De Band De dingen die blijven….

Voor de derde keer op rij kan ik in ‘De Band’ vermelden dat we nog steeds in blijde

verwachting zijn van een nieuwe regering. Eens benieuwd of we in de volgende

editie de geboorte zullen kunnen aankondigen.

Recent werden we geconfronteerd met enkele ingrijpende gebeurtenissen. De

aardbeving in Japan was er één van. Hallucinante beelden met verpletterde

schepen, versplinterde huizen, meegespoelde auto’s lieten ons de kracht van het

oerelement water zien. Aan de kernramp werd door de media ook veel aandacht

besteed. De veiligheid van onze eigen kerncentrales kwam bijgevolg ook weer in

beeld. Een thema waar de geesten blijkbaar erg verdeeld over zijn…

Hoe dan ook werden we weerom eens geconfronteerd met het feit dat er, ondanks

fikse inspanningen om alles onder controle te houden, steeds onvoorziene en

onverwachte omstandigheden kunnen meespelen. Misschien uit zich dat in een

maatschappij die probeert alle risico’s in te dekken…

Bij ons staat de Japanse kerselaar bijna in bloei. 21 maart was een prachtige eerste

lentedag. Hoewel dit in schril contrast staat met de gebeurtenissen in Japan,

bracht dit eerste lentegevoel bij velen onder ons weer dat tikkeltje gelukzaligheid

teweeg. Blijkbaar zit hoop en het verlangen naar geluk, in de mens.

Velen weten dat Italië mij nauw aan het hart ligt. Hoewel dit land geregeerd

wordt door een niet-onbesproken ‘clownesk’ figuur, gecorrumpeerd wordt door

maffiosi, de wet vaak heel rekbaar wordt geïnterpreteerd en de emancipatie nog

niet helemaal is doorgedrongen, … beschikt dit land toch over enkele

onnavolgbare troeven. Betoverende landschappen, een uitstekende gastronomie,

een rijke cultuur zijn er daar enkele van. De Italianen verstaan ook de kunst om de

gevoelige snaren van het leven te raken en deze in beeld te brengen. Nog niet zo

lang geleden verscheen de langspeelfilm ‘Le Cose Che Restano’, ‘de dingen die

blijven’. Centraal in deze film staat een verscheurde familie die na een pijnlijke

gebeurtenis langzaam het leven weer probeert op te pakken, ieder gezinslid op zijn

manier. Eigenlijk een hoopgevend epos, waarbij de dingen die blijven, toch weer

aan de oppervlakte komen.

Jan Mispelaere

directeur

Wevelgem, april 2011

Ik ben Veerle Duhamel Ik geef les aan de peuters in de afdeling Hoogstraat.

Ik eet graag gewone winterkost maar als het eens speciaal mag zijn ga ik voor raclette of kaasfondue, het liefst dan nog met zicht op een winters berglandschap. En om het af te maken: een Appenzellertje, een typisch Zwitserse kruidendrank. Op een mooie zomeravond drink ik dan liever een Caipirinha, de nationale Braziliaanse drank. Ik ben trots op mijn man, de handigste Harry die ik ken. “Joepie, mijn man is een klusser !” Ik hou van mijn kinderen, mijn man, mijn familie en ik hou van mijn job. Ik ben een gelukkig mens.

Ik bewonder de schoonheid van de natuur. Ik sta telkens versteld bij het zien van een nieuw stukje natuur, of dat nu dichtbij of ergens op reis is. Van een fikse wandeling word ik blij. Dat kan mij enorm veel deugd doen. Ik word boos van mensen die zomaar vuil op de grond gooien. Daar kan ik absoluut niet tegen. Ik snap eigenlijk ook niet waarom men zoiets doet. Is dat dan zo moeilijk om het in een vuilnisbak te stoppen of mee te nemen naar huis? Ik rijd graag met de fiets. Van zodra de kinderen groot genoeg zijn, hoop ik weer met de fiets naar school te komen. Ik sport niet veel meer. Af en toe eens lopen. Maar - zoals een mama van een peuter onlangs zei – als je het heen en weer lopen tussen mijn klas en de kleutertoiletten meetelt, dan kom ik wel aan enkele kilometers. Ik ben soms een beetje te impulsief. Eerst goed nadenken en dan pas zeggen, het zou vaak beter zijn.

Ik voel me goed in mijn vel maar als ik ooit een wens mag doen, dan wens ik twee uur minder slaap per nacht. Ik wil zeker terug naar Zuid-Amerika, meer bepaald Bolivia. Als de kinderen groter zijn, wil ik met de rugzak rondtrekken. Hopelijk zien zij dat ook zitten.

Tricia en Stef op bezoek in onze klas.

Twee pasgeboren baby’tjes, een meisje en een jongen. Stef werd gewassen

terwijl wij toekeken. Hoe een pampertje ververst wordt, konden we zien bij

Tricia. En telkens mochten we even aan de zachte wangetjes komen. De twee

grote zussen waren superfier en de mama’s supertrots. Andere peuters

vertelden ook over baby’tjes die al een beetje groter zijn. En het zijn er héél

wat met een klein broertje of zusje in huis ! Maar het meest nieuwsgierig en

verwonderd was onze Robin, die heel binnenkort ook grote broer wordt! Wij

kijken er allen naar uit !

Groetjes, de peuters van de Hoogstraat, K1D (juf Veerle).

PS: Ondertussen is Robin de trotse broer van Renée geworden.

Dokters en verpleegkundigen gezocht! Toen de ene na de andere kleuter in onze klas last kreeg van rode vlekjes, verkoudheid, oorontsteking enz..., werd het dringend tijd dat we onszelf wat konden verzorgen tegen al die kwaaltjes. We ontdekten eerst hoe we de wonden van Jules konden verzorgen. Daarna gingen we de theorie omzetten naar de praktijk. Eerst werd er geoefend op onze klaspoppen, daarna kwamen de eigen klasgenootjes aan de beurt. Hier alvast enkele sfeerbeelden van dokters en verpleegkundigen in spé. Vele verzorgende groetjes van alle peuters en 1° kleuters uit de Kweekstraat, K1B (juf Katleen).

Ziek zijn is niet leuk, maar we kunnen er alvast iets tegen doen. Indien we er een gewoonte van maken om af en toe wat extra vitaminen in te nemen, kunnen we ons alvast wat beter harden tegen de vele bacteriën die ons tijdens de wintermaanden willen vellen. Samen met de hele klas hebben we ons eigen gezondheidsdrankje gemaakt.

Zie hier ons recept : Neem 1 sinaasappel en pers hem uit. Neem daarna een halve citroen, pers die ook uit. Doe er nog een lepel of 2 bruine suiker bij en ons drankje is af. Santé, op een goede gezondheid. Alle peuters en 1° kleuters uit de Kweeke, K1B (juf Katleen).

“Een eigen vitamientjesdrankje “ !

Ziek zijn… en terug genezen. Soms al heel snel na,

misschien al tijdens het bezoek van de dokter ;-) Jezelf

genezen door erin te geloven heet het dan.

Zo is het ook in de klas van juf Greet. Jules zit met

allerhande kwaaltjes in zijn bed. Hoog tijd om de dokter te

bellen! Toeval of niet maar de dokter is juist op de ‘gang’,

niet die van het ziekenhuis natuurlijk, maar die van de

kleuters. We mogen gerust spreken van een

vliegensvlugge interventie.

Als de dokter binnenkomt in de klas sperren de oogjes van

de peuters en kleuters zich open tot het maximum.

WAAAAW een echte dokter mét een groen dokterspak.

Uiteraard is het zo dat ik niet echt een dokter ben, toch

niet in de strikte betekenis. Maar is iedere mama niet de

beste dokter voor haar kindjes? Ik denk het wel. Met een

gemeende knuffel, een grote zoen en een aaike op de

plaats van de pijn en… het ziek zijn is vaak even snel

verdwenen zoals het gekomen was. Dus ik ben er vrij zeker

van, met mijn jarenlange ervaring, dat ik ook Jules zal

kunnen genezen.

Met mijn indrukwekkende zwarte valies passeer ik langs

de peuters en kleuters om naast het bed van Jules te

kunnen postvatten. Ik voel dat alle kleine oogjes mijn

bewegingen volgen… Vol spanning zitten ze te wachten

wat er nu zal gebeuren. Vele kindjes zitten reeds

ongeduldig heen en weer te schuiven op hun bankje, vol

verlangen om zelf iets te kunnen zeggen. Maar ja meneer

doktoor, in mijn geval mevrouw doktoor, geniet veel

aanzien, dus proberen ze zichzelf toch wat in te tomen…

Ik spreek Jules aan en vraag hem wat er scheelt, dan

wordt het voor vele kleuters ondraaglijk en beginnen ze

Jules zijn symptomen op te noemen. Pijn aan het hoofd, de

buik, het been,de arm… Eventjes vrees ik dat het voor

Jules te laat is. Maar zoals het een goede dokter betaamt,

herneem ik de moed en begin aan een grondig onderzoek.

Wanneer de diagnose gesteld is, zwaai ik de valies open.

Ik moet toegeven dat het allemaal wat rommelig is, maar

toch kan ik de nodige hulpstukken vlot terugvinden. Allereerst komt de stethoscoop naar boven. Aja ik moet naar de

buik van Jules kunnen luisteren en wat hoor ik? Rommel, rommel, rommel… Oei het is overduidelijk! Jules lijdt aan

snoepitis. Enkel een spuitje in de poep kan hier soelaas brengen. Zoals verwacht houdt Jules zich heel kranig en is

zijn poep als snel versierd met een grote klever.

Vele kindjes kunnen de verleiding van een klever niet weerstaan. Al snel staat een rij aan te schuiven om ook zo’n

geneeskrachtige klever te bemachtigen. Uiteindelijk is het reeds speeltijd met eerst de fruitpauze. En geloof het of

niet maar door de confrontatie met de snoepitis van Jules geloven er plots veel meer kleuters in de gezonde

vitamientjes van de appelsienen, waardoor ze net iets sneller in de mondjes verdwijnen.

Zo zie je maar dat ook bij deze klein mannen ‘erin geloven’ wonderen kan doen.

Hoogachtend,

Mevrouw doktoor

Laurence, mama van Geeraard (L1C), Maurits(K3C) en Merel

Mevrouw doktoor …

!Maandagmorgen komt Anaïs naar school en toont heel fier een

gaatje in haar mond. “Ik had al een tijd een wiebeltand in mijn

mond en nu is hij eruit gevallen.” Heel veel kinderen uit de derde

kleuterklas hebben hetzelfde voor als Anaïs. Reden genoeg om

eens rond de tanden en de tandarts te werken .

Met een verhaal van de suikermannetjes met hun bijl, maken de

kinderen kennis met de twee boosdoeners die verantwoordelijk

zijn voor de gaatjes in de tanden. Maar de kinderen weten al gauw

hoe ze die twee plaagstokken kunnen kwijtraken. Tanden poetsen,

want die suikermannetjes zijn bang voor tandpasta en

tandenborstels. De juf wilde wel eens zien hoe goed de kinderen dat konden. De volgende dag was

het dan zover: iedereen mocht zijn tanden poetsen. We vergeleken de verschillende tandpasta’s en

de soorten tandenborstels. En dan aan de slag. Poetsen maar.

De kleuters gingen met

sneeuwwitte tanden

naar huis. De

suikermannetjes

spoelden we met het

water weg. Gaatjes in

de tanden zullen ze niet

meer krijgen maar

gaatjes in de mond zijn

er elke dag in de derde

kleuterklas van de Kweekstraat.

K3B (Juf Dorine), afdeling Kweekstraat.

Grappige uitspraken uit de derde kleuterklas A: Luka: karperschaar (kartelschaar)

Mathis: spierboot (speedboot)

Helena: appelsiene (plasticine)

Luna: mijn neus is opgestopt (verstopt)

Bedankt!

Met de opbrengst van de

winterspelen werd er

geïnvesteerd in speelgoed

voor onze kleuters.

Bedankt voor jullie steun!

Pech bij K3A (juf Isabelle)…

Ze zien er niet gelukkig uit want ze botsten allemaal tegen elkaar!

Meetcircuit: klas L1A (juf Katrien) en klas L1D (juf Delphine)

WEGEN- meten, betalen, ruimtelijk inzicht, de liter…

Dinsdag 8u.15 speelplaats GBS

Wevelgem. Op uitnodigende wijze

werden wij – instructeurs - van de

speelplaats geplukt door een

charmante jonge dame die in volle

daglicht Juf Carmen bleek te zijn.

Het regende wat en het was nog

duister. Zij troonde ons mee naar

de plaats van actie: de klasruimtes

van het 1e leerjaar, de computerklas

en de gang. Daar werd één en

ander verduidelijkt over onze

opdracht.

8u.30. De bel rinkelt. De leerlingen trekken naar boven en nestelen zich in de klas. Met veel

enthousiasme zouden de kindjes eraan beginnen, de gezichtjes stonden vrolijk-gespannen bij

het aantreden van de vreemde volwassenen.

Een rake toverformule bracht ze vlot tot orde en stilte en dat werd zeer ernstig opgevat: ze

zouden elkaar de les lezen als dit mislukte. Het jonge volkje werd in kleine groepjes ingedeeld

die via een doorschuifsysteem aan alle proefjes konden deelnemen. De KILO - mijn domein- was

een terugval naar eeuwenoude weegkunst omdat we vertrokken van een stevige brok ijzeren

geijkt gewicht van 1 kilogram.

Een balans zou ons veel te

vertellen hebben.

Het in de hand voelen van zo’n

zwart gevaarte (gewicht van 1

kg) was voor elk kind een

aparte belevenis: sommigen

deden aan gewichtheffen,

andere gingen letterlijk gebukt

onder het gewicht, nog anderen

knuffelden dit koude ding of

gaven het door als een

verfoeilijk onding.

Met in het

achterhoofd de vraag

van juf Delphine om

zoveel mogelijk te

laten verwoorden

droomde een bleek

tenger meisje hardop

dat ze dit gewicht

graag wou cadeau

doen aan haar papa

die erg sterk was.

Nu kwam de

werkelijkheid van

wegen,

bestellen,discuteren over het juiste gewicht omdat we nog de kunst van het afdingen en

bedriegen niet geleerd hadden. We stelden een winkeltje op en wogen 1 kg maïs af om koeken

te bakken zoals in de Afrikaanse landen. Iedereen hielp mee om de logge kilogram van de

grond te krijgen in de andere schaal. Het tekort vulden we aan en het teveel gaven we aan de

kippen die denkbeeldig luidruchtig rondom ons liepen. Dan deelden we zakken maïs uit die niet

correct gewogen waren en de klanten moesten dit corrigeren tot op 1 kg nauwkeurig.

Eindelijk raakten we verzeild in de moderne tijd: we kregen een weegschaal met afleesstrip en

een wijzer die de druk mat: 1 kg suiker, 1 kg bloem (zelfrijzende), 1 kg…. zeg zouden we eens

koeken bakken … de juf hoort dit niet te weten..???

Tussen het vrolijk gejoel door kwam juf Delphine melden dat de groepjes mochten doorschuiven.

Bij het buitengaan was er toch hier en daar eentje die achterom keek en zwaaide voor afscheid.

Dit deed meer deugd dan 1 kg lekkere pannenkoeken.

Dries Seynhave (opa van Leonard uit L1A)

Hallo,

Wij zijn de

kinderen van

het eerste

leerjaar afd.

Kweekstraat.

Wij verzonnen

samen een

verhaal. Veel

leesplezier !

Hondjes in de

tuin. (Axelle)

Waf loopt in de

tuin. (Lars)

Hij plast. (Jenne)

De baas van Waf is boos ! (Lander)

Nu springt Wief de tuin in. (Leonie)

Wief is zijn bot kwijt. (Timen)

Waf heeft het verstopt. (Fien)

Wief huilt ! (Rune)

Hij zoekt achter de struik. (Gauthier)

En nu achter de stenen. (Emma)

Waf toont waar het bot zit. (Robbin)

Het zit onder de grond. (Thibault)

Wief en Waf halen het bot weer uit de grond.

(Elias)

Ze spelen met het bot. (Tille)

Het bot vliegt van Wief naar Waf.

(Tim)

Boink ! Het bot valt op het hoofd

van Waf. (Sarah)

Au ! roept Waf. (Marie)

Waf krijgt een dikke buil. (Bauke)

Het regent.

Waf en Wief lopen weer naar

binnen.

Einde.

L1B (juf Caroline), afdeling

Kweekstraat

Ik ben Christine Defieuw Ik ben zorgcoo rdinator in de afdeling Hoogstraat en Kweekstraat.

Ik bewonder mensen die (heel) veel weten!

Ik drink graag een glaasje wijn op een zonnig terrasje.

Ik eet graag scampi’s in een lekker sausje

met pasta of …..

Ik rijd graag met de wagen (alle soorten)

maar ook met de fiets.

Ik beken dat ik niet altijd makkelijk de

juiste weg vind maar gelukkig is de GPS er

die voor mij een mooie uitvinding is.

Ik word blij wanneer ik kinderen echt zie

spelen.

Ik word ook blij wanneer ik de zee zie !

Ik zie graag een film of een toneel.

Ik luister naar blije en droevige verhalen maar

eveneens naar mooie muziek waar je haren van

rijzen.

Ik zie graag dieren maar durf ze niet allemaal

aan te raken.

Ik wil zeker nog veel kunnen reizen !

Naar de bakker

Dinsdag acht februari was een leuke namiddag. Ik ben samen met Febe,

Casper en Seppe naar de bakkerij geweest. We mochten zelf de klanten

bedienen met de broodjes die ze wilden kopen. Toen mochten we meegaan

met de bakker naar zijn werkplaats. Eerst moesten we onze handen

wassen. We hebben samen een marsepeinen beertje gemaakt. We moesten

alle stapjes zelf doen: het hoofdje, het buikje, de armen, enz… We hebben

daar een half uur aan gewerkt. Daarna mochten we een taartje kiezen. Ik

at een fruittaartje, Casper en Seppe een boule en Febe at een

chocoladetaartje. Zoals gewoonlijk was Casper helemaal in taart, hihi.

Toen was juffrouw daar en moesten we Tim en Ernest halen. Dan te voet

terug naar school!

Yasmine Stragier

Naar de goudsmid met Laura

Een ring maken is niet makkelijk hoor. Eerst moet je de maat

van je vinger nemen. Als je de maat van je vinger hebt

gemeten, dan kan je er aan beginnen. Eerst neem je een klein

stukje ijzer. Dan snijd je er twee rechte evenwijdige lijnen

aan. En dan plooi je dat tegen elkaar. Dan leg je er een klein

stukje ijzer op. Daarna brand je het kleine stukje aan de ring.

Omdat het veel te warm heeft, doe je het in het water. Dan

draai je het aan een wieltje met stof aan om het mooi glad te

maken. En dan drogen en ziezo, het is klaar. Nu nog passen.

Michiel Hanssens

Een namiddag in Pagadder

Cindy heeft Nore, Nick en mij naar

Pagadder gebracht. Toen we

aankwamen, zagen Nore en Nick een

foto hangen van mij als baby. Toen

ik klein was, ging ik ook naar

Pagadder. Mijn mama gaf uitleg

over wat we gingen doen. Eerst

mochten we wat spelen met de

kleinere kindjes. Toen mochten we

de luiers verversen. Als de kleintjes

in bed zaten, kwamen de grote

kindjes naar beneden. De vier

oudste kindjes moesten op het potje.

Ze bleven heel flink zitten. Mama

zei: “Dat is nog nooit gebeurd!”. Toen

hebben we voorgelezen en gedanst op Kaatje. We hielpen fruitpap maken. Daarna ging

ik even naar Matijs die heel hard moest lachen. Hierna mochten de kindjes hun fruitpap

eten. Ik mocht zelf fruitpap geven aan Rune. Dan kwam Katrien ons ophalen. Het was

een leuke dag.

Helena Lowagie

Uitstap naar fietsenhersteller Bruno Denijs

Samen met Ernest zijn we een namiddagje

bij fietsenhersteller Bruno Denijs geweest.

Bruno heeft een winkel met allemaal mooie

nieuwe fietsen. Hij herstelt ook oude fietsen

in het atelier achter de winkel. Daar hebben

wij mogen meehelpen. Hij heeft ons uitgelegd

hoe we de schroeven en de banden er

moesten afhalen. Alles werd netjes

gesorteerd en gekuist, want hij hergebruikt

dat materiaal. Rond 15 uur werden we

getrakteerd op een koekje. Mijn handen

waren wel heel vuil. Daarom moet je je fiets

af en toe eens kuisen, dan is hij niet zo vuil. De ketting moet af en toe gesmeerd worden.

Daarnaast moeten de banden ook altijd goed opgepompt zijn zodat je geen lekke band

rijdt. Later zou ik dat ook wel willen doen, want ik vond het heel leuk.

Tim Devos

G.B.C. indianen 23 februari – 4 maart 2011

Om de twee jaar wordt er in alle klassen enthousiast gewerkt aan hetzelfde thema, van peuterklas tot zesde leerjaar.

Als instap voor de leerlingen van het lager werd er gekozen voor een Hollandse film. De kinderen volgden opvallend aandachtig de Nederlands gesproken film. De indiaanse adoptiezoon Koos worstelt met z’n Nederlandse ouders en zijn indiaanse looks wanneer blijkt dat de adoptiemoeder een kindje verwacht. Het aanroepen van allerlei geesten en bijhorende rituelen verschilt met de nuchtere kijk van onze westerse wereld bij persoonlijke problemen.

Tijdens de G.B.C-week werd de levenswijze van de Noord-Amerikaanse indianen voldoende belicht. Dankzij allerlei knutselactiviteiten ( een hip medicijntasje, origineel indianenhemd, een stoere halsketting, een Blackfoot-tipi ) werden alle bleekgezichten een beetje roder.

De slotactiviteit in de Schelp zorgde voor een authentieke powwow ( bijeenkomst van indianenfamilies met dezelfde belangen). Meer dan 600 uitgelaten kinderen van de Hoogstraat, Kweekstraat en Goudenregenstraat zorgden zelf voor een kleurrijk spektakel.

Twee zelfgekozen indianennamen van L4c zal ik niet vergeten : Geheim Doosje en Vurige Verleider. Grijze

Douglas (opperhoofd van Blackfoot) en collega van Grijze Muis ( meester Luc ), zal het indianendansje na de speeltijden in de Goudenregenstraat missen.

Geert Bevernage L4C (meester Geert), afdeling Kweekstraat

L4D (juf Renate), afdeling Hoogstraat

Uit het klasdagboek van L5A (juf Maaike)

We zijn met de bus naar de stadsschouwburg in Kortrijk gegaan. Het was over dromen, 2 rare

mensen en Sally. Jammergenoeg was de leuke tijd vlug voorbij. Ik wil de winnaars en iedereen

die eraan meedeed een super dikke proficiat wensen. Iedereen zorgde ervoor dat het een

TOPPIEdag was!

(Ewout over Gedichtendag 27.01.2011)

Het was een leuke dag met kadootjes. Ik was de hele tijd benieuwd van wie ik een kadootje

zou krijgen en ik heb het van Artuur gekregen. Het was een zelfgemaakte spaarpot in de

vorm van een voetbal. Het waren allemaal leuke kadootjes. We hebben muzikale pak

gespeeld en het waren leuke spelletjes. ’s Avonds was het Kerstmis en ik kreeg toen weer

een pakje. Het was Michael Jackson voor op de WII. Ik heb er de hele avond mee gespeeld

en ook lekker gegeten.

(Siebe over 24.12.2010)

’s Morgens gingen we met de bus naar Menen. We kwamen aan en gingen naar een

klaslokaal. Het was daar mooi. Wel een klein bordje om op te schrijven. We moesten ons één

voor één omkleden in pashokjes en dan wachten tot de dokter op ons hokje klopte. Dan

moesten we in onderhemd en slip en kousen naar een lokaaltje waar ze ons zouden wegen

en meten. We moesten een houten plankje voor ons ene oog houden en kleine lettertjes

lezen. Met de koptelefoon moesten we raden aan welke kant de geluidjes te horen waren. In

een ander lokaal kregen we een spuitje en het was precies een muggenbeet. De dokter keek

of onze rug recht is. In het klaslokaal kregen we nog les en daarna moesten we terug naar

school.

(Camille over het medisch onderzoek)

We gingen met de bus naar Menen. Ik zat te rillen. Ik dacht dat het spuitje pijn zou doen. Maar

dat was helemaal niet zo. Toen we daar aankwamen, stapte ik rillend uit de bus. Toen gingen

we naar ons klaslokaal. Het was wel tof. Een heel tijdje kregen we les en toen was het aan mij.

Wat spannend! Je moest je eerst omkleden. Dan moest je doorlopen en op een stoel gaan

zitten. Ik wist niet of je moest wachten of doorlopen. Ik zag Britt zitten en we hebben wat

gebabbeld. Een mevrouw zei dat ik mocht komen. Ik ging binnen en werd eerst gewogen en

gemeten. Dan moest ik mijn oog afdekken en moest ik lettertjes lezen. Dat lukt me niet zo goed

met mijn rechteroog, en nu moet ik naar de oogarts. Toen moest ik met een rare bril een beetje

kijken. En toen naar de dokter: je moest naast haar gaan staan en bukken. De dokter legde een

soort waterpas op mijn rug. Toen kreeg ik het spuitje! Amai, was me dat een voormiddag. Maar

het spuitje was helemaal niet zo erg als ik gedacht had.

(Emily over het medisch onderzoek)

Eerst kregen we een boekje met oefeningen en teksten over indianen. In dat boekje stonden

een paar namen van indianen voor meisjes en jongens. De betekenis stond erbij. We mochten

elk een naam uitkiezen en moesten die op een kaartje schrijven en rond onze nek hangen. We

hebben naar een indianenfilm gekeken in het Cultureel Centrum. In het boekje stonden

oefeningen Frans, Nederlandse taal en toepassingen. We hebben een tipi en een totempaal

gemaakt. In de toneelles bij meester Ivo hebben we een indianentoneel geoefend.

(Britt over de GBC-week)

In de GBC-week was het heel leuk. We kregen een bundel met rekenoefeningen en ook nog WO

en Nederlands. De oefeningen waren heel leuk. We bouwden een totempaal en beschilderden

een doek om een tipi te maken. We gingen ook naar de Schelp en aten daar onze picknick op.

We beluisterden een indianenverhaal en dansten op indianenmuziek, we maakten armbandjes

en beschilderden elkaars gezicht. We gingen na deze middag terug naar huis, … zo blij als

indianen!

(Louis over de GBC-week)

Een dagje naar Mechelen om het verkeerslabel!

Wat vond ik leuk: Op de trein zitten. We deden spelletjes met Kato en Margaux. Daar mochten we belegde

broodjes eten, aperitieven ( stokjes met hesp errond). Wat vond ik niet zo leuk: dat we wat lang moesten

wachten op de trein toen we terugkwamen.

Tommy, L3C (juf Steffi)

Joepie! Ik ben vandaag mee geweest met juf Greet naar Mechelen en het

was super leuk.

Na een tijdje op de trein en een eindje te voet kwamen we aan in het Cultureel Centrum. Daar mochten wij

van Jelle Cleymans een prijs ontvangen en mochten we ook met hem op de foto. Dat was “bèresjiek”! Na de

prijsuitreiking was er een showtje over het verkeer en werden er liedjes gezongen. Daarna was er een

kinderreceptie waar we veel chips en belegde broodjes smulden en ook veel dronken (frisdrank wel te

verstaan)! Op de terugweg was er een beetje “miserie” met de trein, we zaten namelijk op een boemeltrein

waardoor we wel lang onderweg waren en ook wat later thuis. Gelukkig konden we ondertussen onze picknick

eten op de trein. Het was een leuke dag!

Van Margaux Brille, L4C (meester Geert)

Hallo,

Wij zijn samen het verkeerslogo gaan halen. Dit was onze dag: Om 8u.01 vertrekken we met de trein richting

Kortrijk, vlug door lopen want we moesten onze volgende trein halen . Op de trein deden we wat zot en

kletsten we wat. Eindelijk komen we aan in Mechelen en wandelen we naar het cultuurcentrum. Daar werden

we verwelkomd door een koala en zochten we een plaatsje in de zaal. We keken naar een optreden van

verkeer en kregen dan een label. Joepie, alle 3 onze scholen kregen er één. We mochten ook op de foto met

Jelle Cleymans. Op de receptie kregen we nog een groot spandoek cadeau. Dan gingen we terug naar huis. De

trein had wel veel vertraging.

Dat was onze fijne dag. Daaag.

Kato, L5C (juf Siska)

A1

A3

A2

Zoek de meester….

A4

A6

A5

B1

B3

B2

Vind de juf…

B6

B5

B4

Bre

ng d

it strookje

bin

nen b

ij één

van d

e ze

sdekla

ssers.

Missch

ien w

in jij w

el e

en le

uke

verra

ssing!

Meeste

r Geert sta

at o

p fo

to …

…..

Juf A

nnick

staat o

p fo

to …

…

Iman El Kaddouri (L2A)

en broer Walid (K2A)

stuurden, net als veel

andere leerlingen, een

mailtje met het correcte

antwoord. Zij kregen dit

leuke gezelschapsspel.

Een nieuwe zoekopdracht vind je ook deze

keer op de laatste bladzijde van onze

schoolkrant.

Tip: Wat staat er in alle afdelingen nog op het

programma?

Stuur het correcte antwoord voor zaterdag 30 april

2011 naar deband@gbswevelgem.be of geef het strookje af aan

de klasleerkracht. Misschien word ook jij de eigenaar van een

mooi gezelschapsspel!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

naam : …………………………………………………………………………

klas: ……………………………………………………………………………

antwoord: ………………………………………………………………………

Verloop van een dagje in het schoolsecretariaat: “het zenuwcentrum van een school”…

Dinsdag 1 maart 2011. Voor mij, het

gewone scenario : opstaan, radio aan,

koffie laten lopen, krant uithalen … Terwijl

ik mijn boterhammen smeer, hoor ik een

vriendelijke stem op de radio : “Vandaag 1

maart, nationale dag van de complimentjes

…” Ik dacht : hopelijk wordt het ook voor

ons eens een aangename dag, zo nu en

dan eens een complimentje … kan eens

deugd doen.

’s Morgens maakt ons Martientje, zoals

altijd, de beste koffie. Dus rond 08u.15

een tasje troost halen (altijd fijn). We zijn

onze tas nog aan het vullen, als de directeur Nancy komt halen : een telefoontje i.v.m. een schoolrekening

opvang. Ik volg maar.

Ik kijk mijn mailbox na – enkele mails i.v.m. de schoolrekeningen (de kinderen kregen ze voor het weekend

mee) – ouders denken of menen teveel te moeten betalen. De mails probeer ik zo goed mogelijk te

beantwoorden en een woordje uitleg te geven. Er moeten ook enkele creditnota’s aangevraagd worden via het

gemeentebestuur voor maaltijden of kinderopvang die teveel of verkeerdelijk werden aangerekend. Een kwade

telefoon : een mama, absoluut voor geen rede vatbaar, de schoolrekening van één van haar kinderen klopt niet

… er wordt haar iets onterecht aangerekend (wij factureren toch ook maar op basis van gegevens die wij

krijgen). Ik krijg de volle lading … er is geen speldje tussen te krijgen.

In één van onze wijkafdelingen zitten de leerkrachten zonder internetverbinding (tot grote ergernis van Nancy,

mijn collega). De hersteller houdt zijn woord niet en het probleem wordt niet verholpen. Dus maar op de oude

manier werken: papieren lijsten worden ingevuld en wij geven de gegevens in ons programma in. Wat ook al

niet van een leien dakje loopt, daar het programma nog niet volledig op punt staat en ook nog zijn

kinderziektes vertoont. Tussenin worden de aanwezigheidsregisters maandelijks gecontroleerd naar de juiste

afwezigheden van onze kleuters en leerlingen. Zéér belangrijk, voor de latere doorzending naar het ministerie,

begin juli. Bijna foutloos geven onze titularissen de juiste codes in bij een afwezigheid.

Het wordt middag: onze boterhammetjes worden opgegeten – een half uurtje is snel voorbij. We vliegen er

met volle moed terug in.

Een blonde mevrouw wil reclamekaarten afleveren, voor een activiteit buiten onze gemeente, om mee te

geven met de kinderen. De directeur weigert beleefd. Zij apprecieert dat niet en zegt nijdig als afscheid : “Wat

een boeren wonen hier toch in Wevelgem!” Mijn collega is niet van Wevelgem en zegt mij lachend : “Blij dat ik

hier niet woon!”

De tijd gaat snel en algauw wijst de klok 16u.30 – tijd om huiswaarts te gaan en aan de huiselijke taken te

beginnen. Bij het naar huis rijden, denk ik nog eens aan die vriendelijke stem over de complimentendag.

Wij, de administratieve medewerkers, hebben er zeker vandaag niet eentje gekregen, integendeel !

Hoe een dag toch anders kan verlopen dan gedacht … en gehoopt …

Een feest van kleur Ergens, ver weg

van hier, is een land waar alles grijs is. Hoe komt dat ? Het antwoord

is simpel. Ze hebben daar de

kleuren nog niet ontdekt. Ze weten daar niet beter of de wereld bestaat

uit wit, lichtgrijs, middengrijs, donkergrijs en

zwart. En het is niet alleen een grijs land, het

is ook een saai land. En een slaapverwekkend

land. De mensen in dat land zijn zelfs zo saai dat nog niemand op het idee is gekomen eens over de grens te kijken. Ze gaan er namelijk als vanzelfsprekend van uit dat de hele wereld hetzelfde is : grijs en saai.

Het grijze land wordt bestuurd door de Grijze koningin en een ministerraad van grijze ministers. En het volk bestaat uit grijze volwassenen en kinderen. Als de musical begint

zien we dit grijze land en horen we hun grijze lied. Dan gebeurt het onvoorstelbare. De grijze kinderen komen in opstand. Ze zijn het zat, dat saaie leven. Ze willen verandering. Ze gaan naar de koningin en ze eisen dat er iets gebeurt. De koningin roept de ministerraad in vergadering bijeen en rolt en

voorstel uit. Het volk wordt opgedeeld in groepjes en elk groepje gaat de wijde wereld in, op zoek naar ‚iets anders‚.

Musical in de Goudenregenstraat

Ik ben Luc Kerkhof, leerkracht in het 2de leerjaar in de afdeling Goudenregenstraat

Ik drink graag een glaasje rode wijn.

Ik ben trots op mijn kinderen.

Ik word blij van andere mensen gelukkig

te zien.

Ik hou van een gezellig avondje uit.

Ik bewonder mensen die tegenslagen overwinnen.

Ik sport wekelijks met mijn beste vriend.

Ik beken dat ik soms wat koppig ben.

Ik geloof in de verschillende capaciteiten van de kinderen.

Ik voel me gelukkig bij de collega’s van de Goudenregen.

Ik wil zeker nog genieten van al dat moois dat op me afkomt.

Geboorten

- Lapauw Lola, geboren op 04 januari 2011,

dochtertje van Steven en Sofie Lapauw-Delaere,

zusje van Mette en Egon (L1C en K1C, afdeling

Goudenregenstraat).

- Thio Victor, geboren op 08 januari 2011, zoontje

van David en Diana Thio-Vardanian, broertje

van Nathan Thio (L1C, afdeling

Goudenregenstraat).

- Boone Thijs, geboren op 26 januari 2011, zoontje

van Jürgen en Eveline Boone-Tanghe, broertje van Stef (K1C, afdeling

Goudenregenstraat).

- Seys Tricia, geboren op 01 februari 2011, dochtertje van Dieter en Tracey

Seys-Verbeke, zusje van Dina (K1D, afdeling Hoogstraat).

- Defresne Sem, geboren op 02 februari 2011, zoontje van Sebastien en

Petra Defresne-Vermote (titularis L3C, afdeling Goudenregenstraat),

broertje van Joren (K1C, afdeling Goudenregenstraat).

- Stragier Drieke, geboren op 08 februari 2011, dochtertje van Ruben en

Griet Stragier-Tack, kleindochtertje van Jan Stragier (ere-onderwijzer,

afdeling Goudenregenstraat).

- Verbeke Vic, geboren op 14 juli 2009, zoontje van David en Saskia

Verbeke-Desmet, broertje van Noor en Raf (L2A en K2D, afdeling

Hoogstraat).

- Vanwalleghem Stef, geboren op 21 februari 2011, zoontje van Bart en

Annelies Vanwalleghem-Vandendriessche (kleuterleidster K2D, afdeling

Hoogstraat) en broertje van Lotte en Noora (K2A en K1D, afdeling

Hoogstraat), kleinzoontje van Jean en Francine Vanwalleghem-De

Backere (ere-onderwijzer, afdeling Hoogstraat).

- Deman Irene, geboren op 24 februari 2011, dochtertje van Steven en

Tine Deman-Gruson, zusje van Lowie en Liesel (K3A en K1A, afdeling

Hoogstraat).

- Degryse Aude, geboren op 26 februari 2011, dochtertje van Wim en Lynn

Degryse-Geeraert, zusje van Noor (K1A, afdeling Hoogstraat).

- Boddin Renée, geboren op 30 maart 2011, dochtertje van Pieter en Sofie

Boddin-Ongenae , zusje van Robin (K1D, afdeling Hoogstraat).

Huwelijken

- Op 2 april 2011 zijn getrouwd : Lindsey

Croubels en Detlev Bauwens, zoon van

Thierry en Martine Bauwens-Depuydt

(onderhoudspersoneel, afdeling

Goudenregenstraat).

Overlijdens

- Marc Decock, overleden op 12 december 2011,

echtgenoot van Linda Hamers, grootvader van

Kato, Ernest en Marthe Tournicourt (L5C, L3C

en L2C, afdeling Goudenregenstraat).

- Didier Delannoy, overleden op 02 januari

2011, weduwnaar van Andrea Pauwels,

overgrootvader van Femke Declercq en Renske

Snauwaert (L2A en K1D afdeling Hoogstraat)

en Silke Snauwaert.

- Georgette Van Troys, overleden op 03 januari 2011, weduwe van Noël

Verhagen, grootvader van Jeroen, Jolien en Lieze Verhagen (L4D,

afdeling Hoogstraat).

- Lena Depuydt, overleden op 03 januari 2011, overgrootmoeder van

Robbe Delvoye (K1B, afdeling Kweekstraat).

- Willy Maes, overleden op 07 januari 2011, echtgenoot van Suzanne

Blomme, grootvader van Aäron Catteeuw en Ellen Dewulf

(gelegenheidspersoneel middagmalen 1-2-3, afdeling Hoogstraat).

- Firmin Defrancq, overleden op 29 januari 2011, echtgenoot van Rosa

Vermandele, vader van Jan en Kristin Nuytten-Defrancq (ere-directeur,

GBS-Wevelgem).

- Georgette Verhamme, overleden op 20 maart 2011, weduwe van Gerard

Depla, overgrootmoeder van Robbin, Merel (L1B en K3B, afdeling

Kweekstraat) en Tijs Casier.