7/29/2019 De kracht van verbeelding

1/1

informatie/de

cember2012

49

cinformatie-

professional3.0

olumn

Informatiseerders oudestijl zijn vastgeroest in

gewoontes, afspraken,

procedures en cycli

De kracht van verbeeldingLimagination au pouvoir: deze slogan uit mei 1968 schiet

mij door het hoofd als ik terugdenk aan het bezoek van

twee resolute dames die mij (met bandrecorder) wilden

interviewen over het concerninformatiseringsbeleidsplan

(u leest het goed) van hun organisatie. Ze beweerden dat

ik er onmiskenbaar expert in was, ook al ging het woordmijn eenvoudig Scrabble-vermogen te boven.

Waarom wil uw organisatie dit?, was mijn vraag, nadat

ik het woord in zijn volle omvang tot mij had laten

doordringen. Nou, er was een geweldig goed concern-

informatiseringsbeleidsplan geproduceerd vijf jaar geleden,

maar helaas was er niets mee gebeurd in de organisatie.

Verschrikkelijk jammer! Mijn antwoord dat het aanpassen

van de datum van dat geweldig goed document en je con-

centreren op het realiseren ervan zou volstaan, bevredigde

beide dames allerminst. Dat

ze dan gelijk enkele maandenvakantie konden opnemen,

kon hen zelfs niet tot een glim-

lach verleiden.

Mijn vermoeden dat het

concerninformatiserings-

beleidsplan een document van

grofweg 150 plus of min 30

paginas is, lokte wel de instemming van beide dames uit.

Eindelijk begreep ik waar het over ging. Een zucht van

verlichting was duidelijk hoorbaar voor mijn PA, die net de

kofe binnenbracht. Nu konden we tot een gesprek onder

experts komen!

Misschien moet u het eens heel anders aanpakken, zei

ik. Waarom niet het concerninformatiseringsbeleidsplan

terugbrengen tot drie woorden, die mooi inlijsten en boven

de stoel van de bestuursvoorzitter hangen? Dan moet hij

aan elke bezoeker uitleggen dat dit het concerninforma-

tiseringsbeleidsplan van de organisatie is en dat het zo

belangrijk is dat het prominent in zijn kamer hangt. Zou

dat niet veel meer impact hebben? Drie woorden, dat was

toch veel te weinig Mijn opmerking dat E=mc2 maar vijf

tekens zijn, maar wel de hele wereld op zijn kop hebben

gezet, maakte weinig indruk. De kofe bleef onaangeroerdstaan bij zoveel ondeskundigheid aan mijn zijde.

Als het meekrijgen van de organisatie n zo belangrijk is

n zo dramatisch mislukt, waarom maak je van het con-

cerninformatiseringsbeleidsplan geen wiki, waar iedereen

zijn of haar opmerkingen aan kan toevoegen, zodat je na

verloop van tijd een door de organisatie gedragen docu-

ment krijgt? Iedereen laten meeschrijven? Dat creert

chaos. En wij dan? Dat laatste spraken ze niet uit, maar

de resolute manier waarop ze naar de afgekoelde kofegrepen sprak boekdelen.

Misschien moet u maar de tien grootste ergernissen van

de gebruikers op informatiseringsgebied inventariseren

en die het komende jaar oplossen? En dat een aantal

jaren herhalen? Dan ontstaat er wellicht draagvlak en

geloofwaardigheid voor een meer fundamentele aanpak?

Misschien moet u maar een lm maken in plaats van een

lijvig document dat niemand leest, laat staan uitvoert?

Misschien

Waar het om gaat is dit:

organisaties, maar zeker ookinformatiseerders oude stijl,

zijn vastgeroest in gewoontes,

afspraken, procedures en cycli

waarover nooit meer vragen

worden gesteld, maar die

echte verandering in de weg

staan. Wordt het niet tijd dat

iemand het voortouw neemt in het doorbreken hiervan?

Effectiviteit kan wel eens het gevolg zijn van non-confor-

misme. Misschien moet de informatieprofessional 3.0

Limagination au pouvoir tot zijn lijfspreuk maken?

P.S. Een week na onze ontmoeting ontving ik een mail

van de bewuste dames met het verzoek om het gespreks-

verslag te accorderen. Mijn PA had al geantwoord: Hij

accordeert nooit iets en wellicht denkt hij er deze week al

heel anders over dan vorige week. Had zij niet beter dat

concerninformatiseringsbeleidsplan kunnen opstellen?

prof. dr. Rik MaesMaes is hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam en oprichtervan de Academy for Information & Management.E-mail: r.e.Maes@uva.nl.