De Koerier Extra

ERIEREXTRAK

“Je leert iemand beterkennen door een uur

spelen dan dooreen jaar praten”

(Plato)

NOVEMBER2012

Vrij spel Annelies van Vooren:introductiebegeleider

Wedstrijd Wandel, zoek en win een prijs!

PC Sint-Amandus,Reigerlostraat 10, 8730 Beernem - Tel. 050 79 95 [email protected] - www.st-amandus.be

VIERMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VOOR DE MEDEWERKERSVAN PSYCHIATRISCH CENTRUM SINT-AMANDUS

2 KOERIER EXTRA - NOVEMBER 2012

RedactieraadLiesbet WerbrouckGeert GruyaertRalph BonteKoen VanquaethemCarl Baele

Met dank aangelegenheidsauteurs en -medewerkers:Wim CrommelinckAnn BaillieulHilde Van HeckeAnnelies van VoorenGerard JansBart Bohy

VormgevingKliek Creatieve Communicatie

DrukDrukkerij Hudders

Wil je geen papieren versie [email protected] (dect 1020).

In dit nummer3 Edito

4 Agenda

7 Tussen de mensen Pleegmama Ann Baillieul over haar bijzonder engagement

10 Gekiekt Thuis In Eigen Huis

12 De Monkelaar

13 Vrij spel Annelies van Vooren: introductiebegeleider

15 Jouw drijfveer Gerard Jans: mensgerichte collega

16 Prijzen

17 Wedstrijd Wandel, zoek en win een prijs!

19 Ons beleid Medewerkersbeleid: work in progress

21 Prikbord Bart Bohy werkt aan een vernieuwd aanbod in het restaurant

22 Over de mensen

24 Inzoomen

3KOERIER EXTRA - NOVEMBER 2012

Denk vooral aan de toekomst!

Beste lezer, Een voorwoord schrijven wanneer je op het punt staat de voorziening te verlaten, zou al snel kunnen betekenen dat je teruggrijpt naar het verleden en paragrafen vult met enkele pittige anekdotes. Niet zo voor ondergetekende die de kans grijpt om zijn inspiratie om dage-lijks leiderschap op te nemen graag met jullie wil delen. Mijn codewoorden zijn dienstbaarheid - respect - waarde-ring - deskundigheid - persoonlijkheid – humor - relativeringsvermogen - bereid-heid tot dialoog - delegeren - passie.Noem het codewoorden, waarden of principes. Ze leiden mij bij het dage-lijkse leidinggeven. Ze zijn voor mij richtinggevend en laten mij toe om aan de toekomst te werken. Ze zijn immate-rieel (in tegenstelling met bezit, macht) en daardoor kan ook niemand ze van mij afnemen.

Doordat ik mij niet baseer op het verleden, maar op principes neem ik beslissingen op een bewuste, proac-tieve manier. Daarenboven is ook het resultaat toekomstgericht, op lange termijn, gegarandeerd. En niet in het minst versterkt zo’n weloverwogen beslissing telkens de keuze voor deze principes in de toekomst. Zo creëer ik voor mezelf toekomst, maar tezelfder-tijd ook voor de organisatie waarin en de mensen met wie ik mocht werken.Zo ben ik ervan overtuigd dat leider-schap geen kwestie is van macht, overwicht, natuurtalent of kennis, maar dat het in ieder van ons zit.

Bij dit alles voegde ik aan mijn doelge-richt samenwerken een sterke dosis vertrouwen toe.Dit laatste was gebaseerd op succes-sen uit het verleden: op basis van wat iemand goed kan, wat zijn/haar succes-volle realisaties waren in het verleden, waardoor hij/zij gepassioneerd is. Ver-trouwen op zich wekt opnieuw vertrou-wen op waardoor mensen, projecten en initiatieven vleugels krijgen én steeds opnieuw vernieuwend zijn en succesvol-ler worden.

Tenslotte heb ik mij gedragen geweten door vele mensen die PC Sint-Amandus elke dag vorm geven. Ze zijn attent, begripvol en vol mildheid. Ik wens het ieder van u toe! En ik wens diegenen die dagelijks zorg opnemen in de patiëntenzorg of onder-steuning bieden op facilitair of admi-nistratief vlak dat ze zich uitgedaagd mogen weten door de toekomst op het werk én op privé-vlak.

Veel leesplezier!

Met een zeer genegen groet,

Wim CrommelinckAdministratief directeur

P.S.: Doe me nog één plezier. Drink een goed glas wijn op de toekomst: op de uwe en op de mijne!Ik doe hetzelfde. :-)

EDITO

Wim Crommelinck administratief directeur

Liesbet [email protected](dect 1020)050 79 95 02

Heb je vragen bij deze Koerier Extra,suggesties, bemerkingen,tips voor een onderwerp,onderdruk dan deze uitbarsting van creativiteit niet!Je kunt hiervoor ook terecht op het directiesecretariaat.

We learn from our mistakes,we grow from our successes (P. Drucker)

We dragen zorg voor elkaar, opdat ons leven kwaliteitsvol en zinvol blijft en heilvol voor velen.(Missie van de Broeders van Liefde in België)


ActivitEitEn - AcHtEr dE rug23 Augustus 2012

Bijeenkomst medewerkers op rust De bijeenkomst stond in het teken van het afscheid van Rik Ouvry. Er zat muziek in!Enkele reacties:“Ik zong uit volle borst mee onder professionele begeleiding van Ralph Bonte! Het was een fijne namiddag in leuk gezelschap! Ik genoot van de kaastafel en de lekkere wijn. Best dat ik mijn “BOB” mee had. Ik was ontroerd bij het afscheid nemen van ‘onze’ directeur.”Sonia Desmedt, oud-medewerkster van de receptie

“Een gezellig samenzijn van zovele jaren Amandiaanse inzet! Hierbij alvast een pluim voor Ralph Bonte en het hele team van De Vleugel! Uitkijkende blikken naar een verantwoording van de vorige directeur. Waarom stopte hij in PC Sint-Amandus? Hoe kan dat toch? …En niet

eens gepensioneerd! Nieuwsgierige blikken naar de nieuwe directeur. Welk vlees hebben we nu in de kuip? Even kijken, afwach-ten en (als hij het zelf niet hoort uiteraard) een eerste intercollegiale beoordeling geven…”Patrick Penders, algemeen directeur

“Een resem meezingers, Ralph Bonte als sterkhouder, met verzoeknummers van wie er ook maar om vroeg, te putten uit een rijke collectie liedjes, gaande van kleinkunst van eigen bodem over het Franstalige chanson en het populaire Engelstalige repertoire. Zo werd de nieuwe directeur ingezongen terwijl de oude werd uitgewuifd door de talrijk opgekomen (brug)gepensioneerde collega’s.”Rik Ouvry, uitgewuifde algemeen directeur.

12 sEptEmBEr 2012vleugelpop, meer hierover op blz. 5

14 - 21 - 28 sEptEmBEr 2012thuis in Eigen Huis - een combinatie van vormingen ontspanning met als rode draad het welbevindenvan de medewerker.Meer hierover in de rubriek ‘Gekiekt’ op blz. 10.

19, 20 En 21 oKtoBEr:Buren bij kunstenaarsDe Provincie West-Vlaanderen organiseerde dit jaar de negende editie van het project ‘Buren bij kun-stenaars’- open atelier-dagen. In West-Vlaanderen stelden honderden amateurs en professionelen hun atelierdeuren open voor het grote publiek. Dit jaar namen medewerker, patiënten en bewoners deel. Buren bij kunstenaars gemist? Je kunt nog tot 15 januari 2013 de tentoonstelling Eksplosion bezoeken.

AGENDA

ActivitEitEn - voor dE BoEg16 novEmBEr 2012 viering personeelsleden met 25 dienstjarenHet is ondertussen drie jaar geleden dat deze viering nog plaatsvond. Ongeveer 80 personeelsleden worden in de bloemetjes gezet.

17 novEmBEr 2012 / 16 uurHerdenkingsvieringinwonende familieleden, patiënten en bewoners

1 dEcEmBEr 2012Sinterklaasfeest

11 En 18 JAnuAri 2012Nieuwjaarsreceptie


naar aanleiding van vleugelpop konden we dana Winner strikken voor een gesprek. de zoektocht onder de medewerkers naar interviewers leverde niets op. ik maakte me dan ook graag op voor een tête-à- tête met dana, maar op het laatste nippertje dienden zich toch interviewers aan: vanessa (de Klus) en Jochen (’t Wit Huis Loppem). Exit dus m’n romantische plannen.

• TEKST EN FOTO’S Koen Vanquaethem

Jochen: “Dana, we zijn blij dat u hier komt optreden in ons psychiatrisch cen-trum. Bent u vertrouwd met de sector van de geestelijke gezondheidszorg?”Dana Winner: Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik bij mijn eerste optreden, eind jaren 1980, ook ben gaan zingen in een psychiatrische voorziening. Ik ben er aan begonnen, maar wist eigenlijk niet hoe ik dat moest benaderen, omdat het voor mij onbekend terrein was. Ik heb mijn liedjes gezongen, maar ik wist niet goed wat ik tegen de mensen moest vertellen. Welke verwachting hadden die mensen van mij? Ik ben na het optreden in mijn kleedkamer gekomen en ik was heel kwaad op mezelf, omdat ik wist dat de mensen mijn muziek heel erg ap-preciëren en ik zelf niet wist hoe ik met de situatie en met hen moest omgaan. Toen heb ik mezelf beloofd dat ik dit nooit meer ging laten gebeuren.Ondertussen heb ik al vele keren opge-treden voor alle soorten publiek, ik heb

daar leren mee omgaan, en nu weet ik en dat voel ik ook bij jou als ik met je praat dat ik perfect kan doen zoals bij anderen. Dat hebben jullie wellicht ook het liefst.”

Vanessa: “Onze kersverse algemene directeur heeft zijn roots in het Maas-land. U bent ook van Limburg. Heeft dit meegespeeld in wie u geworden bent?”DW: “Ik kom uit Limburg, dat klopt, maar ik vind dat elke provincie zo zijn charme heeft en ik denk dat de Limbur-gers een beetje gekend zijn voor hun bescheidenheid. Ik denk dat je eigen-heid ook voor een stuk genetisch be-paald is. Ik denk dat ik van mijn ouders heb meegekregen wie ik ben en dat ik mezelf verder ontwikkeld heb.”

Jochen: “Vele mensen kijken echt op naar u. Wie zijn uw helden?”DW: Mijn helden, dat zijn m’n ouders.

Ik zeg altijd, had ik m’n ouders niet ge-had, dan zat ik hier nu niet. Wij zijn thuis met vijf kinderen. Mijn ouders hebben ongelofelijk hun best gedaan.”

Jochen: “Tussen haakjes, bij mij is dat ook zo. Ga maar verder.”DW: “Ik ben de jongste. Onze ouders hebben alles voor ons gedaan. Die heb-ben zichzelf een beetje opgeofferd om hun kinderen alles te geven wat we nodig hadden en te laten studeren. Daar ben ik mijn ouders heel erg dankbaar voor.”

Vanessa: “Als ik op het gastenboek van uw website kijk, zie ik dat u in vele landen in de smaak valt: België, Nederland, Zuid-Afrika, Duitsland.Wat is het volgens uzelf dat bij zovelen een gevoelige snaar raakt?”DW: “Ik denk dat er verschillende facto-ren een rol spelen waarom men iemand graag hoort zingen. In de eerste plaats de stem en ook de teksten moeten een beetje aanspreken en wat denk ik ook belangrijk is, is dat de mens zelf hen moet bevallen.”

Jochen: “U groeide op in een gezin met 5 kinderen. Kreeg u toen de mu-ziek met de paplepel ingegeven?”DW:“Muziek was wel dagelijkse kost als ik dat zo mag zeggen. De radio stond altijd op. We zaten ook nooit verveeld om de potten en de deksels te nemen en muziek te maken.”

Vanessa: “Wat als u geen zangeres was geworden, wat zou u dan geworden zijn?”DW: “Ik ben een ongelofelijke dierenvriend. Ik heb veel dieren thuis. Misschien was ik veearts geworden of misschien was ik wel in de sociale sector beland.”

Jochen: “In ons werk hier met psychisch kwetsbare mensen hebben we enkele sleutelwoorden, waarden die we hoog in het vaandel dragen: een open geest, mensgerichtheid, begeestering, engage-ment en deskundigheid. Wat vindt u voor uzelf een belangrijke waarde?”

Vleugelpop12 september 2012

Dana Winner probeert het publiek te beroeren


DW: “Respect. Dat vind ik heel belangrijk. Als je respect hebt voor mensen, hebben zij ook respect voor jou en daar begint het voor een stuk ook mee, want dan kan je verder bouwen aan andere waarden.”

Vanessa: “Welke muziek kan u beko-ren?”DW: “Ik hoor eigenlijk alles graag, dat hangt er een beetje van af in welke stemming ik ben. Als ik een beetje down ben, durf ik wel muziek te kiezen die me oppept.”

Jochen: “Met andere woorden dub-step, Skrillex, netsky…”DW: “Zo noemen ze dat hier, fantastisch. Nee, het heeft een beetje met mijn gemoed te maken: van klassiek naar hiphop. Heavy metal hoor ik niet graag.”

Vanessa: “Wat zijn uw muzikale plan-nen de komende maanden?”DW: “We zijn bezig met een nieuw album dat begin volgend jaar uitkomt. Kerst-concerten spelen we ook, bijvoorbeeld in Damme (n.v.d.r. op 16.12). Met 50 mandolinespelers.”

Jochen: “Dan hebt u kerstslingers aan en kerstverlichting.”DW: “Ja, ik heb dan kerstballen in mijn oren hangen…”Jochen: “O, zo cool.” (Jochen komt bijna niet bij van het lachen.)

Vanessa: “de spreuk zegt ‘ een gezonde geest in een gezond lichaam’. Leeft u gezond en hoe blijft u fit in uw hoofd?”DW: “Ik probeer gezond te eten, veel fruit en groenten ook en ik hou me fit door aan sport te doen. Ik ga elke maan-dagavond badmintonnen. We hebben ook 2 honden, een grote Leonberger en een kleine Maltezer en hierdoor hebben we ook veel beweging.”

Jochen: “Wie heeft uw artiestennaam be-dacht? Hebt u een winnaarsmentaliteit?”DW: “Dat was het impresariaat van het artiestenbureau waar ik toen bijzat die heeft dit bedacht. Die wisten dat in toen in de volleybalcompetitie zat. Ik kan wel tegen mijn verlies, maar ik win liever. Ik ga voor de winst. Dan zet ik alles op alles. Dat is ook bij het zingen zo. Doen wat ik graag doe en er alles aan doen om mensen in de juiste sfeer te brengen.”

Jochen: “‘t is niet dat u na een optre-den hoort van “awoe”.”DW: “Dit heb ik nog niet zo ervaren. Ik denk, als ze me niet willen horen, dan komen ze niet naar mijn optreden.”

Jochen: “Er zijn er nochtans veel hé, die u niet willen horen. ikzelf zou wel komen kijken, omdat u respect hebt voor mensen met een beperking. maar uw muziek…”DW: “Mijn muziek boeit u niet. Dat vind ik niet erg hoor. Van wie hou je wel?”

Jochen: “Rammstein en de Foo Figh-ters, maar ik vind u zo cool hé. Zo’n leuk kapsel, echt serieus.DW: “Je bent ook veel jonger, hé. Mijn dochter houdt ook niet van mijn muziek.”

Vanessa: “Als afsluiter: wat is uw lijfspreuk?”DW: “Nooit stoppen met dromen. Dro-men, dat is het mooiste wat je kan en als je dan nog je dromen kan verwezen-lijken, da’s de max.”

Jochen: “Enkele keuzevragen, mijn allerliefste dana”

Jochen: “dana, vannessa, Koen en ik willen u bedanken voor dit gesprek.”DW: “Met heel veel plezier!”

Het Wit Huis?Het Wit Huis is een huis voor visueel gehandicapte volwassenen die er wonen en werken, aangepast aan hun meervoudige beper-kingen. Aan de hand van allerlei ateliers waarin ze werkzaam zijn, dragen ze hun steentje bij tot de samenleving. Hetzij door een product te maken dat verkoopbaar is, hetzij door een bijdrage te leveren aan het huishouden. Het Wit Huis maakt deel uit van de volwassenenwerking van het KMPI Spermalie te Brugge.

Meer lezen kan op www.ki-spermalie.be

De Klus?Het Klusatelier maakt deel uit van de VZW Beschut Wonen Beer-nem en organiseert zinvolle dagactiviteiten voor bewoners voor wie geen alternatieve dagbesteding kan gevonden worden.

De Klus zet zijn deuren open voor personen die, omwille van maatschappijgebonden en/of persoonlijke redenen, uit de boot vallen wat betreft reguliere of beschutte tewerkstelling.

Meer lezen kan op www.beschutwonenbeernem.be

Dana met gelegenheidsinterviewers Vanessa en Jochen

Jochen nam tijdens het gesprek geen blad voor de mond…

•Zomer of winter•De Noordzee of de middellandse Zee

•Bier of wijn : géén van de twee, ik drink geen van de twee, maar

als ik moet kiezen, wijn.•Een maand zonder GSM of een maand zonder koffie/thee•Stoofvlees met frieten of mosselen met frieten•Blind of doof •Elvis of Michael Jackson•Gent of Brugge (Dana geeft een

perfect West-Vlaamse imitatie: “Bruhhe”)


TUSSEN DEMENSEN

“Ik ben hun koeka Ann”

Pleegmama Ann Baillieul over haar bijzonder engagement

Zoalsjulliewetenisengagementéénvandesleutelwaardenuitdeidentiteitsverklaring van pc sint-Amandus. Ann Baillieul, psychomotorische therapeut en verbonden aan de afdelingen de Bron en pariz, ging ook in haar privé-leven een bijzonder engagement aan. op 18 juli verwelkomde ze haar tweede pleegdochtertje in haar gezin. Haar gezinnetje is compleet, zo wist ze te vertellen! Ann vertelt met liefde, trots en met de nodige nuchterheid over ‘haar’ oogappels en de keuze die ze maakte om pleegmama – of “koeka Ann” zoals de meisjes haar noemen – te zijn en de zorg op te nemen voor de kinderen van iemand anders.

• TEKST Liesbet Werbrouck • FOTO Ann Baillieul en Koen Vanquaethem

Koerier Extra: “Ann, je zult wellicht heel bewust gekozen hebben om pleegmama te worden. Hoe ben je tot die keuze gekomen?”Ann: “ Ik was vroeger leidster bij de Chiro en daar kwamen toen ook pleeg-kindjes naartoe.Ik herinner me nog heel goed dat er met één van die kinderen precies altijd problemen waren. Op een bepaald mo-ment moest ik tussenbeide komen toen dat kind in een conflict met andere kinderen dreigde te geraken. Het werd me toen wel duidelijk dat pleegkindjes ‘anders’ zijn en dat je ze op een an-dere manier en met veel geduld moet benaderen. Ook bij mij thuis kwamen er geregeld eens kindjes een dag of enkele dagen logeren.

Dat waren toen kinderen uit de buurt die bij ons terecht konden als het thuis even niet ging. Er was bij mijn ouders dus ook een zekere openheid en ook voor mij was het de gewoonste zaak van de wereld dat er soms andere kinderen kwamen logeren. Later toen ik studeerde, zag ik op tv een filmpje

over pleegzorg en toen zat het toch al in mijn achterhoofd dat ik dit later ook wilde doen.Toen het na mijn studie stilaan duidelijk werd dat een ‘gewoon’ gezin voor mij niet weggelegd was, leek pleegzorg gewoon een volgende, logische stap. Dat klopte voor mij.”

KE: “Je neemt de beslissing om pleegmama te worden. Bij wie kun je dan terecht en welke stappen moet je dan nog ondernemen vooraleer je een pleegkindje een thuis kunt bieden?”Ann: “ In het voorjaar van 2009 nam ik contact op met Pleegzorg Vlaanderen om mij kandidaat te stellen. Daarna volgde een uitgebreide screening, het zogenaamde STAP-plan.

Je krijgt heel veel informatie over pleeg-zorg, je maakt kennis met de verschil-lende vormen van pleegzorg, je leert er andere kandidaat-pleegouders kennen en pleegouders komen getuigen over hun ervaringen.Er was ook een intakegesprek met mij. Wat mij uit die periode bijgebleven is,

is het besef dat pleegkindjes een ‘rug-zak’ te dragen hebben, met daarin hun verleden en soms pijnlijke ervaringen. Wat mij ook opviel was dat de mensen van de pleegzorgdiensten ook rekening houden met je verleden, wie je bent en wat je sterk maakt. Als je bijvoorbeeld zelf te maken hebt gehad met een over-lijden in je naaste familie, dan kan je misschien een goede thuis bieden voor kinderen die ook een verlies moeten verwerken. Daarna besprak ik welke opvang voor mij haalbaar was: max. 2 kinderen, het geslacht, welke problema-tiek, crisisopvang of langdurige opvang. Ik besloot om te kiezen voor langdurige opvang van kleine kinderen. Ik weet – door mijn werksituatie – dat stabiliteit in de eerste drie levensjaren van de kinderen heel belangrijk is voor hun latere leven. Kinderen die in hun baby- en peutertijd die stabiliteit moeten missen, dragen dat vaak de rest van hun leven met zich mee. >

•• Ik hoop natuurlijk dat ik altijd op de één of andere manier een plaats in hun leven zal hebben ••


Ik hoop dat ik enkele kleine kinderen de nodige structuur en geborgenheid kan bieden, zodat ze het in hun latere leven iets makkelijker hebben. Dat idealisme is één zaak, maar daarnaast steek ik ook niet weg dat ik op dat moment echt naar een eigen gezin hun-kerde en pleegzorg kon dat verlangen perfect invullen.

KE: “Dan is het plotseling zo ver en krijg je te horen dat er een kindje nood heeft aan een pleeggezin. Wat spookt er dan allemaal door je hoofd?”Ann: “ Ik kreeg al vrij snel een eerste telefoontje en vroeg toen wat bedenk-tijd, maar op vraag van de ouders werd de aanvraag voor pleegzorg ingetrok-ken. Toen had ik dus nog geen contact met het kind. Bij een tweede vraag had ik wel al een eerste contact, maar toen voelde ik dat er twijfels waren. Daarna kreeg ik – begin 2010 - op donderdag-ochtend – ik was op het werk – telefoon of ik ‘s middags een baby’tje van 8 weken kon opvangen.

Ik kreeg tijd tot de middag om te beslissen. Ik heb dan teruggebeld om te zeggen dat ik H. de dag daarna kon ophalen. Zo had ik toch nog de tijd om pampers en dergelijke in huis te halen. ’s Anderendaags ging ik H. dan opha-len. Mijn tweede pleegkindje I. is sinds 18 juli 2012 bij ons. Nu komt er geen kindje meer bij. Het lukt, maar het is een hele puzzel om alles geregeld te krijgen. Ik krijg van mijn familie heel veel emotionele steun, maar ze wonen ver en dus kan ik niet echt op hen een beroep doen. Ik wil hier zeker ook mijn collega’s bedanken. Ze “supporteren” echt en ik kreeg van één collega een park, wipper-tje, wandelwagen … in bruikleen en van een andere collega kreeg ik kleertjes.”

KE: “ Hoe verliepen de eerste weken?’Ann: “ Volgens de huisarts kan het voor kleine kinderen tot 1 jaar duren voor ze echt “thuiskomen” en dat voel je echt. Je voelt dat ze stress voelen en dat uitte zich bij H. in onrustig slapen en eten en I. schrikt heel snel op tijdens haar slaap.

Ik probeer een stabiele, veilige en warme thuis te bieden met een grote betrokkenheid voor de kinderen.” De 2 meisjes kenden elkaar ook niet en dat vraagt ook tijd. Het is wel leuk om ze als “zusjes” bezig te zien. De oudste is intussen 2,5 jaar en begint te besef-fen dat ik niet haar echte mama ben, maar dat ze uit de buik van iemand anders komt en dat ze zo lang als nodig is bij mij kan wonen. Ze noemt mij ook geen mama, maar ze noemt me “koeka”. Moeke Ann bleek te moeilijk en ze maakte er “koeka” van. Hoe de pleegouders aangesproken worden, is een heel gevoelig punt. Het is voor de ouders moeilijk te aanvaarden dat ze iemand anders mama en papa noe-men, maar in bepaalde pleeggezinnen, waar er ook eigen kinderen zijn, is het moeilijk om de kinderen uit te leggen dat het ene kindje mama kan zeggen en het andere niet. Anderzijds hebben kinderen ook wel heel goede voelsprie-ten en hebben ze snel door hoe het in elkaar zit.”

KE: “Wat is het moeilijkste aan pleeg-mama zijn?”Ann: “Ik ben een mama ad interim en daar moet ik constant rekening mee houden. Toen H. , de oudste, startte op school kon ik dat niet in mijn eentje beslissen. Ik ben daarvoor in gesprek gegaan met iemand van de pleeg-zorgdienst om te weten wat ik kon en mocht doen. De schoolkeuze moest ook voorgelegd worden aan de ouders. Dat is ook zo voor de crèche en later voor hun hobby’s. Als ik op reis wil gaan, dan kan dat uiteraard, maar ik moet de pleegzorgdienst hiervan op de hoogte brengen. Wat ik niet kan doen, is plan-nen maken op lange termijn, want ik weet niet of de kinderen dan nog bij mij zullen wonen. Voor pleegkinderen zorgen is minder evident en intuïtief dan voor je eigen kinderen zorgen, maar het is niet onmogelijk. Instinctief wilde ik direct de kinderen beschermen, de band en de hechting gebeurt misschien langzamer dan bij eigen kinderen.

De 2 “zusjes”: even onbezorgd genieten!

Wat is pleegzorg?Er bestaat pleegzorg voor kinderen, jongeren en volwassenen. Een begeleidingsdienst voor pleegzorg biedt op vraag van de ouders, het comité bijzondere jeugdzorg of de jeugdrechtbank hulp door kinderen tijdelijk toe te vertrouwen aan een pleeg-gezin en dat gezin te begeleiden tijdens de plaatsing. Een kind wordt opgevangen in een pleeggezin omdat de ouders zelf niet kunnen instaan voor de dagelijkse zorg.

De pleegzorg kan kort of langdurend zijn, maar het is altijd van wezenlijk belang dat het kind aan de relatie met zijn eigen ouders ruimte kan geven. Er bestaat ook pleegzorg voor kinderen, jongeren en volwassenen met een handicap. Meestal worden de kinderen/jongeren wel thuis opgevoed, maar worden ze eventjes opgevangen in een pleeggezin om de ouders wat ademruimte te bieden.


Wie is …

•naam Ann Baillieul

•Woonplaats Gent

•schaarse vrije tijd Kinderen en huishouden

•denken aan morgen “ik hoop dat ik later – als de kindjes wat groter zijn – opnieuw kan gaan badmintonnen met vrienden, terug flamencolessen kan volgen of een voorstelling van circustheater kan meepikken.“

Het is een voortdurende zoektocht en ik moet altijd voor ogen houden als ik een beslissing neem dat het niet mijn beslis-sing is, maar een beslissing in overleg met de ouders en de pleegzorgdienst.”

KE: “Je bouwt ongetwijfeld een hechte band op met de kinderen. Wat als ze weggaan …?Ann: “Ik heb natuurlijk geen glazen bol. Ga ik dat aankunnen? Ik weet het niet. Het is wel zo dat je jezelf hier wel een beetje

tegen wapent, uit zelfbescherming. Het afscheid komt ook niet van de ene dag op de andere. Afhankelijk van de draagkracht van de ouders wordt gekeken wat haal-baar is. Dat evolueert van korte contact-momenten, een weekendje bij de ouders, een week tijdens de zomervakantie tot co-ouderschap met het pleeggezin. Het uitgangspunt is altijd – is alles er om het kind een veilige thuis te bieden – en dat gaat van huisvesting, werk en een inko-men tot nuchter zijn … Ik hoop natuurlijk dat ik altijd op de één of andere manier een plaats in hun leven zal hebben.”

KE: ”Als je mama/papa wordt, dan heb je recht op zwangerschaps-, vaderschaps- en ouderschapsverlof.Welke rechten hebben pleegouders?”Ann: “Nu raak je een gevoelige snaar, want op dat vlak is er nog werk aan de winkel. Pleegouders hebben geen recht op ouderschapsverlof en dat steekt. Ik heb enkel recht op 6 pleegzorgdagen per jaar, maar voor die dagen moet ik wel een bewijs kunnen voorleggen dat er een zitting was of een zorgmoment. Toen ik wist dat I. bij mij ging komen wonen, heb ik onbetaald verlof genomen om hiervoor de tijd te nemen die nodig was. “

KE: “Wat is je grootste wens voor de kinderen?”Ann: “ Ik hoop voor hen dat hun ouders altijd in hun leven blijven en dat ze vechten en zich inzetten voor de kinderen. Ik verwacht geen dankbaarheid van de ouders. Daarvoor is het verdriet dat ze niet in staat zijn om voor hun eigen kind te zorgen, te groot. Op dit moment is er voor mij geen zekerheid dat er een warm en veilig contact tussen H. en I. en hun ouders mogelijk is. Ik hoop voor hen dat die zekerheid er ooit wel komt.”

Bij het gesprek was ook Hilde Van Hec-ke, die vroeger nog in PC Sint-Amandus werkte, aanwezig. Hilde is pleegzorgbe-geleidster.

KE: “Hilde, jullie vonden het belangrijk dat iemand van de pleegzorgdienst bij het gesprek aanwezig was. Waarom?”Hilde: “Wij vinden het heel belangrijk dat de privacy van de kinderen en hun ouders gerespecteerd wordt. Daarom vragen we ook om de namen van de kinderen niet volledig te vermelden en ook geen foto’s te publiceren waarop de kinderen herkenbaar zijn. Anderzijds doen we ook ons best om een juist beeld te schetsen van pleegzorg en willen we pleegzorg ook ruimer bekend maken, want er is een schrijnend tekort aan pleeggezinnen.”

KE: “ Wat houdt jouw opdracht precies in?Hilde: Als pleegzorgbegeleidster houd ik het evenwicht in de driehoek pleegouder(s), ouders en kind in de gaten. Ik ben het vaste aanspreekpunt voor Ann en dat houdt in dat ik driemaandelijks een gesprek met haar heb om te kijken hoe het Ann en haar pleegdochters vergaat. Ik ben voor Ann ook altijd bereikbaar via e-mail voor vragen allerhande. We houden ook op regelmatige basis contact met de ouders en houden rekening met hun vragen en wensen. Eens de kinderen wat ouder worden, voeren we ook vaak met hen gesprekken. Zo proberen we een zicht te krijgen hoe zij de pleegplaatsing bele-ven en wat hun wensen zijn bij het contact met hun ouders. We proberen hier zoveel mogelijk rekening mee te houden. Het moeilijkste aan dit werk is dat iedere situ-atie anders is. Er bestaan wel methodie-ken, maar de context van het kind en de ouders is telkens anders. De draagkracht van de ouders verschilt ook enorm en ook de ruimte die pleegouders willen en kunnen bieden aan ouders varieert. Het is een weg van heel veel communicatie, zoeken naar evenwichten en begrip bij alle betrokkenen.”

Wist je dat …?… pleegzorg blijft stijgen, van 6.277 naar 6.371 pleegzorgsituaties voor heel Vlaanderen en Brussel in 2011? In vergelijking met het begin van de registratie in 1998 is er een stijging van 62%.

… die groei vooral te wijten is aan de sterke stijging van pleegzorg in de Bijzon-dere Jeugdzorg, maar liefst 84 % op 14 jaar? Ongeveer 1 op 4 is meerderjarig (= vanaf 18 jaar), iets meer dan 1000 heeft een handicap. 3/4de hiervan heeft een licht tot matig mentale handicap.

… in de afgelopen 14 jaar het aandeel van de familie- en netwerkpleeggezinnen (buren, vrienden, kennissen …) gestegen is totmeer dan de helft van de pleegzorgsituaties?

Meer lezen? www.pleegzorgvlaanderen.be


Thuis In Eigen Huis 2012Iets nieuwsDe organisatoren gooiden het dit jaar over een andere boeg. Dit jaar stond er geen voorstelling van afdelingen/diensten op het programma, maar wel een ruim aanbod workshops. De rode draad door de workshops was de aandacht voor het welbevinden van de medewerker. Er was een ruim aanbod workshops: o.a. gezonde voeding, hippotherapie, een gegidste boswandeling, spelworkshop, mindfullness, timemanagement …474 medewerkers vonden hun gading in het aanbod en schre-ven zich in voor 2 workshops.

Afscheid nemenDe editie van 2012 was ook een editie van afscheid nemen. Begin juli nam Rik Ouvry afscheid van PC Sint-Amandus, dit na 15 jaar algemeen directeurschap. Hij koos ervoor om op Thuis In Eigen Huis – in een sfeer van ontmoeting – afscheid te nemen van de medewerkers.

Geschenken? STeun ST-art Liever dan geschenken voor hemzelf vraagt Rik om het project ST-art financieel te steunen. ST-art is een artistiek project om STem te geven aan - , vorm te geven in STeen van - en te bezinnen in STilte over leed door seksueel geweld. ST-art is een tijdelijke vereniging van organisaties die in het werkveld van slachtofferhulp en daderbegeleiding actief zijn. De instanties die samenwerken zijn PC Sint-Amandus, het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling, het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Prisma, museum dr. Guislain en Child Focus. Ze willen de proble-matiek van seksueel misbruik, het leed dat daardoor veroor-zaakt wordt en de kracht van de slachtoffers via een kunstwerk in de maatschappij duurzaam verankeren. Het kunstwerk komt niet op de campus te Beernem maar zal een plaats krijgen in de publieke ruimte op een rustige plek in het Brugse.Voor de realisatie van het project is ST-art in zee gegaan met de internationaal befaamde Vlaamse kunstenaar Johan Tahon. De financiële steun zal de opstartkosten dragen voor het ont-werp en de uitwerking van de maquette van het kunstwerk.

praktisch? Je kunt meehelpen om deze problematiek van seksueelmisbruik en het bijhorende leed duurzaam in de maatschappij te verankeren door je financiële bijdrage te storten voorST-art.Rekeningnummer: BE 07 44535518 51 66Mededeling: project ST-artVoor een storting vanaf € 40 ontvang je een fiscaal attest.

GEKIEKT

Thuis In Eigen Huis 2012•• There’s something

about the outside of a horse that is good for the inside of a man••

(W. Churchill)


Kunstwerk wordt opgeknapt!

Een vervolgverhaal!DE MONKELAAR

Zoveelmonkelaarsgeledenbrachtikjullieverslaguitoverdeperikelenrond de plasser, het kunstwerk aan de vijver bij gebouw sint-vincentius (waar vroeger afdeling de Brug was). roddelpersgewijs blijft dit een boeiend thema. Hier het vervolg.

Wie de plaats delict bezoekt (want er heeft wel degelijk een delict plaatsgegrepen) merkt dit bordje: kunstwerk wordt opgeknapt!

• TEKST EN FOTO De monkelaar

Dus denk je, die vent is even naar de kapper, is z’n kledij wat gaan herschik-ken voor de komende winter of hij is reeds wat op leeftijd en moet eens voor een check-up naar de uroloog.Maar, de dingen zijn nooit wat ze zijn. Achter dit zinnetje schuilt een verhaal en niet zomaar een verhaal… eerder een mysterie: “Het mysterie van de falende fallus”. Nee, ik vergis me.

Dit is de titel van een “Suske en Wiske” die thuis rondslingert. Hier gaat het wel degelijk over “het mysterie van de verdwenen penis”.Op een goede morgen viel het een wak-kere werknemer op dat het wel heel stil was. Géén watergekletter in de vijver. Bij nader onderzoek bleek de plasser met lege handen te staan. Ontdaan van z’n instrument, z’n trots, z’n mannelijkheid.

Men speurde in de nabije omgeving, in-specteerde de plas (de vijver dus), maar de vogel was gaan vliegen (vergeef me de flauwe woordspeling).

SignalementEen signalement op intranet en in De Koerier werd overwogen, maar we vonden de persoonsbeschrijving een beetje te delicaat. Wat als we overstelpt zouden worden met allerhande exemplaren, maar telkens niet uit het juiste hout gesneden? Het was een afdelings-/diensthoofd die op een alweer goede morgen, al hout sprokkelend, de penis terugvond. Eerst geschrokken, daarna blij, deponeerde hij die op z’n bureau (misschien als presse-papier?) en liet de bevoegde instanties weten dat hij “het ontbrekende deel van de plasser” teruggevonden had en dat die voorlopig op z’n bureau lag. Een zucht van verlichting waaide door het centrum.Eind goed al goed. Korte monkelaar deze keer, zou je denken. Matig mysterie ware het niet dat… de volgende ochtend de penis terug verdwenen bleek! Bij navraag wist niemand van iets. Hoe dit nage-vraagd werd, weet ik helaas niet. “Heeft iemand die houten langwerpige, cilinder-vormige presse-papier van m’n bureau ontvreemd” of botweg “Heeft iemand die penis van m’n bureau weggenomen”? Over de dader, de drijfveer en het motief van de dader tasten we voorlopig in het duister. Profielsgewijs kunnen we enkel stellen dat de dienst/afdeling voor 99% uit vrouwelijke medewerkers bestaat. Dus kunnen we voorzichtig stellen dat er statistisch gezien een hoge kans bestaat dat “een vrouw er mee gaan lopen is”.

Omdat bleek dat de plasser z’n voeten aan het rotten waren (toch urologische problemen?) werd besloten om tot een totale make-over over te gaan. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Dit kunstwerk wordt opgeknapt


Mijn werk is ...Annelies van Vooren: introductiebegeleider

VRIJ SPEL

• TEKST Annelies van Vooren • FOTO Wim Crommelinck/Koen Vanquaethem

… zorgen dat de studenten zich hier een beetje thuis voelen.Dat begint met de opmaak van de sta-geplanning. Ik probeer bij die planning zoveel als mogelijk rekening te houden met de wensen van de school en de student.De stagiairs zijn vooral studenten ver-pleegkunde, maar er zijn ook studenten logopedie, orthopedagogie, manage-ment, ergotherapie, psychologie, … . Om dit alles in goede banen te leiden, werk ik nauw samen met medewerkers van de verschillende disciplines.

… onthalen.Ik onthaal wekelijks de studenten om hen over het Centrum te vertellen en hen de noodzakelijke informatie mee te geven. Wat geruststelling, beeldvorming en kennismaking met geestelijke ge-zondheidszorg krijgt daarbij de meeste aandacht. Bij het onthaal hoort ook nog een rondleiding met een eerste contact op hun werkplek. De studenten krijgen ook een film over PC St.-Amandus te zien (n.v.d.r. na 10 jaar is deze film aan vernieuwing toe. Momenteel maakt productiehuis de raconteurs opnames voor een nieuwe film).Behalve studenten onthaal ik ook de nieuwe medewerkers. Ik probeer een eerste contact te leggen bij de start van hun loopbaan in PC St-Amandus.

… samenwerken met de stagemento-ren en de referentiemedewerkers mentorschap stage.De voorbije zes maanden heb ik kun-nen kennismaken met de stagemento-ren. Zij zijn het met wie de studenten het meeste samenwerken. Met de referentiemedewerkers komen we een aantal keer per jaar samen om overleg te plegen. Ze hebben elk hun eigen idee over de begeleiding van studenten, het geven van informatie en het bege-leiden van collega’s en dat geeft mij ook inspiratie. Zij zijn mijn aanspreek-punt op de afdeling of dienst.

… contacten leggen tussen scholen en het Centrum.In de eerste plaats is er veel communi-catie over de planning van de stages, bijvoorbeeld stages die niet doorgaan of extra stageaanvragen. Daarnaast is het belangrijk dat de werk-vloer en de opleidingscentra met elkaar kunnen afstemmen. We kunnen elkaar veel leren en moeten ook rekening houden met de ander. Daarom zitten we jaarlijks samen met de scholen die de opleiding verpleegkunde verzorgen om de snaren gelijk te stemmen.Het project “zorg voor stage”, waar ik aan meewerkte, is een voorbeeld van hoe we elkaar kunnen tegemoet komen. Het is een inspiratiepakket opgemaakt in opdracht van het Provin-ciaal Platform Promotie Zorgberoepen West-Vlaanderen. De bedoeling is om studenten zoveel mogelijk leerkansen te bieden.

… zorgen voor een correcte beeldvorming.Dat kan op heel veel manieren en dat maakt het ook zo boeiend.

Het gaat van informeren van bezoekers, ontvangen van scholen tot participeren aan de werkgroep beeldvorming.Onlangs kwamen de lagere scholen van Beernem en omstreken op bezoek om iets te leren over geestelijke gezond-heidszorg. Het is een uitdaging om op alle vragen van de nieuwsgierigen te antwoorden. De kinderen nemen geen blad voor de mond en stellen de meest uiteenlopende vragen. Ook met het pro-ject voor leerlingen van de derde graad, via het overlegplatform GGZ Noord West-Vlaanderen, komen jongeren in contact met geestelijke gezondheidszorg.

… meewerken aan de inscholing van alle nieuwe medewerkers.Naast het onthaal is er ook de inscho-ling van de nieuwe medewerkers, niet te verwarren met VTO. Dat is vorming, training en opleiding. De inscholing is alles wat een medewerker nodig heeft om zijn werk te kunnen doen op zijn werkplek. Dat gebeurt op drie vlakken: centraal, departementaal en op de werkplek zelf. Samen met een aantal collega’s heb ik daar een taak in zoals onthalen, informatie geven over het Centrum en over de inscholing.

Wees welkom in PC Sint-Amandus! Annelies zorgt voor het onthaal van stagiairs!


FAQsVeelgestelde vragen.

Mis je het directe contact met de patiënten niet?Ik ben ervan overtuigd dat ik het zou missen als ik geen contact meer zou hebben met patiënten of bewoners. Gelukkig is dat niet zo. Door mijn ken-nismakingsstages die ik de afgelopen maanden deed op de verschillende afdelingen kwam ik heel veel in contact met patiënten en/of bewoners. Ik kom tijdens mijn rondleidingen dan ook velen tegen die mij al dan niet nog ken-nen van op de afdeling.Het is soms wel erg verleidelijk als ik hoor van afdelingen die zich verder aan het ontwikkelen en verdiepen zijn om daar niet meteen aan mee te doen. Eéns verpleegkundige, altijd verpleeg-kundige! Dat geldt zeker voor mij.

Kan je wel voldoende vertellen over dit Centrum, waar je nog maar enkele maanden werkt?Vanuit mijn vorige werkervaring had ik al kennis van geestelijke gezondheids-zorg en het reilen en zeilen van een psychiatrisch centrum. De concrete informatie over PC St.-Amandus heb ik opgedaan via mijn eigen inscholing.Ik heb vooral ook veel geleerd door zelf op de afdelingen te gaan meedraaien,

weliswaar voor een korte periode, maar het gaf mij toch wel een zicht op de werking van een afdeling of dienst, hoe studenten ontvangen worden op de werkplek of welke doelgroepen er terecht kunnen.

Tip: Annelies maakt ook deel uit van de stuurgroep medewerkersbeleid.In de ru-briek ‘ons beleid’ kom je meer te weten over de rol van deze stuurgroep en gaat Carl Baele, stafmedewerker personeel, dieper in op het medewerkersbeleid.

Wie is …

•naam Annelies van Vooren

•Woonplaats Brugge

•Burgerlijke staat Gehuwd en mama van Xander (9 jaar) en Maarten (6 jaar)

•FunctieOp 1 april 2012 gaf MartineVanoverschelde, preventie- adviseur, de fakkel door aanAnnelies. De introductiebegelei-der coördineert het inscholings-aanbod, de schoolstages en staat in voor de ontvangst van externen.

•vrije tijd “Ik hou van lezen en lees graag kinderboeken voor. Daarnaast ben ik graag creatief bezig.”

Inscholing van nieuwe medewerkers vinden we in dit Centrum heel belangrijk. Ook een informeel onderonsje met de directie staat op het programma!

Mijn werk is …een nieuwe stap,

een uitdaging, heelgevarieerd, mijn grenzenverleggen, het voorrecht

om heel veel toffe eninspirerende mensen

te leren kennen, vooralveel bijleren, …


Mensgerichtheid

JOUW DRIJFVEER

Gerard Jans:

“voor mij is mensgerichtheid de belangrijkste sleutelwaarde. We hebben andere mensen nodig om gelukkig te zijn, zo blijkt ook uit onderzoek. Een goed leven speelt zich af onder de vleugels van liefdevolle relaties met vrienden, buren, collega’s, familie en partner. Hier ligt onze vrijheid om elkaar gelukkig te maken.

• TEKST Gerard Jans • FOTO Koen Vanquaethem

We hebben een hele reeks gemeenschappelijke basisbehoeften:

behoefte aan aandacht, begrip, nabijheid, veiligheid, erkenning en ook aan autonomie,

zelfexpressie, rust, ruimte, schoonheid, harmonie, plezier, (innerlijke) vrede en nog zoveel meer. Alleen de mate waarin een behoefte belangrijk is, verschilt van mens tot mens.Als één van onze basisbehoeften vervuld wordt, beleven we dit als quality time.Hierin spelen de mensen rondom ons een belangrijke rol. De laatste jaren ben ik er mij bewuster van geworden hoe een gemis kan wegen op het geluksgevoel.

Wanneer er spanningen of conflicten zijn met anderen, heb ik ondervonden dat de oorzaak ligt in het niet vervuld zijn van een wezenlijke behoefte. Gaandeweg heb ik geleerd dat het geen zin heeft in zo’n conflictsituatie te zoeken naar fouten bij jezelf of bij de ander. Beter is het je af te vragen welke onvervulde behoefte er bij jou of bij de ander is. Het antwoord vinden op deze vraag opent de weg naar een oplossing voor het probleem!

In conflictsituaties is het belangrijk om met mededogen naar jezelf en naar de ander te blijven kijken.

Het boek ‘Geweldloze communicatie’ van Marshall Rosenberg is op dat vlak voor mij een openbaring geweest. Mededogen helpt je begrip voor jezelf en voor de ander te blijven opbrengen. Het houdt de deur tussen jezelf en de ander open. Mededogen opbrengen is niet gemakkelijk, maar het is een noodzaak voor oprechte communicatie. Oprechte communicatie helpt de onvervulde behoefte onder woorden te brengen en haar te erkennen. Oprechte communicatie kiest niet voor een aanval of een verdediging maar helpt je om de ander echt te ontmoeten.

“Toen ik 4 jaar geleden de overstap maakte van de ‘harde’ sector naar hier, viel me meteen op dat er wezenlijke verschillen zijn. Vooral de menselijke omgang met patiënten en bewoners trok mijn aandacht. Hier kan ik ervaren dat de nadruk niet ligt op wat je kan maar wel op wie je bent. Ik geniet van de warmte en de hartelijkheid die mensen leggen in hun omgang met anderen. We zorgen hier voor mensen en we doen dit samen met alle medewerkers. Ook de zorg voor elkaar – als collega’s- vind ik heel belangrijk. Immers, de medewerkers zijn het belangrijkste kapitaal van het centrum. Een warme, hartelijke omgang tussen mensen, is voor mij een belangrijk facet van mensgerichtheid. Voor mij is het een verhaal van mededogen voor jezelf en voor anderen en oprechte communicatie om elkaar te kunnen ontmoeten!”

Wie is Gerard Jans? “Ik luister graag naar mensen hun verhaal. Tijd maken voor een ander draagt iets van een eeuwigheidswaarde in zich. Zelf vind ik een vriendschappelijke omgang met mensen heel belangrijk. Ik ben graag creatief beeldend bezig en hou van kleuren.”

Ik geniet ervan als mensen warm en hartelijk met elkaar omgaan


PRIJZEN

Waar laad jij debatterijen op?in de vorige Koerier Extra vroegen we je waar jij de batterijen hebt opgeladen deze zomer. naar “Amandusnormen”kregen we redelijk wat kaartjes en kiekjes. Bedankt aan iedereen die de moeite nam om een foto of kaartje op te sturen en proficiat aan de winnaars. Jullie krijgen heel binnenkort jullie cinematickets of boekenbon.deze foto’s vonden wij de mooiste!

1. Ongerepte natuurpracht aan het Jökulsárón gletsjermeer in Ijsland. Dominiek Cnudde, nachtverpleegkundige De Bron, zijn vrouw Nathalie en hun dochter Neela.2. Geert Lauwers, dienst informatica, ging op huwelijksreis naar Bali.3. Caroline Vandamme, De Oever, maakte samen met haar vriend een roadtrip in Canada. Deze foto werd genomen in de Rockie Mountains, in Alberta (Canada).4. Heerlijk dobberen en vissen op een meer in Zweden. Ralph Bonte, De Vleugel

Wie deze oproep een te grote inbreuk op het privé-leven vond, vindt misschien meer zijngading in de wedstrijd wat verderop in deze Koerier Extra.

ralph Bonte De Vleugel

caroline vandamme De Oever

geert Lauwers Dienst informaticadominiek cnudde Nachtverpleegkundige De Bron


op thuis in Eigen Huis kon je kiezen om het boswandelpad af te stappen met begeleiding van een gids. ruim 120 medewerkers verkenden de groene campus en de omringende bossen. ook jij kunt op stap gaan op de campus en in de nabije omgeving, want er zijn 2 bewegwijzerde wandelpaden die op de campus lopen: het educatief natuurpad st.-Amandus en het boswandelpad.

• TEKST Liesbet Werbrouck • FOTO’S Koen Vanquaethem en Wim Crommelinck

Kom wandelen en win!We gingen zelf op pad en namen foto’s langs beide wandelpaden. Er horen 5 foto’s bij het educatief natuurpad en 5 foto’s bij het boswandelpad.Ga ook op pad, maak de juiste com-binatie en stuur een e-mail [email protected] met de 5 nummers die bij elke wandeling ho-ren. Vermeld wedstrijd als onderwerp.

Je kunt ook een briefje met je antwoor-den in postbus 1 deponeren of bellen op 050 79 95 02.Je hebt hiervoor de tijd tot 31 januari! Wie de juiste antwoorden doorgeeft, maakt kans op een waardebon van € 25 bij AS Adventure of Decathlon. De winnaars worden begin februari bekend-gemaakt via de homepagina van het intranet en De Koerier.

Educatief natuurpad St.-AmandusIn 2003 werd het Educatief Natuurpad Sint-Amandus geopend. Het ligt deels op terrein van het Psychiatrisch Centrum en deels op het provinciedomein Lippens-goed-Bulskampveld. Langs het 1,6 km lange en bewegwijzerde educatief natuur-pad tref je de verschillende landschap-pen uit het Houtland aan. Elk landschap heeft een typische fauna en flora, die je tijdens de wandeling kunt ontdekken.

praktisch?

startplaats 1:E40 - Afrit 10 Beernem - Richting Wingene - Na 500m zie je een bord met aanduiding van het provinciedomein Lippensgoed-Bulskampveld.Je parkeert op parking Aanwijs. Via de hoofdingang ga je het bos in. Na 200m aan je rechterzijde begint de wandeling.

startplaats 2:Deze bevindt zich aan de achterkant van het PC Sint-Amandus en is vooral be-doeld voor de patiënten en hun familiele-den. Via een dreef aan de achterkant van PVT Activiteitencentrum “De Boerderij” bereik je het tweede startbord. Het pad is aangegeven met vierkante bordjes met violetkleurige pijl.De folder van het educatief natuurpad en een plannetje kan je afhalen aan de receptie (groene container ter hoogte van Gebouw De Wellinghe) of down-loaden via www.st-amandus.be. Meer lezen kan ook op www.rlhoutland.be (klik verder naar projecten).

tipHaal een gezinsrugzakje aan de receptie. Met het rugzakje kan je tijdens de wan-deling actief bezig zijn in de natuur. In dit educatieve pakket zitten eenvoudige materialen en opdrachten waarmee je >

Wandel, zoek en win een prijs!

2 wandelpaden op de campusWEDSTRIJD

Groen Sint-Amandus ontdekken tijdens Thuis In Eigen Huis


een aantal natuurelementen (bomen, bermen, vogels, kriebelbeestjes, land-schappen) beter leert waarnemen. Het gezinsrugzakje kan je het hele jaar door gebruiken. Enkele opdrachten zijn iets moeilijker in de winter, maar elk sei-zoen geeft een ander beeld en biedt de mogelijkheid tot andere waarnemingen.

Het boswandelpadIn maart 1995 werd het Boswandelpad van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus geopend. Een groep jonge patiënten legde het pad aan. Het pad is 3,8 km lang en loopt door de mooie natuur, de vier bossen en langs de vele historische gebouwen die het domein van PC Sint-Amandus rijk is.

praktisch?startplaats:Centrale Parking naast Gebouw Sint-Amandus. Je kan de wandeling uitbrei-den door aan te sluiten op het Educa-tief Natuurpad Sint-Amandus (1,6 km).Het pad is bewegwijzerd met zeshoe-kige bordjes met een groene pijl. Het Boswandelpad is minder toeganke-lijk voor rolstoelgebruikers en kinder-wagens. Bij nat weer is het raadzaam laarzen te dragen.

De folder met plannetje kan je afhalen aan de receptie (groene container ter hoogte van Gebouw De Wellinghe) of downloaden via www.st-amandus.be.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Het boswandelpad is duidelijk bewegwijzerd


ONS BELEID

Medewerkersbeleid: work in progressCarl Baele, stafmedewerker personeel

Al van bij de ontstaan van het centrum is er sprake van ‘een personeels- of medewerkersbeleid’. dit beleid (al dan niet beschreven) bevat tal van afspraken over omgaan met medewerkers en dit van vacature tot de medewerker uiteindelijk na vele jaren inzet op (brug)pensioen gaat. Het werkklimaat, de kwaliteit van de onderlinge werkrelaties en de aantrekkelijkheid van pc st.- Amandus als werkgever lichten een tipje van de sluier. Wat is medewerkersbeleid nog meer?

• TEKST Carl Baele en Liesbet Werbrouck • FOTO Koen Vanquaethem

Medewerkersbeleid: onderhevig aan verschillende invloedenHet beleid wordt in eerste instantie sterk bepaald door tal van reglemen-teringen vanuit het arbeidsrecht, maar ook tal van normeringen uit de zieken-huiswetgeving, cao’s, sectoriële akkoor-den, …. beïnvloeden ons beleid. Deze ‘harde’ materie noemen wij de arbeids-voorwaarden en staan o.m. beschreven in het arbeidsreglement en de recent gepresenteerde bundel ‘personeelsaan-gelegenheden’. Medewerkersbeleid wordt daarnaast ech-ter vooral gedragen door mensen. Hierin zijn onze leidinggevenden, ook wel de hiërarchische lijn genoemd, de voornaam-ste spelers. Zo zullen zij in de totstand-koming van het werkrooster zorgen voor een gezonde, evenwichtig en juridisch correcte roosterplanning. Geen eenvou-dige klus, wetende dat dit alles ook moet leiden tot een correcte verloning, het domein van de personeelsadministratie.Naast het wetgevend kader zal ons medewerkersbeleid ook sterk bepaald worden door de organisatiecultuur, zeg maar de wijze waarop PC St.- Amandus zich als werkgever profileert (hoe col-lega’s, cliënten, klanten, sollicitanten, bezoekers ,… met elkaar omgaan). In onze identiteitsverklaring staan immers een aantal belangrijke sleutels, zeg maar kernwaarden die het gedrag van onze medewerkers kenmerken. Zij die ooit voor een langere periode bij een andere werkgever aan de slag waren zullen dat verschil goed kunnen voelen bij hun eerste stappen in onze werkge-meenschap. Onze organisatiegeschie-denis en –taal geeft ook dag na dag

vorm aan de typische wijze waarop we hier in ‘Beernem’ omgaan met bedrijfs-processen als rekrutering en selectie, vorming, verloningsbeleid, mutaties en promotiebeleid, ….

Last but not least wordt het mede-werkersbeleid vandaag de dag sterk bepaald door maatschappelijke tenden-sen en de wensen van medewerkers zelf. Denk hierbij aan het succes van de vele vormen van tijdskrediet en loop-baanonderbreking, de vele vormen van deeltijds werken en mogelijkheden om te schakelen gedurende de loopbaan omwille van privé-redenen of om zich verder te ontwikkelen via opleiding…

De stuurgroep medewerkersbeleid en het beleidsactieplan?In ons laatste beleidsplan (2007-2012) werden enkele bakens uitgezet om de toenmalige uitdagingen aan te gaan. Er werd een stuurgroep opgericht die bestaat uit de departementale directies aangevuld met de VTO-coördinator, de introductiebegeleider, de preventiead-viseur, de stafmedewerker personeel en recent ook met het diensthoofd van de personeelsadministratie. De stuurgroep wordt voorgezeten door de algemeen directeur. De samenstelling verraadt meteen wie, naast de leiding-gevenden, de voornaamste actoren zijn die de voornaamste actoren zijn die dat toekomstgerichte project zullen ondersteunen. De stuurgroep die op regelmatige tijdstippen samenkomt en het evenwicht tussen de vele projecten bewaakt en opvolgt kon tot op heden al enkele realisaties tonen. >

2012:hoe ver staan we?

2012 is voor PC Sint-Amandus een evaluatiejaar. Het Centrum beschikt over een beleidsplan voor de jaren 2007 tot 2011. In het beleidsplan staan een 30-tal actiepunten voor die 5 jaar, gaande van werken aan nieuwe identiteitsverklaring, vernieuwen van het intranet, lanceren van een website tot het beschikbaar stellen van het kwaliteitshandboek. Dit jaar, in 2012 evalueert de direc-tie samen met de stafmedewerkers deze actiepunten. Wat hebben we al gerealiseerd, wat niet, wat is de stand van zaken? In het beleidsplan komt ook het medewerkersbeleid aan bod: hoe zorgen we voor een goed onthaal van nieuwe medewerkers met een aan-gepaste inscholing? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we voldoende gemo-tiveerde nieuwe medewerkers kunnen aanwerven? Hoe zorgen we ervoor dat medewerkers voldoende geïnformeerd zijn over vakantiedagen, klein verlet …? De term beleid schrikt misschien wat af of misschien kun je hieraan niet onmiddellijk een concrete invulling geven, maar het is dankzij de realisatie van de actiepunten uit het beleidsplan, dat dit Centrum kan verder bouwen om kwaliteit van zorg te bieden.


Voor een heel aantal andere actieplan-nen is echter meer tijd nodig. De titel ‘Work in progress’ is dan ook op zijn plaats.We staan hier even stil bij de voor-naamste beleidskeuzes die ons beleid op langere termijn zullen bepalen.

Participatie begint met een goede communicatie! Op weg naar een geïntegreerd medewer-kersbeleid dat de gelijkwaardigheid, de diversiteit en de duurzaamheid erkent van de medewerkers.Door een betere communicatiestroom, denk hier aan de ingebruikname van het intranet, de website www.st-amandus.be en de restyling van de Koerier en de Koe-rier Extra verbeterden we de doorstroming van belangrijke werkgerelateerde informa-tie, vacatures, personeelsweetjes, …

Om de samenhang vanhet geïntegreerde mede-werkersbeleid te garan-deren begin je best bij de identiteitsverklaring!Om onze opdracht als gespecialiseerd centrum te vervullen, is er nood aan competent personeel, dat enerzijds ‘goede zorg kan geven en dragen’ en anderzijds ook voldoende ruimte krijgt voor ontwikkeling en ontplooiing. Het project rond de hertaling van onze identiteitsverklaring en ‘de 5 sleutels tot kwaliteit van zorg’ bleken in dat opzicht perfect getimed. Om dit alles vlees en bloed te geven werd gekozen voor een beleid dat groeigericht is en competentieontwikkeling hoog in het vaandel draagt. Een werk van alle dag en van lange adem. We zouden werk maken van competentieprofielen en de rollen van medewerkers beschrijven. Al blijft de uitrol hiervan nog even in het verschiet, toch ligt reeds een echt Amandiaans competentiewoordenboek

klaar om binnenkort aan de medewer-kers te presenteren. Maar er is meer ...

Geschikte medewerkers zoeken en vinden … is een kunst!Op een krappe arbeidsmarkt zoeken naar gespecialiseerde profielen is vandaag de dag een hele klus. Met de komst van de website www.st-aman-dus.be kwamen we via de digitale snel-weg dichter bij kandidaten. En we wer-den slachtoffer van ons succes… De goeie respons bracht natuurlijk ook een hele rekruterings- en selectieadminis-tratie met zich mee waarvoor Annelies Verhelle, als administratief medewerker specifiek werd ingezet. Samen bereiden wij de aanwerving van heel wat nieuwe collega’s voor. Een meer procesmatige aanpak van de aanwervingen zorgt voor een grotere afstemming, vermijdt dubbel werk of frustraties tussen dien-sten. Geïntegreerd werken, werkt! De samenwerking van de VTO-coördinator Anita Scheepmans, de personeelsad-ministratie, de introductiebegeleider en ikzelf leidde tot een verbeterd onthaal van laatstejaarsstudenten en een heus onthaal- en introductieprogramma. Alle nieuwe medewerkers gaan door dit bad en worden zo ingewijd in hun nieuwe rol en de achtergrond waartegen ze zich straks zullen ontplooien.Maar samenwerken vraagt tijd en inspanning. Naast het dagdagelijkse wordt ook om de twee jaar ruimte gemaakt voor gesprek. Die goede gewoonte, het voeren van perio-dieke voortgangsgesprekken, wordt gewaardeerd door medewerkers en sijpelt meer en meer door naar alle geledingen van de organisatie. Er ging ook meer aandacht naar opvang van traumatische situaties en de werking van de vertrouwenspersonen kreeg meer body.

Ook de vlotte samenwerking met de arbeidsgeneeskundige dienst werpt zijn vruchten af op het vlak van reïntegratie na langdurige afwezigheid. Als werkgever willen we voldoende soepel zijn om bij-voorbeeld te zoeken naar mogelijkheden van progressieve tewerkstelling bij ziekte of inzake toestaan van tijdskrediet en verlof zonder wedde. Er zijn veel wensen en we merken dat die toenemende vraag een goede opvolging vraagt. De geplande aankoop van een nieuw programma voor arbeidstijdregistratie is een feit en de invoering wordt volop voorbereid. We verwachten dan ook dat het huidige prestatieboekje vanaf 2015 definitief tot het verleden zal behoren. Ook de vele instrumenten om aan- en afwezigheidstijd te registreren zullen tegen die tijd verdwijnen.Naast de aankoop van een HR-software-pakket, de uitvoering van de nieuwe cao en de nieuwe reglementeringen inzake leeftijdsbewust personeelsbeleid staan nog heel wat zaken op ons lijstje.Work in Progress, we gaan ervoor!

Wie is …

•naam Carl Baele

•Functie Stafmedewerker personeel

•vrije tijd “Ik hou van een streepje jazzmuziek op de achtergrond en een blonde ‘Brugse Zot’. Ik ‘dweep’met Club Brugge en trek na het werk vaak de loop- schoenen aan. Op vrijdagavond maak ik met mijn dochters graag pizza’s met verse zee- vruchten klaar.”

Medewerkersbeleid: work in progress!


PRIKBORD

vernieuwd aanbod in het restaurant

Bart Bohy werkt aan een

onlangs lanceerde Bart Bohy, diensthoofd van de voedingsdienst, een rondvraag in verband met de broodjesservice in ons centrum. op onze dienst, de vleugel, werd die enquête alvast met goedkeuring onthaald, sommigen hielden hier alvast een voorzichtig rondedansje. We zijn eigenlijk al nieuwsgierig naar de resultaten en gingen met Bart praten.

• TEKST Ralph Bonte • FOTO Koen Vanquaethem

KE: “Bart, hoe kom je erbij om de broodjesservice aan te pakken?” Bart Bohy: “Heel eenvoudig, ik vond de keuze en het aanbod te beperkt, maar de directe aanleiding is natuurlijk de verbouwing van het restaurant die er zit aan te komen.“

KE: “Zijn er veel reacties op je rond-vraag gekomen?”BB: “Ik mag daar eigenlijk tevreden over zijn. Laat ons zeggen dat 1 op 3 mede-werkers gereageerd heeft. De meeste

mensen staan positief tegenover een vernieuwde broodjesservice. Ik kreeg ook enkele neutrale opmerkingen. Een nachtverpleegkundige reageerde dat hij toch nooit van het broodjesaanbod zal kunnen genieten. Ja, dat klopt natuur-lijk. Ik voel wel dat de meesten vol verwachting uitkijken.”

KE: “Onlangs heb je ook de saladebar nieuw leven in geblazen.”BB: “Ja, ook hier vond ik het aanbod nogal beperkt.

In de toekomst willen we nog meer met thema’s werken. In augustus en sep-tember was er een zomers aanbod. Je zult ook merken dat de saladebar van november er anders uitziet. Op dat elan willen we verder gaan.”

KE: “Vertel eens wat we mogenverwachten van het nieuwerestaurant.” BB: “Niets zal hetzelfde blijven! Of toch, misschien blijven de binnenmuren staan. Alles wordt aangepakt. De toiletten, de buitenmuren, de akoestiek, het plafond, de muziek -installatie …. De keuken wordt kleiner. De VIP-ruimte verdwijnt, want er is een nieuwe ruimte om gasten te ontvangen op de eerste verdieping van Gebouw Sint-Marie. Er komt dus extra ruimte in het restaurant. >

De bakkers en diensthoofd Bart Bohy: op naar een nieuwe broodjesservice


Anders dan nu zullen er twee toon-banken komen: Eén ‘warme’ kant met bediening en een andere kant waar geen bediening nodig is. In dit concept zullen de broodjesservice en saladebar perfect passen. In verband met de broodjes wil ik nog het volgende meege-ven. We zullen met twee prijzen werken. Het voordeligst zal zijn dat je je broodje op voorhand bestelt. Dan kunnen wij dit hier tijdig verwerken. Je zal ook een broodje ‘à la minute’ kunnen bestellen, maar dat zal dan iets duurder zijn.”

KE: “Hoe zullen jullie weten hoeveel broodjes jullie op voorhand moeten voorzien?”BB: “Eerstdaags krijgen onze bakkers een opleiding om broodjes te maken die afgebakken kunnen worden. Wij zullen dus onze eigen broodjes in

het restaurant kunnen afbakken. We moeten eerst nog wat experimenteren met bloem en groottes, maar dat komt in orde. We zullen met een vast gamma van broodjes werken, maar er zal ook een ‘broodje van de week’ komen. Om dit alles te doen slagen, zal het wel noodzakelijk zijn dat mensen zo veel mo-gelijk op voorhand bestellen. De brood-jesservice zal pas volop kunnen starten na de voltooiing van de verbouwingen in het restaurant, in 2014 dus. Voorlopig blijven we bij het huidige aanbod.“

KE: “Dat klinkt allemaal fantastisch, je hebt mij alvast benieuwd gemaakt. Mag ik ook een netelige vraag stel-len? Hoe komt het dat de aardappelen hier nooit zoals thuis smaken?” BB: “Om te beginnen, hier worden aard-appelen niet gekookt in zout water zo-

als thuis. Wij steamen de aardappelen. Daarnaast worden de aardappelen nog warm gehouden, waardoor ze minder zacht smaken. Dat is nu eenmaal een gegeven binnen de grootkeuken waar je niet omheen kunt. “

KE: “Het valt ook op dat er nogal vaak op vrijdag frieten zijn en bijvoorbeeld op woensdag vis.”BB: “Dat wil ik tegenspreken, maar je op-merking klopt wel dat we soms wat te re-petitief programmeren. Ik heb echter aan de collega’s gevraagd om mee te denken over andere menu’s. Iets lekkers dat ze er-gens anders hebben leren kennen hebben en dat realiseerbaar is in onze keuken. Je mag dus nog wat verwachten.”

KE: “We kijken er naar uit. Alvast bedankt voor de babbel. “

Voorlopig schetsontwerp van het restaurant


sinds 1 juli 2012

Huwelijkcyntia van pottelberghe trouwde op 7 juli 2012 met Nico Sevenants.

GeboortesBrent 15/04/2012 Zoontje van Françoise Duyck (Pariz)

Zion 26/06/2012 zoon van Cindy Vande Walle (Oase 1)

Aukje 26/06/2012 dochter van Vicky Herman (Oase 2)

isaak 02/07/2012 zoon van Stefanie Wulbrecht (pIZa)

Aedel 05/07/2012 zoon van Zakia Ben Brahim (Wegwijs 2)en Driss Machielsen (De Loot)

Achiel 23/07/2012 zoon van Ann Verstraete (Oase 2)

iris 09/08/2012 dochter van Heidi David (De Ent)

Babette 20/08/2012 dochter van Elke Soenens (De Oever) zusje voor Fran en Flor (zie foto)

OVER DEMENSEN

Eric Plets

Met brugpensioenchristine cortier 08/07/2012 De Stek

renata van vlaenderen 24/07/2012 De Link

Eric plets 28/07/2012 De Loot

martine dhondt 31/08/2012 De Stek

martine cardon 18/09/2012 De Palissant

OverlijdensFernand roose 07/07/2012 Vader van Hilde Roose (Bruggepensioneerde)

rachel timmerman 17/07/2012 Schoonmoeder van Linda Naert (Huishoudelijke dienst)

marcel verhauwen 19/07/2012 Vader van Annick Verhauwen (Huishoudelijke dienst)

omer mortier 25/07/2012 Vader van Lena Mortier (Beschut Wonen) / Grootvader van Steven Ingelbrecht (Beschut Wonen)

margriet decoene 28/07/2012 Grootmoeder van Nele Vanoverberghe (De Stek)

omer vandenbon 30/07/2012 Vader van Martine Vandenbon (Wegwijs 2)

monique demeyere 10/08/2012 Moeder van Fabienne David (De Stek)

Han(s) de Hoog 17/08/2012 Vader van Manuela De Hoog (De Stek)

gaston vanpoucke 28/08/2012 Vader van Greta Vanpoucke (Oase 1)

Antoine magerman 28/08/2012 Vader van Marijke Magerman (Dienst logopedie)

Julliette van de populiere 07/09/2012 Grootmoeder van Dominiek Derore (FIDES)

martha goetry 18/09/2012 Schoonmoeder van Christine Boonaert (De Ent)

Jan Levrau 14/09/2012 Oom van Johan Meurisse (Centrale nachtdienst)

Martine Dhondt Martine Cardon

“Ik ben Rica. 5 jaar geleden ben ik van de Filipijnen naar België verhuisd. De liefde bracht me hier.Aanvankelijk “vlinderde” ik als poetsdame tussen verschillende afdelingen, maar toen een collega met pensioen ging, kon ik terecht op een vaste werkplek. Samen met 3 collega’s sta ik in voor het onderhoud van Gebouw Bakensgoed, waar de afdeling Wegwijs 1 gehuisvest is. Ik kom graag werken voor de leuke werksfeer en omdat mijn werk mij een goed gevoel geeft. Ik droom van een voltijdse job en ik help graag mensen. Daarom besloot ik om een opleiding tot logistiek assistente te volgen. Ik hoop om na de opleiding als logistiek assistente aan de slag te kunnen in PC Sint-Amandus.”

INZOOMEN

De Koerier Extra

Documents

Transcript of De Koerier Extra