Redactieadres De Vier Seizoenen: secretariaat Hertogenhof/Dijlehof - Minderbroedersstraat 9b 3000 Leuven

De Vier

Seizoenen Krant over het sociale en culturele gebeuren in en rond het Dijlehof, het Hertogenhof en de

Hertog van Brabant

Dinsdag

21 juni

2011

14° jaargang – zomer

Verschijnt ieder seizoen.

Waar het goed is: p. 3

Koken in het Dijlehof: p. 24

Uitstap naar Planckendael: p. 27

Verhalenbazaar:

wereldreizen: p. 19

Als een kat gras eet, gaat

het regenen: p. 7

2. De Vier Seizoenen

Dromen Dromen doen we allemaal, jong en oud,

er staat geen leeftijd op.

Dromen zeker nu de zomer voor de deur

staat; dromen van goed weer zodat we

buiten kunnen genieten;

dromen van vakantie: ontspannen,

kortbij of ver weg, terug energie

opdoen, de batterijen opladen.

Dromen van een plek waar het goed is om te leven.

Daarom zijn we altijd opnieuw in de weer om te zorgen dat ons huis een plek

is waar we samen- werken om het samen- leven beter te maken:

de nieuwe relaxen zijn gearriveerd in Neerdijle, onze kinéruimte krijgt onder

meer een nieuwe behandeltafel,

We hebben onze beleid rond voeding bijgestuurd en dit samen met u

besproken en geproefd;

In de vakantie komen „de vakantiejobbers‟ ons ondersteunen in de zorg.

De kinderopvang zal ook weer meer leven brengen tijdens de maand juli.

Ook deze krant is een echt voorbeeld hoe het leven in al zijn facetten

gedragen wordt door iedereen. Waarvoor dank aan al diegenen die weer

hebben meegewerkt aan dit nummer en voor al diegenen die een nieuw

engagement willen opnemen in het versterken van onze huiskrant.

Want zoals Bart Peeters zingt: ”Ze zeggen dat op dromen nooit vervaldag

staat, dus voor een nieuw begin is het nooit te laat”.

Griet Robberechts

Redactieraad

De medewerkers van onze redactieraad zijn:

Ilse Claeys, Jef De Roeck, Sophie Grobet, Rudi Logist, Véronique Missoul,

Alphonse Roeck, Clara Schurmans.

Indien u een artikel over een gebeurtenis in huis, een gedicht, … wilt

binnenbrengen voor onze huiskrant, mag u zich steeds tot Véronique

(medewerker secretariaat) wenden.

3. De Vier Seizoenen

Waar het goed is om te leven…

Jellien, de studente animatie, organiseerde een fijne knutselactiviteit. We maakten

kleurige glasonderzetters.

Mevr. Chris Heremans van “Nectar” vertelde ons over bijen, honing, nectar,

koninginnebrij en zorgde voor een leerrijke namiddag.

4. De Vier Seizoenen

We maakten samen een overheerlijke soep met heel veel verse lentegroenten.

Dhr Meekers vierde zijn 101 jaar.

De dansgroep Samancha trakteerde ons op leuke lijndansen. Het werd een

aangename, ritmische namiddag.

5. De Vier Seizoenen

In de decoratiehoek aan het onthaal logeerden 4 kuikentjes gedurende een aantal

weken. Ze groeiden als kool.

Onder de deskundige leiding van Jellien schilderden we „marmeren‟ tekeningen.

De leerlingen van het 3de jaar Humane Wetenschappen uit het Paridaensinstituut

kwamen een namiddag spelletjes met onze bewoners spelen.

6. De Vier Seizoenen

An en Clara trakteerden met zelfgemaakte smoutenbollen.

7. De Vier Seizoenen

Van hondsdagen en ijsheiligen

Als een kat gras eet, gaat het regenen

Als ik in een restaurant of een café zit en flarden gesprek van naburige tafelgasten

opvang, valt het mij op dat het weer nog altijd een belangrijk gespreksonderwerp is.

Vooral de formuleringen zijn interessant: “Ze geven regen voor vanavond”. Wie zijn

“ze”? Regen is een natuurverschijnsel. Dat wordt niet gegeven!

Natuurlijk hebben we graag een mooie dag voor een bruiloft, vakantie, een

barbecue of een verhuizing. Maar daarbuiten speelt het weer niet meer zo‟n

belangrijke rol.

In de ontwikkelde landen zijn de lokale, regionale of nationale overheden goed

georganiseerd en uitgerust om aardverschuivingen, wegverzakkingen,

overstromingen, branden door blikseminslagen veroorzaakt, omvergewaaide

bomen vlug weg te werken. In de ontwikkelingslanden is de toestand veel

schrijnender. Maar zo is het niet altijd geweest.

Eeuwen terug, toen er nog geen vrij verkeer van mensen, geld en goederen was,

toen de meeste wegen veredelde veldwegen waren, toen er geen of heel weinig

openbaar verkeer was, kon het weer voor heel wat problemen zorgen.

Zelfs de bevoorrading kon in gevaar komen. En men rekende dan op de boeren, de

veetelers, de vissers en de herders. Maar dezen konden alleen maar presteren als ze

min of meer wisten welk weer ze gingen krijgen. Weerberichten bestonden niet: er

was geen radio, tv of internet. Ook geen kranten: die kwamen pas na de uitvinding

van de drukkunst (15de eeuw). En dan nog: de meeste mensen konden lezen noch

schrijven.

Weerspreuken

Maar de boeren hadden heel wat praktische

ervaring met het weer. Ze gebruikten hun

ogen om zo veel mogelijk te observeren. Wat

ze ervaren of gezien hadden, formuleerden

ze in weerspreuken of adviezen. Er zijn er

honderden en honderden. Ook de dames

van ons animatieteam vergasten ons elke

week met een weerspreuk onderaan de

weekkalender.

Observeren? Als de kippen in de regen blijven

lopen, zal het nog heel de dag regenen. Als

een kat gras eet, gaat het regenen. Als de zwaluwen hoog in de lucht vliegen, blijft

het mooi weer. Adviezen: erwten en bonen pas planten als de IJsheiligen voorbij zijn.

Niet meer zaaien na Sint-Michielsdag (29 september): “Sint-Michielskoren is half

verloren, Op Sint-Michiels gezaaid zaad, is niet te vroeg en niet te laat”.

8. De Vier Seizoenen

Onze generatie stelt zich de vraag of men die weerspreuken mag geloven. Een

aantal geeft correcte informatie, zoals “als de dagen beginnen te lengen, gaat de

winter verstrengen”, dus in januari en februari. Maar soms zijn er sprekende

verschillen. In onze gewesten zegt men: “Avondrood, water in de sloot”. Toen we in

1940 in Zuid-Frankrijk waren, hoorden we daar: “Rouge couchant, demain beau

temps”. Maar ook in ons klein landje zijn er diepgaande verschillen. Het weer aan de

kust en dat van de Hoge Venen is een sprekend voorbeeld. En dan hebben we nog

microklimaten, zoals het West-Vlaamse heuvelland, Noord-Limburgse plateau,

Belgisch Lotharingen (le pays de Gaume).

Het valt op dat er zelden data worden gegeven, wel de namen van feesten (Pasen,

O.L.H.-Hemelvaart) of namen (St.-Margriet, St.-Medard, St.-Matthijs, St.-Theresa). Dat

hoeft ons niet te verwonderen. Toen het religieuze nog een uiterst belangrijk element

was in de samenleving, werd ook de naamdag gevierd. Ook de kalender aan het

onthaal van Dijlehof en Hertogenhof geeft duidelijk de dagheilige aan.

Maar hoe kunnen die weerspreuken standhouden? In de 16de eeuw doceerde

Antonio Magino sterrenkunde aan de universiteit van Bologna. Hij kwam op het idee

om de honderden weerspreuken te bundelen in een almanak. Daarmee werd alles

gelanceerd. Ook bij ons kende men zo‟n almanakken, o.a. de kleine almanak van

Snoeck. Daar kon men de weersvoorspellingen lezen voor een heel jaar! Zelfs nu,

met alle moderne middelen (weersatellieten, computers) kan men het weer

hoogstens voor twee weken voorspellen. Honderd jaar geleden voor een heel jaar.

Het moeten nogal genieën geweest zijn!

Vier seizoenen

Op school leerden we dat er vier seizoenen zijn. In de volkstaal heeft men het

gewoonlijk over winter en zomer, en komen lente en herfst minder aan bod. Maar

wanneer beginnen de seizoenen? Wat nu volgt heeft alleen betrekking op het

noordelijk halfrond. In Australië, in het zuidelijk halfrond, viert men Kerstmis in badpak

op het strand. Als wij in de zomer puffen van de hitte, doet men in Nieuw- Zeeland

op de hellingen van de Mount Cook aan wintersport.

Bij ons maken de weerkundigen of

meteorologen een onderscheid tussen

de weerkundige seizoenen en de

sterrenkundige seizoenen. De

weerkundige beginnen op 1 maart

(lente), 1 juni (zomer), 1 september

(herfst) en 1 december winter (winter).

Voor de sterrenkundige seizoenen

liggen de data op 21 of 22 maart, juni,

september en december. Dat heeft te

maken met de evenaar, de

Kreeftskeerkring en de

Steenbokskeerkring. Maar daar gaan

we niet op in.

9. De Vier Seizoenen

Op 21 juni hebben we de langste dag, op 21-22 december de kortste en op 21-22

maart en september zijn dag en nacht even lang.

Wanneer begint de “zomer”, d.w.z. de lente? Voor de optimisten was dat 25

februari, nl. op St.-Matthijs. Die breekt het ijs. Als de zwaluwen weerkeren? Ja, maar

meer dan één. Eén zwaluw maakt de lente niet. Als de koekoek roept? Ja! De

meeste mensen zeggen met Pasen. Dan legt men de winterkledij weg en kleedt

men zich op zijn paasbest. Maar wanneer valt Pasen? Het heeft eeuwen geduurd

vooraleer men het daarover eens was! Bij de katholieken is dat op de zondag na de

volle maan na de lente-evening (21-22 maart). Het kan dus eind maart zijn, maar

ook eind april (zoals bv. dit jaar). De orthodoxen hebben andere data voor Pasen. Er

zijn vele voorstanders om Pasen op dezelfde dag te vieren. Die voorstanders zijn

vooral te vinden in de toeristische sector, de reisbureaus en het onderwijs. Maar het

Vaticaan gaat er nog altijd niet mee akkoord.

Vaarskensmarkt

We keren terug naar onze boeren. Dezen stelden zich de vraag: “Wanneer kunnen

we weer naar onze akkers en weiden gaan?” Dat was dan op St.- Geertruidag (17

maart) of St.-Jozef (19 maart). Aangezien we hier in Leuven een St.-Geertruikerk

hebben, werd daar de Vaarskensmarkt gehouden. Dat waren echter geen vaarzen

of jonge koeien! Op een verhoog stonden daar op 17 maart honderden jonge

mannen en vrouwen die hoopten als knecht of meid aangeworven te worden. En

de boeren kwamen kijken en keuren. Voor de jongens geen probleem! De meeste

boeren gebruikten hun ogen, maar sommigen wilden wel eens weten wat voor

vlees ze in de kuip kregen. Letterlijk en figuurlijk. Ze kwamen dan eens “voelen”. Een

talrijk opgekomen publiek amuseerde zich kostelijk. Maar het liep de spuigaten uit.

Toen de Fransen het hier in 1796 voor het zeggen hadden, schaften ze de markt af.

Dit is slavernij, zegden ze, en ze hadden gelijk.

De straat die van de Mechelsestraat naar de kerk loopt, heet nog altijd de Half-

maartstraat, een herinnering aan dit spektakel.

Wanneer eindigden dan de buitenactiviteiten? Dat kon op St.-Theresa (23/9) of St.-

Michiel (29/9). Rond die dagen kan het nog prachtig weer zijn. We spreken dan van

Trezekeszomer of St.-Michielszomer. Gewoonlijk stopte men op St.-Bavo (1 oktober),

Bamis genoemd. De knechten en meiden die op 17 maart waren aangenomen,

werden die dag ontslagen. Sommige boeren bleven volhouden, maar op St.-Katrien

(25 november) is het absoluut gedaan: “Met St.-Katrijn moeten de koeien aan de

lijn”.

Maar tussen 17 maart en 1 oktober kon er nog heel wat misgaan. Op een vroege

Pasen (eind maart) kan het nog sneeuwen. Men troostte zich dan met: “Een witte

Pasen is een groene Kerst” en “Een witte Kerst, een groene Pasen”. En dan is er de

rosse maan, nl. de volle maan van eind april, begin mei. Dat is de tijd van de

schadelijke nachtvorsten. In 2011 hadden we hier prijs. Enkele dagen later worden

we opgezadeld met de IJsheiligen (Mamertius, Pancratius en Servaas, 11-13 mei).

Andere bronnen vermelden Pancratius, Servaas en Bonifacius (12 -14 mei). In het

Frans eindigen enkele van die namen op –ace. Dat rijmt mooi met glace, nl. ijs.

10. De Vier Seizoenen

Weerkundigen zijn het er wel over eens dat

het half mei nog flink kan vriezen. En dan

zijn er nog de Maartse buien en de Aprilse

grillen. En dan de regen!

Er zijn regenheiligen zoals St.-Margriet (20

juli). Als het dan regent, dan is dat voor 40

dagen. In Nederland noemt men die

heilige “Pis-Grait”. Bij ons is het vooral St.-

Medardus (8 juni). Als het dan regent, is het

voor zes weken of 40 dagen. Maar als het

op St.-Barnabas (11 juni) niet regent, dan

valt St.-Medardus in het water. In het Frans

wordt dat mooi uitgedrukt: “Saint Médard,

le grand pissard, 40 jours de pluie, à moins

que St.-Barnabé dise que c‟est fini.”

Waarom altijd die veertig? Dat is een

herinnering aan de 40 dagen waarop Jezus

door de duivel gekweld werd. De 40 dagen

tussen de verrijzenis en Hemelvaart. De 40-

daagse vasten, de joden 40 jaar in de

woestijn. Ook Lichtmis valt 40 dagen na Kerstmis. Lichtmis is het feest van de reiniging

van Maria. Destijds geloofde men dat een vrouw 40 dagen na een bevalling onrein

was. Slechts na de kerkgang was men weer rein. Waar haalden ze dat toch?

Dan hebben we ook de hondsdagen (19 juli – 19 augustus). Dit zijn de heetste

dagen van het jaar. Ze zijn genoemd naar de ster Sirius, de helderste ster aan de

hemel, in het sterrenbeeld van de Grote Hond. De zon staat dan – maar dat is

volksverbeelding – het dichtst bij die ster. In die tijd toen er geen koelkasten of

diepvriezers bestonden, waren de hondsdagen een ramp. Was er dan niets aan te

doen? Tegen de regen bv.? Ja, men kon naar het klooster van de zusters clarissen of

coletinen gaan en daar eieren offeren voor het goede weer. De nonnen deden hun

best. In het katholiek gedeelte van Nederland offerde men dan worst. Dat gebruik is

overgewaaid naar de Antwerpse Noorderkempen. Daar zijn het ook eieren of worst

die geofferd worden.

Clarissen bereiken is momenteel echter een hele karwei.

Het is dus een heel allegaartje, maar uiteindelijk is het allemaal niet zo belangrijk. We

sluiten af met een tekst van de hierboven vermelde Antonio Magino.

“Het weer en de vrouwen

veranderen zo vaak.

Dat is dus nog niet

zo een bedenkelijke zaak”

Fons Roeck

11. De Vier Seizoenen

Verslag familieraad donderdag 17 maart 2011

Later begint vandaag

Denken over vroegtijdige planning van de zorg

Manu Keirse

Hoogleraar, Faculteit der Geneeskunde, KU Leuven

Als mensen terugdenken aan de laatste periode van het leven van een dierbaar

iemand, hoort men vaak: “Zo zou ik nooit willen afzien. Ik vond dat niet meer

menselijk!”

Men kan er echter wel iets aan doen om dit te vermijden voor zichzelf en voor allen

die ons dierbaar zijn, door zich voor te bereiden.

Mensen bereiden zich voor op een reis, op een feest, en waarom niet op de laatste

reis die zijzelf en allen die hen dierbaar zijn ooit zullen maken: de reis uit het leven of

de laatste periode van hun leven.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we volledig tot ons recht komen, ook in die

laatste periode van het leven? Er meer over weten is allereerst belangrijk. Nadenken

voor men eraan toe is en bespreken wat men wel of niet zou willen, is een

basisvoorwaarde om tot je recht te komen.

Hierover ging de uiteenzetting. Een onderwerp dat elke burger aanbelangt, zeker

hen die mensen willen helpen, en die een goede herinnering willen nalaten.

Hoe vertalen we deze kennis naar ons huis? Wat betekent vroegtijdige zorgplanning

in het Dijlehof?

Dat we van bij de opname luisteren naar je verwachtingen.

Dat de gastvrouw, samen met de afdeling, de opnamedag zo aangenaam

mogelijk laat verlopen.

Dat we na ongeveer 6 weken samen komen met bewoner/familie en huisarts om

verwachtingen en wensen te toetsen.

Dat we binnen de maand een multidisciplinair team plannen waarbij alle

betrokkenen tot zorg en wonen aanwezig zijn.

Dat we bij elk (aankomend) zorgknooppunt in gesprek gaan met bewoner,

familie en/of huisarts en onderhandelen over de verwachtingen en

mogelijkheden.

Dat je als „partner in de zorg‟ op elk moment van je verblijf kan vragen naar een

gesprek.

Dat we je informeren over het te verwachten parcours. Niet vanuit onze glazen

bol maar wel vanuit onze ervaring.

Dat we je uitnodigen om na te denken over jouw wensen bij het naderende

levenseinde om deze te bespreken met jouw huisarts en indien gewenst met

rechtstreeks betrokkenen.

Dat je dit naast „bespreken‟ ook kan „neerschrijven‟ al dan niet in bestaande

documenten.

Dat je een vertegenwoordiger kan aanduiden om je belangen te verdedigen

mocht je er zelf niet meer toe in staat zijn.

12. De Vier Seizoenen

Mededelingen in het kort. Meer uitleg leest u in de Nieuwsbrief aan bewoners en

familie.

Vier keer per jaar organiseren we een rolstoelenpoets.

De splinternieuwe verpleegpost op Neerdijle werd geopend, alsook de

vernieuwde ruimte voor de logistieke ploeg genaamd “Lotec”.

Het mentos-systeem, voor het beheer van incontinentiemateriaal, loopt en werd

op enkele kinderziekten na, positief geëvalueerd.

We kochten een lamp aan om de wondzorg nog preciezer uit te voeren.

We verwachten 20 nieuwe relaxen voor Neerdijle.

Een tweede busje voor de Hertog van Brabant werd aangekocht.

Wegens plaatsgebrek zijn er nieuwe afspraken i.v.m. het parkeren.

We vragen dat bezoekers van Dijlehof en Hertogenhof en alle personeelsleden

zich achteraan parkeren. Zo is de parking vooraan vrij voor beide busjes van het

centrum voor dagverzorging, de directie en hulpdiensten.

In mei starten we met een nieuwsbrief voor de bewoner en zijn familie.

Je zal deze ontvangen met de facturatie en via mail.

Indien je graag op de hoogte wordt gehouden gelieve je mailadres door te

geven via het onthaal.

Een visie op voedingszorg en maaltijdgebeuren in het Dijlehof werd uitgewerkt,

uitgeschreven en deze zomer geïmplementeerd. Bijhorend worden diëten

beperkt tot strikt noodzakelijk op medisch voorschrift. Meer leest u erover in de

nieuwsbrief van juni.

Orde en netheid op de kamers: we plannen een najaar poets en zullen de hulp

van familie hard nodig hebben.

De opnameprocedure wordt herschreven en binnenkort voorgelegd ter

ondertekening samen met een overzicht van de belangrijkste wijzigingen.

In het najaar hopen we te starten met een nieuw zorgdossier: “Care Solution”.

Het is een elektronisch bewonersdossier dat erg gebruiksvriendelijk is en

rechtstreeks gekoppeld is aan de facturatiedienst. U leest er meer over in één van

de volgende Nieuwsbrieven.

Wassen van de haren is niet altijd evident vandaar dat we verschillende systemen

uitproberen in bad, bed of kapsalon om te komen tot de meest comfortabele

benadering per bewoner.

Het project “Baden in Comfort” is bijna geïnstalleerd. Op enkele bewoners na is

voor iedereen het meest comfortabele bad/douche gekozen. Op basis hiervan

werden individuele badfiches ingevuld. Een duidelijke handleiding om voor

iedereen het badgebeuren wekelijks comfortabel te laten verlopen.

Uit een studie i.v.m. het gebruik van antibiotica in woonzorgcentra blijkt dat we

extreem laag scoren. Bij de nulmeting; 1 bewoner op 76 en 6 maanden later

geen bewoner met antibiotica. En dat naast een Europees gemiddelde in

woonzorgcentra van 17%.

Onderzoek heeft aangetoond dat we in Dijlehof op vlak van personeel 10%

boven de norm zitten.

Te noteren data

Kinderopvang van 4 tot 15 juli

Kaas- en wijnavond: vrijdag 21 oktober 2011- zaterdag 22 oktober 2011

13. De Vier Seizoenen

Kwis over het koken en herkennen van smaken

14. De Vier Seizoenen

In de Campuskrant van K.U.Leuven verscheen een artikel over mevr. Cuvelie

(bewoonster Hoogdijle) :

Langer leven Vrijwilligers leven langer, zo bleek al herhaaldelijk uit wetenschappelijk onderzoek, onder meer aan het HIVA. Een overtuigend voorbeeld is Philomène Cuvelie, bijna 93 en al een viertal jaar actief voor KADOC vanuit haar kamer in rustoord Dijlehof. Intussen heeft ze een paar honderdduizend dia’s en negatieven ingescand. “Ik heb altijd graag gefotografeerd en toen ik zeven jaar geleden merkte dat mijn dia’s – ik heb er duizenden - stukgingen, heeft één van mijn zoons me met de computer en de scanner leren werken. Ik moet zeggen: ik was daar rap mee weg, ik ben altijd al technisch aangelegd geweest.”

Nadat ik al mijn materiaal en dat van familie en vrienden had ingescand, ben ik via via bij KADOC terechtgekomen. En sindsdien werk ik voor hen: elke ochtend een uurtje en dan na het avondeten tot ik ga slapen. Ik zet mijn computerbril op en ik ga aan de slag. Ik gebruik een speciale zalf voor mijn gewrichten want mijn elleboog voel ik af en toe wel. Maar ik doe het heel

graag. Als ik een woord of een naam tegenkom die ik niet ken, zoek ik het op, op internet uiteraard. Greet van KADOC komt me elke week een nieuw pakketje brengen; als ik klaar ben, bel ik haar op.” “Ik heb jarenlang veel gereisd met mijn man, maar nu komt de wereld naar mij toe via de afbeeldingen van landen en steden die ik inscan. Er zaten ook eens hele mooie dia’s bij van glasramen van Chagall. Een reeks over de koolmijnen zei me dan weer niks. In het begin moest ik hele oude dia’s inscannen, uit de 19de eeuw, op glasplaten. Nee, ik heb er geen enkele gebroken, maar goed ook, want die kostten destijds al meer dan duizend frank.” “Ik word regelmatig uitgenodigd door KADOC maar ik ben slechts één keer naar de opening van een tentoonstelling geweest. Ik kreeg een staande ovatie toen de directeur zei dat al het materiaal dat daar hing door mijn handen was gegaan. Dat deed me wel wat. Ik blijf voortdoen zolang ik kan. Ik heb een heel actief leven geleid – met twaalf kinderen en allerlei bezigheden – en ik wil me graag nuttig blijven maken. Zomaar wat zitten is niks voor mij…”

15. De Vier Seizoenen

Koffie schenken door de leerlingen van het 6de leerjaar

van het Heilig Hartinstituut uit Oud-Heverlee

16. De Vier Seizoenen

ACTIVITEITENOVERZICHT: JUNI 2011 – SEPTEMBER 2011

De huisweekagenda ziet er als volgt uit

Maandag Bewegen met materiaal

10u30 – 11u00: Voor de bewoners

van Nr 11, HVB en Hertogenhof

11u15 - 11u45: Voor de bewoners

van Hoogdijle en Neerdijle

15u Misviering

Dinsdag 10u30 – 11u45: “Luisteren in je

leunstoel” afwisselend voor

bewoners van Hoogdijle,

Neerdijle en Lessius

Woensdag 15u Cafetaria

Donderdag 10u45: Koorrepetitie voor het

Bellarminokoor – in de feestzaal

13u45: Uitstapje naar een brasserie

afwisselend voor bewoners van

Dijlehof en Hertogenhof

Vrijdag Bewegen op muziek

10u30 – 11u00: Voor de bewoners

van Nr 11, HVB en Hertogenhof

11u15 - 11u45: Voor de bewoners

van Hoogdijle en Neerdijle

15u We voorzien in een activiteit

met nadruk op gezellig samenzijn

Zaterdag 15u Cafetaria

Zondag 15u Cafetaria

Dit vaste weekschema wordt in de komende maanden aangevuld met volgende

activiteiten:

Juni

Vr 24/06: Bezoek Museum M

Di 28/06: Dessertenbuffet voor onze vrijwilligers.

Do 30/06: Ontmoetingsmoment voor onze bewoners van

Hertogenhof. Om 15u in de feestzaal.

Juli

Vr 01/07: Om 16u. Pensen bakken voor de bewoners van

Hoogdijle en Neerdijle

Van 4 tot 15 juli: Kinderopvang voor de kinderen van het

personeel.

Vr 22/07: Genieten van de tuin. Om 15u in de tuin

17. De Vier Seizoenen

Do 28/07: Barbecue voor de bewoners van het Hertogenhof en voor de

paters. Om 12u in de feestzaal

Vr 29/07: Genieten van de tuin. Om 15u in de tuin

Augustus

Vr 05/08: Genieten van de tuin. Om 15u in de tuin

Vr 12/08: Genieten van de tuin. Om 15u in de tuin

Di 16/08: Misviering. O.L.V. Hemelvaart. Om 15u in de feestzaal

Vr 19/08: Genieten van de tuin. Om 15u in de tuin

Do 25/08: Ontmoetingsmoment voor Hertogenhof. Om 15u in de feestzaal

September

Vr 02/09: Filmnamiddag. Om 15u in de feestzaal.

Di 06/09: Pannenkoekenbak voor de bewoners van het

Dijlehof.

Vr 09/09: Leuven kermis “Appelbeignets en fanfare”.

Vanaf 14u

Vr 16/09: Activiteit door vrijwilligers. In de namiddag.

Wist je dat?

286 jaar aan tafel! Dhr Vandenberghen Louis (Hertog van Brabant) merkte dit op begin mei toen hij in kortverblijf op Hoogdijle was: hijzelf 90 jaar, mevr. Boghe 95 jaar en dhr Meekers 101! Samen 286 jaar! Wat een tafel met ervaring!

Als dhr Andrien hier zou wonen, dan zou hij buiten willen eten! Enkele Leuvense uitspraken van dhr Louis Vandenberghen:

- biskandose nijd, afgunst

- triggelen vals spelen

- fuffeleer prutser, knoeier

18. De Vier Seizoenen

Koken in het Dijlehof

19. De Vier Seizoenen

Met klopper en deegrol

Marokaanse tortilla

Najat, werknemer van Hertog van Brabant, beloofde ons

al lang eens een typisch gerechtje klaar te maken, dat ze

van haar moeder geleerd had. Op een koude vrijdagvoormiddag ging ze

aan de slag om iets hartig te bereiden, iets dat onze bezoekers nog nooit

gegeten hadden: TORTILLA.

De tortilla de patatas of Spaanse tortilla is één van de beroemdste gerechten

uit de Spaanse keuken, en vindt haar oorsprong in het binnenland van

Spanje. Het gaat om een dikke omelet van ei, aardappels en olijfolie.

Regelmatig wordt ui en knoflook toegevoegd. De tortilla kan zowel koud als

warm worden gegeten, als voorgerecht, als toevoeging aan een salade, op

een baguette met tomaat, of in blokjes als tapa. Er zijn in Spanje veel

verschillende varianten van het recept te vinden, bijvoorbeeld door het

toevoegen van groene paprika, chorizo of champignons. In Catalonië maakt

men ook vaak tortilla´s van spinazie of aubergine, en in het noorden

(Baskenland, Cantabrië) vindt men ze ook met kabeljauw of tonijn. In Castilië

voegt men vaak doperwten, rode paprika en uitgebakken chorizo aan het

recept toe. In sommige gevallen vervangt één van de bovengenoemde

ingrediënten de aardappel.

Wij proberen nu een Marokkaanse variant …

INGREDIËNTEN

- 2 uien - 6 eieren

- 400g wortelen en erwten - kurkuma

- 1 kg aardappelen - witte peper

- 2 blikjes tonijn (200g) - cayennepeper

BEREIDING

Schil de aardappelen en snij ze in kleine blokjes. Frituur de aardappelblokjes 4

à 6 min op 160°C. Snij ondertussen de uien en de wortelen in stukjes. Doe de

uien in een pan en laat ze bruinen. Voeg daarna de erwten en wortelen toe.

Vervolgens kruiden volgens smaak, oppassen met de kurkuma en

cayennepeper . Doe de aardappelen en tonijn erbij en meng alles goed

door elkaar. Laat op het vuur staan en kluts ondertussen de eieren luchtig.

Giet het mengsel in de pan. Wanneer de eieren gestold zijn, draai je de tortilla

om op een bord en bak dan de bovenkant ook even in de pan.

SMAKELIJK!

20. De Vier Seizoenen

Lekkere Rijstpap bereiden

21. De Vier Seizoenen

VERHALENBAZAAR: Wereldreizen

Stien Van Schoors, verpleegkundige op Neerdijle, vertrok in het najaar van 2010

voor ongeveer zeven maanden op wereldreis samen met haar vriend. Ik sprak haar

aan om ons eens te vertellen wat ze in die periode allemaal beleefd had, welke

landen ze bezocht heeft en wat haar bijgebleven is.

Stien, je bent 7 maanden uit roulatie geweest om naar buitenland te gaan. Waar ben

je precies geweest en hoe lang?

“We zijn 15 september 2010 vertrokken richting Brazilië, waar we van plan waren zes

maanden te blijven. We zijn aangekomen in Guaruja, een klein stadje aan de kust in

de provincie Sao Paulo. Van daaruit hebben we de kustlijn gevolgd in noordelijke

richting. Het verkennen van die kustlijn ging snel vooruit, dus besloten we een

maand halt te houden in Itacaré, een klein vissersdorpje in het noordoosten van

Brazilië. Hier hebben we een huisje gehuurd en genoten van zon, zee en strand.

Het werd al snel duidelijk dat Brazilië te duur was en dat we daar niet konden blijven.

Op 7 november zaten we dan ook al op een vliegtuig richting Bolivië. Daar zijn we

aangekomen in La Paz, een stad op ongeveer 3500m. Even wennen dus, want we

hadden beiden last van hoogteziekte. De eerste weken hebben we van La Paz onze

thuishaven in Bolivië gemaakt. We maakten van hieruit uitstapjes, naar onder

andere het Titicaca-meer en Isla Del Sol.

Daarna zijn we het zuiden van Bolivië gaan verkennen. Unesco-steden, zoals Sucre

en Potosi, waren echt de moeite waard. Net voor de feestdagen zijn we de grens

met Argentinië overgestoken. Aangezien we in 2007 al vijf maanden in Argentinië

22. De Vier Seizoenen

hadden rondgetrokken, hebben we deze keer enkel het noorden bezocht. De

laatste drie weken van onze reis hebben we in Uruguay doorgebracht. Drie weken

strandvakantie was de ideale afsluiter. Op 9 maart 2011 hadden we onze vlucht

terug.”

Waarom deze keuze op dit moment van je leven?

“Iedereen zegt altijd dat je dat moet doen als je jong bent. Ze zullen hier wel een

beetje gelijk in hebben. We hebben nu nog geen kinderen en geen huis af te

betalen. Het is gewoon echt de moeite waard om een stukje wereld te gaan

verkennen. Ik had hier nu de kans voor en ik heb die kans genomen!”

Zijn er opmerkelijke gebeurtenissen die je hebt mee gemaakt?

“Als er één plaats is die ik voor de rest van mijn leven zal onthouden, zal het de

zoutvlakte van Uyuni zijn. Deze is de grootste ter wereld, 12.000km², en werkelijk

spectaculair.

Ook de achterbuurten van Rosario zullen mij bijblijven. Hier zijn we overvallen, drie

weken voor we terug naar huis vertrokken. Ons fototoestel was één van de dingen

die ze konden meenemen. We hebben dus niet al te veel foto‟s meer…”

Heb je ouderen ontmoet tijdens je reis? Hoe wordt er daar mee omgegaan? Zijn er

dingen die opgevallen zijn, grote verschillen bv. met omgaan hier in de westerse

wereld en daar?

23. De Vier Seizoenen

“Uiteraard zijn we ouderen tegengekomen op deze reis. Het grote verschil met

België is de hoffelijkheid tegenover ouderen. Mensen staan onmiddellijk hun plaats

af op de bus en er zijn zelfs aparte kassa‟s in grootwarenhuizen. Of er veel

voorzieningen zijn voor de ouderen, dat weet ik niet. In Bolivië worden de ouders

vaak thuis opgevangen en leven ze daar dus met verschillende generaties in één

huis, een beetje zoals het hier vroeger was.”

Heb je dingen gemist tijdens je reis?

“Missen is misschien niet het juiste woord. Ik vond het jammer dat ik niet bij mijn

familie was tijdens de feestdagen en af en toe denk je wel eens aan de vrienden:

Waar zijn zij nu mee bezig? Als je dan terug thuiskomt, merk je dat je helemaal niets

gemist hebt. Na een half jaar lijkt alles gewoon exact hetzelfde te zijn.”

Wat wil je onze bewoners mee geven van dat land, een soort levenswijsheid?

“Ik denk dat onze bewoners meer weten van levenswijsheid dan ik, maar als er één

ding is dat ik daar geleerd heb, is het dat je alles rustig aan kan doen. Je hoeft je

niet te haasten, je hoeft je niet te veel zorgen te maken… Over het algemeen zijn

Zuid-Amerikanen zeer geduldige en rustige mensen, die veel plezier maken en

genieten van het leven.”

Hoe kijk je terug nu je weer in België bent?

“Het was een hele ervaring en ik ben blij dat ik dit heb kunnen doen. Er is meer dan

alleen België en als je de kans hebt om eens een andere cultuur te leren kennen

moet je dit gewoon doen.”

Sophie Grobet

Pastorale Nieuwsbrief

In deze brief wordt het pastorale tijdschema van het lopende kwartaal

weergegeven.

Elke maandag: eucharistieviering in de feestzaal om 15 uur

Elke eerste vrijdag van de maand: Stille gebedsdienst om 11u in de kapel

op -1

O.L. Vrouw Hemelvaart: dinsdag 16 augustus – misviering om 15u in de

feestzaal

24. De Vier Seizoenen

Salsales door vrijwillige jongeren

in de Hertog van Brabant

25. De Vier Seizoenen

Privé-domein

Een reeks artikelen over herinneringen om zelf door geïnspireerd te raken, om

over te denken, om voor te lezen, om over te praten, om zelf aan het

schrijven te gaan.

Vroegste herinnering I

Mijn oma (1887 – 1968) was een verhalenvertelster. Toen ik nog heel klein was

vertelde ze me al over de dieren die ze gekend, gered en verzorgd had.

Later gingen die verhalen over haar jeugd als weesmeisje in het Maagdenhuis

en nog later over haar liefdes en zorgen als vrouw.

Mijn oma is ooit begonnen haar „Memoires‟ te schrijven, maar ze kwam niet

verder dan wat inleidende pagina‟s. Daar, in een aandoenlijk boekje, in haar

mooiste schoonschrift, staat wel haar „vroegste‟ herinnering, een

gedetailleerde en beeldende beschrijving.

Ze is dan vier jaar, de jongste van een gezin van zestien kinderen, haar

moeder is bij haar geboorte overleden.

Ik was door mijn grote zus voor het raam in

mijn vaders leunstoel gezet. Ze zei dat ik

daar moest blijven zitten en door het

spionnetje moest kijken. Er zou een mevrouw

aankomen. Ze zou aanbellen. Dat zou mijn

nieuwe moeder worden. Ik keek uit het

raam op de eerste verdieping naar de

straat, die leeg was. En toen kwam er

inderdaad een kleine, zware mevrouw aan,

gekleed in het zwart. Ze hield stil voor de

deur en belde aan. Ze keek omhoog. Ze

keek me recht aan in het spiegeltje. Haar

ogen waren groot en rond en ook zwart. Ik

wist dat ik nooit van haar zou houden.

Autobiografieën beginnen vaak met eerste herinneringen. Die allereerste

bewuste ervaring is soms niet meer dan een beeld, een losse geheugenflard,

maar dan wel haarscherp belicht tot in de kleinste details. „Ik doe mijn ogen

dicht en ik zit daar weer in mijn vaders stoel. Ik glij met mijn vingers over de

koperen knopspijkers…‟ schreef mijn oma.

De zintuigelijke intensiteit en de belevingswaarde van die eerste herinnering is

meestal diep. Daarom bewaarde je juist dat moment van alles wat je toen, zo

jong, al beleefd moet hebben. Het voorbeeld van mijn oma is duidelijk

betekenisvol en ingrijpend voor de verdere loop van haar leven, ze was een

sociaal begaan mens, maar zeer uitgesproken in haar sympathieën en

antipathieën.

26. De Vier Seizoenen

Ook levend („alsof het gisteren was‟) en kenmerkend door de rijkdom aan

beelden is de eerste herinnering van de Belgische hedendaagse schilder Luc

Tuymans. Hij gebruikt zijn vroegste herinnering in latere schilderijen.

Ik was drie jaar. Een kind. En het is mijn eerste beeld. Ik zie het alsof het

gisteren was. (…) Ik sneeuw. Ik sneeuw korstjes brood en kruimels over de half

bevroren plas. De sneeuw komt uit mijn hand. De stem van mijn grootvader

komt uit het zwarte vlak onder de brede rand van zijn hoed. Een warme,

zachte stem. Een grootvaders stem. Een grote hoedenstem. Met verhalen

erin. Met verhalen die hij me vertelde en ook met verhalen die hij me op een

dag vertellen zou. Zou. Want die dag bleef uit. We voerden de wilde eenden

en de ganzen en toen ging mijn grootvader dood. Op een dag. Opeens. Hij

verdween. (…) Met mijn grootvader slopen ook zijn verhalen weg. De vertelde

en de niet vertelde verhalen. (…) Het enige beeld dat van mijn grootvader in

mijn hoofd bleef hangen is een reusachtige hoed in het park met de wilde

eenden en de ganzen op de plas. Zijn gezicht is een zwart vlak onder de

brede rand van een grote hoed. En in het beeld staren ook de ogen van de

ganzen. De zwarte ogen met het dunne gele, bijna bruine lijntje om de pupil.

(uit:‟Luc Tuymans, schilderen op ijs‟ van Paul de Moor, uitgeverij Ludion, illustratie: „Eyes‟)

Nu spijt het me dat ik veel verhalen uit mijn vaders mond gehoord heb, maar

zijn eerste herinnering niet ken. En ik vraag me af wat dan toch de vroegste

herinnering van mijn moeder geweest zal zijn. En die van mijn man? Te laat…

Maar het is niet te laat om die van mijn broer en mijn zus te vragen. En wat is

mijn eigen aller vroegste herinnering? Ik vraag aan vrienden en bekenden

om hun eerste herinneringen. Het blijkt een vertelspel te zijn dat aanslaat. Het

besmet mijn omgeving. Herinneringsverhalen zijn, net als foto‟s,

kostbaarheden die niet verloren mogen gaan, dierbare zaken om te

koesteren. Verzamel ze!

Marie-José Balm

27. De Vier Seizoenen

Uitstap naar Plankendael

28. De Vier Seizoenen

We verwelkomen 4 nieuwe bewoners

in het Dijlehof: de heer Joseph Dewit,

mevrouw Norma Ramaekers, de heer

Karel Missoul, de heer De Gauw,

mevrouw Cecile Mertens. In het

Hertogenhof verwelkomen mevrouw

Mariette Ramakers.

We namen afscheid en deelden in

het verlies van de families van de

mevrouwen Magdalena Verschelden,

Laura Van Essche, Marie-Josée

Dumortier, Leonie Kamers en de heren

Jacques Meekers en Raymond Van

Vlasselaer.

Volgende personeelsleden zijn

vertrokken: op Neerdijle, Nancy

Eembeeck; in huis Lessius, Ingrid

Roelens; in de Hertog van Brabant,

Mieke Decaluwe.

Onze nieuwe starters zijn: Caroline De

Becker, Sara Van Aerschodt, Rheinilde

Buys, Claire Lefebvre, Ilse Ronsmans

en Beatrijs Schoovaerts.