6e Nieuwsbrief Geef Mij Leven-Maart 2015

5
  Feest en verdriet… Dinsdag 17 Februari, een nationale feestdag vanwege carnaval. In ons dorp is het iedere dag een herrie van allerlei muziek, veel drinkgelag de hele dag en nacht door. Echt een plek om in deze dagen te mijden! Op de Sitio is het heel rustig...de jongeren vanaf 13 jaar en ouder zijn op een 4 daags kamp van de kerk, op de Sitio zijn nu 10 kleine kinderen met 3 huismoed ers. Wij zijn thuisgebleven om een oogje in het zeil te houden, er rijden hier tijdens carnaval laat in de avond en ‘s nachts vreemde snuiters rond. Gistermiddag zijn we met de kleinsten een poosje naar een zwembad(je) geweest, het is geweldig om te zien hoe deze kinderen genieten, een middagje zwemmen is voor hen een superfeest die maar een paar keer jaar plaatsvind omdat er bijna geen goede mogelijkheden zijn om te zwemmen in onze omgeving met deze kids. Dit was gisteren, vandaag is de dinsdag van carnaval....op dit moment van schrijven komen we net terug van de begraafplaats hier in Pequeri, de moeder van Pedro is gisteren plotseling overleden door een hartstilstand, ze had al kanker....en was zwaar verslaafd aan de alcohol en nu een hartstilstand! Pedro, een jongen van 16 jaar, komt 2 keer per week bij ons werken en leren, daarnaast komt hij regelmatig bij ons langs voor raad, hulp, even een praatje, of gewoon voor de gezelligheid. Ook zijn oudere broers hebben op de Sitio gewoond en staan nu op eigen benen. En dan vanmorgen de begrafenis, wanneer we iets voor negenen aan komen is het al een drukte van mensen. A ls eerste ontmoeten we de oudere broer Jamie die een beetje gelaten overkomt, dan zien we Pedro in elkaar gedoken en huilend zitten, we geven hem een omhelzing terwijl we uit de aula de liederen en gebeden horen. Wanneer we naar binnen lopen ligt de overledene daar opgebaard en er hangt een bedompte lucht. Er is geen koeling aanwezig vandaar dat alle overledenen in Brazilië binnen 24 uur begraven worden. De ceremonie gaat nog een half uurtje door terwijl Pedro en zijn broers buiten zitten. De laatste vriend van de moeder loopt wat heen en weer, deze man is ook alcoholverslaafd en loopt iedere dag dronken in ons dorp. Er komen nog steeds nieuwe mensen aanlopen die een condoleance afgeven aan de broers, wat ons erg opvalt is de innige verbondenheid met de andere jongeren van de Sitio naar Pedro en zijn broers, ze hebben de band van broers en zussen voor elkaar ! Wat later wordt de kist naar buiten gedragen en naar de begraafplaats gereden op een klein gammel karretje over de ongelijke klinkersteentjes, wij lopen in de stoet mee en zien Pedro aan weerszijden van hem, arm aan arm met zijn twee opvoedmoeders...zijn echte moeder naar haar laatste rustplaats brengen.....dan denk  je, wat gaat er door deze jongen heen, je moeder 46 jaar oud, bijna haar hele leven lang zwaar verslaafd aan de alcohol, alle 3 haar kinderen uit huis geplaatst, gescheiden, diverse andere mannen over de vloer gehad en haar laatste vriend ook zwaar verslaafd, daardoor woon je al 10 jaar in een opvangproject, loop je daar als zoon met twee surrogaatmoeders aan beide kanten, wat zal er door Pedro heengegaan zijn? De arme mensen worden hier bijgezet in een soort bovengrondse bunker, drie of vier lagen boven elkaar waar de kist in het gat geschoven wordt, maar de kist wil niet schuiven over de grond ...er wordt ee n plank opgezocht en met behulp van deze plank wordt de kist in de bunker geschoven (deze knullige manier is in Nederland ondenkbaar). De jongens kunnen dit gestuntel ook niet langer aanzien en samen lopen we terug de begraafplaats af. Op straat geven we Pedro nog een innige omhelzing en bedenken wij bij onszelf hoe gezegend wij zijn dat we door liefdevolle ouders opgevoed mogen zijn! We laten Pedro gaan, laten hem nu los...maar in ons hart blijven we bidden voor hem en de zovele andere  jongeren en kinderen met een soortgelijk verhaal. We zijn dankbaar dat we voor deze jongeren en kinderen soms kleine taken en rollen mogen vervullen die zij van hun echte ouders moeten missen. Dit geeft een steeds hechtere en innigere band. Het lijken soms kleine dingen en stapjes, maar het is van grote waarde! Er gewoon zijn voor ze wanneer ze dit nodig hebben, ons huis open te stellen en ze liefde en aandacht geven. Een hartelijke, liefdevolle groet voor allemaal,van Dick en Anita Dank- en gebedspun ten - Bidden voor een goede voorbereiding en goede reis voor ons verlof naar Nederland. - Gebed voor de kinderen en jongeren zonder ouders die zich verlaten en eenzaam voelen - Danken dat de kinderen zich veilig voelen om bij ons te komen. - Danken voor kracht, gezondheid en zorg - Danken voor nieuwe contacten met de  jongeren, en hoe God die mogelijkheden creëert. Dank aan God dat we voor alles wat we hier in Brazilië mogen doen, kracht en Liefde van Hem mogen ontvangen! Nieuwsbrief nr. 6/ Maart 2015 Geschenken, dat zijn het   de kinderen die U de mensen  gunt. Maar in elke verp akking zit een kwetsbaar schepsel, een teer wezen zonder gebruiksaanwijzing. Leer ons met Uw kostbare kinderen om te gaan. Naar psalm 127:3 Kinderen zijn een geschenk van de He re.  

description

Dit is de 6e nieuwsbrief van Dick en Anita uit Brazilië.

Transcript of 6e Nieuwsbrief Geef Mij Leven-Maart 2015

  • Feest en verdriet Dinsdag 17 Februari, een nationale feestdag vanwege carnaval. In ons dorp is het iedere dag een herrie van allerlei muziek, veel drinkgelag de hele dag en nacht door. Echt een plek om in deze dagen te mijden! Op de Sitio is het heel rustig...de jongeren vanaf 13 jaar en ouder zijn op een 4 daags kamp van de kerk, op de Sitio zijn nu 10 kleine kinderen met 3 huismoeders. Wij zijn thuisgebleven om een oogje in het zeil te houden, er rijden hier tijdens carnaval laat in de avond en s nachts vreemde snuiters rond. Gistermiddag zijn we met de kleinsten een poosje naar een zwembad(je) geweest, het is geweldig om te zien hoe deze kinderen genieten, een middagje zwemmen is voor hen een superfeest die maar een paar keer jaar plaatsvind omdat er bijna geen goede mogelijkheden zijn om te zwemmen in onze omgeving met deze kids. Dit was gisteren, vandaag is de dinsdag van carnaval....op dit moment van schrijven komen we net terug van de begraafplaats hier in Pequeri, de moeder van Pedro is gisteren plotseling overleden door een hartstilstand, ze had al kanker....en was zwaar verslaafd aan de alcohol en nu een hartstilstand! Pedro, een jongen van 16 jaar, komt 2 keer per week bij ons werken en leren, daarnaast komt hij regelmatig bij ons langs voor raad, hulp, even een praatje, of gewoon voor de gezelligheid. Ook zijn oudere broers hebben op de Sitio gewoond en staan nu op eigen benen. En dan vanmorgen de begrafenis, wanneer we iets voor negenen aan komen is het al een drukte van mensen. Als eerste ontmoeten we de oudere broer Jamie die een beetje gelaten overkomt, dan zien we Pedro in elkaar gedoken en huilend zitten, we geven hem een omhelzing terwijl we uit de aula de liederen en gebeden horen. Wanneer we naar binnen lopen ligt de overledene daar opgebaard en er hangt een bedompte lucht. Er is geen koeling aanwezig vandaar dat alle overledenen in Brazili binnen 24 uur begraven worden. De ceremonie gaat nog een half uurtje door terwijl Pedro en zijn broers buiten zitten. De laatste vriend van de moeder loopt wat heen en weer, deze man is ook alcoholverslaafd en loopt iedere dag dronken in ons dorp. Er komen nog steeds nieuwe mensen aanlopen die een condoleance afgeven aan de broers, wat ons erg opvalt is de innige verbondenheid met de andere jongeren van de Sitio naar Pedro en zijn broers, ze hebben de band van broers en zussen voor elkaar ! Wat later wordt de kist naar buiten gedragen en naar de begraafplaats gereden op een klein gammel karretje over de ongelijke klinkersteentjes, wij lopen in de stoet mee en zien Pedro aan weerszijden van hem, arm aan arm met zijn twee opvoedmoeders...zijn echte moeder naar haar laatste rustplaats brengen.....dan denk je, wat gaat er door deze jongen heen, je moeder 46 jaar oud, bijna haar hele leven lang zwaar verslaafd aan de alcohol, alle 3 haar kinderen uit huis geplaatst, gescheiden, diverse andere mannen over de vloer gehad

    en haar laatste vriend ook zwaar verslaafd, daardoor woon je al 10 jaar in een opvangproject, loop je daar als zoon met twee surrogaatmoeders aan beide kanten, wat zal er door Pedro heengegaan zijn? De arme mensen worden hier bijgezet in een soort bovengrondse bunker, drie of vier lagen boven elkaar waar de kist in het gat geschoven wordt, maar de kist wil niet schuiven over de grond ...er wordt een plank opgezocht en met behulp van deze plank wordt de kist in de bunker geschoven (deze knullige manier is in Nederland ondenkbaar). De jongens kunnen dit gestuntel ook niet langer aanzien en samen lopen we terug de

    begraafplaats af. Op straat geven we Pedro nog een innige omhelzing

    en bedenken wij bij onszelf hoe gezegend wij zijn dat we door liefdevolle ouders opgevoed mogen zijn! We laten Pedro gaan, laten hem nu los...maar in ons hart blijven we bidden voor hem en de zovele andere jongeren en kinderen met een soortgelijk verhaal. We zijn dankbaar dat we voor deze jongeren en kinderen soms kleine taken en rollen mogen vervullen die zij van hun echte ouders moeten missen. Dit geeft een steeds hechtere en innigere band. Het lijken soms kleine dingen en stapjes, maar het is van grote waarde! Er gewoon zijn voor ze wanneer ze dit nodig hebben, ons huis open te stellen en ze liefde en aandacht geven. Een hartelijke, liefdevolle groet voor allemaal,van Dick en Anita Dank- en gebedspunten

    - Bidden voor een goede voorbereiding en goede reis voor ons verlof naar Nederland.

    - Gebed voor de kinderen en jongeren zonder ouders die zich verlaten en eenzaam voelen

    - Danken dat de kinderen zich veilig voelen om bij ons te komen.

    - Danken voor kracht, gezondheid en zorg - Danken voor nieuwe contacten met de

    jongeren, en hoe God die mogelijkheden creert. Dank aan God dat we voor alles wat we hier in Brazili mogen doen, kracht en Liefde van Hem mogen ontvangen!

    Nieuwsbrief nr. 6/ Maart 2015

    Geschenken, dat zijn het de kinderen die U de mensen

    gunt. Maar in elke verpakking zit een kwetsbaar schepsel,

    een teer wezen zonder gebruiksaanwijzing. Leer ons met

    Uw kostbare kinderen om te gaan.

    Naar psalm 127:3 Kinderen zijn een geschenk van de Here.

  • Wil je regelmatig gebedspunten per mail ontvangen?

    Neem dan graag contact op met onze gebedscordinator:

    Mieke Zwart, [email protected]

    Wie zijn wij?: In augustus 2013 is stichting Geef mij

    leven opgestart op initiatief van Dick en Anita van

    Voorst. Zij wonen in Brazili om ontwikkelingswerk te

    verrichten en om de liefde van Jezus voor mensen door

    te geven. Het bestuur van de stichting Geef mij leven is

    een tussenschakel dat onder andere de contacten met

    investeerders en de achterban zal onderhouden.

    Visie: In Brazili, een land van grote ongelijkheid, wil de

    stichting kinderen, die zijn misbruikt , verwaarloosd en/

    of mishandeld, een hoopvolle toekomst bieden bij het

    kinderproject Sito Shalom. Door het volgen van een leer-

    en ontdekkingstraject bij Pousada Hadassa zijn er voor de

    jongeren meer toekomstmogelijkheden.

    Wat gaan we doen?: In Pequeri op het terrein van

    REMER gaan we gastenverblijven opzetten die we gaan

    verhuren voor de toeristische sector, dit in eerste

    instantie voor de Braziliaanse markt.

    Wat is onze missie: De missie van stichting Geef mij leven is het creren van een zelfvoorzienend project, samen met vereniging REMER, zodat er in de toekomst meer kinderen geholpen worden. Dit wil men bereiken door middel van Pousada Hadassa, door een leer-en ontdekkingstraject krijgen de jongeren een kans om ervaring op te doen om uiteindelijk een langdurige arbeidsplaats in de maatschappij te kunnen bekleden. Stichting Geef mij leven geeft invulling aan haar visie door de hulpverlening in Brazili te ondersteunen. Zij werft niet alleen fondsen voor het project, maar stimuleert ook maatschappelijke betrokkenheid van mensen, bedrijven en organisaties bij de problematiek van kansarme kinderen in Brazili. Hierbij willen we Jezus Liefde uitdragen door woord en daad, en willen wij graag dienen door Jesaja 58 als concrete opdracht te

    beschouwen! Wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de

    verdrukten gul onthaald, dan zal je

    Licht in het donker schijnen! ----------------------------------------------------------------------------

    ---------------

    https://www.facebook.com/dickenanita.inbrazilie.1

    Op bezoek bij Dick en Anita

    Wij, Tanja en Anthoinette zijn naar Brazili gereisd met 2 petten op: 1. Natuurlijk het bezoek aan onze vrienden! 2. Als bestuursleden om te kijken naar het project. Bij aankomst hadden we al direct door Dick en Anita zijn al echtte Brazilianen geworden, ze waren er namelijk niet. (hiermee hebben we ze veel geplaagd ) Ze waren door verbouwingen op het vliegveld bij de verkeerde gate. Het weekend hebben we in Rio doorgebracht, een stad met veel uitersten : Het strand, de natuur, parken en mooie huizen maar daarnaast de mensen die op straat leven, verslaving, criminaliteit en de favelas (sloppenwijken). Als toerist soms moeilijk te herkennen; wat is gevaarlijk, wat niet? Maar Dick en Anita zijn al vaker in Rio geweest hebben hier al wel het n en ander meegemaakt waardoor wij ook wel anders gingen kijken. Dinsdag zijn we doorgereisd naar het project en het huis van Dick en Anita. Wij hadden de eer om 2 dagen op de kinderen van de sitio te mogen passen door een cursus voor de huismoeders. Hier hebben wij volop van genoten en de kinderen ook. Zo konden we 2 dagen: zwemmen, ijsjes eten, loomen , stoepkrijten en spelletjes doen. Echt een feest! Het project krijgt stapje voor stapje meer inhoud, de jongeren komen al wekelijks bij Dick en Anita voor hun leerproject wat inhoud: onderhoud, koken maar vooral ook het sociale, het voorbeeld en de communicatie met hen. De (ver)bouw van de huisjes is ook gestart. n tweepersoons kamer is klaar. Bedenk dan wel bij dit alles dat het Brazili is en de cultuur is: wetjes, regeltjes en afspraken nakomen (niet dus) blijft lastig. Dit viel ons erg op en daar moet je behoorlijk aan wennen, ook voor Dick en Anita is dit nog steeds een struikelblok. Natuurlijk hebben we ook vakantie en het samenzijn gevierd in dit prachtige land.

  • Het is echt een aanrader! Wilt u op vakantie? Dick en Anita hebben huisjes te huur. Wilt u een werkvakantie: alle hulp is welkom! -----------------------------------------------------------------------

    Een aantal weken geleden ben ik met mijn moeder (Anthoinette) en Tanja mee geweest naar Dick en Anita. Ik verwachtte een 3e wereld land aan te treffen, maar dit bleek Brazili niet te zijn. Ook de favelas waren op het eerste gezicht normale wijken. De huisjes waren niet groot, maar heel slecht hadden deze mensen het ook niet. En als je dat zo ziet is het ook heel moeilijk voor te stellen dat de straatkinderen het erg slecht hebben. Toch hebben ze geen prettig leven, het probleem is namelijk niet de armoede maar de verschrikkelijke thuissituatie. De kinderen bij het project van Dick en Anita zitten daar ook om die reden. Ze zijn door de kinderrechter uit huis geplaatst en hebben het geluk dat ze nu in een veilige omgeving op kunnen groeien. De situatie waarin sommige kinderen opgroeien heb ik gezien toen ik zelf de mogelijkheid kreeg om de sloppenwijken te bezoeken. Toen we net in de sloppenwijk kwamen was er al een jongetje dat een pistool op ons gericht hield. We mochten er niet door. Gelukkig was ik mee met Robert, en hij had een schooltje en een voetbalveldje in de sloppenwijk. We mochten dus doorlopen. Robert heeft mij veel over het leven in de sloppenwijken uitgelegd. Veel kinderen gaan bij een drugsbende omdat het goed betaalt en omdat ze dan aanzien en status krijgen. Ze krijgen een pistool en mogen daarmee op wacht staan aan het begin van een sloppenwijk. Bij een inval van de politie zijn deze kinderen dus ook vaak de eersten die sneuvelen. Het probleem voor veel kinderen in Brazili is dus om deze, en vele andere redenen, een vaak uitzichtloze situatie. Het project van Dick en Anita biedt een toekomst voor deze kinderen. Groeten van Otto Koetsier

    Gevraagd!! Wij zijn op zoek naar vrijwilligers vanaf 18 jaar. Ben je handig, heb je ervaring in de bouw of heb je groene vingers. Meld je aan via [email protected]

    Voor onderdak en een warme maaltijd wordt gezorgd, ook kan je een stukje Brazili ontdekken. We zijn eigenlijk op zoek naar iemand die wat langer kan blijven (min 3 maanden). Maar mocht je nu met vrienden of collegas op zoek zijn naar een project voor een paar weken hiervoor hebben wij ook plaats. Probeer een sponsor te vinden voor kleine projecten en kom en voer het uit met zijn allen. Bedankt! Wij willen Bettine van Voorst hartelijk bedanken voor al het werk dat zij als voorzitter heeft verricht. Zij heeft per 1 februari haar taak als voorzitter neergelegd. Bettine bedankt! Anthoinette Koetsier is Interim voorzitter, totdat er een nieuwe voorzitter is gevonden. Heeft u hiervoor interesse en kwaliteiten? Neem gerust contact met ons op. Dick en Anita naar Nederland Zoals u misschien al gehoord heeft komen Dick en Anita eind april 3 weken naar Nederland. Dick en Anita willen dan graag in contact komen met bedrijven of ondernemers die financieel of via een dienst hen verder helpen met het project. Kent u iemand of heeft u interesse meld u dan even aan via onderstaand mailadres dan kan er een afspraak gemaakt worden. Wij vinden het heel fijn als u ons helpt met meedenken en ondersteund. Verder willen zij enkele avonden informeel te gast zijn bij gezinnen om u zo te informeren over het werk dat zij doen in Brazili. Wilt u uw huiskamer een avond openstellen voor hen ? Er zijn nog enkele data vrij neemt u even contact op via de mail [email protected] of via de telefoon 0318-634548 met Anthoinette Koetsier. Sponsors bedankt!

    Tanja en Anthoinette hebben de tafeltennistafel geverfd, Familie van hen hebben hierin financieel bijgedragen. Verder hebben Dick en Anita een hele doos vol met nieuwe kinderkleding ontvangen, de kinderen waren hier erg blij mee.

  • Ook de kinderen in de sloppenwijk Antaris zijn blij gemaakt met nieuwe voetbalkleding.

    Vanuit de Bethelgemeente De afgelopen maanden is de stichting Geef Mij Leven levendig aanwezig binnen de gemeente. Fina Bokhorst heeft een expositie en heeft de verkoop van diverse mooie kunststukken georganiseerd. Een erg leuk initiatief! In december was er in de Bethelkerk een benefietconcert, het gerestaureerde orgel werd weer in gebruik genomen en een soliste speelde ook een aantal prachtige muziekstukken op de harp. Er werd van genoten door de aanwezigen, het collectegeld was voor de thuisfrontcommisies. Wij hebben in december goudrenetten en hutspot verkocht. De opbrengst van deze actie aangevuld door een aantal giften mochten wij, Anthoinette en Tanja, persoonlijk overhandigen aan Dick en Anita in Brazili. 1300 reaal, dat is ongeveer 400 euro, een mooi bedrag! Waarschijnlijk zal dit besteed worden aan een waterpomp. Hartelijk dank hiervoor namens Dick en Anita! Op dit moment zijn de jeugdclubs van de Bethel- gemeente bezig met het project; Geef mij Leven. De kinderen houden zich bezig met het thema zending, het werk van Dick en Anita staat centraal. Wij mochten net na terugkomst uit Brazili op de clubs een presentatie geven, waardoor de kinderen ook een beeld hebben bij het project. De kinderen hadden veel vragen en zijn erg genteresseerd. Ze zetten zich volledig in om veel violen te verkopen via de inschrijflijsten. Het project wordt afgesloten met een actiedag op 7 maart.

    Kom dan uw violen ophalen en al het werk van de kinderen en Dick en Anita bekijken. Een speciale dag voor de Bethelkerk , het 50 jarig bestaan wordt gevierd. We zijn er blij mee dat de stichting Geef mij Leven via de kinderen in een speciaal daglicht komt te staan. De TFC van Geef mij Leven binnen de Bethelkerk bestaat momenteel uit drie personen, Anthoinette Koetsier, Hans Havelaar en Tanja Geurts. Mieke Zwart leidt het gebedsteam. Wij willen graag meer gezicht geven aan de stichting en zijn op zoek naar gemeenteleden die de stichting een warm hart toedragen en zich zouden willen inzetten voor het werk van Dick en Anita. Dit kan door gebed of door het bedenken en uitvoeren van acties binnen de TFC . Meldt u aan bij n van de bovenstaande personen. Als laatste vragen wij u nog aandacht voor de koningsmarkt, ook dit jaar gaan wij weer oude bruikbare spullen verkopen. Heeft u nog iets op zolder staan? Breng het naar Diedenweg 87 in Ede. Wilt u ons komen helpen of iets komen kopen? Dan bent u van harte welkom op 27 april in het centrum van Ede, dit jaar extra speciaal omdat Dick en Anita erbij zijn! Help mee!! Voor het project en ons levensonderhoud zijn wij afhankelijk van giftenwilt u ons helpen het project ten behoeve van de kinderen en jongeren te realiseren? Wij stellen een eenmalige of maandelijkse gift zeer op prijs! Stichting Geef Mij Leven heeft ook de mogelijkheid om uw gift automatisch te incasseren. Mocht u van deze mogelijkheid gebruik willen maken (wat wij van harte aanbevelen!) dan kunt u de antwoordstrook van deze nieuwsbrief ingevuld en ondertekend sturen naar Stichting Geef Mij Leven, Stadhouderslaan 101, 3905 HC Veenendaal. Bij voorbaat hartelijk dank .

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------DOE MEE!

    Ik wil de nieuwsbrief ontvangen per e-mail (opgeven kan ook via de website: www.geefmijleven.nl of via het volgende mailadres [email protected] ) Uw mailadres: _________________________ Hierbij machtig ik de Stichting Geef Mij Leven om het volgende bedrag per automatische incasso te innen totdat de machtiging weer wordt ingetrokken: 10,00 euro 15,00 euro 20,00 euro of

    maandelijks of jaarlijks of eenmalig Ik maak zelf een gift over van _____________________

    Naam : _____________________________________ Adres:_________________________________________

    Postcode/woonplaats : ________________________

    Mailadres : ______________________________________

    Datum: _____________________________________

    Handtekening: