De koerier extra december

ERIEREXTRAKVIERMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VOOR DE MEDEWERKERSVAN PSYCHIATRISCH CENTRUM SINT-AMANDUS

Kort nieuws Feestje

DECEMBER2013

Vrij spelHet peterschap van PC Sint-Amandus

Tussen de mensenLoopbaangesprekken

PC Sint-Amandus,Reigerlostraat 10, 8730 Beernem - Tel. 050 79 95 [email protected] - www.st-amandus.be

2 KOERIER EXTRA - DECEMBER 2013

RedactieraadLiesbet WerbrouckRalph BonteKoen VanquaethemCarl Baele

Met dank aangelegenheidsauteurs en -medewerkers:Geert GruyaertTeam De DeltaShalini MatthysJohan MeurisseEls Van de VeldeDienst communicatieFilip Vanhulle

VormgevingKliek Creatieve Communicatie

DrukDrukkerij Hudders

Wil je geen papieren versie [email protected] (dect 1020).

In dit nummer3 Edito

4 Agenda

5 Personeelstijdschrift blaast 50 kaarsjes uit

6 Kort nieuws

8 Prikbord Te Gek!? op muziektoernee met reeks Open Geest

9 Tussen de mensen Afdeling PVT De Stek dooft uit

12 De Monkelaar

13 Gekiekt De doortrapte fiets

15 Vrij spel Het peterschap van PC Sint-Amandus

17 Je hobby Johan Meurisse: webmaster van muzieksite

19 Wedstrijd

20 Focus Recent onderzoek over vertrouwen in de relatie tussen patiënt – verpleegkundige

22 Over de mensen

24 Inzoomen

Liesbet [email protected]

(dect 1020)050 79 95 02

Heb je vragen bij deze Koerier Extra, suggesties,

bemerkingen, tips voor een onderwerp, onderdruk dan deze uitbarsting van creativiteit niet!

Je kunt hiervoor ook terecht op het directiesecretariaat.

3KOERIER EXTRA - DECEMBER 2013

Veel leesplezier!

Beste lezer,

In deze herfsteditie vieren we de verjaardag van deze Koerier Extra. Reeds 50 jaar bestaat er een personeelstijdschrift of –magazine in één of andere vorm.

Nog steeds is het een weergave van de werking van het centrum, afdelingen en diensten, een aankondiging van personeelsactiviteiten en een terugblik hierop, een blik op de mens achter de medewerker. Dit keer krijg je meer achtergrondinformatie bij de uitzonderlijke situatie op afdeling De Stek, waar de loopbaangesprekken lopende zijn en waar het team en de bewoners in overleg met het kernteam en de directie het ‘uitdoven’ op de afdeling voorbereiden en begeleiden. In Gekiekt trappen we even door en bekijken we fotogewijs een project van De Delta. Naast dit voorwoord kan je trouwens een gedichtje lezen van Albert Verleyen, poëeet en patiënt op De Delta, dat hij maakte naar aanleiding van het project ‘De doortrapte fiets’. Je krijgt opnieuw het verhaal van een gepassioneerde collega over zijn hobby, de winnaars van de zomerwedstrijd en Filip Van Hulle sluit deze Koerier Extra achter het stuur van het treintje!

De manke fiets

De manke fietsdraait in het ijlemet een losse pion,zoals de gekwetste mensdie niet langer zweertbij de zon,of juist in tegendeel.

Alle twee, mens en fiets,lijdenbezijden de werkelijkheidwaar zij,langs een helende plek omgeleid,naar hunkeren,om wat levenskwaliteit te bunkeren.

Het herstel beoogt iets waardevols dus,en niet de koude competitievan werk of wiel,die veelal oorzaak is van een gebrek aan ziel.

Beernem, 02 juli 2013

Albert Verleyen

EDITO

Liesbet WerbrouckDirectiesecretariaat

4 KOERIER EXTRA - NOVEMBER 2013

ACTIVITEITEN - ACHTER DE RUG

AGENDA

ACTIVITEITEN - VOOR DE BOEG10 JANUARI EN 17 JANUARI 2014 Nieuwjaarsreceptie

VOORJAAR 2014QuizDatum wordt later meegedeeld

Toernee ‘Te Gek’:24 maart 2014Lees meer op blz. 8

Dit damestrio pendelt (bijna) altijd duurzaam naar het werk!

19 SEPTEMBERCar free dayVeerle Lemahieu (adm. departement): “Ik heb geen wagen en mijn woon-werkverkeer is een combinatie van fietsen en het openbaar vervoer. Het fileleed is mij dus vreemd!”

Els Coghe (De Bron): “Iedere dag leg ik 32 km af met de fiets. De fietsvergoeding is een leuke stimulans!”

Sandra Hessens (huishoudelijke dienst): “ Fietsen naar het werk houdt me fit. De bongo waardebon zal ik met plezier spenderen aan een etentje of wellness.”

11 SEPTEMBER 2013VleugelpopVleugelpop = 850 festivalgangers + 75 helpers om het geheel in goede banen te leiden + 9572 verkochte jetons + heerlijke – door kok Andy Altruy bereide - stoverij voor de artiesten + …

20 EN 27 SEPTEMBER 2013Thuis In Eigen Huis: vormingsnamiddag met workshops

De workshop kleuradvies viel in de smaak! Ook enkele mannen waagden zich hieraan!


AGENDA

•TEKST & FOTO Geert Gruyaert

Het ontstaanHet personeelstijdschrift is in 1963 ontstaan bij de oprichting van de personeelsbond. De personeelsbond was een vereniging die de personeels-leden dichter bij elkaar moest brengen door een waaier aan activiteiten aan te bieden. Vijftig jaar geleden was dit voor velen de enige manier van ontspanning. De personeelsbond bestaat intussen niet meer, maar tot op vandaag zijn er nog steeds sporen van de werking in De Vleugel te-rug te vinden: De Vleugel coördineert nog steeds activiteiten rond een drietal belangrijke pijlers: gebruik van sportaccom-modatie, personeelsactivi-teiten (koken, uitstappen, quiz, …) en verkoopacties. En ook vandaag nog zijn 2 medewerkers van De Vleu-gel betrokken als redactielid bij het huidige personeels-tijdschrift: Koerier Extra.

Personeelsblad Reigerlo: eerste editieTegen het einde van het jaar 1963 verscheen de allereerste editie van het “Tweemaandelijks personeelsblad Reigerlo”, want zo luidde de naam (ill. 1). Een bijzonder dun tijdschrift (8 bladzijden, A5-formaat) met aandacht voor de op-richting van de personeelsbond: deze had vooral dokters, broeders en enkele sleutelfiguren als bestuursleden. Het tijdschrift, gedrukt bij drukkerij de Windroos uit Beernem verscheen ongeveer 20 jaar in dezelfde vorm en inhoudelijk was er veel aandacht voor vorming van medewerkers, afspraken in verband met de algemene werking van het centrum, perso-neelsaangelegenheden en ontspanning.

De verdere evolutieToen het centrum in 1981 een gloed-nieuwe fotokopieermachine aankocht, moest ook het personeelstijdschrift voortaan gekopieerd worden. Blijkbaar waren inkomsten voor de werking van de personeelsbond en het kopiëren van het tijdschrift ook belangrijk want méér dan de helft van het blad bestond uit advertenties. Ik herinner mij nog dat dit tijdschrift toen ter

plaatse moest samengeraapt en bijgesneden worden. Het verscheen toen nog 4 keer per jaar (i.p.v. 6 keer). Inhoudelijk kwamen steeds de zelfde thema’s terug: ko-ken, stripverhaal, toerisme, moppen en wedstrijden. De voorpagina (en het kopieerwerk) was toen,

volgens mijn be-scheiden mening, een van de minst geslaagde uit de bestaansperiode (ill. 2). In 1990 werd hier dan ook werk van gemaakt en werd de lay-out voor het eerst met de computer opgemaakt, de foto’s werden beter van kwaliteit, het

aantal bladzijden reclame werd beperkt (ill. 3). In 1994 ging het tijdschrift terug in druk (Haers - Assenede) en er verscheen , na een interne wedstrijd, een gloednieuw logo van de personeels-

bond (opgemaakt door Carl Van Sieleghem, afdelingshoofd van De Ent) (ill. 4).1999 was een scharnierjaar: na een bevraging bij de medewerkers verscheen het tijdschrift vanaf dan in A4-formaat, tweekleu-rendruk, opmaak en druk via Magenta-Brugge (ill. 5). Reclame werd tot een minimum beperkt. Inhoudelijk was het tijdschrift

een weerspiege-ling van de werking van het centrum, afdelingen en diensten. Historiek kwam ook wel eens aan bod.

Het personeelstijdschrift in de 21ste eeuwOok voor het personeelstijdschrift betekende het begin van de 21e eeuw

een moeilijke periode (voor wie zich nog de financiële moeilijkheden van toen herinnert). Kopiëren was weer aan de orde en na het versmelten van de perso-neelsbond met De Vleugel werd het personeelsblad mee gestalte gegeven door het directiesecretariaat, de naam werd Koerier Extra (ill. 6). De reclame verdween.Op vandaag echter beschik-

ken we over een volwaardig personeels-tijdschrift (vierkleurendruk), met inhou-delijk voor elk wat wils, opgemaakt door

Kliek Creatieve Communicatie (Tielt) en gedrukt door drukkerij Hudders-Beer-nem (ill. 7). Het tijdschrift dat je nu in handen hebt, heeft op zich een interessante vijftigjarige geschiedenis: er zijn 268 edities verschenen waar-van er minimum 1 uniek exemplaar wordt bewaard in het archief! Tot het jaar 2000 werd hiervan een inhoudelijk digitaal be-

stand opgemaakt wat het opzoeken van artikels, foto’s en gebeurtenissen toch wel heel gemak-kelijk maakt.

Ik ben alvast benieuwd wat het blad mij en jullie de volgende jaren te bieden heeft.

Hiep hiep hoera!Personeelstijdschrift blaast 50 kaarsjes uit!

1

2

3

4

5

6

7


Nieuwe vertrou-wenspersonenVoor PC Sint-Amandus zijn er 4 mensen als vertrouwensper-soon aangesteld. Dit zijn personen bij wie je terecht kan als je te maken krijgt met problemen op het vlak van geweld, pes-terijen of ongewenst seksueel grensoverschrijdend gedrag op het werk. Je kan bij hen in alle vertrouwen en vertrouwelijkheid terecht met je vragen hierover. Samen met jou zoeken zij in alle discretie hoe je hier best mee kunt omgaan en welke stappen je kunt zetten om hier een einde aan te maken.Vroeger waren Koen De Fruyt(1), diensthoofd Zinzorg & Pastoraal en Ann Lefebvre(2), psychologe al vertrouwenspersoon. Sinds kort zijn ook Ingrid Gabriëls(3) en Hans Chielens(4) aangesteld als vertrouwenspersoon. Hun contactgegevens vind je op het intranet. Ook de volledige uitgeschreven procedure om een klacht in te dienen voor ongewenst grensoverschrijdend gedrag op het werk vind je ook op het intranet. (medewerkers - vertrou-wenspersonen).

KORT NIEUWS

Gehoord en gezien

MasterplanOnlangs werd tijdens het dialorum het Masterplan voorgesteld. Een masterplan geeft de geplande infrastructurele wijzigingen aan onze campus weer en dit op korte, middellange en lange termijn. Deze wijzigingen worden getoetst aan de maatschap-pelijke, zorgstrategische en financiële realiteit, dit alles in overeenstemming met de wetgeving.Van het Masterplan 2003 van het PC St-Amandus Beernem werd project 1 gerealiseerd in 3 deelprojecten: de nieuwe gebouwen Bakensgoed en De Zouter en de infrastructurele werken in de omgeving van Gebouw Reigerlo (o.a. parking).Na de afwerking van dit eerste project werd het masterplan bijgestuurd. De volgende jaren staan volgende infrastructurele wijzigingen op het programma:- Clustering van de verpleegondersteunende diensten (tand-

arts, huisarts, ziekenhuishygiënist, enz.) in Gebouw Reigerlo E en een nieuwbouw apotheek nabij Gebouw Reigerlo E,

- clustering van de diensten ergotherapie (Centraal Aanbod), deel verbouwingswerken en een deel nieuwbouw in en rond De Boerderij,

- de realisatie van een nieuwe PVT,- de realisatie van een facilitair gebouw (incl. voedingsdienst,

ateliers, magazijnen, enz.)- en een nieuwbouw voor gerontopsychiatrie (Oase 1 en 2).Momenteel wordt gewerkt aan de voorbereiding van het VIPA-subsidiëringsdossier en aan de schetsontwerpen voor de nieuwe gebouwen.Wanneer de schetsontwerpen zich in een finale fase bevinden en het Bestuur zijn akkoord gegeven heeft, zal hierover uitge-breider gecommuniceerd worden aan de hand van de architec-tuurplannen.

De 4 vertrouwenspersonen van het centrum

1 2

3 4


Officiële inhuldiging Gebouw Sint-Amandus …Op 22 november werd Gebouw Sint-Amandus feestelijk geopend en ingezegend. De medewerkers van het administratief departement, de stafmedewerkers van het departement patiëntenzorg en de di-rectie namen half oktober hun intrek in het gerenoveerde gebouw.

… en een leeg VillaatjeDoor de verhuis van de stafmedewerkers naar Gebouw Sint-Amandus staat het Villaatje leeg. Gebouw Sint-Amandus en het Villaatje zijn 2 van de gebouwen die al van in het prille begin van de bouwwerken op de campus, in de jaren 1930, werden opgetrokken. De eerste bouwfase omvatte de bouw van de voorbouw, het mortuarium, het lazaret (Villaatje), een badzaal, de doktersvilla en 4 paviljoenen. In het lazaret werden de zwaar zieke patiënten verzorgd. Hiernaast zie je een foto van tijdens de eerste bouwfase.

Feestje!In de vorige Koerier Extra kon je lezen dat Sabine Bekaert (lo-gopediste) een zorgballon kreeg van haar collega Ralph Bonte (centraal behandel- en activeringsaanbod). Ralph beloonde Sabine met een zorgballon omdat hij haar een enthousiaste en inspirerende collega vindt. Ze werden beiden nog eens uitgeno-digd op het slotevent van Zorgnet Vlaanderen in de Capitole in Gent op 21 november.

De blènetertersOp 24 augustus leverden 4 medewerkers van FIDES een serieuze sportieve prestatie. Myriam Rommelaere, Bart Dewulf, Tom Verhamme en Jeroen Deroo namen als ‘De blèneterters’ deel aan het jaarlijkse OXFAM-TRAILWALKING evenement: een wandeltocht van 100 km voor groepen, gekoppeld aan een goed doel. Na een intensieve voorbereidingsperiode met de nodige blessures en een nachtelijke oefentocht gingen ‘de blèneterters’ op 24 augustus in de vroege morgen van start met hun wandeltocht. Ook al kenden de 4 wandelaars hele moeilijke momenten onderweg, de teamgeest was sterker dan de vermoeidheid en de vier haalden de eindmeet! Naast een sportieve prestatie om u tegen te zeggen, leverde de inspanning van de FIDES-medewerkers ook 2000 euro op voor het goede doel.

Het Villaatje in de jaren 1930.

Moe maar tevreden! Zorgvip Sabine Bekaert en Ralph Bonte


PRIKBORD

Te Gek!? op muziektoernee met reeks Open Geest

Optreden in PC Sint-AmandusOp 24 maart 2014 houdt de muziektoernee van Te Gek!? halt in PC Sint-Amandus. In tegenstelling tot de vorige toernee gaan de optredens niet door in culturele centra, maar wel voornamelijk in de psychiatrische ziekenhuizen in Vlaanderen. Er zijn ook optredens gepland in de psychiatrische ziekenhuizen in Boechout, Zoersel, Zelzate, St.- Truiden, St.- Niklaas…

Het optreden zal doorgaan in de Feest-zaal van PC Sint-Amandus. Het wordt een voorstelling met Rick de Leeuw en Jan Hautekiet, speciaal uitgewerkt rond het thema beeldvorming. Ruim twintig jaar was Rick de Leeuw de zanger van de populaire rockband Tröckener Kecks. De daaropvolgende tien jaar ontwikkel-de hij zich op vele gebieden. Hij schreef gedichtenbundels en romans, was een graag geziene gast in televisieprogram-ma’s als De Laatste Show en speelde toneel met de KVS en Union Suspecte. Minder bekend is dat Rick zich met Te Gek!? al enige jaren op cd, in documen-taires en op de koersfiets sterk maakt voor het doorbreken van de taboes die hardnekkig rond ernstige psychische problemen blijven hangen. Nu krijgen deze inspanningen met de serie optre-dens OPEN GEEST een logisch vervolg. Met zijn trouwe kompaan Jan Hautekiet aan de piano belooft het een even in-tense als ontspannen avond te worden. Een avond waarin naast muziek van zijn nieuwste solo-cd Beter Als ook zijn rijke muzikale verleden ruim aan bod zal komen. Tijdens het optreden zal ook de eigen muziekband D’Amandels een rol spelen.

Meer praktische info volgt later.

Rik De Leeuw op de barricades om het taboe rond psychische problemen te doorbreken.

Te Gek!?, een initiatief van het Psychiatrisch Ziekenhuis Sint-Annendael in Diest, tracht al jaren psychische problemen in Vlaanderen bespreekbaar te maken

en te komen tot een correcte kijk ten aanzien van mensen met geeste-lijke gezondheidsproblemen. Te Gekt!? Heeft ook een partnership met

de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid en geniet de steun van de Vlaamse Regering, diverse sponsors en meerdere

mediapartners waaronder Radio1 en De Standaard.

Meer lezen?www.tegek.be


Het bewonersaantal op afdeling De Stek dooft geleidelijk aan uit: deels door natuurlijke afbouw, deels door een actieve zoektocht naar opvangmogelijkheden voor de bewoners in een ander PVT, WZC of VAPH-voorziening. Voor de bewoners wordt een passende oplossing gezocht, maar ook voor de medewerkers is er de nodige aandacht. De personeelsafbouw die gepaard gaat met het uitdoven van de afdeling wordt momenteel ook grondig voorbereid. De afdelingshoofden van De Stek, de PVT-coördinator en de stafmedewerker personeel houden loopbaangesprekken met de medewerkers van De Stek over hun toekomst ná De Stek. We gingen praten met Carl Baele en Kristof Van Iseghem die de loopbaangesprekken mee begeleiden.

• TEKST Kernteam De Stek en Liesbet Werbrouck • FOTO Ivan Mervillie

Koerier Extra: Wat zijn nu eigenlijk loopbaangesprekken?Carl Baele: Je kan een loopbaangesprek het best vergelijken met een functio-neringsgesprek. De focus tijdens het gesprek ligt op een toekomstige rol of werkplek. In het loopbaangesprek vragen we de medewerker wat hij/zij nodig heeft om te groeien, om de job uitdagend te houden… Een loopbaan-gesprek is een formeel gesprekken met verslaggeving. We maken ook een soort portfolio waarin de medewerkers een

zicht krijgen op hun competenties of op gewenste competenties. Dankzij een loopbaangesprek krijgen zowel wij als de medewerker een beeld op de herori-enteringsmogelijkheden binnen en bui-ten dit centrum. We houden rekening met de personeelsplanning, arbeids-voorwaarden, ons eigen mutatiebeleid en de arbeidsmarkt. De medewerkers kunnen hun voorkeur aangeven zodat er een persoonlijk ontwikkelingsplan ge-maakt kan worden, een eigen groeipad als het ware. Dat groeien slaat op de

achterliggende visie dat elke mens, hoe verschillend ook, eigen competenties heeft en bijkomend over mogelijkheden beschikt om verder te kunnen groeien en ontwikkelen. Dit alles moet uitein-delijk leiden tot een nieuwe werkplek en een nieuwe functie die aansluit bij de mogelijkheden van de medewerker. In de eerste fase van het begeleidings-traject ligt de nadruk op kennismaking en informatieverzameling. Vervolgens wordt er gepraat over toekomstige keuzes en mogelijkheden binnen het bestaande of externe behandelaanbod. PC St.-Amandus heeft ook een uitge-breid netwerk van partners en maakt deel uit van de Broeders van Liefde. We geloven erin dat we voor alle medewer-kers een goede oplossing zullen vinden door hier de nodige tijd aan te spende-ren en goede samenspraak te voorzien.

KE: “Wat zijn de wensen van het kernteam?”Kristof Van Iseghem: “Vanuit onze wer-kingsvisie vinden wij de relatie tussen bewoners en medewerkers heel be-

TUSSEN DEMENSEN

Loopbaan-gesprekken

Afdeling PVT De Stek dooft uit

Bea Coninckx Karel Windels Linda Lambrecht

Met brugpensioen


langrijk. Wij hopen echt dat een aantal medewerkers er bewust voor kiest om toch te blijven tot op de dag dat we de afdeling sluiten. Het zou heel nefast zijn voor bewoners mochten teveel ‘anciens’ in één keer uit hun leven verdwijnen. De zorgbehoevendheid van bewoners met verstandelijke beperking blijft sterk toenemen. Als kernteamlid schrik je

ervan als je zelf meehelpt in de vroeg-dienst: deze mannen zijn echt wel oud aan het worden. Velen hebben volledige ondersteuning nodig: wekken, toilet, scheren, kledij, mobiliteit, … medische verzorging.”

KE: “Wanneer zal afdeling De Stek haar deuren sluiten?”Kristof Van Iseghem: “Dit tijdstip is niet vooraf te voorspellen. Om deze beweging zowel voor bewoners als medewerkers zo leef- en werkbaar mo-gelijk te houden schuift het kernteam in haar afdelingsbeleidsplan ‘loopbaan-begeleiding’ als prioriteit naar voren. Dit instrument wordt aangewend om de competentiegerichte heroriëntering van medewerkers te ondersteunen, met uiteindelijk, een nieuwe opdracht/functie op een andere plaats als finale doelstelling.”

KE: “Over welke medewerkers gaat het eigenlijk?”

Carl Baele: “Het gaat over alle inter-disciplinaire teamleden zoals logistiek medewerkers, leefgroepbegeleiders, kernteamleden, activiteitenbegeleiders, verpleegkundigen en andere. De poets-dames zijn een uitzondering.Zij staan verder van de directe bewo-nerszorg af en zullen vanuit de huis-houdelijke dienst een andere werkplek toegewezen krijgen.“

KE: “Zal er voor iedereen plaats zijn in PC St.-Amandus?”Carl Baele: “Dat is een moeilijke vraag. Als werkgever gaat PC Sint-Amandus in ieder geval de uitdaging aan. We hebben het voordeel dat de beweging in de tijd zal gespreid zijn en de wensen van mede-werkers hierin ook een plaats verdienen.

We doen uiteraard ook een beroep op het engagement van de medewerkers. Wat willen ze zelf? Hoe gaan ze zelf met die onzekerheid om? Op welke wijze nemen ze zelf initiatief om de regie over hun loopbaan op te nemen?

Feit is natuurlijk dat de demografie en de natuur van een organisatie belang-rijke factoren zullen zijn bij het op gang brengen van deze beweging. Nu reeds gaven een aantal medewerkers te ken-nen in een gelijkaardige externe setting te willen werken, anderen zijn gehecht aan de werkgever waar ze al jaren gewerkt hebben. Binnen ons medewer-kersbeleid willen we in eerste instantie echter focussen op de arbeidsrelatie met de medewerkers.

•• Hopelijk blijven enkele medewer-kers tot de deur op slot gaat.••

Lutgard De Meyer Marc Rau Linda Paridaen Veronique De Mey

Dit trio leidt de loopbaangesprekken in goede banen.

Met brugpensioen


Goede informatieverstrekking, persoon-lijke begeleiding, …Naast loopbaangesprekken zullen voor bepaalde medewerkers vorming, training en opleiding, stage of een exit-interview nodig zijn.”

KE: “Hebben de medewerkers van De Stek een goede kennis van het behan-delen zorgaanbod op de campus?”Carl Baele: “Dit is alweer een terechte vraag. Uit de eerste gesprekken moeten we vaststellen dat dit niet echt zo is en dat we zullen moeten werk maken van een correcte voorstelling van de afdelingen en hun actuele werking. Wij kunnen dat doen met virtuele rondleidingen, proefstages, interviews met collega’s en ga zo maar door. In die zin worden afdelingen nu ook geïnformeerd over de wijze waarop dit proces wordt begeleid, wat hierin hun rol kan zijn en welk medewerkersbeleid hierin wordt gehanteerd.”

KE: “Hoe gaan bewoners om met dit alles?”Kristof Van Iseghem: “Dit is heel dubbel. We kiezen er bewust voor om de bewo-ners nog niet allemaal in te lichten dat de afdeling ooit sluit. Een aantal be-woners heeft het heel moeilijk met het vertrek van medewerkers die nu reeds voor een andere job buiten dit centrum gekozen hebben.

Sommigen onder hen kunnen dit vanuit hun beperking en hechtingsproblema-tiek heel moeilijk plaatsen en voelen zich in de steek gelaten. Dit zorgt dan weer voor spanning bij andere bewo-ners of in de leefgroepen. Het is ook voor hen geen gemakkelijk proces.”

KE: “Het lijkt erop dat jullie hieraan een hele opdracht hebben. Er zijn veel verschil-lende wensen en er is veel informatie.”

Carl Baele: “Dat is juist, daarom bunde-len we alle informatie per medewerker in een heus persoonlijk ontwikkelings-plan. Een digitaal dossier dat bij even-tuele kansen snel kan aangesproken worden en een juist beeld geeft van de verschillende vragen op elk ogenblik.”

KE: Veel succes met dit begeleidings-project!

PVT De Stek … is een uitdovende afdeling voor mannen met een mentale beperking. Momenteel verblijven er 46 bewoners. Eigenlijk is de afdeling een buitenbeentje op de campus van PC Sint-Amandus. Een buitenbeentje omdat de bewoners die op De Stek ver-blijven strikt genomen niet thuishoren in een psychiatrisch centrum. Tot halfweg de jaren 1970 waren er echter geen voorzieningen waar deze mensen konden verblijven. In die tijd werden ze opgenomen in psychiatrische centra, ook in PC Sint-Amandus. Vandaar dat heel veel bewoners van De Stek hier al een hele lange tijd verblijven. Omdat de bewoners hier al zo lang verblijven, kregen ze het statuut van PVT-bewoner met een uitdovend ka-rakter. Ze kunnen in PC Sint-Amandus blijven wonen tot een andere opvangmogelijkheid is (VAPH-voorziening) of tot ze overlijden. Dat afdeling De Stek zal uitdoven, betekent dat de afdeling uiteindelijk gesloten zal worden. Het uitdoven van de afdeling evolueert mee met de natuurlijke afbouw van het bewonersaantal. Ook de huidige personeelsbezetting zal in die zin afgebouwd worden.

•• Sommige bewoners voelen zich in de steek gelaten.••

Roland Meuleman Jeanine Carels Marleen Mulier Rudi Martens


Op 19 september was PC Sint-Amandus één van de 150 werkgevers die deelnam aan de Car Free Day, een autoloze dag georganiseerd in het kader van de week van de mobiliteit. De organisatie riep op om de auto aan de kant te laten en voor een duurzaam alternatief te kiezen. Fietsen naar het werk of met het openbaar vervoer pendelen is beter voor het milieu, gezelliger, gezonder… Noem maar op, maar je kan het ook anders bekijken!

•TEKST •FOTO De Monkelaar

Vorig jaar sprong ik een gat in de lucht toen ik vernam dat Ik Kyoto voorbij was. Eindelijk gedaan met maanden aan een stuk op je ongemak met de auto komen werken. Geen beschuldigende blikken meer moeten ontwijken terwijl je je bolide parkeert (en ondertussen de wagens naast je probeert te ontwijken). En dan komen ze nu weer af met een Car free day.

Nee, ik vind het niet kunnen dat men een kwetsbare minderheid op zo’n wijze discrimineert. We kiezen er ook niet voor. Niet iedereen is zo sportief. Trouwens al eens gezien wat zo’n fiets kost.

Als je gezin al twee auto’s heeft, vind ik dat een niet te verantwoorden extra kost. Het moet ergens stoppen hé (zegt m’n vrouw dan).

Is het al niet erg genoeg dat de fietsers meer geld krijgen per kilometer. Wij moeten per slot van rekening brand-stof betalen, fietsers niet. Probeer dat maar eens uit te leggen! Krijgen wij een dak boven onze parking? Nee, de fietsers daarentegen: overal nieuwe “overdekte” fietsparkings. Ik zal wel iedere zaterdag mij in het zweet werken om m’n auto te ‘simoniseren’ en op te blinken.

Die fietsers pikken al genoeg in. Ik kan u zo een aantal wegen noemen waar ik vroeger plankgas kon geven en waar men nu langs beide (!) kanten een breed fietspad gelegd heeft. Ik hoef je niet te vertellen wie daarvan de dupe is. On-dergetekende kan daar nu aan 50 km/u voortsjokken. Waar blijf ik dan met m’n duurbetaalde 105 PK’s? En dan maar klagen over de uitlaatgassen. Moest men de auto’s eens vlot laten doorrijden, ja, dat zouden al veel uitlaatgassen minder zijn. Maar nee, verkeersdrempeltje hier, rotonde daar (hier hebben ze daar trou-wens ook een handje van weg).

En dan heb ik het nog niet over visuele vervuiling veroorzaakt door de fietsers. Je ziet wat hoor, langs de weg (kan ook niet anders als je zo traag moet rijden). Rij je vlotjes in het donker, verstralers (“faars”) aan, word je plots verblind door zo’n felgele vlek. Fluohesjes, bèkes, het woord alleen al. Ik zwijg dan nog over verdere vestimentaire zonden. Sommige dragen zelfs een helm! Dat ze een moto kopen hé, dan mogen ze een helm dragen. En dan de blote benen, en van die spannende fietskledij. Enige voordeel voor de fietsers is dat je als automobilist sowieso geneigd bent om zoveel mogelijk uit te wijken.

Reden genoeg dus voor vernieuwing vanaf volgend jaar: een bikefree day, met verkiezing van ”mister PK”, met parking aan de afdeling/dienst waar je werkt. Misschien wel met een rally hier op het domein, ik wed dat je hier serieus snelheid kunt halen…

Een andere kijk

De Monkelaar goes bikefree

DE MONKELAAR

•• ik pleit voor vernieuwing: een bike free day!••


WEDSTRIJD

Va kantiekiekjesWedstrijd

Een actieve Geert Vandendriessche (voedings-dienst) tijdens zijn fietstocht naar Compostela.Proficiat! Je wint een wijnset!

In de vorige Koerier Extra vroegen we je waar jij de batterijen hebt opgeladen deze zomer en je kon een vakantiekiekje opsturen.Bedankt aan iedereen die de moeite nam om een foto of kaartje op te sturen en proficiat aan de winnaars. Deze foto’s vonden wij de mooiste!

Een uitbundige Sofie Dhaens (4Veld) na een zwempartij van 1 km in de Damse vaartProficiat! Je wint een tafelbbq!

De voeten van Saskia Hallaert (De Stek) en haar 2 kinderen Maya en Maxim na

een geslaagde blotevoetenwandeling door modder, water, steentjes…

Proficiat!Je wint een massagemat op batterijen

De winnaars kunnen hun prijs afhalen in het directiesecretariaat.


GEKIEKT

In deze ‘Gekiekt’ kan je kennismaken met een project van De Delta, in samenwerking met het Centraal Behandel- en Activeringsaanbod, meer bepaald het fietsenatelier en Anita Scheepmans, VTO-coördinator en stafmedewerker patiëntenzorg.De afdeling nam tijdens de zomermaanden een ‘doortrapte fiets’ in behandeling. Na een behandel- en herstelfase werd de fiets geveild ten voordele van het project ‘Te Gek!? Op de Pedalen’. Het team van De Delta kreeg de ‘doortrapte fiets’ van Pascale Platel en startte met de behandeling. Enerzijds werd de fiets mechanisch hersteld, anderzijds werd de fiets ook een beetje een kunstwerk, een beetje ‘anders’, maar kan hij nog meedraaien in de maatschappij. We nodigen je uit om kennis te maken met de doortrapte fiets en het behandeltraject.

•TEKST•FOTO De Delta

REDEN VAN OPNAME• Er was een duidelijke verwaarlozing te bemerken. Beide banden waren krachteloos en plat.• Hij had een deprimerend voorkomen met sporen van roest. • Hij kende enkele jaren perioden van psychotische opstoten, angsten en achterdocht. • Zijn vriendin Pascal Platel kon hem overtuigen om in therapie te komen.• Hij wil terug een identiteit krijgen.

OPNAMEGEGEVENS• Paranoïde waan: Hij denkt dat hij een auto is.• Negatieve symptomen: Hij wil niet rijden zonder dat er iemand trapt. Hij vindt moeilijk een evenwicht.• Positieve symptomen: Hij heeft auditieve hallucinaties. (Hij hoort fietsbellen die er niet zijn.)• Betrekkingswanen: Hij denkt uitlaatgassen te hebben.• Narcistische persoonlijkheid: Hij denkt dat hij de mooiste is.• Geen ziekte-inzicht: Hij weigert medicatie te nemen.

WIE IS … Naam: De doortrapte fietsAdministratief nummer: 2222Opnamedatum: 15/07/2013Geboortedatum: 28/08/1990Geboorteplaats: GentBehandelende arts: Dr. WielspaakPsycholoog: Danny DynamoMaatschappelijk werker: Tine Trapper


DOELSTELLING• Hij wil terug in de maatschappij komen. Zijn hulpvraag was vooral gericht om terug een doel, een bestaan te krijgen. Hij zoekt naar stabiliteit en een fietsmandje.• Hij wil leren omgaan met zijn moeilijkheden/beperkingen. Een veilige beschutte stalling is in aanvraag.

BEHANDELPLAN• Medicamenteuze behandeling.• Met behulp van de creatieve therapie ondersteuning aanbieden in kader van zijn doelstelling.• Samen met de doortrapte fiets werken met trajectbesprekingen.

TRAJECTBESPREKINGVia een groepsgesprek worden elementen gezocht die belangrijk zijn om naar een herstelgericht ontslag te wer-ken. De elementen worden in verschillende sessies via de creatieve therapie als ondersteuning aangeboden.• Waakzaamheid: Reflectoren, Fietsbel• Luisteren: Telefoon• Opvoeding: Thermos, Pillendoos• Basiszorg en medicatie: Pillendozen, Nieuwe banden, pleisters• Rust: Kussen• Steun: Medicatie, Pleisters, Zadel• Doel: Kaart met routeplanning van opname naar herstel met de belangrijke elementen.• Bezinning: Levensweg uitstippelen, Een gedicht• Veiligheid: Kussen, Teddyberen• Communicatie: Telefoon• Vriendelijkheid: Smiley glimlach, Teddyberen• Inlevingsvermogen: Spiegel, Dossier• Herwaardering en waardering: Gouden verf • Opblinken, Herleven: Nieuwe banden, glinsters

EINDE VAN HET TRAJECTHet resocialiseren is gericht naar een luxueuze bewaakte en beschutte fietsstalling.

‘RESIDENTIE DEN VLOTTE VELO’

• Bewaakt met een eigen fietsrek en een geïntegreerd slot.• Beschut in een droge, sociale, vertrouwde en overdekte residentie.• Wekelijks keert hij terug naar de Delta bike voor zijn pitstop.• Bij probleem trekt hij aan de alarmbel.

TE GEK!? OP DE PEDALEN’Dit project is een nieuw samenwerkingsverband tussen Te Gek!? En Op de Pedalen, waar onder andere de KU Leuven in meestapt. Niet minder dan 3 % van de mensen krijgen in hun leven te maken met psychose en toch blijkt de kennis erover gering en bestaan er nog tal van vooroordelen. Het project wil het taboe en stigma rond psychose aanpakken en fondsen werven voor wetenschappe-lijk onderzoek, om de kennis te vergroten en de behandeling ervan te verbeteren.


PC Sint-Amandus is peter van Caraes, een neuro-psychiatrisch ziekenhuis in N’Dera, Rwanda. Het peterschap houdt een langdurige band in tussen de twee voorzieningen en betekent meer dan een éénmalige ondersteuning van een project. PC Sint-Amandus ondersteunt de ontwikkeling van haar petekind in het zuidelijke halfrond met advies, ervaring en materiële steun. In het verleden gaf PC Sint-Amandus onder andere een bijdrage voor de bouw van een nieuwe polyvalente zaal. Ook de winst van de wijnverkoop op Thuis In Eigen Huis gaat ieder jaar naar N’Dera. Daarnaast gaat ook de helft van de winst van de jaarlijkse zuidactie naar het peterschap. Veerle Dhondt, die in 2013 op Zuidreis ging en een bezoek bracht aan het ziekenhuis, vond het een verrijking om als psychiatrisch verpleegkundige te zien hoe de geestelijke gezondheidszorg in Rwanda georganiseerd wordt. Hieronder nemen we een kijkje over het Afrikaanse muurtje.

• TEKST Br. René Stockman • FOTO Dienst communicatie

Caraes Ndera is een begrip in Rwanda. Heel Rwanda kent Ndera als de opvang van psychiatrische patiënten. Sommigen spreken van een stigma dat ligt op deze heuvel van Rwanda. Vanaf 1967 verzorgen de Broeders van Liefde hier, als enigen en pioniers, de geesteszieken, die tot dan toe zonder enige vorm van verzorging rondzwierven op de heuvels van Rwanda of in de gevangenissen wegvegeteerden. Neen, het lot van de geesteszieken was in Rwanda niet beter dan in vele andere landen in Afrika, Azië en in andere delen van de wereld. Tot men vanuit de Kerk een oproep deed naar de Broeders van Liefde toe, die in Rwanda gekend waren voor hun onderwijs onder andere in de Groupe Scolaire in Butare, maar vanuit België ook voor hun zorg voor geesteszieken, om ook voor deze laatsten iets te doen. Onderhan-delingen met de overheid, de Kerk en ook de Belgische overheid mondden uit in een unieke vorm van samenwerking: met de financiële steun van de Belgische overheid en het ter beschikking stellen van een eigendom door de Rwandese overheid konden de Broeders van Liefde een instel-ling uitbouwen en gaven deze de naam: “Caraes – Caritatis aegrorum servi”, wat in vertaling betekent: liefdevol dienstbe-toon aan armen en zieken. Omwille van de

overheidssteun bij de uitbouw werd ook in België een gelijknamige organisatie op-gericht, die weldra zou uitgroeien tot een eigen ngo voor ontwikkelingshulp die tot in 2012 als Caraes binnen de Belgische ngo-wereld zou functioneren. Op 1 januari 2013 werd de naam “Fracarita Belgium”, in lijn met de internationale organisatie van de congregatie “Fracarita Internatio-nal”.

Vandaag zijn we op bezoek in deze instel-ling “Caraes”. De originele letters hangen nog steeds boven de oude ingang, en we beseffen dat hier reeds 46 jaar aan gees-telijke gezondheidszorg wordt gedaan. In 1979 mocht ikzelf voor een aantal maan-den hier meewerken, en toen konden we nog echt spreken van de pionierstijd, met broeders die er vanaf het begin aanwezig waren, of toch heel vlug na de eigenlijke opstart. Men had er een kleine instelling neergezet vanuit Westers model, en na-

tuurlijk ondervond men dat dit niet totaal in lijn was met de Rwandese cultuur. Maar het werkte, en geleidelijk zou men, dank zij de inbreng van lokale medewerkers, een meer aangepast model ontwikkelen. Caraes-Ndera blijft natuurlijk een verzamel-plaats van zwaar psychiatrisch gestoorde zieken, en mensen die voor een eerste maal de instelling bezoeken kunnen ons verwijten er een asilair systeem op na te houden. We moeten het geregeld horen dat we toch meer werk zouden moeten maken van de resocialisatie, de rehabilita-tie, de vermaatschappelijking. Sommigen gaan heel ver door te zeggen dat men Caraes-Ndera eigenlijk niet nodig heeft en met de ontwikkeling van een goede eerstelijnsgezondheidszorg en het creëren van psychiatrische diensten in algemene ziekenhuizen zou men veel beter de grote idealen van de huidige geestelijke gezondheidszorg kunnen realiseren. Het zijn woorden en begrippen waar we het volledig met eens zijn, maar de realiteit is anders, totaal anders. Caraes-Ndera is helemaal geen asiel, maar een plaats

waar goed gevormde medewerkers actief bezig zijn de zieken therapeutisch te ondersteunen. Het is de bekommernis om de opname zo kort mogelijk te houden, de familie actief te betrekken bij de zorg, de zieken nog meer op te splitsen en meer therapieën aan te bieden. Maar dagelijks worden patiënten overgebracht vanuit de algemene ziekenhuizen die de zwaarte van de zorg niet aankunnen en weten dat een meer gespecialiseerde setting de enige oplossing is. Vandaag zijn

Caraes: even voorstellen

Het peterschap van PC Sint-AmandusVRIJ SPEL

•• Caraes-Ndera is helemaal geen asiel, maar een plaats waar goed gevormde medewerkers actief bezig zijn de zieken therapeutisch te ondersteunen.••


er 280 patiënten aanwezig, het is meer dan de capaciteit voorziet. Eén afdeling is voorlopig gesloten omdat het dak met de eterniet platen, waarin asbest zou kunnen inzitten, moet vervangen worden. Men heeft de twee vrouwenafdelingen moeten samenbrengen, en dat brengt een extra zorg met zich mee. Gelukkig is het maar

tijdelijk en zal daarna een beter accommo-datie kunnen worden aangeboden. Op de acute mannenafdeling heb ik een gesprek met één van de zieken. Hij wil een samen-werking met mij aangaan, en het duurt wel even om te weten te komen waarmee hij met mij wil samenwerken. Hij is opgewon-den, maar zegt toch dat hij zich nu beter voelt. De verpleegkundigen die met mij zijn, luisteren naar hem en stellen hem gerust dat we later zeker zullen samenwer-ken, wanneer hij ontslagen zal worden. Ik heb de indruk dat onze zieke voldoening vindt in het voorstel, en misschien geeft het hem wat meer moed, perspectief. Een toevallige bezoeker, die niets afweet van de Afrikaanse cultuur en met westerse

ogen deze binnenkoer van de afdeling bekijkt kan denken dat hij een oude prent van een “gesticht” opnieuw tot leven ziet komen. Maar bij nader toezicht zal hij wel de verpleegkundigen ontwaren die tussen de patiënten zitten, naar hen luisteren, met hen een igisoro-spel spelen, en dat natuurlijk allemaal in openlucht, want dat

is de plaats waar deze zieken ook in hun thuissituatie de dag doorbrengen.We passeren de receptie waar vier receptionisten de ambulante patiënten inschrijven, en hier lijken we in een Wes-

ters ziekenhuis te komen. De computers functioneren er naar wens, en iedere zieke ontvangt zijn fiche. Het is een wachtzaal nieuwe stijl, en dat ontmoeten we ook in de afdeling “neurologie”, waar we de mo-dernste toestellen vinden, enig in Rwanda, Burundi en Congo, met medewerkers die zich hebben gespecialiseerd dank zij inter-nationale steun vanuit België, Spanje en nu ook Frankrijk. De directeur Br. Charles stelt mij zijn plannen voor om de keuken, magazijn en wasserij te verplaatsen in een nieuwbouw buiten de muren van de instelling om zo meer ruimte te krijgen om therapeutische diensten uit te bouwen en ook een meer aangepaste opvang te kunnen voorzien voor de kinderen en jongeren met psychiatrische problemen. We kijken naar “Twisere”, waar nu onze novicen voor zes maanden vorming ontvangen, waar we een aantal jaren onze opleiding voor psychiatrisch verpleegkun-digen hebben ondergebracht en waar nu ook vorming wordt georganiseerd voor eigen medewerkers en medewerkers uit andere ziekenhuizen. En dan beseffen we welke weg hier werd afgelegd tijdens de voorbije 46 jaar. Toen we in 1992 het 25-jarig bestaan mochten vieren van Caraes-Ndera konden we zeggen dat we met dit ziekenhuis de westerse psychiatrie evenaarden. Twee jaar later was er alles verwoest, en moesten we alles opnieuw opbouwen, te beginnen met de vorming van gespecialiseerde medewerkers. Nu, na 19 jaar heropbouw en verdere uitbouw, mogen we de woorden van het jubileum herhalen. Het weze een eresalut voor onze medewerkers, onze medebroeders, en ook voor allen die doorheen de jaren de uit-bouw van de geestelijke gezondheidszorg in Rwanda hebben mogelijk gemaakt. Ik probeer steeds het bezoek aan de zieken heel vooraan in mijn agenda te plaatsen, omdat ik me voor de rest van mijn bezoek zou blijven herinneren dat we het voor hen doen, voor hun welzijn, voor hun genezing, opdat hun menselijke waardigheid zou worden hersteld. En daarmee zitten we in het hart van ons charisma als Broeders van Liefde.

Caraes: even voorstellen •• Na 19 jaar heropbouw en verdere

uitbouw, mogen we zeggen dat dit ziekenhuis de westerse psychiatrie evenaart.••

Jouw steun is welkom!Giften zijn welkom op het rekeningnummer van Caraes:IBAN: BE51 4459 6281 2162BIC: KREDBEBBmet vermelding “Psychiatrisch Centrum, N’Dera, Rwanda”

Giften vanaf 40 euro geven je recht op een fiscaal attest. Indien de som van jouw giften op 31 december dit bedrag bereikt of groter is, dan krijg je eind januari een attest toegestuurd dat je dan aan je belastingsbrief kan toevoegen. Het attest staat steeds op naam van de titularis van de rekening van waar de gift werd gestort.

PC Sint-Amandus is peter van Caraes, neuro-psychiatrisch ziekenhuis in Rwanda


JE HOBBY

Wat hebben wij toch gepassioneerde mensen in ons centrum. Ik verbaas er me telkens over wanneer ik iemand interview. Ook Johan Meurisse is zo’n persoon. Wanneer je met hem over muziek begint te praten, dan wordt zijn passie meteen duidelijk.

•TEKST•FOTO Ralph Bonte

Koerier Extra: “Wanneer is jouw pas-sie voor muziek begonnen?”JM: “Eind jaren ’80 moet het begonnen zijn bij radio Tequila in Deinze. Ik mocht er radioprogramma’s presenteren. In het begin waren dat de mainstream-programma’s met de meer populaire muziek. Maar na een goed jaar kreeg ik mijn eigen programma. Mijn eigen pro-gramma was op dinsdagavond van 20 tot 23 uur (Het Disciplinair AvondHuis), een avondblok dat dieper ingaat op de muziekscène en minder oppervlakkige muziek bracht. Beter dan de hitparade , een beetje naar analogie van het toen opstartende Studio Brussel.

Ik had vooral aandacht voor cluboptre-dens en festivals. 1 keer per maand nodigde ik ook een plaatselijke band uit die er een live optreden gaf.”

KE: “In Deinze was er in die tijd toch ook een goed draaiende Brielpoort?”JM: “ Klopt! De Brielpoort programmeer-de ook redelijk alternatief.De Vooruit was ook niet zo ver weg. En dan de Ancienne Belgique natuurlijk. Ik wou samen met enkele teamleden al die bands live zien natuurlijk, maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Mijn be-trachting was als guest te kunnen gaan en aan (promo) cd’s te geraken,

mits verslaggeving (review , voorstelling) op de radio. Ik kon heel wat organisaties overtuigen door reclame te maken voor hun optredens op de radio. O.m. het vroe-gere ‘On the Rox’ en ‘ClearChannel’, nu ‘Live Nation’ , waren concertorganisaties waar ik goed mee samenwerkte. Ik doe dit nu al ruim 25 jaar!”

KE: “Ging je passie voor muziek nog verder dan het radio maken?”JM: “Daarnaast was ik ook DJ. Er was begin jaren ’90 een explosie van gitaar-muziek (o.m. de grungescène) in de alternatieve muziek. Ik draaide vooral in die richting.”

KE: “Je bent dan ook met een mu-ziekwebsite begonnen?”JM: “Op een gegeven moment kwam het internet sterk op. Ik vond al langer dat kranten en tijdschriften minder aan-dacht hadden voor ontluikende bands en minder gefundeerde recensies of concertverslagen schreven.

‘Muziek is diep in mij geworteld’

Johan Meurisse: webmaster van muzieksite

ééntje uit de oude doos. 25 jaar ervaring in het muziekmilieu!

Wie is …


Optredens werden aangekondigd, maar nooit kon je informatie vinden over hoe het optreden uiteindelijk verlopen was. Er waren nog enkele uitzonderingen, maar meestal was het huilen met de pet op. In m’n muzikaal verleden liep ik Ber-nard Dagnies, een Franstalige reviewer, dikwijls tegen het lijf. Doordat we elkaar zo vaak tegenkwamen, geraakten we tussen pot en pint aan de praat. Ook hij vond dat er niet genoeg goede recen-sies te vinden waren. Hij had in 1999 een webzine ‘Musiczine.net’ opgericht (http://www.musizine.net). We zaten al gauw op dezelfde golflengte om er samen iets van te maken en in 2001 ben ik dan met hem in zee gegaan. We hadden meteen het grote voordeel dat we tweetalig konden werken.“

KE: “ Hoe pak je de opstart van zo’n muzieksite aan? Lijkt mij niet gemak-kelijk.”JM: “ Je moet een concept ontwikkelen. Bepalen waar je het wil over hebben. We hebben de mainstream doorprikt en hebben aandacht naar de brede richting van Pop/Rock/Prog/Reggae/ Alterna-tief/Dance. Daarnaast hebben we ook uitgebreid aandacht voor de festivals in ons landje en de laatste jaren nu ook in het buitenland.

We proberen een tegengewicht en aan-vulling te bieden op wat in de nationale media verschijnt. Ondertussen mag ik rechtuit en fier zeggen dat we ongeveer 35.000 bezoekers per maand hebben. We hebben ook een nieuwsbrief die we 4 keer per jaar versturen en daarop zijn 15.000 geregistreerde gebruikers. Op de site werken we ook met ‘nieuwsfla-shes’. Hiermee kan iemand die de site bezoekt heel snel mee zijn met wat er leeft in het milieu.”

KE: “Ik merk dat jullie met heel wat clubs en organisaties samenwerken.”JM: “Dat is gestadig opgebouwd. Overal op de site zie je logo’s van clubs en festivals. Voor hen is het zeer interes-sant dat zij op dergelijk druk bezochte muzieksite hun link kunnen zetten, en

dat hun herkenbaarheid vergroot. In ruil voor de promo krijgen wij dan een ticket om verslaggeving van de optredens te kunnen maken. Je moet rekening houden dat dergelijke site een bom geld kost. Samen met Bernard draag ik de kosten hiervoor. Op de site staat ook een klein reclameblok waar we een beetje geld op winnen. Maar het blijft toch een zware financiële dobber.”

KE: “Ik kan me niet voorstellen dat jij al die recensies en concertverslagen alleen doet.”JM: “Nee, nee, maar bijna al mijn vrije tijd wordt opgeslorpt door de site. De coördinatie en opvolging vergt enorm veel energie! De rest wordt door m’n sociaal engagement en m’n werk op de hofstede ingevuld. Tja, ik moet ook nog (een beetje) in mijn ‘lochtink’ werken hé! We hebben een redactie van ruim 10 vaste redacteurs en 10 losse. Ook bij m’n Franstalige collega mag je hetzelf-de denken . Daarnaast werkt een vast team van 6 à 7 fotografen voor ons, naast een handvol losse collega’s. Bij concerten en festivals proberen we het plaatje compleet te maken qua opvolging van redacteur(s) en een fotograaf. De laatste drie jaar gaat alles ook steeds sneller. Mensen die naar een optreden geweest zijn , willen als het ware dezelfde nacht nog het concertverslag of de foto’s vinden op het net. De programmatie in België is ook steeds drukker geworden. Naast België nemen we dan nog een deel van Noord-Frankrijk en Zuid-Nederland voor onze rekening.”

KE: “ Hoe kan je alles blijven combineren?”JM: “ Een paar jaar terug heb ik een hartverscheurende keuze moeten maken. Ik had 20 jaar overdag in de psychosezorg gewerkt, maar de com-binatie met het werk voor de site, m’n sociaal engagement, het dagdagelijks werk thuis en ja, wat ouder worden, werd te zwaar. Ik ben overgestapt naar nachtwerk. Ik werk nu deeltijds (4/5e) op afdeling en ik geef ook les op de veiligheidsdagen; op die manier kan ik thuis de muzikale gebeurtenissen opvolgen en hou ik hier de voeling met de werking overdag en de acute zorg en steun die ik zo graag deed. Ik vind dat ik nu een goed evenwicht heb.”

KE: “Hartelijk dank voor de babbel.”

Johan: bezieler van www.musiczine.net

•• Ik heb nu een goed evenwicht tussen werk en muziek ••

• Naam Johan Meurisse

• Woonplaats Kruishoutem

• Vrije tijd Muziek , muziek, muziek ... volley en een gezellig potje redeneren met vrienden

• Favoriete muziekgroep The Feelies, uit 80!

• Leukste festivalherinnering het samen genieten, samen beleven op Rock Werchter en Pukkelpop.


Gezocht: een goede psychiatrisch verpleegkundige die mij iets bijbrengt”

Recent onderzoek over vertrouwen in de relatie tussen patiënt-verpleegkundigeFOCUS

Onlangs verscheen in een literatuurstudie van onderzoekers van de universiteit van Ankara en Leuven de impact van vertrouwen in de context van de patiënt-verpleegkundige relatie. Shalini Matthys, afdelingshoofd van Oase 1, volgt een masteropleiding in de ziekenhuiswetenschappen. Haar masterproef focust op het vertrouwen in de verpleegkundige-patiënt relatie. We vroegen haar om de resultaten van het onderzoek uit de doeken te doen en vroegen haar reactie hierop.

•TEKST Shalini Matthys •FOTO Koen Vanquaethem

Koerier Extra: “Wat was het onder-zoeksopzet?”Shalini Matthys: “De studie is gebaseerd op 34 artikels over vertrouwen binnen de verpleegkundige-patiënt relatie gepu-bliceerd tussen 1980 en 2011. Er wor-den in de studie een aantal voorwaarden opgesomd die aanwezig moeten zijn op-dat de patiënt vertrouwen zou hebben: verpleegkundigen moeten toegankelijk zijn, patiënten moeten zich veilig voelen, thuis voelen, goed geïnformeerd worden en er moet een respectvolle communi-catie zijn.

Daarnaast moeten verpleegkundigen ook over bepaalde kwaliteiten be-schikken: voldoende praktijkervaring, technisch deskundig zijn en een conti-nuïteit van zorg garanderen. Ik wil daar onmiddellijk aan toevoegen dat er van de 34 artikels slechts enkele bekeken worden vanuit patiëntenperspectief, 3 onderzoeken waren uitgevoerd in de context van geestelijke gezondheidszorg en er was geen enkel artikel uit België. Vandaar dat ik het belangrijk vind om de conclusies niet zomaar te veralgemenen en met enige nuancering te bekijken.

Ik vind het vreemd dat in tijden waar we de mond vol hebben over patiëntenrech-ten, patiëntenparticipatie, ervaringsdes-kundigen, herstelgerichte zorg,… dat de stem van de patiënt binnen onderzoek zelden aanhoord wordt. Het is wel zo dat heel wat bevindingen uit het onderzoek ons werk in de geestelijke gezondheids-zorg kunnen inspireren.”

KE: “Wat houdt die vertrouwensrelatie juist in?”SM: “Volgens het onderzoek is het ont-wikkelen van vertrouwen een relationeel fenomeen, een proces, waarbinnen vertrouwen kan verbroken en heropge-bouwd worden. Verpleegkundige profes-sionele competenties en interpersoon-

lijke ‘zorg’ kenmerken zoals eerlijkheid, discretie, betrokkenheid, respect … zijn belangrijk in de ontwikkeling van ver-trouwen; verschillende factoren kunnen echter de vertrouwensrelatie verstoren zoals een gebrekkige deskundigheid, te weinig tijd … De verpleegkundige-patiënt relatie is de hoeksteen van het ver-pleegkundig werk, en vertrouwen is van cruciaal belang in deze relatie want zon-der vertrouwen, is het niet mogelijk om effectief te voldoen aan de behoeften van de patiënten en hun tevredenheid over de verpleegkundige zorg te verbe-teren. Ik deel de mening dat vertrouwen een van de belangrijke elementen in de verpleegkundige-patient relatie is, maar dat roept bij mij andere vragen op. Zijn er nog meer elementen van belang in die relatie?En welke zijn dit dan? Welke zijn de kenmerken die de patiënt belangrijk vindt binnen de geestelijke gezond-heidszorg en specifiek binnen een psychiatrisch ziekenhuis? Wat is een goede psychiatrisch verpleegkundige is en stemt onze visie wel overeen met wat de patiënt vindt?

•• Vertrouwen is een geloof dat voor ons goed zal gezorgd worden •• • Naam

Shalini Matthys

• Woonplaats Beernem

• Gezin gehuwd met Stefaan en mama van Laura (10) en Daan (5)

• Vrije tijd skiën, lopen, zwemmen, goed eten en reizen

• Familie van ...Sabine Matthys, poetsdame op De Stroom

Wie is …


Gezocht: een goede psychiatrisch verpleegkundige die mij iets bijbrengt”

Recent onderzoek over vertrouwen in de relatie tussen patiënt-verpleegkundige

Wat zorgt er nu precies voor dat bepaalde mensen veel betere resul-taten bereiken met de patiënten dan andere?”

KE: “Wat zou je in je masterproef wil-len onderzoeken?”SM: “Ik ben ervan overtuigd dat als we de visie van de patiënt als noodzakelijk complement zien op onze visie, we door afstemming tot een nog optimalere patiëntenzorg kunnen komen. Om een antwoord te krijgen op wat een goede psychiatrisch verpleegkundige is, waar de patiënten vanuit hun beleving iets aan hebben of gehad hebben, zou ik graag een 15 à 20 tal patiënten interviewen. Binnen de evolutie van patiëntenparticipatie, empowerment en herstelgerichte zorg binnen de GGZ, waar de ervaringen van de patiënt een centrale plaats krijgen, is er weinig onderzoek verricht naar de doelgroep psychiatrisch verpleegkundige vanuit het patiëntenperspectief. Je moet ook weten dat volgens statistieken van het RIZIV het aantal mensen met een chro-nisch ziektebeeld eind 2011 269499 bedroeg. In de periode van 2007 tot 2011 kon worden vastgesteld dat het aantal dat kampt met psychische stoor-nissen (psychosen, persoonlijkheids-stoornissen, enz.) sterk was toegeno-men (34,74 %). Door de toename van de groep mensen met een chronische ziekte omvat een groot deel van de verpleegkunde naast cure voornamelijk CARE. Het ‘zorgen voor’ vindt plaats in een interpersoonlijke relatie in de dagelijkse context.

Mensen met een psychiatrische ziekte lijden aan een verlaagde kwaliteit van leven’(Pitkänen A, et al 2008).Rekening houdend met de onzekerheid waar men-sen met een chronisch ziekte mee ge-confronteerd worden (Grypdonck, 1998),

de hoop die bijdraagt tot kwaliteit van leven hebben de verpleegkun-digen in hun holistische benadering een belang-rijk rol te vervullen in het bevorderen van adequaat zelfmanagement. Via ver-schillende theorieën en organisatievormen tracht men verpleegkundigen te bekomen die goede zorg verrichten, maar de fo-cus van de focus van die theorieën over psychiatri-sche verpleegkunde ligt vnl. op verpleegkundige-patiënt relatie. Binnen de verplegingswetenschap blijft onderzoek over psychiatrisch verpleeg-kunde echter eerder beperkt en dan wordt onderzoek vnl. gevoerd vanuit het perspectief van de verpleegkundige. Ik denk dat onderzoek vanuit het perspectief van de patiënt een goed zicht zou kunnen bieden op de kwaliteiten die een psychiatrisch verpleeg-kundige nodig heeft om goede zorg te kunnen bieden.”

Verpleegkunde wordt volgens de American Nurse Association gedefinieerd als: ’de diagnosestelling en behandeling van menselijke reacties op actuele en potenti-ele gezondheidsproblemen’. In de verplegingswetenschap wordt onderzoek gedaan zodat de verpleegkundigen naar behoren zouden kunnen functioneren. Gebruik-makend van integratie van kennis uit verschillende theorieën, functiedifferentiatie, toegepast in een welomschreven organisatievorm zal tegelijkertijd kennis over vertrouwensrelaties tussen patiënt en verpleegkundige mee moeten spelen in de verpleegkundige praktijk (Prins, 1995).

Wat is volgens een patiënt een goede verpleegkundige?


OVER DEMENSEN

In Memoriam

Marnix Messiaen, medewerker van De Ent en voordien in ergocentraal, is overleden op 26 oktober 2013 op 58-jarige leeftijd in het St-Lucas ziekenhuis te Assebroek. Onderstaande tekst werd door de collega’s van De Ent tijdens de afscheids-viering voorgelezen: Marnix,Je hield wel van verrassingen, maar deze keer zijn we in PVT De Ent wel geschrokken. Je plotse vertrek zindert nog na.Jarenlang mochten wij getuige zijn van je unieke talenten en je verbondenheid met mensen met een langdurige psychiatrische aandoening. Heel veel mooie herinneringen zullen we blijvend koesteren. Ondanks je fysieke tegenslagen de laatste jaren, bleef je je onvoorwaardelijk inzetten voor de bewoners op het werk.Een bijzondere engelbewaarder moet je hebben gehad die je een onwrikbaar geloof gaf dat alles in orde komt.De diverse ervaringen die je in je levensloop hebt meegemaakt gaven je een zekere relativering en lieten je ontdekken dat humor een bijzonder goed medicijn is om mee te stromen met de rivier van het leven. Je engagement in je werk was grenzeloos. Samen met collega’s en bewoners heb je ervoor gezorgd dat het psychiatrisch verzorgingstehuis een aangename plek werd om er te werken en te wonen. We zijn je daar zeer dankbaar voor.Onze dankbaarheid willen we ook uitdrukken aan je vrouw en je kinderen. We wensen hen veel sterkte.

GeboortesEmiel 03/06/2013 zoon van Tineke Meersman (Oase 1)

Janne 24/06/2013 dochter van Liesbeth Thermote (Oase 2)

Marthe 25/06/2013 dochter van Wim Le Comte (crisisinterventie)

Charlotte 26/06/2013 dochter van dr. Sofie De Saedeleer (psychiater)

Dylan 11/07/2013 zoon van Dana Bauwens (Pariz)

Alice 13/07/2013 dochter van Jorijn Verhaeghe (Wegwijs 1)

Astrid 19/07/2013 dochter van Patty Vandesteene (Oase 1)

Sien 13/08/2013 dochter van Dominique Demaeght (Crisisinterventie)

Yentl 30/08/2013 zoon van Massimo Heynderick (dienst Informatica)

Lars 09/09/2013 zoon van Annelies De Neve (Pedicure)

Amaryllis 01/10/2013 dochter van Andy Altruy (voedingsdienst)

Kobe 25/10/2013 zoon van Annelies De Vis (De Stek)

Enora 29/10/2013 dochter van Dieter Schreel (Voedingsdienst)

Rover 30/10/2013 kleinzoon van Luc Bultinck (Crisisinterventie)


HuwelijkTine Callens (De Oever)en Levi Verbrugghe05.10.2013

Met brugpensioenFoto’s zie pagina 9,10 en 11

Rau Marc25/06/2013 (Dienst Motoriek)

Coninckx Beatrice20/07/2013 (PGCB)

Martens Rudi 08/08/2013 (Crisisinterventie)

De Meyer Lut 23/08/2013 (De Link)

Windels Karel29/08/2013 (Oase 2)

De Knuydt Katrien05/09/2013 (huishoudelijke dienst)

Carels Jeanine06/09/2013 (Wegwijs 1)

Meuleman Roland 06/09/2013 (Dienst Informatica)

De Mey Véronique 19/09/2013 (De Loot)

Paridaen Linda19/09/2013 (De Loot)

Mulier Marleen14/10/2013 (Wegwijs 2)

José De Witte25/10/2013 (huishoudelijke dienst)

Linda Lambrecht31/10/2013 (huishoudelijke dienst)

OverlijdensGermaine Marchand 14/06/2013 De grootmoeder van Gwen De Buf (pIZa)

Germaine Geerts 12/06/2013 De grootmoeder van Bram Wijnhoven (De Knop)

Jos Vancompernolle 20/06/2013 De broer van Kristien Vancompernolle (voedingsdienst)

Andreas De Groote 23/06/2013 De vader van Martin De Groote (Centrale Kinesitherapie)

Simonne Quartier 02/07/2013 De moeder van Sonia Ballegeer (De Stek)

Antoine Lips 08/07/2013 De vader van Sonja Lips (De Oever onderhoud) en schoonvader van Myriam Tanghe (De Stek onderhoud)

André Vanhauwaert 18/07/2013 De schoonvader van Pascale Bouljon (Diensthoofd boekhouding/personeelsadministratie)

Augustine Gonzales 07/08/2013 De grootmoeder van Ignace Decroos (Fides)

Gabriel Vanrietvelde 12/08/2013 De vader van Patrick Vanrietvelde (Crisisinterventie)

Adrien Decoo 13/08/2013 De grootvader van Cynthia Decoo (De Knop) en Kris Vancouillie (Wegwijs 1)

Julia Timmerman 18/08/2013 De schoonmoeder van Rita Samyn (De Oever)

Clement Van Hyfte 22/08/2013 De grootvader van Valentijn Van Den Bossche (ISIZ)

Joseph Traen 22/08/2013 De vader van Véronique Traen (Wegwijs 2)

André De Jaeghere 01/09/2013 De vader van Ann De Jaeghere (De Link onderhoud)

Jenny Bonte 24/09/2013 De schoonmoeder van Anneke Segaert (Centrale Kinesitherapie onderhoud)

Etienne Cornette 27/09/2013 Gepensioneerd medewerker (hovenier)

Lieven Naert 04/10/2013 Medewerker De Stek

Honoré Vermeersch 05/10/2013 Gepensioneerd medewerker (schilder)

Irène De Wulf 20/10/2013 De moeder van Katelijn Van Waes (huishoudelijke dienst)

Marnix Messiaen 25/10/2013 Medewerker De Ent

Elza Vandevoorde 02/11/2013 De moeder van José Ketels (administratief departement)

INZOOMEN

Op ronde met de trein• TEKST Liesbet Werbrouck • FOTO Koen Vanquaethem

“Ik ben Filip Van Hulle. Ik werk reeds 18 jaar hier in PC St.-Amandus. Wellicht zag je me reeds voorbijrijden met het treintje van de keuken. De voedingsdistributie met het treintje is redelijk uniek en is hier al heel lang ingeburgerd. Het elektrisch treintje wordt ’s nachts opgeladen, zodat mijn collega’s en ik ‘s mor-gens op broodronde kunnen vertrekken. Ook ’s middags en ’s avonds is er een ronde. Om de hele campus te beslaan, zijn er 3 parcours per maaltijdmoment. Per dag rijden we ongeveer 2.30 u rond. Op dinsdag en vrijdag hebben we nog een melkronde.

Bij vriesweer en heel warm weer is het soms lastig. We moeten opletten met de voedselbedeling om alles aan een goede, vei-lige temperatuur tot aan de afdelingen te brengen. Naast onze ronde op de campus, vullen wij, chauffeurs – hulpkoks, maar bij de late ronde ook de koks en de bakkers – het treintje, legen het aan de voedingsdienst en zetten we afwas aan het afwaslokaal.Bij het vullen zetten we de lichte dingen bovenaan, de zware dingen onderaan. Een beetje denken aan onze rug, hé en ook aan die van de afdelingsmedewerkers.”

De koerier extra december

Documents

Transcript of De koerier extra december