JAARGANG 18 | NOVEMBER 2019 10

H E T B L A D V Á N , V Ó Ó R E N D Ó Ó R G R A M S B E R G E R S

De familie Drenten, al vier generaties een boerenbedrijf in De Meene

Van het bestuur...

Roy Werink en Lisette Kramer...voelen zich zeer welkom in Gramsbergen!

Schaatstalent Lars Woelders...besmet met het schaatsvirus van z'n opa...

Bijzondere reizen...Nieke Koopman en Rik Westerhof door Amerika

Waar is Marina Hamberg?...hoog in de Zwitserse Alpen...6

8

12

20

CO

LO

FO

N Uitgave: Stichting De Groene GramsbergerVerschijnt 11x per jaar

Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt en/of openbaar gemaakt dmv druk, kopie of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur

Ingezonden stukken en suggesties kunt u sturen naar het redactieadres of aanleveren als Word-document via e-mail: degroenegramsberger@gramsbergen.nl

Bestuur: Wilma Kiewiet-Snijders, Margriet Mulder-ter Haar, Herma Rijstenberg, Janny Veldsink-Hofman, Geesje Veurink- Wilting, Gert Kieft, Henk Snijders en Henk te Velthuis

Het bestuur behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken aan te passen, cq in te korten

Eindredactie: Leen den Braber en Tjeerd CuperusFotografie: Monique Ballast-Meilink, Dianne de Goeijen, Henk Beenen, Ton Hudepol en Albert ReindersVormgeving: Geert Westerhof Art&DesignDruk: Gaasbeek MediaGroep

Jaarabonnement: Buiten verspreidingsgebied € 25,– binnen verspreidingsgebied gratisAbonnementsopgave bij voorkeur via e-mail: degroenegramsberger@gramsbergen.nl of aan het redactieadres

Klachten over bezorging doorgeven aan: Verspreidingsbureau Dommerholt 0523 62 07 77

Redactieadres: Wilma Kiewiet-Snijders, Lange Waand 31, 7783 ET Gramsbergen. Tel.nr. 0524 56 10 82

email: degroenegramsberger@gramsbergen.nlInternet: www.gramsbergen.nl

Redactie: Hennie Altena-Koning, Sini Croezen-Kloekhorst, Egelien Ekkelenkamp-Snijders, Grietje Ekkelenkamp-Wolters, Jeanet Hakkers, Miranda van der Kwaak-Heesbeen, Lydia Lennips, Linda Nijmeijer, Ina van den Poll-Nijeboer, Wilna Salomons-Huisman, Josien Schuldink-Bosch, Myrthe Slettenhaar, Hilleen Westerhof-Spijkers, Harry Bakker, Henk Boonstra, Marco Bouwmeester, Johan van Dijk, Aart van Faassen, Henk Noteboom, Jasper Pegtel, Gerrit Reinders, Gerdinand Rougoor en Gerrit de Vries

2

Coverfoto: Dianne de Goeijen

In dit nummer onder meer:

Bedankt!Van de Rabobank ClubSupport hebben we een bedrag ontvangen van € 1.113,30. We bedanken alle stemmers voor hun stem en de Rabobank voor dit mooie bedrag. We zullen zorgen voor een goede besteding.

B E S T U U R S A C T I V I T E I T E N

Stadsbelangberichten

3

Kom eten en ontmoeten in Dorpshuis De Bin-der! Een mooi nieuw project in Gramsbergen. Stadsbelang, De Stuw, Diaconie PKN, De Binder en Saxenburgh slaan de handen ineen en komen met dit nieuwe project in Gramsbergen. Tijdens die avond kun je voor een klein bedrag een lekkere maaltijd komen eten. Het menu wordt door onze eigen chef-kok samengesteld. De avond wordt georganiseerd voor inwoners van Gramsbergen e.o. en zal in het teken staan van gezelligheid en nieuwe mensen leren kennen. Zo kun je eerst genieten van een heerlijk kopje koffie, waarna we gezellig samen aan tafel gaan. De avonden zullen verder op verschillende manieren worden ingevuld. Dat kan bijvoorbeeld een culturele activiteit zijn, maar er kan ook een spreker worden uitgenodigd die uitleg gaat geven over een actueel onderwerp.

Maandag 7 oktober was de tweede informatie-avond over Vechtrijk Gramsbergen in Dorpshuis De Binder. Ruim 150 belangstellenden hoorden de eerste bevindingen aan. Daarna was het druk rond de informatiepunten, waar iedereen aan de hand van de eerste schetsen verder kon meeden-ken en meepraten.

• Vechtrijk Gramsbergen biedt mogelijkheden• Samen aan de slag• Belangen moeten elkaar niet bijten, maar versterken• Ontsluiting van Gramsbergen en ontwikkeling rond het Gat van Joosten Deze uitgangspunten en meer zijn belangrijk bij een nieuwe inrichting van de Vecht tussen het gebied Baalder en De Haandrik. Het zijn doelen van het project Vechtrijk Grams-bergen naast waterveiligheid, waterkwaliteit,

door Janny Veldsink-Hofman Secretaris van Stadsbelang Gramsbergen e.o.:

Gerrit Keuken Loozermars Zuid 25

7783 EK Gramsbergen E stadsbelang@gramsbergen.nl

I stadsbelanggramsbergen.nl

Eet jij ook gezellig mee bij De Binder-inn?

Presentatie Vechtrijk Gramsbergen

Waar? Dorpshuis De Binder Wanneer? Dinsdag 3 december, daarna iedere eerste dinsdag van de maandTijd? Inloop vanaf 17.00 uur Om 17.30 uur begint de maaltijdOpgave? Wanneer je op een dinsdag komt eten, graag de vrijdag ervóór opgeven, vóór 12.00 uurKosten? Slechts 5 euro pp voor de maaltijd, exclusief drankjes, koffie 1 euro

Meer info of opgave: Wilma Dubbink via 06 13 66 33 67 of via e-mail: debinderinn@gramsbergen.nl

We hopen je snel te zien bij De Binder-inn! Geef je daarom snel op, want vol = vol!

ecologie, landschapskwaliteit, economische ontwikkeling, recreatie en toerisme, landbouw, duurzaamheid en klimaatadaptatie. Dat bleek tijdens de tweede informatieavond. Een definitief ontwerp staat voor het eind van dit jaar in de planning. Na goedkeuring en de ruimtelijke procedures zou in 2021 wel eens een start gemaakt kunnen worden.

4

Hoe het begonHet begon in 1933 toen overgroot-opa Hendrik Drenten op drie hectare grond de eerste boerderij bouwde, vlak naast de plek waar nu de huidige boerderij staat.

Hij trouwde met Hendrika Beenen, zijn buurmeisje. Ze hadden koeien, kippen en varkens en hielden zich ook bezig met akkerbouw. In de jaren daarna groeide de boerderij ondanks de moeilijke periode van de oorlog, uit tot twaalf hectare.

Tweede generatie Begin jaren ‘50 slaat het noodlot toe en over-lijdt Hendrik door een ongeval op de boerderij. Zijn zoon Reindert neemt op 20-jarige leeftijd de boerderij over, en samen met zijn zus en moeder houden ze de boel draaiende. In 1953 trouwt Rein-dert met Stiena Snijders en ze krijgen drie kinderen:

dochter Rie en zoons Henk en Bert. Zoals zich al laat raden, is Henk vernoemd naar zijn opa.

Derde generatie De omvang van de boerderij neemt nog steeds toe en in 1967 wordt de stal voor koeien uitge-breid tot dertig stuks. In 1969 maken de kippen plaats voor een grotere stal voor de varkens. In 1975 komt Henk, dan 19 jaar, van de Middelbare Landbouwschool en gaat direct aan de slag op de boerderij, samen met zijn vader. Iets waar hij als 5-jarig jongetje al over droomde. Niet veel later wijken ook de laatste varkens voor koeien en rich-ten ze zich alleen nog op melkvee, volgens Henk: ‘Het mooiste wat er is.’In 1979 wordt de oude grupstal vervan-gen door een moderne ligboxenstal. De oude stal was niet geschikt om de dieren mechanisch te voeren. Ondanks de slechte tijd, met een groot melkoverschot en de zoge-naamde ‘boterberg’, durfden ze de nodige investeringen aan te gaan. In 1985 trouwt Henk met Jenny

en zij neemt de administratie van de boerderij op zich.

door Ina van den Poll-Nijeboer en Jasper Pegtel

FamilieDrenten

Foto

: Dia

nne

de G

oeije

n

Omsloten door water ligt een klein stuk land met een rijke historie. We zijn in De Meene op bezoek bij de familie Drenten. Onder het genot van koffie en verse, warme boerencake dom-pelen wij ons onder in de historie van dit gebied en de familie die daar al vier gene-raties een boerenbedrijf heeft. We spreken met Henk Drenten, zijn vrouw Jenny, zoon René en zijn vriendin Sasha, over de boer-derij, de familie, het verleden en de toekomst.

Foto

: Dia

nne

de G

oeije

n

Foto

: Dia

nne

de G

oeije

n

5

Henk en Jenny krijgen ook drie kinderen: Josien, René en Bart. In 1988 doet Reindert op 62-jarige leeftijd het bedrijf over aan Henk, maar hij blijft al-tijd volop meewerken op het bedrijf, zolang hij kan. Hoog water In oktober 1998 stond het water in de Vecht zo hoog dat men in Coevorden, Hardenberg en Om-men natte voeten dreigde te krijgen. Een crisisteam stond op het erf met de mededeling dat de familie en de tachtig dieren, binnen enkele uren moesten vertrekken. De situatie was zo ernstig dat men overwoog om de dijken door te steken. Zowel op de dijk bij de Vecht, Zuid Meene, als op de dijk bij het afwateringskanaal, Noord Meene, stonden de graafmachines al klaar. Gelukkig bleek die rigoureuze maatregel uitein-delijk niet nodig, maar het gevecht met het water was nog niet voorbij. Om te voorkomen dat in de toekomst de dijken noodgedwongen doorgestoken zouden moeten worden, had het Waterschap beslo-ten dat de polders in De Meene tijdens hoogwater moeten kunnen worden ingezet als retentiegebied. Dat had nogal wat gevolgen voor de bewoners. Plannen werden gepresenteerd door het Water-schap, maar al gauw werden die door de bewoners afgekeurd en aangepast. Men wilde uiteraard goede toegang tot het gebied en niet alleen maar uitzicht op meters hoge dijken. Ook wilde men geen risico lopen op ondergelopen huizen en stallen. Na veel heftige discussies ging het Waterschap akkoord en werd in 2000 begonnen met de werkzaamheden. De Meene werd daarmee het eerste bewoonde retentiegebied van Nederland. Verschillende boeren zijn in die periode vertrokken en woningen werden afgebroken, een heftige tijd voor de kleine gemeenschap. De verwachting is dat de retentiegebieden eens in de 100 jaar ingezet moeten worden. Gelukkig is dat tot op heden niet nodig geweest!

Vierde generatie Als zoon René rond 2005 in het tweede leerjaar van het vmbo een beroepskeuze moet maken, is hij nog niet direct enthousiast om in het bedrijf te stappen. Hij zag natuurlijk dat zijn vader hard moest werken en weinig vrije tijd had. Zelf had René een technisch beroep voor ogen, al wist hij nog niet zo goed wat. Op zaterdag en na schooltijd hielp René vaak mee op de boerderij. Na veel praten, wikken en wegen,

besloot hij toch zijn passie te volgen… de boerderij!Een mooie, leerzame en gezellige schooltijd volg-den elkaar op van Vechtdal College en daarna De Groene Welle, met in het derde jaar een stage naar Canada. Na De Groene Welle volgde hij nog een praktijkgerichte hbo-opleiding in Oenkerk, heel leerzaam en vooral nog even genieten van zijn vrijheid als student. In 2012 treedt hij in de maatschap met zijn vader Henk.

Toekomst Als in 2015 de stallen bomvol staan met melk- en jongvee, is het tijd voor actie. Ze kopen zeecon-tainers en bouwen die om tot tijdelijke stallen, maar er moeten natuurlijk nieuwe stallen komen. Plannen worden gemaakt die de continuïteit voor de toekomstige generaties waarborgen. In 2017 wordt de nieuwe stal voltooid. Opa Rein-dert heeft de hele bouw van de stal nog vanuit zijn keuken kunnen bekijken. Ook nu hij in ‘t Welgelegen woont, komt hij nog bijna wekelijks in-formeren naar het reilen en zeilen op de boerderij.

Voldoening Ze hebben veel voldoening van hun werk, on-danks dat het hard werken is en ze hun handen vol hebben aan allerlei wet- en regelgeving. Na voltooiing van de nieuwe stallen, is het werk minder intensief geworden en de opbrengst gestegen van 1,8 naar 2,1 miljoen liter melk per jaar. Het re-sultaat van hard werken aan een optimale omgeving voor het vee. De koeien zijn meer tevreden dan ooit en dat is de ultieme beloning. In 2020 zal de vijfde generatie zich aandienen op de boerderij. Uiteraard duurt het dan nog wel even voordat de jongste telg het stokje kan overne-men. Als hij of zij dat wil natuurlijk, maar de passie voor het boerenleven stroomt hier al veel generaties door de aderen. De toe-komst zal het leren! ■

Reindert Drenten (links) met zijn jongere broer Jan

De dame op de foto, Maaike van Valen, komt uit Rotterdam

De foto is gemaakt nét na de oorlog

6

Van Gramsbergen naar de Zwitserse bergen

JeugdherinneringenGramsbergen… Ja, daar heb ik goede her-inneringen aan: dé Gramsberger Lichtstad met de beroemde Feestweek. De versierde

straten waar ik elk jaar naar uitkeek en doorheen fietste of met de auto als het regende. Op de kermis touwtje trekken, in de botsauto’s en natuurlijk deden we mee met de Achtkamp in het zwembad, waarin wij als straat bloedfanatiek waren. Die straat is de Anerveenseweg, ook wel bekend als ’t Oanervenne’. Daar ben ik geboren op 9 maart 1991, op huisnummer 31, tussen twee boerderijen, in een vrijstaande woning met veel tuin. ‘Op ’t platte land’, zoals mijn ouders altijd zeggen. Mijn ouders zijn Gerrit-Jan Hamberg uit Den Velde en Sanja Hamberg-Veerbeek uit Drogteropslagen. Thuis was ik niet alleen. Ik ben opgegroeid met mijn grote broer Gerwin, de honden Kaya en later Tinka, en de dieren om het huis heen.

Schooltijd Samen gingen wij naar de kleine en gezellige basisschool De Spreng-El in Ane, waarbij het voor ons heel normaal was om drie kilometer te fietsen. Mijn broer Gerwin en ik probeerden om zo lang mogelijk zonder handen aan het stuur naar huis te fietsen. Op de bassischool, met elf en later dertien kinderen, waren wij de grootste groep van de school en we pasten niet in het klaslokaal met de dubbelklassen. Tijdens mijn hele basisschooltijd was het op de school bekend dat Robin de Wilde mijn vriendje was. We mochten zowaar met Va-lentijnsdag bij de Gramsberger Omroep Stichting,

de GOS, langskomen om dat te vertellen. Met buurtkinderen Wout en Ellis Gortworst, Jac-colien en Jessica Jager en Lukas Tromp, speelden we veel in het Holthoner bos: hutten bouwen, boom-pje klimmen en verstoppertje spelen met de hond. Ik kan mij nog herinneren dat wij in de herfst ei-kels en kastanjes verzamelden. We hadden een spel bedacht waar de brievenbus het doelwit was van onze eikels. Wie de meeste eikels in de brievenbus kreeg kon een zelfgemaakte prijs van eikeldieren of kastanje-spinnenwebben uitzoeken. Helaas was de postbode minder blij met een zak eikels in plaats van post. Hij kon gelukkig de humor van het kinderspel inzien, maar we moesten wel een ander doelwit zoeken. Skeeleren deden we graag, vooral toen in Holthone een nieuwe asfaltweg aangelegd werd. We schaatsten in de winter als de plas, ‘het Gat van Spruyt’, genoeg bevroren was. Eerst op houtjes achter een stoel en als het lukte op noren. Bij Herman Slatman oefenden we in die tijd blok-fluiten in de bakkerij. We speelden altijd remise bij het schaaktoernooi op school. Na de basisschool was de keuze al snel gevallen op het Vechtdal Col-lege, waar ik eerst twee jaar atheneum gevolgd heb en daarna mijn havodiploma heb behaald.

Op reis Vanaf mijn 17e jaar heb ik de bachelor-op-leiding Fysiotherapie aan de Hanzehogeschool in Groningen gevolgd. Na een paar zware jaren met weinig werk in mijn vakgebied en niet erg ge-lukkig zijn met werken in de fysiotherapie-privé- praktijk, was het voor mij tijd om iets nieuws te ontdekken en ons kikkerlandje te verlaten. Eerst met een tasje naar Berlijn, waar het helaas niet lukte met de werkvergunning. Door toeval

door Josien Schuldink-Bosch en Hennie Altena-Koning

In deze rubriek vertellen oud-Gramsbergers over hun herinnering aan Grams-bergen en hun leven nu. Deze maand is dat Marina Hamberg. Zij woont in Zürich, Zwitserland en werkt als fysiotherapeut in de gehandicaptenzorg.

Mijn huis in Zürich, linksboven

7

Van Gramsbergen naar de Zwitserse bergen

ben ik in Zwitserland beland. Wat eerst alleen een vriendin bezoeken werd, werd het nieuwe avontuur. Ik kon twee weken na mijn bezoek met een nieuwe baan beginnen bij een praktijk met een Nederlandse baas. Geld moest natuurlijk in het laatje komen, dus dat aanbod nam ik aan. Berlijn, Zwitserland, het maakte eigenlijk niet uit waarheen, maar hoofdzakelijk wel weg uit Nederland. Tijdens mijn studie Fysiotherapie heb ik een stage in Indonesië gevolgd. Daarmee is mijn reislust begonnen.

Zwitserland Het land met vier talen, de mooie natuur en de bergen, dat sprak mij al snel aan. Veel actieve hobby’s richting sport kunnen daar worden beoefend. De seizoenen in Zwitserland worden veel meer buiten beleefd, dan in Nederland. In de zomer zwem of sup, stand-up-paddle board, ik graag en ben ik veel buiten met vrienden. We wandelen en overnachten graag dagen in de bergen. De natuur is het allermooist in de herfst, met alle goudbruine kleuren en in de winter staat snowboarden op het lijstje. Dus is er veel te beleven en ook de interessante buurlanden zijn niet ver weg. Daardoor ligt Zwitserland voor mij heel centraal in Europa en kun je veel kanten op.

Verliefd Natuurlijk is er nog een andere reden waarom ik hier nog steeds ben. Je kunt het misschien wel raden. Ik ben eigenlijk al snel verliefd geworden op een Zwitser, wat eerst helemaal niet in de planning stond. Hij heet Moritz Flachsmann. We zijn niet getrouwd en hebben geen kinderen. Momenteel staat mijn hoofd naar andere dingen.

Kinderfysiotherapie Ik werk met geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen en volwassenen in een stichting in Dielsdorf, wat dicht bij Zürich ligt en waar ik woon. Daarnaast volg ik momenteel een masteropleiding tot kinderfysiothe-rapeut aan de ZHAW in Winterthur. Kinderfysiotherapeut worden was sinds de opleiding Fysiotherapie altijd al mijn wens. Helaas kon ik de dure opleiding in Nederland niet betalen, maar is het hier na zeven jaar werken toch moge-lijk geworden. Ik ben afgelopen jaar begonnen en het zal nog twee jaar duren. Terug naar Gramsbergen? Daardoor heb ik momenteel niet veel tijd voor hobby’s. Maar ik lees en kook graag, hou van planten en creatief handwerken en probeer pianospelen te leren. Door de opleiding kom ik momenteel minder in Nederland dan ik zou willen. Ik ben nog één of twee keer per jaar in Gramsbergen te vinden, omdat mijn ouders nog steeds in hetzelfde huis wonen en ik ze daar bezoek. Al met al kijk ik terug op een jeugd met veel plezier, gevarieerde activiteiten en grappige momenten. Of ik nog terugkom naar Nederland? Zoals het er nu naar uitziet, denk ik dat ik in het buitenland blijf. Maar wie weet, komt heimwee na meerdere jaren en ben ik weer terug te vinden in Gramsbergen…

Voorjaarswandelingin Medels bij RheinwaldVlnr: Moritz, Olivia, Jonas enMarina

Vlnr: Gerwin, moeder Sanja, vader Gerrit-Jan en Marina

april 2018

Samen wandelen met Moritz in Graubünden, 2018

Marina met Robin de Wilde

8

Waarom Amerika?‘We wilden al heel lang een verre reis maken’, vertelt Nieke. ‘Afgelopen zomer hadden we eindelijk de moge-lijkheid om naar Amerika te gaan.’

Rik vult aan: ‘De keuze voor Amerika komt eigenlijk omdat we beiden filmliefhebbers zijn.

We zijn opgegroeid met een bepaald beeld van Amerika door films, series en games.

Dat wilden we een keer in het echt gaan bekijken.’

Net als in de film? Met dat als een van de redenen om

naar Amerika te gaan, klopte dat dan ook met hoe jullie Amerika hebben erva-

ren? Als in de film? Rik: ‘Ja, vanaf het moment dat we in Los Angeles

landden, herken je de achtbaans wegen die hoog over elkaar heen gaan, de gebouwen, straten en wijken. Ergens is dat heel vreemd, je bent er nog nooit eerder geweest en toch voelt het bekend.’

Nieke fotografeert graag. ‘Je ziet zoveel prachtige foto’s van natuurparken en ik heb vaak getwijfeld of ze niet bewerkt zijn met een filter of via Pho-toshop. Dan sta je er ineens zelf en zie je dat het écht zo mooi is.’ Veel prachtige foto’s en gegevens van de reis zijn gebundeld in een fotoalbum. Tip voor toekomstige reizigers: Nieke en Rik maakten gebruik van Polarsteps. Die app houdt je reis bij, locatie, kilometers en temperatuur. Voeg foto’s toe en je vrienden en familie blijven automatisch op de hoogte. ‘Ik had altijd mijn bedenkingen over de vakantiedagboeken van mijn moeder, waarin altijd alles werd genoteerd’, vertelt Rik, ‘maar ik moet eerlijk toegeven, dat ik het nu wel leuk vind, dat al die gegevens in het fotoboek staan…’

Route ‘We hadden onze reis globaal uitgestippeld.Wat wilden we zien? Hoe gaan we dat doen? De steden hebben we met een huurauto bezocht en de natuurparken met een camper’, vertelt Nieke. ‘We hadden bewust gekozen voor een rustig rijschema. Een dag rijden, daarna een dag om de omgeving te bekijken.’ Nieke en Rik begonnen hun reis in Los Angeles. Natuurlijk bezochten ze de toeristische trekpleis-ters, zoals Hollywood boulevard, Santa Monica Beach en Mullholland Drive Scenic Drive.‘Maar daarnaast vinden we het ook heel erg leuk om die kleine, onontdekte ‘pareltjes’ te bekijken, plekken waar niet iedereen naar toe gaat. Voor mij was dat bijvoorbeeld The Last Bookstore’, vertelt Nieke, ‘ik ben gek op boekwinkels, deze kon ik dus niet overslaan.’ Rik: ‘Amerikanen zijn heel erg open en behulp-zaam, ze maken graag even een praatje met je. Tijdens die gesprekken kregen we vaak dit soort tips. Vooral toen we met de camper rondtrokken, had je veel contact met mensen op de camping-sites. ’s Avonds werd je soms uitgenodigd om samen marshmallows te roosteren. Dat zorgde voor veel leuke gesprekken.’ Nationale Parken Vanuit Los Angeles vertrokken ze met de huur-auto via Barstow en Route 66 naar Las Vegas.

Rik WesterhofNieke Koopman ennet als in de film...Amerika,

door Wilna Salomons-Huisman

In deze rubriek gaan we mee op reis. Vorige keer was dat een studiereis naar New Jersey

Ook in deze aflevering blijven we in Amerika. Nieke Koopman en Rik Westerhof trokken afgelopen zomer door West-Amerika. Tenaya lake

YYosemite National Park

9

Rik: ‘Je komt vanuit de woestijn en ineens is daar Las Vegas, één grote lichtbal. Bijzonder dat een stad zonder enig andere industrie in zijn geheel draait op de toeristenindustrie en casino’s.’Vanuit Las Vegas zijn ze met de camper verder gereden naar de nationale parken. Nieke: ‘Alle parken waren fantastisch. Als je aankomt is het bezoekerscentrum al de moeite waard. Aardige Rangers, veel informatie, een soort van mini-mu-seum. We hebben veel Hikingtrails gelopen. Dat zijn natuurpaden in de bergen of bos die moei-lijker begaanbaar zijn dan gewone wandelpaden. We hebben op ontelbaar veel mooie plekken gestaan, met fantastische uitzichten. Zion, Bryce, Antilope Canyon, Grand Canyon, Death Valley en Yosemite, elk park is zó compleet anders.’ Rik: ‘In Yosemite hebben we op één dag drie totaal verschillende trails gelopen. De eerste door rotsgebied, de tweede langs meren en prachtige bossen, en de derde ging door weide-gebieden, allemaal totaal verschillend. Een van de belangrijkste trekpleisters in Yosemite is de indrukwekkende rots El Capitan. Die moesten we bekijken. Beiden waren we erg onder de indruk van de Oscar winnende documentaire Free Solo, waarin een bergbeklimmer zonder hulpmiddelen de enorme berg beklimt. Om er dan onder te staan en omhoog te kijken naar de immense rots, maakt het verhaal nog indrukwekkender.’ Van Yosemite door naar San Francisco. Nieke: ‘Een mooie gemoedelijke stad. We hebben fietsen gehuurd om de stad te verkennen. Fisher-man’s Wharf en de Golden Gate Bridge overfiet-sen ging prima, maar de stad zelf is behoorlijk steil. Het viel tegen om met je fietsje tegen de heuvels op te ploeteren. Tot slot hebben we langs de kust een deel van de Highway 1 gereden.’

Bucketlist Wat waren de leukste momenten? ‘Soms hele kleine dingen, zoals pancakes eten als ontbijt in een echte Diner op Route 66’, vertelt Rik. ‘Maar ook pokeren in Las Vegas was voor mij wel een wens die uitkwam. Ergens in een achter-kamertje zittend aan een pokertafel met ‘locals’ die rechtstreeks uit een Maffiosi-film leken te komen. We hebben erg genoten van hun humor. Natuurlijk tegen hun verwachting in, hebben we gewonnen met pokeren! Ook een fishingtrip

stond op mijn lijstje. Ik mag graag vissen, dus zijn we vanuit Monterey de zee opgevaren. Veel gevangen. De vis werd aan boord gefileerd. Terug aan wal konden we bij het lokale restaurant de vis laten bereiden. Verse, zelf gevangen vis als avondeten dus!’ Nieke: ‘Bodie was erg bijzonder. Halverwege de 19e eeuw was het een mijndorp met zo’n 10.000 inwoners. Toen het goud op was trokken de bewo-ners weg. Verlaten en onaangeroerd veranderde Bodie in een spookstad. Je stapt er nu terug in de tijd. Voor mij was paardrijden in Bryce Canyon ook een hoogtepunt. Zelf rij ik al vanaf mijn achtste paard, maar Rik had nog nooit op een paard gezeten. Tijdens een drie uur durende tocht gingen we te paard door de canyons. Een steile rit met soms smalle doorgangen.’ ‘Indrukwekkend’, volgens Nieke.‘Soms griezelig dicht langs de afgrond…’, volgens Rik.

Vakantie? ‘Vakantie betekende voor ons normaal gespro-ken: ergens naar toe rijden, blijven zitten, af en toe wat bekijken. Deze reis was totaal anders. We hebben zoveel verschillende gebieden bezocht, steden, strand, bossen, bergen, rotsen. Telkens weer een totaal andere omgeving. Zoveel indruk-ken! Je ervaart het als allemaal verschillende vakanties, dat maakt deze reis voor ons beslist bijzonder.’ ■Rik Westerhof

net als in de film...

Met de camper onderweg door de nationale parken

Bodie, het meest authentieke spookstadje in het Wilde Westen Grand Canyon

Fishing Trips in Monterey

10

De familie Albert en Riek Hamberg-HudepolZij wonen in de Burgemeester Baron van Voerst van Lyndenstraat.

ToenDeze foto is in 1972 in Lutten gemaakt ter gelegenheid van een huwelijksfeest.

Nu Achter de woning van Albert en Riek. Vlnr: Gert-1966, Henriette-1970, Anton-1968, Pa-1945 en Ma-1945.De kinderen wonen alledrie met hun gezin in Gramsbergen.

door Sini Croezen-Kloekhorst

Foto

: Hen

k Be

enen

11

Stel je jezelf even voor?Ik ben Denise, ik ben 11 jaar. Ik woon in Ane, samen met mijn vader, mijn moeder en twee broertjes Roy en Sven.

Sven is gehandicapt. Mijn sport is paardrijden. Dat vind ik heel leuk om te doen. Ik zit op cbs De Ak-ker in groep 8 bij juf Marja en juf Elles. Wat zijn jouw hobby’s?Mijn hobby’s zijn handlettering, knutse-len en paardrijden. Handlettering is zin-nen opschrijven in verschillende letter-types. Ik oefen dat heel veel en word er steeds beter in. Ik ben dol op paarden. Soms help ik de buurvrouw bij het ver-zorgen van de pony’s en iedere vrijdag ga ik voor paardrijles naar de Horsetel-lerie in Hardenberg.

zame gen-afwijking waarover eigenlijk nog niet zoveel bekend is. Hij is verstan-delijk beperkt. Sven is nu 5 jaar, maar doet als een 1-jarige. Hoe ziet jouw lievelingsdag er uit?Die dag is heel leuk, heel vrolijk. ‘s Mor-gens staat er een ontbijtje voor mij klaar en daarna ga ik lekker chillen op de bank. ‘s Middags ga ik dan op het strand paardrijden met mijn vriendin Lotte. Als jij een miljoen euro zou winnen, wat zou jij er dan mee gaan doen?Ik zou een heel mooi huis met heel veel stallen kopen in een mooi warm land, bijvoorbeeld op Ibiza. Ook zou ik zeven paarden kopen en heel veel land. Een deel van dat land zou ik voor weiland ge-bruiken en een deel voor een moestuin.

Ik wil graag net zo goed worden als Ankie van Grunsven.

Wie zou je graag eens willen ontmoeten?Ik zou de koning en koningin wel willen ontmoeten. Dat lijkt me heel gaaf. Ze zijn een beetje de baas over het land en ze lij-ken me heel aardig. Als ik ze iets zou mo-gen vragen, zou ik vragen of ik een keer mee mocht rijden in de glazen koets.

Denise ter WeeEffe chillen bij...

door Hilleen Westerhof-Spijkers

Hoe is het om een gehandicapt broertje te hebben?Soms is dat moeilijk, maar het is ook vaak wel gezellig. Sven kan niet anders en doet soms heel grappig. Hij heeft het KAT6A-syndroom. Dat is een heel zeld-

Wat is je allergrootste droom? Mijn allergrootste droom is om aan de Olympische Spelen mee te doen met dressuur-paardrijden. Je paard moet dan netjes lopen en je moet er zelf ook heel netjes uitzien.

Hoe ziet jouw leven er over dertig jaar uit? Dan ben ik 41. Dan heb ik hopelijk een man met drie kinderen. Ik woon dan op een boerderij en ben heel gelukkig. Ook hoop ik dat ik dan dierenarts ben. Dat is al heel lang mijn droom. ■

Foto

grafi

e: D

iann

e de

Goe

ijen

12

door Gerrit de Vries

LarsWoelders

Na een mooie, warme zomer, komt de herfst en daarna de winter. Sneeuw, vorst, ijs, daar kijkt hij naar uit en dan vooral naar schaats-ijs.

Deze keer ben ik op bezoek bij Lars Woelders, 17 jaar oud en hij woont aan de Valkerij 23. Lars woont daar samen met zijn ouders Gerjan Woelders en Jose Tromp, zijn broertje Ivar en zusje Annelin. Als Lars niet traint of sport, gaat hij naar het Vechtdal College in Hardenberg. Hij zit in havo 5.

Foto

: Ton

Hud

epol

13

SportDat is wat hij heel graag doet, skeeleren of schaatsen. Het schaatsvirus zit de familie Woelders in het bloed en zo is ook Lars daar mee besmet. Opa Gerrit Woelders schaatste de Elfstedentochten van ‘85, ‘86 en ‘97. Aan de

Alternatieve Elfstedentocht op de Oostenrijkse Weissensee deed hij ook al bijna 25 keer mee. Als ik dit schrijf is het skeelerseizoen net voorbij. Vanaf 18 septem-ber begint schaatsen weer. Drie keer in de week op en neer naar Heerenveen, Deventer of Enschede, meestal gevolgd door een wedstrijd in het weekend.

KNSB RTC Oost Vier jaar geleden is Lars begonnen bij Schaatsver-eniging Hou Streek in Hardenberg. Daarna volgde een overstap naar CSV Vriezenveen. Na een trainingskamp in Inzell werd Lars geselecteerd door Baanselectie Deventer. Na een uitstekend seizoen, waarbij hij zich plaatste voor de NK-afstanden, NK Mass start en NK Jeugd Marathon, volgde begin dit jaar een uitnodiging van KNSB RTC OOST, voor het komende schaatsseizoen. RTC, Regionaal Talenten Center, bestaat uit een mix van jonge, talentvolle sprinters en lange-afstandrijders, uit de regio Overijssel, Gelderland en Flevoland. Lars is overduidelijk iemand van de lange adem. Het RTC zorgt ervoor dat de talenten hun sport in een zo goed mogelijk georganiseerde omgeving kunnen beoefenen. Trainen in Heerenveen op de zogenaamde Topsport-uren.

Marathons Afgelopen seizoen heeft Lars in de Marathon Noord Oost Competitie drie wedstrijden gereden. Lars pakte twee keer de tweede plaats. Met drie andere jongens, team Reggeborgh, gaat Lars een aantal marathons in de Beloften Divisie rijden. De Beloften Divisie rijdt vaak vóór de Top Divisie begint, met mannen als Gary Hekman en Jorrit Bergsma.

Dagindeling Op de dag dat ik het interview met Lars had, stapte Lars ‘s mor-gens om half acht op de fiets om een uur te trainen. Daarna naar school tot ‘s middags twee uur. Snel naar huis voor het interview voor DGG. ‘s Avonds om half zeven naar Nijverdal voor een loop-training met het hele team van RTC Oost. Erben Wennemars is een van de trainers van het KNSB RTC team. Dus in de morgenuren fietsen en in de avonduren skeelertraining of schaatstraining. Dat is samen ongeveer vijftien uur trainen per week.

Skeeleren Voor de skeelertraining, tegenwoordig Inline Skaten genoemd, gaat Lars drie keer per week naar Heerde. Hij traint daar onder leiding van Jeroen Dunnewind.Elke dag moet Lars zijn hartslag en het afgewerkte trainingspro-gramma via de app naar de KNSB sturen. Mochten afwijkingen voorkomen, dan kan hij een beroep doen op een arts of fysiothera-peut. Door het jaar heen zijn verschillende inspanningstesten, die ook op Papendal worden afgenomen.

Europacup Skeeleren Lars heeft deze zomer een aantal Europacup wedstrijden gere-den. In Geisingen in Zuid-Duitsland, in Heerde, de thuisbaan van Lars, en in Oostende in België. In Heerde wist Lars de veertiende plaats te veroveren op de pun-tenkoers. Met de vorm richting het Nationaal Kampioenschap zat het dus wel goed.

Zilver Voor het NK Inline in Wervershoof Noord-Holland had Lars zich op alle afstanden geplaatst bij de Junioren A. Aangezien Lars’ focus op de lange afstanden ligt, liet hij de sprint-afstand lopen.

Lars reed een zeer goede 1000 meter, wat resulteerde in een negende plaats. Met vorm en snelheid zat het wel goed. ‘s Avonds was de punten-afvalkoers, die over tien kilometer gaat. Dat betekent vijftig rondjes van 200 meter. Elke twee ronden wordt gebeld, wat inhoudt dat op de finish punten kunnen worden verdiend. Degene die als eerste over de streep komt, krijgt twee punten en de tweede rijder één. Rijders die als laatste de finishlijn passeren vallen af. Val je af, dan ben je jouw punten kwijt. Je mag geen moment verslappen. In de laatste ronde vallen extra punten te verdienen, te weten nummer

één drie punten, nummer twee punten en nummer drie één punt. De rijder met de meeste punten wordt de winnaar van de wedstrijd. Lars opende de aanval en reed in zijn eentje weg uit het peloton. Ondertussen deed het peloton verwoede pogingen hem terug te halen. Pas bij het ingaan van de laatste ronde pakten ze Lars terug. Uiteindelijk leverde de race een prachtige tweede plek op.

Afvalkoers In principe is dat hetzelfde als de puntenkoers. Het enige verschil is dat rijders nu afvallen gedurende de wedstrijd. Telkens als gebeld wordt, valt de volgende ronde een rijder af. In de finale ronde zijn nog vijf rijders over, die onderling mogen uitmaken wie de winnaar is. Tijdens het NK pakte Lars op die afstand de negende plek.

Verschil Het verschil tussen de Mass start en marathon is de afstand, maar ook het aantal deelnemers. Een Mass start is korter. Junioren A rijden twintig ronden en een Beloften marathon is honderd ronden. Snelheid speelt dus meer een rol. Daarnaast kan men in de Mass start nog punten verdienen, zodat je hoger in de daguitslag komt. Bij een marathon telt uiteindelijk het passeren van de finish na honderd ronden, als daguitslag.

Schaatsen In het schaatsseizoen 2018-2019, toen Lars 16 jaar en nog junior B was, deed hij mee aan het NK afstanden drie kilometer in Enschede. Daar eindigde hij op plaats vijftien. In Groningen op het NK Mass start ging het beter. Dat is een wedstrijd van twintig ronden en toen was de vijfde plaats voor Lars. Op de NK marathon in Dronten mocht hij eerst voor zijn eigen succes gaan, maar toen bleek dat het niet lukte, werd door de trainer besloten dat hij verder in dienst van de ploeg moest rijden. Dus elke keer maar weer de gaten dicht rijden. Het resultaat mocht er zijn. Ploeggenoot Ruben Ligtenberg werd winnaar. Ook reed Lars nog even de marathon op natuurijs in Haaksbergen. Een marathon op de baan van Gramsbergen staat nog op zijn verlanglijstje. Dat zou nog eens mooi wezen! ■

Maratonteam Reggeborgh

14

De Groote Scheere

door Vincent van Vilsteren

In het januarinummer van De Groene Gramsberger hebben Geeke Snijders en Jante Oosting ons meegenomen op een wandeling over het landgoed De Groote Scheere. Daar valt veel te genieten voor wie er oog voor

heeft. Niet alleen van het landschappelijke na-tuurschoon, maar ook van cultuurgeschiedenis. Over het verleden van het landgoed uit de laatste twee- à driehonderd jaar, zijn we nog redelijk goed geïnformeerd. Maar dat de geschiedenis van De Groote Scheere teruggaat tot de middeleeuwen, is bij veel mensen totaal onbekend. Dat verre verleden is voor een groot deel ook in nevelen gehuld. Maar er zijn wel een paar lichte plekjes in die nevel, waardoor we toch een blik krijgen op het middeleeuwse verhaal van het landgoed.

hemelsbreed net iets meer dan drie kilometer verwijderd van dat kasteel.

Eerste rang Op het kasteel van Coevorden had de bisschop een kastelein geposteerd, die in zijn naam recht moest spreken en belasting moest innen, kortom de zaak moest besturen. Al vanaf de dertiende eeuw gedroegen de kasteleins van het bisschoppe-lijk kasteel zich uitermate eigenmachtig. Dat ging zelfs zo ver dat de bisschop genoodzaakt was om op te treden. Het mondde uiteindelijk in 1227 uit in een verpletterende nederlaag in de slag bij Ane. De boeren uit Holthone zaten bij die bloedige strijd dus ‘eerste rang’. Misschien hebben ze zelfs wel meegevochten. Het bisschoppelijke leger werd

daar in de pan gehakt door Drentse boeren, die door de kastelein van Coevorden waren opgetrommeld. De bisschop zelf en maar liefst vierhonderd edele ridders lieten het leven. Een van

hen was Conraet van Steenwijck, een telg uit een oud adellijk geslacht.

Albert van Steenwijk Juist een telg uit dat oude geslacht duikt in de historische bronnen op als eerste bezitter van De Groote Scheere. In 1426 wordt het kasteel voor het eerst genoemd. Het wordt dan aangeduid als het Huis ter Scheer. In het begin van de vijftiende eeuw was de macht van de adel al tanende, maar het huis zal vast nog wel verdedigbaar zijn geweest. Bijna een halve eeuw later, 1462, wordt ene Albert van Steenwijk genoemd als eigenaar van het huis. Hij was ge-trouwd met Johanna van Selwerd, een erfdochter van Hendrik van Selwerd. Albert was niet alleen heer van Gramsbergen, maar ook de belangrijkste grootgrondbezitter in dat gebied. In de loop der tijd zal het huis wel uitgebreid zijn en verbouwd. Hoe het er precies heeft uitgezien weten we niet. We moeten het doen met een deels gefantaseerde tekening van Jacobus Stel-lingwerf uit het begin van de achttiende eeuw. Stellingwerf kopieerde tekeningen van bestaande afbeeldingen. In grote lijnen zal het huis er wel uitgezien hebben als op de tekening, maar niet tot in detail. Trouwens, het huis was in die tijd al van de aardbodem verdwenen.

Wat overbleef In de roerige tijden rond het rampjaar 1672 lag De Groote Scheere, door zijn ligging vlakbij Coevorden, herhaaldelijk in de vuurlinie. Af-wisselend was het dan weer hoofdkwartier van de Staatse troepen, dan weer in handen van de Spanjaarden en de Münsterse bisschop Berend van Galen, ‘Bommenberend’. Kort na het ontzet van de stad Groningen is het huis door de Staatse troepen grotendeels opgeblazen. Dat had ook

Het middeleeuwse verleden van

Onder de rook van Coevorden Holthone is een van de talrijke buurschapjes langs de Vecht, waarvan de oorsprong zeer waar-schijnlijk in de vroege middeleeuwen is te zoeken. Opgravingen zijn niet gedaan, maar als dat wel het geval was geweest, zouden ongetwijfeld de sporen van vroegmiddeleeuwse huizen tevoor-schijn zijn gekomen. Het hele gebied langs de Vecht maakte onderdeel uit van het Oversticht, het gebied ten noordoosten en oosten van de IJssel, ruwweg Overijssel en Drenthe. Dat Oversticht was in 1022 door de Duitse keizer geschonken aan de bisschop van Utrecht. Die had als landheer op een aantal strategische plek-ken kastelen gebouwd om zijn macht te kunnen laten gelden. Een van de belangrijkste kastelen was dat van Coevorden. De Groote Scheere ligt

Wapensteen van De Grote Scheere,gemaakt van Bentheimer zandsteen

Tekening van het huis De Groote Scheere, door Jacobus Stellingwerff

Teke

ning

: V.T.

van

Vil

ster

en

Foto

: V.T.

van

Vil

ster

en

15

voor een groot deel te maken met het feit dat de toenmalige eige-naar Engelbert Requin van Ensse fel katholiek en Spaansgezind was. De schamele overblijfselen werden in 1791 helemaal afgebroken, waarna in 1825 een nieuw huis op dezelfde plek werd gebouwd. Het enige dat nog resteert van het opgeblazen kasteel is een wapen-steen, die nu nog in de hal van het huidige huis is opgesteld. Een andere herinnering aan het middeleeuwse kasteel is een bronzen kookpotje.

Bronzen potje Het bronzen potje bevindt zich nu in de collectie van het Museum. Het is een schenking uit 1989 van de nazaten van de barones van De Groote Scheere. Het zou gevonden zijn in Holt-hone bij het huis of in ieder geval op het landgoed, wanneer is niet precies bekend. Anders dan de meeste bronzen kookpotten, heeft dit exemplaar geen haakoren. In plaats daarvan heeft de pot een holle kokersteel, waarin een stok gestoken kan worden om de pot in het vuur te zetten. De buik van het kleine potje, hoogte 16,7 cm en diameter buik 12,7 cm, is versierd met twee geprononceerde ribbels. Een van de drie pootjes is behoorlijk verbogen, waardoor de buikwand op die plaats is ingedeukt. Bronzen potten met een kokersteel dateren waarschijnlijk uit de veertiende of vijftiende eeuw en komen maar weinig voor. Deze pot is eigenlijk een typisch Nederlands verschijnsel. Buiten Nederland is slechts één vondst uit Neuss, bij Düsseldorf, te melden. In Nederland zijn alles bij elkaar van dergelijke potjes niet meer dan tien bekend. Uit heel Neder-land kennen we ongeveer 240 bronzen potten. Behalve die van De Groote Scheere zijn er vondsten uit Kampen, Zwolle, Deventer en Steenwijk. Alles bij elkaar toch heel bijzonder, dit enige overblijfsel van het middeleeuwse verleden van een ooit machtig kasteel. ■

Het bronzen potje van De Groote Scheerehoogte 16,7 cmdiameter buik 12,7 cm datering 14e/15e eeuw

Carl von Rabenhaupt, die het huis De Groote Scheere liet opblazen

De verspreiding van laat-middeleeuwse bronzen potjes met een kokersteel

16

GezinGeboren in Den Velde en opgegroeid aan de Veldingerveldweg, beleefde Herman een fijne jeugd. Hij was de jongste telg uit een gezin met vijf

kinderen. Samen met vader, moeder, drie oudere zussen, Alienke, Geke en Jan-nie en broer Jan woonde hij op de boerderij. Broer Jan was voorbestemd om vader als boer op te volgen. Voor vader stond vast dat Herman heel geschikt was om

naar de technische school te gaan voor een oplei-ding in de bouw. Omdat hij thuis al jong bezig was met konijnenhokken bouwen, meende vader dat Herman wel talent had om timmerman te wor-den. Herman vond het prima, hij had zelf geen idee wat hij wilde worden.

Opleiding en werk Na de technische school, volgde Herman een bouwopleiding in Hardenberg, nu bekend als Haco. Daarna leerde hij twee jaar voor aspi-rant-timmerman en ging hij nog twee jaar verder voor gezel-timmerman. Hij was nog steeds niet uitgeleerd en schreef zich daarom in voor een avondopleiding tot uitvoerder. Die opleiding bleek, naast alle andere activi-teiten, toch te hoog gegrepen en Herman hing zijn schooltas aan de wilgen. Hij was inmiddels getrouwd met zijn jeugdliefde Hermien Minkjan, met wie hij verkering kreeg toen hij 18 jaar was. Ze gingen wonen aan de Lindeldijk in Radewijk,

waar Herman zelf een huis voor hen beiden verbouwde. Hij had het dus te druk om in de avonduren ook nog naar school te gaan.Het eerste jaar nadat hij zijn opleiding tot gezel-timmerman had afgerond, werkte Herman bij Van Dijk Bouw in Hardenberg. Na een jaar kreeg hij in 1987 een baan aangeboden bij bouwbedrijf Mecklenfeld in Slagharen. Naar Gramsbergen In 1996 kochten Hermien en Herman een kavel op nieuwbouwplan De Garsten in Grams-bergen. Herman wilde hun woning in zijn vrije tijd zelf bouwen. Daarom verhuisden ze samen met hun zoon Allan, van hun woning aan de Lindeldijk naar een stacaravan op hun bouw-kavel aan De Garsten. In die caravan werd hun tweede zoon Niels geboren. Ze besloten om nog vóór de kerst van 1997 in hun nieuwe huis te gaan wonen. Ook al was het huis nog niet af, het was beter dan met twee kleine kinderen in een caravan te wonen.Werken bij Mecklenfeld beviel hem goed. Werk was er genoeg en toen het huis klaar was kwam er ook rust in het gezin, dat in 1999 nog was uitgebreid met de geboorte van dochter Iris. Twintig jaar werkte Herman met veel plezier in Slagharen. Toch besloot hij eind 2007 zijn vaste baan op te zeggen en als zzp’er aan de slag te gaan. In januari 2008 was Bouwservice Herman Meier een feit. Zijn eerste klant kreeg hij door mond-tot-mond reclame. ‘Ik was net begonnen en had nog niet al-les geregeld’, vertelt hij. Toen hij de eerste officiële

factuur had uitgeschreven, belde de klant om te vragen naar welke rekening het geld kon worden overgemaakt. Herman was namelijk vergeten dat num-mer op zijn factuur te zetten.

Vertrouwen Naast zijn huis staat tegen de heg een mooi bord met zijn bedrijfsnaam. Dat had maandenlang bij een klant in de schuur gestaan. Hij geeft toe dat hij soms wel wat meer reclame zou kunnen maken, maar vaak denkt hij daar niet aan.Ook tijdens de crisis hield hij gelukkig voldoende werk. Het was natuurlijk niet zoals tegenwoordig, dat je opdrachten hebt voor driekwart van het jaar. In die tijd keek Herman een week vooruit en dat was ook goed. Als mensen vertrouwen hebben in jou en je werk, is dat fijn om te weten. Stagiaires zou hij qua hoeveelheid werk wel kun-nen hebben, maar er is te weinig tijd om stages te begeleiden. Daarom is Bouwservice Herman Meier geen officieel leerbedrijf, maar wordt sa-mengewerkt met andere zzp’ers.

door Egelien Ekkelenkamp-Snijders en Ina van den Poll-Nijeboer

HermanMeier Het witte busje met blauwe opdruk komt u vast regelmatig tegen in Gramsbergen en omgeving. Het is de bedrijfsauto van Bouwservice Herman Meier, de vakbekwame zzp’er van De Garsten.

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

17

Korte lijnen Van de opdrachtgevers woont 95 procent in Gramsbergen of directe omgeving. Vanaf de eerste afspraak, die Herman zelf het liefst telefo-nisch maakt, is er nauw contact. Korte lijntjes, dat is het voordeel van een klein bedrijf. Herman komt bij de klant thuis om de wensen te bespre-ken en om samen mogelijkheden te bekijken, voordat hij een offerte maakt. Hij maakt zelf geen gedetailleerde, bouwkundige tekening. Meestal gaat het om verbouw of aanbouw en niet om het bouwen van een complete woning. Voor grote bouwprojecten en -aanvragen wordt een teken- en ontwerpbureau in Slagharen ingeschakeld.

Invulling werkdag Een werkdag start rond half acht en met een stop rond vijf uur. Overdag werkt Herman aan verschillende klussen en bezoekt hij diverse pro-jecten. Afhankelijk van de grootte van de klussen en het verloop van de bouw, wordt het aantal daarvan bepaald. Een verbouw of aanbouw mag niet te lang duren. Het werk moet wel snel klaar zijn. Dat is ook de wens van de klant. ’s Avonds is het werk nog niet gedaan. Na het eten maakt hij nog afspraken met klanten en zorgt dat de facturen worden opgemaakt. Hermien is verantwoordelijk voor de boekhou-ding. Zo werken ze al jaren samen.

Samenwerken Ook Herman kan niet alles alleen en werkt hij samen met anderen. Zo kan hij een beroep doen op Anton Hamberg, als het gaat om elektra- of in-stallatiewerk, op Veurink-van den Berg voor met-selwerk en op verschillende stucadoorsbedrijven. Je hoeft dus niet alles zelf te kunnen om tot een prachtig resultaat te komen.Op de vraag of hij een project kan noemen waar hij trots op is, noemt hij zonder aarzelen de woning op de hoek van De Hoge Esch en De Schakel. Die woning heeft een ware metamorfose ondergaan. Het is niet de grootte van een project, maar vooral de tevredenheid van de klant waardoor je trots kunt zijn op je werk.

Mooie ambitie Met eventuele uitbreiding of opvolging door een van de kinderen is Herman helemaal niet bezig. De kinderen moeten vooral hun eigen hart volgen en uitbreiden zit niet in de planning. ‘Het is vaak niet moeilijk om groot te worden, maar het is een kunst om groot te blijven’, zegt Herman. Een mooie ambitie om te nastreven, toch?! ■

Start van de woningbouw De Gartsten

18

door Harry Bakker

JeroenKunstman

JeugdJeroen is de jongste zoon in het gezin van Jan en Froukje Kunstman. Rene en Marco zijn de broers. Hij groeit op aan De Oostermaat, ‘Speklappenbuurt’.

‘Mijn jeugd was heerlijk. We woonden naast Van der Kamp, Van Faassen en Kelder. Er was veel ruimte om te spelen.’ Een leuke jeugdherinnering is aan het jaar waarin hij met zijn klas meedeed aan tv-programma Disney Parade. Met de maat-schappij-opdracht ‘Kunst langs de lijn’ werd een prijs gewonnen. Als beloning voor de inzending van zijn klas werd de ‘dennenappel, in het park geplaatst.

Na de basisschool gaat Jeroen via de mavo door naar het mbo, waar hij een middenstands-oplei-ding volgt. ‘Mijn interesse ging destijds richting een Doe-het-zelfwinkel. Ik mag graag met men-sen omgaan en iets voor hen kunnen betekenen.’ In de opleiding kwam Jeroen in aanraking met logistiek en magazijnwerk. Daar ligt zijn interesse.

Omzwervingen In zijn vrije tijd gaat hij bij Karwei bouwmarkt aan het werk. Daar werkt Jeroen een aantal jaren om vervolgens veertien jaar bij Van der Graaf ‘De Molen’ in Dedemsvaart in dienst te zijn. Een bedrijf dat alles op het gebied van dier, tuin en ruitersport verkoopt. Vervolgens belandt hij bij Schottert, alles voor bouw en industrie. Tijdens een dag voor oldtimer tractoren komt hij in gesprek met Hans Nijmeijer, de eigenaar van LTH, LandbouwTechnische Handelsonderne-ming. Die geeft aan plannen te hebben om zijn bedrijf uit te bouwen met een winkel. Daarvoor is Hans nog op zoek naar een allround kracht, die de winkel en planning voor zijn rekening kan nemen. Na een korte bedenktijd geeft Jeroen aan wel interesse te hebben in de functie.

Afwisselend werk In november 2016 vindt de opening plaats van de LTH-winkel. Jeroen wordt er verantwoordelijk voor. Zijn werkzaamheden zijn veelzijdig. ‘Meestal begin ik ’s morgens met het uitpakken van diverse onderdelen, die zijn binnengekomen voor de jon-gens in de werkplaats. Daarbij gaat het om onder-delen voor landbouw-machines, die ter reparatie of onderhoud worden aangeboden. Ik verwerk de no-dige administratie die daarmee gemoeid gaat. Ook maak ik de werkbonnen klaar voor de collega’s, controleer de afgewerkte werkbonnen en maak die klaar voor facturatie. Bestellingen worden ook door mij gedaan. Als ondertussen de telefoon gaat, neem

ik die aan en beantwoord de vragen van een klant. Wij verkopen in de winkel een breed scala aan producten op het gebied van tuinonderhoud. Per-soonlijk vind ik contact met de klant erg leuk. Mensen adviseren welke apparaten of werktuigen voor hen van toepassing kunnen zijn. Als klanten lastige vragen hebben, probeer ik die op te lossen. Met plezier duik ik in een lastig probleem en onderzoek grondig welke oplossing het meest praktisch is. We zijn een platte organisatie, dus is er voor klanten veel ruimte om samen tot goede oplossingen te komen. Een tevreden klant maakt mij blij. Naast de landbouwmechanisatie en Tuin & Park heeft LTH een bedrijfstak, die zich bezighoudt met metaalconstructies. Zo leveren wij de stalen constructie voor loopstallen of loodsen. Die con-structies worden bij ons uitgewerkt en vervaardigd. Vervolgens plaatsen wij de metaalconstructie ter plekke.

Bij veel mensen zijn die werkzaamheden niet zo bekend. Als je langs het bedrijf in Loozen rijdt, zie je landbouwmachines buiten staan en springt de winkel het meest in het oog.’ Automotive grasmaaier ‘Sinds de komst van de Automower, de robot-maaier, licht ik de klant voor en installeer ook regelmatig zo’n machine. Steeds meer mensen met grote tuinen stappen over op het gemak van een robotmaaier. Tijdens het installeren van zo’n apparaat bekijk ik de tuin van de mensen. Vervol-gens leg ik met een machine een draad langs de grasrand. Die draad begrenst de machine. Als alles is geïnstalleerd controleer ik of de machine precies doet wat hij moet doen. Bij storingen ga ik bij de klant langs om het probleem te verhelpen. In de winterperiode krijgen wij de machines terug om ze volledig te controleren. We cleanen de machine, testen de software en maken hem weer gebruiks-klaar voor het nieuwe groeiseizoen. Bij de installatie van een Automower kom je wel eens verrassende situaties tegen. Zo installeerde een klant zelf een Automower. Maar die machine gaf constant sto-ring aan. Intensief speurend naar de oorzaak van

Als ik Jeroen benader voor een interview, geeft hij aan er even over te willen nadenken. Na een paar dagen krijg ik een berichtje op mijn telefoon. ‘Ik heb een paar Groene Gramsbergers bekeken en het lijkt me wel wat.’ Zo zit ik op een doorde-weekse avond bij Jeroen aan de keukentafel. Onder het genot van een kop koffie vertelt Jeroen over zijn werk.

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

19

het probleem, kwamen we er uiteindelijk achter dat de klant de machine met een tijdschakelaar op de stroomtoevoer had aangesloten.’

Oude tractoren Jeroen is gek van oude tractoren en bezoekt dan ook regelmatig oldtimer-dagen. Hij beleeft veel plezier aan het bewonderen van die ‘oude beestjes’. Zelf bezit Jeroen een Eicher Panther tractor. De bedoeling is om die met behulp van een kameraad zelf op te knappen. Daar is tijd voor nodig en daaraan ontbreekt het op dit moment nog een beetje. ‘Als de Panther is gerestaureerd, wil ik gaan deelnemen aan ploegwedstrijden voor oldtimers. Die wedstrijden worden regelmatig georganiseerd. Ook heb ik meegedaan met toer-ritten. Heerlijk om op zo’n oude pruttelpot te zitten en rond te toeren. Ik geniet dan volop. In Nordhorn is jaarlijks een grote show met oldti-mer tractoren. Het is prachtig om daar rond te lopen en oude tractoren te bewonderen.’

Festivals Jeroen is een liefhebber van het bezoeken van popfestivals. Met enige regelmaat gaat hij naar Bospop in Limburg. Zelf zit hij in de organisatie van Kiezelrock. Dat wordt gehouden in Lutten.‘Gezellig onder de mensen, daar geniet ik het meest van.’ ■

Afwisseling in mijn werkzaamheden vind ik heerlijk

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

Foto

: Alb

ert

Rein

ders

20

SchuineslootRoy is geboren in Hardenberg en tot zijn negende heeft hij in De Krim gewoond. Daarna is hij, samen met zijn ouders, verhuisd naar Schuinesloot. Ze zijn in

de woning van zijn oma gaan wonen. Oma is toen verhuisd naar Slagharen om kleiner te wonen.

Roy heeft op cbs De Wegwijzer gezeten in Schuinesloot. Na de basisschool is hij naar het Vechtdal College in Hardenberg gegaan. De richting die hij

volgde was vmbo-Horeca. Na die opleiding is hij naar het Alfa-college in Hardenberg gegaan en heeft daar de koksopleiding gevolgd.Hij heeft twee jaar in Hardenberg bij De Bokke-pruik gewerkt als leerling-kok. Daarna één jaar bij de Ganzenhoeve in Holthone. Vervolgens heeft hij ruim elf jaar bij Den Herdenbergher in Hardenberg gewerkt. Sinds een jaar is hij nu werkzaam bij Jan Steen in Heino, in wat sinds september van dit jaar Het Buitenhuys heet.

Carrière switch Lisette is geboren in Wierden. Op haar derde jaar is ze samen met haar zus en ouders verhuisd naar Dalfsen. Daar heeft ze tot haar 27e jaar gewoond. In Dalfsen is ze naar de basisschool gegaan. In Zwolle ging ze naar het Deltion College. Daar heeft ze versneld en tweetalig, Nederlands en Engels, de horeca-opleiding afgerond.Na haar opleiding heeft ze vierenhalf jaar in de bediening bij Hotel Wientjes en één jaar bij Ho-tel Lumen in Zwolle gewerkt. Daarna is ze gaan werken in Olst bij ‘t Veerhuys. Tot ongeveer drie jaar geleden heeft ze gewerkt voor HC support, een detacheringsbedrijf op het gebied van horeca. Daar heeft ze in de bediening bij verschillende, vooral startende bedrijven gewerkt.

Drie jaar geleden heeft ze beslo-ten docent te worden. Ze zit nu in het derde jaar van haar op-leiding bij NHL Stenden Hoge-school in Leeuwarden. Vorig schooljaar is ze als lerares Engels begonnen op het Vecht-dal College in Hardenberg, waar

hoopt hij weer een te kopen. Uiteraard is koken een hobby en ook hun hond Eddie.

Siergarnalen Lisette heeft wel een heel bijzondere hobby, namelijk het kweken van siergarnalen. Haar eerste garnalen heeft ze gekocht van een man uit Dalfsen. Daarvoor moet ze het water op peil houden en speciaal voer geven. Ze heeft twee aquariums in huis staan. In een ervan zitten Crystal Red garnalen.Ook schildert ze. Ze is begonnen met acrylverf, maar nu gebruikt ze olieverf. Ze schildert realis-tisch, vooral vogels. Op dit moment is ze voor haar zus bezig met een schilderij van Marilyn Monroe. Vogels zijn ook een hobby van haar, voornamelijk vogels spotten. Vooral op zondagen, als Roy aan het werk is, gaat ze samen met hond Eddie op pad. Zo kent ze het wandelgebied rond Grams-bergen dus al aardig goed.

Beste swipe naar rechts! Roy en Lisette hebben nu ruim anderhalf jaar een relatie. Ze hebben elkaar via Tinder, een da-tingsite via Facebook, ontmoet. Zoals ze zelf zeggen: ‘Het was de beste swipe naar rechts ooit!’ In Zwolle hadden ze afgesproken bij Los Rosas, om daar te borrelen en kennis te maken. Roy had al bij tapas restaurant La Cubinata gewerkt, maar dat eerst niet verteld. Eerst kijken hoe de date zou gaan verlopen, was zijn idee. Maar dat verliep erg goed. Hun eerste afspraak heeft ruim dertien uur geduurd.In april had Lisette een woning in Dalfsen ge-huurd. Daar is Roy bij haar ingetrokken. Binnen één jaar na het begin van hun relatie, zijn ze gaan samenwonen in Gramsbergen. Het is heel snel gegaan, maar het voelt gewoon erg goed. Waarom Gramsbergen? Samen waren ze aan het kijken naar plaatsen in de omgeving van Schuinesloot, waar ze zich goed bij zouden kunnen voelen. Snel kwamen ze uit op Gramsbergen.Voor hen staat Gramsbergen bekend als gastvrij, ook als je van buiten komt. Dat klopt met de ervaringen die ze nu hebben. Ze voelen zich zeer welkom, buren zijn geïnteresseerd. Ze hebben als

Roy Werink

door Lydia Lennips

ze met enorm veel plezier heeft gewerkt.Op dit moment is ze lerares En-gels op Reggesteyn in Nijverdal.

Muziek en Vinyl Naast werken als kok heeft Roy ook nog hobby’s. Hij spaart grammofoonplaten, vinyl, en gaat graag naar muziekfesti-vals zoals Rock Werchter en Pinkpop. Qua muziekstijl is

het vooral rock, maar blues, soul en af en toe hip hop vindt hij ook erg leuk. Hij gaat graag naar de sportschool. Motorrijden is ook een hobby, alleen heeft hij net zijn motor verkocht. In de toekomst

welkom bloemen van de buurt gekregen. Samen met overburen, die in dezelfde periode aan de Lange Waand zijn komen wonen, hebben ze een welkomstborrel georganiseerd. Het dorp vinden ze leuk en knus. Alle basisbe-hoeften, zoals supermarkt, drogist en fietsenwin-kel zijn aanwezig. En niet te vergeten groenteboer Vasse! Die is echt top volgens Lisette! Voor de trip van het Vechtdal College naar Barcelona, hebben ze bij hem al het fruit gekocht. Dat was heel goed geregeld!Wel moet Lisette er aan wennen dat ze iets vaker de auto moet pakken. Maar dat went zeker!Ze hebben samen met hun hond Eddie en poes Binky een heel mooie plek, waar ze met veel plezier wonen. ■

Sinds februari van dit jaar wonen Lisette Kramer en Roy Werink aan de Lange Waand in Gramsbergen.Bij aankomst word ik vrolijk begroet door hun puppy Eddie, een kooikerhondje. Eddie is vernoemd naar Eddie Vedder, de zanger van Pearl Jam. Op de bank ligt poes Binky heerlijk te slapen.

21

en Lisette Kramer Roy WerinkFo

to: T

on H

udep

ol

van...

Achter de voordeur

22

Bas de JongeGeboren in Amsterdam, maar al op jonge leeftijd verhuisd naar Boijl, een klein Fries plaatsje op de grens van Friesland en Drenthe. Daar is Bas

opgegroeid en heeft hij een groot deel van zijn leven gewoond. Als ik hem zo hoor praten, dan is het toch net alsof ik ergens op de achtergrond een Amsterdams accent hoor.

Bas is zijn werkbare leven als zeefdrukker be-gonnen. Zo kwam hij terecht bij een tbs-kliniek. Daar kwam hij in aanraking met tbs’ers en dat intrigeerde hem. Hij kreeg de mogelijkheid om een hbo-opleiding Sociaal Pedagogische Hulpver-lening, SPH, in Zwolle te volgen en zo kwam het balletje aan het rollen.

Anneke Veltink Anneke is hier in de buurt geboren, namelijk in Venebrugge. Na heel veel omzwervingen en diverse studies was de juiste bestemming nog niet gevonden. Een reis van een jaar naar Zuid-Afrika veranderde alles. Anneke kwam daar in aanraking met straatkinderen. Zij probeerde,

samen met anderen, het leven van die kinderen dragelijker te maken. Dat raakte haar zodanig dat het net leek of alle puzzelstukjes op hun plek vielen. De helpende hand die zij daar aan kinde-ren kon bieden om hun toekomst rooskleuriger te maken, gaf haar ontzettend veel energie en voldoening. Zuid-Afrika was het begin van een prachtig nieuw hoofdstuk in haar leven.

SPH Om verdere invulling te geven aan dat nieuwe hoofdstuk moest Anneke ook de opleiding voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening volgen. Een meerjarige opleiding die het nodige vergt van de deelnemers. Maar als je iets leuk vindt, dan is tijd en inspanning geen issue meer. Als je dan in een van de werkgroepen ook nog de liefde van je leven tegen het lijf loopt, dan is niets meer teveel. De oplettende lezer heeft namelijk de link al gelegd. Ook Bas volgde de SPH-opleiding en laat hij nou ook daar de liefde van zijn leven tegen het lijf lopen. Beiden hadden dezelfde interesses en wilden zich graag inzetten om de zwakkeren in onze maatschappij te helpen en te ondersteunen. Straks meer daarover.

Bas de Jonge en Anneke Veltink

door Gerdinand Rougoor

Vandaag mogen wij een kijkje nemen achter de voordeur van Bas de Jonge en Anneke Veltink aan de Lange Waand. Het is al donker als ik richting de Lange Waand loop. Nadat ik heb aangebeld, wacht ik keurig tot wordt opengedaan. Ik schrik als plotseling de deur van de garage opengaat. Ik mag via de achterdeur naar binnen. Voor één keer mag de rubriek niet ‘Achter de voordeur’, maar ‘Voor de achterdeur’ heten.

In deze rubriek kijken we bij iemand binnen.

Wat vinden deze OG’ers, Onbekende Gramsbergers, leuk?

Wat hebben ze te vertellen, wat willen ze delen met de rest

van Gramsbergen? We zijn benieuwd.

Lees snel mee en misschien ontdekt u iets nieuws over uw

plaatsgenoten…

23

Gramsbergen Anneke woonde in Gramsbergen en Bas was er in het begin van hun relatie met enige regel-maat te vinden. Na ‘verloop van tijd’ werd dat ‘regelmatig’ en van ‘regelmatig’ ging dat over naar ‘meestal’ en vanaf dat moment was de stap naar ‘altijd’ eenvoudig. Na eerst een periode aan de Hofkamp te hebben gewoond, konden ze hun huidige woning aan de Lange Waand kopen. Met name het uitzicht over de velden sprak Anneke en Bas aan. Wonen in de bouw met toch het gevoel van ruimte, een hele mooie combinatie. Inmiddels voelen zij zich daar helemaal thuis.

Pleegkind Eigenlijk hebben zij al twee pleegkindjes. Hun twee hondjes, Opi en Fientje. Ook die hebben een historie, maar ze voelen zich nu helemaal thuis aan de Lange Waand. Anneke en Bas voelen zich zelfs zo goed en veilig dat zij anderen, waar die veiligheid niet vanzelfsprekend is, deelgenoot wil-len maken. Zij willen zich inzetten om kinderen die het moeilijk hebben een veilige plek te geven. Daarom willen zij graag een pleegkind opvangen, om het in een veilige en liefdevolle omgeving te laten opgroeien. Ze staan op de wachtlijst en kunnen elk moment de zorg over een pleegkind krijgen.

Zorg Zorg voor anderen loopt als een rode draad door de levens van Anneke en Bas. Ze zijn hele-maal in hun element, als zij toegevoegde waarde kunnen leveren aan de levens van kinderen met trauma’s en gedragsproblemen. Zij komen op voor mensen en dieren die minder goed of zelfs helemaal niet voor zichzelf kunnen opkomen. Zij maken zich sterk voor een goed en gezond leven van mens en dier. Zij willen zich inzetten om die levens te beschermen. Mocht jij dat ook willen? Bekijk dan www.ikzoekbaas.nl vooral eens.

Dierenbescherming Zo kom ik dan bij de dierenbescherming, een organisatie die zich inzet om dierenleed te voor-komen. Je moet daarbij denken aan dierenam-bulances, zwerfkatprojecten, dierenbuddy’s en preventie. Jaarlijks in oktober wordt omstreeks Dierendag gecollecteerd. De opbrengst van die collectes is hoogst nodig om de huidige activitei-ten in stand te houden en dierenleed in de breedste zin van het woord te voorkomen. Ook in Gramsbergen zijn nog collectanten nodig. Mocht jij je ook willen inzetten om dierenleed te voorkomen, schroom dan niet en geef jouw gege-vens via de website www.dierenbescherming.nl op het contactformulier door. Dan wordt con-tact met jou opgenomen. Een prachtige manier om met een geringe inspanning een mooie bij-drage te leveren aan het terugdringen van dierenleed.

Koningsmarkt Zorg voor anderen beperkt zich niet alleen tot zorgen voor kansarme jongeren of voor dieren met een trauma. Het gaat verder. Anneke verzamelt het hele jaar door dingen die nog heel bruikbaar zijn, maar die de eigenaar niet meer nodig heeft. Eén keer per jaar gaat zij dan samen met haar zusje Evelien naar de Koningsmarkt in Hardenberg. De opbrengst van de verkoop gaat volledig naar de dierenbescherming.

Prachtige mensen Het was mooi om te zien hoe enthousiast An-neke en Bas zijn, als zij over hun passie vertellen. Helpen van vluchtelingen, mensen met psychi-sche problemen of gedragsproblemen, maar ook strijden tegen dierenmishandeling. Dat is niet alleen hun passie. Het is veel meer. Het is hun werk, hun missie, hun overtuiging, hun alles. Er zouden meer mensen moeten zijn zoals An-neke en Bas, twee prachtige mensen! ■

Collecte en Koningsmarkt ten bate van de Dierenbescherming

24

barg’n. Hiernoa gung Sint, veurof-goand deur de muziek, in optocht noar het Dorpshoes. Ooit reed er ok nog een plietsiewagen veuran, veur het geval dat er van die weg-piraten rond reden. Mar dat is bliekbaar niet meer neudig. Mar het bewes mar weer ‘s, dat de hoogbejoorde kindervriend onder en boov’n de wet stund. As dan de stoet deur het centrum reed, trök dat toch aait de neudige aan-dacht. Oolders met jonge kinder waren oet-elopen veur dit feest. En natuurlijk niet te vergetten: dit alles weurd georganiseerd deur de plaatselijke middenstand. Dat weurd namelijk nog wal ‘s vergetten.Mar toen, halverwege het Dorps-hoes, stopte de stoet plotseling. De muziek zweeg abrupt en de auto woorin Sunterkloas zat kwam tot stilstand. De verwarring was compleet. Wat was er an de haand? Eev’n verderop, op het Meiboomsplein, was een auto stopt. De figuur, den door oet

Dag luu,

Iederiene zal dat wal ‘s hebben.Dat ow iniens wat te binnen schöt. Een gebeurtenisse, den ow vrog-ger op het pad is ekommen. En now de tied van Sunterkloas d’r weer ankomp, mut ik weer denken an dat veurval met die beide Sun-terkloazen die mekaar teeg’n kwamen midden in Grambarg’n, op ’t Meiboomsplein. Eigenlijk was het gewoon komisch hoe dit ollemoal gebeurde. Jooren terugge, anno huppeldepup, kwam Sunter-kloas ok an, toen nog bi’j café Boonstra an de brugge. Elk joor weer was dat een groot feest, zo-wel veur de oolders as veur de kinder. Het stund bi’j de brugge toendertied aait zwart van ’t volk. As de boot de bocht um kwaamp, zette de muziek in en zungen de kinder ollemoale met. As dan de boot an-emeerd was, weud het geheel op ewacht deur de burge-meester, den dan op zien maniere de Sint verwelkomde in Gram-

stapte dreug een rooie mantel en dito mijter. Er bleek een Sunter-kloasfeest te wee’n van ien of aandere firma in de plaatselijke horecagelegenheid. Niet wetende, dat er op dat zölfde moment ok een Sunterkloas deur Grambarg’n reed. Paniek natuurlijk. Van weers-kaanten. Oolders gungen direct breed veur hun kroost stoan zodat ze d’r zo weinig meugelijk van met kregen. Mar ja, het leed was ge-schied. De aandere mijterman zag op zien beurte de stoet ankom-men en bedacht zich ok gien mo-ment en rende as een jonge keer’l de kroeg in, um mar zo gauw meu-gelijk oet beeld te raken. De me-ziek haalde diep oadem en zette opni’j in: ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’. Dargelijke dinge verget i’j nooit weer. Achterof mu-j d’r wal um lachen. Ja, dan kan Grambarg’n orig klein wee’n!

Luu, dit was ’t weer, het giet ow goed!

deur Henk van de Brugge en Garriet van Jurries-Willem

De wimpel van GramsbergenRegelmatig komen bij het bestuur van ons Museum verzoeken binnen met de vraag wanneer de Gramsberger wimpel weer in de verkoop komt. Die wimpel is destijds door Stichting ProGram, in samenwerking met het museumbestuur ontwikkeld. In eerste instantie was het de bedoeling dat het bij een eenmalige actie zou blijven. Maar gezien de stijgende vraag naar de wimpel, heeft het museumbestuur besloten opnieuw vijftig wimpels te bestellen. De lengte van de wimpels bedraagt 3 meter.

Naar verwachting liggen de wimpels medio november 2019 in de museumwinkel. Om er zeker van te zijn dat u de wimpel krijgt, kunt u die alvast reserveren via e-mail: info@infocentrumvechtdal.nl of per telefoon: 0524 561639. Op = Op. De wimpel kost € 35,00.Vanaf heden is het Museum op maandag gesloten!

Nieuws van het Museum

25

We plaatsen in de maanden februari, april, juni, september en november een puzzelfoto.

Ook deze keer waren er meerdere goede oplossingen. Na loting is de winnaar Ria Kelder, Bezantijnenplein 5. Van harte gefeliciteerd!Oplossing september-editie: De tegel met het lieveheersbeestje onder aan de trap van De Vlaswiekkerk.

De nieuwe foto ziet u hieronder.

Een van onze fotografen heeft een klein onder-deel gefotografeerd uit een groter geheel, dat zich vlakbij de openbare weg in Gramsbergen of haar buurtschappen bevindt.Aan u de uitdaging om uit te vinden tot welk groter geheel het ‘uitgelichte’ stukje behoort. Denkt u het te weten? Stuur dan uw oplossing

Regels:

• Alle lezers van De Groene Gramsberger kunnen meedoen

• De oplossing moet ingestuurd worden binnen twee weken na verschijning van De Groene Gramsberger, waarin de puzzel staat

• De oplossing, voorzien van naam, adres en telefoon- nummer, kan naar ons secretariaat gemaild worden. Graag als onderwerp ‘Puzzelrubriek’ vermelden. Mailadres: degroenegramsberger@ gramsbergen.nl

Mocht u geen mailadres hebben, dan kunt u de oplossing deponeren in De Groene Gramsberger-Zuil in de Museumwinkel aan het Meiboomplein

Als er meer goede oplossingen zijn, zal de winnaar door loting worden bepaald

op en maak kans op een tegoedbon van 25 euro.Zodra daarna weer een nieuwe puzzel geplaatst wordt, zal ook de volledige foto met de oplossing van de vorige keer afgedrukt worden. Ook wordt dan de naam van de winnaar gepubliceerd.In de december-editie van elk jaar wordt bekend gemaakt, wie de hoogste jaarscore heeft behaald. Daarvoor hebben we, naast eeuwige roem, een speciale jaarprijs beschikbaar gesteld. ■

Foto

grafi

e: M

oniq

ue B

alla

st-M

eilin

k

26

BIJZONDEREACTIVITEITENBIJZONDEREACTIVITEITENBIJZONDEREACTIVITEITENBIJZONDEREACTIVITEITEN

QUILT-EXPOSITIE VAN ANNEKE VAN ZUYLEN

EMM/MOG

V an 5 november tot 29 december houdt Anneke van Zuylen een quilt-expositie in Dorpshuis De Binder. In 1997 is Anneke begonnen met quilten. Ze maakt

wandkleden en kleden die geschikt zijn als bedsprei.

Een quilt bestaat uit drie lagen. Een top, een tussenlaag van fiberfill of hobs en een onderlaag. Die lagen worden door middel van doorstikken aan elkaar gemaakt. Dat kan zowel handmatig als machinaal. De top is vaak een vorm van patchwork of applicatie. Daarvoor worden bij voor-keur katoenen stofjes gebruikt. Tegenwoordig worden steeds meer ‘Art-quilts’ gemaakt. Daarvan bestaat de top dan vaak uit verschillende materialen, zoals wol, tule of organza.

Anneke is lid van een quiltgroep die maandelijks bijeen-komt. Op die manier stimuleer je elkaar en kom je op nieuwe ideeën. De getoonde quilts zijn te koop.

Meer info: 0524 562160.

Kerstmarkt GramsbergenKerstbomen, handgemaakte artikelen, fashion, kaarsen, mutsen, handschoe-

nen, maar ook accessoires voor het interieur, goede doe-len, kaarten en leuke hebbedingetjes, het is allemaal te koop op de kerstmarkt die woensdag 11 december van 16.00 tot 21.00 uur wordt gehouden in het centrum van Gramsbergen.

Rondom de Boomhofkerk en in de pittoreske straatjes staan meerdere tientallen kramen en bij de kerk staat een metershoge kerstboom.

Natuurlijk is de Kerstman aanwezig. Op straat en in de kerk klinkt sfeervolle muziek door mooie koren en orkesten.Tal van omlijstende activiteiten zijn er, passend in de tijd van het jaar.

Aan de inwendige mens is ook zeker gedacht met winters eten en drinken, zoals warme chocolademelk en glühwein.Ook is dit jaar weer de trekking van de winkelweekactie met veel mooie hoofdprijzen!

Meer info: www.gramsbergen.nl envia social media: kerstmarkt Gramsbergen.

VAN 5 NOVEMBER TOT 29 DECEMBER

WO 11 DECEMBER 16.00 - 21.00 UUR

De Groene Gramsberger wordt mede mogelijk gemaakt door deze sponsors

27

Geef familieleden, vrienden of kennissen, die niet in Gramsbergen e.o. wonen, een origineel cadeau: EEN JAAR LANG DE GROENE GRAMSBERGER VOOR SLECHTS €25.–! (Bij verzending naar het buitenland wordt extra porto in rekening gebracht)

Stuur een briefje met het bezorgadres van de nieuwe abonnee(s) naar: Herma Rijstenberg, Bouwhuisweg 6, 7778 HC Loozen, Tel. 0524 56 13 21 of mail de gegevens naar: degroenegramsberger@gramsbergen.nl Stort uw betaling op rekeningnr.: NL12 RABO 0147 794 277 tnv St. De Groene Gramsberger in Gramsbergen. Na ontvangst van de betaling wordt voor verzending gezorgd.

Het volgende nummer verschijnt: 18 december. Uiterste inleverdatum januari-nummer: 4 december.

Belangrijke informatie om uw evenement in Gramsbergen te promoten! Om iets geplaatst te krijgen in onze Agenda, mits het voldoet aan be-paalde criteria, handelt u als volgt: Ga naar www.gramsbergen.nl ➔ Ga naar ‘Contact’ en dan naar ‘Agenda’ ➔ Vul al uw gegevens in ➔ Verstuur. Hulp nodig? Neem contact op met ons secretariaat: tel. 0524 56 10 82 of email: degroenegramsberger@gramsbergen.nlHet is van het grootste belang dat uw evenement zo vroeg mogelijk aangemeld wordt. Denk niet in weken, maar maanden vooruit! Als een evene-ment meer dan drie maand voor aanvang op de Gramsberger site gezet wordt, bestaat de kans, dat het als Bijzondere Activiteit geplaatst wordt.

14 decemberSV GramsbergenTrekking verloting. Daarna optreden van onbekende artiest in de Kantine vanSV Gramsbergen, van 17.00 tot 19.00 uur

17 decemberVrouwen van NuKerstavond door eigen ledenDorpshuis De Binder. Aanvang 19.00 uur

18 decemberKerst Bloemschikken en Dinerdoor De Smidse en De Woagevan 18.00 tot 21.30 uurMeer info en opgeven: 0524 56 10 20

21 decemberKlaverjassen voor Stichting ALSKantine SV GramsbergenInleg minimaal 5 euro. Mooie prijzen!Aanvang 13.30 uur

29 novemberGrambarger SchuttersPrijsuitreiking (zie DGG oktober pag. 26)

30 novemberToneelavond Vrienden van Dorpshuis De BinderToneelvereniging EWW Hoogeweg speelt ‘Komkommertijd’Meer info: vriendenvanhetdorpshuis@gramsbergen.nl of 06 10 25 86 30Aanvang: 20.00 uur

3 decemberDe Binder-inn (zie pagina 3)

11 decemberKerstmarkt (zie pagina 26)

Tot 29 decemberQuilt-expositie van Anneke van Zuylen (zie pagina 26)

20 novemberOranjevereniging Gramsbergen e.o.Algemene LedenvergaderingCafé Bolte, aanvang 20.00 uur

22 novemberVoetbalquizdoor Maarten Hans en Boudewijn Gaasbeek. Van 20.00 tot 23.30 uur

23 novemberIntocht Sinterklaas (zie boven)

29 novemberStichting 55+ actiefDe ‘Kerkentoer’ van het Brook Duo uit Markelo Dorpshuis De Binder, aanvang 19.30 uur

AGENDaAGENDAAGENDaAGENDAAGENDaAGENDA

BIJZONDEREACTIVITEITeNBIJZONDEREACTIVITEITeN

ZA 23 NOVEMBER 13.00 UUR

Hallo kinderen,Zaterdag 23 november komt Sinterklaas in Gramsbergen. Ik kom weer aan in de haven van jullie mooie stadje. En, ik heb er zin in! Op dit moment ben ik

Sinterklaas komt, maar of alle Pieten er zijn…

druk met alle Pieten om alles tot in de puntjes te regelen, zodat het ook bij jul-lie een groot feest wordt. Sommige Pieten zijn zenuwachtig, dus hebben ze iets gekregen waardoor ze

zich ontspannen. Ik gaf ze een camera waarmee ze kunnen vlokken. ‘Vloggen heet dat’, zegt Hoofdpiet. Ik weet niet of dit nou zo’n goed idee is geweest. Het komt allemaal goed hoor, maar ik ben ze een beetje kwijt. Of eigenlijk… Sinterklaas weet wel waar ze niét zijn. Waar ze wél zijn is niet helemaal duidelijk. Hopelijk zijn ze er weer bij op zaterdag 23 november om 13.00 in de haven. Daarna natuurlijk een feestje in Dorpshuis De Binder! Dag hoor!