Tijdschrift Minos Gent 6e jaargang (2013), nr. 2

editoriaal

3 Minos 2013|2

VERANT WOORDELIJKE UITGEVERPieter De Praetere, Dik-kelindestraat 92C, 9032 Wondelgem

REDACTIEEwout Depauw, Fiorella Roos en Pieter De Praetere

LAY-OUTPieter De Praetere

CARTOONSXKCD, The New Yorker

MINOS GENTWWW.MINOSGENT.EU

Lectori salutem!

(Ofwel: gegroet lezer!—nu weet u tenminste wat L.S. aan het begin van sommige brieven wil zeggen)

De langverwachte Minos ligt altweer in uw handen. De Minos is, zoals u weet, het officiële blad van de studentenvereni-ging Minos Gent, die zich het nobele doel gesteld heeft om de Gentse student (u dus) de geneugten van Europa te leren kennen, zonder daarbij de kritische vragen niet te schuwen. En het mag gezegd zijn, dat is ons in het eerste deel van dit semester al goed gelukt. Maar dat wil niet zeggen dat we nu al op onze lauweren kunnen (of mogen) rusten. Europa (lees als “Europese eenheid” en de “Europese Unie”) zijn voor veel mensen (helaas ook studenten) jammergenoeg vooral syno-niem voor “vervelende regels die van boven komen en waar we niets aan kunnen veranderen”. En wij van Minos vinden dat die bewering geen hout snijdt. En omdat we nu eenmaal een politieke studentenvereniging zijn zullen we onze uiterste best doen om iedereen daarvan te overtuigen. En omdat we toch ergens moeten beginnen (Carthago is ook niet op één dag vernietigd) doen we dat in Gent. Ons programma voor de rest van dit semester is mooi gevuld met allerlei activitei-ten die (hopelijk) deze mythe voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen.

Maar u hoeft mij niet te geloven (“The best f iction is far more true than any journalism.”), overtuig uzelf en kom naar één (of alle) van onze activiteiten. Wie weet is het wel plezant!

Pieter De Praetere — web

Editoinhoud

Editoriaal 3De Praeses spreekt 4Europarlementsledendebat 5Lezing Freddy Mortier 12Occupy Bulgaria 15Kalender 18Uitsmijter 19

praeses puzzel

Minos 2013|2 4 5 Minos 2013|2

Beste studenten, leden, geïnteresseerden,

Intussen worden in allerijl cursussen gekocht, powerpoints afgeprint en maken honder-den, zoniet duizenden studenten van hun cursus een heus fluo-kleurboek. Tel daarbij op dat de blaadjes beginnen te vallen en de Gentse straten worden geconfronteerd met zo-nu-en-dan haast apocalyptische regenbuien, en men kan concluderen dat de overgang van zomer naar winter definitief is ingezet. Zelfs het voorzitterschap van de Europese Raad, dat vanaf het begin van 2014 in Griekse handen zal liggen, kan ver-moedelijk niet zorgen voor een mediterraans zachte winter... Laten we dan ook vooral hopen dat het aflopende Litouwse voorzitterschap geen dermate invloed heeft op het Europees klimaat!

Het eerste semester van 2013-14 was voor Minos een succesvolle: de SKO, de infor-matieavond voor het voorbereidings-/schakelprogramma, het MEP-debat, een kroegen-tocht, een lezing van de vice-rector, ... telkens wisten we veel volk op de been te krijgen, waarvoor dank!

Graag verwelkom ik jullie ook op de volgende activiteiten: op maandag 25/11 (20u00), zullen we in The Outpost kijken naar een actuele documentaire en daarover discussie-ren. Vervolgens zullen we op maandag 2/12 in het Waterhuis aan de Bierkant debat-teren over studentenprotesten in de Europese Unie. Is het eigenlijk wel legitiem voor een studentenvereniging om volledige universiteiten plat te leggen? Tot slot zullen we tien dagen (donderdag 12/12) later i.s.m. met JEF en de Provincie Oost-Vlaanderen het eerste semester in stijl afsluiten met het Europees Jaaroverzicht van prof. Vos en Rob Heirbaut.

Tot slot, nog een kleine tip van de sluier wb. het tweede semester. Houd zeker maan-dag 17/2 (Groot Jongerenvoorzittersdebat), donderdag 6/3 (Groot Midden-Oostende-bat), dinsdag 18/3 (EP-Simulatie) en donderdag 8/5 (Dag van Europa-avond) vrij in jullie agenda’s!

Ut vivat, crescat et floreat!

Fiorella Roos — praeses

dE praEsEs sprEEkt spEllEtjEDe leden van de Europese Raad komen frequent samen, deze keer in informele shorts vlak voor het zomerreces. Het is de laatste keer dat ze met 29 zijn, want Kroatië is er nog net niet bij. Wie doen er allemaal mee en in welk gebouw aan het Schumanplein komen ze zo goed als altijd samen?

HORIZONTAAL7 Voorzitter van de Europese Commissie

9 Tsjechisch Minister-President

10 Eerste Minister van Letland

12 Voorzitter van de Europese Raad

14 Pools Minister-President

15 Ierse Premier (Taoiseach)

20 Cypriotisch Preseident

24 Minister-President van Zweden

25 Spaans Minister-President

26 Minister-President van Slovenië

27 Eerste Minister van Portugal

28 Kanselier van Oostenrijk

29 Hongaars Minister-President

VERTICAAL1 Bulgaarse Eerste Minister

2 Eerste Minister van Luxemburg

3 Eerste Minister van het Verenigd Koninkrijk

4 President van Frankrijk

5 Slowaakse Minister-President

6 Presidente van Litouwen

8 Maltees Eerste Minister

11 Minister-President van Nederland

13 Kanselier van Duitsland

16 Finse Eerste-Minister

17 Eerste Minister van Italië

18 Eerste Minister van Denemarken

19 President van Roemenië

21 Eerste Minister van België

22 Eerste Minister van Estland

23 Eerste Minister van Griekenland

europarlementsledendebat europarlementsledendebat

Minos 2013|2 6 7 Minos 2013|2

EuroparlEmEntslEdEndEbat

Op dinsdag 15 oktober hield Minos Gent haar openingsdebat over Europese integratie. Circa 60 aanwezigen vulden al snel Auditorium B op en hoorden een vermakelijk debat tussen de heren Bart Staes, Matthias Diependaele, Willem-Frederik Schiltz, Philip Clae-ys en Dirk Van der Maelen, die Karin Temmerman verving. Koen Van den Heuvel was helaas verhinderd en CD&V wist geen vervanger te vinden. Dr. Ferdi De Ville wist het debat in goede banen te leiden.

Al bij binnenkomst van Bart Staes zat de sfeer er al in: op de vraag of hij kon worden geholpen met zijn vouwfiets, antwoordde hij dat hij liever eerst zijn broek uitdeed. Let wel, zijn regenbroek.

Het was ook Staes die mocht aftrappen deze avond: Hoe zien de heren Europa en de Europese Unie in de huidige context, uitgelegd in drie minuten? Staes stelde allereerst dat het Europa dat nu draait, niet zijn Europa is. Europa moet anders worden ingevuld en er moet duidelijker en klaarder worden gemaakt dat Europa niet iets is dat in het luchtledige hangt. Staes ziet verder Europa als een soort vredesproject, maar erkent dat conflicten soms wat te veel worden toegedekt. Tot slot ziet hij ‘meer Europa’ niet op een manier als bijv. Verhofstadt of zijn eigen fractieleider [Cohn-Bendit], maar vooral als een democratischer, socialer Europa met een grotere democratische controle en toezicht.

Naast Bart Staes zat Philip Claeys, die als antwoord op dezelfde vraag het functioneren van de hedendaagse Europese Unie fundamenteel in vraag stelt. Claeys stelt dat veel zaken juist problemen geworden zijn door Europa en dat Europa meer een onderdeel is van het probleem in plaats van de oplossing. Ook benadrukt hij dat er in Europa zelf een tekort is aan debat en dat er bij het overdragen van bevoegdheden naar het Euro-pese niveau allerlei zaken waren beloofd aan de burger, maar dat deze beloftes niet zijn waargemaakt. Hij noemt als voorbeelden hiervan de Eurocrisis, het opgeven van soe-vereiniteit van de lidstaten (budgetcontroles) en vergeleek tot slot de transfers binnen België met die binnen Europa.

Matthias Diependaele valt Claeys ten dele bij: er word inderdaad in Europa zeer wei-nig gedebatteerd over de Europese toestand. Hij stelt tevens dat er een paradox is in Europa: er gaan meer bevoegdheden naar de EU, maar ten tijde van de referenda over de Europese Grondwet [2005] merkt hij op dat er een deel van het draagvlak inzake de

‘Europese meerwaarde’ wegvalt. Voorts gaat Diependaele uit van een confederaal Eu-ropa, waar bijv. meer macht moet naar de Raad dan naar de Commissie. Leidraad hierin moeten subsidiariteit en schaalvoordelen zijn, als voorbeeld haalt hij de tragedie van Lampedusa aan. Tot slot werpt hij nog een blik over het sociaal Europa vanaf de jaren ’80: alle lidstaten vinden hun eigen systeem het beste, wat niet tot een consensus kan leiden.

Willem-Frederik Schiltz schaart zich achter de plannen van Verhofstadt en de Spinel-li-groep: meer Europa is nodig, zeker omdat staatkundige (als China) en economische supermachten (de BRICKs) ‘met ons lachen’. Hij ziet het buitenlands beleid en defensie als belangrijk element van een gemeenschappelijke sokkel. Immers, als we het niet eens zijn in de EU, gebeurt er ook niets. Als voorbeelden noemt Schiltz de Balkanoorlog, Irak en Syrië, maar ook het belang van één stem in de VN en in situaties als Lampedusa. Zeker in het laatste geval waarschuwt hij voor een race to the bottom: om het strengste asielbeleid. Tot slot steunt hij de invloed van de EU op de begroting: de eigen winkel op orde hebben zorgt ervoor dat anderen met u samen willen werken.

Tot slot werd het woord gegeven aan Dirk Van der Maelen. Minder Europa hoeft van hem zeker niet, maar op sommige domeinen is juist meer EU welkom. Europa heeft haar burgers verloren, met nefaste gevolgen als het opkomende rechts-populisme: Eu-ropa voelt niet meer dat Europa voor hen opkomt. Het rapport voor de EC – die graag rapporten uitschrijft aan de lidstaten – is bovendien ondermaats: de VS en Japan doen het bijv. beter, want daar zijn de neoliberale recepten van de Commissie niet opgelegd [de woorden leiden tot grote hilariteit bij de andere aanwezigen aan tafel]. Tot slot wijst Van der Maelen op de groeiende ongelijkheid tussen de lidstaten sinds de economische crisis: stijgende werkloosheid, groeiende armoede en een onzekere toekomst, zeker voor jonge Europeanen.

Na de korte introductie volgt het daadwerkelijke debat. De Ville start met het sociale Europa. Van der Maelen krijgt als eerste het woord, waarin hij o.m. de ECB vergelijkt met de Federal Reserve (waar de laatstgenoemde beter naar voren komt) en de schul-denpositie van de VS en Japan tegenover Spanje uiteenzet, (opnieuw) tot hilariteit van Willem-Frederik Schiltz, die als probleem vooral de solidariteit ziet: solidariteit is lastig als je er geen rechtstreeks contact mee hebt. Diependaele weet overigens nog te ver-melden dat de vergelijking met Japan ‘idioot’ is: Japan heeft volgens de N-VA’er haar 200% schuld voornamelijk bij haar eigen bevolking lopen.

europarlementsledendebat europarlementsledendebat

Minos 2013|2 8 9 Minos 2013|2

uitbreiding op de Balkan niet zo sterk op gang zijn gekomen. Tot slot verwacht hij niet dat Turkije binnen 2013 en 2025 lid zal zijn van de EU. Hij wijst hierbij vooral op het fel afgenomen engagement in Turkije.

Zowel Van der Maelen, Schiltz, Diependaele, Claeys en Staes zijn het er wel over eens dat Griekenland een heel ander probleem is. Diependale focust hierbij op de doorge-slagen besparingen, waar Claeys het meer als een bodemloze put ziet dat ‘nooit meer goed’ komt – of het houdbaar is dat alle landen lid blijven van de EU trekt de Vlaams Belanger ook in twijfel. Laatstgenoemde uitte ook zijn twijfels over het terugbetalen van de leningen aan de Grieken, zonder meegerekende interest. Diependaele vreest overi-gens dat er ‘geen andere mogelijkheid is dan de schuld kwijt te schelden’ en benadrukt dat er extra moet worden opgepast voor omvallende banken.

Diependaele snijdt ook het concept van de EU 2020-strategie aan [2010], die hij samen met de Lissabon-doelstellingen – beiden volgens hem met voldoende sociale aspecten – als compleet mislukt bestempelt. Voor de perifere landen ziet hij drie zaken: hervor-mingen in de economie om de competitiviteit te verhogen (maar niet cf. Griekenland) , een deel van de loonmatiging in bijv. Duitsland moet men laten varen voor meer con-currentievermogen en tot het kwijtschelden van de leningen aan Griekenland.

Claeys gooit het over een iets andere boeg: de Eurobarometer is laag door het ‘recycle-ren’ van de Europese Grondwet in het Verdrag van Lissabon en door de discrepantie tussen de EU en het volk m.b.t. de toetreding van Turkije. Het Europees Parlementslid zegt verder dat solidariteit iets tijdelijks moet zijn, maar stelt vast dat het voor de zui-delijke landen een ‘economische gevangenis’ is geworden en voor de noordelijke landen een ‘bodemloze put’.

Waar Claeys het onvermogen van Europa aankaart aangaande de stem van het Europese volk, haakt Staes in op het sociaal beleid door Diependaele: hij vindt dat dat het soci-aaleconomisch bestuur verder moet kijken dan een overheidsschuld of begrotingstekor-ten, maar dat naast deze groei en stabiliteit ook naar de duurzaamheid en het welvaarts-pact moet worden gekeken. Immers, stelt het groene Europees Parlementslid, zijn goede financiën ook duurzaamheid. Tot slot is de 2020-strategie een serieus en sociaal plan, maar mag het van Staes best straffer (klimaat) en zijn er i.p.v. minder armen juist meer armen bijgekomen in de EU. Om meer middelen vrij te maken voor armoedebestrijding ziet hij voorts heil in een straffere strijd tegen belastingontduiking en witwaspraktijken. Staes antwoordt als eerste op de vraag van De Ville over het Europa van twee snelhe-den. Volgens hem zijn er al twee snelheden binnen de EU, door het Sociaal Handvest, de Euro, Schengen, etc. Ook moedigt hij het debat aan in het VK over een mogelijk vertrek uit de EU en stelt hij dat de onderhandelingen over een Europa van 35 met

Philip Claeys ondersteunt Staes in de stelling dat het goed is dat er een EU-debat in het VK op gang is gekomen, wegens het democratische aspect. Hij maakt zich echter ‘geen illusies’ bij een echt vertrek van het VK. Hij erkent bovendien dat het creëren van een grote interne markt een succes is geweest, maar ziet dat het onmogelijk is om in de gehele EU hetzelfde beleid uit te voeren. Echter, ‘dat men Eurokritisch is betekent niet dat er nergens op moet worden samengewerkt’.

europarlementsledendebat europarlementsledendebat

Minos 2013|2 10 11 Minos 2013|2

Vervolgens ontstaat er een discussie tussen Staes en Diependaele. Wanneer de N-VA’er verklaart dat sommige domeinen best geheel nationaal of regionaal geregeld blijven – hij noemt hier justitie en buitenlands beleid, wat belangrijk is naar buiten toe maar waar amper tot consensus gekomen wordt – stelt de verkozene van Groen dat de Europees ambassadeur in Moskou juist wél zorgde dat alle neuzen dezelfde richting op stonden. Diependaele wijst dan op zijn geloof in, liefde voor en steun aan de EU, maar zegt ook kritisch te blijven, zeker ten aanzien van bijvoorbeeld de rol van Cathy Ashton. Na enkele minuten ambiance tussen de groene en Vlaams-nationalistische genodigden aan tafel, weet Schiltz de rust weer terug te brengen in het debat.

Schiltz komt op de proppen met de pizza-metafoor: de poespas van verschillende sma-ken leidt tot desintegratie van Europa, waardoor de interesse ook daalt. Hij ziet in een Europa van twee snelheden – met een onontbeerlijk goedwerkend Europa – een sterke kern en een periferie van diegenen die nog niet kunnen volgen. Het goedwerkende Eu-ropa moet bovendien de begroting en financiën op orde hebben en niet de schuld van het mislukken hiervan op de EU schuiven.

Van der Maelen concludeert dan weer dat we vooral met een verwaterd Europa te ma-ken hebben. Hij is in principe voor een Europa van 28 met twee snelheden, maar vindt dat deze er al is met de Eurogroep met sociaal en fiscaal meer verdiept gebied. Net als Open VLD’er wijst ook de sp.a’er erop dat de landen van de EU zowel de lasten als de lusten van het lidmaatschap moeten nemen en voegt hij tot slot toe dat Ashton diegene is die in Egypte met alle partijen rond de tafel heeft gezeten.

Alle partijen zijn het eens dat er een sprake is van een democratisch deficit. Welke hervormingen daar voor nodig zijn, verschilt per spreker. Staes ziet heil in een televisie-debat als extra aandacht voor het Europese debat, zeker om ook over de landsgrenzen heen begrip voor elkaar te krijgen. Claeys merkt wederom op dat het moeilijk zal wor-den de kiezers terug te winnen, door de mislukte referenda en omdat veel mensen het gevoel krijgen dat ze niet kunnen wegen op de Europese besluitvorming. Diependaele ziet een democratisch deficit vooral in de Europese Raad, als een soort vierde macht in de theorie van Montesquieu. De nationale parlementen moeten dan ook volgens hem meer controle krijgen op deze Raad. Schiltz is voor compromissen voor bredere verte-genwoordiging in de EU, wat zeker ook in het belang is van Europa zelf. Van der Maelen tot slot vindt dat het Europees Parlement juist sterker moet worden gemaakt, hoewel ze door de medebeslissingsprocedure al een ‘vettere vinger in de pap’ heeft. Hij erkent de opmerking van Diependaele dat er geen concreet zicht is op wat onze ministers doen in de Europese Raad.

Tot slot voorzag Ferdi De Ville nog een korte ambetante vragen ronde: Schiltz is niet heel enthousiast bij de kandidatuur van Olli Rehn, Staes voorziet een grotere coalitie van Groenen en zal bijgevolg zien of ze na de verkiezingen nog altijd in dezelfde fractie zitten als de N-VA, er zal alleszins opnieuw worden onderhandeld. Diependaele krijgt dezelfde vraag en ziet altijd wisselende meerderheden, daar niemand 100% stemt vol-gens de fractie (zelfs Staes niet, met zijn 93,7%!). Claeys stemde tegen de tabaksricht-lijnen omdat hij zijn stem ‘niet laat bepalen door welke lobby dan ook’ en bovendien ‘tegen elke vorm van nutteloze regelgeving van het Europees Parlement’ is. Van der Maelen stemde vervolgens in de tweede lezing wél tegen het Europese Two-pack, maar stemde inderdaad aanvankelijk voor.

Fiorella Roos

lezing mortier lezing mortier

Minos 2013|2 12 13 Minos 2013|2

lEzing frEddy mortiEr

Op een regenachtige dag ergens in 2007 gaf toen nog “gewoon” decaan Freddy Mortier een lezing voor een beginnende studentenvereniging over de filosofie van de Franse Revolutie. In 2013 vroeg diezelfde studentenvereniging, nu mooi erkend, opnieuw aan diezelfde Freddy Mortier, nu vice-rector, om ongeveer dezelfde le-zing te geven, om zo zes jaar Minos (want dat was de naam van die studentenver-eniging) te vieren. Sportief als professor Mortier is stemde hij zonder aarzelen in. Maar dat had hij beter niet gedaan. Van het oorspronkelijke plan om gewoon dezelfde lezing te geven kwam niet veel in huis. Professor Mortier werd een jammerlijk slacht-offer van het fenomeen van de bit rot en moest op zoek naar een nieuwe lezing. We kregen dus niet hetzelfde als zes jaar geleden (al kreeg professor Mortier zijn data wel terug—vice-rector zijn heeft zo zijn voordelen).

Omdat niet iedereen er zes jaar geleden bij was (en omdat hij zijn gegevens toch terug had) kregen we eerst wel een mooi overzicht van de filosofie tijdens de Franse Revolu-tie. Liberté, égalité et fraternité kregen een filosofische onderbouwing, met nadruk op de rol van de publieke opinie, die tijdens de Franse Revolutie voor het eerst politiek radicale standpunten innam. Na deze korte inleiding (die ongeveer de helft van het betoog be-sloeg) kwamen we tot de kern van de zaak, de kritiek van Foucault (de filosoof, niet de natuurkundige) op de Franse Revolutie. Volgens hem is het egalitarisme van de Franse Revolutie (de égalité weet u wel) uitgehold door het fenomeen van de micromachten, waardoor een asymmetrie ontstaat naast de gelijkheid, zonder dat die altijd als dusda-nig wordt gepercipieerd.

Deze boude bewering moet natuurlijk gestaafd worden, en hoe kan dat beter dan aan de hand van het beruchte werk Surveiller et punir: Naissance de la prison? Kort gezegd gaat dit werk over de geschiedenis van het “opsluiten”, de evolutie van het straffen als merken van het lichaam in het Ancien Régime naar straffen als correctie (na de Franse Revolutie). Hoewel de Franse Revolutie altijd zegt dat ze radicaal een einde maakt aan het Ancien Régime hebben ze voor het straffen als vorm van correctie hun mosterd bij de verfoeilijke kloosters gehaald. U ziet, zelfs van uw vijanden kan u nog iets leren! Kloosters zijn een kei in het disciplineren, standaardiseren, uniformiseren en reglemen-tairen, en dat is precies wat de 19e-eeuwse filosofen wilden doen.

Gedaan met het (zwaar) verminken van daders, neen, we gaan ze (her)vormen, hun (slecht) karakter aanpakken en ze in een keurslijf gieten! Dat we daardoor geen traktaten meer krijgen over de vele manieren waarop sperma kon vergoten worden zonder dat het tot voortplanting leidt en hoe schandelijk dat zulks wel niet is moeten we er na 1789 maar bijnemen. Gelukkig kunnen we nu wel lezen dat het toch echt wel de schuld van de mensen en hun perverse persoonlijkheid zelf is dat al dit sacred sperm vergoten wordt. To summarise the summary, sedert 1789 geldt onverkort; “People are the problem”.

Wat kunnen we daar nu uit leren? We leven in een gedisciplineerde maatschappij waar-in vrijheid een illusie is en we onderworpen zijn aan disciplines, die we internaliseren omdat het ons wordt verteld door zogenaamde specialisten. Kortom, distopia bestaat en het heet “het heden” en vrij zullen we nooit zijn. Een opwekkende boodschap, quoi. (Maar daarom niet minder waar)

In de gedisciplineerde massa van een auditorium worden ook al eens vragen gesteld. Men vroeg zich af of de Franse publieke opinie enkel maar bestond uit intellectuelen, en alle utopische gedachten ten spijt bleek dat ook zo te zijn. Ook is de doodstraf niet 19e-eeuws, want veel valt er niet meer te corrigeren na het toepassen van die “straf”. Onze privacy (of beter, het groeiende gebrek daaraan) is een mooi hedendaags voor-beeld (pedagogische truukjes zijn ook in dit boekje niet veraf—altijd linken aan de he-dendaagse maatschappij beste leerkrachten-in-spe) van de evolutie van Foucault, al valt volgens professor Mortier wel op dat we wel heel tolerant geworden zijn. Foucault zal ongetwijfeld blij zijn dat zijn theorie bevestigd wordt, al zou hij ongetwijfeld minder blij zijn dat zijn theorie bevestigd wordt. En ja, die laatste zin is geen contradictie, eerder een vorm van cognitieve dissonantie.

Pieter De Praetere

occupy bulgaria

Minos 2013|2 14 15 Minos 2013|2

occupy bulgaria

Een kleine maand geleden, op 23 oktober jl., werd de grootste collegezaal – nummer 272 – van de St. Kliment Ochridski-Universiteit (naar Klemens van Ochrid, een negen-de-eeuwse geestelijke en eerste Bulgaarse bisschop) bezet. Een incident op zich, ware het niet dat twee dagen later de gehele universiteit werd geblokkeerd en de colleges werden verhinderd. Professoren hebben geen toegang meer tot het gebouw en onder-wijs is zo goed als gestopt.

Onder de hashtags оставка , wat zoveel betekent als aftreden of ontslag, en окупация , bezetting (denk aan occupy) rolden een vijftigtal studenten eind oktober een spandoek uit tijdens de les constitutioneel recht. Het was een vervolg op een incident midden oktober, waar enkele jonge Bulgaren op de publieke tribune in het parlement een span-doek uitvouwden met de vraag “Zijn jullie niet beschaamd?”. De groep – bleek later – studenten verklaarden later dat ze hun ongenoegen wilden uiten over de werking van het parlement, waar de dialoog tussen instellingen en het volk het sterkst hoort te zijn, zonder censuur.

Naarmate de tijd vordert, vinden de studenten steeds meer steun voor hun actie, die vooral de corruptie van het Bulgaarse systeem hekelt. Honderden medestudenten, in-woners en zelfs tientallen professoren scharen zich inmiddels achter de actie, die ook navolging lijkt te hebben bij de Theater- en Kunstacademie, de journalistieke, wiskun-dige, medische, economische en biologische faculteiten, de Universiteit van Plovdiv (ten zuidoosten van Sofia) en de Universiteit van Ruse ten noordoosten van Sofia. Ook Erasmus-studenten op de Britse eilanden uitten al hun steun voor hun collegae en op de Facebook-pagina “Ранобудните студенти” zijn ook al steunbetuigingen te vinden uit Denemarken, Duitsland, Italië en de Verenigde Staten.

Dat de actie begon bij een college van professor Dimitar Tokushev is logisch te verklaren en past in de bredere context van de Bulgaarse protesten, die al enkele maanden duren: Tokushev is immers de voorzitter van het Bulgaars grondwettelijk hof, dat mediamag-naat Deylan Peevski opnieuw als parlementslid wilde installeren. Met name de politieke carrière van laatstgenoemde zorgt voor een protestbeweging in het land: al in 2007 werd hij door de regering afgezet als staatssecretaris op verdenking van corruptie. Tot een veroordeling, laat staan een onderzoek, kwam het echter nooit. Hij werd dan ook opnieuw geïnstalleerd en werd in juni dit jaar voorgesteld als hoofd van de nationale veiligheidsdienst. Hierop trokken tienduizenden Bulgaren uit protest de straat op.

occupy bulgaria occupy bulgaria

Minos 2013|2 16 17 Minos 2013|2

De groep studenten hadden drie concrete eisen bij het bezetten van het auditorium waar Tokushev les gaf: Tokushev moet de morele verantwoordelijkheid nemen voor het aanblijven van Peevski in het parlement, Peevski moet aftreden als parlementslid en de regering moet duidelijk maken wie verantwoordelijk is voor de aanstelling van Peevski als nieuwe hoofd van de Bulgaarse staatsveiligheid. Ze verklaren verder de diep gewor-telde corruptie van het politieke systeem (en feitelijk van het hele land) als verwerpelijk en stellen dat er enkel een schijn van democratie in de wetgevende en uitvoerende macht bestaat. De ware macht ligt volgens hen niet bij de onafhankelijke staat, maar bij particuliere machthebbers zoals bijvoorbeeld de eerder genoemde Peevski, een mach-tig man in het Bulgaarse medialandschap.

Enkele dagen later eisten de studenten in een officiële verklaring niet alleen een onmid-dellijk aftreden van de huidige regering en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen, maar ook complete intolerantie van de staat tegenover de wijdverspreide corruptie tot in de hoogste segmenten van het politieke apparaat, een stabiele, civiele Bulgaarse rechtstaat en promotie van recht en kunde als nieuwe sociale en morele waarden. In februari van hetzelfde jaar werd de vorige regering onder leiding van de nieuwe conser-vatieve politieke partij GERB (in 2009 bijna 40%, in 2013 30% en nen sjik) overigens gedwongen af te treden door wekenlange publieke protesten. Haar opvolger (DPS, een gematigde partij die vooral steun geniet van de etnische Turken en Bulgaarse Moslims, en BSP, de sociaal-democraten) is volgens de protesteerders geen haar beter, gelet op de dubieuze aanstellingen.

Hoe lang de verregaande protesten – waar menig Vlaamse studentenraad alleen maar van kan dromen – nog zullen aanhouden en in hoeverre de regering zal ingaan op de eisen van de studenten en betogers is nog maar de vraag, want hoewel de Occupybewe-ging aanvankelijk ook in onze contreien en in de VS succes kende ebde dit na circa een jaar weg. Tel daarbij op dat de protesten al bezig zijn vanaf februari, dat er ook sprake is van een groeiende studentenbeweging die eist dat de lessen doorgaan en dat de blokkade wordt opgeheven en dat er sinds het aantreden van een nieuwe regering op het oog niet veel is veranderd in de Bulgaarse politiek, en kom tot de conclusie dat onze Bulgaarse medestudenten voor een heet vuur staan.

Jammerlijk detail voor de bezetters en betogers: de verloren dagen van dit semester worden volgens de Universiteit van Sofia gewoon ingehaald. Geen weggevallen leerstof voor de examens dus, de poor bastards.

Fiorella Roos

kalender uitsmijter

Minos 2013|2 18 19 Minos 2013|2

kalEndEr

28/11Kristof Clerix (bekend van zijn boek over ...) komt ons verlichten (en waarschijn-lijk ook een beetje bang maken) met al zijn kennis over de “surveillance” waar wij allemaal aan onderworpen zijn. Is 1984 nabij? U hoort het op 28 november in een universitair auditorium!

2/12Oost-Europa staat in brand. Of toch de studentensteden. Verboden te verbieden, de iconische slogan van mei ‘69 (Gent kwam een jaar achter) leeft weer helemaal! Maar, is het wel ethisch dat studentenverenigingen universiteiten bezetten en stu-denten gijzelen voor hun eisen? Kom met ons mee discussiëren vanaf 20u in het Waterhuis aan de Bierkant.

12/12De klepper van het najaar! Minos Gent, JEF Gent en de Provincie Oost-Vlaanderen orga-niseren weer het ludieke Europese jaaroverzicht met professor Hendrik Vos en journa-list Rob Heirbaut. Wat is er in Europa allemaal gebeurd? En hoe kunnen we dat grappig overbrengen? Komt dat zien in de Groene Zaal van het Sint-Bavocollege in Gent. (Op-gelet: je zal moeten inschrijven via de website van de provincie—meer info volgt nog) P.S. Vorig jaar was president Herman Van Rompuy van de partij, misschien dit jaar weer?

En natuurlijk nog vele andere activiteiten. Volg ons op facebook (MinosGent), schrijf in op onze nieuwsbrief en bekijk ook zeker onze kalender eens op www.minosgent.eu!

uitsmijtEr

www.minosgEnt.Eu