijk tot het militair totalitarisme van de nazi-dictatuur leiden.

Besluit voor hierachischesamenlevingen

Hierachische samenlevingen zijn geensamenlevingen, maar eenslavenmaqatschappij, met wederzijdswantrouwen en opgeklopte spanningentussen de burgers.

Voerstreek 2007Tijdens de nacht van zaterdag 4/8 op zondag 5/8/2007 werd de gevel van "Het Schuttershof" door onbekendevandalen besmeurd met pro-Luikseslogans. "Het Schuttershof" herbergtde verenigingszaal van de schutterijSint-Martinus in Sint-Martens-Voeren. De slogans "FW, Fourons Wallons, RPS"werden met witte verf geschilderd op de blauwe gevelmuur. Enkele jarengeleden is "Het Schuttershof" noghelemaal opgeknapt en geverfd door vrijwilligers van de vereniging.

Verfsporen verwijzen naar de binnenkoer van de overbuur, waarlangs de daders zijngevlucht. Rik Nijssen, voorzitter van de VZW Werkgroep van de KoninklijkeSchutterij, heeft klacht ingediend bijde politie van Voeren. BurgemeesterBroers liet ook weten dat de gemeentezelf klacht zal indienen. De politie stelteen onderzoek in om de mogelijkedaders op te sporen. De laatste maandenzijn er weer vaker nachtelijke spuitersaan het werk, en wordentelefooncabines, verkeersborden of verkeersspiegels met "FW" (FouronsWallons) beklad. De Voerstreek....hetblijft er smeulen...ook zovele jarenlater....

BHV 1962

Maar de Waalsgezinden hadden besloten datdeze Mars niet vreedzaam zou verlopen. Aan de Beurs werden de manifestantenopgewacht door franstaligetegenbetogers van o.a. het MPW met provocatieve slogans als "keer terug naaruw dorp" en "geen frans, geen centen". Zij gingen de Vlamingen op bijzonderbrutale wijze te lijf. Zo verloor JefMaton, lang actief in het Davidsfonds, in de gevechten een oog, wat aantoont dathet er bijzonder hard aan toeging.

Burgers zijn onderdanen

Lage wets-getrouwheid

1 op 3 flitspalenvoorwerp van aanslagen

Overbelasting

Oorzaak van Oorlogen

Conflict Democratie

Conflict DemocratieVerkozenen hebben een brede beslissingsmacht.

(vermits die beslissingsmacht niet vrijwillig door de burgers wordt gegeven, kan deze worden beschouwd als gestolenvan de burgers)

Verkozenen hebben tegelijk ook uitvoeringsmacht

Belangrijke competitie tussen verschillende gegadigdenvoor de beslissingsmacht en de uitvoeringsmacht.

Verkozenen delen zich in twee groepen: Meerderheid en Oppositie

Meerderheid en oppositie werken meestal niet samen, en de verhouding tussen meerderheid en oppositie is conflictueus.

Gemeenschap gebazeerd op vrijwillige Associatie

Gemeenschap gebazeerd op vrijwillige Associatie

De op vrijwillige associatie gebaseerde gemeenschap (ook gemenebest genoemd) daarentegen is van onderaf 'organisch' gegroeid, vanuit een vrije en collectieve wil tot samenleven en samenwerken.

Een van onderaf gegroeide gemeenschap wortelt altijd in de locale ruimte, meer bepaald in de gemeente, omdat associatief zelfbestuur zich alleen locaal kan ontwikkelen.

De geschiedenis leert ons dat ook zulke vanouds vrije gemeenschappen zich tot een nationale staat kunnen aaneensluiten (bvb. Engeland, Zwitserland, Nederland, de VS).

De centrale administratie in landen met ware gemeentevrijheid is nooit meer dan een soort dakorganisatie. Ondanks een zekere bestuurlijke centralisatie in federatieve gemeenschappen doordrong de administratieve bevelstructuur er nooit de hele staat van het nationale tot het locale niveau.

Gemenebest

Ordenend principe =

de "gemeenschapsgeest",

de collectieve wil tot samenleven.

Zowel tussen de individuen in een gemeente, als tussen de gemeenten in een staat.

Gemenebest:Synthese van Vrijheid en Orde.

Een gemeenschap van vrije en weerbare (dus bewapende) burgers kan historisch gezien slechts op één manier ontstaan: door vrijwillige associatie van die burgers.

Wanneer elke burger traditioneel het recht heeft om wapens te dragen, kan een gemeenschap alleen maar uit een collectieve wil ontstaan.

Zo komt op organische wijze een synthese van vrijheid en orde tot stand.

Een verzoening van deze twee tegengestelde begrippen wordt pas mogelijk wanneer de wil tot vrije collectieve samenwerking onafscheidelijk verbonden is met de wil tot vrije collectieve inpassing (Dt. Einordnung) in de gemeenschap.

Voorwaarde voor het functioneren van een vrije gemeente of een gemenebest van vrije gemeenten is de wil van het individu om meeverantwoordelijkheid voor de gemeenschap op te nemen.

Vrijwillige InpassingHoofdvoorwaarde voor zo'n "vrijwillige inpassing" is dat de leden

van de gemeenschap dezelfde fundamentele geestelijke en morele waarden bezitten.

Er moet een collectief geweten voorhanden zijn (Gasser: "ethisch collectivisme"), met als noodzakelijk kenmerk een in hoge mate uniforme "publieke opinie", althans voor wat fundamentele waarden en normen betreft.

Dàt zou Tocqueville met "tyrannie van de meerderheid" bedoelen: de vrije wil van de betrokken individuen creëert een collectief gevoelde dwang tot conformering aan de gemeenschappelijke wil.

Daar een centralistisch bestuurswezen ontbreekt is een vrije gemeente (of een gemenebest van vrije gemeenten) aangewezen op een machtige publieke opinie om de maatschappelijke cohesie te waarborgen.

Voorbeeld:de indrukwekkende eendracht waarmee de Britten zich bij het begin van de Tweede Wereldoorlog achter hun leiders schaarden.

Belang van de ethischebindingen

Van alle collectieve bindingen die gezamenlijk de publieke opinie vormen zijn de ethische bindingen het fundamenteelst.

Volgens Gasser is dit van groot belang: "Terwijl in een hiërarchisch-bureaucratische staat politiek en moraal op fundamenteel verschillende niveaus liggen, zijn ze in de associatief-decentrale staat onafscheidelijk verbonden.

Dat is het fundamentele wezenskenmerk van een op gemeentevrijheid gebaseerde gemeenschap. Gasser vat dit samen onder de noemer "communale gemeenschapsethiek".

Essential Characteristics of Stable Democracies

- Society has to be build-up from bottom to top.

As a consequence society is build up by people, which are free and have the power to defend themselves with weapons

- These free people join or form local communities. These local communities are independent, which includes financial independency, and they are free to determine their own rules.

- Local communities join together into a higher unit e.g. a canton.

There is no hierarchical bureaucracy.

- There is competition between these local communities e.g. on services delivered or on taxes

Kenmerken van een Communale

Gemeenschapsethiek

1. Collectieve wetsgetrouwheid

2. Collectief vertrouwen

3. Collectieve verdraagzaamheid

4. Humaniteitsidee

1.Collectieve wetsgetrouwheid

Een uit vrije associatie en communalisme gegroeide gemeenschap heeft zijn wortels noodzakelijk in het volksrecht (in tegenstelling tot het "herenrecht", het recht van de machthebbers).

Immers, vrije en bewapende burgers kunnen slechts vrijwillig een gemeenschap vormen zolang ze gelijklopende rechtsopvattingen hebben.

De voor communale gemeenschappen typische wetsgetrouwheid van de burgers vloeit voort uit een collectieve trots op het bestaande. Dit verklaart ook waarom deze gemeenschappen zo sterk aan het bestaande recht vasthouden: ze zijn niet bereid de bestaande rechtsorde door een andere te vervangen. Hoogstens willen ze het geldende recht aanvullen met nieuwe rechtsregels.

Gemenebesten zijn dus in wezen conservatief, niet in de betekenis van "reactionair" of "niet progressief", wel van "niet revolutionair". Vrijheid is pas levenskrachtig wanneer ze een voedingsbodem vindt in zulk een volksrechterlijk-conservatieve gemeenschapszin.

Deze gemeenschappen kennen dan ook geen hogere politieke autoriteit dan de collectief gedragen rechtsorde.

Dit verklaart waarom ze voor altijd beschut lijken voor de tendens om zich van binnenuit tot een totalitaire staat te ontwikkelen.

Laagste Zwarte Economie

2. Collectief vertrouwen.De verbinding van vrijheid en recht is de basis van een sterk collectief vertrouwen onder de burgers.

Hoezeer de persoonlijke belangen en overtuigingen onderling ook mogen verschillen, er blijft altijd een vertrouwen bestaan dat alle partijtegenstellingen overstijgt: het vertrouwen in de wetsgetrouwheid van de meerderheid der medeburgers.

Dit collectieve vertrouwen verbindt tegengestelde groepen met elkaar: regerenden en geregeerden, armen en rijken, arbeiders en academici.

Het verklaart waarom men in een gemenebest maar weinig angst heeft voor de "gewone man".

Doch zo'n vertrouwen kan alleen maar in een kleine gemeenschap bestaan.

Daarom moet elk gemenebest opgebouwd zijn uit vrije en autonome locale gemeenschappen die zich vrijwillig associëren tot een groter geheel ("collectiviteitenstaat").

Zulke gemeenschappen zijn zelfs in staat, de moderne partij- en klassentegenstellingen grotendeels op te vangen en te milderen.

De verhoudingen tussen politieke partijen in een gemenebest zijn veel minder gekenmerkt door een onderlinge strijd om de macht: het algemeen landsbelang staat altijd voorop.

3. Collectieve verdraagzaamheid.Uit dit collectieve vertrouwen op locaal niveau groeit een collectieve verdraagzaamheid op regionaal en nationaal niveau.

Wie in de gemeente geleerd heeft om met zijn tegenstanders naar compromissen te zoeken, zal dit ook op een hoger niveau nastreven.

Als de passies of de strijd in een gemeente te hoog oplopen, zullen naburige gemeenten daar weinig begrip voor opbrengen en trachten te bemiddelen, terwijl in centralistische landen locale rivaliteiten vaak nog versterkt worden door de bestaande partijtegenstellingen.

Ook dit is een historisch feit: in de wereld van de gemeentevrijheid waren de klassentegenstellingen nooit zo scherp als in centralistische staten.

Ook zijn "conservatief", "liberaal" en "socialistisch" er geen onverzoenlijke tegenstellingen, ze horen integendeel onafscheidelijk bij elkaar.

In een gemenebest is de conservatief deels liberaal en socialist, de liberaal deels conservatief en socialist, de socialist deels liberaal en conservatief.

Samenzoekennaar

oplossin-gen

Landsgemeinde Glarus

4. HumaniteitsideeHet uitgangspunt van een op "ethisch collectivisme" gestutte gemeenschap is, "niet de individuele vrijheid, maar de gemeentevrijheid".

In de gemeentevrijheid zit immanent "een kiem van individuele vrijheid, in de vorm van een 'levenwekkend' en 'orde scheppend' element".

De gemeenschap moet er alles aan doen om de geldende collectieve waarden (wetsgetrouwheid, vertrouwen en verdraagzaamheid) te behouden en te versterken.

De burgers moeten gemotiveerd blijven om zich in de gemeenschap in te passen en de regels te volgen.

Dat kan alleen door een permanente zelfopvoeding van de mensen tot vrije, bewuste, verantwoordelijke, verdraagzame burgers.

Elke van onderaf opgebouwde gemeenschap is erop aangewezen, "zijn burgers aan te manen tot respect van bepaalde levenswaarden".

De belangrijkste van deze waarden zijn: respect voor vrijheid en recht, bereidheid tot vertrouwen en trouw aan het gegeven woord, verdraagzaamheid en gematigdheid, respect voor de rechten van de zwakkeren, het geloof in het goede van de mens en zijn capaciteit om zichzelf te verbeteren.

Zo bekeken is de gemeentevrijheid ook de bron van de humanitaire idee zelf. Elk systeem van zelfbestuur is tegelijk een burgerschool, een instelling voor humanitaire vorming. Alleen op deze geestelijke en morele basis konden stabiele en inwendig gezonde democratieën ontstaan.

Belangrijkste kenmerkenvan gemeentevrijheid

(1) het individuele weerstandsrecht tegen machtsmisbruik van bovenaf,

(2) een vrije en weerbare (dus het wapenrecht bezittende) leden van de gemeenschap,

(3) een volksmilitie (geen staand leger),

(4) het ontbreken van een streng hiërarchisch gestructureerde bureaucratie,

(5) discretionaire bevoegdheid en beschikkingsvrijheid voor lokale besturen (anders uitgedrukt: de afwezigheid van dwingende ingrepen zoals directe orders van hogerhand),

(6) financiële autonomie voor lokale besturen,

(7) een verbod op rechtspraak door vreemden.

Wat is de eerste daad die een dictator stelt zodra hij

aan de macht komt?

Wat is de eerste daad die een dictator stelt zodra hij

aan de macht komt?

Hij laat beslag leggen op alle wapens in privaat bezit en garandeert zo de vereiste dictatoriale stabiliteit.

Hoe kan men dictaturen voorkomen?

Niet door ons heil te gaan zoeken in socialistische antihaatwetten, in marxistisch geïnspireerde internationale verdragen of in neocommunistische solidariteitsmechanismen.

Maar door onze eigenste burgers - de enige bouwstenen van een vrije samenleving - het recht te geven henzelf, hun eigendom en hun rechten te beschermen tegen derden met een wapen.

Enkel potentaten en despoten geloven niet in de vrijheid van hetindividu, of in het a priori dat elke vrije burger intrinsiek tot moreel en rationeel handelen in staat is. Want enkel op basis van bovenstaande argumenten kan men een verbod op vrij wapenbezit rechtvaardigen.

In Zwitzerland zitten de oorlogswapens bij de burgers

Het privaat bezit van "militaire wapens" in Zwitserland omvat deVolksmilitie (400,000 leden, elk met een wapen in huis), de Gezinswacht (365,000 gezinnen, elk met een wapen in huis) en de Gedemobiliseerde Soldaten (300,000 man, elk met een wapen in huis).

Het aantal "oorlogswapens" (het leger, de politie en andere ordediensten) en "sportwapens" (voor pure recreatiedoeleinden) zit hier nog niet eens in vervat.

Kortom, Zwitserland is een tot op de tanden gewapende burgerdemocratie waar de staat op wapenvlak minder sterk staat dan de burgers.

Een "balance of power" zoals het in een verlichte democratie altijd zou horen te zijn.

Zelfs Machiavelli oordeelde in zijn magnum opus “Il Principe” dat “e Svizzeri sono armatissimi e liberissimi”, oftewel dat alle Zwitsers uitermate bewapend zijn en daardoor ook uitermate vrij.

Zwitserland is één van de veiligste landen in Europa.

Tussen 1995 en 2005 kwamen er in Zwitserland welgeteld 812 mensen om ten gevolge van vuurwapens.

In diezelfde periode kende België - een vergelijkbaar land qua bevolking en oppervlakte - een slachtoffertol door vuurwapens van maar liefst 2.357 mensen of bijna drie keer zoveel.

Nochtans kent Zwitserland een nagenoeg absolute vrijheid van wapendracht en wapenbezit, en België niet, tenzij dan voor terreurgroepen die het pact met de Belgische overheid honoreren, waarbij ze ongestoord op het Belgisch grondgebied hun gang mogen gaan voor zolang ze in België zelf geen aanslagen plegen.

Deze cijfers bewijzen de absurditeit van het koppelen van het vrij wapenbezit aan het aantal doden door vuurwapens.

In iedere democratische staat berusten de wapens bij het

soevereine gezag.Geen enkel weldenkende verlichte geest zal dit ontkennen,

en ook de idee dat het volk het enige soevereine gezag in een democratisch bestel is, kan door geen enkele liberaal die naam waardig gerefuteerd worden. Bijgevolg zouden de wapens niet zozeer bij de staat dan wel bij de burgers - dat soevereine gezag - moeten berusten. Dat dit in onze onvrije slavensamenleving niet het geval is, is niet enkel een regelrechte aanfluiting van onze intrinsieke vrijheid, maar ook van onze menselijke waardigheid. Het miskennen van het recht op vrij wapenbezit, behelst tevens de miskenning van de volkssoevereiniteit en het primaat van de vrijheid van de burgers op de almacht van de staat.

Vrijegewa-pendeburgers

Waarom ontsnapteZwitzerland aan WO II?

(1/2)Volgens de wereldvermaarde historicus Stephen Halbrook is het recht op vrij wapenbezit ook de beste verdediging tegen een externe vijand. Opnieuw geldt Zwitserland als het stichtende voorbeeld. Het was immers het enige Europese land met een geringe omvang dat de Nazi's nooit hebben kunnen of willen innemen. Dat het te onherbergzaam was, is fout daar de Nazi's wel de ontoegankelijke Kaukasische republieken veroverd hebben. Dat het neutraal was, is eveneens onjuist daar de Nazi's wel de neutrale Lage Landen geannexeerd hebben.

Waarom ontsnapteZwitzerland aan WO II?

(2/2)Volgens Halbrook beschikte Zwitserland over “een uitzonderlijke defensie van een geweer in elk huis die elke externe dreiging onmiddellijk kon pareren”. Ook de decentralisatie speelde in het voordeel van Zwitserland. Elk kanton afzonderlijk kon de strijd immers voortzetten omdat oorlogs- en vredesverdragen geen centrale bevoegdheden waren en geen enkel kanton door andermans beslissing de strijd dus moest staken. Volgens Halbrook is het dus het Zwitserse systeem van waarachtige volkssoevereiniteit, gedecentraliseerde democratie en vrij burgerlijk wapenbezit, dat de Alpenstaat buiten de Tweede Wereldoorlog heeft gehouden.

Besluit

1) Gemenebesten zijn de ideale vorm van een vrije samenleving, waarin teglijk orde heerst.

2) Gemeentevrijheid als redding van Europa

De ideen van Gasser zijneen wervend

"communalistisch manifest"een lofzang op de vrijheid in de locale gemeenschap.

“Liberalisme” in hierarchische statenWeliswaar hadden de ideeën van het liberalisme tot gevolg dat ook hiërarchische staten beperkte vormen van locaal zelfbestuur invoerden en dat anderzijds vrije gefedereerde staten hun administratie ten dele centraliseerden.

Maar toch bleven de fundamentele verschillen onaangeroerd.

In centralistisch-bureaucratische staten, kan onmogelijk ware locale autonomie bestaan of tot stand komen, aangezien de administratie er zonder het ordenend principe van bevelen en gehoorzamen niet naar behoren kan functioneren

Zelfbeschikking van kleine gemeenschappen(=Gemeindefreiheit) is veel belangrijker

“Politieke en sociale vrijheid kunnen niet duurzaam zijn zolang ze niet met administratieve vrijheid, met gemeentevrijheid gepaard gaan”.

Conflict DemocratieVerkozenen hebben een brede beslissingsmacht.

(vermits die beslissingsmacht niet vrijwillig door de burgers wordt gegeven, kan deze worden beschouwd als gestolenvan de burgers)

Verkozenen hebben tegelijk ook uitvoeringsmacht

Belangrijke competitie tussen verschillende gegadigdenvoor de beslissingsmacht en de uitvoeringsmacht.

Verkozenen delen zich in twee groepen: Meerderheid en Oppositie

Meerderheid en oppositie werken meestal niet samen, en de verhouding tussen meerderheid en oppositie is conflictueus.

Konkordanz Demokratie

Alle verkozenen hebben ook een uitvoerendefunctie

Alle verkozenen werken samen

Geen meerderheid – minderheid in hetbestuur

Partijprogrammas liggen dicht bij elkaar

� “Spa, Open Vld en CD&V en Groen! Zijn het over 90 procent van de materies voor 90 procent eens.” Caroline Gennez, de ex-voorzitster van de sp.a (midden 2011)

� “ Wij zullen desnoods voor Open Vld stemmen.” Luc Cortebeeck, hoofd ACV

Waar staan deze partijen nog voor?

Misschien toch allen samen in één partij?

1992 Swiss Referendum on the European Economic Area

In a referendum the Swiss electorate decides not to join group of associates to the European Union.